Czy zmarli mowia do nas?

[osmiorniczka030]

Ja takze stracilam niedawno Tate, mojego najwiekszego przyjaciela.
Zdazylam powiedziec mu wszystko, ale nie moge sie pogodzic z tym, ze
zostalam sama. Opiekowalam sie nim cale zycie. On byl prawdziwym
sensem mojego zycia. Teraz nie umiem juz zyc. Patrze na swiat jak
przez szybke. W dodatku przechodze ogromny kryzys wiary. Szukam
wciaz dowodu na to, ze moj Tata zyje i ma sie dobrze. Sama wiara mi
nie wystarcza. Jednak po smierci Taty zdarzylo sie w moim zyciu
kilka dziwnych rzeczy. Mialam wrazenie, jakby Tata wysylal mi pewne
znaki zawsze o jednej porze, podczas modlitwy w godzinie jego
smierci. Byc moze to tylko moja wyobraznia, a moze... Czy ktos z Was
tez ma podobne doswiadczenie, jakby zmarli byli obok nas, mowili do
nas? Napiszcie o tym. Pozdrawiam.

[Gość: kika]

Mój kochany Tato umarł w nocy i chociaż byłam z nim bardzo związana
emocjonalnie,zupełnie nic nie czułam,że odchodzi.Spałam twardo.Później po jego
odejściu miałam momenty,jakby ktoś stał koło mnie.To nie tak,żebym sobie to
wmawiała,ale czułam jakby obecność innego bytu.Jak to się odczuwa?Zupełnie tak
samo jak ktoś z domowników stanie ci po cichu za plecami i nie widzisz go,ale
czujesz czyjąś obecność.Mojej bardzo bliskiej osobie ,dzień przed jego pogrzebem
Taty ukazała się bliżej nieokreślona postać(było to wieczorem,gdy już położyła
się spać).Pocałowała ją w czoło ,a po jej ciele przeszła niesamowita energia.Sen
czy jawa?Każdy niech uważa po swojemu.Do tej pory płaczę po moim Tacie.Też
przeżywałam i zwątpienie i powrót do Boga.W końcu wpadłam na myśl,że ja tu po
nim rozpaczam,a może on tam tez płacze za nami,może też szuka z nami
kontaktu,może jest blisko,ale niemożliwe jest żeby sie spotkać.Dlaczego
niemożliwe?Bo my uwięzieni w swoim ciele innymi zmysłami odbieramy
świat.Wzrok,słuch,dotyk,węch,zapach...pewnie to za mało,żeby móc złapać kontakt
z tymi co odeszli.Oni też pewnie posiadają zmysły.Tylko inne , o których "nawet
filozofom się nie śniło".

[osmiorniczka030]

Straszne jest zycie po stracie najukochanszej osoby. Mam wrazenie,
ze moje zycie skonczylo sie razem z jego zyciem. Nic mnie juz nie
cieszy. W sercu pozostal wielki smutek. Wiem, ze nic gorszego juz
mnie nie spotka. No i przestalam sie bac wlasnej smierci. Wiem, ze
Tata juz czeka na mnie po tej drugiej stronie.

W mojej rodzinie bylo kilka takich trudnych do wytlumaczenia
zdarzen. Zazwyczaj chodzilo o przewidywanie przyszlych wydarzen.

Kiedy moj Tata umieral w szpitalu, ja nie spalam, czuwalam w domu. I
choc wieczorem byla znaczna poprawa, ktora mnie uspokoila, to nagle
w nocy przeszlo mi przez mysl, ze Tata umarl. Moze zbieg
okolicznosci, ale pozniej okazalo sie, ze akurat o tej godzinie
odszedl.

Ja nie chcialabym ani zobaczyc ducha, ani tez go uslyszec. Chyba bym
dostala zawalu. Nie szukam tez kontaktu na sile. Ale caly czas
czekam na te znaki.

Z jednej strony bardzo bym chciala, zeby Tata zyl, zeby gdzies byl.
Z drugiej strony nie moge sie pogodzic z tym, ze nawet, jesli tak
jest, to juz nie jest soba, ze jest jakims blizej nie okreslonym
bytem. Zastanawiam sie, czy jest soba, czy taki byt mysli, czy
pamieta... To wszystko takie skomplikowane! Pozdrawiam!

[Gość: Grześ]

To się mylisz bo ja bym chciał go usłyszeć albo ujrzeć ale niestety to jest niemożliwe i dlatego mam żal do Boga że tak bardzo w niego wierzyłem a on mnie zawiódł

[30kar1226]

Mój tata powiesił się dlaczego niewiem parę dni po jego pogrzebie przysnil mi sie ze wchodzi na klatkę a ja jego pytam dlaczego mi to zrobiłeś?przytulil mnie i z placzacym jakby glosem odpowiedział NIE PŁACZ. PROSZĘ.. To byly jego słowa i mimo że może chciałby tego ja niepotrafie mija prawie rok a ja nie moge zrozumiec dlaczego?nie szukal pomocy a zrorobił coś takiego,wiele razy słyszał,rrozmawiał ze mną dlaczego ludzie to robią a sam w taki sposób odszedł kochalam go szkoda że nigdy nieuslyszy ode mnie tych slow

[Gość: Grześ]

To się mylisz bo ja bym chciał go usłyszeć albo ujrzeć ale niestety to jest niemożliwe i dlatego mam żal do Boga że tak bardzo w niego wierzyłem a on mnie zawiódł

[annmaria]

Juz siedem miesiecy jak Tatko odszedl za teczowy most. Ciagle czekam na znak
jakikolwiek ze mu tam lepiej ze nie jest mu zimno. I nic. Moze nie moze moze ja
tych znakow nie rozumiem. A przeciez tak bardzo mnie kochal wiec gdyby bylo to
tam na pewno by przyszedl. Nie moge zyc z mysla ze to koniec ze nie ma nieba jak
bysmy tego nie rozumieli.

[osmiorniczka030]

Czesc

Mi sie jednak wydaje, ze tam cos jednak jest po tej drugiej stronie.
Staram sie przynajmniej w to wierzyc, bo to mnie trzyma przy zyciu.

Z jednej strony chcialabym, zeby mu bylo tam lepiej, z drugiej
strony chcialabym, zeby tesknil za mna, zeby chcial i zeby mogl do
mnie wrocic... To takie egoistyczne i niechrzescijanskie podejscie.

Pozdrawiam.

[Gość: anika]

Mówią o mnie ,że czuję trochę inaczej. Miewam sny ,które są ostatnim pożegnaniem
, odsłaniają trochę przyszłości. Potrafię rozpoznawać znaki.Moi zmarli ci co
świeżo odeszli oddziałują energią obecności, którą rozumie i wyczuwam.Zadawałam
pytania a jak tam ,a co tam.
odpowiadają przypadkowo usłyszani ludzie np. podsłuchani mimo woli. Słyszę swoje
pytanie i krótką wyrwaną z kontekstu odpowiedź.Trzymam się mocno ziemi,nie
przeginam ale dla siebie wiem więcej.Wydaje mi się ,że te kontakt jest zawsze
możliwy, ale nie ja o nim decyduje.Ważna jest ranga spraw, natężenie uczuć i
ocena czy sama dam sobie radę czy potrzebna jest Ich pomoc- na nią mogę liczyć
Dziwne- ale nie zwariowałam

[osmiorniczka030]

Czesc

To ciekawe, co napisalas. Mam do Ciebie kilka pytan:

1. Czy odczuwasz kontakt tylko ze zmarlymi, ktorzy niedawno odeszli,
czy ze wszystkimi?

2. Nie bardzo zrozumialam, kto odpowiada na Twoje pytania - ci
zmarli, czy zyjacy, bo tak czasem tez bywa.

3. Jak zadajesz swoje pytania - w myslach, czy na glos?

4. Czy mozesz powiedziec cos blizej, jakie otrzymujesz odpowiedzi,
czy oni sa szczesliwi, czy nas pamietaja?

5. Czy Ty wobec tego mozesz powiedziec, ze masz 100% pewnosc, ze
zycie ludzkie nie konczy sie w momencie smierci?

Pozdrawiam.

[Gość: Ana]

Moj tata zmarł już ponad dwa lata temu lecz mimo to nadal boleśnie odczuwam jego
strate . Wierze gleboko ze gdzies tam jest i w jais sposob czuwa nade mna i moja
rodzina. Po jego pogrzebie przysnil mi sie kilka razy i jakie to byly sny...
Rozmawial ze mna o swojej smierci, zapewnial ze jest szczesliwy i ze zawsze
bedzie blisko nas. To byly tak realne sny ze w srodku nocy budziam sie nagle
jakbym wyrwala sie z innego swiata. dlatego wierze ze tato jest przy mnie caly
czas i kiedys zobaczymy sie po tamtej stronie. ta swiadomosc daje mi sile by
dalej zyc

[Gość: marbuj]

mam coś takiego ze czuje czasami obecnosc innej osoby wrecz go czuje miewam sny dosc dziwne kturych czasami nie rozumiem lub nie pamientam a tak wogule unikam kontaktu ze zmarłymi strasznie sie boie mam nauczke.z czystm sumieniem mówie istnieje drugi swiat ale nie taki jak kazdy zwas se wyobraza,nikt nikomu jeszcze nie powiedział jak tam naprawde jest to jest tajemnica ktura otwera sie przed nami wras z zamknienciem powiek radził bym nie przesadzac w tym zyciu bo przez cała wiecznos puzniej morzna tego załowac.

[Gość: Basia]

Zal mi ciebie ,takiego prostego czlowieczka , troche mnie smieszy twoja glupota
,tata odszedl wiec nie ma sensu zyc? Zyj ,boisz sie smierci i to jest powod
gdzie zadajesz pytania!bog jest dobry ,? za co karze ludziom starym robic z
siebie blaznow ,choruja na alzchaimery ,parkinsony,zapominaja ,sraja pod siebie
,pluja ,itd.czy dalej wierzysz w dobroc boga ? Nawet tych bardzo wierzacych
karze chorobami starczymi i poniza godnosc tych ludzi?Nic mnie nigdy nie
straszylo ,balam sie ludzi zywych !

[Gość: Irsa]

Te wszystkie pytania i pretensje, zadasz sobie przy śmierci w strachu ale może
być za późno, nie jest nam dane wszystko zrozumieć, ale w to wierzyć. Jeśli Bóg
zechce to będę cierpieć, może ma ku temu jakiś cel? bynajmniej dowiem się po
śmierci. Dla przykładu obejrzyj "Egzorcyzmy Emili Rose".

[Gość: ola]

Witajcie,
przeczytałam całe Wasze forum i cieszę się, że Wy też macie takie doświadczenia,
jak ja.

Moja Babcia zmarła w styczniu 2007r. Kilka razy mi się przyśniła, raz dała znać
bardziej fizycznie.
Kiedyś na fizyce, na jakimś normalnym temacie, wcale nie myśląc o Babci poczułam
jak ktoś kładzie mi rękę na ramieniu i mówi "jestem tutaj". Odwróciłam się, ale
nikt za mnie nie stał.
Ostatnio, w 7. rocznicę śmierci Dziadka (męża Babci, z którym była prawie 60 lat
i wychowała 6 dzieci), przysniła mi się Babcia z "odpowiedzi" na moją prośbę.
Zawsze kiedy dzieje się u mnie sytuacja, z którą sama nie umiem sobie poradzić i
wszyscy święci "zawodzą", proszę Ją, żeby mi pomogła. Po prostu "pomogła". I dwa
dni po mojej błagalnej prośbie babcia przyszła we śnie- przywołała mnie do
jakiegoś pokoju, stała w drzwiach po mojej lewej stronie i usłyszałam w swojej
głowie słowa "ty się nie martw, ja się tobą opiekuję".
Kiedyś też Babcia przyśniła mi się tak po prostu. Siedziałyśmy wtedy w domu
mojej cioci i Babcia "odpowiadała" na moje pytania (po smierci żałowałam, że nie
zadałam Babci tylu waznych pytań, że tak mało wiem). W tym śnie słyszałam swoje
pytania, a na odpowiedź Babci jakby ktoś wyłączył dźwięk, ale czułam we snie
zadowolenie, że Ona udziela mi odpowiedzi na moje pytania, chociaż ich nie
słyszałam.

I to są moje takie "przejścia". Czekam na dalsze znaki, bo wiem, że Babcia jest
przy mnie i czuwa.

[Gość: asia]

glupia jestes i to bardzoooo !

[Gość: monika]

ty nie masz wiary rozumu ani serca rozważasz słowa ewangelii z wiarą i z sercem z zrozumieniem bóg jest dobry i sprawiedliwy bóg posyła próbę na ludzi sprawdzić ich wiarę bóg czyni tak że jest obecny nie tylko dając ludziom szczęście ale gdy też dając cierpienie i ból ty chyba kpisz sobie nawet nie umiesz czytać słowa ewangelii z zrozumieniem to ty tak twierdzisz ale bóg wszystko wie co po co dlaczego nie obwinaj go bo dał kiedyś innym ludziom ostrzeżenie że będą choroby i wypadki tragedie ty nie wiesz do końca dlaczego tylko on wie jakim prawem sądzisz boga ty jesteś tylko człowiekiem nawet dzieckiem boga wstydz się nie kiedy śmierć czy cierpienie przychodzi z winy człowieka bóg to wszystko widzi i słyszy to co ty mówisz to coś ci w głowie tej zle podpowiada bo nie kiedy sumienie i myśli może to być szatan bóg nie obiecał pięknego życia i losu wam .Bóg tylko wie dlaczego pozwala i dopuszcza bóg jest dobry i nie chce on cierpienia waszego ale i daje znać przez cierpienie też że jest on żeby inni ludzie zobaczyli w chorym czy w pokrzywdzonym człowieku jego samego .

[Gość: Olka]

Do tych którzy mają wątpliwości


W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy zapytał się
drugiego:
- Wierzysz w życie po porodzie?
- Jasne. Coś musi tam być. Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu
jesteśmy, żeby się przygotować na to co będzie potem.
- Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by miało wyglądać?
- No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może będziemy biegać, a
jeść buzią....
- No to przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby
jeść ustami!
Przecież żywi nas pępowina.
- No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę a ona się będzie o nas
troszczyć.
- Mama? Ty wierzysz w mamę? Kto to według Ciebie w ogóle jest?
- No przecież jest wszędzie wokół nas... Dzięki niej żyjemy. Bez
niej by nas nie było.
- Nie wierzę! Żadnej mamy jeszcze nie widziałem, czyli jej nie ma...
- No jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak
śpiewa, albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę, że
prawdziwe życie zaczyna się później.

[Gość: lodzia;)]

witam, mója kochany tatuś odszedł tak nagle....nie chorował...lekarz nie rozpoznał ZAWAŁU...a ja sie non stop obwiniam, ze nie wezmałam pogotowia ale on ciagle powtarzał nie teraz....miałam cudowna rodzine...niczego nam nie brakowało-mieliśmy siebie...myślałam, ze skontaktuje sie ze mna po smierci ....a nasza wież była taka silna....miałam jedynie dziwne odczucie, przyjechałam do mamy i w nocy słyszałam, ze sie non stop otwieraja drzwi i słyszałam kaszel taty...ale nie mam pojecia co to było czy ta wielka tesknota płata mi figla-czy on poprostu z nami jest...moje dzieci tesknia a ja czuje jak by mi serce pekło...non stop płacz...30 lipca minie m-c...chciała bym by przyszedł i powiedział: córeczko nie płacz jest mi dobrze...jestem z wami- a tutaj nic echo....

[Gość: anika]

Obecność czuje silnie bezpośrednio po śmierci bliskich. Te sygnały nie
ograniczały się do wyczuwania bliskości drugiej osoby Gdy zginęła moja siostra (
była w ciąży) Jej energia był wyjątkowo silna . Ktoś zapalał i gasił światło
,przestawiał rzeczy w nocy. Takie zdarzenia Kończyły się wymianą spojrzeń z moim
tatą.Trudno było mówić głośno że nam się zdawało.
Był moment kiedy paliłam zadumana nad grobem pączek róży (wcześniej leżał w
trumnie). Wtedy ktoś mnie ogarnął ramieniem, fizycznie nikogo nie było nawet w
zasięgu wzroku - to wrażenie było tak silne ,że uciekłam i od tej pory nie
prowokowałam myślami . Pytania zadawałam długo w myślach uparcie czekałam na
odpowiedź otrzymywałam ją wielokrotnie poprzez przypadkowych ludzi -nawet nie
widziałam ich twarzy. Padały słowa . Ale te ostatnie - brzmiały jest mi dobrze -
nie pytaj.Rozumiałam podświadomie że mi nie wolno przekraczać pewnej granicy.
Obecne zdarzenia ograniczają się do przekazów w śnie lub zjawiania się nagle
ludzi ,którzy coś mi tłumaczą, w czymś pomagają i odchodzą - takie twarze jak
z pociągu. Gdy odchodzili przyjaciele było podobnie szok w godzinę śmieci.
Szereg znaków poprzedzających ,które czytam od dzieciństwa np. ptaki sny po
których siadam na łóżku i nie mogę ochłonąć z emocji , w śnie pożegnanie,
trochę zdarzeń do przodu . Pożegnania to ostatecznie przekaz energii- Do tej
pory myślałam,że tylko w śnie, parę dni temu energię snu dopełnił przeskok
naelektryzowanej iskry przy zamykaniu oczu.Mam wiele rzeczy po moich bliskich
niczego nie noszę , mogę dotknąć i wtedy kontakt nawiązuje wyjątkowo szybko,
czasami się boję czasami opowiadam o dobrych i trudnych sprawach odpowiedź się
zaraz znajdzie- bo ktoś przez pomyłkę zapuka zadzwoni itp.Ja ze swoimi dobrymi
duchami żyję na codzień to jest do wyczucia to się dzieje. Dzięki ,że się
odezwałaś

[osmiorniczka030]

Czesc

Ja tez dziekuje, ze odpisalas. Poszukuje takich osob, ktore tez
odczytuja pewne znaki. Ja od dziecinstwa mam takie przygody, ze
zdarza mi sie cos wysnic.

Ze zmarlymi nigdy zadnych kontaktow nie mialam. Czasem babcia
pojawiala sie tylko we snie. Niedawno zmarl moj Tata - osoba, ktora
byla mi najblizsza. Bardzo to przezywam. Tata odszedl w nocy. Po
smierci Taty zdarzylo sie w moim zyciu kilka dziwnych rzeczy. Mam
wrazenie, jakby Tata wysylal mi pewne znaki. Bylo ich bardzo duzo.
Kazdej nocy modle sie za niego w godzinie jego smierci. Za kazdym
razem podczas tej modlitwy zaczyna mrugac lampka w jednym z domowych
pomieszczen. W dodatku, kiedy jest mi bardzo zle i zaczynam plakac
za Tata, nagle przygasa swiatlo. Nie dzieje sie to w innych
momentach. Zupelnie, jakby Tata chcialby mi powiedziec "nie placz,
jestem przy tobie".

Jednak mam wrazenie, ze sam Tata dawal mi znaki. Ja wiem, ze wyda
sie to wszystkim smieszne, ale jak sie zorientowalam, ze to
swiatelko ciagle mruga podczas modlitwy w godzine smierci Taty,
stwierdzilam, ze moze Tata chce mi cos powiedziec. Jedyne, co
przyszlo mi wtedy do glowy, to... alfabet Morse'a. Zapisywalam
krotkie i dlugie mrugniecia. Na poczatku nic nie wychodzilo. Same
literki, nie majace ze soba specjalnego zwiazku. Ale to mruganie
nastepowalo tak szybko, ze nie moglam tez wlasciwie zanotowac
sygnalow. W pewnym momencie odczytalam moje imie, a nastepnie
przezwisko, ktore nosze (tak, jak mnie Tata nazywal). Nastepnego
dnia
powtorzylam zapisywanie i znowu na poczatku wydawalo sie, ze nic, a
potem, jak popatrzylam na kartke, okazalo sie, ze zrobilam blad w
tlumaczeniu. Po naprawieniu bledow wyszlo "Nie martw sie". To bardzo
mnie ucieszylo i dodalo sily do zycia. Wiecej juz tego nie
powtarzalam, bo moja siostra wpadla w panike, ze to moze byc zly
duch i ze tego nie wolno mi robic.

Byly tez sny. W snach rozmawialam z Tata. W pierwszym snie na moje
pytanie co sie z nim teraz dzieje odpowiedzial, ze zmartwychwstal.
Byl taki silny, zdrowy, radosny.

Dlugo nie moglam zrozumiec, o co chodzi z tym zmartwychwstaniem.
Przeciez religia uczy nas, ze zmartwchwstaniemy na koncu czasow, a
Tata mi mowi, ze juz zmartwychwstal. A potem przeczytalam wywiad z
Ksiedzem Malinskim, w ktorym Ksiadz Malinski twierdzil, ze
zmartwychwstajemy w momencie smierci.

Ale byl i drugi sen, ktory mnie bardzo zasmucil i odebral sily do
zycia i dzialania. W tym drugim snie, podczas kolejnej rozmowy na
moje pytanie, czy
jest w Niebie, odpowiedzial, ze prawie w Niebie. Odebralam to tak,
jakby troche przeze mnie, ze ja go tu za bardzo trzymam, bo tak
bardzo czekam na kontakt z nim. A na koniec powiedzial, ze nie moze
tak mnie ciagle odwiedzac. Powiedzial, zebym wiecej nie czekala na
niego. Ja to tez odczytalam tak, jakby Pan Bog mu tego zabranial.

Byl jeszcze jeden sen. Kiedy go ujrzalam, przypomnialam sobie, ze on
przeciez nie zyje i ze musze z nim porozmawiac. I wtedy... sie
obudzilam. Tak, jakby rzeczywiscie nie wolno mi juz bylo z nim
rozmawiac.

No i tez dzieje sie tak, ze ja ciagle mam jakies poytania,
watpliwosci. Jak tylko mnie dreczy jakies pytanie, natychmiast
dostaje odpowiedz w sposob podobny, jak u Ciebie. Albo ja
przypadkowo pojawiam sie w miejscu, w ktorym nie planowalam byc,
albo w moim zyciu pojawiaja sie ludzie, ktorych nie planowalam
spotkac i oni odpowiadaja na moje pytania, czasem mowia jezykiem
mojego Taty...

Sama nie wiem, co mam o tym myslec. Czy uwazasz, ze to moga byc
znaki od niego? Pozdrawiam

[Gość: Anika]

Boże jak dobrze ,że inni czują podobnie . Nazywasz słowami to o czym nie
mówiłam. Powiem ci tylko tyle ,że to trwa przez wiele lat nauczyłam się z tym
żyć. Szanuje spokój potrzebny drugiej stronie ale jestem czujna i czasami o
czymś z nimi gadam.Zyskałam spokój wewnętrzny , moi kochani nigdy by mnie nie
skrzywdzili, więc nie ma mowy o straszeniu. ,pewnie sen jest tą formą do
przyjęcia, czy czytane znaki ,słowa ludzi. Teraz muszę sobie uładzić ostatnie
sprawy. Dlaczego zacięła się płyta na Jego ulubionej piosence. Ktoś mi kiedyś
powiedział ,że takie wyczuwanie jest dane nielicznym ( coś tam w mózgu odbiera
inne fale ) Pielęgnuj to w sobie ,chroń przed niedowiarkami ,by nie narazić się
na śmieszność ,póki nauka się na tym nie pozna.Wydawało mi się ,że moi pojawiają
się ,gdy ich pytam i proszę - nie przychodzą także gdy coś ważnego dzieje się w
moim życiu przyszedłem zobaczyć... Myślę ,że przez Ciebie będzie mówił Tato
,gdy zechce pomóc siostrze Ale rzeczywiście przerasta to nasze pojmowanie ,
myślę,że ten wyższy byt wie lepiej jak i kiedy. Jak silne jest nasze
przyciąganie o tym decyduje siła miłości,która też musi dojrzewać, dla nas to
już intuicyjne wyczuwanie- jak- by to wszystko pogodzić. wspominałaś o migającym
świetle ,rzeczywiście było migające nie próbowałam przełożyć na język ludzki,
rozumiałam ,że moi też chcą dać znać o sobie,nie godzą się z odchodzeniem,ale to
chyba i ich transformacja.Masz w sobie Jego cząstkę energii fizycznie jego geny
a jakie ma to powiązanie z myślą - filozofia nie z tej ziemi.Pomagasz mi bardzo
swoją rozmową . Ale nie biczuj tak mocno siebie . tęsknota nie może zabijać,
uwierz ,że to wszystko trwa i jest blisko

[osmiorniczka030]

Ja rozmawiam codziennie z Tata. To znaczy ja gadam, a on mam
nadzieje slucha ;-)

To moje swiatelko czasem mruga jeszcze po modlitwie. Kiedy mowie,
ono nie mruga. Glupio to zabrzmi, ale "jakby sluchalo". Kiedy
przestaje mowic, ono zaczyna mrugac. To tez glupio zabrzmi, ale ja
nawet wyczuwam emocje. Jak wpadam w rozpacz, to zaczyna wielokrotnie
bardzo przygasac, jakby chcialo mnie uspokoic i... uspokaja albo
jak powiem cos glupiego (typu, ze pewnie Tata juz mnie nie kocha),
to zaczyna mrugac tak bardzo szybko, jakby chcialo zaprotestowac.

Opowiedz o swoim migajacym swiatelku. Ja juz gdzies na internetowym
forum przeczytalam kiedys, ze ktos tez mial podobne przygody z
migajacym swiatelkiem po smierci bliskich, ale byl to wpis sprzed 3
lat, wiec nie moglam sie skontaktowac z ta osoba.

Ta zacieta plyta, to fajny znak. Tez bym taki chciala, ale Tata nie
mial zadnych ulubionych piosenek :-(

Ty tez mi bardzo pomagasz. Jesli sa osoby, ktore odbieraja podobne
sygnaly, to dodaje mi to wiary w to, ze moj Tata jednak gdzies jest.

Ja siebie nie drecze. Po prostu nie umiem juz zyc bez Taty. Zycie
juz nie to samo. To taka wegetacja i oczekiwanie na spotkanie z nim.

Opowiedz mi o tym kontakcie ze zmarlymi przy dotykaniu ich rzeczy.
Kontakt, to znaczy dokladnie co?

No i ta iskra przy zamykaniu oczu. Jak to bylo, jesli to nie
tajemnica? To bardzo ciekawe.

Pozdrawiam.

[Gość: anika]

Swiatło które zapalało się i gasło dotyczyło zdarzeń bezpośrednio związanych ze
śmiercią i krótkiego czasu po. Znam ten znak i znajduje go w podobnych
okolicznościach. Zadziwiające jest twoje gadające światełko, ktoś z boku kazałby
ci wymienić żarówkę lub sprawdzić kontakt. Jeśli jest to twój sposób komunikacji
to go dobrze rozszyfruj. pamiętaj ,że jesteś stworzona do życia tu nie możesz
być zawieszona między dwoma światami,pewnie i twój Tato by na to nie
pozwolił.Rzeczy moich bliskich( pierścionek, zegarek) szybko mi ich przywołują
Zostawiam je sobie na szczególne chwile( dotykam, słucham to rodzaj
talizmanów.Iskra to dopełnienie snu gdzie przez dotknięcie palca przelała się
energia (biała poświata umierającego)- iskra- ktoś by powiedział ,że się trafia
jak się naelektryzujemy. Wiesz kiedy zginęła moja siostra moja mama w wielkim
bólu powiedziała ,że nic jej już nie zostało. Cierpiałam .. a ja? . Nie było
wigilii nie było świąt a ja..? Innym razem (wcześniej ) gdy mojej przyjaciółce
odeszli rodzice -koleżanka powiedziała -Co ty możesz zrozumieć jak nie
przeżyłaś takiego cierpienia . Chciałam ją pocieszyć a okazało się ,że nie mam
takiego prawa bo..Zobacz czy ktoś nie cierpi bo nie potrafi tobie pomóc ,zobacz
czy śmierć nie zabrała żywych( Ciebie)Nic nie są winni ci co zostali ,że czują
inaczej . Pogódź te dwa światy ale dla siebie, pojmowanie istnienia bliskich
wymaga wytworzenia własnych dróg, nie szukaj na siłę. Idę porządkować rzeczy-
dla mnie mogłyby stać ale innym dodają bólu-nie o rzeczy przecież chodzi

[osmiorniczka030]

Nie wiem, moze ja juz zariowalam. Dla mnie to swiatelko nie byloby
niczym nadzwyczajnym, gdyby nie pora i gdyby nie ten przekaz "nie
martw sie". Na upartego nawet to da sie wytlumaczyc, ze to zwykly
zbieg okolicznosci.

Tak bardzo czekam na taki 100% znak.

Ja tez mam takie talizmany. Koszula Taty jeszcze nim pachnie. Mam
tez zegarek i rozaniec, z ktorym sie nie rozstawal.

Otworzylas mi oczy na to, co czuje ktos obok, kiedy my jestesmy
pograzeni we wlasnym smutku. Ja nie mam dzieci, ale kiedy przychodza
coreczki mojej siostry nie okazuje im mojego smutku. W dzien
zakladam "maske", a ta maska opada w nocy, kazdej nocy przezywam to
od nowa. Z dziecmi sie bawie, wyglupiam, smieje, nie chce ich
pozbawiac radosci z zycia. Ale na ostatnie swieta po prostu ucieklam
w gory. Nie chcialam miec swiat bez Taty. Wolalam ich w ogole nie
miec. I zrobilam to, co Twoja mama. Odebralam dzieciakom siebie.

Kiedy zmarla Twoja siostra?
A te rzeczy przesuwaly sie na Waszych oczach, czy wieczorem bylo
inaczej, a rano inaczej?

Pozdrawiam.

[Gość: anika]

Sama wiesz ,że te zdarzania to zdarzenia traumatyczne.Siedzą w naszej pamięci
jakby to było wczoraj ze szczegółami odtwarzam każdą chwilę Dla mnie czas nie ma
znaczenia. Nic nie leczy,żyję z moimi zmarłymi
na codzień Siostra odeszła pierwsza dlatego o niej potrafię pisać. Znalazłam
niedawno list ,który nie wysłała,pisany do męża , zostawiony w
zeszycie.pasowała data dnia i miesiąca ( jakby dziś -tylko rok się nie zgadzał
Miałam dylemat czytać nie czytać oddać nie oddać - przecież sama zadecydowała
,że go nie wyśle.,jej mąż ,żyje teraz w separacji- miałby parę słów otuchy nie
wiem-sugerują nie ruszać.Otacza się jej zdjęciami. Ostatnią kliszę przenika w
poprzek biała smuga.Zamierzam też znaleźć jeszcze dziewczynkę która urodziła
się tego samego dnia( niechciane dziecko znajomych( owoc zdrady z czasem jak się
okazało bezpodstawnej ale w skutkach brzemiennej, W którym zginęła siostra
otrzymałam list z tą informacją. Wracając do tematu czy żyją- moja babcia przed
śmiercią często wołała mnie do pokoju rozradowana zapewniając ,że przed chwilą
była Ona . Mówiono halucynacje starcze.Ja tam wierzyłam i nie zabierałam babci
nadziei, zawsze raźniej.Tak mi się wydaje ,że może przez ciebie będą załatwiane
jakieś sprawy, to chyba nie pozostało na zasadzie tylko trwania.Ty i Tata.
Pewnie potrafisz opowiedzieć o dziadku dzieciom swojej siostry. Brakuje im
dziadka Może my sensu nie rozumiemy ale ktoś się nami w jakimś celu posłuży, coś
im powiesz może, to co co On chce. Zgarniesz te myśli ze swojego światełka.
Zwykli dziadkowie nie tylko chodzą z wnukami na spacer ale pokazują im cały
świat . Przepraszam łzy...

[osmiorniczka030]

Jedyna recepta na zycie bez Taty jest dla mnie to moje poszukiwanie
znakow i rozmowy z Tata, czy tez moje monologi. Wieczorami zawsze
znajduje czas dla "niego". Zawsze razem pilismy herbatke, teraz tez
pije, opowiadam o moim dniu i placze. A swiatelko jak mrugalo, tak
mruga i pociesza.

Uszkodzony kontakt odpada, bo wszystkie lampki sa polaczone
szeregowo, a mruga tylko jedna. Zepsuta zarowka chtyba tez odpada,
bo to za dlugo trwa. Juz by dawno sie przepalila. Obciazenie na
sieci - tez badalam. Nie ma zadnego. Moze byc tylko problem ze
stykami. Pytanie tylko dlaczego zaczyna sie to tylko wtedy, kiedy
jestem sama, dlaczego podczas modlitwy, w godzinie smierci Taty?

W piatek pojechalam do Czestochowy pomodlic sie za Tate. Wieczorem,
wyrywajac kartke z kalendarza z ciekawosci zaczelam liczyc, jak
dlugo jestem juz bez niego. Okazalo sie, ze w tym dniu mijalo
dokladnie 100 dni. Dostalam we snie maly prezent na te 100 dni. Co
prawda tego nie powiedzial Tata, ale przekaz ladny, dajacy mi
nadzieje: "zycie, to smierc, a smierc, to zycie"

Czy z kims, sposrod swoich zmarlych bylas wyjatkowo silnie zwiazana?
Kogo Twoja umierajaca babcia zobaczyla, bo nie zrozumialam? No i co
zamierzasz zrobic z tym listem? Kto sugeruje, zeby nie wracac do
sprawy?

Pozdrawiam.

[Gość: anika]

To zwyczajny czas żałoby, musisz się wypłakać, wyśnić, wymyślić żeby nie
zwariować, mózg szuka możliwych do przyjęcia rozwiązań. Nie wiem na ile tym
sterujemy stąd wizje i wyobrażenia .Rzeczy pozaziemskie i poznawanie intuicyjne
są mało poznane, więc nikt nie zakwestionuje ,że pozostajesz w nieprzerwanej
więzi emocjonalnej z Tatą. Nie trać poczucia rzeczywistości i nie zawieszaj się
w niebycie. Jeśli wszystko ma jakiś sens to jaki odnajdujesz w odniesieniu do
siebie?Pozdrawiam ciepło

Do Aniki

[osmiorniczka030]

Sek w tym, ze tym sensem mojego zycia byl wlasnie Tata. Oprocz wiezi
emocjonalnej, jaka nas laczyla, byla tez nieustanna opieka nad nim.
Moj Tata dlugo chorowal. Mozna powiedziec, ze cale nasze zycie bylo
zwiazane ze szpitalami, chorobami, opieka nad nim. Czulam, ze to
jest tym sensem mojego zycia. Po smierci Taty postanowilam zostac
wolontariuszem w hospicjum i w strone innych chorych przelac ta
energie. Ale wyobraz sobie, ze nawet tam mnie nie chcieli. Do
hospicjum przyjmuja, ale po specjalnym kursie, ktory odbedzie sie w
pazdzierniku...

Pozdrawiam

[Gość: Marta]

Popros Boga aby Tatę wskrzesił.Po prostu .On może wszystko!

[Gość: ania]

opowiem ci dużo cennych prawd, może miałam to właśnie zrobić na
temat życia po śmierci. mśj adres: [e-mail]

[ingridcold]

Witajcie Dziewczyny. Jest Was już dwie - mam mnóstwo pytań... Nie wiem o co
właściwie chcę zapytać,ale jestem cholernie zagubiona... Na pewno czekam na
jakiś kontakt... Na pewno wiele "sygnałów" odebrałam... Na pewno nic nie
rozumiem... i potrzebuję - potrzebuję ich,żeby żyć...
Opowiem krótko swoją historię:jestem młoda{kalendarz nie ma tu żadnych szans)
Kilkanaście lat byłam w związku z facetem,który trzy lata temu zginął w wypadku
samochodowym. Mieliśmy masę problemów,czasem grożących niemal rozwodem,ale
ostatecznie zawsze zostawaliśmy razem,bo życie osobno było zupełnie
niemożliwe... Czasem rozmawialiśmy o śmierci i jakkolwiek to niemożliwe -
zrobimy wszystko,żeby to drugie miało świadomość,że śmierć wcale nas nie
rozdzieliła. Opowiadam to w wielkim skrócie,ale mniej więcej o to chodziło.
Niestety - zdarzył się wypadek i nagle moje życie się złamało... Wszystko o czym
marzyłam,co planowałam,wszystko straciło sens... Znajomi i rodzina nie
opuszczali mnie na krok przez rok,bo mieliśmy córeczkę,która potrzebowała
chociaż jednego z rodziców...
Minęły trzy lata. Zyję,ale nie ukrywam,że jestem warzywem... Przez ten czas
zdarzyło się wiele dziwnych,nie wytłumaczalnych rzeczy,ale nic dosłownego...
Ciągle czekam.Wiem,że kontakt z naszym światem może nie być łatwy... może być
niemożliwy,ale wiem,że jeśli On jest - w jakiejkolwiek formie energii - zrobi
wszystko,zebym wiedziała,ze jest przy mnie... Powiedzcie mi,że nie zwariowałam...
Ze warto czekać,nawet całe życie,bo człowiek nie może tak po prostu
zniknąć...zgasnąć...
Mieliśmy się razem zestarzeć...

[osmiorniczka030]

Czesc

Dziekuje za Twoj post. Ja tez chce w to wierzyc, ze czlowiek nie
moze tak po prostu zgasnac...

To bardzo wazne, co napisalas. Twierdzisz, ze otrzymalas "wiele
sygnalow" od swojego partnera. Czy moglabys napisac cos wiecej na
temat tych sygnalow? Nie tylko ja, ale tez wiele osob na tym forum
czeka na takie osoby, jak Ty, by dzieliy sie swoimi historiami,
ktore i nam dodadza wiary w to, ze tamten swiat istnieje, ze nasi
bliscy gdzies sa i ze czekaja tam na nas. Nie boj sie opowiadac.

Czytalam o takich "umowach" miedzy partnerami. Wiele
niewytlumaczalnych zjawisk dzieje sie po tym, jak za zycia partnerzy
obiecaja sobie, ze po smierci dadza sobie taki znak. Jesli masz
pewnosc, ze Twoj partner zyje i ze jest przy Tobie, powinno Ci to
dodac sily do zycia i walki z przeciwnosciami, czego z calego serca
Ci zycze.

Pozdrawiam.

[Gość: ingridcold]

Bardzo dziękuję za odpowiedz:) Mam napisać o tych sygnałach... to nie będzie
łatwe,ale spróbuję. Na początku,zaraz po Jego śmierci - kiedy czułam się jakby
mój mózg był częścią wirówki dla kosmonautów i odbijał się od czaszki jak
piłka,a jedynym uczuciem jakie koduję to paniczny strach - jako żona musiałam
przejść przez szereg urzędowych bzdur,których do dziś nie pamiętam i urządzić i
zaplanować pogrzeb. Ku mojemu zdziwieniu,w domu pogrzebowym załatwiłam wszystko
bardzo konkretnie,jednoznacznie odpowiadałam na wszystkie pytania związane z
ceremonią i szczegółami pogrzebu,wszystko czego mogłam w tym momencie nie
wiedzieć,lub nie być pewna było dla mnie jasne i oczywiste.W drodze do domu
pomyślałam - skąd ja to wiem?Dlaczego jestem tego pewna,przecież nigdy nie
miałam z czymś takim do czynienia...i nagle pojawiła się równie błyskotliwa
odpowiedz - jak to skąd? Od Niego. Kilka miesięcy później znalazłam w Jego
notatkach adres domu pogrzebowego i szczegóły dotyczące kremacji - wszystko było
tak,jak zaplanowałam (muszę dodać,że mąż po wypadku leżał w śpiączce i nie mógł
zaplanować swojego pogrzebu.Był zdrowy i miał 35 lat) Wiele razy potem musiałam
podejmować różne decyzje zbyt trudne dla mnie samej - odpowiedź zawsze
zaskakująco konkretnie pojawiała się w mojej głowie i zawsze okazywała się
słuszna.Czasem aż uśmiechałam się do Niego kącikiem ust w geście "dziękuję",bo
byłam już pewna,że nie jestem na tym świecie sama.Zawsze się o mnie
bał,troszczył i uwierzcie mi - robi to nadal.Nie wiem skąd,ale wiem to! Poza
takimi sygnałami miałam wiele snów,ale snom nie ufam do końca,bo być może tworzy
je moja podświadomość. Konkretny i niepodważalny sygnał odebrałam rok po Jego
śmierci,kiedy pierwszy raz bez eskorty najbliższych mogłam oddalić się z
domu.Uciekłam nad morze,w miejsce,gdzie jeździliśmy razem z moim ukochanym i
gdzie mieliśmy pojechać zaraz po jego powrocie z...ostatniej podróży.Ukradkiem
pojechał za mną kolega,w obawie że coś sobie zrobię.Ujawnił się już w
podróży.Cały dzień spędziliśmy na szukaniu noclegu,tak że na plażę,na "nasze
miejsce" dotarliśmy dopiero w środku nocy.Plaża była ponura,ciemna i kiedy już
dotarliśmy do miejsca,w którym zniknęły wszystkie ludzkie odgłosy - mając przy
sobie 3 zegarki - zapytałam kolegę która godzina.Odpowiedział 13:13. Miał źle
ustawioną porę dnia i zamiast 1:13 jego zegarek pokazał 13:13. Nogi odmówiły mi
posłuszeństwa,usiadłam,rozpłakałam się i wiedziałam,że właśnie mój mąż się ze
mną przywitał. Poznaliśmy się 13 kwietnia.Zginął tuż przed naszą trzynastą
rocznicą.Mieszkaliśmy w dwunastu wynajętych mieszkaniach i w końcu w trzynastym
docelowym.Imię i nazwisko naszej córki to zupełnie przypadkiem 13 liter... Nie
mam najmniejszej wątpliwości,że to nie był zbieg okoliczności. Pozdrawiam
wszystkich.odezwę się jeszcze...

[Gość: madziorek]

czesc kochana ,mój maz zamrł 1,5 roku temu miał wylew do mózgu nic sie nie dało zrobic,, byłam tak wsciekła na boga nie chciała mi sie zyc, zostawił mnie z dwójka dzieci 12 lat i 9 ,zmarł tydzien po komuni naszej curki, corka jest niepełnosprawna. na niczym mi nie zalezało mogłam umrzec razem z nim ,teraz troszke mniej boli ,ale najgorzej jest jak mi sie przysni znow mi sie nie chce zyc wtedy , ale do zeczy kolezanka dały mi fajna ksiazke do przeczytania i naprawde warto ja przeczytac człowiek sie czuje duzo lepiej pozdrawiam. tytu łtajemnice zycia pozagrobowego.

[Gość: chyza]

miesiąc temu w wypadku samochodowym w Kunowie zginął mój 12-letni
kolega.
bardzo to przezylam, nie moglam dojsc do siebie
minął juz miesiąc i on mi sie zaczął snic, mi i moim kolegą, którzy
chodzili z nim do klasy.
sniło mi sie ze przyszedl jako duch i ja sie go zapytałam jak jest w
niebie. odpowiedział ze to spełnienie i ze jego przeznaczeniem bylo
tam iść.
to byl dziwny sen
wielu osobom sie sni i moja babcia rozmawiala z ludźmi o tym ze on
nas tak odwiedza i wg nich on coś chce. modlę się za niego, chodzę
na cmentarz, myśle o nim.
wydaje mi sie ze Ptryk chce nas przed czyms ostrzec.
moze cos sie ma stac, albo chce zebysmy sie modlili.
nie wiem, to troche dziwne, on naprawde cos chce.
napiszcie do mnie na maila [e-mail] co o tym myslicie, czy Paryk
cos chce nam przekazac, czy przed czyms ostrzec.
czekam

[Gość: artur199827]

Mój dziadziuś chorował długo i prosiłem Pana Boga o znaki gdyby dziadziuś umierał. Nie wierzyłem w znaki od Boga. Ale gdy przychodził dzień w którym dziadziuś miał umierać czułem się źle. Byłem rano u dziadziusia i pod koniec spotkania zapytałem się kiedy porozmawiamy jeszcze. A on odpowiedział że spokojnie, porozmawiamy jeszcze dużo razy. W ten sam dzień, ale wieczorem czułem się jeszcze bardziej gorzej. I wieczorem tata zadzwonił do mojej siostry że dziadziuś umiera. Jak siostra przyszła i powiedziała wtedy poczułem się lepiej. Więc Bóg wysłuchuje nasze prośby.

[Gość: Monika]

Witaj,

Pytasz, czy to możliwe, że po odeściu kochanych osób dzieja sięlub dziać się
mogą dziwne rzeczy, czy obecnośc tych osób jest czasami tak wyczuwalna i bliska.
Otóż podzielę się z Tobą moimi doświadczeniami. $ lata temu zginął nagle mój
brat. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym 2 dni przd urodzinami mojej
córki, na których mieliśmy się fajnie bawić!!!!! Czwarte urodziny mojego dziecka
się nie odbyły, był pogrzeb i straszna żałoba tragedia nie do opisania. A
dzisiaj mija 2 miesiąc jak odszedł mój tata, zmarł 3 lutego na nowotwór płuc!!!!!
Nie ma takich słów, by opisać co czuję, ale wiem, że tata przychodzi do mnie w
snach w noc przed tym jak ma się coś wydarzyć. Jego odwiedziny to swego rodzaju
ostrzeżenie. Wiem, że nie jestem sama, a on czuwa i jest przy mnie w ważnych
momentach mojego życia. Tak samo było po śmierci mojego brata. Nowa praca, a
budzik nie dzwoni, ryzyko, że zaśpię i spóżnię się odwieźć dziecko do szkoły, a
zpracy mnie wywalą. Co się działo wtedy, budził mnie mój brat, to było tak
jakgdyby mnie dotykał i znikał. Może to nierealne, ale ja wiem, że tak właśnie
jest. Czymkolwiek lub gdziekolwiek jest niebo, oni czekają tam na nas.
pozdrawiam Cię i życzę Ci dużo miłości i siły, choć wiem jak jest ciężko
Monika
[e-mail]

Do Moniki

[osmiorniczka030]

Dziekuje za slowa otuchy. Kazda taka wiadomosc jest dla mnie
ogromnym pocieszeniem. Przechodze kryzys wiary po smierci Taty. Nie
zaden bunt przeciwko Bogu, lecz zwatpienie w zycie wieczne. To
straszne, wstyd mi, bo przeciez uwazam sie za prawdziwego katolika.
Wczesniej nie watpilam. W przypadku Taty, ktorego tak bardzo kocham
szukam wciaz dowodow. Wydaje mi sie, ze sama po smierci Taty
dostalam duzo znakow, ktore wydaja sie dziwnymi zbiegami
okolicznosci, a jednak kazdy z nich da sie wytlumaczyc w inny
sposob. To poszukiwanie dowodu stalo sie moim jedynym sposobem na
zycie. Bo bez tego za bardzo boli...

[Gość: gierelka@interia.p]

Mój Tatus,po zawale i udarze leżał nieprzytomny na OIOM-ie.W
pierwszą noc po wypadku,przysnił mi się.Powiedział do
mnie:"Martynko,tak bardzo sie przestraszyłem.Juz nigdy nie zapalę
papierosa".Zajadał przy tym z ogromnym smakiem kanapki zrobione
przez moja Mame.Uwierzyłam,że bedzie dobrze.Że walczy i wie,jaka
jest powazna sytuacja.Niestety,trzy dni pozniej zmarł.I nigdy nie
poczułam Taty obecności,choc tak bardzo tego pragnę.Wiem,że jest
gdzieś obok mnie,tylko gdzie?Śni mi sie bardzo często,smutny,za
szybą.A ja zawsze padam mu w ramiona.Tato,gdzie jesteś?Czy to jest
ten kontakt?

[osmiorniczka030]

Witaj

Nie wiem, czy to jest rodzaj kontaktu, czy tylko zwykly sen, ale
zazdroszcze Ci tych snow. Chcialabym tak czesto widywac mojego
Tatusia. Ja - podobnie, jak wiekszosc tu osob - marze o kazdym
spotkaniu z Tata we snie, a tu ciagle nic, a co dopiero przytulic
sie do niego. Dwa razy rozmawialam z nim we snie. Za pierwszym razem
powiedzial, ze zyje, ze zmartwychwstal. W drugim snie powiedzial, ze
nie moze tak ciagle do mnie przychodzic. I rzeczywiscie od tamtego
czasu juz nie moge we snie nawiazac z nim kontaktu. Ile razy
probuje, jak go tylko zobacze, tyle razy sie budze.

Szkoda, ze Twoj Tatus jest smutny, ale ten sen moze odzwierciedlac
Twoj smutek. Czesto Ci sie sni Tata? Zawsze ta sama sytuacja?

Tata na pewno jest gdzies obok Ciebie, trzeba dobrze obserwowac
swoje zycie. Bardzo czesto zdarza sie tak, ze mamy jakies pytanie,
na ktore dostajemy odpowiedz, ale nie w ten sposob w jaki bysmy
sobie zyczyli. My sie spodziewamy zobaczyc zmarlego i od niego
uslyszec odpowiedz, a oni nie moga nam sie tak pokazywac. Uzywaja
wiec roznych metod. Czasem jest to przypadkowo spotkana na ulicy
osoba, czasem ksiadz w kosciele, a czasem ksiazka, ktora przypadkowo
wpadnie w rece.

Sa tez ludzie bardziej i mniej receptywni. Tysiace ludzi twierdzi,
ze widzialo zmarlych, tysiace, ze slyszalo, tysiace twierdzi, ze
czuli ich obecnosc. Ale tez sa tysiace, ktorzy tylko o tym moga
pomarzyc.

Ja Ci zycze radosnych spotkan z Tata i wiary w to, ze jest tuz obok
i nadal Cie kocha.

Pozdrawiam.

[Gość: gierelka@interia.p]

Nawiązując do Twojej wypowiedzi...Dzis na przystanku dosiadl sie do
mnie pan,ktory po cudownym weekendzie u kochanki,chcial sie
wygadac.Akurat chwile wczesniej rozmyslalam o czyms dla mnie bardzo
waznym.Mniejsza z tym co mi opowiadal,ale kiedy wsiadalam do
autobusu,ni z tego ni z owego,powiedzial"niech Bóg pania
prowadzi...".Tak jakby wiedzial,ze potrzebuje pomocy,ze jestem
dobrym czlowiekiem,ze zasluguję na Bożą pomoc.I zamiast siedziec w
pracy i skupic sie na niej,rozmyslam i rozmyślam.Dla mnie to
zagadka...to dzisiejsze spotkanie.Chociaz moze dopatruje sie we
wszystkim magii:?

[osmiorniczka030]

O tym wlasnie mowie. Mam wrazenie, ze pewne rzeczy nie sa
przypadkiem. Muszisz bacznie obserwowac to, co sie dzieje. Szukaj w
swoim zyciu tego typu "znakow".

Na pogrzebie mojego Taty ksiadz mowil dokladnie jego jezykiem. Nie
wiem, jak to opisac. Moj tata mial wyjatkowy dar tlumaczenia
trudnych rzeczy. Zawsze potrafil do mnie dotrzec nawiazujac do moich
zainteresowan. I to kazanie o smierci Taty tez bylo takim jednym
wielkim, obrazowym opowiadaniem, ktore nawiazywalo do mojego dosyc
rzadkiego hobby.

Ja w ogole przechodzilam wtedy ogromny kryzys wiary. Przeciez prawie
cale zycie opiekowalam sie nim. Byl bardzo schorowany. Widzialam
tyle cierpienia... Po smierci Taty wysiadlam psychicznie. Kiedy go
stracilam wydawalo mi sie, ze Tata zostal bez opieki, ze choruje i
cierpi gdzies sam, a ja nie moge mu pomoc. I na jednej z mszy sw.
tez zdarzylo sie cos dziwnego. Ksiadz przez cala msze sw. powtarzal
slowa "Pamietajcie, w Niebie nie ma chorob i nie ma cierpienia".
Powtarzal te slowa co jakis czas, mimo tego, ze kazanie dawno juz
sie skonczylo. Potem wychodzilam z kosciola, byly spiewy, a ksiadz
powtorzyl to jeszcze raz na koniec.

Powiem Ci jedno. Byc moze to przypadek, ale w moim zyciu bylo juz za
duzo tych przypadkow. My po tej stronie nie jestesmy w stanie wiele
zrobic, nawiazac taki kontakt. Jednak nasi zmarli sa na pewno obok
nas. Trzeba tylko byc czujnym i kojarzyc fakty.

Pozdrawiam.

[Gość: gierelka@interia.p]

Ja w ogóle pogrzebu nie pamietam.Chociaz bylam dzielna,to
zwyczajnie,nie wiem co sie dzialo.Zreszta,dla mnie to nie ma
znaczenia.Ja kryzysu wiary nie mam,bo zwyczajnie ja stracilam.Z
wielu powodów.Ale to malo wazne.Chcialabym,zeby Tatus czesciej mi
sie snil.Po swojej smierci,snił mi sie bardzo czesto.Teraz...bardzo
rzadko.A czesto Go wzywam do siebie,rozmawiam,tyle mam klopotow i
potrzebuje Jego madrej i rozsadnej podpowiedzi.Jego parasola
ochronnego.W koncu Tatus teraz wie wiecej niz ja:)Bardzo mi Go
brakuje,i kiedy widze zdjecia Tatulka,czuje jego zapach,pamietam
doskonale dotyk skóry,wszystko.Przeczytałam ostatnio,że
rzeczywistośc to suka.Nic lepiej tego nie określi.A za Tata oglądam
się zawsze:)Alternatywny świat jakos bardziej mi teraz odpowiada...

[bfbt]

Mój Ukochany Tatuś zmarł 30 marca. Nie wiem co będzie dalej. Teraz
nie czuję nic. Czarna dziura. Chętnie bym zniknęła. Mam męża i
nastoletniego syna, a nie funkcjonuję, nie umiem. Ne mogę płakać.
Boję się, że gdy zacznę to już nigdy nie skończę. Codziennie jestem
na cmentarzu, codziennie błagam o jakiś kontakt,cokolwiek. I nic.
Błagam Go o wybaczenie. Pozwoliłam wygonić się wieczorem z sali
szpitalnej wiedząc, że bardzo cierpi, że potrzebuje naszej
obecności. Powinnam być bardziej stanowcza. Boże, jak dalej żyć.
Nigdy sobie tego nie wybaczę. Zazdroszczę Wam tych emocji,
świadomości, że Wasi bliscy są obok. Ja tego nie czuję. Tylko mój
syn raz miał z Tatą kontakt. Opowiada,że będąc zupełnie świadomym
(to nie stało się we śnie)"uniósł" się jakby do góry, gdzieś między
ziemią a niebem i rozmawiał z Dziadzią - jak Go zawsze nazywa, mimo
że ma 15 lat. Ale jemu też nic nie powiedział. Kiwał tylko głową.
Mam Taty wszystkie rzeczy. Nigdy nie pozwolę ich usunąć, ale nie
czuję tej obecności. Czuję tylko zapach, ale to chyba jego ubrania,
pościel na łóżku. Minęły tylko dwa tygodnie. Może te wszystkie słowa
o życiu wiecznym, zmartwychwstaniu to brednie? Może jak inne
zwierzęta po prostu znikamy, a reszta żyje dalej, czekając na swoją
kolej? Nic już nie wiem. Jedynym moim marzeniem jest poczuć obecność
Tatusia. Bez Niego nie ma nic.

[osmiorniczka030]

Czesc

Jak tak opowiadasz o sobie i swoim Tatusiu, to przypomina mi sie
nasz ostatni dzien w szpitalu tyle, ze u nas bylo to prawie 4
miesiace temu. Mozesz jednak byc pewna, ze bol jest ten sam. Jak
czytam Twoj post, mam przed oczami siebie. Ja tez najchetniej
rozplynelabym sie, zasnelabym i juz sie nie obudzila. Ja tez mam
meza. Dzieci co prawda nie mam, ale tez zupelnie nie potrafie juz
funkcjonowac, nie mowiac juz o pracy. W dzien nie placze, mam na
twarzy "maske." Ale kazdej nocy przezywam wszystko od nowa... Widze
go, jak dusi sie na tej sali. Mam do siebie tyle pretensji, ze
wyszlam, ze sie nie pozegnalam, ze lezal rozebrany na zimnej sali,
ze dawali mu kroplowke, a ja nie przypomnialam, zeby pomogli mu sie
wysikac...

Czuje, ze moje zycie stalo sie jedna, wielka gra. Teraz zyje juz
tylko dla innych, bo moje zycie juz sie skonczylo wraz z odejsciem
Taty. Teraz gram, usmiecham sie, ale tylko po to, zeby nie odbierac
radosci innym. Czekam juz tylko na spotkanie z Tata.

Ja tez przechodzilam i przechodze te same rozterki, co Ty. Jednak w
pewnym momencie jedynym mozliwym sposobem na moje zycie stalo sie...
poszukiwanie mojego Taty. Niektorym to sie wyda chore, ale tak jest.
Wciaz poszukuje Taty, poszukuje dowodow na to, ze on gdzies jednak
jest, ze zyje. To sie stalo teraz moim celem w zyciu.

Po smierci Taty chodzilam na rozmowy z osobami duchownymi i
nazamawialam mnostwo mszy sw. w intencji Taty. W Czestochowie mozna
zamowic msze sw. ktore sa odprawiane przy Cudownym Obrazie
codziennie przez 25 lat. Rozmawialam z wirtualnymi ksiezmi,
zamawialam modlitwy przez Internet. No i spisuje kazdy taki "dziwny"
przypadek, obserwuje moje zycie i powiem Ci, ze jak sie na te
zapiski spojrzy z perspektywy czasu, to czasami dreszcze mnie
przechodza, bo troche tego jest. Nie pozwole tez na to, zeby
ktokolwiek zapomnial o Tacie. Jego zdjecia sa na honorowym miejscu.
Bliskim tez podarowalam jego fotografie. Spisuje tez wszystko, co mi
przychodzi do glowy tak, aby dobrze go pamietac po latach. Wszystkie
zwyczaje, wszystkie powiedzenia tak, zeby nic nie ucieklo z glowy.
Takze na tym forum wciaz poszukuje dowodow na to, ze zmarli sie
kontaktuja z nami. Kazda taka relacja bardzo mnie cieszy. Byc moze w
ten sposob my, ktorzy pozostalismy zobaczymy, ze nie jestesmy sami,
ze inni tez cos dziwnego przezyli, ze cos w tym jest. Moze
znajdziemy pocieszenie, moze bedziemy potrafili uwierzyc, ze jednak
cos jest po tej drugiej stronie.

Oprocz tego zabralam sie za pomaganie innym. Juz nie boje sie
smierci, skoro Bog nie chce mnie stad zabrac i uwaza, ze to jeszcze
nie moj czas, widocznie mam cos do zrobienia na tym swiecie. Chce
wiec Mu to ulatwic i szybciej spelnic swa powinnosc. Zaczynam
pomagac innym. Dzis po raz pierwszy oddalam pol litra krwi!
Przynajmniej mam poczucie, ze moje zycie jeszcze sie komus przydaje.
Planuje tez prace jako wolontariusz przy hospicjum. Za zycia Taty
unikalam tego tematu, zeby "nie zapeszac". Teraz czuje, ze moje
miejsce jest przy umierajacych i przy tych, ktorzy cierpia tak, jak
ja.

Ja rzeczy Taty oddalam do schroniska dla mezczyzn. Meble usunelam.
Moj Tatus przed smiercia bardzo cierpial. Wydawalo mi sie, ze ten
pokoj byl po prostu przesiakniety jego cierpieniem. Zaraz po smierci
zrobilam generalny remont. Dla siebie, zebym w ogole mogla tam wejsc
(wczesniej, ile razy wchodzilam, tyle razy mialam przed oczami jego
cierpienie. Po prostu "wyrzucilam" to cierpienie z domu) i dla
niego. Zeby mial (nadal) jasny i kolorowy pokoik. Szare, brudne
tapety wymienilam na jasne i kolorowe. Ciezkie, ciemne meble
zamienilam na jasne i lekkie. Zostawilam tez sobie na pamiatke
rzeczy, z ktorymi najbardziej byl zwiazany i kilka ubran, ktorych
nie pralam, a ktore jeszcze nim pachna.

Uwazam, ze nie powinnas watpic w kontakt Twojego Taty z synem.
Polecam ksiazke, w ktorej opisane sa przypadki ADC (komunikacji
posmiertnej) "Pozdrowienia z niebios". Sa to zgromadzone liczne
relacje ludzi, ktorzy twierdza, ze zmarli skontaktowali sie z nimi.
Ksiazka ciekawa, pisana przez naukowcow, ktorzy przeprowadzali takie
badania. I choc wiele opisow mozna podwazyc, to mozna tam znalezc
cos dla siebie i pewne pocieszenie. Mnie dopiero teraz otwieraja sie
oczy na to, ze takie rzeczy, o ktorych pisaly niektore osoby tu na
forum rzeczywiscie sie zdarzaja (odczuwalna obecnosc zmarlego, glos,
dotyk) No i czesto jest wlasnie tak, ze zmarli, aby dac nam znak,
komunikuja sie z kims innym, bo nie kazdy potrafi takie sygnaly
odbierac. Dlatego nie lekcewaz relacji Twojego syna.

Pozdrawiam.

[Gość: gierelka@interia.p]

Proszę się trzymać i dac sobie tyle czau,ile Pani potrzebuje.Powiem
Pani,że ból nigdy nie mija,mało tego,z każdą chwilą jest
gorzej.Dlaczego?Bo na każdym kroku doznajemy straty-potrzebny jest
bliski,którego juz nie ma...Widac to każdego dnia.Chciałoby sie
powiedzieć(w naszym wypadku Tatusiowi),że zdarzyło sie to czy
tamto.Ze zrobilismy to,że ten to bee,a tamten to
cacy.Pogadać,zapytac o radę,razem spędzać czas.Ale to juz nie
możliwe.Dlatego często rozmawiam z Tatulkiem w myślach.Nawet nie
wiem,czy mnie słyszy.Ale rozmawiam,prowadzę monolog,kiedy idę do
pracy,wracam z niej,zasypiam.Nie przyjelam jeszcze do wiadomości,ze
mojego Ukochanego Tatusia nie ma.Boje sie tego strasznie.Że mi serce
peknie,że rzeczywistość to jednak straszna tortura.Prosze robic
wszystko dla Niego,tak żeby wiedział,że Jego nauki nie poszły w
las.Ja żyje według nauk mojego Tatusia.Nigdy mnie nie zawiodły.W ten
sposób odkryłam,ze jestem blisko Tatusia,najbliżej jak się da.Bo
przeciez kontynuuje Jego dzieło,jego filozofię,dzielę sie jego
światem,spojrzeniem na otoczenie...
W niedziele skończyłby 62 lata...Będzie spotkanie Rodzinne.Będą
wspomnienia.Dla Tatusia to wszystko.Dla Ukochanego,Jedynego
Mężczyzny,którego kocham nad życie bezmiennie...

Do: [e-mail]

[osmiorniczka030]

Witam.

Dziekuje za slowa otuchy. Tak bardzo sie ciesze, ze spotykam tu
osoby, ktore czuja dokladnie to samo, co ja. Wiem, ze w moim wielkim
cierpieniu nie jestem sama.

Ja tez rozmawiam z Tata zarowno w myslach, jak i na glos, wieczorem
przy tradycyjnej wieczornej herbatce, ktora zwyklismy pijac we
dwoje. Opowiadam o tym, jak minal dzien, co mnie cieszy, a co boli.

Duzo spie. Szczegolnie w dzien. We snie szukam mojego Tatusia. Teraz
juz tylko tam go spotykam...

Ja wiem, ze Tata umarl, przyjelam to do wiadomosci, ale nie chce
zaakceptowac tego faktu. To jakis moj wewnetrzny bunt tak, jakbym
miala na to wszystko jakis wplyw...

Ja podobnie, jak Pani staram sie kontynuowac zwyczaje Taty,
pielegnuje wspomnienia zwiazane z nim, zyje wedlug jego nauk.

Dzis ja obchodzilam jego urodziny. Dzis skonczylby 70 lat. Byla
msza. Byly wspomnienia. I po raz pierwszy bylam sama...

Pozdrawiam.

do osmiorniczka030

[Gość: gierelka@interia.p]

Ja tez obchodzilam Tatusia Urodzinki.Tylko ze wczoraj Skonczylby 62 lata.Taki
mlody,taki zdolny,taki cudny...Puscilam sobie glosno Franka Sinatre,którego
ubostwial i wyobrazalam sobie,jakbysmy szaleli...Tak go kocham i tesknie i nie
wierze i nie pogodzilam sie z ta myślą,że Jego,Miłości Mojej, nie ma...
Musimy byc dzielne,i spac duzo :),by wtedy Tatusiowie nam sie czesto
snili...Serdecznie pozdrawiam,i w chwilach smutku,prosze pisac.Na pewno odpisze!!!

[Gość: modlishak]

Jak ci się śni smutny to się módl w intencji jego duszy, chyba że nie jesteś
chrześcijanką co komplikuje sprawę. Pochodzę z rodziny `jasnowidzów` dziadkowie
od strony mamy i moja mama umieli przepowiadać przyszłość i kontaktować się ze
zmarłymi. U mnie(NA SZCZĘŚCIE) nie wystąpiły objawy, tego że mam taki dar i
szczerze mówiąc nie chcę go mieć, bo jest on prawdziwym przekleństwem dla tego
kto go posiada. Moja mama potrafiła spojrzeć na człowieka i powiedzieć kiedy
umrze...dziękuję Bogu że mnie tym nie obarczył...

[Gość: basia]

Dają nam znaki, albo bezpośrednio, albo poprzez ludzi.Przychodzą do
nas w snach, ze swoimi prośbami.

[Gość: basia]

Chciałam, jeszcze dodać, że po zmarłym, nie można za dużo płakać i
myśleć, ponieważ utrudniamy w przejściu jego duszy, do wyższego
wymiaru. Po śmierci, swojej znajomej, co przychodziłam do niej na
cmentarz, to za każdym razem, nad grobem, bardzo płakałam, bo tak za
nią tęskniłam i było mi bardzo jej brak.Znałyśmy się 35 lat. Pewnej
nocy przyśniła mi się i powiedziała, że "tonie". To znaczy, że moje
łzy, to spowodowały. W dzień, kiedy była w kościele msza św.za jej
duszę, nie mogłam być, bo zachorowałam. W tym samym czasie-jak
odbywała się msza, leżąc chora w łożku-zasnęłam i.....przyśniła mi
się moja zmarła znajoma, ubrana cała w czerni z zapytaniem, czy Ją
kocham-odpowiedziałam, że TAK i obie w tym śnie-się objęłyśmy i
pożegnałyśmy"takie to było ostatnie pożegnanie". Dodam jeszcze, że
kiedy skonała w szpitalu, to w moim pokoju w tym samym czasie-dała
znak - następujący: usłyszałam silne uderzenie ręką o obudowę
telewizora. Napiszę, jeszcze więcej, że moja znajoma, przed pójściem
do szpitala tj.przed śmiercią, w jednym kącie swojego pokoju
słyszała-tykanie zegara.
Tak się składa i oto muszę zapytać księdza, że kto umiera z moich
bliskich czy znajomych - daje mi znaki słyszalne.
Po śmierci moich bliskich, były na przykład-słyszalne kroki po
schodach i dzwonki do drzwi.
Uważam, że tamten ŚWIAT ISTNIEJE i jest na pewno Pan Bóg.
Dlatego, możemy pomóc tylko modlitwą, a jeszcze lepiej mszą św. i
pamiętajmy, żeby się modlić, za "dusze w czyścu cierpiące".

Ze stratą bliskich trzeba sie pogodzić-wiem, że ciężko-moja MAMA
zmarła 1,5 roku temu.Jest mi trudno, bo nie mam nikogo-zostałam
całkowicie sama, na tym świecie.Są znajomi, ale oni mają swoje
rodziny i tak na prawdę-to wcale mi łatwo nie jest, ale jakoś żyć
trzeba. Czas ucieka...wieczność czeka-amen.

Do: Basi

[osmiorniczka030]

Czesc

Dziekuje za Twoja relacje. Zazdroszcze Ci tak wielkiej wiary w
TAMTEN SWIAT. Ja ciagle szukam dowodu nie do podwazenia. Teraz
czytam ksiazke o komunikacji posmiertnej. Okazuje sie, ze istnieje
bardzo wiele sposobow takiej komunikacji. Odczuwanie obecnosci,
odczuwanie zapachu, odczuwanie dotyku, glos, wizje na jawie i we
snie. Zanim jednak siegnelam do tej lektury juz kilka osob
opowiadalo na tym forum, ze odczuwali obecnosc, czy energie
zmarlych, dotyk, kroki, a nawet slyszeli glos.

Ja osobiscie nie mialam takich doswiadczen, zreszta chyba za bardzo
bym sie bala, ale mialam dwa zastanawiajace sny, w ktorych
rozmawialam z Tata. Dokladnie miesiac po smierci przysnil mi sie
Tata zdrowiutenki i powiedzial, ze Pan Bog go wskrzesil. W drugim
snie powiedzial, zebym na niego tak nie czekala, ze nie moze do mnie
przychodzic kiedy chce. I od tamtej pory prawie mi sie nie sni. Dwa
razy jeszcze mialam taki przypadek, ze gdy go zobaczylam we snie i
uswiadomilam sobie, ze przeciez Tata nie zyje, ze musze z nim
porozmawiac, natychmiast sie obudzilam.

Migalo rowniez swiatelko zawsze o jednej porze, zawsze w czasie
modlitwy za Tate, zawsze w godzinie jego smierci.

Inne znaki, to zwykle zbiegi okolicznosci. Bylam gdzies, gdzie nie
powinno mnie byc i na rozne dziwne sposoby dostawalam odpowiedzi na
nurtujace mnie pytania.

Z relacji wielu osob mozna wywnioskowac, ze po smierci zmarlych
zaczyna "siadac" elektronika. Przypadek?

Jestem ciekawa, co na to wszystko Kosciol. Ja nie mam takiego
znajomego ksiedza, ktoremu moglabym zaufac. Jak juz zapytasz swojego
ksiedza, daj znac, co Ci powiedzial.

Pozdrawiam.

[Gość: basia]

Osimiorniczko-możesz sama, zapytać się księdza, przez meila.
Rozmawiałam z księdzem, przez internet.
Mam problemy z odnalezieniem Twojego forum-napisz do mnie na:
[e-mail] podam Tobie, adres meilowy do księdza.
Osimirniczko, a może to nie przypadek, że bedąc tutaj, pirwszy raz-
zauważyłam Twój post i na niego odpowiedziałam. To opiszę Tobie ,
jeszcze coś, co zdarzyło się w mojej rodzinie.
Mój dziadek, odszedł pierwszy. W 12 lat, po odejściu dziadka,
umierała moja ciocia.Była wierząca, często chodziła do spowiedzi i
komunii.Nie każdy, człowiek umiera nagle i już, jego nie ma.
Przeważnie, odchodzenie jest etapami-następują kolejne zapaście-
podczas jednej takiej zapaści-moja Ciocia,powiedziała głoŚNO: "jaka
jest piękna zielona łąka-Tatusiu poczekaj, nie odchodź". Tatuś-to
mój dziadek, a cioci Ojciec.
Przed śmiercią mojej -Mamy, tez miałam znaki w swoim mieszkaniu, ale
o tym, to juz nie będe pisać.
Opiszę Tobie inne zdarzenie. Kiedyś myślałam, żeby zapisać się do
chóru kościelnego.Odkładałam swoję decyzję z dnia na dzień, żeby
podejść do pobliskich parafii i się popytać, ale...pewnego dnia,
poszłam na pocztę, coś wysłać i w kolejce przede mną, stał Pan.Nie
znałam Pana. Jak to w kolejce, nie rozmawialiasmy za dużo, a na
pewno, nie na temtat- chóru. Pan z poczty wyszedł pierwszy, a Ja za
parę minut, po nim. Szliśmy obydwoje, w tym samym kierunku, przez
około, trzy minuty, w pewnym momencie Pan sie zatrzymał i zapytał
mnie, czy może zachciałbym, przyjść na próbę chóru do kościoła -
"szczęka mi opadła z wrażenia". Opowiedziałam, to mojej kuzynce-
osoba bardzo oczytana i religijna. Odpowiedziała, że to są dusze
czyścowe, które przybywają, do nas pod ludzką postacią, Żeby nam
pomóc. Na potwierdzenie swoich słów, opowiedziała mi, o pewnym
zdarzeniu, ale juz nie bedę o tym pisać, żeby KTOS, przypadkiem, nie
powiedział, że zmyślam. To wszystko, co napisałam, na tym forum do
Ciebie-JEST ABSOLUTNĄ PRAWDĄ.
Twój TATA, na pewno jest szczęśliwy, tam gdzie jest. Nie myśl o nim,
tak dużo, nie ściągaj jego, swoimi myślami - daj jemu przejść do
wyższego wymiaru, bo tam jest teraz, jego droga. Jak trzeba, będzie
Tobie pomóc - to na pewno pomoże, ale teraz, bez potrzeby"nie
zamęczaj jego-swoimi myślami i nie płacz.Zmarli nie lubią łez, tylko
modlitwę. Oni tam, już nie mogą się modlić, ale my za nich -TAK.
I przy każdej modlitwie, trzeba się modlić, za dusze czyścowe -
trzeba im pomóc, żeby przeszły dalej. To wszystko - trzymaj się i na
razie nie myśl o śmierci, bo ŻYCIE I RADOŚĆ PRZED TOBĄ - pozdrawiam
Basia

[Gość: ree]

witam 2tygodnie temu umarł mi tata.DZisiaj miałam sen .Tata rozmawiał ze mna we snie powiedzial zadoWOlonym glosem cyt./''jestem tylko w opakowaniu, ale ja dalej zyje''.to znaczy ze Moj tata jest juz w drugim swiecie u Boga.Trzeba pozwolic IM Odejsc .....

[Gość: Bożena]

Cześć! Ja 8 października też straciłam ojca. 5 lat temu mamę.
Nie założyłam rodziny i też czuję się teraz strasznie.
Tata zmarł tak nagle i niespodziewanie, że nie mogę się pozbierać.
W styczniu tego roku skończył dopiero 70 lat.
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie było mnie w domu. A
siostra, która usłyszała huk pomyślała, że coś spadło i nie poszła
sprawdzić co sie stało. Jak wróciłam do domu to nie zajrzałam do
pokoju taty co zawsze czynię a tym razem nie i dopiero po jakimś
czasie siostrzenica znalazła Go na podłodze. Niestety było już za
późno. Nie mogę sobie darować, że nikt mu nie pomógł. Jestem
przekonana żeby żył. Nigdy ale to nigdy sobie tego nie wybaczę.
Skarżył się na bóle w plecach a my myślałyśmy, że to od kręgosłupa.
On też tak zresztą mówił.
Nikt nie zauważył, że to serce bo nigdy na serce nie chorował. Mama
chorowała na serce a umarła na raka a tata chorował kiedyś na raka i
wyszedł z tego a umarł na serce.
Jest mi tak strasznie pusto i smutno. Tak to jest jak się nie ma
swojej rodziny. Sistra żyje swoim życiem. Koleżanki mają swoje
rodziny i mają czas tylko kiedy mogą. Nie dziwię im się zresztą.
Mam ochotę zasnąć i nigdy się nie obudzić! Ale nie to jest osiągalne.
Do każdej pracy się zmuszam. Wiara moja też oklapła. Mam ogromny żal
do Boga, że mi zabiera kochane osoby a osób, które sprawiają mi w
życiu wiele problemów ode mnie zabrać nie chce.
Tato proszę przebacz mi, że Ci nie pomogłam. Że nie było mnie
wtedy w domu i że jak przyszłam nie zajrzałam do Ciebie od razu.
Przebacz mi wszystko proszę Cię!!!
Chcę tylko jeszcze powiedzieć, że tata zmarł w środę, a przyśnił
mi się w pierwszą niedzielę. Śniło mi się, że siedziałam w kuchni w
niedzielę przy śniadaniu i że tata przyszedł z kościoła (zawsze
chodził na 8 a o 9 wracał) wszedł do kuchni uśmiechnięty i coś mówił
a ja zdziwiona niepomiernie patrzyłam i myślałam: przecież on nie
żyje. Poszłam za nim do jego pokoju i zobaczyłam jak stoi przy
segmencie w niebieskiej koszuli. A w drugiej części pokoju
zobaczyłam drugą postać taty bez koszuli.
Od razu w tym śnie pomyślałam, że ta na wpół rozebrana postać to
duch taty i że jednak nie żyje. Obudziłam się i nie wiem co mogłoby
być w tym śnie dalej. Byłam nieszczęśliwa, że jednak to prawda że on
nie żyje. Cały czas marzę, żeby jego śmierć była nieprawdą. Żeby
okazało się to tylko złym snem.
Natomiast moja mama jak mi się śni to mam zawsze jakieś kłopoty.
To już sprawdzone. Zawsze mi się śni, że jest chora albo że nie
umarła na raka tylko gdzieś zaginęła i nikt nie wie gdzie.
Cały czas męczę się w tych snach bo nie wiem gdzie ona może być.
Dzisiaj mi się przyśnił też tata, że wręczał mojej płaczącej siostrze
zapakowana ładnie dośc duże pudełko. Powiedział tylko, żeby go dała
mojej siostrzenicy, że jest to zegar-budzik jak nie będzie chciała
wstawać do szkoły. Coś tak to brzmiało. Dokładnie nie pamiętam.
Dziwne dla mnie jest to, że ludzie urywają jakoś kontakt z
osobami, które kogoś straciły jakby same bojąc się, że "się śmiercią
mogą zarazić". Czy też to tak odczuliście? Czy może ja jestem za
bardzo przewrażliwiona?
Pozdrawiam Was wszystkich bardzo serdecznie!

[Gość: Lurven]

Mój Tato zmarł 7 lat temu, miałam wtedy 14 lat. Bardzo przeżyłam Jego śmierć choć nie pokazywałam tego po sobie. Musiałam być "tą" silniejszą i pomóc zarówno mamie jak i bratu. Moja żałoba przyszła później, a wraz z nią nieuniknione pytania. Dlaczego? Gdzie on teraz jest? Jak mu jest? Czy za mną tęskni? Zastanawiałam się tez nad kwestiami religijnymi - dlaczego Bóg mógł na to pozwolić? Przecież Tato był taki młody... Doszło do mnie, że Tato nie zobaczy wielu rzeczy związanych ze mną, mojej studniówki, mojego wesela, nie będzie brał udziału w moim życiu... Ale trzeba było sie z tym pogodzić...
Jak? Dziwne ale mi bardzo pomogła mi moja wyobraźnia i sygnały, które głęboko wierzę, dostałam od Taty. Wielokrotnie zabawki, które dostałam od niego były przeniesione na moje łózko, choć wszyscy z domowników zarzekali się, iż tego nie zrobili. Kilka razy czułam Jego obecność, a nawet śniłam bardzo realistyczne sny, w których rozmawialiśmy o nim i o tym, że nie żyje. Te krótkie "spotkania" i znaki podnosiły mnie na duchu, wiedziałam, że Tato "gdzieś tam" jest i pamięta o mnie. Co prawda odeszłam od tamtej pory od Boga, bo ta wiara nie daje mi oparcia w czasie smutku i żałoby, ale to nie wyklucza istnienia życia pozagrobowego. Nie warto też zastanawiać się czy zmarli o nas pamiętają, bo na pewno tak jest. Kochali nas, więc ta miłość tak prędko nie wygaśnie.
Przez te wszystkie lata tłumaczę sobie, że Tato był tak dobrym człowiekiem, iż zasłużył na wieczny spokój i szczęście, nawet bez nas, bo w końcu kiedyś do niego dołączę, zarówno ja jak i moja mama i brat...
Jest szczęśliwy i ta myśl uspokaja moje serce. Nie ważne kiedy go zobaczę. Za rok, 10 lat czy 50... Ale spotkam go, w tym lepszym i szczęśliwszym świecie.
A teraz, warto żyć, bo mimo takich rozstań, życie jest naprawdę piękne...

[osmiorniczka030]

Czesc

Dziekuje Ci bardzo za Twoja relacje. To dla mnie bardzo wazne.
Ludzie zazwyczaj nie chca o takich rzeczach mowic. Boja się, ze
zostana wysmiani. A ja uwazam, ze takie znaki w tych niezwykle
ciezkich momentach dodaja nadziei i sily do zycia. Tym wiekszej,
jeśli slyszymy o nich nie z telewizji, ale od zwyklych ludzi. Stad
wlasnie mój watek na tym forum.

Ja przechodze teraz dokladnie to samo, co Ty przechodzilas jakis
czas temu. Wciąż zadaje sobie pytanie dlaczego. Wiem, ze to się
stalo, ale nie umiem tego faktu zaakceptowac. Tym bardziej jest mi
wstyd, bo uwazam się za katolika. Nie buntuje się przeciwko Bogu.
Wiem, ze zrobil dla mnie i mojego Tatusia bardzo duzo. Wiem, ze Bog
jest. A to przeciez powinno być takie proste. Wierze w Boga, to
przyjmuje jego nauke. A on mowi, ze nasze zycie nie konczy się w
chwili smierci, ale się zaczyna. Takie to proste, a ja ciagle zadaje
sobie pytanie gdzie jest mój Tatus i czy w ogole gdzies jest. Poza
tym boje się, żeby nie przestal mnie kochac.

Musze Ci powiedziec, ze zazdroszcze Ci tak wyraznych sygnalow od
Taty. Jeśli rzeczywiscie nikt z domownikow nie przeniosl tych
zabawek żeby Cie pociesazyc, mysle, ze na pewno zrobil to Twój Tata.
Takie rzeczy naprawde sie zdarzaja. Masz wyjatkowo silny kontakt z
Tata. Jak dlugo po smierci Tatusia odbieralas swoje sygnaly?


Pozdrawiam.

Do osmiorniczka030

[Gość: Lurven]

Cześć,
miło mi, że odpisałaś na mój post... Nie spodziewałam się tego szczerze mówiąc.
Cieszę się, jeśli pomogłam Ci w jakikolwiek sposób. Uważam, że nie należy się
takich rzeczy wstydzić. Są one częścią naszego życia.
Śmierć kogoś bliskiego to wielka strata, wielki ból i cierpienie. Wiem z
doświadczenia jak ważne jest wsparcie innych, nawet wirtualnych i nieznajomych
osób... Pozwala to na pogodzenie się i zrozumienie dlaczego stało się tak, a nie
inaczej...

Mówisz o swoim strachu, o bojaźni, o zadawaniu sobie pytań dlaczego i gdzie.
Szczerze mówiąc nie ma jednej recepty na odpowiedź, każdy musi znaleźć swój
sposób myślenia. Ja odeszłam od Boga, może nie tak dosłownie ale jednak. Ty nie,
skoro tak to spróbuj uwierzyć, że coś później jest. Zrób to co ja
niejednokrotnie robiłam. Wyjdź na spacer, popatrz na niebo, poczuj dotyk słońca
na Twojej twarzy, pozwól powiewowi wiatru rozczesać Twoje włosy, zamknij oczy i
pomyśl, że to Twój Tatuś, że to on głaszcze Cię po włosach, całuje w policzek.
Twoje serce napełni się spokojem, poczujesz ciepło i łzy wdzięczności. To
przepiękne uczucie, może pozwoli Ci się uspokoić, uwierzyć, że Tato jest i nadal
Cię kocha...

Załączam Ci wiersz mojego autorstwa, adekwatny do tej sytuacji, może Ci pomoże...

"Miłość jak..."

Wyobraź sobie, że miłość
jest jak promienie słońca
Czujesz ich ciepło na policzku, ustach,
raz lżej, raz mocniej
-to jego pocałunki

Wyobraź sobie, że miłość
jest jak lekkie tchnienie powietrza
Owiewa Cię całą,
muska Twoją suknię,
bawi się Twoimi włosami
-to jego dłonie

Wyobraź sobie, że miłość
jest jak szelest liści
Słyszysz je dobrze,
raz przed Tobą, raz za Tobą,
raz ciszej, raz głośniej
-to jego kroki

Wyobraź sobie, że miłość
jest jak echo
Przenika Cię całą,
słuchasz go i nie chcesz przestać
-to jego słowa

Wyobraź sobie, że miłość
jest jak wiatr
Wszechobecny i wszechogarniający
Nie widzisz go, ale czujesz
-to jego uczucie


Pozdrawiam Cię ciepło....

[Gość: G]

troszkę czasu minęło od początku wątku i Twojego postu. Ja chciałąm Ci powiedziec, zebys się nie martwiła, ze nie dostajesz znaków. Najprawdoipodobniej Twój Tata już jest szczęśłiwy oglądając Jasne Oblicze Pana Boga i cieszy się Szczęsciem Wiecznym. Podobno, jak się zmarli snią, powinno się za nich pomodlić, tego oczekują. W ogóle oczekują modlitwy. Ja mojego Ukochanego straciłam 1,5 miesiąca temu. Od tamtego czasu duzo się za niego modlę, zamawiam msze, msze gregorianskie. Wiem, ze to mu pomaga, mnie tez. Po jego odejsciu spotkałąm przypadkowo bardzo wielu ludzi i wiele sytuacji, które upewniły mnie w przekonaniu, ze na ziemskim zyciu się nasze posłannicwto nie kończy. A naszym ziemskim zadaniem jest wsparcie tych, którzy odeszli. Przez modlitwę - inaczej się nie da. Oni mogą wstawiać się za nas. Stąd wiele przypadków poczucia opieki ukochanych, którzy odeszli.
I nie wolno płakac. To ich obciąza, sprawia im ból. Tamta rzeczywistość jest inna- niezrozumiała dla nas, tak jak i tamte emocje, odczucia, umiejętność pojmowania. Od wielu osób słyszałam, ze zmarli snili się i prosili, zeby nie płakac za nimi, bo ich to boli. Musimy sami poradzic sobie z naszym egoistycznym ziemskim bólem, poczuciem straty. Egoistycznym, bo w gruncie rzeczy osoby, które "przechodzą" są szczęsliwe, to my je zatrzymujemy naszymi emocjami i łzami. Potrzebujemy znaków, poczucia, że są koło nas. Oni zawsze będą się nami opiekować, ale ni etrzymajmy ich na ziemi. Pewnego wieczoru mojej kolezanki mama, wiele lat po stracie syna, zaczęłą głaskac, całowac zdjęcie syna i płakac. Przysnił jej się tej noc prosząc, żeby nie głaskała i nie całowała jego zdjęcia, bo go to boli. Ja mojemu Skarbowi obiecałam (mówiąc do jego zdjecia), ze postaram się go nie obarczac moimi łzami, ze bardzo go kocham i dlatego postaram się byc silna, zdjęcie drgneło. Nie wiem, cvzy to był znak, czy drgnęło pod wpływem mojego oddechu, ale mówiłam b.cicho i stałam w pewnej odległości. W kazdym razie wiem, ze Pan Bóg wszystko co robi nie robi dla karania nas, to nie jest złe, ale trzeba wiele refleksji i wiary, zeby zrozumieć o co może Mu chodzic. Czuję, że Mój mi pomaga, wiuem, ze mam jakąs misję do spełnienia, której jeszcze nie rozumiem.
Na marginesie, słyszałam, ze tzw. "gregorianki" są najskuteczniejszym narzędziem do wyproszenia u Pana Boga wyzwolenia z win dusz pokutujących. Ważna też jest każda modlitwa, każda Eucharystia, każda msza (dwa ostatnie punkty przede wszystkim).
Tez czekam az mi Skarb da znac, że już jest sczzesliwy i może odpocząc...

[Gość: Liselle]

Kochane moje, jak tak czytam te wasze zwierzenie to aż łzy mi się cisną do oczu.
Bardzo wam współczuję utraty tych najbliższych osób.

Moi dziadkowie ze strony mamy zmarli już kilkanaście lat temu (babunia urodziła
mamę bardzo późno bo w wieku 40 lat) Strasznie to przeżyłam. Wtedy
rozchorowałam się na tarczycę - od stresu i histerii w jaką wpadłam.

Już po pogrzebie, któregoś wieczoru, nie pamiętam czemu zostałam sama w domu.
Siedziałam w łóżku i oglądałam wspólne zdjęcia z babunią. Chyba już nawet
płakałam "suchymi" łzami- łapały mnie już suche spazmy. W pewnym momencie nad
głową usłyszałam pukanie - trzy razy. A była to godzina koło 23. Podniosłam
głowę znad albumu ale pukanie ustało więc wróciłam do oglądania. I ponownie
pukanie i głos babuni - wyraźny, mocny: nie płacz Oksaniu, ja jestem. Od tego
momentu ogarnął mnie spokój. Wiem że jest.

Po śmieci dziadzia (który bez babci po prostu zaczął więdnąć) rodzice pojechali
do szpitala. Ja znowu zostałam sama. Latalam po całym domu jak zwierze w klatce
ze swetrem dziadka przyciśniętym do nosa (pachniał nim). Nie mogłam sobie
miejsca znaleźć.

Dziadzio, jak przyjeżdżał do nas miał swój pokoik. W pewnym momencie drzwi do
tego pokoju sie otworzyły z klamki!!!! na taką szerokość aby człowiek mógł
przejść, usłyszałam kroki dziadka- chodził specyficznie- nie dałoby się go
pomylić, szedł w moim kierunku. Ucichły przy mnie ja poczułam niesamowite ciepło
i kroki zaczeły się oddalać w kierunku pokoju. Drzwi znowu sie otworzyły i
zamkneły. Dostałam szaleju pognałam do tego pokoiku z wrzaskiem "dziadziu"
Wpadłam tam jak burza, ale nikogo nie było.
W przypływie racjonalnego myślenia, obeszłam całe mieszkanie by sprawdzić czy
nie było przeciągu. Nie było, nie miało prawa być, bo wszystkie okna były
zamknięte na mur!!!
Dwa lata temu zmarł mój cioteczny brat- 27 lat, z którym byłam bardzo blisko.
Nagle, znienacka, położył się spać i już się nie obudził.

Którejś nocy, poczułam, że ktoś mnie dotyka po włosach. Obudziłam sie . Na
krawędzi łóżka siedział mój brat. Nawet pamiętam jak był ubrany. Znowu miał
swoje długie włosy zebrane czarną frotką (ściął jakiś czas przed śmiercią,
prawnikowi nie wypadało chodzić w lokach ). Niebieską koszulkę polo i jeansy.
Uśmiechał się. Po chwili wstał i ....jakbym obudziła sie znowu. Mama opowiadała
potem, że miała takie samo przeżycie.

Zresztą miała też po śmierci babci swojej. W nocy obudziło ją zimno. Otworzyła
oczy i zobaczyła swoją babcię. Spódnica buty, postura. Nie widac było twarzy bo
obraz im wyżej tym bardziej się rozmywał, ale mam babcię poznałaby wszędzie.
Patrzyły chwilę na siebie, po czym mama znowu usneła. Rano, oprócz kołdry,
nakryta była czerwonym, ulubionym sweterkiem babci...

Znajomej mojej mamy odeszła mama. Którejś nocy znajoma miała sen: przyszła do
niej jej mama z takimi słowami: No tak, ty sobie tu słodko śpisz w ciepełku a
mnie sie na głowę leje".
Przy nastepnej, dość szybkiej zresztą, wizycie na cmentarzu okazało się, że
płyta była rozwalona na wysokości głowy zmarłej i rzeczywiście w czasie deszczu
lało sie na trumnę.

To tyle. Myślę, że takie zdarzenia to nie przypadek, nie wymysł.

Zresztą przyśniła się również babcia (ze strony taty). Stała na pięknej łące,
razem z moim bratem i powiedziała: "Teraz to już wy wszyscy będziecie do mnie
przychodzić"

[osmiorniczka030]

Czesc

Nawet nie wiesz, jak bardzo dziekuje Ci za Twoje relacje! Nie dosc,
ze jest ich tak wiele, w dodatku sa naprawde bardzo wartosciowe.
Potwierdzaja one po pierwsze, ze takie "dziwne zjawiska" jednak sie
zdarzaja. Po drugie, z tego co widze, podobne doswiadczenia po
smierci bliskich, miewa wiele osob wokol nas. Szkoda tylko, ze nie
kazdy potrafi o tym glosno mowic. Po trzecie, co najwazniejsze,
Twoje relacje dodaja wiary w zycie wieczne i nadziei na to, ze nasi
bliscy sa obok nas. Radosc tym wieksza, ze o tych doswiadczeniach
nie dowiadujemy sie tylko z telewizji, czy ksiazek, ale rowniez od
zwyklych ludzi. Jeszcze raz bardzo Ci dziekuje. Mnie osobiscie Twoje
slowa dodaja takze pewnosci, ze nie zwariowalam.

Choc osobiscie stracilam wiele bliskich osob, ktore kochalam, to
nigdy wczesniej nie mialam zadnych kontaktow z "tamtym swiatem".
Dopiero po smierci najblizszej mi osoby zaczelam odczytywac pewne
sygnaly. Dwa razy uslyszalam glos. Jeden raz glos Taty obudzil mnie
w srodku nocy mowiac "halo!" Zupelnie, jakby mowil mi do ucha. Wtedy
jeszcze nie wiedzialam, ze to moze byc zjawisko tzw. ADC (After
death communication). Za drugim razem znowu uslyszalam czyjs glos.
Uslyszalam, jak ktos mowi, ze "Zmarli maja juz zycie ulozone". Nie
wiem, czyj to byl glos, ale ten glos mnie obudzil.

Glos Taty slyszalam rowniez w podwojnym snie (snie we snie). Jednak
chcialabym aby zdarzylo sie to na jawie. Zebym dostala taki znak,
ktorego nikt nie moglby podwazyc. Tobie sie to udalo. Naprawde Ci
zazdroszcze.

Doswiadczenie z Twoim dziadkiem wyglada mi troche na ADC przed
nadejsciem informacji o smierci. Mowilas, ze kroki dziadka
uslyszalas, gdy rodzice pojechali do niego do szpitala. Mam pytanie.
Czy wtedy, gdy slyszalas te kroki, wiedzialas juz, iz dziadek nie
zyje? Ja tez raz odnioslam wrazenie, ze slysze kroki Taty. On mial
taki charakterystyczny chod.

Bardzo duzo czytam teraz na temat ADC. Okazuje sie, ze zdecydowana
wiekszosc kontaktow odczuwalnych (cieplo, o ktorym pisalas) oraz
wizualnych, odbywa sie na lozku lub przy lozku odbiorcy. Czesto
zmarli siadaja na lozku lub - jak opisujesz - glaszcza bliskich po
wlosach.

Relacja Twojej mamy o spotkaniu z babcia potwierdza wizje, o ktorych
takze czytalam, ze czesto obraz zmarlego jest rozmyty. A sprawa ze
sweterkiem... az przyprawia o dreszcze. Poza tym zmarli podczas
kontaktow z nami przybieraja taka postac, jaka chca. Stad niektorzy
zmarli pojawiaja sie dokladnie tacy, jacy byli w momencie smierci,
inni sa duzo mlodsi, a dzieci potrafia sie pojawiac jako duzo
starsze osoby. Najczesciej zmarli podczas takich kontaktow ubrani sa
w swoje ulubione za zycia rzeczy.

Bardzo Ci zazdroszcze tych kontaktow i tego, ze mozesz miec pewnosc,
iz Twoi bliscy zmarli wciaz Cie kochaja i sa tuz obok.

Wyglada na to, ze zarowno Ty, jak i Twoja rodzina jestescie osobami
wyjatkowo receptywnymi i otwartymi na takie kontakty. Pisz, jesli
znowu wydarzy sie cos niezwyklego!

Pozdrawiam.

[osmiorniczka030]

Czesc

Bardzo sie ciesze, ze coraz wiecej osob ma odwage mowic o swoich
doswiadczeniach, znakach, wizjach, sygnalach. Nie bojcie sie pisac.
Kazda relacja jest bardzo cenna. Kazda taka relacja dodaje wiary w
zycie wieczne i nadziei, ze wczesniej, czy pozniej spotkamy sie z
naszymi ukochanymi zmalymi.

Opowiem Wam jeszcze cos. Wiecie juz o moim swiatelku, ktore mrugalo
zawsze podczas modlitwy za Tate, zawsze w godzinie jego smierci,
zawsze, gdy bylam sama. Skonczylo sie to po okolo 3 miesiacach. Bylo
mi bardzo smutno, ze to sie skonczylo. Minal jeden tydzien, drugi,
trzeci i nic. I wyobrazcie sobie, ze znowu sie odezwalo. Kiedy?
Dokladnie w dzien urodzin, a nastepnie w dzien imienin Taty. To
takze zaden dowod, ale ja zaczelam bardziej zwracac uwage na daty.
Wam radze to samo. Odkrylam rowniez, ze takie wazne sny,
z "przeslaniem" zdarzaja sie zazwyczaj w okreslone dni miesiaca.

Moja kolezanka opowiadala mi na przyklad, ze po smierci Taty w
rocznice slubu jej rodzicow - w godzinie slubu zadzwonil budzik,
ktory zepsuty byl od lat.

Wy tez zwroccie na to uwage, czy przypadkiem nie dzieje sie nic
dziwnego w konkretne dni miesiaca, w rocznice, w urodziny, itd.

Pozdrawiam.

[Gość: EwKa]

Tak ja tez mam takie wrazenie!!!!pozatym doswiadczylam juz pare razy
dziwnych zdarzen(ze zmarłymi),a nawet ostrzezen ze strony
zmarłych!!!!!

[osmiorniczka030]

Czesc

Czy moglabys nam o tym opowiedziec?

Pozdrawiam.

[Gość: EwKa]

Zawsze kiedy ma sie zdarzyc cos niedobrego sni mi sie moja babcia-to
taki pierwszy prosty przyklad.
ostatnio kiedy ssiedzialam w domu sama rozkrecil mi sie sam kurek od
gazu(buzowalo sie ostro)w calym mieszkaniu juz bylo czuc gaz,potem
powtorzylo sie to mojemu ojcu(bylismy we dwoje w domu wtedy)i gaz
terz byl rozkrecony na maxa i ani on ani ja nic niewstawiwlismy na
gaz.wydaje mi sie ze to bylo jakies ostrzezenie bo w tym samym
czasie u mojego brata zaczelo sie zle dziac(chodzi o sprawy rodzinne)
mysle ze to ostrzezenie zeby temu zapopiedz bo polączyłam to z moimi
snami z babcia i z tego wynika jednoznacznie ze to
ostrzezenie.pozatym moja babcia czesto zreszta czuje jej obecnosc
przychodzi puka w dzrwi .lapie za klamke(nie tylko ja to widze i
slysze)wiec niemam halucynacji.a wam zdarzylo sie cos podobnego????

[osmiorniczka030]

Czesc

Rzeczywiscie duzo osob twierdzi, ze zmarli ostrzegaja w snach przed
smiercia lub grozacym niebezpieczenstwem. Malo tego. Zdarza sie, ze
ratuja komus zycie. Ja osobiscie takich przezyc nie mialam. Za to
czytalam w ksiazkach relacje ludzi. Wiele osob tu na forum wypowiada
sie w podobny sposob.

Wczesniej wydawalo mi sie, ze to zwykly zbieg okolicznosci. Teraz
zupelnie zmienilam o tym zdanie. Zwlaszcza, kiedy moja siostra
opowiedziala mi o tym, ze w Swieto Zmarlych przysnila sie jej nasza
zmarla babcia, ktora powiedziala, ze w jeszcze tym roku umrze nasz
Tatus (Tata byl wtedy jeszcze w dobrej formie). I rzeczywiscie
umarl... kilka dni przed koncem roku.

Napisz cos o tej klamce. Az dreszcz mnie przeszedl... Slyszycie
pukanie i klamka sie rusza? Widzi to wiecej osob? Napisz tez, jesli
potrafisz, jak wyczuwa sie obecnosc zmarlej osoby? Bardzo mnie to
zastanawia, wszedzie o tym czytam, wiele osob to mowi, a ja nie mam
podobnych doswiadczen i nie wiem, jak to sie odczuwa.

Pozdrawiam.

[Gość: EwKa]

Wiesz polecam Ci ksiazke wandy pratnickiej
"opetani przez duchy w xx1 wieku oraz ksiege duchow-przeczytalamm
ted dwie i naprawde wiele sytuacji mnie w nich zadziwilo!!! a jesli
chodzi o pukanie do dzwi słyszalam ja i moj kolega na schodach bylo
ciemno a za drzwiami nikogo niebylo (posprawdzalam nawet pietra)to
bylo przerazajace!!!!!!!!klamke z kolei widzaialysmy z koleznkami
(oczywiscie nikt nam niewierzy)wogole zamarlysmy wszystkie ja to sie
balam oddychac!!!!bo ogolnie boje sie duchow!chodz bardzo mnie
ciekawi ich temat!!!

[Gość: Bartas]

ja rowniez wierze ze oni istnieja. bylem przy smierci mojego taty i
wiem ze cos jest po 2 stronie.tata czul ze zbliza sie smierc, zlozyl
rece i zaczal sie modlic i w takiej pozycji usnal. w momencie
smierci podniosl oczy do gory i rozlozyl rece ku gorze i umarl. nie
moglem pogodzic sie z jego smiercia pewnego wieczoru rozmyslalem i
plakalem ze nie pozegnalem sie z nim tak jak chcialem. i tej samej
nocy we snie tata przyszedl do mnie powiedzial mi ze mnie mocno
kocha i mnie przytulil. to bylo piekne spotkanie. rankiem mama
powiedziala ze tata tez u niej byl. wogole po jego smierci mama
slyszala zewnetrzny glos jakby zadawala w mysli pytania i on na nie
odpowiadal... to bylo piekne

Do: Bartas

[osmiorniczka030]

Czesc

To bardzo pocieszajace, co piszesz. Ja jestem katoliczka. Duzo
czytalam na ten temat rowniez ksiazek i artykulow katolickich.
Podobno niektóre umierajace osoby widza w momencie smierci Matke
Boza lub Chrystusa. Moze zobaczyl ich takze Twoj tata?

Wiele osob takze twierdzi, ze slyszy glos zmarlych dochodzacy albo z
zewnatrz albo wewnatrz, cos w rodzaju telepatii. Ja tego nie
doswiadczylam, ale moge powiedziec, ze ile razy mam jakies pytanie,
czy watpliwosc, to zaraz dostaje odpowiedz bardzo czesto w nietypowy
sposob.

Ostatnio ciagle zastanawialam sie, czy moj Tata nadal mnie kocha.
Cos mnie ciagnelo, zeby wlaczyc jego telefon komorkowy, ktorego nie
uzywal juz od dawna. Nie wiem czemu, ale bylam pewna, ze tam bedzie
jakas wiadomosc od Taty. Przeszukalam caly telefon i nic nie
znalazlam. Zrezygnowana odlozylam na bok telefon i odeszlam. Chwile
pozniej znowu na niego spojrzalam i... ujrzalam na wyswietlaczu
wielkie serce. Taki wygaszacz ekranu. Wiadomo, ze ten wygaszacz
ustawil na pewno moj Tata (choc ja sobie tego nie przypominam),
jednak to taki mily znak, ktory byl odpowiedzia na moje pytanie. No
i po prostu to czulam, ze w telefonie jest jakas wiadomosc od Taty.
To tez bylo takie piekne...

Pozdrawiam.

[zenek1510]

tez mi sie tak wydaje. powiem Ci szczerze ze tata byl bardzo
wierzacy. po jego smierci mama mi powiedziala ze jak chorowal
przysnila mu sie matka boska i powiedziala ze niedlugo wezmie go do
siebie. to bylo 2 raz w jego zyciu gdy snila mu sie matka boska.
pierwszy raz nastapil przed moim urodzeniem, tata zapadl wtedy na
straszna chorobe wszyscy mysleli ze juz z tego nie wyjdzie, jednak
we snie matka boska powiedziala mu ze to nie jest jeszce jego czas
ze wychowa jeszce 2 synow. i faktycznie rok pozniej urodzily sie 2
blizniaki ja i moj brat:)

[osmiorniczka030]

Czesc

Wyglada na to, ze Twoj tata mial specjalne chody u Matki Bozej :-)
Powiem Ci, ze az mnie dreszcz przeszedl, kiedy czytalam Twoj post.
Takie relacje dodaja mi otuchy i wiary. Czasem mi jej brakuje. To
wszystko wydaje sie takim Matrixem. Ciezko jest wierzyc, ze jest
cos, czego nie widac. Sobie samej tez nie wierze. Wydaje sie, ze
dostalam dowod, ktorego szukalam. Powinnam sie cieszyc, a ja sobie
samej nie dowierzam. Dlatego im wiecej takich relacji, jak Twoja,
tym wieksza moja pewnosc i radosc.

Pozdrawiam.

Do: Bartas 2

[osmiorniczka030]

Hej

I jeszcze jedno. Zeby bylo jasne - piszac, ze szukalam "wiadomosci
od Taty" - mialam na mysli jakiegos starego SMSa, zachowanego w
skrzynce wiadomosci wyslanych.

Pozdrawiam.

[zenek1510]

i powiem jeszce ze od jego smierci mienely prawie 3 lata i od
tamtego czasu nie przysnil mi sie juz... czasem zastanawiam sie czy
jak juz przeszedl na druga strone kurtyny smierci czy moze miec
jeszce z nami kontakt. czy on slyszy co sie do niego mowi np stojac
nad grobem czy w innym miejscu. tyle razy modle sie by przyszedl do
mnie we wsnie i nic::(czy jest jeszce mozliwe bym spotkal sie z nim
we snie??

[osmiorniczka030]

Oczywiscie, ze spotkanie we snie jest mozliwe. Problem w tym, ze
zmarli nie przychodza na zawolanie. A jesli sie pojawiaja w naszym
zyciu, to nie zawsze tak, jak my bysmy sobie tego zyczyli. Dlaczego
tak jest dowiemy sie dopiero po tamtej stronie.

Kiedy ja stracilam mojego Tate bylam przekonana, ze zaraz mi sie
przysni i uspokoi mnie, ze jest mu dobrze tam, gdzie jest. Myslalam
o nim calymi dniami. A przeciez mowi sie, ze jesli o czyms ciagle
myslisz, to wtedy sie to sni, a tu figa. Ciezko mi bylo
go "naklonic" na rozmowe we snie. Az w koncu mi sie przysnil.
Powiedzial, ze nadal zyje i ze Pan Bog go wskrzesil. Potem okazalo
sie, ze bylo to dokladnie miesiac po smierci Taty. Za drugim razem
powiedzial, ze nie moze do mnie tak czesto przychodzic. A w
kolejnych snach, kiedy chcialam z nim porozmawiac o tym, jak mu
teraz jest, od razu sie budzilam.

Wydaje mi sie, ze zmarli czasem kaza nam czekac. Czesto chca pojawic
w jakims wyjatkowym momencie. Tak, abysmy wiedzieli, ze to oni.
Niestety my nie zawsze mamy mozliwosc odbierania sygnalow od
zmarlych. Nie zawsze tez umiemy rozszyfrowac te sygnaly. Kiedy
jestesmy zrelaksowani latwiej jest je odbierac i odczytywac. Kiedy
jestesmy przemeczeni, powstaje jakis mur. Sama tego doswiadczam. Sa
momenty, ze Tata sni mi sie czesto lub ze ja dostaje moje "znaki", a
sa takie momenty, ze tygodniami nic sie nie dzieje.

Raz bylo tak, ze moje swiatelko przestalo mrugac. I nie mrugalo
przez kilka tygodni. Nagle znow zamrugalo, a potem znowu nic. I za
kilka dni znow zaczelo mrugac. Kiedy spojrzalam do kalendarza
okazalo sie, ze zaczelo mrugac dokladnie w urodziny i imieniny
mojego Taty.

Na Twoim miejscu prosilabym tate o takie spotkanie we snie i Pana
Boga o zgode na to spotkanie.
Czy Tata Cie slyszy? Na pewno. I widze to znowu po moich
doswiadczeniach. Mam pytanie i zaraz dostaje odpowiedz. Czesto w
dziwny sposob. Tak jest zmarlym o wiele prosciej kontaktowac sie z
nami. Obserwuj uwaznie swoje zycie. Zadawaj tacie pytania i szukaj w
swoim zyciu na nie odpowiedzi. Na pewno je znajdziesz.

Pozdrawiam.

[osmiorniczka030]

Czesc

Wiesz, gdybym sama nie przezyla podobnych historii, nigdy bym w cos
takiego nie uwierzyla. Zawsze probuje wszystko wytlumaczyc w inny
sposob, ale czesto sie po prostu nie da. Ostatnio mialam dwie
ciekawe sytuacje, jedna podobna do Twojej:

Wyjechalam na dlugi weekend do domku tesciow. Bylam tam sama z
mezem. Maz juz spal, ja czytalam ksiazke o relacjach ludzi z "pobytu
poza cialem", bo podobno sa takie przypadki, ze dusza na chwile
opuszcza cialo. Ja jestem obecnie na etapie proby poznania, jak
wyglada teraz to nowe zycie mojego Taty - czy jest mu dobrze i czy
to nadal jest on, czy jest soba. I gdy czytalam fragment jednej z
relacji, to na slowach "Bylem zadowolony i to naprawde bylem ja"
zaczelo mrugac swiatlo (przypominam, ze to bylo zupelnie w innym
miejscu, niz zwykle). Poniewaz jak wiesz, ja mrugajace swiatlo
traktuje, jako znak od Taty, to postanowilam to zapisac. Ja notuje
wszelkie "sygnaly", bo czasem z perspektywy czasu ukladaja sie w
logiczna calosc. I kiedy zapisywalam, co mi sie przydarzylo, to
ponownie na slowach "Bylem zadowolony i to na pewno bylem ja"
zaczelo mrugac swiatlo.

Drugie takie ciekawe zdarzenie sprzed kilku dni, to podczas tego
samego pobytu w domku rodzicow mojego meza uslyszalam, jak nagle
ktos puszcza wode (wyrazny szum w rurach jak wtedy, gdy slychac
lejaca sie wode u sasiada). Trwalo to kilka sekund. Jednak co
ciekawe - tam nie ma sasiadow, bo to domek jednorodzinny, moj maz
juz spal, a ja akurat modlilam sie o niepodwazalny znak od Taty...
Doslownie zamarlam z wrazenia.

Pozdrawiam.

[Gość: Robert]

"bo podobno sa takie przypadki, ze dusza na chwile
opuszcza cialo"
Ośmiorniczko to się nazywa OOBE.

[tebako]

Gość portalu: EwKa napisał(a):

> Tak ja tez mam takie wrazenie!!!!pozatym doswiadczylam juz pare razy
> dziwnych zdarzen(ze zmarłymi),a nawet ostrzezen ze strony
> zmarłych!!!!!

www.youtube.com/watch?v=MPT8l0xO6Ic

[tebako]

www.youtube.com/watch?v=KfShg_s0s7o

[ls48]

Moj tata umarl nagle i niespodziewanie n rozlegly wylew krwi do
mózgu.Bylam Jego tzw córeczka tatusia. Odszedl od nas o godzinie 2 w
nocy i w tym momencie obudzilam sie bo mi się przyśnil.śnilo mi się
ze idzie do mnie i wyciaga rece, ale chociaż poruszal nogami nie
mogl do mnie dojść.Obudzilam się wystraszona i spojrzałam na zegar,
która jest godzina. Zasnełam praiwe natychmiast a rano przyjechał
mój brat z wiadomoscią, że tata nie żyje i ze zmarl o 2 w nocy.
Tydzień temu zmarl moj maz i dwa dni przed smiercia powiedzial mi
zupelnie przytomnie, że snilo mu się że kolo niego jest dużo ludzi i
że wszyscy ludzie przyszli do niego z kwiatamiWierzę, że cos w tym
jest. pozdrawiam wszyskich.

[osmiorniczka030]

Czesc

Ja takze uwazam, ze musi cos w tym wszystkim byc, tylko co? Wciaz
szukam odpowiedzi.

Podobnie, jak Ty bylam "coreczka Tatusia" i rowniez odczulam cos
podobnego w godzinie jego smierci. Ja tej nocy w ogole nie zmruzylam
oka. Wszyscy juz spali, a ja blakalam sie po domu i robilam porzadek
w pokoju Taty. I byl taki moment, kiedy "uderzyla mnie" mysl, ze moj
Tata wlasnie umarl. Pol godziny pozniej przyszla wiadomosc, ze to
sie stalo przed 30 minutami.

Moja mama miala tez niby zwykly sen. Przyszla do mnie zdziwiona, ze
nagle przysnil jej sie nasz znajomy, ktory nigdy wczesniej jej sie
nie snil. I tak sobie nieladnie pomyslalam, ze moze umarl, bo byl w
podeszlym wieku. Kilka dni pozniej dowiedzielismy sie, ze zmarl
wlasnie tego dnia, kiedy przysnil sie mamie.

Pozdrawiam.

[Gość: EwKa]

jak umieral moj sasiad z dołu snilo mi sie ze bylam w kostnicy gdzie
bylo pelno umarlakow i w pewnym momencie jeden z nich otworzył oczy
i spojrzal na mnie po przebudzeniu slyszalam placz mojej sasiadki a
potem dowiedzialam sie ze moj sasiad niezyje!!a jeszcze wczesniej
snilo mi sie ich mieszkanie (sasiadow z dolu)ze bylo cale czarne!to
tez juz zwiastowalo smierc.
z kolei mojej kolezanki ojciec jak umieral tez mi sie snil!!o czym
dowiedzialam sie na drugo dzien!

[Gość: Anka]

5 lat temu zaginal moj maz to nie podobne do niego by tak sobie zniknal nie ten
typ czlowieka kiedys stawialm karty i powiedzialy mi ze on zaginie ze slad
przepadnie i tak sie stalo szukalam i szukam ciagle chociaz juz coraz slabiej i
cos wam powiem to jest dziwne ale ciezko mi samej gdy poznaje jakiegos mezczyzne
to gdy z gory jest wiadomo ze nic z tego nie bedzie to jest spokoj ale gdy cos
swita ze moze sie uda przychodzi do mnie we snie moj maz i roznie albo krzyczy
moze nie na mnie ale tak jakos jest zdenerwowany albo inaczej daje mi do
zrozumienia ze nie bedzie nic z tego zwiazku no i nie ma tylko ze mi naprawde
jest ciezko samej jestem zadbana ciekawa osoba nie moge narzekac na brak
zainteresowania ze str plci przeciwnej ale jakos ktos mi nie pozwala z nikim sie
zwiazac nawet kolezanki mi wybiera
czasami mysle ze zwarjowalam moze ktos chce mi pomoc zapraszam na moje gg 1110606

[Gość: anonim55]

Niedawno zmarła mama mojej przyjaciółki. Dla mnie ta osoba była
bardzo daleka. Nawet nie miałam okazji powiedzieć Jej "dzień dobry"
bo widziałam Ja raczej z dalekiej odległości może 5 razy. Mama
przjaciółki umarła jakoś w maju. Kilka miesięcy przed Jej śmiercią
jak leżałam na łózku przedstawiło mi się jak Jej mama szła była
przed sklepem ja tez tam byłam. Nagle kobieta upadła a ja byłam
lekarzem i Ja uratowałam. Zadzwoniłam po pogotowie i odwieźli Ją do
domu. Ja przepisałam leki i powiedziałam aby nigdzie nie wyjeżdzała,
bo może Jej cos się stać (a często wyjeżdżała, bo miała taką prace).
Uznałam, że to nic ważne poprostu mi sie cos przedstawilo i tyle.
Kiedyś gdy byłam w szkole pokłóciłam się z moją obecną przyajciółką.
I obiecałam sobie, że już się nigdy do Niej odezwe (a obrazałayśmy
się czesto) to mial byc ostatni raz. Dzien lub dwa po tej kłótni gdy
miałam rano wstawać do szkoły nie chciało mi się za bardzo i
troszeczke przysnelam i snilo mi sie ze jestem w zakladzie
pogrzeboym i robia tam czarną trumne. Potem wstałam i poszłam do
szkoły. Tam na lekcji dziewczyna powiedziała, że Jej mama nie zyje.
Zginęła w wypadku. I ja czułam się winna, ze to musiało się stać
abym zrozumiała, że po co te wszytskie kótnie. Oczywiście pogodizłam
się z Nią. Pewnego dnia znowu mi się przedstawiło, że jesteśmy w
szkole z Jej tata moja pryjaciolka i ja. Oglądamy film z wypadku.
Kilka dni po tym przyjaciółka wysłała mi przez e-maila filik z
wypadku. I już od śmierci minęło troche czasu, a ja już wtedy
widziałam jakąs postać przedstawiała mi się była ubrana na czarni
odwrócona pelcami daleko to była Jej mama. I kiedyś tak jakby
rozmawiałam z Nia i ona powiedziała abym zaprzyjaźniła się z Ania że
to jest mój cel zeby Jej pomagala. I to byl mójc el. Penwego dnia
zapytalam Anie kim dla siebie ejstesmy bo nasze stostunki byly
bardzo dobre. T postac byla kolo mnie ubrana na czarno. Ania
zaproponowala mi abysmy byly przyajciolkami. Ja wtedy rowniez
czyalam jgazete i zastanawialam sie co zrobic czy sie zgodzic.
Czułam, że ktos jest koło mnie i z calego tekstu w gazecie ukazala
mi sie tylko slowa "tzreba spróbować" i od tej poey jestesmy
przyjaciolkami i nie tylko. Gdy wyslalam Jej te slowa przez gg to
rowniez postac któr była ubrana na czarno od tej pory jest na biało.
Kiedyś równiez przedstawilo mi sie ze zanosze jakies papiery
dotyczace smierci mamy Ani Jej tacie. Poniewaz moja mama pracuje w
urzedzie gminy podala mi kilka dni temu papiery aby Jej tata
podpisal odnosnie smierci Jej mamy. Sa to trzy czy cztery dziwne
zbiegi okolicznosci nie wiem co o tym sądzic. I zawsze ta postac
widzialam tylem dlatego, ze nie widzialam nigdy y\twarzy Jej mamy
lub z daleka. Gdy byłam keidyś w domu u Ani siedzialam na fotelu
byla z nami jeszcze jedna kolezanka. Ania poszla do kuchni. Ja
siedizalam a koelzanka powiedziala do mnie ze kupila ta ramke Ani na
urodziny a za mna byly polki a na nich rozne rzeczy. Ja sie
odwrocilam aby ta ramke zoaczyc ale zamiast tego zobaczylam zdjecie
mamy Ani. Od tamtej pory postać która mi sie ukazuje widze odróconą
do mnie twarza. Prawie codziennie się budze w nocy i czuje jakby ta
postać była koło mnie. A najdziwniejsze jest to, że to jest dla mnie
obca osoba nikt bliski. Co Wy o tym myślicie ? Ja chyba zwariowałam

[Gość: EwKa]

Niesadze zebys zwariowala!!!!!
mi tez czesto wysniwala sie smierc i wogole durzo innych spraw!!
z tym ze nigdy niewidzialam ducha(ale gdy robie zdjecia)wychodza mi
wlasnie duchy!!!!

[Gość: anonim55]

Ale ja się czuje tak jakbym wiedziała o tym, że Jej mama umrze a nie
powiedziała Jej tego. Dziwne to wszystko.

[Gość: anonim55]

Jeszcze zapomniałam dodac , że umarła 26 a 26 to mój numer w
dzienniku... Dużo zbiegów okoliczności.

[Gość: EwKa]

To wszystko wyglada tak jak by jej mama byla z toba zwiazana
emocjonalnie albo cos takiego.

[hooligansonline]

>(ale gdy robie zdjecia)wychodza mi
> wlasnie duchy!!!!

zmień aparat

[Gość: anonim55]

a co sądzicie o mojej historii ?

[Gość: modlishka]

Mój tata umarł w 2005 roku. Bardzo go kochałam, byłam pogrążona w rozpaczy. W
tym roku w Dzień Zaduszny, napisałam do niego list. Może się wam to wydawać
głupkowate i dziecinne ale czasami chciałoby się symulować, że oni nie odeszli
na tamten swiat. Pisałam. Pisałam o wszystkim co się wydarzyło od chwili gdy
umarł. List zakończyłam słowami: ``Ależ ja jestem dziecinna. Ty przecież i tak
tego nie przeczytasz. Nie możesz przeczytać... Ale jeżeli przeczytasz, to
proszę, zagnij róg. Nocą zostawiła list na parapecie okna. Mieszkam sama. Rano
znalazłam ku mojej radości zagięty róg listu. Tata go przeczytał...

[osmiorniczka030]

Czesc

Super znak od taty! Zauwazylam, ze ze zmarlym mozna sie "umowic" na
znak. Sama mam wrazenie, ze tak sie stalo rowniez w moim przypadku,
ale nie chce jeszcze o tym mowic. Opowiem za to o inna historie.
Duzo czytalam o tym, ze zmarli czesto w snach mowia nam o rzeczach,
o ktorych nie mielismy nigdy przedtem pojecia. I czesto sprawdzenie
tych snow - odszukanie czegos we wskazanym miejscu, czy rozmowa z
kims potwierdzaja, ze to naprawde byl nasz zmarly.

W moim przypadku bylo podobnie - byc moze zbieg okolicznosci, ale
jaki mily... Otoz przysnilo mi sie (po wielokrotnych prosbach o
znak), ze moj Tatus powiedzial, iz pozyczyl grzebien od naszych
znajomych. Postanowilam to sprawdzic. Kiedy ich spytalam, czy
przypadkowo ktos nie zgubil u nich grzebienia, okazalo sie, ze
dokladnie w tym czasie jeden z domownikow przez kilka dni szukal
swojego grzebienia!

Aha. Ja tez pisze listy do Taty. Jestem przekonana, ze je
przeczytal, bo dal mi to, o co w tych listach go prosilam.

Pozdrawiam.

[Gość: Ania]

31 sierpnia zginął na motorze mój jedyny brat, mial 25 lat, czytam o
znakach jakie Wam daja najbliższsi, a moja rodzina nie dostała od
niego żadnego, minęło 4 dni od jego pogrzebu, on mi sie tylko raz
przysnił jak mu mówiłam że zginie na motorze, ale po namowie kogoś z
rodziny zaprzeczyłam, powiedziałam że żartowałam, na co mój brat
odetchnął z ulgą że nie umrze, zawsze cieszył sie życiem, pełen
energii i pomysłów, wszyscy go lubili i wszystkim pomagał. Tak
bardzo mi go brakuje, codziennie chodze do jego pokoju, rozmawiam z
nim, modle się z mamą która przechodzi katusze, raz powiedziała że
widocznie jej nie kochał skoro do niej nie przychodzi.chcemy zeby
do nas przyszedł i powiedział że tam gdzie jest jet mu dobrze, czy
przyjdzie do nas?

[Gość: lola]

A moze twoj brat poprostu poszedł do nieba i patrzy(obserwuje was z
gory)czuwa nad wami,ale bardzo mozliwe ze kiedys was odwiedzi-
dostanie ta przepustke.

[Gość: Mateusz]

Mój dziadziu zmarł 2 lata temu na wakacjach.Bardzo przezylem jego smierc i do dzisiaj przezywam, byl moim kumplem i bardzo bliska mi osoba.Pewnej nocy po jego smierci mialem sen.Otóż snilo mi sie ze przychodze do mojej babci a tu razem z nia w drzwiach domu stoi moj dziadziu po czym mowie "przeciez Ty umarles" a moj dziadziu na to"przezylem tylko smierc kliniczna" pamietam jak dzis ten obraz w snie ,czy to moze cos znaczyc?

[Gość: Katarzyna G, Dania]

Mateusz, myślę, iż twój dziadziu chciał Ci powiedzieć, że życie nie
kończy się wraz ze śmiercią.

Pozdrawiam

[Gość: angelika.3]

10 listopada 2008r zmarł mój brat,po długiej i ciężkiej chorobie
nowotworowej.Miał 31 lat.Bardzo bałam się być w domu sama po jego śmierci.Spałam
przy zapalonym świetle,i powiedziałam sobie,że jeśli mi się przyśni i powie mi
że jest mu tam dobrze przestane się bać.Kilka dni po jego śmierci tak tez się
stało.Był zadowolony powiedział ze jest mu dobrze i już nie cierpi.Póżniej znów
mi się śnił.Mówiłam do niego że się go boję a on mi na to:nie bój się mnie
przecież ja Cię kocham ,znowu zapytałam jak tam jest?Odpowiedział:cudownie.Nie
wiem tylko dlaczego nie śni się mojej mamie.Ale wiem że gdy jestem na Arka
grobie i poproszę go zeby przyszedł do mnie we śnie to tak będzie bo tak jest
zawsze.

[Gość: Kati]

Witam. Kilka lat temu na zginął w wypadku mój kolega z podstawówki
to było jakieś 2lata po jej ukończeniu.To był taki klasowy łobuz
który często robił różne psikusy a ja za nim nigdy nie przepadałam.W
ten dzień w którym zginął ja byłam na wakacjach. Poszłam się przejść
w pewnym momencie podjechał samochód za kierownicą siedział młody
chłopak pytał się o drogę co było dziwne w pewnym momencie jego oczy
stały się strasznie błękitne takie jak miał ten kolega wtedy nie
skojarzyłam. Jak wróciłam do domu dowiedziałam się o pogrzebie. Nie
chciałam iść ale w końcu poszłam. Po pogrzebie śnił mi się prawie co
noc. W tej chwili nie pamiętam tych snów został mi się w pamięci
jeden jak uciekam lasem nawet samanie wiem przed czym a on biegnie i
łapie mnie za rękę jakby chciał mi pomóc.KOleżanka poradziła mi
żebym pojechała na cmentarz i zapaliła znicz. Sny się skończyły ale
pzrzez jakiś czas czułam w sobie dziwną energię. Może ktośmi
wytłumaczy dlaczego on przychodził do mnie jeżeli nie byliśmy ze
sobą jakoś zżyci. Może szukał jakiegoś przebaczenia? Oprócz tego
śnią mi się często moi nieżyjący dziadkowie. Dziadek zawsze jak ma
się stać coś złego. Ostatnio abcia mojego Męża opowiedziała mi jak
po śmierci pszyszedł do niej jej mąż położył się obok niej ona go
pzrytuiła powiedziała mu tylko że jest bardzo zimny ale niestety nie
odpowiedział. Więcej nie przyszedł. Mam nadzieje że was nie
zanudziłam.

[Gość: EwKa]

Mnie napewno niezanudzilas!!!!!uwielbiam takie historie!!!!!i jak
jeszcze cos przezyjesz z duchami to pisz!!!!!!!!!!!!mnie babcia tez
zawsze ostrzega przewaznie w snach jak cos zllego ma sie zdarzyc.

[nikol25]

witaj kilka lat temu zmarła mi ciocia mieszkajaca w niemczech, byłam u jej córki
(mojej kuzynki)w tych trudnych dla niej chwilach ,ona ma syna z ADHD ma takze
bardzo duze mieszkanie ,mieszka na 5 pietrze ja nie wierzyłam nigdy wcześniej że
można zobaczyc dusze ,teraz wierze .to bylo 5 dni po smierci cioci ja u kuzynki
mialam manie zamykania wszystkich drzwi, bo draznily mnie otwarte tego wlasnie
dnia o 7:45 rano poszlam do kuchni zrobic sobie kawe i jak zwykle zamknelam
wszystkie drzwi ,zeby nikogo nie pobudzic w drzwiach kuchennych jest szyba pijąc
kawe była wtedy 8 ma rano nagle za drzwiami kuchni zobaczylam postac najpierw
myslalam ze moja kuzynka sie obudzila ,ale po chwili zobaczylam cala sylwetke
cioci ktora pokazywala mi na drzwi zebym je otworzyla niewiem co sie wtedy ze
mna dziala niepamietam nawet czy odddychalam doznalam ogromnego szoku strach
mnie sparalizowal nipotrafilam zrozumiec co sie stalo jak ktos kto nie zyje moze
stac i pokazywac mi na drzwi zrozumialam to wieczorem .kiedy kladlismy sie spac
juz zadnych drzwi nie zamknelam ze strachu, w nocy obudzil mnie smrod spalenizny
w domu bylo czarno z dymu wynioslam z kuzynka jej syna na balkon okazala sie ze
jej syn wlozyl wieczorem pizze do piekarnika i zasnal a obok piekarnika w duzej
szafie byl ogromny zbiornik z gazem niechce myslec co by sie stalo gdybym
zamknela drzwi ,zbyt pozno doszedl by do mnie ten zapach i wole niemyslec co by
sie stalo caly blo poszedl by z dymem wiem ze mnie uratowala ale ja przez 2 lata
niemoglam dojsc do siebie jak wrocilam do polski moj ojciec niewierzyl wogule w
to stwierdzil ze mialam przewidzenia mowil ze takie zeczy nie maja prawa sie
zdarzyc kiedys tez tak myslalam dwa miesiace temu zmarl moj ojciec bardzo sie
balam ale nie dal mi zadnych znakow raz mi sie przysnil powiedzial ze wie jak
bardzo sie boje duszy i ze jest mu tam dobrze tylko teskni powiedzial mi jedno
wazne zdanie ze kazda moja łza bije w niego siła kamienia a to boli dzis sie juz
nieboje czasami przechodzi mnie strach ale najdziwniejsze ze nie o tate tylko
nadal mam lek przed ciocia to byl koszmar niedoopisania to co przezywalam

[Gość: EwKa]

Bardzo ciekawa historia!!!czytałam z zatrworzeniem;>

[osmiorniczka030]

Czesc

Dziekuje Ci za Twoja relacje. To bardzo wazny sygnal. Nie dosc, ze
twierdzisz, iz widzialas ducha zmarlej osoby, to jeszcze ta osoba
uchronila Wasz dom od nieszczescia.

Twoja relacja dodaje nam nadziei na to, ze "tamten swiat"
rzeczywiscie istnieje.

Wyobrazam sobie, co przezywalas i przezywasz do dzis. I tak sobie
mysle, byc moze wlasnie dlatego zmarli nam sie nie chca ukazywac, bo
tak wielki jest to szok dla zyjacych.

Pozdrawiam.

[nikol25]

nigdy wcześniej niewierzyłam aż tak jak teraz że tam jest życie teraz to wiem
na 100% najgorsze jest to że np.tak jak mój tato za życia nie zrobił mi nic
złego wręcz przeciwnie uratował wiele życ.bylam z nim bardzo blisko i jak to
możliwe że teraz gdy odszedł do lepszego świata ja sie go boje przeciez to chore
bac sie najblizszej osoby wiem ze gdyby pokazal mi sie to drugi raz bym tego
nieprzezyla chyba bym zwariowała czy to normalne?
pozdrawiam

[osmiorniczka030]

Czesc

Ja mysle, ze Ty sie nie boisz taty, lecz obawiasz sie ponownego
spotkania z duchem.

Powiem Ci, ze ja duzo "zalatwiam" z moim Tata. Mam na mysli to, ze
prosze go o rozne rzeczy, zadaje pytania, dostaje odpowiedzi. On
wie, ze nawet, jesli prosze go o znak, on ma mi go dac tak, by mnie
nie przestraszyc.

Wiem, ze latwo jest mi mowic, jesli nie doswiadczylam tego, co Ty,
ale mi zawsze mowiono, ze to zywych nalezy sie bac, a nie zmarlych.
Jestem pewna, ze moj Tata mnie kochal i nigdy by mnie nie skrzywdzil.

Tak samo jest w Twoim przypadku. Mowisz, ze bylas blisko z tata, ze
Cie kochal. A kto kocha, na pewno nie skrzywdzi. Powiedz swojemu
tacie o swoich obawach. On na pewno Cie wyslucha, a Ty bedziesz
spokojniejsza.

Pozdrawiam.

[Gość: prince]

czy jest możliwe, że istnieje życie po drugiej stronie lustra? jest
tyle dowodów na to, a jednak wiele osób wciąż powątpiewa, chociaż
same przeżyły spotkanie z bliskimi zmarłymi...
ja sama nie wiem, co o tym sądzić... chociaż i ja i moja siotra
mialyśmy po śmierci naszego ojca wiele dowodów na istnienie tego
innego bytu, bytu którego tak bardzo pragniemy i jednocześnie tak
bardzo sie go boimy...
od początku zacznę - poktórce: ojciec mój owdowiał młodo, mając
niespełna 40 lat i gromadkę 6 dzieci w wieku od szkolnego do 2,5. Ja
miałam wówczas 6 lat. Przez następnych 7 lat był sam, a naszym
wychowaniem zajmowała się mama mojej mamy. Babcia oczywiście była
najcudowniejszą istotą na ziemi, ale wiek i zdrowie także nie
pozwalało jej na ciężar 6 małych dzieci. Tak oto mój ojciec zmuszony
był do znalezienia kobiety, matki dzieciom i żony dla siebie.
Znalazł taką kobietę i stało się to przekleństwem dla mojej rodziny,
bo kobieta ta była złą macochą, starającą się wyrzucić nas z
rodzinnego domu. Stało się, że ojciec ulegał jej i w końcu wszystkie
dzieci trafiły pod skrzydła - jakże odpowiedzialnej - babci.
Mijaly lata, dorastaliśmy, odchodziliśmy swoją drogą, zmarła
ukochana moja Babcia. Historia Jej śmierci też jest bardzo
tajemnicza: otóż moja Babcia zawsze mawiała, że nie umrze inaczej,
jak w pierwszy piątek miesiąca i nie odejdzie bez Boga (tak się
mawiało kiedyś o ludziach, którzy dostąpili zaszczytu pierwszej
komunii przed śmiercią). Jako, że moja Babcia miała tylko jedną
córkę (moją mamę) więc miała tylko nas - dzieci swojej córki. My
dorastałyśmy... w dniu śmierci Babci - to był piątek moja najmłodsza
siostra wracała właśnie z praktyki (ok.23.oo) i bardzo się bała,
żeby Babcia nie zrobiła jej tej przykrości (w sobotę miała 18
urodziny) i nie zmarła... wchodząc do domu Babuszki już wiedziała,
że Ona umiera... a nie może umrzeć nie pożegnawszy swojej
najmłodszej, ukochanej wnusi... Tak zmarła Babcia, przedtem
uścisnąwszy moją siostrę...
Minęły 24 lata i w szpitalu znalazł się mój ojciec... nie
dowiedziałybyśmy się o tym, gdyby nie to, że zmarł dalszy kuzyn i
pojechałam z siostrą na pogrzeb...siostra miala ochotę pojechać do
szpitala do ojca, ja nie. Zarzekałam się, że nawet na jego pogrzeb
nie pójdę... Jednak dzięki ludziom i rozsądnemu podejściu do sprawy
postanowiłam pójść, gdyż lekarz życzył sobie widzieć kogoś z
krewnych, którzy zdecydują, czy ojca operować czy przesunąć na
oddział opieki paliatywnej... pasierb nie mogł takiej decyzji
podjąć, a macocha od kilku lat chorująca na alzchaimera także nie...
uległam i poszłam... (wcześniej przypomniały mi się moje
złorzeczenia w stronę ojca, że "nie umrzesz beze mnie")... żalu i
bólu nikt nie zrozumie: oto na łożku leżał mały, biedny człowieczek
kaszlący... chrapał... spał... potem rozmowy z lekarzem, potem to
przeniesienie na paljatywną... potem jednak byl trochę przytomny i
mogłyśmy mu powiedzieć, że mu wybaczyłyśmy... potem powstał jeszcze
mój "list do ojca" ... a potem przychodził do mojej siostry
mieszkającej poza granicami Polski - pismo automatyczne... pisał jej
ręką o miłości do nas... o życiu tam... i tak dalej... bałam się
chociaż także chciałam spróbować tej umiejętności... jednak strach
był silniejszy... nie umiem się skoncentrować i nie chce do mnie
przyjść... ale po jego śmierci było kilka momentów, kiedy czułam
jego obecność (np. wyświetlała mi się samoczynnie na monitorze
klepsydra, której nie szło wygasić inaczej jak przez restart
kompa... kiedy szłam do łazienki to bałam się spojrzeć w kierunku
kuchni bo czułam, że on tam siedzi w ciemnościach, a na drugi dzień
po pogrzebie na cmentarzu zobaczyliśmy, że tablica z nazwiskiem jest
odwrócona "do góry nogami"... podczas pogrzebu - "nie dał iść"
swojej drugiej żonie z jej dziećmi za trumną, tylko my - to jakaś
siła nadprzyrodzona kazała nam - szliśmy za trumną, chociaż ja
wcześniej uważałam, że nasze miejsce jest na końcu konduktu, bo całe
życie byliśmy ostatnimi w jego życiu...)...
ze szpitala pamiętam, jak pielęgniarki powiedziały do mnie i do
siostry, że nigdy nie widzialy, aby tyle czułości ktoś okazał
umierającemu tu człowiekowi i to dzisiaj pozwala mi się uśmiechnąć,
że byłyśmy osłodą dla jego - pewnie - udręczonej duszy... bo
przeciez wierzę w to, że mimo wszystko nas kochał swoją zagubioną
miłością... dziś już nie boję się ani jego, ani wspomnień z
przeszłości, dziś pamiętam, że w gruncie rzeczy był kiedyś dobrym
człowiekiem i należy mu sie moje epitafium. A na koniec wpiszę to,
co mi serce podyktowało po jego pogrzebie, napisałam po śmierci
mojego ojca, który nie chciał by go kochać...

Łza mojego ojca
Ujrzałam ją w oczach Twoich
Kiedy nie było już nadziei
Nie wiedziałeś może, że odchodzisz, że stoję obok
i głaszczę Twoje czoło zroszone potem... Twoje siwe włosy na skroni,

Że dotykam Twoich rąk, na których pozostały oznaki bólu
Kaszlałeś...
Oddychałeś ciężko...
Krótko i szybko łapałeś tlen... Oczy... jakby już zagasła
w nich ostatnia nadziei iskierka
Pewnie usłyszałeś mój głos, bo Twój wzrok zatrzymał się na mej
twarzy pytająco...
Poznałeś... Twoje dziecko we mnie ? Pomyślałam, że jeszcze nie
wszystko stracone,
Że istnieje szansa na twoją szczęśliwą starość, że skoro nasze
dłonie się dotknęły w pokoju...
Istnieje jeszcze nadzieja, że teraz podając szklankę herbaty co
wieczór mogę opowiedzieć Ci Moje życie
i życie wszystkich bliskich sercom naszym osób...
Jeśli znajdziemy taki czas... dla siebie.
Tego dnia pożegnałeś nas gorącym uściskiem ramion
i mocnym pocałunkiem...
Jutro już było smutniejsze od wczoraj
Jutro spałeś spokojnie, nie wydając tych straszliwych dźwięków,
Czoło miałeś rozpalone, dłonie i stopy lodowate
Nie chciałeś się obudzić... jakbyś śnił swój raj...
Pojutrze już Ciebie nie było; był lęk, że czemu odszedłeś
bezpowrotnie ?!!!
I żadnego słowa już nie wypowiesz...
Stary garnitur i spłowiała koszula ...
tyle dostałeś od nich w zamian za swoje dobro
Wyprawili Cię na tą najdłuższą drogę w starych butach, żebyś
szedł...
Ale już w kąciku Twego oka nie zobaczę więcej tej ostatniej łzy –
zapamiętałam ją dla siebie
Zabrałam ją z Twojej skroni,
żeby nie zrosiła obcego miejsca szpitalnej pościeli,
ale i tak nie wiem, czy nie zostawiłeś ich więcej, kiedy nie
gładziłam już Twojej smutnej twarzy Samotnego starego człowieka,
który nie chciał powiedzieć
o swojej miłości, kiedy mogła mu dać tyle prawdziwego szczęścia
od kochających serc
Dlaczego wszystko na tym świecie dzieje się za późno?...
i nie mówimy sobie o miłości, kiedy jest jeszcze czas...
do zobaczenia ojcze, oddam Ci kiedyś Twoją łzę...
04-12-2005

To tyle ode mnie. Dziękuję wszystkim za wypowiedzi... pozdrawiam

[osmiorniczka030]

Czesc

To bardzo piekne, co napisalas dla taty. W tych slowach jest
naprawde duzo milosci, szkoda, ze tyle czasu skrywanej.

A ja czytajac Twoje slowa widze dokladnie ostatnie chwile mojego
Taty. Masz racje, za duzo rzeczy na tym swiecie dzieje sie za
pozno...

Pozdrawiam.

[Gość: Bożena]

Cześć! Ja 8 października też straciłam ojca. 5 lat temu mamę.
Nie założyłam rodziny i też czuję się teraz strasznie.
Tata zmarł tak nagle i niespodziewanie, że nie mogę się pozbierać.
W styczniu tego roku skończył dopiero 70 lat.
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie było mnie w domu. A
siostra, która usłyszała huk pomyślała, że coś spadło i nie poszła
sprawdzić co sie stało. Jak wróciłam do domu to nie zajrzałam do
pokoju taty co zawsze czynię a tym razem nie i dopiero po jakimś
czasie siostrzenica znalazła Go na podłodze. Niestety było już za
późno. Nie mogę sobie darować, że nikt mu nie pomógł. Jestem
przekonana żeby żył. Nigdy ale to nigdy sobie tego nie wybaczę.
Skarżył się na bóle w plecach a my myślałyśmy, że to od kręgosłupa.
On też tak zresztą mówił.
Nikt nie zauważył, że to serce bo nigdy na serce nie chorował. Mama
chorowała na serce a umarła na raka a tata chorował kiedyś na raka i
wyszedł z tego a umarł na serce.
Jest mi tak strasznie pusto i smutno. Tak to jest jak się nie ma
swojej rodziny. Sistra żyje swoim życiem. Koleżanki mają swoje
rodziny i mają czas tylko kiedy mogą. Nie dziwię im się zresztą.
Mam ochotę zasnąć i nigdy się nie obudzić! Ale nie to jest osiągalne.
Do każdej pracy się zmuszam. Wiara moja też oklapła. Mam ogromny żal
do Boga, że mi zabiera kochane osoby a osób, które sprawiają mi w
życiu wiele problemów ode mnie zabrać nie chce.
Tato proszę przebacz mi, że Ci nie pomogłam. Że nie było mnie
wtedy w domu i że jak przyszłam nie zajrzałam do Ciebie od razu.
Przebacz mi wszystko proszę Cię!!!
Chcę tylko jeszcze powiedzieć, że tata zmarł w środę, a przyśnił
mi się w pierwszą niedzielę. Śniło mi się, że siedziałam w kuchni w
niedzielę przy śniadaniu i że tata przyszedł z kościoła (zawsze
chodził na 8 a o 9 wracał) wszedł do kuchni uśmiechnięty i coś mówił
a ja zdziwiona niepomiernie patrzyłam i myślałam: przecież on nie
żyje. Poszłam za nim do jego pokoju i zobaczyłam jak stoi przy
segmencie w niebieskiej koszuli. A w drugiej części pokoju
zobaczyłam drugą postać taty bez koszuli.
Od razu w tym śnie pomyślałam, że ta na wpół rozebrana postać to
duch taty i że jednak nie żyje. Obudziłam się i nie wiem co mogłoby
być w tym śnie dalej. Byłam nieszczęśliwa, że jednak to prawda że on
nie żyje. Cały czas marzę, żeby jego śmierć była nieprawdą. Żeby
okazało się to tylko złym snem.
Natomiast moja mama jak mi się śni to mam zawsze jakieś kłopoty.
To już sprawdzone. Zawsze mi się śni, że jest chora albo że nie
umarła na raka tylko gdzieś zaginęła i nikt nie wie gdzie.
Cały czas męczę się w tych snach bo nie wiem gdzie ona może być.
Dzisiaj mi się przyśnił też tata, że wręczał mojej płaczącej siostrze
zapakowana ładnie dośc duże pudełko. Powiedział tylko, żeby go dała
mojej siostrzenicy, że jest to zegar-budzik jak nie będzie chciała
wstawać do szkoły. Coś tak to brzmiało. Dokładnie nie pamiętam.
Dziwne dla mnie jest to, że ludzie urywają jakoś kontakt z
osobami, które kogoś straciły jakby same bojąc się, że "się śmiercią
mogą zarazić". Czy też to tak odczuliście? Czy może ja jestem za
bardzo przewrażliwiona?
Pozdrawiam Was wszystkich bardzo serdecznie!
PS. Wczoraj coś weszło pod złą datą dlatego jeszcze raz to samo.

[Gość: nata.1]

Witam ty miałaś dobre przeżycia z twoim tatą ja nie i też umarł w 2008 w styczniu i też przychodzi do mnie i mi daje strach i bardzo się boje i już sama nie wiem co robić modlę się co wieczór ale zawsze coś ma do mnie- może ty mi pomożesz co robić dzięki .

[Gość: Bozena]

A jak Ci się objawia Twój Tata? Czy Go widzisz czy czujesz, że jest
koło Ciebie? Pozdrawiam Bożena.

[Gość: Maja]

Brak słow tylko łzy się leją

[kasiekx33]

czesc..

tydzien temu w sobote w wypadku motocyklowym zginal moj ukochany Albert. przed pogrzebem mialam sen na jawie, ze zmartwychwstal. powiem szczerze, ze odnosze wrazenie jakby to byla fatalna pomylka i to nie jego pochowalam. trumna byla zamknieta,prokurator tak nakazal. czuje ze on zyje. telefon caly czas pokazuje mi np. o 2 w nocy, ze o 9 dostarczono wiadomosc do mojego ukochanego. nie wiem czy ja zwariowalam czy naprawde on zyje, byc moze stracil pamiec i jest tam w bialymstoku.. blagam pomocy!

[kasalmanowicz]

Moja babcia zmarła w 1999 roku, miałam wtedy 9 lat. Pomimo, że byłam mała, bardzo przeżyłam jej śmierć. Babcia była moją jedyną, najukochańszą, zawsze się mną opiekowała, starała mi się zastąpić rodziców. Przez 6 lat mieszkałam z nią. Pierwsza historia jaką pamiętam, związana z tym jest z tym, że w dniu pogrzebu, w nocy babcia przyśniła się mojej cioci, a swojej córce. W tym śnie bardzo dziękowała mojej cioci, za opiekę... Kolejna sytuacja, to jak w gimnazjum byłam chora, miałam gorączkę, obudziałam się w środku nocy i wydawało mi się, że ktoś nade mną stoi. Rano jak wstałam zapytałam się cioci, czy była u mnie. Okazało się, że nie... Kolejna sytuacja w tym roku, rozpoczęłam pracę w sądzie. Bardzo się tą pracą denerwowałam, wręcz dostawałam histerii po powrocie stamtąd, mimo, że tylko dwa dni tam byłam. I właśnie w ciągu tych dwóch dni, jednej nocy, przyśniła mi się moja babcia. W pierwszej części snu, stała za firanką w oknie, w naszym rodzinnym domu, gdzie mieszkałam z nią jako dziecko, i pokazywała mi palcem, że mam podejść. A ja zastanawiałam się, co ona tam robi, skoro nie żyje ? W drugiej części snu był babci pogrzeb, ale całkiem dziwnym, bo wszędzie było pełno fotoreporterów, kamer, telewizji, jakiś zamek... I nagle pojawiła się moja babcia w długiej sukni, po samą szyję, z długim rękawe, do kostek w kolorze fioletowym może bordowym. Stoi na przeciwko mnie, nie widzę jej twarzy, ale czuję, że to, żeby się ze mną spotkała, wymaga od niej bardzo dużo siły, energii, zaangażowania. Jakby był jej pogrzeb a ona chciała mi coś powiedzieć i zmartwychwstała... No nie wiem. I ostatnio przed zaduszkami, bolała mnie głowa, od głowy oko i lekko drzemałam. I nagle nie wiem czy mi się przyśniło, czy naprawdę coś zaczęło się dziać, ale w tym momencie otworzyłam oczy, jednakże bałam się odwrócić na drugi bok... Zastanawiam się, po co moja babcia mnie odwiedza, czy naprawdę mnie odwiedza, czy to tylko mój mózg. Ale przecież wcale jakoś intensywnie o niej nie myślę... Nie wiem... Moze ktoś z Was pomoże mi pojąć o co chodzi...

[Gość: ania]

napisz do mnie na :[e-mail]

[Gość: anka791]

13 grudnia zmarł mój mąż, to mlody człowiek 39 lat nie chorował zmarł nagle we
śnie (silny wylew do mózgu) nie mam z nim żadnego kontaktu choć tak bardzo bym
chciała żeby mi powiedział czy jest mu dobrze
dzisiaj w nocy przyśnił mi się ale nie jako zmarły tylko w normalnej sytuacji
domowej w tym śnie była jeszcze moja żyjąca koleżanka która bardzo krwawiła tyle
krwi nie widziałam jeszcze nigdy cy ten sen coś oznacza ??? proszę pomóżcie

[Gość: anka791]

dałączam jeszcze wiersz

Jak dalej mam żyć, jak marzyc, jak śnic,
jak cieszyc się dniem ,
kiedy już z nami nie ma Cię.
Bez pożegnania od tak...
Bóg zabrał mi Ciebie ,
teraz czuwasz nad nami wysoko w niebie .
Pamiętam wspólne chwile ,
pamiętam tą radośc której wokół było tyle.
Jak bardzo jestem daleko od Ciebie
to jak zgasic wszystkie gwiazdy na niebie .
Te 10 lat snem było i tak szybko się skończyło.
Choc w ciemności ruszyłeś została Twoja dusza ,
w sercu mym na zawsze zostaniesz i
kochac Cię nie przestanę.
Chociaż już przysypali Cię ziemią
to miłości nie pogrzebią .
Ostatni pocałunek lodowaty ,
łzy płyną po policzku,
spokój zamiera na twarzy,
ostatnie pożegnanie , wieńce kwiaty.
Ostatnia bryła ziemi rzucona na deski
i pustka która pozostanie na wieki.
Odpoczywaj tam w spokoju u Boga w niebie ,
a ja za .......lat dołącze do Ciebie.

[Gość: bart]

A ja mialem takie dziwne zdarzenie ..zmarla moja dziewczyna
praktycznie nie chorowala nagla smierc nie obudzila sie pewnoego
dnia po prostu , po jej smierci nie moglem sie pozbierac i dalej
wlasciwie nie moge robilem rozne glupie i dziwne rzeczy alkohol
jakies chore szalenstwa, i kiedys mialem taki dziwny sen jakby nie
sen ale rozmowa telefoniczna...powiedzila do mnie tylko pare slow
ktore pamietam caly czas "CO TY WYPRAWIASZ" ....

[Gość: madziiiiaaa]

mój maz zmarł 4 czerwca 2010 r tez był młody wyszedł po tort dla naszej 10 letniej curci i juz nie wrucił, pod sklepem zemndlał okazało sie ze dostał udaru( wylew ) był tak silny ze nic sie nie dało zrobic .. bardzo czesto mi sie sni ze zyje ,ze jest w domu,ze razem spimy szok az chwilami mi sie nie chce budzic pozdrawiam ...

[Gość: ********]

Niedawno zmarł mi dziadek. Bardzo to przeżyłam. Moja babcia
postanowiła skremować dziadka, ale dzień przed kremacją w nocy
usłyszłam głos mojego dziadka powiedział "tylko zamknij drzwi" to
nie dawało jej spokoju. Wierzyła w to , poniewż mój dziadek bardzo
przywiazywał wagę do zamykania drzwi,sparawdzał 10 razy czy są
zamknięte. ja te wierze, wiele juz mnie postkało:sny, przeczucia,
głosy innych ludzi, opowiesci innych.Składam pani najszczersze
kondolencje.

[osmiorniczka030]

Witam.

Dziekuje za kondolencje. Ja rowniez skladam je Pani.

Chcialam zapytac, czy glos uslyszala Pani we snie, czy tez zdarzylo
sie to na jawie? To bardzo wazny znak. Nie dosc, ze glos dziadka, to
jeszcze bardzo charakterystyczne dla dziadka zachowanie.

Pozdrawiam.

[Gość: On1953]

Chcialabym tylko podzielic sie moimi kilkoma spostrzezeniami: 6
tygodni temu stracilam Ukochanego Czlowieka.
Bardzo przezywam rozlake,jest to dla mnie ogromna tragedia ale nie
prosze nachalnie ani Boga ani nikogo innego o kontakt z moim
Ukochanym, ja zwyczajnie z Nim rozmawiam w myslach, mowie mu o
wszystkim co czuje,co widze...zdaje relacje z minionego
dnia....zadaje mnóstwo pytan…powtarzam jak mocno kocham.
I chyba mam szczescie: snil mi sie kilkakrotnie, zawsze jako zyjaca
osoba, usmiechniety, szczesliwy ze mna, w jednym ze snow,
powiedział, żebym nie martwila się o niego gdyz Jemu jest "tam"
dobrze.
Zaznaczam, ze jestem absolutnie trzezwo na swiat patrzaca realistka.
Nie wierze w "duchy", "znaki"itp., aczkolwiek mam szacunek dla ludzi
wierzacych, ja tylko i wyłącznie wierze w dobro, milosc, szacunek i
wyjatkowa wiez emocjonalna i tym tlumacze sobie rzeczy, które się
ostatnio w moim zyciu zdarzyly. Oto kilka przykładów:

1.W dniu smierci (niespodziewanej) mojego Skarba stojac w kuchni,
poczulam, ze ktos stoi za mna, odwrocilam przestraszona glowe,
myslac, ze syn sie obudzil i wszedl cichutko do kuchni a ja
zwyczajnie tego nie slyszalam: niestety syn smacznie spal; kilka
godzin pozniej zmarl mój najdrozszy Skarb.
2. Przed otrzymaniem wiadomości o Jego śmierci, pekl świecznik, w
którym swieczki pala się systematycznie od dwudziestu lat ( to można
zapewne "fizycznie"wyjaśnić , goracy wosk itp…), niemniej jednak
troche to dziwne.
3. Pewnej nocy snil mi się mój Skarb, obudziłam się ok. 2.00-3.00 w
nocy, wstalam i…poszlam sprawdzic-nie wiem dlaczego-grzejniki w
pokoju: były zimne, zapomniałam je włączyć wieczorem nadmieniam, ze
grzejniki sa akumulacyjne i nagrzewaja się jedynie w nocy ( nocna
taryfa elektryczna), jeżeli nie wlacze ich na noc to zwyczajnie na
drugi dzien będzie zimno, gdyz akumulatory nie laduja się miedzy 6 a
21.00 Przypadek, czy może mój Skarb zadbal o to, żeby nie było mi
zimno??
4. Któregoś dnia, wspominałam sytuacje, w których bywalam zla na
swojego Skarba: przypomnialo mi się, ze u siebie w mieszkaniu
zapominal podlewac kwiatkow (niekiedy mnie to troche irytowalo) i
teraz mialam zal do siebie, ze takie głupstwa były przyczyna
irytacji, popatrzyłam mimochodem na swoje rośliny w pokoju,
zauważyłam, ze każdy z moich dziesięciu kwiatow doniczkowych miał
swieze, nowiutkie listki, dwa kwiatki były zakupione niedawno, wiec
ze "puściły" nowe liscie to nic dziwnego, ale moje stare "kolosy"
nie rosna mi już od dwoch lat Az tu nagle… Może to przypadek? A może
tym razem to mój Skarb zadbal o moje kwiatki?
4. Wracając do domu z urlopu u siostry cieszyłam się, ze wracam do
domu, do swojego kota i do miejsca, gdzie mój Skarb jest pochowany ,
układając się wieczorem w fotelu mówiłam do mojego Ukochanego, ze
już się ciesze, ze jestem, zaraz usne w fotelu i On znowu będzie mi
się snil, po tak dlugiej rozlace, ze to takie moje ulubione
miejsce "myslenia" o Nim..Jak zwykle mój kot powinien zajac nalezne
mu miejsce obok mnie, ale tego wieczoru, nie wskoczyl na fotel,
usiadl na dywanie pod fotelem, patrzyl na mnie lekko otępiałym
wzrokiem i tak bardzo, bardzo glosno miauczał…nigdy mu się to nie
zdarzylo, myslam, ze cos kota boli, ale po pol godzince wszystko
minelo, kot wskoczyl na fotel, a ja usnęłam zadajac sobie pytanie
czy kot "wyczul" obecność "kogos" obok mnie?
5. W niedziele wieczorem, wchodząc do lazienki, burkalam pod nosem,
ze jest zimno (jest tam taki grzejnik, który wlaczam sama, w skali
od 0 do 5 i on dmuchaa cieplym powietrzem), oczywiście mówiłam do
mojego Skarba, ze u niego w lezience było zawsze cieplo i nagle…
grzejniczek bedacy w skali 0 wlaczyl się sam, myślałam, ze
zwariowalam, albo to halucynacje,, ja nawet go nie mogłam wyłączyć,
dopiero po wyciagnieciu wtyczki z z kontaktu grzejnik się wylaczyl,
po ponownym wlaczeniu, zaczal działać w stanie 0…. Wiec wyciągnęłam
wtyczke z kontaktu, w poniedziałek wieczorem wydarzylo się
dokladnie to samo, w srode wieczorem wyslalam do lazienki syna,
żeby czekal do momentu az grzejnik wlaczy się sam….nic takiego się
nie zdarzylo….

To tylko kilka "dziwnych" faktow, mam nadzieje, ze nie wariuje,
jedyne co mi przychodzi do glowy to fakt, ze mój Skarb tak bardzo
mnie kochal, ze nawet teraz stara się o mnie dbac????
Pozdrawiam serdecznie

[osmiorniczka030]

Czesc

To, co piszesz wskazuje na to, ze masz kontakt z ta osoba. Piszesz,
ze nie wierzysz w duchy i inne znaki. Mi takze oczy otworzyly sie
dopiero jakis czas po smierci Taty. Zwroc uwage na to, co dzieje sie
w Twoim zyciu.

Jestem przekonana, ze odczuwanie obecnosci zmarlego, rozmowy we
snie, otrzymywanie odpowiedzi na zadawane sobie pytania, czy
nurtujace nas sprawy, kwitnace nagle kwiatki, czy tez problemy z
elektrycznoscia, to klasyczne kontakty zmarlych z nami.

Duzo na ten temat czytalam i wlasnie w podobny sposob ja odczuwam
taki kontakt, ktory zaraz po smierci byl o wiele silniejszy, niz
teraz. Radze uwierzyc, ze to sa wlasnie najczestsze plaszczyzny
kontaktow ze zmarlymi. Radzilabym te "znaki" notowac i spisywac
daty. Daty maja bardzo duze znaczenie i czesto po czasie ukladaja
sie w jedna wielka calosc lub stanowia dodatkowa wskazowke.

Pozdrawiam.

[Gość: PIOTR KASZKUR-ARTY]

TAK W CZASIE GDY UMIERAL OJCIEC TEZ MI SIE UKAZAL BO BYLEM Z NIM
ZWIAZANY

[osmiorniczka030]

Czesc!

Czy mamy rozumiec, w momencie smierci taty byles zupelnie gdzies
indziej i tam go zobaczyles? Czy moglbys cos wiecej napisac o tym
wydarzeniu?

Pozdrawiam.

[Gość: Oleńka]

Chciałabym się spytać Was,być może coś wiecie,interesujecie sie
tematem..śmierci.Dlaczego najbliższa mi w świecie osoba zmarła śni się
wszystkim,tylko nie mnie?
Może to moja wina gdzieś tu leży,bo nie mogę zrozumieć jak to się dzieje..
Z góry dzięki za odpowiedź

[Gość: ainka]

Czesc,
Tak was czytam i lezki mi sie kreca. Moj tatus umarl mi 13 kwietnia tego roku.
Mial 52 lata. Zostawil moja mame, siostre i mnie. Ja mam jeszcze meza i 6
miesiecznego synka. Moj tata tak strasznie sie cieszyl ze bedzie go mogl
pilnowac poniewaz wracalam do pracy. Nie nacieszyl sie dlugo :(. Zmarl nagle na
zator. Byl kochanym i dobrym czlowiekiem. Byl moim tatusiem a zarazem
przyjacielem. To on mi pomagal i dzieki niemu jestem dzis tym kim jestem. Tak
strasznie za nim tesknie. Bardzo mi go brakuje. Kazdej nocy wyczekuje aby mi sie
przysnil. Snil mi sie bodajze z 2 razy ale nie rozmawialismy. Za to mojej
sistrze ktora jest w ciazy sni sie prawie codziennie. Jest prawie za kazdym
razem usmiechniety. Do mojej mamy przyszedl przed pogrzebem. Byl usmiechniety i
chyba przyszedl sie pozegnac. Do mnie jeszcze nie przyszedl. Nie mam zadnych
znakow ani nie czuje jego obecnosci :(. Tak strasznie mi go brakuje. Probuje na
zewnatrz nie pokazywac tego ale to sie nie da :(. Placze codziennie :(.
Strasznie tesknie i prosze Pana Boga abym mogla z nim w snie porozmawiac...