Jak przestać się cykać puścić dziecko

[nellamari]

Do sklepu / na stadion / do kolegi obok ?

Czyli jak odpuścić kontrolę, no jak ?

[thank_you]

A ile lat ma dziecko?

[nellamari]

Za dwa miesiące 9.

[thank_you]

Mieszkacie w jakimś miejscu z drogami szybkiego ruchu? Czego sie boisz? Moze jak to określisz, to bedzie Ci łatwiej?

Dzieci wdraża sie do samodzielności stopniowo. Przydatne są rożne gadżety (telefon/zegarek z karta sim i możliwością podglądania lokalizacji; airtag).

Daleko ma szkołę?

[nellamari]

Mieszkamy na przedmieściach, dzielnica jest spokojna, ale jest właśnie jedna przelotowa ulica, na której zdarzają się mistrzowie kierownicy 70km/h

Najbardziej boje się, ze gdzieś spanikuje / zagapi się i ktoś go rozjedzie. To lęk numer jeden.
Lęk numer dwa to jakieś nieokreślone, nieprzewidywalne zdarzenia związane z obcymi dorosłymi .

[thank_you]

A jak Twoje dziecko jak daleko ma do szkoly?

Jaki ma charakter? Uczycie go od małego zasad ruchu drogowego? Ja mojemu wkładałam i wkładam do głowy (mimo iz ma juz 11 lat) - ze zielone światło do niczego go nie uprawnia, to tylko sygnał, ze byc moze auta mu ustąpią. Ze w zderzeniu z masą nie ma
Żadnych szans. Przed przejściami zawsze schodzi sie z roweru, nie ma żadnych wyjątków. Przechodzi sie zawsze w dozwolonym miejscu. Koło domu mam niebezpieczne przejście (luk i za chwilę pasy) - ma zakaz poruszania się tamtędy.
Moj na początku swoich samodzielnych wypraw
Miał prawo wejścia na jezdnie tylko w
Sytuacji braku auta na horyzoncie. Sprawdzany był wielokrotnie (czy dobrze przechodzi), na placu zabaw (kiedyś przez kolegę ojca i raz przez mojego znajomego).

Jeśli zna zasady ruchu drogowego i nie ma
Jakiegoś ADHD/nie myśli non stop o niebieskich migdałach,
To powinnaś pozwalać mu na samodzielność
A swoje problemy przepracować. Myślę, że w rodzicielstwo generalnie wpisany jest lęk o zdrowie i życie progenitury, ale
Tych lekow nie mamy przekładać na
Nasze dzieci.

[nellamari]

Moj na początku swoich samodzielnych wypraw
Miał prawo wejścia na jezdnie tylko w
Sytuacji braku auta na horyzoncie.


To jest dobre,


Mój jest dość odpowiedzialny i można mu zaufać, chyba ze jakaś nieprzewidziana sytuacja do zdestabilizuje

[pyza-wedrowniczka]

Mój to w ogóle na początku samodzielnych wypraw był 10x ostrożniejszy niż ze mną. Rozglądał się 5 razy, jak samochód byl nawet daleko, to nie wchodzil, wolał iść dalej do świateł niż przechodzić bez nich krótszą drogą. Jeśli twój nie jest roztrzepany i brawurowy, to może też tak będzie miał.

[thank_you]

To sprawdz go w nieprzewidywalnych sytuacjach. Chodzicie na spacery? Jeździcie rowerem?

[nellamari]

Rowery i deska, jeździ ze mną odkąd miał cztery lata, na dalekie trasy bez problemu, zasady zna, teoretycznie jest przygotowany, ale jak zachowa się na wprost grupy podpitych nastolatków albo pana „policjanta” czy innej pani, która chce mu pokazać małego kotka - nie wiem. I się cykam, chociaż zdecydowanie nie jestem jakoś lękowa tak ogólnie.

Jeśli chodzi o ruch drogowy to w sumie kombinując kilka rad forumek powinno być ok. Teraz mi zostali obcy - a zdarzają się różni, raczej nie lokalsi.

[thank_you]

A jak z nim rozmawiasz nt. obcych? Moj wie, ze nikt nigdy nie bedzie próbował zaproponowac mu podwozki do mamy,
Która nagle znalazła sie w szpitalu. Żadnych piesków itp. - wie, ze to zły człowiek i trzeba wiać - do sklepu czy gdzieś do ludzi. Mieliśmy swego czasu hasło.

Grupę pijanych nastolatków należy omijać szerokim łukiem lub sie wycofać.
Kupiłabym mu air tag i telefon na guziki.

I poszłabym wielokrotnie do tego sklepu i do innych miejsc i nie dowodziła spacerem - niech syn przejmie odpowiedzialnosc za doprowadzenie do celu w dobrym zdrowiu i orzy zyciu 😄

[nellamari]

No właśnie tak uskuteczniamy te spacery teraz, on idzie przodem a ja się ciągnę gdzieś z tyłu, ale mam go ciagle na oku. Dobijamy do stadionu ( bo w sumie na tym mu najbardziej zależy), ja się rozglądam czy wszystko OK ( jest trener, jest grupa) i się zawijam i wracam 2h później. Stoi i czeka jak skala koło bieżni, jest wytresowany i nie do ruszenia, bo już matka dobrego kolegi próbowała i ponoć ani drgnął

Z drugiej strony mimo retoryki „obcego pana” jest dość towarzyski i mógłby dać się złapać na „pomocnika”, typu ojojoj upadłem na rowerze pomóż mi wstać albo ja biedna zgubiłam się, gdzie jest biblioteka etc zwłaszcza jeśli byłby to nastolatek / starszy dzieciak, a nie dorosły. Tak sobie gdybam.

[pade]

To może wytłumacz mu, że na samodzielnego pomocnika jest za mały? Że pomóc można wzywając kogoś dorosłego, albo dużo starszego od niego?

[nellamari]

Dobry trop. Muszę to przemyśleć, bo to jest jego słaby punkt, może dać się wkręcić w coś nieoczywistego… sama nie wiem w co do końca, ale widuję ( rzadko, ale jednak) takie grupki na skuterach, które mi się średnio podobają, czasami mam wrażenie że są naćpani. W każdym razie nie mieszkają tutaj, bo nie znam ich „ z twarzy”.

Do psów się nie zbliża, do pijaczków tez nie, do wody nie wlezie, nie zgubi się, bo teren zna, do obcego domu nie pójdzie, no ale nie ma co się oszukiwać, to jest jeszcze małe dziecko i to widać, bo ledwo dobija do 130 cm, spi z pluszakiem i jeździ w foteliku, wiec lażący samopas może być łatwym celem.

Rany.

[krolewska.asma]

Jejku
Tym bardziej po co na sile chcesz go puszczać samego ????
Korzystaj ze mały i jest dzieckiem
Jak nie będzie chciał to ci wyraźnie powie
A jak go porwie jakaś raszpla i zaciągnie do ołtarza to możesz go E ogole przestać widywać
Mysl długofalowo

[thank_you]

To powiedz, ze nie ma odstępstw, bo ludzie wymyślają rożne rzeczy, np. Udają wnuczka by okraść obca babcie.

[nellamari]

Chyba pójdę w kierunku, żeby nie gadać z nikim. Po prostu nikim, tylko przedostać się bezpośrednio z punktu A do punktu B w czasie C.

Po lekturze tego wątku widzę że jednak bez technologii się nie obędzie.

[thank_you]

Technologia nie jest niczym złym tylko dziecko musi wiedzieć, do czego służy. Do kontaktu. Kropka.

[igge]

To odpuszczanie kontroli to proces. Musisz odpuścić bo jest to dobre rozwojowo dla dziecka. Z cykaniem się gorzej . Ale zmuś się.
Mnie kiedyś młodsze dziecko kategorycznie kazało przestać się cykać o nie. Nie cykać się kiedy wsiada na konia ( upadek ze złamanym nosem już wtedy był za nami). Cykanie się rodzica dokłada ciężaru na barki malca. Musi on wtedy i opanować własny ewentualny lęk przed czymś trudnym i dodatkowo unieść strach rodzica. To podwaja trudność.
Skarcona przez progeniturę z dnia na dzień rzeczywiście odpuściłam sobie swój lęk, żeby nie stresować dzieciaka. Na razie większych konnych wypadków nie było ( minęły lata) choć upadki z rzadka jednak się zdarzają.


Moje dziecko też puściłam w wieku 9 lat samo ( z pluszowym ulubionym misiem ) na obóz sportowy kilkaset km od nas. Na 2 tygodnie.

A po 2 dniach, nie wytrzymałam, wykupiliśmy nocleg gdzieś tam blisko, wskoczyliśmy z mężem w auto i odwiedziliśmy naszego pływaka.
Myśleliśmy, że to tylko my jesteśmy takimi szalonymi rodzicami, ale na miejscu okazało się, że co najmniej kilkoro innych rodziców dzieciaków z grupy zrobiło dokładnie to samo.

[q_fla]

Słabo mi się robi jak was czytam. Zero zaufania. Nie chciałabym być waszym dzieckiem, macie cechy kontrolera przemocowca.

[bei]

Może kup zegarek z możliwością śledzenia lokalizacji, albo podsłuchem .

[bei]

Dla swojego komfortu psychicznego.

[nellamari]

Teoretycznie dobry pomysł, ale praktycznie raczej mnie nie uspokoi.

[q_fla]

Jprdle... 🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️

[kotejka]

ufac dziecku - to po pierwsze
miec pewnosc, ze zna i stosuje wszelkie zasady bezpieczenstwa
wyobrazni uczymy od pieluch
ze w kazdej chwili ma z toba kontakt
u mnie jest swieta zasada - od mamy odbieramy zawsze
na caly swiat wplywu nie masz, niestety
ale innego swiata nie ma, musi sie dziecko nauczyc zyc w tym i ty tez, bo zwariujesz

[nellamari]

u mnie jest swieta zasada - od mamy odbieramy zawsze


Dobre, notuję na przyszłość, bo na razie nie posiada telefonu

[atoness]

Nie zaczynać od przestania się cykać, tylko od puszczania na cykająco. Okaże się, że wszyscy przeżyli, i cykania się będzie coraz mniej.

[black_magic_women]

atoness napisała:

> Nie zaczynać od przestania się cykać, tylko od puszczania na cykająco.

Wdrażam od 2 miesięcy, nie zawszee jest łatwo, ale próbujemy. Na szczęście mąż jest spokojniejszy przynajmniej na zewnątrz i to on wypycha syna (4klasa).

[atoness]

Jestem z tobą. Nie jest łatwo, pewnie. Można żyć jak Kali: Kali bać się, ale Kali pójść. Można się też ograniczać do bania. Dla mnie wybór jest jasny.

[q_fla]

Amen.

[aqua48]

A do szkoły chodzi sam? Zacznij od najbliższego sklepu, a potem niech idzie do kolegi. Na stadion nawet piętnastolatka bałabym się puścić samego.

[nellamari]

Nie, do szkoły wszyscy są wożeni, nikt w jego klasie nie chodzi sam.

Do sklepu chce iść sam, ale po drodze jest jedna bardzo ruchliwa ulica bez świateł.

No ja właśnie od stadionu chciałam zacząć, bo może iść tylko chodnikiem i to jest 5 minut od domu i tam ma tenisa.

[szarmszejk123]

Jaki stadion ty masz na myśli?
Boisko?
No to na boisko bym chyba pusciła:p

[nellamari]

No stadion osiedlowy, taki bardzo duży z bieżnią, boiskami do rugby, piłki, żużlem, kortami i skate parkiem.

[szarmszejk123]

A to w takim razie zależy jakie towarzystwo się tam kręci.

[szeptucha.z.malucha]

Ale na swój czemu nie. Stadion zabrzmiał jakby wybierał się na mecz Legii.

[alicia033]

nellamari napisała:

> Do sklepu / na stadion / do kolegi obok ?

Normalnie.

> Czyli jak odpuścić kontrolę, no jak ?

kierunek: psychoterapeuta.

[szarmszejk123]

Na stadion to chyba jeszcze za młody jednak ?:p

U mnie puszczają samopas zupełnie małe dzieci, takie 5-6lat, idą sobie same na plac zabaw do okolicznego parku i jestem jedną z niewielu matek, które tego nie robią. Nie wiem kiedy zacznę, ale na mój gust 6 lat to za wcześnie.

[krolewska.asma]

Ekstra
Ostatnio taki chłopczyk zapadł się pod ziemie we Francji a inny w Niemczech został zasztyletowany

[szarmszejk123]

Na moim osiedlu rok temu zwyrol porwał dziewięciolatka, zgwałcił I zabił, ale ludzie i tak puszczaja małe dzieci same.

[krolewska.asma]

Przeraża mnie to że takie historie w ogóle nie trafia ją do ludzi

autorka wątku jest bardziej skoncentrowana na sobie , na swoich uczuciach ,Na swoich potrzebach , na swoim widzimisię niż na bezpieczeństwie dziecka

Szok

[szarmszejk123]

Mnie najbardziej dziwi, że te same dzieci, które popołudniami są puszczane samopas, do szkoły i ze szkoły ( czyli w czasie, kiedy na ulicy jest bezpieczniej, bo dużo ludzi chodzi, matki z dziećmi, ludzie z psami) są prowadzane za rączkę.
Gdzie tu logika?

[szafireczek]

Do kolegi obok, to chyba bez problemu - gdzieś dalej - po obserwacji, jak sobie radzi z uważnością.

[princesswhitewolf]

A w jakim kraju mieszkasz? W Uk dopiero w wieku ok 11 lat chodza sami do szkoly

[nellamari]

W FR. Tutaj do szkoły tez większość zaczyna samodzielnie chodzić ok 11/12 lat.

[princesswhitewolf]

aaa to jak 9 lat to masz jeszcze spokojnie 2 lata do cykania. Ja sie cykalam do 10 lat i 9 miesiecy. Teraz pozwalam z psem bo na widok psa wszyscy wielkie kolo zataczaja. No i do szkoly ale tez nie codziennie.

[thank_you]

I co sie robi z takim 12-latkiem? Odprowadza go do kolegi do domu?

[nellamari]

12latki zazwyczaj mają już telefony. Żaden ze znanych mi 8/9/10 latków telefonu nie ma. We francuskiej szkole jest zakaz. Zegarków z GPS tez.

[pade]

Ale u Was fajnie

[princesswhitewolf]

Moje dziecko.mialo telefon od 9 rz ale nawet teraz w wieku prawie 11 lat nie wolno go uzywac w szkole. Za rok od klasy 7 mej mozna

[krolewska.asma]

W polskiej szkole chyba nie można używać

[szeptucha.z.malucha]

Ale zakaz posiadania czy używania w szkole?

[princesswhitewolf]

w szkole trzeba wsadzic do szuflady

[nellamari]

Zakaz posiadania w sensie zakaz wnoszenia na teren szkoły. Nie mają żadnych szafek, a to, co w plecaku podlega kontroli ( oraz żadnego jedzenia, skakanek, zabawek etc)

Ten zakaz obowiązuje tez w gimnazjum i liceum, ale tam już mają szafki

[szeptucha.z.malucha]

No, tak, wszystko jest groźne, nawet kanapka. Straszny ten świat.

[nellamari]

Te zakazane kanapki to z jednej strony liberté, egalité, fraternité ( że nie każdy ma / ma takie same), a z drugiej strony walka z nadwagą u dzieci, które nosiły masowo kinderki.

Na plus mają zawsze 2h przerwy na obiad ( dom albo stołówka). Na minus: polskie stołówkowe żarcie było lepsze, do tej pory czule wspominam podstawówkowe garkuchnię i ziemniaczane puree.

[thank_you]

U nas tez jest zakaz korzystania, dopiero za bramami szkoły. Ale dzieci korzystają, zeby skontaktowac sie z rodzicami, bo wracają same (moj - rowerem). Posiadanie telefonu to nie jedt obowiazek ogladania yt czy korzystania z innych aplikacji.

[1matka-polka]

Iść na terapię, żeby przestać robić dziecku krzywdę.

[princesswhitewolf]

Przeciez nie wiesz gdzie mieszka. Jak ruchliwa ulica, jak daleko do tego sklepu

[szafireczek]

No właśnie napisała że do sklepu właśnie taka ulica i to bez świateł - jeśli mieszka w PL, to przy dobrej widoczności i noszeniu odblasków to nawet dla dorosłego to ryzyko

[princesswhitewolf]

no wlasnie, wszystkim sie wydaje ze wszedzie tak samo jest, a okolicznosci tej drogi moga byc zupelnie inne. Ludzie mieszkaja na wsi, na ruchliwych ulicach miasta, maja 2 km i maja 7 km i maja 300 metrow do szkoly.

[q_fla]

szafireczek napisała:

> No właśnie napisała że do sklepu właśnie taka ulica i to bez świateł - jeśli mi
> eszka w PL, to przy dobrej widoczności i noszeniu odblasków to nawet dla dorosł
> ego to ryzyko

😂😂😂😂😂

[jkl13]

Normalnie. Otwierasz drzwi, dajesz dziecku buziaka i mówisz "idź, nie bój się, na pewno sobie poradzisz, wierzę w ciebie".
A potem to samo powtarzasz sobie przed lustrem w domu po drugiej stronie drzwi. Jak to nie pomaga, wtedy terapia - dla ciebie.

[aagnes]

Zapytaj sie, bo może juz dawno sam wszędzie był. Tak bylo z moją córką. CHodziliśmy za nią, przeżywalismy, ze sama jedzie pierwszy raz do galerii handlowej, idzie dalej sama do koleżanki, do sklepu... miala sie meldowac jak dojedzie itd. a potem nam powiedziala, ze juz wszedzie sama była.

[ritual2019]

A co dziecko na to? Jaki jest jego poziom dojrzalosci, rozumie instrukcje, jak skomplikowane itd? Jak samo dziecko sie z tym czuje? Czy jedyne zagrozenie to ruch drogowy? Jest wiele czynnikow ktore sie bierze pod uwage podejmujac takie decyzje.

[nellamari]

Ruch drogowy i różne kręcące się elementy, mieszkamy pod dużym miastem. Ciężko mi wykalibrować rzeczywiste zagrożenie .

[bi_scotti]

Tez mialam obsession przechodzenia przez ulice. Z tym, ze problem byl taki, ze mieszkalismy w rejonie, w ktorym jedzilo mnostwo seniors, wiekszosc wielgachnymi samochodami Wiec mialam wizje, ze tej mojej malenkiej Najstarszej nawet nie zobacza Sure, ograniczenie predkosci bylo 40 km/h i wiekszosc seniors seriously przestrzagala ale nawet z tak niewielka predkoscia mozna zrobic nieduzej dziewuszce wielka krzywde. Moje obawy to byl moj problem i jej samodzielnosc to tez byl moj problem Zaczela chodzic pod local school skad brala school bus do swojej szkoly w Grade 3 czyli majac 9 lat, jej 6letni brat byl podwozony do jego szkoly (innej). Nacwiczylismy sie patrzenia w prawo-lewo-znowu w prawo, ze szkoda gadac. She was amazing Taka byla z nami (rodzicami) cierpliwa dla naszych obaw i miliona ostrzezen, pelny spokoj - byla w tym chyba dojrzalsza niz my Kiedys trzeba odpuscic, no other way. The next challenge - driving ... ale to Cie czeka dopiero za kilka lat
Daj synkowi szanse, niech idzie na ten stadion, nie Ci potem opowie o swojej drodze. Tej mentalnej pepowiny sie nie odcina, ja sie rozciaga, rozciaga, rozciaga az ktoregos dnia sama peka i ups ... masz dorosle dziecko Good luck. Cheers.

[asfiksja]

Moje dziecko w tym wieku wzięło z koleżanką kalosze i poszło zwiedzać pobliską rzeczkę. Wprawdzie nic się nie stało, ale nie jest to jeszcze wiek pełnego używania rozumu. Same w tłum na stadionie na szczęście nigdy nie poszły.

[igge]

A moje poprosiło nas o kupno siekiery. Myślałam, że zejdę na zawał.
Okazało się, że z grupką kolegów i koleżanek budowali domek na drzewie w lesie niedaleko od naszego domu.

[mandelis]

Po kawaleczku.

[ga-ti]

Moje zaczynało w wakacje, ale nie samo, ze starszą koleżanką. Na plac zabaw, do pobliskiej żabki, dalej biedronki, dalej lodziarni i tak powolutku coraz dalej. Później wybrało się samo i dało radę.
Mam jedno kiepskie przejście, pasy niemal na skrzyżowaniu, ruch w strategicznych godzinach duży i brak świateł. Stara się omijać, szukamy innej trasy.
Trzeba się przygotować psychicznie i zacząć małymi kroczkami.

[dwa_kubki_herbaty]

Do kolegi obok, pozwoliłabym, na stadion przez ruchliwą ulicę - nie.
Do sklepu - po co?

[nellamari]

Kupić świeżą bagietkę na śniadanie. Uwielbia robić kanapki.

[netlii]

Tak właściwie to on zaczyna się dopominać swobody i zaufania, czy wręcz przeciwnie jest pełen obaw i lęków i zamierzasz go stopniowo wdrażać do życia?
Jeśli czuje dyskomfort to nie jestem w stanie doradzić nic ponad to by miało to miejsce etapami i nie wszystko jednocześnie jeśli dajmy na to droga do szkoły wydaje się łatwiejsza to zacznijmy od tego elementu itd.

Natomiast jeśli blokada dotyczy Ciebie to jakie są powody? Czy gdy go obserwowałaś jest przykładowo rozkojarzony na przejściu dla pieszych, nie zważa na sygnalizacje świetlną? Jakoś tak czuje, że coś musi stać za tym lękiem.
Jeśli o mnie chodzi to mój ma sporo pule samodzielności. Wychodzę z założenia, że ja miałam w jego wieku mieszkając na znacznie większym osiedlu (i z mojej perspektywy niebezpieczniejszym) relatywnie sporo swobody to i nie chce jego hamować. Przy czym zanim proces się rozpoczął to w trakcie około kilometrowej drogi do szkoły baczna kontrola jak radzi sobie na przejściach idąc ze mną, jeśli w godzinach popołudniowych zapowiedział, że idzie na boisko to ja akurat też za pół godzinki musiałam wyjść akurat w kierunku sąsiadującego marketu i przypadkiem donieść wodę

[nellamari]

Moja blokada dotyczy mojej nadmiernej wyobraźni zapewne. Oraz etapu rozwojowego kiedy niespełna 9-latek jest jednocześnie duży i mały…

Ja oczywiście byłam wielkomiejskim dzieckiem kluczowym, ale jednak świadomość zagrożeń w latach 80-tych była trochę inna. No i nie wszystkim udało się dotrwać w jednym kawałku do teraz.

[szeptucha.z.malucha]

Ja podchodzę do tego tak, ze nie mam wpływu na wszystko, nie obronie dziecka przed całym złem tego świata. Wyposażam w umiejętności, wiedzę i liczę na szczęście.Ryzyko życia. Pod moją opieką dziecku też może coś się stać.
Gdybym całkowicie ograniczała, zniszczyłabym życie rzeczonemu dziecku w inny sposób.

[netlii]

Mam więc inne podejście.
Również jestem przedstawicielką pokolenia kluczowego, ale z lat 90.
Czyli okresu gdy w Warszawie skokowo wzrosło natężenie ruchu, gdyż kształtowało się pierwsze pokolenie, wktórym samochód przestał być dobrem luksusowym a jednocześnie nie miał kto nauczyć zachowania na drodze co było widać w statystykach. Pomijam, że infrastruktura nie nadążała i przejścia dla pieszych były, ale bez świateł a prawko się kupowało. O przestępczości zorganizowanej na osiedlach i wojnie gangów nawet nie wspominam. Idąc po pewnych trasach normą było spotkanie strzykawki, a na boisku szkolnym typowym zwyczajem omijanie na rolkach rozbitego szkła.

Z obserwacji uważam, że syn z zachowania przypomina mnie gdy byłam w jego wieku. Skoro i ja bez szwanku (nie bezproblemowo) w dużo cięższych czasach eksplorowałam świat to i też nie zamierzam jemu tego zabraniać.

[krolewska.asma]

Jeśli masz jedynaka to po co masz odpuszczać nie rozumiem?????

[cegehana]

Zacznij cykac się, że dziecko zacznie Cię postrzegać jako toksyczną, opresyjna matkę. Opisze kiedyś na forum, ze nie mogło samo pójść nawet do sklepu po gumy i dostanie poradę "zerwij kontakt i idź na terapię". Piszę to trochę w tonie żartu, ale zagrożenie, ze przez nadmierną kontrolę wpedzisz dziecko w duże kłopoty, może na całe życie (lęki, problemy z relacjami społecznymi, kompensacja) jest jak najbardziej realne tak jak realne jest zagrożenie ze np. zostanie potrącone przez samochód.

[krolewska.asma]

Oj tam ojtam
Postrzegac
Śpiewka wymówka matek które urodziły gromadkę dzieci
Powiedz to matce nataschy kampusch

[nellamari]

No wiesz, mam jednak nadzieję, ze nie zostanie ematkowym incelem choć w sumie gdyby jego pisany polski był na ematkowym poziomie, to nie byloby tak źle !

[anilorak174]

Zaczynasz puszczać pomału. Na plac przed domem, do pobliskiego sklepu, do szkoły, do kolegi z bloku obok.
Do szkoły moje starsze dzieci dojeżdżały metrem od 2 klasy SP. Poczatkowo szlam za nimi i obserwowałam. Byli ostrozni, uważni. Przestalam się az tak cykać. Teraz najmlodszy jest na etapie samodzielnych wyjść na bliski plac zabaw oraz samodzielnego chodzenia do szkoły (teraz ma blisko, bo przechodzi przez 1 osiedlowa uliczkę i teren miedzy blokami).