Uczucia mojego meza do wysilku porodu..A Wasze?

[malutka.magda]

Dzrodzy Panowie,prosze o opinie gdyz bardzo mnie ciekawi co Wy,
Panowie uwazacie na temat pogladow mojego meza i czy taki sposob
myslenia jest ewenementem czy ogolne spotykany wsrod plci
meskiej.Otoz razem z mezem staramy sie o dziecko i rozmawiamy duzo o
ciazy jak i o porodzie. Maz bardzo przejmuje sie perspektywa obu,
ogromu cierpienia i wysilku przez jaki bede musiala przejsc zeby dac
mu upagnione dziecko i mowi, ze nie bedzie mogl ze mna rodzic, gdyz
nie wytrzyma moich krzykow, patrzenia na moje cierpienie, itp..
Troszke mi smutno, bo bede potrzebowala kogos w ta trudnej chwili,
ale nie moge go przeciez zmusic..
Mowi rowniez, ze sam nigdy w zyciu nie moglby przejsc przezcos
takiego i ze nigdy mi sie nie odplaci/ zrewanzuje za to przez co ja
musze przejsc.. Gdy ja bede zwijac sie w rozrywajacych bolach
godzinami, on bedzie przeciez tylko czekal...
Czy Wy Panowie macie takie same podejscie do calej sprawy ciazy i
porodu czy uwazacie ze wasz wklad w dziecko jest taki sam jak i
zony??
Bardzo prosze o opinie, i do Panow ktorzy przeszli porod z zonami-
co czuliszcie, zal do zony, strach, panike, podziw dla jej wysilku?
Czy jednak dalo sie przezyc??
Pozdrawiam cieplo!!

[kasik_85]

Pozwolę podpiąć się do tego pytania, ponieważ mój partner również ma podobne
podejście tyle, że my już jesteśmy w ciąży a on nie może się zdecydować czy chce
ze mną rodzić czy nie. Nie chcę na niego naciskać, chociaż wolałabym go mieć
przy sobie. Ale nic na siłę Z drugiej strony słyszałam bardzo pozytywne
opinie ojców którzy jednak się zdecydowali.
Muszę go jednak przycisnąć, żeby w końcu się na coś zdecydował, bo ja będę
pewna, że on jednak będzie ze mną podczas porodu a on wtedy stwierdzi, że jednak
nie i wiem, że wtedy się na niego wkurzę i będę mu to wypominać do końca życia...

W każdym bądź razie ja również proszę o opinie

[w.s2]

Nie dziw się swojemu mężowi, że nie chce on brać udziału w porodzie. Sam jestem ojcem trójki dzieci i nie byłem obecny przy narodzinach żadnego z nich. Zawsze też dziwiło mnie określenia typu "rodzenie razem", "rodziliśmy" itp. Wszak asystowanie nie jest bezpośrednim udziałem.

Jak pisałem - nie byłem obecny przy porodach mojej zony. Czy oznacza to, że nie byłem emocjonalnie zaangażowany w żaden z nich? Nie. Po prostu moja żona doskonale rozumiała to, że nie chcę być obecny przy porodzie. Dlaczego mnie tam nie było? Może też nie potrafiłbym znieść tego wszystkiego co towarzyszy porodowi - krzyku, widoku bólu itp. Czy oznacza to, że nie darzę miłością i szacunkiem żony? Też nie. Obecność przy porodzie wcale nie musi być przejawem miłości lub innych wyższych uczuć. Może przecież być sposobem na zaspokojenie ciekawości, chęci przeżycia czegoś ekstremalnego. Czy nieobecność przy porodzie osłabia wzajemne uczucia? Raczej nie - przecież trudno zmuszać człowieka do postępowania wbrew jego wolnej woli. Czy nieobecność przy porodzie osłabia uczucia ojca do dziecka? Nie wiem, ale na swoim przykładzie tego nie zauważyłem - każde z moich dzieci jest dla mnie wazne i każde z nich otoczone jest taką samą miłością...

Owszem - podziwiam moją żonę za trzykrotny trud i poświęcenie. Wiem, że każdy z trzech porodów był dla niej wyzwaniem i trudnym do przejścia momentem życia. Jestem jej wdzięczny za każdy z nich.

malutka.magda napisała:

> Czy Wy Panowie macie takie same podejscie do calej sprawy ciazy i
> porodu czy uwazacie ze wasz wklad w dziecko jest taki sam jak i
> zony??

Przyznam, że nie lubię takiego wartościowania "wkładu w dziecko". Kobiety lubia akcentować fakt noszenia dziecka, jego porodu itp. Pomijają jednak przy tym to, że owym "wkładem" jest nie tylko sama ciąża, ale tez to w jakich warunkach ona przebiega. Czy umiejętność stworzenia żonie dobrych i korzystnych dla jej stanu warunków nie jest "wkładem"? Czy zwykła troska o komfort psychiczny dla żony i rosnącego w niej dziecka nie jest "wkładem"? Zawsze uważałem, że ciąża i "wkład w dziecko" to nie tylko plemnik i komórka jajowa. To nie tylko to, co dzieje się po zainicjowaniu procesu podziału komórek. O zaangażowaniu ojca wcale nie musi świadczyć to, że będzie on obecny przy porodzie (dla zapokojenia ciekawości mozna wszak się poświecić). Zaangażowanie to także banalne czynności - przygotowanie dobrych i zdrowych posiłków dla żony; to przytulenie i pocieszenie żony w chwilach, gdy dopadają ją rozterki związane z jej stanem; to wreszcie pomoc chocby przy założeniu i zdjęciu obuwia...

Powim Ci pewna ciekawostke - gdy odpwiadam na Twój post jestesmy juz po obiedzie, moja zona połozyła sie, by odpoczac. Ja zas siedze przy komputerze i pisze te słowa jedna reka. Na drugiej trzymam pieciodniowa córeczke. która własnie powoli zapada w swoja poobiednia drzemke. I mam swiadomosc tego, ze (mimo nieobecnosci przy porodzie) wnosze swój "wkład w dziecko". Kochajac je (oraz pozostała dwójke) oraz swoja zone. I ten "wkład" wnosic bede codziennie. A przeciez od połaczenia plemnika i komórki jajowej mineło juz tyle czasu... Nasze maleństwo własnie przysnęło

[egon26]

w.s2 napisał:
> Może też nie potrafiłbym znieść tego wszystkiego co towarzyszy
> porodowi -krzyku, widoku bólu itp.

A żona miała jakiś wybór ?! Mogła powiedzieć nie zniosę tego itd. Pewnie miała
ale wtedy nie mieli byście dzieci. Jak dla mnie cały ten dyskomfort spowodowany
widokiem cierpiącej żony, jest niczym w porównaniu do tego co ona przechodzi.
Więc nie wiem czemu ona miała by mnie rozumieć że ja nie chce bo będę się z tym
źle czuł. Fakt nie było miłe patrzyć na żonę jak cierpi i nie mieć możliwości
jej pomóc, ale to było nasze wspólne poświęcenie- bo dziecko też jest nasze
wspólne. Nasz poród trwał też bardzo długo i w sumie nie wiem jak bym się
denerwował gdybym tam nie był. Zostawił byś żonę gdyby była ciężko chora bo nie
mógłbyś patrzeć na jej cierpienie ?! Ja nie, nie to jej ślubowałem. Poza tym
wydaje mi się że mężczyzna powinien przeciwstawiać się swoim słabością a nie
poddawać się im.

Do autorki, jeśli tego potrzebujesz to wytłumacz mężowi że masz w d... ten jego
dyskomfort ty poświęcasz się o wiele bardziej. Jak dla mnie to jest początek
zwalania odpowiedzialności za dziecko na żonę- a dziecko przecież ma być wasze.

[w.s2]

W styczniu mam planowany zabieg operacyjny. Czy w ramach poprawy swojego komfortu mam oczekiwać, że zona bedzie obecna na sali operacyjnej? Wszak dla mnie sytuacja bedzie równie niekomfortowa.

egon26 napisał:

> Nasz poród trwał też bardzo długo i w sumie nie wiem jak bym się
> denerwował gdybym tam nie był.

Jaki "wasz poród"? Zawsze bawi mnie, gdy mężczyzna usiłuje wejść w rolę kobiety mówiąc niemalże o współrodzeniu. Nie rodziłeś, nie rodzisz i nie masz szansy na rodzenie, więc stwierdzenia "nasz poród" są górnolotną nowomową. Wszystko co wiąże się z samym przebiegiem porodu zależy wyłącznie od możliwości organizmu kobiety, a asystujący mężczyzna (czy ktokolwiek inny) jest, był i będzie jedynie obserwatorem. I tylko tyle.

Poza tym niech mężczyznę będzie stać na codzienne poświęcenie, a nie tylko na zaspokojenie swojej trywialnej ciekawości i pokazanie jakim to nie jest "twardzielem".

[egon26]

w.s2 napisał:
> W styczniu mam planowany zabieg operacyjny. Czy w ramach poprawy swojego komfor
> tu mam oczekiwać, że zona bedzie obecna na sali operacyjnej? Wszak dla mnie syt
> uacja bedzie równie niekomfortowa.

To przez żonę masz ten zabieg, czy może dla niej?? Będziesz pod narkozą? Jest
realna szansa na to by żona uczestniczyła w operacji?? Jeśli nie to o czym
rozmawiamy.

> Jaki "wasz poród"? Zawsze bawi mnie, gdy mężczyzna usiłuje wejść w rolę kobiety
Ten cały wywód ma odwrócić uwagę od sedna sprawy? Czy to tylko zazdrość że inni
mają na tyle odwagi by spróbować? "Nasze życie", "nasze małżeństwo", "nasze
dzieci", "nasze pieniądze", "nasz dom", "nasza ciąż", "nasz poród" - nie
zależnie od tego kto jaki wkład ma w te sprawy.

> Poza tym niech mężczyznę będzie stać na codzienne poświęcenie
Na codzienne TEŻ niech będzie stać, tu się z tobą zgodzę.
Ja poszedłem na poród też z ciekawości i też jako "twardziel", gdybym miał tam
zostać tylko z tych powodów wyszedł bym po pierwszych minutach. Zostałem bo żona
tego potrzebowała a że realizowała nasze wspólne marzenia nie mogłem jej
zostawić i wiem ile ta moja obecność dla niej znaczyła.

[w.s2]

egon26 napisał:

> w.s2 napisał:
> > Jaki "wasz poród"? Zawsze bawi mnie, gdy mężczyzna usiłuje wejść w rolę k
> obiety
> Ten cały wywód ma odwrócić uwagę od sedna sprawy? Czy to tylko zazdrość że inni
> mają na tyle odwagi by spróbować? "Nasze życie", "nasze małżeństwo", "nasze
> dzieci", "nasze pieniądze", "nasz dom", "nasza ciąż", "nasz poród" - nie
> zależnie od tego kto jaki wkład ma w te sprawy.

Zarzut "zazdrości" brzmi tu nieco dziwnie. Czego niby miałbym zazdrościć (tylko proszę precyzyjnie, bez lania wody)?

Nie bardzo rozumiem skąd wzięte zostało podejrzenie, jakobym chciał odwrócic uwagę od "sedna sprawy"? Co jest sednem? To, że niektórzy mężczyźni mają skłonności do ulegania dość dziwnym trendom? Trendom, które uznają za modne uzurpowanie sobie wcielania się w role, które sa dla nich obce. Powtórze - pojęcia "nasza ciąża" i "nasz poród" są jedynie sztucznymi pojęciami i stawianie ich na równi z realnie wspólnymi przeżyciami i doświadczeniami (jak przytaczane powyżej "nasze pieniądze", "nasz dom" itp.) jest nieuprawnione. Co to znaczy "nasz poród"? To, że "rodzimy razem"? Nie. To kobieta rodzi, a mężczyzna (lub ktokolwiek inny) jedynie obserwuje to z boku. Tylko i wyłącznie tyle. Nie próbujmy może dokonywac manipulacji znaczeniem słów. Powtórzę - "nasze" to coś realnie wspólne.

[miacasa]

To tylko forum internetowe, tu nikt nie przyzna się, że zwiódł swoją żonę
odmawiając jej swojej pomocy w czasie gdy bardzo tego potrzebowała. Bo obecność
osoby bliskiej na sali porodowej jest bardzo pomocna i różne sytuacje mają
miejsce, jak choćby przedmiotowe traktowanie ubezwłasnowolnionej bólem i
fizjologią porodu rodzącej kobiety. Jakichkolwiek słów nie włożyłbyś teraz w
usta swojej żony w jej świadomości pozostanie zawód/rozczarowanie, że nawet nie
zaproponowałeś swojej pomocy, że nie spróbowałeś choć części tego czasu spędzić
z nią.

[w.s2]

miacasa napisała:

> Jakichkolwiek słów nie włożyłbyś teraz w
> usta swojej żony w jej świadomości pozostanie zawód/rozczarowanie, że nawet nie
> zaproponowałeś swojej pomocy, że nie spróbowałeś choć części tego czasu spędzić
> z nią.

Ciekawy sposób przekonywania i argumentacji - wkładanie w czyjeś usta swoich domysłów i przypuszczeń. Dalekie to od merytoryczności i z lekka pozbawione sensu. Chyba, że chodzi o rozmycie tematu i uciekanie od istoty dyskusji.

[miacasa]

ale czego nie zrozumiałeś w mojej wypowiedzi? Zapytaj swojej żony wprost jak
czuła się sama na porodówce i jak czuła się później na sali poporodowej widząc
rozpromienione pary, które przez poród przeszły trzymając się za ręce. I jej
wyrozumiałość dla twoich obaw i wyobrażeń na temat akcji porodowej niewiele ma
tu do rzeczy, uczucie smutku i zawodu po czymś takim pozostaje w kobiecie. Czasy
się zmieniły, kobiety najczęściej nie rodzą w domu otoczone innymi wspierającymi
je kobietami. Rodzimy w szpitalach, często odarte z intymności, bez poszanowania
praw pacjenta. Stąd między innymi potrzeba rodzenia z bliską osobą a kto może
być bliższy niż mąż w takich okolicznościach.

[w.s2]

miacasa napisała:

> ale czego nie zrozumiałeś w mojej wypowiedzi? Zapytaj swojej żony wprost jak
> czuła się sama na porodówce i jak czuła się później na sali poporodowej widząc
> rozpromienione pary,

Gdyby nawet osobiscie powiedziała Ci, że nie odczuwała żadnego dyskomfortu z tego powodu, ze nie było mie przy porodzi to oczywiście usłyszałbym, że wypowiedź była zmanipulowana. Dlatego rego typu "argumentację" uznaje za jałową.

[egon26]

Odwagi bycia z partnerką w tak trudnej chwili.

To całe twoje dowalanie się do tego określenia "nasz poród" jest śmieszne. I co
to ma do rzeczy. To tylko określenie, które nie umniejsza roli kobiety a chyba
tylko jakiś osioł mógłby pomyśleć że dziecko urodził mężczyzna. Moim zdaniem też
jest to twoja próba "obrony" przed ludźmi którzy tą odwagę mieli. Ktoś chwali ci
się wspólnym porodem a ty go atakujesz dowalając się do tego określenia. Nie
ładnie.

[w.s2]

egon26 napisał:

> Odwagi bycia z partnerką w tak trudnej chwili.
>

Jeżeli uważasz, że jest czego _rzeczywiście_ zazdrościć...

Jeżeli zaś chodzi o "dowalanie" to chyba ma prawo śmieszyć mnie coś, co jest całkowicie sztuczne. Tylko (a może aż) tyle.

[lineczkaa]

egon26 napisał:

> Odwagi bycia z partnerką w tak trudnej chwili.
>

Co za patetyczny, nudny zwrot. To nie ma nic wspólnego z odwagą lub jej brakiem.
Doskonale rozumiem męża autorki. Kiedy mój mąż wszedł na porodówkę, to miał minę
jakby chciał się zamienić, żebym ja tak nie cierpiała tylko on, a na położne i
na lekarza patrzył się tak, że musiałam go wyprosić. O ile nie chciałam rozlewu
krwi .

Nie każdy musi lubić, nie każdy musi chcieć, nie każdy jest w stanie znieść
widok krwi. Gadanie o odwadze i "dzieleniu" porodu jest krzywdzące i
niesprawiedliwe. Nie każdy może być, nie każdy da radę z biologicznych czy
psychologicznych przyczyn.
Czy to że byłeś przy porodzie własnego dziecka czyni Cię lepszym ojcem? Otóż
nie, nie czyni.

[w.s2]

Jak to dobrze, że można spotkać rozsądnych ludzi.

[egon26]

lineczkaa napisała:
> a na położne i
> na lekarza patrzył się tak, że musiałam go wyprosić. O ile nie chciałam rozlewu
> krwi .

Wypada tylko współczuć takiego męża który nie potrafi nad sobą zapanować w
takiej chwili. Poza tym wspólny poród to nie tylko sama "akcja" porodowa ale i
całe długie i męczące czekanie. U nas trwało ono 19 godzin i w ciągu tych godzin
byłem żonie najbardziej potrzebny. Samą "akcję" z krwią itd. jeśli ktoś jest
wrażliwy na tym punkcie może sobie odpuścić i nic mu nie powiem. Jeśli ma mdleć
i zawracać d... personelowi to lepiej by go tam nie było. Ale oczekiwanie w
pokoju z żoną gdy jest zestresowana i ma skurcze i tak naprawdę nie wiadomo czy
skończy się to za godzinę czy za 15 - moim zdaniem nie jest to nic czego
mężczyzna dla kobiety którą kocha nie mógł zrobić. I dla mnie ten okres był
najgorszy, później przynajmniej widać że to już koniec męczarni. Tyle.

[w.s2]

Wiesz co, daruj sobie swoje "współczucie". Wiesz dlaczego? Dlatego, że klapki na oczach nie pozwalają Ci wyjść poza skorupkę swojej "heroicznej" postawy i "bohaterstwa porodowego".

[egon26]

w.s2 napisał:
> Wiesz co, daruj sobie swoje "współczucie".

A ja rozmawiam z tobą?! Czy ci się zalogowałeś na złego nicka podczas odpowiadania?

[w.s2]

egon26 napisał:

> w.s2 napisał:
> > Wiesz co, daruj sobie swoje "współczucie".
>
> A ja rozmawiam z tobą?!
>

Masz pecha - forum jest publiczne. Z wszelkimi tego konsekwencjami. Ale chyba musiałem Cię czymś poruszyć.

I przy okazji - wszystkiego dobrego z okazji Świąt Bożego Narodzenia.

[egon26]

w.s2 napisał:

> egon26 napisał:
> > A ja rozmawiam z tobą?!
> >
>
> Masz pecha - forum jest publiczne. Z wszelkimi tego konsekwencjami.
> Ale chyba m usiałem Cię czymś poruszyć.

No tak pewnie użyłem zbyt trudnego słowa: nick. I nie zrozumiałeś. Wtrąciłeś się
do rozmowy jak bym pisał do Ciebie a pisałem do lineczkaa i wygląda to jak
częsty błąd trolli którzy mają dwie netowe tożsamości.

Za życzenia dziękuje, ja swoje życzenie złożyłem w wątku z życzeniami, tu ci
mogę życzyć: szczęśliwego nowego roku.

[lineczkaa]

egon26 napisał:

pisałem do lineczkaa i wygląda to jak
> częsty błąd trolli którzy mają dwie netowe tożsamości.
>
czy mam rozumieć, że to sugestia, że ja to również w.s2 ?

[w.s2]

egon26 napisał:

> No tak pewnie użyłem zbyt trudnego słowa: nick. I nie zrozumiałeś. Wtrąciłeś si
> ę
> do rozmowy jak bym pisał do Ciebie a pisałem do lineczkaa i wygląda to jak
> częsty błąd trolli którzy mają dwie netowe tożsamości.
>

Przypuszczam, że na temat trolli (i ich szkodliwgo wpływu) wiem duzo wiecej od Ciebie. Ponieważ jest to jednak forum publiczne (a konsekwencje publikowania wypowiedzi w takich miejscach powinnym być Ci znane) napiszę tylko tyle, że w pełni zgadzam się z wypowiedzią userki lineczkaa (którą z niezrozumiałych powódów nazywasz moja "druga osobowością"):
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=568&w=88219533&a=88921861
Nie obrażaj nikogo tylko dlatego, że ma inny pogląd!

Na przyszłość polecam lekturę tego ciekawego tekstu: forum.gazeta.pl/forum/0,62605,1617503.html

[babcia47]

noo kochany teraz to pojechałeś po bandzie) ale moze jesteś tu
nowy?...Egon był tu swego czasu modziem..i to na tym forum

Egon!

[lineczkaa]

Widzę, że jasnowidz z ciebie, bo doskonale wiesz jaka to była faza porodu. Jak
również wiesz co się działo.
Wypraszam sobie obrażanie mojego męża! Współczuj sobie, że nie potrafisz się
powstrzymać od personalnych wycieczek w stronę kogoś, kogo nawet nie znasz.

[w.s2]

Z całym szacunkiem, ale obawiam się, że Twoje nerwy są zbedne. Brak umiejętności otwarcia sie na zdanie innych to powazny problem.

Życzę Wam spokojnych Świąt Bożego Narodzenia.

[lineczkaa]

Również Ci życzę Wesołych i spokojnych Świąt

[egon26]

lineczkaa napisała:
> Wypraszam sobie obrażanie mojego męża!

Ja nie obrażam twojego męża, wyrażam tylko zdanie na jego temat na podstawie
informacji które przedstawiłaś. Jasnowidzem też nie jestem ale wydaje mi się że
biorąc męża do porodu, chodzi o to by przeżyć go w spokoju i z osobą bliską.
Konieczność wyproszenia męża z sali wcale nie kojarzy mi się ze spokojem.

[lineczkaa]

To ja może przypomnę co napisałeś.
"Wypada tylko współczuć takiego męża który nie potrafi nad sobą zapanować w
takiej chwili." To Twój tekst na podstawie tego co napisałam, ale bez szczegółów, nie wiesz nic na temat tego co się działo, że nie wspomnę o tym, że słabo odczytujesz emotki.
Kaliber taki sam jakbym ci napisała "Wypada tylko współczuć takiej żony, która sama sobie podczas porodu nie radzi."

Tym kończę naszą wymianę zdań. Bez odbioru.

[egon26]

lineczkaa napisała:

> To ja może przypomnę co napisałeś.
> "Wypada tylko współczuć takiego męża który nie potrafi nad sobą zapanować w
> takiej chwili." To Twój tekst na podstawie tego co napisałam, ale bez szczegółó
> w, nie wiesz nic na temat tego co się działo, że nie wspomnę o tym, że słabo od
> czytujesz emotki.

Jeśli tak strasznie gnębi Cię to co ja napisałem na podstawie tego co ty
napisałaś to możesz opisać sprawę głębiej, bo teraz mam po prostu taki obraz
twojego męża i tyle, chętnie Cię przeproszę jeśli uznam że się myliłem.

> Wypada tylko współczuć takiej żony, która sama sobie podczas
> porodu nie radzi.

Możesz też tak twierdzić, pewnie są też kobiety które uważają że jak facet ich
nie bije to znaczy że o nie nie dba.

[madeleine.b]

Racja.

[tata_tomek]

w.s2 napisał:

> W styczniu mam planowany zabieg operacyjny. Czy w ramach poprawy swojego komfor
> tu mam oczekiwać, że zona bedzie obecna na sali operacyjnej?

Jeżeli dostałeś zawału serca bo zobaczyłeś wyciąg ze swej karty kredytowej która udostępniłeś żonie, to... zdecydowanie powinna być przy tobie. Niech patrzy co ci narobiła

[ve1ociraptor]

Poród to nie zabieg operacyjny. Tata może być obecny tylko przy porodzie
naturalnym bo przy cesarce już nie. Nie można porównywać tych rzeczy bo poród
jest jedyną taką sytuacją.
A jeżeli chodzi o "nasz poród". Moja ukochana miała bardzo szybki i niezwykle
bolesny poród. To ja leżałem na podłodze z żoną, która zwijała się z bólu i
wbijał mi paznokcie w ramiona, to moją rolą było przypominanie jej o tym i owym
i tylko ja mogłem z czułością szeptać jej do ucha. Gdyby mnie tam nie było nie
miałbym pojęcia co przeżyła i nie byłbym taki bliski współodczuwania. Jej
opowieści o bólu kojarzyłbym ewentualnie z bólem przy jakiejś grypie żołądkowej.
Owszem. Można być i dobrym tatą bez tego ale uważam, że z tym dużo lepiej. Ot -
wartość dodana. A że to średnio przyjemne - cóż, kobieta dostaje od natury
niezwykle dawki hormonów by przeżyć poród. A panowie - są w życiu trudniejsze
rzeczy niż to. Wiem - przeżyłem niejedną.

[dorota_30]

przepraszam, że się trącę: mój mąż był przy cc

[dorota_30]

wtrącę...

[madeleine.b]

w.s2 napisał:

> Jaki "wasz poród"? Zawsze bawi mnie, gdy mężczyzna usiłuje wejść w rolę kobiety
> mówiąc niemalże o współrodzeniu. Nie rodziłeś, nie rodzisz i nie masz szansy n
> a rodzenie, więc stwierdzenia "nasz poród" są górnolotną nowomową. Wszystko co
> wiąże się z samym przebiegiem porodu zależy wyłącznie od możliwości organizmu k
> obiety, a asystujący mężczyzna (czy ktokolwiek inny) jest, był i będzie jedynie
> obserwatorem. I tylko tyle.

No...tak to jest jak się traktuje poród jako czynność czysto fizjologiczną

[croyance]

'A żona miała jakiś wybór ?!'

Miala. Mogla nie decydowac sie na dzieci. Skoro sie jednak
zdecydowala, to IMHO nie powinna do konca zycia wypominac mezowi,
jak to sie nie nameczyla.

Wiesz, ilu mezczyzn ginie podczas wojen obronnych? Kobieta nie ma
monopolu na cierpienie. Idz podziekuj zolnierzom i strazakom, ktorzy
ratuja czyjes zycie czesto kosztem wlasnego; ale co z tego, ze
zrobia z siebie mieso armatnie, zeby ochronic kobiety i dzieci: oni
nie rodzili!

[miacasa]

Magdo, jestem po 2 porodach. Pierwszy naturalny o czasie, długi, nudny ale
szczęśliwie w obecności męża, który towarzyszył mi w tych niemiłosiernie
dłużących się nocnych godzinach oczekiwania na rozwarcie. Poród ze
znieczuleniem, nie wrzeszczałam co najwyżej wątpiłam czy dam radę. Jeśli twój
mąż nie chce rodzić z tobą to go nie zmuszaj ale weź ze sobą matkę bądź
przyjaciółkę, która już rodziła i będzie twoim rzecznikiem na sali porodowej,
zawoła położną gdy trzeba, zaprowadzi pod prysznic, porozmawia z tobą,
pożartuje. No i zdecydowanie przydałaby się wiedza mężowi na temat faz porodu bo
może się biedak filmów naoglądał i Bóg wie co sobie wyobraża.

[rethymnon1]

Zapanowala - wsrod panienek - moda zmuszania mezow do udzialu w
porodach rodzinnych...

[znikad]

Wiecie co, Kobiety, sa takie sprawy, o ktorych naprawde trzeba
rozmawiac tylko we dwoje bez powolywania sie na opinie innych. Czy
akurat ten konkretny maz winien byc przy porodzie czy nie, to sprawa
wylacznie tej jednej, konkretnej pary - nikomu nic do tego i zadne
zbieranie opinii publicznej obu plci na forach nie ma sensu. Jak
rowniez trzeba byc swiadomym tego, ze obecnosc mezczyzny przy
porodzie lub jego nieobecnosc maja dokladnie zerowy wplw na to jakim
ten akurat facet jest lub bedzie ojcem.
Autorko watku - jesli Tobie wlasnie zalezy na obecnosci Twojego meza
przy porodzie to gadaj z Nim i Jego przekonuj, ale przeciez nie przy
pomocy argumentow obcych, anonimowych facetow i kobitek z cyber
space! Czy przed poczeciem dziecka tez zbieralas opinie publiczna za
i przeciw?
Zycze Ci zdrowej ciazy, szybkiego i bezbolesnego porodu, zdrowego
dziecka i szczescia rodzinnego niezaleznie od wyborow Twoich i
Twojego meza w kwestii obecnosci faceta przy porodzie.
Cheers.

[aga_rn]

Znikad, bardzo madry post
Ja jestem bardzo liberalna jezeli chodzi o obecnosc ojcow przy
porodzie - od totalnego zakazu (wlaczajac w to odwiedziny po po
porodzie w Polsce lat 1985-86) do doswiadczen w Kanadzie circa 1994 -
przepisowe znieczulenie no bo "wszyscy biora" a ojciec musi tkwic
przy rodzacej. Przy pierwszym dziecku meza wyslalam zeby sie
przespal w pokoju dla ojcow (byl po 12-godzianach pracy), poprosilam
pielegniarki zebu go obudzily na nas koniec porodu; przy drugim ja
sama czekalam do prawie samego konca w domu (srodek nocy,maz spal a
ja nie chcialam go budzic bo sama czulam sie najlepiej). Obudzilam
go dopiero kiedy stwierdzilam ze czas jechac do szpitala, a syna
urodzilam pod jego nieobecnosc (bo maz MUSIAL zostac w poczekalni
nasza corka ktora miala 7 lat). Nie uwazam ze to wplynelo w
jakikolwiek stopniu na stosunek meza do naszych dzieci, szczegolnie
naszego syna. Dla mnie obecnosc meza przy porodzie nie byla
niezbedna (mimo ze mielismy taka opcje dostepna bez zadnych
ograniczen). Wyszlo tak jak wyszlo, a my nie doswiadczylismy jakich
strasznych skutkow ubocznych



www.youtube.com/watch?v=7i7nTEapfkE&feature=related

[ve1ociraptor]

A dlaczego to robią - bo mogą i ja się z tego cieszę

I znów te nieszczęsne wspólne porody...

[tata_tomek]

I znów te nieszczęsne wspólne porody...

malutka.magda napisała:

> Maz bardzo przejmuje sie

To chyba dobrze, że się przejmuje

> cierpienia i wysilku przez jaki bede musiala przejsc zeby dac
> mu upagnione dziecko

"MU"?! Dać _mu_?! A nie _WAM_?!

> Mowi rowniez, ze sam nigdy w zyciu nie moglby przejsc przezcos
> takiego

Oczywiście. Medycyna jeszcze tak daleko się nie posunęła.

> Gdy ja bede zwijac sie w rozrywajacych bolach
> godzinami, on bedzie przeciez tylko czekal...

To niech ruszy sempiternam suam, i nich ci rozciera plecy albo pomaga chodzić po pokoju albo sie odpowiednio ułożyć, albo sto innych rzeczy. Jak ma tylko siedzieć i czekać, to może to robić w szpitalnej poczekalni.

> czy uwazacie ze wasz wklad w dziecko jest taki sam jak i
> zony??

Dziewięć miesięcy wcześniej - tak

> co czuliszcie, zal do zony,

nie

> strach

tak

> panike

nie

> podziw dla jej wysilku?

tak

> Czy jednak dalo sie przezyc??

tak

[jaremax]

Temat wałkowany na naszym for. jest co jakiś czas Moja małża
rodziła sama , mało tego do szpitala dojechała sama autem.Tak ,
tak Miała rodzić tydzień póżniej ,ale,że w ten dzień poczuła się
nieszczególnie pojechała do zaprzyjażnionej pani gin.i podczas
badania okazało się ,że już jest niewielkie rozwarcie. Wsiadła w
auto podjechała po drodze do swojej siostry u której miała zapasową
na wszelki wypadek bieliznę , kilometr dalej był szpital.Urodziła a
ja byłem w pracy.Miała wtedy 35 lat.Pierwsze dziecko. Ktoś tu
napisał.Czy kocham gorzej dziecko i żonę nie będąc przy porodzie? W
życiu! )).
P.s. Dla mam które panicznie boją się bólu polecam c.c.
Ja też leczę zęby pod znieczuleniem Pzdr.

[jaremax]

Zapomniałem napisać ,że żona podchodziła do mojej ew.obecności
przy porodzie bez większego entuzjazmu.Może dlatego , bo to
pielęgniarka jest )).
Gdybym nie był w pracy pewnie byłbym przy porodzie.Dla nas obojga
nie była to jakaś jednak sytuacja wyjątkowa.Najważniejsze ,żeby
dziecko się zdrowe urodziło i dobrze się chowało .Pzdr.

[miacasa]

polecasz cc? wiesz jak znieczulenie zejdzie po cc to ból rozciętych powłok
brzusznych jest taki, że wiele z nas mdleje przy pierwszym stawianiu na nogi po
kilkunastu godzinach leżenia plackiem bez unoszenia głowy, zapytaj żony
pielęgniarki uśmieje się

[jaremax]

Bez urazy micasa ale jak tutaj widać jest wiele takich kobitek na
naszym for. co to jeszcze ciele w dupie a już chcą Nobla

[miacasa]

no pewnie, że bez urazy, u mnie anestezjolog się nie popisał i na stole przed
cięciem nóżkami fikałam a w trakcie cedziłam przez zęby, że boli brzuch (jakoś
dziwnie nie szło wrzeszczeć jak hakami powłoki rozciągali a znieczulenie nie
działało w pełni)- stąd pewnie taka przeczulona jestem
a wracając do tematu to myślę, że pewne rzeczy warto mieć ustalone wcześniej ale
raczej elastycznie, bo jak sam zauważyłeś życie robi nam niespodzianki

[jaremax]

Nispodzianki mówisz Fakt cała nocna zmiana piła szampany , lekko
zmurszały pojawiłem się raniutko na sali z czapeczką i miśkiem dla
córy.Była taka malutka , tak się bałem zakładając czapeczkę na jej
malutką główkę Miśka porwała jakiś czas potem

[jaremax]

Trafiłaś na konowała nie anestezjologa.Taka przykra prawda .Pzdr.

[tata_tomek]

jaremax napisał:

> Trafiłaś na konowała nie anestezjologa.

Może usypiał cię wg stawek kontraktowych NFZ?
Czyli śpiewając "Aaa... kotki dwa..."

[miacasa]

Nawet jak nie było całkiem komfortowo to trzeba przyznać, że życie małej
uratowali, a znieczulenie przy cc podają w kręgosłup i tylko w szczególnych
sytuacjach jest znieczulenie ogólne (pretensji mieć nie mogę, bo takie wkłucie
podpajęczynówkowe wymaga ogromnej precyzji a okoliczności zabiegu były dość
dramatyczne więc wyszło jak wyszło).
Przy pierwszym porodzie naturalnym był mąż i dla nas to jak najbardziej
pozytywne doświadczenie. Myślę, że zważywszy na sytuację w większości
państwowych szpitali, obecność kogoś z rodziny przy porodzie jest nie do
przecenienia. Ból ubezwłasnowolnia, potrzebny jest rzecznik rodzącej no i wesoły
towarzysz wlekących się godzin oczekiwania.
Jaremax, jak napisałeś o żonie, która się sama do porodu zawiozła to
przypomniała mi się moja koleżanka, która upchnęła się za kierownicą malucha i
prowadziła między skurczami

tu jest ciekawe spojrzenie

[f.lamer]

zdemoralizowany.blox.pl/2008/10/Porod.html
zgadzam się z nim prawie całkowicie

[vienetta]

Micasa powiedziała: "miacasa 08.12.08, 08:44 Odpowiedz ale czego nie
zrozumiałeś w mojej wypowiedzi? Zapytaj swojej żony wprost jak
czuła się sama na porodówce i jak czuła się później na sali
poporodowej widząc
rozpromienione pary, które przez poród przeszły trzymając się za
ręce. I jej
wyrozumiałość dla twoich obaw i wyobrażeń na temat akcji porodowej
niewiele ma
tu do rzeczy, uczucie smutku i zawodu po czymś takim pozostaje w
kobiecie. Czasy
się zmieniły, kobiety najczęściej nie rodzą w domu otoczone innymi
wspierającymi
je kobietami. Rodzimy w szpitalach, często odarte z intymności, bez
poszanowania
praw pacjenta. Stąd między innymi potrzeba rodzenia z bliską osobą a
kto może
być bliższy niż mąż w takich okolicznościach"

Sedno sprawy - czytajcie to faceci! Urodziłam dwoje dzieci bez męża
a przy trzecim powiedziałam "masz być ze mną na dobre i na złe, nic
mnie nie obchodzi Twój dyskomfort, bo ja potrzebuję WSPARCIA!".
Dosyć miałam strasznej samotności na porodówce i do tej pory żałuję,
że pierwsze dwa porody byłam sama i rozpaczliwie czułam się samotna.
Wspierajcie swoje kobiety! Samotność i bezradność rodzącej jest
straszna!

[babcia47]

Samotność i bezradność rodzącej jest
> straszna!
dokładnie tak! z bólem sobie kobieta poradzi a jak nie to sa od tego
lekarze (podobno, bo mi troche nanmieszali)..ale najgorsze jest
poczucie bezradności, bezbronności i (niestety jeszcze bardzo
często) traktowania jak zawadzający przedmiot przez personel
medyczny. Kobieta w bólach nie ma mozliwości sie bronic upominać o
coś, zareagowac na chamskie zachowanie (miałam to nieszczęście).
Często nikt nią sie nie interesuje zbytnio, nie ma kto podac wody
lub przetrzeć ust wacikiem i czoła otrzeć z potu..oczywiście bywaja
chlubne wyjatki ale słuchając przez dziesieciolecia relacji z
porodów i pamietając własne żałuję, ze nie miałam przy sobie kogoś
kto mógłby mi w tych chwilach pomóc chocby pytajac czy na pewno
wszystko przebiega prawidłowo lub swoja "trzeźwoą" i wolną
obecnościa powstrzymujac pielegniarki, które czasem zmeczone przy
innych pacjentkach nieświadomie "wyzywają" sie na innych. Przy
pierwszym porodzie, w ostatniej chwili zrobiono mi cesarke, bo nikt
się mną zwiniętą z bólu na łózku w szpitalu nie zainteresował, wody
odeszły, zaczeły sie bóle (co zgłosiłam) zaordynowano wczesniej
zabieg z powodu złego ułozenia płodu na rano dnia
nastepnego..dopiero po kilkunastu godzinach przyszła na dyzur
doswiadczona połozna, którą tknęło, że na mojej szafce stoi
nietknieta kolacja a ja nie mam siły odpowiadać na jej
pytania..odklejało mi sie juz łozysko, dziecko urodziło się
praktycznie jako trupek (2 pkt) po reanimacji, podaniu tlenu i cós
tam jeszcze 8..Kiedyś kobiety rodziły w domu i upatruje się w tym
przyczyny duzej umieralności. Fakt, z higiena było wtedy słabo,
zawsze moga wystapic powikłania, ale kobieta rodziła w przyjaznym
sobie otoczeniu wśród kochajacych ją lub zyczliwych osób (kobiety z
rodziny, akuszerki), jednak uważam ze poczucie bezpieczeństwa było
wyzsze a kobieta dzięki temu silniejsza psychicznie i mogła się
skupić jedynie na samym porodzie..Szpitale dały noworodkom większe
możliwosci przeżycia..ale kobiety na tym tylko straciły z powodów,
które opisałam wyżej i właśnie porody rodzinne, bo niekoniecznie
musi to byc mąż są moim zdaniem naprawieniem tego stanu. Mój syn był
do wspólnego porodu dobrze przygotowany, chodził razem z żona na
zajęcia w szkole rodzenia..mógł jej pomóc nie tylko przez zrobienie
masażu, podanie picia czy poszukaniem pomocy gdy coś szło
nieprawidłowo (niestety tak sie stało), ale nawet gdy doszło do
fazy "7 cm" opanować niepokój zony, uspokoić ją, przypomnieć, że
jezeli juz jest "tak żle" to juz niedługo będzie miała to za
sobą..kiedys to robiła połozna lub akuszerka a teraz gdy trafi się
na "tłok" na porodówce lub personel ma rodzące w nosie zostają z tym
same..

[babcia47]

lub swoja "trzeźwoą" i wolną
> obecnościa powstrzymujac pielegniarki, które czasem zmeczone przy
> innych pacjentkach nieświadomie "wyzywają" sie na innych.

lub swoją "trzeźwą" i wolną od bólu obecnością powstrzymują
pielęgniarki od nieprzyjemnych zachowań, bo te, czasem zmeczone przy
innych pacjentkach, "wyżywają" się na innych

[soemi]

sorki, ale co ma znaczyć "ze nie bedzie mogl ze mna rodzic, gdyz
nie wytrzyma moich krzykow, patrzenia na moje cierpienie, itp.. "
taki facet co chce widzieć tylko żonę umalowaną w pełnym zdrowiu, tak by
pięknie wygladała a tchórzy na widok wydania na świat waszego dziecka. denne
tłumaczenie egoisty!

[frisky2]

Nie rozumiem czego facet moze sie obawiac przy porodzie. Jestem facetem bylem
przy porodzie i zawsze chcialem byc. Jedyne czym sie martwilem, to czy nie bede
przeszkadzal. Ale o dziwo zona byla zadowolona ze jestem i mowila nawet pozniej,
ze jej to pomoglo. Z mojej strony to bylo nic - zwilzenie usk, scisniecie dloni,
pomoc przy przewroceniu sie z boku na bok, poproszenie poloznej zeby cos tam
zrobila. Naprawde nie wiem co w tym strasznego.

[jaremax]

Friski2 No właśnie urodzenie dziecka przez kobietę to żadna łaska
zwłaszcza gdy jest w ciąży Towarzyszenie kobiecie, żonie ,
partnerce, jak zwał tak zwał z własnego wyboru lub w porozumieniu
stron uważam , że nie powinno być PROPAGANDĄ.Zwłaszcza w
dzisiejszych wyzwolonych czasach .
P.s Muszę przyznać ,że te wyzwolenie ma się z jakiejś tam
propagandy .
Tylko patrzeć a ojce będą zachodzić w ...

[smerfetka8801]

a ja tam męża na porodówce nie chciałam bo miał właśnie podejście-jak ja
wytrzymam jak ty będziesz krzyczeć.nie miałam zamiaru jeszcze nim się przejmować
póki mogłam wychodziłam do niego potem pisałam smsy a potem się darłam a on
omal nie zemdlał pod drzwiami a jak wydarł się na lekarza to mi dziecię wreszcie
z brzucha wygnietli (dosłownie) daj chłopu spokój. wielu facetów nie rozumie
jak wielki to wysiłek wiec ciesz się,że twój rozumie i odpuść a jak tak bardzo
kogoś potrzebujesz weź mamę lub przyjaciółkę choć ja tam wolałam być sama...

[verdana]

Urodzilam dwoje dieci , gdy jeszcze nie bylo porodow rodzinnych. I
trzecie - gdy byly.
I co - powiedzialam, ze przyporodzie bedzie albo mąż, albo ja. Nie
wszystkie kobiety chcą rodzić w towarzystwie bliskich. Ja nie
chciałam - ani męża, ani matki, ani przyjaciółki od serca. Gdybym
mogla, to chcialabym, owszem, wynajetą osobista położną. Dla mnie
prorod 'w towarzystwie" byłby koszmarem - nie mam ochoty zastanawiac
się, co czuja moi bliscy, gdy ja krzycze, albo zwijam się z bolu.
Przy czym nie ma tez co z gory przesadzac, ze porod bedzie
koszmarem. Moj drugi porod był praktycznie bezbolesny.
Czyli - to akurat trzba ustalic sobie samemu i zgodzić się na
obecność czy nie powinny dwie osoby. Zmuszenie opornego męża mojej
kolezanki do uczestnictwa w porodzie (piatym zresztą), zaowocowalo
tym, ze oficjalnie mowił o tym, jak bylo pięknie, a nieoficjalnie ,
ze gdyby jeszcze miał wybor, to nigdy by na te salę nie wszedł. I że
znacznie trudniej bylo mu pokochac to dziecko, niż poprzednie.

[nihiru]

Jak czytam o facetach, którzy tłumaczą się że nie będą przy porodzie bo nie
zniosą cierpienia swojej żony to przypominają mi się dwie kwestie:
1. dowcip "kochanie, nie mogę patrzeć jak się męczysz przy sprzątaniu - zamknij
proszę drzwi do pokoju")

2. na innym forum facet tłumaczył że nie powiedział potencjalnej kochance o
swojej żonie żeby jej nie robić przykrości))

jednym słowem panowie - myślcie może mniej o swojej przyjemności a więcej o
potrzebach innych.

ps. swojego męża nie zamierzam zmuszać do asystowania przy porodzie, aczkolwiek
byłoby miło...

[jaremax]

Trafiłaś wreszcie na normalne for Ja stary gość tego forum ,
czytający i od czasu do czasu piszący NA NASZYM OJCÓW FORUM
odpowiem Ci kobieto. Miło Było poczytać Ciebie Ostatnie zdanie
powaliło mnie jednak na oczodoły

[egon26]

nihiru napisała:
> Jak czytam o facetach, którzy tłumaczą się że nie będą przy porodzie bo nie
> zniosą cierpienia swojej żony to przypominają mi się dwie kwestie:
> 1. dowcip "kochanie, nie mogę patrzeć jak się męczysz przy sprzątaniu - zamknij
> proszę drzwi do pokoju")
>
> 2. na innym forum facet tłumaczył że nie powiedział potencjalnej kochance o
> swojej żonie żeby jej nie robić przykrości))

I o to chodzi z facetami my po prostu zbyt litościwi jesteśmy

[lukrecja34]

u nas było tak-pierwszy poród,oznajmiam małżowi,że ma być ze mną i już na co on
bez większych oporów się zgodził.poród był ani długi ani krótki,bardzo bolesny i
dziękuję opatrzności,że mój dostał wtedy przepustkę z wojska i mógł przy mnie
być.okazał się niezastąpiony w każdej sytuacji i nie wiem jak bym bez niego
urodziła.
drugi poród-stwierdziłam,że spróbuję urodzić sama.małż trochę się opierał,że on
niby musi być i takie tam ale się zaparłam zadnimi łapami,że nie i koniec.poza
tym przyznaję,że poskąpiłam tych 300zł na poród rodzinny.okazało się w
trakcie,że mnie się fantastycznie rodzi w samotności i nie chcę nikogo wokół
siebie.w efekcie małż zobaczył córkę dopiero po kilku minutach.
co z tego wszystkiego wynika? ano nic..dla syna,przy którego urodzinach małż
był,jest średnim ojcem,choć bardzo go kocha.dla córki,której urodzin nie
widział,oszalał ze szczęścia i jest o niebo lepszym ojcem niż ja matką..
więc chyba nie o obecność przy porodzie tutaj chodzi?

[kama_mama_olka]

Wiesz mój mąż też był bardzo niechętny,więc go nie zmuszałam...umówiliśmy się
więc,że zostanie dopóki nie zacznę rodzić,tzn siedział przy mnie jak miałam
skurcze i trzymał za rękę,bardzo mi to pomogło.Kiedy lekarz stwierdził pełne
rozwarcie mąż wyszedł,a po 20minutach przyszedł na świat nasz synek.Może to
dobre rozwiązanie,aby był tylko do tego czasu,by oszczędzić mu niemiłych
widoków,skoro nie wie,jak zareaguje?

[croyance]

Z calym szacunkiem, ale niektore kobiety maja niestety w zwyczaju
umniejszanie roli ojca i nadmierne podkreslanie swojego wielkiego i
krwawego poswiecenia.

Wszystko sie zgadza, ale - na litosc boska - jak na razie jest tak,
ze to kobiety rodza. Moze kiedys bedzie inaczej, ale poki co to
kobieta, jesli chce miec dziecko, musi przejsc przez porod. Nie fair
jest wypominanie facetowi, jak to sie nameczyla i wpedzanie go w
jakies poczucie nizszosci.

Wielu facetow, gdyby moglo, chetnie urodziloby samo. Moj maz
zazdrosci kobietom w ciazy i gdyby mogl, sam by chetnie w nia
zaszedl. Ale poniewaz nie moze, ostateczna decyzje pozostawil mi -
jako ze to ja, jak by co do czego przyszlo, lezalabym na porodowce.

Ten terror 'wspolnego rodzenia' jest gorszy niz terror laktacyjny, a
narzedzie do manipulowania wstretne - 'zobacz kochanie jak sie
poswiecam'.

[croyance]

Osobiscie, nie wiem, czy chcialaby, zeby maz byl ze mna. Moze tak,
bo lubie, jak jest ze mna w roznych dziwnych albo ciezkich
momentach. Generalnie lubie dzielic z nim doswiadczenia. On zreszta,
znajac jego, pewnie sam by sie pchal.

Ale nie mozna zrobic z tego jakiegos wyznacznika moralnosci czy
milosci.

Ja np. mam fobie i nie moge patrzec na pobieranie krwi. Kocham
mojego meza bardzo, i gdyby potrzebowal transfuzji, chcialabym byc z
nim. Staralabym sie byc dzielna i trzymac go za reke - ale mam
rowniez prawie 100% pewnosci, ze na widok kroplowki bym zemdlala, i
tyle by bylo po moim wsparciu. I co, mniej kocham?

[vienetta]

Tu nie chodzi o fobie (jak jesteś chora to się lecz!Bo rozumiem
tylko taka fobia usprawiedliwia niewspieranie partnera!), tylko o
przezwyciężenie siebie w imię wsparcia dla drugiej osoby.
I nie chodzi o poświęcenie, ani o presje "rodznieowe"
czy "laktacyjne", tylko o współodpowiedzialność i pomoc.
I ja to "własnoręcznie" odkryłam podczas urodzin kolejnego dziecka.
Jak chodzi o przełamanie się w jakimś kierunku, to nagle wszyscy są
tacy delikatni i wrażliwi...Ludzie, trzeba mieć trochę charakteru, a
nie ciągle tylko szukać usprawiedliwień w jakiś wymyślonych fobiach
i lękach. Tak chcecie przejsć przez życie - półgwizdkiem?
I, Droga Croyance, mozna zrobić z tego (poświęcenia dla partnera)
wyznacznik miłości i moralności.

[croyance]

Wspolodpowiedzialnosc za dziecko i jego pozniejsze wychowanie nie ma
IMHO nic wspolnego z fizyczna obecnoscia na sali porodowej. Nie
robmy juz z siebie, kobiety, takich ofiar, co to bez meza nawet
urodzic nie potrafia. Dla mnie to zaden wyznacznik, naprawde.

[lubie_gazete]

Ja czułem głównie smród (mało kto zwraca uwagę na to,że w czasie porodu
zwyczajnie śmierdzi,gorzej niż z obory,na to się facetów jakoś nie uczula).
Podkoniec porodu widziałem jak sra pod siebie,wrzeszczy jak zarzynane cielę i na
koniec osikała wszystkich wokół.
Potem się rozwiedliśmy.Nie polecam nikomu takich atrakcji.Fuj,fuj
i jeszcze raz fuj!

[babcia47]

oooo! widzę, ze dyżurny troll forum trafił i na etatę

[jaremax]

Nooo człowieczku te fuj,fuj mnie rozbawiło tzn ta słowna
delikatność na koniec

[prezes_pan]

lubie_gazete prawdę napisał. I nie jest to troll, można sprawdzić w wyszukiwarce.

Od siebie dodam, że oglądanie tego spektaklu powoduje u wielu Panów odarcie
kobiety z wszelkiego erotyzmu. I to NA STAŁE! Mówiąc prozaicznie, kuśka potem
nie staje i zero popędu. A jak stwierdził sam Lew-Starowicz rokowania przy
leczeniu tego problemu są raczej BEZNADZIEJNE. Miejcie to na uwadze porodowi
naganiacze i naganiaczki!

Odp

[kckk]

Nie, tak. Nie. Nie. Nie. Tak. Nie. Tak.
I ja

[listek_a]

A mnie wkurza, ze facet sobie wybiera, bo nie wie czy bedzie mógł
zniesc widok bolu. kobieta po prostu musi rodzic i tyle. Nie powie,
ze nie chce i nie pojdzie rodzic, bo sie boi. Facet powinien myslec
o zonie, myslec nie o sobie, ale o tym czy pomoze zonie swoją
obecnoscia czy nie. Moze sie boi, ale powinien zrobic to dla niej i
dziecka. jak pisze autorka watku, dla kobiety to ogromny wysilek,
nieprzecietny bol fizyczny a nieraz i psychiczny. Dlatego tez
podejmujac decyzje o dziecku, facet powinien byc przygotowany na
pomoc zonie juz od poczatku.

(zeby nie bylo watpliwosci, jestem po ciezkim porodzie, ktory bylby
dla mnie jeszcze bardziej druzgocący gdyby nie moj kochany mąż).

[lubie_gazete]

listek_a napisała:

> A mnie wkurza, ze facet sobie wybiera, bo nie wie czy bedzie mógł
> zniesc widok bolu. kobieta po prostu musi rodzic i tyle. Nie powie,
> ze nie chce i nie pojdzie rodzic, bo sie boi. Facet powinien myslec
> o zonie, myslec nie o sobie, ale o tym czy pomoze zonie swoją
> obecnoscia czy nie. Moze sie boi, ale powinien zrobic to dla niej i
> dziecka. jak pisze autorka watku, dla kobiety to ogromny wysilek,
> nieprzecietny bol fizyczny a nieraz i psychiczny. Dlatego tez
> podejmujac decyzje o dziecku, facet powinien byc przygotowany na
> pomoc zonie juz od poczatku.
>
> (zeby nie bylo watpliwosci, jestem po ciezkim porodzie, ktory bylby
> dla mnie jeszcze bardziej druzgocący gdyby nie moj kochany mąż).

Bzdury piszesz,od kiedy to w dobie tak rozwiniętej antykoncepcji
plus dozwolonej w zasadzie wszędzie aborcji kobieta musi rodzić?
Rodzisz bo podjęłaś taką a nie inną decyzję-nikt Cię nie zmuszał,jak nie czujesz
się na siłach znieść takiej naturalnej od wieków fizjologii jak poród to zawsze
są pigułki dla kobiet lub aborcja zagraniczna.
Nie ma obowiązku posiadania dziecka i rodzenia-jesteś słaba psychicznie lub
fizycznie: nie robisz dziecka i po kłopocie.
Zdecydowałaś inaczej-to ródź i nie histeryzuj.
To tak jakbyś poszła dobrowolnie na wyjątkowo ciężkie studia a potem wszystkim
dookoła płakała,że trzeba tak dużo się uczyć do egzaminu.

[prezes_pan]

Mnie też wkurzają takie słodkie piardy o rzekomo wspólnym rodzeniu! Rodzi
kobieta, a nie facet!!! Jaka pomoc? Że stoi obok i się gapi jak schodzą
śmierdzące zgniłozielone wody płodowe? Że widzi jak w cipę jego kobiety rąbnął
granat? Że słucha ryku, wrzasków i doświadcza obecności kogoś kto się zwija z
bólu? Przez tysiące lat mężczyzna NIE UCZESTNICZYŁ w porodzie i jakoś ludzkość
miała się dobrze. Teraz trzeba za to golić jaja i pachy oraz siedzieć na
porodówce żeby zasłużyć na miano "faceta". Bleee

[kckk]

Az dziw bierze, ze twoja wysublimowana delikatnosc wrodzona nie idzie w parze z
kultura wypowiedzi. Cos tu nie gra lub badz co badz faktycznie delikutasnie
oklaples. Twoja racja. I to sie zdarza.

Nikt nikogo do niczego nie zmusza. Kazdy z nas powinien indywidualnie + wespol z
zainteresowana podejmowac decyzje.
Wiadomo, nic na sile.

[thorper]

Po szkole rodzenia stwierdziłem: ja nie tylko chcę, ja tam MUSZĘ być! Samej żony
za Chiny nie zostawię.

[layqa20]

Mój mąż był ze mną, właściwie od początku chciał być ( śmiał się że skoro
widział jak krowa rodzi to nie ma się czego czego bać mojego porodu)Jasne że
można powiedzieć że tylko asystował, ale dla mnie jego obecność była bardzo
pomocna, a i nie można powiedzieć że nic nie cierpiał, skoro np. wbijałam mu
paznokcie w ręce przy skurczachMówił że przecież poród to coś "normalnego",
potem to on miał pierwszy naszego synka na rekach (co ciekawe mały przestał
płakać kiedy tata do niego mówił - może pamiętał jego głos zza brzucha). Chce
mieć jeszcze dzieci i wiemy że jeśli się uda to zawsze będziemy razem w czasie
porodu. Pozdrawiam