Co myślicie o tym dziecku?

[amsterdama]

Do przedszkola przyszła dziewczynka. Pięciolatka. Grzeczna i zdyscyplinowana. Pięknie mówi, płynnie czyta, liczy, bardzo inteligentna. W bezpośrednim kontakcie z nauczycielką (ale takim na boku, poza grupą) potrafi błysnąć dowcipem. Ma dużą intuicję,z łatwością wyczuwa potrzeby innych. Na forum grupy przestaje istnieć. Zawsze z boku. Nie odzywa się do dzieci, tzn.nie wykazuje inicjatywy, na zadane pytanie odpowie. Nie bawi się z dziećmi. Jeśli nauczycielka poda jej zabawkę, jest zachwycona, ale kiedy inne dziecko podbiega i mówi: "ja też to chcę" , natychmiast oddaje i mówi-"przepraszam, ja nie muszę się tym bawić". Jest bardzo osamotniona. Większość czasu spędza siedząc w kąciku na dywanie, przyglądając się dzieciom, albo z twarzą głęboko smutną i zamyśloną. Na pytanie o powód smutku, odpowiada: "chcę być w domu, chcę, żeby mama przyszła". Nigdy nie płacze, nigdy się nie skarży. Nie powie,że ją boli brzuch, albo,że uwiera bucik. Mam sporadyczny kontakt z dziećmi, moje córki są już dorosłe, albo prawie dorosłe. Pytam osoby, które pracuję z dziećmi, ale mają większy kontakt, doświadczenie. Co dzieje się w życiu tego dziecka?

[amsterdama]

Aha. Dodam jeszcze,że to trwa od kilku miesięcy.

[alpepe]

Jest nauczone, że jego potrzeby są nieważne.

[1matka-polka]

Figura przywiązania jej nie kocha.

[1matka-polka]

*Figura przywiązania, to osoba, z którą dziecko jest blisko związane (matka, ojciec lub inny opiekun). Z reguły, najwyższe miejsce w tej hierarchii przypada matce, bez względu na stopień zaangażowania w relację z nią, co można tłumaczyć doświadczeniami dziecka z okresu prenatalnego (np. preferencją głosu matki).

[amsterdama]

Mama wydaje się być troskliwa, ale jest trochę wycofana.

[damartyn]

Dziecko jest wyżej intelektualnie niż rówieśnicy dlatego grupa rówieśnicza nie stanowi dla niego wyzwania chęci rywalizacji, pokazania się. Dodatkowo jest nieśmiałe.

[1matka-polka]

damartyn napisał(a):

> Dziecko jest wyżej intelektualnie niż rówieśnicy dlatego grupa rówieśnicza nie
> stanowi dla niego wyzwania chęci rywalizacji, pokazania się.

Ojp🤦

[amsterdama]

To dziecko nie wygląda na kogoś, kto chce rywalizować. Raczej odda broń przeciwnikowi, zanim zacznie się walka.

[damartyn]

Nie wszystkie dzieci potrzebują pozycji lidera. Być może to ugrzecznienie jest też wynikiem wychowania.

[35wcieniu]

W tym akurat niczego niezwykłego nie ma, nie każde dziecko lubi rywalizować.

[1matka-polka]

Taa, ile razy widzialas interakcje miedzy matka a dzieckiem, ze wyciagasz takie wnioski?

[livia.kalina]

w sumie jedyne wnioski co do interakcji matka- dziecko wyciągasz ty.

[1matka-polka]

Jakie pytanie, taka odpowiedz🙄

[awf-33]

Napisałaś o mnie. Byłam dokładnie taka sama. Ale mi to nie przeszkadzało.

Nie wiem, czy coś musi się dziać w życiu tego dziecka, ale w moim wydarzył się dramat. Ucieczka przed moim ojcem przemocowcem. Zostałam postawiona przed faktem dokonanym. Miałam dokładnie 5 lat i z dnia na dzień zmieniłam miasto, dom, przedszkole, zostawiłam ukochanych dziadków...kuzynki...Nikt mnie o tym nie uprzedził.

Mama w depresji, mieszkanie dopiero urządzała, więc spałyśmy na podłodze. Nie miałam zabawek, ani swojego pokoju. 🤷‍♀️

[gryfna-frelka]

Pamietam jak opisywalas ta historie - po przedszkolu wsiadlyscie po prostu do pociagu i wyjechalyscie. Twoja mama jest niezwykle silna kobieta.

[nieeznaajoomaa]

Biedny dzieciak. Też byłam takim dzieckiem i niestety bardzo źle się to dla mnie skończyło, nie wiem, co poradzić, ale pomyślę, a Ty kim jesteś dla tej dziewczynki, skąd ją znasz?

[amsterdama]

Niestety nie jestem osobą, która może wpłynąć na życie tego dziecka, ani uzyskać więcej informacji.

[amsterdama]

Rozumiem, że nie możesz/nie chcesz pisać o sobie więcej. Przykro mi, że miałaś złe doświadczenia.

[summerland]

Moze nie ma rozwinietych umiejetnosci socjalnych. Czy w domu przebywa tylko z mama?

[amsterdama]

Ma rodzeństwo.

[summerland]

Mimo wszystko, moze nie przebywala wczesniej w duzej grupie. Dopiero w wieku pieciu lat zaczela przedszkole?

[amsterdama]

Tak

[summerland]

To moze dlatego, nie jest przyzwyczajona do duzej grupy, trudniej jest sie jest przystosowac bo jest juz starsza. A moze jeszcze jest wrazliwa, niesmiala I nailepiej czuje sie w kontaktach gdzie jedna dorosla osoba poswieca jej czas

[amsterdama]

Sprostowania. We wrześniu -rozpoczynając przedszkole-była jeszcze 4- latką.

[summerland]

To I tak troche pozno. Ja tez zaczelam przedszkole w wieku 4 lat I dla mnie byla to trauma na poczatku. Siedzialam w kacie I plakalam.
Po jakims czasie to minelo oczywiscie. Zle sie czulam tez z tym, ze wszystkie dzieci sie znaly a ja dolaczylam tak pozno I wszystko I wszyscy byli mi obcy

[marta.graca]

Ja podobno w przedszkolu zawsze siedziałam w kącie i czytałam książeczki. Byłam nieśmiałym i spokojnym dzieckiem, wyrosłam na towarzyską i ekstrawertyczną osobę.

[hanusinamama]

Ale rodzeństwo w tym wieku to mało? Chodziła wczesniej do przedszkola? Bywała w jakimś klubiku?
A moze zwyczajnie jeszcze się nie przyzwyczaiła do przedszkola...tu piszę o tym smutku i tesknocie.
Za to reakcja "ja nie muszę sie tym bawić" u 5 latki w takiej sytuacji jest creepy.

[bulzemba]

Takie dziecko może mieć nawet bliskie wiekiem rodzeństwo. Wystarczy że rodzice nie pozwalają na "konflikty" - gaszą je w zarodku. Co u histerycznych rodziców równa się z ucinaniem wszelkich interakcji bo zabawa dzieci = krzyk, a krzyk = awantura.

[35wcieniu]

Nie sądzę żebyś się dowiedziała co się dzieje w jego życiu tylko na podstawie tych obserwacji. Może być cokolwiek, a może zupełnie nic. Tak tego nie wybadasz.

[szeptucha.z.malucha]

Możliwe, ze przed przedszkolem i obecnie przebywa tylko wśród dorosłych.

[amsterdama]

Ma dwóch braci.

[summerland]

A w jakim wieku?

[amsterdama]

Jeden o rok starszy, drugi 3 lata młodszy.

[yuka12]

Wygląda, jak typowy syndrom środkowego dziecka. Uwaga rodziców koncentruje się na starszym i młodszym (zwłaszcza że to chłopcy i prawdopodobnie mają więcej interakcji ze sobą np. biją się).

[kk345]

amsterdama napisała:

> Jeden o rok starszy, drugi 3 lata młodszy.
Czyżby "ustąp mu, on jest starszy/młodszy", wdrukowane małej?

[jednoraz0w0]

amsterdama napisała:

> Jeden o rok starszy, drugi 3 lata młodszy.

Osz kurde, to kanał, podwójna kanapka (między starszym i młodszym oraz dziewczynka między dwoma chłopakami).

[35wcieniu]

To nieszczególnie o czymś świadczy. Równie dobrze bracia mogą się trzymać ze sobą a ona być na uboczu.

[mebloscianka_dziadka_franka]

Z pewnością 2-latek i 6-latek trzymają razem...

[lumeria]

Jaka różnica wieku miedzy nią a braćmi?

[hanusinamama]

NO ale to nie jest wystarczające towarzystwo rówieśnicze...

[misiamama]

Może ma zaburzenia SI, skoro nie czuje bólu (nie zgłasza że boli), nie bardzo umie opanować emocje (smutek), nie nawiązuje relacji z dziećmi, bardziej interesują ją dorośli.
Oddawanie zabawki i nieskarżenie się na własny dyskomfort to może być też skutek posiadania rodzeństwa, możliwe że mama ją tego nauczyła (celowo albo nieświadomie).

[amsterdama]

Czuje ból, ale nie zgłasza. Przyznaje się dopiero mamie w domu.

[lumeria]

>Przyznaje się dopiero mamie w domu.

Skąd Ty to wszystko wiesz? Z jednej strony znasz (?) takie detale a z drugiej piszesz, ze nic nie możesz zrobić. Obserwujesz dziecko i w przedszkolu i w domu?

[pepsi.only]

Właśnie.

[amsterdama]

Jestem rodziną zatroskanej wychowawczyni dziecka. Mama referuje,że dziecko wróciło poprzedniego dnia z bólem brzucha.

[amsterdama]

Miałam też okazję poobserwować tego słodziaka. Mam wrażenie,że dziecko jest bardzo nieszczęśliwe.

[misiamama]

jeżeli jesteś mamą tej dziewczynki, to możesz zgłosić się do rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej. nie potrzeba skierowania. Porozmawiasz z psychologiem, który może również poobserwować dziecko w przedszkolu, jak funkcjonuje w grupie. Możesz też zrobić diagnozę SI, ale tutaj nie wiem, jak długo się ewentualnie czeka. Takie diagnozy można też zrobić prywatnie.

[bulzemba]

Żeby nie zgłaszać bólu nie musi go nie czuć. Może dla niej większym dyskomfortem jest nawiązanie interakcji. Zwrócenie na siebie uwagi.

[berdebul]

Za mało danych. Ktoś rozmawiał z mamą, jak wyglada sytuacja w domu (ojciec? Ojczym? Samotna matka?), jakim człowiekiem jest matka (wycofana, przebojowa?).

[amsterdama]

Rodzina kompletna. Mama odbierając dziecko sprawia wrażenie osoby troskliwej i raczej wycofanej.

[bombalska]

Czyli ta dziewczynka nasladuje zachowanie matki. A matka moze jest zdominowana przez ojca. Czy wiadomo kim jest ojciec?
Na pewno wychowawczyni moze wiele powiedziec na temat tego dziecka i zasugerowac jakies wsparcie.

[pepsi.only]

A to każde dziecko musi być przebojowe, wygadane, towarzyskie i być w centrum uwagi?! Myślisz że sowizdrzałom w życiu łatwiej ?- uwierz mi, nie jest , wiem po sobie.

W rodzinie mamy taką dziewczynkę, od początku była spokojna, wrażliwa, delikatna, no i nieśmiała.
dziewczynka ma 5latek, ma młodszą o 1,5r siostrę, normalna fajna rodzina- żadnej przemocy, toksycznych relacji, traum, strat, po prostu NIC Z TYCH RZECZY, mała jest zwyczajnie w towarzystwie nieśmiała. Na swoim podwórku z siostrą czy koleżankami z najblizszego sąsiedztwa szaleje, a w przedszkolu zachowuje się właśnie tak.
Kiedyś jej mama mówiła mi, że dziewczynka jest bardzo podobna do niej, w tym wieku ona również taka była, w towarzystwie raczej gdzieś z boku. Ta mama jest również dość spokojna, i bardzo ciepła, sympatyczna. Więc temperament ma prawdopodobnie po mamie, a gena nie wydłubiesz

[berdebul]

Nie musi być przebojowe, ale oddawanie zabawki, przepraszanie i mówienie, ze ona się nie musi tym bawić to imho wyjącą syrena i należy się dziecku przyjrzeć.

[ichi51e]

mój syn zwyczajnie bal się innych dzieci i tez oddawał - potrafił np oddac swoją własna piłkę a potem nie umiał jej odebrać wiec chodził za dzieckiem które mu zabrało i czekał az tamto puści. Raz mi się zdarzyło ze wyczekał tamto puściło po czym się rozpłakała jak zabrał i wtedy z krzaków wyskoczył tata i mu zabrał i oddał synkowi

tyle ze u nas to była cześć większego problemu

[ichi51e]

*mi się zdarzyło ze wyczekał tamto puściło po czym się tamten rozpłakał jak zabrał i wtedy z krzaków wyskoczył tata i mu zabrał i oddał synkowi uncertain

[35wcieniu]

Rozpłakał się jak zabrał? WTF?

[alicjamagdalena]

Ja poszłam do przedszkola późno w wieku 5 lat. Wcześniej w domu z mamą i młodszym bratem.
Miałam nerwice przedszkolną. Miałam jedna ulubiona panią, nie bawiłam się z dziećmi.
Przeszło I dnia gdy poszłam do szkoly.

[emateczka]

To chyba o mnie... Taka właśnie byłam.
I nic konkretnego mi się nie wydarzyło. Po latach doszłam do wniosku, że mój dom był zimny emocjonalnie i może dlatego tak lgnelam do dorosłych, i paradoksalnie tęskniłam za domem, bo musiałam cały czas się upewniać, że jestem kochana? Jestem też jedynaczką, to też pewnie ma wpływ...

[mamtrzykotyidwato5]

Przebywała dotąd tylko z dorosłymi. Jej inteligencja sprawiła, że jest bardziej dorosła niż inne dzieci.
Dzieci są dla niej za głupie i nie ma z nimi żadnej płaszczyzny porozumienia, oddaje zabawki, bo to maluchy, którymi trzeba się opiekować. Nudzi się i dlatego jest jej smutno bo nie ma co ze sobą zrobić. Dodatkowo dzieci mogą ją stresować.

[demodee]

> Grzeczna i zdyscyplinowana. Pięknie mówi, płynnie czyta, liczy, bardzo inteligentna.

A co w tym dziwnego? Wszystkie dzieci ematek są takie!

> Jeśli nauczycielka poda jej zabawkę, jest zachwycona, ale kiedy inne dziecko podbiega i mówi: "ja też to chcę" , natychmiast oddaje i mówi-"przepraszam, ja nie muszę się tym bawić".

Brzydzi się przemocą, po prostu dziecko ematki.

> Większość czasu spędza siedząc w kąciku na dywanie, przyglądając się dzieciom,

Nie chce jej się moze bawić z innymi? Leniwa jest. (Może to moja wirtualna córka?)

> z twarzą głęboko smutną i zamyśloną.

Może brzuch ją boli? Albo ząb?

[k1234561]

To wypisz wymaluj mój opis.Taka właśnie byłam w dzieciństwie i tak mi to zostało do chwili obecnej niestety....
Myślę ,że to sposób wychowania.Na mnie akurat duży wpływ mieli dziadkowie od strony mamy.Pomagali w moim wychowaniu ,kiedy mama kończyła studia.To byli bardzo ciepli i troskliwi ludzie, oboje bardzo inteligentni, oczytani i obyci.Z tzw.przedwojennymi manierami i w taki własnie sposób mnie wychowano.Potrafiłam pięknie się wypowiadać, umiałam się doskonale zachować przy stole, wcześnie umiałam czytać , pisać i liczyć.Babcia była uzdolniona plastycznie, więc miałam zapewnione wszelkie zajęcia plastyczno -techniczne.Z dziadkiem wybieraliśmy się na przejażdżki rowerowe oraz długie spacery, podczas których dużo rozmawialiśmy o życiu , o historii , o jego dzieciństwie , młodości etc.Dziadkowie bardzo mnie kochali i ja to czuam na każdym kroku.Co z tego kiedy w życiu rówieśniczym u mnie kompletna klapa, poza tym wpojono mi,że nie powinnam się niczym nigdy chwalić, mam być zawsze grzeczna , cicha i posłuszna.Mam szanować starszych, nie wywyższać się itp.
Mam byc empatyczna i 100 razy powinnam się zastanowić zanim coś powiem , abym nie uraziła swoją wypowiedzą kogoś w towarzystwie , albo nie postawiła w niezręcznej sytuacji.No i to przedwojenne wychowanie czasem mi pomaga ale w dzisiejszych czasach więcej przeszkadza a do tego dochodzi wrodzona nieśmiałość i introwertyzm.A co do tamtej dziewczynki , o ile nie przechodzi czegoś traumatycznego , to da sobie radę w życiu, znajdzie swoją niszę...

[verdana]

Poszłam do przedszkola, mając pięć lat. Chodziłam parę miesięcy, nie pamiętam ile. Mama odebrała mnie, gdy wychowawczyni powiedziała, ze niemal cały dzień stoję z boku i gryzę chustkę.
Mam bardzo miłe wspomnienia z tego przedszkola. I to jest najdziwniejsze

[misiamama]

nic dziwnego. To się nazywa wyparcie.

[ichi51e]

nie wiem - dzieci chyba po prostu inaczej pamiętają. Wzięliśmy dziecko do Dusneylandu. cały czas chciał wyjsc. teraz już tu złe idziemy idziemy. foch foch foch.Tydzień później opowiadając mojej matce twierdził ze był to najlepszy dzień w jego życiu.

[bombalska]

😁

[ichi51e]

ze nie umie się bawić z dziećmi i trzeba jej pomoc się nauczyć? może była do tej pory wylacznie z matka?

[zielonyjeziorak]

> ze nie umie się bawić z dziećmi i trzeba jej pomoc się nauczyć?

Dokładnie tyle można z tego opisu wywnioskować. Co do przyczyn - wróżenie z fusów. Ale na pewno nauczycielki przedszkolne powinny jej w tym pomagać, np. organizując zabawy integracyjne. A nie stać z boku obserwując i ubolewając.

[damartyn]

Tez mam takie zdanie. Więcej zaangażowania w prace z dzieckiem, które z opisu jest rezolutnym pięciolatkiem.
„Pięknie mówi, płynnie czyta, liczy, bardzo inteligentna. W bezpośrednim kontakcie z nauczycielką (ale takim na boku, poza grupą) potrafi błysnąć dowcipem. Ma dużą intuicję,z łatwością wyczuwa potrzeby innych”

Bardzo byłabym ostrożna z ocenianiem. Szukaniem drugiego dna jeśli nie ma mocnych dowodów na to, ze coś jest nie tak.Łatwo dziecku łatkę przykleić, trudniej oderwać.

[szare_kolory]

Napisałaś o mnie. Byłam długo gotowaną żabą, ktoś tu już wcześniej napisał, że to dziecko nauczyło się, że jej potrzeby są nieważne. Tak było i że mną. Może się w jej życiu dziwć wiele złego a ona jeszcze o tym może nie wie. Przykre, tym bardziej jeśli nie możesz nic zrobić.

[abidja]

Grzeczna i zdyscyplinowana. 5 latka. Az ciarki przerazenia przeszly mi po plecach.

[fogito]

Jest dojrzalsze niz rówieśnicy.

[danka88]

Kurcze , czy dzisiaj wszystkie dzieci muszą być takie same ? Jesteśmy robotami czy co ? Jak nie jest przebojowe śmiałe itd to zaraz trzeba z nim lecieć do psychologa ? Przecież każdy chodził do szkoły i przedszkola i wie że każdy w klasie był inny . Tak - każdy człowiek jest inny , każdy ma swój charakter temperament. Moja córka jest nieśmiała , odziedziczyła to po mojej rodzinie od strony ojca , moje kuzynostwo oczywiście nie wszyscy są wręcz chorobliwie nieśmiali po prostu to poszło jakoś w genach

[elinborg]

To w sumie mój opis jako przedszkolaczki.
Oddawanie rzeczy innym- tak się dzieci cwiczy, zeby nie rozpiescić
Siedzenie w kąciku, cichutko i grzeczniutko- nie sprawiasz kłopotów, moze cię nie wyrzucą. Im bardziej przezroczysta jesteś, tym mniej negatywnych komunikatów zwrotnych dostajesz. Poza tym- jesteś niedobrym dzieckiem, więc kto sie bedzie z tobą bawić? po co się wychylać, skoro i tak po uszach dostaniesz.
wyczuwanie potrzeb innych- to się szalenie przydaje, zeby wiedzieć jaki ma humor rodzic, bo od tego zależy, czy warto się odzywać czy lepiej iść do swojego kącika
nieskarzenie się na ból- lepiej nie zwracać na siebie uwagi, mama będzie się denerwować albo obwini (brzucz cię boli? po co tyle jadłaś)
Chcę do domu- nie wiem, czy w ogóle po mnie przyjdą
Tak było ze mną

[1matka-polka]

elinborg napisała:

> To w sumie mój opis jako przedszkolaczki.
>

Taka interpretacja zachowania tej dziewczynki tez mi najbardziej pasuje.

[bombalska]

Mysle, ze jest to efekt wychowania, w ktorym dorosly nigdy nie pyta dziecko o opinie, o decyzje, i tylko dziecku narzuca. Moze maja apodyktycznego starego w domu?