Kiedy włączy się wam tryb narzekania…. Polecam

[clk]

W tym tygodniu włączył mi się Tryb narzekania. A w sumie - mam i nie mam na co.
I dzisiaj przez przypadek Trafiłam na ten film. trafiłam na ten film
I od razu priorytety wróciły mi na właściwe miejsce.
„Niestey” polecam - film jest reportażem 30 minutowym bardzo dobrze zrobionym, przez NY TIMES. Niestety - pokazującym to co ruscy zrobili, robią i będą robić Ukrainie.
Wrzucam żeby się z wami podzielić - żeby nie zapomnieć ze my „mamy problemy” ale gdzies obok niedaleko ludzie naprawdę walczą o przeżycie
Tekst linku

[geez_louise]

Silna jesteś, że możesz jeszcze takie reportaże oglądać. Ja nie potrafię. Nie mogę pojąć, jak można zabijać cywili, bratni naród.

[taki-sobie-nick]

Że sobie pozwolę:

fiszkoteka.pl/zestaw/59708-konflikty-zbrojne-xx-i-xxi-w

Jak widać, konfliktów było więcej, ale wtedy clk nie porządkowała priorytetów.

[sumire]

A ty żyłaś w czasie wojny domowej w Hiszpanii? Bo raczej 98% z nas tu nie.
A ile masz do granicy z Ukrainą, bo wiele z nas blisko?
I ostatnie pytanie - czemu zawsze jesteś taka wredna?

[clk]

Cóż, porządkuje priorytety w czasie w którym żyje

[taki-sobie-nick]

Tam są także konflikty z I dekady XX wieku. Trzeba zjechać w dół.

[marta.graca]

Znasz osobiście kogoś żyjącego, kto żył w I dekadzie XX wieku? Bo ja 20 lat temu byłam na pogrzebie jedynej znanej mi takiej osoby.

[panna.nasturcja]

Chodziło jej o XXI, na dole jest obecny wiek.

[marta.graca]

Nie wchodzę w jej linki, bo jej nie lubię.

[panna.nasturcja]

Nie musisz. Tylko głupio komentować jak się nie czyta.

[angazetka]

A takie pod naszym nosem?

[panna.nasturcja]

A to ma jakieś znaczenie gdzie ludzie cierpią i umierają?
Ekscytacja tym, że akurat podczas tej wojny dzieje się coś innego świadczy o totalnej ignorancji.

[zuzanna_a]

Straszny film. Obejrzalam tylko urywki.

Mnie trybu narzekania oduczyla wizyta na onkologii. Bylam na wizycie, akurat poczekalnia w byla naprzeciw sali gdzie podawali chemie, wiec wszyscy sie tam snuli z tymi stojaczkami, kroplowkami. I to nie byli starzy ludzie. Mialam wrazenie ze w moim wieku i mlodsi. I jak racjonalizowalam sobie ze te lyse glowy, 30-40 letnie juz kawal zycia przezyly, ze moze sie uda, ze moze nie jest tak zle - weszla mama z 12-13 letnią córką, trzymajac ja za reke i mowiac ze bedzie dobrze, ze bedzie przy niej.
Czulam sie jakby mi ktos przywalił w łeb. Naprawde od tego czasu nie narzekam na nic. I ciesze sie kazdym dniem.

W okol jest tyle cierpienia, chorob, wypadkow, dramatow i jeszcze wojen / ze trzeba byc wdziecznym za to co sie ma.

[alina460]

Dokładnie tak.

[maslova]

> Naprawde od tego czasu nie narzekam na nic. I
Serio, nigdy na nic nie narzekasz? Nigdy nie masz poczucia niezadowolenia?

[kloi0505]

Nie trzeba wojny, żeby przeżywać tragedię.

[gryzelda71]

Bardzo mnie irytuje( tak naprawdę do pasji doprowadza) takie pouczanie, że nie mam prawa do narzekania bo ktoś, gdzieś ma gorzej. A już oglądać filmy z wojny, żeby poprawić sobie nastrój??? No nie wiem ....i jeszcze polecać?????

[clk]

Tak polecam bo uważam że każda osoba powinna taki film obejrzeć żeby nie zapomnieć co dzieje się za Polską granicą.

[gryzelda71]

Bez drastycznych scen nie da rady?

[niemcyy]

Na początku akurat tego filmu jest ostrzeżenie, więc można nie oglądać. A tak w ogóle to nie, nie da rady, bo co innego słyszeć czy czytać, że ruscy zabili tyle i tyle ludzi, a co innego zobaczyć chociaż część z tego i tylko na filmie- przynajmniej dla przeciętnego, zwykłego człowieka, który wojny nie doświadczył. Tak się pechowo składa, że wojny są drastyczne.

[panna.nasturcja]

A oglądanie tej wojny jakoś pomoże walczącym? Bo oglądającym wyłącznie zaszkodzi, jeśli są normalni.

[niemcyy]

Nie zgodzę się, normalnym nie zaszkodzi, a już na pewno nie "wyłącznie zaszkodzi". Jednak egzekucje czy gwałty na dzieciach albo i dorosłych w tym reportażu/dokumencie nie są pokazane.

Walczącym to najbardziej pomogą dostawy broni, ale "oglądanie wojny" z grubsza przekłada się na wzrost świadomości, jakimi xujami są ruscy, i w ten sposób pośrednio coś tam może pomóc.

[panna.nasturcja]

Ńie poszłam obejrzeć, z komentarzy oraz wpisu autorki zrozumiałam, że pokazane jest dosłownie okrucieństwo wojny. A takie rzeczy zaszkodzą każdej zdrowej psychicznie osobie. Mam na myśli oglądanie, nie samą informację, że to się dzieje.

[taki-sobie-nick]

A jeśli nie zapomnimy, to co z tego wyniknie?

Zresztą nie zapomnieć nie daje nam Żełeński, kursujący tu i ówdzie i dopominający się o jeszcze więcej broni.

[marta.graca]

To z tego wyniknie, by do wojen nie dążyć. A jak ma wygrać wojnę bez jeszcze większej ilości broni?

[emateczka]

Ehm, i myślisz, że taki film edukacyjny zapobiega wojnom? To chyba nie enatkom należałoby go puszczac...

[niemcyy]

Nikt tego filmu nikomu nie puszcza, bo to nie wstawka jak w PRL, która w kinie leci obowiązkowo przed właściwym filmem. Nie chcesz- nie oglądaj.

[gryzelda71]

Osoba polecająca ma coś nie halo. Broniącą takoz.

[niemcyy]

Cała redakcja New York Times ma coś nie halo, bo to zrealizowali i opublikowali? A gryzelda nie ma. Jassssne.

[asia_i_p]

I tak i nie. Przemyślenia, że warto się cieszyć z tego, co się ma, bo może być gorzej, pomagają wtedy, kiedy pomagają. A kiedy zamykają ostatni wentyl bezpieczeństwa, to nie pomagają.

[panna.nasturcja]

Poza tym wojna za miedzą jest dość słabym sposobem poprawiania sobie samopoczucia.

[kropkaa]

No nie wiem. Zawsze ktoś ma gorzej, a ktoś ma lepiej. Takie gadanie kojarzy mi się z dobrymi radami dla osób chorujących na depresję: weź się w garść. Czy komuś to pomogło?

[kadfael]

Moja przyjaciółka w odstępie paru miesięcy stracila młodszą siostrę i mamę. Po czy sama mało nie umarła, w ostatniej chwili trafiła na stół operacyjny na zabieg ratujący życie. Powolutku dochodzi do siebie. Miałabyś odwagę spojrzeć jej w oczy i powiedzieć to, co tu napisalaś?
Strasznie mnie wkurza takie generalizowanie.

[niemcyy]

Przecież w poście startowym jest napisane, że rada dotyczyc sytuacji, w której nie ma się specjalnych powodów do narzekań.

[primula.alpicola]

Nie, dziękuję, nie obejrzę tego.

[cegehana]

Każdy ma prawo do własnych uczuć i jest bardzo szkodliwe negowanie ich (na wypadek gdyby ktos poważnie potraktował ten wpis). Ofiarom wojny nic to nie pomoże, ze zaniedbamy swoje własne problemy, nawet jeśli tym problemem jest "tylko" śmierć chomika. Osądowi może podlegać czyn a nie uczucie.

[princesswhitewolf]

Czyli mowisz ze Polacy to bardzo zdrowy narod bo sobie "ulewaja" kosztem bliznich?

[cegehana]

Tam wyżej jest co mówię, nie trzeba nic dopowiadać?

[princesswhitewolf]

Ja zas uwazam ze to nie do konca tak jest jak mowisz. Moi rodacy jesli z czegos slyna to wlasnie z narzekania( i zeby nie bylo slyna tez z goscinnosci i pracowitosci). I nie chodzi o to ze inne nacje dusza tak wiele w sobie. Inne nacje nie produkuja w glowie tyle potrzeby do zrzedzenia, zyja bardziej w pokoju ze soba i otoczeniem. Wesolych swiat

[emateczka]

W jaki sposób "kosztem innych"?

[asia_i_p]

A to jest w sumie ciekawe. Wygooglałam rating krajów po liczbie morderstw na 100 tys. mieszkańcow. Zdecydowanie za Polską są nienarzekające kraje skandynawskie, więc tam chyba naprawdę mają zen. Natomiast pozytywne kultury anglosaskie zdecydowanie Polskę w liczbie morderstw wyprzedzają, i nie mówię tylko o USA, gdzie w ogóle jest szaleństwo, ale nawet o Wielkiej Brytanii i Kanadzie. Za Polską z anglosaskich jest tylko Irlandia.

[jednoraz0w0]

Przecież nikt nie mówi żeby je zaniedbać, tylko żeby im nadać jakieś zdrowsze proporcje.

[princesswhitewolf]

Nie mam zdrowia na takie watki oraz nie posiadam trybu narzekania. Rzadko narzekam na cos

[nenia1]

A ja tego postu nie odbieram jak zabraniania odczuć a już tym bardziej jako poprawianie sobie humoru kosztem ginących na wojnie ludzi. Bardziej jako nabranie dystansu do różnych drobnych upierdliwości dnia codziennego, które są owszem upierdliwe ale najczęściej właśnie drobne ale koncentrowanie się na nich zabiera radość z codzienności, której zwyczajnie nie doceniamy, przyzwyczajeni do tego, że mamy ręce, nogi, dom, rodzinę, pracę, ciepło, pełną lodówkę. Coś na zasadzie "doceniaj to co masz" zamiast szukać dziury w całym. Raczej nie sądzę, żeby autorce chodziło o nienarzekanie wcale i nigdy bo "dzieci w Etiopii nie mają co jeść" ale o rozwijanie wdzięczności za to co uważamy za naturalne i dane nam na zawsze.

[cegehana]

Tylko definicja tego co jest dziurą w całym i drobną upierdliwoscia dnia codziennego a co rzeczywistym problemem do przepracowania jest bardzo subiektywna.

[princesswhitewolf]

No chyba istnieje w tym jakis rozsadek. Sa ludzie co narzekaja bo jezdza 5 letnim samochodem a nie nowym

[cegehana]

Można się zapetlic i znaleźć sytuację jeszcze gorszą od wojny i co wtedy? Powiedzieć np. osobie okaleczonej po zamachu bombowym ze przynajmniej żyje bo mogła mieć raka? Matce która straciła dziecko powiesz ze inne straciły dwoje czy troje? A tym co straciły troje powiesz ze przynajmniej nie czworo? Zgwałconej przez ruska kobiecie powiesz ze lepiej być raz zgwałcona i wypuszczona niż trafić na lata do arabskiego burdelu i powinna czuć wdzięczność? Komu i w czym mam pomoc taka hierarchia? Moim zdaniem tylko dołuje .

[princesswhitewolf]

Cegehana, rozsadny czlowiek potrafi rozroznic dramaciki od poważnych sytuacji. W wiekszosci przypadkow ludzie narzekaja o pierdy. To ze istnieja powazne sytuacje ktore przywolujesz w ogole ale to w ogole nie usprawiedliwia zrzedzenia o nic...bo w kolejce stala, bo paznokiec sie zlamal, bo premia za mala itd.


Zdrowy rozsadek a nie ogólnopolski trend zrzedzenia bez powodu.

[emateczka]

Jestem z natury optymistką i rzadko narzekam, ale nie rozumiem, dlaczego ma to wymagać usprawiedliwiania? Dlaczego ktoś sobie nie może ponarzekać, że stał w kolejce, albo że mi się paznokieć złamał?

[asia_i_p]

Ludzie narzekają wtedy, kiedy ich siły są nieadekwatne do tego, co ich spotyka. Zewnętrzna wycena tego, co ich spotyka, na skali dramacik-poważna sytuacja jest im wtedy niepotrzebna.

[nenia1]

cegehana napisał(a):

> Tylko definicja tego co jest dziurą w całym i drobną upierdliwoscia dnia codzie
> nnego a co rzeczywistym problemem do przepracowania jest bardzo subiektywna.


w wielu przypadkach granice są dość płynne, kiedy jesteśmy oszczędni a kiedy to już skąpstwo
kiedy jesteśmy życzliwi a kiedy dajemy się wykorzystywać itd. Sądzę, że jednak większość osób
intuicyjnie potrafi to wyczuć, zwłaszcza u innych Pewnie, że łatwiej się żyje w świecie gdzie
granice są ostre, oddzielają jedno od drugiego w sposób jednoznaczny, ale wtedy zaczynamy żyć
w sztywnym świecie gdzie wszystko wychodzi spod jednej sztancy. Z drugiej strony nie mieć nigdy
żadnej refleksji bo wszystko może być subiektywne też nie jest chyba dobrym wyjściem?

[cegehana]

Można mieć refleksję że świadomością, ze jest ona podyktowana subieknymi przesłankami. Wkurza mnie strasznie sąsiad, przeżywam złość, szukam rozwiązań i wiedzą o tym, ze ktos umiera na wojnie nie wpływa na to uczucie, bo nie musi.

[nenia1]

owszem, nie musi, chyba zbyt dosłownie odbierasz post. Przecież nie chodzi o to, żeby NIGDY nie czuć złości, nigdy się nie wkurzać ani na nic nigdy nie narzekać. Jesteśmy ludźmi. Ale tak samo jak istotne, przynajmniej z mojego punktu widzenia, jest świadome kupowanie, tak samo istotna jest umiejętność samorefleksji i doceniania tego co się ma. Zamiast koncentrowania się głównie na tym czego brakuje, nie zauważając przy tym tego co jest.

[princesswhitewolf]

>Zamiast koncentrowania się głównie na tym czego brakuje, nie zauważając przy tym tego co jest.

Dokladnie.

[cegehana]

A dlaczego osoba zrzedzaca o pierdy musi się usprawiedliwiać i przed kim? Ja myślę, ze nie musi. Zgadzam się całym sercem, że umiejętność doceniania tego co się ma jest cenna i potrzebna. To się wcale nie wyklucza.

[princesswhitewolf]

>Wkurza mnie strasznie sąsiad, przeżywam złość, szukam rozwiązań i wiedzą o tym, ze ktos umiera na wojnie nie wpływa na to uczucie,

Powaznie ten sasiad ma az cos takiego za uszami aby az go nietolerowac?

[marta.graca]

Serio nie umiesz sobie wyobrazić zatruwającego życie sąsiada?

[cojapaczem]

ojp

[asfiksja]

Ja się nie czuję lepiej, jak pomyślę, że ktoś ma gorzej. Bardzo doceniam to, co mam, ale nie relatywizuję tego. Dla mnie to by było męczące ciągle sprawdzać, czy inni mają gorzej i czy "mam prawo" się smucić albo cieszyć (bo inni mają, odpowiednio, gorzej lub lepiej).

[angazetka]

Ale przecież można narzekać na swoje codzienne problemy i wiedzieć, że wojna generuje problemy i dramaty nieporównywalnie większe.

[niemcyy]

Dzięki za polecenie, film jest ciężki, prawie nie do obejrzenia na raz właśnie ze względu na takie zwykłe otoczenie i niesamowite, ile jest nagrane/udokumentowane z tego wszystkiego.

Też dobry dla różnych serduszek pikających pod hasłem ojej, szkoda ruskich albo wyznawczyń papieża litującego się nad ruskimi, w tymi xujami mordującymi cywili i kradnącymi ich telefony, żeby zaraz dzwonić z nich "do domu".

[taki-sobie-nick]

clk napisała:

> W tym tygodniu włączył mi się Tryb narzekania.

A swoją drogą ciekawe słownictwo, mówienie o sobie jak o maszynie. Ematce często "włącza się" to i owo.

[maslova]

> A swoją drogą ciekawe słownictwo, mówienie o sobie jak o maszynie. Ematce często "włącza się" to i owo.

Ale spotkałaś się w swoim życiu z pojęciem "związek frazeologiczny"?

[abidja]

Sorry,ale nie bede sie pocieszac cudzym nieszczesciem. Uwazam to za okrucienstwo i bezdusznosc wobec wszelkich ofiar wojny,glodu, przemocy.

[taki-sobie-nick]

żeby nie zapomnieć ze my „mamy problemy”

Ja mam problemy, a nie "mam problemy", i oglądanie filmów tego typu może je tylko pogłębić.

Szantaże emocjonalne też mogą je pogłębić.