nie chcę brać slubu kościelnego.....

[hazzard]

Narzeczony i jego rodzina oczekują, że nasz ślub odbędzie się w tradycji
katolickiej i że weźmiemy ślub kościelny. Szczerze mówiąc wolałabym wziąć ślub
cywilny, chociażby z racji tego, że nie jestem szczególnie wierząca, nie
zależy mi na białej sukni i całej tej oprawie, a poza tym moja rodzina,
przeciwna naszemu związkowi, z pewnością nie stawi się na ślubie i będę się
czuła jak sierota;/ Przy ślubie w USC to będzie mniej odczuwalne, przynajmniej
tak mi się wydaje. Czy uważacie, że powinnam dla świętego spokoju przystać na
ślub kościelny, mimo powyższych okoliczności? Bo już sama nie wiem, jak to
rozwiązać.

[ranoma]

oczywiście zrobisz jak uważasz, ale moje zdanie jest takie, że ślub cywilny
ludzi nie łączy...to, że mają takie same nazwiska nic dla mnie nie znaczy,
wolałabym mieć inne nazwisko ale mieć ślub w kościele...mi też nie zależało na
białej sukni, marszu mendelsona (czy jak to się tam pisze) i innych tego typu
'tradycjach', ale ja chciałam wziąć ślub w kościele dlatego, że wg to wiąże
ludzi a nie podpis w USC:(

[kas.ja24]

Ja uważam, że powinnaś podążać za swoim sumieniem. Nawet konstytucja zabrania
zmuszania do brania udziału w uroczystościach religijnych, w których nie chcemy
uczestniczyć. Mnie by nikt nie zmusił :)

Jak osoba niewierząca ma przysięgać w imię trójcy cokolwiek?
A już zwłaszcza to, że będzie wychowywać w religii katolickiej ewentualne dzieci?
Trzeba mieć swój honor!

Z resztą małżeństwo to małżeństwo, nieważne gdzie i w jakiej oprawie... Ważne,
że się tego chce. Kiedyś w ogóle nie było kościoła katolickiego, ludzie się
żenili i byli szczęśliwi.

[titta]

Niewatpliwe malzenstwo nalezy rozpoczyna od powolywania sie na
konstytucje i "swoj honor". Bedzie ono niewatpliwie bardzo trwale.

A tak juz bez sarkazmu: powinni to dogadac miedzy soba. Wlasnie
odzucic "honor" i obgadac swoje odczucia i potrzeby. Im lepiej to
rozwiaza tym wieksza szansa, ze ten slub, nie wazne koscielny czy
cywilny bedzie mial sens.

Zrób przyjemność panu młodemu

[Gość: miś]

Zrób przyjemność panu młodemu i wez slub.

Małżeństwo wymaga wzajemnych ustępstw

[pensioner63]

Widać, że nie jesteś wojującą ateistką. Więc taki czy inny ceremonial ślubny nie
wtrąci ciebie do ateistycznego piekła. Małżeństwo wymaga umiejętności
rozwiązywania konfliktów i wzajemnych ustępstw. Więc zrób ustępstwo aby nie
stawiać swego narzeczonego w stresowej sytuacji między młotem i kowadłem.

[Gość: ateista]

Tłumaczenie powyższego postu:
Jako osoba, która nie zaznała "łaski wiary" powinnaś się babo zamknąć i
podporządkować mężowi. W zamian możesz nazwać to "umiejętnością rozwiązywania
konfliktów". Mąż wprawdzie postawi Ciebie między młotem a kowadłem, no ale cóż -
wiadomo, że kobiety są bardziej elastyczne.
A poza tym - przecież nie ma ludzi zupełnie nie wierzących...
Logika godna pożałowania.

Istnieje jednak pewne rozwiązanie. Można wziąć tzw. ślub połówkowy.
Polega on na tym, że tylko jedna strona (konfliktu?) uczestniczy w ceremonii
kościelnej. z punktu widzenia teologii jest to oczywiście kompletna bzdura, ale
dobrodziej może zarobić.

Powinnaś jasno i wyraźnie wyłożyć sprawę

[Gość: fitz]

narzeczonemu. Jeżeli narzeczony jest człowiekiem wierzącym i
rozgarniętym, powinien Ci sprawę postawić jasno, "wóz albo przewóz"
i jeżeli nie, to "żegnaj Gienia". Jeżeli napisałaś prawdę o sobie,
to osobiście uważam, że lepiej byłoby dla niego, aby dał sobie
spokój z Tobą, ponieważ czarno widzę waszą wspólną przyszłość. To
będzie jedno wielkie pasmo problemów i udręk. Uwierz mi, bo wiele
już w życiu widziałem i przeszedłem oraz wiem co jest istotne w
małżeństwie.

[Gość: franek]

Ślub kościelny to zobowiązanie publiczne i poważne. Nie powinno sie
tego robic bez przekonania. Zatem radzę - nie bierz ślubu
kościelnego póki sama tego nie zechcesz.
Natomiast ateista nie ma racji co jakoby bzdury teologicznej przy
ślubowaniu kościelnym połówkowym. Takie ślubowanie zobowiązuje
prawdziwie strone wierzącą. Ślub kościelny jest zawarciem
przymierza. To nie umowa dwustronna. To jest zawsze jednostronne
ślubowanie, nawet gdy to czynią w tym samym czasie dwie osoby.

[Gość: julia]

Odradzam branie ślubu kościelnego w sytuacji kiedy obie strony nie są
osobami GŁĘBOKO wierzącymi. Ceremonia taka w wypadku osób
niewierzących jest jedynie wyrazem zakłamania i braku szacunku nie
tyle wobec instytucji kościoła ile samej idei przysięgi w obliczu
Boga. Mówię to z perspektywy osoby, która właśnie w podobnych
okolicznościach małżeństwo kościelne zawarła - niestety zakończone
rozwodem.

[Gość: ropuch]

chyba niewiele wiesz o ślubach kościelnych.
Coś mi się źle patrzy temu zwiążkowi, gdy nawet ślubu kościelnego (dla Niego,
nie dla samej siebie) wziąść. Będąc niewierzącą powinno być Ci to obojętne,
natomiast patrzac z pkt. widzenia pana młodego to systematycznie współżyjąc bez
ważnego ślubu - stawia go w sytuacji niekorzystnej z punktu widzenia wiary.
A tak na marginesie to mam wrażenie ze samam do tego slubu nie jestes przekonana
i chciaabyś tą formalność jak najciszej odfajkować :).

[Gość: mr x]

Ja akurat miałem sytuaję odwrotną. I był ślub kościelny, ale ja przystępowałem
do niego jako osoba nie wierząca. Da się tak bez problemu załatwić. Żona
zadowolona, bo ma Ślub koscielny i ja zadowolony, bo nie musiałem przysięgać na
Boga w którego nie wierzę. A mówienie, że niewierzącemu jest wszystko jedno,
jest bzdurą, uwierz mi na słowo :)

[amus00]

o to chodzi - że przystepując do ślubu jako osoba niewierząca wcale nie
przysięgasz na Boga - przystąpiłes do ślubu kościelnego dla niej i dobrze to o
Tobie swiadczy.

[Gość: qwe]

swietnie, tylko biorac slub koscielny zobowiazuje sz sie wychowac
dzieci w wierze katolickiej, fajnie?

[Gość: fuj!]

A to niby dlaczego dobrze świadczy? I o czym? O kim?
Bo katolik postawił na swoim, to dobrze świadczy o nie-katoliku?
Ludzie, co wy gadacie? Myślenie nie boli. Podobno.
Od dziecka słyszę takie bzdury i gotuje się we mnie. Katolickie "głaskanie po
główce" za bezwzględne posłuszeństwo i mordowanie wolnej woli i myślenia u
wszystkich, którzy ośmielają się mieć inne zdanie.
Włazicie księżom bez mydła, bo patrzą, ale niech się tylko odwrócą, to łamiecie
po kolei wszystkie możliwe reguły doktryny katolickiej.
Niech no tylko ktoś ośmieli się żyć i być szczęśliwy, wbrew powszechnemu,
niepisanemu zakazowi kościoła - no to wy mu pokażecie, jak boli "odstawanie od
reszty" nieszczęśliwych katolików. Jehowi przy was to przedszkolaki. Nikt tak
nie nienawidzi szczęśliwych ludzi jak gorliwy katolik. Fuj!

[myfanawy]

> chyba niewiele wiesz o ślubach kościelnych.
> Będąc niewierzącą powinno być Ci to obojętne

To chyba ty niewiele wiesz o tym, czym jest slub koscielny :) Jak mozna namawiac
kogos to przysiegania na wartosci, ktorych nie wyznaje i podejmowania
zobowiazan, ktorych nie bedzie wypelniac....? Poza tym, osoba niewierzaca, to
nie jest ktos kompletnie pozbawiony pogladow i wlasnego zdania, komu jest
dokladnie wszystko jedno co mowi i co robi...

[lia.13]

no sądzę, że to jednak TY nie wiesz jak wyglądają czy mogą wyglądać śluby
kościelne. Tak się składa, że Kościół Katolicki dopuszcza możliwość ślubu
katolika z muzułmaninem, osobą wyznania staromojżeszowego, protestantem czy też
ateistą bez konieczności zmiany wiary przez partnera. Po prostu katolik
przysięga i wygłasza te wszystkie katolickie formułki, narzeczony innego
wyznania wygłasza swoje formułki (często w takim ślubie uczestniczy "ksiądz"
innego wyznania) a ateista mówi co tam sobie chce, po prostu "obiecuje", że nie
opuści, że kocha itd... co tam sobie wymyśli ;)
Dzięki takiemu obrotowi sprawy osoba religijna nie grzeszy żyjąc w poświęconym
związku, a ateisty do niczego się nie przymusza.

[lia.13]

aha, no i jeszcze dwie sprawy:
1) uczestniczyłam w kilku uroczystości cywilnych, gdzie również były i biała
suknia księżniczki i marsz weselny Mendelssona (przecież to nie jest hymn
religijny prawda?), zatem skup się raczej na swojej rodzinie i ich brakiem
akceptacji dla Twojego narzeczonego. Dlaczego Ty masz rezygnować z bycia
księżniczką tego dnia? Bo rodzince się "książę z bajki" nie podoba? To oni są tu
najbardziej samolubni.
2) ślub to jedna rzecz, ale druga to dzieci, chcesz je ochrzcić? bo on pewnie
będzie chciał

[myfanawy]

> Tak się składa, że Kościół Katolicki dopuszcza możliwość ślubu
> katolika z muzułmaninem, osobą wyznania staromojżeszowego, protestantem czy >
też ateistą bez konieczności zmiany wiary przez partnera.

Oczywiscie, ze KK dopuszcza taka mozliwosc, ale nie o tym jest moj komentarz.
Autorka watku pisze o "slubie katolickim", z jej wpisu nie wynika, ze bedzie to
slub, w ktorym jedna strona "wygłasza swoje formułki" i ze wobec takiego slubu
ma watpliwosci, prawda ? Poza tym, moj komentarz dotyczy wpisu osoby, ktora
traktuje ceremonie slubna z przymruzeniem oka, bo jednej stronie "i tak
wszystko jedno" a to moim zdaniem kompletne nieporozumienie.

[Gość: zemła]

No właśnie mamy tu doskonały przykład, jak katolicy traktują niewierzących. Jak
zwierzęta. Nie czują, nie myślą, nie mają żadnych potrzeb. Bo co oni mogą
chcieć, przecież jak nie wierzą w tego ich okrutnego Boga to nie są ludźmi. I
jest im obojętne co powiedzą przed ołtarzem. A sam fakt że katolik "przechytrzy"
niewierzącego niejako tego poganina "uczłowiecza", a taki prawie-wierzący to już
prawie-człowiek. Ot, moralność katolika...
A wracając do tematu - nie jesteś przekonana do ślubu kościelnego, to go nie
bierz. To nie jest coś co można łatwo odwrócić. A jeżeli miałabyś się źle czuć w
tak ważnym dniu - i to z powodu czyjegoś nastawienia - to tym bardziej powinno
Ci to dać do myślenia.
Wiara nie jest obowiązkowa, ślub kościelny też nie.

[Gość: fasolka_xD]

Ludzie, o czym Wy mówicie? Nie przysięga się NA Boga, czy NA
wartości, tylko PRZED Bogiem, drugiej, ukochanej osobie!!!! i nawet
jeżeli ktoś jest niewierzący to może zawrzeć ślub koscielny,
podobnie, jest w innych wiarach, nei trzeba byc wyznawca danej
religii.

[todeskult]

Dokładnie - przysięgacie sobie wzajemnie, nie jest do tego potrzebna żadna osoba
trzecia - a z dwojga gorszego to lepiej wyeliminować faceta w sukience ;)

[pamana]

To co "wiaze" ludzi jest w glowie a nie kosciele czy w nazwisku wiec nie wiem
skad taki wymysl u ciebie ,szczegolnie ludzie nie przekonani do wiary nie
powinni brac slubu w kociele bo to zwyczajny brak szacunku dla wierzacych i ew.boga.

w usc tez skladasz jakas tam przysiege przed realanymi ludzmi i prawem a w
kosciele przed ew. bogiem i panem w sukience.

i nic mnie nie przekona ze wszystkie panny mlode w kosciele robia to bo czuja
wiare i potrzebe przysiegi przed bogiem , w 80% przypadkow to pragnienie bycie
ksiezniczkom,zaspokojeniu pragnien mamy/tesciowej/calej tej szopce.
p.

[Gość: ren 62]

brałem TYLKO ślub cywilny, no i jesteśmy razem 37 lat , tylko szkoda że tak
szybko czas biegnie :)))

[Gość: Karolina]

A dla mnie ślub kościelny jest nieważny, bo jestem niewierząca. Nie
można tak uogólniać, że liczy się tylko kościelny, bo są osoby dla
których kościół jest parodią i zajmuje sie tylko omamianiem ludzi
jak w sekcie.

[Gość: asd]

Gość portalu: Karolina napisał(a):

> kościół jest parodią i zajmuje sie tylko omamianiem ludzi
> jak w sekcie.

Jesteś w błędzie. Kościół nie jest "jak sekta" kościół JEST sektą. Sektą, której się udało. Niestety.

jaka roznica?

[Gość: fo.xy]

nie rozumiem... a co jest inaczej w kosciele? Jesli jest sie wierzacym, to mnie np. uczono, ze Bog jest miloscia i jest wszedzie - wiec co za roznica czy budynek bedzie koscielny czy USC? podpisy przy slubie koscielnym tez sie sklada - maja tam swoje ksiegi parafialne (czy jak to sie nazywa).

Ludzi nie laczy ani fakt wziecia slubu w kosciele, ani w usc, podpis tez nie (niezaleznie czy sie podpisuje w kosciele czy nie) - wg mnie raczej milosc, przyjazn i zaufanie - miejsce nie ma znaczenia.

Rozumiem, ze gdy obydwoje sa wierzacy, to moze im zalezec na slubie koscielnym - ALE: na slubie koscielnym, a nie akurat ze w kosciele - to chyba roznica?

Pytanie do wszystkich troszeczke odbiegajace moze od tematu: dlaczego czesto utozsamia sie obecnosc Boga z kosciolem?
choc to by tlumaczylo przemoc na ulicach w kraju, ktory jest podobno w 99% katolicki...



ranoma napisał:

> oczywiście zrobisz jak uważasz, ale moje zdanie jest takie, że ślub cywilny
> ludzi nie łączy...to, że mają takie same nazwiska nic dla mnie nie znaczy,
> wolałabym mieć inne nazwisko ale mieć ślub w kościele...mi też nie zależało na
> białej sukni, marszu mendelsona (czy jak to się tam pisze) i innych tego typu
> 'tradycjach', ale ja chciałam wziąć ślub w kościele dlatego, że wg to wiąże
> ludzi a nie podpis w USC:(

[Gość: seniorka]

Do Ranomy! Skąd wiesz, że ludzi po cywilnym ślubie nic nie łączy,
skoro ślubowałaś w kosciele?. ŻYJĘ 40LAT w tylko cywilnym związku i
łączy mnie więcej niż w niejednym zawartym przed Księdzem. Życie
jest piękne bez wględu na ceremoniał i związany z nim przepych.
Niektórym ta otoczka nie jest potrzebna a i tak sa dobrymi ludźmi.

[myfanawy]

> ale moje zdanie jest takie, że ślub cywilny ludzi nie łączy...

A slub koscielny nie-katolicki laczy, czy nie laczy ? :) Czy tylko "prawdziwie
polaczeni" sa wyznawny jednej wiary na calym globie ziemskim ? :)

Moim zdaniem :) nie laczy ludzi zaden _rytual_ tylko uczucie, szacunek,
przyjazn, ktorym daza sie na codzien, zrozumienie wzajemnych potrzeb,oraz dobre
i zle doswiadczenia. I mowie to z perspektywy udanego, 10-cio letniego
malzenstwa zawartego w USC :)

[hanatol]

IMHO to proste.

Podczas ślubu przysięgacie sobie coś.

Którą przysięgę chcesz złożyć?
Której chcesz dotrzymać?

[peryklejtos]

moje zdanie jest takie, że ślub cywilny
> ludzi nie łączy...

Znam przynajmniej kilka małżeństw rozwiedzionych po ślubie
kościelnym. Ja sam wziąłem z Żoną ślub cywilny, jesteśmy razem 8 lat
i dobrze nam. Jeśli ktoś daje przysięga rugiej osobie i robi to na
poważnie, to nie ma znaczenia miejsce, w którym to robi.

ja chciałam wziąć ślub w kościele dlatego, że wg to wiąże
> ludzi a nie podpis w USC:(

A ja sądziłem, że ślub kościelny to sakrament i jako taki jest
wyznaniem wiary tak jak komunia, czy bierzmowanie. Jak widać w
Polsce, bierze się ślub kościelny z wszelkich możliwych powodów
innych niż rzeczywista, głęboka wiara.

[Gość: ksjp]

Kobieto co ty piszesz!!!! ślub w kościele to sakrament, istotny i
zrozumiały tylko dla ludzi wierzących. Co to za głupota ze ten slub
wiaze barzdeij od innego, w jaki sposób. Dorośnij...

[Gość: Adrianowro]

Ale gadasz głupoty....

[Gość: jpaul8550]

G...o prawda, zwiazek jest rezultatem uczuc, dedykacji i pracy a nie szamanskich
dzialan jakiegos hipokryty

[Gość: ADZIOL]

ślub koscielny to totalna porażka . Ludzie ze sobą żyją w imię akceptacji i
miłości , jak ta się kończy to kończy się tez związek dwojga osób . ślub
kościelny tylko przedłuża rozstanie między mężem i żoną a ile kosztuje -
przecież kościół tak naprawdę ma w d.... to czy jesteśmy razem a ważne jest to
abyś chodził do kościoła , udzielał się , pracował jak osioł dla jego dobra (
buduję się już w takich miejscach gdzie stoją 3-rzy domy ) i dawał kasiorę na
czarną mafię i to tyle w tym temacie . Wierzyć nikt nikomu nie zabrania a
pośredników już społeczeństwo ma dość - szczególnie młodzi i wykształceni ( to
dlatedo zakłada się szkoły katolickie aby omamic młodych i zrobić wodę z mózgu
patrz wyższa szkoła medialna w Toruniu TEDY DZYDZYKA !!!!!!!!!!!!!!!

[Gość: kate]

Ranoma, a ja znam ksiedza, ktory by ci powiedzial ze slub w USC tez
wiaze i nie powinno sie go bagatelizowac.

Co do problemu - JAk sie na to wszystko zapatruje Twoj wybranek?
Jezeli stoi po Twojej stronie to mysle ze zwolanie narady rodzinnej i
wytlumaczenie dlaczego jest taka a nie inna decyzja pozwoli im na
zaniechanie naciskow.A kto wie, moze za rok, dwa dojdziecie do
wniosku ze slub koscielny nie jest zlym rozwiazaniem i staniecie
przed oltarzem.Wystarczy tez o tym powiedziec Rodzinie meza.A moze
tez Twoja Rodzina sie przekona ze sie mylila co do Waszego zwiazku.
NA razie jak nie jestes pewna to nie pchaj sie tam gdzie nie
chcesz.Ale to musi byc Wasza wspolna decyzja.
Pozodzenia

[Gość: qwe]

od kiedy to slub laczy?!? wazne to co w nas, sercu a nie ceremonie.
typowy polski katolicyzm na pokaz psia mac.

[Gość: gość]

Ludzi wiąże uczucie a nie przysięga w kościele. Jakie to ma znaczenie czy ślub
kościelny czy cywilny gdy dwoje ludzi się kocha?

[Gość: ale jazda]

sakramenty są dosyć póżnym wynalazkiem w kościele "powszechnym" (podobnie jak jajo wielkanocne, 3 króli, choinka, post 24 XII - zresztą nie we wszystkich krajach, nauka o transsubstancii czy wniebowzięcie "nmp" - dogmat zupełnie młody) więc nie ma sensu się przejmować oprawą organizacyjno muzyczną i do jakiej organizacji należy osoba udzielająca, jednakże małżeństwo zostało wymyślone przez Boga, przed nim zawieramy zobowiązanie i dlatego jest tak ważne i nierozerwalne.
bez tej świadomości można brać ślub co chwila w największych świątyniach największych religii i wszystko psu na budę.
Mam ślub cywilny i dokumenty na to, i nie obchodzi mnie co ludzie pomyślą, a wiem że myślą...
ps. mojej rodziny też nie było na ślubie ze wzgl. na odległość

powodzenia

[rydzyk_fizyk]

"jednakże małżeństwo zostało wymyślone przez Boga"

Ale którego? :P

[Gość: ania]

ranoma napisał:

> oczywiście zrobisz jak uważasz, ale moje zdanie jest takie, że ślub cywilny
> ludzi nie łączy...to, że mają takie same nazwiska nic dla mnie nie znaczy,
> wolałabym mieć inne nazwisko ale mieć ślub w kościele...mi też nie zależało na
> białej sukni, marszu mendelsona (czy jak to się tam pisze) i innych tego typu
> 'tradycjach', ale ja chciałam wziąć ślub w kościele dlatego, że wg to wiąże
> ludzi a nie podpis w USC:(

A co za za zacofane poglady? Nie ma slubu lepszego i gorszego! Dla wierzacych
koscielny, ale ateistow cywilny, oba jednakowo wazne i wiazace. Cywilny nie jest
tylko podpisem. P.S. Po slubie nie ma koniecznosci posiadania identycznych
nazwisk i blagam, nie wyskakuj z tekstem o feminizmie, bo najzwyczajniej w
swiecie w temacie nazwisk jest kilka opcji do wyboru. Proste.

[hanatol]

> A co za za zacofane poglady? Nie ma slubu lepszego i gorszego! Dla wierzacych
> koscielny, ale ateistow cywilny, oba jednakowo wazne i wiazace. Cywilny nie jest
> tylko podpisem.

Jednak
"ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to że Cię nie opuszczę
aż do śmierci"
trochę się różni od:
"przyrzekam, że uczynię wszystko aby nasze małżeństwo, było zgodne, szczęśliwe i
trwałe"

Co kto woli.

[Gość: tralala]

No, dokładnie. Deklaracja cywilna jest uczciwsza.

[Gość: dr-metall]

Co Ty bredzisz? My z zona mamy cywilny, moj brat ma cywilny i wg Ciebie nie
jestesmy malzenstwami?
Jezeli ktos nie czuje potrzeby uczestniczenia w szopce koscielnej, to nie
powinno sie do tego zmuszac, a jak jeszcze wie, ze rodzicow i rodziny nie bedzie
to bedzie to dramat. Slub jest dla narzeczonych, a nie dla rodziny. Tak wlasnie
wyglada polski katolicyzm - zeby sie pokazac.
Poza tym slub w USC to wydatek kilku - kilkunastokrotnie mniejszy.
Zrob jak uwazasz i nie patrz na innych. Nie daj sie wciagnac do biernego
uczestniczenia w szopce, zamiast aktywnie w jednym z najwazniejszych wydarzen w
zyciu.

[Gość: weteranka]

ślub czy to kościelny czy cywilny nie gwarantuje NIC - jestem 49
latką i 30 lat po ślubie a 5 lat temu mój najukochańszy mąż, któremu
wierzyłam nad życie wyznał mi że od dwóch lat mnie zdradza z 23
latką, było to dla mnie straszne przeżycie-totalny cios w serce,
zdradziecki i bezlitosny. Prosił abym mu wybaczyła i pozwoliła być z
sobą bo teraz wie że to ja jestem jego prawdziwą miłością. Nie
mogłam sobie z tym poradzić. Dopiero gdy wmówiłam sobie że ten który
mi przysięgał przed ołtarzem zniknął a ten z którym jestem jest
innym człowiekiem zaczęłam normalnie żyć. Moim zdaniem żadne
przysięgi nie są gwarantem niczego, tylko miłość i odpowiedzialność.

[Gość: olkkka]

żaden slub nie złaczy ludzi jak oni sami sie zwiążą :P Po cywilnym mozna sie
rozwiesc koscielny uniewaznic :P

[kol.3]

Wydaje mi się że musisz tę sprawę omówić jednak ze swoim
narzeczonym. Jeśli narzeczony jest wierzący i praktykujący, Twoja
odmowa wzięcia ślubu koscielnego i skutki z tego wynikające (w
jakiej wierze i czy w ogóle w jakiejś, będziecie wychowywać
dziecko?) musi być omówiona z nim. Można to rozwiązać tak, że oprócz
cywilnego, bierze się ślub w kościele, przy czym przysięga tylko
jedna strona - coś takiego chyba jest, sprawdź.
Osobiście znam wieloletnie małżeństwa, w których jedna strona byla
ateistą a druga gorliwie wierząca i w niczym im to nie
przeszkodziło, wymaga to tylko tolerancji i szacunku.
Dla mnie ślub cywilny jest tak samo ważny jak koscielny bo i tu i tu
się przysięga (przyrzeka) tej drugiej stronie. Cały blichtr
kościelny niewiele znaczy i jest raczej męczący.

[Gość: ja ga]

ja mam odwrotną sytuację- to mów narzeczony nawet nie chce wejsć do kościola, więc fizycznie ślub koościelny jest niemożliwy- ale wracając do Ciebie.
Myślę, że jeśli Ty jesteś zdecydowana być z nim na całe życie (blabla) tzn- jeśli go kochasz, a jemu (jemu, nie rodzinie) zależy na tym sakramencie- to zrób to dla niego. on będzie szczęśliwy, będzie mógł przystępować do komunii i od strony duchowej będzie z sobą w zgodzie. To funadamentalna potrzeba osoby wierzącej.
Dla Ciebie przecież bóg nie znaczy wiele, więc możesz ustalić z księdzem, że będzie to cywilna przysięga- bez trójcy świętej i całego tak mi dopomóż bóg.
z drugiej strony- jeśli on kocha Ciebie- to powinien zrozumieć, że niczego nie zyska, jaeśli zmusi Cie do odbębnienia szopki w kościele.
Rozumiem, że wolisz czuć się komfortowo- o ile mozliwe w takiej sytuzcji jaką opisałaś- i nie chcesz, żeby w kościele była tylko jego rodzina, a z Twojej nikt... Masz prawo wybrać i nie daj się zmusić.

ślub ślubem, a dzieci?

[Gość: M.]

Wiecie już jak będzie wychowywać dzieci? Musicie koniecznie o tym porozmawiać
teraz, bo jak się już urodzą to będzie za późno.

[hazzard]

nie planujemy dzieci, mój facet jest niepełnosprawny i posiadanie dziecka czy
dzieci jest ponad nasze siły.

[Gość: e]

Jest cos takiego jak mowisz, ja taki slub jednostronny jako niewiezacy bralem.
Troche wiecej papierkologii w kosciele ale da sie zalatwic.
Miej tylko na uwadze ze godzac sie na taki slub jako strona niewiezaca KK
narzuca ci wiele zakazow a zadnego przywileju. Np twoje dzieci musza byc
katolikami i nie masz zadnego na to wplywu (no chyba partner sie zgodzi na
ustepstwo).

[pamana]

Skoro nie czujesz potrzeby slubu koscielnego to po co ??

jelsi jestescie dorosli to podejmujcie sowje decyzje aby zadowlaaly was a nie
nie babcie czy tesciową.
bardziej skupilabym sie na "przekonaniu" swojej rodziny do ew. meza niz
wchodzeniu w tylek obcym dla siebie ludziom.

[bubster]

Nie rób nic dla świętego spokoju - to Twoje życie, nie ich.

[hazzard]

narzeczony jest praktykującym katolikiem, ale nie z typu tych, którzy co
niedziela biegają do kościoła. Uważa, że to piękna uroczystość, moment, który
pamięta się przez całe życie i dlatego optuje za ślubem kościelnym (a konkretnie
konkordatowym). Ja obawiam się całej tej szopki, po drugie niemożności
przekonania rodziny do przyszłego męża.

praktykujący nie biegający?

[Gość: R.]

praktykującym katolikiem, ale nie z typu tych, którzy co
> niedziela biegają do kościoła

Co to znaczy?

Ja na przykład jestem praktykująca ale nie biegająca. Do kościoła raczej nie
chodzę, chyba że zwiedzam zabytki. Za to chodzę na msze (ale nie biegam, po co
się niepotrzebnie pocić?) i inne ceremonie.

[Gość: starosta]

Jeśli Ty nie chcesz tego ślubu a motywacja narzeczonego jest taka
jak napisałaś, to nie zawierajcie Sakramentu Małżeństwa tylko weźcie
ślub cywilny. Albo, jeśli chcecie, pójdźcie na naprawdę dobre nauki
przedmałżeńskie, porozmawiajcie z księdzem/poczytajcie literaturę na
temat tego Sakramentu, żebyście wiedzieli po co się ludzie go
zawierają.
Zbyt dużo znam małżeństw(część już nieistniejących), które wzięły
ślub w Kościele nie bardzo wiedząc co robią i po co. Szkoda
oszukiwać siebie i Boga (zwłaczacza jeśli się w niego wierzy).
Lepiej być sobą i zawrzeć Sakrament, gdy się do niego dojrzeje.

[Gość: ateista]

Jeśli zakładasz, że bóg istnieje to i tak go nie oszukasz. Ludzie, czytajcie ze
zrozumieniem księgi na których opiera się Wasza wiara.

[myfanawy]

Z tego co piszesz wynika, ze myslisz przede wszystkim o wszystkich innych, tylko
nie o sobie - maz, rodzina sa na pierwszym miejscu a przecierz to jest TWOJ
slub i nie widze powodu, dla ktorego twoje potrzeby i obawy maja nie byc
uwzglednione. Pewnie bedzie trudno o kompromis - moze wezmiecie np. slub
koscielny (taki w ktorym jedna osoba jest wierzaca a druga nie) ale bez rodziny,
tylko przy swiadkach, moze wybranych kilku osobach ? W koncu to jest wasz dzien,
nawet jezeli jakas ciocia czy kolezanka sie obrazi.

[linn_linn]

Jesli nie chcesz slubu koscielnego, to w przyszlosci moze to byc podstawa do
jego uniewaznienia.

[Gość: ixi]

bardziej mnie niepokoi nieprzekonanie twoich rodziców do
narzeczonego, niż to w jaki sposób odbedzie się ślub,

czy znaczy to, że rodzice "uparli się" nie lubić narzeczonego,
czy rzeczywiscie mają jakieś konkretne zastrzeżenia i widzą je
bardzo wyraźnie (a ty nie)

jeśli nic się w tym względzie nie zmieni, to naprawdę jesteś w
baardzo trudnej sytuacji, bo znaczy to, że odchodzisz od swojej
rodziny (czy jak to zwał) a wchodzisz do rodziny męża (oni cię
akceptują) i w związku z tym, z nimi "musisz się związać",
czyli należałoby wziąć ten ślub koscielny (na stracie ich
zadowolić), bo przecież nie bedziecie z nimi też "zadzierać",

naprawdę sytuacja jest trudna, bo jakkolwiek zrobisz, wszyscy nie
bedą zadowoleni, niestety nie żyjemy na samotnej wyspie i pomoc
rodziny czasami jest niezbedną a dla wnuków wręcz konieczna

[hazzard]

moja rodzina nie toleruje mego faceta tylko dlatego, że jest on osobą
niepełnosprawną. Nie widzą w nim człowieka, a jedynie inwalidę. To było głównym
powodem konfliktu i mojego odejścia z domu pól roku temu. Sam konflikt to nie
przelewki typu gadanie, że to nie facet dla mnie, bo np. jest za stary, nie ma
wykształcenia, dobrej pracy etc. - a w grę wchodziła niepełnosprawność
narzeczonego, groźby pod naszym adresem, szantaż emocjonalny ze strony mamy,
dręczenie telefoniczne z wyzwiskami etc. Dodam, że ani mama ani brat nigdy nie
widzieli mojego faceta, więc nie mają żadnych podstaw, aby wypowiadać się na
jego temat czy go oceniać. Stąd też moje opory przed ceremonią ślubu
kościelnego, bez udziału mojej rodziny. Wydaje mi się, że przy ślubie cywilnym
będzie to mniej odczuwalne.

[Gość: annjen]

moim zdaniem nie powinnaś brać ślubu kościelnego, jesli nie jesteś
do tego przekonana. to jest najważniejsza przesłanka i wszystkie
inne argumenty są znacznie nizszej rangi.

[Gość: ixi]

strasznie to przykre dla ciebie ale chyba jeszcze bardziej dla
narzeczonego, że przyszli teściowie skreślili go jako człowieka :(

ale powiedz, czy oprócz twojej zrozumiałej obawy,że przeżyjesz
przykrość w związku z brakiem rodziny na ceremonii ślubnej
NAPRAWDĘ nie ma dla ciebie znaczenia przysiega małżeńska przed
Bogiem? bo to jest najbardziej istotne w ślubie kościelnym

czy sadzisz, że kompletnie nikt z twojej rodziny nie przyjdzie na
ślub? żadne kuzynki, ciotki i pociotki ani twoje przyjaciólki,
koleżanki?

[Gość: hazzard]

koleżanki czy znajomi przyjdą, ale rodzina nie. Nie mam kuzynów, jedyni
stryjowie, których znam (bo z rodziny mamy nawet nie poznałam, bo dawno temu
zerwali kontakt i nie wiem nawet, gdzie mieszkają;() mieszkają na wsi i mojego
brata gonili z widłami po śmierci babci (mamy ojca), bo myśleli, że przyjechał
po spadek. Jedyna sensowna osoba to ciotka i zarazem chrzestna, ale ostatni raz
widziałam ją jako dziecko i nie znam jej adresu zamieszkania. Chrzestny też
zniknął w dzieciństwie moim i nie znam także jego adresu. Tata nie żyje, mama
skłócona z całą jego rodziną plus ze swoją, tak więc.................;((

[Gość: ixi]

a jak przyjmuje ciebie rodzina narzeczonego?
czy czujesz, że lubią cię, akceptują?
jeśli tu jest wszystko w porządku, to mimo wszystko bardziej
zwiążesz się z rodziną przyszłego męża,
bo widać, że sama masz raczej niewielkie grono rodzinne i jeszcze na
dodatek skłócone,
tym bardziej musisz patrzeć tylko na swój punkt widzenia i
narzeczonego, mam nadzieję że omawiasz z nim ten problem?
a na ślubie (jakikolwiek on będzie) wesprą cię koleżanki (zaproś ich
więcej) ale wybrać rodzaj slubu musisz już sama, zgodnie ze swoim
sumieniem i tylko nad tym warto się skupić, reszta jest tylko
otoczką,
przecież prawdopodobnie wszyscy wiedzą,że twoja rodzinka nie
przyjdzie, więc co cię obchodzi, że "będzie widać ich brak" ?
tym ich brakiem sami sobie wystawiają świadectwo, to już nie jest
twój problem,
Ty i twój narzeczony macie być szczęśliwi na swoim własnym ślubie i
TYLKO to sie liczy a nie "kto będzie lub nie będzie"

rodzina

[titta]

Hazzard, a moze trzeba bylo go wziasc i mimo wszystko przedstawic?
(Nie jest jszcze za pozno, jak sie juz dogadacie, mozecie sie wybrac
razem z zaproszeniem. Przeciez was nie zamorduja? Mysle, ze
sprubowac zawsze warto.)
Rodzina kolezanki tez odstawila niezla histerie jak sie dowiedzieli,
ze jej chlopak jest niepelnosprawny. Wizyte przezyli. Teraz, mysla
sobie co mysla, ale toleruja i zachowuja sie w sposob cywilizowany
(przynajmniej w jego obecnosci). Czasem dla czlowieka
najstraszniejsze sa jego wyobrazenia, a zeczywistosc okazuje sie
calkiem znosna.
Wszystkiego najlepszego i powodzenia!

[lia.13]

Myślę że jesteś w błędzie. Ślub to ślub, czy taki czy inny, tak czy siak
będziesz cierpieć. Fakt jest taki, że rodzinę masz samolubną, a rezygnując ze
ślubu jeszcze bardziej ich utrzymujesz w przekonaniu, że Twój narzeczony to NIE
jest facet dla Ciebie, bo w końcu nawet sakrament Was nie połączy. Dlatego
uważam, że tym bardziej powinnaś wziąć ślub kościelny. Może wreszcie szacowna
rodzinka zrozumie, że to nie przelewki i narzeczony jest Twoim wybranym na dobre
i na złe.

[kol.3]

Bardzo ciekawa figura stylistyczna.

[drinkit]

Czy uważacie, że powinnam dla świętego spokoju przystać na
> ślub kościelny, mimo powyższych okoliczności? Bo już sama nie wiem, jak to
> rozwiązać.

Kobieto, jestes dorosła! trochę asertywności.

[Gość: agni]

Hazzard - ja też nie brałam ślubu kościelnego (tu akurat oboje nie chcieliśmy,
ale rodziny bardzo o tym marzyły). Moim argumentem, który został
poważnieptoraktowany, było to, że ja po prostu mam taki szacunek dla wiary, że
moja obecność przed ołtarzem będzie dla mnie bluźnierstwem. Nie ze wszystkim się
zgadzam, a przed ołtarzem krzywoprzysięgać nie zamierzam (bo np to, że
"przyrzekamy po katolicku wychować potomstwo" dla mnie byłoby krzywoprzysięstwem
- w obliczu wiary, którą szanuję, ale nie wyznaję.

[Gość: agni]

poważnie potraktowany, oczywiście (harce klawiatury)

Nie bierz ślubu z ultrakatolikami.

[naprawdetrzezwy]

Wyjdzie ci bokiem prędzej czy później.

(czy wyraz "oczekują" oznacza, że twój narzeczony nie wie o tym, bo
zamiast z nim, rozmawiasz z obcymi ludźmi?)

[twoj_aniol_stroz]

Tu są dwi zupełnie odrębne kwestię.
Pierwsza to Twój brak wiary i jednocześnie wiara narzeczonego.
Istnieje coś takiego jak ślub jednostronny i Ty składasz przysięgę
cywilną. Tyle, że tu powstaje jedna zasadnicza kwestia. Już teraz
powinniście porozmawiać o wychowaniu dzieci.To trzeba teraz
uzgodnić, a nie zostawiać na kiedyś. Warto, zebyście razem doszli do
jakiegoś kompromisu i poważnie potrakowali tę sprawę.
Druga sprawa to Twoja rodzina. Niezaleznie od tego, gdzie odbędzie
się ślub,tak czy siak będzie Ci bardzo przykro z powodu nieobecności
Twojej rodziny. Tak naprawdę Twój ból z tym związany jest istotny, a
nie to co sobie inni pomyślą. Przecież goście na ślubie nie mają na
czołach naklejek pt gość panny młodej, gość pana młodego. Są to
jacyś ludzie i już i nikt nie docieka którą ze stron reprezentują.
Tym naprawdę się nie przejmuj, bo wbrew pozorom to nie jest takie
widoczne.

[Gość: aga]

Tak jak już ktoś napisał istnieje coś takiego jak ślub jednostronny.
Twój przyszły mąż przysięga przed Bogiem natomiast Ty omijasz ten
fragment. Taki ślub miała moja siostra (jej mąż jest niewierzący).
Najważniejsze jest jednak to czego Wy chcecie a nie czego chce Wasza
Rodzina, bo to jest Wasz ślub i Wasze przyszłe życie.Pozdrawiam:)

[yoginka_pl]

Aniele strozu nasz
małe sprostowanko
nie ma mozliwosci wziecia slubu koscielnego jednostronnego bez
wyrazenia zgody na wychowywanie dzieci w wierze katolickiej. Takie
oswiadczenie podpisują obie strony wierzaca i niewierzaca.

Jakoś nikt nie podjął tutaj bardzo waznego wątku a mianowicie, ze
slub koscielny to SAKRAMENT. I tym nalezy kierowac sie przy
podejmowaniu decyzji o jego zawieraniu w obliczu Boga, czyli osoba
niezbyt wierzaca nie powinna tego robic bo będzie to zwykły teatrzyk
dla rodzinki, sąsiadów itd.

I jeszcze jedmo jesli hazzard jest ochrzczona moze miec problem z
ślubem jednostronnym.

[twoj_aniol_stroz]

Tak Yoginko, masz rację w kwestii zagody na wychowanie dzieci w
wierze katolickiej. Ja o tych dzieciach napisałam, ale niezbyt jasno
i dobitnie wyraziłam się. Tak, właśnie tego dotyczyły moje słowa
konieczności porozmawiania już teraz o dzieciach, ale niestety jakoś
mało konkretnie te moje słowa wyszły. :)

[joanna182-0]

jaśli nie chcesz to nikt cię do tego nie zmusi. patrz na siebie, a
nie na innych

[Gość: nurmi]

Ja też nie chcę brać ślubu kościelnego, ale jeszcze nie powiadomiłam
o tym rodzinki.... obawiam się ich reakcji, jednak uważam, że ślub
to bardzo osobista sprawa i każdy powinien go wziąć tak, jak chce.
Zobaczymy, co na to powiedzą moi rodzice, ech

[Gość: LuriTuri]

Absolutnie nie przystawaj na ślub kościelny "dla świętego spokoju".
Jeśli jesteś niewierząca, to byłoby nie w porządku. Rodzina
narzeczonego nie ma prawa nalegać. A jeśli będzie... to się zastanów.

[Gość: hazzard]

rozmawiałam z narzeczonym i raz jeszcze wyłuszczyłam mu swoje obawy i poglądy -
stwierdził, że nie zamierzał mnie do niczego zmuszać, że możemy wziąć cywilny, a
jeśli zechcę kiedyś w przyszłości, to w każdej chwili możemy wziąć kościelny etc.

[Gość: men_53]

I to chyba najlepsza opcja.
Pamietaj, że konflikty w sprawie wiary (jej braku lub np. innego
wyznania) nie kończą się na ślubie kościelnym - w tym momencie one
się dopiero zaczynają. Potem będą różnice np. w sprawach roli
religii w wychowaniu dzieci.
Podstawowe pytanie - czy będziecie umieli razem żyć znalazło
odpowiedź - maż stwierdził, że akceptuje ślub wyłącznie cywilny,
droga do koscielnego zawsze jest przecież otwarta. I ta decyzja męża
daje Wam szansę. Powodzenia. Ateista

[Gość: _omar_]

hej, ja tez bede mial obawy przed slubem kosielnym wlasnie w tego
powodu, ze nie jestem praktykujacym katolikiem, alebo powiem wprost -
nie wierze w instytuje kosciola, uwazam ze ksieza to cwaniaki itp,
ale ze swoja kobieta jestem juz ponad 4,5 i coraz czesciej
rozmawiamy o przyszlosci. Ona praktykuje, chodzi do kosciola wiec
jej poglady w tej sprawie sa inne niz moje. To jej bardziej zalezy
na tej calej otoczce itp. Ale powiedzialem, ze jesli za jakis czas
dojrzejemy do tego, aby ze soba zamieszkac to jestem w stanie wziac
slub koscielny dla niej, nie dla wiary, nie dlatego ze rodzina tak
kaze, bo ksiadz powiedzial tylko dlatego ze chce zeby byla ze mna
szczesliwa a jesli moge ja uszczesliwic poprzec biala suknie to
prosze bardzo , dla mnie zaden problem. Staram sie jednak pamietac o
jednym, mianowicie sa pary ktore cale zycie zyja na tzw "kocia lape"
i bedac szczesliwymi dozywaja sadnej starosci, a sa tez tacy ktory
rowodza sie niedlugo po slubie...decyzja nalezy do Ciebie, ale
przemysl czy brak rodziny (na slubie) jest wazniejszy od szczescia
partnera? Moja cala rodzina to rodzie i siostra oraz wielu wujkow
iotek itp z ktorymi nie rozmawiam... Pozdrawiam serdecznie zyczac
wlasciwego wyboru :)

[gryzikiszka]

No tak, weźmiesz ślub dla niej. A jak będziesz się czuł, idąc np. do spowiedzi? Co z przysięgą małżeńską podczas ślubu? Ja również nie chodzę do kościoła i nie zgadzam się z wieloma sprawami (np. antykoncepcja). Z jednej strony chciałabym wziąć ślub ze względu na narzeczonego, ale z drugiej nie wyobrażam sobie kłamania podczas spowiedzi i ślubu (a przystąpienie nieszczere do sakramentu jest kłamstwem)...

slubu jednostronny

[yoginka_pl]

slubu jednostronny jest dla osób spoza wiary katolickiej. Hazzard
pisze ze słabo wierzy to znaczy ze była ochrzczona pewnie była u
Komunii i Bierzmowania. Mogą być trudności z otrzymaniem takiego
ślubu. No chyba ze skłamie ze jest nie ochrzczona, ale to nie jest
najmadrzejsze wyjscie z sytuacji.

Jej facet tez nie jest mocno wierzacy więc mysle, ze nie będzie
problemów typu zycie w grzechu bo bez slubu koscielnego.

[hazzard]

byłam ochrzczona, natomiast nie przystąpiłam do komunii - jednak to nie jest
problem, bo zawsze można przystąpić po odpowiednich przygotowaniach - ale nie
czuję takiej potrzeby ani wewnętrznego przymusu, a jak wspomniałam, całość
przygotować i sam ślub kościelny to byłby dla mnie przymus...

[gryzikiszka]

yoginka_pl napisała:

> slubu jednostronny jest dla osób spoza wiary katolickiej. Hazzard
> pisze ze słabo wierzy to znaczy ze była ochrzczona pewnie była u
> Komunii i Bierzmowania. Mogą być trudności z otrzymaniem takiego
> ślubu. No chyba ze skłamie ze jest nie ochrzczona, ale to nie jest
> najmadrzejsze wyjscie z sytuacji.

Trzeba by raczej wystąpić z kościoła. Nie jest to wszystko takie proste: trzeba nie być katolikiem (formalnie), strona wierząca musi dostać dyspensę, niewierząca zgodzić się na katolickie wychowanie dzieci. No i podobno na ogół taki ślub bierze się bez mszy, więc dla tych, którym chodziło o "oprawę" - klapa:)

[yoginka_pl]

a Chrystus mówił bądzcie jak dzieci, przychodzcie do mnie jak dzieci
prosto, bezposrednio bez zbednych komplikacji a tu proszę bardzo
dyspensa, zgoda na katolickie wychowanie dzieci, z masz bez mszy...

Czy mozemy przychodzić do Boga jak dzieci....

[gryzikiszka]

yoginka_pl napisała:


> Czy mozemy przychodzić do Boga jak dzieci....

Do Boga tak, do kościoła- nie:)

[odzim22]

Szwagier i moja siostra brali taki jednostronny ślub i była msza. On
był ochrzczony itd. ale zadeklarował że nie wierzy, później kupa
podań i papierków do wypełnienia oraz spotkanie z biskupem, poczas
którego trzeba wysłuchać pare gorzkich 'przepowiedni' co do
przyszłośći Waszego małżeństwa.
Nie znam szczegółów ale tak to wyglądało w praktyce.

Link dla ciekawskich:
www.ekumenizm.pl/article.php?story=20071116200504963

[sawant5]

Brałam taki ślub - co prawda 16 lat temu, więc może coś się zmieniło
(choć Kościół się nie zmienia tak szybko przecież) - i nie było
żadnych kłopotów ani formalności. Poszliśmy do proboszcza,
powiedziałam, że straciłam wiarę i w związku z tym nie mogę wziąć
ślubu kościelnego, a narzeczony chciał. Od niego chcieli matury z
religii czy czegoś w tym stylu (to zamiast kursu przedmałżeńskiego),
ode mnie nie chcieli nic (choć ja też taką maturę posiadam), tylko
oświadczenia, że nie będę utrudniać mężowi praktyk religijnych i
wychowywania dzieci po katolicku (oświadczyłam). I to koniec.
Żadnych spotkań i papierków (ale może różne parafie mają różne
obyczaje i systemy zniechęcania do - zawsze można poszukać innej). O
zgodę na udzielenie takiego ślubu proboszcz musi poprosić biskupa
(on, nie biorący). Mszy tzw. pełnej rzeczywiście nie ma i byc nie
może, jest taka skrótowa wersja, czytanie, kazanie, komunia itp.,
wprawne oko dostrzeże różnice, ale niewprawne - niekoniecznie (co
widać na forum ;), jedna strona (ta!) nie wypowiada formuły "Tak mi
dopomóż Bóg" i nie bierze komunii oczywiście (niewprawne
oko...itd.). Najgorsza jest sprawa z rodziną (u mojego męża np.
zebrali się na naradę i uradzili, że to dla niego niekorzystne, bo
jakby co, to drugi raz ja mogłabym wziąć taki kościelny, a on już
nie! serio!).
Ja nie żałuję, mąż póki co - chyba też :) Więc rób co możesz, a nie
rób tego czego nie powinnaś. I będzie dobrze!

[Gość: m.]

no jesli nie wierzę w spowiedź etc. to wali nmnie, czy powiem prawdę
podczas spowiedzi, czy też wezmę komunię bez spowiedzi. przecież to
(ślub, komunia) jest wtedy teatr dla rodzinki. proste. kupa osób w
ten właśnie sposób odbębnia swoje bycie katolikami i wszyscy sa
zadowoleni, czarni bo statystyka jest great (99,99% polaków to
katolicy, cieszmy się i radujmy i na tacę dawajmy), rodzice bo
sasiedzi sie nie moga przypiąć że nie potrafili wychować na
katolika, a to, że pije, bije, i ma na zwisie to nieważne.

[Gość: ania]

moim zdaniem powinnas sie mocno sama zastanowic czego ty tak
naprawde chcesz....jesli czujesz ze nie potzrbujesz tego i w zaden
sposób nie przyniesie ci to sczescia....to nie rob czegios na
siłe....ALE jesli masz narzeczonego który jest praktykujacym
katolikiem i dla niego jest to wazny przełom w zyciu....to sie
poprostu poswięć jesli go kochasz.....Bo miłośc to
poświecenie...POdobno jest slub w którym tylko jedna z osob zawiera
przed Bogiem sakrament małżenski, druga natomiast uczesniczy w tej
ceremoni tylko po wypowiedzeniu przysięgi nie konczy słowami..."W
imie Ojca i syna i Ducha Swietago AMEN...""...wiec moze to jest
wyjscie z tej sytuacji...:):)
pozdrawiam

jeśli...

[Gość: watchman]

nie chcesz to nie bierz.

[Gość: svb]

życzę Ci byś już do końca życia miała tylko takie problemy w
małżeństwie i w ogóle w życiu; ale tak poważnie, zbieraj siły na
ważne sprawy a nie trać czasu na mniej istotne

[Gość: delargo]

Nie chcesz brac slubu koscielnego: Nie bierzesz; nie oszukuj siebie i
instytytcji KK

[malenstwo123]

a ja miałam cywilny i slub koscielny jednostronny. Ja mówiłam
fragment przysięgi kościelnej. Nie klęczałam, nie przyjmowałam
komuni. Wszystko zostało dobrze odebrane przez znajomych i rodzinę.
Ksiądz był bardzo w porządku. Wszystko przebiegło lepiej niż
myślałam a się bałam, że będą mnie chcieli na stosie spalić.

Ja wiedziałam, że nie przysięgnę w kościele bo nie wierzę w Trójcę.
Byłoby to wbrew mojej woli i byłaby ta przysięga nieważna. W Boga
wierzę ale nie w Trójcę. Nie jestem związana z religią, nic nie
praktykuję choć czasem "rozmawiam"z Bogiem bo podświadomie w niego
wierzę. Ale nie czuję się katoliczką pomimo, że byłam ochszczona
jako niemowle. Z komuni świadomie jako 8 letnie dziecko
zrezygnowałam, na religię nie chodziłam. O Bibli, Bogu wiem więcej
niż mój mąż, który twierdzi, że jest wierzący. Ale zgodziłam się na
dwa śluby bo mu bardzo zależało, nie robił mi problemów. Cieszył
się, że się zgadzam. Cywilny był dla mnie (i dla niego - bo wg prawa
stalismy się męzem i żoną), a kościelny dla niego.

Najlepsze jak na spisywaniu papierków przed ślubem oboje
powiedzieliśmy księdzu, że jesteśmy za antykoncepcją :) Zabrakło mu
argumentów i w sumie nic więcej nie powiedział.
Wszystko poszło, ładnie sprawnie i nawet podobał mi się nasz ślub
kościelny. W sumie mąż tylko raz klęczał tzn przy komuni ja w tym
czasie siedziałam (w sumie dobrze bo przy mojej sukni normanie
byłoby to prawie nie wykonalne hihi)

jesteśmy szczęśliwi, że jesteśmy razem a śluby wyszły jak z bajki.
Cywilny był godz przed kościelnym. Zadowoleni jesteśmy z naszej
decyzji bo znależliśmy "złoty środek". Każdy dał coś z siebie, coś
poświęcił i coś zyskał. Nie można robić nic wbrew sobie bo przed
ślubem może okazać się że nie jesteśmy jednak złożyć szczerej
przysięgi i co wtedy? uciec????

polecam formę ślubu jednostronnego... w sumie przyrzekłam, że nie
będę przeszkadzać w wychowywaniu w wierze katolickiej...ale
podjęliśmy decyzję, że dziecko bedzie chszczone w wieku kiedy samo
zdecyduje co chce. Taki 5-6 latek to już bystra istota i może już
troche o sobie decydować. Tak było w rodzinie męża, w sumie oboje
wierzący. Aż miło było patrzeć jak mała przęzywała, że idzie do
chsztu. I okazało się że podczas uroczystości 5 latka nie była
najstarsza bo było tez 7 letnie dziecko, 3 letne i jeden niemowlak :)

wszystko jest do dogadania jeśli tylko chcecie ze sobą rozmawiać i
siebie słuchać... :)

Kto bierze ten ślub?

[katgraf]

Zadam Ci tylko jedno pytanie. Kto bierze ślub rodzina czy może Ty i
Twój narzeczony.
Ja byłem w takiej samej sytuacji i nie przejmowałem się rodziną.
Uzgodnij szcegóły z narzeczonym i koniec tematu. Jeśli będzie
nalegał bo tak chce jego rodzina to dobrze Ci życząc
doradzam ''ewakuację''.

[odzim22]

Jeżeli przyszły mąż byłby skory pójść tylko do cywilnego ja bym z
nim o tym porozmawiał, jednak jeżeli będziesz naciskana na kościelny
możesz pójść na ugodę i wziąć go jako ateistka. Bedziesz musiała
przebrnąć przez kościelną biurokrację i wizyty w parafialnych
kancelariach ale myślę, że sie opłaci.
Ja poszedłem na łatwiznę i wziąłem ślub kościelny teoretycznie jako
katolik, mimo że jestem ateistą gdyż załatwianie tego wszystkiego
kosztowałoby mnie za dużo czasu i pieniędzy - nie mieszkam w Polsce.
Po wszystkim czułem się trochę niekomfortowo ze swoim komformizmem,
także nie polecam tej opcji.

[alex-alexander]

hazzard napisała:

> Narzeczony i jego rodzina oczekują, że nasz ślub odbędzie się w
tradycji katolickiej NIE PODDAWAJ SIE, BO SIE ZESZMACISZ WOBEC
WLASNEGO CHARAKTERU. OPERETKOWE SLUBY W KOSCIELE TO PRZEZYTEK.

wszystkiego dobrego

[yoginka_pl]

hazzard
zyczę Wam wszystkiego dobrego w małżeństwie bez względu na to czy
będzie zawarte w kościele czy USC. I życzę z całego serca, aby na
ślubie tym były Wasze rodziny w komplecie i cieszyły się Waszym
szczęściem.

[usmiecham-sie]

Ja tez nie chce brac slubu koscielnego. I, przepraszam moze za zbytnia pewnosc siebie, ale nic mnie nie obchodzi to, że ktos tego ode mnie czekuje. To jest moje zycie, moj zwiazek.

Mam bardzo zle doswiadczenia z malzenstwem. Moi rodzice sie rozwiedli, mieszkalam na dwa domy, mimo że oboje byli i są najwspanialsi na swiecie i nie wyobrazam sobie, ze moglabym miec innych, chociaz widze, jak sie fatalnie dobrali: dwaj obcy ludzie. Moj tata bral slub 5 razy. Wiekszosc moich znajomych ma rodzicow po rozwodach. Chce miec dzieci, nawet kilkoro, ale nie chce slubu. Nie chce brac slubu, bo nie chce brac rozwodu. Zbyt bardzo sie boje i obawiam, ze nie wyjdzie po slubie, ze to jest za duzy przymus. To tak w wielkim skrocie, na tlumaczenie mojego punktu widzenia na temat slubu trzeba by poswiecic mi kilka godzin :)

weź ślub mieszany

[moni_v]

On w obrządku katolickim, ty jako ateistka. Co to za problem?lepiej tak, niż
hipokryzja, jaką odstawiają miliony ludzi, dla których ślub w kościele jest
pierwszą wizytą w nim od czasów bierzmowania. I zapewne ostatnią, aż do dnia
chrztu.
Będzie troche inaczej, ale praktycznie niezauważalnie.

[Gość: Matylda_abc]

Oboje jesteście niepraktykujący (nie ma czegoś takiego
jak "praktykujący, ale nie z tych co w kazda niedzielę bywają w
kościele"). Do tego wykluczacie posiadanie dzieci, więc slub i tak
byłby nieważny. Wynika z tego, że on chce go brac tylko dla ładnej
ceremonii.
Dajcie sobie spokój i weźcie ślub cywilny. Nie róbcie kpin z wiary i
sakramentu, który dla wielu ludzi jest świętością.

[zdr1]

Przede wszystkim powinnaś porozmawiać o tym z narzeczonym a nie szlajać sie po
forach. Na miejscu twojego narzeczonego zresztą to kopnął bym cię w tyłek zanim
nie będzie za poźno

[hazzard]

och, gdyby nikt nie szlajał się po forach, to w ogóle nie istniałyby w necie i
nie byłyby potrzebne, czyż nie? Sama jakoś dziwnym trafem też szlajasz się po
forach. Czyżby zagorzała obrończyni idei ślubów kościelnych?

[Gość: Ewcia]

Ja uważam że powinnaś zrobić tak jak uważasz ! Ja wzięłam ślub cywilny z moim
mężem i jesteśmy szczęśliwi. Nie uważam że ślub cywilny nie łączy jak ludzie się
kochają nic im nie jest potrzebne... a jak ktoś nie bierze ślubu kościelnego z
przekonaniem to po co ... ? Życzę Ci powodzenia :)