Mówi się ze zycie to nie film

[dotera]

Tylko czy chciałoby się pojsc na film w którym leci przez dwie godziny happy end?

Idziemy na filmy obejrzeć jak bohaterowie cierpia przez wiekszosc filmu , ale gdy dokladnie to samo nam się zdarza mowimy : zycie to nie film. Zamiast pomysleć ze wlasnie zdarza nam się droga do happy endu.

[dotera]

ZYcie jest bardziej filmowe niz sie wydaje, tylko w ciemnym kinie latwiej sie skoncentrowac na duzym swiecacym ekranie. Taka sama koncentracja na zyciu wymaga wprawy

[dotera]

W zyciu brakuje tego dystansu do ekranu, za to szuka się wielu okazji do ucieczki i rozproszenia uwagi. Dlaczego zycie boli? Z tego samego powodu co ciało. Chce się w nim robić coś na siłę. Zamiast złapać dystans i synchronizacje.

[dotera]

Ból jest informacją a nie karą.

[dotera]

I tu pojawia się miejsce na odpowiedz "Dlaczego ja"

Nie znajdziemy go za nic w zwyklej probie szukania, bo jestesmy strefie bolu a wiec ograniczonej swiadomosci. To się może kiedys odsłoni dlaczego, ale do tego trzeba duzo dystansu do rzeczywistosci.

[dotera]

dystansu zaś nie należy mylić z derealizacja. to odcięcie się od niej na skutek nagromadzonego bólu. to nie ma byc przepasc tylko przestrzeń Boga.

[dotera]

"I witam z dreszczem rozkoszy
Każdy zadany mi gwałt
W niszczeniu, co mnie rozproszy
Zgadując przyszłości kształt

Tam, gdzie się boleść zaczyna
Bezwiednej martwości kres
A nad nią boska kraina
Gdzie miłość wykwita z łez"

[dotera]

Mimo ze wydaje sie niezborne i szare , zawsze wybija w nim jakis mit. Szarość wynika tylko z przymykania oczu w lęku przed życiem