Nagła śmierć mamy jak sobie radzić

[paskap]

Jw. Nie mam sił wstać, wszystko mnie boli, czuje ogromny żal , wstyd, tęsknote , złość, rozdarte serce , strach, pytanie dlaczego ... Pogrzeb był 2 dni temu ... Śmierć nagła niespodziewana. Najgorsze że nikt z nas nie zauważył że źle się czuła, a sama tego nie mówiła.
Mam rodzinę, dwie córki malutkie ale jest mi tak źle...

[alpepe]

Współczuję

[niemcyy]

Bardzo współczuję.

[daniela34]

Bardzo, bardzo współczuję!

[princy-mincy]

współczuję i przytulam.
jak sobie poradzić- dac sobie czas, przestrzeń i zgode na wszystkie te emocje o których piszesz powyżej

[tanebo001]

Wiem co czujesz. Po pierwsze szukaj bliskich którzy cię pocieszą. Po drugie - bądź tu i teraz. Zajmij się pogrzebem. Będzie lepiej.

[nojabrina88]

Pogrzeb był dwa dni temu, przecież napisała.

[zalamana_50]

Grunt to czytać ze zrozumieniem

[feniks_z_popiolu]

Ogromnie współczuję. Niestety długo pewnie będzie bolało. Trudno doradzić jak masz sobie pomóc bo każdy jest inny i inaczej przeżywa żałobę. Jedni chcą być wśród ludzi inni wręcz przeciwnie. ALE masz dwie córeczki ... i dlatego musisz Paskap, musisz. Bolesne ale niestety to samo życie

[ewa_mama_jasia]

Bardzo Ci współczuję. To jest bardzo trudny moment. Nie rób nic na siłę, tylko tyle, ile możesz. Rób dla siebie tyle, ile możesz i chcesz. Pamiętaj, nie musisz być dzielna. Masz prawo to odchorować. Jeśli potrzebujesz pogadać z kimś, kto Cię wysłucha, nie oceni i nie obwini (bo z pewnością sama to robisz), zadzwoń 800 108 108 od pon. do pt. w godz. 14 - 20. To telefon zaufania fundacji "Nagle Sami", dla osób w żałobie. Daj sobie czas.

[gama2003]

Ogromnie współczuję.

Straciłam nagle tatę i dokładnie tak się czułam.
Przytulam mocno i mimo, że nie ma mądrych słów w takiej chwili, napiszę głupio, ale prawdziwie, płyń w tych emocjach.
Nie bądź ani dzielna, ani silna. Jakiś czas trzeba być głęboko w tym. Niestety, choć chciałoby się mocno podać rękę i pomóc. Wyrwać z tego bólu.
Nauczysz się żyć dalej. Pomalutku.
Jesteś w szoku i nie wymagaj od siebie siły.
Siła wróci. Jeśli ma kto Ci pomóc teraz w codziennych obowiązkach, skorzystaj z tego.
Rób co Ci serce dyktuje, nie oglądaj się na - nie wypada i ,, ludzie patrzą,,.

Bardzo bardzo Ci współczuję.

[mia_mia]

Bardzo współczuję i kolejny raz pytanie bez odpowiedzi czy lepiej tak czy po chorobie ze świadomością końca.
Ja wczoraj rozmawiałam z mamą, wyszło coś o zdrowiu, ja oczywiście, że u mnie super (w nic jej nie wtajemniczam), ona oczywiście, że ją wszystko boli, a prawda jest taka, że pewnie ona większość z nas przeżyje, czego akurat nie zazdroszczę. Trzymaj się!

[mia_mia]

Napisałam to, żebyś wiedziała, że narzekanie na zdrowie i złe samopoczucie pewnie i tak nic by nie zmieniło.

[szafireczek]

Bardzo Ci współczuję i mam nadzieję, że czas przyniesie ulgę Twoim emocjom i Twojemu zbolałemu sercu.

[malaperspektywa]

Bardzo współczuję. Masz prawo to takich uczuć i stanu. Przeżywasz świeżą żałobę. To trudny czas. Wspieram ciepło.

[jolie]

Współczuję.
Daj sobie czas i bądź dla siebie wyrozumiała.

[marzeka11]

Współczuję,do dziś pamiętam,jak moja śp. Mama zmarła,gdy byłam 6 tygodni po porodzie,w domu 4-latek. Współczuję i rozumiem.

[paskap]

Dziękuję Wam... Nie wyobrażalem sobie tego bólu... Psychicznego i fizycznego....

[aqua48]

Przytulam. Idź koniecznie do lekarza pierwszego kontaktu i poproś o jakiś lek, który ułatwi Ci przejść przez pierwszy etap żałoby. Poczytaj też sobie o tych etapach i bądź teraz dla siebie łaskawa.

[paskap]

Mam, pramolan... Do końca tyg jestem na zwolnieniu ale jak można wrócić do pracy
Poza tym myśli krążą wokół raty, co z nim teraz jak on sobie poradzi ... Jak my mamy mu pomóc (mama wszystko ogarniała, tata ma poważna chorobę, na razie jeszcze jest samodzielny).
Dziękuję bardzo za wpisy, pomagają ..

[majenkirr]

Bardzo Ci współczuję. O tatę się nie martw. Mój tez niby taki nieogar, dwóch dni miał nie przeżyć bez mamy, a teraz ponad półtora roku sam i dzielnie sobie radzi.

[aqua48]

Pomału wszystko się ułoży, sama piszesz, że tata jeszcze samodzielny to bardzo dużo. Nie wyręczajcie go tylko delikatnie wskazujcie co ma zrobić sam i pomagajcie w trudniejszych sprawach.
Paradoksalnie powrót do pracy pomaga w uporaniu się z traumą, odwraca myśli, pokazuje że, przepraszam, ale życie toczy się dalej. Pozostaną po mamie dobre wspomnienia które przekażesz swoim dzieciom i tak będzie nadal żyła w nich..

[alfa36]

Bardzo Ci współczuję. Moja mama zmarła po miesiącu w szpitalu, z przerwami w domu, mimo to równie niespodziewanie, bo z błahego w sumie powodu. Ja cały czas pracowałam, to dawało mi siłę. O tatę nie martw się. Da radę. Mój tato umiał może zagotować wodę.... Teraz potrafi ugotować obiad. Spiął się mocno. Ja oczywiście bardzo pomagam, ostatnie pół roku mieszkał z nami (bardziej chodziło o sezon zimowy). Oczywiście martwię się o niego...
A sobie daj czas....

[panna.nasturcja]

aqua48 napisała:

> Przytulam. Idź koniecznie do lekarza pierwszego kontaktu i poproś o jakiś lek,
> który ułatwi Ci przejść przez pierwszy etap żałoby.

Żadne "koniecznie". Mnóstwo ludzi przechodzi żałobę bez leków, to nie est warunek konieczny.

[primula.alpicola]

Bardzo Ci współczuję. Wszystko co czujesz, to normalne, pozwól sobie na to.

[volta2]

współczuję
szczerze, jakoś to przeszłam chociaż też się nie skarżyła
na pewno pomogło to, że w niedzielę na obiedzie jeszcze przypomniała, gdzie ją pochować, bo wiedziała, że ojciec ma inną wizję miejsca. i jakoś tak zajęliśmy się pogrzebem, stypami i wróciliśmy do swojego życia.

na pewno pomaga to, że nie mam z kim dzielić tej żałoby, ojciec jest zajęty swoim żalem, a ja jak zwykle muszę sobie radzic sama. trzymaj się, dwa dni po pogrzebie to jeszcze nie czas na spokój.

[lilia.z.doliny]

Współczuję, tule.
Pamiętaj, że nic, absolutnie nic nie musisz.
Teraz po prostu masz potrzebę, to ja realizujesz.
Płacz, jeśli.chcesz. im więcej, tym lepiej.

[klaramara33]

Nie wiem jak sobie radzićale napiszę,że wpółczuję ci tego i uważam, że twoja mam jest teraz szczęśliwa.

[leosia-wspaniala]

Współczuję. Nie ma żadnej rady, żałobę trzeba przeżyć bez drogi na skróty. Z czasem będzie lepiej.

[abidja]

Przytulam i wspolczuje. To ogromna strata,nie dziwie sie ze tak cie to boli.
❤️❤️❤️

[backup_lady]

Bardzo współczuję. Daj sobie czas na przeżycie żałoby i wszystkich uczuć, które teraz masz. Nie wypieraj ich, nie chowaj pod dywan.

[extereso]

Najszczerzej Ci współczuję

[imponderabilia22]

Też to przeżywam i bardzo Ci współczuję. Niestety, nikt za nas tego nie przeżyje. I to jest normalne, ludzkie, spotka właściwie każdego z nas. Ale z każdym tygodniem, miesiącem będzie lżej, znośniej.

[kozica111]

Nie radzić, przepłakać.Przytulam.