jak dzielicie sie wydatkami z facetem?

[Gość: aga]

Mam pytanie jak dzielicie sie wydatkami na mieszkanie ( wszelki rachunki) i
utrzymanie z facetem-narzeczonym z ktorym sie juz dosc dlugo mieszka ale
jeszcze nie męzem.

[gosica37]

Fifty-fifty. Oboje pracujemy,rowno placimy.

[Gość: aga]

A jesli jest duza roznica w zarobkach?

[Gość: goscinnie]

jesli chodzi o rachunki to dzielimy sie znacznie po połowie, wiadomo ze ja mam
inne wynagrodzenie i ona inne ale zawsze jakos rachunki płacimy wspólnie.
reszte tego co zarobimy mamy na wspólny wydatek. to znaczy mi np zostaje z
opłacenia rachunków powyzej 1000 zł a jej ok 600 to i tak przeznaczamy to na
wspólny wydatek ,żywnośc, samochód, paliwo, imprezy, i wszelakie inne wygody.

[alex-alexander]

To nieuczciwe. Najlepszym rozwiazaniem jest placenie proporcjonalnie do
zarobkow. Jeden partner moze zarabia tylko tyle, ze starczy tylko na pol
czynszu. A dla drugiego partnera pol czynszu moze stanowic 10 % zarobkow.
Pol na pol, to jest wielki kant w partnerstwie.

a to moze inaczej

[Gość: camel]

skoro chcesz placic proporcjonalnie do zarobkow, to powinnas tez
proporcjonalnie do oplat korzystac z mieszkania:) na z 20%. :)
uwazam, ze skoro sie mieszka razem, to powinno sie wrzucac kase do
jednego "kosza" i placic z niego za wszystko, a nie dzieli "to moje, to
twoje"...
pewnie dlugo taki zwiazke niepociagnie

[Gość: bb]

popieram !!!!!

[Gość: alienor]

Niezupelnie. Jeszcze zalezy, na jakiej stopie para zyje. Tylko jesli zyja na
stopie, na ktora stac strone mniej zarabiajaca, powinni placic po rowno. JEsli
strona lepiej zarabiajaca upiera sie przy kawiorze i szampanie, sprawiedliwszy
bylby "podatek liniowy" ;-) .

[nglka]

może i bardziej sprawiedliwy ale tylko dla jednej ze stron, czyli
niesprawiedliwy :)))

[dawid_madian]

Ale zważ uwagę na to, że jest to układ partnerski, a nie układ dziecko – rodzic
i nikt nie ma obowiązku nikogo utrzymywać, niezależnie od dochodów. A tak swoją
drogą na tym polega partnerstwo, że staramy się ze wszystkim razem radzić, a
nie każdy w różnym stopniu zależnie od jakiś względów zewnętrznych.

[janq43]

to czyj problem jeśli ktos mało zarabia?

[Gość: Roza]

to nie jest kant, zawsze mozna poszukac lepiej platnej pracy, albo dostosowac komfort zycia do mozliwosci zarobkowych :)

[Gość: karino]

my tez po polowie. oczywiscie nie podliczamy sie co do zlotowki, ale rachunki placimy wspolnie, a
reszta ( zakupy, przyjemnosci etc ) wychodzi juz naturalnie, raz on, raz ja. oczywiscie jesli ktores z nas
ma akurat mniej pieniedzy, to zyje sie z pieniedzy tego drugiego. mamy osobne konta i kazdy za swoja
kase moze sobie kupic cos ekstra bez zadnych konsultacji, jak to bywa u innych ze wspolnym
majatkiem. kiedys sprzeczalam sie z kolezanka, ktora byla zdania, ze osobne konta dowodza
asekuracji i sa nienaturalne, kiedy zyje sie jak malzenstwo. dla mnie to wlasnie najbardziej naturalne,
bo kazdy ma troche niezaleznosci, a w razie czego i tak umiemy traktowac wszystko jak wspolne.

a jesli ktores z was zarabia duzo mniej, to mysle, ze jedna strona moze dokladac wiecej np do
rachunkow. tak zeby osobie, ktora zarabia mniej zostawalo dosc pieniedzy na reszte wydatkow i nie
musiala liczyc wciaz na ta druga, np na zakupach czy w kinie.

[Gość: Ola]

ja mieszkam z narzeczonym. czasami ja coś kupuję czasami on. rachunki płaci ten
kto ma więcej na koncie :) CZasami ja go zaprosze na kolacje i wtedy ja ponoszę
koszty, ale uwierz kasa to najmniejszy problem,,,

kasa to najmniejszy problem

[smejdaa]

dokładnie, kasa to najmniejszy problem; mieszkam z moim facetem już prawie 5
lat i w zasadzie nie mamy kłopotu z rachunkami itp., choć dysproporcja w
zarobkach jest jak 1:3 (na moją niekorzyść "oczywiście"); jeszcze 2 lata temu
placiliśmy fifty-fifty (składka na koszty stałe) a większość wydatków extra
(wyjazdy, wyjścia, sprzęty) ponosił on; ale w końcu, kiedy dysproporcja jeszcze
się powiększyła, wypracowalismy dosyć zdrowy system: nadal nie ma wspólnej
kasy, a podział kosztów jest zadaniowy - każdy płaci za to co lubi; on reguluje
rachunki i ma swoją upragnioną przewidywalność i porządek w finansach, ja
robię "normalne" zakupy (choć nawet nie zawsze mi się kalkuluje, ale to lubię i
mam też możliwość pewnego manipulowania tymi kosztami gdy chcę sobie coś kupić,
bo oszczędzać to niespecjalnie mam z czego); a on zachował w tym wszystkim swój
gest: jak ma chęć, to mi refunduje część wydatków; jak sobie zażyczy,
robi "powazne zakupy"; jednym słowem, wilk jest syty i owca cała (jeśli chodzi
wyłącznie o finanse)

duzo większym problemem jest choćby to, jak sprawiedliwie rozłożyć "normalne"
domowe prace, bo np. on uważa, że skoro jest od zarabiania, to ja od prania-
sprzątania-gotowania-zmywania; lub że jeśli ktoś jest faktycznie zmęczony, to
tylko on, a ja to jestem leniwa - choć oboje pracujemy na taki sam etat (a co
będzie gdy w końcu zrobimy sobie bobaska?...)

jasne, rozwiązaniem jest znaleźć lepszą pracę, dzielić koszty na pół, jadać w
restauracjach i nie mieć poczucia, że za jego pieniadze jestem do czegoś
zobowiązana, ale zostawię to chwilowo bez komentarza

[kasiulek_mysiulek]

Karino-popieram w 100%

[gosica37]

Niestety,znam pare par ktorych problemem sa wlasnie wydatki.
Jezeli zwiazek oparty jest na zaufaniu,to wtedy mozna sie latwo dogadac i
placic rachunki niekoniecznie odliczajac je co do zlotowki.
pozdrawiam:)

[kiwigirl]

kasa to ciężka sprawa...
u nas dało nam sie to we znaki bo Mój długo nie pracował. Wtedy ja płaciłam za
wszystko i mimo całej miłości po pewnym czasie zaczęły się wyrzuty, bo ile można
'sponsorowac' i byc bankiem obojga...?
ale jeśli tylko Mojemu trafiała się kaska, to umowa była taka, ze ja rachunki
(wiadomo, trzeba, są regularne nawet przy nieregularnych zarobkach, nie ma
wybacz...) a on zakupy. wychodziło mniej więcej po równo. nawet w pewnym
momencie "tstowo" zaczęlismy zilczac. gdy jego wydatki na zakupy wyrównywały
moje rachunkowe - zaczynaliśmy dzielenie po równo (jeśli jemu coś jeszcze
zostawało).
Wiem ze jak tylko on ma - to sie dokłada ile może, jak ma wiecej to zaprasza na
obiad do knajpki czy płaci za kino... teraz jest już mozna powiedzieć dobrze,
wiec znów - ja rachunki on zakupy a reszta... jak wyjdzie. choć od czasu do
czasu przypominam o "długu" za te kilka lat i wtedy on z przekąsem stwierdza ze
mi w ramach wyrównania długu wysponsoruje jakąś babską "rozpustę" :-)

[Gość: aga]

My tez staramy sie dzielic wydatkami w miare sprawiedliwie, ale nie jest to
takie proste gdyz sa bardzo duze dysproporcje w zarobkach. Moj narzeczony
zarabia ok 3 razy wiecej odemnie . Mam jeszcze pytanie czy ktoras z Was
forumowiczek byla w sytuacji gdy stracila prace i zostala bez stalych ,
miesiecznych dochodow, jak wtedy zachowali sie Wasi męzczyzni? Mam na mysli
wszelkie wydatki .

[Gość: Mycha]

Decyzję o zamieszkaniu razem podjęliśmy po pół roku znajomości i wtedy mój chłopak zapłacił 2 250zł za moje studia (zarobił w czasie wakacji). Potem ja zaczęłam pracować, a On studiował dziennie. Pomagali nam trochę rodzice. I moi i Jego. On udziela korepetycji, znów pracował w wakacje, ale jednak ja zarabiam sporo więcej. Pieniądze to jednak żaden problem. Nie ma podziałów. Wszystkie decyzje podejmujemy wspólnie, zakupy robimy kiedy kto może i jest OK. To już ponad rok...i wszystko gra.A teraz planujemy ślub. Choć wesela nie będzie chcemy wszystko zorganizować sami, i oczywiście sami pokryć koszty.

[Gość: facet]

> Mam jeszcze pytanie czy ktoras z Was forumowiczek byla w sytuacji gdy
> stracila prace i zostala bez stalych , miesiecznych dochodow, jak wtedy
> zachowali sie Wasi męzczyzni? Mam na mysli wszelkie wydatki .
-----------------------------------------
Ja wam powiem jak się zachowała "moja" kobieta kiedy straciłem pracę.
Prosto, po kobiecemu. Rozwiodła się ze mną i tyle. Sama zarabiała wtedy prawie
7000 zł brutto.

[racota]

Po skończeniu studiów (ucięcie stypendium) zaczełam szukać pracy, a pieniążki
topniały w zastraszającym tempie i nie starczało mi na doszkalanie. Mój facet
zarabiający wtedy nieźle za granicą zasugerował, żebym wyprowadziła nasze
rzeczy z wynajmowanego wspólnie (od 1,5 roku) mieszkania i wróciła do rodziców,
i wtedy przeznaczyła sobie 'czynszowe' pieniądze na kurs. Jego pieniądze były
do odkładania na konto, żeby czym prędzej kupić mieszkanie. Uważałam że lepiej
jest zainwestować we mnie, żebym znalazła lepszą pracę i wtedy wspólnymi siłami
szybciej byśmy sie mieszkania dorobili.

Wróciłam do rodziców, facet ma dawno status 'eks', bo nie wyobrażam sobie, żeby
w przyszłości jak coś się sypnie ekonomicznie, to jedno z nas sobie wróci do
rodziców na przetrwanie.

Co myślicie o takim podejściu?

[Gość: aga]

Ja na poczatku gdy moja sytuacja finansowa sie pogorszyla tez mialam taki
pomysl by wrocic do domu mamy, ale moj narzeczony mnie od tego oczywiscie
odwiódł. Oczywiscie ja sama tez sobie nie wyobrazalam powrotu do domu
rodzinnego.

[Gość: Viola]

Mam problem, otoz jestem zwiazana z mezczyzna. Kazde z nas ma niepelnoletnie dzieci. On dwoje, ja jedno. No i sprawa zaczela sie komplikowac, kiedy zaczelismy planowac kupno mieszkania, poniewaz ja chcialam bysmy mieli tylko nasze. Dla wyjasnienia, slubu nie bedzie, bowiem jak mi oswiadczyl, jego dzieci wiele korzystaja, kiedy on jest samotnie wychowujacym ojcem. Poczatkowo, czyli ok. 5 lat temu, nie przeszkadzalo mi to, obecnie zaczynam miec watpliwosci. Mieszkalam pare miesiecy w PL, a pozostale w Kanadzie (bo on jest stamtad). Myslenie nt kupna lokum zaczyna sie mijac, bowiem on twierdzi, ze skoro nic nie daje, to nic mi sie nie nalezy. Wiem, ze majatek idzie zapisac, rozdysponowac itd. ale jednak dla mnie jest to przykro, ze jestem z mezczyzna kilka lat, zamierzalam byc jeszcze dluzej a tu sie okazuje ze moja przyszlosc dla niego nie jest taka wazna. Ze w razie czegokolwiek, przyjda jego pociechy i mnie eksmituja, a ja zostanie na bruku... Co o tym myslicie. Zalezy mi na nim, jest facetem z gestem, nigdy mi niczego nie brakowalo, ale w tej kwestii i o duze pieniadze zaczynaja sie schody...

[eggzekutor]

bardzo dobrze zrobiłaś. cwaniaków olewać.

[Gość: JAgna]

Oczywiście, że zrobiłaś dobrze... co to za facet, który nie chce Cie
sponsorować? przecież to jasne ze w układach damsko meskich ON daje kase a
ONA...

[kgrzegorzewski]

tylko zauwaz to ze facet sam nie moze pracowac na zachcianki zony niech ona
sama pracuje na swoje tz "potrzeby"

7000? "Moja" wzięła 80 000 przy okazji rozwodu...

[Gość: Łukasz N-K]

Chociaż jej wkład w "dorobek życiowy" był minimalny (jakoś nie lubiła pracować,
jeszcze musiałem dokładać do teściowej).

Ale cóż, i tak było warto. Zdrowie nie ma ceny ;)

[cetka]

ranyy, moze to i lepiej, bo byles z wilkiem w owczej skorze:(
jak moj narzeczony stracil prace, to zrobilam wszystko, zeby go pocieszyc -
zabralam na dobry obiad, a potem wspieralam w szukaniu pracy bez wypominania
ani poganiania.

[Gość: Tymek]

A moja nie pracował 8 lat kiedy wpadłem w długi i zostałem na lodzie okazało się ze chodzi już do innego teraz kiedy spłacam długi i powoli staje na nogi twierdzi ze ja więcej zarabiam od niej i jeszcze chce dzielić wszystkie koszty na polowe bo jeszcze mieszkamy razem takie to są niektóre kobiety

[margo.pf]

Wypominaj, wypominaj. Szybciej sie go pozbedziesz, bo chyba o to podswiadomie
tobie chodzi. Nic tak nie rani mezczyzny jak takie wypominania. Tym bardziej ,
ze z tego co napisalas to on nie zerowal na tobie i zachowywal sie taktownie.

[Gość: Wiktor]

Ktos juz napisal - mezczyzni nienawidza wypominania. Nawet w zartach. To prosta
droga do klotni i to naprawde ostrej. Wiec gratuluje wyczucia.

[kiwigirl]

zakładam ze to o "wypominaniu" było do mnie...
a tu was zaskoczę. mój nie ma mi tego za złe. co mieliśmy sobie powiedzieć to
sobie powiedzieliśmy i sprawa jasna.

wiecie jeśłi sie kogoś utrzymuje przez prawie dwa lata, to chyba normalne jest że
jak on zacznie wreszcie zarabiać to się oczekuje pomocy materialnej i choć
niewielkiej "rekompensaty" za pomoc, a nie że wszystko będzie po staremu ...

on deklaruje ze z radościa za coś zapłaci (jakieś poerdoły do domu, kino
restauracja) skoro ma kasę. i jest dobrze. jak widać nie każdy chłop to
dzieciuch taki żeby się obrazać i uciekać... ten akurat chyba zaczął dorastać
wreszcie bo o sprawach "pieniężnych" umie rozmawiać i rozumie w jakiej sytuacji
mnie stawia fakt ze on długo nie pracował. A ja wcale nie zarabiam 7000 jak
czyjaś exs żona, nawet nie zarabiam średniej krajowej :-(

i nie chce się go pozbyć. tylko troszkę nauczyć oszczędzania. bo on potrafi
kupić bajer do roweru za kilkaset złotych podczas gdy rachunki nie zapłacone...
ale uczy się :-)

[Gość: mak]

Ja i żoną jesteśmy 15 lat po ślubie i dysproporcje w zarobkach sa duże - 1 do
8, czasami sie jednak zdazalo 3/1 na jej korzyść (gdy rozkręcalem wlasną firmę)
kupić jemu, kupić sobie ?
Ego ucierpi i w szafie będzie mniej, ale komu to potrzebne ? te łachy ?
Nie lepiej to dać niż samemu wydać na nic ?

[Gość: toksol]

To jak będziecie mieli dziecko i ty nie będziesz zarabiać to się zadłużysz u
niego. I co? Komornik?

[dawid_madian]

Chyba logiczniejszym rozwiązaniem w tym przykładzie byłoby przekwalifikowanie
się na coś lepiej płatnego, ale to tylko najprostsze rozwiązanie... Może
rzeczywiście lepiej żeby ktoś płacił więcej?

[Gość: kaba4]

Zgadzam sie z karino. I nie wyobrazam sobie nie miec osobnego konta nawet w malzenstwie. Optymalne rozwiazanie moim zdaniem to jedno wspolne na dom i kazdy swoje dla siebie.

[Gość: ala.b30]

Zanim w ogóle zaczęliśmy rozmawiać o ślubie,mieszkaliśmy razem już trzy lata.
Od początku mieliśmy wspólną kasę, bez podziału na moje-twoje.

[Gość: funia81]

> Zanim w ogóle zaczęliśmy rozmawiać o ślubie,mieszkaliśmy razem już trzy lata.
> Od początku mieliśmy wspólną kasę, bez podziału na moje-twoje.

I tak jest najfajniej. I - wbrew pozorom - nawet przy znacznej roznicy w
zarobkach (2:1) tez nie wymaga to specjalnych konsultacji, kiedy jedna strona
chce kupic cos ekstra. Chyba ze samochod... ;-)
Pozdrowka

[Gość: zgb]

2:1 to znaczna roznica ? a co powiecie na 6-10:1 ? i pytam na serio gdyz poki co
mieszkam sam wiec nie wiem jak to jest.

Czy to nie rodzi sytuacji typu "on ma kasy jak lodu wiec dlaczego mialabym za
cokolwiek placic" ? Bo z reguly dla Pan jest tak ze jak ktos ma wiecej niz
srednia krajowa to znaczy ze powinien leciec do sklepu i przewalic to na futra,
bizuterie itd itd. Slowa "inwestycje" niestety brak w slowniczku, jest za to
"sknerus" ;-)

I pominmy tu sytuacje gdy on (lub ona) jest naprawde sknera i zarabiajac 10
tysiecy podlicza partnera za kino czy zakupy ;-)

[Gość: eska]

Ja studiuję, czasme coś mi wpadnie dodatkowo plus malutkie stypendium. On
pracuje i zarabia, różnica w nasyzch dochodach jest coś jak 10:1. W praktyce:
wszystkie rachunki ida przelewami z jego konta, kino czy zakupy też zwykle on.
Mnie zostaje na codzienne zakupy w warzywniaku, bilet miesięcnzy i własne
sprawy, typu obiady na uczelni, ksiązki etc.
Czyli, w praktyce, on mnie utrzymuje. I jakoś nie jest to dla nas problemem.
Na razie ja po prostu nie mam możliwości większych zarobków, studiuję na
politechnice i oprócz tego pracuję w instytucie gdzie będę robiła dyplom, po 12
godzinach w labie albo na uczelni nie mam sił ani czasu gdziekolwiek dorabiać.
Z kolei za niedługo role się odwrócą, plauję wyjechać na doktorat, on do mnie
dołączy i zajmie się wtedy pisaniem swojej, wymarzonej a odkładanej od lat na
"później", książki. Będziemy się wtedy utrzymywac z mojego stypendium
doktoranckiego, na szczęscie w kraju do którego jedziemy jest to możliwe (nie
jak głodowe stypendia polskich doktoranów), czyli ja będe pokrywać 99% wydatków.
I to też nie będzie problemem.
Morał: wg. nas każdy płaci tyle, ile może. Trudno żeby mój partner wymagał ode
mnie porywania równej połowy wydatków teraz, kiedy same opłaty eksploatacyjne za
nasze mieskzanie są w sumie wyższe niż moje miesięczne dochody.
Nie mamy wspólnego konta, ale kasa jest wspólna, skoro zdecydowaliśmy się na
życie razem to naturalne że wszystko dzielimy, i kłopoty, i wydatki, i radości ;-)
Nie ma dla mnie znaczenia formalny stan cywilny pary - znam oficjalne
małżeństwa, które mają większe problemy ze współdzieleniem wydatków niż ja i mój
nie-mąż.

[Gość: Basia]

Eska, a gdzie Ty chcesz robic ten doktorat? I kto ci powiedzial ze to wystarczy
na utrzymanie ciebie i twojego chlopaka? ja jestem doktorantka na stypendium i
jakos nie wyobrazam sobie aby dwie osoby sie z tego utrzymaly.....

[Gość: Basia]

chcialam dodac ze nie jestem na doktoracie w Polsce.....zycie studenta jest
wszedzie takie same....chleb ze smalcem!:)

[Gość: Przem]

Do Basi:
Troche mnie dziwi ze starcza Ci na " chleb ze smalcem" robiac doktorat za
granica. Ja robie we wschodnich Niemczech na pol etatu i starcza spokojnie na
utrzymanie mnie i mojej zony.
Pozdrawiam

[Gość: Eska]

Współczuję życia student,a ale zapewniam Cię, że są miejsca na świecie, gdzie
doktoranci na dzień dobry dostają tzw. średnią krajową - a to naprawde wystarczy
na utrzymanie dóch osób.
Warunek: trzeba być dobrym i mieć swojemu promotorowi do zaoferowania coś więcje
niż tylko dobre chęci, czyli znać się na robocie i mieć już trochę wyników w
danym temacie, które nie pójda w polski dyplom.
Na przeciętnych uczelniach faktycznie, nawet postdoki mają chleb. Tylko bez
smalcu - prawdziwego smalcu z cebulką w Bostonie nie uświadczysz ;-)
Dla zaspokojenia Twojej ciekawości, mam podpisana promese umowy stypendialnej w
Harvard Medical School, a część grantu już relalizuję tu w PL.

[Gość: gosc]

to jest promise, a nie promese.

[Gość: mały Kazio]

nie poprawiaj jak nie wiesz o co chodzi! co innego PROMESA (termin prawniczy i
ekonomiczny) i PROMISE ("obietnica" po angielsku, w sumie obydwie znacza prawie
to samo - NIEUK!

[Gość: eska]

promesa - z łacińskiego promissum - obiecywać, to umowa w której fundacja się
zobowiązuje sfinansować moje badania i wypłacac mi stypewnium doktoranckie. To
coś jakby "umowa przedwstępna", nie jestem prawnikiem więc nie wiem jak
dokładnie jak to wytłumaczyć.
słówko "promise" zapewne ma ten sam źródłosłów, jako że większość angielskich
słów
etymologicznie wywodzi się z łaciny.

[Gość: enola]

wiekszosc??????
TO JEST NIEUCTWO!!!!!!!!!!

[kinkygirl]

no, moze nie wiekszosc, ale spora czesc, i nie z łaciny, ale ze
staronormandzkiego, czyli bardzo pośrednio ;>PPPP

[dawid_madian]

Opłaty za mieszkanie większe niż Twoje miesięczne dochody? Jestem zszokowany.
Albo macie mieszkanie pięciopokojowe w Centrum, albo Twoje dochody to mniej niż
siedem stów.

[Gość: kiks]

No, dobra dzewczyny. Poradźcie jak postąpić z narzeczoną, która za nic nie
chcew płaić. Mam na myśli wszelkie wyjazdy - dalsze i bliższe (nawet za bilet
na tramwaj), restauracyjki i co tam jeszcze. W ciągu kilkuletniej znajomości
może raz zapłaciła za obiad. Natomiast swoją kaskę ma tylko na swoje zakupy.

[brzozek]

przestań za nią płacić! w końcu zapyta - hej, co jest? wtedy porozmawiacie :)
u nas proporcje w zarobkach to ok 1,5-2:1 na moją - dziewczyny, "niekorzyść",
jesteśmy narzeczeństwem, mieszkamy razem od roku i wszelkie rachunki miesięczne
i płatności kartą realizuje narzeczony, a z mojej pensji korzystamy na codzień
i oszczędzamy. jak trzeba to dajemy sobie jakąś gotówkę z portfela i nie ma
żadnego oddawania, rozliczania się. układ idealny.

[Gość: kiks]

Dzięki za wsparcie. Moje delikatne uwagi typu, czy jesteś pięcioletnią
dziewczynką za którą wszystlo płacą rodzice, nie pomagają.

[z.sadystka]

popieram - to już nie jest znormalizowana sytuacja, w której jedna strona łoży
na drugą, a druga łoży jedynie na siebie

[Gość: mm]

Rzuc ja natychmiast, skoro kasa jest dla ciebie taka wazna, ze cie to boli.

[mlodywilk78]

Rzuć ją kolego jak najszybciej. Bo kiedy Tobie zabraknie kasy lub w jakiś inny sposób podwinie ci się noga ona bardzo szybko kopnie ciebie w d... i znajdzie sobie innego "sponsora". To nie jest układ partnerski i zapewne w innych dziedzinach życia także nie będzie...Dla mnie szkoda czasu...no chyba, że inne względy przemawiają, aby trwać jeszcze trochę w tym "związku"

P.S. Oczywiście mogę się mylić, co do tej "narzeczonej"...ale znam z życia wiele podobnych sytuacji, które niestety skończyły się nienajlepiej.

[Gość: Brick]

Ja też płacę dokładnie za wszystko, mamy z żoną odzielne konta i czasem tylko
zapytam, ile tam się jej już uzbierało, ale były też cięzsze czasy, gdy nie
miałem pracy i to żona musiała mnie utrzymywać przez ponad rok w czasie, który
finansowo był bardzo ciężki i nawet przez chwilę nie stanowiło to dla niej
problemu. Myślę, że jeżeli kasa gdzieś jest problemem to jest to prawdziwy
problem

[kiwigirl]

następnym razem przed kasą w kinie, czy gdy kelner zostawi rachunek powiedz
"ostatnim razem ja płaciłem" i słodko się uśmiechnij :-)

a szczere - to co robi to już naciąganie.

przed nastepnym planowanym wyjazdem zapyaj czy ma kasę na bilet / hotel bo ty
chwilowo nie masz wiec niestety nie mozesz wszystkiego sam zasponsorować.

[cetka]

moze to nieodpowiednia kobieta?

[34ewa]

MAZ ZARABIA OK.12000 TYS.A JA 2000 .WSZYSTKO JEST WSPOLNE.LUBIMY INWESTOWAC I
SPELNIAC SWOJE ZACHCIAKI.JESLI CHCEMY KUPIC COS BARDZO DROGIEGO TO ZAZWYCZAJ
DOCHODZIMY DO KONSENSUSU.WAZNA JEST MILOSC W MALZENSTWIE I PARTNERSTWO A NIE
PIENIADZE .POZDRAWIAM-34-LATKA OD 15 LAT SZCZELIWA MEZATKA.

[Gość: kami.kadze]

Do czego dochodzicie? Buahaha zainwestujcie w slownik, z takimi dochodami bedzie
was stac hehe

[Gość: funia81]

> Bo z reguly dla Pan jest tak ze jak ktos ma wiecej niz
> srednia krajowa to znaczy ze powinien leciec do sklepu i przewalic to na futra,
> bizuterie itd itd.

Chlopie, gdzies ty sie wychowal, ze to dla ciebie jest "regula"? Jest masa
kobiet, ktora nie ma takich durnych pomyslow, zapewniam cie. W ogole myslisz
stereotypami - ze jak kobieta, to juz slowa "inwestycje" nie zrozumie. Zmien
towarzystwo. Jeszcze nie jest za pozno :-)
W sumie masz racje, ze 2:1 to nie jest znaczna roznica w zarobkach. Moze
przesadzilam. Ale reszte poprzedniej wypowiedzi podtrzymuje.

[Gość: jagna]

a nie dziele sie wogóle.wychodze z załozenia że chłop musi sie wyszaleć i miec na swoje przyjemnosci a ja jako kobieta mam mu usługiwać.tak przysiegałam Bogu przeca zyjemy w kraju JP2....to jakze mozna by było robic inaczej.te miastowe to jakies dziwne.maluja sie jak pisanki na Wielkanoc.... i mysla że ładne a to gó.. prawda.miastowe i tak wola ze wsi bo to i cyc jędrny i chałupa gotowa i robotna i wierna....:)a kistowe to tylko w szmatach siedza i udaja ze sa dmami....:)

[Gość: kiks]

Moja wyniosła się ze wsi do miasta. Owszem cyc ma i robotna gdy chce, ale nie
ugotuje, bo odchudza się, albo zmęczona, bo pracuje (u siebie max 8h) i ma do
pracy 10 min autem.

[ucho76]

Mieszkamy ze soba od 2000 roku i od samego poczatku mamy wspolne konto. Obydwie
wyplaty tam wplywaja a wydaje sie wedlug potrzeb. Zadnego dzielenia, moje-
twoje, jest nasze. I dziala to znakomicie juz tyle lat.

[Gość: margolciaa]

My robimy w ten sposób, że na rachunki i wydatki jedzeniowe odkładamy taka sama
kwotę do puli.Pozostałe pieniądze sa na własne wydatki. Wyjścia, wyjazdy itp idą
z tej puli "na własne wydatki" i w sumie raz stawia on raz ja, w zależności od
chęci:)

[Gość: michałł]

ja zarabiam ponad 3 tys., a narzeczona okolo 600. w zasadzie nie dzielimy sie
wydatkami, bo i tak ja za wszystko place. Od niej biore tylko wtedy, gdy np.
akurat czekam na kaske, a trzeba rachunek zaplacic. Ona ma te swoje pieniadze na
swoje wydatki: ciuszki etc.

Natomiast, gsy zacznie pracowac za sensowne pieniadze to moim zdaniem najlepsze
wyjscie jest takie: wspolny fundusz rachunkowy.

[Gość: Ewa]

Moj maz oddaje mi cala wyplate a ja mu tylko wydzielam na piwo czasem.

[Gość: lila]

Ja płacę wszystkie rachunki i polisy a on opłaca zakupy, wyjścia do kina,
restauracji plus małe szaleństwo na mnie ;)

[sarniak]

No dobra, a u mnie jest taka sytuacja: mieszkamy w USA, ja niestety bedac
niepelnym magistrem mam prace kasjerki, zarabiam 10$ na godzine. Z powodu
upadku sezonu pracuje moze 20 godzin na tydzien, ale nie dlatego, ze mi sie nie
chce, tylko dlatego ze mam problem ze znalezieniem innej pracy. Moj chlopak ma
wlasna firme i jest w stanie w ciagu dnia zarobic $300. Problem z tym ze jego
urzadza praca 2-3 dni w tygodniu i stwierdza, ze skoro mu starcza na wszystko,
to nie musi pracowac wiecej. On rachunki placi w wiekszej czesci (powiedzmy
3:1), zakupy po polowie, wydatki typu weterynarz, wyjazdy po polowie. On ma do
mnie pretensje, ze nigdy go nie zabieram na obiady itp., ale dla mnie wydac
swoja dniowke na obiad w restauracji jest po prostu nie do pomyslenia, podczas
gdy dla niego to jest stawka za godzine. Nie wiem juz czy wymyslam, ale z
niskiej pensji jaka mam staram sie cokolwiek jeszcze zaoszczedzic, jesli nadal
nie bede mogla znalezc pracy. Sobie kupuje tylko niezbedne rzeczy, nie szaleje.
Juz powoli mnie to meczy.

BTW fajny watek.

Pozdro

[z.sadystka]

*klep klep*, grupa wsparcia; współczuję nietaktownego chłopaka, ale pewne cechy
jeszcze przy odrobinie empatii można wyrobić, serio
PS: naoglądałam się takich cyrków naokoło mnie, jak drobiazgowo można wytykać
ludziom właśnie takie rzeczy, jak 'dlaczego mi nie postawisz obiadu, skoro ja ci
stawiam', albo, co gorsza: 'nie obchodzi mnie, że nie masz hajsu, umawialiśmy
się, że zakupy po połowie!', skąd się tacy ludzie biorą...

moze Ty z USA jestes brzydka a gosc Playboy -

[welcometopoland]

wtedy takie roznice w DAJ I BIERZ sa norma.. :))

[Gość: ja]

Proponuję następujące rozwiązanie:

X = dochody jej + dochody jego

50% X na wspólne wydatki (opłaty, wspólne zakupy na życie, odkładanie na
wakacje, mieszkanie itp)

po 25% X dla niego i dla niej, i są to pieniądze na prywatne zbytki (choćby on
to przepijał, a ona wydawała wszystko na fryzjera lub odwrotnie ;)

Z jednej jest wspólna kasa na "życie", z drugiej strony każdy ma
swoje "prywatne" pieniądze które może wydać lub odłożyć sobie na co tylko chce
i drugiej stronie nic do tego. No i obie strony są traktowane równo
(wrzucają "do koszyka" wszystko i wyjmują z niego dokładnie po tyle samo), choć
oczywiście wkłady mogą być bardzo różne. Ale raz ty więcej zarabiasz, raz ja,
więc "sprawiedliwość społeczna" jest zachowana :)

Pozdrawiam!

[Gość: maciekm]

Swietny pomysł zwłaszcza kiedy Ona zarabia 2000 PLN a On 10000PLN wowczas to
typowy sponsoring bo nie dość ze On musi za wszystko zapłacic to jeszcze
wypłacić kieszonkowew wysokosci 1000 PLN?
10000 + 2000= 12000 50%= 6000 25%=3000

[Gość: dziewczynamilesa]

a my robimy tak...wszelkie sprawy zwiazane z mieszkaniem i jego czyszczeniem
dzielimy na polowe, ale miles placi za cale jedzenie...(ja zarabiam polowe
tego, co on)...natomiast sprawy "extra" pokrywamy, jak sie komus trafia "extra"
pieniadze (napiwki, nadgodziny)...a za wszelkie babskie widzimisie place
sama...i dziala to dosc sprawnie...

[ashton]

Mieszkam z Narzeczonym od prawie dwóch i pół roku. Od początku ja płacę
rachunki (oprócz Jego komórki), jako że mam "normalną" pracę ze stałymi
(śmiesznie małymi co prawda) dochodami co miesiąc. On zarabia sporo więcej ode
mnie, ale pieniądze spływają nieregularnie bardzo. Spłaca sam swoje kredyty
jeszcze z kawalerskich czasów (ja bym Mu nie pozwoliła na ich zaciągnięcie, ale
cóż, nie znaliśmy się wtedy) - powiedziałam że NIC się do tego nie dołożę,
oczywiście parę razy obietnicę złamałam (co nie zmienia faktu że właściwie
płaci sam). Zakupy "konsumpcyjne" raczej też On sponsoruje. Stale wspiera
finansowo swoich Rodziców. Weekendowe "szaleństwa" typu wypad do kina czy
restauracji na Jego konto. Wakacje - zależy kto bardziej przy kasie, częściej
On.
I tylko brakuje mi prezentów... przyzwyczaiłam Go, że jestem samowystarczalna :-
(((

[Gość: nasztruskawa]

My (już z mężem) jeszcze "w czasach narzeczeństwa" mieliśmy już dwa WSPÓLNE
konta. Te same karty, taka sama mozliwosc dostępu do nich. Tego samego dnia
wpływała nam pensja no i .... hulaj dusza!!
Z czasem ja straciłam pracę i na konto wpływała pensja już tylko narzeczonego.
hmmm... Wszyscy sie przyzwyczaili że to ja jestem ta bez pracy i nie dziwili
sie nawet słowom "kochanie czy mogę isc do fryzjera w tym miesiącu?".
Deprymujące nieprawdaż?
Pracę znalazłam i wiele wysiłku kosztowało mnie przyzwyczajenie sie do faktu że
to też do cholery są MOJE pieniądze.
Po wielu awanturach typy "nie starcza nam do końca miesiąca a ty znowu chcesz
iść do fryzjera!!", oboje siadamy z kartką w ręku i planujemy wydatki. Chociaż
nie powiem, nieplanowane wydatki zdazają się nam obojgu (oczywiście w ramach
rozsądku).

[Gość: a.]

Mieszkamy razem od roku, jesteśmy razem od czterech. Odkąd mieszkamy razem mamy
wspólną kasę. Jedno konto, na które wpływają nasze pieniądze. Nie dzielimy, nie
chowamy kasy przed sobą, nie rozliczamy się co do złotówki. Mamy wspólne życie,
dlaczego nie mamy mieć wspólnych pieniędzy. A teraz wspólnie planujemy kupno
mieszkania i to - kto zarabia więcej, jest zupełnie nieistotną sprawą. I jakoś
bezproblemowo jest. Polecam.

[Gość: ajano]

on płaci kredyt mieszkaniowy, fundusz remontowy, telefony, prąd i internet;
ja płacę gaz i kupuję jedzenie; nie muszę chyba dodawać, że on zarabia sporo
więcej :/
inne sprawy - w zależności od tego, kto ma aktualnie mniejszy debet na koncie :)
nie mamy nieporozumień na tym tle... wszystko jest kwestią dogadania.

[Gość: Opty]

Jak czytam te wypowiedzi to uzmysławiam sobie, że mam niebywałe szczęście,
ponieważ nie mam żadnych problemów z podziałem pieniędzy. Nie ma MOICH i TWOICH
pieniędzy tylko WSPÓLNE, które spływają na jedno konto. Mamy dwie karty do
niego. O wydatkach codziennych decyduję ja o większych okazjonalnych wspólnie.
Nie było do tej pory żadnych wymówek czy kłótni albo pretensji, że kupiłam
sobie jakieś ciuchy, przecież Jego ubrania też finansujemy wspólnie. Razem
decydujemy czy mozna się na coś "szarpnąć".
pozdr.

[Gość: izuza]

najpierw zyjemy z mojej pensji potem z Jego

[Gość: Agnieszka]

Ja nie potrafilabym miec wspolnych pieniedzy z kims. Mieszkamy wspolnie juz od
ponad 5 lat, kupilismy razem mieszkanie, nie wzielismy slubu ani tez nie mamy
takiego zamiaru w najblizszej przyszlosci. Ale nawet po slubie zachowalibysmy
taki stan rzeczy.

Rachunki i hipoteke placimy pol na pol. Mamy specjalne konto na wydadtki
domowe. Tam wrzucamy kase (oboje tyle samo) na jedzenie, srodki czystosci etc.
I oboje mamy po karcie do tego konta i jej uzywamy w supermarketach.
Z reszta kazdy robi co chce. Ale nie myslcie, ze sie tak rozliczmy co do
grosika. I ze burzy to zwiazek. Wrecz przeciwnie. Oboje wiemy, ze NIGDY nie
bedziemy miec problemów z powodów finansowych bo wszystko jest jasne.

Teraz zarabiamy mniej wiecej tyle samo wiec jest latwo. Ale kiedy ja bylam 5
razy biedniejsza od mojego chlopaka, on placil czynsz (w wynajentym
mieszkaniu), ja kupowalam jedzenie. Kiedy ja nie mialam pieniedzy wcale, on
zaplacil mi kurs jezykowy i zabral na tydzien do Anglii. Potem ja mialam kase,
zabralam go na wakacje i wszystko placilam ja.
Dla nas to najlepsze rozwiazanie, nikt nie czuje sie pokrzywdzony czy
wykorzystywany i nikt utrzymywany.

[adamo64]

Ludzie, Wy sie kochacie? Rozliczajac sie Ty zakupy, ja czynsz? haha TO
smieszne, Wasza milosc to pieniadze w oczach, a partnerzy sa Wam chyba
potrzebne tylko po to by taniej zycie wychodzilo. Ja przynosilem wyplate,
zarabialem 3 razy tyle co moja zona, oddawalem jej wsio, bo na cholere mi
pieniadze? Zakupy, czynsz, paliwo placilismy ze wspolnych, powtarzam wspolnych
pieniedzy!! Bo jak zwiazek to wsio wspolne. Ciuch? Mowilem kochanie to mi sie
podoba i to kupowalem, moja przychodzi do pokoju mowi zobacz jak ladnie
wygladam, kupilam to dzisiaj, a ja? ja mowie cudnie kochanie. Wszystko!!
Zabraklo kasy? Badzmy dorosli i zdawajmy sobie sprawe, ze nie na wszystko nas
satc przed zakupem a nie po.......................

[dawid_madian]

To nie są pieniądze w oczach, tylko odpowiedzialność. Ponieważ jak już się jest
osobą pełnoletnią to trzeba niestety się rozliczać za siebie w pełnym zakresie.
A po Twojej wypowiedzi, no cóż, mam lekkie wątpliwości czy na pewno już
skończyłeś te osiemnaście lat... Ale cóż, zdarzają się ewenementy.

[Gość: io]

> trzeba niestety się rozliczać za siebie w pełnym zakresie.

Zapomniałeś dopisać "według mnie i mi podobnych".

[dawid_madian]

Skoro nalegasz: Według mnie i mi podobnych osób pełnoletność zobowiązuje m.in.
do odpowiedzialności człowieka za swoje czyny, odpowiedzialności prawnej jak i
moralnej. Ponadto żaden człowiek nie może ponosić odpowiedzialności za drugą
osobę.

[andii]

Moja stara oplaca czynsz a ja odplacam w naturze ;)

[pni]

Ja jestem z moim facetem od 5 lat. i wiecznie są o to kłótnie.
Ja zarabiam ok 1900 zł na państowej posadzie (ZUS, PZU i inne emerytalne
składki).
On 10 razy tyle chyba bo ma własną firmę i nie wiem ile zarabia.
Ja - płacę czynsze i inne świadczenia mieszkaniowe, w związku z tym iz mamy 3
lenią córke opłacam przedszkole i wszystkie związane z przedszkolem dodatkowe
opłaty (zdjęcia w przedszkolu, składki na PZU, na radę rodzicielską oraz
dodatkowe zajęcia angielski+ rytmika), opłacam moje dojazdy do pracy, ale jego
samochodem. Płacę za biezące naprawy i remonty w domu oraz kupuję dziecku
niezbedne rzeczy oraz biezące bardzo drobne zakupy chleb oraz jarzyny, mleko .
On - robi większe zakupy i kupuje dziecku zabawki bo jak ma zapłacic za
lekarzato zaraz ma pretensje że go wykorzystuje czasami jak nie mogę wyjść z
domu bo mała chora to prosze aby wkupił recepty ale staram się tego nie robić.
Płacimy za wczasy 1 rok on drugi ja.
Przed przyjściem dziecka na świat pomagałam mu w jego pracy codziennie, po
narodzinach dziecka pomagałam 3 razy w tygodniu oraz nocami w domu pracowałam
dla firmy która prowadzi, a on nawet nie odkurzył w domu.
Cały czas ma pretensje że nic nie robię oraz że nie mam odłożonych dużych
pieniędzy i dlaczego mam swoje konto.
On chce abym rzuciła pracę i zajęła się działalnością prywatną oraz rozliczała
się z każdego grosza jaki wpływa na moje konto.
mam powoli tego dośc niewiem jak to długo jeszcze potrwa.
wydaje mi się że chce mnie uzależnić od siebie, żebym go musiała prosić o każdy
grosz.
Pozatym jego firma może i przynosi dochody, ale składki płaci od najniższych
dochodów, ponadto nie ma PZU i innych jakiś zabezpieczen wszystka kasa idzie na
bieżącą działalność firmy.
Mieszkanie jest moje ja opłaciłam całość remontu kapitalnego, on kupił rzeczy
ruchome czyli meble i wposazenie.
Czy to co ja robię to mało, czy rzeczywiście go wykorzystuję, bo on tak
twierdzi, nigdy go jeszcze nie prosiłam aby dał mi na czynsz, czy na leki lub
inne rzeczy staram się go o nic nie prosić, to on proponuje mi że coś mi kupi,
ale ja nie chcę bo on mi to wypomina.
ostanio stwierdził że kupi mi samochód ale na firmę bo potrzebuje kosztów,
jescze go nie kupił a już powiedział, że ja to bym sobie nigdy nie kupuła gdyby
nie on , choć zanim go poznałam to miała samochód co prawda 7 letni ale miałam.
Co mi doradzicie, jaki podział, czy dać się całkowicie podporządkować.

[Gość: Wiktor]

Wyrazy wspolczucia - wydaje mi sie ze za dlugo taki uklad nie moze trwac. Jak
dajesz sobie rade z takimi wydatkami przy takich dochodach - gratuluje. Bez
powaznej rozmowy (choc wiem, ze faceci ich nie lubia) sie nie obejdzie.

[pni]

Wspomagam sie pożyczkami z zakładu pracy są nieoprocentowane raz na 20 miesięcy
pozyczka mieszkaniowa, a potem z kasy zapomogowo pozyczkowej.

[Gość: ink]

wylicz ile kosztuja wszytkie oplaty i ustal z nim ze ty placisz polowe i on
polowe - skoro oboje rowno korzystcie z mieszkania, gazu wody itp
Jak nie wplaci to zaplac to co mozesz ze swojej polowy. Jak przyjda upomnienia
to daj mu kwitki i powiedz zeby to zalatwil bo to jego czesc zostala nie
wplacona. Geenralnie czlowiek jakis ogarniety manią kasy - współczuję.

[pni]

Nie moge tak zrobić jeśli on nie zapłaci to mieszkanie i rachunki są na mnie
więc będę musiała w jednym miesiącu wydać więcej a to sie odbije na innych
wydatkach.
Staram się dokładnie obliczać aby parę groszy zostawić na czarną godzinę np.
gdy mała chora (ma AZS), więc często korzystam z poradni a co za tym idzie i
apteki, nie mogę pozwolić sobie na jakieś zadłużenia.

[Gość: ink]

rozumiem. Tak przypuszczałem, że to by było zbyt proste. Hmm... ale z tego
wynika, że Ty od razu zakładasz że w takiej sytuacji byłoby zadłużenie. A może
po prostu po szczerej rozmowie byście się dogadali i rzeczywiście płacilibyście
po połowie i nie byłoby problemu. Jak dla mnie taki układ byłby jak najbardziej
sprawiedliwy. Skoro zarabia dużo więcej to nie powinno być problemu by przejął
na siebie połowę opłat - właściwie to można odnieść wrażenie że jesteś
wykorzystywana. Być może te kwoty które on płaci na wspólne rzeczy równoważą te
któe Ty płacisz za opłaty.

[pni]

Już rozmawiałam on uważa że jeśli mam tak małe dochody to powinnam zmienić
pracę a najlepiej otworzyć własną działalność, i pracować tak jak on po 14
godzin, bo siedzenie w domu z dzieckiem, sprzatanie prasownaie itp to nie jest
praca i nie przynosi dochodu.

[pni]

Ale ja nie mam pretensji że jestem w jakiś sposób wykorzystywana, przecież też
tam mieszakam i powinnam uczestniczyć w kosztach utrzymania, uważam to za
całkiem normalne.
Ale nie mogę znieść tego że on mi wszystko wypomina, to co kupi i to czego
jescze ni kupił mówiąc że gdyby nie on to bym sobie na to nie mogła pozwolić,
to jest przykre.
Choć ostanio to ja podliczyłam ile zarobiłam dla firmy którą on prowadzi, to mu
szczęka opadła i trochę spóscił z tonu.
Ale chyba nie na tym to wszystko ma się opierać.
Ostanio powiedział że myśli o budowie domu na działce nalezącej do jego matki,
ale nie ma zamiaru tego robić tylo i wyłącznie ze swoich pieniędzy, a moja
pensja nie pozwala na to żeby się budować.

[Gość: gosc]

Po co z nim jestes? Moj placi polowe oplat - dom jest moj, hipteka na moje
nazwisko. Z innymi zakupami, raz on, raz ja, osobne kredyty splacamy sami. Te
wspaniale rozmowy o wspolnocie sa piekne dopoki cos sie nie popsuje. Ja mialam
wspolne kata, mielismy wspolne dlugi, i po rozwodzie, ja z nimi zostalam bo
moja wartosc kredytowa byle lepsza. Nigdy wieciej.

[adamo64]

rozumiem, ze twoj tekst to zart , hehe bardzo smieszny. Bo raczej nie wierze,
ze cos takiego moze byc w rzeczywistosci :) Ale gdyby to byla prawda, to haha
jestes dla mnie kandydatka nr 1 na idiotke roku :)
Pozdrawiam

[Gość: ja]

> Ja - płacę czynsze i inne świadczenia mieszkaniowe, w związku z tym iz mamy 3
> lenią córke opłacam przedszkole i wszystkie związane z przedszkolem dodatkowe
> opłaty (zdjęcia w przedszkolu, składki na PZU, na radę rodzicielską oraz
> dodatkowe zajęcia angielski+ rytmika

sorki, że się wtrącę ale dla 3 latka na angielski jest trochę za wcześnie
rozumiem, że ci zależy na tym by znało język ale spokojnie możesz poczekać aż skończy 5-6 lat (a pieniądze które wydajesz teraz odłóź na przyszłą naukę np. dodatkowe godziny nauki później)
/50% moich znajomych to nauczyciele języka i lektorzy więc wiem co mówię/

[Gość: bibi]

Tak się składa,że ja zaczęłam się uczyć włoskiego i angielskiego w wieku 3 lat i
jakoś mi to nie zaszkodziło:)do tej pory pamiętam jakich słówek się wtedy
nauczyłam.Były to proste słówka
typu:bambino(dziecko),amo(miłość),cane(pies),dog,sun.
Coś chyba w tym jest,skoro pamiętam to 20 lat później?
Absolutnie nie są to stracone pieniądze.Dziecko dzięki temu w naturalny sposób
będzie się potem posługiwało językiem,jeśli nie będzie miało drastycznej przerwy
w nauce.

[dawid_madian]

Coś mi się zdaje, że czeka Ciebie poważna rozmowa. A jak to nie pomoże to
zostają dwa warianty: poradnia lub rozstanie. Jeżeli nie rozwiążesz raz na
zawsze jakiś wątpliwości to one nieustannie wracają.

[Gość: ja]

rachunki - płacimy po połowie
zakupy - na zmianę
tyle teorii

w praktyce (choć mam mniej pieniędzy miesięcznie):
- co drugie zakupy każde z nas płaci lecz ja staram się dorzucać do zakupów rzeczy droższe, kupowane co jakiś czas więc ciut więcej wydaję
- rachunki jeśli mam wystaraczającą sumę w portfelu to opłacam sam, jak nie to składamy się po połowie - w sumie jakieś 60% kasy na rachunki ja wykładam (i tak mam wyrzuty, że nie całość - mieszkanie należy do partnerki)
- na wyjazdy składamy się popołowie, na prezenty dla znajomych także
- mam więcej czasu wolnego więc przez 6 czasem 7 dni w tygodniu ja gotuję
- sprzątamy wspólnie, choć do mnie należą wszelkie cięższe prace
- ew.remonty, naprawy, zakup nowego sprzetu AGD - ja na to wykładam kasę


PS. czasem się dziwię jak mi na to starcza - niestety nic nie daję rady odłożyć :( w przeciwieństwie od partnerki która "ostro ciuła" (ale ona więcej zarabia)

[Gość: Berta]

Gdy jeszcze bylismy para, to rachunki placilismy na pol, jedzenie kupowalismy
razem. Teraz jestesmy juz malzenstwem od 7 lat i nadal mamy osobne konta. Byl
taki czas, kiedy moj maz studiowal i tylko ja mialam dochody - niewielkie
zreszta. Pozniej to on wiecej zarabial, a teraz dochody mamy zblizone. Najpierw
wydajemy pensje meza, pozniej moja. To co zostanie, odkladamy. Na ogol to maz
trzyma karty i placi za zakupy. Gdy potrzebuje kase po prostu mi daje. Sam tez
bierze wtedy, kiedy potrzebuje. I jakos od tylu lat nie ma problemow, moze
dlatego, ze jestem nietypowa kobieta, bo oszczednosc wyrobilam sobie w czasie
studiow i do dzis pozostala mi ogromna rozwaga w wydawaniu kasy. Tzw. "tania w
utrzymaniu;)" Tylko ksiazkom nie potrafie sie oprzec.

[Gość: Ewka]

znamy się lat kilkanaście, mieszkamy razem już coś ok. 10 lat, bez ślubu, ja
zarabiam kilka razy więcej, mamy osobne konta, ale całkowicie wspólne
rozliczenia (ja zarządzam finansami, więc kiedy trzeba to przelewam z jednego
na drugie konto, albo mu mówię ile wypłacić). Nigdy nie patrzyliśmy: czy moje
czy jego. Wspólnie kupiliśmy samochód i dom, mimo że w oczywisty sposób mój
wkład był większy, ale... jeśli jest się razem i jest ludziom ze sobą dobrze i -
co najważniejsze - sobie ufają, to uwierzcie mi że to żaden problem. Kłopot
oczywiście jest z rozliczeniami PIT-u (ale są dwie ulgi!) no i ewentualnie
jeśli komuś (odpukać) coś się stanie. I tylko dlatego powoli myślimy o ślubie.
Ale jedna rada - razem żyć (czyli razem wszystko finansować) można tylko
wówczas, kiedy jest się już pewnym, że to nie jest przygoda na kilka miesięcy,
ale ma się jakąś pewność drugiej osoby. Pozdrawiam

[Gość: Marcin]

Zgodnie z teoria socjobiologii jedna z glownych czynnikow wyboru partnera
jest "hojnosc" (chodzi o zdolnosc i chec lozenia zasobow na potomstwo). W
zwiazku z czym wydaje sie ze lepiej byloby zeby partner placil za calosc
kosztow - oczywiscie jesli jest to mozliwe.
Moja zona zgodnie z wlasna wola zajmuje sie wychowaniem dzieci (chodza tez do
przedszkola) i w tej naturalnej sytuacji ja utrzymuje dom.
Nieukrywam ze z punktu widzenia wychowania dzieci jest to najlepsza opcja
dajaca najwieksza szanse na to ze dzieci jak beda dorastac utrzymaja kontakt z
rodzicami co czesto nie jest prawda jesli oboje rodzice realizuja sie na maksa
zawodowo.
Pozdr
MS

[brzydalizlosnica]

kobiecie nie oplaca sie zarabiac pieniedzy, bo pieniadze ktore zarobila sa
wspolne natomiast te co zarobil facet sa jego. Jej idzie na jedzenie i
rachunki, a jego na "niezbedny" sprzet najlepiej kupowany na raty.

bardzo prosto

[Gość: gościa]

ja dzielę wszystkie wydatki bardzo prosto - on daje a ja wydaję, taki już u nas
tradycyjny podział ról

CIEKAWSZY TEMAT - CENNIK :))

[welcometopoland]

Ile np. kosztuje pranie, wyniesieni śmieci, odkurzanie, prasowanie, seks
zwykły, oral, anal, gotowanie, dziecko, itd.

Tego jeszcze chyba NIKT nie podzielił... :))
Moja chce za 1 numerek 2 tyg. robienia w/w rzeczy.

[Gość: Leslaw. Bo Leslaw.]

> Ile np. kosztuje pranie, wyniesieni śmieci, odkurzanie, prasowanie, seks
> zwykły, oral, anal, gotowanie, dziecko, itd.

> Moja chce za 1 numerek 2 tyg. robienia w/w rzeczy.

Czyli raz ja bzykniesz, a potem za kare dwa tygodnie anal, oral, anal, oral - i
tak na zmiane? No to faktycznie, nic tylko wspolczuc.

[xyz2005]

Współczuję Waszym dziewczynom, żonom o ile je macie ? Według mnie skazani
jesteście na zycie jedynie w swoim dosc nieciekawym towarzystwie!!!

[Gość: anuleQ]

skoro sie juz mieszka z facetem to sie go kocha i chce sie z nim byc ;) wiec
najlepiej jest miec wspolne konto gdzie piniadze obydwojga beda sobie lezaly i
z tego placic rachunki :) przeciez jak sie mieszka z kims kto jest bliski
trzeba tej osobie ufac :)

[morgen_stern]

Mamy osobne konta (tak będzie również po ślubie) i nie ma podziału fifty-fifty,
bo bym zbankrutowała :-))) - zarabiam jakies 3,5 raza mniej niż on...
Ponieważ mam jeszcze mieszkanko "panieńskie" (obecnie wynajmowane), to sama
płaciłam za nie rachunki. Duże zakupy, opłaty za mieszkanie, inne duże wydatki -
on. Ale już zdarzyło się, że się spłukał, wtedy ratowałam go z zaskórniaków :-
)) ale zazwyczaj późnej oddawał. W okresie, kiedy byłam bezrobotna albo
zarabiałam marne grosze, płacił prawie za wszystko, ale to był niedobry układ -
proszenie o pieniądze na nowe buty czy kosmetyk jest upokarzające, a poza tym
czułam się jak wykorzystywaczka...
Jak sobie to tak wszystko podsumowałam, to w sumie mam jak u pana Boga za
piecem :-))))
Żadnych kłótni o pieniądze nigdy nie było.
Rozmawialiśmy kilka razy o tych sprawach i żadnych nieśmiałych protestów też
nie słyszałam, więc chyba jest ok :-)))

[lulu20]

A my mamy jedno wspolne konto, plus kazdy swoje. Ze wspolnego sa zakupy,
rachunki, podstawowe kosmetyki, restauracje, kino itd. Z oddzielnych-ekstra
wydatki. Nie mam ochoty tlumaczyc sie dlaczego kupilam sobie kolejny sweterek
czy drozszy kosmetyk, ani denerwowac sie ze zarobiona przeze mnie ciezko kasse
mezulek wyda sobie na jakis glupi subwoofer do autka czy zestaw kluczy do
czegostam, ktorych nigdy nie uzywa. Ja jestem raczej chomikiem, lubie miec
rezerwy buzdetowe ;) - on trwoni wiekszosc kasy na biezaco (zarabiamy bardzo
podobnie). Calkiem wspolna kasa oznaczalby klotnie i mniejszy szcunek do
wydawanych pieniedzy (widze na wspolnych wyjazdach jak szasta np. w
restauracjach-4 napoje do obiadu i najdrozsze danie w karcie-grrr!) A tak, jak
sie splucze-jego sprawa ;)
Ten system sprawdzal sie kiedy jeszcze nie bylismy malzenstwem, lecz
mieszkalismy razem, i tak zostanie.

[Gość: toja]

kiedy czytam te wypowiedzi to włos się jeży. Czy Wy naprawdę stawiacie na
pierwszym miejscu problem z kasą? Czy zaufanie dla Was nie jest ważne, szacunek
dla siebie tez sie nie liczy? Czytam, czytam i odnoszę wrażenie, że obserwuje
licytację. Jesli para ludzi sobie ufa to problem pieniędzy sam się rozwiązuje.
Jakie to ma znaczenie kto trzyma kartę kredytową w dłoni.
Ważniejsze jest jak dwoje ludzi potrali dojśc do porozumienia w kwestii
kolejności regulowania opłat nw przypadku np. skromnych dochodów. Jeśli dochody
obojga są większe to naturalnie problem ten jest mniejszy lub nawet go nie ma.
Pszecie o zróznicowanych dochadach dwojga ludzi. Nawet jesli jedno z nich ma
przejściowo problemy to chyba po to jest partner w zyciu żeby drugiego wspierac
w trudnych sytuacjach? Jesli nie mozna polegac na kimś bliskim w podobnych
okolicznościach to może trzeba wyciągnąc wnioski z tego?

[Gość: aneczka]

Ja zarabiam 5 na reke, maz jakies 2,5 (czasami wiecej), ja place za wszystkie
rachunki (m.in. kredyt mieszkaniowy) + sprzataczka i wszystkie "moje wydatki"
(angielski, miesieczny itp.). Czesto kupuje wieksze rzeczy do domu (jestesmy w
trakcie urzadzania sie) - tj. pralka, maszyna do szycie itp. Maz robi codzienne
zakupy ( i gotuje)

Ale jeszcze trzy lata temu nie pracowalam przez pol roku, a maz utrzymywal
mnie. On sie nie wtraca do mojej pensji, ja do niego. Dzieci na razie nie mamy -
ale gdy sie pojawia, mysle, ze niewiele sie zmieni w tej kwestii...

Anka

[Gość: kobieta]

Mieszkamy razem ponad 3 lata. Ja zarabiam zdecydowanie mniej 1:6, mamy
oddzielne konta , ale ja nie czuję się wykożystywana , ani on. Taka niepisana
umowa- On płaci wszystkie rachunki związane z mieszkaniem, ja robię zawszwe
zakupy ( te codzienne i te weekendowe)i pewnie wychodzi tyle samo. I mimo iż
proporcjonalnie do zarobków wydaje więcej, nie czuje sie żle. Źle bym sie
czuła , gdyby to on za wszystko płacił