Czy w ogóle istnieje "życie po życiu"?

[blacky5]

Wątek przenoszę bezpośrednio z Forum "Śmierć i umieranie". (Albo jestem
"tylko" taka leniwa. albo "aż do bólu" szukam odpowiedzi).
Niecałe 3 miesiące temu zmarł mój jedyny brat i jego śmierć wywróciła do góry
nogami cały mój światopogląd. Stałam się agnostykiem (może ateistą) - ale nie
z własnej woli. Zle mi z tym, ale uwierzyć ponownie trudno, gdy odwiedzam jego
grób, gdy myślę codziennie o nim... Gdy myślę ogólnie o życiu oraz o śmierci.
Po raz pierwszy zakładam wątek na TYM forum. Proszę forumowiczów o zrozumienie
moich intencji i odpowiedzi (jeśli takie istnieją, a szukam ich wytrwale)!
Czekam na szczere i uczciwe odpowiedzi, bo dobrze wiem (widzę do dzisiaj!!!
... i pewnie jeszcze długo), jak bliska osoba wygląda w trumnie!

[osmiorniczka030]

Czesc

Ja takze wciaz poszukuje odpowiedzi na to pytanie. Ksieza
mowia "musisz uwierzyc", ale sama wiara mi nie wystarcza. Dlatego
wciaz w swoim zyciu, w literaturze i tu, na forach Gazety poszukuje
dowodow na to, ze nasi bliscy zmarli nadal zyja i daja nam pewne
znaki. W tym celu zalozylam dwa watki:

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=847&w=77611400
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=1034&w=77572716
Tam mozesz poczytac sobie nasze wczesniejsze rozmowy.

Oprocz tego polecam dwie ksiazki:

1. Pozdrowienia z Niebios (www.dobreksiazki.pl/b5519-
pozdrowienia-z-niebios-nowe-badania-nad-zyciem-po-smierci.htm) to
relacje ludzi, ktorzy twierdza, ze ich bliscy zmarli skontaktowali
sie z nimi po smierci.

2. Eksterioryzacja - istnienie poza cialem (do nabycia juz chyba
tylko w antykwariacie). Tu opisane sa potwierdzone naukowo przypadki
wychodzenia swiadomosci poza ludzkie cialo. Ludzie, ktorych
swiadomosc podczas eksperymentow opuscila cialo i udawala sie czesto
w bardzo odlegle zakatki Ziemi, po powrocie do ciala opowiadali, jak
sie czuli, opowiadali rowniez o rzeczach, ktorych nie mogli
zobaczyc, kiedy ich cialo znajdowalo sie w kontrolowanym
pomieszczeniu. Ta ksiazka dodaje nadziei, ze skoro zdarza sie to
zywym, to smierc jest tylko oddzieleniem od ludzkiego ciala naszego
prawdziwego JA.

Pozdrawiam.

[blacky5]

Serdecznie dziękuję ośmiorniczko030 za Twój głos. Wątki zaraz poczytam, a link
do książki niestety nie działa. Być może to jest coś podobnego do "Umarli mówią"
Francois Brune. To wszystko piękne, tylko że zawsze inni widzą zmarłych, zawsze
inni odbierają "telefony" od nich lub inne wiadomości. Dziś myślałam, że mi
serce z żalu pęknie. Pozdrawiam Cię serdecznie

[osmiorniczka030]

Czesc

Sprobuje podac jeszcze raz link do ksiazki. Jesli znow nie zadziala,
to trzeba go skopiowac i wkleic na pasku adresu.

www.dobreksiazki.pl/b5519-pozdrowienia-z-niebios-nowe-badania-nad-zyciem-po-smierci.htm

Rzeczywiscie dobija swiadomosc, ze zawsze zdarza sie to innym. Ja
sobie to tlumacze w ten sposob, ze aby ten kontakt nastapil, musza
byc spelnione jakies warunki, o ktorych my czasem nawet nie wiemy.

Na pewno nie wszyscy jestesmy zdolni odbierac te sygnaly. Na pewno
im bardziej jestesmy wypoczeci, zrelaksowani, tym latwiej o taki
kontakt, czy chocby sen. Czasem skupiamy sie za bardzo na
oczekiwaniu na spotkanie, czy glos, a nie zauwazamy tych drobnych
znakow, ktore oni nam byc moze podsylaja. Odnosze tez wrazenie, ze
zmarlym jest trudno uzyskac na to zgode.

Powiem Ci, ze o ile czesto niedowierzam sobie, czy relacjom innych
osob, to bardzo mnie przekonuje ksiazka "Eksterioryzacja..." o
zjawisku OBE (Out of Body Experience) - istnienie poza ciałem. Bo
jesli swiadomosc moze oddzielic sie od ciala u osob zyjacych, to
smierc jest tylko i wylacznie zmianem stanu istnienia czlowieka.
Ludzie, ktorzy doswiadczyli wyjscia z ciala i ktorzy cierpieli na
rozne choroby twierdzili, ze podczas oddzielenia naprawde byli soba
i co wazne - nie czuli zadnego bolu, czuli sie znowu silni i zdrowi.

Jeden z licznych fragmentow pochodzacy chyba z roku 1908:

"Oto umarlem, a przeciez jestem takim samym czlowiekiem, jak
przedtem. Przygladalem sie osobliwemu procesowi odlaczania sie duszy
od ciala. Kiedy odlaczylem sie, ujrzalem dwie panie siedzace obok
lozka. Wydawalem sie sobie przejrzysty, barwy niebieskawej i nagi
zupelnie. Idac za wzrokiem jednej z pan ujrzalem swego trupa i
zdumialem sie bladoscia jego twarzy. Od kilku dni nie patrzylem w
lustro i nie przypuszczalem, ze jestem tak blady, jak wiekszosc
ciezko chorych. Potem widzialem kilka osob siedzacych kolo lozka i
stojacych obok, a dokladniej obserwowalem dwie panie, kleczace po
lewej stronie trupa [...]. Pozniej mi mowiono, ze to byla moja zona
i siostra. Staralem sie zwrocic na siebie uwage obecnych, ale bez
skutku, co mnie pobudzilo do glosnego smiechu, ktorego jednak ku
mojemu zdziwieniu obecni nie slyszeli. One widza tylko oczami
cielesnymi - mowilem sobie - patrza na to, za co "mnie" uwazaja. Ale
sa w bledzie. "Tamtym" nie jestem. Jestem tym tutaj i jestem tak
zywy, jak nigdy. Potem wyszedlem przez drzwi, zszedlem po schodach i
udalem sie na ulice. Nigdy nie widzialem ulicy wyrazniej, jak wtedy.
Ogladalem zwlaszcza czerwona barwe bruku i rowki deszczem wyzlobione
podczas mej choroby".

To oczywiscie mozna uznac za majaki chorej osoby, jednak w dalszej
czesci ksiazki mozna przeczytac, ze dokladnie zgadzal sie opis
pokoju i ulicy, ktorej czlowiek ten nie widzial od bardzo dlugiego
czasu. Takich opisow jest duzo wiecej. Sa tez opisane liczne
doswiadczenia naukowe wykonane na osobach, ktore opuszczaly swoje
cialo. Ja jednak wybralam ten fragment, aby zwrocic Ci uwage na to,
co ta osoba myslala w momencie wyjscia z ciala. Miala pewnosc, ze
nie ma "jej" w ciele. Zwroc rowniez uwage na to, ze nikt go nie
widzial i nie slyszal.

Pozdrawiam i... trzymaj sie!

[blacky5]

Droga ośmiorniczko! Na pewno kupię tę książkę. Rzeczywiście wydaje się być
podobna do publikacji pt. "Umarli mówią", ale nigdy dość takich lektur! Problem
w tym, że - w momencie, gdy je czytam - to wierzę jakoś w te przeżycia innych
tam opisane. Po lekturze natomiast odzywa się mój racjonalny umysł. Ostatnio np.
gdy tak strasznie leje, myślę sobie, jak też mój brat teraz wygląda? (Wiem,
chyba lubię się katować. Tzn. mam na myśli, że już 5-go dnia po śmierci wyglądał
dość fatalnie, delikatnie mówiąc, a za kilka dni mijają 3 miesiące od dnia
śmierci). Fatalne jest w moim przypadku też i to, że wydaje mi się, iż
prawdziwie straciłam wiarę. Tragikomiczny jest dodatkowo fakt, że jestem
nauczycielem na jednej z wyższych szkół katolickich.
Ostatnio myślę, żeby kupić "Przewodnik apologetyczny" Josha McDowella oraz
"Mówią, że zmartwychwstał" - Vittorio Messori. Podobno dobre książki. Tak
naprawdę cały sens tego życia zamyka się dla mnie w pytaniu o jego kontynuację,
bo jeśli jej brak, to cóż ma sens? Pozdrawiam Cię serdecznie i dziękuję za
odpowiedź.

[osmiorniczka030]

Czesc

Widze, ze wiele nas laczy. Ja tez zadaje sobie pytania o zycie
wieczne i w ogole sens zycia. Ciagle tez sie zastanawiam, jak teraz
wyglada cialo mojego Taty. Minelo juz prawie 9 miesiecy...

Bardzo boli swiadomosc, ze tak sie to wszystko konczy, ze ktos, kto
jeszcze nie tak dawno byl tak blisko, pomagal, rozmawial, usmiechal
sie, teraz lezy gdzies w zimnym grobie, nie ma i nigdy nie bedzie
juz z nim zadnego kontaktu. Boli swiadomosc, jak on teraz musi
wygladac...

I dlatego nie chce w to wierzyc, ze to koniec. Wydaje mi sie, ze to
nasze zycie nie mialoby sensu, gdyby to sie tak konczylo. Staram sie
myslec, ze nasze ziemskie cialo jest tylko "opakowaniem". Czesto
porownuje sie je do kokonu, z ktorego powstaje motyl:

"Śmierć to po prostu porzucenie fizycznego ciała na podobieństwo
motyla, który porzuca swój kokon.
Jest to przejście do wyższego wymiaru świadomości, w którym dalej
czujemy, pojmujemy, śmiejemy się i wzrastamy"

Oprocz tego, ze jestes nauczycielem w szkole katolickiej, jestes
przede wszystkim czlowiekiem, ktory przeciez ma prawo watpic tym
bardziej, ze spotkala Cie tak wielka tragedia. Moja wiara tez bardzo
upadla po smierci Taty. Do tej pory wszystko bylo takie proste.
Ktokolwiek umieral, wiedzialam, ze pojdzie do Nieba, ze bedzie juz
szczesliwy. Gdy umarla tak bliska mi osoba po prostu upadlam i moja
wiara upadla. Cale zycie zaczynam od nowa. I na nowo buduje swoja
wiare. I nie mam pretensji do Boga, ale wciaz szukam Taty, szukam
odpowiedzi, szukam sensu naszego zycia...

Pozdrawiam.

[blacky5]

Ośmiorniczko! Lektura Twoich postów to prawdziwy balsam dla duszy! :)
Odnośnie "opakowania", czy też "kokonu" - czytałaś już Elisabeth Kübler-Ross? To
do tej pory chyba największa tanatolog wszechczasów (już zresztą nieżyjąca). Na
język polski zostały przetłumaczone dwie pozycje: "Rozmowy o śmierci i
umieraniu" oraz ... nie mogę sobie przypomnieć tytułu (ale jest sporo w treści
książki o motylach). Obydwie (jak i kilka innych książek o śmierci) pożyczyłam
jednemu przyjacielowi (zakonnikowi) do napisania habilitacji. Na razie nie mogę
(moralnie) żądać zwrotu - choć był na pogrzebie!. :) Moje zainteresowania
śmiercią sięgają sporo lat wstecz - zanim brat zmarł - tak, jakbym przypuszczała
podświadomie, że będzie to potrzebne? Nie wiem.
Też mi się wydaje, że całe życie zaczynam od nowa, czy chcę, czy nie. Półtora
miesiąca przed śmiercią brata rzuciłam palenie (po ok. 17 latach z przerwami).
Było ciężko, ale prawdziwie trudno zrobiło się po pogrzebie! Do dziś nie wiem,
jakim cudem nadal nie palę! (Minęło 4,5 miesiąca - dla nigdy niepalących to nic,
dla eks-palaczy - nawet cała wieczność ;)) Może dzieje się tak dlatego, że mówię
sobie: "Dziś NIE! Może jutro? ;)"
Ośmiorniczko! Nie chcę dziś przeciągać. Cieszę się z Twoich odpowiedzi. Ściskam
Cię mocno i życzę również dużo sił! Do napisania!

[anka125]

Nie chcę być odebrana jako ta wiecznie "na nie" ale to prawda.
Nie ma żadnego życia"po".Nie ma i już.
Ani tzw nieba ani też tzw piekła.
To wszystko wymysły kościoła.
Realnie stoję na ziemi.Do kościoła przestałam chodzić kilkanaście lat temu( i
czuję się z tym świetnie!)i wiem,że nie ma nic "po".
Doświadczycie kiedyś same to nie będziecie chciały polemizować.
Dlatego żyjcie pełnią życia na ziemi,cieszcie się każdą chwilą.Bo tylko tyle nam
dano.

[sympatico1]

Byłaś po drugiej stronie? A ja wiem, że jest życie po życiu :)
Pozdrówka!

[blacky5]

anka125 nie wierzy w życie pozagrobowe, sympatico1 nie ma żadnych wątpliwości do
istnienia tegoż, a ja....? W dalszym ciągu (i pewnie jeszcze długo) będę mieć
wątpliwości. Po to zresztą wątek zakładałam! :) Mam jednak już "Przewodnik
apologetyczny" - może naukowe argumenty coś mi dadzą? Pozdrawiam :)

[alvert]

blacky5 napisała:

> a ja....? W dalszym ciągu (i pewnie jeszcze długo) będę mieć
> wątpliwości.


Bylem sceptykiem do czasu gdy doswiadczenie zycia po zyciu zostalo moim udzialem , teraz wiem ze umiera tylko opakowanie czlowieka , on sam przenosi sie do innego wymiaru wiecznych beztroskich wakacji bez tesknoty za powrotem do ziemskiej egzystencji .

alvert!

[er_ra]

napisz coś więcej na ten temat! Proszę

[blacky5]

I ja Ciebie alvert ogromnie proszę - napisz coś więcej, czy to tutaj - ku
pożytkowi wielu, czy do mnie na skrzynkę? Najważniejsze, napisz! Podziel się
swoim doświadczeniem! Sama chciałabym mieć takie, zyskać jakąś "pewność", albo
chociażby jedynie cień nadziei. Wszystko wydaje się takie beznadziejne, gdy
popatrzy się poza próg naszego życia...

[kanibalin22]

sympatico1 napisał:

> Byłaś po drugiej stronie? A ja wiem, że jest życie po życiu :)

Jezeli jeszcze sledzisz te posty, napisz, blagam, co wiesz o tym!
pozdrowienia

fajnie masz że wiesz na pewno co i jak... :)

[ideefiks]

> Nie chcę być odebrana jako ta wiecznie "na nie" ale to prawda.
> Nie ma żadnego życia"po".Nie ma i już.
> Ani tzw nieba ani też tzw piekła.
> To wszystko wymysły kościoła.

Tak. Z pewnością te kilka miliardów wierzących to nabijani w butelkę
naiwniacy...
W sumie to nawet nie wiem czy ci zazdrościć czy współczuć... :)

Aczkolwiek to co napisałaś o tym żeby się cieszyć życiem tu na ziemi
zamiast "grzebać w zaświatach" to wcale głupie nie jest, bo na
zaświaty przyjdzie czas jak się tam przeniesiemy - oczywiście poza
tobą bo twoje istnienie skończy się z chwilą twojej śmierci zgodnie
z tym w co chcesz wierzyć. :D

A wracając do głownego wątku, dusze zmarłych (które oczywiście nie
istnieją;) mają lepsze zajęcia niż zajmowanie się tym co pozostawiły
tu na ziemi.

Jeśli zmarł komuś ojciec i ten ktoś twierdzi teraz, że się z nim
spotyka w snach lub że ojciec daje mu jakieś znaki, to największy
problem polega na tym, że nigdy nie wiadomo czy to faktycznie jest
ten byt o którym myślimy.
Niestety najczęściej byty o niezbyt czystych intencjach wykorzystują
stan po śmierci bliskiej osoby żeby trochę namieszać, podszywają się
wtedy pod zmarłego. Dlatego też wcale nie byłbym taki szczęśliwy
gdybym po śmierci mojego ojca słyszał jakieś stuki czy widział
jakieś sygnalizacyjne mruganie lampek.
Bo albo oznacza to że jego "dusza" zamiast "przejść dalej" ciągle
jeszcze jest tu uwięziona - i wcale nie ma się z czego cieszyć bo
śmierć jest nie po to, żeby nadal zawracać głowę tym, których się
pozostawia na ziemi, albo że jakiś duchowy oszust chce coś na tym
zdarzeniu ugrać dla siebie moim kosztem, a to już byłoby zupełnie
niefajnie.

[frank.west]

To że wierzących jest przytłaczająca większość nad niewierzącymi, automatycznie nie sprawia że ich przekonania stają się jedyną i słuszną prawdą oświeconą.

Daruję sobie przytaczanie tutaj znanego powiedzonka z muchą i kupą.

[ideefiks]

frank.west napisał:

> To że wierzących jest przytłaczająca większość nad niewierzącymi,
automatycznie
> nie sprawia że ich przekonania stają się jedyną i słuszną prawdą
oświeconą.

Wierzący to nie problem - dla was największym zmartwieniem są ci
którzy twierdzą, że się z takim "duchem" spotkali oko w oko, bo to
wam jednak trochę bruździ...
A wtedy oczywiście uciekacie do najprostszej metody: nic nie
widziałeś, przyśniło ci się, JA WIEM na pewno, że ci się przyśniło.

[todeskult]

Wiesz, jak na razie to ci którzy twierdzą że istnieje życie po życiu mają problem, bo to oni nie są w stanie udowodnić że tak faktycznie jest.
Człowiek jest tylko ssakiem, zwierzęciem, które w wyniku ewolucji zostało obdarzone baaardzo rozwiniętym i skomplikowanym mózgiem. Mając taki mózg używa go, m.in. zastanawiając się dlaczego jest, jakie jest jego miejsce we wszechświecie, itp. I tyle, albo aż tyle. Po śmierci nie ma nic (dla tego który umarł), nie muszę nawet tego udowadniać bo nie można udowodnić istnienia czegoś czego nie ma.
A mżonka (bo tak to trzeba określić) że istnieje zycie po życiu została przez samych ludzi wymyślona po to, aby lżej było im umierać, odejść. W tak prosty sposób narodziły się WSZYSTKIE systemy religijne, które ewoulowały wraz z cłowiekiem i cywilizacjami przez niego stworzonymi.

a świstak siedzi i zawija... :)

[ideefiks]

> A mżonka (bo tak to trzeba określić) że istnieje zycie po życiu została przez s
> amych ludzi wymyślona po to, aby lżej było im umierać, odejść.

Tylko że z tą mrzonką miała styczność dość spora część ludzkości.
To jest tak samo jak z ufo - ładnych kilka procent ludzi ufo widziało, część
twierdzi nawet że bywali "wzięci", ale to nie przeszkadza sceptykom twierdzić że
ufo nie istnieje BO NIE a jeśli ktoś je przypadkiem widział to tym gorzej dla
niego (i dla ufa :)

Z "duchami" i życiem po życiu jest identycznie, tyle że akurat styczność z
bytami z innych światów miało zdaje się więcej ludzi niż widziało ufo. Ale tacy
jak ty pomimo tego ślepo i uparcie będziecie głosić wszem i wobec że po śmierci
nic nie ma, a przypadki niezliczonych spotkań z ludzi duchami pominiecie
milczeniem - bo są niewygodne - tak jak choćby te opisane w tym wątku - czemu
nie próbujesz racjonalnie ich wyjaśniać? Ja chętnie poczytam :

Dlaczego to ja mam udowadniać że po śmierci ciała nadal będę żył? Dlaczego ty
nie udowodnisz że po śmierci nic nie ma? Udowodnij to, to ci uwierzę na słowo -
ale PRZEDSTAW JAKIŚ DOWÓD! :)

[frank.west]

Mam przedstawić jakiś dowód na to że nie masz dowidów? Dziś widziałem na ulicy biegnącą kanapke z serem, co więcej znajde ci w przeciągu pół godziny 30 osób które tez ją widziały. Udowodnij mi, że to co widzieliśmy jest nieprawdą i nie mów że to niemożliwe by kanapka z serem mogła biec po ulicy, w końcu sam ją widziałem (i 30 innych osób).

[ideefiks]

frank.west napisał:

> Mam przedstawić jakiś dowód na to że nie masz dowidów? Dziś
widziałem na ulicy
> biegnącą kanapke z serem,

Nie pieprz mi o kanapce z serem biegającej po ulicy tylko wyjaśnij
może w jaki sposób miliony ludzi na ziemi doświadczyły spotkań z
czymś co określiły jako "duchy swoich zmarłych krewnych". Takich
relacji są miliony, niektóre lepiej, niektóre gorzej udokumentowane,
ale są.
Na przeciw tych wszystkich relacji stoją tacy jak ty, którzy
twierdzą, że duchów ani życia duszy po śmierci nie ma BO NIE U JUŻ -
naprawdę super argument w dyskusji - jestem pod wrażeniem. ;/

Ja nie wiem czy są czy ich nie ma, ale skoro pełno ludzi miało z tym
styczność to na pewno nie odważę się stwierdzić, że to kategorycznie
nie istnieje.

Zdaje się że jakiś czas temu twoi pra-kumple racjonaliści
utrzymywali, że Ziemia jest płaskim plackiem osadzonym na grzbiecie
czterech olbrzymich słoni.. Co więcej, w przeciwieństwie do ciebie
oni nawet mieli na to konkretne naukowe dowody... :)

[Gość: bob]

Frank ma racje, ja też widziałem biegnącą kanapke z serem, moi kumple też. A nasze dowody są takei same jak tych od duchów, opowiemy o tym w najdrobniejszych szczegółach.

A co do płaskiej ziemi, twoi pra-kumple - fundamentaliści chrześcijańscy palili kobity na stosach i wycinali plemiona bo też mieli naukowe dowody na wygnawanie szatana.

[stokrotka29]

A czy nie przyszło wam do głowy drodzy "100 %-pewni" wyznawcy jedynie słusznych
prawd oświecenia,że na tym forum ludzie szukają nadziei. Ludzie, którzy właśnie
stracili bliską osobę /lub osoby ;(/. Nie uszczęśliwiajcie nikogo na siłę swoim
światopoglądem/a raczej chyba jednak złudzeniem/ i nie pokazujcie swojej
rzekomej wyższości wobec tych "biednych maluczkich naiwniaków wierzących w
jakieś zaświaty".Może oni tak jak kilka innych miliardów ludzi chcą wierzyc,chcą
miec nadzieje i zapewniam że przynajmniej niektórzy z nich /ja np./nie są w
stanie cieszy się życiem i " nie zawraca sobie głowy zaświatami" Trochę empatii
i współczucia by się Wam przydało :((

[ideefiks]

> I nie mam pretensji do Boga, ale wciaz szukam Taty,

Po co? Dajże mu już wreszcie spokój - niech idzie tam gdzie miał iść
zgodnie z koleją rzeczy a ty zajmij się swoim własnym życiem tu i
teraz - stawiam na to że on by tego chciał bardziej niż tych twoich
poszukiwań.
Weź pod uwagę, że być może wcale mu nie pomagasz a wręcz
przeszkadzasz w jego dalszej drodze tym że ciągle szukasz z nim
kontaktu. Może jest tak że on by sobie chciał już przejść dalej ale
nie może bo ktoś (ty) ciągle go do siebie przywołuje i przypomina o
swoim istnieniu.

[tacx]

> naprawdę cały sens tego życia zamyka się dla mnie w pytaniu o jego kontynuację,
> bo jeśli jej brak, to cóż ma sens?

jeśli jest to dobrze ale jeśłi go nie ma to nie będziesz miała się o tym jak
przekonać i czego załować.
Jeśłi rzeczywiscie nic nie ma po śmierci, nie ma niczego i wszelkie życie na
Ziemi to marnosć która czeźnie wśród robactwa w ziemi to będzie to największa
mistyfikacja w historii kosmosu.
Dziś rano zadałem sobie pytanie. kto pierwszy wymyślił wiare w Boga i zycie
pozagrobowe. ktoś musiał je wymyślec a jak nie to ktoś temu pierwszemu musiał o
tym powiedzieć. A jak wymyślił to skąd coś takiego przyszło mu do głowy?
nie potrafię sobie wytłumaczyć ani sensu umierania totalnego ani sensu
istnienia w nieskończonosć w innym świecie. To musi być bardzo męczące i nudne.
Kolejna męcząca sprawa

A na koniec to sobie myślę ze człowiek jest bardzo nieszczęśliwą istotą któremu
dano odczuwac bezsens istnienia tego świata i własnego zywota a jednocześnie
ułudę że to co czuje jest jednak nieprawdą i jest coś po śmierci. Tortury normalnie
osobiście jestem jednak zdania że człowiek umiera i jak to mój sąsiad z ulicy
mawia "i na tym sprawa sie kończy"

[sajetan_tempe]

Człowiej nie jest istotą, której dano "odczuwac bezsens istnienia tego świata i własnego zywota a jednocześnie ułudę że to co czuje jest jednak nieprawdą i jest coś po śmierci". Na pytanie kto pierwszy zdał sobie sprawę z własnej śmiertelności trudno odpowiedzieć. Na pewno jednak można określić jakieś warunki, które minimalnie musiały zostać spełnione by to się stało. Moim zdaniem był to odpowiednio wykształcony aparat nerwowy, posiadający pewną już zdolnośc do abstrakcyjnego myślenia oraz posługiwania się jezykim, dzięku którym to cechom mógł ekstrapolować własne "ja". Może potem powiedział komuś o tym odkryciu? Może ten ktoś drugi się przeraził i ten ktoś stworzył bajeczkę o tym, że jednak nie przestajemy istnieć? Może wykorzystał tę bajeczkę do własnych celów? Do posiadania władzy?

Kiedyś ludzi wierzyli w różne "bajki". Kiedyś bogami były wszytskie żywioły, wszystkie rzeczy niewytłumaczalne. Tak jest nam łatwiej żyć, bez obciążenia psychicznego pochodzącego od czegoś, co nas niepokoi. Na tym gruncie powstały religie... Niejednokrotnie wykorzystuje się je dla władzy i sterowanie ludźmi...

Nawet mając przed oczami skończonośc słanego istnienia można być człwiekiem dumnym i szczęsliwym, tym bardziej szanującym życie, bo dane tylko raz. I szanującym również cały nasz mały świat na tej małej planecie, bo póki co to doprowadzamy się do globalnej ekologicznej zagłady.

[ideefiks]

> Kiedyś ludzi wierzyli w różne "bajki". Kiedyś bogami były
wszytskie żywioły, ws
> zystkie rzeczy niewytłumaczalne. Tak jest nam łatwiej żyć, bez
obciążenia psych
> icznego pochodzącego od czegoś, co nas niepokoi.

Faktycznie, zawsze to łatwiej bo coś tam przecież trzeba sobie
ubzdurać żeby móc jakoś wytłumaczyć, że dziadek choć leżał
sparaliżowany w szpitalu za granicą to jednak w nocy przyszedł,
usiadł na moim łóżku i obwieścił że właśnie umarł. W tym przypadku
bajka o duchu dziadka pasuje jak ulał i człowiekowi lżej się żyje,
prawda? Ale to przecież tylko bajka bo to nie był żaden dziadek
tylko wymysł mojej wyobraźni, a że ten wymysł ubrany był dokładnie
tak jak dziadek w momencie w którym umierał to cóż, na wyjaśnienie
tego mamy zbiegi okoliczności, tzw. niezbadane zdolności ludzkiego
mózgu i inne takie tam... :)

[sajetan_tempe]

Wiem jak to jest kiedy umiera bliska osoba, nie tylko dziadek czy babcia, z którymi najczęściej widujemy się tylko czasem, ale taka, z którą wiele lat żyłeś w jednym domu. Wiem jakie to emocje ze soba niesie i analizowanie w tym momencie tego jak ona była ubrana jest chyba czymś chorym lub jakąś sztuczką umysłu a propos tego snu. Poza tym skoro dziadek jest w szpitalu za granicą, skąd wiesz jak był ubrany w chwili śmierci? Wiesz, jeśli zadzwniłby do mnie ktoś z rodziny i powiedział "Mam smutną wiadomość, dziadek nie żyje", to raczej nie zadałbym pytania jak był ubrany... A jeśli po prostu się śnił? Cześto śnią nam się bliscy...

[ideefiks]

>A jeśli po prostu się śnił? Cześto śnią nam się bliscy

Tak, to że piszę teraz tego posta też mi się śni.

Widzisz, z tobą jest tak, że jakby duch zmarłej bliskiej ci osoby
podszedł do ciebie w biały dzień na środku ruchliwej ulicy dużego
miasta w środku Europy i kopnął cię w przyrodzenie, to też byś sobie
wytłumaczył, że widocznie ci się przyśniło, więc dalsza dyskusja z
tobą na ten temat nie ma najmniejszego sensu. :)

Oczywiście przypadek opisany w tym wątku (z tą mrugającą lampką) to
też tylko i wyłącznie senna zmora osoby która to opisała, tak jak
miliony innych podobnych zdarzeń na całym świecie - wszystkim nam to
się po prostu przyśniło. Duchów nie ma. Po śmierci nic nie ma.

A wiesz jaka jest prawda? Tak jak na dobrą sprawę ja nie mam żadnego
prawa żeby twierdzić iż istnieje życie po życiu, tak samo ty nie
masz najmniejszego prawa twierdzić że ono nie istnieje. Ja tego nie
wiem, ty tego nie wiesz, nikt tego nie wie, póki nie umrze. I to by
było na tyle. A póki co mi pozostaje wierzyć że kiedyś tam w końcu
będę duchem a tobie że bezpowrotnie przestaniesz istnieć.

[jacekk13]

to dotyczy śmierci klinicznej, a nie całkowitej śmierci

[the.gypsy]

jasne. wspaniale jest po drugiej stronie teczy. trzeba mocno chciec.
a twoj brat? nie marrtw sie. lezy na zielonej trawie i swici slonce.
to sa pola elizejskie. jest mu cudownie.

nie pytaj się ludzi.

[4v]

pytać się ludzi o życie po życiu, to jak pytać się ryb o to jak wygląda
księżycowy krajobraz.

jesteśmy zamknięci w tym świecie, na 0-120 lat. póki co nic się z tym nie da
zrobić. może kiedyś. może kiedyś ludzie będą tak potężni, że będą umieli na to
pytanie odpowiedzieć. może zbadają "zaświat" i uznają że coś tam jest. albo
przeciwnie, że nic nie ma i trzeba żyć tutaj. może wtedy, za lat 100 albo 10000,
będą umieć żyć wiecznie, wciąż nanobotami odmładzając swoje komórki do poziomu
jak mieli 16 lat?

może będą umieli wskrzeszać ludzi, także tych umarłych milion lat temu? może to
zrobią, w przypływie litości nad maluczkimi?

pytać obecnych, słabych ludzi, tu nas z forum, to nie ma sensu. odpowie Ci
zgraja ślepców, z zaślepionymi ateistami i zaślepionymi katolikami na czele.
jedni i drudzy siebie warci. puste łby, które idą na łatwiznę. ich będziesz pytać?

[roterro]

Nie wiem czy znasz angielski, ale przesylam link do strony pewnego
Anglika, ktory twierdzi, ze potrafi kontaktowac sie ze zmarlymi.
Napisal kilka ksiazek, robi dobre wrazenie, czytalam same pozytywne o
nim artykuly. Oto link: www.thepsychicbarber.co.uk

[prawdziwy.optymista]

Wiara każdego może zachwiać się pod wpływem nieszczęście ale to właśnie dzięki
wierze, że nie umrzemy do końca lecz zmartwychwstaniemy jesteśmy w stanie znieść
odejście bliskich czy nawet nas samych. Musimy wierzyć, że jest coś PO bo
przecież nie wiemy, że tak nie jest. Ja wierzę, że zmartwychwstaniemy i że to
życie ziemskie to tylko etap.

------------------------

Czytam i popieram: kierowcatira.blox.pl

[a_lucka]

Wg Buddyzmu zycie po smierci istnieje, a potem dusza sie odradza. Wg
mnie, brat zostawil swoje cialo w trumnie i poszedl do Boga
przygotowac Ci (Wam) miejsce w Niebie. Slyszalam czy czytalam, ze
jakas wdowa kontaktowala sie ze swoim zmarlym mezem.

[ideefiks]

>Slyszalam czy czytalam, ze
> jakas wdowa kontaktowala sie ze swoim zmarlym mezem.

Z pewnością nie jedna. :)
Pytanie tylko czy to był rzeczywiście jej mąż czy tylko udawał jej
męża...

[dannybailey]

wg mnie nie istnieje, życie ma tylko sens biologiczny -prokreacja -
przekazanie genów "dalej".
wiem że to nie jest pocieszające ale co z tego jeśli po śmierci i
tak nie masz tego świadomości.
istotą jest to by mimo braku groźby/obietnicy kary lub nagrody
obiecywanej przez większość religii żyć przyzwoicie oraz starać się
być dobrym i użytecznym dla innych.

jasne że istnieje

[sajder86]

bo jeżeli narodziliśmy się to dlaczego po raz kolejny byśmy nie
mogli? nie musi to być akurat w formie ludzkiej ale co z tego jeżeli
nic nie będziemy pamiętać a w kolejnym życiu znów będziemy powtarzać
te same pytanie =D

[daga_1]

zastanawiac. Nikt żywy nie da Ci na to pytanie odpowiedzi. Trzeba sobie poprostu
powiedzieć, że będzie jak ma być i życ dalej. Bo jaki jest sens analizowanie
czegoś, na co nie mamy wpływu. Teraz cierpisz i to jest normalne, ale pozwól
zeby brat żył w Twoich wspomnieniach i to wystarczy.

[jedenkruczek]

W życie duchowe wierzą wszystkie znane nam cywilizacjie historyczne
od najbardziej prymitywnych po te najbardziej skomplikowane.
Wszystkie one wierzyły, że w człowieku jest element który jest
nieśmiertelny, nieprzemijający i niezmienny. Jesteś być może jeszcze
młdą osobą i nie doświadczyłaś uczucia, że mimo iż ciało ulega
powolnej destrukcji to w naszej świadomości jest coś co pozostaje
wiecznie młode. Nazywane jest to Duchem lub Duszą i jest naszą
prawdziwą osobą to znaczy tym czym jesteśmy na prawdę. Doświadczenie
które stało się twoim udziałem i to co ono wywołało w tobie ma
bardzo silne działanie kształtujące światopogląd na resztę życia.
Podobne doświadczenie popchnęło Buddę do starań o Duchowe Wyzwolenie
(jeśli ciekawi cię to to polecam film Bernardo Bertolucciego "Mały
Budda"). Ból po stracie najbliższych sprawia, że ludzie nie mogą się
pogodzić i zrozumieć tej śmierci, ale akceptacja jest jedynym
rozsądnym wyjściem z tej sytuacji. Jeśli ktoś umiera - tracimy go, i
to jest fakt, którego nie możemy zmienić. Niepogodzenie się,
próba "zatrzymania" zmarłych, nawiązywanie kontaktów, lub kierowanie
uwagi i wysiłków na sferę zmarłych jest zawsze destrukcyjne. Umarli
znikają z naszych zmysłów i tak ma być. Jest wiele teorii o życiu po
życiu, ja wierzę w teorię reinkarnacji, pomaga mi ona zrozumieć
funkcjonowanie tego świata i zaakceptować śmierć, ale wiara w
reinkarnację nie jest najważniejsza. Najważniejsze abyś zrozumiała,
że przywiązanie do zmarłych jest bardzo "warunkujące" tzn. bydujące
nasze uwarunkowania (przywiązania). Jest jak kula u nogi dla naszej
psychiki. A ty masz wiele zadań do wykonania w swoim życiu do
których zostałaś powołana i których nikt za ciebie nie zrobi.
Popatrz na Halooween, jak ludzie nie chcieli spotkać duchów
zmarłych, stanowczo opieraj się przyciąganiu do tej strefy śmierci.
Musisz pogodzić się ze śmiercią brata i żyć pełnią życia które leży
w twoich rękach.
Zrób to koniecznie !

Pozdrawiam.

[gorillon]

> Najważniejsze abyś zrozumiała, że przywiązanie do zmarłych jest
> bardzo "warunkujące" tzn. bydujące nasze uwarunkowania
>(przywiązania).

Hi, hi, co za głębia! ;)

Od siebie dodam (autorytarnie), że nie ma ŻADNYCH dowodów na
istnienie życia pozagrobowego. ŻADNYCH jego przejawów. Zawsze - jak
o UFO i objawieniach - ktoś ma jakieś relacje i informacje z drugiej
ręki, a więc dla naszego doświadczenia warte tyle co
doniesienia "Faktu".

Śmierć klinicznam i to, co się dzieje w trakcie niej z człowiekiem
też niczego nie dowodzi. Bo po prostu nie jest to śmierć "właściwa".
A więc coś zupełnie innego - nie przekracza się ostatecznej granicy,
mózg działa może inaczej, ale nadal jest to ten sam materialny mózg.

Ale... ów brak dowodów nie znaczy, że nie ma nic "po drugiej
stronie". Każdy ma prawo wierzyć w to, co do niego przemawia.
WIERZYĆ, choć nie WIEDZIEĆ.

Jeśli umarli mieliby się kontaktować z żywymi, życie byłoby
nieznośne (niedokładny cytat z Singera).

A ja pytam o dowody...

[osmiorniczka030]

Czesc

A ja teraz wloze kij w mrowisko...

Przekrzykujecie sie, jak dzieci w przedszkolu, ktora zabawka jest
lepsza... Jeden mowi, ze wierzy w zycie po smierci, a ktos inny
zaraz "krzyczy", ze jego zdaniem nie nalezy w ogole w to wierzyc i
ze jedynie taka postawa jest sluszna. Slowem ile ludzi, tyle opcji.
I to jest normalne.

Mysle jednak, ze autorka postu pyta raczej o dowody. Nie jest wazne,
kto z Was wierzy, a kto nie, tylko jakie macie na to dowody...

I nie ma sie co dziwic, ze ktos jest dociekliwy. Na swiecie jest
mnostwo nie odkrytych dotad zjawisk. Dlaczego nie mozemy szukac
pewnych odpowiedzi wspolnie? Ale nie przekrzykujmy sie, jezeli
oprocz glosowania na "tak" lub "nie" nie mamy wlasciwie nic wiecej
do powiedzenia... Szkoda na to czasu i miejsca na tym forum.

Pozdrawiam.

[gorillon]

Jaki kij, jakie mrowisko?

co do dowodów - to czy naprawdę muszę się powtarzać, że nie ma
absolutnie żadnych?

Wszystkie opowieści z dreszczykiem o nawiedzonym domu,
przeszkadzającym zmarłym dziadku itd. oraz o całej reszcie zjawisk
paranormalnych można między bajki włożyć.
Wszystko to albo się da, albo będzie dało w przyszłości wytlumaczyć
narzędziami naukowymi.

Nie znaczy to wszystko jednak, że życia pozagrobowego nie ma.
Z definicji jednak nic na ten temat nie wiemy.

Czy życie generalnie miałoby sens, gdybyśmy WIEDZIELI co tam jest?;)

Pani Turgaj, oczywiście, że często śmierć jest lepsza niż choroba.
Żada rewelacja. Ba, często jest lepsza niż życie.
I kto powiedział, że zmarli mieliby "być z nami"?
A wiara, że duchy miałyby się "kłębić", tam gdzie zmarli ich
właściciele, a nawet "mścić się" na żywych, albo poszukiwanie w tym
dowodu na istnienie czegoś po śmierci - to dobre, ale w Afryce...

[4v]

nikt nie ma interesu w tym, by dowodów szukać.

kościół? haha, ile ma do stracenia? wiara to wiara, oni chcą WIERZYĆ

naukowcy? uznają że to niepoważne i nie beda chcieli nadszarpnąć autorytetu.

zresztą, poki co, ludzie są za słabi by się w takie rzeczy bawić.
jako cywilizacja jesteśmy jak 4-letnie dziecko.

za wcześnie na nastoletniość, za wcześnie na samodzielność.

[ideefiks]

osmiorniczka030 napisała:

> Mysle jednak, ze autorka postu pyta raczej o dowody. Nie jest
wazne,
> kto z Was wierzy, a kto nie, tylko jakie macie na to dowody...

Gdyby istniały jakiekolwiek dowody (albo za, albo przeciw), to na
pewo nie zaczynałabyś paciorka od "WIERZĘ w Boga Ojca".... :-)

[turgaj]

NIE, NIE ISTNIEJE, tak uważam. Pracowałam wiele lat w szpitalu,
byłam przy wielu odejściach. Nigdy nie było żadnych znaków (oprócz
cielesnych), że ktoś odszedł... żadnych dźwięków, stukania drzwiami,
oknami, zatrzymanych zegarów, głosów, szeptów, itd., itp. Uważam, że
ciężko jest pogodzić się z odejściem najbliższych, łatwiej żyć jeśli
wierzy się, że ktoś jest jeszcze z nami, czuwa z zaświatów.... Po to
ludzie stworzyli sobie "tamten świat"....Czasami myślę sobie, że te
tysiące kobiet, które umarły i zostawiły dzieci...gdyby one
wszystkie były tu, w formie bezcielesnej...albo ofiary morderstw,
dlaczego nie mogą zemścić się na swoich prześladowcach? Taki
Oświęcim powinien trząść się od duchów pomordowanych.....Masowe
zbrodnie, groby, pola bitew...Przecież od wieków ludzie ginęli,
umierali w różnych miejscach, gdyby oni wszyscy "byli" tu z
nami....no chyba nie dałoby się żyć nam, żywym? Ja uważam, że nie ma
tam nic, zasypiasz ostatnim snem i tyle. Trzeba mieć tylko nadzieję,
że nie będzie się cierpiało, a wierzcie mi, że czasami choroba jest
gorsza od śmierci....Teraz myślę o śmierci w kontekście moich
dzieci, żeby móc je wychować i doprowadzić do dorosłości, nie
chciałabym umrzeć gwałtownie, żeby jednak móc uporządkować sprawy i
pożegnać się z bliskimi. Testament spisałam, rodzinie powiedziałam
jak ma wyglądać mój pogrzeb i grób. I to tyle chyba mogę zrobić w
temacie śmierci.

[hoczyk]

A dlaczego nikt nie wspomina o Biblii?
Przypowieści 9:5,6 np.
Pozdrawiam

[ideefiks]

turgaj napisała:

> NIE, NIE ISTNIEJE, tak uważam. Pracowałam wiele lat w szpitalu,
> byłam przy wielu odejściach. Nigdy nie było żadnych znaków (oprócz
> cielesnych), że ktoś odszedł... żadnych dźwięków, stukania
drzwiami,
> oknami, zatrzymanych zegarów, głosów, szeptów, itd., itp.

Czy jeśli nigdy nie było na Ziemi żadnych znaków od obcych
cywilizacji z innych galaktyk (zakładając, że ich nie było, bo co do
tego też będą różne opinie) to uprawnia Cię to do wysunięcia wniosku
że inne cywilizacje we wszechświecie nie istnieją? :)

[turgaj]

> Czy jeśli nigdy nie było na Ziemi żadnych znaków od obcych
KRASNOLUDKÓW
> z innych BAJEK (zakładając, że ich nie było, bo co do
> tego też będą różne opinie) to uprawnia Cię to do wysunięcia
wniosku
> że KRASNOLUDKI we wszechświecie nie istnieją? :))

[ideefiks]

Oczywiście że mnie nie uprawnia. Moje pytanie (zadane pośrednio)
brzmiało czy twój "brak obserwacji" uprawnia cię do twierdzenia
że "życie po życiu" nie istnieje?

Ale zamiast tego mamy jak zwykle, zresztą nie pierwszy raz w tym
wątku - odwrócenie kota ogonem. Z wami - ślepymi racjonalistami -
dyskusja najmniejszego sensu nie ma, bo jak dyskutować z tezą "nie
bo nie"?

[aurora-11000]

Dla was debili lekarzy nic nie istnieje-np zespół reitera też nie mimo,ze choruję na to bo mam typowe objawy,aż 4 dolegliwości to potwierdzają,ale żaden idiota lekarz na to nie wpadł,więc jakie trzeba mieć dowody na chorobę jak 4 objawy potwierdzone badaniami to za mało??
To samo dotyczy życia po śmierci i ufo i innych spraw,nawet gdyby ufo nasrało lekarzom i innym pseudonaukowcom na ich durne łby to też by nie uwierzyli.
Dla tych zajobów naukowców nie ma już lekarstwa,całe szczęście,że Bóg daje to w co się wierzy a tych debili czeka po śmierci to w co wierzą czyli pustka i bardzo dobrze takie kreatury nie powinny istnieć we wszechświecie.
kłaniam się

nie istnieje, rzecz jasna

[the_cause]

Boimy sie smierci przede wszystkim dlatego, ze kojarzy sie nam z cierpieniem,
chorobami, nierzadko z tragicznymi wypadkami, lub wreszcie z przetępstwami (np.
brutalne morderstwa, tortury itp).

Niemniej jednak znakomita wiekszosc z nas dozyje slusznego wieku lat 70, 80 i
wiecej. Oczywiscie bedziemy jako tam niedomagac, ale zdrowy psychicznie czlowiek
w podeszlym wieku smierci raczej sie nie boi. Ot, traktuje ja jako cos
naturalnego

[tyrranus]

Nie.

Tak, oczywiście źe istnieje.

[naprawdetrzezwy]

Dlatego do grobowców składało się łodzie, wozy, konie, żony, biżuterię,
jedzenie, naczynia, niewolników...

istnieje, ale nie takie jak myślisz

[hollowcat]

Najpierw odrzućmy wszystkie religie i podejdźmy do problemu czysto naukowo i statystycznie.

Pomimo wielkich postępów w kongwistyce nadal nie wiemy do końca jak działa umysł (świadomość) - ale załóżmy, że świadomość i fizyczny mózg to jedność. Jeśli zabijemy mózg zabijamy też świadomość. Trochę smutne, ale daje duże możliwości bo - jeśli zrobimy replikę mózgu danego człowieka z identycznych atomów/cząsteczek (wiem że nierealne ale to przykład) to powinien mieć tą samą świadomość i to będzie ten sam człowiek. Oczywiście świadomość i pamięć to dwie różne rzeczy, taki mózg może być nawet zresetowany (synapsy/wagi neuronów z przypadkowymi wartościami), ale świadomość jest ta sama co była.

Teraz pogdybajmy - jeśli weźmiemy te atomy i ulepimy z nich mózg np. chomika, albo wiewiórki to będą one miały tą samą świadomość co miał ten człowiek. Obecnie wiadomo już napewno, że zwierzęta (ssaki) posiadają świadomość samoistnienia. Teraz trzeba by tylko znaleźć drogę jak atomy z ciała martwego człowieka mogłyby znaleźć się w żywej wiewiórce? Ano bardzo prosto, za 500 lat każdy z nas będzie już tylko kupką ziemi, z tej kupki wyrośnie roślina, roślinę zje wiewiórka, wiewiórka urodzi wiewiórkę i w ten sposób można przyjść na świat jeszcze raz. Choć oczywiście statystycznie jest to bardzo mało prawdopodobne i proces ten trwa pewnie kilka(set) tysięcy lat, ale może się zdarzyć.

Dopóki nie wiemy czym jest świadomość tak naprawdę możemy jedynie snuć domysły - ale myślę, że powyższa teoria pomimo dziur jest słuszna.

[s_z_i_r_a_t_o_j_a]

Dla mnie to trochę dziwne pytanie. Dlaczego? Dlatego, że jeśli jesteś
naprawdę zainteresowana to bez problemu znajdziesz to czego szukasz i
zrób to. Zadanie tutaj tego pytania tylko sonduje czy inni w to
wierzą, nie dostarczą ci wiedzy, którą trzeba samemu zdobyć.
Mnie umarł tata 3 miesiące temu. Została po nim skorupa nic poza tym,
coś co używał. Właśnie obecność przy jego śmierci była dla mnie
ważna. Miej oczy otwarte, jeśli chcesz to znajdziesz nie tylko
nadzieje, ale i dowody.
Powodzenia

[blacky5]

Dziękuję za wszystkie wpisy! Dziękuję tym bardziej, że w moim "wolnym" zawodzie
akurat miałam 2 dni "galopu", w którym to czasie ciężko było nawet pomyśleć o
drugiej stronie życia! :) I nagle mam TYLE (!) opinii! // Moja Przyjaciółka
Ośmiorniczka dobrze rozumie moje intencje: pragnę dowodów, o które trudno!
Czytam / staram się czytać - "Przewodnik apologetyczny" - przecież pewne kwestie
muszą być wytłumaczalne! Nawet dla takiego racjonalisty, jak ja! :) // Ale
ciągle trudno żyć. Czasem w pół jawie-półśnie "rozmawiam" z bratem. Tylko
myślenie życzeniowe? Pozdrawiam wszystkich serdecznie. Dziękuję za poważne
potraktowanie tego wątku.

[blacky5]

Sziratoja! Problem w tym, że - mimo iż szukam wytrwale - to zupełnie nie
znajduję sensownej odpowiedzi na to pytanie, a jest ono dla mnie bardzo ważne.
Natomiast zgadzam się z Twoją opinią, że wątkiem tym "sonduję" wierzenia innych.
Na pewno jednak nigdzie tego nie zamierzam wykorzystać! :) Chodzi mi o
znalezienie szczerej odpowiedzi. Czy zadawanie tego pytania żywym ma sens, nie
wiem. :) Pozdrawiam

[Gość: oxy]

Witam! Też mnie to ciekawi czy istnieje jakiś świat po śmierci bo trudno mi
uwierzyć że można tak umrzeć i już nie istnieć w żaden sposób , nie czuć
nic...?! Na świecie w tym również w Europie miał ruszyć międzynarodowy program
badań blikich śmierci dotyczący świadomości podczas reanimacji. Czytałem że są
ludzie którzy chcą sprawdzić czy umysł jest tworzony przez mózg czy też jest
osobnym zjawiskiem, niezależnym od ciała - jeśi tak będzie to miało
niewyobrażalne implikacje...

[nomad.net]

Prowadzono jakies badania w Wielkiej Brytanii. Na salach
reanimacyjnych polozono tablice z tesktem ktory mozna bylo wylacznie
przeczytac z wysokosci sufitu. Dlatego tak to ulozono poniewaz
czesto relacje osob doswiadczajacych smierc kliniczna, osoby te
opowiadaja pozniej o tym ze znajdowaly sie ponad swoim cialem i
widzialy wszystko z wysokosci. Otoz u pewnej liczby ktora przezyla
swoja smierc kliniczna, pytano sie czy wudzialy cos w stylu tekstu.
Zadna z osob przezywajacych smierc kliniczna nie potwierdzila ze
widziala jakas tabliczke a tym bardziej tekstu.

i czego ten eksperyment dowodzi?

[ideefiks]

> Prowadzono jakies badania w Wielkiej Brytanii. Na salach
> reanimacyjnych polozono tablice z tesktem ktory mozna bylo
wylacznie
> przeczytac z wysokosci sufitu. (...)
> Zadna z osob przezywajacych smierc kliniczna nie potwierdzila ze
> widziala jakas tabliczke a tym bardziej tekstu.

Czyli że w czasie śmierci klinicznej i wyjścia poza ciało czytanie
jakiejś tablicy podwieszonej pod sufitem raczej nie jest priorytetem
osoby, która tego doświadcza.

Popatrz, co za wredni pacjenci - zamiast natychmiast po wyjściu z
ciała polecieć pod sufit i czytać tablicę, łazili sobie zupełnie
gdzie indziej. To niedopuszczalne! Taki brak chęci współpracy z
naukowcami podczas swojej własnej śmierci klinicznej to czysta
bezczelność jest!!

Prezent

[osmiorniczka030]

Czesc

Dla blacky5 i wszystkich, ktorzy chca wierzyc i ktorzy poszukuja...

o. Mateusz Pindelski SP: Wielu ludzi twierdzi, że po śmierci
bliskiej osoby mają oni wrażenie, nie tylko we śnie, ale również na
jawie, kontaktu, widzenia, dotknięcia zmarłego. Czy takim ludziom
należy mówić, że jest to przewidzenie, zbieg okoliczności, czy też
rzeczywiście istnieje taka możliwość?

ks. Mieczysław Maliński: Możliwość taka jest, dlatego że, umierając,
idziemy do Boga nie tylko duszą, ale i ciałem. Jak to zwykliśmy
mówić: w ciele uwielbionym. A więc zmartwychwstanie dokonuje się w
momencie naszej śmierci. Przecież nie jesteśmy aniołami, jesteśmy
ludźmi: istotami duchowo-cielesnymi. Niezależnie od tego, czy
znajdziemy się w niebie, w czyśćcu, czy – nie daj Boże – w piekle.

Ciało należy do istoty człowieka, odchodzimy z tego świata już
zmartwychwstali. Dlatego jest możliwe duchowe doświadczenie zmarłego
człowieka. Z nami działo się tak samo jak z Jezusem: On, umierając
na krzyżu, nie oddał ducha w sensie: ducha-duszy, ale oddał siebie,
a więc już na krzyżu zmartwychwstał do życia wiecznego. Na krzyżu
wisiało Jego ciało umęczone. Ciało uwielbione wraz z duszą spotkało
się z Bogiem. I taki Jezus ukazywał się swoim uczniom.

Zycze wszystkim wiary i nadziei.

Pozdrawiam.

[blacky5]

Ośmiorniczko - dziękuję Ci bardzo! Takie teksty dodają otuchy. Ostatnio smutno
mi bardzo i ciężko. Ciągle (na ile się da - poza życiem zawodowym i rodzinnym
sensu stricte) rozmyślam o bracie. Pewnie o wiele za dużo! O tym, jak bardzo
wierzył, że wyzdrowieje. Wbrew wszystkiemu! Przecież był inteligentny i wiedział
(dość dobrze?) na co choruje. Nie wiem, czy ignorował chorobę, na pewno nie
dopuszczał jej do świadomości, czy też było to jeszcze coś innego?
W nocy odejścia mama z bólem stwierdziła: "Ty odchodzisz od nas". A brat na to:
"Dokąd?" Autentyczny dialog - ok. 2 godz. przed śmiercią. Co o tym myśleć?
Przecież na dobrą sprawę to przerażające! Nie zdawał sobie zupełnie sprawy z
tego, że umiera? Trudno uwierzyć! To co zatem?
Boję się nadchodzących "prawdziwie" trudnych dni - świąt listopadowych w
pierwszym rzędzie. Pozdrawiam i ściskam Cię serdecznie (oraz wszystkich na tym
Forum)!

[osmiorniczka030]

Droga Blacky!

Twoj brat na pewno zdawal sobie z tego sprawe, dokad zmierza...
Mysle, ze probowal do ostatniej chwili byc silny. Tacy sa mezczyzni,
nie chca okazywac slabosci. On takze do ostatniej chwili probowal
byc silny i Wam te sile przekazac, Was podtrzymac na duchu.

Ja nie boje sie swiat listopadowych. No, moze troche. Staram sie
sama siebie nastawic w ten sposob, ze "te swieta" mam na co dzien.
Kazdego dnia przezywam smierc Taty, kazdego dnia go wspominam,
rozmyslam, tesknie. Na cmentarzu jestem raz w tygodniu, wiec zaden
szok to dla mnie nie bedzie. Poza tym ja mam pewnie "cos z Twojego
brata." Nie placze wtedy, kiedy placza wszyscy. Ja placze w
samotnosci.

No, a jesli chodzi o swieta, to ja boje sie Swiat Bozego Narodzenia.
To byl drugi dzien swiat... No i pierwsze takie swieta bez Taty...
Najchetniej zapadlabym sie pod ziemie, albo zasnela i juz nigdy nie
obudzila.

Moze sprobuj tak, jak ja - zalozyc na ten czas "kamienna maske",
chociaz podobno z psychologicznego punktu widzenia lepiej jest sie
porzadnie "wyplakac".

W kazdym razie zycze Ci duzo sily. No i sciskam mocno Ciebie i
wszystkich forumowiczow.

[blacky5]

Ośmiorniczko! I jeszcze raz serdeczne Ci dzięki za dobre słowo i wsparcie!
Chciałabym Ci się kiedyś móc jakoś odwdzięczyć albo chociaż Cię spotkać i
podziękować - przede wszystkim za Twoją empatię. To bardzo ważna i rzadka cecha
w dzisiejszym świecie. Coraz bardziej mam wrażenie, że prawdziwie jesteś
"pokrewną duszą". Pozdrawiam Cię serdecznie.

[dawid.man]

Witam myślę że tak,bo jak by to było gdyby nie istniało ;pWychodziło
by na to żę nasze życie nie miało by wogule sęsu.Żyli byśmy poto aby
tylko umżeć

[kaka0092]

Moim zdaniem nie istnieje zycie po zyciu

[karnivora]

Poręczniej główkować od d**y strony, bo drążenie „do przodu” nic
nie da.

Jakby było wiadomo, co będzie po ŻYCIU TU – cierpienie, utrata,
ból i tęsknota zmysłów, cała ta jazda z żalem i bólem nie
miałyby ni cholery logiki.

Te ostatnie kompletnie nieprzydatne w procesie obiegu materii w
przyrodzie mając na względzie, że w naturze nic nie jest zbędne, ani
się nic nie marnuje.

Stąd jakby to był blef z „kontynuacją TAM” (jakkolwiek by nie
wyglądała)
– istota człowieczeństwa, świadomość bytu, czy po prostu ŻYCIE TU –
byłoby gigantycznym kosmicznym szyderstwem, takim ewolucyjnym
żartem....

Tylko na co by to było komu?

[blacky5]

Dziękuję Ci, to bardzo ciekawa teoria - ciekawszej jeszcze nigdzie nie znalazłam.

Szczególnie ten fragment daje mi do myślenia: "cała ta jazda z żalem i bólem nie
> miałyby ni cholery logiki.
> Te ostatnie kompletnie nieprzydatne w procesie obiegu materii w
> przyrodzie mając na względzie, że w naturze nic nie jest zbędne, ani
> się nic nie marnuje."

Serdecznie pozdrawiam.

[clooney_g]

Tak, ale na kacu jest gorzej...

[karnivora]

To klinem.....

[kanibalin22]

blacky5 napisała: Gdy myślę ogólnie o życiu oraz o śmierci.

Hi blacky5,
bardzo cie rozumie i bardzo przytulam, wiem o czym mowisz, przezylam
smierc mojego meza w wypadku samochodowym. To juz tak dawno temu ale
ja tez nie moge zapomniec widoku tej kochanej, radosnej osoby w
trumnie... Nasza coreczka miala wtedy 3 lata, a ja 27. Od tej pory
szukam jakiegos sensu tego wszystkiego. Czasem wydaje mi sie, ze z
pewnoscia cos jest potem, czasem watpie. Po takich tragediach nie da
sie juz wiecej o tym temacie nie myslec.
Przeczytaj moze to:


www.oum.fora.pl/zycie-nie-umiera,2/w-objeciach-jasnosci-ksiazka-betty-j-eadie,32.html

Moze to pocieszenie, chociaz na chwile
najcieplejsze pozdrowienia

[blacky5]

Kanibalin22, to ja ściskam Ciebie, dziękuję za Twoją odpowiedź i przytulam do
siebie pełna podziwu, jak sobie dajesz radę. Moja córeczka trzy miesiące temu
skończyła 3 lata. Tatuś jest dla niej (prawie) wszystkim. Córka mojego brata ma
3,5 roku w chwili obecnej... Ja mam kilka lat więcej od Ciebie, ale sił
duchowych niekoniecznie. Dziękuję za link, pozdrawiam Cię serdecznie i mam
nadzieję, że jeszcze pokorespondujemy. :)

[kanibalin22]

Ja mam kilka lat więcej od Ciebie, ale sił
> duchowych niekoniecznie

Hi blacky5

Fajnie, ze sie odezwalas, nie bylam pewna czy zagladasz jeszcze na
to forum, ale jest ok.
Chcialabym cos madrego ci napisac ale sama nie wiem od czego
zaczac...
Strata tak bliskiej osoby to chyba najwiekszy dramat w zyciu
czlowieka, pustka i pytanie: dlaczego?
Nie wiem, po latach "protestu", rozpaczy i zwatpienia nie jestem o
wiele madrzejsza. Przeczytalam kupe ksiazek na ten temat, ktore
dzialaly chwilowo kojaco ale po kilku dniach "dzialanie" ustepowalo,
przeszlam przez rozne fora zajmujace sie tym tematem, obejrzalam
kupe video o przezyciach w smierci klinicznej, rozmawialam z
ksiedzem, z wrozka, z astrolozka - i co? I jestem tam, gdzie bylam
na poczatku: nie wiem.
Troche odstawilam ten temat na bok, bo bylam wtedy bardzo mloda i
jakos udalo mi sie ulozyc sobie dalsze zycie. Ale uwierz mi, nigdy
nie zapomne o czlowieku, ktory znaczyl dla mnie tak wiele i ktory
tak mlodo musial opuscic ten swiat. W przypadku rodzenstwa, nie chce
juz myslec nawet o waszej mamie, jest to chyba jeszcze bardziej
intensywne. Sama mam w tej chwili dwoje dzieci, wlasnie corke i syna
i "spazmow" dostaje na sama mysl o tym, ze mogloby ktoremu z nich
cos sie stac. Wiem, jaka wiez ich laczy i wiem, jaka tragedia
byloby jakiekolwiek nieszczescie ktoregos z nich.
No ale tak myslimy wszyscy o sobie: nam sie to nie przytrafi,
wiadomo, a potem, co? pustka beznadziejnosc, martwota, co jeszcze,
moze ty dopiszesz...
Najlepsze doswiadczenia jezeli chodzi o "pomoc" to byla dla mnie
Kübler-Ross cytuje: Książki Elizabeth Kübler-Ross są niewyczerpanym
źródłem wsparcia i pocieszenia dla milionów ludzi na całym świecie ,
tak, owszem, ale ona tez umarla i nigdzie nie znalazlam wiadomosci,
ze zglosila sie i dziala dalej (przeszukalam caly internet, bardzo
duzo sobie obiecujac), nic nie znalazlam...Ja osobiscie przezylam
kilkanascie dziwnych historii po smierci mojego meza a dlugo potem
po smierci mojej mamy, ale o tym nie chce pisac w internecie, z
pewnoscia dowiem sie o krasnoludkach, ktore odwiedzily mnie nad
ranem, tak nie bylo, wiem to z pewnoscia. To sa rozmowy, ktore nie
maja konca ale ktore tak naprawde tez niczego nie udowodnia. Jezeli
istnieje zycie po zyciu, to z pewnoscia jest to stan lepszy dla
tych, ktorzy odeszli, niz dla tych, ktorzy zostali...
Piszesz, ze twoj brat ma malutka coreczke, kochajcie ja jako rodzina
nadziemsko, moja corka w okresie dojrzewania zaczela wpadac w
depresje poniewaz pod pojeciem ojca nie mogla sobie niczego
wyobrazic, przeszlysmy to jakos, ale dla dzieci, szczegolnie
dziewczynek jest to wielki dramat. Nie chce sie tutaj rozpisywac,
przed toba i przed wasza mama i przed zona twojego brata jeszcze
dluga droga do osiagniecia "jako takiego " spokoju, nie moge cie
pocieszyc twierdzac, ze czas zagoi rany, nie, bedziecie tylko mogli
troche lepiej z tym zyc, nic poza tym. Ja zyje w tej chwili w innym
zwiazku, jak juz napisalam mam tez syna no i chyba jestem
szczesliwa, chyba, nie oszukujac nikogo, bo to doswiadczenie wywarlo
na mnie "pietno", ktore bedzie mi towarzyszyc do konca zycia
Moze wolisz napisac do mnie prywatnie? [e-mail]
Usciski i najlepsze zyczenia dla was wszystkich

[blacky5]

Kanibalin, witaj! Serdecznie dziękuję za Twój wpis. Cały ten tydzień mam dość
intensywny (w pracy), ale napiszę do Ciebie jutro-pojutrze (na Twój adres
mailowy). Dziękuję za dobre słowo i realizm.

[kanibalin22]

Znalazlam kilka ciekawych linkow, moze kogos zainteresuja:

www.nderf.org/Polish/nderf_ndes.htm

[bie-tka]

Opowiem wam krótką historię z własnego doświadczenia. Mój tata miał
koronarografię takie badanie tętnic wieńcowych przed operacją
bypasów.Robione było nie pierwszy raz. Normalnie poszedł do
szpitala, nigdy się go nie bał w przeciwieństwie do mnie. Zaszłam do
taty z meżem po zabiegu a on leży i widzę że cos jest nie tak ale
oczywiście jako osoba bardzo dociekliwa pytam jak sie czuje jak
zniósł badanie itd. a on mi na to że troche z nim jeszcze słabo ale
widział babcie i ciocię ze Szczecinka i kogos tam jeszcze ale nie
pamieta dokładnie bo to trwało krótko. W sumie nie zwróciłam na
opowieści taty większej uwagi bo zaraz poprosił mnie żebym
przyniosła mu do nakrycia jeszcze jakiś koc bo mu zimno i abym
poprosiła lekarza o coś na uspokojenie. Poszłam wiec do Pani doktor
a ta mi mówi ze tata odszedł na prawie 2 minuty, ze miał smierć
kliniczna w czasie badania! Wtedy dopiero dotarły do mnie jego
opowieści o wszystkich tych których widział przez chwilę a którzy
nie żyją od wilu lat aczkolwiek są nam zawsze bardzo bliscy i
kochani.Po powrocie na sale tata odkrył kołdrę i zapytał mnie
dlaczego ma na piersiach przyklejoną gazę nie wiedział więc jeszcze
co sie z nim działo na sali zabiegowej był niczego nie świadomy nie
wymyslił wiec sobie historii ze zmarłymi. Gaza na piersiach
przykrywała slady po defibrylacji poparzoną skórę, tego też tata nie
wiedział. Było to kilka lat temu, tata żyje i ma sie dobrze, dużo
sie modli.Bardzo go kocham. Niespełna 2 tygodnie temu odszedł od nas
nasz ukochany Synek Adaś-23lata.Do tego czasu byłam niedowiarkiem,
ale teraz co innego może mnie trzymac przy życiu jesli nie wiara w
wieczność i że kiedyś znów przytulę swego Syneczka???!!! A jak ktos
nie wierzy jego wybór, wiara przeciez na tym własnie polega że nie
widzimy a wierzymy. A niewiernych Tomaszów pół swiata albo i wiecej.
Pozdrawiam wszystkich.

[mfagnieszka]

kanibalin22 bardzo zależy mi na kontakcie z Tobą. Przechodzę
podobną drogę do Twojej, straciłam synka. Proszę podaj mi swój adres
mailowy. [e-mail]

[jedenon]

Widzisz zdaje się że nikt nie odpowie na twoje pytanie ani w jedną ani w drugą
stronę bo to coś czego nie możemy udowodnić (być może na razie)
Widzisz prawie wszystkie dowody można uznać naukowo za przypadki. Bo coś się
stało to przecież przypadek bo coś się przyśniło to przecież przypadek. Ja
osobiście uważam że niewiele rzeczy dzieje się przypadkowo. Ale ponieważ często
widzimy tylko efekt więc ogólnie mówi się o przypadku.
Dla mnie życie po śmierci istnieje. Wiem o tym i tyle.
Pozdrawiam