Polski katolicyzm jako źródło cierpień

[tanebo001]

oko.press/polski-katolicyzm-jako-zrodlo-cierpien-przeze-mnie-tata-nie-trafi-do-raju-do-piekla-moze-czesc-i/?u=true z osobistych doświadczeń - miałem w dzieciństwie lęki związane z diabłem i ciemnością.

[triss_merigold6]

Pretensje do głupich rodziców.

[tanebo001]

Moi rodzice nie byli religijni. Nie od nich poznałem koncepcję istoty z rogami i ogonem.

[kosmos_pierzasty]

To od kogo?

[tanebo001]

Na lekcjach religii

[kosmos_pierzasty]

Dlaczego Cię przed tym nie ochronili? Albo choć nie wytrąciło oręża z ręki katolickim manipulantom w słutannach, tłumacząc motywy i sposoby ich działania?

[janja11]

Oj daj się autorowi wątku poczuć jak bohaterowi #metoo

[vasaria]

A kto cię na nie zapisał??? Lekcje religii nie są obowiązkowe. I nie były.

[kosmos_pierzasty]

Ale odkrywcze... Tyle że z tego źródła nie przeczytają tego ci, którzy powinni.

[janja11]

No, przykre dzieciństwo miałeś.
Mnie nigdy nikt nie straszył ani piekłem, ani diabłem.

[abecadlowa1]

Choćbym nie wiem jak się zapierała, że z kościłem nie mam nic wspólnego, to i tak zawsze wychodzi prawda. Uczestnictwo w dzieciństwie i wczesnej młodości w niektórych obrzędach kościelnych zostawiło trwałe zmiany w umyśle. Szczególnie Misterium Męki Pańskiej wplynęło na moje poźniejsze zainteresowanie BDSM i eksperymenty w tym kierunku. Ot słabostka. Do dziś czuję jakieś takie wewnętrzne omdlenie, przypominając sobie godzinne klęczenie na zimnej, kamiennej posadce z jednoczesnym rozważaniem cierpień (fizycznych, cielesnych cierpień) Chrystysa, który dobrowolnie dał się biczować. I że te cierpienia do zbawienia mają prowadzić. I na obrazach w kościele ten Chrtstus był zawsze długowłosym, dobrze zbudowanym młodym facetem, prawie nagim - bo tylko ręcznikiem biodra miał owinięte. Skrypt w umyśle został.