Jak mija zamroczenie po ciosie obuchem w łeb?

[nianiao]

To znaczy jak szybko mija?
Właśnie takowy zaliczyłam. W komputerze domowym znalazłam fotki. Dama o
której mowa pracowała z moim mężem (zmienił ostatnio pracę, wyjechał w daleki
świat, ja miałam z córeczką dojechać wiosną). No, nie tylko pracowała,
najwyraźniej. Romans jak byk, zakończony albo zawieszony (za nim nie
pojechała).
Ze zdjęć wynika, że owa...osoba była/jest dla mojego m istotna od jakichś
lekko licząc 2 lat, może i więcej.
W międzyczasie działo się u mnie dużo i źle. Strata pracy, depresja, strata
matki (ojca nie miałam dawniej), depresja. I wtedy kiedy ja łykałam pigułki,
kiedy siedziałam z matką w szpitalu, kiedy nasze dziecko robiło pierwsze
kroki, kiedy załatwiałam miejsce na cmentarzu, kiedy płakałam nocami w
poduszkę on......
Wiem oczywiście, że uczucia, decyzje etc. się z czasem jakoś poukładają, ale
jak długo to trwa? Kiedy będę mogła jakoś racjonalnie podjąć decyzję?
Teraz nie wiem już nic. Nie wiem, czy chcę do niego jechać, nie wiem, czy
chcę odejść, nie wiem czy chcę go upokorzyć, nie wiem, czy chcę ją kopnąć w
tyłek. No nic nie wiem po prostu. Pustka i nicość.

[anetina]

ja trochę inną historię mam
ale tak ostatecznie się obudziłam
ostatecznie uwierzyłam, jaki eks jest naprawdę, 1,5 roku po rozstaniu
tyle czasu jeszcze wierzyłam, jeszcze chciałam wierzyć
ale w końcu się na szczęście obudziłam

nie wiem więc, co ci poradzić
rozsądnych decyzji życzę

[mira59]

Wydaje mi się,że pierw sobie musisz odpowiedzieć na pytanie czego Ty
chcesz.Zranił Cię,zawiódł...I co zamierzasz?Gdy odpowiesz sobie na pytanie czy
będziesz umiała z nim dalej żyć,jak nie to zastanowić się co dalej.Wtedy będzie
łatwiej.
Życzę spokoju i przemyślanych decyzji.
Pozdrawiam.

[alicja_wk]

A co on na to wszystko? Czy wie, że Ty wiesz? Jaki był przez te 2 lata? Czy dał
Ci odczuć w jakis sposób, że cos jest nie tak? Czy wcześniej miałaś jakies
podejrzenia? Czy on nigdy sie z niczym nie zdradził? Czy nigdy wczesniej nie
przeglądałaś kompa? No i w koncu, czy on byłby na tyle bezrozumny, zeby na
domowym kompie trzymac foty, wskazujące na jego niewierność?
Jesli jestes pewna, a nie tylko przypuszczasz, że to był romans, że Cię, to
porozmawiaj z nim o tym i zaządaj przynajmniej wyjaśnien.
A co do tego, kiedy się wszystko poukłada, kiedy minie ten wstrząs, kórego
doznałas... mysle, że tego nikt z nas nie wie, bo wszystko zalezy od siły
charakteru, od wsparcia najblizszych, od naszego nastawienia do sprawy, od
tego, ile w nas jeszcze pozostało tych pozytywnych uczuc względem partnera...
Mi było łatwo, bo w momencie, gdy odchodziłam czułam juz tylko obojętność,
chciałam tego i byłam przekonana i słuszności tej decyzji, dlatego juz nigdy
potem nie poczułam pustki, tęsknoty ani żalu za tym, co sie skonczyło, bo
dopiero wtedy mogłam zacząć normalnie zyć.
Z pewnością najlepszym lekarstwem jest czas, ale ile go Tobie bedzie potrzeba,
tego nikt nie jest w stanie przewidziec.
Mimo to, życze duzo siły i rozsądnych decyzji!

[alicja_wk]

Chciałam jeszcze tylko dodać a propo tego "Kiedy będę mogła jakoś racjonalnie
podjąć decyzję?"...
Ja decyzje o rozwodzie podjełam dopiero po prawie 2 latach od rozstania, bo
mimo, iż juz wczesniej wiedziałam, że do siebie nie wrócimy, nie chciałam
postepowac pochopnie. Dlatego radziłabym trochę odczekac i nie działac pod
wpływem emocji, bo one często są złym doradcą i nie idą w parze z rozsądkiem.
Poczekaj tak długo, jak będzie trzeba, aż bedziesz pewna czego chcesz i co
bedzie najlepszym rozwiazaniem.
Powodzenia!

[nianiao]

A, ba.
Rzecz nie w rozwodzie, ale w tym, że nie mam pojęcia, co mam teraz robić dalej.
SYtuaja jest o tyle luksusowa (ha ha) że w tej chwili nie mam m nad głową,
żebym musiała się zakłamywać, czy przeciwnie - wystawiać mu graty za drzwi.Bo
jest daleko, tu się nie pojawi. Ale miałam do niego dojechać i z oczywistych
względów tę decyzję muszę podjąć w ciągu paru tygodni.
A nie wiem, czy będę w stanie. Bo nie mam pojęcia czego chcę. Jest we mnie
pustka. Pustka. Nicość. Stąd pytanie o to, jak szybko po takim czymś można coś
wiedzieć. Bo teraz myśleć nie mogę i nie czuję w ogóle niczego. Ani gniewu, ani
złości, ani chęci rewanżu, ani chęci walki, nawet zazdrości nie czuję chyba.
Co do głupoty M i zdjęć na kompie, to faktycznie, nie do pojęcia. Też nie
rozumiem. Ale jest tam jedno nagie zdjęcie, sporo wspolnych, dama na plaży,
dama w jego mieszkaniu służbowym, dama na śniegu, dama w pracy..... Datowane na
dwa - trzy lata. Gdyby to była kumpelka jedna z wielu zdjęcia byłyby bardziej
zróżnicowane, a jest niemal wyłacznie ona. No, i raczej by o niej wspomniał. I
nie pakował zdjęć do katalogu zatytułowanego słodko "my". Jeżli idzie o mnie,
sprawę uważam za udowodnioną bez żadnych wątpliwości.
AN te dwa lata.... cóż, były złe. M na służbowym wyjeździe, zatyrany do
szaleństwa, dwanaście, czternaście godzin na dobę, ja w fatalnym stanie,
potworne kłopoty, dziecko... Ne pojawiał się na wszytskie weekendy, ale nie
wietzyłam swądu: sama uważałam, że tak umęczony człowiek nie musi się tłuc do
domu paruset kilometrów. Zachęcałam "odpocznij, przecież od tej roboty padniesz
w końcu". Kiedy wpadał były to chwile - tyle spraw bieżących do odgruzowania,
jego kontakt z dzieckiem do budowania, jego rodzina, z którą był związany i też
musiał poświęcić te nędzne okrawki czasu.
A w tym wszystkim ja zapadająca się coraz bardziej. Moje dochody dołujące i
niepewne, coraz bardziej stający mi kością w gardle fakt życia za zarobione
przez niego pieniądze. Niechęć do wydawania ich na siebie - na szmaty, fryzjera
itd.
O kurcze, jak można tak nie czuć.

[alicja_wk]

Ano mozna, ale chyba tylko w stosunku do kogos obcego, a skoro Ty juz nie masz
w sobie żadnych uczuć - ani tych dobrych ani złych, tzn, że jesteście sobie
zupełnie obcy. Gdy sie kogoś kocha, to nie przechodzi sie obojętnie obok jego
zdrady, czuje sie gniew, żal, złość, ból, rozpacz, rozczarowanie, pretensje,
cokolwiek, ale na pewno nie pustkę, chyba, że wraz z tą informacją umarło w
Tobie wszystko, co do tej pory czułas.
A co do rozwodu, to podałam tylko przykład, że ja np. z tą decyzja czekałam
dość dlugo i miałam na mysli to, abyś z podjęciem JAKIEJKOLWIEK decyzji
poczekała aż będziesz jej pewna, bo zwykle pochopne decyzje, to decyzje błędne,
gdyz nie do konca przemyslane.
NIe rozumiem tylko jednego: skoro wasze małżeństwo już od dawna było wegetacją,
to dlaczego on nie odszedł, dlaczego wciąż byliście razem i dlaczego Ty teraz w
ogole bierzesz jeszcze pod uwagę mozliwość wyjazdu do niego?

[nianiao]

Bieg wydarzeń pokazue dobitnie, że masz rację stawiając pytania. Usprawiedliwić
się mogę tak: ja widziałam to jako przypadek wysysania przez pracodawcę
pracownika, a resztę - jako pochodne tej sytuacji. WIsiałam nadzieją na zmianie
pracy, etc, która dałaby nam wspólny czas i możliwość powrotu do tego co było
wcześniej, a co postrzegałam (ale ubaw, pewnie kiedyś się z tego uśmieję) także
jako głęboką przyjaźń, lojalność, etc. Dziecko dorastało do przedszkola, matkę
kochaną pochowałam, zaczęłam powolutku zbierać się do kupy. A tu, proszę ja
ciebie srrru.
Dlaczego on nie odszedł to ja się sama zastnawiam, bo rozwój sytuacji wskazuje
na to, że myśli takie musiały mu po głowie chodzić. Generalnie (ha ha) twierdzi
że mnie kocha, wyobraź sobie. Tamten związek obecnie trwać nie może, bo dama
się z pewnością z nim nie relokowała i sądzę, że szanse na to są mikre. A więc
mój eks in spe (?) odbył sobie romans, zawiesil go lub zakończył, wplątał się w
wyjazd a teraz ma zamiar na miejscu - po tym jak zlikwiduję dom, zawieszę swoje
działania zawodowe itd. - zastanawiać się, jakby tu odbudować nasz związek,
albo może nad tym czy go odbudowywać (Tak się domyślam, bo jeżeli kogoś stać na
zostawienie fotek w kompie, to nasze logiki mogą być znacząco różne.)No i
zapewne te rozważania byłyby mocno jednostronne, skoro się do mnie na tak
istotny jak dama temat nie zająknął. A może chciał mi na miejscu siurpryzę
zapodać? Kto wie. Śmierdziel jeden.
Co do moich uczuć to korekta: czuję szok. Ale pomalutku zaczynam się wkurzać.

[wojag]

z doswiadczenia ci powiem, spokoj i rozsadek, nie wariuj, czasami mozesz przez
przypadek cos mu nieopatrznie podpowiedziec... bacz teraz na slowa, zbieraj
dowody... latwo powiedziec, wiem, ale przeszlam podobne rzeczy, jestem bardzo
szybka w dzialaniu...niestety! daj sobie nieraz lepiej na wstrzymanie, pospiech
nie jest dobrym doradca!!! poukladaj sobie wszystko powoli i ze spokojem!

[danagr1]

wojag ma bardzo duzo racji i warto sie tego trzymac, wiem to z wlasnej autopsji.

[zalo_76]

zbieraj dowody, przydadza sie albo nie, ale zbieraj dowody...

skopiuj wszytkie zdjecie, przegraj na plytke, daj na przechowanie komus
zaufanemu, sprawdz jesli masz billingi za jego komorke, jej nr moze sie
powtarzac, moze jakies listy?

wiem ze trudno o tym myslec ale potem moze byc na noze i zadnych dowodow miec
nie bedziesz...a te o ktorych piszesz sa bardzo mocne...

[nianiao]

Dziewczyny, dziękuję za pomoc i rady. Cóż to za świetna rzecz, internet, cóż to
za świetna rzecz, to forum, i co to za cudne osoby - wy. Te wypowiadające się w
wątku i te, które posałyście na priv. Dziś w ramach akcji dochodzenia do siebie
uwalam się jakąś resztką z flaszki. STąd pijacka wylewność, mająca źródło na
dnie butelki, ale nie mniej szczera. Raz jeszcze - dziękuję.

[danagr]

poplacz sobie ile wlezie, pouzalaj sie nad soba, rob to co przyniesie Ci ulge,
masz do tego prawo a pozniej BIERZ SIE W GARSC i jak bedziesz gotowa, dowal mu z
grubej rury. Trzymaj sie dziewczyno, co nas nie zabije, to wzmocni.