byc au-pair

[operka2]

czesc!
zapraszam wszystkie byle aktualne i przyszle operki do publikowania swoich
opini na tym forum. ja zaczne pierwsza.

wyjazd na au-pair nigdy nie byl moim wielkim marzeniem, ale w pewnym okresie
mojego zycia stal sie idealna szansa na nauke jezyka, odpoczynek od problemow
i zobaczenie kawalka swiata. moja najlepsza przyjaciolka wyjechala na program
rok przede mna, wiec wiedzialam z jakiej firmy skorzystac i mniej wiecej
wiedzialam czego sie spodziewac po programie. w zasadzie nie potrafie
powiedziec dlaczego wybralam stany, a nie na przyklad holandie czy wlochy
(wtedy jeszcze polki nie mogly wyjezdzac do Wlk.Brytani). w marcu podjelam
decyzje - jade! w czerwcu podpisalam umowe, a we wrzesniu zaczely dzwonic do
mnie rodziny. bylam tak podekscytowana, ze nawet nie wiedzialam jakie
kryterium wyboru rodziny zastosowac. wydawalo mi, ze ten program jest tak
przemyslany i zorganizowany, ze nic zlego nie moze mi sie przeciez stac. pod
koniec wrzesnia mialam juz rodzine i przygotowywalam sie do wyjazdu. nie za
bardzo chyba zdawalam sobie sprawe z tego co to jest rok bez rodziny,
znaomych czy chlopaka. do dnia wylotu wszyscy dookola mnie plakali, a ja nie
uronilam ani jednej lezki. dopiero na lotnisku rozkleilam sie i rozryczalam
jak male dziecko. no ale po przylocie do NYC nie mialam czasu zastanawiac sie
co sie dzieje, bo najpierw trzy dni szkolenia (wszyscy z poblazliwym
usmiechem wspominaja stamford), a potem nowa rodzina, nowe otoczenie, nowe
obowiazki, nowe doslownie wszystko!!! przez pierwsze dwa tygodnie nie
wiedzialam jak sie nazywam (po czesci ze smutku, po czesci z koniecznosci
uczenia sie caly czas nowych rzeczy, po czesci z przyzwyczajania sie do
tutejszego czasu). no tak... mialo byc pieknie... niestety jak sie okazalo
nie do konca tak bylo...
ale o tym opowiem jesli kogokolwiek zainteresuje moje forum i moja
historyjka... czekam na komentarze.

[zielka]

moja droga, oto co juz bylo na forum na ten temat:
www2.gazeta.pl/forum/794674,30353,794652.html?f=23&w=3091562
pozdrawiam

[marcisia]

Czesc!
Jestem właśnie w trakcie kompletowania dokumentów. Mam zamiar wyjechac jako
au-pair do Wielkiej Brytanii. :-) Bardzo będę Ci wdzięczna, za wszelkie rady.
Jestem również ciekawa Twojej historii... :-)

Pozdrawiam!!!!

[operka2]

czesc
ciesze sie niezmiernie, ze kogokolwiek przywialo na to forum.
rady... hmm...duzo by pisac... najpierw musialabym sie dowiedziec czegos o
tobie, ale to moze innm razem. przede wszystkim znajdujesz sie (tak mi sie
wydaje) w o wiele bardziej komfortowej sytuacji, poniewaz nie wyjezdzasz poza
europe. kiedy ja wyjezdzalam polki nie mogly jezdzic do anglii, wiec nie mialam
wyjscia - przyjechalam do stanow. jestem tu od 5 miesiecy (dzisiaj wlasnie
minal mi 5 miesiac) i powiem ci szczerze, ze szczerze zaluje swojego przyjazdu.
chce PODKRESLIC, ze moj przypadek jest dosc skrajny, bo zupelnie wyjatkowy i
nietypowy. nie twierdze, ze wszystkie wyjazdy koncza sie tak jak moj (chociaz
moj sie jeszcze nie skonczyl).
postaram sie strescic to, o co mi chodzi.
wyjazd do stanow nie byl zadnym moim marzeniem, raczej proba rozwiazania
problemow, okazja do zlapania oddechu, przemyslenia swojego zycia, no i
oczywiscie okazaja do nauki jezyka. wydawalo mi sie, ze wszystko bedzie
pieknie, ladnie, bo przeciez moja najlepsza przyjaciolka rok wczesniej
wyjechala na oper (zreszta zostala tutaj), duzo na ten temat wiedzialam (tak mi
sie wydawalo), program jest legalny, znalam firme w polsce, ktora byla
sprawdzona, no i jenym slowem - mialam miec swietne wakacje, nauczyc sie
jezyka, zwiedzic cos, moze zaoszczedzic ze 2 ty. dolcow.
staralam sie wszystkie decyzje podejmowac rozwaznie, dbac o to,zeby ten rok byl
moj, a nie pojechac po to, zeby sie zaharowac, albo ponizyc. z wyborem rodziny
sie nie spieszylam, czekalam spokojnie na telefony (chociaz juz mniej rozwaznie
je prowadzilam, nie do konca mialam chyba przemyslane co powinnam wiedziec o
rodzinie do ktorej jade). no ale w kazdym razie w koncu zdecydowalam sie na
rodzinke ze stanu Nowy Jork, jedno dziecko, wielki dom, niezbyt duzo
obowiazkow, blisko nowego jorku, po prostu git. przed wyjazdem bylam tak
podekscytowana, ze nawet nie moglam wymusisc z siebie jednej lzy, podczas gdy
wszyscy naokolo mnie plakali z powodu mojego wyjazdu. dopiero na lotnisku sie
rozkleilam. po przylocie do stanow pierwsze trzy dni to orientacja pod nowym
jorkiem (zalezy z jakiej agencji jedziesz ja przyjechalam z Au Pair In America,
ale sa inne np. EF) podczas tej orientacji uderzylo mnie to, ze w zasadzie
mowiono w kolko o tym co operki musza w sobie zmienic (okazalo sie, ze w
zasadzie wszystko). w kolko wbijano nam do glowy, ze ameryka to zupelnie inny
kraj i co wolno robic nam (nie tylko z dziecmi) w naszych krajach, w ameryce
czesto jest zabronione lub zle postrzegane. na poczatku myslalam - bedzie
dobrze, przeciez nie przyjechalam na ksiezyc, w koncu mieszkaja tu ludzie,
ktorzy w jakis tam sposob stanowia potege swiatowa, wiec sa ucywilizowani, a
wiec otwarci i tolerancyjni. po trzydniowym praniu mozu pojechalam do swojej
rodziny, ktora w zasadzie od pierwszych chwil dala mi sie poznac jako para
(dziecka nie licze - 2 latek nie ma przeciez swiatopogladu) sztucznych
materialistow, ktorzy uwazaja sie za chodzace idealy. ich ulubionym zajeciem
bylo obgadywanie ludzi (rodzina, znajomi, inne host rodziny, operki, po prostu
wszyscy). po kilku dniach uswiadomilam sobie, ze mowiac im o sobie popelniam
duzy blad, bo kiedys moga to wykorzystac przeciwko mnie. poza tym nie spodobaly
mi sie moje obowiazki w tym domu. moja host mama wymyslila sobie zasade, wg
ktorej nie moglam korzystac z komputera, jesli nie odkurzalam pokoju, w ktorym
znajdowal sie komputer, nie moglam korzystac z lazienki na parterze, jesli raz
w tygodniu jej nie sprzatnelam, oraz musialam sprzatac wszystkie pokoje, w
ktorych jej dziecko sie bawilo (wiec w kazdym pokoju, oprocz jej sypialni)
poukladala po kilka zbawek w ten sposob otrzymujac 4 pokoje do zabawy i darmowa
sprzataczke w mojej osobie. kiedy na pierwszym spotkaniu mojego clusteru
(zapewne wiesz, ze cluster to operki z jednego regionu majace wspolna
opiekunke - counsellor'ke, zwana w EF- LCC) zapytalam sie mojej counsellor'ki
czy aby na pewno operka musi wykonywac takie prace, bo jesli nie, a moja HM
(host mama) wykorzystuje mnie i nie chce tego zmienic, to ja chce zmienic
rodzine, bo nie przyjechalam do stanow sprzatac czyjes domy. okazalo sie, ze
oczywiscie rodziny nie maja prawa stawiac takich wymagan operce. moja
counsellorka zaproponowala, ze porozmawia na ten temat z moja HM i sprobuje
rozwiazac konflikt. zgodzilam sie, poniewaz myslalam, ze counsellorka to jakis
tam autorytet zarowno dla operek, jak i rodzin. na nastepny dzien okazalo sie,
ze moja HM wpadla w szal jak sie dowiedziala, ze poskarzylam sie opiekunce i
sama zarzadala re-matchu (zmiany operki). wydawalo mi sie, ze wszystko bedzie
dobrze, znajde nowa rodzine i bedzie git. moja HM nawet nie poinformowala mnie,
ze rozmawiala z moja opeikunka i ze szuka nowej operki, za to zmienila sie w
idealnego aniola, byla dla mnie mila, slodka - jednym slowem urabiala mnie
psychicznie, po to, zebym to ja miala wyrzuty sumienia. dzialo sie to w
moemncie kiedy ja bylam w stanach 2 tygodnie. mialam wtedy jeszcze duze
problemy z przystosowaniem sie do nowych warunkow, nie znalam prawie nikogo,
czulam sie obco, tesknilam za domem i nie wierzylam, ze bedzie dobrze. po kilku
dniach chodzilam tak spieta i zdenerwoana, ze stwierdzilam, ze nie dam rady
teraz zmienic rodziny,bo moja psychika tego nie wytrzyma, poza tym
mojej "kochanej" HM udalo sie sprzedac mi poczucie winy. poszlam do niej i
poprosilam ja, zeby jeszcze raz przemyslala sobie decyzje o zmianie operki (tak
mi zamieszala w glowie, ze ja zapomnialam o tym, ze to ja najpierw chcialam
zmienic rodzine, a nie ona). no w kazdym razie ona sie bardzo ucieszyla, ze
nie musi zmieniac operki i w ogole mialo byc super. i bylo przez pierwszy
tydzien. moi hosci jednak za bardzo nie przejmowali sie mna, tylko soba. jesli
pracowalam ponad 45 godzin nie placili mi wiecej tlumaczac to tym, ze w wakacje
bede pracowala mnniej i wtedy sie wyrowna. pewnego dnia przegieli brzydko
mowiac pale. mialam pracowac w sobote w ciagu dnia. przed sama praca
dowiedzialam sie, ze jednak bede pracowala do 8 wieczorem. spoko. nie ma
problemu. umowilam sie z kumpela na wieczor, ze wyjdziemy. o godz. 8.30
zadzwonil do mnie moj HF i powiedzial mi, ze wroca o 10.30 wieczorem. spoko.
nie ma problemu. moge wyjsc o tej porze. mlego polozylam do lozka i czekalam na
hostow. wiesz, o ktorej wrocili? o 4 nad ranem. ja im nie zabraniam wychodzic,
w koncu to ich zycie, ale ja nie jestem sluzaca, ktora nie ma swojego zycia.
wystarczyloby zadzwonic do mnie i powiedziec - mia, wrocimy nad ranem, nie
planuj sobie nic na wieczor. to bylo po prostu swinstwo. nastepnego dnia rano
chcialam porozmawiac na ten teamt z moja HM, ale moze rzeczywiscie niezbyt
odpowiednie slowa dobralam do pytania i ona sie wsciekla jakbym ja w twarz
uderzyla. zczela sie na mnie wydzierac jakbym byla najwiekszym przestepca. na
to wszystko przyszedl jej maz i myslalam, ze zalagodzi sytuacje. niestety.
kiedy uslyszal co sie dzieje - wyslal zone do kuchni, a sam na mnie wsiadl tak,
ze sie poplakalam. darl sie na mnie niesamowicie. oczywiscie jest w tm tez moja
wina, bo pozwolilam mu na to. powinnam odwrocic sie i wyjsc stamtad bez slowa,
ale ja tak nie potrafie. siedzialam na podlodze, zaryczana sluchalam jak jakis
ograniczony polglowek sie a mnie wydziera. w koncu udalo mi sie wyjsc z tego
domu, wieczorem powiedzialam im, ze chce zmienic rodzine, oni byli bardzo
zadowoleni z tego faktu, wiec wszystko szlo w dobrym kierunku myslalam sobie,
ze przezyje dwa tygodnie z nimi i znajda nowa rodzine. no i sie zaczelo. w
poniedzialek, nastepnego dnia pierwszy raz zdarzylo mi sie zaspac do pracy.
obudzila mnie HM ze zdenerwowaniem pytajac sie czy ja to robie specjalnie. ja
oczywiscie, ze nie..bla bla bla. po sniadaniu wsadzilam malego do samochodu i
mialam go zawizc do szkoly. wyjezdzam z podjazdu - bach

[operka2]

stluczka z jakimsautem. myslalam, ze zemdleje. juz widzialam moja HM jak sie
rzuca na mmnie ze
swoimi czerwonymi szponami i wyrywa mi na zywca serce. oczywisice nikomu nic
sie nie stalo, samochod byl uszkodzony minimalnie, ale niestety widziala to
przyjaciolka mojej HM, ktora nie omieszkala zadzownic po nia i oznajmic
wszystkim, ze wszystko widziala i wina lezy po mojej stronie. bylam tak
zdenerwowana, z enie wiedzialam jak sie nazywam. nie zmusilam mojej HM, zeby
zadzwonila po policje i pozwolilam jej znowu sie na siebie powydzierac. no
coz... to nie koniec. potem okazalo sie, ze musze zaplacic za ten wypadek 500$
(tzw. deductible), no i jeszcze nasluchac sie od wszystkich jaka to jestem
idiotka. myslalam, ze to koniec moich problemow, ze teraz pewnie beda chceili,
zeby sie wyniosla do opiekunki i nie wracala. niestety. tego samego dnia
wyszlam z koleznaka wieczorem i wracajac do domu (w ktorym nie uzywalo sie
frontowych drzwi, tylko wchodzilo sie przez garaz) nie zamknelam drzwi do
garazu. tzn. zamknelam je, bo robilam to odruchowo, ale pech chial, ze byla to
najzimniejsza noc od dwoch lat, wiec drzwi zamknely sie tylko do polowy, bo
zamarzly, a potem jako, ze mechanizm czul opr, wiec otworzyly sie z powrotem.
ja tego nie zauwazylam, bo bylo tak zimno, ze szybko weszlam do domu. przez te
niezamkniete drzwi zamarzly wszystkie piece (ktore nie wiedziec czemu akurat
znajdowaly sie w piwnicy), woda w rurach (bo w tym domu cyrkulacji wody brak),
no i temperatura w domu spadla do 10 st. C (oprocz mojego pokoju, w ktorym
zrobilo sie chyba z 50 st.) jak oni sie zorientowali co sie dzieje, to o malo
mnie nie zabili. oczywiscie ja nie pomyslalam wtedy, zeby zadzownic po moja
opiekunke, a oni bezkarnie wyzywali mnie od najgorzych. ja wiem, ze popelnilam
glupstwa, ale to wszystko bylo efektem nerwow, w ktore oni mnie wpedzili podczs
pierwszej klotni. potem sprawy jeszcze bardziej sie pokomplikowaly, bo okazalo
sie, ze moja opiekunka wcale nie jest po mojej stronie, tylko po ich, musialam
zaplacic im pieniadze, ktorych nie mialam, potem kiedy moglam juz sie
wyprowadzic od nich z domu moja opiekunka zamist zaproponowac mi zamieszkanie
u niej zapytala sie mnie czy znam kogos u kogo moge zostac. przepisowy czas na
rematch to dwa tygodnie. ja w rematchu bylam prawie miesiac, bo mojej
counsellor'ce nie chcialo sie nic zrobic dla mmnie. za kazdym razem gdy z nia
rozmawialam byla na mnie zla, ze do niej dzownie, ze sie niecierpliwie (jej
zdaniuem nie mialam do tego prawa, poniewaz mialam wypadek, ktory zadnym
wypadkiem nie byl tylko mikroskopija stluczka,ale ona zrobila z tego wielka
krakse, wiec tlumaczyla mi,z e skoro mialam wypadek to teraz trudno bedzie
znalezc mi rodzine), ze wypytuje ja o rodziny, w kolko powtarzala mi, ze musze
byc przygotowana na powrot do polski, ze ona robi co moze (jedyne co zrobila to
umiescial moje nazwisko na lice re-matchowej), a ja tego nie doceniam bla bla
bla. w ciagu tego miesiaca przekonalam sie jak bardzo program Au-Pair jest
niesprawiedliwy. nikt nigdy nie zapyatl sie mnie o moja wersje wydarzen, nikt
nie zadbal o to, zebym w czasie poszukiwan rodziny miala gdzie mieszkac. nikt
nie zadbal o pieniadze, ktore do dzisiaj moja host rodzina jest mi winna
(mieszkalam z nimi 3 miesiace, wiec sa mi winni 1/4 pieniedzy za moja szkole i
1/4 pieniedzy za moje wakacje, czyli w sumie jakies 200 dolcow),nikt sie
niczym nie zainteresowal. w koncu znalazla sie jedna rodzina, ktora byla mna
zainteresowana, zgodzilam sie na nich, bo wiedzialam, ze jesli nie oni, to
wracam do polski "na tarczy", z dlugiem 400$, ze szarganym beretem i
nienawiscia do ameryki. teraz mieszkam w new jersey, zajmuje sie dwoma
dziewczynkami i jest w miare w porzdaku. ale nie bylabym soba gdybym trafila na
normalna rodzinke. ci tez maja troche nierowno pod sufitem, ale lepsze to niz
wystepy mojej poprzedniej rodziny. zastanawialam sie, ze skoro tak mi wszystko
nie pasuje, to moze to ze mna jest cos nie tak, ale zbyt duzo ludzi dookola zna
moja sytuacje i wszyscy maja podobne wnioski do moich. nie probuje zniechcecic
nikogo do programu oper. ja tylko twierdze, ze kazda przyszla operka powinna
zadac sobie szczerze pytania po co chce przyjechac do obcego kraju, czego
oczekuje od ludzi, z ktorymi bedzie mieszkac rok, jakie sa ustepstwa, na ktore
moze pojsc z rodzina i dlaczego tak naprawde chce wyjechac. oczywiscie rowniez
nie twierdze, ze wszystkie amerykanskie rodziny sa robniete. znam bardzo dobrze
dwie amerykanskie rodziny, ktore pomogly mi bardzo odkad jestem w stanach.
zaluje, ze nie jestem ich operka (i to wcale nie dlatego, ze wszedzie dobrze
tam, gdzie nas nie ma) i wiem, ze mozna trafic w ameryce na cudownych ludzi,
ktorzy program au-pair traktuja tak, jak powinien byc traktowany, czyli jako
wymiane kulturalna w zamian za pomoc przy opiece nad dziecmi, a nie jako
najtanszy sposob na wychowanie dzieci.

[operka2]

jesli moge dac jakiekolwiek rady dla przyszlych operek to tylko jedna - nie
bijcie sie przed wyjazdem wybierac rodziny tak,zebyscie byly pewne, ze to jest
to,c zego suzkacie. jesliz adzowni do was rodzina z 4 dzieci, a wych chcecie
zajmowac sie dwojka nie bijcie sie, ze juz nigdy nikt do was nie zadzowni
(oczywiscie nie mozna odmawiac w niskonczonosc), ale jesli wiecie czego chcecie
to czekajcie na rodzine, ktora bedzie wam odpowiadac i w miare mozliwosci
porozmawiajcie z poprzednia oper.
nie wiem jakie jeszcze pytania moga ci sie nasunac, ale pytaj.chetnie odpowiem.
jesli znasz kogos kto moglby udzielic sie na tym forum zapros go tu!
zapraszam

[operka3]

Hej!

No to mialas po prostu potwornego pecha. Wszystkie przypadki jakie znam, a
jest nas tutaj trocxhe Polek w okolicy nie stworza jednego Twojego.
Ja tez zmienialam rodzine, z powodu, ktorego do tej pory nie znam, ale
trafilam teraz dobrze, do dobrej rodziny europejskiego pochodzenia, w dobra
okolice i jestem bardzo zadowolona. Problem tylko polega na tym,z e tamta
rodizna jest mi winna pieniadze z aostatni tydzien i mam troche klopotu, zeby
to odzyskac.
Poza tym nie uwazam, zeby to bylo cos okropnego i zebym miala znienawidziec
Ameryke, bo mogloby mnie to spotkac gdziekolwiek indziej.
Nic tez w sobie nie musialam zmieniac, bo jako osoba o szerokich horyzontach,
szwendajaca sie troche po swiecie jestem w stanie zrozumiec, ze sa ludzie o
innej kulturze, a tutaj nie tylko amerykanska, ale i z kazdego innego zakatka
swiata mozna spotkac. Jezeli ktos jest ksenofobem, to faktycznie nie powinien
ruszac sie z Polski, ale o tym raczej sie wie przed wyjazdem.
Co wolno a co nie wolno to jest sprawa indywidualna. Moi hosci np. krzycza na
dzieci, jak sa niegrzeczne, rozne kary im nakladaja, a znam tez takich, gdzie
dziecko sie zacheca do odrobienia lekcji kupnem nowej gry TV.
Nie uwazam, zeby moje zycie sie jakos diametralnie zmienilo, zebym byla
zmuszona do jakichs zachowan ekstremalnie odmiennych od moich nawykow.
Ogolnie jestem easygoing i openminded, wiec czy jetem w USA, czy w Chinach
czuje sie tak samo. Wiec jezeli ktos nigdy nie jezdzil dalej niz do Otwocka
niech sie nie wybiera za Ocean.
Motywy z wracaniem pozniejszym niz zapowiedziane sa na porzadku dziennym. ZNam
dziewczyny, ktore siedza po 3 dni z dziecmi same, po nocach, jakies z kosmosu
wziete schedule dostaja...
No ale jak sie daja... Nie powiedza, ze im to nie pasuje, to niech sie mecza.
W tym kraju trzeba byc twardym jak Roman Bratny.
Oczuwiscie zachecam do wyjazdu gdziekolwiek w ramach programu, ale trzeba
wiedziec najpierw czego mozna sie spodziewac.

[alex113]

operka2 napisała:

> mialam miec swietne wakacje, nauczyc sie
> jezyka, zwiedzic cos, moze zaoszczedzic ze 2 ty. dolcow.

Oj dawno sie tak nie usmialam. Mialo byc lekko, latwo i przyjemie a tu realia
zycia. Masz racje jakim prawem amerykanska wiedzma mogla zarzadac zebys po
sobie sprzatala lazienke, przeciez w rodzinnym domu byla od tego sluzba (a moze
raczej mama ktorej niestety ze soba nie przywiozlas) :-))

Pozatym podsumujmy: w ciagu zaledwie 2 tygodni rozwalilas samochod i zamrozilas
dom (potencjalne naprawy zamarznietych rur i zalanego domu to tylko
kilkadziesiat tysiecy dolarow) Wszyscy winni TYLKO NIE TY. Rodzony ojciec i
matka dali by ci za to popalic.
Mam nadzieje ze wsadzili cie do samolotu i wyslali do mamusi zanim ich dom z
powodu twojej kolejnej glupoty poszedl z dymem :-))
Szkoda ze tu przyjechalas, teraz ilus tam Amerykanow bedzie swiecie
przekonanych ze Polacy to placzliwe dzikusy i nie mozna ich wpuscic do domu.

[operka2]

Drogi chlopcze, lub dziewczynko!
Udalo ci sie mnie dosc konkretnie zgrzac, ale zanim ci nawrzucam, pozwol, ze
zapytam - bylas/es operka kiedys? w stanach moze? miales/as do czynienia z
nowobogackimi amerykancami, dla ktorych nie tylko ty ale ich wlasne dziecko
jest persona non grata w ich wielkim domu - muzeum, w ktorym niczego sie nie
dotyka bez uprzedniego zlozenia podania w doch kopiach, i w ktorym matka nie ma
czasu, zeby porozmawiac z wlasnym dzieckiem, bo spieszy sie na podpilowanie
akrylu na wstretnych pazurach? Miales do czynienia kiedys z ludzmi, ktorzy
obwarowuja sie tysiacem zasad, a w razie gdy cos idzie nie wg planu to im sie
swiat na glowe wali, bo nie potrafia rozwiazywac zadnych problemow?
Mamusia i tatus za mnie sprzataja powiadasz, tak... wiesz co... slow mi brakuje
na ocenianie ludzi bez zadnych podstaw... hmm... sprzatanie za soba w lazience,
wiesz nie wiem jak ty, ale dla mnie "sprzatanie po sobie" to kultura uzywania
lazienki, a dla nich sprzatanie to gruntowne czyszczenie kibla raz w tygodniu,
ktorego oni nigdy w zyciu nie robili, bo mieli od tego dwie laski, ktore
przychodzily co miesiac i sprzataly dom od dolu do gory (nota bene - typowe dla
domu o takich rozmiarach byloby sprzatanie raz w tygodniu, no ale oni przeciez
mieli mnie),a poza tym akurat opinia o polakach nie bierze sie z niczego! Sami
jestesmy sobie winni i to nie wcale tym, ze nie umiemy pracowac i niszczymy
wszystko, ale z tego, ze nie potrafimy jasno okreslac warunkow na jakich sie
zatrudniamy, a amerykanie to wykorzystuja. I wierz mi tepa osobko, ze tak
naprawde (nawet wbrew temu co sama przed chwila napisalam) opinia o Polakach
wcale nie jest taka zla...
chyba nie zbyt duzo wiesz o byciu au-pair na wschodnim wybrzezu stanow...

[alex113]

operka2 napisała:

> Drogi chlopcze, lub dziewczynko!
> Udalo ci sie mnie dosc konkretnie zgrzac, ale zanim ci nawrzucam, pozwol, ze
> zapytam - bylas/es operka kiedys? w stanach moze?

Masz racje nigdy nie bylam au-pair. Jestem dziewczynka, 2 razy starsza od
ciebie i na twoje forum trafilam bo rozwazalam mozliwosc zatrudnienia au-pair.
Sama strona finansowa moze odstraszyc (tygodniowka, astronomiczna oplata do
agencji, oplata za szkole, wikt, opierunek itp na sume ponad $13,000) a jak sie
zaglebilam w lekture komentarzy zamieszczanych przez ciebie to sie przerazilam.
W zasadzie to jestem ci bardzo wdzieczna ze mi uswiadomils jak bardzo ryzykowne
jest przyjmowanie obcej osoby jako czlonka rodziny i powierzanie jej mojego
dziecka.

> I wierz mi tepa osobko, ze tak
> naprawde (nawet wbrew temu co sama przed chwila napisalam) opinia o Polakach
> wcale nie jest taka zla...

dziekuje, dzieki tobie juz nie jestem tempa tylko uswiadomiona.

[mijaczek]

alex113 napisała:

> operka2 napisała:
>
> > Drogi chlopcze, lub dziewczynko!
> > Udalo ci sie mnie dosc konkretnie zgrzac, ale zanim ci nawrzucam, pozwol,
> ze
> > zapytam - bylas/es operka kiedys? w stanach moze?
>
> Masz racje nigdy nie bylam au-pair. Jestem dziewczynka, 2 razy starsza od
> ciebie i na twoje forum trafilam bo rozwazalam mozliwosc zatrudnienia au-
pair.
> Sama strona finansowa moze odstraszyc (tygodniowka, astronomiczna oplata do
> agencji, oplata za szkole, wikt, opierunek itp na sume ponad $13,000) a jak
sie
>
> zaglebilam w lekture komentarzy zamieszczanych przez ciebie to sie
przerazilam.
>
> W zasadzie to jestem ci bardzo wdzieczna ze mi uswiadomils jak bardzo
ryzykowne
>
> jest przyjmowanie obcej osoby jako czlonka rodziny i powierzanie jej mojego
> dziecka.


Tak.. powierzanie obcej osobie wlasnego dziecka.. hmm... czy to nie brzmi
troche dziwnie? Mna, moim bratem i moja siostra w zyciu nie zjamowala sie zadna
obca osoba, tylko moja mama i jakos zyjemy, jakos mi rodzice pracujac znalezli
sposob i czas na to, zeby zajmowac sie dziecmi i normalnie zyc.. no tak, ale
ludzie sie coraz bardziej zawezaja w swoich kwalifikacjach i juz coraz mniej
kobiet daje sobie rade z praca i utrzymywaniem domu, a nikt nigdy nie mysli o
tym, co ich dzieci czuja... ZADNE dziecko nie chce miec operki. dzieci chca
miec rodzicow!!!!

>
> > I wierz mi tepa osobko, ze tak
> > naprawde (nawet wbrew temu co sama przed chwila napisalam) opinia o Polaka
> ch
> > wcale nie jest taka zla...
>
> dziekuje, dzieki tobie juz nie jestem tempa tylko uswiadomiona.


fajnie, ze juz nie jestes TEMPA, hehe... ja tam nikogo o bycie TEMPYM nie
oskazrzalam... nawet nie wiem co to znaczy...

Pozdrawiam, szczegolnie twoje dzieci, ktore powinny wiedziec, ze niedlugo juz
moze zajmowac sie nimi zupelnie obca osoba...
>
>

[mijaczek]

Zapomnailam dodoac, ze ja, Mijaczek to to samo co Operka2. Zeby nie bylo...

[mijaczek]

Hej, kolejny watek do odwswiezenia... moze ktos opisze tu cos swojego?
Mia

[ellenai]

[marcisia]

Hej Dziewczyny!
Czytając wasze wypowiedzi, nasunał mi się jeden wniosek. Tak naprawdę, wybór
rodziny to wielka loteria. Albo trafisz dobrze, albo źle... Podejmując decyzję
o tym czy zostać Au-pair, analizowałam wszystkie za i przeciw, szukałam
informacji na temat renomowanych i sprawdzonych biur, no i nawiązałam kontakty
z byłymi au-perkami( niech żyje internet :-) ). Dziewczyny piszą dużo o swoich
rodzinkach, udzielają cennych rad... Na pocieszenie Twoje Operko2, twoje
historia nie jest jedyna... Część dziewczyn trafiła jeszcze gorzej!!!

Trzymaj się cieplutko! Będzie Dobrze, trzymam za Ciebie kciuki! :-)
Czekam na Twoje dalsze posty... :-)

[ellenai]

[de_molka]

Hej
Widzę znajome twarzyczki.Zacznę może mowić najpierw o superlatywach.Chyba
jestem wciąż zwolenniczką takich wyjazdów,bo zdobywa się doświadcenie(o ile
ktoś naprawdę kocha pracę z dziećmi) nietylko zyciowe,ale i praktyczne.Ja
wyjechałam do Nowej Zelandii,bez kompletnej znajomości języka,a po dziewieciu
miesiącach już bez obawach mogłam rozmawiać swobodnie z każdym kogo tam
spotkałam.Kilka miesięcy po powrocie do Polski wyjechałam do Włoch.To była
jedna wielka pomyłka,gdyż po pół roku okazało się ,że jestem jak wyrobnik
rodziny.NA początku wszystko było tutto bene,bo mówiłam z nimi po angielsku,ale
już po miesiącu zaczęłam powolutku kalecząco mówić po włosku,coż sytuacja
zmusza człowieka i albo się nauczy tego języka albo i nie.Teraz jak to wszystko
wspominam co tam przeszłam,to się śmieję,hhi.
Jedna ,bardzo ważna rada,jeżeli chodzi o Włochy.Dziewczyny nogami i rękami
upierajcie się przy jakimkolwiek pozwoleniu ,chociażby turystycznym,bo bez tego
nie można nic,ani zapisać się do szkoły ani nic więcej.Wszystko też zalezy od
rodziny,nie wolno dać sobie dmuchać w kaszę i mieć swoje zdanie,chociażby to by
groziło zmianą rodizny.Nie zawsze jest wina po waszej stronie,jak czegoś nie
zrobicie.I głowa do góry.Ja się szykuję do trzeciego już wyjazdu.

demolka

[ellenai]

Hej ,
no wlasnie zrobilo sie tu swojsko i przytulnie ,molly podpisuje sie pod twoim
postem obiema rekami. Masz racje ze takie wyjazdy ucza samodzielnosci i sa
swietna okazja do rozwijania siebie. Dzieci trzeba kochac i wiedziec sporo na
ich temat. To jest szkola zycia, swietna mozliwosc na nauke jezyka. Jestem
badzo za takimi wyjazdami. Heheh kochana ja w Niemczech bylam takim wyrobnikiem
ehhe jak to okreslilas,tez sie z tego teraz smieje,ale jakbym ta babe gdzies
spotkalam to chyba udusilabym ja hehehe. Molly to moze na podboj Ameryki sie
wybierzesz???,zazdroszcze Ci tej Nowej Zelandii i Wloch, i jeszcze po wlosku
umiesz, eh.Ja siebie nazywam "perpetual au pair" przylepilam sie tutaj do
jednej rodziny i ciesze sie zyciem razem z nimi, nikt mnie nie wygania wiec
dalej sie "moszcze u nich" pozdrawiam
Ellenai

[operka2]

czesc dziewczyny!!!

ciesze sie bardzo, ze zaczyna sie cos dziac na tym forum, bo wydaje mi sie, ze
program au-pair jest na tyle popularny i ryzykowny zarazem, ze nalezy mu sie
osobne forum. wiem, ze teamty wyjazdow za granice (nie tylko usa) byl poruszany
wielokrotnie, ale wlasnie chodzi o to, zeby stworzyc forum, na ktorym wszystkie
wazne informacje bedzie mozna znalezc od rau, bez szukania.

tak jak juz wczesniej pisalam. nie twierdze, ze wszystkie rodziny w programie
sa zle. znam kilka rodzin, ktore sa naprawde cudowne. zaluje tylko, ze mojej
nie moge do tego zaliczyc.

moje problemy z rodzina nigdy nie dotyczyly dzieci. kocham dzieci i wiem, ze do
mojej opieki nad nimi nie mozna miec wiekszych zastrzezen. nie ma ludzi
idealnych, a niestety w ameryce czesc ludzi mysli,ze oni akurat idealni sa.

no coz. jutro jade z moja rodzinka na wakacje (floryda!!!!!!!!!!!!). niby jade
do pracy, no ale przeciez cos tam skorzystam, prawda?
no. pozdrawiam wszystkie byle, obecne i przyszle operki!!!

mia

[abees]

A slyszalyscie moze o facetach wyjezdzajacych do USA jako Au-Pair?

Pozdrawiam

[marcisia]

Do Stanów, nie ma takiej mozliwości. Przynajmniej nie przez Polskie biura!!!
Jest możliwość wyjazdu do niektórych krajów Europy!!! Jeśli chcesz mogę
dowiedzieć się więcej na ten temat!!!! Pozdrowionka!!! Ps. Przy okazji Wesołych
Świąt... :-)

[operka2]

wiem, ze np. chlopcy z brazylii przyjezdzaja do stanow, ale na pewno z polski
nie moga wyjechac do usa. proponuje zadzwonic do krakowskiego biura MIKROSERWIS
(nie pamietam teraz numeru, ale jak znajde to napisze) oni sa dosc rzeczowi.
wesolych swiat! wiecie - wczoraj od pol roku po raz pierwszy jadlam polskie
jedzonko.

[doraa]

Hello... Wszystkiego Najlepszego po Świętach...Jak tam polskie jedzonko??? No i
jak Ci minęły Święta?? :-)))) Pozdrowionka... Ps. Jak wyjazd ???

[marcisia]

doraa napisała:

> Hello... Wszystkiego Najlepszego po Świętach...Jak tam polskie jedzonko??? No
i
>
> jak Ci minęły Święta?? :-)))) Pozdrowionka... Ps. Jak wyjazd ???

Hejka, ten poprzedni Post był mój, zalogowałam się pod nickiem mojej
Mamy...Nawet nie wiem jak to zrobiłam.... :-)))) To chyba przez te
Święta...jeszcze nie doszłam do siebie po tym obżarstwie... :-))))

[operka2]

oj swieta czuje do dzisiaj, szczegolnie w okolicach posladkow i ud...
przeklenstwo operek... tycie... ja nie wiem czy inne operki w europie tez tak
tyja na potege??? mam dosc..... w sumie to zostalo mi jeszcze niecale pol roku,
wiec dzielnie sie trzymam i odliczam czas!!!!!!!

[de_molka]

W sumie to z tego co zaobserwowałam to większość dziewczyn,tyje,ale w moim
przypadku było odwrotnie.Zaczełam chydnąć powoli,chyba przez kłopoty jakie mi
rodzinka sprawiała,ale to tlyko nerwy i szkoda zdrowia na to wszystko,Trzymaj
się pół roku szybko zleci.
de_molka

[ellenai]

....ja tyje, tyje i konie , teraz jednak sie uparlam i jestem na diecie. To
ciekawe jest jak czlowiek zmienic potrafi swoje nawyki w innym otoczeniu. Musze
sie dogadac ze swoim cielskiem i wrocic do normalnej wagi,pozdrawiam ,nie
dajcie sie zarciu ,cmoki:)))))

[mijaczek]

ja tez probuje byc na diecie, ale wychodzi mi to srednio...no coz... aha..sorki
za inny nick, to ja operka2.

[ellenai]

mijaczek, dieta dieta, ale zauwazaylam ze my mamy fatalne nawyki zywieniowe, i
to jest caly problem.Ja zapisuje co i ile jem ,pomaga mi to w kontrolowaniu
ilosci "przyjmowanych pokarmow" . zgroza mnie ogarnia jak sie zastanowie jak
jem.Teraz jednak wzielam sie za siebie porzadnie i chudne,efekty sa,
pozdrowka:))

po dluuuugiej przerwie

[operka2]

Wiatm wszystkie operki!
Strasznie dawno mnie tu nie bylo, ale to z roznych powodow. Szczerze
powiedziawszy bylam bardzo pozytywnie zaskoczona, ze to forum jeszcze
funkcjonuje.
Nie bylo mnie tu prawie rok, a w tym czasie strasznie duzo sie podzialo roznych
rzeczy. Przede wszystkim skonczylam program i aktualnie jestem w Polsce, do
ktorej tak strasznie tesknilam!
Teraz, dobrych pare miesiecy po moim powrocie moge chyba obiektywnie ocenic moj
pobyt w stanach - ale nie da sie tego zrobic ogolnie -
1. moja pierwsza rodzina - nadal twierdze, ze to co tam przezylam to byl
koszmar jakich malo
2. moja druga rodzina - dzieci - superrrrr! Moje kochane dwa aniolko-diableki
Geo i Noovy - kochane lobuziary, strasznie mi ich brakuje; moi hosci - horror
podobny do pierwszego, aczkolwiek w mniej straszliwym wydaniu
3. amerykanie - tez sie ich ogolnie nie da ocenic. ludzie jak ludzie. wszedzie
mozna spotkac debili i super ludzi
4. stany jako kraj - oj duzo do zwiedzania, jest co!
5. program au-pair - chetnie bym im proces wytoczyla o wszystko co sie da.. no
moze oprocz morderstwa, ale klamania z premedytacja na pewno!

A poza tym to jak tam u was dziewczyny? Widze, ze dolaczyly sie operki z krajow
europejskich. ciekawa jestem czy wam sie dobrze pracuje?
Piszcie piszcie, zeby dziewczyny, ktore dopiero sie przymierzaja do wyjazdu
mialy tutaj taki maly kalejdoskop operowski.

Mia

Byc Au-Pair w Niemczech..

[ola33333]

Czesc Mia!
Bylam raz w Stanach jako turystka. I musze powiedziec ze obraz Stanow mnie
rozczarowal. Twoj opis przezyc jako operka, pasuje bardzo do tego co sama
zobaczylam...Ale wrocmy do tematu glownego.
Ja tez bylam operka, 5 lat temu, ale w Niemczech. Wydaje mi sie ze w Europie, w
tym przypadku w Niemczech generalnie zasady sa troche bardziej cywilizowane niz
w USA. Au-Pair ma pracowac nie wiecej niz 20 godzin itd.
Ale u mnie tez zaczelo sie z przygodami. U rodziny, ktorej na poczatku
wyladowalam juz po trzech dniach wiedzialam, ze jesli tam zostane rok, to bede
sie po powrocie nadawac tylko do poradni zdrowia psychicznego. Chcieli mnie
wykorzystac jako tania sila robocza.
Tak wiec po trzech dniach zglosilam do agencji, ze chce zmienic rodzine. Bardzo
szybko znalazli mi nowa, ale byla to rodzina z 6 dzieci. W tym czasie moj
niemiecki byl jeszcze bardzo, bardzo slabiutki. Ale o dziwo dawalam sobie rade
z dziecmi, bo dziecko jak cos chce to po prostu zaprowadzi, pokaze i juz.
Problem byl z rodzicami, jak ich spytalam o zakres moich obowiazkow, to mi
powiedzieli, ze jak mam 24 lata to przeciez musze wiedziec co mam robic. No i
ciagle sie czepiali, ze czegos nie zrobilam po ich mysli. Ale najwiekszy smut
byl, jak mama tych dzieci zadzwonila do agencji i powiedziala, ze ja za duzo jem
(!). Musze tu wspomniec, ze jestem normalna, szczupla osoba z normalnym
apetytem, a mama tych dzieci to gruba beka...Wtedy ludzie z agencji sami
zauwazyli, ze ta rodzina to przegina, i znalezli mi trzecia. Ta moja druga
rodzina praktycznie mnie wyrzucila. Odwiezli mnie po prostu na dworzec z
najpotrzebniejszymi rzeczami, na dworcu musialam sobie sama kupic bilet.
Powiedzieli mi jeszcze, ze reszte rzeczy mam odebrac pozniej. W agencji bylam 2
dni i potem pojechalam do trzeciej rodziny.
Ta trzecia rodzina okazala sie po prostu super. Bardzo mili, inteligentni
ludzie z trojka swietnych dzieciakow. Rodzina ze swietnymi metodami
wychowawczymi. Bardzo przyjemny dom, choc na warunki niemieckie wcale nie
bogaty. Do dzis staram sie jeszcze utrzymac z ta rodzina kontakt. Bylam tam
prawie rok i bardzo milo ten czas wspominam..Tak wiec moim zdaniem warto zostac
Au-Pair. Ryzyko jest zawsze, ale z drugiej strony- gdzie go nie ma.. Ta
niemiecka agencje oceniam tez jako OK.
Pozdrawiam Ola.

Byc Au-Pair w Niemczech..

[ola33333]

wdarl mi sie blad: mialam na mysli: Au-Pair pracuje w Niemczech ok. 25 godzin
tygodniowo.

[towel]

Udzielam odpowiedzi po roku czasu, ale niestety dopiero teraz weszlam na to
forum. Ja bylam Au Pair w Stanach za posrednictwem Cultural Care Au Pair - z
biurem z ktorym rowniez chlopacy moga byc Au Pair. Osobiscie zaczynalam ten
program z chlopakiem z Polski, ktory mieszkal w tym samym stanie co ja.
Pozdrawiam