Dlaczego ludzie zaczepiają na ulicy obce dzieci?

[3.14-roman]

Niedawno byłem świadkiem takiej scenki rodzajowej. Przede mną idzie sobie tatuś z dzieckiem w wieku...ee.... w takim, w którym dzieci już chodzą, ale jeszcze nie uczęszczają do szkoły.

Z naprzeciwka idzie starszy pan. Na widok dziecka rozpromienia się i mijając malucha, postanawia go zaczepić.
SP: Oooo, jaki maluch!
Starszy Pan, przechodząc koło dziecka, zaczyna głośno tupać. Dziecko odskakuje.
SP wyciąga dłoń w stronę dziecka i rusza palcami.
SP: Ojdidididi!
Dziecko chowa się za plecami rodzica.
SP rzuca dziecku uśmiech i idzie dalej. Dziecko ogląda się za nim ze zwątpieniem.


1. Czy ktoś mógłby mi wyjaśnić, w czym rzecz? Po co ludzie zaczepiają obce dzieci? Które w 90% przypadków wyraźnie nie są tym zachwycone?

2. Czy w dzieciństwie lubiliście być zaczepiani, było to Wam obojętne, czy reagowaliście na to alergicznie?

3. Jeżeli macie potomstwo, jak ono reaguje? I jak Wy reagujecie, widząc, że ktoś próbuje Waszego malucha pogłaskać czy, o zgrozo, uszczypnąć w policzek? (a starsze panie się w takich szczypasach specjalizują)

[3.14-roman]

Poniżej koszmar z dzieciństwa wielu dzieciaków- szczypanie w policzki.

[dzidzia_bojowa]

Gdy byłam małą dziewczynką przeżyłam takie "zaczepienie" i pamiętam to do dziś. Miałam jakieś pięć lat, nie więcej. Było lato, ciepło i pogodnie. Wypuszczona z domu jak co dzień zorganizowałam sobie rozrywkę w postaci układania w mozaikę różnych kamyczków, trawek, listków, śmieci i petów czyli wszystkiego co leżało na chodniku przed domem. Wyobraźnia i kreatywność właśnie osiągała szczyty. Układanka nabierała eleganckich kształtów gdy nagle wtargnął w to wszystko pewien pan. Surowym głosem skarcił mnie za palenie papierosów i stanowczo zażądał wskazania miejsca zamieszkania. Złapał mnie za ucho i kazał prowadzić się do mamy. Byłam przerażona więc potulnie doprowadziłam prześladowcę do mojej kochanej Mamy. Mama zachowała się tak jak się spodziewałam: obsztorcowała nadgorliwego faceta, kazała mu iść precz, nawet nie chciała słuchać tak absurdalnych oskarżeń.
To było traumatyczne przeżycie. Nigdy więcej nie układałam już żadnych mozaik. Facet zabił we mnie zmysł artystyczny.







Co nie przeszkodziło mi w spróbowaniu pierwszego papierosa w wieku lat 10. Tyle, że nie paliłam na podwórku, o nie! We własnym pokoju pod nieobecność Mamy. I jeszcze namówiłam mojego młodszego brata. Jako ta starsza i mądrzejsza przekonałam braciszka, że należy dmuchać w stronę kaloryfera to Mama nie poczuje.




Poczuła.
Ale to już inna historia.

[3.14-roman]

O, Jesionie, co za baridi z tego człowieka!

Pamiętam, jak dziecięciem lat trzech czy czterech trochę za głośno zachowywałem się w kościele (to znaczy- zadawałem pytania co do kazania, w stylu: "Skąd on to wie, skoro nie ma dzieci?") i zostałem wyszarpany za ucho przez Nabożną Panią. Akt wyszarpania mnie za ucho nie przeszkodził jednakowoż pani z pobożną miną udać się do komunii.

[martuha]

moje dziecinstwo bylo raczej szczesliwe, chociaz przypominam sobie wiele momentow, w ktorych bylam zaczepiana przez obcych (czyt. niespokrewnionych ze mna/kompletnie mi nieznanych) ludzi. jakos nie przepadalam za osobami, ktore pochylaly sie nade mna i wymachiwaly mi lapami przed nosem, tudziez, podszczypywali, co zostalo wspomniane w poscie rozpoczynajacym watek. moze wynikalo to z faktu, ze jako mala dziewczynka bylam bardzo niesmiala w stosunku do mocno starszych i nieznajomych.
nie mniej jednak, osoby z najblizszej rodziny i znajomi rodzicow z roznych kregow oraz osoby w wieku wczesnostudenckim nie oniesmielaly mnie zbytnio. do dzisiaj pamietam, jak w zakladach pracy moich rodzicow dawano mi do zabawy probowki i pipety i kolorowe plyny do mieszania (to jak mialam troche ponad 8 lat), a wczesniej wszystkie "ciocie" i "wujki" wsadzali mnie do gigantycznych (tak mi sie wydawalo wtedy) wirowek i robili mi karuzele :) poza tym pamietam, ze jako dziecko, kiedy moja mama musiala byc w pracy (uczelnia i sesja), a ja zostalam odsylana z przedszkola z objawami choroby, siedzialam w sali ze studentami (w ostatniej lawce), z ktorymi moja mama miala zajecia. do dzisiaj pamietam te fajne dorosle dziewczyny, ktore w czasie przerwy w wykladach czy cwiczeniach sie mna zajmowaly :)
ku rozpaczy mojej mamy i wielokrotnych probach zachecenia mnie do studiow na tejze uczelni (a najlepiej na tymze wlasnie wydziale), gdzie pracowala, stanowczo odmowilam wspolpracy i poszlam swoja droga. mama do dzisiaj mi to wypomina :)

[3.14-roman]

No właśnie, chodziło mi o OBCYCH. Ludzi znających dziecko i zaczepiających je rozumiem :)

Oooo, zazdroszczę tej karuzeli z wirówkami.

[martuha]

chetnie jeszcze raz bym sie przejechala na takim sprzecie, ale obawiam sie, ze niestety moj ciezar wlasciwy jest niewlasciwy na udzwi wirowki. z reszta moja mama zmienila prace w miedzyczasie :)

[3.14-roman]

Może gdzieś produkują takie wirówki dla dorosłych?

Tak na marginesie, uważam, że przydałyby się place zabaw dla dorosłych. Chętnie bym sobie pozjeżdżał ze zjeżdżalni albo powspinał się na drabinki.

[martuha]

dorzucilabym jeszcze hustawki. podobno, gdy byla w wieku zlobkowo-przedszkolnym nie odpuscilam zadnym hustawkom, a osoba, ktora miala niefarta danego dnia mnie odbierac z jednej badz drugiej placowki musiala sie liczyc z faktem, ze powrot do domu na pewno wydluzy sie o conajmniej 40 minut.

[agulha]

No wiesz...Nie wdałaś się w mamę. Ciężar właściwy to Ci zapewne pozostał mniej więcej taki sam, natomiast, jak rozumiem, całkowita masa ciała cokolwiek poszła w górę.

[grave_digger]

Nie wiem po co obcy zaczepiają moje dzieci, ale zdarza się.
Bo wypada się pokazać jakim się to jest czułym?
Nie wiem.

[grave_digger]

Cytat Przede mną idzie sobie tatuś z dzieckiem w wieku...ee.... w takim, w którym dzieci już chodzą, ale jeszcze nie uczęszczają do szkoły.


Nie łatwiej powiedzieć "w wieku przedszkolnym?" :P

[3.14-roman]

Dla mnie wiek przedszkolny to 5-6 lat, wyróżniam też dzieci leżące, raczkujące i chodzące. :) W mojej szkole większość dzieciaków chodziła tylko do zerówki, wcześniej była w domu, dlatego mam taki obraz.

[grave_digger]

dzieci to przedszkola uczęszczają od 3 roku życia.

[grave_digger]

poza tym, nie musi dziecko chodzić do przedszkola, by powiedzieć o nim, że jest 'w wieku przedszkolnym'. nie wszystkie dzieci chodzą do szkoły, bo uczą się w domu (tzw. home schooling) ale są uczniami ;)

[3.14-roman]

Rozumiem, po prostu dla mnie: "wiek przedszkolny" kojarzy się trochę inaczej :)

[3.14-roman]

O! A za moich czasów było trochę inaczej - nie wiem, czy to specyfika mojej okolicy, czy czasów.

[3.14-roman]

A zdarzyło Ci się, że dziecko zareagowało, na przykład, powiedziało coś w stylu: "Nie dotykaj!"? Pamiętam post, w którym kobieta napisała, że jej córka na podobne zachowanie pisnęła: "Nieeeee!", co spotkało się z komentarzami: "Jakie niewychowane dziecko!".

[iwu]

Może ludziom się wydaje, że dziecię uśmiechając się, rozglądając ciekawie i wydając różne gruchania i piski próbuje nawiązać jakiś kontakt. No to pewnie wypada okazać jakieś życzliwe zainteresowanie, jakiś odzew.
Mam małe dziecko i na ogół ludzie się do niego uśmiechają. Czasem coś zagadną do małej albo do mnie, ale jeszcze nie spotkałam się z jakimś natręctwem. Kilka razy zdarzyło mi się, że pryszczate wyrostki w portkach z krokiem w kolanie wyraziły zachwyt nad młodą. Wyszczerzyłam się i podziękowałam. A raz jeden młodzieniec zapytał czy przypadkiem nie szukam dla dzidzi tatusia.

[grave_digger]

Moje dzieci są aspołeczne do obcych, więc się chowają i uciekają. Nie muszą nic mówić.

[nessie-jp]

Kurczę, to ja mam odwrotny problem.

Mnie

[mallina]

hm
stoje sobie w sklepie w kolejce do kasy. nagle czuje ze ktos obejmuje moja noge.mocno.
dziecko jakies calkiem mi nieznane. co lepsze wolalo do tego :mama!!!
a tatus dzieciaka juz pakowal zakupy przy kasie i bardzo jakis sploszony byl, moze gdzies prawdziwa mamusia sie krecila w okolicy'-)))
tego faceta tez nie znalam, tak na marginesie;-))

[panidemonka]

Nie zaczepiam, bo za dziećmi nie przepadam, co nie przeszkadzało mi uwielbiać moje własne kiedy były małe oraz kochać je ciągle choć są "stare" :)
To mnie dzieci zaczepiają i czuję się głupio oraz poirytowana, bo wypadałałoby być uprzejmą i miła a ja nie mam ochoty na kontakt z mało kumatymi. czasem dorośli (opiekunowie pampersiarzy) straszą mną dzieciaki i mówiąc cos w rodzaju: "jak będziesz niegrzeczny/a to pani cię zbierze". Nosz kuczę, na co mi cudze maluchy? Ja wciąż nie mogę nacieszyć się tym, że moje już "bardzo stare"-prawie 23 i prawie 18 lat :D
Jak ktoś straszy mną dzieciątka maleńkie i niewinne to włącza mi się empatia w stosunku do pampersowych. Przyklękam wtedy przy maluch, uśmiecham się miło ssąc tictaka (coby brzydko nie chuchać) i mówie: Nie bój się, mama/tato/ ciocia, babcia wujek, dziadek tylko żartują. Bo wiesz... ja wcale nie lubię dzieci-tu jeszcze bardziej słodki i najczęściej odwzajemniony uśmiech bobaska:D

[3.14-roman]

Myślę, że ludzie, którzy uwielbiają dzieci są rzadko przez takowe zaczepiani. Takie prawo Murphy'ego.

[ten_azorek]

Nie mam pojęcia. Osobiście nie przepadam za dziećmi, jakoś szczególnie i nie widzę powodu ich zaczepiać.

Moje dzieci zaczepiane były wszędzie. Bliźnięta zawsze się trochę wyróżniają, bo "są identyczne!"
Bałam się, że wyrosną dwa narcyzki, albo jednostki aspołeczne, bo jak mozna lubić takie zaczepianie...
Kiedyś na poczcie, w długiej kolejce jakaś kochająca dzieci niewiasta uparła się rozmawiać z moimi synami. Dzieci stały ze mną grzecznie (sama nie znoszę latających wszędzie dzieciarów, więc nauczyłam stania grzecznie),pani stała przede mną, odwróciła się i zaczęła interwiu: a ile latek, a jakie imiona, a co robi tatuś...Potomki wpatrzyły się w babę jak w tęczę, aż się sama zdziwiłam. Kobita w końcu dała spokój, a mój syn teatralnym szeptem zapytał:
-A dlacego jedni ludzie są podobni do małpek, a inni nie?

Za mną stał młody człowiek, w typie studenta i zaczął się dusić...Kilka osób obejrzało sobie mamę niewychowanego dziecka...

[czarna_nuta]

dobre:)
kiedyś zostawiono mi pod opieką bratanka, lat pięć. chłopak był wybitnie urodziwy, do tego łan pszenicznych włosów do ramion ( urodziwy jest dalej, kudły obciął) - z powodów ww. często go zaczepiano.
stoję sobie z dziecięciem w kolejce. nie minęły dwie minuty, już został namierzony przez kolejną miłośniczkę dzieci. zaczęło się: a ti, ti, a jakiś ty ładny, a jak dziewczynka, a jakiego masz lizaka, a podzielisz się? dziecię, które właśnie odkryło że dziewuchy są paskudne, poczuło się urażone porównaniem. i jak nie wrzaśnie : " dlacego mnie pani zacepia??!!! to mój lizak!!! nie dam! kup sobie!! zarób i kup! nie jestem dziewcynom! a ty jesteś bzydka!"
jakoś tak to szło. ulało się dziecku. a ja? uciekłam ze sklepu ciągnąc bachora za rękę, a jego rodzicom zapowiedziałam, że nigdy więcej nie zaopiekuję się potworem.
a teraz, po latach... to ja mu się właściwie nie dziwię. dorośli są święcie przekonani że dzieci to takie małe debilki: można im powiedzieć wszystko, a one mają stać i się szczerzyć.

[3.14-roman]

No właśnie, dla dorosłych dzieci nie są ludźmi, tylko jakimiś krzyżówkami maskotek i lalek. Tak samo jest na przykład w komunikacji miejskiej, mało kto mówi dzieciom: "Przepraszam", dużo osób, szczególnie dotyczy to starszych pań, taką przeszkodę po prostu przesuwa ręką, jak krzesło.

[grave_digger]

co do 'bliźniąt' - mnie czasem, ktoś na ulicy mówi "co, bliźniaczki?"
co jest dość dziwne, bo między nimi jest dwa lata różnicy i gołym okiem (tak się mnie zdaje) widać, że jedna wyższa druga niższa.
a że są podobne to przynajmniej wiem, że moje dzieci i mi ich w szpitalu nikt nie podmienił.

[maitresse.d.un.francais]

bo dzieci są "taaakie słodkie", a ludzie się nie zastanawiają, że mają one uczucia i emocje

[maitresse.d.un.francais]

maitresse.d.un.francais napisała:

> bo dzieci są "taaakie słodkie", a ludzie się nie zastanawiają, że mają one uczu
> cia i emocje
>
mnie raz kiedyś dziecię złapało za torbę, patrzę, torba coś zablokowana, a tu uczepiony kilkuletni maluch. Maluch złapał mój wzrok i rzekł z dumą: ZACEPIŁEM!

[czarna_nuta]

a widzisz:) zacepił! wziął i zacepił. na pewno chciałaś sama zacepić, nie umiałaś a dziecko sobie poradziło:)
takim kurduplom wybacza się zacepianie. bo są kurduplami i mają kupę czasu na nauczenie się życia. od dorosłych powinno wymagać się więcej.

[czarna_nuta]

się przypomniało: stoję sobie na poczcie, czuję: skalp mi odpada. odwracam się delikatnie a tu szkrab trzymany na rękach przez matkę chwycił garść moich włosów. przyglądał im się z wyraźnym zafascynowaniem i powtarzał : mam!mam! mam!
wykazałam brak serca i odebrałam co miał.

[maitresse.d.un.francais]

czarna_nuta napisała:

> się przypomniało: stoję sobie na poczcie, czuję: skalp mi odpada. odwracam się
> delikatnie a tu szkrab trzymany na rękach przez matkę chwycił garść moich włosó
> w. przyglądał im się z wyraźnym zafascynowaniem i powtarzał : mam!mam! mam!
> wykazałam brak serca i odebrałam co miał.

cudne!

[maitresse.d.un.francais]

czarna_nuta napisała:

> a widzisz:) zacepił! wziął i zacepił. na pewno chciałaś sama zacepić, nie umiał
> aś a dziecko sobie poradziło:)
> takim kurduplom wybacza się zacepianie.

ależ on niezwykle wdzięcznie zacepił!

[3.14-roman]

A niech tylko jakieś dziecko spróbuje powiedzieć, że nie chce być przytulane, tarmoszone. Od razu rozlega się larmo :)

[vifxen]

Ojej, skąd ja to znam. Jako małe dziecko byłam posiadaczką "pięknych kręconych złotych włosków" i bardzo często byłam zaczepiana przez panie, szczególnie sklepowe. Zanurzały mi łapska we włosach i pytały słodkim głosikiem "ojeeeeejuuu, mamusia ci włoski na wałki nakręca? Aniołek!" Tak, mam cztery lata, i śpię w wałkach jak Halina Kiepska. Ale byłam miła, nic nie mówiłam.
Co ciekawe, moje włosy dalej wyglądają tak samo, może są tylko trochę ciemniejsze, a już nikt mnie o to nie pyta. Już nie jestem aniołkiem :(

[mallina]

hehe psy sa w taki sam sposob zaczepiane. tez ktos nie moze przejsc obojetnie, ale sam w zasadzie nie wie co chce zrobic. a to cmoknie, cos zagada. co gorsza wyciagnie cos z kieszeni i czestuje(psa, nie mnie)
moj pies jest uczony by ignorowac, ale ze jest bardzo przyjazny, to na mily glos reaguje.
a to polize jezorem, a to swoim cielskiem ok.36-scie kilogramowym kogos w brzuch walnie, a to pazurami zaciagnie nitke w swetrze, na jasnych ubraniach slad lapy zostawi.. no ale to wszystko na zyczenie "zaczepiacza"

[babazzamiedzy]

Mnie specjalnie nie denerwowało, gdy ludzie zaczepiali moich chłopaków, bo były to miłe zaczepki. Przeważnie mówili "O! Jaka łaadna dziewczynka". To oczywiście moim panom się nie podobało i przybierali wtedy mało przyjemny wyraz twarzy. Nie znosiłam natomiast bab z tzw. zacięciem pedagogicznym, które "poprawiały" dziecko mówiąc "Nie mówi się "lyba" tylko "ryba". Chłopy dorosły i mówią po polsku prawidłowo.
Ja sama nie zaczepiam dzieci bo za nimi nie przepadam. Mogę popatrzeć na ładne dziecko ale nie mam ochoty na bliższe kontakty. Gorzej, jak to mnie zaczepia jakieś dziecko. Wtedy z całej siły staram się być miła, ale oddycham z ulgą gdy zrobimy już sobie "pa pa"

[maitresse.d.un.francais]

mallina napisała:

> hehe psy sa w taki sam sposob zaczepiane. tez ktos nie moze przejsc obojetnie,
> ale sam w zasadzie nie wie co chce zrobic.

Jak to? Wie co chce! Chce pogłaskać psa!

Wiem, że pies 36-kiligramowy i przyjazny (labrador????) wali cielskiem w brzuch, brudzi i liże. Wszystko to wiem. :-) Zaczepiam na własną odpowiedzialność.

[podpis elektroniczny Metresa]

[mallina]

tak, labrador;-)
od czasu jak dorosl zaczepek jest mnie, ale tez sa amatorzy.
jak byl szczeniakiem to byla jakas masakra, wszyscy wyciagali lapy do niego albo przynajmniej cmokali;-)

[thorgal_aegirsson]

mallina napisała:
(...)wszyscy wyciagali lapy do niego alb
> o przynajmniej cmokali;-)

Oj tam, zaraz "wyciągali łapy". :) Lubię zwierzynę wszelaką, więc daję temu upust. Mając świadomość konsekwencji. :)

[maitresse.d.un.francais]

mallina napisała:

> tak, labrador;-)
> od czasu jak dorosl zaczepek jest mnie, ale tez sa amatorzy.
> jak byl szczeniakiem to byla jakas masakra, wszyscy wyciagali lapy do niego alb
> o przynajmniej cmokali;-)

Bo labek skaczące i lizawne bydlę jest.

Howgh.

[mallina]

to prawda, to przyjacielskie bydle do WSZYSTKICH ludzi:-)
chociaz teraz, po zmroku jak taki czarny ksztalt idzie, to nie kazdy chce sie zapoznawac:)

[maitresse.d.un.francais]

mallina napisała:

> to prawda, to przyjacielskie bydle do WSZYSTKICH ludzi:-)
> chociaz teraz, po zmroku jak taki czarny ksztalt idzie, to nie kazdy chce sie z
> apoznawac:)

aaaa czarny labek ;-)

wiem wiem, mylący bywa ;-) jednego wzięłam raz za rottweilera ;-)

[3.14-roman]

Kiedy przeczytałem pierwszy post, wiedziałem, że o labiszona chodzi :)

Labki są świetnie!

Miałem kiedyś psa, który, choć był wielu ras, miał kształty labradora. A kolorystycznie wyglądał jak pingwin, czyli czarny z białym brzuszkiem i szyją. Słodko to wyglądało.

[semihora]

Nie znosiłam ani zaczepiania przez obcych, ani uroczych żartobliwych propozycji odkupienia mnie od mojej matki. Szczególnie faceci przodowali w tych cudownych ofertach.

Jeśli będę miała kiedyś dziecko i ktoś mi powie, żebym je sprzedała, to - jak mamę kocham - lutnę tak, że echo pójdzie!

[iwu]

Mnie też zaczepiali jak byłam mała. "O, jaki ładny chłopczyk!" Bo moja mama uparcie obcinała mi włosy dość krótko. Później włosy się zemściły, urosły długie, gęste i kręcone.
To się zaczęło zaczepianie: "Ojej, a po kim masz takie piękne włosy?"

[grave_digger]

o! to mnie się przypomniało z mojego dzieciństwa: "o jaka córka podobna do taty" a to był mój ojczym :D

I nie tylko dzieci (i psy)

[agulha]

Oprócz dzieci i psów jest jeszcze jedna kategoria Zaczepianych.
Osoby ze złamanymi kończynami lub innymi oznakami urazów (ale nie trwałego kalectwa).
Moja ś.p. koleżanka nienawidziła wchodzenia w relacje międzyludzkie z obcymi osobami (trochę patologiczna pod tym względem była). Kiedy natomiast złamała nogę, każda starsza pani w pobliskim parku, każdy sąsiad i co trzeci przechodzień poczuwał się w obowiązku zagaić: "ojej, jak Pani sobie tę nogę złamała?!".

[3.14-roman]

Albo ludzie za lekko ubrani, szczególnie dziatwy to dotyczy.

"Jak to, bez czapeczki, w taką pogodę?"

[gupia_rzona]

Ja nie lubię, jak obcy ludzie dotykają moje dziecko. A uśmiechać się czy zagadywać - proszę bardzo. Do woli. Jako, że trafił mi się egzemplarz bardzo gadatliwy, i z uporem ćwiczy tę stosunkowo nową umiejętność, niech mają obupólną satysfakcję :D

Najczęściej w sklepie, gdzie przejście jest tak wąskie że wózkiem nie wjadę, zostawiam na chwilę obok półki i idę sama po jedną rzecz. I kilka razy słyszałam "a gdziemamusia?". Dziecko zaspokaja ciekawość zaczepiającego słowami "o tam mama"

Ale łapy precz.

Ze swojego dzieciństwa pamiętam sakramentalne "ale jesteś śliczny chłopczyku". wrrrr