Do mam 14-latek- jakie relacje macie z corkami

[strachliwamama]

Ja dziś wymiękam, córka cały dzień z fochem, pretensjami.. Usłyszałam nawet, ze mnie nienawidzi; co ostatnio często powtarza…staram się być dobrą mamą, choc widząc jej zachowania mam mega ochotę wybuchnąć, a powtarzam jak mantrę”w tym tonie nie będziemy rozmawiać, porozmawiamy jak się uspokoisz” …a jak jest u Was? Czy tez zdarzają się wrzaski w Wasza stronę?

[alpepe]

Przecież to normalne u takich nastolatek, cool down. Wrzaski w moją stronę się nie zdarzają, jak córka była mniejsza, pewnie cierpiała na mutyzm wybiórczy, pocieszam się, że w czwartej klasie musiała być przesadzona, bo rozmawiała z koleżanką z ławki, czyli potrafiła rozmawiać, może kiedyś też ja i inni w jej otoczeniu dostąpią tego zaszczytu.

[czarne-jagody]

Moja trochę starsza 15 lat, dobrze się dogadujemy. Do mnie grzecznie się odzywa, tacie potrafi odpyskowac.

[primula.alpicola]

Wrzaski to nie, wyrazy nienawiści też nieobecne; natomiast przewracanie oczami i "ok, boomer", owszem, zdarzają się.

[hosta_73]

U nas podobnie, przewracanie oczami i wzdychanie 🙄.
Jak bardzo jest do mnie podobna 🤦

[pepsi.only]

Normalka. Tak, też mieliśmy tak.

Przeczekaj. Nie nakręcaj się.
Odpuść sobie i jej.
Dajcie sobie przestrzeń.

[ingaki]

Nice jestem mamą nastolatki tylko nastolatka, który tez wybucha bo ma krótki lont ale na szczęście nie umie długo się złościć (to ma po mnie). Za to byłam nastolatką która notorycznie wrzeszczała na rodziców i obwiniała ich za całe zło świata, już nie krzyczę , bardzo dobrze się dogaduje z rodzicami 😅.

[noc_na_pustyni]

Bardzo dobre.

[joszka30]

👧🧸🧒 Z okazji Dnia Dziecka kilka refleksji od D.W. Winnicotta:

"Innym źródłem zamieszania jest pochopnie przyjmowane założenie, że jeśli matki i ojcowie dobrze wychowują swoje niemowlęta i dzieci, to będzie z nimi mniej kłopotu. Bynajmniej! Ma to istotne znaczenie dla mojej głównej tezy, ponieważ twierdzę, że w okresie dorastania, w którym mszczą się sukcesy i porażki opieki nad niemowlęciem i dzieckiem, niektóre z aktualnych problemów wiążą się z pozytywnymi elementami nowoczesnego wychowania i nowoczesnych postaw wobec praw jednostki.

Jeśli robisz wszystko, co możesz, by wspomagać osobisty rozwój swego potomka, przygotuj się na to, że będziesz musiał radzić sobie z niepokojącymi skutkami tego rozwoju. Jeśli twoje dzieci w ogóle siebie odnajdą, to nie zadowolą się, dopóki nie odnajdą całych siebie, a to będzie obejmowało zarówno agresję i niszczycielskie elementy destrukcyjne, jak i elementy, które określamy jako miłosne. Nastąpi długa szarpanina, którą musisz przeżyć.

Przy niektórych dzieciach będziesz miał szczęście i twoje zabiegi szybko pomogą im używać symboli, bawić się, marzyć, być twórczymi w satysfakcjonujący sposób, ale mimo wszystko droga, jak do tego prowadzi, może być wyboista. I zawsze będziesz popełniał błędy, które będą spostrzegane i odczuwane jako fatalne, a twoje dzieci będą chciały sprawić, byś czuł się odpowiedzialny za porażki, nawet za te, za które w rzeczywistości nie odpowiadasz. Twoje dziecko powie po prostu: 'Nie prosiłem się na ten świat'.

Nagrodą będzie dla ciebie bogactwo, jakie stopniowo wyłoni się z osobistego potencjału danego chłopca czy danej dziewczyny. Jeśli ci się uda, musisz być przygotowany na zazdrość, jaką będziesz czuł wobec dzieci, które mają lepsze warunki do osobistego rozwoju, niż ty miałeś. Poczujesz się nagrodzony, jeśli pewnego dnia córka poprosi cię, byś został z jej dziećmi, wykazując w ten sposób, iż myśli, że możesz dobrze to zrobić; albo jeśli twój syn będzie chciał być taki jak ty pod jakimś względem lub zakocha się w dziewczynie, która i tobie by się podobała, gdybyś był młodszy.

Nagrody przychodzą nie wprost. I oczywiście musisz zdawać sobie sprawę z tego, że nikt ci nie podziękuje" (s. 191-192).

D.W. Winnicott (2011). "Zabawa a rzeczywistość" (przekład A. Czownicka). Gdańsk: Wydawnictwo Imago.

Fot.: Mi Pham, Unsplash.

[lily_evans011]

Miała 14 lat, to taka była, a teraz jest coraz gorsza (16).

[nutella_fan]

Jasne, moja też mnie nienawidzi. A potem kocha. Jestem tym zmęczona.

[joana.mz]

No patrz, moja 14 latka to samo mi powiedziała. Jest ciężki okres, fochy itd, ale ze starszą chyba było gorzej. Starsza ma 16 lat i jest dużo lepiej niż 2 lata temu, więc cierpliwości.

[grey_delphinum]

W tym wieku to klasyka, trzrba przeczekać i nie brać do serca.

[extereso]

I nie przemawiać w tym tobie to nie będziemy. Bo się okaże że rzeczywiście nie będziecie.

[aurinko]

Jako 10-latka trzaskała drzwiami, wykrzykiwała że to najgorszy dzień w jej życiu, płakała z byle drobiazgu, za chwilę się śmiała itp. Przeszło jej pół roku później jak dostała okres. Od tego czasu jest stabilna emocjonalnie, a tak poza tym to zawsze była przekochaną, odpowiedzialną, fajną córką, uwielbiam ją. Ale tamte pół roku to był horror. Oby nie było nawrotu.

[mikams75]

u nas bylo tak samo, tez czas przed okresem wspominam jako koszmar. Od tamtej pory rozne bywa, miewa gorsze fazy i fochy ale nie urzadza az takich scen jak w czasie przed okresem.

[cisco1800]

Boże moja ma 13 i teraz to ma. Wczoraj drat bo nikt jej nie lubi i czuję się odrzucona. Spazmy na łóżku o północy. Dziś chodzi po domu i ćwierka, pisze z jakimiś koleżankami. Mówicie że to przejdzie? Ja powiem wam, że wysiadam.

[asia_i_p]

Moja jak miała 14 lat była bardzo uprzejma i bardzo uprzejmie i cicho przeżywała dosyć ciężką depresję. Lepiej, jak wrzeszczy i pyskuje, naprawdę.

[ga-ti]

Gdyby mi matka czy ktokolwiek inny powtarzał jak mantrę "w tym tonie nie będziemy rozmawiać, porozmawiamy, jak się uspokoisz" to bym chyba wpadła w szał. Toż to niemal jak tortury.
Nie ukrywam emocji, jak mnie wkurza to mnie wkurza, jak przegięła to przegięła, jak mnie poniosło to poniosło - przepraszam, mówię o emocjach, nawet wykrzyczę jeśli trzeba, gdy się zbiera nam obu na wybuch to wychodzę, żeby się uspokoić albo żeby jej dać czas na uspokojenie się.
Przytulam, głaszczę, kiwam głową ze zrozumieniem, kupuję czekoladę jak ma okres, wyrażam moje współczucie dla jej mega trudnego i niesprawiedliwego życia...
Motywuję do wyjścia z domu i kontaktów towarzyskich.
Staram się sporo wiedzieć, ale nie przeginać i zostawić miejsce na jej własne sekrety.
Nie jest łatwo.

[3-mamuska]

O to to… szkoda ze na forum nie ma funkcji 👍🏻

[andaba]

Nic z tych rzeczy, ale moja jest wyjątkowo pokojowo nastawionym egzemplarzem. Starsza miewała fochy, choć bez wyrazów nienawiści. Przynajmniej w oczy

[piszaca.zza.swiatow2]

Nie znam czegoś takiego.
Córka nawet sama była ostatnio w szoku jak koleżanka odpyskowala swojej mamie. Pół dnia o tym mówiła 😀

Mój mąż ma 4 dzieci z poprzedniego małżeństwa (2 chłopaków i 2 dziewczyny) i mówił, że żadne nigdy tak nie miało. W życiu nie było podniesionego tonu, jakiejs nienawiści czy pyskowania. Mam nadzieję, że tu też tak zostanie 😉

[magdallenac]

Zdarza się tak jak u Primuli wywracanie oczami i przekonanie, że wszystkie rozumy zjadła. Wrzaski nie, ale ja też nigdy nie wrzeszczę. Mam też dużo szczęścia, bo się z ta moją nastolatką lubimy.

[primula.alpicola]

Patrz, a mnie się zdarza wrzeszczeć. One wtedy robią kilka obrotów oczami więcej i mówią "co, krótki loncik się odpalił? Cichutko już mame, zachowuj się jak dama".

[mrs.solis]

Nie , wrzaski sie nie zdarzaja, bo nie byloby to tolerowane. Focha czasem ma jak kazdy i to jest ok. ,ale nie wrzeszczy na mnie, ani nie mowi, ze mnie nienawidzi. Widocznie jestes dla niej za dobra, wiec sobie pozwala na coraz wiecej.

[mikams75]

> Nie , wrzaski sie nie zdarzaja, bo nie byloby to tolerowane.

myslisz, ze w rodzinach, gdzie nastolatki wrzeszcza jest to tolerowane? podpowiem: nie jest. Twoje dziecko ma inny charakter.

[mrs.solis]

Nie, ja nie mam charakteru strachliwej mamy i tu jest roznica.

[mikams75]

niestety to tak prosto nie dziala.

[milva24]

Niech zostanie że złudzeniami, nie psuj jej tego

[mrs.solis]

O bidulko, po tobie tez corunia jezdzi jak po lysej kobyle?

[milva24]

Tak, po mnie córunia jeździ a Ty jesteś świetną matką i dlatego Twoje dziecko jest takie jakie jest

[eliszka25]

Hmmm, u mnie jeden nastolatek wrzeszczy a drugi nie. To jak myślisz, mam strachliwy charakter czy jednak nie? 😄

[mrs.solis]

Jakbys poczytala posty strachliwejmamy to bys wiedziala co mam na mysli.

[niemoralna]

Odpusc sobie jest startowanie w festiwalu najlepszej zayebistej matki z najlepiej wychowanym dzieckiem, bo i u mnie jeden egzemplarz jest taki jak twoj a drugie to ..diabeł nawet do siebie ją nie wezmie,zbyt duza konkurencja .
Jedna linia wychowawcza a kazde ma totalnie inny temperament i skale wybuchowości

[niemoralna]

niemoralna napisała:

> Odpusc sobie jest* startowanie

Bez tego jest

[mamtrzykotyidwa]

strachliwamama napisał(a):

> powtarzam jak mantrę”w tym to
> nie nie będziemy rozmawiać, porozmawiamy jak się uspokoisz”

Jakbyś do mnie tak mówiła, to też bym na ciebie nawrzeszczała, choć generalnie na nikogo nie wrzeszczę.
Twoje staranie się bycia dobrą mamą idzie w złym kierunku. Nie staraj się być dobrą mamą, rozmawiaj z córka, jak z drugim człowiekiem. Ona też ma prawo do decydowania, nie musi wszystkiego robić na rozkaz i tak, jak ty chcesz.

[bovirag]

Moja to jest jakaś chyba dziwna. Lubimy razem czas spędzać, zadko ma fochy, nie podnosi głosu, nie trzaska drzwiami. Czasami nie ładnie się do któregoś z nas odezwie, ale prztchodzi i przeprasza i gadamy, gadamy..... bardzo ja lubię I wiem, że ona mnie też bo mówi mi bardzo czest, że jestem najlepsza mama na świecie!

[manala]

Mam 14-latkę. Uważam, że relacje mamy dobre. Czasem usłyszę coś w stylu "Chyba jesteś chora", ale raczej nic dramatycznego jeszcze od niej nie usłyszałam. Nie podoba mi się za to jak odzywa się do brata. No i wieczne siedzenie z telefonem.

[3-mamuska]

Nie ma nic gorszego słuchać „w tym tonie nie będziemy rozmawiać, porozmawiamy jak się uspokoisz”

Masakra jakby mi tak mąż powtarzał jak jestem w zła to bym czymś w niego rzuciła.brrr. A agresywna nie jestem….
I dziwić się ze dziecko się wścieka.

[18lipcowa3]

Ogólnie uważam, że patrząc na ten wiek i jakie emocje tam buzują to jest super.
Oczywiście bywa foch, obraza i buczenie, oraz zarzuty że ''niszczymy jej życie'' ale to w emocjach, poza tym to kochane dobre dziecko, przytulaśne i mądre przede wszytkim, bo sie nabuczy nabuczy ale rozumie po czasie.
Ja rozmawiam szczerze, nie udaję najmądrzejszej , tłumacze swoje błedy.
Córka wie ze zawsze bede po jej stronie i bez wzgledu na wszystko i to ją mocno trzyma.
Duzo rozmawiamy. Nie krzycze, nie krytykuje, nie daje kar, aczkolwiek rok temu pod koniec wakacji byl odpał - zaczelo sie koło niej krecic towarzystwo, które jak kazde z osobna to fajne normalne dzieci, w grupie to patola totalna i córce sie podobało zwłaszcza ze wyglada na wiecej i jest ogolnie powazniejsza od równiesniczek. Ciezko bylo ją naprostowac i szkoła nam tez dała do wiwatu ( powrot do 7 klasy po 1,5 roku zdalnej ) była wiec kumulacja, ale sie skonczyło.

[18lipcowa3]

Natomiast nie mam ogolnie strachu w oczach jak jest jest bunt. Bunt jest zdrowy. Bunt musi byc. Dziecko musi szukac siebie i probowac przekraczac granice i miec poczucie sprawczości.
Bałabym sie gdyby tego nie było i córka by ''Córka nawet sama była ostatnio w szoku jak koleżanka odpyskowala swojej mamie. Pół dnia o tym mówiła'' bo to smieszne zwyczajnie.

[milva24]

18lipcowa3 napisała:

> Natomiast nie mam ogolnie strachu w oczach jak jest jest bunt. Bunt jest zdrowy
> . Bunt musi byc. Dziecko musi szukac siebie i probowac przekraczac granice i mi
> ec poczucie sprawczości.
>

Fajnie to napisałaś.

[3-mamuska]

Fajnie ale zależy jaki bunt. I jakie próby przekraczania granic.

[kkalipso]

Czy tez zdarzają się wrzaski w Wasza stronę?

Raczej nie, coś tam burknie pod nosem jak coś musi zrobić, ale w tym temacie jest ok. Za to wczoraj mi odwaliła taki numer, że pierwszy raz w życiu się do niej nie odzywam, i nie wiem kiedy mi przejdzie. Lat 13-naście.

[alpepe]

Jutro ci przejdzie. Współczuję, to paskudne uczucie dla matki, kiedy dziecko się zachowa tak skrajnie różnie od naszego wyobrażenie na temat własnego dziecka.

[czarna_kita]

Nigdy nie usłyszałam od swojej córki że mnie nienawidzi a ma 15 lat. Mało tego, zawsze wieczorem przychodzi się przytulić jak ja leżę i czytam książkę. Relacje mamy normalne, nikt na nikogo nie wrzeszczy nikt nie strzela fochow. Staram się być matką a nie koleżanka.
Żaden z synów też nie przechodził okresu buntu więc nie wiem co to znaczy.

[bovirag]

Już kiedyś to sobie przemyślałam i stwierdziłam, że jeśli ich (dzieci) prawa są respektowane to oni za bardzo nie mają się przeciw czemu buntować. Staram się w życie wprowadzać.....

[saszanasza]

Szczerze mówiąc dogadujemy się bardzo dobrze, na tyle, że córka mi się zwierza. Oczywiście bywa, że się wspólnie kłócimy, ale złość nam szybko mija. Córka nie miała okresu buntu, albo nie zauważyłam, natomiast ma swoje zdanie i potrafi go bronić.