Czy wasi rodzice stresowali się waszą maturą?

[mia_mia]

Przyznam, że moi nawet mnie do szkoły nie zawieźli o wystawaniu pod salą, które wtedy się zdarzało nie wspominając, nie miałam korepetycji i jakoś nie pamiętam specjalnego poruszenia rodzicielskiego w tym okresie, ani u mnie ani u siostry, której nauka przychodziła nie tak łatwo jak mi. Sama chyba też się nie stresowałam specjalnie, przynajmniej tak to pamiętam, naukę jak to ja odłożyłam na kilka chwil przed egzaminem. Do matury syna jeszcze dużo czasu, nie wiem jakim typem matki będę, co do syna mam nadzieję, że będzie mniej wyluzowany w sprawach nauki niż teraz, bo kiedyś sama obecność na lekcji przestanie wystarczać i mam nadzieję, że zauważy to odpowiednio wcześniej😀

[asia_i_p]

Nie.
Ja miałam maturę okrojoną do minimum - jeden pisemny i jeden ustny - i wszyscy dookoła zakładali, że ją zdam z palcem w nosie, co mnie niebotycznie wkurzało i dodatkowo stresowało.

[ayelen40]

Kiedy tak było? Ja byłam pozwalnianiabze wszystkiego, co możliwe, a i tak były dwa pisemne i jeden ustny.

[asia_i_p]

1995. Wtedy w ogóle obowiązywały dwa pisemne (polski i przedmiot dodatkowy, u mnie angielski) i trzy ustne (polski, język, dodatkowy). Matura była sprawdzana w szkole i piątka zwalniała z ustnej. Z polskiego pisemnego i ustnego zwolniła mnie olimpiada, angielski napisałam wystarczająco, żeby mieć zwolnienie z ustnego. Moja matura to był pisemny angielski i ustna historia.

[georgia.guidestones]

ayelen40 napisała:

> Kiedy tak było? Ja byłam pozwalnianiabze wszystkiego, co możliwe, a i tak były
> dwa pisemne i jeden ustny.
U mnie 2004, dwa pisemne na 5, ustny zwolnienie na podst certyfikatu językowego.

[slonko1335]

Tak samo. Nikt nawet noe dopuszczał myśli, że mogłabym nie zdac co mnie wkurzało i nakręcało dodatkowo.

[mae224]

tak samo.

[paola.brunetti]

Żadne z moich rodziców nie miało zdanej matury, obydwoje byli po zawodówkach, więc specjalnie nikt się moją maturą nie przejmował oprócz mnie. Zależało mi, żeby zdać jak najlepiej i dostać się na studia, i to mi się udało, jestem.pierwszym pokoleniem inteligenckim z mojej rodzinie po obu stronach. Niestety historia tu trochę namieszała, bo myślę, że ktoś z moich dziadków miałby maturę, gdyby nie wojna, wywózki do ZSRR, sieroctwo itd.

[szeptucha.z.malucha]

Moi rodzice takoż bez matur ale na spokojnie kibicowali. Nikt mnie nie podwiózł, podjechałam autobusem jak większość znajomych, nikt nie wystawał pod szkołą (generalnie robili to pojedynczy rodzice) ale w domu, po pracy od razu pytali, jak poszło i cieszyli się, ze chcę iść na studia.

[ayelen40]

Byłaś już u lekarza? I jak?

[paola.brunetti]

Byłam na USG, wg mojej lekarki to niegroźna zmiana. Dostałam skierowanie na biopsję, ale termin u dobrego specjalisty mam dopiero za 2 tygodnie.

[mia_mia]

W naszym wieku wyniki badań są zdecydowanie bardziej stresujące niż wyniki matur, nawet własnych dzieci😉

[triss_merigold6]

Może u Ciebie.

[ayelen40]

Dobry specjalista od razu będzie wiedział pewnie, co to. Może po prostu wieksza cysta, włókniak albo tłuszczak. Trzymam kciuki!

[paola.brunetti]

Dziękuję za dobre myśli!

[daisy]

Nie, nikt się nie przejmował. Nie wiem, czy w ogóle wiedzieli, z jakich przedmiotów zdaję i kiedy. Nikt mnie nigdzie nie zawoził ani nie czekał.

[brenda_bee]

daisy napisała:

> Nie, nikt się nie przejmował. Nie wiem, czy w ogóle wiedzieli, z jakich przedmi
> otów zdaję i kiedy. Nikt mnie nigdzie nie zawoził ani nie czekał.

U mnie tak samo

[triss_merigold6]

Współczuję. Mną się rodzice interesowali.

[ayelen40]

Ja bym chyba wolała taką olewczość niż dyrygowanie, co i gdzie masz studiować.

[triss_merigold6]

Rozmawianie o różnych możliwościach, kierunkach, szansach, ofertach różnych uczelni to nie dyrygowanie.

[ayelen40]

Jeśli z górą narzuconą tezą, to i owszem.

[daisy]

Nie było szans na takie rozmowy, bo rodzice nie mieli kompletnie żadnej orientacji w tych sprawach. Matka artystka bez wykształcenia, ojciec inżynier, ja humanistka - nie mogli mi niczego doradzić. O uczelniach czy możliwościach nie wiedzieli nic (i nie przychodziło im do głowy, żeby poszukać kogoś sensownego, kto by wiedział).

[hosta_73]

Między dyktowaniem kierunku studiów a nie zauważaniem nawet matury własnego dziecka jest jeszcze troche innych mozliwosci.

[ayelen40]

Na szczęście.

[hanusinamama]

Ale pomiedzy tym, ze rodzic się nie interesuję a dyrygowaniem są hetakry możliwości.

[ayelen40]

Ja akurat o mojej sytuacji pisałam. Filologia to było wielkie rozczarowanie dla moich rodziców, bo język to można dobie samemu dodatkowo na kanapie studiować, a grunt to fach!

[hanusinamama]

Kochana połowa mojego pokolenia to było wielkie rozczarowanie swoich rodziców. Ja dostałamsię na medycynę poszłam na polibudę. Babcia z dziadkiem najpierw mnie chcieli samochodem przekupić...a potem się 4 lata do mnie nie odzywali. Babci przeszło jak się dowiedziała, ze po doktoracie na UniMed będę miec przed nazwiskiem dr nauk med. Kit ze nie lekarz...nikt się nie dowie
Ja wybrałam bardzo dobrze.

[inny.kwiatek]

Uważaj, zaczynasz iść drogą Anny z Wiednia...

[daisy]

To bardzo miłe, szczerze zazdroszczę. Ja dziadówka z patologii.

[hanusinamama]

To mimo wszystko troche przykre.

[daisy]

Miałam ukryte zaburzenia opozycyjno-buntownicze (trochę żart, ale zaciekle pragnęłam niezależności), a do tego ingerencje rodziców w moje życie na ogół były bolesne, więc się wtedy nie przejmowałam, było git. Dzisiaj oczywiście widzę to wszystko inaczej.

[hanusinamama]

Ja też dzisiaj inaczej odbieram pewne aspekty. Kiedyś myslałam, ze rodzice chcieli abym była samodzielna..a ja byłam jednak troche zaniedbana pod pewnymi apsektami

[obrus_w_paski]

Jeśli się stresowali to nie dali tego po sobie poznać, ale na pewno dbali żebym dobrze jadła, miała czas i na odpoczynek i na naukę.
Pamietam doskonale dzień matur, ojciec mnie podwiózł, leciała Trójka, pamietam nawet piosenkę i ze ojciec starał sie rozładować atmosferę jakimiś żartami.

[daniela34]

Nie stesowali się, choć ojciec mnie podwiózł. Podobnie jak Asia maturę miałam okrojoną - tylko polski pisemny zdawałam. Bardziej się stresowali tym, że dwa dni po pisemnym polskim leciałam do Włoch (pierwszy mój lot) na konkurs cyceroniański.

[boogiecat]

U mnie podobnie. Ojciec uznal, ze w ten wyjatkowy dzien to mnie zawiezie do szkoly (nigdy mnie nie wozil), wkopalismy sie w korki pod Wawelem co jednak go zestresowalo tak, ze postanowil je objechac pod prad na wariata. Ja sie cieszylam, ze dotarlam bez uszczerbku na zdrowiu na te matury 😺

[przepio]

Wydawało mi się, że się nie przejmują - ale przed ustnym taką zrobilam chyba histerię, że nie zdam, bo po wyjściu z egzaminu przed szkołą zobaczyłam mamę. Spytała co dostalam, ja radośnie wykrzyknęłam, że czwórkę, a mama popukala się w czoło, odwróciła i poszła do domu....

[bi_scotti]

Tatus dopilnowal zebym wyprasowala biala bluzke, matka dala (juz nie pamietam ile ) jakies drobne na "potem" w znaczeniu "jak juz skonczysz, to kup sobie jakies ciacho" - tak samo przy pisemnej & ustnej Oni wiedzieli, ze pisemna zdam no problem, stresowali sie (chyba) ustna, ale they were tough cookies - takich rzeczy po sobie nie dawali poznac, graniem sie nie stresowali (to wiem for sure) - I was pretty good ... nie chwalac sie
Tak naprawde stressed to ich pamietam z mojej pierwszej sprawy sadowej ale to bylo kilka lat pozniej i w sumie bylo sie czym stresowac. Przy kolejnych nauczyli sie juz zachowywac total cool - my heroes
Good luck dla wszystkich maturzystow 2023! ... i ich rodzicow Cheers.

[inny.kwiatek]

Bi, Ty kończyłaś szkołę muzyczną?

[bi_scotti]

I Akademie tez Among other schools ... Jak na debila manualnego to ja jestem calkiem niezle wyedukowana Cheers.

[inny.kwiatek]

Wow, podziwiam! A napiszesz na czym grasz czy wolisz się nie przyznawać?

[boogiecat]

Niech sie lepiej nie przyznaje, nie daj Bog to flet lub inne zboczenstwo😤

[bi_scotti]

Bigger, much bigger ... ale idziesz, kocie, w dobrym kierunku Cheers.

[boogiecat]

Madre mia, saksofon…

[yuka12]

Ee tam, tuba 🤣

[homohominilupus]

O tak, powiedz, że grasz na tubie biscotti!
Uwielbiam tubę 🤩

[bi_scotti]

homohominilupus napisała:

> O tak, powiedz, że grasz na tubie biscotti!
> Uwielbiam tubę 🤩
>

Zagram dla ciebie na każdej gitarze świata ... hmmm ... na kazdej tubie swiata
Na ulic fletach, na nitkach babiego lata
Wyśpiewam jak potrafię księżyce na rozstajach
I wrześnie, i stycznie, i maje
I zagubione dźwięki, i barwy na płótnach Vlamincka
I słońce wędrujące promienia ścieżynką

Milego maja z muzyka dookola & ... dzis let the 4th be with you Cheers.

[daniela34]

Waltornia!

[bi_scotti]

A propos, moj Najmlodszy "za kare", bo byl dosc niesfornym uczniem, dostal w middle school do grania wlasnie French horn jako, ze zadne dziecko nigdy tego nie chce (najczesciej dostaja to jakies niesmiale, nerdy dziewczynki-prymuski) On tez nie chcial ale nie mial wyjscia - zeby go zachecic & wesprzec, moj tatus przez Atlantic, grywal z nim wtedy jeszcze przez telefon - tatus na skrzypeczkach, chlopczyna na tym horn Matka byla zachwycona w PL, bo tatus sie staral, my ... well ... not so much po naszej stronie, bo choc Najmlodszy ma perfect pitch i moze grac jak chce/co chce, to staral sie definitely much less Szczesliwie to byl tylko jeden taki rok "drogi przez meke" dla calej naszej rodziny. Najmlodszy nie jest deciakiem, ufff Cheers.

[ingryd]

nie mydl nam bi oczu wierszykami i anegdotkmi,
podaj jak na spowiedzi swietej pierwszy instrument !!!

moje ingrydziatko wybralo... oboj,
jak spytalam jej dlaczego, to odpowiedziala ze z calej klasy, 25 osob, tylko jej i jeszcze innemu chlopcu (mieli 7 lat) udalo sie wydobyc dzwiek z instrumentu, co podobno jest w tym wieku wyczynem.

bi ja obstawiam wiolaczele, no widze cie oczami wyobrazni, jak z piosenki grechuty, jako wiotka, delikatna wiolonczelistke

[bi_scotti]

ingryd napisała:

> moje ingrydziatko wybralo... oboj,
> jak spytalam jej dlaczego, to odpowiedziala ze z calej klasy, 25 osob, tylko j
> ej i jeszcze innemu chlopcu (mieli 7 lat) udalo sie wydobyc dzwiek z instrument
> u, co podobno jest w tym wieku wyczynem.

Ah, Wilhelm Tell, but of course

• Rossini - William Tell Overture (excerpt)

Cello dam rade ale definitely nie jestem wiotka-pieszczotka ze skaldowej piosenki Jesli mam "powaznie" zagrac na smykach to wybiore skrzypeczki jak tatus. Zawodowo to byl sobie soprano sax - byl czas, ze ludzie placili za to moje granie ale to juz lata temu - teraz juz wylacznie for fun albo gdy reality skrzeczy i trzeba swiat ciutke ukolysac muzyczka.
Wszystkiego dobrego dla oboistow - very handy instrument! Cheers.

[inny.kwiatek]

Bi, u Ciebie to pokoleniowo szło? Rodzice też muzycy?

[ayelen40]

Theremin od razu...

[gama2003]

Nie dali mi odczuć, ale wiem, że tak. Puch pod stopy, chodzili na paluszkach, ulubione potrawy.
I czekali bardzo na opowieści.
Widać było dumę i ogromną radość z wyników.
Czułam wsparcie bardzo i wielką chęć ułatwienia mi tego czasu.

[mysiulek08]

moi podobnie

mamuska sie poplakala jak jej powiedzialam, ze jedyna z klasy dostalam 5 z matematyki, ja, kompletna noga matematyczna, jadaca przez pol liceum na korkach z matmy

[triss_merigold6]

No, dokładnie. Ważne dni, zwieńczenie i domknięcie jakiegoś etapu edukacji, otwarcie drogi do nowego.

Moje osobiste dziecko dopiero w przyszłym roku, ale zdają dzieci koleżanek, trzymam kciuki za młodzież i stresuje się z ich matkami.

Lekceważace czy lekkie, nie przejmujące się podejście do matur widziałam tylko u buractwa z max zawodówka i naukowców po rolniczych szkołach przysposobienia do zawodu, a i to tylko pod koniec PRL i na początku lat 90-tych.

[gama2003]

W moim otoczeniu sami przejęci i w ukryciu biegający wokół własnej osi rodzice.
Gorąca linia, grupa wsparcia i przemiłe gesty i dla maturzystów i rodziców.
I takie dawanie przestrzeni bez panikujących rodziców. 😀, drżyjmy we własnym gronie, niech nie widzą i nie słyszą szaleństwa staruszków, powtarzanych raz za razem wspomnień naszych matur 😉 i historyjek ze szkoły, nagle uwolnionych z pamięci.

Rok temu nas wspierano, teraz my zapraszamy do nas i ulewamy emocji razem. Bo kolejne dzieci z maturą za pasem.
Liceum te dzieciaki przeszły w tak stresującym czasie, nietypowo i trudno.
To kolejny pandemiczny rocznik, olany w tym temacie i bez ulg na maturach.


Zresztą i za moich czasów było sporo rodziców pod szkołą, inni gryźli pazury w pracy, udając skupienie, patrząc na zegarek non stop. Te dzieciaki za te 20 - 30 lat będą robić dokładnie to samo 😀 i wreszcie nas zrozumieją.

[hanusinamama]

"u buractwa z max zawodówka i naukowców po rolniczych szkołach przysposobienia do zawodu, a i to tylko pod koniec PRL i na początku lat 90-tych. "I takie cuda u was w Stolycy? Szok. Myślałam, ze to atrybuty interioru.

Teściowa (ma tylko średnie) z teściem (po SGGW...czy to jest ta rolnicza szkoła przysposobienia do zawodu) stresowali się maturami i egzaminami swoich dzieci. Szok Pani.
Ale ty nie zrozumiesz, masz tyle klasy i ogłady, ze mogłabyś mojemu teściowi buty jedynie wycierać. Wielka Pani z urzędu w Warszawie..

[triss_merigold6]

Czytanie ze zrozumieniem. Skoro się przejmowali i zauważali, że w życiu ich dzieci dzieje się coś istotnego edukacyjnie to komentarz na temat buractwa ich NIE DOTYCZY.
SGGW jest dobrą uczelnią publiczną, a nie rolniczą szkołą przysposobienia do zawodu.

[leosia-wspaniala]

Ja miałam dość lekkie podejście do swojej matury, XXI wiek, miasto, rodzina wykształcona. Jakoś to było dla mnie oczywiste, że ją zdam nieźle, bo czemu miałabym nie zdać. Po prostu.

[ingryd]

jak zwykle triss to powialo wielkim buractwem od ciebie (nihil novi)

akurat w moim otoczeniu, rodzice ktorzy najbardziej sie przejmowali matura swoich pociech to byli wlasnie rodzice ktorzy do tego etapu w swoim zyciu nie doszli, i byl to dla nich swego rodzaju progres socjalny, no ale ja sie wsrod patologii praskiej nie wywodze (bozedrogi cojagadam)

rodzice z domow, nazwijmy je inteligenckimi, nie mieli w sumie podstaw by niepokoic sie o wyniki matur dzieci, bo byl to zwykly (choc wazny) etap w ich edukacj.
o wiele wiekszy stres i emocje wywolywaly egzaminy wstepne do szkol wyzszych, szczegolnie tych elitarnych (nie mowie o politologi, czy innym bezuzytecznym kierunku)

[pade]

ekhm, czyli jak ja się przejmowałam/przejmuję maturą swoich dzieci, to znaczy, że jej nie zdałam?
Kurczę, to ważne wydarzenie jednak, powiedziałabym, że nawet przełomowe, przestaje się być uczniem/dzieckiem, zaczyna się inne życie.

[szeptucha.z.malucha]

Odnosisz ksobnie

[pade]

Oczywiście
W moim otoczeniu wszyscy przejmujący się rodzice mają co najmniej magistrów, więc mnie ta teoria nie przekonuje.

[bergamotka77]

Dokładnie. Najbardziej się przejmuja raczej wyksztalceni rodzice. Ja też przejmowałam się synem choć zdał maturę śpiewająco i raczej nie mogło być inaczej.

[livia.kalina]

Nie, w ogóle. Nie wystawali pod szkołą bo normalnie do pracy chodzili.

W dzień ostatniej matury, z fizyki (nawet pamiętam, że to był Dzień Matki-26.05), chcieli zrobić mi niespodziankę i przyjechali do mnie do szkoły. Ale nie było mnie już w szkole. Chodziłam po mieście z moją ówczesną miłością i spotykałam co chwila jakichś znajomych ze szkoły i wszyscy mi mówili, że widzieli w szkole moją mamę i tatę i że już wszyscy im powiedzieli o piątce z fizyki

[71tosia]

Trochę pewnie się przejmowali i matura i chyba każdym ważniejszym egzaminem, jak to rodzice, cieszyli się z sukcesów moich i brata, chyba trudno zupełnie się nie przejmować tym co ważne dla własnego dziecka.

[konsta-is-me]

Nie.
Obydwoje mieli wykształcenie zawodowe i wręcz było przeciwko takim fanaberii jak LO ,o maturze albo studiach nie wspominajac.
Wywalczyłam sobie to ukończenie liceum własną wolą, nic nie dostałam od rodziców z wyjątkiem "ty i matura?- buha ha ha".

[alpepe]

Bardzo współczuję postawy rodziców, ale dobrą wojowniczką byłaś i fajnie, jeśli ci to zaprocentowało.

[jednoraz0w0]

Niby nie pokazywali niczego po sobie, ale gdy zdałam to moja mama się upiła z mamami koleżanek z klasy i był to jedyny kiedy ją widziałam na bani

[boogiecat]

O kurde😀

[ponis1990]

Moi tak sobie. Ja sie nie stresowałam maturą wcale, miałam wtedy bardzo olewczy stosunek do życia 9maturę zdałam). Za to już teraz wiem, że jak mój bombelek za kilka lat podejdzie do matury, to mnie z nerwów z kapci wyrzuci ;p Chociaż przez całą podstawówkę bardzo dobrze mu idzie, to zobaczymy gdzie go w końcu poniesie i jak będzie, ale jakoś bardziej przejmuję się edukacja mojego dziecka niż kiedyś swoja własną.

[triss_merigold6]

Powiedziałabym, że dbali, kibicowali i trzymali kciuki, żebym "trafiła" w tematy.

Potężnej dawki stresu mnie i moim rodzicom dostarczyła szkoła tzn. szanowne grono, któremu przypomniały się kombatanckie czasy i zastrajkowalo w matury (konflikt związków zawodowych z ówczesnym solidarnościowym ministrem Stelmachowskim).

Nieznane były nowe terminy pisemnych, nie wiadomo było czy matury zakończą się przed rozpoczęciem rekrutacji na poszczególnych kierunkach na uczelniach, więc szanowne grono ze wzmożeniem godnościowym mogło koncertowo zyebac nam rok z życia.

[18lipcowa3]

Identycznie.
Opłacali języki, opłacali korki z matmy ( aczkolwiek nie zdawałam na szczęscie z matmy )
Rozmawiali, wskazywali kierunki, we wszystkim pomogli.
Zawieźli na studniówkę.Zawieźli i byli na obronie pracy mgr ( razem ja , rodzice, mój ówczesny chłopak.
Jak wyjeżdzałam za granicę mając lat 25 to ojciec wcisnął mi karte kredytową na ich dane, było tam może ze 3000 zł- dziecko jakby cie okradli, trzeba było uciekać itp. Karte oddałam, nie korzystałam ale teraz widzę jakie miałam szczęscie ze tacy byli, znaczy są. Są.
Współczuje z tego miejsca wielu forumkom.

[ritana]

Który to był rok? Bo coś pamiętam że u nas nauczyciele przyszli na matury i cała szkoła (w sensie maturzyści, ponad setka) witała ich owacją.

[triss_merigold6]

1993.

[inny.kwiatek]

Pamiętam, mój brat chodził z Tobą do szkoły, do równoległej klasy i cały czas był stres czy ta matura będzie i kiedy dokładnie, czy się zdąży z papierami na uczelnię.

[nocnamagia]

Tak stresowali. Co prawda nie zawieźli mnie do szkoły, bo oboje wychodzili do pracy zanim ja się obudziłam, ale nie było to potrzebne, bo miałam do szkoły dwa przystanki autobusem. Za to gdy rano wstałam na stole leżała kartka od rodziców z życzeniami zdania matury. Do dziś noszę ją w portfelu na pamiątkę.
Zdawałam tylko pisemny polski i ustny angielski.
Tak jak pisze triss, maturę z polskiego odwołano. Przyszliśmy do szkoły i zastaliśmy strajk nauczycieli.
Dzisiaj zdaje mój bombek. Nie śpię od 4. Oczywiście zawiozę go do szkoły, wzięłam nawet urlop przewidując, że mogę być nieprzytomna w pracy

[triss_merigold6]

Trzymam kciuki.
Zdawalam polski i historię pisemnie, język obcy ustnie, trzy w sumie lightowe egzaminy i o wiele mniej złożone niż obecne matury na poziomie rozszerzonym.

[ayelen40]

Ja też. Z tymże bałam się historii (że w temat nie trafię) i bardzo żałowałam, że matematyki nie wzięłam.

[triss_merigold6]

Jedyne czego się bałam, to że dostanę 4 zamiast 5 i będę musiała zdawać ustny z historii, a przygotowanie się z materiału przed XIX wiekiem kompletnie i świadomie olałam. Założyłam, że jakiś temat współczesny będzie na 100%, bo zawsze był i że napiszę bdb.

[ayelen40]

Myśmy się bali najbardziej antyku i rewolucji francuskiej.

[18lipcowa3]

zdawałam pl, ang i historię
Nie pamiętam tematów- nic a nic.
Mimo, ze mozna je wygooglać- nie pamiętam ktory pisałam. .....

[mia_mia]

Ja tak samo, z biologii pisałam coś z genetyki, z polskiego chyba coś o Biblii lub może mocno posiłkowałam się nią i tyle pamiętam z matur😀

[nocnamagia]

Dziękuję za kciuki. Mój bombelek oprócz pisemnej podstawy zdaje 4 rozszerzenia plus obowiązkowy ustny polski i angielski. Niezły stres mnie czeka w tym miesiącu

[ayelen40]

7 egzaminów czy więcej?

[kurt.wallander]

4 rozszerzenia to dużo. Moja najstarsza tyle miała, ale w tym dwa języki. I to już było trochę za dużo, do jednego języka podeszła praktycznie z marszu.

[szeptucha.z.malucha]

Zgadza się. Mój miał 5 rozszerzeń 🙄 - jedno ogarnął olimpiadą, jedno olał, bo ostatecznie okazało się niepotrzebne (zmienił kierunek aplikacji) i napisał byle jak ale za to 3 porządnie.
Życzę powodzenia, bo to spore przedsięwzięcie.

[nocnamagia]

Dziękuję. Syn dopisał się w lutym do czwartego rozszerzenia, to język angielski, na który idzie na luzie. Cztery rozszerzenia to dużo, a pięciu to już w ogóle sobie nie wyobrażam. Nawet nie ma kiedy wyspać się między egzaminami

[kurt.wallander]

Powodzenia i dostania się na wybrane studia!

[szeptucha.z.malucha]

O, tak, pamiętam, ze nawet jednego dnia były 2 egzaminy.
W tym roku mój dorabia sobie jeszcze dwa rozszerzenia, bo coś tam chce sobie jeszcze na studiach urozmaicić, więc sumarycznie wpisanych będzie 7😁
Spokojnie, będzie OK!

[dwa_kubki_herbaty]

Tak, cała rodzina bliższa.
Ale nie wystawali pod szkołą.
Sama sobie jeździłam na egzaminy.
Ja się stresowałam maturą siostry.
To chyba normalne zachowanie jak na kimś ci zależy, na jego celach w życiu.

[drilka]

Szczerze mówiąc nie pamiętam ich stresu bo byłam skupiona na sobie 😂 Ale ogólnie zawsze mi kibicowali więc dziwne by było, żeby wtedy tak całkiem na luzie do tego podeszli. Na pewno nikt mnie nie zawoził do szkoły ani nie czekał po.

[35wcieniu]

To czekanie pod szkołą to chyba jakiś promil. Chyba że któryś rodzic zgarnia dziecko ze szkoły więc czeka w aucie. Ale z rodzicami stojącymi pod szkołą w czasie matur się jak żyje nie spotkałam. Muszą być na tyle nieliczni że się nie rzucają w oczy.

[pade]

Kiedyś mamy szykowały kanapki na pisemne, moja też, może nie wystawała ale była w pobliżu.
Dzisiaj moja córka zdaje. Mąż ją właśnie zawozi.
Jestem jak sparaliżowana.

[mia_mia]

A ja mam takie poczucie, że teraz nie ma się czym stresować, jak nie pójdzie to można zdawać za rok, dwa, dziesięć. U nas (matura 1996 wyniki matury były bardziej „ostateczne”, chociaż przy rekrutacji na studia akurat liczyły się głównie wyniki egzaminów, a nie matury z tego co pamiętam)

[triss_merigold6]

Zmarnowany rok to stres, kolejny wydatek na kursy przygotowawcze czy korepetycje, ryzyko że młody człowiek w ogóle odpuści sobie naukę.
Łatwiej poprawiać już zdana maturę z danego przedmiotu.

[mia_mia]

Można patrzeć na to w ten sposób, ale dla mnie to poczucie, że jak nie teraz to za rok, dwa, dziesięć byłoby bardzo relaksujące, teraz, jeśli nic się nie zmieni też chyba będzie.

[mmoni]

Ja bym powiedziała, że wprost przeciwnie. Osobiście nie znam nikogo, kto by nie zdał starej matury, chociaż koleżance, która ze mną odpowiadała na ustnym, zapewne by to się należało (w tych przed-RODOwych czasach wchodziło się do sali parami). Ja byłam uczennicą bardzo dobrą, więc moi starzy nie mieli powodów się stresować, ze nie zdam, natomiast od ocen z matury nie zależało nic i w sumie wszystko jedno było, czy ktoś dostał 3+ czy 4. Może jakieś mniej oblegane kierunki robiły konkursy świadectw, ale to i tak były takie, na które nie było trudno się dostać. Stres był natomiast na egzaminie wstępnym i to potężny, zwłaszcza że jeżeli się nie dostałaś, to już na ogół nie miałaś szansy startować gdzie indziej w tym samym roku (egzamin wstępne wszędzie były na ogół w tym samym terminie), chyba że na jakieś niepopularne kierunki, które robiły drugi nabór. Chłopakom do tego jeszcze groził pobór. Teraz nie wystarczy matury jakoś tam zdać, bo od jej oceny zależy, czy wylądujesz na wymarzonym kierunku, czy na trzecim/czwartym wyborze.

[babsee]

Pade, moja tez. Do ktorego Liceum chodzi?

[pade]

Do technikum.
Trzymam kciuki za Twoją, swoją i wszystkie zdające bombelki

[babcia47]

A kanapki były odpowiednio " nadziewane" ). Na egzaminie piwem bym z polskiego ogarnęłam temat na brudno i miałam dużo czasu by to wykończyć na czysto więc postanowiłam wyskoczyć na papierosa do kibelka. Fajkę, bdraske i zapałki miałam zamknięte za ściągacze pończochy ale w międzyczasie zapałki mi powypadały. Gdy weszlam do toalety dopadła mnie mama przyjaciółki z pytaniem który temat piszę i jakiej ściągi potrzebuje. Podziękowała A ze mama była paląca to poprosiłam o ogień. Podała bez zadnychnuwag i marudzenia ze fuj i ze nie wolno )

[35wcieniu]

Nie. Ja też się swoją nie stresowałam.
W ogóle wydaje mi się że wtedy nie było jakiejś histerii na tym tle, a już z całą pewnością nikt z rodziców moich czy moich kolegów nie był wtajemniczany ani zainteresowany takimi rzeczami jak punktacja, kryteria naboru na studia itd. Wiadomo, zyczyli dobrze ale to tyle, takie wynalazki jak matka dowiadująca się na forum w imieniu doroslego dziecka jakie są kryteria przyjęcia na studia zobaczyłam dopiero tutaj.

[manon.lescaut4]

Otóż to, mam takie same spostrzeżenia. I to nie oznacza, ze rodzice byli niepiśmiennymi rolnikami, mającymi edukacje dzieci w głębokim poważaniu.

[hanusinamama]

Ale u ciebie matura to było zamknięcie etapu szkoły średniej. Na studia były osobne egzaminy?
Bo teraz zauważ, że to jest połączone. Zawalisz na maturze żegnaj się ze studiami.
Ja musiałam tylko iśc i zdać, po olimpiadzie z chemii miałam pewne dostanie się na polibudę. Nie porównuje tego z dzisiejszymi egzaminami. Szczególnie, że nie miałam ustnej biologii (bo dostałam 5 z pisemnej). Matura z polaka też łatwiejszy była

[martishia7]

Otóż. Nadto, system ze starą maturą i osobnymi egzaminami na studia oznaczał, że liczba kierunków (i uczelni) na które możesz podejść jest ograniczona - czasowo i geograficznie - jeśli nie masz zegareczka Hermiony i świstoklika. Dzisiaj ogranicza głównie posiadana gotówka na opłatę rekrutacyjną - w związku z tym algorytm dobierania przedmiotów egzaminacyjnych (i poziomów) robi się daleko bardziej skomplikowany. Nie dziwię się rodzicom, że chcą dzieciom w tym pomóc.

[alicia033]

martishia7 napisała:

> w związku z tym algorytm dobierania przedmiotów egzaminacyjnych (i poziomów) robi się daleko bardziej skomplikowany.

Wcale nie. To oznacza, że bombelek może sobie dowolnie poszerzyć możliwości. Nie pójdzie mu z jednym , ma szansę gdzie indziej. Natomiast w czasach sprzed systemu bolońskiego jeżeli się źłe obstawiło te 1-2-3 możliwe do wyboru kierunki, to żegnaj przygodo, zapraszamy na egzaminy za rok.

[35wcieniu]

Ale u ciebie matura to było zamknięcie etapu szkoły średniej. Na studia były osobne egzaminy?

Za moich czasów już nie było.
Nie wiem co to zmienia w kontekście mojej wypowiedzi. Wiadomo że wszyscy normalni rodzice dobrze życzyli dzieciom, ale wystawania pod szkołą albo poszukiwań w imieniu dzieci kryteriów przyjęcia na studia - nijak nie pamiętam.

[hanusinamama]

Nadal nie rozumiesz. Przeczytaj co napisała wyżej martishia...ale rozumiem. Wy mieliście trudno, byliście zahartowani....nie to co dzisiejsze płatki sniegu. Jakbym mojego dziadka słyszała...ale on to mówiąc miał 89 lat

[35wcieniu]

No nie, raczej nic nie rozumiesz, ale zasadniczo nie nowość.
O jakim zahartowaniu mówisz? Gdzie ja twierdzę że mieliśmy lepiej czy gorzej? W ogóle tego nie oceniam. Mówię że nieznana jest mi praktyka wystawania rodziców pod szkołą i nie wiem czemu miałaby służyć. Ani wtedy, ani teraz się z czymś takim nie spotkałam inaczej niż z relacji na forum.
Natomiast z praktyką załatwiania rzeczy za dorosłe dzieci (np. ogarniania kryteriów rekrutacji) spotykam się teraz i uważam za dziwactwo żeby matka dzwoniła za 19-latka do szkoły, albo pytała na forum jakie są zasady rekrutacji na konkretną uczelnię.

[triss_merigold6]

Dlaczego? Dorosłemu łatwiej ogarnąć szczegóły i niuanse rekrutacyjne. Po co utrudniać dziecku skoro można mu ułatwić.

[35wcieniu]

Utrudnić co? Wejście na stronę internetową uczelni?

[mia_mia]

Ktoś kto nie ogarnia rekrutacji na studia powinien się zastanowić czy to dobre miejsce dla niego, przynajmniej w tym momencie życia.

[hanusinamama]

MIa małe masz te dzieci co? Poczekamy, zobaczymy...

[mia_mia]

Tu akurat jestem zasadnicza, a ojciec dziecka jeszcze bardziej, możemy odpowiedzieć na konkretne pytania, radzić, doradzać, ale swoje sprawy syn musi załatwiać sam, w wieku studenckim to już będzie zupełnie bezdyskusyjne u nas.

[hanusinamama]

Ok poczekamy....

[waleria_bb]

Niestety, ale się z tym zgodzę. Dla mnie rodzic przejmujacy kontrolę nad rekrutacją to jest ta sama katogoria, co ci próbujacy załatwiać sprawy dziecka-studenta w dziekanacie. Wydrukować i wypelnić papiery, zapłaić opłatę rekrutacyjną to nie jest skomplikowany proces, a młodemu dorosłemu potrzebne jest poczucie sprawczości zamiast upupienia. Oczywiście, rozumiem pomoc typu zawieźć do innego miasta złożyć te papiery, ale siedzenia w temacie kryteriów/wymigów/progów procentowych za dziecko nie pojmę.

[triss_merigold6]

Gdybyś miała do czynienia z rekrutacją do szkoły średniej i zasadnościa bardzo precyzyjnego kalkulowania oraz przewidywania progów, rozumiałabys o co chodzi.
Te kryteria, progi, dodatkowe wymagania, terminy, badania etc. są istotne, jeśli młody człowiek aplikuje na kilka uczelni i różne kierunki albo nawet te same kierunki na różnych uczelniach.

[mia_mia]

To są rzeczy do ogarnięcia przez młodą, dorosłą osobę, mówię o rekrutacji na studia i związanymi z tym formalnościami.

[hanusinamama]

Nikt nie mówi ze mamy coś robić za dziecko ale pomóc?
Poza tym tu tez mowa o rekrutacji do LO. Zobaczymy co bedziesz pisac w tym temacie jak twój Bąbelek będzie do LO startował.

[starczy_tego]

Ja się zgadzam z dziewczynami, to co tu czytam to kosmos, mamusia ma ogarniać kryteria i progi rekrutacyjne na studia ?? Toć bombelek maturę zdał, chyba jakieś kompetencje ma….

[hanusinamama]

Wesz rekrutacja do LO w duzych miastach wygląda tak, że dobrze dostają się dzieciaki których rodzice są w temacie rozeznani. I tak dzieciak który ma dobre oceny, dobrze napiszę egzamin moze dostać sie gorzej niż dzieciak piszący egzamin duzo gorzej ale z rodzicem który sie tym zainteresuje.
Nie mówię o sobie bo moja starsza dopiero 4 klasa. Ale mamy taki przykład, gdzie rodzice mieli wywalone, dzieciak piątkowy, konkursy, egzamin super napisany i dupa.
Gdyby nie szybka pomoc pedagog szkolnej wylądowałaby dziewczyna w słabym LO.
Rekrutacja do LO za moich czy twoiuch czasów a dzisiaj to zupełnie inna bajka

[ggrr.ruu]

Nie bierzesz pod uwagę, że nie dla każdego priorytetem jest topowe LO. Niektórzy uważają, że zdecydowanie ważniejsze jest normalne życie, w którym dziecko nie funkcjonuje przez 7 i 8 klasę w stresie i pod dyktando rekrutacji, tylko ma czas na odpoczynek, rozwijanie zainteresowań i normalność.

A tak na marginesie - czego jeszcze brakuje do szczęścia podatkowemu uczniowi i laureatowi konkursów z dobrze napisanym egzaminem?

[alex_vause35]

Nietopowe LO też może mieć złą atmosferę i wymagania z du... wzięte, z tą różnicą, że wymaga się głównie od uczniów, a nauczyciele zlewają, bo przecież uczenie przeciętniaków jest poniżej ich poziomu.
Jedziesz stereotypami, nie ma znaku równości szkoła nisko progowa/średnioprogowa = czas na rozwój i fajna atmosfera.

[ggrr.ruu]

A napisałam, że jest znak równości? Napisałam tylko, że ludzie z wielu względów mogą nie mieć obsesji licealnej i mogą nie chcieć podporządkowywać dwóch lat życia dziecka dostaniu się do "właściwej" szkoły. Bez względu na to, czy to topowa z dobrą atmosferą czy ze słabą.

[kurt.wallander]

ggrr.ruu napisała:

> Nie bierzesz pod uwagę, że nie dla każdego priorytetem jest topowe LO. Niektórz
> y uważają, że zdecydowanie ważniejsze jest normalne życie, w którym dziecko nie
> funkcjonuje przez 7 i 8 klasę w stresie i pod dyktando rekrutacji, tylko ma cz
> as na odpoczynek, rozwijanie zainteresowań i normalność.

Dobre LO jest ważne, żeby w nim później mieć czas na życie. A opresyjne równie dobrze może być topowe, jak i nietopowe (ale "aspirujące").

[ggrr.ruu]

Można mieć czas na życie w takim zupełnie zwyczajnym

[kurt.wallander]

waleria_bb napisał(a):

Oczywiście, rozumiem pomoc typu zawieźć do innego m
> iasta złożyć te papiery, ale siedzenia w temacie kryteriów/wymigów/progów proce
> ntowych za dziecko nie pojmę.

A dlaczego ZA dziecko, a nie Z dzieckiem? Gdy moja średnia córka rekrutowała sie na studia, to ktoś mi na forum podsunął pomysł studiów międzywydziałowych dla niej. Wcześniej ani ona, ani ja nie pomyślałyśmy o takiej opcji. Więc na szybko szukałyśmy info, jak to wygląda formalnie i w praktyce, bo termin na decyzje upływał tego samego, czy następnego, dnia.

[hanusinamama]

Dokładnie.

[daniela34]

Wystawanie pod szkołą niczemu konkretnemu nie miało chyba służyć. Po prostu - część stójkowych pewnie tak się denerwowała, że nie usiedzieliby w domu, jeszcze inni służyli za taksówkę (liceum to też uczniowie dojeżdżający) a że z matury można było wyjść wcześniej, to w dobie przedkomórkowej po prostu czekali na moment, w którym potomek wyjdzie, wreszcie była też kategoria niecierpliwych, którzy chcieli natychmiast z pierwszej ręki usłyszeć od dziecka co tam też napisało. No i część stójkowych to były też chyba mamy, które wcześniej robiły kanapki i już tak zostały pod tą szkołą. Nie jest to zjawisko "a za moich czasów tego panie nie było" - za moich było, a chyba aż tyyyyle starsza od ciebie nie jestem

Jeśli chodzi o ogarnianie kryteriów rekrutacji to najszczerzej się przyznam, że nie wiem, jak to wyglądało u innych. U mnie wyglądało tak, że ponieważ nie miałam w domu dostępu do internetu, to ojciec mi w pracy wydrukował kryteria na interesujące mnie kierunki. Resztę już robiłam sama. No ale też nie było to specjalnie skomplikowane, bo sprowadzało się do: wypełnij formularz, zgromadź dokumenty A, B i C, zdaj egzamin wstępny,

[35wcieniu]

Ja się nie upieram że za moich czasów nie było, bo może gdzieś było, nie wiem, tylko mówię że osobiście się z tym nigdy nie spotkałam ani w przeszłości ani teraz.

[mia_mia]

Ciężko powiedzieć co kierowało tymi rodzicami, jeszcze rozumiem po ustnym, żeby natychmiast wiedzieć jak poszło (kiedyś nie było komórek), ale zdarzali się stojący pod szkołą na pisemnych, a wtedy były długie.

[35wcieniu]

Może tych, którzy planowali wyjść wcześniej?

[szeptucha.z.malucha]

Ja pamiętam głównie stojących kolegów. Często ludzie z paczki, którzy też pisali ale wcześniej skończyli przychodzili pod szkołę znajomych. Na mnie czekały dwie kumpele i kilku kumpli, potem poszliśmy sobie do knajpy, potem na film. Rodzice chyba byli pojedynczy (i raczej ci "kanapkowi"). Początek lat 90- tych.

[35wcieniu]

A kumple to tak. W plener chodziliśmy.

[heca7]

Chyba bym umarła dziś stojąc. Syn pisał polski ...cztery i pół godziny Nie wiem co moje stanie mogłoby pomóc? Przecież nie zamierzał zwiać

[gama2003]

Bo stanie pod szkołą jest dla tych, co umarliby robiąc coś innego 😀. Dziś moja kumpela kompulsywnie ogródek wypielęgnowała ! Liczba spojrzeń na zegarek - nieskończoność !

[heca7]

To ja dziś robiłam tak zakupy Gdzie ja nie byłam... w trzech ogrodniczych, piekarni, spożywczym, dla zwierząt, rossmannie i aptece.

[gama2003]

I dobrze. Mam nadzieję, że wiesz co kupiłaś ? 😉