czy lubicie Maklowicza?

[Gość: ciekawy]

Pytanie jak w temacie - czy lubicie jego programy? Jesli tak, to za co? Jesli
nie, to co Was w nich wkurza?
Slyszalem, ze Maklowicz nie jest "zawodowym" kucharzem i te braki widac na
ekranie. Jakie sa jego flowne "grzeszki"?

dzieki, pozdrawiam

[taka_tam]

ja mogłabym go jeść łyżkami. oprócz tego, że ma ciekawe pomysły (ostatnio jakby
trochę mniej), to jest dowcipny i inteligentny :-)

[borgia1]

Lubię. Tym bardziej, że z Galicji...

[krasnowo]

B.lubię - może i ma jakieś niedociągnięcia, ale w każdej sekundzie programu
czuć, że uwielbia jeść - tak jak ja.

[Gość: CynamonowaMay]

Bardzo lubię kiedy opowiada o C.K. Austrii i historii tamtego okresu, bo
uwielbiam klimat tamtych czasów.
Natomiast jesli chodzi o gotowanie, to nie zawsze wszystko mu wychodzi:), ale
ma on swój urok i zdecydowanie badziej wolę Makłowicza od Okrasy,Kuronia i in.,
a już ten prowadzacy Domową Kawiarenkę, niemożliwie działa mi na nerwy.

[Gość: [e-mail]]

Co za pytanie ? No pewnie. A najbardziej cenie to ze nikogo nie udaje jest
soba .

[masia27]

takie watki byly tu juz kilkanascie razy

[orissa]

Bardzo lubię, między innymi za to, że jest po prostu taki "swój", nie stara się
być idealny, proponuje dania, które mam chęć zrobić, mówi tym samym językiem co
ja (tzn. dociera do mnie to co mówi ;-) ). Po prostu oglądam i słucham z
przyjemnością :-)

[Gość: o.]

p.Maklowicz jest dziennikarzem, ale z zamilowania kucharzem. jest dowcipny,
inteligentny, sympatico i ciekawie opowiada. baaardzo lubie :))

pozdro panie Robercie :))

[Gość: Voltaire]

Jest zdecydowanie najlepszy. Tylko ten łysy Wloch z Buon Apetito moze z nim
konkurowac, choc i jemu troche do pana Roberta brakuje.

[qubraq]

Zawsze lubiłem jego programy za to, że upowszechniał naszą narodową kuchnię,
pokazując różnice regionalne powszechnie znanych potraw i - dla odmiany
regionalne smakołyki niespotykane gdzie indziej. Drażniła mnie chwilami jego
paplanina o pupie Maryny. Ale jak zaczęto w telewizorze pokazywać Paskala
Brodnickiego na kanale TVN jako program rozrywkowy (!) to od razu całkowicie
oddałem się sympatii do Bobka tym bardziej "żeśmy są krajanie"!
Andrzej
Ps: Przed chwilą skończyłem oglądać Paskala - oglądać, bo tego nie da się
słuchać! No ale wielu ludziom wszystko co robi i mówi Paskal bardzo się podoba,
cóż, no - ... trudno.

[Gość: o.]

eeee.... :/ Paskal jest zenujacy.... przepraszam jesli urazilam jakichs fanow
(fanki), ale naprawde tak mysle :/

ponieważ? cóż on takiego zrobił? n/t

[lunatica]

[Gość: o.]

nic nie zrobil. ale nieprzyjemnie sie patrzy na ten cyrk jaki kolo siebie
czyni, nieprzyjemnie slucha sie tego belkotania i generalnie program jest
utrzymany w meczacej konwencji (zgielk, szum, latajaca kamera, glos jakiejs
malo zabawnej pani znikad, itp.) meczace i zenujace. przepisy takie uo...
nothing special :/

skrzyżowanie

[Gość: docg]

fajnie byłoby, jeśli ktoś potrafiłby połączyć elokwencję Makłowicza i
zdolności manualne Pascala (zawsze jak oglądam Makłowicza to mam wrażenie, że
on nigdy nic jadalnego nie przyrządził, a Paskal przynajmniej widać że potrafi)
pozdrawiam

[lunatica]

Gość portalu: o. napisał(a):

> nic nie zrobil. ale nieprzyjemnie sie patrzy na ten cyrk jaki kolo siebie
> czyni, nieprzyjemnie slucha sie tego belkotania i generalnie program jest
> utrzymany w meczacej konwencji (zgielk, szum, latajaca kamera, glos jakiejs
> malo zabawnej pani znikad, itp.) meczace i zenujace. przepisy takie uo...
> nothing special :/

w takim razie zamiast pisać "żenujący" wystarczy napisać "nie dla mnie"!
L.

[Gość: El Padre]

Ja uwielbiam Makłowicza i nawet ten jego odchył galicyjski ma swój urok,
choć ja z Wawy. To chyba jedyny program kulinarny jaki da się oglądać i
słuchać. Czasem uśmieję się do łez.
Z Pascalem próbowałem. Ani go słuchać ani tym bardziej oglądać nie
mogę, choć przepisy bywają ciekawe. Ale to kolejne pudło tefałenu.

[qubraq]

A propos Makłowiczka - mówilismy o Paskalu, sprawdziłem przed chwilą witrynę
Onetu "poprostugtuj" wiecie, że adres mailowy podawany na ich stronie :
<[e-mail]> jest fałszywy! Sprawdźcie sami.
Andrzej

[lunatica]

qubraq napisał:
>adres mailowy podawany na ich stronie :
><[e-mail]> jest fałszywy! Sprawdźcie sami.
> Andrzej
tak! powołajmy komisję śledczą!

a adres jest taki: [e-mail]
i trochę mniej żółci poproszę, to tylko program kulinarny,
l.

[qubraq]

lunatica napisała:

> > tak! powołajmy komisję śledczą!...>
> i trochę mniej żółci poproszę, to tylko program kulinarny,
> l.

L, coś Cię ugryzło? Gdzie Ty żółć widzisz? Chyba, że "jasnowidzisz" ją na
moich kaczeńcach i słupkach kwiatów jaśminowców, kwitnących w tym roku
obłędnie! Przecież nic nie sugerowałem - przeciwnie, chciałem tylko opowiedzieć
moim bliskim...
A.

[qubraq]

Wcięło mi końcówkę:

> Przecież nic nie sugerowałem - przeciwnie, chciałem tylko opowiedzieć
> moim bliskim...
..., że to nie Ty, droga L wymyśliłaś te 2 000 stopni tylko ci ludzie z jego
strony netowej! Ot i wsio!
A.

inteligencja -dowcip-charyzma-klasa

[Gość: sz]

[lunatica]

kiedyś, być może... teraz coraz częściej poprzestaje na odcinaniu kuponów...
charyzma? nigdy!
l.

[Gość: o.]

o co Ci chodzi Lunatica? dziwnie sie zachowujesz. napisalam ze Paskallo jest
zenujacy, bo jest - dodalam ze wedlug mnie i ze przepraszam za ewentualna
uraze. nie mow mi co powinnam byla napisac. dziwi mnie nieco Twoja urazona duma
w tym temacie... nikogo nie obrazilam, tylko wypowiedzialam moja, prywatna i w
miare kulturalna opinie. Ty natomiast robisz dym jakbys conajmniej finansowala
ten watpliwy program, lub byla ta "tajemnicza pania" zadajaca zdawkowe pytania
zza kamery...

wyluzuj

droga O, ja ze swojej strony zamykam temat,

[lunatica]

widocznie różnie rozumiemy znaczenie słowa "żenujący"...

pozdrawiam, L.

[Gość: o.]

widocznie tak. nie bylo tej klotni :)

lat wiele

[Gość: sz]

lat wiele upłynie nim młokosy [Okrasy i Pascale]
osiągną poziom dowcipu i lekość gastronimoczną
Bikonta i Makłowicza

e r u d y c j a

ja lubie pana PAscala - to profesjonalista
ale to, że godzi się na udział w takim żenującym show
(vide 'gupia' pytająca pindzia z off'u)
- to dla mnie nieporopzumienie zupełne
l i c e n c j a

[Gość: Andziulka]

Cześć.No ja tam osobiście uważam że Makłowicz to naprawde super gość i
chciałabym żeby dla mnie gotował ;) A tak poważnie to moim zdaniem może i nie
jest zawodowym kucharzem ale świetnie zna sie na tym co robi.Ponadto należy go
docenić za jego podróże,które czynią jego programy jeszcze
ciekawszymi.Makłowicz jak dla mnie jest the best!Tak trzymać!Pozdrawiam ciepło

[lunatica]

przepraszam, ale co to znaczy "jego podróże"? przecież ten program też
realizuje sztab ludzi... jest jakiś scenariusz, plan do zrealzowania... a
nazwisko pana Makłowicza stało się znakiem towarowym. nawet nie kojarzę, co oni
razem z panem Bikontem teraz reklamują... wędliny jakieś, ale nazwy nie
pamiętam.

jestem pewna, że gdybyśmy dobrze poszukali znalazłby się w zagranicznych
stacjach również pierwowzór programu pana Makłowicza!
l.

[Gość: El Padre]

Lunatica, przestań tak strofować wszystkich za brak entuzjazmu dla Pascala. On jest naprawdę żenua, a
Makło to super gość. Zachowujesz się tak, jakbyś produkowała to badziewie. Bez przesady.

[lunatica]

nieczego nie produkuję. po prostu program Makłowicza też jest wtórny. tyle.
ale o tym już było, kilka linków do wcześniejszych dyskusji:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=77&w=10487915&v=2&s=0
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=77&w=11352321&v=2&s=0
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=77&w=10126199&v=2&s=0

[borgia1]

No ale co z tego? Taka kolej rzeczy... Sądzę, że i na Pascala przyjdzie kolej.
A gdyby nie Makłowicz - wiedziałabyś jak nie robić zupy makowej?...
Swego czasu pisał w Wyborczej felietony na temat C.K. kuchni. I od tej pory ma
przekichane. Nie ma rzeczy, która by mnie do Niego zraziła. Nie ma i już. A
robiłam kilka rzeczy z tych felietonów i z rozmarzeniem wspominam sztukę mięsa
dla Franciszka Józefa... Mmmm... w sosie orzechowym. Mięso jak mięso, ale sos
to poezja.

[masia27]

lunatica napisała:

>
> jestem pewna, że gdybyśmy dobrze poszukali znalazłby się w zagranicznych
> stacjach również pierwowzór programu pana Makłowicza!


Oczywiscie, ze tak! Program Maklowicza jest kopia Out to Lunch Briana Turnera.
Jak Turner gotowal z dziecmi w przedszkolu to Maklowicz tez musial...
Tylko, ze Brain Turner to profesjonalny kucharz i sympatyczny facet. jego
program byl rewelacyjny.
A Maklowicz, to wiadomo...

[Gość: Kuropatwa]

Przecie to mistrz!!! Jak mozna go nie lubic, a to,ze mowi prostym jezykiem
jeszcze bardziej przybliza jego przepisy. Poza tym chyba kazdy, kto go oglada
zawdziecza mu nie tyle pomysly na wymyslne dania (choc tez warto skorzystac),
ale rady dotyczace podstaw w kuchni!! I trzeba byc idiota,zeby zarzucac mu
nieprofesjonalizm.

[Gość: popierajaca]

Pisałam tu 115 razy, że lubię Makłowicza i że lubię Pascala, bo licencja marki
Jamie Oliver'a również mi odpowiada - zresztą w różnych wersjach językowych.
Makłowicz wypracował swój styl i dobrze mu tak, a może raczej dobrze mi tak z
nim. Styl Olivera, czyli potrawy stosunkowo proste, a smaczne i szybkie w
przygotowaniu podawane na ekranie w nieco zwariowanej (choć dporacowanej w
każdym calu) konwencji też mi odpowiada.
A wszystko u mnie wynika z tego, że oprócz sensownych przepisów oczekuję od
tych programów chwili relaksu (bez polityków i problemów ekonomicznych) oraz
zwykłego oderwania się od codziennego, często ostatnio ociekającego krwią, tła.
A godzinny program z włoskim kucharzem (Buenno appetito - przepraszam za
literówki -nie znam włoskiego) też ma swój urok, chociaż trudno mi załapać aż
godzinę wolną (bez przerwy) i ciągle jestem zła, że przegapiam nagranie sobie
całości na video do spokojniejszego obejrzenia.
Skąd u mnie taki rozrzut gustów? Zawsze lubiłam różne smaki.........

[linn_linn]

Przed programem dopracowanym w kazdym calu ktos sprawdzilby znaczenie Marengo /
jesli oczywiscie kucharz tego nie zna; na ogol znaja /. Program Buon Appetito
zyskalby znacznie na pominieciu wywodow gosci. Rozumiem kika zdan, ale dlugie
opowiesci o niczym sa nieznosne.

[Gość: popierająca]

Perfekcjonizm może bardziej prześwieca z programów olivero-podobnych robionych
przez inne nacje. Widać tam z reguły, przy uważnej obserwacji, że pośpiech i
rozgardiasz jest po prostu grany. Być może nasi geniusze tv wzięli
ten "bałagan" zbyt powierzchownie i doszli do wniosku, że tam się naprawdę tak
bałagani jakby w Polsce, a to jest zupełnie inny rodzaj chaosu niż ten, który
mamy na codzień. Ot i co.
A godzinny program, którego nazwę piszesz poprawnie:) w odróżnieniu od mojego
polskiego niechlujstwa:) jest moim zdaniem bardzo refleksyjnie zrobiony. I
mnie się na to sympatycznie patrzy. On jest przegięciem w przeciwną stronę do
Olivera. U nich czas płynie wolno...uwagi są jak strumień świadomości - prawie
Ulisses, ale cenzuralny......ruchy rąk w kuchni wprawne, ale jak na zwolnionym
filmie. I chyba tak ma być.
Nie musimy wszystkiego oglądać....:)

[linn_linn]

No nie wszyscy musza znac wloski. Ja musze.
Co do Pascala, takie balaganiarskie programy musza byc jednak wczesniej dobrze
przygotowane. Chyba, ze ma sie kucharz, ktory jest takze dobrym komunikatorem.
Co do programu wloskiego, ciagle o nim zapominam. Wczoraj zerknelam i troche
mnie zdenerwowalo. Kucharz idzie gotowac, a Pani Maja zaczyna o koniach. Ja
wolalabym spojrzec, co robi sie w kuchni. Popatrzec na rece kucharza. Mozna sie
czasem czegos nauczyc. A Marbot od czasow programu na Polsacie swojego
polskiego nie poprawil ani o 1%.

[masia27]

linn_linn napisała:
> A Marbot od czasow programu na Polsacie swojego polskiego nie poprawil ani o
1%.

jego 'kultura osobista' tez jest ciagle na tym samym, niskim niestety
poziomie :/

[Gość: popierająca]

Z kulturą gości Marbota też bywa różnie. Program daje okazję do zobaczenia jak
Polacy "walczą" ze sztućcami, a zmuszeni są do długotrwałej konsumpcji na
wizji. Widziałam niedawno aktora (Klan plus Knorr), który tak wymachiwał
sztućcami, że robiło się słabo siedząc przed telewizorem, ale na szczęście
byłam poza zasięgiem. Marbot zachowywał brytyjski spokój.

[Gość: kate]

uwielbiam go ponad wszystko- rzeczywiscie nie jest profesjonalnym kucharzem, co
latwo poznac chocby po sposobie krojenia produktow, ale to mu w niczym nie
przeszkadza byc po prostu rewelacyjnym!!! Swietna znajomosc kuchni tudziez
cuisine ;),ktorej niejeden zawodowiec moglby mu pozazdroscic, poczucie humoru,
no i ta polszczyzna.... Zaden program kulinarny nie podoba mi sie nawet w
polowie tak bardzo jak pana Roberta!!! Brawo i tak trzymac!!!!

polecam teksty Bikonta i Makłowicza na wprost.pl

[Gość: sz]

jest tam ich masa
świetne texty

www.wprost.pl
wpisa do szukacza Bikont i wyleci samo z dziurki

[Gość: ricardo]

To bardziej dziennikarz rozrywkowy niż kulinarny. Lubię gdy opowiada o
okolicach, historii, tradycji itp. Nie lubię jak sam gotuje i wszystko dookoła
paprze, oblizuje łyżki, palce i ciągle coś mu kapie. Natomiast denerwują mnie
jego ciągłe przebieranki.. to takie pedalskie i zupełnie mu nie pasuje.

[Gość: Liska]

Tylko dlaczego on tylko mięcho przyrządza???
Dziś właśnie była jakaś powtórka: polędwiczki wieprzowe w sosie miodowo-
musztardowym, a wcześniej karmił starsze panie jakimś mięsem z gara...
Facet jest sympatyczny jako facet, ale z Bikontem też tylko o mięsie piszą
(albo o bigosach z "wkładką").
:-)

[linn_linn]

Jak to faceci...

jest tez szacunek dla warzywa

[Gość: sz]

prosze poczytac ;-)
także dla napitkow
jak to faceci

[Gość: kohol]

Uwielbiam Makłowicza, bo:
- jeździ po róznych kawałkach świata
- występuje wśród ludzi, a nie w oderwaniu od nich
- jest naturalny
- spontaniczny
- umie się znaleźć w kazdej sytuacji (nawet gdy jest otoczony tłumem chętnych
do pomagania mu Turków :))
- ma gadane :)
- przekazuje ciekawostki kulinarne
- nie wycina tekstów np, swoich synów ("tata, niedobre, nie smakuje mi")
- nie zauwazyłam jeszcze u niego żadnych "sponsorowanych" dodatków itp.

MIODZIO!

Makłowicz na video do kupienia

[lunatica]

www.pcsb.pl/pl/dept_3514.html

Makłowicz - wywiad dla www.merlin.com.pl

[lunatica]

Robert Makłowicz
"Ja nie potrafię wielu rzeczy,.... ale potrafię gotować."

Dziennikarz, urodzony 12 sierpnia 1963 roku w Krakowie. Na stałe związany
z "Gazetą Wyborczą" w Krakowie. Prowadzi od sierpnia 1998 roku autorski program
kulinarny w II programie Telewizji Polskiej pt. "Podróże kulinarne Roberta
Makłowicza", cieszący się największą oglądalnością ze wszystkich programów
kulinarnych nadawanych przez polskie telewizje.
Jest autorem dwóch pozycji książkowych: "C.K.Kuchnia" i "Kraków-przewodnik".

merlin: Jak to się stało, że zaczął Pan prowadzić program kulinarny w telewizji?
Robert Makłowicz: Studiowałem prawo i historię, lecz bez finalnego efektu,
czyli dyplomu. Zawsze chciałem być dziennikarzem, lecz studiowanie tego
kierunku w czasach stanu wojennego nie wydawało mi się najlepszym pomysłem. No
i interesowałem się kuchnią. Pisanie o niej zacząłem przypadkiem, zanosząc
tekst o sznyclu po wiedeńsku do Gazety w Krakowie, lokalnego dodatku Gazety
Wyborczej. Zrodził się z tego cykl, a potem książka pt. "C K Kuchnia", wydana w
1994 r przez Prószyńskiego. Do telewizji też trafiłem jakby przypadkiem, robiąc
na próbę program kulinarny z Michaelem Logozzo. Spodobał się w "Kawie czy
Herbacie" i puszczano go tam przez kilka lat jako "Dania do podania". Ale
naprawdę chciałem wyjść ze studia i gotować w autentycznych dekoracjach,
przygotowywać regionalne dania, związane z historią danych miejsc. Pomysł
spodobał się Ewie Wachowicz, zrobiliśmy odcinek pilotowy, a całość kupiła
telewizyjna Dwójka. Tak narodziły się "Podróże kulinarne Roberta Makłowicza".
Byliśmy już w wielu miejscach w Polsce, w Czechach, Słowacji, Austrii, na
Węgrzech, we Francji i Włoszech.
m: Która z tych kuchni najbardziej Pana inspiruje?
R. M.: Trudne pytanie, bo w każdej kuchni znaleźć można coś oryginalnego. Lecz
gdybym miał już wybierać, zdecydowałbym się na Włochy, ze wskazaniem Włoch
północnych. Kuchnia włoska kojarzy się w świecie z pizzą i spaghetti, a to
dania z południa. Najpierw trafiły do USA wraz z emigrantami z południowej
Italii, dopiero z Ameryki powędrowały w świat. Kuchnia północnowłoska jest
bardziej tucząca i cięższa, znacznie mniej znana, ale kapitalna.
m: Czy na polskim rynku istnieją dobre książki kucharskie?
R. M.: Jest ich bardzo, bardzo mało. Większość to przedruki, zwłaszcza z
niemieckiego typu "1000 dań z kuchenki mikrofalowej". Źle tłumaczone, z ogromną
ilością merytorycznych i językowych błędów. Pozycji takich, jak "Wielka kuchnia
Włoch" Antonia Piccinardi (kilka lat temu wydanej przez Iskry), książki
kompetentnej, pięknie wydanej, prawie się nie spotyka.
m: Czy śledzi Pan nowości wydawnicze i ma ulubionego autora?
R. M.: Staram się śledzić. Bezdyskusyjnie i namiętnie wielbię twórczość
Bohumila Hrabala . Ostatnio wydane "Wesela w domu" to prawdziwy brylant. Kogo
jeszcze lubię czytać? Długo by mówić, więc ograniczę się do wymienienia Józefa
Rotha i Andrzeja Bobkowskiego . Teraz kończę ostatnią część "Dziennika pisanego
nocą" Herlinga-Grudzińskiego.
m: Jaką rolę odgrywa muzyka w Pana życiu?
R. M.: Słucham wielu rzeczy. Może to być Sex Pistols albo Gershwin - wszystko
zależy od chwili i nastroju. Jednak najczęściej jest to jazz. Wielbię zwłaszcza
pianistów - Garnera, Petersona, Monka, Evansa, Komedę, Kosza, Możdżera.
Oryginalnych wersji piosenek Starszych Panów słuchać mogę zawsze.
m: Ulubione książki dzieciństwa, do których Pan chętnie wraca?
R. M.: Absolutem jest Niziurski. Im jestem starszy, tym bardziej mi się to
podoba. Opowiadanie "Lalu Koncewicz, broda i miłość" to fantastyczna literatura
romantyczna również dla dorosłych. Nie ze wszystkimi książkami z dzieciństwa
tak jest, np. Tomkiem - Szklarskiego, zestarzały się niemiłosiernie. To nadęta,
pełna dydaktycznych wtrętów nuda. Ale już "Tytus, Romek i A'Tomek" nadal trzyma
się świetnie. Za moich szkolnych czasów lekturą obowiązkową był Amicis.
Świetnie pamiętam wstrząs po lekturze "Serca" i uważam, że zmuszanie dziecka do
czytania takich rzeczy to zbrodnia. Dorastając na okrągło czytałem "Szwejka",
ale dziś Hrabal zajął w moim sercu miejsce Haszka.
m: Lubi Pan kino?
R. M.: Lubię, ale coraz mniej rzeczy mi się podoba. Drażnią mnie niepomiernie
wielkie produkcje amerykańskie typu "Titanic". Miałem podobny problem z "Listą
Schindlera", a już "Szergowiec Ryan" to - wyłączywszy scenę lądowania na plaży -
nudne i natrętnie moralizatorskie kino w stylu dawnych produkcji sowieckich.
Nie znaczy to oczywiście, że Amerykanie nie robią dobrych filmów. "Łowcę
Jeleni" mogę oglądać bez przerwy. A inni? Wczesny Forman, Mentzel i w ogóle
czeskie kino, gangsterskie kawałki z Delonem i Montandem, Has prawie cały,
kawałek Wajdy i "Miś" Barei - oto moja kinowa lista życzeń.
m: O czym mógłby Pan mówić z taką samą pasją, jak o gotowaniu?
R. M.: O historii, zwłaszcza Austro-Węgier. Bo źle się czuję w kraju
jednorodnym etnicznie, otoczonym granicami. Patrząc na kulturę prawie każdego
kraju widzi się, że to wzajemne przenikanie się różnych tradycji i zwyczajów.
Mniejszości uszlachetniają, a w dzisiejszej Polsce jest ich tak niewiele. Mnie
ukształtowała Galicja i Europa Środkowa. Jestem Polakiem, ale też mieszanką
ukraińsko-ormiańsko-włosko-węgierską. Dlatego nie cierpię tępych nacjonalizmów.
m: Jeżeli ma Pan chwile, przeznaczone wyłącznie dla siebie, to co najchętniej
Pan robi? Słucha muzyki, czyta książkę, a może jest to zupełnie co innego?
R. M.: Głównie czytam, np. ulubionego Hrabala, albo słucham muzyki, ale nigdy
nie robię tych dwóch rzeczy jednocześnie. Tak samo jak nigdy nie potrafiłem
uczyć się przy muzyce. Do poduszki czytam rzadko, bo prawie natychmiast
zasypiam.
m: Czy człowiek tak energiczny, trochę niespokojny duch, czytuje poezję?
R. M.: Muszę przyznać, że rzadko. Najbliższy jest mi Miłosz, a ukochany wiersz
to "Kraków maleńki jak jajko w sitowiu". Lubię też pierwsze wiersze mojego
kolegi z lat szkolnych Marcina Barana ("Sosnowiec jest jak kobieta" i inne).
Nie śledzę jednak żadnych nowości poetyckich.
m: Jaki powinien być dobry dziennikarz?
To zależy, czym się zajmuje. Każda dziedzina wymaga innych wiadomości, innych
predyspozycji. Na pewno najważniejsza jest zwięzłość, umiejętność napisania
rzeczy śmiesznej, absurdalnej, smutnej w kilku zdaniach. Najgorsze, co może
przydarzyć się piszącemu, to pustosłowie. Ponadto należy wiedzieć, że pewnych
słów i zwrotów nie wolno używać, jak np. "zwierzaki", "dzieciaki", "na dzień
dzisiejszy", "mówi z tej strony" i innych potworów językowych, nadużywanych
ostatnio wszędzie.
m: Która książka jest dla Pana książką XX wieku?
R. M.: Na pewno jest ich kilka, w tej chwili przychodzi mi na myśl "Marsz
Radetzky'ego" Józefa Rotha. To książka człowieka, który nie mógł się pogodzić z
upadkiem Austro-Węgier. To, do czego w tej chwili, zmierzamy to Europa bez
granic, Europa małych ojczyzn. Europa, kiedyś, używając przenośni z książki,
została podzielona na kabiny, do których były zamknięte drzwi. Tak, jak w
naszym przypadku. Te drzwi się teraz otwierają i dzieje się to samo, co działo
się kiedyś. Dlatego ta książka jest dla mnie taka ważna.
m: Czy również w domu oddaje się Pan gotowaniu?
R. M.: Każdy ma jakiś dar od Boga, nawet jeżeli o tym nie wie. Ja nie potrafię
wielu rzeczy, np. malować, grać na pianinie, haftować, nie rozmawiam z babcią
po francusku, ale potrafię gotować. Dobre gotowanie to kwestia wyobraźni,
niczego więcej. Wkładam w to co robię całą duszę, myślę że dzięki temu osiągam
taki efekt jaki chcę osiągnąć. Lubię przebywać w kuchni, szczególnie gdy jest
mi źle, gdy czuję się zmęczony. Niekoniecznie muszę jeść to co przygotuję.
Niestety pozostawiam po sobie okropny bałagan, którego nigdy nie sprzątam.
m: Dziękujemy za rozmowę, z ogromną przyjemnością będziemy oglądać kolejne
telewizyjne programy z serii "Podróże kulinarne Roberta Makłowicza".

za: http://www.merlin.com.pl/sklep/sklep/s

czat z Makłowiczem dla Twojego Stylu

[lunatica]

Nasz Gość : Robert Makłowicz

Polski Brillant – Savarin. Przypomina nam narodowe potrawy i uczy kuchni
świata. Jest autorem i gwiazda programu „Podróże kulinarne”.

Kuchnią zainteresował się na studiach, w czasie swoich licznych podróży po
Europie. Wtedy zaczął też pisać o jedzeniu. Swój pierwszy tekst o sznyclu
wiedeńskim pokazał koledze z krakowskiego wydania Gazety Wyborczej.
Zaproponowano mu stałe felietony, a potem pisanie dla ogólnopolskiego magazynu
Gazety. W międzyczasie, po dwóch latach prowadzenia programów kulinarnych dla
Kawy czy herbaty dostał propozycję robienia autorskich Podróży kulinarnych dla
II programu telewizji. W Krakowie traktowany jest jak bohater narodowy. Jego
książki o kuchni leżą w centralnym miejscu witryn wszystkich księgarni.
Restauratorzy i kucharze przed nim drżą. Jak napisze, że renomowana restauracja
źle karmi, miejsce pada. Kiedy w swojej książce Zjeść Kraków pochwalił budkę z
kiełbaskami pod Halą Grzegórzecką, wieczorami zaczęła się przed nią ustawiać
kolejka. Kraków Makłowicza to XIX-wieczna stolica kulturalna Galicji, części
cesarstwa austro-węgierskiego, które nazywa "najwspanialszym kulinarnym
imperium jakie kiedykolwiek powstało". Według Roberta przepis to nie tylko
instrukcja wykonania potrawy, ale przede wszystkim ekstrakt historyczny, zapis,
z którego można odczytać zmiany granic, władców, religii i zwyczajów. Nie jest
kucharzem, raczej detektywem kulinarnym. Jedzenie i gotowanie interesuje go
tylko wtedy, kiedy może być pretekstem do podróży i poszukiwań. Kiedy pomaga
rozwikłać zagadkę z przeszłości. A przeszłość zna dobrze, bo pięć lat studiował
historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W jego rodzinie mieszały się niemal
wszystkie galicyjskie nacje: mama jest krakowianką, rodzina ojca to Ukraińcy i
Ormianie. "Czuję się bardzo związany z przeszłością. Brałem ślub w obrządku
ormiańskim, w nim też ochrzciliśmy dzieci: dziesięcioletniego Mikołaja i
sześcioletniego Ferdka."


ZAPIS ROZMOWY


fiszka: witam
jakubgorski: dzień dobry panie Robercie
kaarolccia: siemka
ciupaga: witam pana serdecznie
kasiunia200200200: cześć
dipes: Makłowicz Makłowicz!!!
Damian: Dzień dobry
FROST: skąd wzięło się tak wielkie zamiłowanie do kuchni?

Robert Makłowicz: Dzień dobry!

bromber: Ja mam pytanie: Co Robert robi, że 1) gotuje i smakuje, 2) gotuje i
potem je, 3) gotuje, je i nie uprawia sportu, a tak sympatycznie wygląda - jak
Misio!! Powiedz coś o tym:-)

Robert Makłowicz: Nie wiem, czy Misio wygląda sympatycznie. Co do sportu to
jeżdżę na nartach, ale biegi, siłownia i inne tego typu bezmyślne czynności
mnie nudzą.

gizmo: Więc może na początek zapytam o ulubiony sposób Pana Roberta na Jajko
Wielkanocne - słowem przyjemność dla znawcy.

Robert Makłowicz: Zapomnianym sposobem są jajka gotowane w koszulkach. Jajka
wybija się na zakwaszoną octem winnym wodę i gotuje dopóki białko się nie
zetnie. Do tego dowolne sosy. A jajek na twardo się brzydzę.

Gabciok: Panie Robercie. Cenię i oglądam Pana program bardzo często. Wydaje mi
się jednak, że potrawy proponowane przez Pana zawierają bardzo dużo tłuszczu.
Czy "odchudzanie" potraw rzeczywiście ujemnie wpływa na ich smak?

Robert Makłowicz: Nie jestem dietetykiem i jedzenie interesuje mnie wyłącznie w
kategoriach: smaczne - niesmaczne. Trudno proponować dania, np. kuchni
węgierskiej np bez tłuszczu, ale zdarzają się też propozycje dla
odchudzających.

kris: Myślę, że każdy z czatujących czeka na jakiś przepis, więc zapytam:, co
Pan proponuje przygotować na śniadanie (oprócz święconego jajka)?

Robert Makłowicz: Śniadanie wielkanocne jest wyłącznie z rzeczy zimnych. Zatem
wędliny, ale najlepszej jakości. Wędliny, ale najlepszej jakości. Szynka musi
być z jednego kawałka, ze skórą i warstwą tłuszczyku, bo wtedy mamy gwarancję,
że nie zmontowano jej z kilku kawałków, pompując ją wodą zwiększającą masę.

pg1984: Czemu XIX wieczny Kraków nazwa pan: "najwspanialszym kulinarnym
imperium jakie kiedykolwiek powstało " ???

Robert Makłowicz: To określenie nie dotyczy Krakowa, lecz Austro - Węgier,
których Kraków do końca pierwszej wojny był częścią. Chodzi o to, że w jednym
państwie spotkały się różne tradycje kulinarne: śródziemnomorska, żydowska,
węgierska, słowiańska, niemiecka.

bbhhujkk: Robert, napisz cos o pasztetach to mój ostatni hit.

Robert Makłowicz: Skoro to Twój hit, to może Ty coś napisz.

baryla: Czy jedzenie traktuje pan jeszcze jako hobby, czy już stało się ono
pana zawodową udręką?
agnieszka_aga: co zrobić aby schab pieczony nie był suchy.

Robert Makłowicz: W żądnym razie udręka. Mam szczęście, że hobby jest
równocześnie moim zawodem. Schab: przed wsadzeniem do pieca obsmażyć ze
wszystkich stron.

Joanna: Gdzie są dostępne przepisy na potrawy Roberta?

Robert Makłowicz: Np w książce pt "CK kuchnia".

fryderyk: Pytanie dla Pana Makłowicza - czy zamierza Pan jechać jeszcze np. na
inne kontynenty z gotowaniem? A propos bardzo lubię Pana programy. Sam też
trochę eksperymentuję w kuchni...

Robert Makłowicz: W przyszłym roku wybieram się do Brazylii i Urugwaju.
Oczywiście z kamerą.

bbhhujkk: Daj tez przepis na zur staropolski Đ uwielbiam.

Robert Makłowicz: Większość przepisów, które noszą w tytule nazwę "staropolski"
to oszustwo. Ludzie wtedy jedli zgniłe mięso i popijali mętnym piwem. A żuru
osobiście nie znoszę.

pg1984: Co skłoniło pana do pochwalenia budki z hot-dogami przed Halą
Grzegórzecką w Krakowie w swojej książce pt. "Zjeść Kraków" ???

Robert Makłowicz: Co skłoniło Panią/Pana do przerobienia zacnych kiełbasek na
hot-dogi?!!

Damian: Jak wykonać sałatkę to dania chińskiego??

Robert Makłowicz: Korzystając z porad chińskiej ambasady, albo polewając kiełki
sojowe olejem arachidowym.

funiasty: Wielkanoc galicyjska? Z jagnięciną - jeżeli tak, to jak?

Robert Makłowicz: Jagnię jada się na Wielkanoc w wielu krajach Europy. Ja piekę
udziec z czosnkiem, rozmarynem, oliwą i czerwonym winem.

gruba: Czym oprócz sardynek, pieczarek i wędliny można faszerować jajka? Tak,
aby powstał półmisek pełen różnokolorowych połówek.(

Robert Makłowicz: Jajka można faszerować, czym dusza zapragnie. Znam nawet na
przepis na jajka faszerowane jajkami. Jajka trzeba ugotować na twardo, przeciąć
wzdłuż nie niszcząc skorupki, posiekać, przesmażyć na maśle, wymieszać ze
szczypiorkiem i odrobiną bułki tartej, nadziać masą skorupki i jeszcze raz
przesmażyć na maśle.

polo747: CO DOM TO OBYCZAJ ! A JAK POWINNO WYGLĄDAĆ PRAWDZIWE GALICYJSKIE
ŚNIADANIE WIELKANOCNE???????????

Robert Makłowicz: Na największe obżarstwo w roku. Wędliny, domowy chleb, sos
polski ze szczypiorkiem, chrzan, ćwikła i starannie dobrane wino.

Joasia4: Żelaznym punktem naszego rodzinnego śniadania wielkanocnego jest
dyskusja na temat chrzanu. Czy udany, czy lepszy niż w ubiegłym roku itd... Czy
masz jakiś swój specjalny przepis na wspaniały chrzan do wędlin?

Robert Makłowicz: Sam wybieram korzenie, sam je trę, przesmażam potem na maśle
i gotuję ze słodką śmietanką.

Maryśka: Co sądzisz o wegetarianizmie?

Robert Makłowicz: Szanuję, choć nie praktykuję.

Tango: CZY JEST SZANSA NA TOWARZYSZENIE PANU W PODRÓŻACH I POMOCY PRZY
PRZYGOTOWYWANIU PROGRAMU?

Robert Makłowicz: W jakim charakterze?

kucharka: Ja mam pytanko:, z czego składa się oryginalna sałatka grecka??

Robert Makłowicz: W Grecji robi się dużo sałatek. Coś, co poza Grecją nazywa
się sałatką grecką ma w sobie fetę, paprykę, pomidory, ogórki, cebulę i oliwę.

CerberCretou: Panie Robercie jeszcze pytanko w jajecznym stylu, Jak Robert robi
jajecznicę?

Robert Makłowicz: Starannie.

ahmedo: Uważany jest pan za jeden z symboli Krakowa i b. Galicji. Jaki jest
pana stosunek do Warszawy , tutejszej kuchni i gastronomii?

Robert Makłowicz: Warszawska tradycyjna kuc

[lunatica]

ahmedo: Uważany jest pan za jeden z symboli Krakowa i b. Galicji. Jaki jest
pana stosunek do Warszawy , tutejszej kuchni i gastronomii?

Robert Makłowicz: Warszawska tradycyjna kuchnia już prawie nie istnieje, bo
prawie nei ma już warszawiaków z dziada pradziada. Dużo dobrych knajp, niestety
głównie dla biznesmanów.

uk: JAK NAJLEPIEJ PRZYGOTOWAĆ BIAŁA KIEŁBASĘ NA ŚWIATECZNY STÓŁ?

Robert Makłowicz: Ja najbardziej lubię białą kiełbasę pieczoną i jeśli na
ciepło to podawaną z sosem cebulowym.

GOD_: Dzień dobry, cenię Pana warsztat i mam pytanie czy korzysta Pan z książek
kucharskich?

Robert Makłowicz: Oczywiście. Zbieram i korzystam z książek kucharskich.

gabciok: A w ogóle to dziękuję za Pańskie programy, bo dzięki temu mój mąż
zaczął interesować się kuchnią. Co może przygotować początkujący w kuchni facet
na śniadanie wielkanocne?

Robert Makłowicz: Można mu kazać samodzielnie utrzeć i doprawić chrzan, albo
zrobić ćwikłę. Jeśli ma talent plastyczny, niech maluje pisanki.

Basia: W programach gotuje Pan więcej dań obiadowych niż ciast, ale może zna
Pan tajniki babki drożdżowej, by była pyszna przez całe święta a nie tylko w
dniu pieczenia.

Robert Makłowicz: Podstawą każdego drożdżowego ciasta jest sposób wyrobienia.
Trzeba wdusić w ciasto jak najwięcej powietrza i na końcu ciasto musi samo
odchodzić od dłoni. Zajęcie dla głupich i silnych, ale bez tego drożdżowe się
nie uda.

gabciok: Co to jest pascha? Z czego w skrócie można ją zrobić?

Robert Makłowicz: Deser, z twarogu i bakalii. Gładki twarożek się słodzi,
miesza z żółtkami, cukrem i bakaliami i wstawia w formę, by zastygł.
Odpowiednie przepisy w każdej rosyjskiej książce kucharskiej.

ciupaga: Panie Robercie pana największa kulinarna wpadka?

Robert Makłowicz: Mnóstwo. Wpadki w kuchni są nieuniknione.

shaa: Podobno przez żołądek do serca, musi pan mieć duże powodzenie :)

Robert Makłowicz: Wśród kogo?

nonam: Panie Robercie, mówi Pan "wędliny najlepszej jakości" zdradzi nam Pan
sekret gdzie takowe można w Krakowie zdobyć? Gdzie Pan robi zakupy?

Robert Makłowicz: Nie wypada mi podawać konkretnych miejsc, ale trzeba
pamiętać, że z tego co proponują sklepy 80% to zwykła masówka. Najlepiej
próbować przed kupowaniem.

nonam: Gdzie się można nauczyć tak gotować jak Pan? Są szkoły, szkolenia - a
może jakaś Akademia Kulinarna Roberta Makłowicza?

Robert Makłowicz: Aby się nauczyć, trzeba tylko chcieć. Nie polecam polskich
szkół gastronomicznych, bo tkwią jeszcze głęboko w PRL-u. Na Zachodzie
organizowane są lekcje gotowania. Można sobie np. wykupić miesięczne wakacje w
Toskanii połączone z nauką tamtejszej kuchni. Myślę, że coś podobnego zrobić
dla Polaków.

Iga: Panie Robercie-na początku dziękuję za wszystkie programy-są
naprawdę "pyszne". A teraz prośba-chcę po raz pierwszy ugotować szynkę na
Święta. Co wrzucić do wody?

Robert Makłowicz: Po pierwsze Đ szynkę wrzucić do wrzącej wody, a nie do
zimnej. Zbyt duża ilość przypraw może zabić jej naturalny smak, więc jeśli już
to kilka ziaren pieprzu, ziela angielskiego i jeden, dwa listki laurowe.

baryla: Czy myśli pan, że paprykarz szczeciński dostanie jeszcze swoją szansę?

Robert Makłowicz: Myślę, że czas paprykarza szczecińskiego bezpowrotnie minął.

janna3: Czy lecho jest rzeczywiście węgierskim daniem śmieciowym, tzn.
wszystkie resztki wędliny + papryka + ostre przyprawy i mamy danie dla
nieoczekiwanych gości? Jeśli nie, to, z czego się składa klasyczne lecho?

Robert Makłowicz: Lesco nie jest daniem śmieciowym, a składa się z : cebuli,
papryki, pomidorów i czosnku duszonych na oleju słonecznikowym lub wędzonej
słoninie. Z wędlin dodaje się jedynie specjalną kiełbasę zwaną na Węgrzech -
lecso kolbasz (leczo pisze się po węgiersku lesco).

florek: Jestem ojcem samotnie wychowującym małe dziecko, może nie chodzi mi
teraz o synka, któremu gotuje osobno (jak na razie), ale czy zrobi Pan kiedyś
program o w miarę ciekawym bardzo szybkim smacznym jedzeniu dla zabieganych
ojców (i pewnie też kawalerów)?

Robert Makłowicz: Robiłem program w przedszkolu, propozycję w sam raz dla
dzieci i zabieganych ojców.

fotobel: Czy sądzi Pan, że kuchnia słowiańska przechodzi renesans??? Że mija
era hamburgera i frytek!!??

Robert Makłowicz: Hamburger i frytki nigdy nie zdominują naszej kuchni, tak jak
nie stracimy własnej tożsamości wchodząc do Unii Europejskiej. Wystarczy
przyjrzeć się Hiszpanii czy Portugalii.

knedlik: Panie Robercie, kiedy dodaje się do zupy kłódkę a kiedy zasmażkę?

Robert Makłowicz: Nigdy nie dodawałem "kłódki" do zupy, gdyż nie przepadam za
smakiem rdzy. Zasmażam zupy słowiańskie i chętniej zimą niż latem.

Gilmour: Dzień dobry panie Robercie. Pozwala Pan czasem Żonie przyrządzać
posiłki? Jeśli tak, to czy udziela pan porad swej Małżonce?

Robert Makłowicz: Jak żona gotuje to ja się nie wtrącam. No chyba, że czasem...

TomaszP_: Jak Pan sobie wybiera miejsca podróży kulinarnych, Czy to wygląda
tak? "Pojadę tam, gdzie jeszcze nie byłem", czy "Pojadę tam gdzie mają wymyślne
potrawy?

Robert Makłowicz: Niestety wygląda to tak: "Pojadę tam, gdzie mnie zaproszą".
Telewizja nie daje pieniędzy na podróże.

jurski: Co Pan sądzi o restauracjach serwujących dania "regionalne" w Krakowie
(Meksyk, Korsyka, Chiny itp) Na ile dania tam podawane są "prawdziwe" ?

Robert Makłowicz: Najczęściej są to potrawy schlebiające polskim gustom.

rozbojnick: Ja uwielbia jedzenie zbójnickie co pan poleciłby na te okoliczność?

Robert Makłowicz: Czy chodzi o to, że lubi Pan jeść w jaskini?
pizza_peperonii: Jak się robi dobrą zapiekankę? PROSZĘ!!!!!!!!!!!!

Robert Makłowicz: Nie mam pojęcia, o jaką zapiekankę chodzi. Świat zna miliony
zapiekanek.

jagoda_kr: Moja córka bardzo lubi ozorki, skorzystałam z pana ostatniego
programu i przepisu na ozorki bardzo pyszne,może jeszcze z jeden mógłby Pan
podać?

Robert Makłowicz: Ozorki tak samo ugotowane, ale podane w sosie sardelowym (na
maśle rozpuścić kilka filecików anchois, podlać rosołem, zaprawić śmietaną z
mąką, zagotować).

ololololo: JAKIE DANIE WLASNEJ ROBOTY NAJBARDZIEJ PANU SMAKUJE???????

Robert Makłowicz: Każde.

Bartek: Panie Robercie jestem uczniem technikum gastronomicznego i to dzięki
pana programom zdecydowałem się na taka własnej szkole

Robert Makłowicz: Gratuluję słusznego wyboru drogi życiowej. Miło mi.

kaśka234: jakie jest twoje ulubione ciasto?

Robert Makłowicz: Duże.

renia: Co zrobić, żeby śmietana w zupie się nie ważyła ?

Robert Makłowicz: Osolić śmietanę i stopniowo mieszać z ciepłą zupą.

anula: Od długiego czasu szukam przepisu na hiszpański sos Salsa Rosa, może Pan
mi w skrócie go podać?

Robert Makłowicz: Przykro mi, ale nie mam ze sobą biblioteczki. Proszę
pogrzebać w Internecie.

ironiron: Ostatnio popularność zyskuje mięso strusi. Czy planuje przedstawić
Pan jakiś przepis bazujący na tym specjale?

Robert Makłowicz: Mięso strusi to zwykły humbug, skupmy się lepiej na porządnej
wołowinie.

matysoss: Dlaczego Pan krytykuje kebaby?

Robert Makłowicz: Krytykuję tylko wtedy, gdy są złe. Turecki iskender kebab np.
w warszawskiej Anatolii albo łódzkim Sułtanie to bardzo porządne rzeczy.

Onet_drogi: Panie Robercie, z jakich składników można zrobić prawdziwy
chłodnik "po litewsku"

Robert Makłowicz: Litwini robią go z buraków, kefiru i śmietany. Do tego podają
wyłącznie gotowane ziemniaki. Wersje polskie zakładają użycie boćwinki, szyjek
rakowych, pieczonej cielęciny itp.

wojtekm: Witam Pana, Chciałem zapytać potrawy, z której kuchni Pan najbardziej
lubi - francuskiej czy wengierskiej?

Robert Makłowicz: Od wengierskiej wolę węgierską. W każdej kuchni znaleźć można
rzeczy dobre i złe. Unikam generalizowania.

dagox: Wróciłem właśnie z Wiednia. Wspaniała kawa, super przekąski u
Trześniewskieg

[lunatica]

dagox: Wróciłem właśnie z Wiednia. Wspaniała kawa, super przekąski u
Trześniewskiego. Ale czemu w Wiedniu kawa czy sernik po wiedeńsku nie istnieje
(jako nazwa) natomiast sznycel po wiedeńsku jest i to znakomity. Czy
przymiotniki "wiedeński" przy kawie i serniku to nasz wymysł, czy tylko taka
snobistyczna "nobilitacja" potrawy?

Robert Makłowicz: W Wiedniu kawa melange jest wiedeńska z definicji i nie ma
potrzeby dodatkowego jej nazywania, ale chciałbym też przypomnieć, że w kuchni
polskiej istnieją: śledź po japońsku, fasolka po bretońsku, placki po
węgiersku - o żadnym z tych dań nie słyszano w wymienionych krajach.

Słowik: Ja oglądam pana wszystkie programy nie chodzę nawet do kościoła żeby je
zobaczyć. I mam do pana takie pytanko:, Jaką potrawę przyrządziłby pan na
spotkaniu z dziewczyną w jej domu?

Robert Makłowicz: Ma Pan grzech, nie chodząc do kościoła, a gapiąc się w
telewizję. W domu dziewczyny trzymałbym się od kuchni z daleka. Lepiej coś
zrobić u siebie w kawalerce.
osso_buco: A ja chciałbym się dowiedzieć, jaki jest Pański przepis na
carbonarkę i z jakim makaronem lubi ją Pan najbardziej?

Robert Makłowicz: Czy chodzi o spaghetti carbonara? Masło, boczek, jajka,
świeżo stary parmezan, sól, świeżo zmielony pieprz.
matysoss: Czy konina nadaje sie do stworzenia dobrego dania?

Robert Makłowicz: Osobiście w koninie przeszkadza mi słodki smak mięsa, ale
tatar z końskiej polędwicy to znany rarytas.

Andrea: Andrea witam serdecznie panie Robercie czy można gdzieś na świecie
napić się jeszcze prawdziwego Haberbusza?

Robert Makłowicz: Firma Haberbusch upadła wraz z nastaniem PRL-u.

kasia_xxx: Czy mogę prosić o przepis na naleśniki biszkoptowe?

Robert Makłowicz: Musiałbym pogrzebać w źródłach.

imiennik: Z twojego doświadczenia - jakie potrawy najbardziej na śniadanie
lubią kobiety?

Robert Makłowicz: Szampan, np. Veuve Clicquot i świeżo wyciśnięty sok z
pomarańczy, ewentualnie tościk z miodem rozmarynowym.

gotowanietosztuka: Co zrobić, żeby schab wielkanocny był w środku soczysty -
mnie zawsze wychodzi suchy jak wiór?

Robert Makłowicz: Nie wsadzać surowego od razu do pieca, tylko wcześniej
obsmażyć ze wszystkich ze wszystkich stron, aby białko od razu się ścięło, a
sok pozostał w środku.

diary: Wiem, ze flambirowanie, blanszowanie i inne techniki nie maja dla Pana
tajemnic... Myślę, że, dlatego zapomina Pan czasem o podaniu nam, widzom
wąchającym swoje odbiorniki temperatur pieczenia - i co ja mam zrobić z tym
ostatnio pokazywanym szpinakowo jajecznym cudem? 180? 150 Stopni?

Robert Makłowicz: 170, 180' stopni to najczęstsza temp. pieczenia.

pg1984: Czy ma pan swoją witrynę w Internecie ???

Robert Makłowicz: Robi się.

magga: Chyba nie dopuszczą mnie do głosu, a tak bardzo chciałabym powiedzieć,
że podziwiam Pana Roberta - wspaniały facet pod każdym względem:)

Robert Makłowicz: Ja również.

atoli:KOCHAM PANA PANIE BOBKU!! (ciiiicho)
dama_karo: wesołych Świąt Wielkanocnych i mokrego śningusa
keez: wszystkim uczestnikom chata jak i także Robertowi MAkłowiczowi chciałbym
złożyć najserdeczniejsze życzenia z okazji zbliżających się świąt :-)
Ala: Panie Robercie jest Pan uroczy, bardzo cenię Pana program, jaka fantazja!
Rella: O już pan jest! Jest pan fenomenalny, pozdrawiam w imieniu caaaałej
mojej rodzinki od syna do dziadka
mckornik_com: dzięki Panu zacząłem robić w kuchni cos innego niż kanapki Đ
DZIEKUJE

Robert Makłowicz: Dziękuję wam bardzo.

za: www.twojstyl.pl/czat_archiwum/?id=22

[qubraq]

Jeśli lubicie Makłowicza to oglądajcie go codziennie od poniedziałku do piątku
na 2 TVP ok. godz. 15:25. Są powtórzenia ale nie kolejne!
Andrzej