Czy matka jest najważniejszą osobą w życiu ?

[dolcenera]

Takie tam sobie refleksje przy oglądaniu odcinka pewnego serialu.

[triss_merigold6]

Tak. Nie. Zależy w jakim ktoś jest wieku. Zależy jaka matka. W ogóle zależy.

[ichi51e]

Dobrze ujete

[igge]

Podpiszę się.

[apallosa]

A niby dlaczego to?
Bo urodzila i wychowala? No i gites , a w momencie kiedy dorosły dziec ma zone/męża / własne dzieci to niechrzesz się nimi zajmie i odpimpla się od mamusinego cycusia i portfela.

[memphis90]

A to znamienne, że w temacie "czy matka jest najważniejszą osobą" masz do powiedzenia tylko "niechrzesz się odpimpla od mamusinego cycusia i portfela".

[apallosa]

A dlaczego niby nie?
Mało to się słyszy o wiecznych niedojdach, ktorzy/re wiszą na rodzicielskich portfelach do 60-tki? Bo jak słyszę np.moja fryzjerke, ktora to gdyby miała ( kwota dowolna) toby dzieciom oddała. ..to kurwica mnie strzela.
Nie mówię, ze nie trzeba pomóc dziecku /rodzicom/ rodzenstwu-owszem ...ale przez lata utrzymywać wołowego flaka to nie dla mnie.

[livia.kalina]

Ale czemu aż tak bardzo emocjonujesz się tym, co fryzjerka by zrobiła że swoimi pięniędzmi? Masz w związku z tym jakieś poczucie winy?

[andaba]

Najpierw długo tak, potem oddaje pole dzieciom, gdy dzieci dorastają, a matka się starzeje, z powrotem staje się najważniejsza.

[panna.nasturcja]

andaba napisała:

> Najpierw długo tak, potem oddaje pole dzieciom, gdy dzieci dorastają, a matka s
> ię starzeje, z powrotem staje się najważniejsza.

Dla Ciebie.
Ale nie dla wszystkich.
Dla mnie ńigdy rodzina pochodzenia nie będzie ważniejsza niż mąż, jedyny członek rodziny, którego sama sobie wybrałam.

[ichi51e]

Dobrze ujetenawet po rozwodzie?

[panna.nasturcja]

Po rozwodzie nie mam męża.

[andaba]

No, mężowie to tym bardziej nie dla wszystkich, większość funta kłaków niewarta.
Jeszcze zrozumiałabym gdybyś tak żarliwie broniła pozycji dzieci.

[panna.nasturcja]

Nie widzę powodu by być z mężczyzną funta kłaków nie wartym.
Mój jest moim najlepszym przyjacielem, kochankiem, najbliższym człowiekiem. Mogę na niego liczyć w każdych okolicznościach.
I, ja piszę o sobie. Ty natomiast napisałaś ogólnie, ze matka na starość najważniejsza, stad mój protest.

[agniesia331]

Dziecko. Potem mąż, córka siostry, dopiero potem rodzice

[agniesia331]

Na starod tym bardziej nie, bo szczerze mówiąc jest coraz bardziej wredna, upierdliwa, krytykująca. A ciężko patrząc na dawne sentymenty kochać taką psobe

[agniesia331]

Andaba, nie generalizuj. Są dobrzy mężowie, tacy co to dla żony i dziecka wszystko zrobią. Mój taki jest. Czasami zagryzam żeby jak moje koleżanki (gotujące, poświęcające się żony, zakochane wcześniej ślepo w mężach, teraz po jakichś zdradach) zemszczą na wszystkich mężów. To że ich jest zły, nie znaczy żeby wrzucać ich do wspólnego worka.

[andaba]

Mój też nienajgorszy. Ale jednak - mąż to rzecz nabyta, gdzie mu tam stawać do konkurencji z matką czy dziećmi.

[kropkacom]

Wypominasz ludziom kiepskie stosunki z matkami sama mają nienajgorszego męża? Litości...

[andaba]

???

[snakelilith]

No trudno. To jestem pewnie złą córką. Gdyby zmuszono mnie teraz do wyboru, to wybieram mojego męża a nie matkę. Mąż jest mi jednak bliższy i wolę żyć z nim niż z matką. Z mężem mieszkam też już dłużej niż kiedykolwiek mieszkałam z rodzicami. I prawdę mówiąc, mąż traktuje mnie lepiej niż traktowali mnie rodzice, którym wprawdzie kocham, ale jednak to też ludzie i popełniali swoje błędy kiedy byłam dzieckiem.

[princy-mincy]

Snake, ale Ty jesteś bezdzietna.
Ja mam dwoje dzieci i uważam, że jestem obecnie ważniejszym rodzicem niż mój mąż. Za jakiś czas pewnie oboje będziemy dla nich tak samo ważni.
Gdybym miała wybierać, oddałabym życie tylko za moje dzieci- ani za męża ani za mamę, która bardzo kocham.
Mało tego, wolałabym, żeby to mąż oddał swe życie za dzieci niż ja, bo uważam że jestem im bardziej potrzebna.

[princy-mincy]

Aa, dodam jeszcze że nie chciałabym żeby któreś z moich dzieci w przyszłości uważało mnie za najważniejsza w ich życiu. Tu nie ma symetrii. Dzieci mają założyć własne rodziny i troszczyć się przede wszystkim o swoje rodziny a potem dopiero o rodzinę pochodzenia.

[annajustyna]

Ja tam docelowo już się cieszę, że będę mieć mniej mojej córki w życiu i więcej czasu dla siebie. Choćby na czytanie książek.

[m_incubo]

Dlatego właśnie to zależy, nie ma reguły, że najważniejsze są dzieci czy mąż czy matka.
Ja np. nie oddałabym życia za nikogo i zawsze mnie takie opinie, typu "oddałabym życie" wprawiają w osłupienie.
Znamienne, że mało kto z głoszących faktycznie stanął przed możliwością "oddawania życia" i rzeczywiście je oddał, co oczywiste.

[ciszej.tam]

To deklaracje, przecież ci ludzie wiedzą że nikt od nich życia nie zażąda a można się paść swoim świetlanym wizerunkiem za darmo.



m_incubo napisała:

> Dlatego właśnie to zależy, nie ma reguły, że najważniejsze są dzieci czy mąż cz
> y matka.
> Ja np. nie oddałabym życia za nikogo i zawsze mnie takie opinie, typu "oddałaby
> m życie" wprawiają w osłupienie.
> Znamienne, że mało kto z głoszących faktycznie stanął przed możliwością "oddawa
> nia życia" i rzeczywiście je oddał, co oczywiste.
>

[ritual2019]

andaba napisała:

> Mój też nienajgorszy. Ale jednak - mąż to rzecz nabyta, gdzie mu tam stawać do
> konkurencji z matką czy dziećmi.
>

Pytanie dlaczego te osoby mieliby konkurowac? W jakim celu?

[andaba]

O nic. Po prostu - bliższa ciału koszula, a krew gęstsza od wody.

[ritual2019]

andaba napisała:

> O nic. Po prostu - bliższa ciału koszula, a krew gęstsza od wody.

???

[igge]

Zależy od matki czy męża
Triss dobrze napisała.
Ty więzy krwi uznajesz za najważniejsze chyba.
Mąż rzecz nabyta ? Po iluś latach robi się jak rodzony

[cosmetic.wipes]

andaba napisała:

> No, mężowie to tym bardziej nie dla wszystkich, większość funta kłaków niewarta

Dostałaś męża z losowania?

[andaba]

Pytaj tych, które się na mężów i byłych mężów (wszak byli też byli najważniejsi pod słońcem) skarżą.

[yuka12]

Ja się na męża skarżę. I w jakimś sensie moja rodzina pochodzenia jest mi bliższa niż on. Ale nie chciałabym z nimi mieszkać, w ogóle codzienność z moją matką jawi mi się jako synonim koszmaru i piekła zarazem.
Dodam, że matka jest dla mnie najważniejszą osobą w rodzinie w Polsce, ale zdecydowanie jest w tyle za dziećmi i mężem.

[lily_evans11]

Andaba, mam tak samo jak Ty. I codziennie się cieszę, że moja matka mimo różnych przewlekłych chorób jest energiczna, samodzielna, umysłowo jak brzytwa. Oby jak najdłużej.

[panna.nasturcja]

Ale Ty żyjesz kompletnie bez relacji społecznych, masz je wyłącznie z matka oraz z córką, która stanowi dla Ciebie problem i jesteś nią mocno rozczarowana. Ty nie masz żadnych innych kontaktów społecznych, to nie jest naturalna sytuacja.

[lily_evans11]

Jakbym miała ukochanego męża, pewnie byłby ważniejszy - racja. Co do mojej matki, żal mi jej po prostu. Miała chujowe życie i osobowość, która nie nadawała się do tego, żeby temu sprostać. Cieszę się, że na starość odżyła, robi różne fajne rzeczy (teraz akurat nie).
Myślę też, że andaba pisze z pozycji osoby rozczarowanej relacją z mężem.

[andaba]

Nie, mój mąż jest zupełnie w porządku, pewnie, bywa wkurzający, ale ukochane dziecię też bywa.
Po prostu - mąż to tylko... mąż.
To że jestem z nim związana na dobre i na złe nie znaczy, że musi być pępkiem mojego świata,
przynajmniej dopóki sam potrafi sobie tyłek podetrzeć.
Najważniejszy jest ten, kto komu jest się potrzebnym.

[lily_evans11]

No to ja bym nie powiedziała "najważniejszy", tylko ten, komu poświęcamy najwięcej uwagi. kto nas potrzebuje.
Chyba najlepiej jest, jak wszyscy są ważni.

[panna.nasturcja]

Przez pierwsze kilka lat życia tak. Potem, w zdrowym procesie, relacje się zmieniają.

[chococaffe]

To zależy od serialu

[1012ja]

😄

[joanna05]

Nie. I całe szczęście.

[lumeria]

Jako osoba, która w dużej mierze formuje i wychowuje człowieka, to tak, jest ważna, nawet jeśli na danym etapie nie jest priorytetem w życiu dorosłego potomka.

[princy-mincy]

Wg mnie w większości przypadków matka jest ważniejsza. Ale oczywiście są wyjątki.

[jehanette]

Jak masz 2 lata to tak xD

[snakelilith]

Nie wiem o jaki serial i problem chodzi, ale u mnie rodzice są emocjonalnie równouprawnieni i często myślę o nich nawet jako o jedności. Nie mam żadnych większych sentymentów do matki niż do ojca i nie przypominam sobie już nawet czasu, kiedy była dla mnie najważniejszą osobą. Dziś na pewno nią nie jest.

[andaba]

Myślę, że wyznacznikiem ematki, oprócz bidetu, kota i bycia wąską specjalistką, są beznadziejne stosunki z matkami.

Oczywiście wiem, że bywają beznadziejne matki, ale tu jakoś wyjątkowo dużo córek tych beznadziejnych.

[panna.nasturcja]

Dla zdrowego emocjonalnie człowieka relacja z matka staje się mniej ważna, gdy zakłada własna rodzine, to jest naturalne.

[andaba]

Gdy się zakłada rodzinę tak, ale gdy dzieci wychodzą z domu, a matka zaczyna wymagać opieki, to się zmienia.

[panna.nasturcja]

Opieka nad matka to nie musi być to samo co „matka najważniejszą osobą w życiu”.
I dla wielu nie jest. Rodziny nie zakłada się wyłącznie po to by mieć dzieci, partner życiowy tez jest kimś wazńym w zdrowych związkach.

[joanna05]

andaba napisała:


> Oczywiście wiem, że bywają beznadziejne matki, ale tu jakoś wyjątkowo dużo córe
> k tych beznadziejnych.
Hę? Mam świetne stosunki z mama, teraz wręcz najlepsze, jakie miałam w życiu - a zawsze były niezłe. I właśnie dlatego m.in., że nie jest najważniejsza, tylko jedna z kilku najbliższych osób, ale bez stawiania jej na piedestale czy numerowania ważności.
Dla swoich dzieci też nie chcę być wyrocznia, to niezdrowe. Wystarczy, że jestem dla nich autorytetem, a zarazem lubimy się, lubimy spędzać razem czas. Całkowicie mnie to satysfakcjonuje, robienie z matki najważniejszej osoby uważam wręcz za przejaw niezdrowych relacji, źle się to zwykle kończy (patrz watek o panu lat 35+, co nadal mieszka z mama i odcina partnerkę od niej).

[grrruuuu]

Bo jesteśmy przedstawicielkami pokolenia które ogólnie rodziców miało beznadziejnych. Od kogo się mieli nauczyć? Od swoich rodziców z traumami wojennymi?

[kropkacom]

Oh, zaraz beznadziejne. Po po postu dla dorosłych dzieci już matka nie powinna być wyznacznikiem wszystkiego. Dla dobra wszystkich. Też jej.

[snakelilith]

Coś ci się pokręciło. Ja mam bardzo dobre stosunki z moimi rodzicami, także z matką. Wynika to głównie z tego, że wszelkie możliwe konflikty rozwiązałyśmy w moim okresie dojrzewania i od mniej więcej 20 roku życia traktujemy się w dorosły sposób. To wygląda tak, że nie wtrącamy się do naszych życiowych wyborów. Lubię moją mamę, podziwiam ją za wiele rzeczy, nasze spotkania to przyjemność. Ale mama nie jest najważniejszym człowiekiem w moim życiu. Gdyby była, to siedziałybym u niej na kanapie, a nie żyła 1000 km dalej z zupełnie innym człowiekiem.

[panna.nasturcja]

snakelilith napisała:

> Ale mama nie jest najważniejszym człowiekiem w moim życiu. Gdyby była, to siedzia
> łybym u niej na kanapie, a nie żyła 1000 km dalej z zupełnie innym człowiekiem.

Amen.

[andaba]

No cóż, u dziecka na kanapie też zapewne nie siedzisz, a jednak jest ważne? Mam nadzieję?

Myślę, że chyba nie do końca się rozumiemy - to nie o to chodzi, żeby spełnić każde życzenie, robić tylko to, co się matce podoba i słuchać jej we wszystkim - ale żeby zawsze mogła na nas liczyć. Nie mniej niż dorosłe dziecko, no chyba, że dziecko wymaga opieki - no to zepchnięcie matki na dalszy plan jest naturalne.

[daniela34]

> ale żeby zawsze mogła na nas liczyć. Nie mniej niż dorosłe dziecko

No, ale to nie świadczy o tym, że jest NAJważniejsza, tylko po prostu ważna, tak jak inni bliscy.
I z tym się zgadzam. Bliscy powinni móc na nas liczyć: dzieci, mężowie, rodzice, chyba że bliscy są tylko z nazwy.

[snakelilith]

andaba napisała:

> No cóż, u dziecka na kanapie też zapewne nie siedzisz, a jednak jest ważne? Mam
> nadzieję?

Nie mam dzieci, więc na ten temat się nie wypowiadam. Mówię tu moim stosunku do mojej matki. W moim życiu miałam też inne ważne relacje, na przykład tą do mojej babci, a potem do babci mojego męża, która przez długi czas była dla mnie ważna na równi z moją matką, a nawet więcej, bo żyjąc niedaleko siebie więcej dla siebie robiłśmy. Bardzo wiele dla mnie znaczyła i bardzo po jej śmierci za nią tęsknię. Nie jestem zdania, że można kochać w życiu tylko jedną osobę i nie układam sobie sztucznych priorytetów, choć najbliższym człowiekiem jest dla mnie i tak mój mąż, jemu zawdzięczam najwięcej i to on jest dla mnie najważniejszy.

[ritual2019]

andaba napisała:


> ale żeby zawsze mogła na nas liczyć. Nie mniej niż dorosłe dziecko,

Co rozumiesz przez zawsze na nas liczyc?

[lellapolella]

Otóż to, podpisuję się.

[lily_evans11]

Poszłam krok dalej w tej ematkowości .
Przestałam dumać nad tym, jaka to moja matka była beznadziejna i jak to wpłynęło na mnie itp. itd.
Jeśli jako osoba 45-letnia nie byłabym w stanie dać sobie rady z charakterem mojej matki, to trochę słabo, bo znaczyłoby, że wciąż na na mnie wpływ jak na małe dziecko.
Jesteśmy obie dorosłe, w niczym od matki nie zależę, mogę zrobić z naszą relacją, co zechcę.

[yuka12]

Mam świetne stosunki z mamą i bardzo ją kocham. Jest niesamowitą osobą, która również kocha swoje dzieci. ALE nie wyobrażam sobie np. życia z nią pod jednym dachem bez pomocy specjalisty potem. Miałam takie refleksje jako nastolatka i nie zmieniło mi się do dzisiaj. Mój brat, który odwiedza rodziców 2x w tygodniu myśli i czuje podobnie jak ja 😄. Dlatego szybko wyprowadziliśmy się z domu rodzinnego.

[szmytka1]

Tak, dopóki nie pojawią się własne dzieci. NIe jestem pewna pozycji męża w tym układzie

[annajustyna]

Mąż rzecz nabyta.

[agniesia331]

Matki się nie wybiera, męża już tak. A jak dobrze wybierzesz to to czasami jest bwazny człowiek dla Ciebie. Jeszcze jak widzisz, że on bezgranicznie kocha Wasze dziecko to kochasz go właśnie też za ten kapitał na całe życie, który dał dziecku typu wiara w siebie, snauczyl sportu, odwoził na zajęcia, kochał wspierał. Za to go kocham zaraz po dziecku. Dla matki natomiast nikt nie jest za dobry, za mądry, wszystkich krytykuje, tylko stałe o kasie, pieniądzach, życiu na pokaz. No kocham ją, życzę jej zdrowia, ale trochę mi żal ojca, że z taką hetra żyje. No i trudno ja lubić

[agniesia331]

I andaba. Uważałabym za dziwne i niezdrowe, gdybym kiedyś zamiast żony i dzieci była dla syna ważniejsza. Ta rodzina która założy powinna być równie ważna a dzieci najwazniejsze

[kropkacom]

Swoją drogą, bardzo zobowiązująca pozycja. Z czego tak, matki bywają najwaleczniejsze i często nie jest to zdrowy układ.

[kropkacom]

Najważniejsze :

[asfiksja]

Przez pierwsze kilka lat życia dziecka - tak, bezdyskusyjnie. Potem stopniowo oddaje pole innym osobom. No chyba że jest toksyczna.

[grrruuuu]

Dla niektórych tak. Takie osoby nie powinny mieć dzieci

[lilia.z.doliny]

Ale pamiętajmy, że ojciec tez jest wazny. A jak matka wyjedzie, to nawet wazniejszy

[kropkacom]

Kto to jest ojciec?

[yuka12]

Kiedyś tato był dla mnie b. ważny. Przebaczałam różne numery, brak miłości do mnie, brak zainteresowania, zmienne humory i różne takie. Ale wyciął mi 3 lata temu taki numer, że w zasadzie pogrzebał te resztki ciepłych uczuć i szacunku, jakie do niego żywiłam. Mogę powiedzieć, że teraz jest mi zupełnie obojętny.

[bambzgrozja]

Jeżeli ktoś jest psychicznie uzależniony od matki, to pewnie jest dla niego najważniejsza.

[conena]

Myślę, że oboje rodzice są na równi. bardzo staram się mieć zdrowe relacje ze swoimi dziećmi, właśnie dlatego, ze czuje ciężar tej relacji.

[ritual2019]

Nie wiem o jaki serial chodzi ale to jest dziwne pytanie bo odpowiedzi moga byc bardzo rozne bo ludzie za rozni. Na roznych etapach zycia zaleznosci od okolicznosci rozni ludzie przyjmuja priorytety waznosci ale nie sa one stale.

[kokosowy15]

Zupełnie nie dociera do mnie stopniowanie ważności. Radziłem się, pomagałem, współpracowałem, robiłem przyjemności obojgu rodzicom, ale także żonie, dziecku, wnukom. Każde z nich było dla mnie najważniejsze, bez przyznawania punktów za ważność. Współczuję ludziom którzy nie ułożyli sobie stosunków rodzinnych, więzi z wlaswlasnymi rodzicami. Czymś jednak różnimy się od innych zwierząt.

[akseinga1975]

Dla mnie rodzice ( teraz tylko tata) daja mi poczucie bezpieczenstwa i bezwarunkowej milosci. Wiem, ze cokolwiek sie stanie moge na nich liczyc. Staram sie zeby moja corka miala w stosunku do mnie takie odczucia. To daje ogromna sile. Tu stopniowanie waznosci nie ma sensu, bo wiadomo,ze jak pojawia sie w zyciu maz i dzieci to rodzice schodza na dalszy plan i to jest naturalne. Ale to uczucie bezwarunkowej milosci istniej tylko pomiedzy rodzicem i dzieckiem bez wzgledu na wiek.

[snakelilith]

akseinga1975 napisała:

> Dla mnie rodzice ( teraz tylko tata) daja mi poczucie bezpieczenstwa i bezwarun
> kowej milosci.

I to jest ważne dla małego dziecka. W dorosłej relacji poczucie bezpieczeństwa nie powinno być jednostronne, bo raz mogę potrzebować go ja, a raz moi rodzice. Na przykład w przypadku choroby, czy niedołężności w starszym wieku. A potrzeba bezwarunkowej miłości też wydaje mi się u dorosłej osoby dziwna, to trochę tak, jak się niedowierzało, że ktoś może nas kochać bez biologicznego przymusu.
Wydaje mi się, że to już sporo gdy rodziców się po prostu lubi, razem z ich ludzkimi wadami, przywarami oraz popełnionymi w życiu błędami i chętnie spędza z nimi czas, bez tego wielkiego balastu "krwi cięższej niż woda", z którego często powstają nieporozumienia, rozczarowania i konflikty.

[solejrolia]

No to taką bezwarunkową miłość miałam od taty! Bardzo żałuję, że tak szybko odszedł.
I fakt, ja tą siłę, którą mi dawał tata, czuję do dziś.
Od mamy miałam ogrom miłości, nadal mam, ale to uczucie bezwarunkowe nigdy nie było- dla mamy zawsze miałam/mam być "jakaś".
A im bardziej dorastałam, tym bardziej miałam być taka, jaką mama sobie mnie wymyśliła.

[akseinga1975]

W moim i brata przypadku ta milosc byla obustronna. Jak mama zachorowala to bylismy przy niej i zapewnialismy opieke nie z poczucia obowiazku tylko z milosci. Na pewno byloby inaczej gdybysmy tej bezwarunkowej milosci nie doswiadczyli.

[hrabina_niczyja]

Ale po co od razu numerować te pozycje najwazniejszosci. Nie ma tak w życiu, że ktoś jest najważniejszy, inny mniej ważny itd. Wszyscy w życiu są ważni i matka i ojciec i mąż i dzieci. Najważniejsi stają się w zależności od chwili w życiu, potrzeb. Jeżeli matka ma raka to na jakiś czas staje się ważniejsza niż mąż, który sobie sam obiad ugotuje. Jezeli dziecko wymaga więcej naszej uwagi, czasu to normalnym jest, że to ono staje się priorytetem. Po co to zaraz gloryfikować nie wiadomo jak? U mnie teraz matka jest najważniejsza, ale nie zawsze była. A wynika to z prostego faktu, że jest moja najbliższą osobą na ten moment. Co nie oznacza, że inni nie są ważni i spędzam z mamusia całe dnie na kanapie i ploteczkach. To tak nie działa.

[enigma81]

Zależy od wielu czynników.
Dla mnie nie jest.

[reinadelafiesta]

Nie powiedziałabym, że najważniejsza, bo z tym różnie bywa. Ale z pewnością jest to ktoś, kto wywiera na człowieka bardzo duży wpływ. Niezależnie od tego, czy jest to matka fantastyczna czy toksyczna jędza. Ba, nawet jej brak w życiu potrafi determinować wiele spraw.
Można wiedzieć, jaki serial?

[anorektycznazdzira]

Nie. To nie jest relacja symetryczna. Najważniejszą osobą w życiu jest dziecko, ale nie jest nią matka

[verdana]

Byłamym autentycznie przerażona, gdybym była ważniejsza dla moich dzieci niż ich współmałżonkowie.

[hanusinamama]

Ale to zalezy od okresu życia...dla takiej 2 latki matka będzie całym światem, dla 10 latki już nie...nie trzeba do tego męża

[ritual2019]

A co wlasciwie oznacza 'najwazniejsza'
Dziecko/i sa wazne ale wazne sa tez inne osoby. Kiedy dzieci dorastaja to ich waznosc tez sie zmienia. Wszystko zreszta wymaga zdrowego balansu.