już 2 miesiące bez ciebie mamo:(

[aisha_25]

Jutro mija drugi miesiąc od śmierci mojej mamy...dla mnie to cała
wieczność,nadal nie wierzę w to że jej nie ma.Cały czas czekam na to że
przyjdzie dzień kiedy mnie przytuli i powie "kocham cię",tak bardzo mi tego
brakuje,jej mi brakuje...czas nie leczy ran,może i w moim przypadku to jeszcze
za wcześnie...serce pęka z bólu a żyć trzeba nadal,ale co to za życie bez
ciebie mamuś?KOCHAM CIę! Pozdrawiam wszystkich serdecznie.

[sonja12]

Doskonale cię rozumiem, mojej mamy nie ma już 8 miesięcy, a chwilami
nie moge uwierzyć ,że już nigdy z Nią nie porozmawiam, nie
posiedzimy razem w ogrodzie,nie wypijemy kawy. Po smierci mamy
wydawało mi sie ,ze mama wyjechała, ale zaraz wróci, i będzie tak
jak dawniej,tak jak ktoś napisał na forum ;smak prawdziwej żałoby
poznaje się po dwóch miesiącach i tak było w moim przypadku, dopiero
potem do mnie dotarło ,ze mamy już nie będzie.Zycie jest takie
okrutne , niesprawiedliwe, moja mama tak chciała żyć, nie wiem jak
przezyje swięta, najchętniej to bym je przespała, mama tak lubila
boże narodzenie, a teraz.....taka pustka .Im dłużej os mamy smierci
tym tęsknota większa,tak jak napisałaś co to za zycie ...wegetacja.
Ja chodze codziennie do mamy, na cmentarz , tam czuję się dobrze,
chociaż na początku rozmawiałam z mamą , a teraz siąde i w milczeniu
siedze , nie moge wydusić słowa, nie wiem dlaczego. A czy śniła ci
sie mama? Pozdrawiam ewa

[aisha_25]

witaj,
mamusia śniła mi się kilka razy, w większości snach była zadowolona,i przez to
wiem że jest z nią wszystko dobrze,że już tam nie cierpi...to mnie trzyma...do
mnie powoli dociera że jej nie ma,nadal chcę do niej zadzwonić...nie jest to
łatwy okres.Moja mama też chciała żyć,miała pełno marzeń do zrealizowania...ja
rozmawiam z mama ale trochę już jakby mniej,nie dlatego że zapominam ale nie
chcę uwierzyć w to że jej nie ma...przestałam chodzić na czarno ubrana,nosze
żałobę w sercu,staram się jakoś ją przeżyć po swojemu i tak jakby chciała tego
mama...
cieszę się że można tutaj spotkać ludzi którzy w pełni cię rozumieją bo niestety
ktoś kto tego nie przeżył może co najwyżej starać się zrozumieć,pozdrawiam
serdecznie

[magno-lium]

u mnie już mija 9 miesiąc odkąd moja mama zmarła:(i odtamtej jakoś
sie zamknęłam, nikomu nie mówie co czuje,czuje poprostu pustkę, nie
śni mi sie,no chyba że w koszmarach,np jak szukam ją gdzieś po
szpitalu czy w kościelnej kaplicy...a na cmentarz chodze w sumie
rzadko,bo wtedy uderza do mnie że jej,już nie ma i nigdy nie
będzie...
boje sie 1 listopada i boje sie że w końcu to do mnie tak dosadnie
dotrze że sie nie pozbieram
trzymaj sie ciepło,mam nadzieje że sobie poradzisz

[aisha_25]

musimy wszyscy sobie radzić...tez się boję 1 listopada a najbardziej boję się
świąt...w sumie to nie będą święta...nic już nie będzie takie samo,nie będzie
smakować karp,pierogi...nic.Wiem że trzeba to przeżyć ale nie jest łatwo...Twoja
mama jest przy tobie cały czas,mnie utrzymuję to że ona już nie cierpi-a to jest
dla mnie najważniejsze!
Ale dała bym wszystko aby mieć ją przy sobie:(((
pozdrawiam cię i jak by co to zawsze możesz do mnie napisać...

[annmaria]

Tatus odszedl 28 sierpnia. Umieral zle i w moich objeciach. Rak jezyka
siedmotygodniowa radioterapia. Wielkie zwyciestwo! Raka nie ma.Krotko trwala
radosc. Po trzech miesiacach zapalenie pluc. Szpital stan krytyczny. Znow
zwyciestwo. I z dnia na dzien coraz gorzej. Szpital gasl w oczach. Zabralam go
na wlasna prosbe bo wiedzialam ze umiera. Przyjechal do domu w czwatek odszedl
we wtorek. Nie umiem zyc bez niego boli mnie wszystko naprawde boli. Czytam i
czytam o zalobie ze to normalne co sie ze mna dzieje ale nic mi to nie daje. Jak
jestem sama w domu rozmawiam z nim glosno radze sie dopytuje co u niego i czekam
na znak jeden maly znak ze u niego ok ze nie jest mu zimno i zle a on milczy.
Moze kiedys moze

[aisha_25]

u mnie było podobnie...dom-szpital,szpital-dom...ale mamusia miała nadzieję że z
tego wyjdzie do samego końca,myślę że czuła że umiera ale chciała to uczucie
zabić...tak bardzo chciała żyć i być z nami...wiem jak to boli.Ja nadal jem z
mamą śniadanie gdy jestem u rodziców w domu,mówię do niej ale nie odpowiada
mi...nie wstydzę się tego że z nią rozmawiam,patrzę na jej zdjęcie i serce
pęka...mówię i nie uzyskuje odpowiedzi...kiedyś na pewno mi odpowie...

[ciutka]

Doskonale Was wszystkie rozumiem i łącze się z Wami.
Teraz tez mam przed soba zdjęcie mojej kochanej babci, często
rozmawiam z nią. Ja juz mamy nie mam a babcia była najlepszą
przyjaciółką. Tez trudno mi się pogodzić z tym że juz nie moge
jechać do mojej przyjaciółki i wypić z nią kaweczki i pogadać o
wszystkim, dosłownie. Trzymajcie się, pozdrawiam Was wszystkie Beata.

[jo04]

jak bardzo was rozumiem. bol paralizuje wszystko. trundo mowic,
pisac, czy sa jakies slowa, ktore moga to wyrazic, mozna tylko
wspolodczuwac ...mamo tak strasznie mi ciebie brakuje...
sle wam cieple usciski..

[aisha_25]

mija dzień za dniem ale czas ten nie przynosi ukojenia...staram się nie myśleć
że jej już nie ma bo wtedy jest gorzej,patrzę na zdjęcia i myślę sobie że
zadzwonię albo ona zadzwoni a telefon milczy,w skrzynce odbiorczej nie ma już
smsów od mamusi...ból i tęsknota...ale życie trwa dalej i nie wiem skąd biorę
siły na to że dalej funkcjonuje-wiem mamo że jesteś przy mnie cały czas i
wspierasz mnie w tej najtrudniejszej w życiu chwili...

[magno-lium]

dzięki aisha::)jak sie kiedyś w sobie zbiore to napisze, i tak sie
sobie czasem dziwie że sie tu odezwałam,ale po tym zamknięciu się,
zapadnięciu w sobie, chyba zaczyna to ze mnie wyłazić:(tęskonota,
żal, złość, ale nadal czasami do mnie nie dochodzi że to wszystko
sie tak potoczyło:(

[sonja12]

Polecam Wam wszystkim książkę Jamesa van Praagh: Rozmawiając z
niebem"
Ktos polecił na forum i ja kupiłam, i wiem ,że moja mama jest cały
czas przy mnie i wszystko widzi z góry. Mnie ta ksiązka pomogła
trochę , czytam ją już drugi raz. Polecam , a może ktoś już czytał,
co o niej sądzicie? Kupiłam w internecie za 5 zł. Polecam jeszcze
raz.

[edzia764]

sonja12 - gdzie można kupić książkę, którą polecasz? Bardzo
chciałabym ją kupić prosze odpowiedz...

[hope13]

podaję link:
www.nieznany.pl/Rozmawiajac-z-niebem-pbi-874.html

[sonja12]

Ja kupiłam w księgarni internetowej -Tanie książki. Ale to jest to
samo- więc wszystko jedno gdzie zamówisz.

[edzia764]

Dziękuje bardzo za pomoc - teraz czekam już na przesyłkę

[edzia764]

Ja również przeczytałam tę książke i jestem wdzięczna, że własnie na
tym forum znalazłam informacje. Kazdy z nas ma inny sposób myslenia,
postepowania, dlatego nie zwracam uwagi na negatywne opinie o
naszych sposobach na wlakę z bólem, żalem, tęsknotą... pomagajmy
sobie nadal...

[aisha_25]

a ja polecam wam książkę "Dziękuję ci miriam" Lutgard Van Hueckelom, jest to
piękna opowieść matki która po śmierci córki próbuje odnaleźć się w
życiu...naprawdę polecam mimo iż każdy z nas ma swój sposób na walkę z pustkę i
cierpieniem...pozdrawiam wszystkich

Rozmawiając z niebem...

[mremiszewska]

Niestety, nie mam pochlebnej opinii o tej książce. Uważam, że jest w niej wiele nieścisłości co do faktów. Już sam tytuł jest kontrowersyjny ponieważ zupełnie nie pasuje do przekazywanych treści. Połączone są różne tradycje - trochę buddyzmu, trochę chrześcijaństwa, a właściwie to mam wrażenie, że pisarz stworzył sobie własną religię, taką która odpowiada jego opowieściom. Zastanawiające jest tylko czy opisane historie są na tyle wiarygodne, aby uwierzyć w to co pisze ten człowiek. To co znajduje się po tamtej drugiej stronie życia jest dla nas żyjących tajemnicą i zbyt proste byłoby poznać tę prawdę. W jednym zgadzam się z autorem tej ksiązki - jest życie po śmierci. Oczywiście każdy ma prawo mieć swoje zdanie na temat tej ksiażki. Dlatego nie chciałabym nikogo zranić jeśli komuś ta książka pomogła. Dla mnie jest to "dzieło" wątpliwej jakości...

[aisha_25]

Właśnie skończyłam czytać "Rozmawiając z niebem" i jestem bardzo pozytywnie
nastawiona do tej książki,myślę że pokazuje ona prawdę o tym co jest po te
drugiej stronie,mi od dziecka mówiono że tak właśnie wygląda ta druga
strona.dzięki tej książce poznałam jak to wygląda naprawdę,mimo bólu po stracie
ukochanej mamy wiem że ona jest przy mnie i że mi pomaga,jest mi
łatwiej.Oczywiście to jak jest tam naprawdę dowiemy się sami,odchodząc
tam.Polecam tę książkę wszystkim tym którzy nie radzą sobie ze startą
najbliższych.Pozdrawiam serdecznie

[aisha_25]

dziś mija trzeci miesiąc bez ciebie:( w sercu pustka i tęsknota ale żyć trzeba
dalej...biorę się za siebie i za swoje życie,wiem że mamo jesteś przy mnie cały
czas,kocham cię

[magno-lium]

aisha>trzymaj sie ciepło,poradzisz sobie:)
zazroszcze Ci że czujesz jej obecnośc,ja czuje tylko pustke, taką
której nic nie wypełni,ale pozozostały wspomnienia i chyba to mi
daje siłe,niedługo 1 listopad,więc wszystkim życze dużo siły i
iskierki w srecu:)

[aisha_25]

Moja droga,uwierz że twoja mama jest przy tobie,to że nie czujesz jej obecności
to nie znaczy że je nie ma...jest na pewno i opiekuje się tobą ale już z tej
drugiej strony...mi też jest bardzo ciężko i źle bez niej ale mam tę nadzieję w
sercu że jest przy mnie:) to że nasi bliscy odchodzą to nie znaczy że ich już
nie ma,oni są w nas,w naszych sercach,wspomnieniach...tam pozostaną na zawsze...

[aisha_25]

Dziś mija pół roku odkąd odeszła moja mama, mimo iż ból jest już mniejszy to
nadal jest, wiem że pozostanie on na zawsze. Zdarza się że odruchowo wybieram
numer do niej,a tu włącza się poczta głosowa i nagrana przez nią
wiadomość...tylko w taki sposób mogę ją jeszcze usłyszeć...jak długo? nie wiem:(
czasami mam wyrzuty sumienia że jakoś funkcjonuje normalnie, że nie cierpię na
depresję, że się nie załamuje, że staram sie normalnie żyć. Wiadomo są lepsze i
gorsze chwile ale życie toczy się dalej i nie można żyć przeszłością. Brakuje mi
jej bardzo mocno i tęsknie okropnie ale idę dalej...już bez niej...ale wiem że
przy mnie jest każdego dnia...

[zaneya.m80]

Moja Mama odeszłą oięć miesięcy temu. Czas niestety nie leczy ran,
nie wiem, co mam zrobić ze swoim życiem bez Ciebie Mamo...

66 dni minelo dzisiaj

[gotan_2008]

moja mama umarla 66 dni temu. a teraz pierwsze swieta bez niej. jest mi
cholernie ciezko.

[82blondi]

czesc!
moje konto to [e-mail]
moja mama zmarła 24 lutego 2008.
Zyła 53 lata:(
nie umiem sie z tym pogodzic:(

[aisha_25]

Bardzo ci współczuję z powodu mamy, wiem doskonale co czujesz, 26 minie osiem
miesięcy jak jej nie ma, nie powiem że żal i ból minął bo to nigdy nie minie ale
jest trochę jakby łatwiej...może dlatego że staram się o tym wszystkim nie
myśleć...tęsknię za nią okropnie, pierwsze święta wielkanocne bez niej, zresztą
co to będą za święta... każdy podziwia mnie że jestem taka silna ale co mi tak
naprawdę pozostaje, usiąść i płakać ciągle? to nie jest wyjście, mama by tego
nie chciała...wiem że jest przy mnie. Mimo iż jest ciężko z tym żyć, bez tej
jedynej ale trzeba jakoś żyć dalej, życie wiele trudności jeszcze nam dołoży i
nic z tym nie zrobimy, trzeba im stawic czoło...ja wierzę że gdzieś tam spotkam
się z moją mamusią a póki co robię wszystko tak jak ona by tego chciała.
Pozdrawiam ciepło

[aisha_25]

to już ósmy miesiąc bez mamy...cóż można powiedzieć: dla mnie to tak jak by to
było wczoraj:((( tęsknie mamo za tobą...kocham Cię

[aisha_25]

czas biegnie nie ubłagalnie...a wydawało by się że wczoraj jeszcze
rozmawiałyśmy...że modliłam się o twoje zdrowie, o cud...teraz modle się o
zbawienie...czuję że nie ma Cię przy mnie, jak matka może patrzeć na cierpienie
i łzy swojego dziecka? przecież zawsze powtarzałaś że będę w życiu
szczęśliwa...nie jestem:( nie można być szczęśliwym gdy się żyje bez matki...to
nie tak miało być, nie tak...

[kimmie_baby]

nagraj sobie na taśmę "kocham Cię" i słuchaj. Mama Twoja miała
tutaj siedzieć, żeby Ci to mówić? wiesz, chyba Jej się to naprawdę
znudziło i mam teraz lepsze zajęcia.

[aisha_25]

nie skomentuje twojej wypowiedzi bo nie chcę się zniżać do twojego poziomu czyli
ZERO!!!