zaburzenia afektywne

Choruje juz około 10 lat na to paskudzctwo--uzaleznienie lekowe osiągnąłem juz dawno-raz lepiej raz gorzej , częściej gorzej ,rzadko wychodze z domu-lęki napadowe-zero sexu (brak orgazmu ,a raczej trudno osiagnąć ),biore teraz leki-< Symfaxin 75mg ,Promazin ,Afobam ,Clonazepamum 2 mg.Odstawić nie potrafie- próbowałem setki razy--juz nie mam sił i ochoty żyć-przed samobojstwem broni mnie myśl ,ze mam jeszcze młodego syna-13 lat-mam jakieś wyjście-prosze o pomoc-na rencie jeste...

Tak się ostatnio nad tym zastanawiam... Więc tak. Jestem singlem. Czasem kogoś poznaję i przyznaję, że usiłuję grać osobę bardzo normalną, ułożoną, a w środku i tak czuję się tknięta przez ogień (by Jamison). Taka gra ma krótkie nóżki jak każde kłamstwo, bo w którymś momencie gra mi się nudzi i temperament (czy rozbujany afekt?) i tak zaczyna oglądać światło dzienne. No ale usiłuję tamować swoje dzikie pomysły, tu szlaban, tam szlaban... Co robić, proszę Państwa?

Stan depresyjno-lekowy? Depresja i coś jeszcze? Czy to jeszcze nie depresja?