Czy lubicie spotkania w tygodniu po pracy ?

[zimnolistna]

Ja nie znoszę i dziś zarzucono mi, że jestem nieelastyczna i że wymyślam. Mam swój rytm domu i nie lubię jak mi go ktoś zakłóca. Mąż wraca, jemy coś, jedziemy na spacer z psami, ktoś odwozi starszaka na zajęcia itd. Potem szykowanie roczniaka do spania i spokój w domu. Mam koleżankę, która ma mi za zle, że nie chcę się spotykać ok. 18. U mnie, albo u niej. Po jej pracy. U niej odpada, bo moje dziecko na bank zasnie w samochodzie, a u mnie nie, bo nie lubię z wyżej wymienionych powodow. Gdybym nie miała małego dziecka w domu to spoko, ale obecnie ma rytm jaki ma i jest dla mnie problemem kiedy go zmieniam. Nawet jak mąż zajmie się młodszym, to wolę w tym czasie po prostu poleżeć w spokoju. Jak jest u was? Faktycznie tak źle ze mną ?

[daniela34]

Lubicie, nawet bardzo, ale nie macie roczniaka.

[bovirag]

Jak dzieci były małe to chodziłam dwa razy w roku- na Xmas party i potem, na zakończenia roku szkolnego, na staff do. Nigdy nie chodziłam w tygodniu ani piatki- w każdy piątek sie chodzi! Wtedy wołami by mnie nie zaciągnęli. Teraz chodzę w większość piątków, już wszystkie dzieci prawie dorosłe, mam coraz mniej obowiązków domowych. Teraz lubię z ludźmi z pracy powłóczyć się " po miescie"- to fajnie ludzie i fajnie mi się z nimi pracuje.

[angazetka]

No chwila, z roczniakiem to jakby inna historia. Rodzice malutkich dzieci z reguły są nieco mniej elastyczni niż ogół populacji i jest to ok.

[zimnolistna]

Ja nie lubiłam tego nigdy, ale czasami się zmusiłam. Odkąd mam drugie dziecko odmawiam i u tej koleżanki nie jest to miłe widziane.

[jagoda2]

A koleżanka jest bezdzietną singielką?

[zimnolistna]

Ma już starszego syna. Nie zostaje sam w domu, ale zajmuje się sam sobą.

[jagoda2]

Czyli singielka z odzysku. Nic dziwnego, że ma czas i chęci po tym, jak przez wiele lat była uziemiona.
Proponuję jednak zrewidować towarzystwo na tym etapie życia, osoby w podobnej sytuacji do Twojej będą rozumiały sytuację i też chętnie spotkają się od czasu do czasu na dogodnych dla obu stron warunkach.
Tak to już jest, że po pojawieniu się dzieci, zmienia się spektrum potrzeb i zainteresowań i bardzo często także towarzystwo.

[angazetka]

Jako całymi latami bezdzietna singielka chciałam zauważyć, że jeśli obu stronom naprawdę zależy na relacji, to nie muszą być w podobnej do siebie sytuacji życiowej. Mam przyjaciółki z liceum, jedna z dwójką dzieci, druga z trójką - było dla mnie jasne, że zwłaszcza gdy dzieci były malutkie, to się spotykamy u nich w domach, na krótko etc. Podobnie jak przyjaciółki rozumiały, że osoba z depresją nie zawsze ma siłę przyjść na spotkanie.

[jagoda2]

Niestety, nie każdy wykazuje się takim zrozumieniem i dlatego siłą rzeczy często te relacje rozluźniają się, a nawet kończą..

[angazetka]

Wiem. Dlatego mówię: trzeba tu dobrej woli i chęci pracy nad relacją z obu stron.

[3-mamuska]

Niby każdy ma prawo do swoich przyzwyczajeń.
Gorzej jak za 3 lata jak już dziecko podrośnie okaże się ze nie masz z kim się spotykać. Nuda w życiu i rutyna może wyjść wtedy bokiem. I tobie i mężowi.

Zależy jak bliska koleżanka.
Jak dzieci były małe wołam się spotkać w domu jeszcze lepiej jak mąż się zajmował dziećmi.
Teraz ciężej dostosować się do spotkań wiec łapiemy każda chwilę.

[zimnolistna]

Wszyscy znajomi to rozumieją. Spotykamy się po prostu w wekeendy od czasu do czasu. Nie zauważyłam, żeby rodzice malych dzieci chętnie się spotykali. W każdym razie nikt nas nie zaprasza w tygodniu.

[3-mamuska]

zimnolistna napisała:

> Wszyscy znajomi to rozumieją. Spotykamy się po prostu w wekeendy od czasu do cz
> asu. Nie zauważyłam, żeby rodzice malych dzieci chętnie się spotykali. W każdym
> razie nikt nas nie zaprasza w tygodniu.



Bo i wy i oni macie małe dzieci. Żadna przyjemność znosić swojego bombelka i jeszcze cudzego.
Ale bezdzietne/ z dorosłymi dzieci jak najbardziej mogą wpaść do uziemionej matki w tygodniu.
Niezbyt często ale od czasu do czasu jakaś odskocznia.

[mikams75]

To zalezy, jakbym chciala sie z kims spotkac, to bym sie zorganizowala a jak mi nie zalezy, to jest mnostwo powodow. Spotkania w towarzystwie rocznego dziecka to i tak slaby pomysl, wiec wolalabym zostawic dzieci w domu z tata i pojechac do kolezanki albo isc gdzies do knajpki. Ja nawet wolalam takie spotkania w tygodniu, bo zazwyczaj wolalam miec weekend dla siebie/rodziny a nie na terminy chocby towarzyskie. W weekendy to byly raczej spotkania cala rodzina, wyjscia w pojedynke uskutecznialismy w tygodniu po pracy.
Nie zalezy Ci na spotkaniu z ta osoba i dlatego jestes nieelastyczna i wymyslasz.

[piszaca.zza.swiatow2]

Ale chyba nie musisz spotykać się z nią kilka razy w tygodniu? Zapewne raz na jakiś czas i tyle. Skoro dziecko Ci zasypia w samochodzie, to po co je w ogóle zabierasz? Mąż nie może się nim zająć? Nie ogarnie roczniaka?

Co innego jak nie chcesz się spotkać, bo jej nie lubisz (jakoś tak trochę odbieram Twoją wypowiedź)... No ale wtedy to powiedz jej wprost, że nie i już, co Cię obchodzi, że jej się to nie podoba.

[zimnolistna]

Ja usypiam dziecko. Ok. 19. Mieszkam na wsi, z dojazdem zostaje nam ok. 40 min. Więcej szykowania niż rozmowy. Usypiam ja, bo mały zasypia przy piersi i na razie na to pasuje i nie chcemy tego zmieniać.

[angazetka]

Wiesz, ale znajomi też bywają spoko. I potrzebni w życiu.

[gama2003]

Z roczniakiem około 18.00 to nadawałam się wyłącznie do leżenia niemrawo na kanapie, marząc o ciszy i nudzie.
Jesteś usprawiedliwiona tak, że bardziej się już nie da.

[leni6]

Jak dzieci były małe, to nie zaburzałam im rytmu dnia przez moje spotkania. Jak są większe to najchętniej wychodzę po południu lub wieczorem w dzień roboczy, żeby moje spotkania nie kolidowały z naszymi planami weekendowymi.

[zuzanna_a]

Wlasnie wyszla ode mnie kolezanka, obie bylysny po pracy.
Wypilysmy kawe na tarasie, zjadlysmy arbuza, dzieci szalaly w ogrodzie. Uznaje to za przyjemny i fajny wieczor i reklaksujacy czas po pracy. Zaraz poloze potomstwo spac i mam jeszcze sporo wieczoru dla siebie.
Ciesze sie ze mam mnostwo kolezanek z ktorymi wlasnie tak moge sobie umilic popoludnie, na spontanie, bez jakiegos wielkiego umawiania.
Nie mam 90 lat zeby uznac wyzszosc lezenia na sofie nad spotkania z innymi ludzmi.

[zuzanna_a]

Aha i funkcjonuje tak od kilkunastu lat z trojka dzieci, wiec i z niemowlakami i roczniakami. Zwykle zreszta jakos sie organizowalam z kolezankami majacymi dzieci w podobnym wieku, nawet jesli to byly maluchy potykajace sie o wlasne nogi, moglysmy siedziec na kocu w ogrodzie i zabawiac dzieci a w miedzy czasie wypic kawe.
Pytanie czy u ciebie to introwertyzm czy problem z koleznka czy jeszcze cos innego.

[kiddy]

A pracę skończyłaś o godzinie...? Bo ja kończę o 17, gdyby nie praca z domu, to byłabym w domu oo 18. Zostaje trochę czasu na bycie z dziećmi, potem kolacja, mycie dzieci i spanie. Robi się 22. Wtedy miałabym te koleżanki zapraszać?

[zuzanna_a]

No ja koncze o 16.00, 16.05 jestem po dzieci, wchodza do auta, 16:15 jestem w domu.

Od 16:30 kolezanka moze wpadac, zaden problem. Nawet jak wyjdzie o 19.00 to mamy 2,5 h a ja caly wieczor wolny. Zreszta klade dzieciaki dopiero jak ktos wyjdzie. Czasu na bycie z dziecmi w takie dni szczegolnie nie licze, jak graja w pilke z dziecmi kolezanek, ganiają po ogrodzie i bawia w najlepsze - marza zwykle o kąpieli, szybkiej kolacji i pojsciu spac. W godzine czyli o 20 śpią, czyli wstana wypoczete na drugi dzien.

Watek dotyczy chyba bardziej co kto lubi. Jak tobie zajmuje aż godzine powrot do domu z pracy a kolacja i umycie dzieci 4 godziny - to mamy widocznie inne tempo ogarniania spraw, no chyba ze masz tych dzieci 12 to spoko 😜

[zuzanna_a]

To znaczy - precyzujac - tempo ogarniania dzieci.
Powrot jaki jest taki jest, godzina to kosmos jak dla mnie, ale to chyba z zalozenia wątek nie jest o tym, ze wątkodajka wraca do domu pekaesem 3 godziny, tylko ma czas ale niekoniecznie chce go tak wykorzystac.

[kk345]

A wystarczy, ze roczniakowi wyłączyła się jednak opcja "wchodzę matce do auta, a potem ganiam po ogrodzie i gram w piłkę i bawię się z kumplami w najlepsze" i już twój misternie zaplanowane popołudnie idzie się paść

[zuzanna_a]

Tobą i twoim czasem rządzi roczniak?
Decyduje czy wchodzi do auta?
Dyktuje tym co robicie w popoludnie?
Mialam trzech.
Nie przypominam sobie takich sytuacji.

[kk345]

Ja wiem, twoje roczniaki grzecznie wchodziły po zajęciach szkolnych do auta a potem samodzielnie zajmowały się swoją animacją do czasu położenia ich spać To tylko pozostała populacja roczniaków się trafia jakaś wadliwa i wymaga uwagi matki 18 godzin na dobę...

[zuzanna_a]

Rozumiem, ze oczekujesz oklasków ale zmartwie cie.
Proporcja jest zupelnie inna i wyjatkiem sa nie moje dzieci, a takie ktore 18h/ dobe oczekuja matki.
Wtedy pozostaje jej wspolczuc. Nie wiem kto ci wmowil ze to normalne ale jesli pomaga - powodzenia

[kk345]

Jasne, fantazjuj dalej 😂

[jednoraz0w0]

kk345 napisała:

> Ja wiem, twoje roczniaki grzecznie wchodziły po zajęciach szkolnych do auta

I same się zapinały w fotelikach

[kk345]

Nie musiały, bo siadały za kierownicą

[3-mamuska]

kk345 napisała:

> A wystarczy, ze roczniakowi wyłączyła się jednak opcja "wchodzę matce do auta,
> a potem ganiam po ogrodzie i gram w piłkę i bawię się z kumplami w najlepsze" i
> już twój misternie zaplanowane popołudnie idzie się paść
Serio rocznik wchodzi matce do auta i jakim cudem biega po ogrodzie 🤣i gra w piłkę hehe chyba ci się 3/4 latkiem pomyliły.
Poza tym co to oznacza roczniak wchodzi do auta? Auto ma kluczki zamykam i cześć.

[kk345]

Nie bardzo ogarniasz, co?

[jednoraz0w0]

> No ja koncze o 16.00, 16.05 jestem po dzieci, wchodza do auta, 16:15 jestem w domu.

W zimie też? Ty z tych, co robią domówkę na 60 osób po przebiegnięciu półmaratonu, a zrobienie obiadu od podstaw (w tym zakupy) zabiera im 20 minut?

[kk345]

I jej roczniaki nie zajmują większości doby, bo to nienormalne

[kiddy]

No niestety nie umiem się teleportować z pracy do domu. Daj sobie spokój ze złośliwościami, mieszkam w dużym mieście i tyle właśnie czasu zajmuje przemieszczanie się po nim
Nie wiem, jak ty, ale ja lubię z moimi dziećmi pogadać, pobawić się, coś poczytać. W sumie mogłabym je widzieć przez godzinę rano i godzinę wieczorem przy okazji kolacji i mycia, ale jakoś je lubię i chcialabym więcej.

[angazetka]

Nie zaprasza się ich codziennie.

[3-mamuska]

kiddy napisała:

> A pracę skończyłaś o godzinie...? Bo ja kończę o 17, gdyby nie praca z domu, to
> byłabym w domu oo 18. Zostaje trochę czasu na bycie z dziećmi, potem kolacja,
> mycie dzieci i spanie. Robi się 22. Wtedy miałabym te koleżanki zapraszać?

A co to oznacza pobyć z dziećmi?
Ona swoich w szafie nie trzyma „na służbę nie wysłała” bawiły się w towarzystwie innych dzieci w zasięgu wzroku.

Jak jeden dzień w miesiącu nie poświecisz wieczoru dzieciom serio nic im się nie stanie.

[kiddy]

Ty akurat wies, jak ja mam zorganizowamy czas w tygodniu i jaki mam tryb pracy.

[kryzys_wieku_sredniego]

Lubię ale po 20h.
Często z koleżanką w pt. się umawiam, bo znowu w weekend wolę w domu posiedzieć wieczorem niż w miasto jechać.

[asia_i_p]

Lubię, ale raczej na mieście.

[trampki_w_kwiatki]

Masz roczniaka, etat i ktoś serio oczekuje od ciebie, że znajdziesz siłę i czas na kawusię na mieście po pracy? Hm.
Moje dziecko ma pięć lat, a ja wracam po pracy do domu pędem, żeby zdążyć ją odebrać, jadę rowerem po warzywa, robię szybko jakąś kolację i deser, gram z młodą w gry planszowe, kąpię ją, kładę spać, wtedy dopiero mogę wykąpać siebie, coś wyprasować lub zrobić zakupy przez internet oraz zasnąć w rytm jakichś programów informacyjnych. Czasem gdy zaśnie biegnę na zajęcia, jakąś zumbę czy coś. Ale na rany Chrystusa, nie wiem kiedy matki roczniaków mają mieć czas na kumpelskie spotkania po pracy. Ze znajomymi z pracy widzę się w robocie i to wystarczy.

[piszaca.zza.swiatow2]

Gdzie masz informację, że ona ma etat?
Mąż wraca z pracy, a nie ona.
Moim zdaniem ona tylko szuka wymówki i tyle. Naprawdę nic się nie stanie jak raz na jakiś czas roczne dziecko zaśnie z tatą, a nie widząc na piersi... (dla mnie to w ogóle kosmos, ale każdy robi jak lubi).
Jakby to była jej serdeczna koleżanka i by jej na kontakcie zależało, to nic nie byłoby przeszkodą, żeby się raz na jakiś czas spotkać, nawet w tygodniu. Jej też by to na pewno dobrze zrobiło.

Nie wiem, każdy jest inny, ale dla mnie takie życie z zegarkiem w ręku byłoby straszne.

[piszaca.zza.swiatow2]

Poza tym po co ta cała dyskusja, ona sobie sama odpowiedziała i to już na samym początku: "Czy lubicie spotkania w tygodniu po pracy? Ja nie znoszę..."

[pyza-wedrowniczka]

Lubię. Nasze dziecko wcześnie zaczęło późno chodzić spać.
Z jednej strony ciężko było o wieczór we dwoje, ale z drugiej jako przedszkolak spokojnie od czasu do czasu wysiedział w gościach do 22.30 (potem zasypiał w aucie, ale tylko go przenosiliśmy do łóżka). Ale ja jestem spontaniczna i towarzyska, więc na pytanie o 17.00 "Hej, nie macie ochoty na film/spotkanie/kawę" jestem w stanie odpowiedzieć "Super", oczywiście też jak coś mam zaplanowane to moi znajomi nie mają focha, że odmawiamy.

[strumien_swiadomosci]

Lubię, ale dość wcześnie, bezpośrednio po pracy - czyli 16.30, 17 max. I na mieście oczywiście.
Wtedy partner zgarnia dzieciaki z placówek i je sam ogarnia, a ja prosto po pracy idę się z kimś spotkać. Dzięki temu nie tracę czasu na dojazd do domu i z domu na miasto (mieszkam na wsi, 40 minut w jedną stronę).
Mam wrażenie, że jest to czasowo najbardziej "ekonomiczne".
W weekendy spotykamy się całą rodziną, bo faktycznie nie lubię ładować małego dziecka do auta wieczorem (zrobi sobie dodatkową drzemkę o 18...).

[hosta_73]

Mogę wyskoczyć w tygodniu do knajpy z koleżanką ale tylko prosto po pracy. Jak już wejdę do domu, przebiorę się i zjem obiad to mi się już nie chce 🤷🏻. Co innego w piątki, wtedy mogę umówić się wieczorem i siedzieć do późna.

[kaki11]

A ja lubię. Tylko u mnie to nie jest bardzo często, i traktuję to jako fajne urozmaicenie, a nie zaburzanie mojego rytmu dnia. Byle tylko ktoś mógł się zająć dzieckiem, to ja wyjdę bardzo chętnie, czy to zaraz po pracy (co uważam, za bardzo wygodne, jeśli lokalizacja spotkania dogodniejsza z pracy niż z domu) czy nawet wieczorem zdarza się skorzystać z jakiegoś wyjścia w fajne miejsce I nie mam pretensji, że ktoś tak nie chce, nie lubi albo na tego typu rozrywki przeznacza tylko weekendy- rozumiem, że ludzie mają różne preferencje, i trzeba znaleźć coś co odpowiada obojgu, nawet jeśli czasem jest trudniejsze, albo powoduje mniej spotkań.

[sueellen]

Jasne. Nie mam niemowlaka, ale po pracy.. pomyślmy
- spacer z psem 30min - 1h. Jeśli pada o brzydko to joga, ale aktywność fizyczna musi być i kropka
- ugotować coś trzeba i po tym gotowaniu posprzątać,
- zjeść co się ugotowało
- sprawdzić pracę domową dzieciakom, przepytać przed sprawdzianem
- ogródek podlać
- Dom ogarnąć, odkurzyc albo łazienkę umyć. Codziennie robię jedno pomieszczenie.
pranie wstawic ( u mnie znowu codziennie coś się pierze bo weekendy są ustawowo wolne od prania i sprzątania )
Pranie poskladac, popracować jeśli trzeba
- wykąpać się przed snem by było warto

Nie, no tyyyyle czasu na spotkania towarzyskie.. gdybym kończyła o 16:00 to może jeszcze..

[kafana]

A masz w ogóle jakiś znajomych?:p

[starczy_tego]

No tak, ale samotne matki to wiadomo maja inaczej

[pyza-wedrowniczka]

No właśnie. Każdy ma inny tryb życia i inne zajęcia. I inną sytuację rodzinno-pracową. Więc jednemu jest łatwiej durgiemu trudniej i to zrozumiałe, że samotna matka trudnego nastolatka bez babci obok ma mniej czasu niż małżeństwo, gdzie jeszcze jedno pracuje elastycznie.

Ja gotuję przeważnie na 2 dni, na zmianę z mężem, więc moje gotowanie wypada 1-2 razy w tygodniu. Dom sprzątamy różnie, ale na pewno nie jest to codzienne zajęcie. Syn jest w 3 klasie, na szczęście nie musimy specjalnie z nim siedzieć nad lekcjami jeszcze. Syn chodzi na zajęcia dodatkowe w szkole po lekcjach tylko, nie wozimy go nigdzie wieczorami. Więc jak przyjdę o 17.15 z pracy, to często mąż już ogarnął syna czy bieżące zakupy.

Poza tym takie spotkania w tygodniu to przeważnie są z bliskimi znajomymi. Więc nie mam problemu, że kroję warzywa na obiad na kolejny dzień, a koleżanka siedzi obok. Albo że składam pranie i ktoś wpadl akurat pogadać. A jak gramy w planszówki i zupa bulgocze to też jest ok. Raczej te spotkania w tygodniu to są właśnie takie bez spiny.

[piszaca.zza.swiatow2]

O matko... Straszne masz życie 😉
Więc za rzeczy ważne i konieczne uważam wyjście z psem, czy pomóc dziecku w pracach domowych. Jednak nikt nie wmówi mi, że RAZ na 2-3-4 tygodnie, albo rzadziej (bo przecież nie chodzi o cotygodniowe spotkania) nie można "wyrwać" jednego dnia i wszystkich tych rzeczy nie zorbic???
Naprawdę MUSISZ sprzątać/prac/prasować CODZIENNIE? (Pomijam fakt,że ja mam czasami 3-4:pralki dziennie, ale wstawienie jednej zajmuje jakieś 2 minuty...

Ja tak kiedyś miałam, straszne to było życie. Od kilku lat moje spojrzenie na świat trochę się zmieniło. Nawet jak nie odkurzę 2 tygnie (jedyne co, to łazienki ogarniam regularnie), to na pewno:
-nikt z domowników od tego nie umrze,
-nikt się nie pochoruje
-dom się nie spali....
No jakby nie mieszkam w muzeum 😉

[mid.week]

A źle ci w tym rytmie? Bo jeśli czujesz się w tym dobrze to olać co robią inni i czy koleżankom to pasuje

[kafana]

Mnie byś wkurzała.

[nanuk24.0]

Lubię i lubiłam też wtedy, kiedy miałam małe dzieci.
Gdyby moje życie kręciło się tylko wokół domu i obowiązków domowych, to bym sobie w łeb strzeliła.

[lannnnntana]

Masz dwoje małych dzieci, jesteś zmęczona. Ja już mogę lubić, bo mam dziękować bogom jedno dziecko, w dodatku czternastoletnie.

[ponis1990]

Zależy od dnia i chęci. Ale na ogół nie. Po robocie chcę mieć cisze, spokój, rzadko jest wogóle czas, bo a to spacer, a to pilates, a to przyziemne zakupy, odrabianie lekcji, ogarnianie chaty... Piątek, to co innego

[laura.palmer]

Bardzo lubię, ale mój 16-miesięczniak zostaje wtedy w domu z tatą.

[rb_111222333]

Lubię. Uważam, że to fajna formuła, spotkanie na 2-3 godzinki o ile ktoś mieszka blisko. Dla mnie zasypiające dziecko w aucie to był bonus i bardzo się na to cieszyłam, bo reszta wieczoru też była wolna. Trzeba było tylko pamiętać, żeby zabrać ze sobą szczoteczkę do mycia zębów