2 lata różnicy - agresja starszaka

[good-day]

Witam.

Mam 2 synów - jeden ma 2 lata i 2 miesiące a młodszy 2 miesiące. Starszy syn byl dlugo przygotowywany na przyjscie braciszka. Zawsze byl bardzo czułym dzieckiem, uwielbial sie tulic, calowac. Taki przytulasek, pieszczoszek 😊

Od dwóch miesięcy jest z nami mlodszy syn. Starszy jest wobec niego bardzo czuły, caluje go, przytula, glaszcze, robi cacy cacy, by nagle zrobić bam... Bywa tak, że widze po nim ze jest w takim nastroju, że może chcieć uderzyc maluszka i jestem na to gotowa, ale bywa też tak, że robi to zupelnie z zaskoczenia...

Jeszcze przed narodzinami drugiego synka, starszemu zdarzalo się uderzyć mnie, tate, babcie czy kolege - synek zawsze sie z tego smial, ewidentnie nie rozumie, że robi źle. Po narodzinach młodszego synka bardzo sie to nasiliło, z tym, że pacnięcia kieruje tylko do mlodszego brata, ewentualnie innych małych dzieci, które nas odwiedzają.

Staram się byc czujna, nigdy nie pozwalam na to, żeby byli sami we dwójke, ale są takie sytuacje kiedy nie zdążę, kiedy zrobi to z zaskoczenia na szczęście jako dwulatek synek nie ma dużo siły, ale zdarzyło mu sie kilka razy trafic otwartą rączką prosto w policzek mniejszego - co powoduje placz maluszka i niestety bywa też że mój. Każde jego uderzenie to moje wyrzuty sumienia, że nie obroniłam mniejszego, a powinnam przeciez...

Przy dwójce maluchów jest mnóstwo pięknych chwil chwytających za serce, ale zdarzają się też takie jak opisałam. Jest mi ciężko bo nie moge odejść na krok od synków, nie mogę zostawić ich samych nawet na sekunde bo nigdy nie wiem co starszy wymyśli.

Nie mogę i nie chce izolować starszego synka od młodszego, wiem że nie tędy droga, więc staramy się spędzać czas razem, pozwalamy mu na czułości względem maluszka, chociaz nie powiem...często z dusza na ramieniu..

Boję się tego, że mlodszy synek będzie miał jakiś uraz, że w jakiś sposob zapamięta te uderzenia, żee będzie przez to strachliwy, bojaźliwy - że jakkolwiek to na niego po prostu wplynie.

Starszemu staramy się tlumaczyć, ale a pomocą krótkich komunikatów, że nie wolno, że to złe. Są dwa dni super, przepelnione braterską milością i czulością, wydaje mi się, że może ten etap już mija i nagle powtórka z rozrywki. Nie wiem juz co robić i czy w ogóle cokolwiek da się z tym zrobic.

Pytanie do mam, które zmierzały się z podobną sytuacją - ile to u Was trwało? Jak sobie tym radziłyście

[pingwin_1255]

Dzień dobry,
Starszy syn wraz z przyjściem na świat młodszego rodzeństwa odczuł zagrożenie, w rodzinie pojawił się ktoś inny, wyczekiwany a wraz z tym syn mógł poczuć się odsunięty na drugi plan – pomimo, że zachowanie dorosłych nie musiało na to wskazywać, wystarczy sama obecność drugiego dziecka. Narodziło się w starszym synu uczucie zazdrości, ponieważ do tej pory był tylko on, zainteresowanie mamy mogło być skupione tylko i wyłącznie na nim, a moment pojawienia się drugiego syna oznaczał podział uwagi. Prawdopodobnie od pierwszego dnia pojawienia się małej istoty zauważył, że mama nie skupia na nim 100% uwagi, czego on oczekuje. Gdy brakuje czasu, aby go poświęcić dla niego zaczyna on obwiniać o to rodzeństwo, zaś widok mamy i młodszego brata sprawia, że narasta w nim uczucie wrogości i niechęci.

Syn otrzymał nową rolę w swoim życiu – stał się starszym bratem, więc jest to dla niego coś nowego. Być może poprzez wskazane zachowania, ukazywanie agresji próbuje zwrócić na siebie uwagę i zmusić rodziców do okazania mu większego zainteresowania. Jednak należy przekazać dziecku jasny komunikat, że takie zachowanie jest nieodpowiednie i niewłaściwe. Z czasem istotne jest określenie jasnych zasad obowiązujących w domu, których każdy bezwzględnie musi przestrzegać oraz ustalenie konsekwencji niedostosowania się do tego. Przekazanie tej informacji powinno być jasne, ale i dobitne wyrażone w przyjazny dla dziecka sposób.

Ważne jest, aby nie dopuściła Pani do faworyzowania jednego z synów. Zrozumiałe jest, że młodszy syn potrzebuje dużo uwagi, opieki i troski, jednak w tym wszystkim kluczowe jest poświęcenie czasu dla starszego syna, aby uniknąć z jego strony poczucia odrzucenia. Proponuję, aby wydzieliła Pani czas, który można przeznaczyć tylko dla Pani i starszego syna – może to być wspólny spacer, wyjście na lody, do parku, na plac zabaw. Ze swojej strony uważam, że takie momenty mogą zdecydowanie poprawić Pani stosunki ze starszym synem, co w przyszłości zaowocuje relacjami obu synów.

Jednym ze sposobów, oczywiście jeśli jest taka możliwość, w sytuacji gdy Pani poświęca czas dla młodszego syna to ktoś inny np. babcia, tata poświęcili ten czas dla starszego syna, dzięki temu dziecko nie zaobserwowało by sytuacji, poprzez którą może narastać w nim gniew, a jednak przy dwumiesięcznym dziecku niezbędna jest taka opieka i czas dla niego.

Zachęcam, aby w przyszłości postarać się organizować wspólne zabawy dla synów, obrazować, że każdy może czerpać radość i szczęście z takich momentów. Proszę towarzyszyć dzieciom w ich zabawie.
W przypadku pojawienia się agresji ze strony starszego syna, np. kierowanie ręką ciosów do drugiego syna proszę wziąć w swoją dłoń jego rękę oraz powolnym ruchem skierować jego rękę, dłoń na ciało młodszego syna i delikatnie pomasować jego ciało. Proszę prowadzić rozmowy podczas, których będzie Pani kierowała słowa w stronę starszego syna podkreślające to, że obaj synowie są otoczeni szczerym uczuciem miłości, której nie zabraknie dla żadnego z nich.

Kolejnym ważnym elementem kształtującym zachowanie syna jest pomoc w opiece nad młodszym rodzeństwem. Ze swojej strony proponuję zachęcić syna do wzorowania zachowań rodziców względem młodszego syna, np.: dawanie całusów, przytulanie. Czynami można pokazać synowi, że jest potrzebny, można angażować go do pielęgnacji. Rozbudowując te przykłady pragnę zaproponować, aby zakupić dla starszaka lalkę, na której będzie mógł wykonywać takie czynności jak: przebieranie, mycie, karmienie w czasie, gdy Pani te czynności będzie wykonywała na młodszym dziecku. Postępując w ten sposób syn poczuje się ważny, doceniony i zauważy na przykładzie jak delikatnym należy być w stosunku do malutkiego dziecka.

Lekturą wartą polecenia w tym temacie jest książka pt. ,,Grzeczne dziecko” - Thomas B. Brazelton, Joshua D. Sparrow. Zachęcam do skupienia uwagi na stronach 46-48, 50-52, 57-59, 138-141. Odnajdzie w niej Pani m.in. rady jak ostudzić uczucia dziecka, które nimi targają, opanować gwałtowane uczucia, cenne rady w jaki sposób pomóc dziecku kontrolować jego emocje, impulsy. Co więcej w książce zawarte są wskazówki pomagające zrozumieć dziecku przewidywanie rezultatów własnego zachowania, a także pomocne informacje odnośnie granic stawianych dziecku czy drogi prowadzącej do zrozumienia uczuć innych.

Pozdrawiam!


www.aps.edu.pl/uczelnia/instytut-wspomagania-rozwoju-cz%C5%82owieka-i-edukacji/zapytaj-pedagoga/