Artystyczne pary - inspiracja lub konkurencja

[beaucouptrop]

Obejrzana w tym tygodniu wystawa Joan Mitchell w Fundacji Vuitton zainsprowala mnie do przesledzenia losów kilku znanych artystycznych par.
Konkluzje są w sumie pozytywne, bo nie zawsze wygląda to tak, że to mężczyzna w tym układzie bardziej błyszczy. W przypadku Mitchell i Riopelle'a to jej malarstwo z roku na rok wraz z artystyczną ewolucja stawalo się coraz bardziej doceniane. Jemu było trudno wyjść poza to co osiągnął w latach 50 i 60.
Abramovitch-Ulay. Związek rozpadł się między innymi dlatego że on nie nadazal za nią i nie potrafił tego zaakceptować.
Khalo-Rivera. Nawet jeśli za jej życia on był bardziej doceniany, dzisiaj na pewno malarstwo jak i sama Khalo są bardziej znane.
Mamy też przykłady odwrotne. Camille Claudel kompletnie stlamszona artystycznie i zniszczona życiowo przez Rodina czy Kobro i Strzeminski.
Dawajcie swoje typy.

[malia]

Nie widzę nic pozytywnego w tym , że są wyjątki od reguły. Bo całe wieki było tak, że kobiety nie mogły nawet próbować tworzyć, a co dopiero konkurować z mężczyznami.
Frida nazywała się Kahlo.

[beaucouptrop]

Tak masz rację Kahlo. Litery mi się poprzestawialy, ale pisane i tak i tak wymawia się fonetycznie w ten sam sposób 😉
E tam nie mogły. Już nawet w 16 wieku Artemisia Gentileschi malowala a jej obrazy nawet w galerii Uffizi są. Więc nie jest tak źle.

[malia]

trafiło się ślepej kurze ziarno, jak mówiła moja babka, źle by nie było gdyby proporcje były zbliżone

[beaucouptrop]

Oczywiście, że nawet artystyczny świat był zdominowany przez mężczyzn, ale dlatego też warto mówić o kobietach, które odniosły sukces, aby popularyzować ich nazwiska.