Granica między kontrolą, a rób co chcesz...

[powodzenia_juno]

... bo mam cię gdzieś.

Gdzie leży?

Oczywiście w nawiązaniu do historii córki i wątku o kontroli.

Serio, niewtrącanie się, gdy dziecko, młody dorosły, chce zrobić coś szkodliwego, jest takie zdrowe?

[marzeka11]

Póki nie nastąpi zderzenie rodzica z rzeczywistością, mówi się o tym, jakie to zdrowe.
Przeżyłam jako wychowawczyni w zeszłym roku takie rodzicielskie zderzenie w mojej klasie, gdy rodzicom córek wierzyć, że nie chciało, że "jak to taka dziewczynka może rozsyłać wśród innych twardą pornografię".

[hanusinamama]

Chyba nie zrozumiałam co napisałaś...

[powodzenia_juno]

A ja owszem.

[gryzelda71]

Chyba definicja coś szkodliwego jest u każdego inna.

[powodzenia_juno]

Nie no, wiele rzeczy jest obiektywnie szkodliwych, czyli skutkujących chorobami, wypadkami, nałogami, konfliktem z prawem, utratą pracy czy partnera, pokiereszowaniem dziecka... Subiektywizm ma swoje ograniczenia, nie jest odpowiedzią na wszystko.

[cegehana]

No wiele rzeczy nie jest i w wielu przypadkach nie znamy konsekwencji z góry. Możemy mieć przewidywania, wyobrażenia czy projekcje, ale one nie są prawdą zanim się zdarzą. Nie mamy prawa zmuszać kogoś do czegoś w imię naszych wyobrażeń. Przykład: widzę, że dziecko tonie - rzucam się do wody, siłą wyciągam na brzeg. Nie tonie , a to ja się boję tego scenariusza - nie podejmuję tak drastycznych kroków i pozwalam w spokoju sobie pływać.

[motyllica]

Ale gdy ja to dziecko znam od urodzenia i wiem, że nie umie pływać i wiele razy się topiło i często porywa się z motyką na słońce i nie uczy się na błędach?

[cegehana]

Im starsze dziecko tym mniej je znasz. Taki paradoks. W przypadku niemowlęcia można mieć stuprocentową pewność że lepiej niż ono samo wiemy, co dla niego dobre. Z każdym rokiem ta pewność jest mniejsza i mniejsza. Dorosłe dziecko np. może w tajemnicy przed Tobą odbyć kurs pływania.

[asia_i_p]

Nie, o ile nie w praktyce nie wychodzi na to, że każda wizja niezgodna z wizją rodziców jest szkodliwa.

[aqua48]

Nie wyobrażam sobie braku reakcji i ingerencji gdy dziecko chce zrobić coś szkodliwego. W przypadku dorosłego zazwyczaj procentuje nauka ponoszenia konsekwencji swoich działań. ale jako rodzic osoby niezależnej ode mnie pewnie i tak bym się wypowiedziała co sądzę na temat jeśli moje dorosłe dziecko np planowałoby skrzywdzić kogoś czy zniszczyć coś albo generalnie złamać prawo.

[ritual2019]

Zdefiniuj "szkodliwe"?

[chococaffe]

Bez określenia słowa "szkodliwe" trudno coś powiedzieć.

[powodzenia_juno]

W sumie to wyżej napisałam - mające negatywne konsekwencje.

[chococaffe]

sorry, ale czym są negatywne konsekwencje? Bo inne są kiedy "dziecko" planuje napad na bank, inne kiedy zamiast lekarzem chce zostać malarzem. I w obu przypadkach rodzic z troski o dorosłe dziecko może się wtrącać.

Trudno jest znaleźc uniwersalną odpowiedź na Twoje pytanie. Ale jeżeli naprawdę szanuje się odrębność doroslego dziecka to chyba pewnych granic się nie przekracza. Nie mówię o pierwszej reakcji tylko tej po 10 oddechach.

[powodzenia_juno]

Raczej konsekwencje decyzji typu 'robimy napad na bank'

[chococaffe]

Jeżeli ta opcja, to pewnie bym się "wtrącała". Co prawda nie mam pojęcia jak, ale chyba nie wyobrażam sobie spotkan przy herbatce i pytań "i jak ci idą przygotowania?"

[aqua48]

chococaffe napisała:

> Jeżeli ta opcja, to pewnie bym się "wtrącała". Co prawda nie mam pojęcia jak, a
> le chyba nie wyobrażam sobie spotkan przy herbatce i pytań "i jak ci idą przygo
> towania?"
>

Mamusiu wydziergasz mi pięć czarnych kominiarek?

[chococaffe]

Przykro mi dziecię, ale muszę się wtrącić. Nie tylko ci nie wydziergam ale poproszę ciotkę Ziutę i Gienię, żeby tego nie robiły!

A serio - niewiele jest sytuacji kiedy trzeba się wtrącić w zycie dorosłego dziecka, ale jednak bywają. Pytanie jak je rozpoznać.

[eriu]

„Dziecko” ma się nauczyć jak żyć samodzielnie i samodzielnie podejmować decyzje bez trajkoczących rodziców. To ci dla jednej osoby będzie „szkodliwe” w kontekście tamtego wątku dla drugiej osoby może być świetnym rozwiązaniem. Najbardziej na szkodliwość normalnych decyzji kształtujących życie dzieci nadają rodzice, którzy swoje dziecko chcą kontrolować, „bo to dla jego dobra”. Dla jego dobra to jest nauczyć się żyć, podejmować decyzje i za nie odpowiedzialność.

[powodzenia_juno]

To dalej nawiązując: Tamta dziewczyna, choć ma mnóstwo zalet, żyć się tak średnio chyba nauczyła. Więc tu rolą bliskich, wcale nie koniecznie rodzica, choć rodzica też, jest może wesprzeć w trudnym momencie, tak samo jak wsparłoby się przyjaciółkę czy męża. A nie olać, bo dorosła. To tylko przykład.
Przyjaciół czy partnerów też należy olewać "bo są dorośli"? Chyba bliskie relacje polegają właśnie na nieolewaniu. Jak się ktoś uprze, to co innego, ale jak się waha i przychodzi po radę? To jest przecież zupełnie inna sytuacja. Nie tylko kontrola może być szkodliwa, szkodliwe może być też niepodjęcie działań z obawy przed nadmierną kontrolą - żadna skrajność nie jest dobra.

[sumire]

Między olewaniem a kontrolą jest masa opcji.
I co to znaczy " nauczyć się żyć"? Ta córka z ostatnich wątków nie upadła, po prostu szuka czegoś, co będzie ją unieszczęśliwiało mniej niż to, jak obecnie jej życie wygląda.

[powodzenia_juno]

Co to znaczy? Radzić sobie wystarczająco dobrze i być zadowolonym? No właśnie - to może być coś co ją unieszczęśliwi mniej... A może ją dobije. Mnie by takie podejście u dziecka (też dorosłego) mocno niepokoiło. Czemu nie szukać czegoś, co finalnie uszczęśliwi, a nie unieszczęśliwi mniej?

[chococaffe]

Ale jak szukać nie próbując różnych rzeczy?

[chococaffe]

p.s. zajrzałam do wątku, do którego nawiązujesz. Bohaterka jest jeszcze młoda i bez zobowiązań. To chyba dobry czas na eksperymenty. Potem jesli/kiedy będzie miała rodzinę, trudniej będzie się przestawić na nową ścieżkę zawodową. A dzięki takiemu doświadczeniu może sprawdzić jak jej się pracuje z ciałem człowieka i niekoniecznie do końca zycia zajmować się staruszkami w prywatnych domach, ale np zdobyć inne kwalifikacje.

[motyllica]

Zwykle coś z czegoś wynika.
Nie zawsze jest kontrolujący rodzic bo tak.
Czasem dziecko ma taki charakter, usposobienie czy jest nieogarnięte życiowo lub lękliwe czy nadwrażliwe.
Nie zawsze to rodzic jest ten zły. Często chce pomóc po prostu bo wie jakie to dziecko jest.

[eriu]

To dziecko jest jakieś z powodu domu, w jakim się wychowało. Jak się dziecku przekazywało od małego, że jest się czego bać to będzie lękliwe.

[alfa36]

Ale przecież ci rodzice z wątku o córce niekoniecznie przekazywali jej lęki. Troszczyli się, wspierali... Nie mówili, że się nie nadaje do niczego... Nie zamykali drogi, choć wiedzieli, że możliwości córka ma ograniczone.

[eriu]

Oczywiście, że jej przekazali. Zobacz jak ta kobieta pisze, widać wyraźnie, że nie ma wysokiego mniemania o córce i ciągle ją namawiali na odpuszczenie. Teraz odpuszcza i jest źle.

[cegehana]

Rób co chcesz bo nie mam cię gdzieś i szanuję twoje uczucia i potrzeby - tu jest ta granica.

[aqua48]

Moja Mama zawsze mówiła - moje zdanie jest takie, ale zrobisz jak zechcesz, pamiętaj, że jak coś ci się nie uda to jesteśmy twoimi rodzicami i pomożemy ci jeśli będziemy mogli.
Staram się podobną treść przekazać moim dzieciom. Chyba z powodzeniem, bo w chwili gdy u nas pojawił się spory problem to dzieci zareagowały tak samo - mówcie jak możemy wam pomóc, zrobimy co będziemy mogli.

[martini-n]

Oj tam, to są deklarcje niemające wiele wspólnego z rzeczywistością. 🙂

[gr.ruuu]

A jak wyobrażasz sobie skuteczne wtrącanie się wżycie dorosłego dziecka? Grozić wydziedziczeniem, jak się nie posłucha? Kontrola i wtrącanie się to najlepsza droga, żeby o życiu tego dorosłego dziecka nie mieć pojęcia. Rodzic może doradzić, podpowiedzieć i tyle

[simply_z]

Dokladnie, dziewczyna ma 27-8 lat.Wiekszosc ematek w tym wieku byla dzieciata i zamężna, czy ktoś im się wtrącał?

[chococaffe]

Szantaż moralny bywa skuteczny.

[gr.ruuu]

Szczególnie skutecznie pomaga zerwać więzi z dzieckiem

[chococaffe]

To zależy... ile to historii o 40 latkach uwiązanych do mam