nie chcę karmić naturalnie - długie

[judtytkat]

Witam, czekam na moje drugie maleństwo. Termin mam na 20 sierpnia. Córcia ma
już 2,5 roku. Niestety jestem przerażona tematem karmienia naturalnego. 2,5
roku temu, pomimo iż byłam zwolenniczką karmienia naturalnego, przeżyłam
koszmar. Od początku - już w szpitalu zatory za zatorami, po powrocie do domu
kilkakrotnie miałam gorączkę, kolejne zapchane kanaliki. Kiedy córeczka
zasypiała, ja zamiast odpocząć, uprawiałam sadystyczne zabiegi (wg instrukcji
położnych) na swoich piersiach (ręczne ściąganie mleka, laktatory ręczne i
wypożyczane elektryczne, okłady z ciepłych ziemniaków i lodowatych rozbitych
liści kapusty, a także gorące prysznice). Ciągle było nie tak. Po trzech
tygodniach walki przybyła z pomocą położna z przychodni i odprawiała kolejne
sadystyczne zabiegi - zagryzałam zęby, starałam się wytrzymać ten ból. Mleko
było wszędzie - na podłodze, na ścianach, suficie, ale niestety zapchany
kanalik nie puścił, a ja z gorączką 41 stopni i trzytygodniowym maleństwem
trafiłam do szpitala na oddział septyczny. Tam dostałam antybiotyki (Małą
nadal karmiłam - dziś wydaje mi się to bardzo dziwne), oksytocynę do nosa,
naświetlanie lampami i te cholerne masaże piersi. Długo miałam ślady i
zgrubienia na piersiach. Nadal ufałam położnym i lekarzom, że należy karmić
TYLKO NATURALNIE, że KAŻDA KOBIETA MOŻE KARMIĆ NATURALNIE. Byłam naiwna i
dalej ufałam lekarzom tym ze szpitala i z przychodni. W międzyczasie okazało
się, że Mała ma skazę białkową, z każdym dniem coraz barzdiej czerwoną buźkę
i krostki (na szczęście już z tego wyrosła). Pediatra (wiedziała, jakie
miałam problemy z piersiami) zamiast doradzić przestawienie Małej na mleko
sztuczne dla alergików, zaleciła jedzenie gotowanego ryżu, ewentualnie
gotowanych jabłek i tyle. Ciekawa jestem na ile zdrowe jest mleko matki,
kiedy ta stosuje tak radykalną diete. Ja naiwna znów dałam się przekonać. Po
kolenym miesiącu zatkał mi się kanalik mleczny gdzieś na wysokości dekoltu
(wcześniej nie pomyślałabym, że tak wysoko też są kanaliki). Chirurg doradził
nacęcie piersi, udało mi się go przekonać, żebyśmy spróbowali podobnie jak
poprzednim razem wyleczyć pierś antybiotykami i masażami. Poskutkowało - na
trzy tygodnie. Mała została przestawiona na butelkę. Po trzech tygodniach
nawrót zapalenia w tym samym miejscu i już wtedy nie uciekłam przed nacięciem
i założeniem sączka. Przeżyłam najstraszniejszy w moim zyciu ból. Tydzień
czasu chodziłam na zmianę optrunku i kontrolę - o kosztach nie będę się
rozwodzić. Ponadto już zawsze muszę być pod stałą (raz na pół roku) kontrolą
Specjalisty Chorób Sutka. KARMIENIE NATURALNE pozbawiło mnie radości z
posiadania zdrowego, upragnionego dziecka. Ponosiłam klęskę za klęską, tylko
dlatego, że całe otoczenie wywarło na mnie taką presję. Tym razem nie chcę
by podobne problemy zabrały mi radość pierwszych miesięcy po porodzie
drugiego Maleństwa. Proszę poradźcie co mam robić. Chciałabym, żeby dziecko
mogło wypić tą pierwszą partię mleka - siarę, ale później może już po
tygodniu chciałabym przejść na butelkę. Czy na wstrzymanie laktacji działają
tylko środki farmakologiczne (poprzednim razem łykałam Bromergon, ale po nim
prawie mdlałam)? Są na tm forum mamy, które swoje dzieci karmiły od samego
początku butelką?
Pozdrawiam serdecznie

[misiaczek85]

bardzo Ci współczuję.
pewnie Cię nie pocieszę, ale ja karmiłam mojego synka 3 tygodnie. problemów z
karmieniem wielkich nie miałam, ale nie mogłam już wytrzymać, kiedy to
praktycznie dziecko godzinami wisiało mi przy piersi i się nie najadało, bo
pokarm był jałowy...

przeszliśmy na butlę i wcale tego nie żałuję. wiem ile dziecko zje, wiem że nie
jest głodne i rośnie zdrowo.
no i moje zdrowie psychiczne chyba też jest ważne? po co dziecku mama, która
sobie nie radzi i ma depresję?

pozdrawiam Cię i życzę wszystkiego dobrego!

[sabko]

Hej ja miałam również problemy z karmieniem pierwszego dziecka. U nas przyczyna
była taka, że mała po porodzie trafiła na OIOM a ja chyba przez stres straciłam
pokarm. Na szczęście ani ja nie byłam tak nastawiona na karmienie naturalne ani
w moim otoczeniu (oprócz kilku lekarzy z którymi szybko zerwałam kontakt) nie ma
terrorystów laktacyjnych :-)
Małą już po 2 tygodniach była wyłącznie na mleczku modyfikowanym i ja jetem z
tej decyzji bardzo zadowolona. Mała ma już 2 latka i jest bardzo zdrową i
odporną na wszelkie choróbska dziewczynką.
Od początku jadła regularnie i już od 3 miesiąca pięknie przesypiała noce a ja
byłam zadowolona i wypoczęta.
Mieszankę i butelkę wody można zabrać i podać wszędzie więc nie było problemów z
wyjściem do sklepu, parku czy nawet dalszymi wyjazdami np w góry.
Również tatuś czy babcia mogli czasem podać butlę gdy chciałam się spotkać z
przyjaciółkami albo po prostu troszkę odpocząć, choć najbardziej lubiłam to
jednak robić sama :-)
Za miesiąc urodzę drugiego maluszka i tym wcale nie jestem do końca przekonana
że chcę karmić piersią nawet jeśli pokarmi będzie.
Myślę, że po 1-2 tygodniach również i tym razem przejdę na mleczko modyfikowane.
Pozdrawiam

[goslawa_c]

Współczuję :(, domyślam się co przeżywałaś, bo ja też miałam do czynienia z
terrorem laktacyjnym, jednak się nie ugięłam i wybrałam lepsze wyjście, zarówno
dla dziecka (które się nie najadało, i wisiało mi całymi dniami i nocami na
piersi) i dla mnie oczywiście również. Ja też karmiłam prawie 2 miesiące, ale
jeśli chodzi o laktację, to zastosowałam taki sposób, że nie odciągałam pokarmu
aż do momentu jak mnie piersi bolały, ale to tylko do poczucia ulgi. Trwało to
może z tydzień i laktacja sama zanikła, może to też dlatego, że już pod koniec
miałam mało pokarmu, tak mało, że żeby nakarmić małego to musiałabym czekać cały
dzień bo pod wieczór coś się zebrało. Uważam, że dziecku potrzebna jest
zadowolona mama, bez depresji, ja spotkałam fajne położne, które stwierdziły, że
jak się nie da to się nie da i mam się tym nie martwić i przejść na butelkę i
nie męczyć również dziecka. Niemałą rolę odegrała moja rodzina i mąż, którzy
byli dla mnie ogromnym wsparciem, szczególnie w chwilach kiedy to czułam ogromne
poczucie winy, że jestem "wyrodną matką". Dziś moje dziecko ma skończone 9
miesięcy i chorowało tylko 1 raz - na trzydniówkę, a takto nie mogę narzekać.
Tak więc nie jest to norma, że dziecko karmione butelką nie ma odporności, dużo
chodzimy z małym na spacery i rośnie nam zdrowo. A przede wszystkim jesteśmy
wszyscy szczęśliwi. :)Już nie wspomnę o drakońskiej diecie brr, ja już prawie
nic nie jadłam a dziecko jak miało kolki tak miało, na butelce również, więc nie
żałuję, bo nie przypłaciłam tego zdrowiem, a do swojej wagi wróciłam. Pozdrawiam
i życzę wytrwałości w podjętej decyzji. Decyzja matki jest najlepsza dla dziecka. :)

[spa746]

Mam 5,5 miesiecznego synka ktorego od poczatku karmię piersia. to moje drogie
dziecko. Przy córce miałam przkre doświadczenie z karmieniem piersią, tez
miesiacami je leczyłam i mialam przez to depresję. Teraz chciałam swiadomie
cieszyc sie macierzyństwem.
Na poczatku czułam sie okropnie, ze nie karmie synka piersią. W szpitalu byłam
tarktowana jak mam gorszej kategorii. polożne okropnie sie domnie odnosiły.
Dostałam Bromergon. Okropnie się po nim czułam. Chwilami chodziłam "po
scianach" ale dała radę i wytzrymałam 2 tyg. w przychodni nikt nie traktuje
mnie gorzej, zresztą nawet położna środowiskowa tez była bardzo miła. Tylko
pobyt w szpitalu wspominam jako koszmar...........
Ważniejsze jest abyś była w stanie zajmowac się dzieckiem i cieszyc
macierzyństwem

pomyłka-synka karmie butelką nie piersia

[spa746]

do misiaczek85

[elsy]

sorry, ale nie ma czegoś takiego jak jałowy pokarm matki, kto Ci coś takiego
wmówił????? to norma, że takie maluchy po prostu wiszą na cycku, tylko
nieliczne przypadki budzą się do karmienia co 3 godziny, ale i to ma swój
koniec po jakimś czasie i tak dzieje się zazwyczaj do 4 miesiąca życia, kiedy
to dziecko samo sobie zaczyna robić dłuższe przerwy

[misiaczek85]

wiesz, no nie będę się z Tobą kłócić, ale wybacz - Ty w moich cyckach nie
siedziałaś więc nie krytykuj, ok?
Najważniejsze, że Ty jesteś zapewne wspaniałą matką, która wykarmiła całą
gormadkę dzieci!

Nie wszystkie kobiety mają tę przyjemność by karmić swoje dziecko naturalnym
pokarmem.

A co do jałowości pokarmu... może ŹLE się wyraziłam. Nie będę się tłumaczyć, bo
to moja osobista sprawa, ale niestety, tuż po porodzie (ciąża zagrożona,
zakończona miesiąc wcześniej cięciem) miałam niemało stresów. Było bezpośrednie
zagrożenie dla mnie, a przede wszystkim dla Jaśka. I w szpitalu też długo
leżał, na patologii i intensywnej terapii noworodka.

Nie wiesz - to się nie wymądrzaj!

Pozdrawiam.

[miecia28]

Witam, karmiłam synka miesiąc z wielkim bólem, ponieważ miał kolki wszyscy oczywiście tak jak u ciebie wywierali na mnie presje. W momencie kiedy jadłam już tylko rosół i słabo zaczęło mi się robic z glodu, a mały był cały czas dalej głodny i coraz bardziej płakał postanowiłam zmienić mleko na sztuczne, które przepisał mi pediatra. Początkowo czułam sie winna bo wokoło oczywiście padały pytania, dlaczego się tak szybko poddałam, ale cieszę sie ze mam juz z głowy. Ja jestem syta i pełna sił mały też jest najedzony i w ogóle ogólnie jesteśmy spokojniejsi. Jeżeli mogę ci cos poradzić na własnym przykladzie to w szpitalu miałam nawał w ogole nie narzekałam na brak pokarmu jak małego odostawiłam to jeszcze przez okolo tydzien ściagałam pokarm laktatorem ale tak żeby piersi nie pełne ale jak najmniej moglam i po jakis czasie pokarmu było coraz mniej az zaniknął całkowicie. Tak było u mnie, ale znam koleżanki, które musiały brać jakieś tabletki które przepisał im ginekolog więc zależy od organizmu. Pozdrawiam i trzymam kciuki.

[zuzalus]

Ja karmiłam 6 miesięcy i teraz mogę stwierdzić że to był terror bo wiele razy
biłam się z myślami (dziecko non stop pzy piersi a ja nie wiem czy głodne czy
nie) to zawsze ktoś wzbudzał we mnie wyrzuty sumienia. Ale nieważna było
mineło. Co do wstrzymania laktacji to ja polecam napar z szałwii- dość mocny do
trzech razy dziennie, no i jesli piersi są nabrzmiałe to ściągnąć ale tylko do
uczucia ulgi- po tygodniu miałam spokój ale przez pierwsze dwie noce z bólu nie
mogłam się przekręcić na bok. Zapalenia nie miałam i polecam szałwię a o lekach
słyszałam różnych ale mój ginekolog odradzał (jedynie w ostateczności) bo mają
zbyt wiele skutków ubocznych. Doskonale Cie rozumiem i uważam że każda Mam
powinna podjąć sama decyzję jak chce karmić a ten terror który się teraz
uprawia top jakaś masakra i powód większości depresji poporodowych kobiet-
takie moje zdanie.
Życzę powodzenia
Ola

[katerina1]

Witam, ja moją pierwszą córkę karmiłam tylko butelką (nigdy nie dała przystawić się do piersi). Po długim porodzie była bardzo słaba i cały czas spała, nie miała siły ciągnąć mleka z piersi. W szpitalu karmili ją na początku sondą a potem butelką. Mnie kazali ją cały czas przystawiać. Efekt tego był taki, że około 5 doby miałam nawał pokarmu a dziecko w ogóle nie chciało jeść. Ból - nie do opisania!! Przyszła do domu położna, i to ona jako pierwsza powiedziała że mam przestać przystawiać dziecko, że córka już nie będzie jadła z piersi. Piersi kazała rozmasować. Po kilku dniach płaczu z bólu, wszystko zaczęło wracać do normy. Tak więc moja pierwsza córka nigdy nie dostała mojego mleka. Obecnie ma 5,5 lat. Choruje nie bardziej niż inne dzieci.
Do końca życia nie zapomnę tego, jak byłam napiętnowana przez bliskich i lekarzy z powodu tego, że nie karmiłam.

Wszystko wróciło podczas drugiej ciąży! Te komentarze: Ale teraz to MUSISZ karmić!! Trzeba próbować do skutku!! Ale, pare lat juz minęło i teraz poradziłam sobie z tym lepiej. Druga córka zaczęła jeść zaraz po porodzie. Karmiłam ją przez 3,5 miesiąca, ponieważ była głodna zaczęłam ją dokarmiać nie zważając na uwagi otoczenia. Co muszę przyznać, to że karmienie piersią pomogło małej przetrwać zimowe infekcje przynoszone przez starszą córkę z przedszkola. Obeszło się bez antybiotyku.
Moje piersi znacznie gorzej zniosły karmienie i odstawienie. Na początku znowu nawał pokarmu, poranione brodawki, a teraz po odstawieniu borykam się jeszcze z zastojami, ale mam nadzieję że obejdzie się bez interwencji chirurga.

Podsumowując: z każdym dzieckiem jest inaczej! Nie martw się na zapas, ja robiłam to co podpwiadał mi instynkt. Nieszczęśliwa i chora matka, to na pewno nie jest nic dobrego dla dziecka! Presję otoczenia udało mi się tym razem znieść znacznie lepiej. Po prostu przestałam się tym kompletnie przejmować!!! Robiłam to co JA uważałam za słuszne.

pozdrawiam i... nie dajmy się zwariować!!

[emwu55]

a u nas było tak. Ciąża bez większych problemów nie licząc stresu z powodu
zwolnienia z pracy po urodzeniu syna, śmierci papieża którą bardo przeżyłam,
śmierciu ulubionego psa na moich oczach. Poród bez większych problemów - można
powiedzięc normallnie jak u większości z nas - długo i boleśnie. Karmić ,
karmić karmić to było moje marzenie. Pierwsza doba - synu śpi, druga doba synu
wyje - dostał 200 ml mleka butelką i wypił na raz ( teraz ma 21 m-cy i nie
wypił nigdy powtórnie takiej iliści), trzecia doba - do domu i komentarz
lekarza - nie chcę słyszeć o sztucznym karmieniu nie po to ma pani piersi.
Dodam, że szpital zajął drugie miejsce w tegorocznej edycji rodzić po ludzku.
Przystawiałam małego do piersi 4 m-ce nie wiem po co bo nic w nich nie było. Od
początku ciągnął butlę z mieszanką. Bardzo mi jest przykro, że nie karmiłam go
naturalnie bo bardzo tego chciałam. Może za bardzo... Nie daje mi to spokoju
cały czas. Przy każdej okazji wyrzucam sobie, że jestem złą matką. A mały -
generalnie niejadek, ale żywy żwawy uśmiechnięty i jak na razie największą
naszą choroba był katar i kaszel może ze trzy razy. Ale jeżelimoje karmienie
miałoby wyglądać jak u Ciebie to proawdopodobnie butelka byłaby "miłością
mojego życia". Trzymajcie się pozdrawiamy

[tres_chic]

Ja rowniez przezywalam koszmar z karmieniem piersia. U mnie tez zaczelo sie juz
w szpitalu. Mialam bardzo duzo pokarmu ale wciagniete brodawki. Tragedia...
Mleko lecialo bez ssania a corcia i tak nie potrafila zlapac brodawki.
Przychodzili do mnie rechabilitanci, probowali wyciagnac brodawki (ja sama
robilam podczas ciazy cwiczenia) ale nic nie pomagalo. Meczylysmy sie tak 4
tygodnie i bez zadnych wyrzutow sumienia przestalam karmic. Wcale nie uwazam ze
kobieta musi karmic piersia. Wiem juz ze przy nastepnym dzidziusiu nie bede
nawet zaczynac karmienia piersia. Zrobilam sobie operacje plastyczna wyciagania
brodawek i karmienie juz nigdy nie bedzie mozliwe.

[ewcia1980]

witaj.
naprawde Ci współczuje. to co piszesz to dla mnie jakis horror.
moja córka ma prawie pół roku i piersia karmiona była naprawde krótko.
dla mnie ta forma karmienia była ogromnie frustrujaca i nie mogłam sobie z nia
poradzic.

gdy wspominała o karmieniu mlekiem modyfikowanym tez wszedzie słyszałam, ze co
ja wyprawiam, ze robie krzywde dziecku, ze przez to dziecko bedzie sie zle
rozwijac. zreszta sama wiesz, jak wyglada terror laktacyjne :)

a z perspektywy czasu widze, ze przejscie na "butle" było dobra decyzja.
córka jest zdrowa i pogodna. rozwija sie bardzo dobrze.
i w tej chwili nie mam ani odrobiny poczucia winy.
po prostu nie kazdy jest stworzony do karmienia piersia ... i tyle.
pozdrawiam
trzymaj sie ciepło
Ewelina

[bemm1]

hej
ciesze sie ze sa wogole takie mamy!!! nie martw sie... pierwszego synka
dokarmialam prawie przez dwa miesiace po czym zrozygnowalam z piersi... dzis ma
2,5 roku i jest zdrowym bez alergii chlopcem, ktory nawet za bardzo nie
choruje... w przeciwienstwie do niektorych dzieci karmionych piersia... znam
takie wlasnie biedactwa.. alergie jedna po drugiej, chorowite...oczywiscie nie
wszystkie, nie uogolniam... teraz mam 2 tygodniowego malucha w domu.. walcze z
piersia i dokarmianiem ale juz sie tak nie stresuje... wiem ze jak sie nie uda
to krzywdy tez nie zrobie mojemu dziecku karmiac je sztucznym mlekiem... poza
tym dzisiaj sa juz takie mieszanki, ze mozna nawet sobie i dziecku ulzyc( np
alergie.. (nie wyobrazam sobie siebie nie jedzacej nic!!!a dziecko cierpi bo
zjadlam ciasteczko zawierajace cos...)... jest ok... nie żaluje niczego!!!!

[mika77ka]

Witam. Mam dwoje dzieci. Obydwa karmione od urodzenia sztucznie. Nie żałuję.
Dzieci zdrowe, nie chorują, NIe wiem jak to jest karmic piersią/ troszeczkę
tego doznania żałuję/. Po urodzeniu pierwszego dziecka córeczka nawet nie
chwyciła brodawki. Horror z położnymi i pediatrami przeżyłam. Czułam się jak
wyrodna matka, która nie chce karmić maleństwa, a uwierz mi, chciałam, ale za
choinkę mała nie chwyciła brodawki. Przy drugim nie dałam się. Od początku
powiedziałam, że chcę karmić sztucznie i musiały te decyzję uszanować,/ zgłasza
się to u ordynatora neonatologii. W razie czego przygotowane miałam wszystko w
domu do karmienia butelką. Wcale nie czuję się gorszą matką, i nie zgodzę się
ze stwierdzeniem, że pokarm matki jest najlepszy, bo sama pierś ssałam do 1,5
roku życia a jakaś chorowita jestem. Pozdrawiam

[judtytkat]

Bardzo cenne są dla mnie Wasze słowa. Już wiem, że w szpitalu nie będę się kryć
z podjętą decyzją. Dzięki mika77ka - za informację o zgłoszeniu tego faktu
ordytnatorowi neonatologii.
Możecie polecić jakie mleko jest najlepsze dla maleństwa - takie od pierwszych
dni?

[lili2006]

moje dziecko w pierwszych dniach dostawało nan1, potem, gdy w końcu mialam
pokarm, pierś. A potem trafilo do szpitala (okropna żółtaczka) zakazano mi
karmić, mimo odciągania pokarmu ubywało, jak już mogłam karmić, zaczął chudnąć.
Był dokarmiany. I wtedy wysypało go. Każdy lekarz mówił co innego (dieta,
sztuczne, to nie skaza itp) ale lekarz prowadząca powiedziała, że jeżeli mam
alergię ( a jestem bardzo uczulona na leki) to mogę ją przekazywać z mlekiem
dziecku. To najnowszy i wciąż wywołujący kontrowersje wynik badań i uczepiłam
się go bardzo, bo przez kilka dni diety tak wyjałowiłam organizm, że od razu
chwycilam szpitalną bakterię:( Od tamtego dnia karmię butlą (albo nie ja tylko
ktoś inny:) Dziecko było tylko raz chore, a szczęśliwie ma już 11,5 miesiąca.
Nie uważam, ze karmienie butlą to coś gorszego.

[barbara.gierowska]

Witam,
Skoro podjeła Pani decyzje o karmieniu sztucznym - to proponuje w ogóle nie
rozbudzac laktacji poprzez przystawianie malucha,po co mnozyc trudnosci z
ewentualnym późniejszym hamowaniem laktacji i ryzykowac ewentualny zastój
Pozdrawiam

[abcd777]

Nie przejmuj sie, ja tez mialam podobne dylematy. w szpitalu jak wiadomo jest
nastawienie na karmienie naturalne za wszelka cene, ale problem wtym, ze nie
kazdy ową cenę moze zaplacic. Mnie stresy w ciazy pozbawily pokarmu, tak sobie
to tlumacze, bo naczytalam sie, ze tak jak Ty, ze kazda kobieta karmic moze, a
moja mama mnie nie karmila, bo nie miala czym, ale ponoc uwarunkowania
genetyczne nie maja tu nic do rzeczy. No nie wiem! W kazdym razie w szpitalu
zmuszano mnei do podawania piersi, mala nie chciala sie przyssac, przystwiano
mi ja na sile do pustej piersi.Efekt tego byl taki, ze dziecko sie darlo w
nieboglosy a ja mialam same strupy na piersiach! Horror! Najgorsze bylo to, ze
w nocy mala tez plakala jak nie wiem co, na oddziale nie chcieli mi jej
dokarmiac z kieliszka, kazali przystawiac na sile! nic z tego nie wychodzilo,
bojakmialo wyjsc, skoro piersi byly puste! w koncu kazali mi dawac jej palec do
ssania! To bylo wręcz nieludzkie!!! Mala ssala ze wszystkich sil a potem
plakala z rozpaczy chyba, ze nic nie leci! Obled!!!! Zakupilam nawet laktator,
nakladki na piersi i nic.RAz udalo mi sie laktatorem oddessac 15 ml pokarmu!
ZAjelo mi to 1,5 godziny! Po powrocie do domu wzielam butle i sztuczne mleko i
nagle wszyscy poczuli sie szczesliwi! Mala w koncu najedzona, ja odstresowana i
cala rodzina wokol mnie tez! I tylko chyba pediatrzy neonatolodzy ze szpitala
patrzyliby na mnie krzywym okiem! A teraz mala konczy 5 miesiac , ma sie nader
dobrze, ja tez i wszystko jest ok! Tak wiec nic na sile!!!!!

[efciaeb]

To normalne, że przez pierwsze dwa-trzy dni po porodzie nie ma mleka w
piersiach, potem za to jest taki nadmiar, że ciężko sobie poradzić. Na problemy
z zatykającymi się kanalikami często wystarczy odpowiednio dobrany biustonosz.
Sama przez to przechodziłam przy pierwszym dziecku, ale miałam szczęście trafić
na lekarza, który to wiedział i potrafił pomóc. Jednak nie o to chodzi. To
kobieta decyduje o tym czy chce dziecko karmić piersią czy nie. Jeśli
zdecydowałaś się na karmienie butelką to bądź po prostu zdecydowana i nie pozwól
by inni Ci dyktowali co masz robić. W szpitalu też nie tłumacz się, że nie
karmisz bo miałaś problemy, bo wtedy będą Cię przekonywać, że to wszystko można
naprawić i się da, i tym podobne. Po prostu powiedz, że taką podjęłaś decyzje i
koniec. Pokaz swoją postawą, że jesteś całkowicie pewna tego co robisz.

[kakuba]

ja na pocieszenie wam powiem, że choć mi udaje sie karmić piersią moją córeczke
to też czuję terror - z tym, że jest to terror anty-laktacyjny

tzn "to Ty JESZCZE karmisz???"
(córeczka na 11 miesięcy)

jak nie z jednej strony to z drugiej - zawsze jest jakaś presja ;-)
jak nie masz dziecka: "kiedy będziesz miała dziecko?"
jak zajdziesz w ciązę: "a to nie za szybko?" "a na zimę to niedobrze!" "a
szkoda, że nie nacieszyliście sie życiem przed dzieckiem!"

eee...tam.. trzeba wiedzieć co sie chce i tego sie trzymać, bo ludzie zawsze
bedą coś doradzać, sugerowac, proponowac itd ;-)

wg mnie dużo racji jest w tym, że karmienie naturalne jest dobre dla dziecka
ale nikt mnie nie przekona, że padnięta, zestresowana, obolała, zgłodniała
mama jest lepsza!
sama karmię i wiem że to nie zawsze jest takie proste, łatwe i bezbolesne
(karmienie w miejscu publicznym, odciaganie pokarmu w pracy, obolałe,
pogryzione sutki... a nawet... tak tak... niskie libido! )
i wierzcie mi że rozumiem, jeśli ktos nie chce/nie może karmić

życze powodzenia, zdrowych dzieci i zadowolonych mam :-)

[mala_malgo]

Witam serdecznie. Po przeczytaniu Twojego meila mogę tylko powiedzieć jedno -
nie daj się przymusić do naturalnego karmienia! Ja też w szpitalu i kilka
tygodni po powrocie przezywałam koszmar z powodu naturalnego karmienia. Dziś
wiem że to było niepotrzebne. Mój problem polegał na tym że mam płaskie
brodawki i synek nie potrafił poradzić sobie ze ssaniem. Jeszcze na długo przed
porodem, świadoma swej "wady" kupiłam specjalne muszle wyciągające brodawki.
Niestety na nic to się zdało! A w szpitalu mały krzyczał - był głodny a położne
tylko na siłę przystawiały go do piersi, którą i tak po 5 sekundach puszczał.
Nie pomagały też kapturki. Ale przemęczyłam się tak w szpitalu, potem w domu
kupiłam laktator i ściągałm pokarm aby co 3h podać go synkowi. Długo tak się
nie dało i w 3 tygodniu przeszłam na miesznkę. Nie było łatwo, ale dopiero
wtedy zaczęłam się cieszyć macierzyństwem, po prostu przestało boleć! A dzisiaj
owszem - na myśl o 2 dziecku i połoznych ze szpitala mam gęsią skórkę, i pewnie
długo nie zdecyduję się na 2 ciążę. Pozdrawiam Cię - nie jesteś sama. Musisz
zdecydowanie powiedzieć NIE i najlepiej początkowo karmić a potem kupić dobrą
mieszankę. Ja polecam Bebiko Omneo 1. GOSIA

Ja nie karmiłam w ogóle

[malwinette]

powodem było moje lenistwo i pewnie słabo rozwinięty instynkt macieżyński. z
racji tego, ze rodziłam w prywanym szpitalu nikt raczej z tego powodu nie robił
mi wymówek. Gdybym jednak trafiła do szpitala państwowego to tylko z własną
butlą i nanem pod pachą. Zawsze byłam dziwakiem i nie raz nasłuchałam się jak
to nie kocham swojego dziecka, meza(!:) i w ogóle gatunku ludzkiego godząc się
na wychowanie syna bez zbawiennych przeciwciał.z prostego powodu, iż bardziej
kocham siebie niż społeczeństwo nie dałam się złamać i spałam w nocy jak snop,
podczas gdy rozanielony powierzonymi mu obowiazkami mąż karmił swego
pierworodnego butlą.po porzuceniu bromergonu mleko lało się ze mnie
strumieniami, ale zdusiłam to w zarodku biorac przeciwbóle i nie "tykając"
wrażliwych miejsc;)Dzis chowany na butli syn ma 10 miesiecy, nie chorował ani
razu mimo, ze "śpi z psami", obcuje z bakteriami i raz na jakiś czas zmienia
klimat z morskiego na górski. Ponadto,choć mego cyca, ani wspomnianych juz
przeciwciał nie widział na oczy, ulubił sobie mnie najbardziej z całej naszej
familii i nie daje mi żyć całymi dniami;)więc głowa do góry i nie daj
się.najważniejsze to żyć w zgodzie ze sobą.

[jponikowska]

O rany! jak extra nareszcie to poczytac co napisałyście.
Ja też przeżyłam tę presję ze strony otoczenia. To wzbudzanie poczucia, że
prawdziwa matka to tylko taka, która jest w stanie na własnej piersi wykarmić
swoje dziecko. A inne to tylko udają, są leniwe, okrutne i nie kochają swego
potomstwa.
Wprawdzie położne w moim szpitalu widząc mnie w nocy na korytarzu, zaryczaną po
kilku godzinach wciskania małemu na siłę cycka do ust w 2 czy 3 dobie i non stop
wysłuchiwaniu przeraźliwego krzyku, same zaproponowały dokarmienie go butlą. Ale
nawet wtedy czułam się jakbym właśnie oddawała komuś moje ukochane Maleństwo. Po
powrocie do domu Kuba wisiał non stop na cycku a jak nie wisiał to się darł z
głodu. A ja się darłam z bólu kręgosłupa, z niewyspania i ze strachu, ze tak
będzie zawsze. Ale twarda byłam - i Kuba też. Głodny - a cycek skoro już nie
dawał mu wystarczająco dużo mleka to przynajmniej uspokajał więc się nie dał od
niego odciagnąć. Po paru dniach wpadli do mojego domu rodzice. I mama po dwóch
godzinach obserwacji i ocenie tego co się dzieje zagoniła mojego męża do sklepu
bo mieszankę, mnie do łóżka, a Kubusia do butli. I CUD! Kubuś się pierwszy raz w
swoim krótkim zywocie najadł a ja pierwszy raz od jego narodzin wyspałam. no
CUD. Ale terasz jeszcze bardziej czułam się jAK wyrodna matka. Tym bardziej, ze
jak mówiłam położnej czy lekarzom, że jest dokarmiany (bo nadal dawałam mu
wyciągnąć z cycka tyle ile było - czyli niewiele) to traktowali mnie jak wyrodną
matkę nie kochającą swego dziecka. A już jak Kuba zaczął mieć zatwardzenia to
mogli w pełni okazać mi jaką to jestem matką drugiej kategorii. Teraz dopiero
czytam, ze są jakieś specyfiki na zatwardzenia, ale - jak się okazuje - tylko
dla dzieci na piersi. Znaczy dzieci na piersi mogą najwyraźniej mieć
zatwardzenia i im mogą lekarze dawać na to lekarstwa, ale gdy ja ujawniałam się
z tym Kuby dokarmianiem, to okazywało się, ze na zatwardzenia u dzieci
dokarmianych nie ma innego lekarstwa jak tylko niedokarmianie i karmienie
wyłącznie piersią. Naprawde przeżyłam koszmar. No nic. Kubuś mial te swoje
zatwardzenia, ja dawałam mu mieszankę i gdy tylko nazbierało się trochę mojego
mleczka, również cycka. I nadal poczucie winy - szczególnie, ze moja kuzynka
mająca miesiąc starszą od Kuby córkę, z książkową wiedzą totalną na temat
wychowywania dzieci, traktowała mnie jak niedorozwiniętą, która nie zauważyła,
ze mleko miała a dziecko cierpi bo nie może cycka possać. I pewnie biedne samo
też z tego powodu będzie niedorozwinięte. Ostatecznie po 2 miesiacach
spróbowałam odciągnąć pokarm, żeby się przekonać ile w ciągu 12 godzin się
zbiera - i z 2 piersi ledwo ledwo odciągnęłam 15 ml :) - moja koleżanka z sali w
tym czasie z jednego 150 odciągała :) Więc zupełnie odpuściłam te cycki. Kuba
został na samej mieszance.
Wczoraj skończył pół roku, od dwóch miesięcy chodzi do złobka, wcina po talerzu
zup z mięskiem na obiad i dopiero przedwczoraj pierwszy raz w życiu się
przeziębił (bo go przewiozłam w tramwaju z oknami na ościerz pootwieranymi :)
Nie wiem jak się ułoży z następnym dzieckiem, ale jeśli będzie tak samo - nie
zamierzam mieć wyrzutów sumienia z powodu braku pokarmu.
I nikt mi nie wmówi, że każda matka ma pokarm jeśli chce. Ja chciałam i nie
miałam. RÓŻNIE BYWA!!!

[dkbs]

Witam!
Bardzo się ucieszyłam czytając wasze "lisciki" ponieważ ja mam podobne problemy
z moim 5-cio tygodniowym synkiem. Kacper złości się przy piersi, podoi chwilkę
i sie pręży ogólnie koszmar. A ja mam wielkie wyrzuty sumienia bo coraz
częściej dokarmiam go butelką. Czytając wasze listy troszkę się podbudowałam,
że nie jestem wyrodną matką.

[justyna302]

Ach, wypada mi tylko podpisać się pod Waszymi wypowiedziami obiema rękami.
Okazuje się, że ta wspaniała przecież idea karmienia naturalnego, przerodziła
się niestety w rodzaj fanatyzmu, którego siła niejednej świeżo upieczonej matce
popsuła całą radośc macierzyństwa.
Urodziłam 1,5 m-ca temu. Sam poród wspominam bardzo dobrze, natomiast kilka
późniejszych dni wspominam jako koszmar. Było tak samo jak u Was: córeczka ssała
ile sił nawet 3 godziny pod rząd, nie najadała się, krzyczała wniebogłosy sina z
wściekłości, ja zaryczana, zasmarkana, zniecierpliwione położne wciaskały małej
na siłę mój sutek w usteczka, ona odpychała się i tak wkoło Macieju. Po jakimś
czasie miałam zakrwawione brodawki w strupach, mala spadła z wagi urodzeniowej
więcej niż nakazywała przyzwoitość. Ilekroć szłam skamleć o butelkę spotykałam
się z taką dezaprobatą, że miałam ochotę powiedzieć tym paniom coś do słuchu.
Czy to nie są kobiety, do diabła, nie rozumieją innych kobiet? Miałam wrażenie,
że uważają mnie za ostatnią niedojdę, a same, łaskawie w końcu dając mi tę
butelkę, czują się jakby przykładały rękę do zbrodni, zaś po moim wyjściu
obmawiają mnie i wyzywają od najgorszych.
I zdradzę Wam moj najgorszy sekret: przez to wszystko stałam się bliska
znielubienia własnego dziecka. Oto do czego może doprowadzić taki terror!
Na szczęście po powrocie do domu tylko trochę próbowałam sama ciągnąć ten
koszmar. Ale w końu powiedziałam dośc, kupiłam NAN, a potem życzliwy pediatra na
wieść o moich kłopotach przepisał nam Bebilon Pepti i odtąd skończyły się nasze
problemy. Maleńka przybiera na wadze, ma śliczne pyzate policzki, wcina aż miło.
Ja jestem z powrotem szczęśliwa i zrelaksowana, a córeczka jest moim największym
skarbem.
Powiadam Wam: nie dajmy się. Musimy mieć wybór. W wielu dziedzinach nie mamy,
także i w tej niestety. Trzeba walczyć.

[bombastic12]

Witaj,
nic się nie przejmuj tym co mówią inni i jak nie chcesz karmić to nie karm, nic
na siłę!W końcu ty masz być szczęśliwą mamą! Ja przestałam karmić jak mały miał
3,5miesiącą i nie dlatego,że miałam mało pokarmu,wręcz przeciwie,poprostu nie
lubiłam tego i już.Podałam mu butelkę i wręcz poczułam ulgę.
A jak chcesz się pozbyć laktacji pij szałwię,szałwię i szałwię-naprawdę pomaga
i rób ciepłe kąpiele na piersi kiedy bedą nabrzmiałe-po 2,3 tygodniach piersi
ci zmiękną i przestaną boleć, a pokarm z czasem zaniknie :)
Powodzenia, trzymaj się !

[sennen22]

Ja karmie od początku z butli. 2 dni usilowalam z piersi i dalam sobie luz..juz
jak pierwszy raz przylozylam dziecko i nie szlo, czulam ,ze to nie to. Pozatym
moj maly urodzil sie z przyrosnietym więzadełkiem. Karmie z butli, jestem z
tego b zadowlona, KOLKI sa mi obce, bolące piersi tez, wrocilam zaraz do dawnej
figury i jest ogolnie super. a na zatrzymanie laktacji nie robilam nic, tylko
raz mialam zator,wyducialam mleko i na drugi dzien juz byl spokoj.
Pozdrawiam.

[anna741]

Bardzo chciałam karmić piersią... jak najdłużej. Ale rzeczywistość okazała się
całkiem inna. Walczyłam przez 4 miesiące . Uczyłam malą ssać pierś ( a ona się
denerwowała ) , uczyłam się ją karmić. Odciąg pokarma, nawet w nocy. Spałam z
zegarkiem w ręku aby nie wydłużać przerw w karmien. Wszędzie i zawsze
pamiętałam o piersi i laktatorze. Zwariowałam a zewsząd dochodziła do mnie
presja karmienia naturalnego. Zgubiła się gdzieś po drodze radość
macierzyństwa. I wreszcie powiedziałam dość. Uczę się być szczęśliwą mamą z
butelką. Kocham moje maleństwa i to jest najważniejsze

[mamapaptylka]

Synek od początku był karmiony nutramigenem z powodu nietolerancji laktozy. Ja
nie miałam mleka prawie wcale. Może gdyby wisiał non stop przy piersi to coś by
się rozkręciło, bo karmić chciałam bardzo ale Mały leżał w inkubatorze i nie
mogłam być z nim cały czas. No i stres z powodu chorego dziecka też robi swoje.
Mały jest alergikiem i to ciężkim. Ma 3 lata i je tylko ryż, kukurydzę, indyka,
cukinie i morele. Pod koniec roku będę miała drugie maleństwo ale ponieważ
alergia jest dziedziczna nie wiem czy wytrzymam na tak drakońskiej diecie. Nikt
mnie do naturalnego karmienia nie zmuszał, nawet w szpitalu. I dobrze.

[coolmoniaa]

mój synek ma 3 tygodnie a ja od tego czasu wzbudzam w sobie poczucie winy że
nie mogę karnić go piersią chociaż bardzo bym tego chciała. Niestety nie mam
takiej ilosci pokarmu aby on czuł się nasycony.Oczywiście jak większość mam
przeżyłam tzw terror laktacyjny wszyscy wokół zmuszają mnie do karmienia
piersią: lekarz , pielęgniarki ,rodzice a ja się męczę psychicznie i fizycznie
i chyba nikt za bardzo nie rozumie co przeżywam. Nie jestem wyrodną matką i
pozwolę dopuścić do siebie takiej myśli , dzisiaj podjęłam decyzję o przejściu
na butelkę i zdania nie zmiienię. Jeśli ja będę w dobrej formie moje dziecko
też bedzię szczęśliwsze.

[cytrusowa]

eeee, najwazniejsze ze o ty podjemujesz decyzje i tego sie trzymaj. od poczatku
twardo stoj przy swoim, a co innie gadaja puszczaj mimo uszu.


ja bylam wychowana na bbutelce i zyje, bylam zdrowym dzieciem sprawiajacym
niewiele klopotow.

a moje corki od poczatku karmilam butelka, jeszcze gdy lezalam na oddziale
ktorego poslkim odpowiednikiem jest patologia, powiedziaalm ze bede karmic bula.

i zaraz po cc dostalam tabletki i juz.

i tak raczej nic nie bylo w piersiach, poza tym nie wyobrazalam sobie i nadla
nie wyobrazam wykarmic bliznieta.

zreszta z perspektywy czasu widze, ze to bylaby porazka karmic male piersia -
nie dosc, ze jedna wisiala przy butli po dwie godziny,to potem trafily do
szpitala i to jjedna kilka dniwczesniej, druga pozniej.

a dzieki butli maz mi pomaga w karmieniu i jak bylam u rodzicow to mama.

zupelnie nie rozumiem terroru laktacyjnego i mozecie sie ze mna nie zgodzic,
ale to przymusanie i wciskanie tekstow jest CHORE

[agan1979]

Hej piszę abyś nie zwracała uwagi na te bzdury na temat Karmienie Naturalne
jest naj naj !!! Mam 7 letnią śliczną i zdrową córeczkę którą karmiłam 2 dni w
szpitalu i przeżyłam podobny koszmar jak ty :zatory i ręczne ściąganie pokarmu
oprócz tego popękane sutki a najlepsze jest to że gdy ja nie mogłam karmić te
małpy połżne dawały mleko od innych matek które przed chwilę zgasiły fajkę w
kiblu myślałam że krew mnie zaleje!!! ale miałam w tedy 19 lat i zero
doświadczenia . Obecnie jestem w 4 mc ciąży mam 27 lat i nawet przez myśl mi
nie przejdzie żeby karmić maleństwo nawet w szpitalu .Dowiadywałam się już i
każda kobieta ma prawo karmić dziecko sztucznym mlekiem już w szpitalu.Jestem
już doświadczoną matką i znam swoje prawa jestem nastawiona na pożne i
pielęgniarki absolutnie bojowo i nie mam zamiaru robić czegoś dla zasady !!!
pozdrawiam i życzę lekkiego porodu !!!

[karolina10000]

Współczuję tak przykrych doświadczeń!!
Koniecznie zaopatrz się w np. bromergon na zanik pokarmu.Ja odstawiłam córcię
(też ma 2,5 roku:-))od piersi po 2, 5 tyg.z wielu powodów. Też fatalnie
wspominam ten krótki epizod z karmieniem piersią.
Drugie dziecko już w szpitalu będzie na butli, wszystko wezmę, aby nie musieć
prosić.Ty też tak zrób.Nikomu nie musisz się tłumaczyć!!!

Do dziś pamiętam jaką ulgą było przejście na butlę -dla dziecka i dla mnie.

[karolina10000]

Dopiero teraz doczytałam, że bromergon Ci nie odpowiadał. Jest jeszcze jakiś
lek , ale nazwy nie pamiętam. Poproś ginekologa!!!

A może uda się bez?:-/Mi pomagało lekkie odciąganie i zimna kapusta.Po tyg.
pokarmu prawie nie było i bólu też.

[judtytkat]

Cieszę się, że mój wątek żyje tak długo - widzę, że nie jestem/nie byłam sama.
Wiem, że będę karmić butelką. Ciągle się jednak łamię - co z tą siarą?
Chciałabym móc dać dziecku siarę, ale boję się, że laktacja rozbudzi się na
całego. Pozdrawiam serdecznie!

[lidka_li]

No ja tez muszę się do was dziewczyny przyłączyć, ja dzięki terrorowi
laktacyjnemu w 3 dobie zupełnie straciłam pokarm i przeszłam załamanie nerwowe.
W szpitalu spędziłam tydzień i pracowałam z małym pod czujnym okiem pani od
laktacji.Cały czas płakałam, obwiniałam się o wszystko, było mi ciężko. Moje
dziecko było duże, rodziłam przez cc, byłam obolała, mały wył z głodu, nie wiem
czemu tak się stało. Dziecko musiałam karmić po kryjomu a mleko dostawałam od
jedynej normalnej pielęgniarki a reszta traktowała mnie jak morderczynię
własnego dziecka. Teraz nie mogę o tym wszystkim zapomnieć. Mój synek ma prawie
5 miesięcy i jest szczęśliwym dzieckiem a ja spokojną mamą. Dzięki dziewczyny za
ten wątek.

[anet77]

Ten nacisk na karmienie naturalne zamienia sie juz w terror. Jak tak mozna?
Kobiety psychicznie wysiadają, cierpią i maja wyrzuty sumienia. Wszystko to
przez presję otoczenia. Matka, która nie akrmi piesia jest zła matką? Czy
dizecko, które je mieszankę a nie mleczko z cycucia jest gorsze, poszkodowane w
jakiś sposób czy co? Uważam,z e już za daleko to wszystko zaszło, ten nacisk na
to karmienie piersią. Ja karmiłam niecałe 4 miesiace. tez umęczyłma sie, bo
ciagle nawracało zapalenie piersi, mimo iż dziecko dobrze ssało i wszystko było
w porzadku. Pediatra sama powiedziała po którymś razie, ze jesli jeszcze raz to
sie powtórzy to moze warto pomyślec o przejsciu na mieszankę. Tym bardziej,z e
po kazdym zapaleniu piersi miałam coraz mniej pokarmu i mimo starań laktacja
nie zwiekszała sie. W momencie, kiedy przez cały dzień sciagałam na jedno
chciaż karmienie kropelka po kropelce jeszcze cała obolała i znerwicowana
powiedziałam dosyć. Oczywiscie wyrzuty sumienia pojawiły sie bardzo szybko, ile
ja sie napłakałam. Wszedzie słyszałam: karmic piersia. Teraz jednak z
perspektywy czasu uwazam że dobrze zrobiłam. Spokojna i szcześliwa mama to i
szcześliwe dizecko. Mam która ciagle chodzi obolała, znerwicowana nie
uszczesliwia tym swojego dziecka. Jaki pożytek miało moje dziecko, kiedy przy
ciagłych zapaleniach piersi miałam zawsze tak wysoka temperaturę, ze wstać z
łózka nie mogłam, nic przy dziecku nie byłma w stanie zrobic a pokrm tez leciał
jak krew z nosa.

[aga8612]

bardzo sie ciesze ze powstal taki watek!! ze tu moga porozmawiac mamy butelkowe bez zadnego obwiniania sie ze to grzech butla!!! ja jestem mamą 3,5m Izki i po misiacu czasu od urodzenia przeszlam na butle bo tez mialam cieszka droge z k. nat. i uwarzam ze to niebyla zla decyzja!! moja corka jest radosnym dzieckiem i przedewszystkim jest zdrowa i rozwija sie prawidlowo!! dlatego wspieram wszystkie mamy ktore chca karmic butla!!! powodzenia!!!

[agata288]

ja uważam ze mleko matki to najcenniejsza rzecz i kobieta powinna tak karmic
ale tylko wtedy jesli nie sprawia to problemow.bo jesli takie problemy
powstaną to nie słuzy to dziecku.juz w jakims wątku pisalam ze karmiłam przez 2
miesiące piersią a pozniej przeszlam na humanę.mały ma 9 miesięcy.jest poprostu
aniołkiem , nie jest marudny a wręcz tryska radoscią.wiem ile zjada w ciągu
dnia i mamy ustalone pory karmienia.a co najwazniejsze nigdy nie mial nawet
kaszelku!!czyli pogląd ze dziecko na mleku sztucznym czesciej choruje jest w
moim przypadku całkowicie obalony!!
a co do ciebie to nie zastanawiała bym sie wogole jak karmic!! jesli przezyłas
taki koszmar to po co robic to znow.sprobuj tak jak piszesz karmic piersią
przez ten pierwszy okres.życzę powodzenia!!

[ina303]

Od początku karmiłam sztucznie, córka skończyła 8 miesięcy i do tego czasu
żadne alergie nie wystąpiły. Na powstrzymanie pokarmu ( który zresztą nigdy się
nie pojawił )przyjmowałam inny lek niż bromergon, ale jego nazwy niestety nie
pamiętam. W wielu szpitalach jednak nadal propaguje się nacisk psychiczny na
matkę do naturalnego karmienia. Jeżeli jesteś zdecydowana pamiętaj, że to twoja
decyzja, nie musisz się z jej podjęcia tłumaczyć, a personel zobowiązany jest
do jej uszanowania.

[saralee]

Dziewczyny, mam ogromna prosbe - wiem, że temat dawny, ale na
początku roku bedę rodzić na Zelaznej w Wawie, czy ktos ma
doświadczenia w sprawie karmienia butelką w tym szpitalu?
Najlepiej zadzwonić, wiem, ale wręcz się boję - po tym, co tu
poczytałam o podejściu połoznych i lekarzy...
Zdaję sobie sprawę, jaką batalie bede musiała pewnie stoczyć, ale
przyznam szczerze, że zamierzam sprawdzić, czy akcja "rodzić po
ludzku' nie bez powodu nadała temu szpitalowi tyle tytułów...
Z góry dziekuję za odpowiedź!

[mama-in-spe]

no niestety, moja przyjaciółka tam rodziła w kwietniu i nadal tam panuje "terror
laktacyjny". ma to tę dobrą strone, że jeśli chcesz karmic piersią a nbie
możesz, to ci naprawde pomogą. gorzej, jeśli nie chcesz.
masz dwa wyjscia - prywatna klinika, albo duża stanowczość:)

[ula27121]

Drugie dziecko od początku było na butli. Prawie nie przystawiałam i wychodząc
ze szpitala nie miałam pokarmu. Zaopatrzyłam się na wszelki wypadek w laktator
żeby odciągać w razie czego i powoli zmniejszać tego odciągania częstotliwość.
Do szpitala zabrałam zapas wody mineralnej, bebiko 1 i butelki, które mąż
zabierał do wygotowania.Wszystko robiłam "potajemnie" bo nauczona doświadczeniem
nawet nie podejmowałam walki o zaakceptowanie mojej decyzji.
Powodzenia.