dojrzalosc i dojrzalosc

[zettrzy]

przypadkiem kliknelam w forum KOBIETA DOJRZALA!!! - i prosze co tam
wisi na pierwszej stronie:

przepisy
ciasta
salatki
nasze zwierzaki
zdrowie i uroda
dziennik odchudzania

i to podobno juz od czterdziestki...

ja bym zrobila inna liste:
buty
kapelusze
wlasne projekty na drutach
party
wycieczki
sport i fitness
perfumy
drinki
ulubione restauracje

no fakt, po czterdziestce jestem sporo, nawet po piecdziesiatce...

[felinecaline]

Moja lista:

dobra sytuacja w robocie,
fajne uklady pozarobocze, duzo rozrywki
mezczyzna, wino i spiew
swiat jest piekny - warto sie o tym jak najczesciej przekonywac osobiscie,
zwlaszcza, ze zrobilo sie mniej granic apieke nie znaczy dalekie;
zdrowie - to oczywiste, bo tylko wtedy, kiedy ono dopisuje mozna odpowiednio
korzystac z wszystkiego, co powyzej;
szmaty i perfumki - bezwzglednie dopelniaja calosci;
bez sportu obchodze sie swietnie cale zycie (z malenkimi wyjatkami typu plywanie
i zagle);
niezaleznie od wszystkiego ciagle sie czegos uczyc
...a wlasciwie to ile ja mam lat? Niewaaaazne, za pare tygodni bedzie o 1 rok
wiecej no i co z tego?

[felinecaline]

O, zapomnialam: jak najwiecej i najdluzej glaskania Pitki.

[zettrzy]

mnie najbardziej rozlozylo ze im nie wystarczy np. kuchnia albo
gotowanie, musza miec az trzy pozycje - przepisy, ciasta i
salatki
dziekuje za taka dojrzalosc, to juz lepiej umrzec mlodo i byc
wybrancem bogow

[felinecaline]

A ja tam stwierdzam, ze niech kazdy sobie wg wlasnego widzimisia, moge im z
mojej kuchni jeszcze dolac zupy, ktore praktykuje "kazdego 36 dnia miesiaca" ;-P
a z kolei w swoim spisie zapomnialam jeszcze jednej bardzo waznej rzeczy: moc
sie wyspac czesciej niz do tej pory.

[jolix]

Feline,
wracam do meritum wątku i obiema rękami podpisuję się pod Twoją listą
dojrzałościową
Dla mnie dojrzałość jest jednak bardziej, a może nawet przede wszystkim, kwestią
pewnej samoświadomości psycho-fizyczno-emocjonalnej; zdolnością dojrzenia w
sobie i wokół siebie tego, co nam:
- robi dobrze i odwagi i umiejętności cieszenia się tym
- robi źle i odwagi omijania tego

Dojrzałość to sposób patrzenia w siebie, a nie w metrykę

[felinecaline]

Qrde, moze bysmy sie wreszcie kiedys polkocily troche, jestem pewna, ze
podgladaczki maja juz owerdoze mniodu i zgody.
A tak powaznie, jolix, bardzo Ci dziekuje za poparcie mojego widzimisia
zyciowego, zapewne mozna by jeszcze dorzucic bardzo wiele kryteriow, ale ciagle
czekam na innych uczestnikow, ktorzy dorzuca swoje trzy grosze.
Narazie puszcze watek wnetrzarski, ktory da z pewnoscia pole do polemik ;-D

[metodiw]

Żadnych przepisów i gotowania

komputer z internetem
książki
kotek
dopieszczanie mieszkania (u dzieci też)
zwiedzanie świata (zawsze mniej możliwości niż chęci)
spotkania z przyjaciółmi
robota na ćwierć gwizdka, żeby nie zgnuśnieć i coś uścibolić
sybaryczenie się
sklepy - najlepiej meblowe, budowlane, z wyposażeniem wnętrz, z ciuchami i
butami, fryzjer, kosmetyczka (bo jakoś trzeba wyglądać)
czasem kino i knajpka, niechby nawet sieciówka jak Pizza Hut, w której zjadłam
obiadek w sobotę

I może... może... jeszcze coś...kiedyś..., ale faceci już nie, wystarczy

A odchudzać, to mi się nawet już nie chce

PS.

[metodiw]

A jak widzę fora: Kobieta dojrzała czy po ....-ątce,
to uciekam, gdzie pieprz rośnie!

[zettrzy]

kiedy takie fora moglyby byc fajne, bo w koncu istnieje cos takiego
jak wspolnota pokolen - te same wspomnienia, np., albo rozpoznanie
jakiegos znaku z przeszlosci, ktory ma znaczenie tylko dla danego
pokolenia; ale kiedy jedynym wyznacznikiem przynaleznosci grupowej
staje sie jedzenie i - buahahaha - odchudzanie, to zaczynam sie
zastanawiac ile ja tak naprawde mam lat...

[metodiw]

zettrzy napisała:

> kiedy takie fora moglyby byc fajne, bo w koncu istnieje cos takiego
> jak wspolnota pokolen - te same wspomnienia, np., albo rozpoznanie
> jakiegos znaku z przeszlosci, ktory ma znaczenie tylko dla danego
> pokolenia...

To mniej więcej mamy tutaj

Fora sa takie, jakie sa ludzie, ktorzy sie na nch

[felinecaline]

jacy sa ludzie, ktorzy sie na nich skupiaja.
Jesli na niektorych panie w roznym wieku pasjonua sie szydelkowaniem, pieczeniem
ptysiow czy tez wymieniaja niezawodnymi sposobami na schudniecie o 5 kg w ciagu
2 dni i potrafia o tym dyskutowac bez obrzucania sie obelgami czy chociazby bez
kwasno - slodkich epitetow to fajnie. My zreszta tez - jak napisalam w ktoryms
poscie nie "rusamy z posad bryly swiata", udaje sie nam nie dyskutowac o
polityce czy pieniadzach i smiem stwierdzic fajno jest.
W kazdym razie ja lubie sobie tutaj zajrzec, zwlaszcza wlasnie , kiedy cos
doskwiera wtedy, kiedy rzeczywistosc wali mnie na kolana(bez konotacji modlitewnej).
Nie wiem, jak dlugo ze soba wytrzymamy ale na dzis chwialam Wam podziekowac, ze
jestescie.

[zettrzy]

nie musimy zaraz ruszac niczego z posad, ale bunt sie we mnie budzi
jak widze stereotyp upupienia w pewnym wieku... zwlaszcza kiedy
stereotyp wychodzi ze tak powiem z ludu, czyli tej wlasnie grupy

ekstrawagancja gora

[metodiw]

zettrzy napisała:

> nie musimy zaraz ruszac niczego z posad, ale bunt sie we mnie budzi
> jak widze stereotyp upupienia w pewnym wieku... zwlaszcza kiedy
> stereotyp wychodzi ze tak powiem z ludu, czyli tej wlasnie grupy

Hm, może ten stereotyp jednak jest dla większości prawdziwym życiem?
Czytałam wczoraj na głównej stronie Gazety wątek o obowiązkach babci,
dotyczących niańczenia wnucząt, z której to dyskusji wynikało, że babcia nie ma
obowiązku, ale jednak powinna...Temat rzeka, więc nie będę go tu rozwijać, ale
skojarzył mi się z jedną z moich koleżanek.
Przeszła na emeryturę, zaraz potem owdowiała, a jej "żeniate" dzieci zaczęły
sypać wnukami. Razem czworo tych wnucząt, po dwoje od każdego. Rzecz w tym, że
dzieci zamieszkały z dala od domu - tak przeciętnie po dwie godziny pociągiem w
jedną stronę (a i to syn przeprowadził się bliżej, bo kilka lat mieszkał w
Warszawie). No i ta moja koleżanka, w imię - miłości do dzieci i wnucząt? -
poczucia obowiązku? - lęku przed samotnością? kursuje BEZ PRZERWY pomiędzy
jednym a drugim dzieckiem...Prawie codziennie w pociągu (podejrzewam, że bilety
za własne pieniadze), raz u jednego, raz u drugiego, żeby było sprawiedliwie.
Nie wiem, ale ja sobie mimo wszystko nie wyobrażam, żebym tłukła się pociągiem
dwie godziny tylko dlatego, że wnuka trzeba odebrać z przedszkola... Rozumiem
jakiś nagły przypadek, ale regularnie???
Fakt, nie martwi się kobitka o nadwagę, ale u wszystkich koleżanek, które
zostały niejako zmuszone do permanentnej opieki nad wnuczętami, widzę nie tylko
miłość do nich, ale potworne znużenie...

[felinecaline]

A ja z kolei sie zastanawiam, czy te kochajace niewatpliwie babcie nie
uszczesliwiaja aby potomstwa na sile? Czy zastanowily sie, czy aby ich dorosle
i samodzielne przeciez dzieci rzeczywiscie potrzebuja i chca ich stalej pomocy i
obecnosci.
Moze owe dzieci nie maja odwagi powiedziec: "Mamusiu, kochamy Cie i doceniamy,
ale daj nam pozyc po naszemu".
Trudne to ... niewatpliwie.

[metodiw]

Najczęściej jednak konieczność powrotu do pracy zaraz po macierzyńskim i brak pieniędzy na opiekunki lub poczucie, że jakim niby prawem mam płacić obcej osobie, kiedy babcia jest na emeryturze? Jedna z koleżanek wychowuje wnuczkę tak całkowicie, że mała podobno mówiła do niej "mamo", kiedy była mniejsza.

Ale jak już wspomniałam, to temat rzeka, nie musimy powielać dyskusji, które toczą się na innych forach, chyba że macie coś do dodania.

[felinecaline]

Dzien dobry.
Owszem, mam cos dodania na tym forum, bo nie znam wszystkich i inne szczerze
mowiac malo mnie obchodza.
Urlop macierzynski w kazdym kraju, w ktorym w ogole istnieje ma to do siebiee,
ze ktoregos dnia sie konczy i zawsze nasteuje to "za szybko" i zaczynaja sie
schody - szukanie opiekunki: w zlobkach miejsce trzeba rezer<o<ac na kilka at
przed planowanym rozmnozeniem sie, zrezta o ile wiem w Polsce zlobki maja opinie
baaaardzo "be".
Opiekunki? Te maja zasdnicza ade: kosztuja.No wiec naturalna koleja rzeczy
zostaje oczywiscie babcia .
Ale znaj proporcje, mocium Pani - matko z corka.To nie moze i niemusi oznacac
niewolnictwa babci, moze przeciez swoje obowiazki podzielic z ...dziadkiem a
nawet...z dziadkami z drugiej strony. Nie chce nyc goloslowna, mam taki przyklad
tuz za sciana! maly Leo ma teraz 4 lata i jest przedszkolakiem. Od narodzin jego
obowazkami dzielily sie mama, 2 babcie i 1 dziadek, drugi nie opiekowal sie
nigdy nawet wlasnym synem.
Ale ta znna mi babcia nigdy nie stala sie niewolnica wnuka ani swojej corki, ma
bardzo bogate zycie osobiste, jest filarem "wojewodzkiego" oddzialu Secours
Populaire (laickie stowarzyszenie pomocy spolecznej).Zajeta od rana do poznego
wieczora, uczestniczy w kole tanca grupowego, chodzi na gimnastyke i plywalnie,
w wieku 64 lat wyglada na 50.
Wkrotce w jej slady pojdzie druga moja kuma.
Owszem, zajmie sie wnukiem w pierwszym miesiacu po jego narodzeniu, ale potem
basta - powrot do sralego miejsca zamieszkania i stalej roboty.
Taka jest umowa.
Pozostanie na miejscu druga babcia, Francuzka (tamta "niegodziwa" ;-P , moja
kuma jest Polka, choc nie "matka Polka").
No ale coz, to kwestia zdrowego rozsadku, wzajemnego zrozumienia i szacunku i
tej umowy wlasnie.
No to basta, tyle mialam do powiedzenia.

[felinecaline]

A stale miejsce zamieszkania bynajmniej nie "srale" - jedno z najladniejszych
przedmiesc Paryzewa.
Niestety po "sralonie " wykreowal mi sie nowy slowopotworek ;-D

Opieka nad wnuczętami.

[metodiw]

Jeżeli ten temat Cię interesuje, to mogę jeszcze rozwinąć.
Córka tej koleżanki, która zastąpiła dziecku matkę, jest lekarzem. Urodziła,
kończąc jednocześnie medycynę. Wiadomo - albo dziecko, albo wdrażanie się do
zawodu. Wybrała to drugie. Teraz jej córka ma chyba koło 10 lat i o wiele
bardziej związana jest z dziadkami, niż z wiecznie zapracowaną matką.
Natomiast w przypadku tej "dojeżdżającej" do wnuków, cały grafik opieki nad
dziećmi udaje się i tak dzięki temu, że rodzice jednych są nauczycielami i
pomagają im równiez drudzy dziadkowie, a ojciec drugich większość pracy wykonuje
w domu.

Nie mam nic przeciwko opiece dziadków, bo sama najwięcej zawdzięczam właśnie
Teściowi. Co prawda właściwie sama odchowałam własne dzieci (i to prawie bez
pomocy ich tatusia), ale w sytuacjach awaryjnych pomoc dziadka (nota bene
inwalidy pierwszej grupy) była nieoceniona. Był taki krótki, kilkumiesięczny
okres, kiedy wróciłam do pracy po macierzyńskim (potem zlikwidowano moje
stanowisko pracy i kilka lat nie pracowałam, rodząc w międzyczasie drugą córkę).
Babcie pracowały i miały jeszcze daleko do emerytury, więc brało się taksówkę i
przywoziło dziadka, który pracowicie wspinał się na nasze wówczas drugie piętro.
Sam był dwudziestoletnim smarkaczem, kiedy urodził mu się syn, zaraz potem
zaczął poważnie chorować i niestety, nie miał możliwości wychowania własnego
dziecka. Natomiast wspaniale opiekował się wnuczką. Nikt tak jak on jej nie
zabawiał, karmił, usypiał - no, a jaki był z tego dumny! Zresztą, razem z
dziećmi byłyśmy zawsze związane z dziadkami, mimo mojego rozwodu z ich synem.
Teściowa w stanie wojennym potrafiła załatwić dla dzieci coś dobrego (zresztą
moja Mama też), a przede wszystkim lekarstwa dla mojej młodszej chorowitej,
których nie produkowano w Polsce.
Naprawdę, jestem bardzo wdzięczna wszystkim dziadkom za pomoc w opiece nad moimi
dziećmi, ale nigdy wtenczas nie przyszłoby mi do głowy, aby zażądać od babć
rezygnacji z własnej pracy i przejęcia opieki nad moimi dziećmi. W końcu to na
mnie spoczywał ten obowiązek tym bardziej, ze na ich ojca nie bardzo dało się
liczyć.

[zettrzy]

no to mam powod aby sobie pogratulowac - bo ja cale zycie bylam zbyt
zajeta zawodowo aby miec dzieci; i teraz nie musze wpadac w
stereotyp babci-mamy!

Moja dojrzalosc najpewniej

[azalijazaza]

objawila sie, kiedy zdecydowalam sie nie miec dzieci.
Byla to decyzja podjeta szybko i z latwoscia, nigdy nie rozczulaly mnie
niemowlaki, wprawdzie dzieci uwielbiam, ale wole, by to byly cudze, bo unikam za
nie odpowiedzialnosci.
Wieeeem, to bardzo egoistyczne (no ale sybaryta jest sila faktu egoista).
Ale z drugiej strony...mialam taka ciotke, ktora juz po moim wyjezdzie i
zamesciu ubolewala nad moja niedojrzaloscia i stawiala pytanie retoryczne mojej
Mamie (nawzajem serdecznie sie nie znosily ;-P) "Kieeedyz ta E... wreszcie
spowaznieeeeje?
Mam nadzieje, ze w rozumieniu tej ciotki wciaz nie spowaznialam i ze nigdy to
nie nastapi.
To jedyna osoba w mojej rodzinie, ktorej nigdy nie lubilam...

[zettrzy]

ja tez uwazam ze mienie dzieci TYLKO dlatego ze "tak trzeba" albo
rodzina sie domaga stanowi dowod totalnej niedojrzalosci; i tacy
rodzice nigdy dojrzalosci nie sa w stanie osiagnac
tak nawiasem, od wielu lat slysze ze decyzja zostania matka jest
dowodem egoizmu, poniewaz dzisiejsza matka cieszy sie milionem
przywilejow nieznanych kobiecie bezdzietnej - i co ciekawsze ta
opinia najczesciej pojawia sie wsrod matek

skomplikowany swiat...

Troche plotek

[felinecaline]

Re: Przyleciały i osiadły
kitek_maly 11.10.09, 00:01 odpowiedz

Motyle muszą odejść.


One pasują do pokoju 10-letniej księżniczki a nie przedpokoju dorosłej kobiety.
IMO of kors. ))

[felinecaline]

Za wczesnie polecialo, ale - w odniesieniu do tego, co polecialo (lotem motyla
;-P) - czy to nie rozpaczliwie smutna dojrzalosc bez motyli?

[metodiw]

Bo jak dojrzewasz, to powinnaś się przestawić na trwertyn i wierzbę mandżurską

A jaki właściwie wieszak powinna mieć KOBIETA DOJRZAŁA?
Pytam, bo sama szukam

[felinecaline]

No tak, zestawienie trawertyn + wierzba zwlaszcza placzaca idealne na cmentarz.
W pierwszej kolejnosci na nagrobek utraconych nadziei.
Zalosna taka dojrzalosc.

[felinecaline]

A propos wieszaka: nie znosze i nie mam.
Nasze "przyodziewki zwierzchnie" po zdjeciu ida na jakis czas na balkon a potem
po prostu do szafy w przedpokoju.
Szafa bardzo neutralna, zaden tam wypasiony "omandor" czy inna
"besramkowa", zwykla wneka w jednej ze scian z szeroka polka na gorze i 2
dzialkami na "wisielce" i buty w "parterze", dla 2 osob.

[felinecaline]

Acha, wneka oczywiscie zamknieta najzwyklejszymi drzwiami harmonijkowymi w
bialej okleinie.
Skutkiem lenistwa owa podstawowa wersja nigdy nie zostala zamieniona na drzwi
przesuwne i nie doczekala sie "lepszej" okleiny.

[metodiw]

Moja niewielka wnęka przedpokojowa jest zagospodarowana do ostatka, nie mam innego schowka na rozmaite klamoty, buty, płaszcze zimowe itd. I muszę mieć drzwi suwane, bo zaraz obok są drzwi do łazienki. Fakt, że nie jestem zadowolona z pomysłu na fronty tych drzwi i już planuję, że kiedyś je zmienię lub zakleję tapetą, ale najpierw zobaczę, jak to będzie wyglądać po remoncie.
Nie jestem zwolenniczką obwieszania wieszaka przedpokojowego wszelaką garderobą, w lecie nic tam nie wisi, ale w zimie lub jesienią odwieszam tam aktualnie noszone płaszcz czy kurtkę.
No i dla gości się przydaje. Tak więc dumam, czy mam szukać czegoś ciekawego, czy po prostu przykręcić zwykłe haczyki.
Dlatego podglądam rozwiązania wieszakowe na WM.

[jolix]

Teraz o wieszaku będzie - mój słynny wieszak służy do bycia na
ścianie i sporadycznie do bycia wieszakiem: dla okryć gości, mojej
kurtki, jeśli wyjdę w niej jeszcze tego samego dnia za mniej niż 4
godziny. W przedpokoju nie mam szafy na ubrania - ta z lustrem obok
wejścia do łazienki jest na buty, torebki, odkurzacz, suszarkę na
pranie i deskę do prasowania. Przecież nie będę z kurtkami gości
biegać do sypialnianej dużej szafy ...

[regata7]

ja tam mam normalny wieszak. Wiszą na nim ciuchy aktualnie noszone.
Na półce nad wieszakiem walają się czapki. Nie wyobrażam sobie
mojego mieszkania (akurat tego, w którym mieszkam) bez wieszaka.
Już widzę moich chłopaków, jak lecą grzecznie z kurteczkami do
swoich szaf szczególnie z mokrymi
Mieszkanie jest dla mnie, nie ja dla mieszkania. Pełni rolę
służebną - dostosowuje się do potrzeb mieszkańców. Gdyby naszą
nadrzędną potrzebą, była potrzeba estetyki, wieszaka pewnie by nie
było. A tak - skorośmy wygodnickie stwory - jest

A i koty też korzystają - Gutek bardzo lubi chować się pod
płaszczami

[felinecaline]

Ja niestety tak juz mam, ze nie cierpie wisielcow od progu.
U krewnych-i-znajomych owe sprzety mnie ani ziebia, ani grzeja, ale u mnie sa
wykluczone.
Tak, jk pisze nasze ciuchy wierzcnie wedruja jeszcze na naszych grzbietach na
balkon a stamtad po jakims czasie do szafy.
Na ciuchy "podzwierzchnie" ja mam w sypialence wieszaki zamontowxane z tylu
drzwi, ktorych sie nigdy nie zamyka.
Kicur ma to samo a dodatkowo jeszcze "valet de chambre" taki typowo sypialniany
stojako-wieszak. No ale on jest arbiter elegantiarum ;-P.
I mamy jeszcze jeden schowej "schowajbide" gdzie przenosi sie z tego
przedpokojowego ciuchy "niesezonowe".
Kto to robi? No, zgadujcie ;èP.

[regata7]

nie nie - wyjście na balkon prosto po przyjściu - w życiu
musielibyśmy chodzić w butach, podłogę w pokoju byśmy brudzili, i
kto by to potem sprzątał. A potem z wyjściem to samo tylko w drugą
stronę - za dużo gimnastyki I jeszcze pilnowania, żeby koty przy
okazji nie wyparowały na balkon.
Balkon to ja lubię pusty... tak, żeby z ulicy nie widać było, że coś
na nim jest (poza jakąś półką). I właśnie do tej półki wynoszone są
niektóre buty (łatwo się domyślec, że sportowe i trapery potomka).

Wieszaczki na drzwiach sypialni też mam

Generalnie, mamy za małe mieszkanie, jak na nasze potrzeby i niezbyt
ustawne, dlatego nie mogę urządzić go tak, żeby spełniało wszelkie
potrzeby. Dlatego przede wszystkim ma być wygodne w użytkowaniu
Szczególnie dla leniuszków - to, co potrzebne w zasięgu ręki, i żeby
nie wymagało wielu czynności dodatkowych

[felinecaline]

No tak, duzo zalezy od ukladu mieszkania i jeszcze kilku czynnikow.
Pozwol, ze wyjasnie: wyjscie na balkon mam wprawdzie "na drugim biegunie"
mieszkania w stosunku do drzwi wejsciowych, ale dostep na balkon mam dwojaki:
albo z pokoju dziennego czy tez salonu jak kto woli i a kuchni.
Przechodze wiec przez kuchnie, gdzie zostawiam ewentualne zakupy zywnosciowe ,
zielenine zabieerajac od razu na balkon, gdziçe zzywam obuw i zdejmuje kurtke
czytam co (przewaznie nosimy kurtki, jako wygodniejsze w samochodzie).
Wracam do wnetrza, zajmuje sie tym, co najpilniejsze - sikniecie, mycie rak,
przygotowywanie kolacji.
Kiedy mi sie przypomni, najczesciej po dzienniku tivizyjnym znoszac "statki" do
kuchni znim siade na dalszy giag wieczoru przed kompem czy tivizorem funduje
sobie jeszcze lyk swiezego luftu a wracajac na ulubiony program zabieram ze
soba kurtki i wieszam we wczesniej opisanej szafie.
Buty - wlasciwie nie maja kiedy, gdzie i jak sie ubrudzic - dojazd samochodem,
w budynku przy wejsciu wycieraczka, druga przed drzwiami wejsciowymi - pare
machniec odnozami i podeszwwy sa czyste, nawet w wilgotna pogode. Stan chodnikow
i ulic - nikomu nie przyganiajac jest o pare oczek lepszy niz w ukochanym kraju
moich Przodkow, wiec dalibog, zycia sobie nie uprzykrzam.

[felinecaline]

A tymczasem dojrzalam wlasnie do przemeblowania salonu.
Oczywiscie meble zostana jakie sa, cala operacja ograniczy sie do ich
przestawienia, moze uda mi sie cos "skazac na zeslanie" do piwnicy i ograniczyc
ilosc duperekel.
Ciezko mi bedzie wytrzymac do podyzurowego piatku - wczesniej nie ma na to
szans, rzecz MUSI sie odbyc w nieobecnosci Kicura a w piatki wlasnie ma on
"wychodne".

[jolix]

Metodiw "Bo jak dojrzewasz, to powinnaś się przestawić na trwertyn i
wierzbę mandżurską"

Wobec tego grozi mi niedojrzałość wieczna Parapety mam z
aglomarmuru i ta ilość kamienia mi wystarcza.
Wierzba mandzurska znajduje moje uznanie jedynie w artystycznych
bukietach z żywym kwieciem.

Niedojrzała księżniczka 10+