Jak pogodzić się ze swoją śmiercią..?

[kamila1195]

Mam zaledwie czternaście lat...Miesiąc temu dowiedziałam się ,że mam
raka.;(Nie wiem co mam robić,nie chodzi o to ,że się boję ,ale nie
wiem jak mam pożegnać się z mamą ,tatą.Nie mam już szans ,lekarze
mówią ,że zostały mi około trzy miesiące...

[mremiszewska]

Kamilko musisz wiedzieć, że życie przybiera różne formy. To czego my tu doświadczamy jest tylko namiastką tego co nas czeka po przekroczeniu tej "magicznej bramy". Za nią kończy się strach, ból i zło (którego jest tutaj pełno). Tam czeka nas już tylko piękno i dobro. Ktoś musi jednak przygotować nam tam miejsce...aby nasi bliscy mogli kiedyś tam dotrzeć. To tak jak zaplanowana podróż. Bóg wybrał Ciebie za przewodnika. To szczególne i ważne zadanie. Dasz sobie radę, bo On Ci pomoze...Wie, ze moze Tobie juz teraz powierzyc to zadanie...
Rodzicom bedzie trudno to wytlumaczyc, ale powiedz ze beda z Toba w kontakcie w kazdej ich modlitwie, w kazdej mysli...
Badz spokojna, bo wiem ze znajdziesz sily do tej podrozy...
Bede Cie wspierac swoimi myslami i modlitwami.

Ps. jesli zechcesz pogadac smialo pisz. Niedawno w taka podroz postanowil wybrac sie moj tata...powiedzial, ze nie moze sie pozegnac, bo przeciez sie nie rozstajemy. I to prawda. On juz na nas czeka tam, gdzie my dopiero sie szykujemy. Zreszta to tylko chwila. Niedlugo wszyscy sie tam spotkamy...
Pozdrawiam goraco :)

[blekitna_laguna]

NIE PODDAWAJ SIE!!!! Ja o swojej chorobie nowotworowej dowiedziałam
sie jak była już naprawde zaawansowana, lekarze zaczynali pomału
rozkładać ręce, choroba początkowo lekko sie zaczeła cofać po czym
staneł w miejscu i zaczeła znów "buzować" w moim wymęczonym
chemioterapią ciele, zawziełam sie jak nigdy w życiu-bo chciałam
naprawdę żyć!!!-najważniejsze że wierzyłam na 102 żę bedę zdrowa i
koniec!Tak też się stało!!!

Kamilo-NIE PODDAWAJ SIE!!Lekarze często sie mylą!Ską wiesz o tych
tzrech miesiącach?

[gaja2856]

Kamilko... WALCZ!!!
Póki jest życie jest nadzieja
Może zamiast szykować się na tamten świat lepiej wziąść sie do walki
z chorobą
Trzymam za ciebie bardzo mocno kciuki..NIE PODDAWAJ SIĘ

[kamila1195]

Lekarze powiadomili mnie,ze zostalo mi okolo trzech miesiecy
zycia.Mam dopiero 14 lat i nie rozumiem ,dlaczego ja....:(
Pozdrawiam,i gratuluje powritu do zdrowia .Kamila1195

[gaja2856]

Kamilko mimo wszystko spróbuj podejmij tę walke...zawsze warto
próbować, zawsze
Co do pytania dlaczego ty...no cóż wiele osób zadaje sobie to
pytanie ja tez je zadawałam jak moja mama zachorowała i doszłam do
wniosku że może dlatego że my jesteśmy silniejsze i damy radę przez
to wszystko przejść a ktoś inny by takiej siły nie miał...
Niektórz mi mówili kiedy ich pytałam tak jak ty teraz pytasz że
dlatego iz tego kogo Bóg szczególnie ukochał wystawia na większa
próbę ...cos w tym chyba jest
Może tez dlatego że mimo że ta choroba jest straszna to zbliża do
siebie ludzi mnie i mame jeszcze bardziej zblizyła (choć wydawało mi
się że juz bardziej blisko nie można być)
W tej chwili wiem jedmo to choróbsko nauczyło mnie cieszyć się z
każdego dnia i traktowac go tak jak gdyby był tym naszym ostatnim
dniem...
Nie poddawaj sie Kamilko

[kamila1195]

Dziekuję za słowa otychu...Pozdrawiam Kamila

[bratmisio]

Nie poddawaj się! Inni mają rację! Mój pies zmarł na raka, nie chciała już walczyć, była wykończona... dlatego nie poddawaj się, bo... Wszyscy, którzy Cię znają będą bardzo płakać, na pewno. Walcz o życie! Tak wielu osobom się udało! Tobie też się uda!

[blekitna_laguna]

Walcz!! Proszę i zaklinam na Boga-nie poddawaj sie!! Jak już Ci
napisano mądrze: dopóki jest życie, to i jest nadzieja!!! Uwierz w
to -ja jak wziełam sie garść(zmobilozował mnie do tego moja niewiele
młodsza od Ciebie córa), to już było tylko coraz lepiej!!

WALCZ Kochana!!


Serce mnie bardzo boli....:(

[blekitna_laguna]

Kamila co u Ciebie?? Martwie sie.

Pozdrawiam!

[kamila1195]

Umieram

[niusiasz]

Pamiętaj, że istnieje coś więcej niż to nasze tu życie na ziemi. COs
wielkiego, niewyobrażalnego. Coś co jest wiecznym szczęsciem,
dobrem. Życiem w pełni.
Ten piekny świat jest bliżej niż myślisz. Jest tuż. JA to wiem bo od
chwili kiedy moja córeczka odeszął czuję Jej obecność przy sobie.
Wiem że jest szczęsliwa.
MAtki to czują Kamila. I wierzę głęboko, że Ja spotkam. Spotkam też
CIebie. Bez względu na to czy Ty będziesz tam pierwsza czy ja. Twoje
życie się nie kończy. MAm na to dowody od swojej córeczki.
A Ty zawsze będziesz w pamięci wielu ludzi. Swoich rodziców. I
pewnie nie tylko.
Pamiętaj, że życie tu to nie koniec. Wszystko dopiero się zaczyna.
Ja czekam już tylko na to przejście. I wiem że wtedy kiedy przyjdzie
mój czas spotkam swoją córeczkę. I Ciebie.
Nie bój się.
To nie koniec.
Jestem myślami przy Tobie.
TAm czeka na Ciebie wiele wspaniałych osób. Pomyśl tylko.
Czeka też moja córeczka.
Będą też już za chwilę Twoi rodzice. Bo tam podobno czas płynie
inaczej.
Jestem pewna.
Ania

[blekitna_laguna]

Nadzieja umiera ostatnia, pamiętaj o tym, mnie jednak nie opuszcza
nadzieją że życie Twoje jeszcze nie dobiegło swojego kresu...uwierz,
daj troszkę wiary od siebie!!

Bede tu zagladać i wypatrywać Twojego wpisu..

[tara34]

kamila do jasnej ..................co Ty mówisz?

[kamila1195]

Dziekuje za wasze slowa otuchy.:)Czuje sie lepiej wsrodku,ale na
zewnatrz czuje slabosc...Nie moge wstac z lozka.Mam juz piekny
pomnik i mam nadzieje,ze ktos o mnie chociaz pomysli po mojej
smierci.Kocham zycie i rozumiem ,ze musze odejsc,aby takie cudowne
osoby jak wy mogly zyc dalej.Bardzo mi przykro z powodu smierci
Twojej coreczki ,ale obiecuje ,ze ja od Ciebie wycaluje i usciskam:*

[w50]

Kamilo to co piszesz jest straszne,nie wiem czy Twoi rodzice też
przestają walczyć o Ciebie i stawiają Ci pomnik,jeszcze za życia????
Ja walczę o swoją córkę już 5 i pół roku,i wierzę że napewno do nas
wróci, a Twoi rodzice patrzą spokojnie i pokazują Ci pomnik:((((

[e-dziunia]

w50 nie oceniaj .....

[niusiasz]

dziękuję KAmilo.
NAwet nie wiesz jak bardzo.
Często myślę o Tobie.
Wiem że chcesz żyć. MAm nadzieję że Ci się uda.
Ale smierci bać sę nie trzeba...
Wszyscy spotkamy się po drugiej stronie tęczy, głęboko w to wierzę...

[w50]

Ja nie oceniam,ale stwierdzam fakty,ja też walczę o swoją córkę,
mimo że lekarze mówią że nie ma żadnych szans:(((

[bacha67]

Spotkamy się?....
O ile "coś" tam wogóle jest. Bo ja osobiscie w to bardzo nie wierzę
i nie robię sobie nadziei.
Ale szanuje wasze poglądy.
Kamilo walcz!!!!!!!

[kamila1195]

"Nadzieja matka glupich"...lecz kazda matka kocha swoje dziecko.Moji
rodzice walcza,pomagaja sie podniesc a to ja chcialam kupic
pomnik,aby miec z czego sie smiac.Kocham swoje zycie i dopiero widze
i dopiero teraz widze jak zmarnowalam swoje zycie...Moze w ten
sposob Bog probuje mi cos przekazac.Ufam mu i dlatego nie boje sie
smierci chodz nie wiem czy zasluguje na te krolestwo.Kiedys sie
cielam i pragnelam smierci ,ale gdy teraz wiem ,ze jutro moge sie
nie obudzic szanuje zycie...nie marnuje ani chwili z niego.Pomagam
rodzicom chodz moze przez moja chorobe sie zjednoczyli ,sa po
rozwodzie ,ale teraz widze jak siebie bardzo kochaja.Mam nadzieje,ze
nie zapomna o mnie z dnia na dzien ,ze ktos w niedziele przyjdzie i
ze mna porozmawia.Los po drodze mojego krotkiego zycia zabieral mi
to co najbardziej kocham,ale moze spotkam je juz nie dlugo.Twoja
corka wygra lecz mi nic nie pomoze oprucz waszej wiary we mnie za to
serdecznie dziekuje .
Serdecznie pozdrawiam Kamila

[niusiasz]

Swiat stoi na głowie. JAk tak przyglądam sie to wiem że to wszystko
jest jakieś porąbane.
Umiera małe 2 letnie , zdrowe, radosne pełne życie dziecko. A Bog na
to pozwala.
Odbiera dziecko a Tym samym grzebie za zycia jego rodziców.
I uwierz mi Kamilo że lepsze dla mnie byłoby umrzeć z Nią tego dnia.
Pozostało życie w zawieszeniu. Życienieżycie. Uamrłam ale dalj
istnieje. I nie mam żadnego pozytku ze swoej śmierci...
nie wiem czy rozumiesz...
Ale jednego jestem pewna. Uwierz mi że matki to czują.
JA wiem że ONA istnieje.
I wiem że jest szczęśliwa.
Czuję to.
Mimo że mam pretęsję do boga że mi ja odebrał, mimo że w zupełnie
nie rozumim co miał na myśli zabierając do sibeie Julę, to wierze że
tak chciał i tak ma być.
I może niektorzy pomyslą tera "co to za matka" ale ja codziennie
dziekuję mu że się Nią zajął. Że ją kocha, że dzięki Niemu Ona jest
szczęśliwa.
Teraz czuję Julci troske o mnie. Jej miłość, czasem Jej zmartwienie.
Czuję Jej mądrość i dobro.
I wiem że dalej jest. Może piękniej, pełniej.
Wiem że kiedys sie spotkamy.
Pozdrawiam Kamilo
Ania

[kamila1195]

Napewno sie nia zajmuje.Rozumiem ,ze jest bardzo ciezko gdy stracimy
wlasne dziecko.Rodzice dbaja o swoje dzieci chodz polowa z nich.Wiem
jak moja mama przed moja choroba oslaniala mnie wlasnym cialem ,aby
nic mi sie nie stalo...za to jej serdecznie dziekuje.Najgorsze jest
gdy stracimy nie tylko dziecko ,ale i osobe bliska swego serca,przez
jakis blad nie uwaznego czlowieka np pijanego kierowce.Wiem cos sama
o tym,ale nigdy nie myslalam ,ze umre w takim mlodym
wieku.Codziennie rano ,gdy sie obudze zastanawiam sie jak to by bylo
gdybym...byla w liceum ,gdy mialabym 30 lat i wlasne dzieci.Lecz
kazdy chodz raz zadaje sobie pytanie kim jest i kim chce byc.
Serdecznie pozdrawiam Kamila:)

[mazunia1]

Kamila, czytam Twoje wypowiedzi od początku. Jak na swój młody wiek
jesteś bardzo dojrzałą osobą, bardzo świadomą i silną. Mam nadzieję,
że los jednak szykuje dla Ciebie inny scenariusz, że dorośniesz,
urodzisz dzieci i będziesz dla nich dobrą i mądrą mamą. Tego Ci
życzę. Moja mama odeszła pół roku temu, towarzyszyłam jej w chorobie
i chwili śmierci. Nigdy nie rozmawiałyśmy o jej śmierci, obie się do
tego nie przygotowałyśmy, nie powiedziałam jej wszystkiego i ona
mnie też nie powiedziała, cały czas żyłyśmy nadzieją (matką
głupich), że wyzdrowieje...teraz chciałabym jej tak wiele
powiedzieć. Twoje podejście do choroby, śmierci...jest takie proste
i oczywiste. Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie i życzę spełnienia
marzeń...aneta

[niusiasz]

Bo śmierć istnieje bez względu na to czy będziemy o niej mysleć czy
zepchniemy ją głęboko w nieświadomość.
Istnieje i wszyscy będą muieli przez to przejść.
A czym jest kilkanaście lat zycia w porównaniu z wiecznością.
Umarli zyja dalje bez względu na to czy to się komus podoba czy nie.
I nie ważne czy ktoś wierzy czy nie.
Myslę że warto życ z tą świadomością...
Kamilo
Dorośniesz - zobaczysz. Będziesz miała swoje 30 lat. Obiecuję.
Nie ważne gdzie to się stanie. Stanie się - to jedno jest pewne.
Wiesz... podobno po drugiej stronie jest się w tym najpiękniejszym
wieku ok 30 lat. Dzieci rosną... strzy odładzają sie.
Buziaki. JA mam przeczucie że może stać się jeszcze coś co Cię
zaskoczy a swoje 30 urodziny spędzisz na ziemi.
Choć tu już tak pięknie nie będzie ;)
pozdrawiam

[kamila1195]

Dziekuje.Wiem ,ze to glupie co teraz powiem ,ale jestem bardziej
dojrzala osoba od zyjacych na tym swiecie doroslych.Gdy mialam 6 lat
musialam uciekac z domu razem z mama i siostra,chowadz sie u
znajomych zeby przezyc jeden dzien przez ojca.Moja mama wyksztalcona
osoba,prokurator musiala uciekac zeby jej nie zabil.Dzwonilam i
radzilam sie roznych osob...nie lubie o tym opowiadac bo nie lubie
wspolczucia ,ktore i tak nic mi nie da ,bo i tak bede zyc dalej a
slowa niczego nie zmienia najwyzej poprawia humor:)Mam nadzieje ,ze
swoje 30 urodziny spedze na ziemi.Nigdy wsumie nie wierzylam w Boga
twierdzilam ,ze przeciez nie bede wierzyla w cos czego nie widac nie
slychac.
Serdecznie Pozdrawiam
Kamila

[allajah]

Droga Kamilo,

Na wstępie chciałbym Ci uświadomić kilka istotnych faktów - śmierć jest częścią
zycia, czy nam się to podoba czy nie - jedni mówią że jest bramą do lepszego
zycia, inni że nasz Świat na tym sie kończy - gaśniesz i Cie nie ma...Wątpię.
Bog z pewnoscią istnieje, potwierdza to wiedza naukowa, skończona doskonałość,
struktura Wszechswiata i zamysł Twórcy były i są CUDEM - który dokumentuje TO.
Kamilo - jesli Ci powiem - nie trać nadziei - zwątpisz - ale jesli Ci powiem ze
rak, to taki kaprys z którym musisz sobie poradzić, dasz rade - uważaj - czeka
Cie bardzo ciezka batalia - która zaczyna sie w GŁOWIE - i tylko tam. Trudno to
ubrać w słowa - ale spróbuje - poświęć kilka dni na przemysleniu wszystkiego co
Cie doswiadczyło w zyciu - poukładaj i pozamykaj sprawy - ostatniego dnia w tych
przygotowaniach - udaj sie do KOSCIOŁA, MECZETU, czy CERKWI - obojetnie gdzie -
do Domu Boga. Popros o Siłe - da Ci ją, zapewniam. NIe sluchaj lekarzy ze
zostały Ci 3 miesiace życia, WALCZ z CALYCH SIŁ, WALCZ CALĄ SOBĄ, SERCEM i
UMYSŁEM. Walcz, mozesz tylko wygrać!!!

[antybyt]

Człowiek nie zdaje sobie sprawy jakie w nim drzemią siły,dopóki sami ich nie
uwolni i sam w nie nie uwierzy..stare przysłowie wiara czyni cuda,jest jak
najbardziej prawdziwe...ale trzeba przede wszystkim wierzyć w SIEBIE...zapragnij
żyć tak mocno,że ten cholerny rak zadławi się sam w sobie...nie myśl o śmierci
Kamilo,myśl o życiu i o życie walcz.

[bulkazbananem]

Sorry, ale caly ten watek wyglada mi na kolejny glupi zart...bylo
juz kilka spektakularnych przykladow podobnych wyglupow nudzacych
sie gowniarzy...a dlaczego tak sadze? Zastanowcie sie, czy lekarze
na pewno powiedzieli by 14-latce, ze zostaly jej 3 miesiace zycia i
nie ma szans na wyleczenie...jesli nawet takie bylyby fakty, to
powiedzieli by to rodzicom...i to rodzice by zdecydowali czy
powiedziec o tym dziecku...zwroccie tez uwage, ze owe 3 miesiace juz
prawwie minely...zaraz bedziemy mieli doczynienia z cudem
medycznym...poza tym w polowie watku mamy pytanie "co u ciebie
slychac" i odpowiedz "umieram"...a potem jakby znowu lepiej...eh,
cos tu naprawde smierdzi...

[w50]

Ja od samego początku czuję tu jakąś grę,lub głupi żart. Bo tak jak
pisałam poprzednio to nie wierzę że rodzice nie walczą ,tylko
stawiają dziecku pomnik jeszcze za życia.

[samarten]

Witaj Kamilo, śmierć zazwyczaj przychodzi na życzenie więc zapewne
Twoja dawna chęć śmierci wciąż jest gdzieś aktywna. Możesz
unieważnić tamto życzenie i dokonać zmiany pragnień. Zrób to z
całkowitym przekonaniem i bez lęku z pełnym zaufaniem, że tak
będzie. Śmierci się nie obawiaj bo życie nigdy nie umiera tylko
przekształca się jak larwa w motyla. Twoja dusza sama może wybrać
czy zakończy swoją misję na Ziemi czy podejmie się czegoś nowego.
Proszę przeczytaj moją książeczkę z okazji rozmów ze śmiercią a jak
będzie trzeba to przeprowadzę Twoją duszę do wspaniałego miejsca
gdzie wszystkie troski znikną a pojawią się nowe wielkie możliwości.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
www.oum.fora.pl/przekazy-duchowe,15/pupu-w-krainie-zycia-po-smierci-sebastian-minor,69.html

[bacha67]

Kamila szuka pocieszenia... to wszystko.
Myslę, że tak naprawdę wcale nie umiera "fizycznie"
tylko "psychicznie" a od nas oczekuje wsparcia.

[kamila1195]

Jezeli uwazacie ,ze klamie to OK.Chcialam z kims tylko porozmawiac
na temat mojej choroby ,a nie byc wyzywana od klamczuch o swojej
chorobie wiem od 3 lat ,ale nic do tej pory mi nie pomoglo .A o
chorobie powiadomili mnie rodzice.

Żałoba to po tobie będzie, a osieraca się dzieci.

[naprawdetrzezwy]

Na co chorujesz?

Na forum psychologia dała inną historię

[friendii]

ale pod nickiem lolo cos tam
na psychologii jest 14-letnią Kamilą, córką prokuratorki, ofiara
przemocy domowej.

[gaba2002]

Faktycznie,dziewczyna potrzebuje pomocy ale psychiatry.sweet_lolo
występuje na forum psychologia.uwaga.

[halas1961]

Kamilko moja corcia Agata byla starsza od ciebie(temat ponizej). Odeszla 3 maja
. dzis mijaja dwa miesiace. Jesli stracilas nadzieje to tak jak tu radza
niektorzy popros o opieke psychologa lub psychiatre. Nie wolno Ci sie poddawac,
moja Agatka tak zrobila. Dopoki zyjesz, zawsze jest nadzieja.
A z rodzicami nie boj sie zegnac, wszystko przyjdzie samo.To co chcesz im
powiedziec powiedz im jak najszybciej, nie czekaj do jutra...
Moja Agatka powiedziala mi tyle rzeczy w ostatnich dniach. Przede wszystkim
nawet jesli Ci bedzie ciezko to powiedziec, powiedz im jak bardzo ich kochasz,
powiedz im ze sie nie boisz. Rodzice najbardziej boja sie tego, (przezylam -to
towiem)ze ich dziecko sie boi.Gdy Agatka powiedziala mi, ze sie nie boi, troche
sie uspokoilam, bo wiedzialam ze ona bedzie na mnie tam czekac.
Rodzice nigdy przy Tobie nie beda plakac (choc po katach wyja), Beda sie starali
byc zawsze usmiechnieci, zebys nie widziala jak bardzo sie martwia i jak bardzo
cierpia. Musisz walczyc. Dla siebie, dla swoich rodzicow. Glowa do gory. Popros
mame niech wejdzie na to forum, moze jej pomozemy. Kazde dobre slowo w trakcie
walki z rakiem jest na wage zlota. Mama Agatki

[halas1961]

Rany boskie przejelam sie losem dziewczyny, mysle: moze jeszcze zyje. Nie
przeczytalam wszystkich postow, a tu sie okazuje ze to chyba jakas wariatka. Nie
myslalam, ze mozna robic sobie jaja na taki temat. Oby naprawde kiedys nie
zachorowala i nie przechodzila przez to co moje dziecko.

[m-i-l-v-a]

Nic się nie martw, takie rzeczy sie zdarzaja. Mam nadzieję, ze to nie był zart
Kamili, tylko chęc zwrócenia na siebie uwagi, moze zdobycie jakiegos wspołczucia
anonimowych ludzi. Trudno mi uwierzyć, ze mozna zrobic coś takiego, dlatego
doszukuje się dla niej jakiegoś usprawiedliwienia. Moze wymysliła sobie taki
scenariusz, bo myslała, ze taka sytuacja mogłaby uzdrowić zwiazek rodzicow,
moze...., moze...?
A moze "zwykła", bezmyslna zabawa nastolatki...

[balbina637]

Kamila zachowaj spokój przede wszystkim, ja mam dla ciebie poradę napisz już teraz list pożegnalny do rodziów i wyślij im go napisz im co czujesz i że bardzo ich kochasz i dopiero w tedy poczujesz ulgę w sercu że się z nimi pożegnałaś.
nazywam się Natalka

[jakasik0]

Odpowiadasz na post z 2008 roku!