Książka na świąteczny czas

[bazia_morska]

Wszystkim tym, którzy miotają się w swoich relacjach rodzinnych pomiędzy muszę i wypada polecam książkę "Cukry" Doroty Kotas. Opowiada swoją historię, w której toksyczna rodzinka jest ważnym elementem życiowej układanki.

[daisy]

To interesująca relacja z punktu widzenia kobiety z autyzmem, ale nie przypisywałabym jej walorów poznawczych, tzn. treści pouczających czy oświecających dla innych ludzi (z dowolnymi zaburzeniami lub bez). Bardzo wsobna narracja, zupełnie pozbawiona pretensji do obiektywizmu czy uniwersalności.
Nie wiem, jak odebrałaś ten tekst, ale pamiętam go jako męczący, jak pokręcony cudzy sen, z którego wynosisz tylko zmęczenie.

[bazia_morska]

Odebrałam ją jako kawałek dobrej opowieści, z podkreśleniem w jakim kołtuńskim środowisku musi dojrzewać mnóstwo młodych ludzi, nie polecam przecież poradnika "jak żyć z bliskimi".

[daisy]

Nie miałaś wątpliwości co do wiarygodności ocen narratorki? Były takie fragmenty, które sprawiały, że przestawałam przyjmować jej perspektywę jako wiarygodną. Bardzo to była egocentryczna relacja, aż męcząco. Jednak pewna doza uniwersalności w literaturze jest niezbędna, to osławione utożsamienie się z bohaterem musi w jakimś zakresie nastąpić, żeby tekst naprawdę do nas przemówił. Wydaje mi się.

[bazia_morska]

Nie, nie oczekuję tego od literatury

[nangaparbat3]

Właśnie z planem czytania w święta kupiłam sobie to:



Jestem wielbicielką pani Wigury i nie mogę się doczekać, kiedy zacznę (jak skończę to, co teraz czytam).

[bazia_morska]

Oooo, nie znam pani Wigury, muszę w takim razie nadrobić, ale na pana przemalowanego mam uczulenie, no nie dałabym rady.

[nangaparbat3]

Nie obserwuję ani nie czytam Terlikowskiego, o co chodzi z "przemalowaniem"?

[bazia_morska]

Od pewnego czasu udaje miłego, tolerancyjnego gościa, a to ciągle ten sam konserwatywny piernik. Podobna przemiana jak u Giertycha.