Bieguni - jak wrażenia? I pytanie dodatkowe 🙂

[kosmos_pierzasty]

Spotkałam się z podejściem do tej książki na zasadzie 'świetna, połknęłam', a dla mnie jest taka trochę jakby kontemplacyjna, raczej impresje niż fabuła do 'połykania'. Wolę ją czytać powoli. Jak ją odebrałyście?

W ogóle macie tak, że tempo czytania zmieniacie zależnie od książki?

[sarah_black38]

Jak uwielbiam Tokarczuk, większośc jej książek przeczytałam przed Noblem, to przez ,,Biegunów" ledwo przebrnęłam.

[kosmos_pierzasty]

Czemu?

[mae224]

Tak samo.

[marinette.wue]

Dla mnie ciezka, nie " do poduszki"

[potworia116]

Uwielbiam, dla mnie druga po Księgach Jakubowych książka Tokarczuk.
Czytania zachłannie za pierwszym, kontemplacyjnie za drugim razem.

[em_em71]

Czytałam tę książkę wiele lat temu, snując się po Chorwacji. Pewnie dlatego mi się podobała. Tak samo jak Polkę Gretkowskiej czytałam będąc w ciąży.

[mama-ola]

Każdy rozdział jest o czymś innym, więc robiłam przerwę na przemyślenie. Więc raczej powoli, kontemplacyjnie. Tak, zmieniam tempo. Najszybciej czytam, gdy... temat mnie mało obchodzi. Na przykład teraz czytam Pokorę Twardocha i przez rewolucję w Berlinie gnam aż kartki fruwają.

[lilia-anna]

Nie dałam rady Jedynie "Prowadź swój pług..." polknelam.

[karola2122]

No proszę, a ja z "pługiem" nie dałam rady..

[bi_scotti]

Definitely NOT. Znudzila mnie, jakos tak umeczyla, nie znalazlam w niej nic dla siebie ani intelektualnie, ani emocjonalnie, ani informacyjnie, no NIE i koniec Ale mnie narracja OT w ogole zachwyca umiarkowanie - przeczytalam polecona przez Daisy "Prowadz swoj plug ... blah blah blah" - okay, czytalo sie lepiej niz "Biegunow" ale tak z reka na sercu to nie jest "moja bajka" Nie lubie takiej rozmamlanej narracji, takiego poczucia, ze autor(ka) sama siebie traktuje uber seriously i "przezywa" swoje wlasne slowa. Nope, not for me, sorry. Ja jednak jestem z frakcji Ms. Atwood z jej sceptycyzmem, sarkazmem i destansem do siebie tudziez do swiata i ludzi. Inny temperament Life.
PS. Yes, tempo czytania ZAWSZE mi sie zmienia zaleznie od ksiazki - nonfiction chyba zawsze czytam szybciej niz fiction ... a potem sa podpunkty tek klasyfikacji Cheers.

[potworia116]

Z całym tegesem, chyba w żadnej książce Tokarczyk autorka nie złapała takiego czule-ironicznego dystansu do narratorki, jak w „Pługu”. Jest o tym nawet rozdzialik w nowej książce. Uberserio przezywania siebie w Biegunach w ogóle nie umiem zobaczyć. Tam wszystko jest płynne, piszące „ja” jest w nieustannym ruchu, nie daje się przyszpilić.

[kosmos_pierzasty]

Mnie się Pług czytało z kolei po prostu jak powieść, ładnie napisaną i mądrą, ale to tyle.

[potworia116]

Eee, nie wiem czy zrozumiałam... Pewnie, że jak powieść, a niby jak. Przecież to powieść jest.

[kosmos_pierzasty]

Bardziej jako rozrywka niż powód do przemyśleń. Może dlatego, że dla mnie światopoglądowo odkrywcza nie jest, raczej wrażenie "o, ktoś normalny, kto zwrócił uwagę na pewne sprawy".

[potworia116]

Rozrywka jest tu jak najbardziej na miejscu, w końcu nie dość, że powieść, to jeszcze gatunkowa. Ja natomiast powodów do przemyśleń znalazłam tam sporo, na czele z pytaniem o granice szaleństwa, miejsce człowieka w ekosystemie, egzystencjalne pytania związane ze starością i chorobą. Stara kobieta w charakterze pierwszoosobowego narratora jest czymś absolutnie unikatowym nie tylko w polskiej prozie, a całość to fenomenalny przyklad kryminału transhumanistycznego. Plus duuuzo przewrotnego humoru.

[fantomowy_bol_mozgu]

O, mam to samo odczucie odnośnie narracji Tokarczuk. Taki zachwyt nad własną erudycją, rozmodlenie nad własnymi słowami. Czasem wręcz balansowanie między geniuszem a grafomanią

[asfiksja]

Czytało mi się szybko i przyjemnie. Dobra lektura do wanny. Ideologicznie nie moja bajka - jestem raczej zwolenniczką środków transportu zasilanych trawą i owsem, nie paliwem lotniczym, poza tym preparowanie zwłok mnie raczej brzydzi niż fascynuje.

[hexella]

Czytałam tę książkę długo. Zostawiałam i wracałam. Były opowieści, które czytało się dość lekko, niektóre ciężkostrawnie. Wszechobecne przemijanie i kontemplacja ciała ludzkiego w procesie rozpadu. Dla mnie to trudna lektura. Książka, do której raczej nie wrócę. Z pewnością nie jest to literatura wakacyjno - weekendowa.

[hexella]

a, i jeszcze pytanie dodatkowe - tak zdarza mi się połykać książkę na raz, jedząc z nią obiad i zabierając do toalety, a czasem trafi się taka pozycja, że wymaga powolnego kontemplowania każdego zdania i czytania fragmentami.

[borsuczyca.klusek]

Dla mnie cudowna książka. Taka na więcej niż jeden raz, jak zresztą większość prozy Tokarczuk.

[fil.lo]

1. Czytałam dawno, nie pamiętam więc mojej reakcji dokładnie. Pamiętam jednak, że mi się podobała i nie umęczyłam się podczas lektury.
2. Oczywiście, że tak. Wszystko zależy od stylu, tematyki, "gęstości" języka książki.

[nowaczek12345]

Książka bardzo ciężka i trudna. Większość impresji niezrozumiała i zbyt odleciana. Jedynie to o kobiecie znikniętej na Chorwacji ciekawe, ale niestety urwane. Nie dobrnąłem do końca.

[kotejka]

Dla mniejszości gruncie rzeczy pierdulety. Akcji nie ma w tradycyjnym rozumieniu, złote myśli cenne, do wzięcia i przemyślenia, ale nie żeby świat zmieniały . Zbiór krociutkich migawek od Sasa do lasa, ale czytalam z zapartym tchem i podziwem. Na pierwszym planie blyszczy ogromna wiedza i erudycja, oraz kunszt słowa - posługiwanie się słowem, budowanie zdań. Czasem nawet na granicy grafomanii, ale wybitnej - se napisze się upoje
Taki trochę popis artystki co to ja nie umiem, ale umie oj umie

[kotejka]

Dla mnie miało być, nie dla mniejszosci

[wapaha]

kotejka napisała:

> Dla mniejszości gruncie rzeczy pierdulety. Akcji nie ma w tradycyjnym rozumieni
> u, złote myśli cenne, do wzięcia i przemyślenia, ale nie żeby świat zmieniały .
> Zbiór krociutkich migawek od Sasa do lasa, ale czytalam z zapartym tchem i pod
> ziwem. Na pierwszym planie blyszczy ogromna wiedza i erudycja, oraz kunszt słow
> a - posługiwanie się słowem, budowanie zdań. Czasem nawet na granicy grafomanii
> , ale wybitnej - se napisze się upoje
> Taki trochę popis artystki co to ja nie umiem, ale umie oj umie


Kotejko, ja kiedyś o niej powiedziałam że to takie polskie Paolo Coehlo to głowę mnie zmyto..

[potworia116]

Czytałam wszystkie książki Tokarczuk, od debiutu po Czułego narratora. Mogę śmiało powiedzieć, że przejrzysty, prosty styl bez popisów i ornamentów jest jej znakiem rozpoznawczym.
Co do erudycji, to jasne, widać ją w formach eseistycznych, w życiu nie przyszłoby mi do głowy robić z tego zarzut.

[kotejka]

alez w zyciu nie zarzut
najszczerszy podziw
jej kunszt i wiedza mnie urzeka
tyle ze wychodzi duzo przed tresc,
takie mam wrazenie
a skojarzenie wapahy z coehlo faktycznie dosc trafne
nie umialam tego nazwac, ale w tych biegunach cos jest na rzeczy

[fil.lo]

Wg mnie Podróż Ludzi Księgi to czysta grafomania. Czytałam z bólem zębów.

[kotejka]

fil.lo napisała:

> Wg mnie Podróż Ludzi Księgi to czysta grafomania. Czytałam z bólem zębów.

a do tego nie doszlam
ale dodaje do kajecika

mnie zachwyca Tokarczuk ze wzgledu to co napisalam
za byle co nobla nie dają, wiadomo
natomiast nigdy nie bedzie to moja bajka
przeczytalam, bo noblistow warto znac i tak mam jeszcze spore braki
dla mnie niedoscignionym geniuszem jest czechow - a on twierdzi ze wlasnie niezadowolenie z siebie jest podstawa kazdego prawdziwego talentu
otoz z kazdego biegunowego wersu wyziera ogromne samozadowolenie
rzecz jasna sluszne, ale rzuca sie w oczy
nie wiem, czy jasno mysl wyrazam bo juz drugi kieliszek montepulciano wciagam

[fil.lo]

To ciekawe, co piszesz o tym samozadowoleniu. Nie patrzyłam w ten sposób na jej prozę, a może warto.
Biegunów nie pamiętam, tylko, że mi się podobało. W ogóle lubię i cenię Tokarczuk, przeczytałam prawie wszystko. Ale Ludzie Księgi, o rany, to było złe.

[potworia116]

No ja właśnie nie do końca łapię zasadność skojarzenia, bo z PC znam tytuły. Proszę o uzasadnienie.

[wapaha]

Czytałam 1,5 r temu. Najpierw napiszę moje wrażenia a potem poczytam
Był już podobny wątek, bo pamietam jak opisywałam swoje wrażenia i trochę mnie pojechano

No cóż, mnie nie zachwyciło jakoś szczególnie. Świetnie się czytało- w sensie płynności, lekkości ale dla mnie np. sporo było powtórzeń, sporo powrotów i przypomnien- zabieg stosowany gdy mamy do czynienia z Sagą albo kilkoma tomami ale tu ? zupełnie niepotrzebne.
Więcej szczegółow na teraz nie pamiętam, pewnie w wyszukiwarce gdzieś jest

Co do ostatniego pytania : Mam tak, potrafię czytać np. kilka ksiązek naraz albo jedną bardzo pomału. Teraz czytam powieśc polityczno-militarną i dawkuję ją sobie powoli, żeby układać pewne informacje

[wapaha]

Księgi Jakubowe od roku czekają- zaczęłam i utknęłam

[gulcia77]

Przeczytałam raczej refleksyjnie. I powoli.
To oczywiste, że każdą książkę czyta się inaczej. Moje ulubione odmóżdżacze połykam, ale już "Dzisiaj narysujemy śmierć" Tochmana czytałam z miesiąc.

[klaramara33]

Na początku wręcz zachwycona, po 1/3 zaczęłam się nudzić. Temat interesujący, w tym wstawki autobiograficzne, jednak później zabrakło mi tego polotu.