Nastolatka...poproszę o kolejne leki..

[wlazkotnaplot]

Kto wychował nastolatkę i nie zwariował? Jak wychować córkę na mądra, samodzielną, asertywną, niezależną kobietę nie tracąc władz umysłowych? Przy jej zmiennych nastrojach, nieprzewidywalności reakcji, kompleksach, braku wiary w siebie, rzecz jasna lenistwie również ...?
Akceptuję, wspieram, kocham...
Kocham i kompleksy i fioletowe, niebieskie, zielone i różowe włosy, i glany które niemiłosiernie trą pięty bo nie rozbite ciągle i oklejam opatrunkami. I wansy na cienkiej podeszwie kiedy zimno i rękawiczki bez palców... A! I rajstopy czarne z meeeega oczkami (pod spód zakłada cieliste tyle wywalczyłam)... Minie? Ten czas buntu, smutku, braku wiary w siebie? Cała reszta niech by została, byle szczęśliwa była..

[tiffany_obolala]

Podobno to się da przeżyć i nawet się ładnie wypiera. Tzn moi rodzice nie pamiętają połowy akcji, które odwalałam (o drugiej połowie nie wiedzieli). Ja za 740 dni przestaje odpowiadać prawnie za swoje dziecko Nie wiem, kto będzie miał większego kaca po jej urodzinach...

[bulzemba]

Ja tak nie umiem. Nie umiem się cieszyć że za to co młoda nabroi ona sama będzie odpowiadała bo to sugeruje że spodziewam się że jest kawałem łobuza. A dla mnie to jedna z oznak że wychowanie się zdecydowanie nie udało.

[piataziuta]

czy ją będziesz "tykać" czy nie, ona i tak wyrośnie, więc popuść gumkę w majtach i daj wam obu więcej luzu

[koko8]

piataziuta napisała:
> czy ją będziesz "tykać" czy nie, ona i tak wyrośnie, więc popuść gumkę w majtac
> h i daj wam obu więcej luzu

To jest najlepsza rada. Autorko - daj na luz.

[magdallenac]

Mam nadzieję, że minie...moja chuda jak patyk 13 latka- bluzy XL, krótkie spodnie w środku zimy (u mnie ponad metr śniegu i -5 dzisiaj) mamy obecnie szał na akrylowe paznokcie, a mnie się słabo robi jak je widzę- zgodziłam się, zrobiła kilka dni temu. Pozwalam na różne eksperymenty z wyglądem i poszukiwanie własnego stylu. Poza tym bardzo dobre dziecko- świetne oceny, niezłe osiągnięcia w kilku dziedzinach sportowych. U nas nie ma jeszcze szaleństwa hormonalnego, więc jak na razie nie ma wahań nastroju. Już kiedyś pisałam tutaj- wychowanie dziecka, to najtrudniejsze zadanie jakie życie do tej pory przede mną postawiło.

[waleria_s]

Masz na myśli akryl robiony u kosmetyczki? Jejku, lekka przesada, jeśli ktoś to wykonał dziecku 13-letniemu. Jakaś hybryda krótka i jasna, ok, no ale akrylowe...
Krótkie spodnie to prawie każda nastolatka nosi, rany, że im nie zimno. Wyszłam tak parę razy i kostki mi tylko wytargało, brr.

[novembre]

A dlaczego hybryda tak, a akryl nie? Pytam, bo się nie znam, jaka jest różnica?

[memphis90]

Hybryda to cienka warstwa specjalnego lakieru do paznokci. Akryl to naklejany gruby szpon z tworzywa sztucznego.

[magdallenac]

Uwierz mi, że WSZYSTKIE koleżanki mojego dziecka zrobiły sobie akrylowe paznokcie- wszystkie pochodzą z dobrych rodzin, dobrze się uczą itd ja opierałam się najdłużej, bo strasznie mnie takie paznokcie obrzydzają. Przemyślałam sprawę i doszłam do wniosku, że warto przegrać bitwę, aby wygrać wojnę To jest kolejna chwilowa moda, która u nas nastała i jak to moda pewnie minie za kilka miesięcy.

[berdebul]

A wiedzą, co wychodzi w posiewach z pod takich paznokci?

[magdallenac]

A myślisz, że nastolatki się takimi kwestiami interesują? Ja nawet pościągałam zdjęcia z grzybicą paznokci, aby pokazać jej wady akryli.

[berdebul]

I nie ruszyło jej? Znane mi egzemplarze zrezygnowały po takiej sesji zdjęć.

[memphis90]

Hmm, moja podobna wiekowo i ŻADNA dziewczynka w szkole żadnych akryli nie nosi Jest zakaz stosowania nawet lakieru do paznokci, a co dopiero naklejanych szponów z tworzywa sztucznego...

[manala]

Moja nawet nie maluje zwykłym lakierem. Nie robi sobie makijażu. Jednak jakieś patologiczne są koleżanki córki...

[magdallenac]

Eee nie, jesteśmy w pierwszej trójce najlepszych dystryktów szkolnych w naszym stanie- tylko dziewczyny są w okresie głupiej fascynacji Billie Eilish. Ta moda na szczęście mija i pewnie zaraz pojawi się następna. Korzystają z tego, że szkoła jest teraz 100% on line i eksperymentują. Uwierz wolałabym, żeby mi dziecko zafarbowało łeb na zielono, niż założyło plastikowe paznokcie, niestety kolorowe włosy nigdy nie były u nas modne. Pozostaje mi zacisnąć zęby i przeczekać.

[manala]

Ok, w Stanach pewnie jest jednak trochę inaczej niż u nas Też mam trzynastolatkę. Ubiera się dziwacznie (szerokie spodnie do kostek i bluzy). Martwi mnie to, że z otwartej dziewczynki przekształca się w takiego dzika (siedzi w domu głównie, do szkoły nie chodzą). Myślę, że ta cała pandemia przyniesie wiele szkód w młodych główkach...

[magdallenac]

U nas na szczęście życie towarzyskie jest w pełnym rozkwicie- dziewczyny mieszkają koło siebie, robią razem szkołę, a po lekcjach śmigają do nocy na lyżwach i sankach. U takich młodych dzieciaków, naprawdę nie trzeba wiele czasu, aby zdziczeć. Podczas pierwszego lockdownu w marcu/kwietniu, kiedy jeszcze wszyscy się bali, obserwowałam moje otwarte, towarzyskie, wesołe dziecko jak w oczach gasło i zamieniało się właśnie w jakiegoś jaskiniowca. Po dwóch miesiącach wszystkim przeszły schizy i zaczęliśmy "normalnie" żyć na ile było to możliwe.

[pade]

manala napisała:

> Moja nawet nie maluje zwykłym lakierem. Nie robi sobie makijażu. Jednak jakieś
> patologiczne są koleżanki córki...

Boże drogi... I po co takie oceny?
Jedna będzie eksperymentować z makijażem, tipsami, doczepami i czym tam jeszcze, a potem z tego wyrośnie. Inna z kolei w wieku 20 lat będzie mieć usta glonojada i rzęsy gąsienice. A inna nic z tych rzeczy.
Nie ma prostego przełożenie: makijaż, paznokcie - stoczy się!
Stoczyć, to się można wtedy, gdy rodzic nie akceptuje i tępi wszystko, co mu się kojarzy. Jemu się kojarzy, bo innym niekoniecznie.

[lily_evans11]

Ale chyba przyznasz, że kiepski gust typu glonojady i rzęsy gąsienice tudzież szpony na pół metra to teraz mają już tylko typowe Karyny. Inteligencja przejawia się nie tylko w uzyskiwaniu dobrych stopni czy podejmowaniu rozsądnych decyzji .

[pade]

lily_evans11 napisała:

> Ale chyba przyznasz, że kiepski gust typu glonojady i rzęsy gąsienice tudzież
> szpony na pół metra to teraz mają już tylko typowe Karyny. Inteligencja przejaw
> ia się nie tylko w uzyskiwaniu dobrych stopni czy podejmowaniu rozsądnych decyz
> ji .
>

Nie wiem czy to kwestia gustu, czy raczej bardzo niskie poczucie własnej wartości.
Pracowałam kiedyś z dziewczyną, po studiach, cały czas się dokształcała, niegłupia, obrotna, wygadana...I miała te gąsienice, pazury na pół metra, gust jak Ty to nazywasz Karyny. Tkwiła w porąbanym związku i tylko czasem spod tej sztucznej powłoki przebijała mała, niepewna siebie dziewczynka.
Jedno, czego mnie życie nauczyło to to, że nic nie jest takie oczywiste jak nam się wydaje, zero-jedynkowe. Można mieć fatalny gust i być dobrym, mądrym człowiekiem. Można nosić na sobie najnowsze trendy, mieć kapsułową garderobę, z klasą, można mieć super wykształcenie i być porąbaną narcyzką.
Ubranie, wygląd, to tylko powłoka. A ta powłoka to często barwy ochronne.

[droch]

Ale chyba przyznasz, że kiepski gust typu glonojady i rzęsy gąsienice tudzież szpony na pół metra to teraz mają już tylko typowe Karyny.

Jaki ten świat jest prosty...

[magdallenac]

Ciekawe, bo u nas usta glonojada w przyrodzie w ogóle nie występują, za to byłam w szoku, kiedy pojechałam do Polski dwa lata temu- większość dziewczyn 20-25 miała powiększone usta. Widzę, że najgłupszy wiek i najwięcej eksperymentów z wyglądem przeprowadzają dziewczyny 13-15, później wszystkie przechodzą na tryb sportowy. U nas w dystrykcie(szkolnym) niemalże wszystkie dziewczyny w zimie trenują hokej w lecie piłkę nożną, a cały rok siatkówkę, a to nie idzie w parze z makijażami, długimi paznokciami itd.

[lily_evans11]

Tak, karpie usta i sztucznie przesadnie wyregulowane brwi, kiedyś cienkie nitki, teraz krechy jak u Brezniewa. Ale ja takich naprawdę już mało widuję od dawna, jest więc nadzieja dla tego narodu .

[berdebul]

Bo ciężej w lockdownie to zrobić/nie widać przez maskę.

[lily_evans11]

Pewnie tak. Kosmetyczki długo były zamknięte...

[asia_i_p]

Moja w tym wieku sobie sama robiła, teraz ma 15 lat i jej przeszło. A już jej całkiem fachowo wychodziło.

[magdallenac]

Cieszę się, że to piszesz- czyli jest dla nas nadzieja

[afro.ninja]

Ja bym się na akryl nie zgodzila. Śmieszy mnie jednak, ze wychowana w edukacji domowej Bilie Eilish nadaje ton nastolatkomm które w 99 procentach chodzą do szkoły.

[magdallenac]

Ja wolę sobie zostawić "nie zgadzanie się" na sytuacje innego kalibru, ona już jest niezadowolona z akryli, bo gra w siatkówkę i jest jej bardzo niewygodnie. Musiała zapłacić ze swojego kieszonkowego i był to niebagatelny dla niej wydatek ponad 70 dolarów. Uzupełnianie akryli to u nas kolejne $30 co dwa tygodnie, więc myślę, że na tym jednym razie przygoda z akrylem się zakończy. I tak rzeczywiście widzę duże zafascynowanie Billie Elish, Niną Nesbitt i Tove Lo.

[majenkir]

Moja też sobie ostatnio zrobiła. Pierwszy i, jak sama teraz powiedziała, ostatni raz. 😅

[rosapulchra-0]

Ale twoja jest już dorosła, prawda?

[redwineiswhatilike]

Da się przeżyć
Moja była straszna, nawet teraz bywa. Wczoraj wyjechała za granicę, wróciła na uczelnię. Strasznie tęsknię. Choć bywa nadal okropna w wieku prawie 20 lat. Ale jest lepiej niż 5 lat temu. Teraz już dogadujemy się i mimo odległości gadamy codziennie.

[stara_i_brzydka]

Wyluzuj😘 i pomyśl sobie że być może Twoja córcia kiedyś będzie miała 2, 3 lub 4 córeczki. Karma level hard😄

[andaba]

Nie wiem, u mojej się obyło bez glanów, różowych włosów, zmiennych nastrojów, jedynie lenistwo jej dotknęło.
Młodsza jest jeszcze grzeczniejsza, za to bardziej leniwa.

[bread_pita]

Moja matka dałaby wszystko za taką stylówę u mnie. Ja chodziłam do porządnickiego LO z odwróconym krzyżem na szyi i ustami wymalowanymi czarną szminką

[wydramarlenka]

Włosy to nie zęby - odrosną.
Przypomnij sobie też swoją nastolatkową odzież, zawsze rodzice byli zachwyceni Twoim gustem? Moja mama zawsze martwiła się o brak czapki (niedawno zaczęłam nosić w temperaturze wyższej niż minus 5, jak wieje)

Pomóż rozbić te glany

A zmienne nastroje - dziwiłabym się, gdyby ich nie było, hormony w tym wieku robią swoje.

[nangaparbat3]

Dowiedziałam się niedawno, że w wieku odpowiadającym wiekowi pokwitania u ludzi młode gęsi stają się nagle lękliwe, niepewne siebie i nierozważne. Żałuję, że nie wiedziałam o tym kiedy sama miałam nastolatkę

Mam wrazenie, że świat okropnie nie sprzyja teraz młodziutkim kobietom i dojrzewającym dziewczynom. Z każdej strony są szturchane, media, rówieśnicy, nauczyciele, rodzice, każdy od nich czegoś chce, ale te oczekiwania są okropnie niespójne. Może dom nastolatki powinien być po prostu miejscem odpoczynku wojowniczki? W sensie takiego psychicznego wytchnienia, gdzie można czuć się bezpiecznie, akceptowaną ze wszystkimi swoimi niedoskonałościami, często zresztą urojonymi, błędami, porażkami? Chyba tego im najbardziej trzeba.

[duola77]

tak powinno być , ukojenie, moc do walki na zewnątrz
bo to walka, choćby i miękko i w rekawiczkach , szaro burych najczęściej

[eliksir_czarodziejski]

nangaparbat3 napisała:

> Dowiedziałam się niedawno, że w wieku odpowiadającym wiekowi pokwitania u ludzi
> młode gęsi stają się nagle lękliwe, niepewne siebie i nierozważne. Żałuję, że
> nie wiedziałam o tym kiedy sama miałam nastolatkę
>
> Mam wrazenie, że świat okropnie nie sprzyja teraz młodziutkim kobietom i dojrze
> wającym dziewczynom. Z każdej strony są szturchane, media, rówieśnicy, nauczyc
> iele, rodzice, każdy od nich czegoś chce, ale te oczekiwania są okropnie niespó
> jne. Może dom nastolatki powinien być po prostu miejscem odpoczynku wojowniczki
> ? W sensie takiego psychicznego wytchnienia, gdzie można czuć się bezpiecznie,
> akceptowaną ze wszystkimi swoimi niedoskonałościami, często zresztą urojonymi,
> błędami, porażkami? Chyba tego im najbardziej trzeba.
>

No taki dom to powinien być dla każdego i starego i młodego.
Młode dziewczyny i kobiety były od zawsze tracane ze wszystkich stron, chyba wolę żeby były to jednak media niż za przeproszeniem łapska starych dziadów wszelakich. Mam wrażenie że kiedyś molestowanie fizyczne lub słowne to była norma dla młodej kobiety, a otoczenie udawało że nic się nie stało.

[molik28]

Nie pomogę, bo mam synów, ale podziwiam moją matkę, że nie osiwiała. Od mniej więcej 16 roku życia byłam bardzo niezależna. Dobrze, że byłam na tyle rozsądna, że jednak pewnych granic nie przekraczałam. No trochę się ze mną miała.

[mamtrzykotyidwa]

Ale nastolatkę chcesz wychowywać?
Przecież nastolatka, to już jest wychowana!

[majenkir]

wlazkotnaplot napisał:
> Kto wychował nastolatkę i nie zwariował?


Ja! I to Skorpiona! 🤪 Z tym że moja nigdy nie miała odjazdów włosowo-ciuchowych, zawsze była taka mała ja 😉.

[aurinko]

Moja 13 latka jest fajną dziewczynką i nie mam się o co przyczepić. Nie pyszczy, opiekuje się młodszym bratem jak nas nie ma, pilnuje jego lekcji, uczy angielskiego, ogarnia obiady, sprząta co do niej należy bez szemrania, bardzo dobrze się uczy. Ciuchy kupuje sobie sama ale akceptowalne. Ostatnio zgodzilismy się na dodatkowy kolczyk u góry ucha, to była pełnia szczęścia
Ale 3 lata temu była masakra. Trzaskanie drzwiami, teksty w stylu " to mój najgorszy dzień w życiu", próby pyskowania, wiecznie niezadowolona i ciągle wszystko na nie. Przeszło jak ręka podjął pół roku później jak okres dostała. Od tego czasu zero jazd.

[karme-lowa]

aurinko napisała:

> Moja 13 latka jest fajną dziewczynką i nie mam się o co przyczepić. Nie pyszczy
> , opiekuje się młodszym bratem jak nas nie ma, pilnuje jego lekcji, uczy angiel
> skiego, ogarnia obiady, sprząta co do niej należy bez szemrania, bardzo dobrze
> się uczy. Ciuchy kupuje sobie sama ale akceptowalne. Ostatnio zgodzilismy się n
> a dodatkowy kolczyk u góry ucha, to była pełnia szczęścia
> Ale 3 lata temu była masakra. Trzaskanie drzwiami, teksty w stylu " to mój najg
> orszy dzień w życiu", próby pyskowania, wiecznie niezadowolona i ciągle wszystk
> o na nie. Przeszło jak ręka podjął pół roku później jak okres dostała. Od tego
> czasu zero jazd.
Wypisz wymaluj jak u mojej córki! Dokładnie to samo. I są w podobnym wieku.

[eowen]

Ja mam sześciolatków z fochami nastolatki. Nawet już trzaska drzwiami id swojego piomuju odpowiednio. I nie słucha, i ignoruje, i licytuje się i wszystko, z odżywkami "nie chce mi się, co mnie to obchodzi", i zasadniczo tylko "jajaja".
A było to cudowne idealne dziecko przed pierwsze 4 lata swojego życia. Jak sobie myślę o nas za 10 lat, to aż mi skóra cierpnie.

[eowen]

Przepraszam za literówki, nie wychwyciłam, chyba pora spać.

[zwierzakowa13]

Tyle że przy 6-latkach to problem wychowawczy do ogarnięcia, nie hormony. Piszę bez złośliwosci, po prostu za te10 lat a raczej wcześniej możesz mieć faktycznie ciężko.

[rosapulchra-0]

Miałam trzy. Urodziłam trzy dziewczyny w niespełna trzy lata, więc przechodziły niemalże razem okres buntu, smutku, braku wiary w siebie, a każda z nich inaczej. Zgrzeszyłabym, gdybym dzisiaj na nie narzekała i wtedy, i teraz.

[heca7]

Minie. Ja teraz mam na stanie prawie 19 latkę i już jest spokojniej. Ale oprócz niej mam 15,5 latka. I zachowuje się obecnie jakby miał PMS, demencję starczą i był toksyczną teściową na raz Upierdliwy do bólu, wszystko mu się nie podoba, marudzi, czepia się , łazi po domu po nocy, uważa, że zjadł wszystkie rozumy, kłóci się z płaskoziemcami po internetach , zadaje głupie pytania i jest nieznośny. Najchętniej nosiłby krótkie spodenki cały rok, po domu jak tylko wróci ( o ile wyjdzie) przebiera się w piżamę. Niestety za wielki żeby się zmieścił do okna życia. Poza tym zna drogę do domu

[oazaspokoju22]

A mój nastolatek wciąż wychodzi. Codziennie kłóci się że za mało daję mu luzu. Że inni mogą być długo a ja wyznaczam mu godziny powrotu. Że dzwonię do niego i robię mu siarę. Też łazi po nocach po domu. Siedzi z telefonem do 2-3. W dzień odsypia. Po czym o 17 często wychodzi. I w ogóle ma syf w pokoju taki że głowa boli. Od września tak jest. Z tym że jak ma zdalne to wtedy rzecz jasna wstaje o 8.

[heca7]

Mój niestety mało wyłazi. Na tydzień przed zamknięciem szkół zmieniliśmy mu placówkę. Ze znajomymi utrzymuje kontakt przez discorda itd.

[heca7]

Ale syf w pokoju też ma. I najchętniej siedziałby cały dzień z laptopem na łóżku. A jego marzeniem jest posiadać na własność kotatsu
img.archiexpo.com/images_ae/projects/images-g/japanese-kotatsu-table-heated-blanket-71603-15489752.jpg

[oazaspokoju22]

Ooo mojemu też by takie coś przypadło do gustu 😆😆.

[madame_edith]

Też mam 15,5 latka. O Bożewszechmogący jak on mnie denerwuje czasem. Albo sie drze do komputera albo łazi po domu i wiecznie o coś mędzi. Ewentualnie jak jest bardzo zadowolony to nam opowiada o swoim procesorze, monitorze, karcie graficznej i co tam słychać w świecie gier. Oraz wypowiada sie tonem znawcy na każdy temat, bo co my tam wiemy!

[saszanasza]

Jak mojej 13 latce zawsze pozwalałam kupować „modne” dla niej ubrania, oczywiście w granicach rozsądku i ceny (ale tu córka nie jest wymagająca”. Natomiast całkiem niedawno robiła porządek w szafie z ubraniami, przyszła przynosząc kilka sztuk do wytrzucenia i do mnie”Mamo! Dlaczego pozwoliłaś mi na zakup tak brzydkich ubran”🙈
No i teraz nie wiem....pozwalać, nie pozwalać😉

[mama_duzych_dzieci]

hej, kochasz, akceptujesz, wspierasz i rozumiesz i to jest to. Olej pomysły na jej wygląd, skoro jej się podoba i dobrze się w tej stu=ylizacji czuje. Lenistwo przechodzi, bałagan również. Pierwsza sympatia przyjdzie to bedzie sprzatąć na błysk. Na smuteczki wprowadziłam rytuał picia dobrej herbaty w ulubionym kubku, brałam drugi i siedziałam , milczałam. Nie drążyłam tematu, nie chciała mówić to nie mówiła, ale docenia teraz , ze tyle czasu byłam gotowa poświęcić. Brak wiary to najgorsza rzecz z jaka przychodzi nam się zmierzyć. Moje dziecko widzialo, że jej matka wierzy w siebie. Czasami się pytała - jak Ty to mamo robisz? i pomalu, od słowa do słowa szło do przodu. Czyta się, ze to ojcowie dają córkom to coś, ze wierzą w siebie, że sa wyjatkowe. Mój nie potrafił, ale jakoś udało się nie zwariować i wychowć fajną młodą kobietę.

[aqua48]

Wychowałam dwóch nastolatków. Z wizerunkiem nie było problemów, panowie raczej szli w elegancję. Młodszy w pewnym wieku zafundował sobie warkocz do połowy pleców, ale wyglądał z tym fajnie, bo ma grube, piękne włosy. Za to każdy jak skończył 17 lat próbował rządzić w domu i zająć w stadzie miejsce samca alfa. Niekiedy czułam się jak w zoo, albo jakbym oglądała film z życia człekokształtnych. Brakowało tylko Czubówny z komentarzem.Teraz mam świetnych synów - dobrych, troskliwych, pomocnych i kochających. Ale był czas gdy niemal oszalałam bo trzeba było weryfikować każde polecenie i tłumaczyć spokojnie każdą prośbę w stylu, tak kochanie, ale na razie mieszkasz u nas w domu i musisz się dostosować, bo każdy w naszej rodzinie ma swoją rolę i jeśli jeden element się zbuntuje to zawali się wszystko..Jakoś zrozumieli. Ale było trudno.

[ponis1990]

O tej Czubównie to piękne jest

[kanna]

Moja nosi wyłącznie spodnie, białe bluzki (najchętniej z kotami) i szare bluzy.

Jest 100% introwertyczka, której wystarczają zwierzaki, rozmowy ze mną, jedna bliska przyjaciółka i YT.
Najchętniej by nie wyłaziła z domu (kocha pandemię).

Wykłóca się z nauczycielami, a raczej dyskutuje - zaganiając ich w ślepy kąt. Jest piekielnie bystra, czyta ludzi, rozpoznaje oczekiwania, słabości, wie, gdzie uderzyć, jakich użyć argumentów. Jednocześnie nie bywa chamska, dąży do rozwiązania problemu. Dziwi się, ze ludzie nie pojmują "oczywistości". Złoszczą ja głupi nauczyciele, Docenia starania. Dogada się z każdym, ale nie szuka towarzystwa.
Mój mąż się jej boi, bo nie potrafi znaleźć argumentów.

Praktycznie się nie czesze, tylko po myciu głowy. Ma piękne, kręcone włosy. Nie maluje się, ma nadwrażliwość zapachową, więc kremy musza "nie pachnieć".

Martwi się przyszłością, tym, jak i za co się utrzyma. Myśli, co będzie studiować i jak będzie mieć zawód. Zwierzęta czyta jeszcze lepiej niż ludzi. Ostatnio sporo gotuje, nie znosi sprzątania. W szafkach ma kompletny pierdzielnik.

Zadziwia mnie każdego dnia.

[kanna]

A - i im mniej z nią walczę, tym lepsze mamy relacje.

[myelegans]

Fajna masz corke, ja mam taki egzemplarz w meskiej odmianie. Debaty moze prowadzic bez konca, zabija logika i zimny jak ogorek, nie daje sie poniesc emocjom i nie traci swojego “cool” nawet w najgorzalej dyskusji gdzie druga strona ma diametralnie rozne stanowisko. Ja czesto nie podejmuje wyzwania, bo znajdzie kontrowersyjny temat np social justice, i Ja sie daje poniesc emocjom. Bylby swietnym prawnikiem sadowym.

I nie jest mainstreamowy, ma wiele hobby I zainteresowania zupelnie rozne od rowiesnikow: jest zagorzalym akwarysta, fotografem natury i plane spotting, slucha muzyki naszej i znajduje takie perelki, np Mongolian throat singers, albo anima music

Ma juz zaplanowane co chce robic w zyciu, na jaka uczelnie pojsc, gdzie bedzie mieszkal. Z tym, ze nie lubi specjalnie ludzi, woli zwierzeta i srodowisko, ktorego ochrona chce sie zajmowac zawodowo, konkretnie oceanografia i environmental science.

[cegehana]

Na ubiór nie zwracaj uwagi (minie czy nie - to bez znaczenia). Na kompleksy, brak wiary w siebie - polecam kreatywne hobby uprawiane w grupie rówieśniczej (sporty drużynowe, koła miłośników czegoś tam, konkursy itp.), bo w tym wieku poczucie własnej wartości buduje własnie grupa rówieśnicza a nie "wnusi ale z ciebie przystojny kawaler".

[ajr27]

Sama mam tylko synów, ale opowiem o swoim doświadczeniu: jako nastolatka nie buntowałam się, nawet odwrotnie- starałam się być niewidzialna. Nie lubiłam się wyróżniać, zawsze dawałam się terroryzować rodzinie. Efekt? Brak własnych przekonań, fatalne wybory życiowe na początku dorosłości. Bunt młodości jest niezbędny dla osiągnięcia samodzielności i dojrzałej osobowości. Ciesz się, że masz zadziorne dziecko, nawet jeśli teraz zielone włosy i vansy wydają się szczytem głupoty, takie szaleństwo jest naturalnym, zdrowym objawem dojrzewania człowieka.

[lily_evans11]

No Popatrz, a ja znam mnóstwo osób wcale niekoniecznie zadziornych, nie wchodzących w ostre konflikty z rodzicami, a dobrze poukladanych życiowo i emocjonalnie. Ten "bunt" w dużej mierze jest niestety sprawą ciężkiego i mało empatycznego charakteru albo bardzo ograniczających rodziców, ale rozumiem, że to nie ten przypadek w tym wątku.

[ajr27]

Istnieje możliwość, że brakiem buntu tłumaczę porażki młodości😉

[lily_evans11]

Trochę pewnie tak. Choć wierzę, że rodzice najprawdopodobniej bardzo Cię tlamsili. Ale już tego nie cofniesz. Teraz sama jestes sobie sterem, żeglarzem, okrętem i możesz decydować o sobie. Lepiej późno niż wcale.

[ajr27]

Prawda. Potem najlepsze lata życia kobiety, między 30 a 40 poświęciłam na poszukiwanie siebie, swojej drogi, swojego ja. Terapie, praca nad sobą, dorosły bunt. Szkoda tych lat. Dlatego lepiej się wyszumieć w nastoletnim wieku, żeby potem spokojnie iść własną drogą i po prostu żyć.

[lily_evans11]

Nie wiem, jak nie zwariować, ja to wszystko nawet rozumiem i gryzę się w język. Bardo bardo mocno. Ale zdanie mam takie, że wychowanie dzieci to w ogóle bardzo niewdzieczna sprawa i tego wkładu własnego nikt ci nijak nie zwróci, nie zrekompensuje swoim dobrym zachowaniem, emocjami czy empatią. Dzieci mnóstwo zabierają, a niewiele dają - i to bym odniosła niekoniecznie tylko do swojego dziecka, jej ojciec ma paru egoistycznych młodych gagatkow w rodzinie, i ja w sumie też, tylko ci "nasi" ostatecznie chociaż umieją sami na siebie zarobić i ogarniać się wreszcie jako dorośli ludzie.Tamci nie, co już w ogóle jest smutne.
Mnie moje dziecko zasunelo dzisiaj tekst: ale jak to, TYLKO TYLE możesz wydać na moje ubrania, no coś takiego. Mimo wszystko to niesprawiedliwe podejście i te durne komentarze., to boli jak cholera. Dzieci to przede wszystkim straszny kłopot, im starsze, tym większy. Bardzo żałuję chwil, kiedy dziecko było małe, trzeba było z tego korzystać i się cieszyć tymi chwilami.

[oazaspokoju22]

lily_evans11 napisała:

> Bardzo żałuję chwil, kiedy dziecko było małe, tr
> zeba było z tego korzystać i się cieszyć tymi chwilami.
>
Ja też tęsknię za tymi chwilami. Za spaniem razem, słuchaniem nowych piosenek.
Za rączkami obejmującymi i oczkami wpatrzonymi we mnie. To są chwile ulotne. Człowiek często to wszystko docenia po latach. Często czegoś żałuje. Gdy dzieci są małe nie dostrzegamy tego co widzimy teraz. Za chwilę nasi nastolatkowie staną się dorośli. Usamodzielnią się. I będziemy za nimi tęsknić i nawet za tym jak dawali nam popalić. Ale byli z nami 😆.

[wlazkotnaplot]

Buuuuuui taaaak..

[berdebul]

-ale jak to tylko tyle możesz na moje ubrania
- mogę nie wydać w ogóle, jakieś ubrania masz
O ile nie rośnie intensywnie. Wez Ty wydaj coś na siebie.

[lily_evans11]

ALEZ TAK ODPOWIADAM I ZARAZ JEST ESKALACJA AFERY. JA JUŻ NIE MAM SIŁY NA TE WSTRĘTNE FOCHY, CO BYM NIE. ROBIŁA, JEST ŹLE. TO DZIECKO JUŻ NIE BĘDZIE LEPSZE. Mnie to boli, rozumiesz??? Boli bardzo, że własne dziecko jeździ na mnie jak na szmacie.

[lily_evans11]

Sorry za capslocka, panuję nad tym, co piszę, dopiero z komputera.

[andaba]

Lily, może ty przyślij tę pannę do mnie, co?

[lily_evans11]

Na kawałek wakacji chętnie <3

[berdebul]

Tym bardziej, bez żadnych wyrzutów sumienia wydałabym na siebie. Na kawkę, nowego kwiatka, książkę, wazonik, albo i paznokcie. Co tam lubisz.
Przytulam. Nie daj się. Wiem, że wiesz...ale Twoje potrzeby są równie ważne, w tym prawo do spokoju i szczęścia.

[oazaspokoju22]

Nie wątp, że nie będzie lepiej. Ja też pamiętam jaka byłam czasem okrutna w stosunku do mamy. Dzisiaj żałuję słów wypowiedzianych. Wstydzę się ich. Pamiętam też sytuację gdy chciałam z koleżanką iść na imprezę. Ja mogłam a koleżanka nie dostała pozwolenia od matki. I do niej krzyczała że jej zabrania a sama się puszczała i przez nią jest bękartem. To dopiero był cios. I nawet mną smarkulą bo wtedy miałyśmy ok 17 lat jakoś wstrząsnęło i zrobiło mi się żal tej mamy.

[lily_evans11]

Tylko, że mi nikt tego wszystkiego nie wróci, nawet jak dziecko kiedyś się ogarnie. Niektóre słowa, niektóre krzywdy naprawdę trudno wybaczyć.
To, co opisujesz, odnośnie koleżanki, to już kanał i taki poziom swinstwa, że kwalifikuje się do totalnego odcięcia wszystkich przywilejów. Brrrr.

[triss_merigold6]

Nie, to real. Matka zabraniając mogła powiedzieć wprost, że nie chce, aby córka dała jakiemuś frajerowi zrobić sobie brzuch, a córka słusznie wytknęła, że mamusia sama się bawiła i nie uważała.

[oazaspokoju22]

Serio 😀😀😀

[lily_evans11]

Serio to jest normalne.odezwaniensie sie sie córki do matki? Jak nigdy nie tknelam swojego dziecka, to taka odzywka zasługuje na strzelenie w ryj z całej siły.
Wątpię, żeby matka powiedziała coś takiego, co jej imputujesz. BTW mogła urodzić nieslubne dziecko w milionie innych okoliczności niż zapłodnienie przed młodocianego rówieśnika na dyskotece.

[triss_merigold6]

Nie jest standardowe, ale na fali nastoletniego silnego wzburzenia może się zdarzyć. Tak, pewnie bym strzeliła w dziób za tupet.

[andaba]

Ja może nie do końca łapię o co chodzi i jak to boli, no ale skoro córka nie była owocem gwałtu to chyba nic strasznego ta matka nie usłyszała.

[lily_evans11]

A ja uważam, że tą jedną wypowiedzią dziewczyna bardzo obraziła i matkę, i siebie samą też.

[alpepe]

A ja sądzę, że ją świetnie wypunktowała. Zapomniał wół, jak cielęciem był.

[andaba]

A była? Bo jak tak, to o co chodzi.
Matka miała mocny argument - nie chcę, żebyś skończyla tak jak ja.
Ale też córka powiedziała wyłącznie prawdę

[oazaspokoju22]

Po 1 matka urodziła ją mając ponad 20 lat będąc w kilkuletnim związku. Facet gdy dowiedział się o ciąży to zwiał do panienki którą poznał jakieś pół roku wcześniej. A po 2 jak byś się czuła będąc w takiej sytuacji? Nie miała prawa jej odmówić bo córka jej powie prawdę? I pozwalać na wszystko?

[triss_merigold6]

Mogła usunąć ciążę, bez przesady z tym rodzeniem tylko z powodu wpadki. Między pozwoleniem 17-latce na wyjście na imprezę z koleżanką, a"pozwalaniem na wszystko" jest spora przestrzeń.

[lily_evans11]

Zależy, jakie były okoliczności imprezy, matka mogła mieć powody, no. panna z poprzedniej wróciła po spożyciu albo w ogóle non stop chce balowac i zawala szkołę. Jeśli ktoś swoim zachowaniem nie sprawia kłopotów, nie wierzę, że rodzice go tak ograniczają na zapas w wieku 17 lat.

[triss_merigold6]

Jeśli ktoś swoim zachowaniem nie sprawia kłopotów, nie wierzę, że rodzice go tak ograniczają na zapas w wieku 17 lat.

historie dziesiątek kobiet na tym forum temu przeczą

[droch]

Jeśli ktoś swoim zachowaniem nie sprawia kłopotów, nie wierzę, że rodzice go tak ograniczają na zapas w wieku 17 lat.

Ale odlot...

[nangaparbat3]

Lily, to dziecko na pewno kiedyś będzie spokojniejsze, ale jeśli zaczniesz iść na przepychanki i odbijać piłeczkę, potrwa to znacznie dłużej.

[triss_merigold6]

mogę nie wydać w ogóle, jakieś ubrania masz

takie odgryzanie się 14-latce jest żałosne

[lily_evans11]

Ale prawdą jest, że mając skromny budżet w danym momencie mogę go przeznaczyć różnie dobrze na siebie, a nie na dziecko, które ma pełno ubrań, tylko że nie najnowszych i że się znudziły. Wypominanie matce kwoty zakupów to jest dopiero żałosne, nikczemne i haniebne i świadczy o tym, jak bardzo dziecko jest egocentryczne i malostkowe. Mi nikt nie wróci tych przykrych lat spędzonych na słuchaniu durnych uwag i wiecznych bojach o głupoty.

[triss_merigold6]

Jeśli uważasz, że to za mało, idź do ojca po hajsy.

Proste i ucina fochy, bez pielęgnowania żalu.

[berdebul]

Mając świadomość, że ojciec to uj, który ma własne dziecko w dupie? Paskudna odżywka.

[triss_merigold6]

Nie zaszkodzi o tym córce przypomnieć w wypadku nasilonych i niezasadnych roszczeń.
Pan ma obowiązki? Teoretycznie ma, nikt go z nich nie zwalniał. Wersja standardu według możliwości matki nie pasuje? Proszsz... masz, dziecko, drugiego rodzica, sprawdź czy będzie lepiej.

[lily_evans11]

To były odzywki mojej mamy. Sorry, ale nic mi nie sprawiało większej przykrości, niż odsyłanie mnie w różnych sprawach do osoby, którą nic a nic nie obchodziło, jak mi się żyje i jak się czuję z różnymi rzeczami.
Z mojego punktu widzenia, jako dziecka samotnego rodzica, to jest chwyt totalnie poniżej pasa, który nie pozwala dzieciakowi niczego zrozumieć, raczej pozostawia go z nasilonym poczuciem krzywdy.

[triss_merigold6]

Ależ pozwala zrozumieć, właśnie to, że albo przyjmujesz do wiadomości, że matka ma taką ofertę i innej nie będzie, albo sprawdzasz na własnej skórze, czy może tatuś będzie bardziej hojny/empatyczny/pomocny.

[lily_evans11]

Uwierz, że moja córka niestety już wielokrotnie miała możliwość sprawdzić to na własnej skórze .

[triss_merigold6]

Jako nastolatka? Wątpię.

[lily_evans11]

Też, też, np. tatuś w swej dobroci i przy dorywczym spotkaniu obiecał jej ajfona (akurat były mega promocje w media markcie), no i już tak ponad pół roku minęło... A w danym momencie chodziło o to, że ja powiedziałam, że nie mam na to środków, on oczywiście niby miał, mieli się wybierać za tydzień, tatuś wsiąkł gdzieś na 2 m-ce, a potem udawał, że nie wie, o co chodzi. I "przecież on wcale nie powiedział, że coś kupi".

[triss_merigold6]

Konsekwentnie więc w temacie telefonu/ajfona/innego gadżetu powinnaś ją odsyłać do ojca. Obiecał, zniknął, powiedział, zaprzeczył - to nie Twoja sprawa, proszszsz... może rozmawiać z ojcem. A że przykro czuć się zawiedzionym? Taki life, to też nauczka.

[lily_evans11]

Obie doskonale wiemy, że ojciec ma jej potrzeby (i czyjekolwiek na świecie potrzeby poza swoimi) totalnie w dudzie.

[quilte]

"Wypominanie matce kwoty zakupów to jest dopiero żałosne, nikczemne i haniebne i świadczy o tym, jak bardzo dziecko jest egocentryczne i malostkowe."

Żałosne, nikczemne i haniebne? Odlatujesz, znowu. Kiedy cię czytam, mam wrażenie, że jako dziecko i nastolatka musiałaś być dorosła - i byłaś, może w wyniku okoliczności, może taka była twoja natura. Może jedno i drugie. A twoja córka jest nastolatką i zachowuje się jak normalna nastolatka. Jest inna niż ty. No ale ty byś chciała, żeby ona była taka jak ty WTEDY. Bo ty byłaś dobra, a ona jest zła. Ona nie jest i nie będzie tobą, Lily. Jest inna, nie zła. Radzę zmienić podejście, bo nigdy nie wyleziesz z tego kanału.

[lily_evans11]

Ale szczerze, uważasz, że dziecko ma prawo tak się odnosić do matki, tak odzywać i to jest ok, i powinnam to przemilczeć, nie przejmować się? Bo dla mnie to chamstwo. Powinnam usłyszeć dziękuję za zakupy plus ewentualne pytanie, kiedy znowu będziemy mogły coś zamówić.
Między "innością" - czyli innym temperamentem, decyzjami, zamiłowaniami, punktem widzenia itp., a zwykłym brakiem kultury w sytuacjach domowych leży przepaść.

[pade]

Twoją rolą jest nauczenie córki w jaki sposób ma się odzywać. Nie pouczanie, nie krytykowanie, nie oczekiwania, tylko nauka. Czyli "córciu, kiedy mówisz do mnie .... jest mi przykro, wolałabym, żebyś to powiedziała tak i tak". Albo "jestem zła/wściekła kiedy robisz/mówisz to i to, chciałabym, żebyś mówiła do mnie w taki a taki sposób".
Ty oczekujesz od swojej córki, że będzie się zachowywała jak dorosła. Resztę pominę milczeniem.
Lily, dlaczego jesteś taka uparta i nie poszukasz terapeuty dla siebie? Wizyta u psychiatry to nie to samo co stała pomoc.
Polecałam Ci już książki, artykuły, terapeutkę, a Ty nadal kręcisz się w kółko i tylko epitety się pod adresem córki się zmieniają.

[lily_evans11]

Kochana, uczę ją tego od lat, tak właśnie reaguję i mimo wszystko nie ma z tego żadnego efektu, przynajmniej od dluzszego czasu. Myślisz, że co robię? Ona to puszcza mimo uszu i najwidoczniej nie ma potrzeby się nauczyć. Gdyby coś się zmieniało, te wpisy by nie powstały. Cokolwiek mówię, jest jak grochem o ścianę. Fajna jestem tylko, kiedy coś daję albo na coś pozwalam i wtedy jest kultura. Przez moment. I już nawet nie chodzi o moją złość i oburzenie, tylko że zwykle zasady życia domowego nijak nie docierają od pewnego czasu. To strasznie męczy.
Co do terapeuty dla mnie, nie widzę potrzeby, sama pozbylam się tyłu traum i ciężarów, że głowa mała. Na dzień dzisiejszy nie ja jestem czynnikiem tej nie najlepszej atmosfery, widocznie mojemu dziecku coś jest niefajnego. Nie mam ochoty na wielomiesieczne baranie się w moich odczuciach sprzed 10 czy 20 lat przez x miesięcy i płacenie kupy kasy za to.
BTW ta psychiatra znakomicie ustawia rodziców i jest w stanie dość szybko im pokazać, co oni mają zmienić, a nie "co się zepsuło w dziecku". Mówię to na przykładzie osób, które korzystały i które znam bezpośrednio. Ja już nie mam siły na rok pierd... lenia się z przemyśleniami, potrzebuję jakiegoś szybkiego efektu dla siebie, zmiany w swoich schematach reagowania i to na już, a nie za pół roku.

[triss_merigold6]

Powinnyście od siebie odpocząć, nawet gdyby córka miała zamieszkać czasowo u ojca lub jego rodziców.
Widzisz, do tego żeby rodzice odpoczęli od dzieci, służą obozy, kolonie, rajdy, biwaki etc., z przyzwyczajaniem dzieci od 7. roku życia. Było korzystać, miałabyś trochę oddechu, dziecko by odpoczęło, bo to niezdrowo przebywać z rodzicami 24/7 przez 365 dni.

[lily_evans11]

Ojciec mojej córki to rasowy sukinsyn, nie jestem w stanie pisać o tym tutaj, bo to są różne szczegóły związane z łamaniem prawa w jego rodzinie itp. To nie jest ciapa typu twojego byłego, którego główna wadą jest brak kasy i inicjatywy, to jest po prostu rasowy psychol.

[lily_evans11]

A jego rodzice nie żyją już oboje.

[triss_merigold6]

Gdyby był rasowym psycholem to guano byś zobaczyla, a nie wysokie alimenty - to raz. Dwa - psychole bardzo, ale to bardzo dbają o egzekwowanie co do minuty postanowień sądów dot. kontaktów, tu akurat w rodzinie mam przykład i laska autentycznie żałuje, że nie zapłaciła komuś, żeby znikną typa, bo spraw w sądzie ma kilkanaście z powodztwa ojca dziecka.

[lily_evans11]

Nie mam wysokich alimentów. Tatuś jest formalnie od lat bezrobotny, więc nawet nie jestem w stanie ich podwyższyć. A za mną całe lata presji na spotkania i odwoływania ich idealnie o umówionej godzinie, kiedy przepadaly nam inne plany z powodu kochanego tatusia. Tudzież wydzwanianie na policję, że grozę samobojstwem - policja mi znienacka przyszła na chatę, zaliczyli opad szczęki, ja też. Tyle, że jak sobie pogadaliśmy, to umocnili mnie w kwestiach przeprowadzenia do końca spraw sądowych, o alimenty i miejsce pobytu dziecka, przynajmniej jakiś pożytek z tego był. Ale i trauma spora.
I wreszcie, są powody, dla których ojciec mojej córki nie wytoczy mi 10 kolejnych bzdurnych spraw, ale one dotyczą też osób trzecich, więc nie będę się tu tobie z tego tłumaczyć.

[marta.graca]

Nie mam wysokich alimentów. Tatuś jest formalnie od lat bezrobotny, więc nawet nie jestem w stanie ich podwyższyć.

Może jednak? Liczą się możliwości zarobkowe, a nie formalne bezrobocie. No i jak dziewczyny piszą, koniecznie terapia. Aż krzyczą z Twoich postów żale do świata i nieprzepracowane trudności.

[pade]

A to sorry, sądziłam, że kształcone osoby wiedzą, że terapia nie musi i często nie polega na półrocznym czy rocznym babraniu się w traumach.
Osoba, którą Ci proponowałam nie zajmuje się pierdol..niem, tylko działa szybko i skutecznie, jest specjalistką od dzieci i młodzieży, zresztą co ja się będę powtarzać. O tym wszystkim rozmawiałyśmy kiedy? Rok temu?
Mam nadzieję, że ta psychiatra Ci pomoże, że nie przeczytam za rok, że jest jeszcze gorzej. Powodzenia.

[quilte]

Lily, szczerze, z ręką na sercu tak uważam Uważam, że twoja córka nie powiedziała nic szczególnie strasznego. Mam teorię, że jako nastolatka byłaś nienaturalnie grzeczna i nienaturalnie dojrzała - wiem o czym mówię, bo ja też To nie było dla mnie dobre, wcale, kiedy zdałam sobie z tego sprawę, życie stało się prostsze i przyjemniejsze, polecam. Też mam nastolatka, o rok młodszego od twojej. Wychowuję go inaczej, być może załamałabyś ręce: trzy lata temu chodził ufarbowany, na Sylwestra zaproponowaliśmy mu szampana - wypił łyka i wzgardził, Piccolo lepszy , czasem pyszczy, że dostaje za mało kasy, albo z innego powodu. Moim zdaniem ty jesteś bardzo pryncypialna Lily. Bardzo. Myślę, że w tym wątku karen_ann trafnie uchwyciła problem, chociaż nie brzmi to przyjemnie, wiem. Ale zastanowiłabym się nad tym, o czym pisze. Trzymaj się Lily.

[triss_merigold6]

Prawo ma, dlaczego nie.
W sumie nie widzę w takim nastoletnim narzekaniu niczego złego, zwłaszcza że osobiście wepchnęłas ją w środowisko prywatnej szkoły, do której chodzą dzieci ludzi, mających kasę.
Tak jak wcześniej napisałam, odsyłaj do ojca. Ja nie mam obciachu przed waleniem w oczy kwotami - zarabiam kwotę X, są koszty A, B, C, twój ojciec drogie dziecko płaci kwotę Z, idź mu powiedz. Pomaga też wyliczenie wyjazdów w roku: dwa obozy, dłuższy wyjazd wspólny, długi weekend I, długi weekend II etc., to wszystko kosztuje.

[marta.graca]

Ale to nie jest problem dziecka, że wszystko kosztuje.

[triss_merigold6]

Poniekąd jest, bo dziecka dotyczy. Trudno, żeby nastolatka nie była poinformowana o możliwościach finansowych rodziców.

[marta.graca]

Ale to nie jest rola dziecka, by zdobywało kasę, czy prośbami, czy na drodze formalnej.

[berdebul]

Nie ma zdobywać kasy, tylko uświadomić sobie, że 5 bluza odpada, ale nie dlatego że matka to złośliwa suka, która rujnuje jej życie, ale dlatego że budżet jest ograniczony i ciśnięty między innymi czesnym wypaśnej szkoły.

[marta.graca]

Jeśli ta nastolatka jest przyzwyczajona od najmłodszych lat, że matka zbiera każdy pyłek spod jej stóp, to trudno ją winić o podejście pierwsze, zwłaszcza że obecnie jak się wydaje, jej stan posiadania odbiega od znajomych ze szkoły.

[triss_merigold6]

Szkoła była wyborem matki, która chciała odpowiedniego poziomu nauczania + odpowiedniego towarzystwa, bez socjalnych patoli. I ja to rozumiem, ale dodatkowym kosztem jest otoczenie, które ma pieniądze.

Pamiętam historię jakiegoś ogniska poza miastem na zakonczenie roku szkolnego, Lily pisała, że nie ma jak dojechać, bo nie ma samochodu etc. No sorry, jak masz dziecko w płatnej placówce, to wszyscy zakładają, że każdy ma samochód, to norma, standard, coś oczywistego.

[berdebul]

W 7 klasie ustaliły, że przycinają ekstrasy, jeżeli ma skończyć prywatną szkołę, a nie przenieść się do państwowej. Coś za coś.

[triss_merigold6]

Sorry, ale przenosimy na sam koniec podstawówki dziecka, które przez całe życie było w prywatnych placówkach, byłoby ordynarnym chamstwem i złośliwościa rodzica. To nie jest temat do ustalania, że skończysz pod warunkiem, że coś tam.

[berdebul]

To nie chamstwo/złośliwość, tylko rzeczywistość i kupa kasy w postaci czesnego. 🤷‍♀️

[karen_ann]

Jak zapisujesz dziecko do prywatnej podstawówki to wiesz że trwa 8 lat, a nie w 8 klasie stwierdzasz że to kupa kasy.

[berdebul]

Nie wiem, czy zauważyłaś pandemię? Są rzeczy, których nie przewidzisz.

[triss_merigold6]

Niezupełnie. Jak Lily zapisywała córkę, podstawówka trwała 6 lat. Sześć, nie osiem.

[sabina211]

Ale też konsekwencja wyboru rodzica i zapewnienie dziecku znanej bazy oraz potwierdzenie swojej (jako dorosłego) przewidywalności. (Nie mówię o jakiejś ekstremalnej zmianie sytuacji, bo to inna kategoria.) To ważne. Znów się zgadzam z triss_merigold6.

[nangaparbat3]

Hej, masz jakiś okropny kryzys.
Popełniasz błąd, biorąc te wszystkie fochy i odzywki do siebie, nawet jeśli są do Ciebie skierowane. A one przede wszystkim są ekspresją jej emocji - lęków, stresu, bezradności. Naprawdę cholernie trudno jest mieć naście lat i dzieciak wybucha. Przeciwko światu, rówieśnikom, nauczycielom, własnemu ciału, wszystko razem jest okrutne, przerażające i nie daje się opanować - więc wybucha przy tych, przy których może sobie na to pozwolić, bo czuje się najbezpieczniej.
Tylko tyle możesz wydać? Tak, tylko tyle.
Niepokoi mnie, że bardzo Cię to boli - durne komentarze nastolatków są wpisane w ten wiek, ale pod spodem najczęściej ukryty jest silny ból dziecka, czasem nawet depresja (u młodzieży często wybuchy złości należą do obrazu choroby), wydaje się jakbyś przestała to widzieć. Może potrzebujesz wytchnienia, dpoczynku, może możesz zostawić corkę z ojcem i na parę dni wyjechać, jeśli w ogóle to jest możliwe w tych szalonych czasach, ale pomyślałam o przyjaciółce z dawnych czasów, kuzynce, może jest jakaś szansa? Żeby i oddalić się na chwilę, i wygadać, i wyspać
Poczytaj trochę o nastolatkach - mózgi im się przebudowują, płaty czołowe, odpowiedzialne za kontrolę emocji dopiero się rozwijają, to naprawdę jest curk w budowie i im samym jest bardzo, bardzo trudno. A dziewczynki jak powietrza potrzebują akceptacji matki, bardzo im na zdaniu matek zależy, nawet jeśli się buntują i pieklą.

[lily_evans11]

Akurat w przypadku mojego dziecka jedyna rola kogokolwiek z rodziny, na której jej zależy, to dwunozny bankomat. I tak, boli mnie to. PrzemadrzLstwo i przeświadczenie, że wszystko jej się należy plus cudownie napisany egzamin do LO spadnie z nieba - też mnie boli, że można być tak głupim i nie łapać podstawowych zależności. Po prostu wyhodowalam złośliwa zmije i mogę nadskakiwac, wszystko rozumieć, wystarczy, że cokolwiek jest nie po jej myśli i pluje do mnie jadem. Sorry, ale to nie jest normalne.

[lily_evans11]

BTW, mnie również należy się spokój, dobre emocje wokół mnie i szacunek dla mnie, a nie wieczna g..burza. Ja też jestem człowiekiem, też mam emocje, też można mnie zranić, jestem coraz starsza, mam prawo do komfortu i spokoju psychicznego. Przysięgam, że nie jestem generatorem konfliktów. Wystarczy zrobić cokolwiek inaczej, niż ona miałaby ochotę. Jest przykra, złośliwa, dokucza mi i przygaduje naprawdę niemiłe rzeczy - ja w drugą stronę nawet nie umiałabym czegoś takiego z siebie wydobyć.
Jej ojciec to kawał ch...ja, który nigdy i nigdzie jej nie weźmie i brać nie zamierza, nie mam też przyjaciółek, do których mogłabym wyjechać, nie wiem zresztą, czy ze złości na mnie nie spaliłaby chałupy albo "przypadkiem" nie wypuściła kotów, żeby zaginęły.
Dzisiaj, nie chcąc bawić się w przepychanki, powiedziałam ok. 19, że idę na spacer, wyszłam na jakieś 25 minut, dostałam kupę agresywnych i żalących się smsów, z pretensjami do mnie i na koniec komentarzem "to ja też zaraz wyjdę". Nie mam prawa powiedzieć, że czuję się źle w takiej atmosferze, potrzebuję wyjść i za jakiś czas wrócę?

[lily_evans11]

I co jest najbardziej wkrwiające, ona jest szczerze przekonana, że jest ostro pokrzywdzona i ma rację, a ja jej chcę na złość zrobić np. nazbyt skromnymi zakupami albo przypomnieniem, że matematyczka prosiła, żeby zrobili testy 8-klasisty i przesłali jej.
Ma egzamin i ma kompletnie wylane na przygotowanie się, już w ogóle na naukę. Jednocześnie ma aspiracje do najlepszych szkół w mieście, już usłyszałam, że będzie ogromnie nieszczęśliwa, jak się nie dostanie do pewnej topowej szkoły. Kiedy mówię, że skoro nie daje sobie rady i nie ma ochoty, to zawsze można coś fajnego wybrać nawet z tych słabszych szkół, to jest foch, że mnie to nie obchodzi. Mojej pomocy nie chce, reaguje złośliwie i nieprzyjemnie. Na korepetycje mnie nie stać, płacę za szkołę, która naprawdę daje warunki do nauki. Zresztą pamiętam, jak przeszła do szkoły z wyższym poziomem angielskiego, załatwiłam jej znajomą, żeby wszystko z nią wyrównała, a ona to kompletnie bojkotowała. Dobrze, że to za darmo było,. bo tak, to kasa byłaby wyrzucona w błoto.

[nangaparbat3]

To bardzo ważne pytanie: czy dawniej też się nie uczyła, czy to dopiero ostatnio?

[lily_evans11]

Jak najbardziej uczyła się, choć powiem szczerze, że nigdy nie była entuzjastką szkoły, odrabiania lekcji i nauki, rozwijania się ponad to, co w szkole, od - do. Ale jest np. bardzo dobra z przedmiotów humanistycznych, w sensie, że ładnie i logicznie konstruuje myśli, wypowiedzi, super pisze, czyta dużo (a miała ryzyko dysleksji i zalecenia z poradni). Tylko, że o ile kiedyś się mobilizowała, to teraz sobie bimba. Gdyby w parze z tym bimbaniem sobie nie szły wygórowane oczekiwania pt. liceum z pierwszej pięćdziesiątki w ogólnopolskim rankingu, to ja bym naprawdę nawet tym się nie zajmowała. Jestem w stanie zrozumieć to, że ktoś dla własnej wygody i wolnego czasu wybiera sobie niecisnące, luzackie liceum. Tego, że chce mieć co najlepsze, a nic nie robi w tym kierunku i jeszcze reaguje nieprzyjemnie - nie rozumiem.

[nangaparbat3]

No właśnie, i nawet nie chodzi o samo dostanie się, ale potem trzeba naprawdę harować, do tego dochodzi zazwyczaj silna rywalizacja.
Z tego co widzę, w klasach humanistycznych mamy zdecydowanie więcej osób z problemami emocjonalnymi niż w przyrodniczych czy matematycznych. Takich dzieciaw z problemami jest mnóstwo, co rok więcej.

[lily_evans11]

No i właśnie próbowałam jej to wytłumaczyć, że topowa szkoła w moich czasach, a w dzisiejszych (to ta sama placówka) to jakby trochę co innego, i że ze swoim podejściem będzie tam miała mnóstwo stresu i przykrości. No to "nie wierzę w nią, nie zależy mi".

[nangaparbat3]

Ty kończyłaś tę szkołę, którą wybrała?

[lily_evans11]

Tak, ja, moi rodzice, ciotka, przyrodnie rodzeństwo... .
BTW miałyśmy okazję tam być jeszcze przed covidem i nawet o tym mówiłam, jak to się teraz szkoły zmieniają na niekorzyść - to zawsze była szkoła wymagająca, ale z drugiej strony dawała żyć tym słabym bądź niezmotywowanym uczniom. Ludzie byli bardzo aktywni pozaszkolnie, kultura, harcerstwo, żeglarstwo itp. Miałam fajnych, ciekawych znajomych jako uczennica i nieźle prowadzone lekcje. Teraz niestety na wejściu króluje tablica z rankingiem 10 najlepszych uczniów. Słyszę, że obecnie jest tam niemała presja - i nigdy córce nawet tej szkoły nie sugerowałam.

[nangaparbat3]

Teraz niestety na wejściu króluje tablica z rankingiem 10 najlepszych uczniów.
Wiałabym gdzie pieprz rośnie.
Ale widzisz - córka może ma jakiś głęboki problem. Tobie na pewno o nim nie powie, matka często jest ostatnią osobą, z którą by chcieli o takich sprawach rozmawiać. Wydaje mi się jednak, że i ta odzywka że za mało na nią wydajesz, i upieranie się przy topowej szkole, do której chodziłaś Ty i rodzina, są tylko objawem, i że ona przeżywa jakieś wewnętrzne konflikty, z którymi sobie sama nie radzi.

[pade]

Lily, pamiętasz jak pisałyśmy i polecałam Ci terapeutkę? Umów się do niej i to szybko. Ta kobieta naprawdę może Ci pomóc.