pamięci K i dla K.

[poi-poe]

pewnego samotnika z Baltimore
który szukał piękna w melancholii
dopadł refren Nevermore
niczym śnieżny kot z Mongolii

nie szła mu w sukurs Hellada
i jej bogini Pallada
rozkwitł biały kwiat magnolii
na kruczoczarnej melancholii

rytmu i metrum zamknęły
podniecający czas zwłoki
w kole magicznego refrenu
i wspomnienia popłynęły

i miesza się błękit rapsodii
z zielonością bujnych traw
wśród których pomyka Wąż
świadom ostatecznych spraw

a z góry patrzy na mnie
panna młoda stojąca
w rozkroku na kobiercu -
antymuza miła memu sercu

[hardy1]

Poi-poe? To nie trik?
Skądś znam ten nick.
Chyba z tevaenu jeszcze...
pamięć mi w głowie szeleszcze.

W każdym razie witam.
O przebytą drogę nie pytam.

[hardy1]

Pamięć. To cenna rzecz.
Czy K. to osoba ta,
o której myślę że myślę?
Która na nas
już z góry patrzy?
Która z Poi-poe
poetycznie pisała...
myśli swe przemycała?

[poi-poe]

Tak Hardy, to Ona, i nie tylko.
Pozdrawiam

[hardy1]

Nie pytam o drugie K. Nie jestem dociekliwy.
Tak mi się skojarzyło z Kobrą...i przypomniałem sobie, co wspominała (kiedy jeszcze żyła) o swoich traumatycznych przeżyciach przed prawie dokładnie 68 laty...
Tamte czasy i tragedie tkwią w nas, mimo że nie byliśmy ich świadkami. Mimowolnie albo świadomie przypomniałeś mi...

Również pozdrawiam, Poe. Dobrze, że nas odnalazłeś. Tylko góry się nie schodzą. Ludzie, kiedy chcą, zawsze się odnajdą

[kkkkosmita]

dzisiaj był fajny dzień.
Przede wszystkim, było chłodno i przyjemnie i pomimo, że miałem sporo zajęć... jakoś wszystko się układało.
Był to dzień pełen lata... i nawet psy jakoś tak letnio szczekały... niby psy miastowe... a jakoś tak wsiowo brzmiały...
jak na działce...
Zadzwoniła do mnie biblioteka, że mają dla mnie książkę... i zdążyłem jeszcze przed zamknięciem ją odebrać
i
jakoś lekko się do domu wracało, z wesołą głową... można było zerkać na ptaszyska, które już wysiedziały jajka... i nauczyły młode latać.
Widać jednak jeszcze tę różnice pomiędzy ptaszydłem rodzicem... a ptaszydłem dzieckiem...
(sroki oglądałem! )
K. lubiła psy.
miała kiedyś takiego dużego bardzo mądrego psa, z którym po Polsce wędrowała.
Zawsze tego psa pamiętała, był jej prawdziwym przyjacielem...
Nigdzie nie bała się z nim pójść... bo to był świetny, bardzo mądry i wyszkolony zwierz.
I to miło... kiedy spotykają się starzy znajomi...
Pasuje mi to do tego dnia!
a teraz to już chyba naprawdę wyłączę tego kompa...
iii do wyrka!

[poi-poe]

Wiedziałem, że tu pisywała ostatnimi czasy, parokrotnie mnie zapraszała, ale jestem przeciwnikiem logowania, i teraz, gdy wolne forum tvn już padło, przenoszę się, gdzie najbliżej Pisuję na onecie, ale tam trwa bezsensowna bijatyka - także struktura jest męcząca.
Poza tym, zgodnie z moją metodą, mam pewne cele swojej pisaniny. Wielbiciele Gombrowicza, którzy piszą tutaj, zapewne znają przesłanie "Kosmosu"
Dobrej nocy życzę.

[hardy1]

Każdy sam decyduje, gdzie pisze. To plus netu. Wielbiciele Gombrowicza tu znaleźli azyl.

Dobranoc Poe.

[k.karen]

Przepraszam Poi-Poe, że wcześniej tego nie zrobiłam.

Pozdrawiam Ciebie więc teraz

[sorel.lina]

Pozdrawiam mi Nieznanego/ Nieznaną Poi-Poe!
Nie wiem, kim był/a K., ale każdemu/ każdej, kto odszedł należy się szacunek i pamięć.
Requiescat in pace.

P.S. Poe - to od poezji, czy od Edgara Allana?

[poi-poe]

Witam, wydaje mi się, że Pani pisywała na starym forum tvn, bo nick jest mi znajomy. Etymologia nicka jest dość skomplikowana (e-liczba rzeczywista, i - liczba urojona), poza tym był jeszcze dr POe (reminiscencja noweli E.A.P. i parę pochodnych (Agfa chyba pamięta ). Sam się zdziwiłem (a później Kobra), gdy odkryłem, że poi, to maoryski taniec ognia
Pozdrawiam etymologicznie

[sorel.lina]

Dziękuję za pozdrowienia i również etymologicznie pozdrawiam!
Mój nick zawdzięczam internetowemu - i nie tylko - nieodżałowanemu przyjacielowi, Marco Antonio, który mnie swoją "siostrzyczką" nazywał...
Pisywałam na tvn, ale prawie wyłącznie na forum "Misogino" (Gombrowicz). Dopóki istniało...

[poi-poe]

Przypomniałem to sobie już po napisaniu postu - czytałem czasem wpisy tego wątku (były trudności dla czytających w dotarciu do bieżących wpisów).
Dobranoc.

[1agfa]

Dzień dobry Ci, Poe.
Nie tylko Ty wspominasz Królewską K., również w tych dniach, tak znamiennych.
Ja też.
Pozdrawiam.

[sorel.lina]

Nie tylko Ty wspominasz Królewską K., również w tych dniach, tak znamiennych

Królewska K. ! To nie może być nic innego jak Kobra!Wadżet!
Znak faraonów, znak ich świętości i ich ochrona.
Plując prawdą w oczy wrogów Ładu- Maat, oślepia Chaos-Isfet i w ten sposób broni Ładu Kosmicznego, czyli odwiecznego rozumu, moralności, porządku.
Ilu z nas dziś ma jej śmiałość? Jej odwagę?
Ilu z nas przedkłada święty spokój nad walkę o... Logos?

[kkkkosmita]

Witaj Poi-Poe.

Sorellino... hmm... o tej symbolice nic nie wiedziałem...
I trochę pocieszyła mnie myśl..., że Kobra nigdy na mnie nie pluła... co najwyżej...parskała z wyższością!

Tiii... bardzo chciałem.....
kiedyś....
rozśmieszyć Kobrę...
no i czasu mi zabrakło......

[sorel.lina]

Kosmitku! Ja na punkcie Starożytnego Egiptu trochę zakręcona jestem.
Wybacz! Ale... czyż oni nie posiedli mądrości nad mądrościami... ?

Kobra królewska pluje gorącym jadem prosto w oczy złoczyńcy, oślepia go i obezwładnia. Ty, miły Kosmito, złoczyńcą nie jesteś, więc Ciebie chronić będzie!

[poi-poe]

To prawda, ale Ona sama zgodziła się ze mną, że najpiękniejszą jest tęcza milczenia.
Pozdrawiam.

[poi-poe]

Witaj agfa, kopę lat Odpowiadam z opóźnieniem, no bo wiesz: teraz robota w sadzie, a jak mawiał pewien francuski bohater: najważniejsze uprawiać swój ogródek , ale będę zaglądał tu częściej.
Pozdrawiam h. Dąbrowa

[1agfa]

Witam Cię, Poe - odpowiadam dzis dopiero, również z opóźnieniem, jako że ogólnie mówiąc mam ograniczone "dojście" do komputera. Jeszcze czas jakiś, być może niedługi.
Na co liczę, że "jest napisane w górze" (również francuski bohater )

Kopę lat? Tak, można tak powiedzieć, bo ileż zdarzeń po drodze!
Niektóre zdarzenia nalezy liczyć podwójnie, w czasie rozciągnięte.
Uprawiam swój ogródek, a jakże; Ty jak zwykle, sadowniku niestrudzony na wielu polach, chcesz siać Ziarno
Cieszę się, żeś zajrzał, że bywać będziesz/zaglądać.
Serdecznie pozdrawiam h.Dębno

[poi-poe]

Witaj Agfa - tak, zdarzeń było sporo; pamiętasz ostatnie wersy wiersza dedykowanego Tobie? Sądzisz, że ponieśliśmy stratę? Jak pamiętasz zajmuję się fizyką, i obserwując irracjonalną "narrację" wokół tego głównego zdarzenia zaczynam wątpić w tę, jak mi się napisało, "stratę". Niektórzy etymologię zaścianka wywodzą od niewidzialnej ściany - oznacza to, że to co dzieli można uważać za niematerialne. Powstaje pytanie: czy z ziarna racjonalizmu zasianego na irracjonalnej glebie może coś wyrosnąć? Uważam, że nie - na irracjonalnej glebie irracjonalne ziarno wydaje irracjonalny owoc, i gdy opadnie łupina złudzeń nowy owoc jest również irracjonalny, a powinien przedstawiać sobą doświadczenie. No, ale jesteśmy znani z tego, że ignorujemy doświadczenie
Pozdrowienia z zadumą.

[kkkkosmita]

Cześć Poe!
To fakt, że odporność na wnioski wynikające z doświadczeń, potrafi wprawić w zakłopotanie.
Procesy przyrostu rozumu w społeczeństwach zaprzeczają prawom fizyki.
Może warto by tu zastosować statystykę, rachunek prawdopodobieństwa i matematykę wyższą, jeszcze nie wymyśloną..., żeby cokolwiek zrozumieć?
hmmm...
dodatni przyrost ilości powoduje ujemny przyrost jakości....

[kkkkosmita]

Aaa... zapomniałem napisać...
Agfa chwilowo ma bardzo ograniczony dostęp do internetu...
(choć mam nadzieję..., że może... da radę się zjawić...)

[poi-poe]

... "Ludzie głupieją hurtowo, a mądrzeją detalicznie" [W.Sz.]

[hardy1]

...bo tłum często jest irracjonalny i "ściąga" do poziomu, niższego niż w jednostkowych przypadkach.

Kosmito, Poe - czy rachunek prawdopodobieństwa dopuściłby możliwość (nieważne jak minimalną ale dopuściłby), że nawet na irracjonalnej glebie któreś z rzuconych racjonalnych nasion wydałoby racjonalny owoc?

[poi-poe]

Oczywiście, nawet na najbardziej jałowych obszarach znajdują się biotopy - sam jestem zwolennikiem równowagi między racjonalnością a irracjonalnością - wnerwia mnie tylko przeginanie pały w dowolną stronę.
Pozdrawiam.

[hardy1]

Każde przeginanie pały zakłóca chwiejną równowagę...tyle że do części ludzi to nie dociera.
Dobrze, że ta część przeważnie jest w mniejszości. To pozwala zachować jako-taką równowagę między irracjonalnością a racjonalnością.

[poi-poe]

Rzecz w tym, iż ta mniejszość uważa, że ogarnia Całość z pomocą siły wyższej i w związku z tym posiada jakieś tam prawo narzucania swojej woli wszystkim. Jest to oczywiste nieporozumienie, gdyż zwykle znajomość racjonalności jest u nich szczątkowa. Ponadto, z punktu widzenia logiki formalnej, zbiory "racjonalność" i "irracjonalność" są zbiorami rozłącznymi (przy czym, jeśli ten pierwszy określa wiedza, to drugi jest niedookreślony) i w tym przypadku, wg mnie, ogarnięcie całości jest niemożliwe.

[hardy1]

Prawda.
Jednak zbiór "racjonalności" obecnie przeważa (może nie w ilości, ale w jakości tak). Nawet kiedy zbiór "irracjonalności" przeważał, nie zablokował przejścia ze średniowiecza do oświecenia, a następnie współczesności. Tylko spowolnił rozwój.
Dla mnie, obecnie, szklanka jest jednak w połowie pełna.

[poi-poe]

Możliwe, moim zdaniem zależy to od tego, do którego zbioru zakwalifikujemy podzbiór "nieznane". Trzeba pamiętać, że zbiór "irracjonalność" zawiera nie tylko wiarę, religię, uczucia, fikcję sztuki, itd., ale też np. intuicję więc sądzę, iż nie jest to szklanka, ale cysterna i proporcje są mniej ważne.

[hardy1]

Wymienione przez Ciebie, Poe, w zbiorze irracjonalności rozdzieliłbym na dwa podzbiory. Religia wymusza wiarę w dogmaty, nie podlegające dyskusji. To prawdy objawione.

Natomiast fikcja sztuki, uczucia, intuicja - o nich wiemy, że sa irracjonalne. Nie przyjmujemy ich jako prawdy objawione. Podchodzimy więc z ostrożnością, zastrzeżeniem. Wiemy że nie możemy ich brać za podstawę do wyciągania ostatecznych wniosków.

[kkkkosmita]

Jak to podobnie dzisiaj myśli się toczą na różnych wątkach.....

Szczęście i nieszczęście
w jednej chodzą parze...
które z nich silniejsze
zawsze się okaże...
Szczęście fika nóżką
nieszczęście powłóczy
szczęście jest głupiutkie
nieszczęście zaś uczy.

I szczęściem jest wielkim
nieszczęście zrozumieć...
każdy.......
chce mieć szczęście
lecz nie każdy umie
nieszczęście oswoić pojąć
.... wynagrodzić...
szczęście biegnie przed nami
nieszczęście....
obok chodzi

nieszczęściem jest
szczęścia w dali nie dostrzegać
z uporem nie widzieć tego co całością...
śmiech bez płaczu brzmi cicho
...a płacz....
też potrafi....
nagle zabrzmieć
ogromną radością...

[kkkkosmita]

HA!
Ta szklanka... czy cysterna...
nie są moje!
Moje były większe i pełne!

[hardy1]

Taaa...
kosmiczne przestrzenie
Kosmita obejmie,
mackami przytuli...
Zostawi coś dla mnie?

[kkkkosmita]

czy rachunek prawdopodobieństwa dopuściłby możliwość (nieważne j
> ak minimalną ale dopuściłby), że nawet na irracjonalnej glebie któreś z rzucony
> ch racjonalnych nasion wydałoby racjonalny owoc?

Aż tak dobrym matematykiem to nie jestem.
ale uważam, że powinien taką mozliwość dopuścić...
inaczej... jego strata i niedokładność!


Uczeni wyliczyli, że jest tylko jedna szansa na bilion, by zaistniało coś tak całkowicie absurdalnego. Jednak magowie obliczyli, że szanse jedna na bilion sprawdzają się w dziewięciu przypadkach na dziesięć.(Terry Pratchet! )

[hardy1]

...to znaczyłoby, że jest 90% realizacji szansy przy bilionowym powtarzaniu próby.
Tyle, że zwiększenie ilości prób o rząd wielkości, nie da nam 900%...nawet nie 100%, co już byłoby pewnikiem Będziemy tylko się zbliżać do tych 100%, ale bez pewności

[kkkkosmita]

Suma IQ tłumu jest mniejsza niż IQ najgłupszego osobnika w tłumie!

[hardy1]

Ot, krótko i węzłowato wyklarowałeś, Kosmito
A taki Le Bon musiał aż całą "Psychologię tłumu" napisać, zamiast prosto, w jednym zdaniu wytłumaczyć

[illmatar]

Tłum nie ma żadnej własnej inteligencji, to jak może być ona mniejsza od czegokolwiek?
A może to metafora matematyczna?

[illmatar]

Pardon. Od czyjejkolwiek.

[hardy1]

Tłum jednak da się opisać. Jego reakcje są dość przewidywalne. Można w przenośni powiedzieć o "inteligencji tłumu". Bardzo niskiej, przeważnie prymitywnej, ale jednak.

[illmatar]

Jasne. Ale zdawało mi się, że to trochę nie pasuje, żeby konkret (inteligencję jakiegoś najgłupszego osobnika) porównywać z metaforą...?
Tłum swoje wie. Tak się tylko mówi.

[hardy1]

Tłum jako zbiegowisko jest nieprzewidywalny w reakcjach. Natomiast jeżeli ktoś nad tłumem zapanuje i skanalizuje ich reakcje (wskaże "wroga"), to reakcje już są przewidywalne.

[ulisses-achaj]

Pozdrowienia, Poe To dobrze że tutaj zajrzałeś.
K. i ja jak wiesz, ostro się w swoim czasie ścieraliśmy, ale później wymienialiśmy życzliwe maile; także z muzyką, obrazami i fragmentami literatury...


Pamiętam o Niej.

[poi-poe]

Taaak, była Damą.
Ściskam dłoń

[k.karen]

G.Klimt - Portret Mady Primavesi - Panna Młoda

"...
a z góry patrzy na mnie
panna młoda stojąca
w rozkroku na kobiercu -
antymuza miła memu sercu "
poi-poe

[poi-poe]

Witam empirycznego odbiorcę modelowego, dziękuję za współpracę
Ta panna wisi nad moim biurkiem - reprodukcja, ale austriacka
Pozdrawiam z www.youtube.com/watch?v=R2m9u7EsCsA

[k.karen]

Raczej pragmatycznego Kiedyś powiem Ci dlaczego

Serdecznie dziękuję za Błękitną Rapsodię, to moja muzyka i moje kolory!

Miło mi Pana poznać



"Ad maiora natus sum"

[poi-poe]

Mnie również, od razu kojarzy mi się enigmatyczny "Karnawał" K.B. Zadziwiająca pisarka.
Dobranoc in blue

[k.karen]

Dobranoc Poe

• Ella Fitzgerald - Summertime

[ulisses-achaj]

Wiem, jestem maniakiem Joplin, ale dla mnie "Summertime" to ona

[kkkkosmita]

Jeszcze raz ...witaj... Poi-Poe...
zaglądam z ciekawością do tego wątku... ogromnie zadowolony, że ... zawsze to stary znajomy się znalazł...
Inne jest to forum niż TVN... prawda?

Ale ...
Zawsze na Wyspie... prowadziłeś z K... rozmowy pełne podtekstów...i znaczeń tylko dla Was zrozumiałych...
To było... jakby człek obserwował rodzaj tańca... do melodii znanej tylko tancerzom...

A teraz zaciekawiła mnie dokładna lokalizacja "Karnawału"
Jak się nazywa jego autorka?


No i też dobranoc...Wszystkim.
Naprawdę... ledwo po tym dzisiejszym dniu...siedzę....

[ulisses-achaj]

Redford, Streep , Brandauer, Pollack

[poi-poe]

Witaj, przyjemnie, że chadzałeś po naszych ogrodach
Karen Blixen
Pozdrowienia kosmiczne.

[wscieklyuklad]

"Dzika potęgo myśli wątłej!".

A sybarytę z okolic Mławy
wielce kusiła zieloność trawy,
piękna zaś szukał nie w duszy smutku,
ani w magnoliach - tuż, tuż w ogródku,
jeno w absurdzie, gdy myśl owłada,
co wyznać jawnie choć nie wypada ,
to uporczywie drążąc wspomnienia,
źródłem artysty bywa natchnienia.
W Mongolii śnieżnych kotów bez miary,
lecz jeśli w sobie nie wzbudzisz wiary,
boginek pomoc nie zda się na nic,
Wąż nie przekroczy też metrum granic
i - choćbyś naraz ckliwym wyznaniem -
swą własną duszę napełnił graniem,
rytm ten fałszywy, bliższy nokturnom
co zdobi lico miną pochmurną,
w chwili radosnej - na szczęścia gruzach.
W tychże się kryje niejedna Muza....

[poi-poe]

/ze zbioru: imiona prawdziwych Polek/

muzy bywają
wysokie, średnie, niskie
jak one wszystkie

by wleźć na wysoką
jak mawiał Tadek
co miał ambaras
trza lin, czekanów
i pomocy kilku ... naraz
toteż od wysokiej półki
wolał średni taras;
inni gardzą pomnikiem
spacerując chodnikiem

i taka pruderyjno -
minoderyjna wysokość
której obca oberżyna
zwykle na imię
ma Katarzyna
/potwierdzenie
u Morsztyna/

[poi-poe]

(z cyklu: imiona prawdziwych Polek)

dama Urung
pijąc ulung
wspominała Stasia
i klasyka Adasia

muza oziębła, pełna rozuma
gardząca rozkosznym
brudem, nie mogła była
pojąć jakim cudem, Staś
trafił pod jej rudą strzechę
omijając napychaczy
kałduna pod wiechą kołtuna

ależ to arystokratyczna liga
z tego imienia Jadwiga

[poi-poe]

P.S. Pardon Hardy, pomyliłem adresatów. To jest odpowiedź dla Karen na wątku czaro.

Z Twoją opinią zgadzam się z jednym zastrzeżeniem: implikuje ona podział ludzi na wolnych i niewolników, ale cóż ... może i tak jest.

[hardy1]

Chyba aż tak ściśle nie można do tego podchodzić. Są też ludzie uczeni, wierzący, ale jednocześnie w swojej pracy posługujący się racjonalnością, naukowym podejściem. Są w mniejszości wśród naukowców przedmiotów ścisłych, ale są.
Jak oni to w swoim umyśle łączą, nie wiem. Wolność umysłu przy ograniczeniu dogmatami wiary... Tworzyliby już podzbiór w podzbiorze.

PS. do PS. Skopiuj swoją odpowiedź dla Karen i wstaw w odpowiednim miejscu. Wtedy Twój pomyłkowo wstawiony tutaj post się wykasuje.

[poi-poe]

... jest wielu takich, i to z najwyższej półki; np. Carl F. von Weizsäcker próbuje łączyć neoplatonizm z chrześcijaństwem - nie zapominają, ze Arystoteles przyrodoznawstwo podzielił na fizykę i metafizykę
Odnośnie P.S. Przekleiłem od razu, kiedy zauważyłem pomyłkę.

[hardy1]

Można próbować łączyć irracjonalność (wiarę) z racjonalnością (nauką). Można szukać wytłumaczeń nowych odkryć. Można nawet dojść do punktu, do którego dobrze pasuje anegdota - kiedy Monteskiusza spytano, co sądzi o ludzkim wyobrażeniu Boga, odrzekł - Gdyby trójkąty stworzyły sobie boga, miałby na pewno trzy boki.
Można więc nawet wytłumaczyć jako "boski zamiar" przyszłe odkrycie istot rozumnych w Kosmosie (a nawet prostszego życia). Jakoś się wytłumaczy istnienie rozumnych trójkątów "na podobieństwo boże".
Ale w pewnym momencie następuje nieuniknione zderzenie. Nie da się połączyć "ognia z wodą". Albo-albo.

To jest moje spojrzenie, spojrzenie racjonalisty. Inni mogą mieć inne spojrzenie

Odnośnie PS. Widzę. Tamten omyłkowy Twój wpis wykasuję.

[kkkkosmita]

spojrzenie racjonalisty. Inni mogą mieć inne spojrzenie
Myślę że inne spojrzenia są konieczne, aby rozwiązać wiele zagadek...
nie wiem , nie wyobrażam sobie ...jakie to mają być spojrzenia.

Ucząc się matematyki fizyki...
uczymy się spojrzeń naszych nauczycieli, spojrzeń twórców podręczników...
Jest to etap konieczny, żeby poznać narzędzia służące do rozwiązywania dotychczasowych problemów..., tych już rozwiązanych...
Do nowych problemów, albo do nierozwiązanych jeszcze zagadek, mogą być potrzebne nowe nieznane jeszcze narzędzia i spojrzenia...

Cóż... kiedyś w końcu trzeba będzie polecieć i dolecieć do innego układu gwiezdnego...
Co prawda jest jeszcze trochę czasu, ale nie więcej niż będzie świeciło słońce.

[poi-poe]

Zbiór "ludzkość" składa się z dwóch podzbiorów i dla większości elementów jednego z tych podzbiorów racjonalizm jest nudą, niekiedy wręcz przeszkodą, np. w kontemplowaniu Piękna
lub zakłócaniem komfortu metafizycznego. I tu zloty środek jest koniecznością, co i praktykuję
Dobranoc.

[hardy1]

Kosmito - i kto to mówi?! Kosmita?! (że sparafrazuję cytat z filmu )
Żeby coś nowego odkryć czy wynaleźć, aby wymyślić nowe narzędzia badawcze, trzeba miec "bazę". Znaczy poznać wiedzę poprzedników. Częśc tej wiedzy może okazać się fałszywa, ale większość jest sprawdzalna i wiarygodna. Na tych fundamentach rozwija się cywilizacja. Kolejne pokolenia wzmacniają fundamenty tego "domu cywilizacji" i wtedy dobudowują kolejne piętra

Poe - dla mnie racjonalizm sam w sobie jest Pięknem. Niektórzy twierdzą, że nie ma nic piękniejszego niż doskonałość matematyki i Kosmosu

Dobranoc i ja mówię

[poi-poe]

... istnieje pojęcie skończonego Piękna - matematyka i Kosmos mają za dużo nieskończoności; poza tym jedno jest narzędziem, a drugie miejscem zamieszkania
Jest też pewna różnica między racjonalizmem, a racjonalnością, podobnie jak np. między romantyzmem a romantycznością

[hardy1]

Możliwe, że istnieje...ale mam inne zdanie. Dla jednego "coś" może być skończonym Pięknem, dla innego...szkaradzieństwem. To tylko osobista ocena, a nie zobiektywizowana Prawda o pojęciu Piękna.
Może nieskończoności zawarte w matematyce i Kosmosie. jako niedopowiedzenie,. niedookreślenie...zapowiadają nieuchwytne, zapowiadają nieuchwytne Piękno?

Jeżeli dobrze rozumiem, chodzi Tobie o różnicę - racjonalizm to postawa życiowa, zaś racjonalność występuje w codziennym postępowaniu, w podejściu do konkretnej sprawy.
Pewnie jest podobnie z romantyzmem i romantycznością...

[poi-poe]

Odbiór tego, co nazywamy Pięknem zmienia się w czasie zarówno życia jednostki jak i grup społecznych. Podobnie jak zmienia się np. smak - kryteria Piękna były różne w różnych epokach, wystarczy spojrzeć na obrazy kobiet Rubensa i dzisiejsze fotografie anorektycznych modelek. Moda i gust mają tu wiele do powiedzenia, szczególnie przy tak zaawansowanych środkach przekazu.

[kicho_nor]

Model Piękna
Zakuty w irydzie
Z cycuszkami na wierzchu
I zakrytym wstydzie

………………….
………………….
………………….
………………….

Kichonor w/m

[hardy1]

Już w starożytności
w alabastrze wykuto
piękno ciała ludzkiego.
I cóż w tym dziwnego?

Posąg Afrodyty czy Venus
do dzisiaj zachwyca
doskonałością kształtów,
krągłością piersi
i pięknem ich lica.

A wstyd?
Wstyd to oczerniać,
a nie piękno swego ciała
innym oczom ujawniać.

[kicho_nor]

Niby wiesz co to piękno
Bratku
Pewnie nie widziałeś kombajn
Do zrywania
Kwiatków

[kicho_nor]

Wolność jest cycata
Jak w Delacroix obrazie
Za nią na barykady
To tyle na razie

[hardy1]

Współcześnie i kombajnu
nie sprzedasz bez "dizajnu".
Ma nie tylko żniwować,
ale i oko pięknem radować.

[illmatar]

Wierzycie, że istnieje Piękno samo w sobie?

Dziwne.

[hardy1]

Nie wierzę w jakieś Doskonałe Piękno. Pisałem, że każdy ma swoje odczuwanie piękna. Nie można tego zdefiniować, uogólnić. Uogólnienie to obowiązująca moda, ideał w danej kulturze.

[hardy1]

Poe, i tu się zgadzamy - pojęcia piękna może być jednostkowe, ale jest i...w pewnym sensie "zobiektywizowane" w danej społeczności i czasie historycznym. Dzisiejsze massmedia narzucają "szyk i modę". Tyle że nie trzeba aż tak się im poddawać. Ciało której modelki jest naturalne? Do tego jeszcze ich zdjęcia są "fotoshopowane" przed opublikowaniem. I mamy wtedy nieszczęścia w postaci dziewcząt - anorektyczek...

Panie są bardziej podatne na modę. Tak jest od chyba od początku cywilizacji. Dlaczego? Tradycja? Przecież i dzisiaj, wśród wyemancypowanych kobiet nic się nie zmieniło.

W jednym z plemion afrykańskich przed ślubem młode dziewczęta tuczy się do oporu. Im są cięższe i o bardziej obfitych kształtach, tym bardziej atrakcyjne. Większe "odstępne" jej rodzina może dostać od pana młodego. Taka u nich kultura i uosobienie kobiecego piękna.

A więc? Dlaczego dąży się do Piękna (tu - wyglądu)? Czy to chęć podobania się sobie samej? Chęć podobania się mężczyznom? Czy też nacisk (nawet niewymuszany, ale przez chęć "dorównania najpiękniejszym") danego społeczeństwa?

[poi-poe]

Prawdę rzekłszy Hardy, rzadko zastanawiałem się nad kanonami Piękna - jakoś intuicyjnie akceptuję lub odrzucam dzieło sztuki, a piękno płci przeciwnej w ogóle nie traktuję w tych kategoriach.
Mój polonista z liceum, znany krakowski nauczyciel, raz powiedział frazę, która utkwiła mi w pamięci - Wędrowiec, który idzie w ciasnych butach nie podziwia piękna krajobrazu.
Dlatego też w późniejszym życiu bardziej dbałem o wygodne buty - wtedy i mijane krajobrazy można podziwiać. Karen na pewno będzie odmiennego zdania chociaż jest ono alogiczne (albo może właśnie dlatego )
Parę fizycznych i matematycznych (w tym dwa własne) wzorów uważam może nie za piękne, ale "pobudzające", podobnie jak odbiór jakiegoś dzieła. Jakoś to u mnie tak działa - moje pojęcie piękna jest związane z "pobudzeniem". I chyba nie jest to inspiracja sensu stricte - raczej jej mieszanina z motywacją. Zresztą, czy to ważne? Po prostu jest to coś subiektywnego, jak u wszystkich mężczyzn - jak działa to u kobiet nie mam bladego pojęcia.

[k.karen]

Nieee, Poe! Nie jestem odmiennego zdania, myślę jak Ty
Naprawdę tak pomyślałeś? Jestem wrogiem dziwactw i lubię wygodne życie
Na wygodne buty, w tym szpilki ale i buty trekingowe, mogę wydać majątek
Misiurki, włosiennice, biczowanie jako środek do wejścia na poziom metafizyczny - to na pewno nie ja
Pozdrawiam dresowo i dobranoc, idę oglądać zakończenie IO może będzie
ciekawsze jak otwarcie

[poi-poe]

Co trenujesz / trenowałaś? Pytam jako były czynny sportowiec - lekkoatleta.
Przecież żartowałem
Dobranoc

[hardy1]

Kiedy słyszę - kanon piękna - od razu pytam się - czyj kanon?

Wiem wiem...autorytety są również w dziedzinie sztuki czy mody.

Dla mnie autorytetem są jednak uczeni, naukowcy, specjaliści w swoich dziedzinach. Tak ścisłych jak i humanistycznych. W poprawnych obliczeniach też jest zawarte piękno.

Jednak w sztuce, literaturze, każdy ma własny kanon piękna. Jednemu coś się podoba, innemu nie. To jest...niedookreślone. Nie stworzy się jednego kanonu. I tego nie zmienią żadne odgórne narzucenia, typu - to jest piękna książka, obraz, utwór muzyczny. Dlaczego? Bo ja tak mówię. Z nieodłącznym szkolnym "co autor miał na myśli?" Pewnie sam autor często by się srodze zdziwił, gdyby wiedział, jakie interpretacje wywodzili potomni z jego utworu... Nie wspominając już, że taki literacki rozbiór utworów skutecznie zniechęcał większość szkolnych delikwentów do szukania i zauważenia Piękna w ich treści...

Dobranoc Karen i Poe

[poi-poe]

... podobnie jak, wg mnie, nadmiar interpunkcji, rygorystyczne metrum i rytm, w wierszu zamula jego magię i zakłada niegramotnego odbiorcę ... i choć nazwa sztuki pochodzi od słowa sztuczność, to uważam, iż największe dzieła mają w sobie pierwiastek naturalny, podobnie jak wszystkie liczby będące dziełem człowieka, oprócz naturalnych.
Pozdrowienia dzisiejsze.

[k.karen]

Tak się zastanawiam; człowiek może być analfabetą ale bez umiejętności liczenia to raczej nie da się żyć. Przecież ludzie pierwotni musieli już umieć liczyć?

[hardy1]

Nie znam się na literaturze i poezji. Jednak...jeżeli za bardzo się twórca skupia na formalnych kryteriach utworu, to zatraca wenę. Wychodzi formalnie prawidłowy utwór, ale bez "iskry bożej".
Coś w tym jest.

[k.karen]

Teraz to już tylko biegi przełajowe...z psem i rzadko ale jeszcze - oglądam sobie świat z góry
Kiedyś, w latach licealnych, to jazdę szybką na lodzie

A co konkretnie trenowałeś?

[poi-poe]

oszczep; na "nożach" też jeździłem

[k.karen]

OOOOOOO! To mamy podobne wspomnienia
Teraz lecę, obowiązki wzywają.
Dobrego dnia

[poi-poe]

na razie, ja też mam obieranie, ale wisi chmura i może lunąć

[zapomi-najka]

"Na nozach" ? Legenda mowi, ze dobrze przygotowanymi do startu lyzwami mozna bylo sie ogolic, nie noze wiec, a brzytewki ;D
Pozdrawiam serdecznie ...

[zapomi-najka]

k.karen napisała:
> Kiedyś, w latach licealnych, to jazdę szybką na lodzie

Karenko, byc moze stalysmy kiedys razem na starcie
(jaki ten swiat jest maly) ;D

[k.karen]

Heeeej Zapominajko, jak miło Cię u nas widzieć
Chyba nie stałyśmy razem na starcie, jestem starsza od Ciebie. Ja z pokolenia PRL-u

To nam się tu klub panczenistów ( byłych) otwiera

Zagram jeszcze do wierszy Poe, dla Wszystkich

• Birdy - People Help The People [;Official Music Video];

[hardy1]

...a skąd wiesz? Może to były zawody "open", dla wszystkich grup wiekowych

[zapomi-najka]

Karenko, panczenowy temat jest mi bardzo bliski

Zaniemowilam, czytajac wiersze Poe .....

[hardy1]

No proszę, proszę Jaka ta Ziemia, nie dość że kulista (dobrze, już poprawiam - nie jest kulą), to jeszcze jaka malutka

Czy jest tu ktoś oprócz Kosmity i mnie, kto grał w siatkę? Jak szukać to szukać...może drużynę Podwórkową się zbierze

[zapomi-najka]

Hardus... pilka siatkowa to jedna z niewielu dyscyplin sportowych o ktorych nie mam zielonego pojecia... po prostu nie lubie/nie umie ..
Pilki moge Wam podawac

[hardy1]

Dla mnie to najlepsza z gier, najbardziej zespołowa. W pojedynkę nie ma szansy wygrać, Zapominajko

[poi-poe]

rośnie sobie drzewo
to jest dobre, a to złe
tępe głowy z niego jedzą
z nienawiścią w tle

o sercu z kamienia
bez źrenicy sumienia
jedzą nienawiści zgniłki
intelektualne osiłki

nienawiści nic po słowie
wiedza jej w absmak
rozpala ją tłumu klaka
rajcuje słów kloaka

po owocach ich poznacie
- rzekł był Pan
lecz nie rodzą, chociaż sieją
stąd też cały kram

a wystarczy rozwalić stragan
by usunąć ten bałagan

[k.karen]

po owocach ich poznacie
- rzekł był Pan
lecz nie rodzą, chociaż sieją
stąd też cały kram

a wystarczy rozwalić stragan
by usunąć ten bałagan

Stoi stragan w polu,
stary już, zmurszały.
Sam się w pył rozsypie,
minął mu czas chwały.

Żeby go rozwalić,
czasu na to szkoda.
Lepiej iść poszukać,
gdzie źródlana woda.

[kicho_nor]

Nad Niagarą
kura pieje
deszczu nie ma
z góry leje

Macierewicz
ma dowody
skąd w Niagarze
tyle wody

ma dowody
nie dasz wiary
woda wzięła
się z Sahary

nie ma wody
na pustyni
pewnie Putin
zamęt czyni

dziecię przed snem
dziadku witaj
Macierewicza
mi poczytaj

[poi-poe]

fałszywość mitu mierzy się
zawartością w nim kitu
kit z czasem wypada
i d... blada
z mitu zostaje garstka
skruszonego kitu

[hardy1]

Tak to jest, kiedy się
d...nosi jak chorągwię.
Wyżej jej nie podskoczy,
a potem na lud się boczy.

[poi-poe]

nad Niagarą krążą mewy
omijając biały kurz
w mętne wiry lecą plewy
z nostalgicznych dusz

pieszczą w myślach
kraju starego obraz
zaściankowej iluzji:
nie zauważyli fuzji

a fałszerze robią swoje
sztandar: ojczyzna
praca: doję

Kanada, październik

[poi-poe]

ludmany

albośmy to jacy tacy
ino prawdziwi polacy
na głowie berecik
brunatna sukmana
z boku pistolecik
danaż moja dana

kierezyja-fantazyja
wyciągana od parady
w głowie szumi
małmazyja, niczym
pióra euro- pawia
pasiate galoty
patrzcie no, Polacy
jakim polak - cacy-cacy

z włosienicy zaś koszula
szyli mi ją nasi księżula
do niej rózga dana
płacz dziewczyno zakochana
od wieczora, aż do rana

grajcie mi od ucha
chodźwa w tany
narodzie kochany
jutro was ozłocę
psiajucha
gdy grosz publiczny
poleci
gdy zapieje kur ...
weźcie jeno sznur

[poi-poe]

"z raisowskich łąk
wyleciał Bąk
uzarł mnie we worek
z pońdziałku na wtorek
... azem się zląkł"

[poi-poe]

Sándor i Kamil.
dla Julianny

dokąd podążasz
narodzie bratni ?
czy ku temu prowadził
nasz stary wódz?
słuchaj głosów poetów:
nie pozwól pleśni
na oczach róść !
„Wolność Powszechna”!

nie powracaj do Cieni
lecz dalej – dalej ...
tovább – tovább ...
razem dostawaliśmy
nauczki, więc tovább ...
choćby dla naszej wnuczki

[poi-poe]

Sepia wspomnieć i zieleń nadziei.

gdy w stare mury
obrosłe wisterią
wchodziła muza
ze swą histerią
zwykłem był
jej róż chłodzić fioletem
błękitem, by magenty
jednością zrosła się
z glicynii mitem

lecz zapachy róż
więdną jesienią ...
pozostaje wrzos pamięci
z wystygłą kwiatu
czerwienią

nadejdzie puszysta niania
uśpi marzenia wspomnień
dając spokój ciału i duszy
do czasu, gdy przebiśnieg
zimowy alabaster skruszy

wtedy lila-róż krokusa
pojawi się wśród gości
z żółcią szafranu –
pyłkiem zazdrości
i znów zieloność wiosny
ożywi żądze
z płonną nadzieją
że wiem, co robię
i więcej nie zbłądzę

[poi-poe]

nic tak nie podnosi
na duchu z rana
jak widok za oknem
spacerującego bociana

obchodzi swój teren
czeka na swoją połowę
dzietnością
ma zaprzątniętą głowę

dar kuzyna benu
rozłożono mu na raty
więc trudzi się
jak każdy człek
biedny i bogaty

zadowolony
że przeminęły śniegi
tak jak ja, że zobaczę
na Twym nosku
wiosenne piegi

i zaraz kawa z rozenthala
jakaś smaczniejsza
przeszłość różnorodna
a i przyszłość barwniejsza

marzec 2012

[poi-poe]

z rozlewisk Missisipi
wyszła w świat
dobrana para
blues i gitara

deltę opiewa
odwieczny blues -
towarzyszy mu ona:
kitara, gibsona, ...

drży struna „a”
drgają struny „e”
urojona „i”
niewidzialna „g”

akompaniament
do tańca poi
z iskrami wszechświata
i w tym zatraceniu
śmierć z życiem się splata

[k.karen]

• BB King & Eric Clapton - The King, The God and the Stars...

"Bo blues to zawsze blues jest,
nigdy nie zawiedzie.
I choćbym nawet mógł mieć
życie z samych niedziel,
to i tak bym nie zamienił
tych niewielu nut,
chociaż pełno w nich jesieni
i tak mało słów,
to i tak bym nie zamienił
tych niewielu nut,
chociaż pełno w nich jesieni
i tak mało słów."

(nie znam autora)

[poi-poe]

z morza turnerowskiej mgły
pokazując swe dwa lica,
wynurza się niczym liniowiec
pierwszej klasy, góra samobójców
- Mogielnica

szarpani za życia i po śmierci
niegodni ziemi święconej
znikali w tej mgle
jak morze słonej

zrzucani z urwiska
jak przez burtę w toń
powstałą z ich łez
które zmieniły im wolę
zabiły w nich strach
wypłukały lęki –
podmioty krzywd
bywalcy domów udręki

rozwiązali dylemat:
być, albo nie być
bez wiary tych
którzy ich zrzucali
i odeszli z nadzieją do tych
którzy kiedyś ich kochali

[k.karen]

Kiedy noc zapada ciemna i mglista,
gdzieś zza buczyny karpackiej, z urwiska,
żałosna pieśń zjawy ciszę rozdziera
- to Mogielnica łka po stracie Łopienia.

[poi-poe]

pewien Francuz
który szkolił uczucia
zapisał konstatację
iż kwiat miłosnych doznań
to gwałtowność pożądań
czy miał rację?

pomijając idiotyczne
pytanie retoryczne:
co z miłością
gdy kwiat zwiędnie?
pojawia się pewien szkopuł:
czy nie odczytujemy
tego błędnie?

nie wiemy kim był autor
w chwili, gdy pisał
to wyznanie
a i dziennikarz
nie w tym czasie
postawił znane pytanie

[k.karen]

Kiedy kocham
to miłością zmysłową.
Nie myślą tylko
ale całą sobą.
Jak gwałtowne
są me pożądania,
zależy od
"obiektu" kochania.

[poi-poe]

Ładnie i osobiście ale przykładowo chodzi o sytuację opisaną przez Blixen we wspomnianym wcześniej opowiadaniu. Zauważ jakiej płci jest tam Kierkegaard.
A przy okazji, ponieważ lubisz błękity, możesz w opowiadaniu "Anna" sprawdzić, co sądziła Twoja imienniczka ustami lady Heleny o prawdziwym błękicie

[k.karen]

Poe To trudne "zadanie domowe". Czytałam tylko "Pożegnanie z Afryką" i to dosyć dawno a do tego film, który był dużo bardziej romantyczny, uczuciowy, osobisty niż książka.
Oczywiście chętnie przeczytam "Karnawał" i jak się domyślam jest tam też opowiadanie "Anna" (?) tyle, że może to długo potrwać. W tej chwili jednocześnie czytam- Moja III RP L.Wałęsy, w wersji elektronicznej - MiM Bułhakowa, wyrywkowo - Europę Daviesa, Noc długich noży- Brauna a jeszcze czeka I tom Historii Chrześcijaństwa - W. Carroll'a..a gdzie jeszcze następne cztery i chyba już przetłumaczony VI tom? Ufff...jak widzisz niezły "groch z kapustą" i gdyby jeszcze Karnawał...To może pomóż mi proszę i "oświeć" w podanych przez Ciebie przykładach

Pozdrawiam upalnie

[poi-poe]

Czytając MiM "wyrywkowo" postępujesz jak czytelnik modelowy, ale choć oba znane mi przekłady są niezłe, to bez znajomości oryginału, stosunków rosyjskich i obyczajów umyka sporo.
No dobra, zostawmy Blixen i Flauberta ... może pomożesz zastanowić się nad taką sprawą: natura wyposażyła każdą kobietę w zestaw systemów semiotycznych, a w wyjątkowych przypadkach - w pełny zestaw; w porównaniu z zestawem kobiecym systemy męskie są ubogie i schematyczne. Moja męska logika podpowiada mi, że przy takiej proporcji relację damsko-męską cechuje pewna nierównowaga. Co podpowiada Tobie, twoja żeńska logika?
Jeszcze a propos MiM: pojawia się tam raz termin wprowadzony przez formalistów rosyjskich "sjużet"; nastręcza on sporo kłopotów polskim tłumaczom - zwykle jest tłumaczony jako temat,lub wg mnie najtrafniej, jako temat przewodni, ale nie do końca. Chodzi o artystycznie skonstruowany układ wydarzeń w utworze, jak chcą niektórzy nasi krytycy.
W tekście MiM messer odnosi go do wątku prokuratora - dzieła mistrza; fabuła była mu znana, więc chodzi o jej plan strukturalny, czyli sjużet. I tu, nawet "wyrywkowy" odbiorca drugiego stopnia wchodzi w gęstwinę. Może Tobie, bardziej czującej problematykę biblijną, coś świta?
Pozdrawiam również upalnie i parnie.

[k.karen]

Pojęcia - kobiecej i męskiej semiotyki bardziej kojarzą mi się z marketingiem a nie miłością i partnerstwem

Owszem, ta nierównowaga będzie jeśli kobieta i mężczyzna zapominają, że do pełni miłości potrzebne jest - MY a nie JA i JA. Kobieca intuicyjność i męski konkretyzm a także cały zestaw....ufff... systemów semiotycznych obojga mogą się wspaniale uzupełniać i wtedy jest równowaga. Nie chodzi mi tu przede wszystkim o seks ale o całe wspólne życie. Pisałam wcześniej, że jestem wrogiem dziwactw, w tym także - skrajnego feminizmu gdzie kobiety mówią o sobie, że są wyzwolone i każdy "facet to świnia", do niczego im niepotrzebny, no chyba że mają odmienną orientację Kobiety bardzo często zapominają ( ale i mężczyźni też), że "mój partner świadczy o mnie". Tracą też niepotrzebnie czas na jakieś śmieszne bezsensowne "gierki" w stylu - " myślę białe ale powiem mu że czarne a on musi się domyślić że chodzi mi o białe"
Tak przy okazji, zauważyłeś że w krajach "zachodu" ( ale i u nas ostatnio coraz częściej) bardzo swobodnie mówi się o seksie ale o miłości to już niekoniecznie?
To tak bardzo w skrócie i nie wiem czy o to Ci chodziło?

Jeśli chodzi o MiM to nie czytam "wyrywkowo" ( tak czytam Europę), czytam powoli i po kolei.
W tej chwili jestem po przeczytaniu "Fatalnego mieszkania", tak więc to początek drogi do zrozumienia tej powieści. Czy ją zrozumiem i czy odkryję ten "sjużet" tego jeszcze nie wiem. Odkryłam jednak już na początku pewną nieścisłość; w postaci Profesora Nieznajomego kojarzę szatana, tylko że szatan nie ma mocy przewidywania przyszłości i o tym Bułhakow powinien wiedzieć. Ale możliwe, że właśnie ta nieścisłość jest zamierzona i to jest ten "sjużet". Jestem bardzo ciekawa co dalej odkryję ale będę gotowa do dyskusji dopiero po przeczytaniu

Ps. do MiM, nie czytałam wcześniej bryków, streszczeń, opinii, recenzji ponieważ chcę mieć całkowicie własną opinię.

[poi-poe]

Pisząc "wyrywkowo" miałem na myśli ponowne przeczytywanie, powracanie do poszczególnych urywków tekstu, ale skoro czytasz pierwszy raz, to oczywiście zmienia się sens tego słowa, ale nie do końca ... Poe uważał, iż dzieło powinno być na tyle krótkie, aby czytelnik przeczytał je za jednym posiedzeniem, gdyż między jedną, a drugą sesją wciskają się sprawy życiowe, (albo np. nasza korespondencja forumowa) i działanie całościowe ulega zniszczeniu ... ale E.A.P, to E.A.P.
Traktując Dobro i Zło jako byty odwieczne trudno mówić o przewidywaniu; przyjmując Wieczność jako całość trzeba odrzucić trójpodział Czasu - tutaj na nic są ludzkie chytrości typu "czas zaprzeszły". Grecy rozróżniali pojęcie Czasu metafizycznego i "rozsądnego odcinka czasowego" dostępnego ludzkiej percepcji, i tak to ujmuje Bułhakow, wkładając w usta Wolanda "tysiącletni okres, potrzebny do planowania". Ale dosyć, nie chcę Ci psuć przyjemności pierwszego odbioru lektury
Rzeczywiście, patrząc na tabloidy, portale, popart ,ociekające seksem można odnieść wrażenie, ze Miłość została zapomniana, ale rzecz w tym, że miłości nie da się
zapomnieć i później, czy wcześniej, trend się odwróci tak, jak już nie raz bywało w historii i "rozkoszny brud" ustąpi części pola erotyce i jej wyższej formie.

[k.karen]

Tak, to prawda i zgadzam się z tym co mówił E.A.P a do tego to jest e-book i na stacjonarnym kompie. Ale dam radę

napisałeś:
Traktując Dobro i Zło jako byty odwieczne trudno mówić o przewidywaniu;

Mój światopogląd jest trochę inny, zło nie jest bytem odwiecznym. Dobro czyli Bóg - jako Doskonałość, która nie może być niczym ograniczona a więc nie może być ograniczona Czasem. Nie ma równowagi między Dobrem i złem, tak więc zło nie może wiedzieć co będzie w przyszłości. Gdyby była równowaga to widzielibyśmy to wokół siebie. Ale rzeczywiście odłóżmy tę dyskusję o MiM na później

[ulisses-achaj]

Szatan u Bułhakowa jest raczej mało szatański, nie bez powodu to motto z Goethego.. No i z doktryną KK niewiele ma to wspólnego.. I dobrze.
Mateusz Lewita np. : " chodzi za mną taki jeden z kozim pergaminem i bez przerwy pisze. Ale kiedyś zajrzałem mu do tego pergaminu i strach mnie zdjął. Nie mówiłem dosłownie nic z tego, co tam zostało zapisane.Błagałem go: spal, proszę cię, ten pergamin! Ale on mi go wyrwał i uciekł".

[poi-poe]

... dlatego mówimy: przeczytałam/em jednym tchem
Prawdę mówiąc, metafizyka interesuje mnie tylko w kwestii związanej z Czasem, gdyż fizyka ma niejakie trudności z tą wielkością fizyczną, a raczej z jej częściowym irracjonalizmem. Niektóre strzałki czasowe (np. psychologiczna, biologiczna) są pojęciami mętnymi, a teorie o przemienności biegu czasu summa summarum nie wychodzą dalej, niż rozważania Marka Aureliusza (znanego Ci jako św. Augustyn ) , co można poetycko ująć w starej przyśpiewce:
Ach, mój miły Augustynie
wszystko minie
wszystko minie ...
... mój przyjaciel, znany rosyjski pisarz (niestety, już nieżyjący) dał mi do przeczytania pierwsze wydanie (okrojone z dwóch rozdziałów), które dostał zaraz po jego wyjściu. Gdy Mu zwracałem, zapytał, czy zauważyłem, że jedynym pozytywnym bohaterem jest szatan ?
Dodał też, że Bułhakow postawił sobie piękny pomnik. Ja uważam, że pozytywną bohaterką jest Małgorzata. I na tym na razie skończmy temat MiM.
.... typowo kobiece: "Nie ma równowagi między Dobrem i złem, tak więc zło nie
może wiedzieć co będzie w przyszłości". Pomijają kwestię braku przyszłości w Wieczności, o której już napisałem, to przeczytaj wiersz Szymborskiej "Nienawiść", którą przecież zaliczamy do kategorii zła - jakaż ona jest przewidująca, jak daleko patrzy w przyszłość (przynajmniej tę biologiczną). Innym implikacjom Twojej tezy, chyba nie dałby rady, żaden z doktorów Kościoła
Dobranoc metafizyczna

[k.karen]

Poe, nie wiem co św. Augustyn powiedziałby na "Marka Aureliusza" ale pewnie by się nie obraził
Nie wiem czy domyśliłeś się czy tylko przypadkowo wspomniałeś o św. Augustynie? To mój idol, naprawdę!
Dwie rzeczy łączą tych ludzi - imię Aureliusz i pogląd na temat śmierci " Nie należy buntować się i lękać śmierci, która mieści się w naturalnym porządku świata".
I mój najbardziej ulubiony cytat Augustyna "Kochaj i rób co chcesz".

.. typowo kobiece: "Nie ma równowagi między Dobrem i złem, tak więc zło ni
> e
> może wiedzieć co będzie w przyszłości".
Oj tam, oj tam....przecież jestem kobietą

Innym implikacjom Two
> jej tezy, chyba nie dałby rady, żaden z doktorów Kościoła

hmmm...myślisz, że któryś chciałby w ogóle ze mną na ten temat dyskutować?
No może tylko mój ukochany św. Augustyn i przy jakimś wpływowym poparciu to może jeszcze św. Jan od Krzyża poświęciłby mi może 5 min.

Dobranoc, śpij dobrze

[poi-poe]

nie ulega wątpliwości, iż jest / był on najlepszym specjalistą od Czasu na irracjonalnej niwie - znane są jego rozmyślania czy czas istnieje w przypadku braku życia biologicznego, również znane jest powiedzenie, że wie czym jest czas, kiedy nikt go o niego nie pyta ...
a i cytat przytoczony przez Ciebie jest trafny, jeśli tylko przy tym robieniu nie wchodzi wyrządzanie krzywdy innym ...
zawsze dziwiła mnie nieufność, żeby nie rzec ostrzej, awersja Kościoła do kobiet i ich potulność wobec takiego stanu rzeczy; oczywiście, znam podawane przyczyny, ale one do mnie nie trafiają, przecież w końcu nie ma zła, które nie wyszło by na dobre to a propos dynamiki w równowadze która, jak wiadomo z fizyki, jest zawsze stanem przejściowym, chwilowym.
Tym razem to już dobranoc fizyczna

[k.karen]

Jak się Kocha Naprawdę to nie wyrządzi się nikomu krzywdy i dlatego ten cytat wg mnie "bije na głowę" wszystkie inne filozofie tego świata
Kościół nie jest nieomylny, także w sprawach kobiet. Kościół to grzesznicy od "szeregowego" po papieża i z dogmatem o nieomylności papieża ja się nie zgadzam....ale to znowu inny temat.

Jeszcze raz dobranoc, tym razem i ja już idę spać

[poi-poe]

No tak ... tylko z tym "naprawdę" jest kłopot Miłość, jako uczucie, należy do irracjonalności - mnogość przymiotników (szczęśliwa /nieszczęśliwa, zaborcza, platoniczna, idylliczna, szczeniacka, wieku dojrzałego, modny ostatnio - toksyczna, itd) świadczy, iż owo "naprawdę" można raczej zaliczyć do kobiecego arsenału, - " jeśli mnie naprawdę kochasz, to ..." - niż do jakiegokolwiek obiektywnego kryterium.
Osobiście ów cytat parafrazuję na własny użytek: jeśli kochasz, to twórz co chcesz (sztuka też należy do irracjonalności) - wtedy racjonalne i obiektywne kryteria są niepotrzebne. Instytucja Muzy jest tego dowodem (gorzej z antymuzą )
To tak przy porannym słońcu i kawie, patrząc na łąki, pola, lasy ...

[sorel.lina]

poi-poe napisał(a):
> No tak ... tylko z tym "naprawdę" jest kłopot Miłość, jako uczucie, należy
> do irracjonalności - mnogość przymiotników (szczęśliwa /nieszczęśliwa, zaborcza
> , platoniczna, idylliczna, szczeniacka, wieku dojrzałego, modny ostatnio - toks
> yczna, itd)

Miłość nie potrzebuje przymotników... jak Absolut...
Każde "dookreślenie" ją ogranicza, umniejsza...
Pozdrawiam serdecznie, Poe!

[poi-poe]

Wybacz Sorelina, ale gdy słyszę Absolut, to pierwsze skojarzenie mam ze szwedzką wódką (niezłą) - może dlatego, że kiedyś tęgo popijałem, po "rosyjsku"
A na poważnie - jedyna nazwa, którą znam (z tych irracjonalnych) i która nie wymaga przymiotników, stopniowania, i która nie ma antonimu, to Dobroć - a miłość? Poetessy twierdzą, że jak sobie pościelisz, tak będziesz kochał
Pozdrowienia witoldowe

[sorel.lina]

poi-poe napisał(a):

> Wybacz Sorelina, ale gdy słyszę Absolut, to pierwsze skojarzenie mam ze szwedzką wódką (niezłą) - może dlatego, że kiedyś tęgo popijałem, po "rosyjsku"

Wybaczam, Poe!
Chociaż smaku Absolutu nie znam, niestety... Upss! Ale mi dwuznaczność wyszła!

> A na poważnie - jedyna nazwa, którą znam (z tych irracjonalnych) i która nie wymaga przymiotników, stopniowania, i która nie ma antonimu, to Dobroć - a miłość? Poetessy twierdzą, że jak sobie pościelisz, tak będziesz kochał
> Pozdrowienia witoldowe

Dobroć, Miłość... wiesz, to właściwie to samo.
A poetessy owe to chyba jednak piszą o tej "miłości z przymiotnikiem"...
Też pozdrowienia ślę. Hannowe.

[poi-poe]

... A poetessy owe to chyba jednak piszą o tej "miłości z przymiotnikiem"... "
No ... nie wiem, ta którą miałem na myśli akurat pisała o szczęśliwej, wzajemnej miłości (chyba najbardziej zbliżonej do tego enigmatycznego Absolutu, no nie? ) która wg niej powinna zostać zakazana, gdyż drażni tych, którzy jej nie doświadczyli; z kolei, w innym wierszu oddawał stan po lampce wina, (chociaż bardziej pasowałby kieliszek absolutu), gdy została "ubrana" przez wyobraźnię partnera
Różnica między dobrocią, a miłością kryje się w biologii albo, jak nazywają niektórzy, w "chemii" lub raczej w jej braku

[k.karen]

A powiedz mi Poe ale spróbuj nie myśleć o nauce, teoriach, dowodach
a nawet o tym w co wierzysz albo nie wierzysz, o tym co powiedzieli, napisali,
stworzyli inni. Proszę, powiedz mi co czujesz kiedy tak patrzysz na te pola, łąki, lasy,
na te maki i chabry, i kiedy słyszysz śpiew skowronka? Czy czujesz jak tęsknisz za czymś
czego nawet nazwać nie sposób? Czy pomyślałeś wtedy przez chwilę, że to wszystko o czym
wiesz jest takie niepozorne, jest niczym wobec tego choćby najmniejszego kwiatka,
śpiewu skowronka, źdźbła trawy, kropli rosy?

U mnie na przemian deszczowo i słonecznie ale bardzo zielono

[poi-poe]

Od wielu lat rozdzielam swój czas między wieś i miasto (ostatnio głównie na wieś) - kiedyś dla K. napisałem wierszyk o wiejskim stawie, który Jej się spodobał; niestety, gdzieś się zapodział, watki na tamtym forum poznikały, często pisałem przeważnie "w okienko" - czasem czuję się cząstką tej przyrody, czasem gapię się bezmyślnie w pejzaż i czekam, aż coś wyskoczy z podświadomości, ale większość czasu spędzam na pracy wśród tej przyrody - jedyne lekarstwo na głupie myśli
Pozdrowienia wynurzeniowe
P.S. Oczekuję rewanżu

[k.karen]

Dobrze, więc sobotnio i w rewanżu

Kiedy tak patrzę na te lasy, łąki i pola,
tam gdzie tylko wzrok sięgnąć może,
to zawsze dziwię się ogromnie,
że choć jedno do drugiego podobne
to nie jednakowe a inne, mój Boże.
Nie ma dwóch kamieni tych samych
kwiatów, pszczół, drzew i strumyków,
ptaków, traw, jagód i saren,
mrówek, żuków, chabrów i dzików.
I my ludzie choć tacy podobni
to tak bardzo różnimy się przecież.
Choć nas wiele, to każdy samotny
bo z duszą, której nie znają nawet przyjaciele.

[kicho_nor]

Przesyłam Wam wieści od pewnego idioty
że miłość sprawdzona to piwo i koty

[sorel.lina]

Że koty, to zgoda, że piwo, to...

[hardy1]

...ploty?

[sorel.lina]

... to za płoty!

[poi-poe]

Jeden z moich dawnych nicków to "różnorodność"

[k.karen]

> Jeden z moich dawnych nicków to "różnorodność"

Lecz to nie koniec mojego zdziwienia
bo kiedy Dwa Różne połączą się w końcu
to stworzą Jedno lecz znów jakże inne,
choć do Dwóch Różnych tak bardzo podobne.

Ps. Pamiętasz o czym był Twój wiersz "Staw"? Napisz proszę

Pozdrawiam i zabieram się za rzeczy przyziemne ale potrzebne

[poi-poe]

No, ja już od siódmej zajmowałem się rzeczami przydrzewnymi ...
moje motto, wielokrotnie powtarzane na forum to: od różnorodności do Jedności i od Jedności dla Wszystkich ...
pamiętam początkowe wersy - każdy mój wierszyk to impuls chwili:

od wszystkich mórz i oceanów
milszy mi jest wiejski staw
bez burz, sztormów i bałwanów
....
Pozdrowienia Delakitesowe

[k.karen]

Ja też, ja też wolę taki wiejski staw

Wpadam w przelocie, między gotowaniem a wieszaniem pościeli,
która na wietrze też taka de-la-kites-owa

[poi-poe]

myśli poranne:
ocenianie seksowności z fotografii przypomina ględzenie o smaku cukierka z wyglądu papierka

[hardy1]

Co żywe to żywe. Co z bliska widoczne to widoczne. Co dotknięte to dotknięte. Co posmakowane to posmakowane. Co skonsumowane to skonsumowane.
I wtedy można oceniać.

[poi-poe]

... ale do oceny potrzebne są miara, wzorzec, kryterium – a te zawsze są umowne. Ociekające seksem witryny portali, tabloidy, reklama, popart, kształtują wzorzec relacji d-m bez umiaru (to od miary ) eksponując jeden aspekt tej relacji. Spece od marketingu, czyli zwykli manipulanci, mają jeden cel – zysk, jak on się ma do uczuć wyższych? Ano, nie jest żadnym kryterium oceny tych ostatnich. Przysłowiowy gruby portfel, przedmiot zainteresowania wzorcowej „blondynki” nie jest w stanie uczynić z niej muzy, najwyżej zakupoholiczkę. I o to chodzi w tym biznesie.
Pozdrowienia gorzko-poranne.

z blondynką o poranku, wzorcową

[kicho_nor]

Wzorcowa blondynka napędza gospodarkę jednak.
Wzorcowa blondynka wyda wszystkie pieniądze na zakupy.
Zakupy powodują na rynku popyt, co z kolei uruchamia podaż.
Chcąc utrzymać wzorcową blondynkę należy dbać o gruby portfel.
Konieczność posiadania grubego portfela, zmusza do działań organizujących
pracę innych np. biznes.
Nie należy negować roli wzorcowej blondynki w społeczeństwie,
ani kpinek sobie z tego robić bo wzorcowa blondynka pożyteczną jest.

[poi-poe]

No tak, Twoje zdanie (pomijając ironię) potwierdza obiegową opinię wokół czego świat się kręci ... moim zdaniem jest to ptolemeuszowski punkt widzenia

[hardy1]

Na blondynę
spojrzę krzynę.
Widzę minę -
pusta maska?
Zostawię kpinę.

[hardy1]

Poe, pisałem "...i wtedy można oceniać" w sensie indywidualnym.
Natomiast co kto bierze pod uwagę przy "ocenie", to już sprawa tak z zakresu psychologii jak i socjologii. Jeden kieruje się tabloidami, plotkami i reklamami, inny ma własne kryteria. Oczywiście, świat zewnętrzny mediów, wszechograniająca reklama, wpływa na człowieka, nie ma co się łudzić że jest inaczej. Ale każdy wybiera sam, kierując się swoimi wartościami i kryteriami.

[poi-poe]

... przecież to jasne, że miary, wzorce, kryteria są sprawą indywidualną, kształtowaną u człowieka przez dom, szkołę, czasem religię, doświadczenie życiowe, itd.
Natomiast, w tym przypadku chodziło mi o agresywne narzucanie modelu konsumpcyjnego, co się źle skończy - w najlepszym przypadku przesytem.