Od urodzenia dziecka nie spałem z żoną we dwójkę

[griswold79]

Wyprowadzcie mnie z błędu czy to standart, cos nienormalnego czy tez
jak wy to widzicie. Dziecko ma 2 latka i 3 miesiace. Od jego
urodzenia spało z nami w łóżku (szerokim). Budził się w nocy (miewał
kolki, czy byl glodny - wiadomo jak to bywa). Ogólnie rzadko
przesypiał noc. Takze niecałe dwa lata spalismy w trójkę. Od jakichś
8 miesięcy żona spi z małym a ja osobno w pokoju obok (zebym się
wysypiał - ona chce dobrze). I szczerze wyniknął dzis problem bo ja
już mam dość nie spania z żoną sam na sam. Zona mówi spytaj << od
jakiego wieku dzieci spią osobno >>. Wiec wszedłem i pytam.
Czy dziecko ponad 2 letnie, bardzo rozwiniete na swój wiek nie
powinno spać w jednym pokoju? Czy nie najwyzsza pora by mąż spał z
żoną w jednym łóżku i tylko z nią. Ona chce dobrze - bym sie wyspał,
karmi go zwykle w z raz w nocy. Do pracy rano wstawac nie musi. Maly
sie budzi ok. 7.30 - 8.00.
Nie chce wyjsc na egoistę bo ona wstaje w nocy, a ja nie. Jak to
rozwiązać bo powoli to wspólne spanie zaczyna mi juz wisieć (chyba
lepiej przyjac postawe olewu niz zeby czlowieka szlak trafiał). A to
do dobrego konca nie prowadzi.

[babsee]

Dweultenie dziecko nie je w nocy!!!!to po pierwsze.
Po drugie,jak mniemam,zona nalezy do tyc kobiet co to potem na
forumie udowadniają,ze to normalnem,ze kobiety spią z dziecmi a
mezowie osobno-sporo takich babeczek.No coz chlopie, wspolczuje Ci.,
Nie,to nie jest normalne.
Dwuletnie dziecko,jesli isteniją mozliwosci meszkaniowe,spi w swoim
pokoju.jesli macie wspolną sypialnie-spi w swoim lożku.
ps.przekaz żonie,ze załatwia dziecku próchnice karmiąc go wnocy w
tym wieku.Niech spyta pediatry jak najlepiej przerwac karmienie
nocne.

[grazia2704]

Na początek napiszę,że jestem kobietą,żeby nie było... Chłopie jak ja Ci
współczuję, dla mnie taka sytuacja byłaby nie do przyjęcia. Mamy 14letnią córkę
i 11 miesięcznego synusia i każdy w domu ma swoje miejsce tzn. jak córcia była
malutka to łóżeczko stało w sypialni i mała tam spała, jak się coś działo (jakaś
choroba, na szczęście kolki mnie ominęły)to było tulenie noszenie w razie
potrzeby ale nynuś do swojego łóżeczka, jak mała miał 2 latka dostała swój
pokoik i nie było problemu, tak też robię z synkiem. Wytłumacz swojej kobiecie,
że nie na tym "zabawa" w mamę polega. Przypuszczam, że zaraz grono kobiet mnie
zlinczuje ale... A mój mąż też pracuje i przezył te wszystkie nieprzespane noce
Pozdrawiam

ja Cię poprę

[jajofka]

też współczuję, bardzo! mam dwoje dzieci, nie wyobrażam sobie żeby z
nami spały. fakt, że od jakiegoś czasu Starsza pakuje się od strony
Tatusia do łóżka, rozpycha i dla mnie miejsca brak ) ale walczymy
z tym obydwoje, bo nasze łóżko to nasza ostoja, gdzie "gó...arzom"
wstęp wzbroniony!
dwuletnie dziecko nie powinno jeść w nocy - próchnica murowana.

[sokolasty]

Od ZTCP czwartego miesiąca po porodzie śpię z małążonką w jednym łóżku; córka ma
swój pokój i swoje łóżko.

[racetam]

o dżizas. nie, nie jest to normalne. A ci którzy twierdzą że rodzinne spanie w
jednym łóżku jest normalne i ludzkie należą do marginesu społeczeństwa. Przecież
życie ludzkie to nie życie jeżyków czy myszek! Jak czytałem gdzieś poniżej że
cała rodzinka (4 os.) śpią w jednym łóżku to niedobrze mi się zrobiło.

Nie zdają sobie sprawy z tego że trudniej im będzie 7latkowi wytłumaczyć czemu
od dzisiaj nie będzie spał z rodzicami w łóżku, a jako dojrzały chłopak będzie
miał problemy ze zrozumieniem na czym polega prywatność, własność, intymność,
potrzeba wyciszenia.

Może niektóre kobiety w ten sposób próbują się wymigać od seksu?

[mruwa9]

racetam napisał:

>>
> Nie zdają sobie sprawy z tego że trudniej im będzie 7latkowi
wytłumaczyć czemu
> od dzisiaj nie będzie spał z rodzicami w łóżku, a jako dojrzały
chłopak będzie
> miał problemy ze zrozumieniem na czym polega prywatność, własność,
intymność,
> potrzeba wyciszenia.


Gdzie to wyczytales/as? Ciekawa teoria, tyle, ze zupelnie
nieprawdziwa.
Pozwalajac dzieciom dorosnac do samodzielnego spania i wlasnych
lozek, w zgodzie z ich rytmem i potrzebami, w wieku 5-7 lat nie ma
mowy o nocnych odwiedzinach w sypialni rodzicow. Ale dzieci
wiedzialy, ze sie przed nimi nie barykadujemy w sypialni (byl
niedawno taki watek o odgradzaniu sie bramka, zamykaniu dziecka na
cala noc w sypialni, o wielogodzinnych placzach i histerii
porzuconego dziecka, zasypianiu w rozpaczy i histerii na podlodze,
gdy rodzice beztrosko spali sobie w swoim lozku), wiec mialy
mozliwosc same dorosnac, nauczyc sie samodzielnego spania, nie
musialy traktowac przeprowadzki do swojego pokoju i lozka w
kategoriach kary i zeslania na banicje, ale wlasnie wyroznienia ,
nagrody, przywileju. Nie musialy wracac do naszego lozka, zeby sie
upewnic, ze ich nie porzucilismy, bo bez tego wiedzialy, ze jestesmy
w poblizu, do dyspozycji, w razie nocnych strachow.
U nas definitywne nocne odwiedziny dzieci w malzenskiej sypialni
skonczyly sie najpozniej w 4.roku zycia, przy czym ten ostatni rok
to byly sporadyczne przypadki.

[sokolasty]

"zasypianiu w rozpaczy i histerii na podlodze,
gdy rodzice beztrosko spali sobie w swoim lozku)"

Głusi musieli być. Albo wielki dom mieli.

[mruwa9]

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=566&w=84357441&a=84855714

jak on wytrzymal 2 lata bez seksu?

[arek103]

nienormalny jakis...

przepraszam,a kto wytrzymal?n/t

[mruwa9]

[towditowdi]

Popieram Cię. Nasza Julia poszła do swojego pokoju w wieku 3,5 roku.
Ale wcześniej troszke przygotowywaliśmy ją do tego: wspónie
kupili "dorosłe" łóżeczko, razem to wszystko ustawili itd. Na 100%
przekonała się do swojego spania jak dostała pościel ze swoimi
ulubionymi księżniczkami. Wiedziała, że w nocy na korytarzu będą się
paliły nocne lampeczki oświetlające drogę do sypialni rodziców. I
powiem Wam od kiedy poszła "na swoje" np gdy w weekend wstaje
pierwsza na nasze zachety "choć poleż z nami jeszcze chwilkę"
odpowiada, że ma swoje łózeczkę i już sobie poleżała. Sporadycznie
zdarza jej się obudzić w nocy, woła nas wtedy do siebie. Nawet jak
chorowała i chcieliśmy zabrać ją do siebie, to wolała zostać w swoim
pokoju, twierdząc, że posunie się aby mama spała z nią. Przed
przejściem do swojego pokoju spała w naszej sypialni w swoim
łóżeczku. Tak jak teraz jej 4 mies. braciszek. Pozdrawiam

[tatiana99]

Hm... pod rozwagę - czy nie jest to jednak wbrew naturze, że małe, powiedzmy
dwuletnie dziecko śpi zupełnie samo w osobnym pomieszczeniu? To przecież takie
naturalne, że śpi przytulone do mamy.
My, dorośli, mamy wykształconą potrzebę prywatności - ale w stosunku do dziecka
to jest okrutne.

[gojkad]

Mój synek od urodzenia śpi we własnym pokoju a od 22 miesiąca w swoim "dorosłym" łózeczku... Zasypia bez żadnych problemów - już tez bez smoczka i bez pampersa (a był karmiony piersią do 18 miesiąca, więc był przyzwyczajony do bliskości podczas zasypiania). Czasem w nocy przytupta ale odnosze go do łóżeczka do jego pokoju. Rano przychodzi na pieszczoty i czasem nawet pośpi z nami z 30 min. Spi od 20 do 5-6 rano.
Pozdrawiam

[daga_1]

A kto Ci każe spać z dzieckiem do 7 lat. Kazde dziecko jest inne i to sami
rodzice powinni decydować czy z nim spać czy nie. Dla mnie np. głupotą jest jak
widzę 2-letnie dziecko z pampersem na pupie. No ale lenistwo dzisiejszych mam
nie ma granic.

[emi-82]

2letnie to i tak jeszcze nie jest zle - ja widze 5latki w pieluchach
i z butelka mleka w buzi - to nawet nie jest lenistwo-to juz zakrawa
na zaniedbanie...

[nissa.fr]

Nic nie przebije duzego dziecka ze smoczkiem. Chyba nie zapomne widoku mamy, cierpliwie tlumaczacej zasady dzialania sygnalizacji swietlnej dziecku ok 6 letniemu z wieeeelkim smokiem w ustach.

[daga_1]

Próchnica? Mój syn ssał w nocy pierś prawie 2,5 roku i nigdy nie miał prochnicy.
Nie mogłam go oduczyć a potem już zrezygnowałam. Spał ze mną 3 lata, taką miał
urodę. Starsza córka nie spała ze mną wcale. Mąż z nami nie spał, ale to nie
znaczy, ze był zaniedbywany.

[pitomkowa]

Witam. Niezle. Moje dziecko ma 10 m-cy i od 3 m-cy spi samo we
własnym pokoju.
Wiem z autopsji, że przy pierwszym dziecku tak to jest. Kobieta jest
nadopiekuncza, uczy sie bycia matka. Prosze porozmawiać, delikatnie
zasygnalizować zonie, że zalezy Panu na tym ,żeby nie dzielić
małżeńskiego łoza na troje. Może i kiedyś ona do tego dojrzeje...

[fantomman]

no u mnie to tak jest:
Dziecko spało w łóżku z nami bo mamy szerokie 2 m łóżko, dziecko ma
swój pokoj ze swoim łóżkiem.
Obecnie dziecko ma 7,5 roku i chodzi do 2 klasy i nadal spi z mamą i
nie chce spac w swoim łózku.

i wiem ze moterem tego sypiania z dzieckiem jest żona kuniec
kurbuniec - wynagradza to ze siedzi non stop w pracy.

[daga_1]

Czyli tu nie chodzi o dziecko tylko coś jest nie tak z Wami.

[krzysztof-lis]

> Czyli tu nie chodzi o dziecko tylko coś jest nie tak z Wami.

Bardziej z NIĄ niż z NIMI.

[ramajkarybnik]

Ja powiem tyle, że mój mały tez ma 2 latka i 3 miesiące i też spał z nami w
wielkim łóżku, ale mówimy mu od 2 dni stanowcze NIE...! Zakupiliśmy małe
łóżeczko w kształcie auta i jest coraz lepiej, mały jest zafascynowany tym że
może spać w aucie Zachęcam do takiej metody W końcu możemy się z mężem
poprzytulać w nocy do siebie

Twoja żona chce dobrze ale to wam

[fajnynatka000]

wyjdzie na złe a raczej waszemu zwiążkowi Moja córka ma 3 lata i od
roku spi w swoim łóżku
(wcześniej spalismy w trójkę ,a mój mąż nie narzekał,ale nie
przyszło mi do głowy ,żebym miała spać z dzieckiem a on sam )bez
sensu na początku ciężko było ale się przyzwyczaiła i teraz rzadko
budzi się w nocy...TWOJA ŻONA NIE MOŻE KARMIĆ W NOCY TAKIEGO DZIECKA
pediatra jej ni9e wytłumaczył...Porozmawiaj z nią tak nie może być w
końcu też masz swoje potrzeby pozdro

W łóżku NIGDY z nami nie spali

[0golone_jajka]

A osobny pokój mieli odkąd skończyli ssać cycka, czyli mniej więcej w wieku roku. Współczuję. Pozostaje sponsoring

[truscaveczka]

Jajeczku, zgadzam się z Tobą. Moja przestała ssać cyca w wieku 10 miechów, spała
zawsze w osobnym łóżku i nie wyobrażam sobie osobnego spania rodziców -
małżonków, jakby nie było.
Do 26 m-cy ze względów lokalowych Młoda spała w tym samym pokoju, co my, co nie
przeszkadzało się nam wysypiać (umiarkowanie, Młoda od 14 mies. do pójścia do
przedszkola nie przesypiała nocy), kochać się itd.

[kol.3]

W ogóle nie powinno się spać z dzieckiem ani we trójkę ani we dwójkę.
Nie wiem skąd to się bierze.Nie wiem dlaczego dzieci są karmione w
nocy tak długo.
A swoją drogą sam się do tej sytuacji solidarnie dokładasz. Żona
wstaje do dziecka, Ty nie. Toteż Cię odizolowali od swojego nocnego
życia i w ogóle od siebie.

[titta]

Rownie dobrze mozna sie spytac: skad sie bierze NIE spanie z malym
dzieckiem (niemowleciem). Bo to chyba bardzo naturalne, w
przeciwienstwie do wstawania do niego. (Czy trzeba dodawac, ze
ludzie zawsze tak spali?) Wiekszosc dzieci tego potrzebuje, stad te
nocne wedrowki. Nie mowiac juz o wyspaniu karmiacej mamy. Ale po
odstawieniu od piersi mozna zaczac eksmisje w celu ulatwienia sobie
zycia. No i skonczyc z karmieniam nocnym! To nie niemowle!

[llasotka]

NIE spanie z maluchem, albo spabie matki w innym miejscu niż ojciec
(TU zaznaczam, ze w wieku niemowlęcym!) bierze się z troski o własne
dziecko.
Byłam ostatnio na szkoleniu BHP. Od ratownika usłyszelismy, że nie
ma nic gorszego od obudzenia się przy zimnym dziecku (trudno się z
tym nie zgodzić). Podobno to dość częste, że w nocy ojciec - nie
posiadajacy instynktu macierzyńskiego, zarzuci przez sen gdzieś
ręką... Matce też coś takiego może sie zdarzyć.
Jestem przeciwnikiem spania z dzieckiem w nocy w ogóle.
To co powyżej nie jest wg mnie jedynym przeciwskazaniem, dochodzi
zwykłe wychowywanie malucha, który musi od samego początku uczyć sie
odpowiedniej relacji wobec rodzica.

Kompletnie bzdurne i mizoandryczne

[sir.vimes]

> Byłam ostatnio na szkoleniu BHP. Od ratownika usłyszelismy, że nie
> ma nic gorszego od obudzenia się przy zimnym dziecku (trudno się z
> tym nie zgodzić). Podobno to dość częste, że w nocy ojciec - nie
> posiadajacy instynktu macierzyńskiego, zarzuci przez sen gdzieś
> ręką...

Jasne, w ogóle najlepiej trzymać dzieci z dala od ojców.

[lulunamoscie1]

Spanie razem to absurd. Moje dziecko ma swoje lozeczko i jest
nauczone!!!! w nim spac. Tak NAUCZONE. Trzeba w takim malym dziecku
wyrabiac nawyki, zdrowe nawyki. Tak to jest ze matkom odbija przy
takim niemowlaku i zaglaskaly by go, ale troche bez przesady. Dla
mnie maz jest rownie wazny jak dziecko. Rownie.
Jedzenie w nocy...? tzn. karmienie dziecka? Mama chyba powinna isc
ze soba do lekarza

[daga_1]

A nauczyłas korzystać z nocnika czy dalej dzwiga bułę między nogami. Tak łatwo
pouczać innych.

[nissa.fr]

Moj syn od urodzenia spal w swoim lozeczku, nie domagal sie noszenia, bujania i usypiania ( jakaz bylam dumna !!!) , do czasu ... kiedy skonczyl 6 miesiecy i budzil sie w nocy po 6-7 razy. Dodam, ze nie jestem w gronie szczesciar na wychowawczym, ktore moga sie wyspac do poludnia, wiec po kilku tygodniach walki skapitulowalismy. Spi z nami od tygodnia, jest lepiej, wiec jeszcze kilka dni i bedzie eksmisja.

[malanuna]

nissa litosci ))
a co robi dziecko dajmy na to 6 miesieczne "szczesciary na wychowawczym" kiedy
ona rozwalona lezy w wyrze? cierpliwie czeka az mama sie obudzi do 13? ))

rozbawilas mnie niestety nie bylam na wychowawczym ale cos mi mowi ze tak to
nie wyglada ))

pozatym podpisuje sie pod Twoja historia. Ja tez moglabym (kiedys) stanac na
czele tych radykalek co glosza ze spanie razem z dzieckiem jest BE .. i co? Tez
walczymy z mezem a bylo tak pieknie ;p wiec jak czytam posty pelne oburzenia to
zalecam wiecej pokory, ktorej sama sie nauczylam. Dziecko to nie robot ktory
zaprogramowany chodzi tak jak chcemy zawsze i wszedzie

[gojkad]

Ja jestem tą "szczęsciarą" na wychowawczym i jakoś całe noce zaczęłam przesypiać po 18 miesiącu gdy odstawiłam synka od piersi. Zawsze spał w swoim pokoju i zawsze do niego wstawałam... często (gdy ząbkował)nawet co godzine!! Pobudkę od zawsze robi koło 6 rano więc nie sypiam - nigdy mi sie nie zdarzyło spać do południa!! W dzień też sie nie kłade, bo w domu samo sie nic nie zrobi...
Więc można jeśli się tylko chce...

[krzysztof-lis]

> Dla mnie maz jest rownie wazny jak dziecko. Rownie.

A powinien być ważniejszy. Wiesz dlaczego?

[mama303]

krzysztof-lis napisał:

> A powinien być ważniejszy. Wiesz dlaczego?

Dlaczego?

[krzysztof-lis]

> Dlaczego?

Bo z mężem się spędza jednak więcej czasu, niż z dziećmi. Dzieci są tylko
"przejściowym" etapem w życiu rodziny.

[mama303]

krzysztof-lis napisał:

> Bo z mężem się spędza jednak więcej czasu, niż z dziećmi. Dzieci
są tylko
> "przejściowym" etapem w życiu rodziny.

raczej odwrotnie - to mąz może być "przejściowy" jak się kiepsko
spisuje Dzieci sie ma na całe życie

[krzysztof-lis]

> raczej odwrotnie - to mąz może być "przejściowy" jak się kiepsko
> spisuje Dzieci sie ma na całe życie

A widzisz, ja mam do sprawy zupełnie inne podejście.

Dzieci się "ma" tylko w ten sposób, że się ma w stosunku do nich pewne
obowiązki. Nie jest to żadne prawo własności, ani nawet prawo własności do jakiś
przywilejów z ich strony.

Za to męża czy żonę się "ma" już w taki sposób, że się w tym małżeństwie ma i
obowiązki i prawa. I druga strona też ma obowiązki.

A więc:
* prawem męża jest oczekiwać od żony spełniania różnych małżeńskich obowiązków,
* obowiązkiem rodziców jest wychować dzieci.

Mąż czy żona powinni być dla siebie najważniejsi przez cały okres trwania
małżeństwa a nie tylko przed urodzeniem dzieci i po ich wyprowadzce. ;p

[mama303]

krzysztof-lis napisał:

> * prawem męża jest oczekiwać od żony spełniania różnych
małżeńskich obowiązków

Ja nie mam w stosunku do mojego męża absolutnie żadnych małżeńskich
obowiązków a juz napewno nie ma obowiązku spania z nim w jednym
łóżku.
Lubię się wyspać

[krzysztof-lis]

> Ja nie mam w stosunku do mojego męża absolutnie żadnych małżeńskich
> obowiązków

Ależ masz. O to chodzi w małżeństwie, że się ma względem siebie obowiązki. Jakie
dokładnie, to już zależy od ustaleń poczynionych przez obydwie strony.

[mama303]

krzysztof-lis napisał:


> Ależ masz. O to chodzi w małżeństwie, że się ma względem siebie
obowiązki.

Ależ nie mam. I nie o to chodzi w małżeństwie, przynajmniej w moim.

[kokocinska]

o basta!!! a jakie zatem prawa ma żona? wygląda na to, że żadnych. dostąpiła
zaszczytu bycia żoną i nic lepszego w życiu jej już spotkać nie mogło. normalnie
nóż w kieszeni się otwiera

[krzysztof-lis]

> o basta!!! a jakie zatem prawa ma żona? wygląda na to, że żadnych.

Skądże znowu!? Napisałem w przykładzie dotyczącym obowiązków żony względem męża,
bo tego dotyczył wątek.

To nie oznacza, że mąż nie ma w stosunku do żony żadnych obowiązków...

[jacek226315]

mama303 napisala:
>Dzieci sie ma na cale zycie.
Zalezy co sie ma corke czy syna. Syn to syn ozeni sie pojdzie za
zona.,a dzieckiem jest corka.

[mama303]

jacek226315 napisał:

> Zalezy co sie ma corke czy syna. Syn to syn ozeni sie pojdzie za
> zona.,a dzieckiem jest corka.

Uff - mam córkę

[alizee6]

albo sam się odizolowałeś skoro tylko twoja żona wstaje w nocy do dziecka, ja
wiem że tak jest wygodniej, ale..... wóz, albo przewoz.....

[kayah73]

Od jakichs 60-70 lat jest trynd tak zwany, zeby dziecko od
pierwszych dni bylo samiutenkie (ktory to trend narastal sobie przez
ostatnich 300-500 lat, kiedy to coraz gorzej traktowalo sie dzieci).
Przez poprzednich ok 3 mln lat dzieci spaly z reguly rodzicami dosyc
dlugo (w zaleznosci od kultury nieraz i do wyprowadzki z domu, ale
zazwyczaj do jakiegos 6-7 rz - potem czesto spalo z rodzenstwem) i
jakos nikomu to nie przeszkadzalo - ludzkosc, jak widac, przetrwala.
Teraz sie robi nowy trend - powrot do tego co bylo kiedys. W zwiazku
z tym, ze nie ma sie wzorca z domu, robi sie to czasami nie do
konca "prawidlowo".

W swietle tego co powyzej, moje zdanie jest nastepujace:
- 2-letnie dziecko ma dalej prawo spac z rodzicami
- 2-letnie dziecko ma dalej prawo budzic sie lub/i jesc w nocy
- malzenstwo nie powinno z tego powodu cierpiec

Przeszkadzalo Ci spanie we trojke? Jesli nie, to moze po prostu
wroccie do tego? Mozna dodatkowe lozko przystawic dla dziecia, zeby
nikt nikogo nie kopal.

Ale jesli to zona Cie wywalila i nie chce Cie wpuscic spowrotem,
wywalenie dziecka do innego pokoju niewiele pomoze, problem jest
gdzie indziej.

Moja corka ma 3 lata 4 mies, od 3 urodzin ekspetymentuje ze spaniem
osobno - czasami spi sama, czasami przychodzi do nas, czasami spi
cala noc z nami. (Przesypia noc dopiero od jakichs 5 mies.) Nam to
nie przeszkadza, nie chcemy jej wywalic, chcemy zeby do tego dorosla
sama. Nasz zwiazek z mezem na tym nigdy nie ucierpial,
powiedzialabym, ze raczej wrecz przeciwnie.

[jola_ep]

> W swietle tego co powyzej, moje zdanie jest nastepujace:
> - 2-letnie dziecko ma dalej prawo spac z rodzicami
> - 2-letnie dziecko ma dalej prawo budzic sie lub/i jesc w nocy
> - malzenstwo nie powinno z tego powodu cierpiec

Popieram (jeśli chodzi o karmienie w nocy, to piersią)

My dokupiliśmy rozkładany tapczanik i wstawiliśmy do naszej sypialni. W ten sposób córa usypiała, w nocy przychodziłam do niej z raz na karmienie i wracałam (lub nie) do męża. Miała wtedy jakieś 1,5 roku. Wcześniej spała z nami. Na osobny pokój było dla niej za wcześnie - spróbowaliśmy, gdy ukończyła 3 lata i skończyły się przespane noce...
Młodszy spał z nami też do ok. 1,5 roku, potem dostał swoje "dorosłe" łóżko w dziecięcym pokoju. Budził się jeszcze w nocy na karmienie, więc zasypiał sam, ja do niego przychodziłam, karmiłam i zostawałam lub wracałam (czasem robiłam to przez sen).

Rozwiązanie: ja z dzieckiem, mąż osobno, było dla nie do przyjęcia, bo ja bardzo lubię zasypiać koło mojego faceta Nawet jak spaliśmy w trójkę, to miejsce dzieci było z brzegu.

Nie zauważyłam szkód dla małżeństwa

Pozdrawiam
Jola

[peresia]

U znajomej mojej mamy trend spania z dzieckiem trwał ponad 20 lat.
Potem synuś się ożenił, ale nie na długo - bo wolał noce spędzać u
mamusi niestety - historia prawdziwa.

W 100% zgadzam się z kayah73 i dodam

[kontogazetowe]

że przede wszystkim potrzebny jest spokój i normalna rozmowa, wtedy wymyślicie z żoną jakiś dobry sposób dla siebie. I nic na siłę, bo to budzi opór.

Nasz syn bardzo długo spał z nami - czasem zasypiał u nas, czasem przychodził do nas w nocy, nie przeszkadzało to nam, łóżko jest spore. Teraz ma 5 lat śpi sam i przychodzi tylko w wyjątkowych wypadkach (gdy go coś boli, zły sen - wiadomo).

Jeszcze mały trik:
Znajdź jakąś fajną spokojną muzykę do snu, która spodoba się Twojemu dziecku. Spróbujcie go przy tej muzyce usypiać w swoim łóżku. Po dwóch - trzech tygodniach spróbujcie usypiać dziecko przy tej muzyce w jego pokoju. Jeśli nie ma jakichś innych problemów (choroby, zdenerwowanie itp) dziecko powinno szybko nauczyć się zasypiać nawet samo, wystarczy tylko wcisnąć "play"
U mnie to zadziałało, czasem wystarczy minuta piosenki i już

[llasotka]

. sobie przez
> ostatnich 300-500 lat, kiedy to coraz gorzej traktowalo sie
dzieci).

A co to za bzdury? Skad pomysła, ze wcześniej traktowano dzieci
lepiej, a później gorzej?!!?!?
To może wróćmy w ogóle do czasów jednoizbowych, i śpijmy przez cały
czas z dziećmy z jednym łóżku po kryjomu sie kochając! Obrzydlistwo.

[ahhna]

Popieram w całej rozciągłości. Dodam, że związek, który nie
wytrzymuje czegoś takiego w tak młodym wieku dziecka, nie jest
raczej dobrym związkiem.
Dzieci są różne. Moje, 12-letnie, do dziś ma lęki nocne. Psycholog
wiele lat temu wytłumaczył mi, że ono - jako kilkulatek - NAPRAWDĘ
widzi potwory w pokoju (a nie smugi świateł samochodów z ulicy) i
ono NAPRAWDĘ CZUJE SIĘ JAK W HORRORZE, co nam dorosłym wydaje się
oczywiście absurdem. Należy sie tym zająć, ale nic na siłę. 2 lata
to malutko jeszcze. Warto zacząć cos zmieniać, ale to niestety
oznacza nieprzespane nocki, dla tatusia również.
W latach 70. w ogóle był trynd, że karmienie jest co 3 godziny,
dziecko do becika i jak niegłodne i przewinięte to ma leżeć samo i
cicho, a jak nie, to drzwi zamknąć i się nim nie przejmować. Słabo
mi się robi, jak sobie pomyślę, że tak mogłabym wychowywać własne
dziecko.

[krzysztof-lis]

> Moja corka ma 3 lata 4 mies, od 3 urodzin ekspetymentuje ze spaniem
> osobno - czasami spi sama, czasami przychodzi do nas, czasami spi
> cala noc z nami. (...) Nasz zwiazek z mezem na tym nigdy nie
> ucierpial, powiedzialabym, ze raczej wrecz przeciwnie.

Proszę o wytłumaczenie, w jaki sposób spanie Twojej córki w łóżku z Tobą i mężem
przyczyniło się do poprawy w Waszym związku?

[mruwa9]

ja akurat jestem zwolenniczka spania z dzieckiem w jednym lozku i
naszemu zwiazkowi akurat to nie szkodzi ani nie przeszkadza. I
wlasnie w wieku ok. 2 lat eksmitowalismy dzieci do swoich pokoi i
swoich lozek, najmlodsze najpozniej (ponad 3 lata), z przyczyn
lokalowych (brak pokoju). To, co u nas dzialalo, to urzadzenie
slicznego pokoju dla dziecka, omawianie razem z dzieckiem szczegolow
wystroju, podkreslanie, jaki to zaszczyt, jaka cudowna sprawa i jak
swietnie miec wlasny pokoj i wlasne dziecko. Przygotowanie lozka,
kupno ladnej, kolorowej poscieli dla dziecka i dziecko juz o 14
chcialo isc spac do swojego pokoju Oczywiscie, po nocy-dwoch
mijalo mu i chcialo powrotu do naszej sypialni, ale konsekwentnie
odtad zasypialow swoim pokoju. W razie nocnych pobudek zawsze mialo
prawo powrotu do nas, czawsem probowaluismy odprowadzac do swojego
lozka, kladac sie obok i czekajac, az zasnie, czasem pozwalalismy
dosypiac w naszym lozku, z czasem te nocne wedrowki staly sie coraz
rzadsze,. az do zaniku. Z tym, ze IMHO wyprowadzka dziecka do
swojego pokoju powinna miec status wyroznienia i nagrody, a nie kary
i zeslania na banicje (dlatego nigdy nie zabranialismy dzieciom
przyjscia do nas w razie nocnych strachow).
Zreszta z przyczyn obiektywnych ja ciagle (i do odwolania, byc moze
zawsze) musze spac z jednym z dzieci, maz spi wlasciwie sam w
sypialni, a ja mu zazdroszcze tak duzego, wygodnego lozka tylko dla
siebie...
No, ale nam taki uklad nie przeszkadza.

[swinia_i_cham]

> No, ale nam taki uklad nie przeszkadza.

do momentu, jak sie ukazuje watek na forum "jezus maria, bylo wszystko idealnie a ten skur..syn mnie zdradza od roku"...

[titta]

Zanim cos napiszesz pomysl... i wez pod uwage, ze "przyczyna
obiektywna" moze byc zagrozenie zycia w wypadku braku
natychmiastowej reakcji.
Ps. Jaka samoocena...

[swinia_i_cham]

> Zanim cos napiszesz pomysl... i wez pod uwage, ze "przyczyna
> obiektywna" moze byc zagrozenie zycia w wypadku braku
> natychmiastowej reakcji.

Nie pisalem a propos "przyczyn obiektywnych" - bo nic o nich nie wiem, cos takiego jak piszesz jest mozliwe i wtedy daleki jestem od szybkich ocen. Pisalem a propos poczatku tamtego postu: "ja akurat jestem za spaniem z dziecmi w jednym lozku i w naszym zwiazku to nie przeszkadza".

> Ps. Jaka samoocena...

o nick chodzi? Dystansu troche, dystansu...

[lolinka2]

U nas panował system pt Rodzic_Też_Człowiek_I_Ma_Prawo_Się _Wyspać.
Jak to wyglądało? Dzieciaki spały od wieku ok 2 tyg w swoim pokoju,
mąż wstawał - przynosił mi na karmienie, albo karmił moim
odciągniętym mlekiem (potem butelkowym). Duża budziła się przez rok i
4 mies i musiała zjeść, innej rady nie było. Mała budziła się jakieś
8 m-cy (w międzyczasie przesypiając całe pojedyncze noce). My cały
czas spaliśmy razem.

W tej chwili dziewczynki (6,5 i 2,3) spanie z nami traktują jako
fajny przywilej świąteczno-urlopowy. W nocy się nie budzą, no chyba
że na siusiu itp, ale załatwiają sprawę we własnym zakresie.

Podsumowując, sytuacja którą opisujesz, nie jest moim zdaniem
normalna, natomiast popatrzyłabym na nią nie przez pryzmat twoich
relacji z żoną, które z dzieckiem mogą ale nie muszą mieć wiele
wspólnego. Czyli: szczera rozmowa. Powodzenia.

[monika_irl]

nie wyobrażam sobie żeby dziecko cały czas spało z nami w jednym
łózku chociaż jest ogromne. owszem zdaża się czasami że młoda
przyjdzie w nocy do nas ale to jest sporadyczne.
Nasza córka (2,5 roku) od urodzenia śpi we własnym łóżeczku a od 3
miesiąca życia we własnym pokoju, pomimo że do 5/6 miesiąca karmiłam
piersią.
ja również wyznaje zasadę jak u lolinka2.

[agnimagni-wroc]

Nie wiem jaka jest prawidlowa odpowiedz, nie wiem jaka jest "norma".

Moj spal w swoim lozeczku od samego pocztaku. Przenosilam go do siebie jak karmilam co skoczylo sie w wieku 8 miesiecy. Sam zasypia i sam spi od tego momentu; wyjatkiem sa oczywiscie specjalne okazje czy choroba. Teraz ma 3 lata.

[griswold79]

Dlatego dzis tak jak pisałem powiedziałem ze mam dosc, bo nie
oszukujmy sie ze wplywa to na sytuacje jak jej powiedziałem "chce
miec zone" a nie "matke naszego dziecka". Aha, i mówie tu tylko o
sytuacji "spania nocnego" a nie pozycia ogólnie. Relacje sa jak to w
zwiazku. Z sypialni nikt nie wyrzucał. Stało sie to głównie dlatego
ze ona w razie potrzeby sie nim zajęła w nocy(co do karmienia, nie
karmi go codziennie tylko jesli musi to zrobic), z kolei ona (kiedys
czesciej) odsypiała a ja sie nim zajmowałem rano. Teraz juz rzadziej
ma to miejsce bo maly spi lepiej i zona jest w sumie najczesciej
wyspana. Po ciezkiej nocy ja sie nim zajmowałem. Akurat taka praca
ze mozna sobie na to pozwolic.
Co do pokoju - maly tam gdzie spi ma TV, DVD i Bajki w TV takze
warunki idealne. Ja spie w pokoju tuz obok (doslownie 5 metrów z
łóżka do łóżka). Dodatkowo uzywamy i posiadamy monitorki dzwiekowe.
Dodam ze mieszkamy daleko od rodziny i nie mam pomocy, takze dziecko
dominuje w zyciu. Takze mozna wytrzymac jakis czas, ale kiedys
cierpliwosc sie konczy.

[griswold79]

Aha. Co do relacji bo dziwnie to sformułowałem. Żonę kocham bardzo,
nie sadziłem ze takie uczucie bedzie po kilku latach tak silne jak
na poczatku i to działa w dwie strony. Po prostu super. Ale niestety
pewne kwestie powoduja nerwy (jak w zyciu) tak jak ta, takze pozycie
z zona nie ma nic do nocnego spania z dzieckiem. Po prostu tak sie
porobiło.

[rosemary4]

A faktycznie te sprzęty w pokoju dziecka to po prostu niezdrowo.
A z kwestii rozwoju dziecka - dwa lata i trzy miesiące ??? to może
na bajkę wskoczyć na główne TV w domu na godzinkę maxa, a i to przy
obecności rodziców - co by mu zawiłości świata kreskówkowego
wytłumaczyli trochę.

[kol.3]

Czy żona karmi piersią?

[jacek226315]

Piszesz:"Zone kocham bardzo....i to dziala w dwie strony."
Cos sie tu nie zgadza,zona kocha meza bardzo i broni sie przed
spaniem z nim. To ,ze Ty kochasz zone to wiarygodne,bo inaczej nie
bylbys cierpliwy,ale,ze zona kocha kocha to juz nie jest takie
wiarygodne.Gdyby kochala wiedziala by instynktownie,ze sie
meczysz.Moze ma kogos na boku,a dziecko to tylko wymowka.Kobiety sa
nieprzewidywalne

[123redomino]

Małe sprostowanie - TV, DVD w pokoju to nie są warunki idealne dla
małego dziecka. Błagam - wyrzuccie mu to ustrojstwo z pokoju a jest
duża szansa, że będzie lepiej spało. Metoda przetestowana.

[mama_kotula]

CytatMałe sprostowanie - TV, DVD w pokoju to nie są warunki idealne dla małego dziecka. Błagam - wyrzuccie mu to ustrojstwo z pokoju a jest duża szansa, że będzie lepiej spało. Metoda przetestowana.


Nie do końca. TV i DVD mogą służyć do słuchania audiobooków, słuchowisk i piosenek z płyty - jak u nas (nie mamy osobnego sprzętu grającego typu wieża). Zatem nie widzę potrzeby wyrzucania z pokoju dziecinnego tego sprzętu. Wystarczy wyniesienie płyt z kreskówkami, udostępnianie np. jednej 10-20-minutowej dziennie, tudzież niewłączanie kablówki.

[komentare]

A czemu wyrzucać TV?

[nienill]

griswold79 napisał:

> Co do pokoju - maly tam gdzie spi ma TV, DVD i Bajki w TV takze
> warunki idealne.
ale pan sobie strzelił w kolano

[rosemary4]

Hmm, pomijając różne teorie sprzed wieków i współczesne - powinno
być tak, żeby wszyscy byli zadowoleni. Wiem, podobno się nie da.
Moja była karmiona piersią do ukończenia 2 roku życia, ale lubiła
(lepiej spała) spać sama. Do szóstego miesiąca życia jadła tylko
mleko rodzicielki, z rodzicami w jednym łóżku spała przez niecały
miesiąc, gdy miała trzy miesiące i takie parcie na żarełko, że nie
opłacało się ją przenosić w nocy do łóżeczka obok. Z pokoju
rodziców wyprowadziła się przed pierwszymi urodzinami, a przez
następny rok rodzicielka dokarmiała ją w nocy przynajmniej dwa
razy. Ale ja spałam we własnym łózku z własnym mężem.
Teraz zdarza mi się przespać noc z siedmiolatką (gdy nie ma taty)
ale zawsze kończy się to pokopaniem przez 130 cm dziewczynę

Wy po prostu musicie kilka rzeczy ze sobą uzgodnić, bo dziecko to
jest tu "zasłoną dymną"

[griswold79]

Żona nie karmi piersią, w zasadzie tylko na samym początku przez
chwilę. Aczkolwiek żona zawsze byla przemeczona bo mały naprawde
miał sporo kolek. Tez proponowałem zamiany na noc, ale ona jak to
mowila lepiej wiedziała jak sobie z nim poradzic. Tak wiec
odciążałem ją rano. Co do "sprzętu" to sprecyzuje. Mały śpi z żoną w
pokoju który miał byc naszą sypialnią, takze w dzien tam nie
przebywa raczej. Co do sprzetu ogląda bajki rano i przed snem jak
pije mleczko. Takze za duzo tego nie ma. Skonczy mleko i idzie spać.
Swój pokoj ma na dole.
Podsumowując: napisałem post, z uwagi na reakcję żony na moj
komentarz odnosnie ciaglego spania jej z dzieckiem. A ze nie było
pierwszej reakcji typu "wiesz, masz rację, najwyzsza pora zeby spał
sam" tylko raczej ze to jest normalne, no to postanowilem tu napisac
zeby nie brnąć w temat jesli nie mam racji odnosnie tej sytuacji.
Fakt, ze zona potem powiedziała ze mozna spróbowac, ale ja nie chce
takich propozycji po burzliwej dyskusji, tylko przemyslanych na
chłodno, żeby potem nie było scysji. Dzieki za powazne podejscie.

[burza4]

wbrew poprzedniczkom a zgodnie z zaleceniami dentystów uważam, że
karmienie 2 latka w nocy to nieporozumienie totalne. Zęby mu polecą
i taki będzie finał.

nie ma żadnego racjonalnego powodu - poza najzwyklejszym
przyzwyczajeniem - żeby spać z dzieckiem. Całe to gadanie o poczuciu
bezpieczeństwa to jak dla mnie stek bzdur. Bo co to niby znaczy?
przez sen dziecko to poczucie odczuwa? jesli dziecko je ma przez
cały dzień, to śpi spokojnie, jeśli go nie ma - to śpi bez niego
Spanie z rodzicami to takie samo przyzwyczajenie, jak spanie ze
smoczkiem, czy spanie z jaśkiem.

argumenty o wspólnym spaniu przez tysiąclecia też do mnie nie
przemawiają - bo wynikały przeciez glównie z tego, że 12 osób spało
w jednej izbie, nie było ogrzewania, więc maluchy się grzały koło
rodziców - to wynikało z przyczyn lokalowych, a nie z troski o
dziecko. Wyższe sfery z dziećmi nie spały.

[owocoskala]

Całe to gadanie o poczuciu
> bezpieczeństwa to jak dla mnie stek bzdur. Bo co to niby znaczy?
> przez sen dziecko to poczucie odczuwa?
Tak sądzisz? Moja spała ze mną do 5 roku życia i znam dużo matak
które miały podobnie z dziećmi. Córka jest bardzo odważna i
przebojowa. Jestem zwolenniczką teorii wspomnianej powyżej że tak
jest "naturalnie". Do do pana który juz nie może wytrzymać tej
sytuacji ale nie chodzi o seks, to juz nie wiem o co mu chodzi....
Znam wiele małżęństw które zawsze śpią oddzielnie (zazwyczaj mężowie
budzą żony które mają lekki sen). Jeśli nie jest zniedbywany przez
żone w jakże ważnych sferach życia to nie wiem po co robić z tego
problem

[krzysztof-lis]

> Moja spała ze mną do 5 roku życia i znam dużo matak które miały
> podobnie z dziećmi. Córka jest bardzo odważna i przebojowa. Jestem
> zwolenniczką teorii wspomnianej powyżej że tak jest "naturalnie".

Ale wiesz, jedno Twoje dziecko i kilkanaście (bo ile to jest "dużo"?) innych nie
może być dowodem na potwierdzenie tej teorii.

> Do do pana który juz nie może wytrzymać tej sytuacji ale nie
> chodzi o seks, to juz nie wiem o co mu chodzi....

No tak, bo przecież mężczyzna nie ma innych potrzeb, jak tylko seks.

[rosemary4]

Burza - z tego co wiem mleko matki nie powoduje próchnicy. Jak
skończyła "ssać" to miała zęby myte po ostatnim posiłku.

[jacek226315]

"z tego co wiem mleko matki nie powoduje prochnicy"-wytlumacz to
dentystom.

mleko kobiety nie pooduje próchnicy???

[malenstwo123]

Hehe ale się uśmiałam Powodzenia życzę podczas wizyty u dentysty!
Nie ma nic milszego niż 2-3 latek, który powinien mieć zdrowe
mleczaki ma wskazanie do 18 ekstrakcji (na 20 zębów mlecznych) bo
już nawet nie ma co leczyć, gdyż ich rodzice mają takie dziwne
teorie. Ale cuż żyjemy jeszcze w epoce kamienia łupanego z tą
różnicą, że jest lepszy dostęp do jedzenia...

P.S W mleku kobiecym, krowim i każdym innym jest cukier! cukier
powoduje próchnicę, którą dziecko najczęściej zaraża się od swojej
mamusi. Tak, tak próchnica jest chorobą zakaźną, tylko nikt o tym
nie pamięta. Dziecko rodzi się bez bakterii próchnicotwórczych,
które już w 1-2 dobie życia mamusia mu przekazuje, a potem dostarcza
nowych porcji oblizując smoka (a sama dawno u dentysty nie była!!!)

Ja byłam dzieckiem które spało z rodzicami, bo byłam 4 dzieckiem i
nie było miejsca na mój własny pokój. Bardzo byłam z tego powodu
smutna, że nie mam własnego łóżeczka (pamiętam to dobrze).To taki
punkt widzenia od drugiej strony.

[zlotajagoda]

malenstwo123 napisała:

> Ale cuż żyjemy jeszcze w epoce kamienia łupanego z tą
> różnicą, że jest lepszy dostęp do jedzenia...

"Cóż" a nie "cuż", dentystycznie i światowo oblatana damo...

[ahhna]

> Wyższe sfery z dziećmi nie spały.

Wyższe sfery miały do dziecka mamkę i widywały własne dziecko raz
dziennie. Albo wywoziło się dziecko na wieś, na odchowanie, i
widywało raz na rok.

Burza zgadzam się w 100% !!

[zonka77]

Dodam jeszcze że z tym poczuciem bezpieczeństwa jest tak że dziecko nauczone
spania z rodzicami ma właśnie problem - nie chce spać samo. Moja siostra spała z
rodzicami do 6 r.ż. A właściwie z mamą bo tata się wyniósł z sypialni. wynikało
to tylko i wył z nadopiekuńczości mamy. Było złe i dla siostry i dla rodziców. A
siostra niestety tak się nauczyła że ile razy miała spać sama to potrafiła
doskonale wymusić spanie z mamą. Była kosmicznie niesamodzielna, mama była
skupiona tylko na niej, tata poszedł w odstawkę - ogólnie niefajnie.

niestety ale to że niektórym kobietom się wydaje że to nie przeszkadza ich
małżeństwu to również często tylko złudzenie. Oboje dzieci mojego brata spało
(najpierw starsze potem młodsze) z nimi długo i brat długo nic nie mówił i się
nie skarżył (sądził że dla "dobra dziecka" itp). Ale przeszkadzało mu to BARDZO.
Tak jak i mojemu tacie ale on to powiedział dopiero po paru latach - bo mama by
go zakrzyczała wcześniej bo uważała że robi świetnie śpiąc z moją siostrą tak
długo (bzdura bzdura bzdura!!)

Moja córka do 3 m-ca spała z nami w jednym pokoju - w swojej kołysce. Potem w
swoim pokoju. Oczywiście że czasem spała ze mną jak była bardzo niespokojna albo
jakaś choroba się przyplątała ale sporadycznie. nie ma problemów ze spaniem -
nie ma lęków, strachów, jest samodzielna itp.
Młodsze dziecko też będzie spało od początku w swoim łóżeczku a potem w swoim
pokoju.
Karmienie nocne w wieku 2 lat uważam za nieporozumienie.

[peresia]

Na początku córka spała z nami w pokoju, ale zawsze w swoim łóżeczku.
Mąż pracował, więc to ja zawsze wstawałam do dziecka, ale zawsze po
karmieniu odkładałam do łóżeczka.
Jak miała dwa lata zaczęła spać w swoim pokoju.
Ze mną spi tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. jak jest chora, albo
gdy śpimy poza domem.

[karolina.chonly]

To milo, ze zona chce, zebys sie wyspal, ale bez przesady. 2 lata to
naprawde duze dziecko. Powinno juz dawno spac samo i na pewno nie
powinno jesc w nocy. A teraz najprawdopodobniej cyrk to sie dopiero
zacznie, bo nie latwo go bedzie teraz oduczyc...
U nas jest tak: od poczatku dziecko ma swoj pokoj, oddalony od
naszego, tak, ze jak mala kwili slysze ja tylko ja, a maz spi. Nocne
karmienie skonczylo sie po 2 miesiacach!!! (tymbardziej, ze maly nie
dostaje piersi).
Nawet maz czasami sam mowi, zeby ja wziac, jak ma np zla noc, bo
jest chora czy tym podobne, ale tez tego nie robie. Latwiej mi wtedy
nawet kilka rzy wstac jak trzeba, zeby uniknac problemow w
przyszlosci.

[andaba]

Nic ci nie poradzę, odchowłam piątkę dzieci i nigdy żadne z nami nie spało. Jak wstawałam do nich w nocy, aby nakarmić (wyłącznie te urodzone przedwcześnie i wyłącznie do 3 miesiąca życia) to siadałam w fotelu, po nakarmieniu dziecko szło do swojego łóżeczka, ja do swojego (do męża).
Osobiście uważam, że nawet jeżeli żona nie ma ochoty na seks, albo jesteś kiepski, to i tak powinna spać z tobą. Dla dobra małżeństwa - z dzieckiem ślubu nie brała. Mnie to dziwi, ale sytuacji ci nie zazdroszczę. Dodam, że znam pary, których życie seksualne mimo spania z dziećmi mnie zdechło. Widać można i tak.

[marzeka1]

Mam 2 synów, nigdy żaden z nami nie spał, łóżko jest dla mnie i męża, mieli swoje pokoje i łóżeczka i uważam to właśnie za najnormalniejszą w świecie sytuację.

[guderianka]

Nasze dzieci z nami w łóżku nie spały. Miały swoje łóżeczka
(łóżka ). Młodsza miała 4mce gdy wywędrowała ze swoim kojcem z
naszej sypialni do drugiego pokoju. Zdarzało się ,że brałam ją do
nas nad ranem -i bardzo ciepło to z mężem wspominamy. Zdarzało się i
zdarza-że czasem ja pośpię z nią w jej łóżku-gdy ma złe sny,
popłakuje. Śpię z nią -a mąż w drugim pokoju-gdy jest chora. Gdy ja
również jestem chora a one mają gorsze zdrowotnie dni-mąż idzie spać
do dzieci.
Ale dziecko to nie maszyna,żeby wejść na forum i spytać. Może wasz
maluch potrzebuje po prostu waszej(matki )obecności w nocy?

[jola_ep]

> Ale dziecko to nie maszyna,żeby wejść na forum i spytać. Może wasz
> maluch potrzebuje po prostu waszej(matki )obecności w nocy?

Zgadzam się
Mam dwójkę dzieci odmiennych pod względem spania. Jedno w wieku 2 lat wymagało
mojej obecności (choć wystarczało jej, że śpi w naszej sypialni), drugie spało
bez problemu w drugim pokoju. Podejrzewam, że ten typ dobrze śpiącego dziecka
jest częstszy, więc oczywista jest większość odpowiedzi stwierdzających, że pora
na oddzielny pokój.

Jeśli jednak trafiło Wam się źle sypiające dziecko, to może za wcześnie jest na
rewolucje typu: ze spania razem do spania w oddzielnym pokoju. Może lepsze
byłoby rozwiązanie pośrednie (razem w pokoju, choć dziecko w oddzielnym, np.
"dorosłym" łóżku). To rzecz, którą musicie na spokojnie uzgodnić między sobą.
Może jakiś kompromis. Zastanów się, co Ci najbardziej przeszkadza w obecnej
sytuacji, może wystarczy zmienić tylko jakiś element Waszego obecnego układu,
aby było dobrze? Wybierzcie rozwiązanie najlepsze dla Waszej rodziny, a nie
najczęściej stosowane (deklarowane) według mało miarodajnej forumowej ankiety

Pozdrawiam
Jola

[demonii.larua]

Dla mnie to co opisujesz nie jest ani standardem, ani normalnym też nie. Owszem
sporadycznie któreś z nami spało - zły sen, choroba... ale nie wyobrażam sobie
spania w małżeńskim łożu w trójkę. Oczywiście to nie jest jakiś wymóg, oddzielne
łóżko itd. ale osobiście po nockach z potomkiem bywam wykończona i wolę wstawać.
Na pytanie Twojej żony moja odpowiedź jest tylko jedna: dzieci śpią osobno (w
swoim łóżku) od URODZENIA (z wyjątkami na nieprzewidziane sytuacje losowe:F)

jak to.... ?????????

[czarna.perla]

żona karmi w nocy ponad dwulatka? powiedz, że żartujesz. czym karmi?
jeśli to nie żarty to naprawdę masz problem. ja mam dwoje dzieci,
synek spał z nami przez 2,5 mies i ja się niweysypiałam. zaczął spać
w swoim łóżku, teraz ma 3 lata i czasami zdarza mu się spac ze mna,
córa ma prawie pół roku i jeszcze z nią nie spaliśmy. dzieci maja
swoje łóżka a nasze należy do nas, tj. do mnie i meza. gdyby dzieci
miały spać z rodzicami to po co właściwie byłyby łóżeczka dla
niemowląt...?

[griswold79]

Jak juz pisałem wczesniej - co do karmienia - powtórzę. Maly dostaje
mleko w nocy sporadycznie. Zona czasem wstaje i mu je daje. W
przeszłosci zdarzało sie czesciej. Teraz powiedzmy srednio raz na
tydzien gdy wymaga sytuacja. Nie jest to punkt przewodni. A jak
pisałem. Rozwineło sie to tak, że żonie łatwiej było - gdy sie
obudzil w nocy i plakał - wziac go bezposrednio na ręce. Nie musiała
isc tych kilku metrów do niego gdy zapłakał. I tyle. A ze zycie tak
sie ulozylo ze akurat tuz przed jego urodzeniem zalozylismy firme i
pracowałem od rana do wieczora, to ona do niego wstawała. A ze mały
był ciezko no to sie męczyła - i ja to rozumiem. Tylko ze tak było
góra rok temu. Od tamtej pory jest juz inaczej. Po prostu jakos tak
zostało. Zona powiedziała ze od pazdziernika się to zmieni. Ja
poczekam co ona zaproponuje i wtedy sie ustosunkuje. U niej ogólnie
dość ciężko z podejmowaniem decyzji ale tym razem czekam na jej
inicjatywę. Pozdrawiam

[reninka72]

griswold79,
"normalne" jest tylko to co powoduje, ze wszyscy w domu sa zadowoleni. My nie
spimy z corka od kiedy mala miala 5 miesiecy, w rodzinie brata meza wszyscy (z
dwojka dzieci - jedno 6 lat!) spia w jednym lozku. W obu rodzinach kazdemu taka
sytuacja odpowiada i nikomu z zewnatrz nic do tego. Tobie nie odpowiada ze zona
nie spi z toba tylko z synem - czyli nie wszyscy w domu sa zadowoleni, czyli
cos trzeba w tej sprawie zrobic. Dziecku na pewno krzywda sie nie stanie jesli
zacznie spac samo - dwulatek to juz duze dziecko, a dorosli potrzebuja czasu dla
siebie.

reninka72, podpisuje sie,

[mruwa9]

dokladnie tak samo sadze. nie ma jednej, oczywistej i slusznej
opcji. Dobre jest to, co dziala i jest akceptowane przez wszystkie
strony ukladu w danej rodzinie. U nas raczej norma bylo i jest
spanie z dziecmi, a nieludzkie, okrutne i nienaturalne jest
wyrzucanie niemowlecia (noworodka) do innego lozka i innego pokoju.
Tak mamy, nam to odpowiada i nie wplywa niekorzystnie na nasz
zwiazek. W koncu seks (bo o to wszystkim chodzi?) mozna uprawiac nie
tylko w sypialni (jakos dotychczas dzieci nas nie nakryly in
flagranti).

[gojkad]

" U nas raczej norma bylo i jest spanie z dziecmi, a nieludzkie, okrutne i nienaturalne jest wyrzucanie niemowlecia (noworodka) do innego lozka i innego pokoju".

Kocham swoje dziecko ponad wszystko jak każdy z nas na tym forum i nie "wyrzuciłam" synka do innego łóżka tylko zapewniłam mu cieple i czułe łózeczko od pierwszych dni jego życia, własny pokój i siebie na każde zawołanie nocne i nie tylko do 18 miesiąca życia - bo tyle czasu karmiłam go piersią. Wstawałam co noc... całą noc przespałam dopiero jak go odstawiłam od piersi, bo budził sie juz z przyzwyczajenia - do mnie a nie z głodu.
Czy to jest "okrutne"??

[mruwa9]

Jesli dziecko bezproblemowo zaakceptowalo lozeczko, to tylko wam
zazdroscic. U nas taka edukacja okupiona byla godzinami placzu,
wiecz szybko sie poddalam. Tak, jak pisalam wyzej: dobre jest to, co
w danej rodzinie jest akceptowane przez wszystkie strony. Ja jestem
poza tym leniwa, wygodna, jestem spiochem i perspektywa
kilkunastomiesiecznych nocnych pobudek z pelnym wybudzaniem i
wstawaniem byla dla mnei nie do przyjecia, karmic piersia spiace ze
mna niemowle moglam przez sen. I ten uklad sprawdzil sie u nas. A
dziecku z czasem nawet nei o piers chodzilo, ale o moja bliskosc, z
czasem w nocy wystarczylo, ze polozylo reke na mojej piersi i juz
bylo ok. poza tym wszystkie dzieci, te lozeczkowe i te spiace z
rodzicami ostatecznie potrafia spac i zasypiac same, wiec jakie tak
naprawde ma to znaczenie? Ta dyskusja staje sie coraz bardziej
jalowa, jak dyskusja, ktore pieluszki sa lepsze: pampersy czy
libero.

[jacek226315]

mruwa9 napisała:

> Jesli dziecko bezproblemowo zaakceptowalo lozeczko, to tylko wam
> zazdroscic. U nas taka edukacja okupiona byla godzinami placzu,
> wiecz szybko sie poddalam. Tak, jak pisalam wyzej: dobre jest to,
co
> w danej rodzinie jest akceptowane przez wszystkie strony. Ja
jestem
> poza tym leniwa, wygodna, jestem spiochem i perspektywa
> kilkunastomiesiecznych nocnych pobudek z pelnym wybudzaniem i
> wstawaniem byla dla mnei nie do przyjecia, karmic piersia spiace
ze
> mna niemowle moglam przez sen. I ten uklad sprawdzil sie u nas. A
> dziecku z czasem nawet nei o piers chodzilo, ale o moja bliskosc,
z
> czasem w nocy wystarczylo, ze polozylo reke na mojej piersi i juz
> bylo ok. poza tym wszystkie dzieci, te lozeczkowe i te spiace z
> rodzicami ostatecznie potrafia spac i zasypiac same, wiec jakie
tak
> naprawde ma to znaczenie? Ta dyskusja staje sie coraz bardziej
> jalowa, jak dyskusja, ktore pieluszki sa lepsze: pampersy czy
> libero.
To Ci wspolczuak Poddalas sie szantazowi.Dziecko Cie czy Was
przetrzymalo a powinno byc odwrotnie.Od takich malych szantazykow
sie zaczyna a potem to juz dzieci rzadza.A czy bedziesz na tyle
leniwa by przypilnowac dziecko z nauka,a moze w ogole przestan sie
interesowac swoim latoroslem, po co sie wysilac.Zaspokoisz swe
lenistwo.

szantazowi? dobre

[mruwa9]

to ile godzin uwazasz za sluszne walczyc z dzieckiem,?Ile dni,
tygodni? cel uswieca srodki? Ty to nazywasz szntazem, ja- podazaniem
za potzrebami dziecka. I swoimi rowniez. Znalezieniem kompromisu,
optymalnego rozwiazania , dobrze dzialajacego w NASZEJ rodzinie.
Znalezienia rownowagi miedzy potrzebami dziecka a wlasnym egoizmem,
w imie higieny psychicznej rodziny.Przesuniecie czasu eksmisji
dziecka z lozka o pare miesiecy, aby ta eksmisja stala sie
bezbolesna dla wszystkich. A efekt koncowy: samodzielne zasypianie
we wlasnym lozku jest taki sam u moich dzieci, jak u dzieci
przyzwyczajonych do lozeczka od niemowlectwa. Wiec o co wlasciwie ta
walka? O te pare miesiecy, znikomy czas, aczkolwiek istotny w zyciu
czlowieka?

[mama_domi]

Dziecko nie powinno spać z rodzicami, moim zdaniem rodzice źle robią
przyzwyczajając do tego-bo w końcu i tak trzeba odzwyczaić. Umówcie się co
kupicie dziecku-żeby je przekonać (możecie też iść na długi spacer-jak się
dziecko zmęczy to będzie marzyło o spaniu)rano za spanie w swoim łóżeczku
dziecko dostanie nagrodę. Żonie powiedz że szykujesz jej niespodziankę na drugą
'pierwszą' wspólną noc Na pewno będzie ją ciekawość zżerała Powodzenia

[mruwa9]

mama_domi napisała:

> Dziecko nie powinno spać z rodzicami, moim zdaniem rodzice źle
robią
> przyzwyczajając do tego-bo w końcu i tak trzeba odzwyczaić.

od smoczka/piersi /butelki tez dzieci musze sie W KONCU odzwyczaic.
Od jezdzenia w wozku, spania w dzien, noszenia na rekach, pieluch
tez..jakis komentarz?
Czy moze od razu noworodka wyslac do swojego pokoju na cale dnie i
noce (zeby sie przypadkiem nie przyzwyczail do obecnosci rodzicow
spelniajacych podstawowe potrzeby tak malutkiego dziecka), albo od
razu do szkoly z internatem?

Mozna odzwyczajac, a mozna po prostu pozwolic dziecku dojrzec do
samodzielnosci. I te dzieci, ktorym pozwoli sie dojrzec, w zgodzie z
ich natura, zwykle sa odwazniejsze i bardziej samodzielne od tych
oduczanych na sile.

[joannaiwa]

mruwa9 napisała:

> "Czy moze od razu noworodka wyslac do swojego pokoju na cale dnie
i
> noce (zeby sie przypadkiem nie przyzwyczail do obecnosci rodzicow
> spelniajacych podstawowe potrzeby tak malutkiego dziecka), albo od
> razu do szkoly z internatem?
>
> Mozna odzwyczajac, a mozna po prostu pozwolic dziecku dojrzec do
> samodzielnosci. I te dzieci, ktorym pozwoli sie dojrzec, w zgodzie
z
> ich natura, zwykle sa odwazniejsze i bardziej samodzielne od tych
> oduczanych na sile. "

Popieram w całości. Ja też mam często wrażenie, że część rodziców
chętnie oddałaby dzieci od razu po urodzeniu do internatu, bo święty
spokój najważniejszy. Tylko nie wiem po co im te dzieci. Jakby
zostali bezdzietni to święty spokój byłby uratowany, a dzieciom
zaoszczędzono by cierpienia. Tylko co sąsiedzi by wtedy powiedzieli,
może że niepłodni, a to taki wstyd.
>

[titta]

Nie nalezy tez chwalic, glaskac i tulic, bo tez sie moze
przyzwyczaic.

[krzysztof-lis]

> Mozna odzwyczajac, a mozna po prostu pozwolic dziecku dojrzec do
> samodzielnosci.

Po czym ocenisz, że dziecko dojrzało do spania we własnym łóżku? Po tym, że Ci
to powie?

> od smoczka/piersi /butelki tez dzieci musze sie W KONCU
> odzwyczaic.

Co to za argument?

Przecież w końcu smoczek / pierś / butelkę odbierasz a nie czekasz aż dziecko
samo powie, że już ich nie chce...

[mruwa9]

Po pierwsze, gdy dziecko potrafi przespac noc lub wiekszosc nocy bez
budzenia. Po drugie, jest w tak zwanym logicznym kontakcie slownym i
rozumie, o czym sie z nim rozmawia. Po trzecie- przygotowanie frontu
(wspolne z dzieckiem lub jako niespodzianka, przygotowanie pokoju,
lozka dla dziecka, ladnej poscieli, tak, ze dziecko czuje sie
wyroznione, bardzo dorosle i nagrodzone nowa sypialnia). Poczatkowo
zasypianie z dzieckiem w jego pokoju, pozostawalismy do zasniecia
przy dziecku, dopiero potem opuszczalismy jego pokoj. Az do etapu
zupelnie samodzielnego zasypiania. U nas wyprowadzka dzieci do
swoich pokoi i lozek (dzieci w okolicach 2 lat, najmlodsze ponad 3,
z przyczyn lokalowych, tj. brak pokoju) odbyla sie bez jednej lzy,
czyli dzieci byly dojrzale do tego kroku. Proba nauczenia niemowlaka
spania w lozeczku kosztowala nas, zarowno dziecko jak i mnie, litry
wylanych lez i godziny autentycznej rozpaczy. W takim ukladzie
walka o lozeczko za wszelka cene i do oporu byla po prostu
okrucienstwem i dlatego szybko od niej odstapilismy.

[krzysztof-lis]

> Po pierwsze, gdy dziecko potrafi przespac noc lub wiekszosc nocy bez
> budzenia

To, że dziecko potrafi z rodzicem przespać noc nie oznacza, że będzie potrafiło
przespać ją samo po odstawieniu do osobnego łóżka / pokoju.

[mruwa9]

No to popatrz, zdarzyl sie nam cud! I to trzykrotnie?

Wydaje mi się, że karmienie w nocy jest niezdrowe

[zi69]

Porozmawiaj z pediatrą. My przestawaliśmy karmić dzieci w nocy zanim skończyły
jeden rok (ok 6-go miesiąca chyba - generalnie zależy to od wagi dziecka). Nigdy
tez nie spały z nami w jednym łóżku ale to już kwestia indywidualnych upodobań -
jak komu pasuje tak ma.

[jacek226315]

griswold79 napisał:

> Jak juz pisałem wczesniej - co do karmienia - powtórzę. Maly
dostaje
> mleko w nocy sporadycznie. Zona czasem wstaje i mu je daje. W
> przeszłosci zdarzało sie czesciej. Teraz powiedzmy srednio raz na
> tydzien gdy wymaga sytuacja. Nie jest to punkt przewodni. A jak
> pisałem. Rozwineło sie to tak, że żonie łatwiej było - gdy sie
> obudzil w nocy i plakał - wziac go bezposrednio na ręce. Nie
musiała
> isc tych kilku metrów do niego gdy zapłakał. I tyle. A ze zycie
tak
> sie ulozylo ze akurat tuz przed jego urodzeniem zalozylismy firme
i
> pracowałem od rana do wieczora, to ona do niego wstawała. A ze
mały
> był ciezko no to sie męczyła - i ja to rozumiem. Tylko ze tak było
> góra rok temu. Od tamtej pory jest juz inaczej. Po prostu jakos
tak
> zostało. Zona powiedziała ze od pazdziernika się to zmieni. Ja
> poczekam co ona zaproponuje i wtedy sie ustosunkuje. U niej
ogólnie
> dość ciężko z podejmowaniem decyzji ale tym razem czekam na jej
> inicjatywę. Pozdrawiam
Cos Ty za chlop ktory czeka az zona wystapi z incjatywa?
Czekaj,czekaj: good luck

[jakw]

Zaproponuj żonie pomoc w obsłudze małego w nocy, w jego usypianiu
itp. Być może problem wynika z tego, że uważałeś, że jako
żywicielowi rodziny należy się w domu święty spokój i 100%
wypoczynku. Z kolei spanie z małym w jednym pokoju pozwalało żonie
jako tako się wyspać.

[daga_1]

Po to zeby spać w nim w dzień.

[bast3]

Współczuję. Ja malucha od urodzenia kładłam w łóżeczku, na początku
co prawda obok naszego łóżka ale jakoś nie wyobrażałam sobie spać z
dzieckiem. Każdy ma swoje miejsce. Mały nawet jak miał pół roku
wylądował w swoim pokoiku, więc nasza prywatność została w sypialni.
Kurcze, przecież potrzeba jest trochę intymności.

[karo610]

No cóż... moim zdaniem to nie jest normalne.. mój synek miał 8
miesięcy jak wyemigrował nie tylko do swojego łóżeczka ale i do
swojego pokoju. Lataliśmy do niego w nocy jak była potrzeba i korona
nam z głowy nie spadła... nie wiem czemu rodzice robią taką tragedię
z tego, że trzeba przejść 5 kroków dalej do dziecka (do jego pokoju)
żeby je nakarmić, przewinąć czy cokolwiek innego w nocy.
Może zaproponuj żonie wyeksmitowanie dzieciątka do jego pokoju? Na
pewno też doceni chwile tylko we dwoje

[eedzia4880]

nasz synek śpi sam od 3 tygodnia życia - miał kolki i na początku
karmienie co 2 -3 h, teraz też często się budzi. śpimy z mężem sami
w swoim łóżku. myślę, że powinniscie poważnie
porozmawiać..macierzyństwo to jedno, bycie żoną to drugie. trzymam
kciuki aby się poukładało.

[hancik5]

A ja Ci griswold nie współczuję, bi jak ktoś współczuje litościwie, to jakoś tak
to nastraja nie pozytywnie. A ja Ciebie chciałabym pocieszyć, że będzie dobrze.
Kochasz żonę i tak trzymaj !!! Mieliście trudne dziecko i żona na pewno jeszcze
nie jest pewna, jak to rozwiązać. Spisaliście się dzielnie, nie macie pomocy, z
tym też dacie radę ..
Tylko starajcie się unikać wzajemnych pretensji, bo jak w życiu : i Ty masz
swoje racje i żona ma swoje...
Trzymajcie się i kochajcie !!!

[monisiulka27.sympatia.onet.pl]

Dziecko należy od samego urodzenia przyzwyczajać do spania w swoim łóżku więc o
spaniu wspólnym nie powinno być mowy.

[joannaiwa]

Przede wszystkim z żoną porozmawiaj, ale na spokojnie i nie czekając
na jej inicjatywę skoro ma problemy z podjęciem decyzji. Bo wygląda
mi na to, że przerzuciłeś cały ciężar opieki nad dzieckiem na nią
(nie wnikam w przyczyny zasadne/niezasadne - firma itd.) i wcale ona
nie musi być super szczęśliwa z tego powodu. Powiedz jej że bardzo
ją kochasz, że bardzo doceniasz to jak wspaniale zajmuje się Waszym
dzieckiem - ona na pewno będzie chciała to usłyszeć, pomóż jej w
opiece nad dzieckiem, aby ją odciążyć. Zaproponuj rozwiązanie
pośrednie - jak uśpi dziecko niech na trochę przyjdzie do Ciebie,
później zawsze może wrócić do dziecka jak będzie potrzeba. Jak
dziecko zacznie lepiej spać to nie będzie takiej potrzeby, a napięta
atmosfera w domu nie służy dobremu snowi dziecka. To Ty musisz
sprawić żeby jej się chciało podjąć ten wysiłek. I nie poświęcaj
potrzeb dziecka dla realizacji swoich potrzeb, jak wielu tutaj
sugeruje i zrobiło.

Pytanie do osób popierających spanie w trójkę

[banta]

Co z życiem erotycznym?? Też normalny jest jego brak? Czy może raz na tydzień
jest ok?

[griswold79]

Widze ze temat wymknal sie spod kontroli. Co do sexu to lepiej byc
nie moze. Odnosnie odpowiedzialnosci za dziecko to sadze ze zajmuje
sie nim wiecej niz przecietny ojciec. Co do usypiania małego
wychodzi remis. I ona go usypia i ja. Jesli ona sie wiecej zajmowała
ja to robię. Z przewijaniem tez wychodzi mnie wiecej to samo. Dzis
np. cały dzien ja sam sie nim opiekuje. Ale przeciez nie o to chodzi
i nie chodzi o laurki. Zona zapowiedziała zmianę i ok. To tyle.

[rrosemary]

u mnie było tak, że moi rodzice mieli tylko jeden pokój, jak się urodziłam to po
powrocie ze szpitala pierwsze 3 noce spałam z mamą w łóżku a tata na podłodze.
Po trzech dniach trafiłam do łóżka ze szczebelkami, jak urodził się mój brat
miałam 3 lata, więc ze szczebelkowego przeniosłam się do łóżka piętrowego (na
dół) a brat po 6 nocach z mamą do szczebelkowego. Pamiętam, że już przed
"zerówką" czyli mając ok 5-6 lat spałam na górze, a brat na dole, wtedy też
można było wywalić szczebelkowe a rodzice starą wersalkę wymienili na rozkładaną
kanapę (bo było miejsce po szczebelkowym). Żyliśmy tak 10lat na 15m2.

Myślę, że nie jest to normalne, żeby dziecko w tym wieku spało z matką, a ojciec
osobno. Matka ma spać z ojcem a dzieci osobno i już. Im dłużej będzie taka
sytuacja trwała tym trudniej będzie się z niej wydostać.
To bardzo często poruszany problem w programie "Superniania", chyba warto
obejrzeć i spróbować zastosować w domu. Można np założyć takie głośniki, że się
słyszy co się dzieje w pokoju dziecka.

Powodzenia w rozwiązaniu problemu

[nutka781]

Po pierwsze 2 letnie dziecko nie je w nocy !!! Po 2 , moja mała od 6 miesiąca
wylądowała nie tylko w innym łóżku ( do tego czasu łózeczko obok naszego łózka)
ale tez w innym pokoju. Rozwija sie ponad normę, jest bardzo samodzielna....
Myślenie żony jest jak najbardziej błędne pozdrawiam serdecznie

Coraz bardziej mamusia a coraz mniej żona...

[tata_tomek]

griswold79 napisał:

> Od jakichś
> 8 miesięcy żona spi z małym a ja osobno w pokoju obok (zebym się
> wysypiał - ona chce dobrze).

Się nie zdziw, jak któregoś dnia po powrocie z pracy zobaczysz zamek w drzwiach tego pokoju, w którym żona z dzieckiem śpi.

> Ona chce dobrze - bym sie wyspał,
> karmi go zwykle w z raz w nocy.

Albo żona nabija cię w butelkę z tym karmieniem, albo oboje szykujecie sobie (i dziecku) kłopoty w postaci stomatologicznych kłopotów dziecka. Uzębienie już jakieś posiada, prawda? Więc to uzębienie powinno być umyte wieczorem (samą szczotką, bez pasty), i przez noc zero jedzenia, a do picia tylko przegotowana woda a nie soczki

> Jak to rozwiązać

_Pilnie_ pogadać z żoną:
1/ szczerze
2/ spokojnie
3/ stanowczo

[prawdziwy.optymista]

Przede wszystkim zrobiliście olbrzymi błąd. Dziecko nie powinno spać z wami w
łóżku. Ale teraz mleko rozlane. Żona robi błąd sypiając z dzieckiem, Ty robisz
błąd zrzucając nocne wstawanie do dziecka żonie. Chyba się nie dziwisz kobiecie,
która co jakiś czas wstaje w nocy do dziecka, że nie ma siły i ochoty na nocne
harce? Pogubiliście się jak dzieci. A chyba nie jesteście już nastolatkami. Co
można zrobić, dzieciaczka do łóżeczka. Łóżeczko może stać w Waszej sypialni, Ty
śpisz z żoną ale zdecydowanie więcej czasu poświęcasz dziecku. I wszyscy są
zadowoleni i żyją długo i szczęśliwie. Happy End!

------------------------

Czytam i popieram: kierowcatira.blox.pl

[mruwa9]

IMHO nie jest bledem spanie z dzieckiem w jednym lozku (pisalam o
tym wyzej). Bledem (czy raczej problemem) jest szwankujaca
komunikacja miedzy partnerami, ktorzy nie potrafia ze soba szczerze
pogadac, czemu obecny uklad wyglada, jak wyglada. Jak wyglada wklad
ojca w funkcjonowanie domu (w sensie osobistego i bezposredniego
wkladu w opieke nad dzieckiem, nieoraniczajacy sie jedynie do
przynoszenia kasy), czy ojciec przezywa przede wszystkim wlasna,
egoistyczna krzywde, odciecia od seksu z zona (bo o to caly czas
chodzi, nieprawdaz?), co powoduje, ze zona wybiera towarzystwo
dziecka, a nie meza (spadek libido po urodzeniu dziecka jest norma,
choc po 2 latach to juz tak jakby troche dlugo), czy jest jakis
inny, rzeczywisty powod unikania towarzystwa meza? Bo dziecko to
IMHO tylko pretekst, skutek, a nie przyczyna. Fakt, moze niektorym
kobietom po urodzeniu dziecka odbija i staja sie kwokami slepymi i
gluchymi na reszte swiata, ale bez szczerej, spokojnej rozmowy
bedziecie ciagle dreptac w miejscu. Bo IMHO nie o spanie z dzieckiem
tu chodzi, ale o niespanie z mezem. Pytanie brzmi: dlaczego?

[ahhna]

> czy ojciec przezywa przede wszystkim wlasna,
> egoistyczna krzywde, odciecia od seksu z zona (bo o to caly czas
> chodzi, nieprawdaz?)

No właśnie podobno nie o to chodzi. Chodzi ponoć tylko o to, że mąż
chce mieć w nocy w łóżku obok siebie żonę. Więc ja, szczerze mówiąc,
nie wiem, o co chodzi. Są przecież pary, które mają osobne sypialnie
nawet, nie dlatego, że seks im zamarł, tylko im tak wygodniej, a
seks często właśnie kwitnie wtedy. Dla mnie to ta para po prostu
jasno sobie nie powiedziała, jak chciałaby sypiać. Ale co to ma
wspólnego z dzieckiem..? Przecież nawet jesli ono ma lęki nocne, co
w tym wieku częste i zrozumiałe, to można je wziąć do sypialni ,
tyle że do osobnego łóżeczka.

[tuberosa77]

Dlaczego tyle osób uważa ze jeśli rodzice śpią osobno lub jedno z
nich z dzieckiem, oznacza to odcięcie od seksu. Czy aby uprawiać
seks trzeba spać w jednym łóżku???
Ja już 2 lat śpię z córką a mąż w innym pokoju. Nie uważam tej
sytuacji za doskonałą ale taki jest nasz wybór. Natomiast wcale nie
oznacza to odcięcia od seksu. Kochać mogę się z mężem w "jego"
pokoju, lub gdziekolwiek indzie, potem wracam sobie do łóżka i spię
z dzieckiem.

[mruwa9]

a co twoj maz na to?
Ja spie od 5 lat osobno, tzn. z dzieckiem, choc najchetniej spalabym
z mezem. On tez najchetniej spalby ze mna, rozmawiamy o tym nie tak
rzadko , ale sytuacja jest taka, jaka jest i my akurat nie mamy
wielkiego wyboru (pozostawienie dziecka samego na noc, w najgorszym
razie moze skonczyc sie jego smiercia) i dlatego, chcac nie chcac,
musimy akceptowac obecny uklad. Z tym, ze my o tym rozmawiamy i
potrafimy rozmawiac.

[jacek226315]

tuberosa77 napisała:

> Dlaczego tyle osób uważa ze jeśli rodzice śpią osobno lub jedno z
> nich z dzieckiem, oznacza to odcięcie od seksu. Czy aby uprawiać
> seks trzeba spać w jednym łóżku???
> Ja już 2 lat śpię z córką a mąż w innym pokoju. Nie uważam tej
> sytuacji za doskonałą ale taki jest nasz wybór. Natomiast wcale
nie
> oznacza to odcięcia od seksu. Kochać mogę się z mężem w "jego"
> pokoju, lub gdziekolwiek indzie, potem wracam sobie do łóżka i
spię
> z dzieckiem.
Poprostu jestes zboczona

[ideefiks]

prawdziwy.optymista napisał:
> Ale teraz mleko rozlane. Żona robi błąd sypiając z dzieckiem, Ty
robisz
> błąd zrzucając nocne wstawanie do dziecka żonie.

Przecież to żona mu się o to sama prosiła "dla jego dobra"...

[titta]

Prosze mi wytlumaczyc, bo technicznie nie jestem w stanie tego
pojac. Jak mozna wstawac do dziecka z ktorym sie spi. Tzn. spi sie z
dzieckiem chyba wlasnie po to aby nie wstawac? Wlasnie z lenistwa.
Rozumiem, ze dziecko sie budzi i nas budzi... (jak bez powodow, to
by z tego lenistwa dostalo eksmisje. No wiec sie budze ale nie
wstaje.
Ja z lenistwa bralam zawsze niemowle do swojego lozka.

Ona chyba po porstu nie chce z Tobą spać,

[viewroom]

a Ty to wykorzystaj i w zaciszu swojego pokoju poćwicz ortografię.

[jacek226315]

viewroom napisał:

> a Ty to wykorzystaj i w zaciszu swojego pokoju poćwicz ortografię.
Och jak ja to kocham.Co ma piernik do wiatraka.To takie typowe dla
Polakow,zwracac komus uwage nie na temat zreszta.
Kultury wiecej

No to wio do seksuologa albo terapeuty rodzinnego

[kawiarniany.filozof]

(a może u jednego i drugiego). Po to są tacy specjaliści, żeby korzystać z ich
pomocy wtedy, gdy coś nie tak w związku.
Zalecam to nie dlatego że uważam, że jest między wami tak źle, tylko dlatego, że
pomoc specjalistów może znacznie ułatwić sprawę.

no i co w związku z tym?

[ideefiks]

Zaprezentujesz żonie ten wątek licząc na to że przejrzy na oczy iż
pobłądziła w swojej nadopiekuńczości względem dziecka?