Wyjazd wakacyjny a reakcje rodziny

[anilorak174]

Nadal trzyma mnie mocne zdziwienie i opad szczęki na reakcje rodziny (mamy, teściowej i przyszywanej teściowej) na informację, że ja i dziecko lat 7 jedziemy razem na wakacje (do cywilizacji, całkiem sporej miejscowosci)
Reakcja nr 1:
"Jedziecie pociągiem? Zgroza! Nie lepiej autem? I do A jedziecie? Przecież tam tłum (generalnie w wakacje wszędzie tłum), lepiej do B pojedźcie (do A jedzie się 4h bezposrednim pociągiem, do B ponad 8h i dwie przesiadki).
Reakcja nr 2
"Martwię się. A jak coś Ci się stanie? A jak zasłabniesz? A jak się utopisz? A jak... (tu wstaw dowolne)
Reakcja nr 3
" Bez męża jedziesz? Przecież to tak nie można! Nie wypada. I on sam na tydzień z resztą dzieci zostanie? Kto się nimi zaopiekuje? (dzieci to nastolatki w wieku 17,5 i 15 lat, które nie wyraziły ochoty na kolejny wyjazd, bo mają swoje plany towarzyskie w miejscu zamieszkania, a mąż zwyczajnie jest zasypany robotą i na urlop sobie nie może teraz pozwolić).

I szczerze to nie spodziewałam się takich reakcji i zastanawiam się z czego wynikają.
Oczywiście poza zdziwieniem nic sobie z nich nie robię i planów nie zmieniam.

[raczek47]

Niepokój mentalny.Robisz coś, na co one nigdy się nie zdecydowały z powodu np.wygodnictwa/stereotypów (wstaw dowolne) i czują niepokój, że Ty się z tych z stereotypów wyłamujesz.
Należy oczywiście stereotypy olać i żyć po swojemu.
Miłego wypoczynku.

[milva24]

raczek47 napisała:

> Niepokój mentalny.Robisz coś, na co one nigdy się nie zdecydowały z powodu np.w
> ygodnictwa/stereotypów (wstaw dowolne) i czują niepokój, że Ty się z tych z ste
> reotypów wyłamujesz.

Zgadzam się.

[atoness]

Ja również. Chodzi też o to, że ludzie bywają niepewni swoich wyborów, a chcą być pewni. Jeśli robisz inaczej niż oni, to ich wybór nie jest już taki oczywisty. Podważasz go. A to ich niepokoi.

[oczypiwne2]

Właśnie

[anilorak174]

Życie po swojemu od dawna już stosuję.
Początkowo spotykało się to z obraza, fochami, martwieniem się itp. Teraz tak bardzo nie okazują aż do kwestii teho wyjazdu, że nagle wszystkim się ulało.
A na wyjazd cieszę się jak mało kiedy 🙂

[gryzelda71]

A po co ich o tym informujesz?

[anilorak174]

Bo dla mnie to normalna sprawa, że mówię o wyjeździe. Jako informacja, że nie będzie nas w tym czasie w miejscu zamieszkania.
Nie szukam ich aprobaty.

[gryzelda71]

Gdyby moi mnie tak stopowali nie kowilabym. Zwłaszcza, że część rodziny w miejscu zamieszkania zostaję.

[anilorak174]

Moja rodzina od dawna już nie wyjeżdżała z krytyką, uspili moją czujność 😉

[atoness]

Moja mama poinformowana o czymś takim zaczyna jęczeć, że strasznie się będzie martwić. Odpowiadam, że będzie tak jak zawsze, każda z nas będzie robić to, co lubi: ona się martwić, ja dobrze bawić. Za każdym razem wprawia ją to w osłupienie.

[anilorak174]

Dobre. Muszę zapamiętać.
Ja swojej zaczynam przytakiwać jak zaczyna swoje marudzenie. Tez szybko kończy.
(z ostatniej rozmowy :
Moja mama : kiedyś to miałaś piękne włosy, a teraz takie nie wiadomo co. Ja: no miałam a teraz nie mam.
Moja mama: to co zrobisz?
Ja: jak wszystkie wypadną to kupię perukę)

[atoness]

Na temat mojego wyglądu moja mamusia nigdy by się nie odważyła nic takiego powiedzieć. Jestem najpiękniejsza i najmądrzejsza, wiadomo. A jednak podejmuję dziwne, nierozsądne decyzje. I to już ją martwi.

[anilorak174]

Wygląd dla mojej mamy jest bardzo ważny. Pamiętam jak przeżywała każdy siwy włos, każdą zmarszczke.
Ja nie spełniam jej standardów urodowych bo nie walczę z każdą zmarszczka, nie maluję się, chodzę w wygodnych ubraniach po domu.

[atoness]

Ha, może to dlatego. Dla mojej nigdy nie był szczególnie ważny. A do tego dla mojej mamy najważniejszym człowiekiem na świecie była jej mama. I ta jej mama uważała, że ja jestem najpiękniejsza, najmądrzejsza i najzdolniejsza. Więc mama tego nie podważa. Ale się martwi.

[ayelen40]

Ja kiedyś obcięłam 5 cm, to usłyszałam, że nie mam włosów.

[ayelen40]

Moja to wręcz potrafi wyskoczyć z tekstem, że jak się ma matkę, to się nigdzie nie wyjeżdża, bo to egoizm.

[atoness]

Wspaniałe! Tego jeszcze nie słyszałam.

[ayelen40]

Jeszcze dodam: Każde dziecko marzy, by mieszkać z matką. Chodzi oczywiście o dziecko dorosłe.

[atoness]

Cóż za niewrażliwość na rzeczywistość.

[ayelen40]

Muszę przyznać, że tymi dwoma tekstami ostatecznie udowodniła mi, że ma nierówno pod kopułą i należy ograniczyć kontakt do minimum. Ojca mi nie szkoda, mógł ją ustawić w swoim czasie albo zrobić jej drugie dziecko, jej fantazje rozłożyły by się "po połowie" (żartuję oczywiście). Być może to nawet jakaś choroba, kto wie.

[triss_merigold6]

NIEPOKÓJ MENTALNY - kocham Cię, przepiękne określenie, w sedno.

[ayelen40]

Też mi się podoba.

[primula.alpicola]

raczek47 napisała:

> Niepokój mentalny.Robisz coś, na co one nigdy się nie zdecydowały z powodu np.w
> ygodnictwa/stereotypów (wstaw dowolne) i czują niepokój, że Ty się z tych z ste
> reotypów wyłamujesz.
> Należy oczywiście stereotypy olać i żyć po swojemu.
> Miłego wypoczynku.


Dokładnie tak, podpisuję się pod każdym słowem.
A cały wątek i te cudowne przykłady zachowań to jest po prostu niebywała. Co z tymi ludźmi?
Wyobrażam sobie, jak w reakcji przybieram wyraz twarzy "poyeba ło cię"?

[tygryskowata]

Dzięki, właśnie idealnie nazwałaś stan innych na moje poczynania 😆 a to zostawiam męża w domu i jadę z bombelkiem na krótkie wakacje w środku roku, a to olewam zebrania szkolne i nie znam nazwisk nauczycieli, a to wychodzę z koleżankami na wieczór w środku tygodnia… jak to! co ze mnie za matka-polka!

[gryzelda71]

Dlatego pytam.

[pliszkawigloo]

Żeby sobie oszczędzić tego typu komentarzy i zajmowania się ich strachem o wyjeździe z pięciolatkiem pociągiem do Gdańska powiedziałam, jak tam byłam. I tak było biadolenie.

[anilorak174]

Ja o wielu sprawach nie mówię, właśnie z powodu biadolenia. Teraz zwyczajnie nie spodziewałam się aż takiej nagonki.

[yenna_m]

Ajajaj....Śmieszne zarzuty.

Rób swoje.
Udanego urlopu

[anilorak174]

Zwłaszcza rozbawiła mnie wersja z "niedopuszczalnym wyjazdem bez męża, bo kto się biedaczkiem zaopiekuje" 😃

[gryzelda71]

Słoików narób mrożonek, zachowuj się hehrh

[little_fish]

Rany. Jeździłam na dwutygodniowe wakacje z dziećmi bez męża, albo tylko z jednym dzieckiem. Wszyscy przeżyli - rozumiem że skoro decydujesz się na "taki krok" 😉 to reszta rodziny nie przejawia skłonności do autodestrukcji i jakoś się sobą zaopiekują 😁
Udanego wypoczynku

[nostalgia81]

te same babcie jezdzily na 3 tygodnie na kuraaje do ciechocinka

[anilorak174]

Zawsze z mężami były. Przecież nie wypada jechać bez! No co ty!

[triss_merigold6]

W pokoleniu moich dziadków panie regularnie jeździły do sanatorium samotnie na bite 3 tygodnie 😁 niektóre 2x w roku.

[andaba]

Lubią marudzic i tyle.
Moja matka też tak ma.

[homohominilupus]

Dużo matek tak ma. Moja też.

Jak mi się chlop popsuł i pojechałam sama na narty (JEDEN DZIEŃ) to pytała mnie czy się na mnie nie obraził i sugerowała że jak mogę go zostawić i jechać sama.
Jak przyjaciółka zostawiła dziubaska z ojcem i przyjechała do mnie na 10 dni też ciężko jej było zrozumieć. No bo jak to tak, matka dziecko zostawia.
Trochę już ją naprostowalam.

[wena-suela]

Z tego, że nie postawiłaś granic i czują się uprawnione do komentowania twoich wyborów, udzielania rad.

[anilorak174]

Granice postawione. One doskonale wiedzą, że nic sobie z ich gledzenia nie zrobię. Ale pogadać muszą, ten typ tak ma. Tesciowa krytykuje wszystko, absolutnie wszystko, moja mama ciągle się martwi, ale to jej problem, nie mój.
A przyszywana tesciowa jak czasem wyskoczy z jakąś uwaga czy teorią to tylko uśmiechnąć się pozostaje.

[nostalgia81]

no to skoro tak mają, to się odbiją od granicy i tyle

[anilorak174]

I się odbiły.
Z mężem mieliśmy ubaw z tych reakcji.

[nostalgia81]

A jakiej reakcji oczekujesz? To takie klasyczne "bla,bla martwie sie"
Niech ci przeleci przez uszy i tyle.

[anilorak174]

I przelatuje. Po prostu zdziwiło mnie nasilenie tych reakcji.

[heca7]

Wiem, że ematka nie lubi kabaretów ale ten akurat pasuje tematycznie
www.youtube.com/watch?v=I3EeLWfB4Fg

[furiatka_wariatka]

To takie zamartwianie się po prostu, moja babcia zawsze miała takie teksty, mama również. Jedyna różnica, że one na prawdę się martwiły, że coś może się stać w podróży albo na wyjeździe, raczej o męża pozostawione go w domu by się nie martwiły. Niestety przekazały mi swoje leki, i ja też przed każdym wyjazdem z dzieckiem się martwię, że coś się stanie, ale nie mówię tego na głos.

[heca7]

Mam to samo od lat
Jak jechaliśmy do Grecji podczas kryzysu w Grecji teść nam powiedział, że męża okradną a mnie zgwałcą Jak jechaliśmy do Albanii to do ostatniej chwili myśleli, że zrezygnujemy bo tam niebezpiecznie i to tylko taki żart. Jak pojechaliśmy do Rumunii to dziadek nie mógł uwierzyć "bo kto teraz do Rumunii jeździ?!". Mąż nic nie powiedział ojcu i jak wnuki przyszły na obiad to myślał, że żartują. Mąż miał chyba 20 nieodebranych telefonów od ojca, myślał, że coś się stało. Teściowa wiedziała dokąd jedziemy ale też ... nie uwierzyła
Albo - po co budujecie dom (weekendowy) na Warmii?! Nie lepiej kupić działkę bliżej domu na Mazowszu, tu też jest ładnie. Po co mam kupować działkę koło domu skoro mieszkam na Mazowszu?!

[demono2004]

Robisz coś, na co one nie mogły sobie nigdy pozwolić bądź im na takie "ekskapady" nie udzielano zgody. Kobiety takie są, ze je jeśli one w zyciu miały/mają źle, ty nie mozesz mieć od nich lepiej

[majaa]

E tam, takie babciowe zamartwianie to normalka, nie przejmuj się. Jedyne, na co ja bym pewnie jakoś zareagowała, to te uwagi odnośnie męża. Wkurza mnie robienie z dorosłego faceta i ojca dzieciom nieporadnego chłopczyka, który bez permanentnej opieki pewnikiem marnie zginie.

[palacinka2020]

W zyciu nie mialam takich komentarzy. Jezdzilam sama z dzieckiem samolotem, pociagiem, autobusem...

[wzosia]

Pocieszyć?
Jak dziecię było małe (roczek z ogonkiem) to umówiliśmy się z mężem, że każde z nas jedzie na tydzień na odpoczynek wg własnego uznania z przyjaciółmi. Pierwszy był mój mąż który z kolegami pojechał na rowery.
Moja mama z teściami = ach, taki wyjazd to dobry pomysł, ładowanie baterii ble bleble.
Miesiąc później była moja kolej. Z koleżanką (też majacą dziecko w podobnym wieku) zdecydowałayśmy się na tydzień w górach.
Moja mama z teściami = ALE JAK TO? Kto zostanie z dzieckiem? Z OJCEM je zostawisz? A przygotujesz im jedzenie na cały tydzień? A co jeśli dziecko zachoruje? Zostawisz dziecko samo?

Dodam, że mój mąż ogarniety, dziecka się nie boi, on zawsze wstawał w nocy. Gotować też potrafi a jako, że jest pedantem to dziecko przez ten tydzień chodziło czyściutkie jak nigdy. Jak tylko się poplamiła to była przebrana a pranie codziennie zrobione aby na ubrankach plamy nie zostały.

Wyjechałam. teściowa ochłonęła i jako jedyna później przyznała, że zazdrości odwagi bo ona też marzyła aby pojechac gdzieś samej ale bała się.

[iwoniaw]

Nie wiem, ale kiedyś spotkalam się z podobną reakcją ze strony calkiem obcej kobiety, przypadkowej współpasazerki w pociagu. Jechalam z dwuletnim dzieckiem i walizką do kurortu z utwardzonymi drogami, komunikacją zbiorową i taksówkami. Nie wiem, kto byl w większym szoku i niedowierzaniu - ona, że ja tak SAMA Z DZIECKIEM jadę, nikt mnie nie odprowadza do pociągu i nie odbiera na miejscu, jak ja sobie z walizką i opieką sama jedna dam radę, ona by w życiu tak corki ani synowej nie puściła, jej mąż też by w zyciu jej tak nie pozwolił - czy ja, całym tym wywodem 😉 Zatem bywa, no cóż poradzić.

[palacinka2020]

Gdzie wy spotykacie tych ludzi? Jechalam pociagiem, busem a potem samolotem z mala corka, duzym plecakiem i ciazowym brzuchem, nikt nie skomentowal.

[iwoniaw]

palacinka2020 napisała:

> Gdzie wy spotykacie tych ludzi? Jechalam pociagiem, busem a potem samolotem z m
> ala corka, duzym plecakiem i ciazowym brzuchem, nikt nie skomentowal.

No ja akurat w PKP, acz uczciwie zaznaczam, że raz mi się to zdarzyło i było to naście lat temu.

[naturella]

Mnie teściowa obgadała do swojej córki w sprawie wyjazdów - że po co my tak jeździmy, że tylko pieniądze wydajemy, że chyba za dużo mamy. Że A. (mój mąż), to na pewno wolałby w domu posiedzieć, ale jeździ przez te Naturelli fanaberie, żeby się przypodobać. Że jeszcze dziecko chore na wyjazd ciągniemy (dziecko lat 12 miało końcówkę kataru).

Tak mnie to wkurzyło i dodatkowo było taką ostatnią kroplą, że przestałam teściów wtedy odwiedzać i odbierac telefony od teściowej. A było to w 2019 roku.

[dni_minione]

Standard również u mojej matki. Jestem już bardzo zmęczona byciem obarczaną od 43 lat jej stanami lękowymi związanymi z moim bezpieczeństwem, zdrowiem i bóg wie czym jeszcze, a potem podwójnie tym samym na temat jej wnuka. Mam tego tak serdecznie dość, że coraz częściej nie słucham potulnie ani nie puszczam mimo uszu, tylko jej krótko i mało sympatycznie uzmysławiam, że to co robi nie jest uroczą troską tylko toksycznym obciążaniem mnie jej prywatnymi fobiami. To jej paplanie nie ma szans w czymkolwiek pomóc, cokolwiek zmienić, skoro już nad to morze pociągiem jadę, a tylko robi mi błoto w mózgu i zmniejsza radość z moich wyborów. I tak przez 43 lata.

[nostalgia81]

Po tym wątku bardzo doceniam moją mamę. Nie obarcza mnie swoimi lękami, a często zazdrości i sama chciałaby z nami jechać. Często z nią i jej wnuczką a moją córą jeżdzę sama w Polskę czy za granicę i zero takich uwag. A tesciowa tylko kwituje "o, no i fajnie, fajnie" .Naprawdę, doceniam je pod tym kątem bardzo.

[geez_louise]

Starosc, mniejsza odporność na stres.

Moi rodzice byli prawdziwymi harkorami. Ojciec woził nas zastavą i polonezem ponad 1000 km ciągiem, z pieniędzmi na styk, namiotem,papierową mapą i znając tylko rosyjski i niemiecki, moja mama w 6 miesiącu ciąży z dużym plecakiem na plecach, mną 10-letnia i dwójką drobiazgu za raczki podróżowała pociągiem przez cała Polskę, wiecznie byliśmy wciągani przez żołnierzy przez okno do pociagu, naprawialiśmy samochód na poboczu i inne tego typu przygody, a teraz tygodniami przezywają, że lecimy samolotem do drogiego hotelu, mając pieniądze na koncie, ubezpieczenia podróżne, gps i telefony komórkowe.

[zaczarowanyogrod]

Ja jechałam sama, a mama już że może gdzieś bliżej, nie chodź po nocy, ojciec wypijaj napój do końca ja nie planowałam nic pić tylko swoją wodę w butelce. Mama czy ja się tam nie zgubię, nie utopię, czy mnie nikt nie okradnie. Skończyło się jak jej powiedziałam to jedz ze mną. Jeszcze jej siostra przygadała.
Siostra za to była w miejscu gdzie jej teściowa i chcieli zwiedzać a nie tylko siedzieć na plaży to też ta teściowa odradzała zwiedzanie bo korki, kolejki, daleko, męczenie dziecka, paliwa duzo pojdzie, coś tam jeszcze. Zeby dziecko ubrali bo tu zimniej niż u nas. Ciągnęła ich na suchy piasek nie rozumiejąc ze dziecko chce pochodzić po wodzie i robić babki gdzie z suchego nie wyjdą. Nie rozumiała tego że ich nie obchodzi że dziecko się wybrudzi, bo nie po to przyjechali żeby siedzieć.
Jeszcze powiedzieli ze się ze mną spotkają bo przyjechałam w miejsce coś około 70 km od nich, ale chcieli na dzień jak się dowiedzieli. To mówiła jak to sama, nie bała się, tak bez wycieczki.
U moich rodziców to było się martwienie, bo w ich myślach to jestem dzieckiem. U teściowej siostry to to że chciała chyba być wszechwiedzaca i madrzejsza, bo potem była zdziwiona że tyle zwiedzili, nie było nie wiadomo jakich korków, dziecku się podobało.
A o mnie to w sumie nie wiem po co się pytała.
Może u Ciebie też zamartwianie i chęć bycia mądrzejszą od Ciebie. Bo oni wszystko wiedzą lepiej.

[21mada]

Większość ludzi to mentalne dzieci które boją się ruszyć poza miejsce zamieszkania.

[jammer1974]

Wiekszosc to mentalnie dzieci. To fakt. Ale strach przed ruszeniem sie z miejsca zamieszkania to raczej fobia niz niedojrzalosc.

[jammer1974]

Nie wiem skad takie reakcja. Nigdy nie spotkalam sie z takimi.

[carry.2]

Wysłałam 13,5 latka do taty, za granicę, na całe wakacje.
Prawie cała rodzina ma mi to za złe.
A to, że przez resztę roku ja SAMA opiekuję się dzieckiem - to pikuś, norma, tak ma być