No to mamy test na pozytywne myślenie.

[dolor]

wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,8245875.html
Ciekawe, czy mu się uda. Nie powiem, facet jednak trochę mi imponuje i
wolałbym, aby tak, choć w moc pozytywnego wierzę nie bardziej, niż w
negatywnego. A komentarze jak zwykle bezcenne.

[lucyna_n]

pewnie robi dobrą minę do złej gry, z pewnością to lepsze niż moje podejście
czyli położyć się i czekać na śmierć, w męczarniach oczywiście, bo ja nie wierzę
że mi slużba zdrowia poda zastrzyk przeciwbólowy jakby co, wiadomo takie rzeczy
należą się innym nei mnie,
on ma chyba sporo kasy to może się spod łopaty grabarzowi jakoś wywinie.

[dolor]

lucyna_n napisała:

> on ma chyba sporo kasy to może się spod łopaty grabarzowi jakoś wywinie.

Istotnie, zapomniałem, że słowa "myślenie" można użyć w dosłownym, praktycznym
znaczeniu. O rany.

[lucyna_n]

ale że co, bo nie kumam o co Ci chodzi?

[dolor]

A bo się tak jakoś przyzwyczaiłem, że "myśleć", zwłaszcza myśleć pozytywnie,
oznacza takie Maskowe: myślę że coś jest albo się stanie, coś jak afirmacje,
znaczy tyle co: wierzę w coś.
Tymczasem może to oznaczać tylko: myślę, jakie działania należy wykonać, aby
najpełniej wykorzystać wszystkie dostępne mi środki do osiągnięcia celu. To
jednak różnica.

[lucyna_n]

ja takie coś określam konstruktywnym myśleniem, pozytywne myślenie to dla mnie
zaklinanie rzeczywistości że "musi" być dobrze.

[bazoooka]

ponoć modlą się za niego na fronddzie
(...)

O barze:)

[dolor]

Oni się naprawdę modlą, i to jak:

"Tym goręcej zanośmy modlitwy do Boga za pośrednictwem Matki Bożej

Maryjo, Matko Boża, Ty wiesz najlepiej jak wielka jest cena każdego człowieka
odkupionego Najdroższą Krwią Boskiego Syna Twego. Nie gardź moją pokorną prośbą
o nawrócenie grzesznika, któremu grozi wieczne zatracenie.
Ty Dobra i Miłosierna Matko znasz jego nieuporządkowany tryb życia. Pomnij, że
Jesteś ucieczką grzeszników, że Bóg dał Ci moc nawracania nawet najbardziej
zatwardziałych serc ludzkich. Wszelkie wysiłki zmierzające ku poprawie jego
życia poszły na marne. Jeżeli Ty nie przyjdziesz mu z pomocą, będzie się staczał
coraz bardziej ku wiecznej ruinie. Wyjednaj mu skuteczną łaskę, która by
poruszyła jego serce i zawróciła na drogę Bożych przykazań.
Jeśli to konieczne, ześlij nawet jakieś cierpienie lub niepowodzenie, celem
opamiętania i położenia kresu jego grzesznemu postępowaniu.

Miłosierna Matko, która sprowadziłaś na drogę zbawienia, dzięki wytrwałej
modlitwie sług Twoich, już wiele zabłąkanych owieczek, przychyl się łaskawie do
mego błagania i wyjednaj tej nieszczęśliwej osobie, która zeszła na manowce i
zagubiła drogę do owczarni Chrystusowej, prawdziwą skruchę. Uproś
zmartwychwstanie do nowego życia.
Amen"
forum.fronda.pl/?akcja=pokaz&id=3597996
no genialne:)

[naqoyaqatsi]

wczoraj na telewizii trwam lecial teledysk ze ksiadz co sie okazalo spiewal o
bogu a wkolo dzieci ubrane za lajkoniki bo w krakowie i sie tak usmiechal jakos
niezdrowo
ja myslalem ze ja pierdole to wyglada jak parodia ze sie ktos nabija
a marcin ze to naprawde jest .prawdziwy teledysk na powaznie
jezu.obejrzyjcie.moze wam sie w glowie naprawi od tego albo smierc

[dolor]

No właśnie, czy mnie się wydaje, czy poziom absurdu w tym kraju ostatnio
znacznie podskoczył? A może tylko zmieniło się tło, bo wcześniej to była
codzienność?

[bazoooka]

no ja właśnie o tym.

Ta..moj brat nie byl Nergalem..

[marouder.eu]

...ale nie wytrzymal;/ A to byl silny chlop! Nie podjal ostatniej chemii, kilka
osob odwiedzil, ze dwa razy sie upil.jak sadze, bzyknal te i owe w tym
czasie..ktoregos dnia, w grudniu wstal normalnie, zjadl sniadanie, potem zas
zaczal rozmawiac z ojcem, ktory juz nie zyl, z dziadkami, ze swoja narzeczona,
ktora studiowala w Warszawie..nie reagowal na nic z zewnatrz, choc widziec
musial meble, rozstaw pokoi i korytarz, bo sie nie obijal o nic..czasem
slabl..przysiadal, ale zaraz wstawal..kiedysmy cytowali fragmenty jego wypowedzi
narzeczonej, ta potwierdzla, ze takie chwile miedzy nimi byly..w koncu
przyjechalo pogotowie, brat juz wtedy bardz zle oddychal..umarl po dwu
godzinach..wedle lekarzy utopil sie...w plynie, ktory wypelnial mu pluca:/

[lucyna_n]

paskudne choróbska
podziwiam odwagę brata i przynać muszę opis ostatnich chwil zrobił na mnie wrażenie.

[marouder.eu]

Minelo juz pare lat, ale gdy sni mi sie, w przeciwienstwie do zmarlego ojca, czy
dziadkow, nigdy we snie nie uswiadamiam sobie, ze odszedl i zawsze sie ciesze,
ze go widze.
Byl inny niz ja, mniej refleksyjny i paradoksalnie mniej zaborczy, dobry
czlowiek. Mial ciemne wlosy po mamie.

[lucyna_n]

smutno, i nie ma na to rady, dobrze chociaż że czasem przyśnią Ci się te sny z
bratem takie pogodne, mała to pociecha ale może jednak trochę tak.

[kefirka.de]

Nergal jest na początku drogi. Ja ją przeszłam całą. To było dawno temu. Dziś
lekko mi się o tym myśli, mówi i pisze.
Gdy się człowiek dowiaduje, że być może wkrótce umrze, trzeba sobie jakiś plan
na przetrwanie wymyślić. Inaczej się chyba nie da. Mój był w części bliski
planowi Nergala. Pozytywne myślenie- tu widzę podobieństwo, próba uwierzenia w
sprawczą moc modlitw do Boga w którego wtedy nie wierzyłam i życie tak jakby
choroby nie było. Nie miałam co prawda rodziny, swojej Dody ale miałam wielu
przyjaciół i świadomość, że komuś poza mną zależy sił mi DODAła.
Mój pan doktor trochę był zaniepokojony postawą pt "przeżyję na pewno" ale
opowiedział o swojej pacjentce, wierzącej w Boga matce malutkich dzieci. Choroba
była bardzo zaawansowana i nikt nie dawał jej szansy. Kobieta owa powiedziała,
że czasu na umieranie nie ma, bo ma masę roboty przy dzieciach. Szybko po
operacji zwlokła się z łóżka i do dzieci wróciła, przychodziła oczywiście na
chemię. Wbrew oczekiwaniom i ku zdziwieniu lekarzy przeżyła. Często myślałam -
jeśli ona mogła wyzdrowieć to dlaczego nie ja? Gdy przychodziłam na chemię
widziałam jak różnie do tego podchodzą ludzie. Bardzo ciekawe to były obserwacje
i one utwierdziły mnie ostatecznie w przekonaniu o wyższości pozytywu nad
negatywem. Według mnie pozytywne myślenie rządzi i nikt mnie praktyka nie
przekona, że jest inaczej.

[ellena_cyganka]

Mój tata tez mi się śni, czasem. Ostatnio rok temu, pytałam go co
mam robić i odpowiedział, że sama muszę zdecydować. Chyba dobrze
zdecydowałam, bo od tamtej pory już mi się nie przyśnił, a moja mama
wie, że tata śni się tylko wtedy, kiedy chce nas przestrzeć przed
czymś złym. Jak byłam młodsza często odczuwałam jego obecność gdzieś
obok, na siedzeniu pasażera, w sąsiednim pokoju. Podobno psy widzą
zmarłych. Kiedy mi bardzo źle to chciałabym żeby ze mną pobył tata
właśnie, nie mam ambicji zawracać głowy samemu stwórcy. Najbliźsi mi
żywi ludzie są potrzebni tu i teraz i nie lubię ich zamartwiac swoja
osobą wolę sie nimi opiekować. Zmarli nie zachorują, nie rozboli ich
głowa, nie dostaną zawału, nie upiją się i nie zrobią awantury, mają
dla nas cały okrągły czas. Nie wszystko w piach.

[dolor]

Zmarli żyją wyłącznie w naszych głowach. Tam ich można odwiedzać.

[ellena_cyganka]

Tak to bardzo empiryczne. Ale dlaczego nie wierzyć w coś co pomaga
żyć? Z pogranicza głupoty, spychane w pokłady świadomości, do czego
za nic nie przyznamy się, bo jestesmy przeciez tacy racjonalni.
Na szczęście nie tylko ja mam takie odpały:

Twardowski Jan

O stale obecnych

Mówiła że naprawdę można kochać umarłych
bo właśnie oni są uparcie obecni
nie zasypiają
mają okrągły czas więc się nie spieszą
spokojni ponieważ niczego nie wykończyli
nawet gdyby się paliło nie zrywają się na równe nogi
nie połykają tak jak my przerażonego sensu
nie udają ani lepszych ani gorszych
nie wydajemy o nich tysiąca sądów
zawsze ci sami jak olcha do końca zielona
znają nawet prywatny adres Pana Boga
nie deklamują miłości
ale pomagają znależć zagubione przedmioty
nie starzeją się odmłodzeni przez śmierć
nie straszą pustka pełną erudycji
nie łączą świętości z apetytem
bliżsi niż wtedy kiedy odjeżdżali na chwilkę
przechodzą obok z niepostrzeżonym ciałem
ocalili znacznie więcej niż duszę

[dolor]

>Ale dlaczego nie wierzyć w coś co pomaga
> żyć?

Bo to niebezpieczne z wielu powodów. Bo blokuje umysł przed tym, do czego
naprawdę powinien służyć: do poznawania i przekształcania rzeczywistości,
empirycznej, nie świata baśni. Bo to żywi mają do nas przychodzić i z nimi mamy
rozmawiać, nie w snach, jak im się to zdarza, choć sami nie mają o tym pojęcia,
to "empirycznych" żywych ma nam brakować, ich mamy poszukiwać. Bo może sprawić,
że zmarli i symbole staną się ważniejsi od żywych, od nas. Bo ta iluzoryczna
pomoc o wiele za drogo kosztuje. I jeszcze wiele innych "bo".

[ellena_cyganka]

Oj Dolor, pewnie że tak, masz rację, ale mówisz o skrajności
popadnięcia w patologię. A ja mówię o zwykłości takich zjawisk,
skoro w rozmowie z Bogiem nikt nie widzi szaleństwa i
niebezpieczeństwa pomieszania zmysłów, skoro wiara w tak
irracjonalne z punktu widzenia racjoinalności zjawisko jakim jest
Bóg nie jest uznawana za chorobę, omam czy objaw nienormalności to
chyba uznano również w empirycznym i medycznym świecie, że są takie
rzeczy na niebie i ziemi, które nie sniły się filozofom.

[dolor]

No to popatrz, co ludzie na przestrzeni wieków nawyprawiali w imieniu bogów. Ile
cierpienia przysporzyli światu, jak bardzo wstrzymali rozwój nauki, rozwój
człowieka. Ok, nie samo zło, aforyzmy stworzyli celne, a najlepszy: poznasz
drzewo po owocach. Z bogów też kiedyś wyrosnąć nam będzie trzeba, samo
wymyślanie lepszych nie wystarczy.

[lucyna_n]

patrząc na efekty rozwoju człowieka to może i dobrze że jest spowalniany. Wiara
z świętych obcowanie potrzebna jest wielu ludziom żeby jakąś pociechę w sobie
znależć i siłe do dalszego życia po stracie. Ja to szanuję, ale jednak często
jest tak że świat zmarłych robi się ważniejszy niż świat żywych i to jest
niedobre. a przecież nawet Jezus mowił zostawcie umarłym grzebanie umarłych.
Przykład z źycia, moja teściowa jest na cmentarzu regularnie co tydzień a u
swojego wnuka dwa razy do roku. a przecież nawet na jej logikę to jest w końcu
prawnuk może np ukochany prawnuk tych w górze?

[dolor]

A mnie się nie wydaje, że dobrze, jesteśmy przez to wciąż bardzo, bardzo
prymitywni. Przynajmniej dzięki maszynom udało się wyeliminować niewolnictwo
(które religie popierały ile mogły), kilka nieprzyjemnych chorób (religie od
medycyny wolały modlitwę, pokorę i żal za grzechy). Białaczkę dopiero częściowo,
niestety, może gdyby mniej było potępień i stosów, gdyby wcześniej pozwalano na
sekcję zwłok, w dwudziestym pierwszym wieku nie było by tak zatytułowanego
wątku. Kto wie, może i depresja, fobie, nie stanowiłyby problemu, największy
lament zawsze budziło badanie ludzkiego mózgu.

A co do łagodzenia bólu świętych obcowaniami, cóż, z tym opium ludu Marks się
nie mylił. To uzależnia i wcale nie jest nieszkodliwe.

[ellena_cyganka]

Nie chciałam rozpętać dyskusji o potrzebności bądź nie religii, a
jedynie zwrócic uwagę, iż zjawisko wiary w boga tak absurdalne z
punktu widzenia empiryzmu, jest z punktu widzenia medycyny i nauki
całkiem naturalne i zdrowe. I to jest niezły paradoks.

[dolor]

To prawda, ale religia poprzedzała naukę. Potem potrafiła zabijać i torturować
niepokornych myślicieli. Następnym etapem było ugięcie się i przypodobanie,
maskowanie sprzeczności, udawanie, że są one tylko pozorne, wynikające ze złego
zrozumienia przekazu (o dziwo najgorzej rozumieli ten przekaz ludzie będący
religijnymi autorytetami epoki poprzedzającej moment, w którym nie dało się już
przeczyć faktom). Kolejnym etapem będzie, mam taką nadzieje, stopniowe
zwycięstwo ludzi pokroju Dawkinsa. O ile oczywiście islamscy barbarzyńcy nie
przejmą kontroli nad światem.
Jest taki etap w rozwoju dziecka, kiedy uważa ono, ze wszystko ma cel, wszystko
jest dla niego. Jezioro stworzono, żeby się mogło wykąpać, drzewo, aby się na
nie wspiąć, a jak się bardzo nie będzie chciało, to się nie umrze. Nie dobrze
zatrzymać się na tym etapie, choć zachęcają: bądźcie jako dzieci. Dla nas jest
stworzone tylko to, co sami sobie stworzymy. To, że nie chcemy o tym wszystkim
mówić, że gdzie religia, tam albo pokłon, albo taktowne milczenie, że omijamy
temat jak świętą krowę, to paradoks lepszy, bo będący przyczyną i tego Twojego.

Dlaczego nie chciałaś rozpętać takiej dyskusji?

[kefirka.de]

Chciałam sobie tylko poczytać, bo czasu na pisanie brak, jednak nie mogę
spokojnie przejść do innego wątku.
Ponieważ byłam niewierząca, doskonale znam wszystkie, albo prawie wszystkie
zarzuty wobec wierzących , kościoła i Boga. Sama je głosiłam.
Teraz wiem, że ludzi, w tym księży, szamanów, mistyków itp. należy oddzielić od
Boga. Nie jest prawdą, że ci wszyscy którzy mienią się Jego przedstawicielami,
mówią i działają rzeczywiście w imieniu Boga. Oni są tylko LUDŹMI. Ksiądz,
szaman to tylko ZAWÓD. Mają nam pomagać odnaleźć drogę do Boga, jednak nie
zawsze sami ją znają. Jak pan Henio hydraulik, co mi sknocił instalację w domu,
mimo że papiery hydraulika ma.
Nie chcę być patetyczna, chcę jednak przedstawić moje zdanie, a dokładniej
mówiąc moje czucie Boga.
Uważam, opierając się na własnym i innych doświadczeniu, że każdy ma Boga w
sobie. Ten boski pierwiastek to sumienie, intuicja, miłość, nadzieja. Jeszcze
więcej, ale nie umiem znaleźć w głowie teraz. Jeśli się chce Boga posłuchać,
trzeba zwyczajnie poszukać w sobie i się znajdzie. Trzeba tylko chcieć. A w
kościele na mszy ponoć najłatwiej to się robi, bo nastrojowo jest.
I jeszcze myśloczuję, że Ty Dolor mimo buntu i Ty Lucy mimo zdystansowania się,
bardzo blisko Boga jesteście. Piszę powyższe świadoma gromów, które się mogą na
moją łepetynę posypać i świadoma uśmiechów politowania też. Amen.

[lucyna_n]

to zależy jak się rozumuje istnienie Boga
od religijnego jestem bardzo daleko, wierzę chyba bardziej w życie jako takie i
jego wartość, taki właśnie boski pierwiastek we wszytskim w zwierzętach,
rślinach, powietrzu, wodzie w osobowego Boga obserwującego mnie na podobieństwo
podpartrującego przez lustro weneckie człowieka jakoś nie umiem już wierzyć,
chociaż do niedawna wydawało mi się to dość oczywiste.

[kefirka.de]

Ja też nie widzę Boga jako śledczego, srogiego, nakazującego, karzącego.
Bezwzględnie Bóg jest miłością i widzi się Go tam gdzie dobro się dzieje. Tego
jednak "na głowę" się nie pojmie i wytłumaczyć się nie da. To poczuć trzeba i
czuciem zobaczyć.
Żeby nie było, że nawiedzona. Przyjaciele uważają, że jestem racjonalna do bólu,
mam ksywkę "szkiełko i oko". Tyle, że tak mam wobec spraw przyziemnych. Wiara
rządzi się innymi prawami.

[dolor]

A co się widzi tam, gdzie dzieje się zło?

[kefirka.de]

Tam gdzie zło się dzieje, widzi się człowieka. Ściślej, bardzo bojącego się
człowieka. Może się jeszcze widzi diabła, nie wiem, bo w temacie diabłów
strasznie zielona jestem. A może strach został nazwany diabłem? Może tak być, bo
po tym co przeżyłam prawie pewna jestem, że piekło to bywa wyłącznie na ziemi i
tam właśnie, gdzie strach rządzi.
PS Trochę mnie śmieszy takie pisanie o diabłach, ale zadałeś takie pytanie, że
nijak o nich nie wspomnieć.

[dolor]

Yhm, gdzie Bóg - dobro, gdzie człowiek - zło. Też tak kiedyś trochę miałem.
Potem miałem depresję, a potem mi przeszło jedno i drugie. W Szatanie widzę co
najwyżej symbol buntu przeciw głupocie (gdzież nasi dzielni kapłani go nie
dostrzegali, czegoż nie zabraniali i nie zabraniają, teraz ponoć siedzi w
prezerwatywie i wczesnoporonnej pigułce).

[kefirka.de]

>Yhm, gdzie Bóg - dobro, gdzie człowiek - zło.
Oj nie tak proszę pana. Człowiek to też dobro. Co tak po skrajnościach latasz?
Co do prezerwatyw mam ugruntowaną opinię, z szatanem czy bez, na dziś popieram.
Człowiek wykonujący zawód księdza może się natomiast nie mylić przestrzegając
przed pigułką. Mnie pigułka nie dotyczy, bo mi nie wolno, więc problem moralny z
grzywki mam.

[dolor]

No tak, Bóg - samo dobro, człowiek: odrobina dobra, bardzo dużo zła. Niewiele to
zmienia. Nic dziwnego, że odpowiedzią "przede wszystkim nie prosiłem się na ten
świat".

Popierasz Szatana w prezerwatywie, no no. Jeśli człowiek wykonujący zawód
papieża tak często się myli, to komu tam ufać?

[mskaiq]

Mysle Kefirko ze osoby racjonalne do bolu, ze szkielkkiem
w oku bardzo czesto sa mistykami.
Mistycy twierdzą, ze gdy wykraczamy poza poczucie oddzielonego ja,
poza nasze ograniczone ego, wówczas zamiast Wyzszej Tozsamości
odkrywamy tozsamość ze Wszystkim, z uniwersalnym Duchem,
nieskończonym i wszechobecnym, wiecznym i niezmiennym.
Einstein, Heisenberg, Schrodingera, Louis de Broglie, Max Planck,
Niels Bohr, Wolfgang Paulie, sir Arthur Eddington i sir James
Jeans byli rowniez mistykami, a takze chlubnymi przedstawicielami
modernizmu ktory zmienil poezje, muzyke, moralnosc, marzenia,
milosc a ogolniej duchowosc czlowieka w biochemiczne reakcje
ktorych stara sie dowiesc.
Chcialbym tylko dodac ze w pelni doceniam rowniez osiagniecia
modernizmu.
Mysle ze wiara nie rzadzi sie innymi prawami, ona bierze sie z
doswiadczen szczytowych, ktorych nie da sie wyjasnic ktore prowadza
do rozwoju duchowego, rozwoju wiary.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

"Racjonalność polega na uznaniu faktu, że istnienie istnieje, że nic nie może
zmienić prawdy i nic nie może być ważniejsze od jej postrzegania, czyli od
myślenia — że umysł jest jedynym sędzią wartości i jedynym przewodnikiem działań
— że rozum jest pewnikiem nie dopuszczającym kompromisu — że ustępstwo na rzecz
irracjonalności kaleczy świadomość jednostki i odwraca ją od zadania
postrzegania ku zadaniu udawania rzeczywistości — że rzekomy skrót do wiedzy,
którym jest wiara, jest jedynie zwarciem niszczącym umysł — że akceptacja
mistycznego wymysłu jest pragnieniem unicestwienia istnienia i w efekcie niszczy
ludzką świadomość"

Przyznaję, że pani Rand potrafi bardzo precyzyjnie wyjaśniać. Z szacunkiem mogę
tylko napisać: tak, o to właśnie chodzi.

[dolor]

> Uważam, opierając się na własnym i innych doświadczeniu, że każdy ma Boga w
> sobie. Ten boski pierwiastek to sumienie, intuicja, miłość, nadzieja.

Ale na boga, po co to Bogiem nazywać??? I jeszcze udawać, że stworzyło to świat.
Do sumienia, intuicji i nadziei podchodzę bardzo nieufnie, wolę rozsądek i tyle
intelektu, ile z mego kiepskiego, depresjami podziurawionego łba da się
wycisnąć. Czym jest miłość, to tylko Mask wie, ja już słyszałem tyle nazywanych
w ten sposób rzeczy. Mówiąc o Bogu, jakimkolwiek, ma się na myśli odrębną
istotę, świadomą siebie, nie tylko pochodzące z gnostycyzmu fragmenty w każdym z
nas. Wiem, że taka istota nie istnieje, a gdybym się nawet mylił, wolę się
mylić, bo nie byłaby mi ona sympatyczna, za dużo widziałem.

[kefirka.de]

>Ale na boga, po co to Bogiem nazywać??? I jeszcze udawać, że >stworzyło to świat
A dlaczego nie nazywać Bogiem, Jahwe, Allachem...? Tacy co zaczynają odkopywać
swoją duchowość czasem nazywają go Siłą Wyższą, ja nazywałam przez jakiś czas
Prezesem, na tamten czas nie umiałam zdobyć się na nic innego. Nazwane jest
łatwiejsze do zidentyfikowania, jeśli się oczywiście szukać chce. Ty nie chcesz
i git, masz prawo.W związku z tym nazwa Ci nie jest potrzebna.
Co do "stworzenia" świata to myślę, że wiesz na ten temat tyle co nic. Ja
zresztą też. Toteż nie będę się mądrzyć.
>Do sumienia, intuicji i nadziei podchodzę bardzo nieufnie, wolę rozsądek i tyle
> intelektu, ile z mego kiepskiego, depresjami podziurawionego łba da się
> wycisnąć
Inteligencji to dostałeś niezły zasób. Tyle, że właśnie intelektualizowanie
zawsze i wszędzie jest do dupy. Jeżeli świat odbierasz tylko za pomocą intelektu
to chyba robotem jesteś Dolorku? Ja jednak wcale w to nie wierzę. Roboty nie
mają depresji.
>Czym jest miłość, to tylko Mask wie, ja już słyszałem tyle nazywanych
> w ten sposób rzeczy.
No żesz znowu: słuchem, okiem i rozumem. Nie wierzę, że nigdy nie kochałeś
nikogo i niczego. Musiałeś kochać, stąd musisz wiedzieć co to miłość bez żadnego
maskowego tłumaczenia. Z całym szacunkiem dla Maska oczywiście.
>Wiem, że taka istota nie istnieje, a gdybym się nawet mylił, wolę się
> mylić, bo nie byłaby mi ona sympatyczna, za dużo widziałem.

Wiesz, buntujemy się na poziomie przedszkolaka, co ciepłej czapeczki w zimie nie
założy bo go gryzie. Co my wiemy? Niewiele. Nasz mały rozumek nie jest w stanie
pojąć dlaczego i po co. Parę razy się przekonałam na takim niziutkim, moim
prywatnym poziomie, że zło ważne i potrzebne było dla czegoś ważniejszego, choć
za to zło Boga wcześniej zbluzgałam.
Uwielbiałam słuchać pewnej dziewczyny, która tłumaczyła mi łopatologicznie różne
sprawy trudne do ogarnięcia.I tak gdy się buntowałam, że coś się nie tak
zadziało, mówiła: jesteśmy wszyscy malutkimi niteczkami, które splatają się w
olbrzymi dywan. Z naszej perspektywy nie wiemy dlaczego tak a nie inaczej się
plecie. Jednak wszystko jest po coś. Z perspektywy tkacza dywan ma określony
wzór. Nam pozostaje ufać, że to co się dzieje, ma głębsze znaczenie.

[dolor]

kefirka.de napisała:

> A dlaczego nie nazywać Bogiem, Jahwe, Allachem...? Tacy co zaczynają odkopywać
> swoją duchowość czasem nazywają go Siłą Wyższą, ja nazywałam przez jakiś czas
> Prezesem, na tamten czas nie umiałam zdobyć się na nic innego. Nazwane jest
> łatwiejsze do zidentyfikowania, jeśli się oczywiście szukać chce. Ty nie chcesz
> i git, masz prawo.W związku z tym nazwa Ci nie jest potrzebna.
> Co do "stworzenia" świata to myślę, że wiesz na ten temat tyle co nic. Ja
> zresztą też. Toteż nie będę się mądrzyć.

Bo nazwa ma służyć rozpoznaniu, z czym mamy do czynienia? Jahwe to nie Allah ani
prezes. Różnią się od siebie wyraźnie, jak różnią się od powiedzmy komputera czy
pioruna. A o stworzeniu świata wiem dużo więcej, niż o bogach. Wiem chociażby,
że świat istnieje. I że bogiem wyjaśnić się jego powstania logicznie nie da, jak
i nie da się wyjaśnić powstania boga (chyba, że jest tylko ludzkim wymysłem,
więc jest nim).

> Inteligencji to dostałeś niezły zasób. Tyle, że właśnie intelektualizowanie
> zawsze i wszędzie jest do dupy. Jeżeli świat odbierasz tylko za pomocą intelekt
> u
> to chyba robotem jesteś Dolorku? Ja jednak wcale w to nie wierzę. Roboty nie
> mają depresji.

Roboty są dziełem ludzkiego intelektu, ale same go jeszcze nie posiadają, są
bezmyślne, posiadają jedynie zaprogramowaną intuicję, jak zareagować na bodziec
nie analizując go. A depresji już nie mam, mogę nawet powiedzieć, że zaufanie do
intelektu, a nie przeczuć, emocji, intuicji i lęków, zwłaszcza przed bogami i
diabłami, stan ten pomaga mi utrzymać.

> No żesz znowu: słuchem, okiem i rozumem. Nie wierzę, że nigdy nie kochałeś
> nikogo i niczego. Musiałeś kochać, stąd musisz wiedzieć co to miłość bez żadneg
> o
> maskowego tłumaczenia. Z całym szacunkiem dla Maska oczywiście.

No jasne, kobiety, wino, śpiew, w dalekiej przeszłości zwierzęta (ale potem
wyeliminowałem je z diety). Bardzo wiele rzeczy się miłością nazywa i bardzo
wiele usprawiedliwia. Ale inaczej kocha się jednak kobietę, a inaczej naleśniki,
ludzkość, literaturę, życie czy boga, prawda? I wszystko to miłość?

> Wiesz, buntujemy się na poziomie przedszkolaka, co ciepłej czapeczki w zimie ni
> e
> założy bo go gryzie. Co my wiemy? Niewiele. Nasz mały rozumek nie jest w stanie
> pojąć dlaczego i po co. Parę razy się przekonałam na takim niziutkim, moim
> prywatnym poziomie, że zło ważne i potrzebne było dla czegoś ważniejszego, choć
> za to zło Boga wcześniej zbluzgałam.
> Uwielbiałam słuchać pewnej dziewczyny, która tłumaczyła mi łopatologicznie różn
> e
> sprawy trudne do ogarnięcia.I tak gdy się buntowałam, że coś się nie tak
> zadziało, mówiła: jesteśmy wszyscy malutkimi niteczkami, które splatają się w
> olbrzymi dywan. Z naszej perspektywy nie wiemy dlaczego tak a nie inaczej się
> plecie. Jednak wszystko jest po coś. Z perspektywy tkacza dywan ma określony
> wzór. Nam pozostaje ufać, że to co się dzieje, ma głębsze znaczenie.

A czy to właśnie nie jest tym zachowaniem przedszkolaka? To co, że nie ma
dowodów, Mikołaj i tak do mnie przyjdzie, bo Mikołaj jest dobry, a inaczej
wszystko by było bez sensu. Nie musimy ufać. Możemy myśleć. Kiedyś "niepojęte"
było dla nas wiele z tych rzeczy, które teraz są oczywiste (już nie tłumaczymy
ich interwencją nadprzyrodzoną, szukamy wirusów czy elektronów). Efekty myślenia
są wielokrotnie bardziej pożyteczne dla świata i dla nas samych. Bo jeśli
niewiedzą się mamy przerzucać, to faktycznie, o bogach wiemy najmniej, choć
gadamy najwięcej. Więc najlepsze, co można, to dać sobie z nimi spokój. Nawet
jeśli któryś istnieje, a nie istnieje żaden.

[dolor]

Tak mi przyszło do głowy, że z tą religijną miłością i dobrocią jest trochę jak
z krzesłem elektrycznym, albo jak z tą miłosierną modlitwą: "Jeśli to konieczne,
ześlij nawet jakieś cierpienie lub niepowodzenie, celem
opamiętania i położenia kresu jego grzesznemu postępowaniu." Nic dobrego z
takiego dobra i miłości nie wynika.

[lucyna_n]

w filmie "Dom", doskonałym zresztą, jedna z bohaterek mówi "Bozia umarła w
obozach koncentracyjnych" i przyznam szczerze że ten tekst do mnie trafia. Nie
rozumiem tego przekonania że skoro wyzdrowialam to Bozia to sprawiła, a jak
pesymistycznie nastawieni ludzie poumierali w mękach to ludzie to sprawili a
Bozia jakoś nie miała mocy im przeszkodzić. To jest tak nielogiczne i generalnie
absurdalne że nie sposób w to wierzyć mając więcej niż 4 latka.
Ostatnio przeraził mnei mój ulubiony siostrzeniec, w przedszkolu mają jak
wiadomo religię i dziecko nie umie zaśpiewać żadnej piosenki o wiośnie, o
wakacjach, o zwierzątkach, nawet sławngo hymnu przedszkolaka, za to umie około
tuzina pieśni religijnych, ale to jeszcze nie w tym rzecz. Śpiewa w kołko jedną
piosenkę w której jest takie zdanie że gdy Jezus był mały to nie prożnował,
nosił wodę itd. Dziecko przesłyszało się i śpiewa "kosił wodę", każda próba
sprostowania tego tekstu powoduje że mały mówi "Bóg wszytsko może więc może też
kosić wodę" i dawaj z tym "kosił wodę, rąbał drzewo" i koniec tematu, zero
dyskusji, to się nazywa rząd dusz.

[dolor]

Świetne, będzie teologiem albo i papieżem, w końcu tak powstaje egzegeza.
Te wszystkie teksty, bóg jest wszystko jedno jak nazwany, dobry, ale nie
zrozumiemy go (a może dobrze rozumiemy, jest zły, tylko nie chcemy w to
uwierzyć, bo nam to niewygodne, jak udowodnić, że tak nie jest?), cząstka w
każdym, większość wierzących i kapłanów się myli, ja wiem lepiej bo mam
intuicję, no dobry jest tak jak ja pojmuję dobro, bo tylko tak mi przyjemnie
myśleć, mdłe to i kompletnie nic nie znaczy. Trochę jak mistycy wschodu, na
każde trudne pytanie odpowiadali jakimś paradoksem, bełkotem lub zgoła siedzieli
po turecku uśmiechając się tylko i świadczyło to o ich wielkiej mądrości. I tak
cywilizacja, która wyprzedzała naszą, stała się siedliskiem zacofanych,
głodujących biedaków.

[lucyna_n]

bo mądrość mędrcow wchodu polegała na tym że oni wiedzieli jak zrobić żeby im
samym było dobrze, a od reszty ktorej zmienić ne umieli skutecznie się odciąć. I
nie jest to moje wyzłośliwianie się tylko wniosek po wysłuchaniu wypowiedzi
"świętego męża". Odrzucają świat zewnętrzny jako przeszkadzający im, nie zajmują
się jego problemami, skupiają się na doskonaleniu swojego życia obecnego w celu
jeszcze lepszego życia przyszłego, innymi słowy idealny egoizm. Natomiast
świątynie są bardzo sprawnie działającymi przedsiębiorstwami zarabiającymi i
gromadzącymi spore fundusze, i to jest uniwersalne i wspólne dla wschodniej i
zachodniej kultury.

[dolor]

No tak, zaświatowcy doprowadzili starą metodę oszustwa do perfekcji. Sprzedają
wspaniałą nagrodę, ale obejrzeć i odebrać ją będzie można dopiero po śmierci.
Jednocześnie żeby ją uzyskać, nie wystarczy zapłacić (bóg zapłać), trzeba
jeszcze być posłuszny kodeksowi tak skonstruowanemu, że nie sposób go
przestrzegać. Aż dziwne, że nigdzie się jeszcze nie spotkałem z restrykcjami
dotyczącymi ograniczenia oddychanie w pewne dni. A skoro już kodeksu nie
przestrzegasz, to nie wystarczy, że nie dostaniesz nagrody. Spotka cię
straszliwa kara, taka że ojojoj, też dopiero po śmierci zobaczysz jaka straszna
(ale jak złamiesz nogę albo dostaniesz białaczki, to zawsze można powiedzieć, że
to już zaliczka), żeby ci się nie wydawało, że to teraz, przez nich masz
przechlapane. Żeby jej uniknąć trzeba jeszcze więcej płacić, bardziej się kajać
i być posłuszniejszym. A życie tu i teraz to marność nad marnościami, płacz i
zgrzytanie zębów.

I tylko pytanie, skąd tyle cierpienia na świecie? Tak, to nie bóg, to człowiek.
Także ten, który na to przyzwala.

[lucyna_n]

ano właśnie, niemoźność wypełnienia zaleceń w zwyklym życiu jest dość
zniechęcająca, naprawdę się nie da, całe dzieciństwo mi tym zrąbali bo ja się
bardzo starałam, a i tak wiecznei się tego piekła bałam bo zawsze coś tam było
nie tak, a to pierwszego piątku człowiek nie zaliczył, a tojakiejś mszy z powodu
święta w środku tygodnia, a to modlitw nie odprawił. Ja ciągle sie balam tego że
nie postępuję zgodnie z regułami i uważałam że dlatego w moim życiu jest tyle
kar bo ja jestem niedobra i należy mi się surowa kara, ot choćby za lenistwo, bo
nie poświęcam calego dnia na naukę i pomoc rodzicom (z perspektywy czasu uważam
się wręcz za wyrobnicę w domu moich rodziców, wyręczałam ich we wszystkim,
łęcznie z całodobową opieką nad wcześniakiem i gotowaniem dwudaniowych obiadów z
deserem na godzinę punkt 3,15 w wielu lat 10) I nie butowałam się , bo w
kościółku mówili że to nieładnie, co więcej od dziecka miałam ataki paniki w
kościele, mdlałam, słabłam ale chodzilam regularnie cierpiąc męki bo nei wolno
wyjść w środku mszy bo się nie liczy i grzech śmiertelny.
Religia w wykonaniu katolickiej polski to prawdziwe zniewolenie umysłu i męka.
Żadnej pociechy religia mi nie dała, nigdy, żadnej.

[kefirka.de]

O różnych rzeczach dyskusja. Nie da się w niej pionu utrzymać.

[dolor]

kefirka.de napisała:

> O różnych rzeczach dyskusja. Nie da się w niej pionu utrzymać.

O przyczynach i skutkach, drzewach i owocach, niczym więcej.

[mskaiq]

Religia to jeden ze sposobow opisywania przez czlowieka czego
nie daje sie zrozumiec, czego nie jest w stanie wyjasnic nauka.
Jest wiele sposobow opisywania Boga, decyduje o nich ludzka
swiadomosc, rozwoj czlowieka.
Dla jednych Bog jest miloscia a dla drugich karze i wytyka. Dla
innych jest milosierny a dla drugich niemilosierny.
Dla jeszcze innych nie ma Boga a jest solar angel.
Sa tacy ktorzy uwazaja ze cale zlo na swiecie pochodzi od
Boga i tacy ktorzy uwazaja ze zlo tworzy czlowiek a sa rowniez
tacy co uwazaja ze zlo tworzy evil spirits.

A milosc to cos innego niz strach, zlosc, zawisc, zal, itp.
To jest cos co potrafi wybaczyc, przyniesc usmiech, ulge,
pocieszenie, sens, nadzieje.
Dzieki niej moge zasypiac, nie boje sie jutra, swiata, smierci
widze piekno, chce rozmawiac z ludzmi i nie boje sie ich.
Serdeczne pozdrowienia.





Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

mskaiq napisał:

> Religia to jeden ze sposobow opisywania przez czlowieka czego
> nie daje sie zrozumiec, czego nie jest w stanie wyjasnic nauka.

Czyli zamiast poszukać odpowiedzi, czym jest piorun, wygodniej leniwemu umysłowi
ze strachem wyrzec: to bóg, to kara boska, to symbol jego potęgi. Słuszne
spostrzeżenie.

> Jest wiele sposobow opisywania Boga, decyduje o nich ludzka
> swiadomosc, rozwoj czlowieka.
> Dla jednych Bog jest miloscia a dla drugich karze i wytyka. Dla
> innych jest milosierny a dla drugich niemilosierny.
> Dla jeszcze innych nie ma Boga a jest solar angel.
> Sa tacy ktorzy uwazaja ze cale zlo na swiecie pochodzi od
> Boga i tacy ktorzy uwazaja ze zlo tworzy czlowiek a sa rowniez
> tacy co uwazaja ze zlo tworzy evil spirits.

Coś, czego nie ma, można sobie wyobrażać na nieskończenie wiele sposobów.
>
> A milosc to cos innego niz strach, zlosc, zawisc, zal, itp.
> To jest cos co potrafi wybaczyc, przyniesc usmiech, ulge,
> pocieszenie, sens, nadzieje.
> Dzieki niej moge zasypiac, nie boje sie jutra, swiata, smierci
> widze piekno, chce rozmawiac z ludzmi i nie boje sie ich.

Hm, miłość to alkohol???
Źle, gdy wyjaśniając, czym jest dane pojęcie, mamy do dyspozycji tylko
zaprzeczenia (jest czymś innym niż strach, złość, drzemka i karabin maszynowy) i
odpowiedzi typu "to jest takie coś, co jak jesteś smutny, to się robisz wesoły".
To nadal nic nie wyjaśnia, więcej mówi co najwyżej o Tobie, niż o samej miłości.

[mskaiq]

Nauka udowodnila sobie ze nie mozna udowodnic istnienia i
nieistnienia Boga, wiec mysle ze nie chodzi tutaj o wygode
umyslu.
Mozesz wierzyc ze Boga nie ma albo wierzyc ze On istnieje
ale w obu wypadkach to tylko wiara.

Czegos czego nie ma nie mozna wyobrazac sobie wcale. Na
nieskonczenie wiele sposobow mozemy wyobrazac sobie cos co
istnieje i czego nie rozumiemy.
To jaki jest Bog zalezy od rozwoju czlowieka, jesli w czlowieku
dominuje strach, msciwosc, zlosc to Bog wlasnie ma takie cechy.
Jesli milosc to Bog jest miloscia.
To nasz rozwoj decyduje o tym jak sie widzi Boga. Na samym
wierzcholku rozwoju widzi sie Go tak jak widzial go Jezus,
a nawet ma sie z nim kontakt.

Kiedy czlowiek nie zna milosci, albo zna ja bardzo malo
to dobrym sposobem jej wyjasniania jest pokazywanie
przeciwienstw ktore czlowiek zna dobrze.
Strach, zlosc, zal to przeciwienstwa milosci. Nigdy milosc nie
wystepuje razem z nimi tak samo jak one nie wystepuja one z
miloscia.
Serdeczne pozdrowienia.
Strach, zal,

sposobow.
Nie mozna

[mskaiq]

Dziekuje Wszystkim za dobre slowa i dodawanie otuchy. Czuje sie
znakomicie, chociaz byly takie momenty kiedy nie wygladalo to
dobrze, stan przez jakis czas byl prawie fatalny.
Udalo mi sie go przetrwac. Moglem sie znalesc w szpitalu ale
trafiłem na bardzo mądrego lekarza, ktory uwazal ze szpital
to najgorsze rozwiazanie, ze im bardziej bede aktywny, tym
lepsze bede mial szanse.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

mskaiq napisał:

> Nauka udowodnila sobie ze nie mozna udowodnic istnienia i
> nieistnienia Boga (...)
> Czegos czego nie ma nie mozna wyobrazac sobie wcale. Na
> nieskonczenie wiele sposobow mozemy wyobrazac sobie cos co
> istnieje i czego nie rozumiemy.

Mylisz się:
pl.wikipedia.org/wiki/Czajniczek_Russella

[mskaiq]

Czy myslisz ze czajniczek chocby to byl nawet czajniczek Rusella
jest dowdem na to ze nie ma Boga ?
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

Czy potrafisz udowodnić, że go nie ma? Czy ktokolwiek to potrafi? Czy zatem
przyznasz, ze czajniczek Russella istnieje? Jeśli nie, to na jakiej podstawie
stwierdzisz, że on nie istnieje?

[dolor]

> Czegos czego nie ma nie mozna wyobrazac sobie wcale. Na
> nieskonczenie wiele sposobow mozemy wyobrazac sobie cos co
> istnieje i czego nie rozumiemy.

Czy zatem czajniczek Russella, Latający Potwór Spaghetti, Niewidzialny, Różowy
Jednorożec, istnieją, tylko ich nie rozumiemy? Czy też Twoje rozumowanie jest
obarczone błędem?

[mskaiq]

Nie twierdze ze czajniczka Rusella nie ma czy jest bo to
nie ma zadnego znaczenia. Twierdze ze nie jest on dowodem na
istnienie Boga albo na Jego nie istnienie.
Czajniczek jest zwykla spekulacja. Pojecie Boga pojawilo sie
w wielu cywilizacjach niezaleznie. Swiadomosc Boga pojawia sie
niezaleznie od religii u setek tysiecy ludzi jesli nie milionow.
Ta niezalezna od religii swiadomosc pojawila sie na podstawie
szcztowych przezyc czlowieka.
Czajniczek zas pojwil sie tylko Russella.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

mskaiq napisał:

> Nie twierdze ze czajniczka Rusella nie ma czy jest bo to
> nie ma zadnego znaczenia.

ma takie samo znaczenie jak istnienie Boga.

> Twierdze ze nie jest on dowodem na
> istnienie Boga albo na Jego nie istnienie.

A ja twierdzę, że to istnienie należy udowodnić. Nie szuka się dowodu na
nieistnienie czegoś, co nie wiadomo jak wygląda, a co znajduje się gdziekolwiek.
Jedyne, co odnaleziono, to struktury w mózgu, które mogą dawać niektórym
wrażenie obecności istot nadprzyrodzonych.

> Czajniczek jest zwykla spekulacja.

Bóg także.

Pojecie Boga pojawilo sie
> w wielu cywilizacjach niezaleznie.

Zupełnie różnych, niepodobnych do siebie bogów, w różnej liczbie, różnie
wyobrażanych, mających odmienne wymagania. Zjawiska nadprzyrodzone zastępowały
naukę. Wiara, że piorun jest takim zjawiskiem, pojawiła się w wielu
cywilizacjach niezależnie.

Swiadomosc Boga pojawia sie
> niezaleznie od religii u setek tysiecy ludzi jesli nie milionow.

Świadomość różnych bogów. Pojawia się także przy padaczce i stymulacji płatów
skroniowych.

> Ta niezalezna od religii swiadomosc pojawila sie na podstawie
> szcztowych przezyc czlowieka.

co to są szczytowe przeżycia? Epilepsja?

> Czajniczek zas pojwil sie tylko Russella.
> Serdeczne pozdrowienia.

O, pojawił się też Potwór Spaghetti, Różowy Jednorożec, Ufoludki.
Ich istnienie jest równie niemożliwe do zanegowania. Mimo, że nie istnieją. Jak
bogowie. I mimo, że jak bogów, można ich sobie wyobrażać na nieskończenie wiele
sposobów, dodawać nowych, nazywać wszystkie jednością. Był bóg-piorun, bóg-morze
bóg-wąż. bóg-cokolwiekcięprzestraszainieumiesztegozrozumieć. Bogowie ci łączyli
się i dzielili oraz przeżywali różne, ciekawe przygody. Grecy mieli świetny
panteon i też nie podobał im się ateizm.
Demony i skrzaty, czary i uroki są równie rzeczywiste i powszechne w historii
różnych cywilizacji.

[dolor]

Oczywiście jeśli przyjąć aktywność płatów czołowych za Boga, Kefirka ma rację,
jest on w każdym człowieku, różnie aktywny, a aktywność ta jest różnie
przetwarzana przez świadomość. Ja istnienia jakichkolwiek istot nadprzyrodzonych
nie odczuwam, nigdy też nie miałem omamów czy halucynacji, wiele osób miało.
jednak taki mózgowy bóg będzie miał wpływ na rzeczywistość jedynie za
pośrednictwem człowieka. Nie stworzy świata, nie przyniesie nagrody lub kary PO
śmierci, nie ześle plagi szarańczy, wyrżnąć heretyków lub zesłać głód już jednak
będzie potrafił.

W takim wypadku pozostaje jedno: zdefiniuj, czym jest bóg. Dopiero wtedy oczekuj
od nauki dowodów. Chyba, że zanim nauka ma udowodnić, że tego nie ma, sama ma
zdefiniować, czego nieistnienia udowadnia? Można udowodnić bowiem, że piorun nie
jest bogiem, choć ludzie byli przekonani, że jest.

[dolor]

jeszcze jedno, w moim poście:

mskaiq napisał:

> Nauka udowodnila sobie ze nie mozna udowodnic istnienia i
> nieistnienia Boga (...)
> Czegos czego nie ma nie mozna wyobrazac sobie wcale. Na
> nieskonczenie wiele sposobow mozemy wyobrazac sobie cos co
> istnieje i czego nie rozumiemy.

Mylisz się:
pl.wikipedia.org/wiki/Czajniczek_Russella

"mylisz się" odnosiło się głównie do niemożności wyobrażenia sobie czegoś, czego
nie ma, na nieskończoną ilość sposobów. To tego miał dowieść czajniczek
Russella. Co zaś do udowodnienia przez naukę, że nie można udowodnić
nieistnienia, znaczy to tylko tyle: nauka nie jest w stanie udowodnić
nieistnienia każdej wymyślonej według pewnego schematu, a nieistniejącej rzeczy.

[mskaiq]

No to przedstaw dowod ze czajniczek Rusella ma takie same
znaczenie jak istnienie Boga.
Oczywiscie dowod naukowy a nie zapewnienie ze tak jest.

> Jedyne, co odnaleziono, to struktury w mózgu, które mogą dawać
> niektórym wrażenie obecności istot nadprzyrodzonych.
Jesli mozesz podaj link do pracy naukowej ktora udawadnia ze sa
struktury ktore wywoluja wrazenie obecnosci istot
nadprzyrodzonych.

> Świadomość różnych bogów. Pojawia się także przy padaczce i
> stymulacji płatów skroniowych.
Jesli mozesz przedstaw na to dowod ze wszystkie osoby ktore
maja albo mialy swiadomosc Boga mialy padaczke albo stymulacje
platow skroniowych.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

mskaiq napisał:

> No to przedstaw dowod ze czajniczek Rusella ma takie same
> znaczenie jak istnienie Boga.
> Oczywiscie dowod naukowy a nie zapewnienie ze tak jest.

:) oczywiście, zrobię to tuż po tym, jak spróbujesz przedstawić mi naukowy
dowód, że takiego znaczenia nie ma.

> Jesli mozesz podaj link do pracy naukowej ktora udawadnia ze sa
> struktury ktore wywoluja wrazenie obecnosci istot
> nadprzyrodzonyc

Poszukaj sobie choćby Persingera i neuroteologów. Wiekszość tekstów źródłowych w
necie jest płatna.

> Jesli mozesz przedstaw na to dowod ze wszystkie osoby ktore
> maja albo mialy swiadomosc Boga mialy padaczke albo stymulacje
> platow skroniowych.

:) oczywiście, przyprowadź mi wszystkie osoby, a ja to udowodnię. Padaczka
skroniowa wywołuje szczególnie silne odczucia religijne. Co nie oznacza, że
każda zwiększona aktywność jest padaczką. Poczucie obecności boga ludzie
potrafili też osiągnąć majstrując przy mózgu z pomocą postów, biczowań,
medytacji, rytmicznego powtarzania pewnych sylab, tańców czy halucynogennych
mikstur szamanów. Faktem jest, że wiemy jak wywołać takie reakcje u niektórych
osób. Nawet jeśli nie u każdego (Ponad połowa ludzi nigdy niczego takiego nie
odczuwała, najwyraźniej bóg nie był nimi zainteresowany). Istnieje zresztą gen
predysponujący do mistycznych odczuć. Dla reszty - wystarczy zasada opisana w
baśni o nowych szatach cesarza, strach przed przyznaniem, że nie widzimy czegoś,
o czym autorytety i otoczenie mówi nam, że istnieje i jest takie wspaniałe,
sprawia, że robimy wszystko, aby w to uwierzyć. Nawet i tu - nie każdy
oczywiście. Ze mną ani żaden bóg, ani żaden czajniczek się w każdym razie nie
kontaktował. Nie spotkałem nawet ufo.

[mskaiq]

No coz nie przedstawiles zadnych dowodow. Zaprzeczasz
pryncypiom ktorych uzywasz, zaprzeczasz nauce ktorej
uzywasz na poparcie wlasnych wierzen.
Nauka nie moze udowodnic ze czegos nie ma, wiec nie moze
twierdzic ze nie ma Boga czy nawet czajniczka jesli ktos
tak twierdzi.
> Poszukaj sobie choćby Persingera i neuroteologów.
Chelm Persingera to przrzad do wywolywania halucynacji,
nie dowodzi on ze nie istnienje Bog. Dowodzi ze u
niektorych ludzi mozna wywolac halucynacje pod wplywem
cewki magnetycznej ale tez nie u wszystkich.
Nie udowodnisz nie istnienia Boga, czy nie istnienia
czegokolwiek innego bo jest to niemozliwe, przeczysz
podstawom nauki.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

:))) Rozśmieszasz mnie coraz bardziej, właśnie udowodniłeś tezę, której nie
stawiałem, to tylko Ty, mój drogi, napisałeś: "Nauka udowodnila sobie ze nie
mozna udowodnic istnienia i
nieistnienia Boga, wiec mysle ze nie chodzi tutaj o wygode
umyslu.", ależ nie, tego także nie udowodniła. Brakuje nam tylko definicji boga,
podasz ją wreszcie?
Jak Twoim zdaniem wygląda dowód? Jeśli wejdziesz na 20 piętro drapacza chmur i
skoczysz, nic Ci się nie stanie? A potrafisz to naukowo dowieść? Nie? nauka nie
udoodniła, że spadający Mask się roztrzaskuje? No to jest to tylko kwestia
wiary, jeśli będziesz wierzył, że nic ci się nie stanie, tak będzie, śmiało więc
skacz.
Popełniasz kilka zasadniczych błędów, o których piszę, że to wygoda leniwego
umysłu. Po raz kolejny proszę: zdefiniuj boga. Nie pisz, czym nie jest, podaj
definicję. Podaj też dowód. Zasada, te pryncypia, o których wspominasz, głoszą:
ciężar dowodu leży po stronie tego, kto twierdzi, że coś jest. Zadaniem "nauki"
jest potem jedynie potwierdzić lub zaprzeczyć temu, że dowód jest prawdziwy.
Unikanie tego to doszukiwanie się boga tam, gdzie go nie ma, dla wygody
niemyślenia. Każdy z Twoich pośrednich argumentów na rzecz jego istnienia da się
obalić. Nie masz nic na ich potwierdzenie, oprócz własnego przekonania. I
odwracasz kota ogonem głosząc: nie wierzyć mnie, nie wierzyć w nieudowadnionego
boga, to tylko kwestia wiary, nie wiedzy. I tylko boga to tyczy, bo że wszystko,
co wymyslone, można głosić na tych samych zasadach, to BEZ ZNACZENIA, ja swoje
udowodniłem. Niczego nie udowodnileś. Potrafisz udowodnić, że halucynacje
schizofrenika to nie przejaw ukrytej przed innymi rzeczywistości? Naukowo?
Wiesz, że te głosy nie są przejawem rzeczywistości innej, niż rzeczywistości
zaburzonego umysłu? Że nie pochodzą z zewnątrz, lecz są wytwarzane przez sam
umysł? Czy tylko w to wierzysz, a twoja wiara jest równie dobra, jak ta
schizofrenika?
Żeby cokolwiek dalej tu pisać, musisz się podjąć tego wysiłku, kolejny raz
proszę: zdefiniuj boga. Opisz, w co wierzysz. dopiero gdy z tej nicości,
nijakości, intelektualnego uniku, wyłonią się jakiekolwiek kształty, będzie
można choć zacząć dywagacje: złudzenie to, czy obraz rzeczywistości. Nie mam
pojęcia, jak wygląda bóg, w którego ty wierzysz, poznałem natomiast mnóstwo
wierzeń w mnóstwo najprzeróżniejszych bóstw, z mnóstwem najprzeróżniejszych
zasad wiary, wszystkie błędne, a odnoszę wrażenie, że grecki Zeus, słowiański
Światowid, gnostycki Jaldabaoth, to wszystko argumenty za tym twoim, co to go
opisać nie chcesz, mimo że te argumenty wykluczają się wzajemnie; to jedyne:
czuję, że bóg jest (około 2/3 ludzi nie czuje, u tej 1/3 da się to wywołać, u
cierpiących na padaczkę skroniową (także Mahomet, także św. Paweł) jest to
nagminne),
oraz że różne cywilizacje niezależnie od siebie wierzyły w różne, wykluczające
się nawzajem (a czasem nawet wewnętrznie sprzeczne) istoty, które kazały im
walczyć dla siebie i zniszczyć wszystkich, którzy wierzą w inne nadprzyrodzone
istoty.
Nigdy ludzie nie wierzyli w to samo, dlaczego? Czy bóg nakazujący się miłować i
bóg nakazujący wyrżnąć każdego, kto w niego nie wierzy, także dzieci, a nawet
zwierzęta domowe, są tym samym bogiem, argumentem potwierdzającym jego
istnienie? Odpowiem za Ciebie: to żaden argument.
Odpowiedz za to na pytanie: czy NEGOWANIE REALNEGO ISTNIENIA PRZEDMIOTU WIARY w
coś niezdefiniowanego, na istnienie czego nie podano jakiegokolwiek dowodu, co
natomiast ma wpływać na ludzkie wybory (jak - zależy, kto wierzy, bóg każe ci
umiłować albo ukamieniować), jest tylko taką samą wiarą, jak wiara w realne
istnienie czajniczka Russella?

[mskaiq]

Wedlug mnie nie rozumiesz ze nie mozna udowodnic ze czegos
nie ma, nie dotyczy to tylko Boga.
Twoje zapewnienia ze tak nie jest przekonuja mnie. Mysle
jednak ze na chlopski rozum mozesz udowodnic wszystko
nawet tego co sie nie da udowodnic.
Mozesz wtedy pisac o drapaczach chmur i skaczacym masku
z 20 pietra i miec satysfakcje ze udowodniles w taki sposob
nie istnienie Boga.
Nie chce mi sie dalej analizowac tego co napisales bo nie
zawiera to jakiegokolwiek dowodu, oprocz personalnych
rozwazan.
Jesli Twoim zdaniem na tym polega dowod naukowy na nie
istnienie Boga to daruj sobie ten dowod, bo po co sie
osmieszac.
Podaj lepiej link do jakiekolwiek pracy naukowej ktora
udowadnila nie istnienie Boga.
Jesli chodzi definicje Boga to trudno ja podac, kazdy
czlowiek ma jakies Jego wlane pojecie w ktore wierzy.
Ty wierzysz na przyklad ze Go nie ma.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

mskaiq napisał:

>Mozesz wierzyc ze Boga nie ma albo wierzyc ze On istnieje
>ale w obu wypadkach to tylko wiara.

Jeśli dziecko ci powie, że w tej zamkniętej szafie jest potwór, a ty mu
odpowiesz, że wcale go tam nie ma, w obu przypadkach to tylko wiara?

[lucyna_n]

poniekąd tak, bo szafa zamknięta, nie widzisz ze 100% pewnością czy potwór tam
jest czy nie, może jest?
Po obejrzeniu potworów i spółka zresztą żadne dziecko już ci nie uwierzy że w
szafach nie ma potworów, po prostu drzwi najwyraźniej nie są aktywne, ale zawsze
mogą być i wtedy wejdzie do szafy straszak.

[dolor]

I dlatego bogowie, każdy bóg czy Bóg, nie istnieją bardziej, niż ten potwór w
zamkniętej szafie, którego to nieistnienia nauka nigdy nie dowiodła. Jedyne
bowiem dowody to wykluczające się relacje mistyków, co do których stanu psychiki
i uczciwości można mieć spore zastrzeżenia, a które jako pewniki wpajano nam w
domach, szkołach i świątyniach. I stos trupów na poparcie świętości świętych
ksiąg, bo dobrzy bogowie stworzyli doskonały świat, a całe to zło to nie ich
wina, tak być musiało, choć oni, wszechmocni, niczego nigdy nie musieli.
Ewentualnie jeszcze uczucie, że kawałek dobrego boga jest wszędzie, bo tak mi
się nagle wydało, że miło by było, gdyby tak było, więc tak jest, i nie należy
tego rozumieć, tylko akceptować.

[kefirka.de]

Nie rozumiem czemu tak Ci zależy aby podważyć sens wiary w Boga. Po co Ci to?
Ja wierzę, bo jak niewiernemu Tomaszowi dane mi było "włożyć palec do rany
Chrystusa". Wdzięczna Bogu jestem za tą możliwość. Mógłby mnie przecież olać i
utrzymywać dalej w wątpliwości.
Co więcej,w tej sytuacji nie będę absolutnie zaprzeczała istnieniu czajniczka
Russella, Latającego Potwora Spaghetti, Niewidzialnego, Różowego Jednorożca.
Gdzieś czytałam wywód jakiegoś filozofa, że wszystko co wymyśli ludzki mózg,
nawet najbardziej nieprawdopodobnego, realnie (za)istnieje. Nie pamiętam, a
szkoda, kto tak napisał. Wrzuciłabym Ci linka. Fakt istnienia telefonu
komórkowego, internetu oraz ciastka o nazwie Bajkowy Raj utwierdził mnie
ostatecznie w słuszności tego twierdzenia. Co do potwora w szafie przyznaję
rację Lucynie. Przenigdy nie dałabym sobie żadnego członka uciąć, że on w
którejś szafie nie siedzi. Tak więc napiszę, że ww przedmioty i stwory w rodzaju
jednorożca mogą istnieć, choć ja ich nie widziałam. Jednak ani mi w głowie
przekonywać Ciebie o ich istnieniu bądź nieistnieniu.

[dolor]

Bo to szkodzi umysłowi, to szkodzi realizmowi. Bo krzyż podpałacowy z bandą
szaleńców ostatecznie mnie przekonał, że "taktowne milczenie" jest tu błędem. Bo
widzę, co ludzie w imię wiary robią, co robili i będą robić, zawsze z tymi
samymi argumentami. Bo będą to robili tak długo, dokąd się ich nie przekona, że
liczy się to, co realne, a nie aberracje umysłu udające dary, oszustwa mistyków
skierowane przeciw intelektowi. Bo każdy człowiek dojrzały by to zrozumieć, jest
mi cenny. Bo tych bogów upycha się wszędzie, gdzie człek boi się lub jest zbyt
leniwy, by myśleć i znajduję go notorycznie, w zdaniach z zepsutymi sylogizmami.
Bo nie da się być realistą, gdy tylko wiara rządzi się innymi prawami, jak nie
da się być dziewicą z założeniem, że tylko w sobotnie wieczory się nie liczy. Bo
A jest A zawsze, a przeskakiwanie od ewolucji do grzechu pierworodnego, by za
chwilę znów w ewolucję, to się wyklucza, więc nie wolno w tym trwać, zgoda na
to, by błądzić, by nie pójść o krok dalej, by nie wyciągnąć wniosków, by taplać
się w sprzecznościach, jest mi wyjątkowo nieprzyjemna, to taki zgrzyt po szkle,
to psuje ludzi, rozumy, a sprawnie działające umysły są mi potrzebne by
rozruszać mój. Bo sam w tym myślowym bagnie trwałem i wiem, ze mi to
zaszkodziło. Bo zgoda na potwory w szafie i brednie, że wymyślone równa się
realne sprawia, że ten umysł się już tylko do wymyślania bajek nadaje, a jeszcze
nikt samymi bajkami nie przeżył, nie licząc domu wariatów, gdzie też nie manna z
nieba. Bo energia, jaką się poświęca na durne modlitwy i intelektualne
przelewanie z pustego w próżne może być wykorzystana na coś pożytecznego dla
człowieka. Bo ten bełkot o byciu trochę wszystkim, niemocy zrozumienia, darze i
błędach innych, którzy też o tym samym, że to ty błądzisz, że to oni mają
prawdziwy dar, nie da się zrozumieć, uwierzyć w to trzeba, przekształca każdą
ścieżkę rozumu w bagno, i tam, gdzie chcę przeczytać czy usłyszeć jak wygląda
myśl, choćbym się miał na niej pokaleczyć, znajduję tylko bagno i zamazane
kształty. Bo logika obowiązuje zawsze i wszędzie, wyłączyć ją to zrezygnować z
człowieczeństwa. Bo każda idea boga jest pełna nierozwiązywalnych sprzeczności,
widać je jak na dłoni, a coś, co zawiera sprzeczności, jest bezwartościowe, a
częściej szkodliwe. Bo wiara w czajniczek Russella usprawiedliwia wiarę w każdy
bełkot, bo niczego wtedy nie można już powiedzieć, żeby nie spotkało się z
nieudowadnialnym kontrargumentem, bo to język ludzi z pokojów bez klamek, bo
każdy mąciciel umysłu, każdy potencjalny tyran na swój sposób to wykorzystuje.
Bo w imię miłości bogów i do bogów pozostawiliśmy stosy trupów i nie był to
przypadek, tylko nieunikniona konsekwencja. Bo religie pragną niewolników, tylko
ich, bo kneblują umysł. Bo albo przyjmujesz wszystko, albo nic, albo zostajesz
papieżem, letni są mdli. Bo życie jest tu i teraz, a nie w zaświatach. Bo to o
zaświatach to jedno z gorszych kłamstw, bo jak przemienimy nasze życie w piekło
tutaj, z nadzieją, że nam to wynagrodzą, gdy umrzemy, stracimy wszystko. Bo ten
świat, jedyny świat, ten czas, ograniczony, jedyny, jaki mamy, jest dla nas i
tylko rozumiejąc to możemy w jakiś wartościowy sposób go przeżyć, bo to
szczęście jest celem, nasze szczęście, tu i teraz i je trzeba sobie wywalczyć,
nie vanitas vanitatum, płacz i zgrzytanie zębów. Bo wiara odbiera godność
człowiekowi, a człowiek powinien być wielki, wspaniały i wiedzieć o tym; bo
człowiek to jego niesamowity umysł, a każda religia to pogardliwe nań
splunięcie, każda religia odczłowiecza, bardziej niż halucynogenny narkotyk. Bo
człowiek martwy nie jest człowiekiem, tylko trupem, człowiek śpiący jest tylko
ciałem człowieka, a człowiek bezmyślny jest tylko zwierzęciem, gdy każda religia
neguje lub przynajmniej wykoślawia myśl. Bo człowiek ma być wielki, dumny,
szczęśliwy, a nie osiągnie tego na kolanach, bijąc się w pierś i powtarzając:
moja wina. Bo to jedyny sposób, by nie pełznąć, by nie jęczeć, by się uwolnić od
cierpienia, nie zamykając oczy, nie wyłączając umysł, który i tak nie da ci
spokoju, będzie ci przypominał, do czego miał służyć, bo uwolnić się od
cierpienia to nie wystarczy, bo trzeba wywalczyć sobie, nie bliźniemu, sobie,
dumne szczęście, nie kosztem innego człowieka, nie kosztem kradzieży, ale też
nie kosztem jałmużny, branej czy dawanej, to się osiąga myślą, kształtując swój
charakter, moralność, szukając, błądząc, ale oceniając po owocach, a religijne
odpowiedzi, jeśli nie są bełkotem (a cytować mógłbym z tych wątków wiele takich)
dają najwyżej odpowiedzi równie proste, co fałszywe. Bo piorun okazał się
wyładowaniem elektrycznym, nie bogiem, przed którym ukorzyć się należało i
chwała człowiekowi, który pierwszy wstał z kolan żeby to udowodnić i stworzyć
piorunochron. Bo to jego, nie boga należy czcić. Bo wiara w potwora w szafie
prowadzi do wiary, że rozpędzony pociąg nie zrobi mi krzywdy, nie muszę schodzić
z torów, wystarczy się przeżegnać, bo prowadzi do tego, że brawurowo prowadzone
autobusy z pielgrzymami do miejsc świętych się rozbijają.
Bo "błogosławieni, którzy zobaczyli, a nie uwierzyli", bo zobaczyć to za mało,
trzeba jeszcze udowodnić, przetworzyć świadectwo zmysłów przez intelekt, dopiero
wtedy można wyrokować, a do tego intelekt trzeba utrzymywać tak sprawnym, jak
tylko ci się uda. Bo odbicie w lustrze istnieje, ale nie jest człowiekiem, tylko
zniekształconym obrazem ciebie, z którego intelekt potrafi wiele się dowiedzieć,
ale w który nie wolno wierzyć. Bo halucynacja także istnieje, i w nią też nie
wolno wierzyć. Bo trzeba umieć odróżniać rzeczywistość od halucynacji, i umieć
ze zniekształconych odbić wyciągać odpowiednie, weryfikowalne wnioski. Bo wiarą,
wiarami raczej (bo choć wszystkie "nadprzyrodzone", synonim słowa oszukańcze,
to jednak potwór w szafie różni się od Allaha), bo wiarami tymi atakuje się
umysł bezbronny, umysł dziecka, wpajając mu sprzeczności jako normę,
rozregulowując mózg już na początku drogi, odbierając zaufanie do rozumu,
odbierając prawo do szczęścia z bycia sobą i zadawania pytań, na które otrzymuje
się mądre odpowiedzi, a nie: jest bo jest,. trójca bo to największa tajemnica,
jest dobry i wszechmocny, a zło, które stworzył, bo wszystko stworzył, to nie
on. Bo religia w szkołach to zbrodnia przeciw ludzkości, przeciw umysłowi. Bo
tylko odrzucając religię wygrzebaliśmy się z bagna średniowiecza. Bo muzułmańscy
ekstremiści także otrzymali ten dar, dar prawdziwej, niezmąconej, nie
podlegającej prawom rozsądku, wiary i wysadzając się giną szczęśliwi, pewni
nagrody wiecznej w raju. Bo wierząc w czajniczek Russella jakże możesz odrzucić
to, w co wierzą oni? Bo mogę tak wymieniać jeszcze i wymieniać, a naprawdę
winienem myśleć o czymś bardziej pożytecznym niż wiara, niestety, dokąd się z
tym nie uporamy, zawsze będziemy się o nią potykać i tracić czas.

[lucyna_n]

modlitwa zwłaszcza typu konteplacyjnego, medytacyjnego podobno bardzo dobrze
robi mozgowi, wprowadza w stan głębokiej relaksacji.
No i nie każdy jest taki gieroj żeby udźwignąć swoje życie samodzielinie, jednak
dla wielu czuwanie Opatrzności jest niezbędne żeby od razu nie pójść i ze
strachu się nie zabić czy nie zwariować.
Ludzie mają tendencje do tworzenia kółek , grupek, towarzystw. Nikt nie chce być
sam, wspólnota daje siłę. Żeby być samodzielnym to trzeba mieć naprawdę solidne
stabilne centrum, pokaż mi jednego co takie ma?
Życie jest krótkie słabe mdle, a każdą idee człowiek potrafi wypaczyć,
zfanatyzować, popieprzyć. Debil co wszystko poprzekręca i wmowi ludziom że
czarne jest białe zawsze się znajdzie.
Fanatyzm religijny czy niereligijny zawsze jest fatalny w skutkach, ale z
obserwacji historii wynika że istniał i chyba nei da się zrobić tak żeby
przestał istnieć. jakaś naturalna skłonność w człowieku do wymyślania reguł i
żelaznego podporządkowania się im , oraz zmuszenia do tego wszystkich innych. Ot
choćby reakcje na wycięcie postu z forum gdzie się nie wycina, złamałeś regułe,
złamałeś tabu, musi być kara w takiej czy innej formie. Taka to i ludzka
wolność, kończy się tam gdzie zaczyna wolność innych, czyli bardzo mało
przestrzeni tak naprawdę. Stawiamy płoty, dzielimy przesteń, rozgraniczamy co
moje co twoje. Chcemy żeby nasze reguły które nam pasują były uniwersalne.
Ludzie sobei nawzajem przeszkadzają a jednocześnie nie umieją żyć bez innych
ludzi. Przekleństwo takie.

[dolor]

"Nie mów, że boisz się zaufać umysłowi, bo tak mało wiesz. Czy bezpieczniej jest
ufać mistykom, odrzucając własną skromną wiedzę? Żyj i działaj w jej granicach i
do końca życia ją rozwijaj. Wykup swój umysł z lombardu autorytetów. Zaakceptuj
fakt, że nie jesteś wszechwiedzący, ale odgrywanie zombi nie zapewni ci
wszechwiedzy — że twój umysł jest zawodny, ale pozbycie się go nie uczyni cię
niezawodnym — że jeden własny błąd jest bezpieczniejszy niż dziesięć prawd
przyjętych na wiarę, bo ten pierwszy pozostawia ci środki do naprawienia go,
ostatnie zaś niszczą w tobie zdolność odróżnienia prawdy od błędu. W miejsce
swojego marzenia o nieskończonej automatycznej wiedzy zaakceptuj fakt, że
człowiek zdobywa wiedzę wyłącznie własnym wysiłkiem
— i właśnie to wyróżnia go we wszechświecie, to jest jego naturą, moralnością i
chwałą.
Pozbądź się tej nieograniczonej zgody na zło, polegającej na twierdzeniu, że
człowiek jest niedoskonały. Na podstawie jakiego kryterium skazujesz go na taki
stan? Zaakceptuj fakt, że aby być moralnym, trzeba być doskonałym. Doskonałości
nie mierzy się jednak mistycznymi przykazaniami, nakazującymi czynić niemożliwe,
a twojej postawy moralnej kwestiami nie podlegającymi wyborowi. Człowiek ma
jeden podstawowy wybór: myśleć lub nie myśleć — i właśnie to jest miarą jego
cnoty. Perfekcja moralna to niezłomna racjonalność — nie rozmiar twojej
inteligencji, lecz pełne i bezustanne korzystanie z umysłu, nie rozmiar wiedzy,
lecz koncepcja rozsądku jako wartości absolutnej. Naucz się dostrzegać różnicę
między błędami a odstępstwami od moralności. Błąd nie jest skazą moralną, pod
warunkiem, że jesteś gotów go naprawić; tylko mistyk może oceniać istoty ludzkie
na podstawie kryterium nieosiągalnej, automatycznej wszechwiedzy. Natomiast
odstępstwo od moralności to świadomy wybór działania, o którym wiesz, że jest
złe, albo celowe uchylanie się od wiedzy, odwracanie wzroku i wyłączanie
myślenia. Za to, czego nie wiesz, nie jesteś odpowiedzialny moralnie; to zaś,
czego nie chcesz wiedzieć, jest rosnącym w twojej duszy rachunkiem hańby. Bierz
konieczne poprawki na błędy; nie wybaczaj ani nie akceptuj żadnego odstępstwa od
moralności. Pozwól wątpić tym, którzy dążą do wiedzy; traktuj zaś jak
potencjalnych zabójców te okazy bezczelnego zepsucia, które wysuwają wobec
ciebie roszczenia, głosząc, że nie mają ani nie potrzebują mieć po temu powodów,
wystarczy, że „po prostu tak czują. — i tych kwitujących niezbity argument
słowami: „To tylko logika., znaczącymi: „To tylko rzeczywistość.. Jedyną
płaszczyzną przeciwną rzeczywistości jest płaszczyzna śmierci"

Ta pani miała chyba manię, ale mądra była. A ludzi trzeba szukać, ludzie to
umysły, jest 6 miliardów umysłów poczętych, ale tych narodzonych trochę mniej.
Lepiej znaleźć mądrego wroga niż bezmyślnego pochlebcę, o nauczycielach wiary
nie wspominając. Najgorsze, co możemy zrobić, to przytaknąć debilowi,
fanatykowi, uwierzyć mu na słowo, nie sprawdzając, bezmyślnie, dla świętego
spokoju śmierci, inne zło - przytaknąć tylko dlatego, ze ktoś z twojego kółka i
się obrazić może, od cierpienia i tak nie uciekniesz, ale cierpienie może mieć
przynajmniej jakieś znaczenie, czegoś nauczyć, nie tylko zmusić do coraz
mocniejszego walenia głową w ścianę z komunikatem: moja wina, o ja grzeszny.
Pamiętasz tego psa z eksperymentu na wyuczoną bezradność? Zbyt dobrze to znam.
Jak to idzie, nie moja, lecz twoja wola niech się ziści?

[lucyna_n]

Ja przyznaję rację temu rozumowaniu, szukam tylko powodow dlaczego tak jest,
mechanizmów, i realnych szans na zmianę ludzi jako takich, takiej chyba nie
widzę, zbyt skuteczny jest mechanizm oparty na kiju i marchewce. Ludzie nie
umieją sami wymyślić siebie życia, szukają gotowych receptur na wszystko.
Wystarczy forum poczytać "co mam zrobić, jakie dawki brać, czy mój związek jest
normalny, czy ja jestem normalny, co mam jeść, co mam pić, o ktorej godzinie
klaść się spać, o której wstawać" itd. Ludzie nie ufają swojemu rozumowi,
instynktowi, próbują się jakoś dopasować do ogółu naiwnie myśląc ogól jakoś daje
radę to jak ich będę naśladować to też będę ciągnąć do przodu. Godzą się na
frustrację, na zaprzeczenie własnych potrzeb i odczuć, na wtłoczenie w
bezpieczne ramy.
Ludzie bez poczucia bezpieczeństwa zrezygnują z siebie samuch żeby czuć się
bezpiecznie, a przynajmniej mieć taką iluzję.
I można wierzgać, można przekonywać, można tłumaczyć i pokazywać 2+2=4, ale i
tak przyjdzie guru i powie że 5 i tłum popędzi skandując radośnie 2+2=5! 2+2=5!
Coś mi się zdaje że jednak mądrość wschodu polegająca ię na przejmowaniu samym
sobą , tworzeniu własnego mikrokosmosu według prawdziwie zgodnych z nami reguł
jest jednak najlepsza. jak się człowiek za bardzo przejmie zewnętrzem to tylko
zgryz ma i kłopot i męczy się, dusi, kombinuje niepotrzebnie. Marnuje cenne a
jak się tu wszyscy przekonaliśmy skromne siły życiowe na bzdety i ciągle ciągle
mu źle, smutno, jakoś nie tak.

[dolor]

Ależ właśnie tak, nie musisz nikogo uszczęśliwiać, oprócz siebie. A jak
przypadkiem spotkasz kogoś, kto zrozumie - świętuj i wymieniaj się tym, co
wartościowe. Odkryciem ostatnich dni jest dla mnie jednak, że taktowne
przemilczanie tematów tabu nie jest żadną wartością. Jednak trochę myślących
osób na świecie jest, także na tym forum, także w tym wątku. Czy to nie
wspaniałe? A że nie wszyscy ludzie tacy, że nie większość nawet, że część się
obrazi, to już ani moja wina, ani mój problem, przynajmniej dokąd nie muszę się
przed nimi bronić.

[lucyna_n]

tematy tabu pozornie ochraniają, tak naprawdę podstępnie niszczą osobę dla
ktorych są faktycznei tabu i męczą oraz wystraszają osoby postronne. Z tego się
czasem robi straszny kokon którego bez rozdarcia wielkich ran nei da się zniszczyć.

[bazoooka]

dolorze, masz manię?

[dolor]

bazoooka napisała:

> dolorze, masz manię?

dolorze, masz sprzątanie.

[lucyna_n]

jak człowiek dotrze do tego co go męczy to mus jest wyrzucić z siebie,
dokładnie i wyczerpująco, i długo i do całkowitego zmęczenia.

[dolor]

Ja pewnie byłem jeszcze bardziej porąbany, bo najbardziej się bałem, że mi
bliscy do tego piekła trafią, bo niby wierzą, ale grzeszą jak cholera. Sam
partaczyłem sobie dzieciństwo jako ministrant i takie tam, licząc na jakiś
czyściec...

[dolor]

ellena_cyganka napisała:

> Tak to bardzo empiryczne. Ale dlaczego nie wierzyć w coś co pomaga
> żyć? Z pogranicza głupoty, spychane w pokłady świadomości, do czego
> za nic nie przyznamy się, bo jestesmy przeciez tacy racjonalni.
> Na szczęście nie tylko ja mam takie odpały

"Twoi nauczyciele, mistycy obu szkół, odwrócili w swojej świadomości zasadę
przyczyny i skutku, a teraz usiłują ją odwrócić w życiu. Uważają swoje uczucia
za przyczynę, a umysł za bierny skutek. Przyjmują emocje za narzędzie
postrzegania rzeczywistości. Swoje pragnienia traktują jako fakt podstawowy,
nadrzędny wobec wszystkich pozostałych. Uczciwy człowiek nie pragnie, zanim nie
zidentyfikuje obiektu swoich pragnień. Mówi: „To istnieje, więc pragnę tego..
Oni mówią: „Pragnę tego, więc to istnieje..
Chcą oszukać aksjomat istnienia i świadomości, uczynić ze swojej świadomości
narzędzie służące nie do postrzegania, lecz do kreowania rzeczywistości, a
istnienie nie ma być przedmiotem, lecz podmiotem ich świadomości — chcą być
Bogiem, którego stworzyli na swój obraz i podobieństwo, tworzącym świat z
nicości za pomocą kaprysu. Rzeczywistości nie da się jednak oszukać. To, co
osiągają, jest przeciwieństwem ich pragnienia. Pragną nieograniczonej władzy nad
istnieniem; zamiast tego tracą władzę nad własną świadomością. Wyrzekając się
wiedzy, skazują się na koszmar wiecznej niewiedzy.
Te irracjonalne życzenia, które cię pociągają w ich doktrynie, emocje, które
czcisz jak bożka, składając ziemię na ich ołtarzu, ta mroczna, niespójna
namiętność wewnątrz ciebie, którą nazywasz głosem Boga albo własnych gruczołów,
jest jedynie trupem twojego umysłu. Uczucie kolidujące z rozumem, uczucie,
którego nie potrafisz wyjaśnić ani kontrolować, jest tylko pozostałością tego
skrzywionego myślenia, które odebrało umysłowi kontrolę.
Kiedykolwiek popełniłeś grzech odmowy myślenia i widzenia, ukrywając przed
pewnikiem rzeczywistości jakieś drobne życzenie, kiedykolwiek powiedziałeś:
„Niech mój rozum nie osądza kradzieży ciastek albo nie roztrząsa istnienia Boga,
niech się spełni moje irracjonalne życzenie, a we wszystkim innym będę rozsądny.
— był to akt przenicowania świadomości, demoralizacji umysłu. Twój umysł stawał
się wtedy przepłaconą ławą przysięgłych, przyjmującą rozkazy z jakiegoś
podziemnego świata i tak przekręcającą dowody, by pasowały do pewnika, którego
nie ośmiela się tknąć — a w efekcie otrzymujesz ocenzurowaną, rozbitą
rzeczywistość, gdzie kawałki,
które postanowiłeś widzieć, unoszą się ponad przepaściami tych niewidzialnych,
połączone balsamem w postaci uczucia zwolnionego z myślenia. Ogniwa, które
usiłujesz zniweczyć, to ogniwa przyczyn. Wróg, którego pragniesz pokonać, to
zasada przyczyny i skutku, nie zezwalająca na cuda."

[mskaiq]

Gdzies dwa miesiace temu zostalem zdignozowany ze squamous
cell carcinoma of the lung 3/52 ago.
Po ludzku oznacza to raka pluc, i do tego odkrytego bardzo pozno,
dopiero kiedy nieustanna infekcja pluc sparalizowala zycie.
Bylem chory, temperatura powyzej 38 stopni, silne antybiotyki,
leki na temperature i badania ktore znalazly tego raka i czesciowo
zapadniete lewe pluco.
Juz jestem po radio i chemoterapi, a dzisiaj zrobilem moje
zwykle 5 kilometrow na plazy i to w dobrym tempie.
Chodzilem do pracy z wyjatkiem 7 czy 8 dni ale tam mnie
oszczedzano, dziergalem z moimi klientami tapestry - cos w rodzaju
malych gobelinow.
Rezultatem tego jest ze obecnie wiecej niz polowa ludzi z
porazeniem mozgowym w mojej pracy chce dziergac te gobelinki.
Czy bylem pozytywny ?
Bylem, nie mialem czasu myslec o raku, nie tworzylem zadnych
scenariuszy i nie tworze ich obecnie.
W przyszlym tygodniu rozpocznaja sie badania, ktore okresla jak
wyglada obecnie moje lewe pluco.
Czy organizm pozbyl sie calkowicie raka, nie wiem ale czuje sie
fantastycznie i bede to wykorzystywal bo tyle rzeczy chcialbym
jeszcze zrobic.
Widzialem w szpitalu ludzi przechodzacych terapie bardzo ciezko,
bylem chyba jedynym ktory sie usmiechal, bez strachu, pelen wiary
a takze akceptacji kazdego rozwiazania.
Serdeczne pozdrowienia.

[kefirka.de]

Masku przechodzisz coś podobnego do tego, czego i ja doświadczyłam. Też byłam
jedną z nielicznych osób pozytywnie nastawionych. Przeżyłam. Myślę, że to moje
nastawienie dużo w zdrowieniu pomogło. Drugi równie ważny sposób radzenia sobie
z chorobą to medytacje, takie opracowane przez lekarza onkologa specjalnie dla
chorych. Teraz jestem na wsi. Jak tylko wrócę odszukam ją i jeśli będziesz
chciał to ci streszczę na mejla gazetowego.
Bardzo mocno wierzę, że poradzisz sobie. Ja w każdym razie myślami będę przy
Tobie. Trzymaj się tak dobrze dalej i pisz proszę jak przebiega Twoje zdrowienie.

[dolor]

Zaczynam myśleć, że ci pozytywnie myślący częściej doprowadzają się do takiego
stanu, że potem już tylko cudem przeżywają. Chyba się więc powinienem w tym
ćwiczyć, lekarzy unikam jak ognia i też pewnie jak coś u mnie zdiagnozują,
będzie bardzo zaawansowane.

[lucyna_n]

Mskaiq, powiem tak kto miałby wyzdrowieć jak nie Ty?
życzę Ci żeby okazało się że już wszystko dobrze i wracasz do zdrowia.

[dolor]

Hej, Mask, mam nadzieje, ze sobie z tym poradzisz, brakowało by mi kogoś, z kim
tak często się nie zgadzam i z kim tak trudno wymieniać argumenty, to swoiste,
trudne ćwiczenie. Trzymaj się więc i może zwolnij chociaż odrobinę na tych
Twoich przebieżkach?

[mskaiq]

Dziekuje Wszystkim za dobre slowa i dodawanie otuchy. Czuje sie
znakomicie, chociaz byly takie momenty kiedy nie wygladalo to
dobrze, stan przez jakis czas byl prawie fatalny.
Udalo mi sie go przetrwac. Moglem sie znalesc w szpitalu ale
trafiłem na bardzo mądrego lekarza, ktory uwazal ze szpital
to najgorsze rozwiazanie, ze im bardziej bede aktywny, tym
lepsze bede mial szanse.
Serdeczne pozdrowienia.

[dolor]

No to w ramach promowania samodzielnego myślenia, jeszcze Ci fragment o
pomaganiu ludziom wkleję co ja na to poradzę, że też mądry):

"Pytasz, czy w takim razie należy kiedykolwiek komuś pomagać? Nie — jeśli uważa
to za swoje prawo i twój moralny obowiązek wobec niego. Tak —jeśli takie jest
twoje własne pragnienie, oparte na osobistej przyjemności, jaką daje ci wartość
danej osoby i jej zmagań. Cierpienie jako takie nie jest wartością, jest nią
natomiast walka człowieka z cierpieniem. Jeśli postanawiasz pomóc komuś, kto
cierpi, rób to tylko z uwagi na jego cnoty, na jego walkę o wyzdrowienie, potęgę
jego rozumu, fakt, że cierpi niezasłużenie — wtedy twoje działanie pozostaje
wymianą, a jego cnota jest zapłatą za twoją pomoc. Pomaganie człowiekowi
pozbawionemu cnót, pomaganie mu tylko dlatego, że cierpi, akceptacja jego wad i
potrzeb jako roszczenia jest natomiast akceptacją hipoteki zera na twoich
wartościach. Człowiek nie posiadający cnót jest człowiekiem nienawidzącym
istnienia i kierującym się przesłanką śmierci; pomaganie mu jest akceptacją jego
zła i popieraniem jego destruktywnych działań. Hołd złożony zeru, choćby tylko w
postaci grosza, którego braku nie odczujesz, albo życzliwego uśmiechu, na który
nie zasłużyło, jest zdradą życia i wszystkich usiłujących je zachować."

[nie_zdzierze]

dolor napisał:

> No to w ramach promowania samodzielnego myślenia, jeszcze Ci fragment o
> pomaganiu ludziom wkleję co ja na to poradzę, że też mądry):

tak. pańskie wpisy to niezawodna promocja samodzielnego myślenia

[dolor]

No wreszcie, ileż można prowokować!