Siedmiolatka i lęk przed śmiercią rodziców

[lilia-anna]

Proszę o pomoc i rady: co u Was realnie pomaga dzieciom na takie lęki? Wiem, że to normalne, naturalne, rozwojowe, ale małe wrażliwe stworzenie męczy się i chciałabym pomóc.
Córka czasem płacze mi wieczorami, że rodzice umrą, a ona zostanie sama. Przy czym dodam, że żadne z nas na nic nie choruje, nie uskarża się, rodzina zdrowa i raczej długowieczna
Jestem niewierząca, więc nie wchodzą w grę pocieszenia na temat spotkań w niebie, aniołów itp.
Nie działają rozumowe tłumaczenia, że będzie kiedyś dorosła, samodzielna, a wszyscy przecież umrzemy, że ja mam 43 lata, a moi rodzice nadal żyją w pełnym zdrowiu itd.
Syn w jej wieku nie miał takich wątpliwości albo po prostu nie mówił o tym, więc sytuacja jest dla mnie nowa.

[iwoniaw]

Jak sama piszesz - to normalne i rozwojowe. Jedynie pozostaje powtarzać, że ludzie na ogół żyją do starości i jestescie przy niej i jeszcze dlugo zamierzacie.

[triss_merigold6]

Utulać i mówić, że jeszcze długo będziecie przy niej i zdrowi.

[extereso]

Moim też pomagała " wioska", mówiłam że wiele osób ich otacza, które o nie dbają i kochają ( konkretnie kto, bo wiadomo że dziadkowie i córką i wujek nie zostawia, tak jak i ja byłabym gotowa przyjąć bratanków) i nigdy nie daliby im zginąć: ale to jako profilaktyka.

[cegehana]

Rzeczy rozładowujace stres tak ogolnie: przytulanie, wspólny czas, ruch, zdrowy tryb życia, czytanie, wyciszane. Raczej nie kontynuowałabym dyskusji, bo po pierwsze nikt nie wie co będzie a po drugie można dojść do wniosków ze niektore dzieci umierają przed rodzicami lub tracą rodziców w wieku 7 lat.

[ichi51e]

trzeba towarzyszyć w lekach i tyle. co byś nie powiedziała to i tak psu na budę. Nie unikać nie uspokajać półprostu być.
Nie lubiłam tego okresu.

[randomstory]

Nie wiem czy to dobre i edukacyjne ale u mnie ustaliliśmy że zostanie naukowcem i stworzy lek na życie wieczne i młodość i będziemy sobie tak żyć zawsze

[perspektywa]

Starałam się zawsze mówić dzieciom prawdę ale kiedy takie lęki miał w wieku 5 lat syn obiecałam mu, że nigdy nie umrę. Żadne różne, że to będzie nieprędko, że będę długo żyła, że dbam o zdrowie nie pomagały. Głupie to strasznie, ale racjonalne rozmowy i argumenty w ogóle nie działały i to był mój akt desperacji. Na szczęście zadziałał. Współczuję. Rozumiem co przeżywasz i wiem jakie to trudne uczucie.

[perspektywa]

Po latach zapytałam o to syna. Mówi, że nie pamięta tego.