Czy Toliboski wytrzymalby z Barbara?

[wilma.flintstone]

Z jej wiecznymi narzekaniami, histeria, hipochondria, egzaltacja i
sklonnosciami do zachowan irracjonalnych? Czy moze to w zwiazku z
czlowiekiem, ktorego nie kochala, stala sie taka wlasnie osoba?

[jadwiga1350]

Toliboski pewnie wytrzymałby z Barbarą, bo trzymałby ją krótko i nie
pozwolił sobie wchodzić na głowę. Myślę że w tym związku ciężej
musiałoby być Barbarze. Po ślubie wszystkie jej marzenia i złudzenia
rozbiłyby się brutalnie z rzeczywistością. Zamiast nenufarów byłaby
proza życia. Dla Barbary byłby to szok, bo ona idealizowała
Toliboskiego i wszystko co go otaczało. Był dla niej świetlistym
kochankiem, a nie człowiekiem z krwi i kości.
Co innego małżeństwo z Bogumiłem. Kiedy Barbara wychodziła za
Niechcica była już właściwie pogodzona z losem , a na narzeczonego
patrzyła z góry. Potem mąż patrzył w nią jak w słońce i chodził koło
niej na paluszkach. Natomiast po tych wszystkich wzniosłościach z
Józefem trudno byłoby się Barbarze odnaleźć w poślubnej
codzienności. Więc myślę że albo by się rozchorowała i żyła tylko
swoją chorobą jak Emilia Korczyńska. Albo odeszłaby od Toliboskiego
i zaczeła szukać sobie jakiegoś innego świetlistego kochanka

[mmk9]

Mogloby sie potoczyć według modelu Teresa-Lucjan. Ona w domu z
dziećmi i slużbą, on w pracy albo winiarni. Poza tym Toliboski
mógłby sie okazać materialistą na inny sposób niż malzenstwo dla
majątku - wybrac karierę reżimowego urzednika w Kalińcu albo i
Petersburgu . Wygląda na to, ze Barbara w sumie nie straciła na
rozstaniu, bolesne rozczarowanie było nie do uniknięcia, pan Jozef
chyba pozostał przyzwoitym czlowiekiem, a synow mial na pewno
przyzwoitych i nie żadnych ciemnych szlagonow, skoro mowili "pan" do
Szymszela

[soova]

Z jednej strony Barbara Toliboskiego idealizowała i przez całe życie po rozstaniu właściwie wielbiła nie jego samego, a swoje o nim wyobrażenie.
Z drugiej jednak strony gdyby wyszła za niego, na pewno żyłaby w innych warunkach, w mieście, niekoniecznie na wsi, prowadziłaby życie towarzyskie, może zaangażowałaby się w działalność społeczną jak Michalina, jednym słowem, byłaby chyba bardziej zadowolona z życia, a przez to mniej (a może wcale?) rozhisteryzowana i denerwująca. Przecież tak naprawdę panna Ostrzeńska wyglądała na zupełnie sympatyczną i normalną dziewczynę, a wszystkie te niekorzystne cechy jej charakteru wyszły na jaw dopiero w niezbyt udanym małżeństwie z Bogumiłem i w trudnych warunkach życia, a kto wie, czy ujawniłyby się, gdyby poślubiła tego, kogo naprawdę kochała?

[wilma.flintstone]

soova napisała:

> Z jednej strony Barbara Toliboskiego idealizowała i przez całe
życie po rozstan
> iu właściwie wielbiła nie jego samego, a swoje o nim wyobrażenie.


Tak bywa, to duzo prostsze niz wielbic zywego czlowieka ;)


> Z drugiej jednak strony gdyby wyszła za niego, na pewno żyłaby w
>innych warunkach, w mieście, niekoniecznie na wsi, prowadziłaby
>życie towarzyskie, może zaangażowałaby się w działalność społeczną
>jak Michalina, jednym słowem, byłaby chyba bardziej zadowolona z
>życia,

Oto jest pytanie. No przeciez zostawila Bogumila i wyniosla sie do
Kalinca. I jakos nie zajela sie ani dzialalnoscia spoleczna, ani
spotykaniem z ludzmi, a jedynie narzekaniem jak to na wsi jest
lepiej, bo mozna narzucic byle co i wyjsc z domu bez koniecznosci
strojenia sie, jak w miescie.

[mmk9]

>I jakos nie zajela sie ani dzialalnoscia spoleczna, ani
>spotykaniem z ludzmi, a jedynie narzekaniem jak to na wsi jest
>lepiej, bo mozna narzucic byle co i wyjsc z domu bez koniecznosci
>strojenia sie, jak w miescie.
Oj, przecież wszyscy to znamy, wszędzie dobrze gdzie nas nie ma:)
Nie zapominajmy o "wykorzenieniu" Barbary. Jej rodzina wypadla z
własnej sfery, Barbara przestala gdziekolwiek pasować. Dzialalność
spoleczna u boku niedouczonej ale nadaktywnej i glośnej Michaliny ?
Brr. Życie towarzyskie polegające na zachwytach nad pieskiem
Holszanskiej i nad wplywami osobistymi Michasi ? Brr. Odpowiedniego
dla Barbary towarzystwa nie było ani w Serbinowie ani w Kalińcu, a
ona naprawdę miała jakies tam potrzeby kulturalne i intelektualne, z
domu wyniosla, nie zapominajmy. No, pewnie w sasiednich dworach
znalazłaby choć jedną pokrewną duszę, co pokazało spotkanie
towarzyskie tuż przed śmiercią Bogumiła, ale dopiero po kupnie
Pamiętowa była mniej wiecej rowna stanem sąsiadom-ziemianom.
Wcześniej patrzyli z gory - żona administratora ? Pff, o czym z nią
rozmawiać ?
Coz, myśle, że naprawde szczęśliwa moglaby Barbara byc tylko u boku
Agnieszki, gdzie idee, książki, ciekawi ludzie, dzialalność
spółdzielcza i niepodleglościowa...
No właśnie, że lubie mieszać literaturę z życiem realnym to spytam :
Czy wie ktoś, jaki byl koniec zycia Lubomiry z Gałczyńskich
Szumskiej, pierwowzoru bohaterki bądź co bądź ?

[soova]

mmk9 napisała:

> No właśnie, że lubie mieszać literaturę z życiem realnym to spytam :
> Czy wie ktoś, jaki byl koniec zycia Lubomiry z Gałczyńskich
> Szumskiej, pierwowzoru bohaterki bądź co bądź ?

Czy przypadkiem nie taki, jak Katarzyny, jednej z bohaterek "Przygód człowieka myślącego", które ciut ciut stanowią kontynuację "Nocy i dni"?

[cysia.b]

Po pierwsze witam się:) Po drugie Ludomira (nie Lubomira) Szumska
pod koniec życia mieszkała ze swoją najmłodszą córką Jadwigą, która
była nauczycielką w Białymstoku. I tam zmarła bodajże w 1927 roku.
Choroba i śmierć matki jest opisana w 'Dziennikach" które są jedną z
moich ukochanych lektur

[rozdzial43]

Witajcie! A mnie zawsze jest bardzo zal Barbary. Jakież ona miala dla
zamazpojscia alternatywne wyjścia? Dusila sie biedactwo w Serbinowie jak mucha w
zakreconym sloiku. Moze przy Toliboskim zyloby sie jej wygodniej i
uszczesliwilyby ja - choc przez chwile - pozory kontaktow w zyciu towarzyskim.
Chociaz taki picuś - glancus Toliboski bylby przysparzal jej nieszczesc - to
pewne. Wystarczy przypomniec sobie te ostentacyjne i publiczne nenufary, też mi
wyznanie miłosci. Trzeba powiedziec, ze Toliboski szczęscia by jej nie dal.
Bogumil - mimo że naprawde Baskę kochał - tez nie byl w stanie jej dać tego,
czego potrzebowala - tlenu, wymiany myśli i zycia. Biedna Barbara.

[wilma.flintstone]

rozdzial43 napisała:

> Bogumil - mimo że naprawde Baskę kochał - tez nie byl w stanie jej
dać tego,
> czego potrzebowala - tlenu, wymiany myśli i zycia. Biedna Barbara.


Ale dzieki niemu nie zostala porzucona stara panna, a to w tamtych
czasach gorsze niz brak tlenu...

[rozdzial43]

Bogumil jest moja ukochana postacia, wzor cnot po prostu, kochany mis, tatus i
opoka w jednym. No ale co poradzic na to, że mimo niezwyklej moralnosci,
pracowitości i prawosci, nie mial chłopina sex-appealu za grosz. Taki krzywy los
i melancholia...

Bogumił

[mmk9]

-sex-appealu za grosz
???????????????????? a Ksawunia to na co leciała ? Felicja?

[soova]

mmk9 napisała:

> -sex-appealu za grosz
> ???????????????????? a Ksawunia to na co leciała ? Felicja?

Wydaje mi się, że o ile w przypadku Felicji rzeczywiście chodziło o sex-appeal (pada nawet stwierdzenie, że Felicja jest zadowolona, że sobie z grackim? - nie pamiętam przymiotnika, ale był pozytywny - panem dogadza), o tyle Ksawunia po prostu odreagowywała jakieś swoje miłosne rozczarowanie, a poza tym nudziła się na wsi.

[wilma.flintstone]

mmk9 napisała:

> ???????????????????? a Ksawunia to na co leciała ? Felicja?

No Felicja to na wladze i pieniadze :D

[mmk9]

a Ksawunia to na co leciała ? Felicja?

No Felicja to na wladze i pieniadze :D

alez w życiu ! Felicja doskonale wiedziała, ze nic nie będzie miala
z romansu z Bogumiłem. "Choć te parę tygodni, a z tym". Bogumiła
chciala, Bogumila konkretnie, bo nawet nie to, że braklo chlopów do
uciechy, skoro Torbkownie nie brakło.

[wilma.flintstone]

mmk9 napisała:

alez w życiu ! Felicja doskonale wiedziała, ze nic nie będzie miala
> z romansu z Bogumiłem. "Choć te parę tygodni, a z tym". Bogumiła
> chciala, Bogumila konkretnie, bo nawet nie to, że braklo chlopów
>do uciechy, skoro Torbkownie nie brakło.


Wiesz, to nawet nie chodzi o sens doslowny "wladzy i pieniedzy", ale
fakt ze Bogumil jednak byl dla niej "panem". A to moze imponowac.
Jako, oczywiscie, jeden z elelmentow atrakcyjnosci mezczyzny w
oczach kobiety. I, mimo ze nie przecze iz Felicje po ptostu Bogumil
pocoagal, to niewykluczone ze pociagal ja takze z tego powodu.

[rozdzial43]

mmk9 napisała:

> a Ksawunia to na co leciała ? Felicja?
panna Wojnarowska...taaa, panna, ktora trula sie PRZEZ FACETA...!! Tez mi
wyznacznik sex appealu Bogumila. A Felicja - panna sluząca, która polepszyla
swoja sytuacje w domu pana...niejasne te motywacje Felicji. Neurotyczka i
dziewcze z nizin. A taka na przyklad Teresa kochala Bogumila jak pluszowego
misia. NIe, nie mial ten zloty facet atrakcyjności seksualnej i juz.

[jadwiga1350]

rozdzial43 napisała:

> mmk9 napisała:
>
> > a Ksawunia to na co leciała ? Felicja?
> panna Wojnarowska...taaa, panna, ktora trula sie PRZEZ FACETA...!!
Tez mi
> wyznacznik sex appealu Bogumila. A Felicja - panna sluząca, która
polepszyla
> swoja sytuacje w domu pana...niejasne te motywacje Felicji.
Neurotyczka i
> dziewcze z nizin. A taka na przyklad Teresa kochala Bogumila jak
pluszowego
> misia. NIe, nie mial ten zloty facet atrakcyjności seksualnej i
juz.

Ksawerę raczej trudno nazwać neurotyczką.Jest tylko nieco
zagubiona , rozdarta, w tym okresie życia w którym spotyka Bogumiła.
Niechcic rzeczywiście ją pociągał i fascynował. A był przecież sporo
od niej starszy.
Felicja pochodziła z nizin ale to wcale nie znaczy że nie umiała
kochać i czuć. Miała w sobie dużo godności. Nie była osobą, która za
błyskotki idzie z chlebodawcą do łóżka. Jej zupełnie nie chodziło o
poprawę swojej pozycji w domu państwa. Ona to tę swoją pozycję
nawet straciła , zyskując niechęć pani Barbary. Felicja nic nie
chciała od Bogumiła, pragneła mu tylko dawać. I chyba dlatego
Niechcic jej uległ. Tyle lat żył zabiegając o względy Basi a tu obok
pojawiła się kobieta która zabiegała o jego względy.

Może fakt że Bogumił wydaje się taki aseksualny to wina filmu. Bo
rzeczywiście Jerzy Bińczycki nie jest zbyt pociągający. Ale
literacki Bogumił był przystojny i podobał się kobietom. To tylko
Barbara nie umiała docenić zalet jego serca, rozumu, czy ciała.

[cahir4]

To tylko
> Barbara nie umiała docenić zalet jego serca, rozumu, czy ciała.

Oooo, ja bardzo przepraszam, ale co do ciała, to muszę się nie zgodzić. Na
początku małżeństwa, zanim zmarł Piotruś i wszystko się pokiełbasiło, Barbara
jest wręcz sama przed sobą zawstydzona tym, że tak satysfakcjonujący okazał się
dla niej seks z niekochanym bądź co bądź mężczyzną. Może w filmie tego nie
widać, ale książka mówi o tym wprost (prawie).

Nie będę się spierać, misio, czy nie misio, grunt, że pod tym względem Barbarze
pasował - przynajmniej do momentu, kiedy przestało jej pasować cokolwiek.

[mmk9]

-Choroba i śmierć matki jest opisana w 'Dziennikach
no paczpani, dałabym głowe, ze czytałam Dzienniki. Wstyd.

[jadwiga1350]

Brr. Odpowiedniego
> dla Barbary towarzystwa nie było ani w Serbinowie ani w Kalińcu, a
> ona naprawdę miała jakies tam potrzeby kulturalne i intelektualne,
z
> domu wyniosla, nie zapominajmy. No, pewnie w sasiednich dworach
> znalazłaby choć jedną pokrewną duszę, co pokazało spotkanie
> towarzyskie tuż przed śmiercią Bogumiła, ale dopiero po kupnie
> Pamiętowa była mniej wiecej rowna stanem sąsiadom-ziemianom.
> Wcześniej patrzyli z gory - żona administratora ? Pff, o czym z
nią
> rozmawiać ?

Raczej tak nie było że okoliczni właściciele ziemscy patrzyli z góry
na Barbarę. Krępscy, było nie było, pracodawcy Bogumiła byli jej
bardzo życzliwi. Nie widać w ich wzajemnych stosunkach wyższości czy
protekcjonalnego traktowania Barbary. Natomiast pani Ładzina z Borku
to nawet zazdrościła Niechcicowej jej pozycji, meża, widoków na
przyszłość.
W Serbinowie bylo podobnie. Wojnarowski odwiedzał ich z córką i
zaprazał do siebie. Nikt nie lekceważył Niechciców.
Te intelektualne zainteresowania Barbary to trochę taka poza.
Narzeka przed Bogumiłem że nie czytają, że nie wiedzą nawet co teraz
czytać, ale kiedy ma możliwość porozmawiać z Celiną Mroczkówną o
książkach też nie jest zadowolona. Panią Barbarę wyraźnie drażni
zachwyt nauczycielki nad twórczością Przybyszewskiego. Jest niemile
zdziwiona że ktoś się może zachwycać książkami, które ją nudzą.

[mmk9]

>Nikt nie lekceważył Niechciców.

a jednak : "... przez te dwadzieścia pare lat nie bywali po
okolicznych dworach i myśleli, że nie bywali, bo im sie tak
podobalo. Jednakże wyszło na jaw, ze grał tu role i pewien brak
zachęty ze strony sąsiadów. Bo kiedy jakoś w marcu Ostrzeńscy z
Siąszyc urządzili przyjęcie i zaprosili ich, Niechcicowie odczuli to
jako przyjemność, a nawet sukces życiowy"

Ostrzeński był skuzynowany, Ksawunia dawniej zaprzyjaźniona,
Wojnarowski nietypowy. Reszta lekceważyla jak najbardziej, zreszta
nic dziwnego, normalnie administratorami bywali ludzie pokroju
Lalickich, nie Niechcicow.

>Krępscy, było nie było, pracodawcy Bogumiła byli jej
> bardzo życzliwi. Nie widać w ich wzajemnych stosunkach wyższości
czy
> protekcjonalnego traktowania Barbary. Natomiast pani Ładzina z
Borku
> to nawet zazdrościła Niechcicowej jej pozycji
Krępscy pamiętali doskonale, ze rodzice Bogumiła byli im rowni albo
lepsi. Sam Bogumił jednak miał pewne obawy, co będzie po ich
śmierci, gdy majatek obejmie syn.
Ładzina zazdrościłaby każdej, która nie ma męża tyrana i hulaki.

twórczość Przybyszewskiego

[mmk9]

>Panią Barbarę wyraźnie drażni
zachwyt nauczycielki nad twórczością Przybyszewskiego. Jest niemile
zdziwiona że ktoś się może zachwycać książkami, które ją nudzą.

W swoim czasie dowiemy się, ze pani Barbara czytala i Prusa i
Sienkiewicza. A ja owszem, przeczytalam kiedyś "Nad morzem" i na
myśl, ze mialabym o tym dyskutować z jakąś rozegzaltowaną dziewuchą,
ziewam naokolo glowy.

[wilma.flintstone]

jadwiga1350 napisała:

.
> Te intelektualne zainteresowania Barbary to trochę taka poza.
> Narzeka przed Bogumiłem że nie czytają, że nie wiedzą nawet co
teraz
> czytać, ale kiedy ma możliwość porozmawiać z Celiną Mroczkówną o
> książkach też nie jest zadowolona. Panią Barbarę wyraźnie drażni
> zachwyt nauczycielki nad twórczością Przybyszewskiego. Jest
niemile
> zdziwiona że ktoś się może zachwycać książkami, które ją nudzą.


Hmmmm, musicie mnie oswiecic, bo ksiazke czytalam ostatni raz w
ogolniaku, czyli, ekhm, no kilkanascie lat temu ;) Przyznam wiec
szczerze, ze nie do konca ten aspekt pamietam. Jednak film
powtorzyla TVP Kultura zaledwie przed dwoma tygodniami i obejrzalam
sobie po raz kolejny. I, byc moze scena w filmie przeklamuje tresc
powiesci, ale jestem pewna ze Barbara zbywa Mroczkowne jakimis
polslowkami i ze sprawia wrazenie, ze Przybyszewskiego w ogole nie
czytala. Zreszta natychmiast potem nastepuje scena, w ktorej Barbara
robi Bogumilowi wymowki, ze siedza na tej wsi i nawet nie wiedza co
sie teraz czyta. Swiadczyloby to o tym, ze Przybyszewski nie tyle ja
nudzi, co po prostu nie wie kto zacz....

[matylda1001]

Tak właśnie było. Barbara nie znała twórczości Przybyszewskiego.
Gdyby naprawdę była ciekawa nowości,to książkę miała panna Celina i
Barbara mogła ją przeczytać. Prawdę mówiąc, nie tylko tę. Wtedy
jednak nie miałaby pretekstu do dokuczenia Bogumiłowi :)

[cahir4]

Litości! Żyjemy w czasach, kiedy co druga kobieta, niezależnie od stopnia
miłości do potomstwa, wpada w panikę na myśl o trzech, słownie: TRZECH latach
urlopu wychowawczego, bojąc się, że straci kontakt z zawodem, zainteresowaniami,
że, mówiąc wprost, nie będzie miała z kim porozmawiać na interesujące ją tematy.
Zwiędnie umysłowo na jałowej glebie pozbawionej intelektualnej pożywki. Mimo że
mamy TV, internet i rozwiniętą sieć bibliotek publicznych. No to powinnyśmy mieć
więcej zrozumienia dla Barbary, która utknęła w kołowrocie kuchnia-dzieci-kurnik
na nieco więcej lat. Stopniowo coraz mniej było czasu, coraz mniej sił, zero
inspiracji. Rozmowy z mężem wyłącznie na tematy meteorologiczn-gleboznawcze.
Jeszcze w Krępie miała z kim porozmawiać, później już posucha całkowita. Kiedy
pojawia się wreszcie Celina jako ewentualna partnerka do dyskusji, Barbara
uświadamia sobie boleśnie, że rzeczywiście "wypadła z obiegu". To, co panna
Celina mówi o Przybyszewskim, nie zachwyca jej wcale, ale ma też poczucie (czy
rodzaj kompleksu), że jej krytyka wynika nie dojrzałego wyboru takiej czy innej
estetyki, ale z ignorancji. Że to trochę takie Jagusine "to po co ta drukować o
tym".

[jadwiga1350]

Nie powinniśmy patrzeć na Barbarę przez pryzmat naszych czasów.
A dzisiejszych kobiet porównywać z kobietami dziewietnastowiecznymi.
Kiedyś dla kobiety najważniejsze było wyjść za mąż i rodzić dzieci.
To była kwintensencja kobiecości. I do tego dążyły wszystkie
kobiety, nawet te które zajmowały się sztuką, działalnością
społeczną, czy różne rewolucjonistki rzucające bomby na carskich
urzędników. Panował społeczny przymus nakazujący kobiecie małżeństwo
i macierzyństwo. Najgorszą karą i poniżeniem było zostać starą
panną. Stara panna to w powszechnej opinii kobieta brzydka,
garbata, kulawa, histeryczka o jędzowatym charakterze. Ktoś o kim
mówiło się z pobłażliwym lekceważeniem. I raczej niewiele kobiet
miało odwagę zmierzyć się z czymś takim, nawet te wykształcone,
przedsiębiorcze.
Kiedy Barbara poznaje Bogumiła jest kobietą niezależną, sama siebie
utrzymuje. Nie musi wychodzić za mąż po to żeby mąż ją utrzymywał.
Może żyć tak jak żyła dotyczczas i realizować swoje pasje, rozwijać
zainteresowania. A mimo to decyduje się na małżeństwo z niekochanym
człowiekiem. Jakoś los krzątającej się koło gospodarstwa mężatki
jest jej milszy od losu wolnej, rozwijającej się intelektualnie
panny.

Albo panna Celina. Utrzymuje się a to z nauczycielstwa, a to z pracy
w sklepie. Wielbi twórczość Przybyszewskiego. Ale kiedy trafia się
jej pierwszy kandydat do ręki zgadza się błyskawicznie na
małżeństwo. Mimo faktu, że tak naprawdę gardzi Katelbą. Dla niej
jest on tylko chłopem. Ale cóż, jak nie ma innego konkurenta , to i
chłop dobry.

[wilma.flintstone]

cahir4 napisała:

> Barbara
> uświadamia sobie boleśnie, że rzeczywiście "wypadła z obiegu". To,
co panna
> Celina mówi o Przybyszewskim, nie zachwyca jej wcale, ale ma też
poczucie (czy
> rodzaj kompleksu), że jej krytyka wynika nie dojrzałego wyboru
takiej czy innej
> estetyki, ale z ignorancji. Że to trochę takie Jagusine "to po co
ta drukować o
> tym".



Wiesz, ja nie przecze ze Barbara zycie miala nielatwe, zwlaszcza na
poczatku rzeczywiscie pracowala na gospodarstwie niczym chlopka. Ale
to tez nie jest tak, ze byla kompletnie pozbawiona mozliwosci
rozwoju intelektualnego, w koncu Bogumil jej tego nie bronil. A ze
sam nie byl partnerem do rozmow o sztuce i literaturze? Coz, moj
maz tez czyta chetniej Zafona niz Alice Murno. Czy w zwiazku z tym i
ja powinnam zaprzestac? ;) Mnie Barbara kojarzy sie troche z
inzynierowstwem Karwowskimi, ktorzy tez uznali kiedys ze nic nie
korzystaja z kultury i ze tak nie mozna. Poszli wiec na koncert do
filharmonii, a spotkawszy w antrakcie Maliniakow, wyladowali razem z
nimi na dancingu :D

[kadrel]

wilma.flintstone napisała:
Mnie Barbara kojarzy sie troche z
> inzynierowstwem Karwowskimi, ktorzy tez uznali kiedys ze nic nie
> korzystaja z kultury i ze tak nie mozna. Poszli wiec na koncert do
> filharmonii, a spotkawszy w antrakcie Maliniakow, wyladowali razem
z
> nimi na dancingu :D
>
>

"Nie zaczynaaaaj"... :D :D

[wilma.flintstone]

kadrel napisała:

>> "Nie zaczynaaaaj"... :D :D


????

[mmk9]

i brudzia Madzia z Maliniakiem wypiła, hihi

[wilma.flintstone]

A, fakt, takich szczegolow juz nie pamietalam ;)

[kadrel]

wilma.flintstone napisała:

> kadrel napisała:
>
> >> "Nie zaczynaaaaj"... :D :D
>
>
> ????
>
>

No... przebój z dancingu... :]