Skierowanie do szpitala...i co dalej???

[mamakoliber]

Usłyszałam od lekarza psychiatry,że nie ma sensu czekać z córką w
domu...zwiedzać co rusz nowych spec.należy "pokazać"ją na oddziale i
tam zapadnie decyzja o dalszym leczeniu i ewentualnych zmianach. Mam
pytanie do dziewczyn,które niedawno tam sie leczyły;jak wyglądają te
pierwsze dni,psychoterapia grupowa,jak liczne są sale ...?Z góry
dziękuje

nie wiem jak Wy

[nienill]

ale ja bym tu chetnie zaprosila corke, zamiast mamusi

[blueberry87]

To ja powiem wprost, bez zadnych zlosliwosci: szpital to najgorszy z mozliwych
pomyslów!!! W zwyklym szpitalu psychiatrycznym nie znaja sie na leczeniu
zaburzen odzywiania. Moja kolezanka lezala tam z anoreksja, wmuszali w nia
jedzenie i efekt jest teraz taki, ze jak cos zje, to zaraz zwraca: zje pól
jabłka i wymiotuje, zje dwie łyżki jogurtu i wymiotuje. A wiecej w ciągu dnia
nie je. Przed przyjeciem do szpitala wazyla 41 kg, po miesiacu, jak ja
puszczali, wazyla tyle samo. Terapia wygladala w ten sposob, ze bierze sie
wszystkich pacjentów z oddzialu, nie wazne kto na co choruje, zamyka sie ich w
jednym pokoju i kaze opowiadac o swoim zyciu. Raz dziennie, przez dwie godziny.
Poza tym, daja tam konskie dawki lekow przeciwdepresyjnych, bo one przymulają -
tak profilaktycznie, zeby nie myslec o jedzeniu i niejedzeniu, ale to slabo
skutkuje. A na koniec to jeszcze powiem ze jak ja wypuszczali, to pani ordynator
stwierdzila, ze juz nic jej nie jest, oni zrobili wszystko co bylo w ich mocy i
teraz bedzie cacy-cacy... A tak naprawde to zrobili jej krzywde ze az przykro
patrzec. Dlatego apeluje: nie zabieraj corki do szpitala, jesli zalezy Ci na jej
wyleczeniu, poszukaj specjalnego osrodka w ktorym zajmuja sie zaburzeniami
odzywiania. One sa drogie i na miejsce trzeba czekac, ale zamykajac corke w
szpitalu mozesz jej wyrzadzic nieodwracalna krzywda. Przemyśl to prosze

[nienill]

W zwyklym szpitalu psychiatrycznym nie znaja sie na leczeniu
> zaburzen odzywiania.

a gdzie jest powiedziane, ze to bedzie "zwykly szpital psychiatrychny"?
a mzoe na jakims dobrym oddziale nerwic wyladuje i bedzie ok? a na dodatek od
mamy odpocznie

nie strasz
wszystko zalezy od miejsca

[blueberry87]

Wiesz co, szczerze wątpie, nerwica to nerwica, a anorekesja to anoreksja i jesli
wyląduje na oddziale nerwic to ją tam tylko jeszcze gorzej wykoślawią :(

[nienill]

blueberry87 napisała:

> Wiesz co, szczerze wątpie, nerwica to nerwica, a anorekesja to anoreksja

a anorexia nervosa to co to jest?
(i prosze mi to klasyfikacją nie rzucać ;p)


i jesl
> i
> wyląduje na oddziale nerwic to ją tam tylko jeszcze gorzej wykoślawią :(
no teraz juz paranoje rozsiewasz

wszystko zalezy od miejsca
tak samo jak przy wyborze terapeuty


a na oddzial nerwic to swego czasu ja sama sie nawet wybieralam
i byla to jedna z opcji przy wyborze terapii

[mamakoliber]

Dziękuje za odpowiedz Blueberry.Boje się ją zostawiać w szpitalu,mam
nadzieje,że lekarz(jutro ma tam być dr Kamińska)znajdzie jakieś
rozsądne rozwiązanie..jeśli jest prywatna klinika,którą możesz mi
polecić bardzo prosze o namiary.Pytałam
psychologa,psychiatre...podały mi tylko szpital na Kopernika jako
miejsce gdzie leczy się anoreksje.Dziś przez cały dzień zjadła
zaledwie pól maleńkiego słoiczka "Gerberka"ozcywiście bezmięsny...

[nienill]

mamakoliber napisała:

> Boje się ją zostawiać w szpitalu,
nie da boze utracic kontrole nad dziewczyna

toz to bylby koniec swiata....

bo ktoz sie lepiej potrafi dzieckiem zajmowac niz matka???

[blueberry87]

Co do Krakowa to nie znam tam szpitali, jestem z innej czesci Polski; z tego co
mi jednak wiadomo (troche z wlasnego doswiadczenia, a troche sie nasluchalam,
głownie jednak o placówkach z północych województw, zaznaczam to od razu) to we
wszystkich szpitalach psychiatrycznych zaburzenia odżywiania leczy sie podobnie
- to znaczy indoktrynuje sie pacjentke na sile, co nie przynosi efektów. Jezeli
w szpitalu na Kopernika jest oddzial na ktorym leczy sie anoreksje - specjalnie
do tego wydzielony, samodzielny oddzial - to moze warto zaryzykowac; jezeli
jednak młoda mialaby tam lezec w ramach zwyklego kobiecego oddzialu to stanowczo
odradzam. Poza tym to uwazam (aczkolwiek nie musi Pani sie z tym zgadzac) ze
najpierw sama powinna tam Pani pójść i wybadać sprawe; porozmawiac z lekarzami,
psychiatra, psychologiem, pielegniarkami i zobaczyc jacy z nich specjaliści i
ludzie tak w ogolnym tego slowa znaczeniu.

A tak jeszcze w sprawie żywienia Pani córki, to moze niech ona lepiej wróci do
picia actimeli i kubusiów? Tak na powaznie to mowie, bo jezeli regularnie wypije
troche takich "skondensowanych" cieczy to dla jej zołądka bedzie dużo lepiej niz
jednorazowe zjedzenie gerberka... Ona ma zaciśniety zołądek i zwyczajnie nie da
rady sie odzywiac normalnie, ale jezeli poprobuje z takimi polpłynnymi
produktami to moze sie jej udac.

I niech jej Pani nie daje miesa, bo go zwyczajnie nie strawi, nawet niewielkiej
ilości, co najwyzej wyladuje w szpitalu na lewatywie/plukaniu zoladka.

[nienill]

blueberry87 napisała:

> to we
> wszystkich szpitalach psychiatrycznych zaburzenia odżywiania leczy sie podobnie
> - to znaczy indoktrynuje sie pacjentke na sile, co nie przynosi efektów.

ja specjalistka od anoreksji nie jestem, ale z tego co wiem:
nalezy rozroznic dwie rzeczy
1. anoreksja prowadzi bezposrednio do zagrozenia zycia. jesli dana osoba jest na
skraju wyczerpania, to owszem, pewnie ją tam beda wszelkimi sposobami naklaniali
do leczenia.
zapewne jest to osoba w takim stopniu chora, ze nie bedzie reagowala na proby
terapii, bo w tym momencie jest za bardzo zamknieta w sobie i swoim jedzeniowym
swiecie
wiec rzeczywiscie pacyfikacja lekami wydaje mi sie w tym przypadku takze
prawdopodobna

a niesmak Twojej kolezanki, ktora jak widac w szpitalu byc nie chciala, jest tu
jak najbardziej uzasadniony

ale to sa osoby naprawde ciezko chore

nie kazdy chory potzrebuje tego typu metod
wiec błagam, nie siej paniki


2) osoba ma problemy z jedzeniem (bez wzgledu jakie), ktora idzie do szpitala na
normalną terapie
psychoterapie
bo chce wyzdrowiec
wiec te "codzienne gadki" sa dla niej moze nie radoscia, ale wsparciem
lekow za duzo nie potrzebuje
je nie tak jak sie powinno, ale az tak wiekiej krzywdy sobie nie robi
itd


w takich przypadkach szpital oznacza troche inna forme terapii,
jedni chodza na spotkania raz w tygodniu
inni moga isc na oddzial

i kazdy jest zadowolony



> odradzam. Poza tym to uwazam (aczkolwiek nie musi Pani sie z tym zgadzac) ze
> najpierw sama powinna tam Pani pójść i wybadać sprawe; porozmawiac z lekarzami,
> psychiatra, psychologiem, pielegniarkami i zobaczyc jacy z nich specjaliści i
> ludzie tak w ogolnym tego slowa znaczeniu.
jasssne
bo jak sie spojrzy w oczy lekarzowi i pogada z nim 5 minut, to sie wie czy jest
dobrym specjalita

juz lepiej w necie informacji szukac

[mamakoliber]

Psycholog córki dr Zawadzka pracowała tam przez ok 40
lat,stwierdziła,że warto zasięgnąć dodatkowej opini u tamtejszych
spec.Z tego co zdązyłam przeczytać na forum to część osób jest
zadowolonych z leczenia u dr Curyło.Dzwoniłam do niego,córka nie ma
szans aby się dostać na wizyte,ma 15 lat a on zajmuje sie tylko
osobami dorosłymi.Wiesz,najbardziej boje się aby córka nie
nabrał"szlifu"od innych dziewczyn,bardziej doświadczonych w
odchudzaniu. Z powodu częstego wybudzania się dostała lek
ZALASTA,podałam jej mniejszą dawke niż zaleciła lekarka(bo tylko pół
tab)efekt;prawie cały dzień śpi,mam nadzieje,że jest to pierwsza
reakcja na ten lek.Wiem,że powinna stopniowo zwiększać i róznicować
pokarmy,nic jej nie "wciskam" Mięsa nie je od 3 lat,więc napewno jej
go nie dam.Bardzo się boje aby nie zaliczyła jeszcze
bulimii,czytałam,że dość często idą w parze...tak jest?

[mamakoliber]

Witaj Blueberry! Córka dostała się na odział leczenia anoreksji i
bulimii.Waga spadła do 48kg,lekarka jej uświadomiła iż chudłaby co
tydzień średnio 2kg.Jest przed podpisaniem kontraktu.Nie może mieć
przy sobie picia ani jedzenia...po grozbach dot.samobójstwa przeszła
na dogadywanie się,ale do mnie powiedziała,że jak wróci do domu to
będzie robić to co dawniej.Ma zakaz ćwiczeń i nie wolno jej
opuszczać szpitala.pozdrawiam;)

[blon-dynka]

Witaj,
Jeśli chodzi o przebieg leczenia na ul. Kopernika, to ja mogę
jedynie wyrazić opinię na temat oddziału dla dorosłych, ponieważ
przebywałam tam trzy miesiące. TAM URATOWANO MI ŻYCIE. Jednakże
oddział ten oddzielony jest jedynie drzwiami od oddziału
młodzieżowego, gdzie ewentualnie trafiłaby Twoja córka. Podstawową
różnicą między tymy dwoma oddziałami jest to, że na oddziale dla
dorosłych przebywają TYLKO osoby z zaburzeniami nerwicowymi
(anoreksja i wszelkie zaburzenia odżywiania to nic innego jak
nerwica) i zaburzeniami osobowości. Natomiast na oddziale
młodzieżowym przebywają dzieci zarówno z zaburzeniami odżywiania,
jak i różnymi chorobami psychicznymi psychozy, schizofrenie etc.).
Dla mnie (przypominam jako OSOBY DOROSŁEJ), samo sąsiadowanie z tym
oddziałem było wielkim szokiem i traumą. Wspomnę tylko o potwornych
krzykach chorych dzieci-niejednokrotnie w nocy, bijatykach, waleniu
i kopaniu w drzwi, furiach.... czasami ukazywał się nam widok
młodych dziewcząt z sondą,zapiętych w pasy dzieci, leżących na
korytarzu i pilnowanych przez pielęgniarki, aby nie wyrządziły innym
krzywdy........... To naprawdę bardzo ciężki oddział.
Mam nadzieję, że mój punkt widznia pomoże Ci choć troszkę w podjęciu
decyzji..... Pozdrawiam i trzymam za Was kciuki.

[nienill]

i to jest argument

a nie "kolezanke do gadania zmuszali"...

[blueberry87]

Nie napisalam ze zmuszali, tylko ze wszystkich chorych leczyli tak samo - dajac
im olbrzymie dawki leków, a potem zbierali ich razem i kazali sie wywnetrzniac,
terapia indywidualna nie istniala.

A poza tym to tylko mowie co wiem z doswiadczenia, swojego tez chyba moge?
Nienill, nikt Ci nie broni napisac co Ty sadzisz, ale moze podziel sie swoimi
przezyciami, zamiast objezdzac to co ja pisze. Nie chce nikogo zdenerwowac,
zrobic na zlosc, ani siac paniki, naprawde...

[nienill]

blueberry87 napisała:

> tylko ze wszystkich chorych leczyli tak samo - dajac
> im olbrzymie dawki leków,

mzoe ich potrzebowali
moze nie
nie wiem

> a potem zbierali ich razem i kazali sie wywnetrzniac,

niczego nie mogli "kazac"
jak nie chcesz o czyms gadac, to nie gadasz i tyle

i mogą ci skoczyc
to twoja indywidualna sprawa

najwyzej w ogole nie skorzystasz na tym pobycie

> terapia indywidualna nie istniala.

no i co z tego?

moze byc tez sama grupowa
to wszystko zalezy

>
> A poza tym to tylko mowie co wiem z doswiadczenia, swojego tez chyba moge?

a wiec jakie są te Twoje doswiadczenia?
moze nie doczytalam

aha
i najwazniejsze: z ktorego osrodka/z jakim terapeutą?

> Nienill, nikt Ci nie broni napisac co Ty sadzisz,

a wiec sądze, ze siejesz panikę


ale moze podziel sie swoimi
> przezyciami, zamiast objezdzac to co ja pisze.


a jakie mam doswiadczenia to napisalam
i one sie skladają na jeden wniosek: jest roznie

[blueberry87]

Mam to rozumiec że teraz ja zostalam Twoim wrogiem naczelnym i bedziesz sie
czepiac kazdego mojego slowa?
Jesli chcesz to moge opisac swoje przezycia ze szpitalami/terapeutami, ale one
dotyczace nie tylko problemu anoreksji ale i bulimii, i to bedzie raczej dluga
opowiesc

[ankaaa]

Ja jestem chętna do przeczytania !!!

[blueberry87]

Ankaaa, dziekuje za wyrażoną chęć :). To ja napisze tak w skrocie, zeby nikogo
nie zanudzac, ze choruje juz 7 lat. Zaczelo sie gdy mialam 15, w ciagu trzech
miesiecy schudlam 22 kg. Nie mialam jeszcze wtedy anoreksji, jadlam trzy razy
dziennie i bylam zadowolona ze swojego wygladu. Moi rodzice jednak nie i zaczeli
mi na sile wpychac jedzenie, co skonczylo sie bulimia. Od tego czasu mam na
przemian okresy bulimiczne i anorektyczne, np miedzy styczniem a majem 2008
jadlam tylko 600 kcal dziennie, zeby potem przez pozniejsze 7 miesiecy obzerac
sie i wymiotowac do granic mozliwosci. Obecnie znowu przestaje jesc; nie licze
kalorii, ale nie jem nic poza surowymi owocami, warzywami, jogurtami i pieczywem
wasa. Cwicze tez intensywnie, np potrafie w ciagu dnia przejechac 50 km na
rowerze stacjonarnym.

W ciagu ostatniego roku odwiedzilam 4 "specjalistów", którzy stwierdzili u mnie,
kolejno: anoreksje bulimiczna, bulimie, jadlowstret atypowy, depresje (sic!). Na
pierwszej psychoterapii, juz po drugim spotkaniu pani psycholog stwierdzila ze
jestem zupelnie zdrowa, mam isc i cieszyc sie zyciem. Wiec po powrocie do domu
cieszylam sie zyciem w drodze od lodowki do lazienki. Potem, gdy poszlam do
innego lekarza dostalam skierowanie do szpitala, ale nie powiem ktorego, powiem
tylko ze w Toruniu. Przebywalam tam tydzien. Psychoterapia byla grupowa, co mi
bardzo nie odpowiadalo, tym bardziej ze oddzial zenski odbywal psychoterapie z
oddzialem meskim, na którym w wiekszosci lezeli alkoholicy. Posilki byly
obrzydliwe, tluste i przesolone, az sie chcialo je zwymiotowac, a nie moglam po
prostu nie zjesc bo za kazdym razem jak jadlam, stala nade mna pielegniarka.
Przepisano mi lek, ktory powodowal ze nie moglam spac wiecej niz trzy godziny na
dobe, za to przez caly dzien chodzilam z oczami jak spodki. Wypisalam sie na
wlasne zyczenie mimo piskow ordynatorki. Nastepy psychiatra u ktorego bylam
potraktowal mnie lekiem ktory wywolywal u mnie halucynacje, zawroty glowy itd.
Odjazd jak po nacpaniu. Ostatni psychiatra, ten ktory stwierdzil u mnie depresje
- no coz, to ja jemu podziekowalam po pierwszej wizycie. Od tej pory mecze sie
sama ze soba.

Zapewne znow zostane oskarzona o sianie paniki, tym nie mniej wiem co przeszlam.
I dlatego chcialam oszczedzic tego komus innemu, bo kazda nieudana terapia
odbijala sie na moim zdrowiu.

[blueberry87]

Acha i jeszcze do mamakoliber: anoreksja idzie bardzo czesto w parze z bulimia -
co nie znaczy ze zawsze.
Aczkolwiek u mnie tak jest i to chyba meczy gorzej niz sama bulimia lub sama
anoreksja.
Ale nie jestem ekspertem.

[mamakoliber]

Blueberry,tego się właśnie obawiam(anoreksja plus bulimia) dlatego
nie wciskam córce jedzenia,cos zawsze podsuwam raczej z miernym
efektem.Widze jak bardzo jest zmęczona,jak cierpi. Przykro mi,że
przeszłaś takie katusze z całego serca życze Ci powrotu do
zdrowia,dziękuje za pomoc

jak sie buduje chore opinie

[nienill]

> W ciagu ostatniego roku odwiedzilam 4 "specjalistów", którzy stwierdzili u mnie
> ,
> kolejno: anoreksje bulimiczna, bulimie, jadlowstret atypowy, depresje (sic!).

diagnoza w tego typu problemach ma najmniejsze znaczenie
to tylko cyferka w kartotece

i nie rozumiem, dlaczego Cie sie depresja nie podoba
mozna miec i bulimie i depresje jednoczesnie


N
> a
> pierwszej psychoterapii, juz po drugim spotkaniu pani psycholog stwierdzila ze
> jestem zupelnie zdrowa, mam isc i cieszyc sie zyciem.

jak sie idzie do piwerszej lepszej osoby to sie tak ma

dobrego laryngologa tez jest ciezko znalezc
z terapeutami jest tak samo

sie łazi i sie szuka


Przebywalam tam tydzien. Psychoterapia byla grupowa, co mi
> bardzo nie odpowiadalo,

to po co tam poszlas?


jak chcesz byc "indywidualnie trakotowana" to sobie na to zapracuj
albo placac za terapie
albo jej szukajac i potem czekajac w kolejce

tym bardziej ze oddzial zenski odbywal psychoterapie z
> oddzialem meskim, na którym w wiekszosci lezeli alkoholicy.

a fuuuuuuuuujjjjjjjjjj
strraszne


jak to mozna osoby uzaleznione (jedne od alkoholu, inne od jedzenia) do jednej
grupy wcisnac??!!
skandal!!
i jeszcze facetow!!

Posilki byly
> obrzydliwe, tluste i przesolone, az sie chcialo je zwymiotowac, a nie moglam po
> prostu nie zjesc bo za kazdym razem jak jadlam, stala nade mna pielegniarka.

tak
po to tam poszlas
zeby sobie dobrze pojesc

> Przepisano mi lek, ktory powodowal ze nie moglam spac wiecej niz trzy godziny n
> a
> dobe, za to przez caly dzien chodzilam z oczami jak spodki.

zdarza sie

Wypisalam sie na
> wlasne zyczenie mimo piskow ordynatorki.

tez sie zdarza
sa rozne ordynatorki

Nastepy psychiatra u ktorego bylam
> potraktowal mnie lekiem ktory wywolywal u mnie halucynacje, zawroty glowy itd.

tak bywa

leki sie bierze, a potem patrzy jak sie na nie reaguje


jesli Ci nie pasowalo, to brac ich nie musialas


> Odjazd jak po nacpaniu. Ostatni psychiatra, ten ktory stwierdzil u mnie depresj
> e
> - no coz, to ja jemu podziekowalam po pierwszej wizycie.
jw


Od tej pory mecze sie
> sama ze soba.

to sie mecz


bylas w JEDNYM szpitalu
a gadasz o calym swiecie


bylas u kilku lekarzy (korzy z definicji nie byli Ci w satnie pomoc, bo nerwice
sie leczy przede wszystkim psychoterapia), a ocene wydajesz calemu swiatu

a na dodatek czepiasz sie rzeczy, ktore sa normalne i ktorych czepiac sie
czlowiek rozsadny nie moze, bo wie, ze tak czasami bywa
(patrz problemy z lekami)


> Zapewne znow zostane oskarzona o sianie paniki, tym nie mniej wiem co przeszlam
> .
> I dlatego chcialam oszczedzic tego komus innemu, bo kazda nieudana terapia
> odbijala sie na moim zdrowiu.


teapia??

łazenie i widywanie sie z lekarzami i branie lekow uwazasz za terapie?

gratuluję


jak chcesz to zyj w swiecie, w ktorym biedna dziewczynka zostala skrzywdzona
przez złych doroslych

ale nie wciskaj innym takiej teorii

bo im krzywde robisz

[blueberry87]

Nienill, pisac i tak bedziesz co chcesz, a ja nie będę sie z Toba kłocic.
Napisalam to o co mnie poproszono.
Pozdrawiam i niech Ci sie dobrze żyje

[ankaaa]

Wrzuć w google: certyfikowani psychoterapeuci Polskiego Towarzystwa
Psychiatrycznego i/lub Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Taki certyfikat daje jakieś bezpieczeństwo, ale też warto wiedzieć
ze nie gwarantuje ci wyleczenia ;)

Niestety prawda jest taka, że na prawdę długo trzeba szukać zanim
trafi sie na kompetentną osobę.

[blueberry87]

Tu masz niestety racje... Dziekuje za rade :*

[mamakoliber]

Dziękuje. Wróciłyśmy ze szpitala "zaawansowana anoreksja" córka ma
zrobić badania a pózniej kładzie się na oddziałał dziecięcy i
dokarmanie sondą;(( nie ma innego wyjścia...w tym momencie tylko
śpi,już nie ma mowy o jedzeniu ani nawet piciu

[blon-dynka]

TRZYMAM ZA WAS MOCCCCCCCCCCCNO! Bądźcie dzielne......

[mamakoliber]

Do Blondynki! Czy to może być jakaś śpiączka?nie wiem już co mam
robić;((( Z tego co powiedziała lekarka,córka nie powinna łykać
teraz prochów bo organizm jest wycieńczony

[mamakoliber]

przepraszam,nawet Ci nie podziękowałam.Dziękuje z całego serca.Tak
bardzo sie boje,że ona umrze.

[blon-dynka]

Kurcze... ciężka sprawa. Na pewno jej organizm jest obecnie zbyt
wycieńczony, aby "znieść" dawkę takiego leku. na kiedy ma córka
termin? I co polecono Ci na ten czas oczekiwania?

[blueberry87]

Śpi bo jest słabiutka i organizm sie broni przed jeszcze wiekszym wycienczeniem.
Moge spytac ile Pani córka wazy? Bo ostatnio pisala Pani ze 49kg. Nie jestem
ekspertem, ale to raczej nie jest waga az tak niska zeby doprowadzic do smierci
glodowej. Jeśli szybko ja przyjma do szpitala to wszystko bedzie dobrze

[mamakoliber]

Waży tyle samo(zapewne przed ważeniem piła sporo wody) dziś nikt jej
nie ważył,ma silne zawroty głowy i mdłości.Nie zostawiono jej w
szpitalu,abym to ja na swój koszt zrobiła badania,nie mam o to
pretensji,wiem że mają do d....dofinansowanie i nie stać ich na
wiele.Myśle czy to nie jest tak,że naprwde chce się zagłodzić...

[mamakoliber]

Lekarka powiedziała jej jaki ma wybór;jedzenie min.1000kal albo
sonda i szpital,ma zrobić badania;EKG,RTG kl.piersiowej,usg jamy
brzusznej i miednicy małej,tsh,desytometrie kręgosłupa,CT głowyi
przysadki mózgowej.Córka jest też pod opieką dobrej endokrynolog i
dr psychologii ale każdy mówi to samo,jeśli ona nie zechce to nikt
nie zdziała cudu.

[ollaboga77]

jeśli ona nie zechce to nikt nie zdziała cudu.


Jeśli ona nie zechce jeść, to szpital, lekarze itd jej nie uratują???

A jak ona sie czuje psychicznie???

[mamakoliber]

ola..psychicznie? Nie mówi,że ma doła ale widze,że tak jest.Leży
przy mnie w łóżku ,wtula sie i z trudem mówi.

[blon-dynka]

Nie ma za co dziękować... Precyzując, to przypuszczam, że bez tego
rodzaju leków się nie obejdzie, jednakże inaczej jest, jak są one
podawane w szpitalu i pod kontrolą. A leki te potrzebne są
przynajmniej na początku leczenia po to, aby zmniejszyć lęk przed
jedzeniem i nieco wyciszyć. Dobrze, że jesteście już pod jakąś
opieką. Zobaczysz, wszystko będzie dobrze.... Potrzeba tylko
duuuuuużo czasu, cierpliwości, miłości i sił....

[mamakoliber]

Blondynoko! Zaznaczyłam w szpitalu,że przyjeżdzam w środe,zapewne
nie zdąze zrobić tych wszystkich badań.Sama nic nie zdziałam,z tego
co piszecie na forum zrozumiałam,że dziewczyny są pilnowane z
jedzeniem przez pielęgniarki,może to ją uratuje.pozdrawiam

[blon-dynka]

Mamakoliber!
Bardzo dużo tych badań..... Mam nadzieję, że uda Ci się je zrobić.
Jeśli chodzi o pilnowanie, to tak-dyscyplina jest ogromna. I tylko
dzięki niej mogłam się choć troszkę nauczyć jeść. Spędzałam czasem
po dwie godziny na jadalni jedząc obiad.... To nic, że był okropny i
zimny. Opuścić jadalnię mogłam dopiero wtedy, gdy talerz był pusty.
Wówczas mocno się buntowałam, płakałam.... dziś wiem, że dzięki temu
nauczyłam się choć troszkę jeść i oswoiłam tę czynność. Nadal zmagam
się ze sobą, z chorobą.... Ale widzę jak wiele dał mi pobyt na
Kopernika....jak wiele zmieniłam w swoim myśleniu...

[mamakoliber]

Do Blondynki!Może moja córka też kiedyś będzie mogła napisać to co
Ty teraz.Jeśli moge zapytać;z jaką wagą przyjechałaś na Kopernikia?
Widziałaś sens leczenia...czy rodzice Cie przekonali?Moje dziecko
nie chce się leczyć,"nie ma anoreksji"i nikt jej "nie zmusi do
jedzenia,nawet pielęgniarka"to jej teoria...Zastanawiam się jak
wyglądają początki pobytu w szpitalu;ważenie,kroplówka...

[ollaboga77]

Czy TY rozmawiasz z córka ? Ona ma niedożywiona ciało i mózg. Mózg
składa się z 60% z kwasów omega 3.

Hmm skoro ona nie chce jeśc to może zaczęłaby połykać
suplementy !!??? odżywiłyby jej organizm ..

może spóbuj...

[mamakoliber]

Ollboga!Jedyne co łyka to CENTRUM,nic więcej nie chce. Dziś
wypiła "Nutri drink" 150 ml(przeznaczony dla osób z zaburzeniami
łaknienia)pół słoiczka maleńkiego Gerberka..wiem,że jest to o wiele
za mało.Rozmawiamy już o szpitalu,widze,że to jedyne wyjście.Jest
strasznie słaba.dzięki

[mamakoliber]

Dziękuje za informacjei odpowiedzi.Córka jest już w szpitalu,bardzo
spadła jej glukoza więc dostała 2 kroplówki,po wielkim buncie doszła
do wniosku,że zacznie jeść,dostaje 5-6 posiłkow
dziennie;płynne,przecierane zupy z warzyw.Jest pilnowana przy
jedzeniu i toalecie.Wstępna obserwacja 2 tygodnie. Pozdrawiam;))