Romans z żonatym mężczyzną

[Gość: davy]

Nie będzie żadnych mądrych opinii.

Romans z żonatym mężczyzną

[Gość: titta]

Czy juz pierwsze zdanie nie jest logiczna sprzecznoscia:
"Mężczyźni z reguły uważają, że rodzina to rzecz święta i nigdy nie posuną się
do jej rozbicia" a dalej o romansie.
Kazdy romans zonatego to wlasnie krok w kierunku rozbicia rodziny.
No a potem sie facet dziwi...

[tetlian]

Dlatego właśnie nie zamierzam się żenić. Nie chcę potem cierpieć przez te
zdrady. Oczywiście życie we dwoje jest o wiele lepsze niż samotne. Ale jak tu
znaleźć taką osobę, która Ciebie nie zdradzi, a zarazem Ty jej nie zdrazisz?
Mało prawdopodobne. Wystarczy spojrzeć na wyniki ankiety :/

---
Tak nasz Jarosław obiera banana

[Gość: titta]

Jak znalezc osobe, ktorej ty nie zdradzisz jest proste. Np. dla mnie
potecjalnie bedzie to kazda osoba, bo nie zdradze. Po prostu wiem, ze nie
zdradze: ze zrobie wszystko, zeby unikac jakikolwiek dwuznacznych sytuacji i to
niezaleznie od tego co zrobi mi druga strona. Wiec jesli znajde osobe o
podobnym spojrzeniu na zycie i zwiazek, mam juz duze prawdopodobienstwo, ze
jedna sie nie zdradzimy...Reszta to milosc i codzienna jej pielegnacja...

[Gość: Ona]

Gwarantować mozna TYLKO za siebie i... po fakcie. Twoja odpowiedź świadczy o
arogancji.

[Gość: titta]

Arogancji? (a moze chodzilo ci o ignorancje?) Przeczytaj jeszcze raz: przeciez
pisze, ze gwarantuje SWOJE zachowanie. Co do cudzego zakladam tylko
prawdopodobienstwo.
co do po fakcie - nie jestem dzieckiem i troche juz w zyciu przezylam. Zdrade
niestety tez. Troche sie w tedy czlowiek uczy - rowniez o sobie.

[Gość: Ona]

Wiem, co chciałam powiedzieć/napisać - AROGANCJA.

[titta]

To troche zbyt wrazliwy temat na glupie dyskusje. Jestem wiec arogacka bo
kieruje sie w zyciu zasadami a nie pragnianiami (zachciankami) i SOBIE ufam.
Mozliwe.

[tetlian]

Onej chyba nie chodzi o to, że jesteś arogancka bo kierujesz się zasadami. To
akurat jest dobre. Chodzi o to, że tak naprawdę psychika człowieka jest bardzo
skomplikowana i cały czas się zmienia przez lata życia. A już najbardziej, gdy
doświadczamy ciężkich przeżyć, które wywierają ogromny wstrząs na nas. Teraz
możemy się zarzekać, że czegoś nigdy nie zrobimy. Ale za 5 lat możemy się śmiać
z tego co mówiliśmy w przeszłości. To dotyczy nie tylko zdrady, ale praktycznie
wszystkiego. Począwszy od tak małoznaczących rzeczy jak smak jajecznicy, a
skończywszy na strzelaniu do niewinnych ludzi. Niestety jesteśmy takim gatunkiem
i nie możemy sobie nigdy na 100% ufać, ponieważ nie wiadomo co spotka nas w
przyszłości.

---
Tak nasz Jarosław obiera banana

[Gość: hm]

na siebie też nie można dać gwarancji.

[40cztery]

Gość portalu: hm napisał(a):
> na siebie też nie można dać gwarancji.

potwierdzam

40cztery
--------
Zdrada nie jedno ma imię

[Gość: mariolka]

lubię żonatych i już .

[Gość: lizard]

dajcie jakis link o statystykach
chcialabym wiedziec co mowia badania na temat zdrad - wpo ilu latach malzenstwa
najczesciej sie zdarza, co wymieniaja jako glowne przyczyny, itepe.

Gdzie sprzeczność?

[Gość: nieco_cyniczny]

> Czy juz pierwsze zdanie nie jest logiczna sprzecznoscia:
> "Mężczyźni z reguły uważają, że rodzina to rzecz święta i nigdy nie posuną się
> do jej rozbicia" a dalej o romansie.

Nie ma sprzeczności - ci mężczyźni o rodzinie myślą jako o małym centrum
wymiany. Przynoszą do domu pieniądze, być może zajmują się naprawami, kupnem
mebli, organizacją wakacji i tego typu sprawami, żona rodzi i wychowuje dzieci,
wybiera kolor zasłonek i krawatów męża, gotuje posiłki, pierze, itd. Nie chcą
przerywać tej wymiany i tylko tyle znaczy u nich "nie chcę rozbijać rodziny".
Seks z inną kobietą, to oczywiście zupełnie inna szufladka męskiego systemu
pojęć. Praca to praca, rodzina to rodzina, a chwile z kochanką to chwile z
kochanką.

To oczywiście paskudny stereotyp, nie wszyscy mężczyźni tak myślą, a już na
pewno nie wasz konkretny Misio, prawda? Kobieto, jeśli tak myślisz, to zastanów
się, czym się różnisz Ty (i Twój facet) od miliona innych kobiet, których
sielanka zakończyła się paskudną niespodzianką.

[Gość: Ona]

Brawo, trafiłes w sedno. Podałeś świetną definicję rodziny - wymiana. Jeśli ta
wymiana nie jest równo satysfakcjonująca, zaczyna się rozpad.

No tak, ale co z tego?

[Gość: nieco_cyniczny]

> Brawo, trafiłes w sedno. Podałeś świetną definicję rodziny - wymiana. Jeśli ta
> wymiana nie jest równo satysfakcjonująca, zaczyna się rozpad.

Nie wiem, czy wymiana to świetna definicja, ale taki obraz wyłania się z piwnych
rozmów ze znajomymi (i nie tylko znajomymi). Dla mnie na przykład rodzina to
wymiana plus zobowiązanie, co jest już trochę inną definicją, no ale to dygresja.

Co do satysfakcji obu stron, zmienia się ona dopiero gdy zdrada wyjdzie na jaw,
czego zdradzający oczywiście nigdy nie zakłada. No w każdym razie nie ten który
deklaruje że "nie rozbije rodziny".

[titta]

A moze ja inaczej definiuje rodzine? Wymaina -tak. ale rowniez miejsce gdzie
zaspokajane sa potrzeby emocjonalne. Gdzie moge byc otwarta bo wiem, ze nie
zostanie to uzyte przeciwko mnie. Gdzie nie musze sie zastanawiac, czy moj
partner aby nie sprezentuje mi jakiejs choroby, nie zafunduje hustawki
emocjonalnej jak ta "druga" postanowi zawalczyc. Wchadzac w zwiazek ufam.
Czy moj "Misio" tak nie mysli? Coz poprzedni myslal. I dlatego jest bylym.
Ale mimo to wiare w ludzi (mezczyzn) zachowalam. Moze dlatego, ze w ten sposob
nie myslal ani moj ojciec ani brat ani kilku wspanialych ludzi, ktorych mam
okazje znac. A co czas przyniesie to zobaczymy.

...są też inne scenariusze

[Gość: gość]

A co powiesz jeśli nie ma "wymiany". Jest tylko zarabianie kasy przez męża. Ona
tylko zajmuje sie dzieckiem, a jak tylko on sie pojawi w domu to i tego nie
robi. Są wieczne pretensje praktycznie o wszystko. Nie ma obiadów, nie ma
sprzątania, nie ma prasowania i prawie nie ma seksu.
Ten konkretny człowiek trwa w związku ze względu na swojego syna. Wg. mnie ma
też nadzieję, że ona go kiedyś doceni i okaże uczucie. To też przyzwyczajenie,
strach przed nowym, nieznanym, przed wywróceniem życia do góry nogami. I strach
przed tym, że straci syna.

I.

[Gość: zochana]

To jest raczej stały element tej "gry". Żona go nie rozumie, wcale
ze sobą nie śpią itd, itd :-).
Przez prawie rok żyłam z żonatym "wrażliwym, cudownym, kochającym
mnie, jakże niedocenionytm mężczyzną" On niczym kapitan tonącego
okrętu nie mógł opuścić swojej rodziny bo, no właśnie czuł się za
nich odpowiedzialny! To było pół roku temu.
Dopiero teraz, po terapii, olbrzymim wsparciu moich przyjaciół
zaczynam dostrzegać jak bardzo byłam naiwna. Ktoś powie, sama
chciałaś, sama się wpakowałaś w tarapaty i sporo w tym prawdy. Ale
samotna, młoda kobieta w wielkim mieście po zakończonym długoletnim
związku marzy o kimś kto ją pokocha bez pamięci i... oczywiście tak
bardzo chce wierzyć, że ON ja kocha aż w końcu jest pewna, że tak
jest.
Nie żaluje tego co przeżyłam, bo byłam w tym wszystkim prawdziwa i
oddałam mu siebie. A co z nim? Nie wiem i coraz mniej zaczyna mnie
to obchodzić. Jedno wiem na pewno, nie wpakuje się już więcej w taki
układ. W przeciwieństwie do kobiet, które są utrzymankami i im facet
potrzebny jest do zarabiania pieniędzy, ja jestem kobietą
niezleżną . Potrzebuję mężczyzny, który będzie tylko mój. A ponieważ
ON nie chciał być tylko mój więc zakończenie jest łatwe do
przewidzenia.
Ostatnio zauważyłam, że wokół mnie kręci sie kilku fajnych
mężczyzn :-). To cudowne czuc, że życie zaczyna sie od nowa.
Trzymam kciuki za wszystkie odważne dziewczyny!
Kobieta Walcząca !

[Gość: Joa]

A czyja to jest perspektywa? Mniemam, że jesteś kochanką tego mężczyzny. Oni
ZAWSZE tak twierdzą. Potem okazuje się, że jednak prawda była inna, a z
perspektywy żony tego pana sytuacja wygląda zgoła inaczej: kiedy on przychodzi
do domu, zajmuje się dzieckiem, bo ona ma nareszcie czas posprzątać, pozmywać i
ugotować obiad na następny dzień. Poza tym wychowywanie dzieci to też praca,
bywa, że bardzo ciężka. Tyle, że nieodpłatna. Nie wydawałabym takich łatwych
sądów i nie łykałabym takich tekstów jak gęś kluski. Naiwne.

[aquarius12]

A dlaczego nie mówicie o romansie zonatego faceta z mężatką.
Przecież to najlepszy układ. Obie strony mają coś do stracenia,
wiedzą czego chcą. Dodatkowo, nikt nie spędza samotnych świąt.
Co pcha kobiety do takich związków. Przede wszystkim znacznie
wiekszy stopień adoracji przez kochanka. Drugi, to syndrom "brudnych
męskich skarpetek". I jeszcze dodakowo, ten wysoki poziom adrealiny,
który towarzyszy konsumpcji zakazanego owocu.
Dodatkowo związek jest symetryczny, nikt nanim nie traci, jak w
przypadku, gdy kobieta jest samotna.
Kobiety - mężatki, spróbójcie, nie będziecie żałować romansu z
zonatym

[Gość: mąż]

nie wiesz co mówisz...moja żona to zrobiła 2 lata temu - nie wiem do dziś jak
jej wybaczyć...a dzieci? wiele razy myślałem o odejściu...ratuje rodzinę i
walczę ze sobą...a dwie rodziny wiszą na włosku...

Romans z żonatym mężczyzną

[Gość: Modliszka]

A mnie, podoba się określenie " kocha na pół gwizdka":)))

[rozmowy_kontrolowane]

To najgorsza rzecz pod słońcem- ale to się mówi dopiero po zakończeniu romansu.

[Gość: niekoniecznie]

nie zawsze wszystko jest tak czarno białe i takie proste mechanizmy - ale cóż,
romantyczna miłość istnieje podobno tylko w bajkach a itak 1/3 społeczeństwa o
niej marzy..

[Gość: lalka-mi]

"...gra na wysokim poziomie ryzyka"- i to prawdą jest, jak również to, że wielu
ludzi uwielbia takie ryzyko:)

Nie...ryzyko w ogóle, więc dlaczego nie takie???

[Gość: kasia]

Związek z żonatym facetem to coś wyjątkowego taki "zakazany owoc" ,dużo adrenaliny ,potajemne spotkania :)myślę że takich rzeczy się nie powinno żałować bo przecież robimy to świadomie i od początku wiemy w jakiej jesteśmy sytuacji .Jednak najgorszy jest moment kiedy pewnego dni budzimy się u boku tej drugiej osoby i zdajemy sobie sprawę że ten ktoś nigdy nie będzie mógł być mój i wtedy chcemy to zakończyć jednak nie potrafimy bo jesteśmy już w sobie bardzo rozkochani ;(

Guru to ma klawe życie

[Gość: Klajster]

fajnie jest być sławnym psychologiem i obracać poznane na prowadzonych przez siebie szkoleniach młode psycholożki, zachwycone swoim guru
i fajnie jest pierniczyć coś że mężczyzna nie rozbija związków
prawda, psze pana?

[Gość: jasny gwint]

A całość rozgrywa się na różnych poziomach...pseudopsychologicznego bełkotu.

[Gość: Bouli Hacker]

Słabo jak się jest tylko prostym głupkiem, prawda?

[Gość: Wacław]

Jebnąć Ci ?

[Gość: Beata]

Dla mnie romans i zdrada to najgorsza rzecz mogąca wystąpić w związku/w
małżeństwie. Brak szacunku dla siebie, brak szacunku dla drugiej połowy,
kompletny brak odpowiedzialności, a może i brak większego uczucia.

Dla mnie sprawa jest jasna: jeśli decyduję się być z kimś, związać, to dlatego,
że chcę tego ja i on. Nie myślę kompletnie o nikim innym.
Gdyby coś nie grało w związku, kończy się go i wtedy szuka się być może kogoś
innego dla siebie, może lepszego, bo poprzedni nie dokońca spełniał oczekiwania
itp. Mam szacunek dla drugiej osoby i sama się szanuję.

Jeśli ktoś podejmuje kroki małżeństwa to chyba taka decyzja jest przemyślana.
Zakłada się rodzinę, bo z drugą osobą chce się być, trwać i żyć.
Pytam dlaczego niektórzy będący w związkach szukają "przygody" z kimś spoza
związku. Czy w wyniku braku porozumienia, prowadzenia rozmów o swoich
potrzebach, wstydu spełniania własnych oczekiwań.
Życie nie jest usłane różami, codzienne obowiązki, stres, szybki bieg życia nie
może być powodem by się zatracić i zapomnieć o swoim związku.
Dbajmy o swoich partnerów, znajdźmy chwilę dla siebie, bądźmy atrakcyjni, a
napewno druga połowa nie pomyśli nawet o kimś innym, albo o przygodzie na chwilę.

Poza tym sądzę, że kobieta/mężczyzna "wkradający" się w związek (czy to
partnerski czy już małżeński) jest nic nie wartą osobą, zwykłym ku..szonem.
Czy jeśli pragnie ciepła drugiego człowieka, nie chce być choćby na chwilę
sama/sam, nie może znaleźć kogoś wolnego dla siebie? Albo nie chce się szukać,
bo jakby nie było nie zawsze od razu można trafić na "swoją" połówkę?
Bawi taką osobę rozbijanie związków, bo konsekwencje tego i tak są nieuniknione,
a tylko rozłożone w czasie.
Przecież niewiele albo nic "zajęta/y" nie może zaoferować (wakacje, święta,
sylwester i tak spędza z rodziną i przyjaciółmi). Związek jest chwilowy i bez
przyszłości.
Czy tylko na tę chwilę myśli się tak egoistycznie? Czy warto?

Nie wyobrażam sobie nawet krótkiego takiego epizodu.
Nigdy nie związałabym się z mężczyzną zajętym, będącym w związku partnerskim czy
małżeńskim. Dla mnie taki mężczyzna jest "wykluczony" i poza zasięgiem.

Szkoda tylko, że wciąż dookoła słyszy się o romansach.
Jasne, że na taki układ musi być przyzwolenie obu stron (szukającej i tej
trzeciej wkraczającej i aprobującej takie zasady lub ich brak).

[Gość: Bouli Hacker]

Bardzo to mądre. Jak z bloga 18-latki.

[Gość: gosc]

oj chyba sama niewierzysz w to co muwisz na romans nie ma rady nieraz samo
przychodzi i jest piekne

[Gość: wiarus]

Post Beaty uwazam za wyjatkowo naiwny, ktory napisala osoba rownie naiwna,
idealistka, czytelniczka damskich kolorowek, nie znajaca zycia.

Takie sa czesto zdradzane, poniewaz wydaje sie im, ze "to" moze przydarzyc sie
kazdemu, tylko nie jej

[Gość: franek]

Czołem pesymiści.
Mam 63 lata, jestem żonaty, uważam tak jak Beata.
Normalne życie jest mozliwe. Wcale nie łatwe, ale bardzo satysfakcjonujące.
Beata trzymaj sie prosto. To Ty masz rację.

[Gość: kama]

i Franek i Beata mają rację. Trzeba mieć jakieś zasady w przeciwnym bądż razie
instytucja małżeństwa nie ma sensu. I tak się obecnie dzieje. Ludzie nie wchodzą
w małżeństwo, bo boją się zasad np. wierności, miłości, odpowiedzialności.Jakby
się bali, że to są zbyt wysoko ustawione poprzeczki.I potem klapa

[Gość: Ona]

A czy nie przyszło Ci do głowy, że są ludzie, którzy nie chcą związku
rodzinnego, bo to przeczy naturze człowieka. A tworzenie "rodziny" dlatego, że
inni to robią i dlatego, że "od wieków" tak było, im nie odpowiada?

[titta]

Moze ich naturze, a nie naturze czlowieka. A pozatym swietna teoria zeby
usprawiedliwic wlasna slabosc. Tylko potem sie skarza, ze nigdy nie byli
zaspokojeni.

[Gość: Beata]

Gdzieś powyżej w tym temacie, w swoich 2 postach, wyraziłam swoje zdanie na
temat romansu i zdrady w ogóle; moje stanowisko, zasady i reguły jakimi kieruję
się ja.

Nie mam doświadczenia w tym temacie i nigdy nie chcę go mieć.

Natomiast, nie ukrywam, ciekawa jestem wypowiedzi osób, których ten temat
bezpośrednio dotyka:
- romans z żonatym/mężatką - skąd/jak/z jakich pobudek w ogóle
wziął/zaczął/trwał/skończył
- wypowiedzi/refleksje kochanka/kochanki
- wypowiedzi/refleksje zdadzającego/j
- wypowiedzi/refleksje zdradzanej/zdradzanego - jak się dowiedział/a o zdradzie
i jakie rozterki budziła wiadomość o takim fakcie, i jak zostało to "załatwione"

[Gość: znajoma]

Beata to zdradzona żona, wiem o tym i z tej perspektywy należy czytać jej
naiwne kawałki. A dyskusja z nią nie ma sensu, bo jest przekonana o swojej i
tylko swojej racji.

[Gość: Beata]

znajoma napisał(a):

> Beata to zdradzona żona, wiem o tym i z tej perspektywy należy czytać jej
> naiwne kawałki. A dyskusja z nią nie ma sensu, bo jest przekonana o swojej i
> tylko swojej racji.

Nie zamierzałam odpisywać na ten głupi post, ale mnie najzwyczajniej w świecie
wkurzył. Dyskutować z Tobą nie zamierzam, bo to byłoby bezsensowne.

Nie jesteś moją znajomą (nie wiem czy czyjąkolwiek)!!!, więc nic o mnie, o moim
mężczyźnie, o mojej rodzinie nie wiesz.
Wypowiadaj się na temat, a nie fałszywie wypisuj o kimś bzdury, kogo nie znasz i
nie masz pojęcia jakie ma życie. Z pewnością zupełnie odmienne od Twojego.

Nie byłam zdradzona, nie jestem i mam nadzieję, że nie będę.
Nie zdradzałam, nie zdradzam, i nigdy nie zdradzę. To jest pewne. Mam swoje
zasady, wiem co/kto jest dla mnie najważniejsze/y. Nie szukam, nie biorę pod
uwagę czegoś/kogoś innego. Nie mam ani takiej potrzeby, ani najmniejszej ochoty.
I wszystkim innym wara od tego. I jeśli to jest moja racja, to ja jestem z tego
zadowolona. Ty możesz osiągać zadowolenie życiowe, partnerskie w inny sposób.

Są ludzie, którzy żyją normalnie i są szczęśliwi.
I wierzę, że takie życie będzie mi dane.

A reszta niech robi i żyje jak chce. To innych sprawa i nic mnie to nie
obchodzi. Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz i z kim.

[Gość: Weronika]

Odczepcie sie od Beaty, nie mozecie zrozumiec, ze sa osoby, ktore sa
szczesliwe, maja zasady i sie ich trzymaja.

[Gość: kochanka]

romans z zonatym - juz Ci służę:
rozpad długoletniego związku, 2 lata emocjonalnej samotnosci i ON -
zasypujący kwiatami, męski (w moim typie), wspaniale całujący i
dowcipny. od początku wiedzilam ze ma zone, ale to jego sprawa, to
on zdradza, nie ja. dla mnie to po prostu ktos kto mnie przytuli, z
którym ide do łózka i tyle. swieta spedzam z rodzicami. wcale nie
jestem pewna czy chcialabym z nim spedzic cale zycie i nie
rozmawiamy o tym. ale mam o kim myslec wieczorem, mam dla kogo sie
ladnie ubrac. ale chyba jestem wyjatkiem, bo wcale sie nie łudzę ze
sie rozwiedzie. a nawet gdyby - co zreszta mu powiedzilam - ma to
zrobic dla siebie, a nie dla mnie. acha, mam 28 lat, wiec nie mam
parcia na zakładanie rodziny i dzieci. do jakiej kategorii kobiet z
problemami należe?? bo ja nie czuję, żebym miała jakiś problem ze
soba. a Tobie życze idealnego faceta - i mówię to bez ironi.

[Gość: zuza (do kochanki)]

dziekuje za ten post...

[Gość: Ania]

To proste..poznajesz wspanialego czlowieka, zakochujesz sie .jest
wspaniale, marzysz o zwiazku z nim o malzenstwie, to trwa kilka
miesiecy, poniewaz on jest z innego kraju nie masz dostepu do
informacji na jego temat..nie macie wspolnych znajomych..Nagle po
miesiacach dowiadujesz sie, ze ona ma zone...i co? Bardzo trudno w
takiej sytuacji przeciac te milosc

[Gość: GieZ]

Beata, Franek i kama mają rację:) można by to inaczej nazwać świadomym życiem, kierowaniem się zasadami, a nie przystosowywaniem się do sytuacji: "takie jest życie" czy jakoś tak z odpowiedzi na post Beaty. Totalne nieporozumienie. Albo to ty kreujesz swoje życie albo ono ciebie. "Naiwna osoba"? haha, oto człowiek który już wszystko widział w życiu, jest na nie uodporniony. Tylko biedaczysko nie ma na nie wpływu. Trzeba szukać ludzi, a nie półmózgich stworów które kierują się tylko schematami i są płytkie jak prawie wyschnięte szambo ;) ALe jest taka dziwna zasada, pewnie psychologowie itp mają już odpowiednią teorię, najczęściej ludziki wiążą się z podobnymi sobie, nieświadomie/podświadomie szukają podobnych. Jak miło byłoby gdyby zostali w swojej grupie i tam zeszli...ups, ale to nie na temat, najmocniej przepraszam :) pozdrawiam wszystkich myślących... pozytywnie :D

[Gość: 13]

Ja też tak myślę,a mam 45 lat ,drugą rodzinę,małe dziecko,czyli trochę
doświadczenia ,a nie gdybania i filozofowania jak mi się wydaje wiekszość że
ma na tej stronie.Popieram Beatę,to nie naiwność,to wiara w normalność.

[Gość: Beata]

Nie znasz mnie, więc się nie wypowiadaj na temat mojej osoby.
Możesz jedynie wypowiedzieć się na dany temat: swoje zdanie wyrazić oparte na
swoich przekonaniach, zasadach jakie masz czy doświadczeniu.

Ku Twojej informacji: kolorowych pisemek nie czytam, bo ani nie mam na nie
czasu, ani ochoty.

Życie swoje znam. Jest bez zdradzania.
Życie znajomych romansujących czy przyjaciółki, kóra ma właśnie romans z żonatym
- też znam. I nie zazdroszczę, bo i nie ma czego. I tak w tym wszystkim okłamują
sami siebie i żyją w swojej samotności mimo kilku chwil może jakiejś tam
przyjemności. Nie mają szacunku sami do siebie.

Twojego życia nie muszę/nie chcę znać i nic mnie ono nie obchodzi, bo i niby
dlaczego by miało.

Nie uważam, że u mnie się to nigdy nie zdarzy.
Wiem jednak, że ja NIE zdradziłam/zdradzam i nie będę zdradzała. Bo taka jestem.
Mam zasady, reguły, własne poczucie godności, których nie zmienię.
A czy mój mąż o tym kiedyś choćby pomyśli czy wreszcie do tego się nie posunie?
Niestety nie jestem tego pewna i trochę może gdzieś w myślach czuję obawy.

Robię jednak wszystko by tak się nie stało. Może i jestem naiwna, ale chyba to
dobra naiwność.

Każdy składa swoje życie według siebie i tak je napędza. I samemu potem ponosi
konsekwencje swoich przedsięwzięć.

Wierzę, że moje - nasze życie będzie takie jakie chcę/chcemy by było i teraz
jest. To i wspólna ciężka praca, i obowiązki codziennego życia, i sympatyczne,
przyjemne chwile, euforie.
Są przecież tacy ludzie i takie życie mają. Może więc i moje małżeństwo,
rodzina, która jest dla mnie i męża najważnieszą na świecie, a my dla siebie
najistotniejsi, będzie miała takie szczęście. Bo to szczęście.

Są też zdradzający i zdradzani. Niestety. Ale to podejście, wybór i cała masa
składających się na to skomplikowanych rzeczy każdego innego człowieka.

Wiarus Ty żyj jak chcesz i tak je spędzaj.
Każdy robi to co woli, lubi, chce.
Wszystkiego dobrego.

[Gość: Elena]

Beata, 12 lat temu byłam taką samą idealistką jak Ty. Ale życie uczy: NIgdy nie
mów nigdy...

Pozdrawiam

[messina]

Nie wiem, jak ludzie miauczący sami przed sobą i wszystkimi dookoła, że
"Wiedzą, że to świństwo i bez przyszłości, ale nie mogłam/em sie oprzeć, jakaś
siła mnie ciągnie, o ja biedny/a." Sorry, ja mam za sobą ładnych parę lat życia,
kilka związków krótkich i głupich, 3 dłuższe, pasje, namiętności, łzy, depresje,
euforie itp itd i TEGO NIE ROZUMIEM., jak można sobie tak idiotycznie pobłażać.
Co to znaczy że nie mogę zapanować nad sobą? Można nie móc zapanować nad
puszczeniem bąka, bo sie wypsnie, a nie nad wskoczeniem do łóżka z kimś trzecim.
Może jestem dinozaurem moralnym, ale żadnego z partnerów, ani męża, nie
zdradziłam, choć miałam powody, sfrustrowana tez bywałam i to porządnie, i
okazje też były. Sorry, ale za żadnym razem ci.. nie zapanowała mi nad mózgiem.
A osoba, która świadomie godzi się na zrobienie drugiej połowie takiej krzywdy,
jest świnią, oszukuje sama siebie, albo mam w nosie druga połówkę. A tej
ostatniej sytuacji, żeby postąpić uczciwie, trzeba tę osobę zostawić. Koniec,
kropka, tertium non datur. Tu chodzi o szacunek do samego siebie. Będąc z drugą
osobą masz jej zaufanie i rób wszystko, żeby je naruszyć i zranić jak najmniej.
Bo krzywda, którą wyrządzam pomniejsza mnie samą. I nie szarżujcie przykładami
sytuacji, kiedy można, kiedy to nie naganne itp. Jasne, są takie, całe mnóstwo.
Ale i w niej można wybrać opcję postępowania nie tak niską, nie tak raniącą i
podłą. Że dzielę na czarne i białe? Możliwe, ale prócz szarości nie da sie
zaprzeczyć, że jest też białe i czarne. I ja wolę nie być czarna.

[Gość: gosc]

wlasnie nigdy nie mow nigdy niemozna byc swiecie przekonanym ze ja tego
niezrobie lub on mi niema chodzacych idealow chyba ze ten drugi

[befana3]

Strasznie naiwnie to brzmi... Życie pisze tak niesamowite scenariusze, że
naprawdę trudno sobie wyobrazić niektóre sytuacje, które potem mają miejsce w
naszym życiu... Też myślałam kiedyś tak jak Ty, ale po tym, co wydarzyło się
siedem lat temu już nigdy nie powiem nikomu, że będę z nim przez całe życie i
że nigdy go nie zdradzę. Czasem działa "czysta chemia" i nie zważasz na
konsekwencje. Tak było w moim przypadku - mając świetnego męża dosłownie
straciłam głowę dla żonatego faceta, który miał już dziecko, okazało się
później, że jego żona jest w ciąży z drugim... Nie był uczciwy ani ze mną, ani
z nią. Okazał się zwykłym tchórzem. Zostawiłam go, mimo że wówczas dałabym się
za niego pociąć. Bardzo dużo się dzięki temu nauczyłam, też o samej sobie...
Nie chciałabym nigdy więcej czegoś podobnego przeżywać. Cieszę się, że nie
jestem jego żoną (kobietą), on nie zasługuje na nikogo, powinien być sam jak
palec...

[Gość: tege]

Więc na co to było? Gdzie wartość dodana w życiu? Doświadczenie? Phi...
Beznadzieja, tyle.

[Gość: S]

A Ty? Zasługujesz na bycie czyjąś żoną?? Wg. mnie nie!

[Gość: Ona]

Czy my musimy "zasługiwać" na to by być waszymi: niańkami, sprzątaczkami,
kochankami, mamusiami, kucharkami, pocieszycielkami, matkami waszych dzieci,
powiernicami> A może spytajmy, czy mężczyźni zasługują by być naszymi mężami i
ojcami naszych dzieci? Dlatego mężczyźni walczą - w sejmie - o nie usówanie
ciąży, bo zdają sobie sprawę, że w większości ONI są niegodni być ojcami naszych
dzieci. Dlatego też są przeciwni zapłodnieniu in-vitro.

[Gość: S]

Mój tekst był do befana3 która nazywa gościa tchórzem, a sama zdradziła. Cieszy się że nie jest jego żoną, a ciekawe czy jej mąż cieszy się ze swojej żonki!?

A co do twojego pytania to chyba zadałaś je niewłaściwej osobie. Nigdy nie składam obietnic bez pokrycia i ze względu na swoją samotność to chyba ja nie zasługuję na Was.

Sprawa aborcji czy invitro to sprawa rządu i nie myśl że każdy facet jest przeciwko kobietom, to nie ja wybrałem takich ludzi którzy nie umieją rządzić... Wręcz przeciwnie jestem za większymi prawami kobiet!

[Gość: kama]

Befana3 i po tym wszystkim z powrotem wróciłaś do męża?

[Gość: nick]

sorry ale kim Ty się okazalas, jestes tak samo winna jak i on, zwlaszcza ze
piszesz ze masz wspanialego meza

[Gość: Zuza]

No wiec mamy tu przyklad jak czysta chemia bez udzialu rozumu moze pogmatwac
zycie.a swoja droga uwazalaby go za w porzadku faceta gdyby zostawil rodzine i
wybral ciebie. a co ze zranionymi uczuciami twojego meza i jego zony? Kierujesz
sie w zyciu zasada: wszystko jest dobre, co mi akurat odpowiada?

[Gość: 13]

nie mów o nim żle,lepsza nie jesteś ani trochę.

[Gość: Brzydka]

Tak nigdy nie mów nigdy.Miałam to samo.Zawsze wydawało mi sie ze sie w coś
takiego nie zaangażuje!A jednak zakochałam sie w zonatym i dzieciatym do
szaleństwa!Mając również kogoś.To wszystko nie jest takie proste jak niektórym
się wydaje!Ja tego nie planowałam, to działo się samo!Potem długo było mi wstyd
czułam się tą gorszą.Dziś mineło 6 lat i nie mam zamiaru nikogo przepraszać za
to że kochałam!Ale on wolał żonę i cieszę się chociaz pózniej i tak wnieśli
pozew rozwodowy.

[Gość: gość]

cieszysz się??? przecież masz w tym swój wkład. romans nadszarpnął, a może
zniszczył czyjś związek, czyjeś życie (dwoje dzieci!!!). dlaczego się cieszysz?

[Gość: gosc eli]

a czemu ja obwiniasz io rozbicie tego malzenstwa jesli ktos wchodzi w romans to
na ogol jest cos nie tak w nim

[Gość: mnm]

nie sądzisz, że rozwiedli się z twojej przyczyny? Myślisz, że żona
była tka głupia i się nie domyślała. Trudno żyć z syndromem
zdradzonej kobiety.

podejrzewam że większość kobiet które są jako te

[stasi1]

drugie twierdziła kiedyś że nigdy nie zgodziła by się być tą trzecią. Ale życie
prostuje takie deklaracje

[Gość: sofia]

nigdy nie mow nigdy...

co jeśli nie wieszo tym, że on ma żone?

[Gość: Anka]

Więcej tolerancji...To starszne, ze widzisz tylko jedna strone tego
wszystkiego..Zupelnie jak mała dziewczynka, naiwna. Jesli poznajesz
meżczyznę a on nie mówi Ci o tym, ze ma zone, miesszka daleko i
spotykacie sie dwa razy w miesiącu? Zakochujesz sie we wspanialym
czlowieku...i nagle odkrywasz prawde... Co możesz wtedy zrobić?
Skoro tak naprawde Ty wtedy czujesz sie zdradzona...Oszukana..Jednak
ciągle kochasz..Miłosc jest tak silnym uczuciem, ze czasami lata
pschychoterapii nie pozwalaja uwolnic sie od takiego zwiazku. Jak
można wypowiadać sie na temat, krory zna sie tylko teoretycznie?

[Gość: monique]

"Nigdy nie związałabym się z mężczyzną zajętym" - nigdy nie mów
nigdy i nie oceniaj zbyt pochopnie. Kiedyś myślalam jak Ty,
mówiłam "nigdy" jak Ty. Życie zweryfikowało... Nie twierdzę, że to
dobre, nie, wiem, że złe, ale nie wiesz, jak zachowasz sie kiedys w
przyszłosci.

[Gość: zuza]

nigdy nie mów nigdy...

[smutnemojezycie]

Kocham go.
Nie umiem bez niego żyć.
Okaleczam się.
Boję się.
Mam koszmary.
Kocham go. Kogo mam prosić o wybaczenie?
Chyba popełnię samobójstwo.

[Gość: Stefan]

Nie rób tego. Sam wiem, przeżam - bywa rak. To trudne. Ale życ trzeba

[taglinda]

to nie jest proste.
Nie zawsze on to dziwkarz, a ona - latawica.
Czasami życie przerasta wszystko, co się wydaje takie pewne i poukładane.
Mam 40 lat, żonę, syna, którego kocham ogromnie, pracę, która daje mi wielką
satysfakcję. I nagle okazało się, że jest ktoś, kto jest jeszcze ważniejszy.

Zakochałem się, choć nie byłem przecież tzw. poszukującym. Szczęśliwi byliśmy
dwa miesiące, bo Ona też stanu nie-wolnego. Rozstała się ze mną, bo nie chciała
robić krzywdy naszym dzieciom. Postarzałem się w pół roku - siwe włosy, zawał.
Wszyscy mówią - "nie jesteś taki jak kiedyś...". Nie jestem. Nigdy nie będę.

Kocham Ją. I jeśli czegoś żałuję, to nie tego, co się zdarzyło między nami -
raczej tego, że tam mało i tak nieporadnie okazywałem, jak bardzo mi na Niej zależy.

[Gość: tomciacia]

Uważaj co piszesz, żeby czasem nie przeczytała tego Twoja żona...chyba, że Ci
nie zależy.

[Gość: ewa-nova]

masz rację, to nie takie proste. ja nie wiedziałam, że jestem drugą
dość długo. I kiedy się dowiedziałam, to przezyłam tragedię. I nie
umiem odejść - to świetny facet, nigdy nikogo tak nie kochałam i on
chyba też. I co mamy zrobić? On jest chory i uwikłany, ale jesteśmy
dla siebie wszystkim. Mamy zrezygnować ze spotykania się i rozpaczać
czy próbować tego kawałeczka szczęścia? Trzymaj się!

...

[Gość: anka]

no właśnie

[Gość: titta]

"Kocham" i "okaleczam" sie wykluczaja. Kochasz co najwyzej siebie i jestes
uzalezniona. Zamiast pieprzyc, za przeproszeniem, o samobojstwie wez sie w
garsc i zastanow sie czego tak naprawde chcesz. Czasem zamotnosc (czasowa) jest
lepsza niz zycie w ciaglym piekielku.

[Gość: Ona]

Zadziwia mnie Twoja "wrazliwość" i empatia!!!!!

[titta]

Wybacz, ale komus w depresji jeszcze nikt nie pomogl uzalajac sie nad nim. A w
90% przypadkow kubel zimnej wody i (serdeczny) kop dziala cuda.

i taka mala zlosliwosc do ONEj

[titta]

Nie uwazasz, ze osoba zakladajaca, ze jest zdolna do romansu z zonatym/zdrady
(bo tak mozna wnioskowac z zazucanej mi arogancji) nie powinna sie wypowiadac
na temat braku empati?

[Gość: lalka]

Sama jestem ofiara takiego ukladu jak romans z zonatym facetem.On
przystojny,intelgentny potrafiacy uwiesc kazda kobiete ktora na
niego spojrzala i stalo sie.
Bylam mloda osoba(21lat)dalam sie omotac jak to jets mu zle w
malzenstwie ze zona go nie rozumie,ze z nim nie spi i takie
tam.Rozstal sie z zona po20latach malzenstwo,prosil,blagal bym z nim
byla.Jestesmy razem od2lat i to sa najgorsze 2lata w moim
zyciu,zostalam zabrana za granice,daleko od mojej corki,zyje
wlasciewi z dnia na dzien liczac ze cos sie zmieni,a tutaj nic
wszytko toczy sie pod dyktando mojego partnera,ktory tak mnie kocha
ze zyc nie daj,podejrzewa o wszystko co najgorsze.
Dziewczyno zastanow sie dobrze zanim zrobisz sobie cos zlego ,bo
chyba nie warto stan na nogi i zyj wlasnym zyciem bo masz na to
szanase.
Pozdrawiam i powodzenia

[Gość: ZDRADZONA ŻONA]

TO SIĘ ZABIJ KURWISZONIE!!!!!

[Gość: nefe]

olej go. tego kwiatu jest pół światu. znajdź innego, da się, uwierz mi!

[Gość: KURCZAK5919]

NO I TAK BYŁOBY NAJLEPIEJ

Logika "świętych dupków"

[Gość: adwokat diabła]

Mężczyźni z reguły uważają, że rodzina to rzecz święta i nigdy nie posuną się
do jej rozbicia - brzmi zagajenie rozmowy. A ja dodam, że jednakowoż ci
sami "święci" mężczyzni nie mają absolutnie nic przeciwko pokątnemu dupczeniu z
nie-małżonką, co już oznacza, że cała ta ich zafajdana idea "świętej rodziny"
jest fikcją. Logika "świętych dupków" - tak to można nazwać.

[Gość: XxX]

No tak, cóż rozbijanie rodziny jest najgorszą rzeczą...ale szczerze mówiąc mi
takie coś jak najbardziej odpowiada, nie chodzi ki tu o rozbijanie rodziny
tylko spotykanie się z zajętym mężczyzną, spotykając się z mężczyzną zajętym
jest mały dreszczyk i nie ma monotonności w związku. Tak naprawde to jest
bardzo przyjemne ... Tak, również jest to walka... ale jaka przyjemna kobiety
kochają rywalizować między sobą, więc dlaczego nie próbować walczyć o mężczyzne
zajętego..

[Gość: cityboy]

Krytyka bo(u)li? DDDD

[Gość: mnm]

widocznie żaden wolny facet cię nie chce

A tak to wygląda w rzeczywistości...

[Gość: eks kochanka]

Nigdy nie mów nigdy...

Tkwiłam w takim związku przez kilka lat. Chorym związku, pomimo że nie miał
dzieci i nie żył z żoną. Właściwie od zawsze byli w nieformalnej separacji,
stąd pojawiłam się ja. Okazało się jednak, że nieformalność wystarcza jego
żonie, z niezrozumiałych (dla mnie) powodów chciała za wszelką cenę utrzymać
status mężatki. Zrobiła nam piekło. Fałszywe donosy na policję, przychodzenie
do mnie do pracy i robienie awantur to tylko ułamek tego co przeżyłam.
Zniosłabym to gdybym miała wsparcie w moim ukochanym. Ale on miał tylko jeden
pomysł na nasz spokój: udawać, że zerwaliśmy i wycofać się z żądania rozwodu.
Zwodził mnie potem przez długi czas, w czym oczywiście swoją głupią naiwnością
czynnie mu pomagałam. Ta miłość to była choroba. Nikomu tego nie życzę.
Po kilku rozpaczliwych próbach rozstania się z nim poznałam innego mężczynę i
zostawiłam mojego żonatego faceta, bez tłumaczenia, że jest inny. Sprowokowałam
bliźniaczo podobną do poprzednich kłótni o jego brak zdecydowania i mocno
obrażając wyrzuciłam za drzwi. Przez kilka miesięcy nie widzieliśmy się, ale w
końcu się dowiedział, że jestem z innym. W dwa tygodnie później złożył pozew o
rozwód. Rozwodzi się teraz z wielkim hukiem i błaga mnie o to, żebym do niego
wróciła.

[Gość: x]

ja przeżyłam rozwód swoich rodziców, ze względu na romans (romanse) właśnie a
sama się w coś takie 'wpakowałam'. i denerwuje mnie podejście, że każdy romans
to porażka, że kobieta w takim układzie nie jest szcześliwa. ja byłam, nie
żałuje, wiele się nauczyłam. po prostu wiedziałam, że tak nie będzie zawsze.
powiedziałam do widzenia, on zrozumiał. jeśli można zachować zdrowy rozsądek w
zakochaniu to nie ma co robić tragedii.

[biscotto]

To przykre, ale tak juz jest. Swiata sie nie zmieni poprzez narzekanie na
innych i rozdzieranie serca czytajac takie artykuly opisujace systuacje w domu
(lub tego czego sie boimy.) Ludzie gonia za uciekajacym szczesciem depczas po
innych i rozbijajac rodziny lub okaleczajac innych.
Nie ma rozwiazania dla innych. Jedyne co mozemy zrobic to zaakceptowac, ze
ludzie sa tacy jacy sa, a samemu zyc tak jak chcemy aby inni zyli. Tylko
poprzez przyklad mozna cos zmienic. Nie przez narzekanie.

a co na to jego żona?

[Gość: Michal]

Bylaś szczęśliwa - a co na to jego żona? Czy ona też była "szczęśliwa" tak jak ty?
Czy warto być szczęśliwym robiąc krzywdę drugiej osobie?

[Gość: x]

> Bylaś szczęśliwa - a co na to jego żona? Czy ona też była "szczęśliwa" tak
jak
> ty?
> Czy warto być szczęśliwym robiąc krzywdę drugiej osobie?

jego żona chyba się już przyzwyczaiła. nie byłam tą pierwszą.
oczywiście nie warto budować szczęścia na cudzym nieszcześciu. ale nie licz
nigdy na to, że jak ty tego nie będziesz robił to inni też.

[Gość: Delia]

Nie warto równać w dół, wcześniej też chciałam ci zadać to samo pytanie co
Michał. W życiu wszystko powraca, zdradzałaś, będziesz zdradzana, rozbijałaś
cudze szczęście, ktoś kiedyś rozbije twoje własne. Ale wtedy nie będziesz mogła
mieć żalu do nikogo

[Gość: beata]

Osobą odpowiedzialną za zdradę jest osoba, która zdradza, a nie kochanek czy
kochanka!

[Gość: Asia]

Myślę, że oboje są odpowiedzialni. Jeśli -dajmy na to - pan X i pani Y mają
samochód i kluczyki do niego, pan X zostawi kluczyki w stacyjce a pani Z ten
samochód ukradnie, to pani Z jest niewinna?

[Gość: x]

wiem i zwykle mam żal tylko do siebie. bardzo możliwe, że ktoś kiedyś rozbije
moje szczeście. sęk w tym żeby umieć z takiej sytuacji wyjść. nie udawać, że
nic się nie stało jak żona mojego byłego. nie robić piekła zatracając siebie.

[Gość: nefe]

za "grzechy" nie musimy płacić i nie czekaj na karę, bo ta wcale nie musi
nastąpić. po prostu czyń dobro i nie pożądaj już nigdy męża bliźniej swojej :)

[Gość: gość]

Jeśli żona nie wiedziała to o jakiej krzywdzie piszesz???

I.

[Gość: ika]

Gdyby te kobiety które angażują sie w romansy z żonatymi facetami
wkładały tyle energii na znalezienie partnera wolnego to by ich
miały na pęczki (np.telefony,czas,organizowanie spotkań potajemnych)
To jest obraz naszej wiary jaką prezentuje Polska katolicka
(robienie co się chce)ksiądz i tak odpuści gzechy najwyżej zada
karę 10 zdrowaśiek i tak można wkoło nie ma żadnych hamulców
moralnych ,a ja mówię o 6 przykazaniu :Nie CUDZOŁÓŻ: i co wy na to?

[Gość: Wiolla]

Nie warto. Nikomu na dobre to nie wychodzi.A dlaczego zdradzają? Chyba sami nie
wiedzą!

[Gość: TAdrugaEwa]

<A kto powiedzial,ze milosc...i maz jest na ZAWSZE...
to jakies brednie...nie ma to jak Zmiany...i wtedy jest pieknie zyc !!
pozdrawiam z kolejnym nowym fagasem...)

Nie wydaje mi się że kobieta ma romans z żonatym

[stasi1]

facetem tylko dlatego że jest żonaty! Jak dla mnie to zadaje się z żonatym bo
innego równie atrakcyjnego nie ma. Ale oczywiście może się mylę.

[Gość: Listekklonu]

Pewnie różnie bywa. Ale moja obserwacja potwierdza, że w takie związki pakują
się specyficzne osoby, pozbawione kręgosłupa moralnego i skupione tylko na
sobie. Najlepszym przykładem jest moja znajoma, która najpierw odbiła chłopaka
swojej najlepszej przyjaciółce. Kiedy się już nią znudził i dał jej kosza, zaraz
zaczęła romans z żonatym facetem.

i oczekuje że on nigdy nie zostawi swojej żony dla

[stasi1]

niej?

> Pewnie różnie bywa. Ale moja obserwacja potwierdza, że w takie związki pakują
> się specyficzne osoby, pozbawione kręgosłupa moralnego i skupione tylko na
> sobie. Najlepszym przykładem jest moja znajoma, która najpierw odbiła chłopaka
> swojej najlepszej przyjaciółce. Kiedy się już nią znudził i dał jej kosza,
zara
> z
> zaczęła romans z żonatym facetem.

Romasuję z żonatym mężczyzną....

[Gość: Wiesław]

Bardzo sobie chwalem nasz zwionzek. Mniam, mniam...

[Gość: Galadriela]

Posty na tym forum chyba sa odbiciem proporcji w ankiecie - wydaje mi sie, że
więcej jest tych, którzy w jakiś sposób byli/są umoczeni w "trójkąty". A to
jednak jest żałosne i wszystkim im współczuję.

Nie można mówić o prawdziwym szczęściu, kiedy krzywdzi się kogoś innego. Czasem
żonę/męża, czasem dzieci, czasem wszystkich razem. Może czujecie zadowolenie,
może nawet czasami da się to nazwać szczęściem - "nie jestem sam/a, komus na
mnie zależy, dla kogoś jestem ważna/y".

Ale prędzej czy później - jestem pewna - odzywa się w człowieku jego poczucie
przyzwoitości/sumienie/Superego - nazwijcie to sobie jak chcecie. I wtedy
przestaje być tak wygodnie w tym wszystkim. A jeśli kogos sumienie czy to całe
Superego ani trochę nie zaczyna swędzieć, to właściwie tym gorzej dla niego.

A tak jeszcze na marginesie - szczęśliwe (i NIE ZDRADZAJĄCE SIĘ!) związki są
możliwe! Istnieją. Szkoda mi tych wszystkich, którzy nie mieli szczęścia takich
spotkać. Ja znam ich sporo, z moim własnym włącznie (a więc nie tylko z
opowieści). No, ale to już jest kwestia wartości, które człowiek w sobie nosi...

[stasi1]

Połowę osób zdradzanych nawet przez myśl im by nie przeszło że są zdradzane!
>
> A tak jeszcze na marginesie - szczęśliwe (i NIE ZDRADZAJĄCE SIĘ!) związki są
> możliwe! Istnieją. Szkoda mi tych wszystkich, którzy nie mieli szczęścia
takich
> spotkać. Ja znam ich sporo, z moim własnym włącznie (a więc nie tylko z
> opowieści). No, ale to już jest kwestia wartości, które człowiek w sobie
nosi..
> .

[Gość: listekklonu]

> Połowę osób zdradzanych nawet przez myśl im by nie przeszło że są zdradzane!

A skąd wiesz? Liczyłeś?

[stasi1]

No nie wiem. Tak sobie pomyślałem. To myslisz że zdradzane osoby zawsze
podejrzewają że są zdradzane?
>
> A skąd wiesz? Liczyłeś?

Nie ma żadnych korzyści

[Gość: gość]

To po prostu nieetyczne.
Może w "Poradniku domowym" bedziemy rozważać zyski/straty z okradania mieszkań?
To przecież też "gra o wysokim poziomie ryzyka", dzięki której dowiem się "jaki
lub jaka jestem".

[Gość: melanie]

Moj mąż miał romans, wydało się wszystko, mąż został ze mną, tyle tylko, że ja
czuję się szmatą...że pozwoliłam mu wrócić, przegrana jest zawsze żona.

[ivona111]

Mójego męża po 10 latach małżeństwa zafascynowała młodsza dziewczyna: tam były
młodzieńcze marzenia, beztroskie wycieczki, brak zobowiązań - WOLNOŚC! Dom
rodzinny stał się dla Niego rutyną, nudą, prostactwem. Chciał wolności - dostał
ją, by stworzyc sobie nowy dom. Jaki będzie Jego dom po następnych 10 latach?

[nemezis99]

Hej, nie czuj się szmatą! To jest bez sensu. Ja miałem taką akcję, że moja
partnerka (jestesmy ze sobą bez ślubu juz 16 lat) kiedyś (no bylismy wtedy
troche młodsi ;) zdradzała mnie z moim przyjacielem, a potem, kiedy ja
stwierdziłem, że trudno i to zaakceptuję - to powiedziała, że nie mam jaj itp.
Teraz ja się z nim dalej "koleguję" a ona nie. I jest na mnie zła o to.
Tak w ogóle, jak czytam te wszystkie zajadłe posty pt. nie wolno się zdradzać
chocby nie wiem co, albo trzeba się zdradzać bo taka jest natura ludzka... to
mi strasznie się robi... tak jakbym w jakichś sowietach był??? W jakiejś
totalitarnej bajce? Ludzie, wyluzujcie trochę. Nasze dusze i ciała są różne.
Różnie odczuwamy i patrzymy na swiat. Po prostu. Każdy niech mierzy podług
własnej miary i już.
POzdrawiam i jeszcze raz - nie warto czuć się szmatą - bez sensu to. Lepiej
wybaczyć z radością.
:-)

[Gość: not me]

Pośród całego bełkotu za i przeciw jedynie trafny post.
Czuję tak samo.
Każdemu "trzeciemu" (i "trzeciej") i zdradzającemu (zdradzającej)
tego życzę z całego serca. Poczujcie tak samo, może jutro może
kiedyś.
Zdradzeni.
Zrozumiecie.

[Gość: ola]

dumę czasami trzeba schować do kieszeni, zwłaszcza kiedy są dzieci.
Spróbuj mu wybaczyć. Ale jeśli sytuacja się powtórzy, pokaż mu drzwi.

[titta]

Tu swietnie wychodzi dzisiejsza definicja milosci: dzisiaj czesto "kocham cie"
oznacza tyle, co chce cie dla siebie. A tym czasem powinno oznaczac chce
TWOJEGO dobra. Na szcescie sa jesze ludzie, ktorzy to rozumieja.

[viking2]

titta napisała:

> Tu swietnie wychodzi dzisiejsza definicja milosci: dzisiaj czesto "kocham cie"
> oznacza tyle, co chce cie dla siebie. A tym czasem powinno oznaczac chce
> TWOJEGO dobra

Nie, titta, nie calkiem tak. "Kocham cie" oznacza "chce cie miec tylko dla
siebie jesli i ty tego chcesz". A w zamian za to "ja tez bede tylko dla ciebie".
Dlaczego taka deklaracja? Pierwsza czesc - "jesli i ty tego chcesz" - wlasciwie
z definicji: jesli ona nie chce byc tylko dla mnie, to cala moja deklaracja i
propozycja bierze w leb, rzecz przestaje miec sens. To nie oznacza, ze juz zaraz
mamy pluc na ziemie na swoj widok, bo mozemy wypracowac jakis inny status, jakas
inna propozycje (bez znaczenia jaka: "chcec cie miec tylko dla siebie we wtorki
i czwartki", albo "chce cie miec tylko dla siebie miedzy 15:00 a 18:00",
wszystko jedno).
Tylko, ze takiego luznego ukladu musza CHCIEC OBOJE - bo ja osobiscie,
deklarujac "chce tylko dla siebie", jednoczesnie deklaruje "ja tez tylko dla
ciebie" - taki wzajemny uklad zobowiazan mi odpowiada. Inny moze mi nie
odpowiadac i nie bede w nim pozostawal. I tu zaczyna wchodzic w gre otwartosc
poczynan. Zauwaz, ze "zdrada" zachodzi jedynie wtedy, kiedy odbywa sie w oparciu
o nieszczerosc. Jesli partner (znow wszystko jedno, kobieta to, czy mezczyzna)
mowi otwarcie "wprawdzie jestesmy juz razem 20 lat, ale ja juz nie chce, bo
jestem zainteresowana/y kims innym", to przestajemy mowic o zdradzie. Owszem,
taka deklaracja moze byc oceniana surowo (brutalna, lekkomyslna, druzgocaca,
idiotyczna, czy jak tam kto ja oceni), ale sednem jest, ze ta deklaracja
zaistniala, wiec nikt nikogo nie oszukuje.
Nie ma nic zlego w wylacznosci, w "chceniu tylko dla siebie" - jezeli obie
strony to wlasnie deklaruja. Problem zaczyna sie wtedy, kiedy jedna strona mowi
"zgadzam sie na wylacznosc", a potem okazuje sie, ze wylacznosc oznacza
sporadyczny udzial jeszcze kogos, tak "od czasu do czasu", bo to "takie
emocjonujace". Przy czym jesli od poczatku byl to "zwiazek otwarty", gdzie obu
stronom odpowiada tymczasowy udzial przypadkowych partnerow w jedna i druga
strone, to znow jest OK - pod warunkiem, ze obie strony o tym wiedza i sie na to
zgadzaja (malzenstwa swingersow, na przyklad). Jesli oboje tak chca, to nikt
nikogo nie krzywdzi ani nie oszukuje.

[Gość: Beata]

Gdzieś powyżej w tym temacie, w swoich 2 postach, wyraziłam swoje zdanie na
temat romansu i zdrady w ogóle; moje stanowisko, zasady i reguły jakimi kieruję
się ja.

Nie mam doświadczenia w tym temacie i nigdy nie chcę go mieć.

Natomiast, nie ukrywam, ciekawa jestem wypowiedzi osób, których ten temat
bezpośrednio dotyka:
- romans z żonatym/mężatką - skąd/jak/z jakich pobudek w ogóle
wziął/zaczął/trwał/skończył
- wypowiedzi/refleksje kochanka/kochanki
- wypowiedzi/refleksje zdadzającego/j
- wypowiedzi/refleksje zdradzanej/zdradzanego - jak się dowiedział/a o zdradzie
i jakie rozterki budziła wiadomość o takim fakcie, i jak zostało to "załatwione"

[Gość: Kaska]

Przyznaje ze z wilkim zainteresowaniem przejrzalam wszystkie wypowiedzi na
niniejszym forum. Chyba szukalam nowej zaskakujacej i ciekawej wypowiedzi na
temat stary jak swiat ale jak bardzo aktualny. Niestety znow uderzyly mnie
stareotypy pogladow, sposoby jednokierunkowego myslenia- wskazywanie co jest
dobre a co jest zle. Czy nazywam to jako naiwne i niemadre tak jak okreslono
pania Beate powyzej? Nie- wrecz przeciwnie. Problem dotyczy mnie samej i
chcialam poskladac wasze mysli w jedna sluszna tylko dla mnie calosc.

Uwazam ze wypowiedzi pana profesora sa jaknajbarzdiej sluszne- natura kobiety i
mezczyzny sa calkiem inne- co wiecej natura kazdego z nas jest calkiem inna.
Wyglaszanie pogladow o ludziach zdradzajacych i uczestniczcych w zdradzie jako
tych ktorzy nie maja zadnych zasad moralnych i sa nic nie warci sa opiniami
ludzi ktorzy chca wierzyc w prosty idealny swiat ( rzeczywiscie troche
naiwnie) i ktorzy w swoich glowach pielegnuja tylko *( nie twierdze ze
niewlasciwie) te idealne zasady i sposob przezywania swojego zycia jak spaceru
po prostej drodze bez zadnych zakretow. A tak na prawde sprowadza sie to
wszystko do pojecia szcescia - niezaleznie czy w rodzinie czy w zwiazku z
osobami trzecimi.Nie mozna generalizowac ludzi tylko pod wzgleedem sposobu w
jaki doszli do swojego szcescia.Ludzie o bogatych umyslach staraja sie przyjac
wielosc rozwiazan. Tylko prosze nie przepisujcie mi teraz zdania ze ludzie
ktorzy twierdza ze zdrada jest zla to ludzie prosci i niemadrzy. Popieram tylko
opinie tych ktorzy wiedza ze w zyciu mozliwa jest niespodzianka ze nie mozna
wszystkiego zaplanowac - np szczesliwej rodziny pzrez nastepne 30 lat. Ludzie
ktorzy z jakichs powodow zostawiaja lub znajduja milosc pzry jednoczsnej
starcie kogos drugiego to ludzie poszukujacy - nie bojacy sie przyznac do
swoich uczuc, chca pzrezyc swoje zycie w pelni-nauczeni poprzez wlasne bledy
tego jak kochac i jak nie zagubic w labiryncie namietnosci, chwilowej chemi i
tego jedynego prawdziwego uczucia.
Nie wiem czy choc troche mnie zrozumiecie- ale pozostaje jeszcze tylko jedna
kwestia- tzw wspomnianej ryzykownej gry jaka jest zycie w trojkacie i sama
zdrada...ta gra ma swoje zasady- potwornie trudne, wymagajace sily charakteru i
taktu wzgledem drugiej osoby. Gra sie tylko z tym kto jest warty twojej gry,
gra sie widzac cel swojej gry, gra sie by nie zniszczyc przeciwnika ...trudne
prawda?Dlatego tyle osob przegrywa i dlatego mowi sie ze nie warto.......

Ja wygralam..- ale nie bylam ta walczaca- zdobylam mezczyzne swoja miloscia i
wiem ze bylo warto- nie zyje zludzeniami - wiem jak wielka cene musial za mnie
zaplacic i to daje mi wiare w prawdziwosc jego uczucia. Wiem ze dojrzal w pelni
do tego co razem przeywamy, bez obawy ze kiedys zagra bo raz drugi.Wierze ze
prawdziwej milosci nalezy szukac intesywnie a nie tylko ograniczac sie do
nadzieji ze moj terazniejszty partner nigdy mnie nie zostawi-tego niegdy nikt
nie moze byc pewny.Pielegnujcie swoja milosc rozadkiem., zrozumieniem. Wtedy
zaufanie wzgledem siebie bedzie silniejsze i nie do zlamania przez nikogo
innego.
Zazdroszce szalenie wszsytkim tym ktorzy zanlezli swoja milosc na tej prostej
drodzei i zycze odwagi, wytrwalosci dla tych ktorzy juz staneli na tym zakrecie.

[Gość: qualquiera]

To nie są wszystko stereotypy. Po prostu prawdą jest, że ktoś zostaje
skrzywdzony. Choćby i był winien tego, że w małżeństwie się nie układało. Winien
oczywiście pół na pół ze zdradzającym.

Niezgoda na zdradę jest więc tylko zauważeniem faktu, że ktoś przez nią cierpi.
Tak jak cierpieli Starożytni, jak cierpimy my i jak cierpieć będą nasze dzieci.

To ja jestem tą zdradzaną. I to ja widzę, jak zdrada odbiera możliwość naprawy
czegokolwiek. Bo nie chodzi tu już o mnie. I o to, co robiłam źle. Co robiliśmy źle.

Jest już tylko patrzenie w przyszłość. Że będzie lepsza od tej, jaka jest teraz.
Choćby i bez rozsądku. Że jak się zacznie prawdziwe życie, to problemy powrócą.
I tak się będzie trzeba z nimi zmierzyć.

Piszę trochę. Może wydam książkę, żeby zarobić na dzieci. Bo zostanę z nimi
sama. A on może przestać płacić, bo chce nadal kierować moim życiem. I ukarać
mnie, jeśli zrobię coś, co mu nie będzie odpowiadać. Mimo, że to on chce odejść
nie pytając mnie o zgodę. A nie zgadzam się.

Szukajcie tak za rok, dwa. Będzie miała tytuł "Uroki życia". Bo w końcu będzie
kiedyś dobrze. Z nim, czy bez niego. Powtarzam to ciągle córce. Nie dodając tego
drugiego zdania.

Choć teraz jest strasznie.

[Gość: gość]

Wytłumacz mi dlaczego nie zgadzasz się, żeby odszedł?Z miłości?
Umiałabyś żyć z kimś, o kim wiesz, że Cię nie chce?

I.

[Gość: Wyrozumiała]

Do Kaski: chyba rozumiem o co Ci chodzi. Czasami poprostu okazuje
się, że dwie osoby spotykają się o jakiś czas za późno i próbują to
nadrobić.

[Gość: ja]

Interesuje Cię? Mogę coś na ten temat napisać. Sprawa jest złożona
dla jednych, dla innych zwykły romans, który tak naprawdę (pomimo
tego co tu piszecie) jest aprobowany. Nikogo tu już nie dziwi, no
cóż chyba nie potrafimy być monogamistami, chociaż jestem głęboko
przekonana o tym, że nie zdradzę swojego przyszłego męża. Byłam
kochanką. Jak to się stało? Bardzo prosto, zakochałam się od
pierwszego wejrzenia w koledze z pracy, zakochiwałam się każdego
dnia bardziej i bardziej, aż zauważyłam, że się mu podobam i
instynktowanie, prowadzona tym uczuciem napisałam do niego. Taki był
początek, a koniec bardzo smutny dla mnie. Niby kochał, niby mówił,
okazywał, było miło, fajnie, przyjemnie, ale właśnie było.

To nie jest zawsze z kaprysu, z chęci romansu spowodowanej zwyczajną
nudą. Zdarza się też miłość, szczera i prawdziwa.

[Gość: she]

czym złodziej jest dla banku tym kobieta rozbijająca małżeństwo
oboje na szubienice posłać

Cos w tym jest

[Gość: Kat]

Przewaznie pociagaja mnie mezczyzni, ktorych nie moge miec do konca :-(

Romans z żonatym mężczyzną

[Gość: mala]

ja z dobrego domu, ktora zarzekala sie........a jednak.Podejmujemy decyzje, ze
chcemy byc razem, tamte rozdzialy naszego zycia zamykamy.........zamykamy z
nadzieja na lepsze jutro.

[Gość: magda]

W moim całym życiu miałam tylko jedną taką przygodę :) i nigdy nie czułam
większej namiętności jak wtedy...

[Gość: milla]

a jak go poznalas jesli moge spytac???

[Gość: ANA]

Witam
Mam podobny problem. Ja 24 latka i on 35 z zoną i 2 dzieci. chcemy być razem.
Czy istnieja przypadki gdzie to sie udaje.

[Gość: Kasia]

Zycie to nie jest bajka. Jak istnieje swiat zawsze gdy konczyła sie miłosc w
zwiazku zaczynały sie zdrady. I winne sa obie strony zarówno mąż i zona że nie
pielegnowali swej miłości. Obarczanie wina tej trzeciej lub trzeciego jest bez
sensu. Nie oni slubowali miłość i wierność.

[Gość: 13]

POPIERAM

Romans z żonatym mężczyzną

[Gość: Brzydka]

Przeczytałam i nie wiem czy sie z tym w 100 % zgodzić.Ja również miałam romans z
żonatym mężczyzną.Było to 6 lat temu.Trwało całe lato do jesieni.Było
cudownie.Ale dłużej nie mogłam tego znieść.Tego ze on wraca do żony,byłam chyba
tą walczącą?Ja wtedy też miałam kogoś, ale nie byliśmy nawet zaręczeni.Zaczęło
się tak niewinnie,ze nawet nie wiem kiedy zakochałam się w żonatym.Leciałam jak
ćma do ognia, chociaż wiedziałam, ze się sparzę to nie mogłam bez niego
żyć.Doszło do tego, ze postanowiliśmy powiedzieć o wszystkim naszym partnerom.I
to był nasz koniec.Nie chce nawet tego opisywać jakie to było piekło!Jego żona
powiedziała mi wtedy,że - ma do niego większe prawa niż ja, ponieważ mają
dziecko.Nie wiem czemu nie powiedziała ze go kocha, tylko zasłaniała się
dzieckiem?On wrócił do żony.Tak to się potoczyło.Gdyby ktoś mnie zapytał czy
kiedykolwiek będę z żonatym popukałabym się w główkę i powiedziała w życiu!A
jednak stało się, wbrew moim zasadom.Nie planowałam tego i nie umiem powiedzieć
dlaczego tak się stało?To bardzo silne uczucie, ale choć na początku ten owoc
zdrady ma smak słodki i kuszący to potem staje się gorzki i cierpki.To toksyczny
zwiazek!Okropnie przyciąga i okropnie boli!

[Gość: nel]

rozumiem cie w stu procentach-tez uwazalam siebie za kobiete z zasadami.Twoja historia a raczej jej przebieg jest taka sama jak moja.Trez zwiazalam sie z zonatym i tez mialam bylam wowczas zwiazku niesformalizowanym.Nigdy bym nikomu nie zyczyla takiego uczucia jaki sie ma po odbytym romansie.Mimo ze uplynelo juz siedem lat wciaz czuje slady tego.Na szczescie ulozylam sobie zycie z kims zupelnie innym i moge powiedziec ze jestem szczesliwa-na pewno pomogla mi w tym zmiana otoczenia to ze nie ma ryzyka zebym kiedykolwiek musiala go spotkac przypadkiem na ulicy.

[Gość: Ania]

Zdrada temat stary jak świat. To znak że nie ma miłości w małżeństwie, po prostu
wypaliła sie. I szkoda życia na tranie w takim związku.

[ctz1]

A dlaczego ... nie

www.swiatowid.fora.pl/rozmowy-o-literaturze-muzyce-sztuce-podrozach-dalekich-bliskich-co-mnie-kreci-i-bawi-f4.html

Zapraszam

[Gość: colm]

Czytając te wszystkie posty dochodzi się do jednego wniosku. Przecież to
wszystko prawda. Każdy ma rację. Każdy ma swoją prawdę. Również udzielający
wywiadu. Myślę jednak, że problem polega na tym, że nikt (mam nadzieję), nie
planuje zdrady pozostając w stałym związku. Ponoć w nas meżczyznach wpisana
jest jakaś zdrada, jakaś rozwiązłość, jakieś potrzeby sprawdzania. Czuję
jednak, że sa to potrzeby bardziej wirtualne niż realne. W sumie każdy z nas
potrzebuje miłości cokolwiek to nie znaczy i jak obszerne jest do słowo. Te
trójkąty zaczynają się może przez przypadek, może zaiskrzenie, może z nagłej
potrzeby, nie wiem, może bliskości, ciepła, zawodu z tej swojej drugiej połówki
pomarańczy...To, że nie chce się porzucac później tak łatwo żony, no i rodziny
to wynika właśnie pewnie z takich chyba naszych cech: opieki,
odpowiedzialności, potrzeby bezpieczeństwa. Zreszta sam już nie wiem. Ja w
sumie już jestem po tym wszystkim. Rozwód i koniec. Chylę czoło przed znającymi
temat i mając proste wytłumaczenie problemów związków małżeńskich. Pozdrawiam
wszystkich piszących. Temat ciekawy ale chyba z kategorii : rzeka.

[Gość: lili]

Niestety, masz rację. Wszystko co piszesz o powodach wchodzenia w trójkaty i o
tym, że zachowuje się lojalność wobec swojej rodziny - to prawda.
Niestety, tkwię w takim związku i nie potrafię się wycofać. I on i ja mamy
rodziny, z taką różnica, ze on ścieli łóżko ze swoją żoną i prowadzi noramalne
życie rodzinne, a ja żyję obok swojego męża.
Kiedy sie poznaliśmy, nie wiedziałam, że jest tak bardzo zaangażowany, albo
inaczej "uwiązany" - jak on to określa, w swoje życie rodzinne. Zabiegał o mnie
i sprawiał wrażenie, że jego rodzina nie jest trwała.
Gdybym to wiedziała, nigdy nie pozwoliłabym sobie na taki zwiazek.
Trwa dwa lata. Przeżyłam w nim różne chwile - od cudownych słów, wyznań,
kwiatów, po bardzo trudny czas kiedy stracił pracę, aż do dziś - kiedy znów ją
ma. Spotykaliśmy się prawie codziennie - w kawiarni, kilka razy wyjechaliśmy
razem.
Wspierałam go w chwilach, gdy był załamany, przygnębiony, kiedy żona ciosała mu
kołki na głowie za brak pracy. Drżałam, żeby i ona jej nie straciła, bo nigdy
nie miałam myśli, żeby jej źle życzyć.
Też przeżywałam załamania. Z bólem słuchałam, jak opowiada o rodzinie, jak
wyjezdża z żoną, jak nagle odwołuje nasze - kawiarniane - spotkania z wiadomych
przyczyn.
I ciągle prosił, żebym go nie zostawiała. Żebym czekała, aż zmieni się sytuacja
w jego życiu.
Teraz odżył - jest praca, w domu się poprawiło. Nie kupuje mi kwiatów i powoli
wycofuje się ze swoich obietnic.
Tak jak piszesz - odpowiedzialnosć za rodzinę, opieka jest ważniejsze niż
dwuletnia znajomość. Powiedział, że wszystko brałam zbyt dosłownie. Tak, czuję
się oszukana, ale najwiekszy zal mam do siebie, ze mogłam być taka głupia.
Staram się go nie oskarżać. Mówi mi, że albo zaakceptuję taką sytuację, albo
trzeba to skończyć. Bardzo chciałabym wyjść z tego zwiazku, ale nie umiem,
jestem zbyt słaba. Kocham go jak nigdy nikogo. On też prawie codziennie mówi mi
to samo,ale dodaje,że to się nie ma nijak do realnego życia.

[Gość: Dziecko rodzicow]

Dziwie sie facetom czy kobitkom nie kochającym swych partnerów ze tkwią w
związku. Nie rozumie czemu to czynią. To wzajemne oszukiwanie samych siebie.
Większość pisze ze dla dobra dzieci się nie rozwodzą. Idioci nie widzą ze dzieci
kodują sobie wzór małżeństwa bez uczuć, miłości i sexu.
Dom choć rodzinny ale zimny, brrrrrrrr.
Jestem dzieckiem takich rodziców. Już opuściłam to gniazdo. Nie lubię tam wracać
bo oni niby kochający rodzice żrą sie ze sobą. Marnują dalej swe życie.
mam wyrzuty że dla mnie je zmarnowali. W imię miłości do dziecka?. Po co? Czemu
mnie o zdanie nie pytali?
W ten sposób wypaczyli moje uczucia do nich i wiarę w miłość.

[Gość: anula]

Jest to temat rzeka...Straciłam męża przez inną kobietę....ale po co ciagnąc
coś gdy nie ma już miłosci..bardzo to przeżyłam, ale teraz mój syn ma lepszy
kontakt z Tata, niż wtedy gdy z nami mieszkał...Ja też poskładałam swoje
klocki...i mówiłam, że dla mnie facet żonaty to nie facet i tak dalej...ale
życie układa się dziwacznie....Jestem z żonatym facetem..dowiedziałam sie co
prada na 4 spotkaniu, ale zawsze...i co mam zrobić? ...jest mi dobrze z nim,
ale źle ze świadomością tej drugiej....Nie wiem co zrobię, ale dla tej małej
chwili szcześcia..warto...

[Gość: zona-niezona]

Jestem z żonatym mężczyzna od 5 lat. Zycie napisało taki scenariusz. Nie mam
wyrzutów sumienia. Kiedyś mój maż pokochał inna kobietę. Rozstaliśmy sie i
jesteśmy przyjaciółmi. Dziś jestem szczęśliwa ze tak się stało.