Brzuch stresowy - jak to działa?

[turzyca]

Czytam sobie właśnie "dlaczego zebry nie mają wrzodów" (bardzo polecam lekturę, swoją drogą) i w końcu zrozumiałam, w jaki sposób powstaje otyłość brzuszna i dlaczego jest tak niebezpieczna.

Ale brakuje mi kawałka układanki i nie mogę odnaleźć odpowiedzi. Wyobraźmy sobie kobietę, która w swoim życiu ma jakieś tam wahania wagi, ale ogólnie zachowuje tę samą sylwetkę gruszki, kręgla czy klepsydry - idzie jej w boczki i z tych boczków spada. Nawet gdy ma nadwagę, to jej talia nie przekracza magicznych 80 cm. Teraz poddajemy ją długotrwałemu stresowi - rodzic ma raka, dziecko ma problemy w szkole, a mąż okazał się szują, wyprowadził się do flamy i wnioskuje o rozwód z winy żony. W wyniku tego długotrwałego potężnego stresu kobieta tyje w brzuchu. Przy tej samej wadze, co wcześniej, ma 100 cm w talii.
I teraz co dalej?
Wszyscy mówią, że nie da się spalić tłuszczu w wybranym miejscu, że chudnie się równomiernie. Jeśli ona ma stracić po 20 cm w obwodach to będzie w niedowadze, a brzuch nadal będzie miała na granicy otyłości brzusznej. Teoretycznie ze wszystkimi konsekwencjami zdrowotnymi, ryzykiem cukrzycy, zawału, udaru i czego tam jeszcze.
Czy może jeśli nauczy się być tym tam kwiatem lotosu na tafli jeziora, to brak hormonów stresu pozwoli jednak schudnąć nierównomiernie, bardziej z brzucha?
Inaczej formułując: czy mąż szuja wraz z rakiem i polską szkołą na zawsze uszkodzili jej organizm, czy on może się jakoś zregenerować?
Za wszelkie rzeczowe odpowiedzi z góry dziękuję.

[suki-z-godzin]

kwiatem lotosu to niekoniecznie, ale znajdzie ćwiczenia na wybrane partie ciała na pewno.

[frntta666]

Ja przepraszam, ale to sie nie klei. Zeby miec 100 cm w talii przy tej samej wadze (!) musialaby utyc na brzuchu- a gdzie indziej schudnac. A jesli jednak nie "przy tej samej wadze"- to trzeba sie nauczyc walczyc ze stresem i madrze schudnac (czyli ruszajac sie i zdrowo jedzac). I nie bedzie miala zadnej niedowagi, tylko znow (!) prawidlowa wage.

[turzyca]

Mnie chodziło o to, że wagowo nie utyła znacznie więcej niż dotychczas się zdarzało, ale ten tłuszcz jej się inaczej rozłożył.

Niech będzie że ma 1,7 m wzrostu, dla prostszych obliczeń. Waży normalnie 66 kg. Po dziecku miała nadwagę i ważyła 80 kg. Przytyła ale mniej więcej równomiernie, WHR było takie samo, talia zdecydowanie poniżej 80 cm. Potem schudła do tych 66 kg, potem zmieniła pracę, siedzący tryb życia, przytyła do 72, WHR to samo, zaczęła się ruszać, wróciła do 66 kg, WHR nadal to samo. Może w międzyczasie schudła, może przytyła kilka kilo, ale niezależnie od wahań wagi, WHR mniej więcej takie samo i talia szczupła.
Teraz szuja plus szkoła plus rak spowodowali przytycie do 78 kg, ALE sylwetka się zmieniła, talia ma 100 cm, WHR jest w okolicy 1, a nawet stare ciuchy potwierdzają zmianę sylwetki, cisną w brzuch, na biuście łopocą, w biodrach i udach jest jeszcze luz.

Nawet nie wiem, jak tę sylwetkę opisać, bo klasyczne jabłko to nie jest, od tyłu nadal widać pełne biodra i uda oraz wcięcie w talii, ale od przodu/boku widać wyraźny, wystający, okrągły brzuch.

[frntta666]

Ale jakby schudla te 20 kg, to nie bedzie miec niedowagi, nie zniknie, dramatu nie bedzie. Oczywiscie, nie schudnie tylko z brzucha (takich czarow to nie ma), ale jak bedzie cwiczyc, madra diete wdrozy i nauczy sie technik relaksacyjnych, to obstawiam, ze sylwetka wroci do "niebrzuchatej" normy, choc moze juz nie do tej przed utyciem brzusznym. To tez jest mit, ze chudnie sie zawsze tyle samo w biodrach, brzuchu, biuscie- to jest indywidualne. W kazdym razie ja to widze tak, ze trzeba wypowiedziec wojne stresowi i nadmiarowym kilogramom- rownoczesnie. I powinno byc dobrze

[primula.alpicola]

Czytałam i często wracam, polecam.
Nie wiem, chyba musiałaby- ta kobieta- uregulować i ogarnąć ten stres oraz hormony; pewnie wtedy łatwiej schudnąć.
No i trzeba mięśnie robić, tę jakże niedocenianą tkankę.

[turzyca]

> trzeba mięśnie robić, tę jakże niedocenianą tkankę.

Tylko to niekoniecznie działa.
W ramach rozkmin zrobiłam sobie przegląd kobiet w otoczeniu bliższym i dalszym i zawiesiłam się na takiej mojej przyjaciółce. Jak ją poznałam, była przed menopauzą, w szczęśliwym małżeństwie i dobrej sytuacji finansowo-zawodowej, ze świrem na punkcie zdrowego żywienia, uprawiająca sport, zarówno na co dzień (rower jako ulubiony środek komunikacji), jak i jako hobby, wtedy akurat zaczęła biegać maratony, potem zapisała się do mojego klubu pływackiego i była w stanie pływać z grupą zaawansowaną mimo kiepskiej techniki, bo nadrabiała siłą i wytrzymałością. I jednocześnie miała właśnie taki okrągły brzuch, wiem, że spełniała kryterium otyłości brzusznej, bo załapała się na jakiś program dofinansowań przez kasę chorych w ramach profilaktyki skutków otyłości brzusznej.
Sądząc po zdjęciach, ten brzuch się u niej pojawił, gdy przeżyła koszmarną tragedię jakieś 15 lat wcześniej, co najmniej 6 lat po urodzeniu ostatniego dziecka.

I dlatego się zawiesiłam na tym, czy można odwrócić otyłość brzuszną. Bo mechanizm powstawania jest nieźle opisany, profilaktyka też. Ale co gdy ta otyłość już powstała? I szczególnie myślę o takich sytuacjach, gdy czynnik stresujący jest tak potężny, że wywala bezpieczniki. Nie można więc się na to przygotować, nie można tego czynnika uniknąć, profilaktyka zawodzi.

[primula.alpicola]

Niestety nie wiem, ale pytania zadajesz bardzo ciekawe.

[snakelilith]

turzyca napisała:


> I dlatego się zawiesiłam na tym, czy można odwrócić otyłość brzuszną. Bo mechan
> izm powstawania jest nieźle opisany, profilaktyka też. Ale co gdy ta otyłość ju
> ż powstała? I szczególnie myślę o takich sytuacjach, gdy czynnik stresujący jes
> t tak potężny, że wywala bezpieczniki.

Odwrócenie tej sytuacji wymaga na pewno walki na wielu frontach i może długo trwać, bo otyłość brzuszna to taki samonakręcający się mechanizm. Tłuszcz wisceralny ma negatywny wpływ na metabolizm i nie wystarczy wtedy schudnąć. Jak mamy już do czynienia z insulinoopprnością, albo nawet cukrzycą, to wymaga to może współpracy leakrza diabetologa, albo endokrynologa oraz dietetyka. Ale generalnie trzeba chcieć, być zmotywowanym, gotowym na zmiany i mieć sporo cierpliwości i samozaparcia. Na siłę nikogo nie uszczęśliwisz.

[thea19]

ja jestem takim przypadkiem, który całe życie miał szczupły brzuch a pewnego dnia zaczął tyć. Tylko dieta pomaga i to taka naprawdę konsekwentna bo brzuch chudnie zawsze na końcu. Stresy mam cały czas w uj wysokie od 10 lat, więc nie wiem czy da się wyjśc z dużego stresu zyciowego w nirwanę z gwarancją wieczności. Zawsze z tylu głowy będą latać niepokoje. Kortyzol badałam, mam w normie.

[snakelilith]

Niestety, ale z wiekiem i zmieniającymi się hormonami tłuszcz się trochę przemieszcza i bywa, że talia nieco się frąknie, a brzuch rośnie. Ale ciut bardziej miękki brzuch w okolicach 50 tki u ciągle szczupłej kobiety z dosyć wysokimi wymaganiami w stosunku do swego ciała, to jeszcze nie otyłość brzuszna.

[thea19]

Wiesz, u mnie to się zaczęło dziać po 30 zaraz po porodzie pierwszego bombelka. Jak w ciąży mi przybyło 20cm, tak po porodzie to zostało. Kazdy posiłek,nawet woda powodowały, że brzuch wyglądał jak w zaawansowanej ciąży. O ile biodra nie rosły, to brzuch owszem. Teraz mam wymiary przedciążowe ale brzuch dalej nie ten, wokół pępka luźna galaretka. Jeszcze muszę się suszyć a potem bardzo pilnować na masie. Figurę najwyraźniej odziedziczyłam po babci od strony matki - ona była taką kuleczką na chudych nóżkach. Pomyśleć, że przed ciążami byłam gruszką.

[bazia_morska]

Nie wyobrażam sobie 10 lat w ogromnym stresie

[thea19]

Takie życie bywa i nic nie poradzisz

[vivi86]

Dobry temat. A czy ktoś wie czy stresowy brzuch się leczy lekowo? Hormonalnie?

[wapaha]

Może schudnąć z brzucha -pizbywajac się tłuszczu trzewnego (a tu już nie tyle co kwiat lotosu co zbilansowana dieta przede wszystkim +sport )

[snakelilith]

Tak, może się zregenerować. Najpierw należałoby zredukować hormony stresu, bo to one (głównie kortyzol) mają niekorzystny wpłw na metabolizm i mogą powodować tzw. otyłość brzuszną. Do tego źródło stresu nawet nie musi w stu procentach zniknąć, bo to nasza reakacja na stres się liczy, a nie to kto i w jaki sposób nas wkurza.
Do redukcji stresu świetnie nadaje się:
1. aktywność fizyczna, ale nie taka robiona pod przymusem, bo to może oznaczać dodatkowy stres. Zwykle najlepsze są umiarkowane ćwiczenia kardio, ale w dłuższch fazach, czyli bieganie, pływanie, marsz, szybkie spacery, taniec, rower, tai chi.
2. techniki odprężające jak np. autogenny trening. Ważne zwłaszcza w kontekście poprawy jakości snu.
3. wspomaganie metabolizmu odpowiednie dietą. Tu odchudzanie i redukacja kalorii mogą być nawet kontraporduktywne, bo oznczają jeszcze więcej stresu i pogorszenie metabolizmu. Najlepsza byłaby (prawie) normalnie kaloryczna, ale niskoinsulinowa dieta.
4. w ramach możliwości terapia poznawczo-behawioralna w celu zmiany pewnych mechnizmów myślowych i zachowań, tak by wzmocnić się mentalnie i poprawić rezyliencję. Także do nauki kompetencji, które mogą pomóc w konfliktach społecznych i zredukować poziom stresu.

[is-laura]

Czy to jest sytuacja hipotetyczna czy piszesz i konkretnej osobie? Jeśli o konkretnej, to przyczyną takiego brzucha mogą być poważne choroby, np rak jajnika długo nie daje żadnych objawów poza powiększaniem się obwodu brzucha.