Depresja - jak to jest?

[ixiq111]

Mam wrażenie, że mamy epidemię depresji.

Zastanawiam się nad przyczynami. Jaki jest mechanizm?
Czy depresja "rodzi się najpierw w głowie", a następnie powoduje smutek, zmianę zachowania, brak chęci do życia i działania?
Czy czynniki zewnętrzne (np. stres, żałoba, ciężka choroba, trudna sytuacja życiowa) wpędzają w depresję?

I podstawowe pytanie: czy można się uchronić przed tą chorobą?

Zastanawiam się, bo w otoczeniu mam dwie osoby, które dały mi do myślenia.
Pierwsza: patrząc z boku nie ma powodów do depresji (o ile można tak napisać), ma fajne, wydaje się idealne życie, niczego jej nie brakuje - zdiagnozowana ciężka depresja
Druga: skopana przez życie maksymalnie, zawsze mająca pod górkę, itp - pogodna, pełna energii, po każdej życiowej katastrofie natychmiast się podnosi i idzie do przodu.

[1matka-polka]

"Mam wrażenie, że mamy epidemię depresji."

Coraz słabsze wiezi miedzyludzkie. Okazuje sie, ze wolnosc od ludzi nam nie sluzy. W spoleczenstwach klanowych podobno najmniejszy odsetek depresji. 🤷‍♀️

[kropkacom]

Co to znaczy podobno?

[1matka-polka]

Czytalam badania ale reki sobie za nie odciac nie dam. Zasygnalizowalam temat, jak ktos chce to niech sobie poszuka.

[kropkacom]

Czyli to oznacza nic.

[1matka-polka]

kropkacom napisała:

> Czyli to oznacza nic.


Co oznacza nic? I czy to źle, czy dobrze?

[kropkacom]

Podobno.

[1matka-polka]

Aha.

[asia_i_p]

Może być na różnym tle ten niższy odsetek. Między innymi na takim, że te społeczności nie akceptowały depresyjnych, więc nie zawierali związków, nie mieli potomstwa, nie przekazali genów odpowiedzialnych za obniżony poziom dopaminy. Natomiast w życiu codziennym rzeczywiście może być tak, że komunalny tryb życia, przewidywalność obniżają poziom stresu i tym samym zużycie substancji odpowiedzialnych za równowagę w mózgu. Pytanie, czy każdemu typowi osobowości.

[nevertheless123]

Również czytałam kilka publikacji dotyczących tego, że społeczeństwa, w których panuje udane życie społeczne są szczęśliwsze, a ryzyko zachorowań na depresję i wiele innych chorób jest mniejsze niż w społeczeństwach indywidualistycznych. Sęk w tym, że muszą to być satysfakcjonujące relacje, a nie kolektywizm za wszelką cenę, gdzie normą jest przekraczanie granic, wścibstwo i roszczeniowość bądź udawana i wymuszana rodzinność czy gościność.

[pani_tau]

To jest właśnie sedno sprawy: relacje muszą być satysfakcjonujące. Inaczej wpędzają do grobu.

[konsta-is-me]

W społeczeństwach klasowych, jak np.Indie ,gdzie wskaźnik samobójstw jest ogromny ...?
I życie polega na utrzymaniu pozorów in"co ludzie powiedzą"?
Chyba jakieś nie teges te badania.

[kiddy]

Klanowych, nie klasowych.

[cegehana]

To choroba cywilizacyjna. Higieniczny tryb życia zmniejsza ryzyko zachorowania ale nie do zera, jak to jest z wieloma chorobami. Obserwacja osób z boku tak naprawdę bardzo niewiele daje informacji o ich stanie psychicznym, rzeczywistośc może wyglądać zupełnie inaczej niż się wydaje.

[1matka-polka]

"Higieniczny tryb życia zmniejsza ryzyko zachorowania"

Na czym polega ten higieniczny tryb?

[cegehana]

Na uwzględnieniu troski o stan zdrowia w codziennym planie dnia.

[wapaha]

znam dziewczynę- bardzo świadomą siebie, swoich emocji, wartości życiowych - pracującą z innymi i ucząca ich jak sobie radzić, zyć pozytywnie, dodatkowo aktywna fizyczynie-piękna, zdrowa, zgrabna, zamożna
i na prochach

wg mnie - zaburzenia chemii mózgu, niekoniecznie związane z czynnikami środowiskowymi

[cegehana]

Nie twierdzę ze nie. Znam osoby z szybko postępującą próchnica które dbają o higienę jamy ustnej i takie które olewaja sprawę, a nowe ubytki pojawiają się rzadko. To nie kwestionuje wpływu higieny jamy ustnej na jej stan zdrowia.

[wapaha]

tyle, że dziwnym trafem depresji jest więcej im lepszy dostęp do "dentysty" i lepsze środki do "mycia zebów"

[cegehana]

To akurat nie wydaje mi się dziwne. Próchnica też występuje częściej w bogatych społeczeństwach, które oprócz dostępu do dentysty i pasty mają też znacznie więcej cukru w diecie niż wsrod mieszkańców nie uprzemysłowionych terenów rolniczych w np. Azji. Na zachorowanie wpływa wiele czynników i w przypadku depresji warto się nad nimi uczciwie pochylić bo są to kwestie na które możemy mieć wpływ.

[lauren6]

> Pierwsza: patrząc z boku nie ma powodów do depresji (o ile można tak napisać), ma fajne, wydaje się idealne życie, niczego jej nie brakuje

Jeżeli ktoś na zewnątrz sprawia wrażenie, że ma idealne życie (a nikt takiego nie ma) to tylko daje do myślenia jaki syf może się kryć pod warstwą lukru.

[dr.amy.farrah.fowler]

Neoliberalny kapitalizm, niepewność jutra, brak stabilizacji, brak możliwości realizowania się przez pracę, mało czasu na odpoczynek, hobby, czy czas spędzony z bliskimi.

[kamin]

A kiedy były czasy, kiedy ludzie mieli pewność jutra, stabilizację i mnóstwo czasu wolnego dla siebie?
W starożytności? W średniowieczu? Pod zaborami? W dwudziestoleciu międzywojennym? Dotychczasowa historia ludzkości to wojny, głód i epidemie.

[fioletowa01]

Nie przekarmiali się przetworzonym jedzeniem, poza tym mięli więzi społeczne co jest warunkiem dobrostanu.

[fioletowa01]

Nigdy w historii ludzie nie czuli się tak samotni, pandemia to pogłębiła.

[kropkacom]

Pandemia to też dla wielu okres niepewności jeśli chodzi o zarobki, środki do życia i tak dalej.

[g.r.uu]

To niech ludzie sobie budują więzi społeczne, samo to się nie zrobi

[1matka-polka]

g.r.uu napisała:

> To niech ludzie sobie budują więzi społeczne, samo to się nie zrobi


Nie umieja, bo ich rodzice nie nauczyli🤷‍♀️

[g.r.uu]

Jakim cudem, jak podobno kiedyś było tak wspaniale i wspólnotowo? Poza tym nie można do końca życia tłumaczyć się dzieciństwem

[1matka-polka]

g.r.uu napisała:

> Jakim cudem, jak podobno kiedyś było tak wspaniale i wspólnotowo? Poza tym nie
> można do końca życia tłumaczyć się dzieciństwem

Wojny, ludobojstwa i traumy z tym zwiazane mogly przerywac te wiezy...
Poza tym, jesli ktos nie ma wgladu, to cale zycie bedzue powtarzal schematy z dziecinstwa i bedzie je przekazywal swoim dzieciom. Nie jestesmy zbyt lotnym i odkrywczym gatunkiem en masse. 🤷‍♀️

[marta.graca]

Wg mnie życie we wspólnocie przynosi więcej szkody, niż pożytku. Np. jak mieszkam tylko z mężem, mamy tylko nasze wspólne problemy, jak mieszkam z mężem i teściami, to mogą pojawiać się dodatkowo problemy w relacjach z teściami.

[1matka-polka]

marta.graca napisała:

> Wg mnie życie we wspólnocie przynosi więcej szkody, niż pożytku. Np. jak mieszk
> am tylko z mężem, mamy tylko nasze wspólne problemy, jak mieszkam z mężem i teś
> ciami, to mogą pojawiać się dodatkowo problemy w relacjach z teściami.
>

A ja ostatnio czytalam, ze im bardziej jestes zalezna od innych, tym bardziej mozesz byc niezalezna. Taki paradoks psychiczny.

[bywalec.hoteli]

ciekawe

[runny.babbit]

Przecież nie chodzi o to by gnieździć się ze wspólnotą na 50 m kw 😂 wspólnota to sieć towarzyska, ludzie na których możesz polegać, masz z kim pogadać, udać się po pomoc, wsparcie.... Niektóre z wypowiedzi zaczynają przypominać te z pandemii, po co komu szkoła,moje dziecko ma dwie koleżanki i się spotykają. Otóż to nie jest to samo. Mąż i dzieci - świetnie, ale dobrze chyba mieć też dalszą rodzinę, sąsiadów, znajomych etc.

[marta.graca]

Tyle, że to nigdy nie działa tak, że od ludzi dostajesz tylko wsparcie, możesz otrzymać także zdołowanie. Np. matka popilnuje Ci dziecka, ale np. będzie komentować, jak je wychowujesz. W małej miejscowości, gdzie wszyscy się znają, może być trudniej radzić sobie z komentarzami, nawet jeśli to nie są bliscy.

[dr.amy.farrah.fowler]

Ale nikt nie twierdzi, że masz żyć w sekcie, w której budzą Cię o 5 rano na poranne modlitwy na świeżej rosie. "Wspólnota" to po prostu sieć ludzi, którzy pogadają w trudnej chwili, pożyczą tysiaka i popilnują bachora czy sierściucha, jak się coś stanie.

[marta.graca]

Tyle, że ci ludzie też będą ci zawracać głowę swoimi trudnymi chwilami, czasem będą się chcieli z tobą pokłócić, może nawet obrobią ci tyłek za plecami, będą sami chcieli pożyczyć tysiaka albo przekimać się na twojej kanapie nie na darmo powiedziano, że piekło to inni

[dr.amy.farrah.fowler]

To im pożyczysz albo nie, pozwolisz przekimać na kanapie, albo nie, a obrabianiem za plecami normalni ludzie przestają się przejmować gdzieś w w wieku 16 lat. Jesteś jakaś upośledzona społecznie, że masz takie rozkminy?

[marta.graca]

A oni mi popilnują dzieciaka albo nie. Koniec końców i tak każdy może liczyć tylko na siebie. Czyli taka wspólnota to żadna korzyść.

[dr.amy.farrah.fowler]

Większość czasów po II wojnie światowej do mniej więcej epoki Thatcher i Reagana na zachodniej półkuli mieli. Pokolenie moich rodziców nie zaznało na własnej skórze ani wojny, ani głodu, żyło w czasach, kiedy już nie umierało się na głupi wyrostek ani skaleczenie gwoździem i miało względną stabilizację zawodową (np. moja matka całe życie pracowała w 2 firmach, a ojciec w 3 i zawsze na godziwych warunkach).

[angazetka]

To jest aż niecałe 40 lat dla pewnej puli ludzi w małej części krajów na świecie

[runny.babbit]

Chyba trochę więcej, w wielu krajach po drugiej wojnie nie było już większych działań wojennych. To ponad 70 lat względnego spokoju, często też niespotykanego wcześniej dobrobytu.

[kropkacom]

Nie zaliczyłabym do tego Polski czy innych krajów bloku.

[runny.babbit]

Rili? A kiedy niby mieliśmy tak dobrze jak nie w okresie po 2 WS do teraz? Czy się podoba czy nie, PRL to był okres ogromnego masowego awansu społecznego. A potem akces do UE, kolejny upgrade.

[kropkacom]

Dla niektórych. Jak dodać zacofanie względem "zachodu" oraz jednak ograniczenia wyjazdów, ogólnie reżim i tak dalej to wychodzi niefajnie. Potem zmiana systemu. Dziki kapitalizm.

[runny.babbit]

Dla większości. Oceniasz przez dzisiejsze ambicje, a wystarczy prześledzić dzieje własnej rodziny, no chyba że ematka nie tylko ma bidet, ale też korzenie ziemiańsko- szlacheckie😏 Poza tym to był też ogromny postęp technologiczny, do Polski również dotarł.

[kropkacom]

To jest problem bardziej złożony niż ten, że skończył się analfabetyzm.

[runny.babbit]

Chętnie poczytam co dla mas było lepsze przed wojną.

[asia_i_p]

Postęp technologiczny był fajny. Ale jednak w latach osiemdziesiątych było poczucie po prostu fizycznego zagrożenia. Pamiętam, że w sierpniu 1980, podczas strajku, bałam się o mojego tatę (strajkował we wrocławskiej stoczni rzecznej). Że żołnierze przyjdą (nie odróżniałam ich od milicji wtedy) i zrobią mu krzywdę. Kurde, ja miałam cztery lata. I takie jest moje w zasadzie drugie dłuższe wspomnienie (pierwsze są okołoprzeprowadzkowe, kiedy miałam 2 i pół). Że stoi za płotem, w fartuchu, kasku i z miotłą, my z mamą, wujkiem i kuzynką stoimy po drugiej stronie tego płotu i się o niego boję.

[triss_merigold6]

Serio? W Polsce powojennej, mimo ogromu strat ludności cywilnej, nastąpił gigantyczny awans społeczny i poprawa warunków życia milionów ludzi, z ziemianek i potwornej biedy II RP do miast, bloków, domów z łazienkami, kształcenia do 18.roku życia.

[dr.amy.farrah.fowler]

Dodaj do tego może nie szokującej jakości, ale jednak jakoś tam dostępną opiekę zdrowotną (stomatolodzy i lekarze w szkołach!) i może monotonne, ale jednak w przeważającej większości zdrowe i dostępnego dla każdego żarcie (owszem, za PRL-u nie było szynki, ale nigdy nie było tak, żeby ktoś nie miał co jeść).

[dr.amy.farrah.fowler]

W PRL-u nastąpił potężny skok cywilizacyjny w każdej dziedzinie, od wykształcenia i możliwości awansu, przez dostęp do opieki zdrowotnej po mieszkalnictwo (tak, za PRL-u budowano znacznie więcej mieszkań niż nam się wydaje). Przy całej ujowości tego systemu nikomu nie groziła tam śmierć z głodu.

[runny.babbit]

Akurat mamy w historii ludzkości okres względnie spokojny, jeśli chodzi o kraje zachodnie to wręcz sytuacja bez precedensu. Przez dekady przyszłość prezentowała się dość stabilnie, a teraz wręcz przeciwnie, same katastrofy na horyzoncie. Na dodatek jako społeczeństwo mamy rozbudzone aspiracje, i coraz bardziej rozjeżdżająca się przepaść między tym co przeciętny człowiek może osiągnąć a ambicjami, marzeniami, oczekiwaniami....plus opieka psychiatryczna leży.

[fioletowa01]

Trzeba też pamiętać że ludzie się od siebie różnią, mają inny system nerwowy bo dostajesz na wstępie jakieś ustawienia fabryczne. Dlatego niektórzy nieźle sobie dziś radzą niezależnie od okoliczności życia albo wręcz potrzebują adrenaliny, nie czują obciążeń, inna sprawa że te czasy są idealnie skrojone pod psychopatów.

[turzyca]

>Przez dekady przyszłość prezentowała się dość stabilnie, a teraz wręcz przeciwnie, same katastrofy na horyzoncie.

Serio? Cała zimna wojna, MAD, to dla Ciebie stabilność?

I, nie, kiedyś się nie diagnozowało depresji. Kiedyś się piło. Chlało. Zalewało.

Problemy są, jak były, tylko metody radzenia się zmieniły. Ja tam wolę rodzica na lekach przeciwdepresyjnych niż alkoholika.

[runny.babbit]

turzyca napisała:

>
> Serio? Cała zimna wojna, MAD, to dla Ciebie stabilność?
>
Chcesz powiedzieć że całe dekady społeczeństwo zachodnie żyło w ciągłym strachu przed wojną? Ta, jasne.

[dr.amy.farrah.fowler]

>Serio? Cała zimna wojna, MAD, to dla Ciebie stabilność?

Serio to mało kto się tym na co dzień przejmował. A w każdym razie nie tak, jak obecnie większość ludzi mu się przejmować mobbingiem i wyśrubowanymi normami w pracy oraz codziennym martwieniem się, kiedy wyleci z roboty (dokładnie tak, nie CZY tylko KIEDY).

>Kiedyś się piło.

Jaaaasne, z powodu strachu przed bombą atomową. Ty w ogóle jakkolwiek pamiętasz tamte czasy?

[kropkacom]

Zastanawiasz się? Hmmm... Zrobiłaś choćby "badanie" w internecie? Nie chodzi ci o to aby wiedzieć. Prawda?

Przyczyny mogą być różne. Od genetycznych, przez powody zewnętrzne, po spowodowane przez chorobę/choroby i tak dalej.

[kropkacom]

Wielu myli depresję ze stanami obniżonego nastroju.

PS. Sama nigdy nie miałam depresji.

[ixiq111]

Czy ciągły stan obniżonego nastroju to przypadkiem nie depresja?

[kropkacom]

Czas trwania ma na pewno znaczenie. W depresji nastrój jest trwale obniżony.

[asfiksja]

Trochę jak z rakiem płuc. Masz wpływ na to, czy postanowisz palić papierosy i pracować przy demontażu azbestu, ale nie masz wpływu na to, jakie geny dostałaś i czy twoi starzy palili, jak byłaś mała.

[kropkacom]

Nie masz też wpływu na reakcje na reakcje organizmu na przeżyte doświadczenia, trudne emocje i tak dalej.

[fioletowa01]

Życie jest trudne, ludzie żyją w ciągłym stresie, ktoś kto nie ociera się teraz o jakieś problemy psychiczne jest dziwny.

[fioletowa01]

Dochodzi tempo życia, ciągła presja, zła dieta, niedospanie, kultura zapier.. lu a raczej wpierdo..lu i gotowe zaburzania psychiczne.

[bergamotka77]

Brak wioski, odciążenia codziennymi obowiązkami przy dzieciach itp.

[fioletowa01]

Przy dzieciach zgadzam się, rola matki nigdy nie była tak wymagająca, nigdy wczesniej kobiety nie były zamknięte z dziećmi jeden na jeden, nie były tak obciążone presją.

[marta.graca]

Jak to nie były zamknięte? A kto się opiekował dziećmi? Moja mama ze mną była trzy lata na wychowawczym, bo żłobka nie było, a babcia pracowała. Moja teściowa wróciła do pracy, jak mąż miał 4 miesiące.

[fioletowa01]

W prlu mogłaś dziecko podrzucić nawet sąsiadce, dziś swoich sąsiadów często nie znasz. I żeby nie było ja mówię o tym jak żyje większość, Ty masz tendencje wyciągania jednostkowych przykładów które mają czegoś dowodzić.

[1matka-polka]

"Ty masz tendencje wyciągania jednostkowych przykładów które mają czegoś dowodzić."

To tez jest jakis problem umyslowy, zeby nie rozumiec, ze dowody anegtotyczne nie sa znaczace dla statystyki.

[marta.graca]

Mogłaś dziecko podrzucić sąsiadce? I tak za darmo je pilnowała? Sąsiadki nie pracowały?

[fioletowa01]

Tak się żyło, bywało że można było podrzucić np sąsiadce emerytce, dodatkowo kobiety nie rzadko w obrębie własnej ulicy, domu czy bloku miały inne kobiety które miały dzieci w podobnym wieku, bywało że zostawiały je sobie wymiennie albo przesiadywały u siebie.

[fioletowa01]

Już pomijam że mniej było lękowych matek, np ja jako 7 latka jeździłam sama tramwajem, w obrębie swojej dzielnicy w dużym mieście, dziś chyba takich rodziców czekałby sąd rodzinny.

[g.r.uu]

Chyba sama jesteś lękowa, ze takie bzdury wypisujesz. Siedmioletnie dziecko ma prawo poruszać się samodzielnie, po cholerę piszesz o sądzie rodzinnym?

[fioletowa01]

Widziałas ostatnio jakąś kilkulatkę samą w tramwaju?

[fioletowa01]

Bo wiesz teraz to coraz trudniej zobaczyć kilkulatkę samą na placu zabaw, wogóle dzieci w grupach na zewnątrz.

[fioletowa01]

Mam na myśli podwórka.

[g.r.uu]

Widuję uczniów z początku podstawówki w autobusie w okolicach naszego osiedla.

[fioletowa01]

Możesz wypierać dowoli fakt że matki mają dziś trudne życie, kto ci zabroni?

[marta.graca]

Tak samo jak miały trudne kiedyś.

[fioletowa01]

Wystarczy że nie wpędzało ich się w ciągłe poczucie winy jak to ma miejsce obecnie.

[marta.graca]

Tak samo się wpędzało jak obecnie ( pojęcie wyrodna matka to raczej nie nowy wynalazek), może nie było tylu płatków śniegu.

[g.r.uu]

Nikt mi nie zabroni, jestem matką to chyba mam prawo się wypowiedzieć na ten temat. Za nic nie zamienilabym się na bycie matką w czasach mojej prababci, babci czy mamy.

[35wcieniu]

One być może też by nie zamienily Jedna z koleżanek mojej mamy ubolewała niedawno że straszliwie współczuje młodym ludziom obecnie i że gdyby miała dzisiaj mieć dzieci to nigdy by się nie zdecydowała. Wydźwięk był mniej więcej taki że "jak skończą spłacać kredyt to będą na emeryturach, praca niepewna i są w niej non stop, nie to co kiedyś, nawet o przedszkola ciężko".
Pewnie trochę idealizacja czasów młodości ale trudno i racji odmówić.
Moja mama zresztą też jest z podobnej frakcji tylko nie w kontekście macierzyństwa tylko np. pracy. Jak połowa moich znajomych wyjechała za granicę w kryzysie koło 2007, a ci, którzy zostawali na każdej rozmowie kwalifikacyjnej byli informowani że na ich miejsce jest 50 chętnych i pytani za ile najmniej w związku z tym zgodzą się pracować, to załamywała ręce i powtarzała "za za jej czasów" może i ludzie mieli niedużo ale nie żyło się aż tak ciężko.
I zapewne nikt nikogo nie przekona co lepsze.

[35wcieniu]

Moja mama ze mną była trzy lata na wychowawczym, bo żłobka nie było, a babcia pracowała.
O jakich latach mówisz?
3 lata wychowawczego to chyba był jakiś totalny luksus na który mało kto mógł sobie pozwolić.

[marta.graca]

Lata 1985-88. Nie wiem, to jest luksus, że mój tata stał się jedynym żywicielem rodziny i jego pensja na to wystarczała?

[35wcieniu]

No dość chyba rzadkie zjawisko w tamtych czasach, najpopularniejszą wersją było jednak: dziecko do żłobka (żłobków było dużo), a matka do pracy.

[fioletowa01]

Pytanie czy tak szybko wracały do pracy, chyba nie czuły jednak takiej presji by godzić role, też chyba nie obawiały się że tej pracy mieć nie będą jak skorzystają z urlopów wychowawczych itd wciąż mówię o większości.

[35wcieniu]

Nie obawiały się że pracy mieć nie będą bo raczej wtedy kto chciał to miał, tylko po prostu ekonomia je zmuszała.

[marta.graca]

A teraz ekonomia nie zmusza?

[marta.graca]

To chyba w dużych miastach było dużo żłobków. Ja mieszkałam w malutkiej miejscowości, pewnie do najbliższego żłobka było z 30 km.

[bergamotka77]

fioletowa01 napisała:

> Życie jest trudne, ludzie żyją w ciągłym stresie, ktoś kto nie ociera się teraz
> o jakieś problemy psychiczne jest dziwny.

Bez przesady, chyba przegięłaś.

[fioletowa01]

Akurat to zdanie wypowiedział pewien dobry polski specjalista a ja się pod nim podpisuje.

[g.r.uu]

Zaraz się okaże, że brak problemów psychicznych dowodzi problemu z psychiką 🤦 Bez przesady z tymi trudnymi czasami, w trudnych czasach to żyła moja babcia.

[fioletowa01]

Babcia nie żyła w kulturze indywidualizmu, nie była tak przebodźcowana, inaczej się odżywiała, miała więzi społeczne, myślisz że to bez znaczenia?

[g.r.uu]

Tak, ona się w czasie okupacji odżywiała wprost fantastycznie. A myślenie o tym, czy trafi na łapankę czy nie wprowadzało ją w stan głębokiego relaksu. Więzi społeczne to i ja mam, mam też dostęp do jedzenia innego niż kasza, a jak dobrze pójdzie to kasza z tłuszczem i nie muszę się martwić, czy za chwilę nie zostanę rozstrzelana.

[fioletowa01]

Niedojadanie jest lepsze niż przekarmianie przetworzonym jedzeniem co ma miejsce obecnie.

[g.r.uu]

Przekarmianie? Grasują jakieś gangi karmicieli i wpychają jedzenie, grożąc bronią? Ludzie się przeżeraja z wyboru, a tamci głodowali z przymusu.

[fioletowa01]

Poza tym babcia miała swoją wspólnotę, dostęp do określonej niewielkiej ilości ludzi a dziś masz na wyciągnięcie ręki cały świat, patrzysz na życie tysięcy ludzi w internecie i porównujesz do nich swoją sytuację.Mimo że wiesz że to jest przekłamany obraz, podświadomie czujesz się gorzej.

[g.r.uu]

Jak ktoś uważa, że łapanki i egzekucje są lepsze od trudów scrollowania Instagrama to ja już nie mam argumentów

[fioletowa01]

Uważasz że to o czym piszę jest bez znaczenia, aha.

[g.r.uu]

Uważam że mamy bez porównania lepiej i łatwiej niż wcześniejsze pokolenia.

[runny.babbit]

Tak z ciekawości, uznajesz w ogóle że można być chorym na depresję nie endogenną?

[g.r.uu]

Ja? Oczywiście. Nie zgadzam się jedynie ze stwierdzeniem, jak to teraz mamy trudne życie, a kiedyś było tak łatwo i cudownie.

[runny.babbit]

Jakby przyznanie, że współcześnie również może być bardzo trudno, tylko z innych względów, równało się twierdzeniu że kiedyś było lekko. Przeczytaj swoje komentarze i pomyśl jakby się poczuł ktoś z lękami, depresją gdyby je przeczytał - najwyraźniej coś z nim nie tak, skoro problemy współczesnego świata to scrollowanie insta.... Brakuje tylko klasyki gatunku: "w dupie się poprzewracało i stąd te depresje".

[g.r.uu]

Odnosilam się do konkretnego stwierdzenie jakoby było tak ciężko żyć bo można się porównywać do całego świata. I polemizuję z tym, że co tam okupacja i głód, w sumie to nawet zdrowo się przegłodzic a najważniejsze są więzi społeczne. Trochę jak w tych opisach ze szlachetnej paczki - bieda, głód, alkoholizm ale tak pięknie się kochają

[runny.babbit]

g.r.uu napisała:

> Odnosilam się do konkretnego stwierdzenie jakoby było tak ciężko żyć bo można s
> ię porównywać do całego świata.
Na wiele osób wpływa to katastrofalnie, nadmiar bodźców i ciągłe poczucie nie bycia wystarczająco dobrym.
Co do okupacji to klasyczny argument reductio ad absurdum, naprawdę nie trzeba żyć pod okupacją by cierpieć. Zresztą są na forum osoby z różnymi zaburzeniami psychicznymi, śmiało, napisz im że w porównaniu z babcią w czasie wojny ich ból to małe miki.

[g.r.uu]

Nie, nie napisałam że ich ból jest mniejszy tylko że czasy były trudniejsze kiedyś. A dostałam odpowiedź że niedojadanie jest zdrowe. To dopiero absurd.

[bib24]

g.r.uu napisała:

> Nie, nie napisałam że ich ból jest mniejszy tylko że czasy były trudniejsze kie
> dyś. A dostałam odpowiedź że niedojadanie jest zdrowe. To dopiero absurd.


w sumie najzdrowsi ludzie byli w Auschwitz. problemów nie mieli, nie dojadali, dzień mieli zorganizowany.

[runny.babbit]

A mało ludzi tak twierdzi? " Paaani, roboty mają za mało, to z nudów te depresje...."

[runny.babbit]

No jak wyciągnęłas kartę wojenna, to oczywiście, ale porównując dekady powojenne i nasze można już dyskutować kiedy było lżej jeśli chodzi o psychikę.

[marta.graca]

Ja mam zaburzenia psychiczne i wolę chorować niż żyć w czasie wojny.

[taniax]

Przecież jest wojna, hybrydowa, też w wymiarze społeczno kulturowym, polega na skłócaniu ludzi wiec nie żyje się spokojnie. A niedaleko jest już strzelanie w potylicę.

[fioletowa01]

A presja na sukces i osiągniecia? I dziobanie tych którzy nie są wystarczająco produktywni, nie osiągają tyle ile się od nich oczekuje, psychiatrzy mówią o tym że istnieje dziś toksyczna produktywność, też się z tym nie zgadzasz?

[marinella]

Presję społeczną możesz mieć w dudzie jak masz kilo ziemniaków w garnku. Nasze babcie miały często gęsto tylko wodę z obierek, a więzi społeczne skutecznie rozplątał niemiecki / ruski karabin.

[fioletowa01]

Chcesz chcieć mieć w dudzie ale masz też ludzką potrzebę akceptacji, taka jest prawda.

[g.r.uu]

Normy społeczne są dziś zdecydowanie luźniejsze niż kiedyś.

[marinella]

Moja potrzeba akceptacji / podobania się / przypodobania się osobom, na których mi nie zależy, typu życiowe randomy czy jakies wyimaginowane społeczeństwo „oni” oscyluje w granicach zera absolutnego.

Chcę mieć codziennie coś do zrobienia, kogoś do kochania i coś przyjemnego na co czekam - to mniej więcej moja definicja szczęścia osobistego.

[fioletowa01]

Właściwie kogo nie zapytasz to tak ci dziś odpowie, wszystko ma w dudzie także innych a ludzi z zaburzeniami psychicznymi wciąż przybywa.

[marinella]

1) są diagnozowani ( wcześniej to były fochy )
2) nauka się rozwija ( wpływ hormonów w czasie ciąży, po etc na depresje )
3) są lepiej diagnozowani ( nie freudowska histeria, tylko właśnie depresja )
4) są leczeni/ utrzymywani przy życiu, wiec się rozmnażają
5) są częściej diagnozowani, stać ich na terapie to primo, i nie wstydzą się zwrócić o pomoc to secundo
6) wcześniej było ich dokładnie tyle samo albo i więcej

[g.r.uu]

Dokładnie. Wcześniej leczyli się wódą.

[marta.graca]

Jak się zastanawiałaś, czy ci domu nie zbombardują, albo czy mięsa w sklepie dla twojej rodziny wystarczy, to faktycznie mogło nie być już czasu na zastanawianie się nad cudzą akceptacją.

[g.r.uu]

No tak, kiedyś wcale nie było współzawodnictwa pracy i dziobania tych, co nie są wystarczająco produktywni.

[marinella]

Kiedyś to w ogóle dziobało sie każdego, kto się wychylił o milimetr i nie przystawał idealnie do masy. Teraz jednak większość zajmuje się swoim ogródkiem i ma w dudzie sławetne „społeczeństwo”.

[marta.graca]

Piszesz, jakby cię ktoś zmuszał do obżarstwa. Fakt, że masz przetworzone jedzenie w sklepach, nie powoduje, że musisz je jeść. Możesz gotować sama od podstaw.

[fioletowa01]

Ok Ty jesteś świadoma, ale wielu ludzi tak właśnie żyje, je byle co, nie dosypia, poprawia sobie nastrój słodyczami, przetworzonym jedzeniem.

[g.r.uu]

Ale to jest ich wybór a nie jakieś obiektywne "trudne życie"

[marta.graca]

Otóż to.

[runny.babbit]

To nie jest do końca prawda. Po pierwsze na gotowanie w domu trzeba mieć czas. Jeśli dużo pracujesz, to go nie masz. Po drugie zdrowe jedzenie jest coraz droższe. Więc nie dość że harujesz i nie masz czasu na gotowanie, to jeszcze wydajesz duży procent swojej pensji na zdrowe jedzenie. Już pomijam takie szczegóły, że rodząc się w określonym środowisku masz duży lub mniejszy kapitał kulturowy. Niektórych po prostu nikt nie nauczył jak gotować, jak zdrowo się odżywiać itp.

[triss_merigold6]

Zajęcia na temat zdrowego odżywiania się są od przedszkola.

[runny.babbit]

Podobnie jak angielski a mimo to nie jesteśmy narodem poliglotów 😁

[marta.graca]

Gotowanie prostych posiłków to jest chwila. Jak ktoś nie ma wielodzietnej rodziny i nie gotuje kilkudniowych posiłków to może się spokojnie odżywiać zdrowo i domowo. Dostęp do wiedzy jest, więc nawet gdy kogoś rodzice nie nauczyli, może się spokojnie samemu nauczyć.

[dr.amy.farrah.fowler]

>Gotowanie prostych posiłków to jest chwila.

Ale p'dolisz.

[marta.graca]

Sama gotuję proste posiłki i przygotowanie obiadu to kwestia 20-30 min. Zwykle nie ma mnie w domu po ok. 10 godzin dziennie, czasem 12. Nie wiem, co ty przygotowujesz, ale jeśli nie potrafisz szybko przygotowywać posiłków to nie moje zmartwienie.

[runny.babbit]

W innych krajach doszli do wniosku, że ależ tak, to jest wspólne zmartwienie, gdy w społeczeństwie jest za dużo otyłych i chorych ze względu na złe odżywianie.

[marta.graca]

Tak, to prawda, że ludzie często źle się odżywiają, ale problem wynika z podejścia ludzi, a nie z tego, że w dzisiejszych czasach nie ma możliwości dobrego odżywiania się.

[runny.babbit]

Nie każdy ma taką możliwość. Polecam chociażby poczytać o zjawisku "working poor".

[marta.graca]

Jak ktoś jest serio "poor", to nie stać go na kupowanie gotowców i mrożonych pizz.

[runny.babbit]

😄serio zainteresuj się tematem. Są kraje gdzie zdrowa, nieprzetworzona żywność jest a) trudno dostępna b) dużo droższa niż junk food.

[dr.amy.farrah.fowler]

Ależ potwornie p'dolisz. Jest gdzieś w Internetach jakiś konkurs na obnoszenie się z ignorancją? Lecę głosować.

(W krajach Zachodu fast foody mają najlepszy stosunek cena per kaloria).

[marta.graca]

No popatrz, a ja myślałam, że jesteśmy na polskim forum i rozmawiamy o cywilizowanych krajach, a nie o takich, w których nie kupisz w sklepie owoców, warzyw, czy mięsa.

[runny.babbit]

Dyskusja jest ogólnie oi przypadkach depresji w dzisiejszym swy, nie tylko Polsce. I tak, może wulgarna dostałaś odpowiedź, ale to nie znaczy że nieprawdziwą.