Czy możliwa jest zmiana zachowania

[kasiaasia1]

Czy młoda osoba ze zdiagnozowanym zespołem Aspergera może zmienić swoje zachowanie? Czy w dorosłym życiu może dostosować się i prowadzić np życie rodzinne? Ale tak żeby nie " wykończyć" żony/dzieci?

[mamtrzykotyidwato5]

To wszystko zależy od tego, jak duże ma zaburzenia, jak dużą świadomość swoich niedostatków i co z tym robi.

[eriu]

A Ty potrafisz dostosować zatrucie pokarmowe żeby go nie mieć?

No to jak ktoś kto ma np. nadwrażliwość na dźwięki ma zmienić swoje zachowanie? Albo jak słyszy prąd to ma zdecydować, że od jutra prądu nie słyszę? A coś takiego można mieć w spektrum.

[aqua48]

eriu napisała:

> A Ty potrafisz dostosować zatrucie pokarmowe żeby go nie mieć?
> No to jak ktoś kto ma np. nadwrażliwość na dźwięki ma zmienić swoje zachowanie?

Wiesz do pewnego stopnia można. Ktoś kto wie, że będzie miał problemy żoładkowo-jelitowe po określonych pokarmach albo nawet po każdym posiłku, może zmodyfikować te posiłki i dostosować ich częstotliwość lub porę do zaplanowanych wyjść z domu. Podobnie osoba z nadwrażliwością dźwiękową będzie unikała miejsc gwarnych tłumnych i głośnych/zakładała słuchawki wyciszające.

[cegehana]

Pytanie było o zachowanie a nie o odczuwane objawy. Nie można zdecydować czy się ma nadwrażliwość ale można zdecydować co się z tym fantem robi.

[snakelilith]

Z człowiekiem ze zespołem Aspergera powinny wiązać się osoby, które akceptują pewne ograniczenia i przemyśleć sobie zakładanie rodziny, albo znowu zaakceptować, że dzieci mogą Aspergera nie interesować/męczyć/drażnić, więc na matkę spadnie więcej obowiązków/trudności. To robi się przed decyzją o związku/dzieciach, dla własnej ochrony, a nie zakłada bzdurnych tez, że człowiek z genetycznie daną mu konsytytujcą psychiczną kogokolwiek chce "wykończyć".

[berdebul]

Jak wiadomo, matki są wyłącznie neurotypowe.
Każdy związek to ograniczenia.

[snakelilith]

Zakładam jednak, że Asperger wykracza poza przedział standardowych widełek i akurat temat społecznej "wydolności" gra tu jednak większą rolę. To należy wziąć pod uwagę przed założeniem rodziny z kimś takim. Asperger jednak Aspergerowi nierówny.

[berdebul]

Po świecie chodza tysiące niezdiagnozowanych kobiet, które zakładają rodziny, mają dzieci, wychowują je. Część rodziców diagnozowana jest przy okazji diagnozy własnego potomstwa.
Autyzm, bo nie ma już diagnozy ZA, występuje u kobiet i mężczyzn, dysproporcja statystyki kobiety vs mężczyźni z diagnozą, wynika głównie z kryteriów diagnostycznych.
Niezależnie od diagnozy, lub jej braku, należy wziąć pod uwagę wydolność danej osoby do funkcjonowania w związku, rodzinie itd. Jak pokazują statystyki, 8 na 10 ojców zmywa się, jeżeli dziecko jest niepełnosprawne. Myślisz, ze wszyscy powinni iść po diagnozę?

[larix_decidua77]

Gdzie są dostepne te statystyki? Pracuję w szkole specjalnej i dzieci zazwyczaj mają ojców.

[bi_scotti]

theadditionalneedsblogfather.com/2019/01/17/where-are-all-the-dads-of-children-with-special-needs/
Tu troche "numerow":
53% of families claim that having a disabled child causes some/major relationship difficulties or breakups, which is considerably higher that the population in general, suggesting that there could be a link between being an additional needs parent and family breakup.
32% of disabled children live in lone parent families compared to 22% of other children. Where families that include a child with additional needs or disabilities break apart, it is usually Dad who leaves the family home, leaving Mum as the lone parent.
Nie wiem jak stats wygladaja w PL ale mam wrazenie, ze trend jest podobny Life.

[larix_decidua77]

bi_scotti napisała:

> theadditionalneedsblogfather.com/2019/01/17/where-are-all-the-dads-of-children-with-special-needs/
> Tu troche "numerow":
> 53% of families claim that having a disabled child causes some/major relatio
> nship difficulties or breakups, which is considerably higher that the populatio
> n in general, suggesting that there could be a link between being an additional
> needs parent and family breakup.
> 32% of disabled children live in lone parent families compared to 22% of oth
> er children. Where families that include a child with additional needs or disa
> bilities break apart, it is usually Dad who leaves the family home, leaving Mum
> as the lone parent.
> Nie wiem jak stats wygladaja w PL ale mam wrazenie, ze trend jest podobny Li
> fe.
>
No ok. 32 % a nie 80.

[berdebul]

To są wartości przytaczane w dokumentach np „Autism every day”, nie wiem czy robiono badania w Polsce.
Na te wartości powoływali się tez opiekunowie D/OzN w czasie protestów w sejmie.

[larix_decidua77]

Możliwe, że w innych krajach jest inaczej. Zapewniam was jednak, że to nie jest tak, że 80% dzieci niepełnosprawnych w naszym kraju mieszka bez ojca. Na podstawie ponad 20 lat doświadczeń obstawiam bardziej 20%. I to akurat jeżeli chodzi o moich uczniów, było to dziecko urodzone poza związkiem, dwie półsieroty, nikt nie odszedł, nie rozwiódł się. Jednego alkoholika wywaliła matka, jeden siedział w więzieniu. Chyba że moja szkoła jest wyjątkowa, ale wątpię. Są jeszcze dzieci wychowywane przez dziadków, ale to też kilkoro.

[snakelilith]

berdebul napisała:

> Jak pokazują statystyki, 8 na
> 10 ojców zmywa się, jeżeli dziecko jest niepełnosprawne. Myślisz, ze wszyscy po
> winni iść po diagnozę?

Ja nie pisałam o ryzyku zmycia się, a wysokim prawdopodobieństwie braku wielu społecznych kompetencji do życia w rodzinie u Aspergera. Możesz upierać się, że skoro i normatywni faceci też nie dają czasem rady związkowo i rodzinnie, więc nie ma potrzeby się zastanawiać nad Aspergerem. Dla mnie osobiście miałoby to znaczenie.

[misiamama]

pod uwagę to należy raczej wziąć genetyczny charakter autyzmu, czyli wyższe ryzyko że dzieci tez będą w spektrum. To jest trudniejsza decyzja.

[solarpowerprincess]

Zawsz się znajdzie jakaś męczennica.

[marta.graca]

Ogólnie życie jest męczące.

[z_lasu]

Zależy jakiego rodzaju ma trudności, jak silne, jak wiele. Faktem jest, że wiele osób z zespołem Aspergera wchodzi w związki, zakłada rodziny. Faktem jest też, że "Aspergerowcy później dojrzewają" w tym sensie, że w wielu obszarach (szczególnie społecznych) później niż inni dochodzą do pewnego etapu. To, co dla większości rówieśników jest oczywiste np. pod koniec podstawówki, Aspi łapią dopiero pod koniec szkoły średniej. Albo nie łapią i załapią nigdy. Moim zdaniem nie da się tego przewidzieć.

[asfiksja]

Oczywiście, że może prowadzić życie rodzinne, ba, ci, których znam są bardzo oddanymi, cierpliwymi rodzicami (czasem tak cierpliwymi, że neurotypowy by wymiękł), wiernymi w małżeństwie (nie lubią zmian), o spójnym systemie wartości, nie są imprezowiczami, nie epatują swoimi emocjami. No i - przynajmniej te osoby, które znam - są b. inteligentne. Jakieś tam małe dziwactwa mają, ale nie aż takie, że siedzą 24/7 w piwnicy.

[snakelilith]

Taaa, to trochę tak ja Maciuś z Klanu, typowy przykład dziecka z trisomią 21, prawda? Więc może być, że jeden Asperger z rodziną i dziećmi świetnie się odnajdzie, a dla innego będzie to koszmar, którego nie będzie cierpliwie znosić jak osoba neurotypowa, bo brakuje mu do tego kompetencji.

[berdebul]

Dokładnie jak dla neurotypowych. Jeden się odnajdzie, drugi wyjdzie po zapałki i wróci za 20 lat, lub w ogóle.

[droch]

Trudno powiedzieć, co może zmienić, to sprawa osobnicza. Ale raczej z teściami nie polubi się.

[z_lasu]

> Ale raczej z teściami nie polubi się.

To akurat w normie.

[misiamama]

nie wiem dokładnie co masz na myśli zmienić zachowanie i dostosować się. Oczywiście tak - może przejść różnego rodzaju terapie z psychologiem, który pomoże zidentyfikować zachowania społecznie nieakceptowalne i wypracować inne w zamian. Może przejść terapię przetwarzania słuchowego, inne terapie zaburzeń SI, które mają ogromny wpływ na funkcjonowanie i pomagają, zarówno osobie z ZA, jak i jej bliskim. No ale samego ZA nie da się wyleczyć.

[kocynder]

Sama nazwa ZESPÓŁ świadczy o tym, że jest to zespół różnych cech, zwykle w różnym stopniu nasilenia.

[arthwen]

Mój ojciec prawdopodobnie ma Aspergera, ale za jego czasów nikt tego nie diagnozował, a teraz zwyczajnie nie ma to sensu, bo jemu nie zależy, wręcz przeciwnie, obrusza się na samo wspomnienie.
Tym niemniej ma żonę, dzieci i wnuki, czyli życie rodzinne prowadzi od kilkadziesięciu lat.

[kasiaasia1]

A jak wygląda życie z Aprergerowcem z punktu widzenia dziecka czy żony?

[arthwen]

Nie mam porównania z normalnym

[sanciasancia]

A dlaczego osoba z ZA nie miałaby prowadzić życia rodzinnego?