mętlik w głowie

[nickknajedenraz]

Dziś dowiedziałam się, że jestem w ciąży (6tc). Mam już dwoje małych
dzieci (niecałe 3 lata i trochę ponad rok). Zrobiłam sobie przerwę w
braniu tabletek, w tym czasie stosowaliśmy globulki, które jak widać
nie zadziałały. Mąż w wakacje stracił pracę, teraz pracuje dorywczo
(starcza na życie, ale bez opłacania rachunków), ja nie pracuję.
Mamy kredyt w wysokośći parudziesięciu tysięcy zł. Mieszkanie-niecałe
50m2. Moment na ciąże chyba najgorszy z możliwych... Nie mam nawet
nic po dzieciach bo wszystko porozdawałam. Zawsze byłam
przeciwniczką aborcji, tzn uważałam, że każda kobieta powinna mieć
możliwość decyzji, ale zawsze sądziłam, że ja nie byłabym w stanie
tego zrobić. Teraz sama nie wiem... mam zupełny mętlik w głowie...
Nie chciałam trzeciego dziecka, ale myślę, że gdyby warunki były inne
może bym się z ciążą dość łatwo pogodziła, ale w takiej sytuacji
jakiej teraz jesteśmy, po prostu nie wiem co robić. Niezapłacone
rachunki, kredyt renegocjowany z bankiem, ale nie wiadomo co z tego
wyniknie, no i przede wszystkim brak pracy. Wcześniej żyliśmy
zupełnie normalnie, mąż dobrze zarabiał. Teraz wszystko wali nam się
na głowę. Nie wiem co robić. Nie wiem czy wyrzuty sumienia mnie nie
zjedzą. Ciężko mi myśleć, że "jakoś to będzie". Może będzie, może
nie...

[iktoto]

rzeczy po mojej Niuni mogę zarezerwować dla Ciebie jesli chcesz, bo
odkladam, moja maleńka ma 9 miesięcy, więc mogę wysłać, wiem że to
kropla w morzu potrzeb ale zawsze to cos na początek.

wiemy o sobie tyle, na ile nas sprawdzono

poczytaj to forum, ostatnio pojawily się tu wątki kobiet, które
stanęły przed decyzją aborcji mając kilkoro dzieci, zapytaj jak się
czują, czy podjęły się aborcji, czy warto było.

pewne jest że finansowo będzie kiepsko z trójką dzieci, nikt Ci nie
odpowie co na to Twoja psychika. ja jestem po aborcji i było bardzo
ciężko

[spokofacet]

nie wy jedyni macie klopot z kredytami, podłe czasy nie trwaja wiecznie. Kazde nasze z 3 dzieci planowaliśmy w niby dobrych momentach i poczęło się w "dogodnym czasie" , ale do czasu, zaraz po tym świat walił nam sie na łep. Już nie będę opisywał każdego przypadku, bo szkoda czasu, ale prawda jest taka, że jesteśmy stadnym środowiskiem i stado zadba o nas jeśli będziemy w potrzebie. Więc łap za telefon i obdzwaniaj koleżanki, co by ciuchów dać mogły... Wykarmić 2 czy 3 dzieci to już nie jest różnica. A mąż skoro łapie dorywcze prace, to w końcu coś załapie przyzwoitego, w końcu wszyscy trąbią, że ten piprzony kryzys się skończył.

Jedno jest pewne - aborcja nie jest wyjsciem, pomyśl co będzie za 5 lat, jak kryzys się skończy, twój mąż będzie miał pewniejszą pracę i będziecie chcieli razem usiąść do stołu wigilijnego ?... wolisz dziś smakować łzy przez chwile, czy później całe życie ?

Trudne warunki to są w Czeczenii, Korei, Brazylii czy Indiach...

Nie możecie ulec rozpaczy, jesli potrzebujecie pomocy to walcie do znajomych, niech wymiękają! Walcz i bij się o swoją rodzinę, nie czas na zastanawianie sie czy wypada i co ludzie pomyślą, nie przejmuj sie, jak w gorszych ciuchach będziesz chodzić, dzieci są w stanie wynagrodzić ci te wszystkie niedostatki. A ciotki ? wiesz jak ciotki wymiękają w takich sytuacjach ? wiesz ile z nich w latach '70 i '80 robilo sobie aborcje ?, nawet nie wiedziały co to jest, takie były czasy, a teraz bardzo chętnie pomagają takim młodym matkom w potrzebie.

Walcz, nie poddawaj się. Tuataj na forum też dostaniesz wsparcie !

[nati1011]

Jeżeli chodzi o wyprawkę to naprawdę nie problem. Powiedz tylko
słowo, a skompetujemy całą. Ciuszki na wieksze dziecko też sie
znajdą. Jest też mozliwość zorganizowania doraźnej pomocy
finansowej.

Ale wiem, ze najbardziej potrzebujecie stałego źródła utrzymania.
Mozesz napisac coś wiecej? Z jakich okolic jesteście? Z duzego
miasta czy z okilicznej małej miejscowości - podaj prosze konkrestne
miast. I napisz jakiej pracy szuka twój maż. Na tym forum jest wiele
osób z całej Polski - moze akurat coś się trafi.

W ostatecznosći na mozna spróbowac podjąć sie pracy z innego zawodu -
myśleliscie o tym.

Ja powiem krótko. Moje obie ciąże pojawiły sie w momecie, gdy
byliśmy na górce. Ale zaraz po kilku tygodniach waliło nam sie
wszystko na głowe. Za pierwszym razem maż stracił stałą pracę, za
drugim firma (a dokładniej jej centrala w naszym mieście została
zlikwidowana). Zdecydowaliśmy sie wtedy na roczny okres rozłąki. Ja
z malutkimi dziećmi zostałam w domu, mąż wyjechał na drugi koniec
Polski. Nie było łatwo. Ale wszystko się pomału ułożyło. I wkrótce
po urodzeniu sie dzieci nawsze warunki finansowe sie poprawiały.
Chciec to móc. Jestem pewna, że jeżeli przyjmiecie to dziecko mimo
trudnej sytuacji finansowej to ona sie niedługo poukłada.

A bank na dzień dzisiejszy i tak nie ma wyjście. Idzćie negocjować -
moze nawet zawieszenie spłaty na rok lub 2. Jak wy bedziecie
traktowac sprawę powaznie - czyli nie uchylamy się, ale naprawdę
teraz nie mozemy, to i bank bedzie z wami rozmawiał. Mozna nawet
próbowac rozmawiac o umożeniu (choćby odsetek).

Moze napisz konkretnie, czego potrzebujecie.

[nickknajedenraz]

Najbardziej potrzebujemy pracy. Jesteśmy z Trójmiasta. Mąż jest z
zawodu spawaczem TIG, potrafi też remontować (właśnie tym się teraz
zajmuje). Ja mogłabym robić jakieś tłumaczenia z angielskiego na
polski, chociaż nie mam uprawnień, ale j.ang znam bardzo dobrze.
Problem w tym, że rata kredytu to ponad 1600zl miesięcznie, do tego
dochodzą alimenty na dziecko z poprzedniego związku 400zl, do tego
oczywiście rachunki za czynsz, prąd itd, paliwo, długi, które
zaczynają rosnąć i tzw. życie. Razem ok 4700zł. Przeraża mnie, że
do tej kwoty dojdą pieluchy, mleko dla dziecka, być może lekarstwa...
Co będzie jeżeli nie znajdzie pracy? Już teraz jest źle...
Przepraszam, ale argumenty o poziomie życia w Indiach jakoś do mnie
nie trafiają. Co do tańszych ubrań, to odkąd zawitał u nas kryzys
kupuję tylko lumpeksie.

[wiesia140]

Twój mąż jest w stanie przyjechać na Śląsk do pracy? zapytam się
swojego męża czy nie potrzebują spawacz na kopalnię, . Nie obiecuję
niczego , ale spytać się mogę. Mogę się spytać skąd ta rata 1600, bo
jeśli z tytułu kredytu na mieszkanie, to może warto by sprzedać to
mieszkanie, kupić mniejsze , albo gdzieś na peryferiach , a za resztę
przynajmniej spłacić część kredytu. Jeśli nie chcesz nie odpowiadaj.jeśli
jesteś nauczycielka angielskiego , możesz jeszcze udzielać korepetycji.

[nati1011]

Pomału - zacznę od kredytu - piszesz, ze to kilkadziesiąt tysięcy.
Obecnie finalizuję kredyt na 80 tys i przy 10-cioletnim okresie
spłaty to rata w wysokości niecałych 900 zł. Czyli 700 zł mniej (w
zupełności starczyło by na utrzymanie niemowlaka). Jeżlei napiszesz
mi na priva co to za kredyt, podpowiem jak mozna zmniejszyc
obciażnie z tego tytułu (to raczej już nie dyskusja na forum.
Jeżeli ty znasz dobrze angielski, to moze spróbujesz z telepracą?
Mogłabyś pracować w domu przy komputrze, przeważnie w dowolnych
godzinach. Teraz jest naprawde sporo agencji poszukujących
pracowników - zwłaszcza takich okresowych - co w Twoim przypadku
mogłoby się sprawdzić.

A co do meża. Podejrzewam, ze był zwiazany z przemysłem
stoczniowym, ale Trójmiasto to naprawde duży rynek i jest w stanie z
czasem wchłonać wszystkich chetnych do pracy. Budownictwo troche się
załamalo, ale w tej branży solidny fachowiec jest zawsze
poszukiwany. Od wakacji mineło zaledwie kilka miesiecy - wiem, ze
brak pracy nawet przez kilka miesiecy jest już tragedią, ale
naprawdę w waszym rejonie tą pracę mozna z czasem znaleźć.

Innym rozwiazaniem jest poszukanie jej poza miejscem zamieszkania.
Na spawaczy jest spory popyt za granicą. Może tez w innych regionach
kraju. Skoro ty nie pracujesz, łatwiej byłoby podjać decyzje o
czasowej przeprowadzce - zwłaszcza, zę często ta praca jest
połaćzona z ofertą mieszkania. Moze kilka lat takiego rozwiazania
pozwoliłoby wam wyjść z długów. Wadą tego rozwiazania jest trudny
powrót do swojego miasta. Zerwanie na kilka lat więzi z miastem
powoduje naprawde trudny powrót na miejscowy rynek pracy. Trzeba to
naprawdę dobrze poukładać. Jest możliwe, ale minęły już czasy, ze na
każdego powracającego czekała praca.

Macie problemy, i to spore. Ale kolejne dziecko nie jest ich
powodem, choc oczywiście utrudnia sytuacje już trudna. Musicie
jednak i tak mozliwie szybko znaleźć wyjście z kłopotów, by móc
utrzymać swoja rodzine. A jak to się uda, ten maluch na pewno nie
bedzie problemem.

[nickknajedenraz]

To są 4 kredyty (nie mogę ich skonsolidować), nie chcę się wdawać w
szczegóły na forum. Z banku mieli dzwonić w piątek żeby powiedzieć
czy coś się udało z tym zrobić, ale jeszcze nie dzwonili. Może i w
Trójmieście jest praca, ale przeważnie taka za 1700-2000zl, starcza
zaledwie na ratę i alimenty. Jedyne miejsce gdzie można dobrze
zarobić to Rafineria Gdańska. Zresztą jutro 20% pracowników Stoczni
Marynarki Wojennej dostaje wypowiedzenia, nie wiem czy rynek jest w
stanie ich wszystkich wchłonąć... szczerze mówiąc coraz czarniej to
wszystko widzę. Mąż szuka też pracy w Norwegii, ze względu na system
pracy (zwykle 6tyg/2tyg). Jeżeli chodzi o pracę na Śląsku, to
dziękuję, ale to trochę daleko. Jednak jesteśmy rodziną i
chcielibyśmy chociaż weekendy spędzać razem.

[wiesia140]

A kot ci zagwarantuje , ze jak będzie pracował w Norwegii, będziecie w
weekendy. Norwegia też daleko tyle, że pieniądze lepsze. Kobieto ty już
masz wyrzuty, a co dopiero będzie po.... . Napisz coś więcej na priv jakie
są to kredyty.

[wiesia140]

Tak sobie myślę , czy nie można by tu coś zorganizować pomocnych emam.
Ktoś, kto mieszka blisko ciebie z tego forum mógłby sprawdzić cię.
Założyłabyś konto wspomagalibyśmy ciebie chociaż takimi kwotami,żeby pokryć
chociaż częściowe potrzeby tego trzeciego dziecka. Mam taki pomysł. Niech
się reszta forum wypowie na ten temat.

[wiesia140]

tu masz linka do tych pomocnych emam. Zobacz jak to funkcjonuje i napisz co o tym pomyśle sądzisz forum.gazeta.pl/forum/f,615,Pomocne_emamy.html

[nati1011]

już wcześniej pisałam, ze jest mozliwość wsparcia finansowego.
Przynajmniej takiego, które pokryje koszty utrzymania kolejnego
dziecka.

[nickknajedenraz]

Jak będzie pracował w Norwegii to co 6 tyg będzie 2 tyg w domu, 24h
na dobę, czyli całkiem nieźle jak na pracę zagranicą. Do tego
wysokie zarobki. Praca na drugim końcu Polski gdzie prawdopodobnie
dużo nie zarobi będzie rodziła frustracje z rozłąki jak i z tego, że
i tak tych pieniędzy pewnie będzie za mało.
Co do pomysłu pomocnych mam, to nie wiem... nie czuję się komfortowo
w roli "żebraka" na którego zbierane są datki. Tak samo nie potrafię
latać po rodzinie i prosić o wsparcie jakiś ciotek... Wiem, że macie
dobre chęci, ale ja naprawdę ciągle nie wiem co mam zrobić. Biję się
z myślami... Już teraz wyobrażam sobie to dziecko... wiem, że
miałabym straszne wyrzuty sumienia. Z drugiej strony mamy małe
mieszkanie, musielibyśmy zmienić samochód (w naszym nie zmieszczą się
3 foteliki), później szkoła dla trójki, jakieś zajęcia dodatkowe...
nie wiem czy podołamy. Naprawdę nie wiem. Nie jestem materialistką,
ale chcę zapewnić dzieciom dobry start, jakieś wakacje raz na jakiś
czas. Boję się przyszłości, boję się aborcji, nie potrafię podjąć
decyzji.

[iktoto]

już teraz wyobrażasz sobie to dziecko, więc podchodzisz do ciąży jak
do dziecka, nie jak do tzw zlepka komorek, jak niektorzy określają,
a nie chcesz być żebrakiem, Ty wybierasz, dziecko czy "żebranie" po
forach czy ciotkach, dziecko czy lepszy samochod, dziecko czy male
mieszkanie, dziecko czy wakacje. a po co starszemu dziecku zajęcia
dodatkowe, jestem przeciwnikiem tych wszystkich nadprogramowych
zajeć co to mają uszczęśliwić dziecko, dla mnie to raczej
uszczęśliwianie rodzicow a nie dziecka.
wyobraź sobie sytuację za parę lat, kiedy np starsze rodzeństwo
dowie się że nie urodzil się Ich brat czy siostra żeby oni mieli
zajęcia dodatkowe czy auto większe. Pewnie się nie dowiedzą ale nie
wiadomo.
ja nie widzę problemu w podesłaniu rzeczy po mojej Michalinie, dla
mnie to jest pomoc a nie łaska a nie żebractwo, każdej z nas może
się podwinąć noga
nie czujesz się komfortowo bo zbierane będą datki, a będziesz się
czuła komfortowo po zabiegu.
mam nadzieję że nie piorę Ci mózgu, bo z Twojego listu wynika że już
kochasz to dziecko i czujesz Je, dlatego piszę tak a nie inaczej

[nickknajedenraz]

Nie kocham go jeszcze. Żadnego z moich dzieci nie kochałam w
momencie urodzenia, miłość przychodziła dzień po dniu po urodzeniu.
Tak, wybieram między możliwą biedą z trojgiem dzieci i mniejszą biedą
(albo i zupełnym wyjściem na prostą bo będę miała większe możliwości
zarobienia nie będąc w ciąży). Tak, chcę godnie żyć i nie musieć
odmawiać dzieciom najmniejszych przyjemności. Nie wierzę w ratowanie
życia za wszelką cenę. Z biedy często rodzi się patologia, wiem, że
najwięcej zależy od rodziców, ale prawda jest taka, że warunki i
otoczenie w jakim dziecko się wychowuje tez mają na nie bardzo duży
wpływ. Nie pisałam nic o LEPSZYM samochodzie, pisałam o takim w
którym zmieszczą się trzy foteliki!

[iktoto]

Twoje życie. chcesz godnie żyć po usunięciu ciąży? czy nie usuwając
jej?
dzieciom nalezy wiele razy odmawiać, uczą się pokory, to trudne ale
warto

[nati1011]

nickknajedenraz napisała:

> To są 4 kredyty (nie mogę ich skonsolidować), nie chcę się wdawać
w
> szczegóły na forum. Z banku mieli dzwonić w piątek żeby powiedzieć
> czy coś się udało z tym zrobić, ale jeszcze nie dzwonili.

Ale mozesz wziąc pozyczkę hipoteczną jeżeli wasze mieszkanie jest
własnościowe. Oprocentowanie jest o wiele korzystniejsze niż
kredytów konsumpcyjnych.

Może i w
> Trójmieście jest praca, ale przeważnie taka za 1700-2000zl,
starcza
> zaledwie na ratę i alimenty

W pewnym okresie naszego życia mój maż pracował na 3 etatach. Jeden
państwowy nisko płątny i 2 gdzie dorabiał. Oczywiście nie było to
łatwe, ale dało się.

Jednak jesteśmy rodziną i
> chcielibyśmy chociaż weekendy spędzać razem.

Oczywiście, ale jeżeli ty też nie masz obecnie pracy, to moze
moglibyście przenieść sie razem. Zwaszcza, ze za granicą na 3 dzieci
dostaniesz solidny zasiłek rodzinny. Emigracja nie jest idealnym
rozwiazaniem, ale jako plan na kilka lat, póki dzieci są malutkie i
ty nie mozesz wócić do pracy, moze nie są najgorszym rozwiazaniem.

[nickknajedenraz]

Nati, napisałam na maila nt. kredytów i mieszkania.

[wiesia140]

To nie jest żebranie, my pomożemy tobie, później Ty pomożesz komuś innemu.
Przyszłość. Wiem , potraktuj etapowo, przecież już teraz nie wybierasz
dzieciom szkół. Wiem, że chcesz dla dzieci jak najlepiej to normalne, ale
pamiętaj , ze im oprócz pieniędzy jest również potrzebna dobrze
psychicznie funkcjonująca , kochająca mama i normalny tata. A ty już się
zadręczasz ,już masz wątpliwości, a co dopiero po... te wątpliwości po cie
zjedzą wiem to po sobie . Wyrzuty sumienia by mnie zabiły, a ty mozesz
sie stać czyms , czym nie chcesz być.
" Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni jesteście, a ja was pokrzepię"
www.jezuufamtobie.pl

[wiesia140]

Nati też ma dobry pomysł.

[nickknajedenraz]

Są chwile, że zaczynam rozważać wyjazd, ale tak naprawdę to ja
spędziłam 1/3 życia mieszkając zagranicą i wróciłam do Polski. Tu
chciałam wychowywać dzieci. Głowa mi pęka od myślenia o tym wszystkim,
zaczynam mieć jakąś wariacką huśtawkę nastrojów od pragnienia żeby
"tego" nie było, obojętnie jakim kosztem, do wyobrażania sobie
rozczulenia na widok małego śpiącego noworodka.

[wiesia140]

> "tego" nie było, obojętnie jakim kosztem.
To nie jest obojętnie jaki koszt , poczytaj to forum, poczytaj historie dziewczyn, zwłaszcza tego co było po , to może nawet rozbić rodzinę. Daj sobie czas na ochłonięcie nie podejmuj decyzji pochopnie. nie wiem ,czy jesteś wierząca, ale jeśli jesteś to sytuacja... po... tym bardziej nie będzie różowa. Słyszałaś o czymś takim jak syndrom poaborcyjny? On dotyczy wszystkich, którzy zrobili to wbrew sobie czyli swoim wcześniejszym przekonaniom.

[spokofacet]

W gdańsku jest HLI na Jaśkowej Dolinie, są w stanie pomóc organizacyjnie -
doradztwo fachowe itd.
Sory, jesli cię uraziłem tymi Indiami...
Wiem co to znaczy miec w jednej chwili zawalony świat i wiem jak łatwo wpada się
w rozpacz, ale moje doświadczenie jest też takie, że taki TEST jest do przejscia
i wzmacnia, trzeba wyjsc poza skostniałe rozwiązania i "typowe myślenie".

[wiesia140]

Załóż to konto , będziemy cię wspierać.Mój mąż miał trzy banki do
spłacenia, nie jest różowo , ale szczęśliwie dobijamy końca spłaty. Ja też
nie pracuję ze względu na dzieci.

[nickknajedenraz]

Nic nie szkodzi, nie uraziłeś mnie w żaden sposób, po prostu dla mnie
to nie jest pocieszenie ani motywacja, że ktoś ma gorzej.
Nie jestem ani wierząca ani niewierząca, ale bardziej niewierząca
niż wierząca. Mój pogląd na aborcję bierze się z prostego faktu, że
mamy do czynienia z życiem małego dziecka. Dla mnie ten "zlepek
komórek" jest dzieckiem.
Co do telepracy o której pisała Nati, w pierwszej chwili myślałam,
że chodzi o dzwonienie do ludzi i wciskanie im np. ubezpieczeń, ale
już o tym poczytałam. To rzeczywiście byłoby dobre rozwiązanie,
zresztą już w ubiegłym tygodniu (zanim dowiedziałam się o ciąży)
zaczęłam się o coś takiego starać. Może jutro będzie coś wiadomo.
potrzebuję chyba jeszcze paru dni na zastanowienie się nad wszystkim.

[wiesia140]

Trzymam kciuki ,żeby ci się udało . Piszesz , ze wierząca nie jesteś
pomodlę się za wasza rodzinę, , ale nie obraź się nie zaszkodzi wam.
Pamiętaj my tu zawsze jesteśmy chętni ci do pomocy . Pozwól sobie pomoc
to naprawdę żadna ujma.

[wiesia140]

możesz jeszcze też skorzystać z pomocy swojej parafii , nawet jeśli jesteś
niewierząca. Jest Caritas , Akcja Katolicka..

[iktoto]

ja zaszłam w ciążę będąc na studiach, też nie chciałam "tego"
problemu, też chciałam cofnąć czas, żeby znowu zyc normalnie, ale
już nigdy nie będzie tego czasu sprzed zabiegu kiedy byłam w ciąży,
to jest po prostu niemożliwe, stało się, po zabiegu tym bardziej
czasu nie cofniesz, życia nie przywrócisz dziecku. ja swojemu
dziecku życia nie przywrócę i muszę z tym żyć, musiałam to przełknąć
że zrobiłam to co zrobiłam.
wiele niedoszłych mam tak sobie mówi, bo ja chcę na wakacje jechać,
bo chcę skończyć studia, bo chcę mieszkanie większe, bo chcę
poszaleć... po zabiegu te wszystkie zachcianki bledną tak bardzo, są
śmieszne. kobieta otwiera oczy bo chce tamtego dziecka, zaciemnienie
znika ale dziecka już nie ma i wakacje nie są aż tak fajne, bo
pojawia się żal, tęsknota, poczucie winy.

[nickknajedenraz]

Podjęłam decyzję o usunięciu ciąży.

[bezzeba]

Fajnie, że tu zjarzalas

[bezzeba]

nickknajedenraz napisała:

> Podjęłam decyzję o usunięciu ciąży.

Jutro się ona zmieni. Daj sobie tydzien, dwa. Oswoj się.
Urodziłam mlodo, ale nie żaluję. Zaluje, że tak młodo.. I zaluje
tego że przeze mnie ktoś inny zdecydowal sie na ten krok..

Masz rozchwianie emocjonalne. To nie wyścigi, daj sobie krztę czasu.
Nic przecież sie nie stanie. A decyzja jest nieodwolana, i byc moze
bedziesz żalowala. Niestety aborcja to krok w jedna stronę. Dlatego
nie podejmuj go pochopbnie.

Co do organizacji zycia. Z tego co wiem nie ma takije przepaści
miedzy 2 dzieci a 3.. To ta sama gromadka. Szkoda byloby że trafi
akurat na to. Twoje argumnety o sytuacji saj kan ajbardziej sluszne-
niestety. Dbasz o rodzine, a w tej chwili byt. Ale daloby sie to
ułożyć.

Moge Ci powiedziec, że kiedy powiem MU TAK, poczujeszz sie
szczesliwa, niz mowiac nie. Zrob to lda siebie. Przestaniesz sie
martwić.
Powiedz tylko: zostawiam cie, nie zastanawiam sie nad tym. Bedziesz.
I od razu, te troski znikną.

[wiesia140]

Wiesz szkoda ,że nie pozwalasz sobie pomóc. A co twój mąż o tym sądzi?
Wie w ogóle o ciąży?

[wiesia140]

Pamiętaj ,że niektóre rozwiązania widać dopiero jak się straciło na nie
szansę i wtedy jest czarna rozpacz, płacz, bo by się chciało cofnąć czas ,
a już nie można... i to jest ból... .

[wiesia140]

Ja bym się na twoim miejscu nie brała za aborcję. Ty wiesz, czym jest
aborcja. Sama twierdzisz, że to nie zlepek komórek tylko dziecko ( bo to jest
dziecko), znienawidzisz siebie po tym. Chcesz tego nadal uważasz to za
mniejsze zło? wiesz czym się objawia taka nienawiść ? Przemyśl to.

[wiesia140]

Czytałam też o twoim mężu. Najłatwiej powiedzieć rób , c chcesz , ja się
dostosuję i stać z boku, tak ,żeby ręce i głowa miały spokój, tylko ,że
później najczęściej taki typ człowieka powie,że jesteś sama sobie winna,
bo on cię nie przymuszał tu już były takie historie.

[nickknajedenraz]

Boję się, ale jeszcze bardziej przeraża mnie przyszłość. Do tego czuję
się fatalnie fizycznie, dzieci piszczą, kiedy wyobrażę sobie jeszcze
jedno dostaję gęsiej skórki. Chyba nie dałabym rady, nie mam tyle
cierpliwości... Gdyby jeszcze doszły nie kończące się doły finansowe,
myślę, że naprawdę stałabym się wredną, wiecznie zmęczoną,
zniecierpliwioną matką...

[wiesia140]

Masz cierpliwość tylko, jeszcze o tym nie wiesz, ale za jakiś czas się
dowiesz jak sobie pozwolisz.. My też mieliśmy trzy pożyczki na raz i do tego
dwójkę niepełnosprawnych dzieci z autyzmem , to nie są łatwe dzieci w
obsłudze, ale uczą cierpliwości jak nikt na świecie, to twoje nienarodzone
też cie tego nauczy. Doły finansowe da się przeżyć macie siebie to też
ważne. Pamiętaj ,po burzy (dołach finansowych) zawsze wychodzi słońce.
Przypominam sobie to zawsze , gdy jest źle. Wiesz na czym polega nasz
problem , że my jako ludzie nie doceniamy jaką ogromną wartością jest
życie.

[wiesia140]

Aborcja może się odbić na twoich już urodzonych . Znam taki przypadek nic
przyjemnego. Nie wiadomo jak po tym zareagujesz na widok swoich dzieci,
kobiet w ciąży... . Jak spojrzysz w oczy swojemu dziecku mając świadomość,
że zabiłaś mu brata lub siostrę.... .

[bezzeba]

wiesia140 napisała:

> Aborcja może się odbić na twoich już urodzonych . Znam taki
przypadek nic
> przyjemnego. Nie wiadomo jak po tym zareagujesz na widok
swoich dzieci,
> kobiet w ciąży... . Jak spojrzysz w oczy swojemu dziecku mając
świadomość,
> że zabiłaś mu brata lub siostrę.... .


To akurat kompletna bzdura..

[wiesia140]

Pisałam o zabójstwie dziecka, bo autorka postu sama stwierdziła, ze dla
niej ten zlepek komórek to jest człowiekiem od początku. Była
przeciwnikiem aborcji więc dla niej aborcja to zabójstwo. a znam przypadek
kobiety, która była przeciwna aborcji, później się jej poddała i ma
kłopoty w kontakcie ze swoimi narodzonymi dziećmi także jest to możliwe,
widoku ciąży też nie znosiła.

[iktoto]

to nie jest bzdura, jesteśmy połączeni energetycznie ze swoimi
dziećmi, więc nasze negatywne emocje, zdarzenia, traumy mają na nie
wpływ, dopiero kiedy dziecko ma kilka lat, odłącza się od matki,
połączenia wtedy są już lżejsze.

[iktoto]

wiesz, chciałabym aby to moje usunięte wrzeszczało teraz nade mną

[11.jula]

nickknajedenraz napisała:

> Boję się, ale jeszcze bardziej przeraża mnie przyszłość. Do tego
czuję się fatalnie fizycznie, dzieci piszczą, kiedy wyobrażę sobie
jeszcze jedno dostaję gęsiej skórki. Chyba nie dałabym rady, nie mam
tyle cierpliwości...

Tu akurat cię bardzo dobrze rozumiem, mnie też dzieciaki dają
popalić. Nie mam czasu nic zrobić, bo ciągle muszę latać za małym.
Juz dawno zapomniałam co to cierpliwość, byle pierdnięcie wywołuje u
mnie wybuch, jestem potwornie przemęczona. Skóra mi cierpnie na
myśl, że mogłabym teraz zajść w ciążę, ale jeśli nawet by tak się
stało, to bym na pewno urodziła. Aborcja nie dała by mi życ, wiem,
zwłaszcza po tym co tu na forum czytałam teraz i wcześniej, że bym
bez przerwy o tym dziecku myślała, jakie by było, syń czy córka, a
może to akurat było by spokojne...
Rozumiem twoje obawy doskonale, ale niestety decyzji za ciebie nie
podejmę. Ja po pierwszej ciąży zarzekałam się, że nigdy więcej, że
nie dam sie już ograniczyć i zamknąć w domu, że nie dam rady. Po 3
latach zdanie zmieniłam i dałam radę. Wtedy bym w to w życiu nie
uwierzyła

[iktoto]

ja też wciąż biegam za swoim 10 miesięcznym bąblem, coby nie huknęła
o nic, bo nieporadna jeszcze.

Przestańcie straszyć!

[nati1011]

Dziewczyna i tak ma dość stresu. Strasząc ją traumą nic nie
zyskacie. A i decyzję o urodzeniu dziecka musi podjąć nie ze
strachu, a z przekonania, że to najlepsze dal NIEJ i całej rodziny
wyjście.

Napisałam na priva.

[wiesia140]

Nati nikt nie ma zamiaru ją straszyć , ale na pewne pytania musi sobie
odpowiedź i lepiej ,żeby zrobiła to teraz , póki ma jeszcze szansę... .

[wiesia140]

Jeśli cię wystraszyłam to przepraszam , nie to było moja intencją. Ja
nadal jestem otwarta w kwestii pomocy finansowej, i myśle, że inni też.

[gruzlica3334]

wiesia140 napisała:

> Jeśli cię wystraszyłam to przepraszam , nie to było moja
intencją. Ja
> nadal jestem otwarta w kwestii pomocy finansowej, i myśle, że
inni też.

Boimy sie wyrzutow sumienia, co..?
bo moze nasz post wywolal skutek w odwrotna strone.

Teraz pewnie nam nie odpowie. I nie bedziemy wiedzialy w ktorą
stronę sie potoczyło.

[wiesia140]

Wyrzuty sumienia to moja sprawa, najwyżej trudno będę je miała. Wyrzuty
sumienia to tez dobra rzecz uczą pokory, a to przyda się każdemu, mnie też

[nickknajedenraz]

Nie miejcie żadnych wyrzutów sumienia, nie macie powodu by je mieć. Ja
już podjęłam decyzję... myślę, że ostateczną. Dziękuję Wam wszystkim
za pomoc, szczególnie Nati i Wiesi.

[wiesia140]

Bez względu na to co zrobisz , nie uciekaj z tego forum. to forum jest dla
ciebie.

[iktoto]

ja też nikogo nie chcę wpędzać w poczucie winy i zmuszać do
czegokolwiek, nie chcę ponosić odpowiedzialności za kogoś, każdy
musi sam podjąć decyzję. ja piszę z perspektywy własnej aborcji i
kiedy widzę że autorka wątku pisze, że już sobie wyobraża dziecko to
moze być znak że będzie cierpiała i chciałabym aby Ona uniknęła tego
bólu po stracie dziecka.
być może usunie, szybko się pozbiera po stracie i nie będzie źle,
może ma na tyle siły aby szybko wyciągnąć wnioski, ja nie mia lam
siły, zepchnęłam wszystko głęboko, więc mnie uderzyło w najmniej
odpowiednim momencie, możliwe, że gdybym przyznała się do swoich
uczuć wcześniej przeszłabym tę traumę mniej boleśnie.

wyrzuty sumienia są dobre, pod warunkiem że nas nie zniszczą,
dlatego warto na bieżąco siebie porządkować żeby jakoś przeżyć to
życie, żeby go nie stracić na ciągłym poczuciu winy co powoduje, że
nie dajemy z siebie nic bo nie mamy na to siły, ochoty

pozdrawiam i trzymam kciuki za autorkę wątku, nie znikaj stąd
monika

aborcja

[gocha8611]

dla mnie jest to nie pojęte żeby usuwac ciąże, ja jestem młoda mieszkam z
facetem na stancj i tylko on pracuje, po odliczeniu rachunków mamy 700zł na
przezycie, ale staramy sie o dziecko chcemy miec dzieci i to nie jedno, rok temu
poronilam to bylo straszne, jedni chca dzieci a nie moga a inne sa w ciąży a nie
chca jej> nie wyobrażam sobie żebym mogła usunac ciąże , zabic dziecko, nigdy
tego bym nie zrobila chocbym nawet miała mieszkac pod mostem i żebrac.pozdrawiam

[iktoto]

wiemy o sobie tyle, na ile nas sprawdzono

ha ha ha gocha 8611

[ilonka810303]

...to co napisałaś to poprostu jakaś pomyłka,ciekawa jestem co tak
naprawdę zrobiłabyś gdybyś miała kilkoro dzieci,problemy
finansowe...niejednokrotnie też i zdrowotne.....a tu nagle
ciąża!!! prawdopodobnie wiła byś gniazdko pod mostem co??? szlag
mnie trafia jak czytam farmazony typu......JA NIE ROZUMIEM.......JA
BYM POSTĄPIŁA INACZEJ!!!!!!!!!1

[wiesia140]

Gosia masz takie piękne imię, a nie wiesz , że istnieje taka zasada
: nigdy nie mów "nigdy". To teraz tak myślisz, ale życie lubi
zaskakiwać i wywracać się do góry nogami. Aborcji też nie popieram , ale
nie popieram też takiego szybkiego osądzania ludzi.

ja niedawno tez mialam taka sytuacje

[landis85]

nie wiem jaka decyzje podjelas autorko, ale ja w tym miesiacu mialam taka sama
sytuacje
w domu prawie 4 latek i troche ponad roczna corka (14 mies dokladnie) i kolejna
ciaza
u mnie problemu finanoswego nie bylo, za to wg mnie o wiele gorszy - problemy w
malzenstwie

myslisz teraz ze pozbycie sie dziecka to pozbycie sie problemu, a tak nie jest
dopiero po zaczyna sie problem

ja niestety zdecydowalam sie na aborcje, bardzo zaluje swojej decyzji, bo moze
Bog w tym 3 dziecku widzial szanse dla naszego malzenstwa?
a teraz nie moge patrzec na moje dzieci, nie mam ochoty sie z nimi bawic, nie
chce mi sie z nimi siedziec, mam ciag dni ze mysle tylko o tym co zrobila, jak
wygladaloby tamte dziecko i wyje na glos
teraz jestem na etapie udowadniania sobie samej ze tak musialo byc i czasu nie
cofne i jakos zyje, ale wiem ze to powroci do mnie i znowu wpadne w dolek i
powiem sobie, Boze jaka ja glupia bylam ,myslalam ze jak zabije moje dziecko to
pozbede sie wszystkich problemow a tak naprawde to dopiero problemy sie zaczely
nic nie idzie tak jak powinno, jak sobie wyobrazalam

[wiesia140]

Landis Ty staniesz na nogi, na to potrzeba czasu ,ale to jest realne.
Odpisałam na priv.

[gruzlica3334]

gocha8611 napisała:
ja jestem młoda mieszkam z
> facetem na stancj i tylko on pracuje, po odliczeniu rachunków mamy
700zł na
> przezycie, ale staramy sie o dziecko chcemy miec dzieci i to nie
jedno,

To zart?
Zart.
Tu nie miejsca na żarty













.

Co za szczyt bezmyślności!!

[wiesia140]

Kobiety zanim skoczycie sobie do oczu , może byście pomyślały jak pomóc
autorce wątku z dołka finansowego. Zna się ktoś na prawie bankowym?

nicknajedenraz, co u Ciebie?

[iktoto]

żyjesz?

[nickknajedenraz]

Ja żyję. Przepraszam, ale nie chcę o tym pisać.

[wiesia140]

Jeśli nie chcesz tu , a czujesz taką potrzebę to zapraszam na priv.
Jest tez drugie forum blizna tam jest ciszej i przytulniej , bo jest
zamknięte.

[wiesia140]

Pamiętam o tobie . Napisz na priv jeśli ci bardzo źle ,
porozmawiamy sobie.

[techmaster2004]

Nie przepraszaj....czekamy w zadumie na info.... twoja odpowiedź daje nam wiele
do myślenia.... daj nam szansę.

[szurynka]

ja też byłam w takiej sytuacji jak ty tylko że mam dwójkę dzieci i mąż
pracuje,ale w styczniu tego roku stałam przed tym samym wyborem,mamy dwójkę
dzieci(córka 2 latka,syn 6)dopiero co byliśmy po przeprowadzce,wynajmujemy
mieszkanie,spore zadłużenie w kerdytach ale kto go dziś nie ma,i ta myśl jak
damy sobie radę,ja musiałabym zrezygnować z pracy bo nie mamy na kogo liczyć a z
jednej pensji nie damy rady,i zrobiliśmy błąd zdecydowliśmy się na usunięcie,i
to był błąd,patrząc na to z perspektywy czasu z jednej strony to było najlepsze
wyjście ale ten ból jakim mam teraz w sobie jest przerażający,ta myśl że
stworzyliśmy tego małego człowieka a potem go zabiliśmy jest nie do
opisania,wraca do do mnie po tylu miesiącach i naśila się z każdym dniem,to tak
potwornie boli,więc jak mogę ci doradzić to nie rób tego bo będziesz żałować tak
jak ja a czasu już nie cofniesz.Przemyśl to.

[wiesia140]

Szurynko skąd jesteś? Potrzebujesz pomocy, może będę mogła ci jakoś pomóc.

[szurynka]

czy to ważne skąd jestem?nikt nie jest w stanie mi pomóc,bo nikt nie cofnie
czasu pozostało mi próbować z tym żyć,ale wcale nie jest łatwo.szukałam miejsca
gdzie mogłabym się wyżalić,podzielić tym co czuję i podzielić się tym z innymi
bo zostałam z tym sama z mężem bo nie mogę liczyć na zrozumienie kogoś z
rodzinny bo już dawno mnie skreślili z swojego życia!!A TAK BARDZO MI BRAKUJE
MATKI!!!!!!!!!!

[11.jula]

Możesz pisać do mnie na priv, albo na gg 11813997 jeśli czujesz
potrzebę rozmowy, ale pozwól też sobie pomóc, są tu dziewczyny, co
chodzą na terapie i powolutku stają na nogi. Nie musisz podawać
konkretnie skąd jesteś, może z jakich okolic, znajdziemy ci fachową
pomoc. Wyslij zgłoszenie na forum zamknięte, tam można spokojnie
porozmawiać.

[iktoto]

zostań tutaj z nami, wejdź na forum zamknięte, na bliznę

[szurynka]

mieszkam na Śląsku.wiesz jak już pisałam nie mam wsparcia w rodzinie, moja mama
nawet nie wie o tym co się stało,musieliśmy się wyprowadzić z domu bo podobno za
mało miejsca tam było,teraz mieszkami sami,mąż pracuje od rana do ok.16.00 a ja
dziennie na 17.00 a więc nie bardzo znajdę czas na takie terapie,a jak już to
nie miałabym z kim zostawić małej bo nie ma chętnych do pilnowania.powiem ci że
całe moje życie jest pod górkę,patrząc na stosunek mojej matki do mnie to żałuję
że ona mnie nie usunęła jak była ze mną w ciąży ,może ja chciałam uchronić to
moje maleństwo od takiej sytuacji?

[iktoto]

a ile tu jest takich dziewczyn które mają wsparcie w rodzinie? to
pojedyncze osoby!!
Nie wierzę, że nie ma u Was osób chętnych do opieki nad dzieckiem.
kiedyś potrzebowałam opiekunki do dziecka i kiedy bralam gazetę i
dzwoniłam do kobiet dających ogłoszenia mialy tak wygórowane żadania
że nic z tego nie wychodziło, też myslałam, że nie ma chętnych i
koniec. dałam ogłoszenie i wtedy nie mogłam się opędzić od pań
chętnych do opieki. daj ogłoszenie, zobaczysz jaki będzie odzew.

Twój problem sięga głęboko w przeszłość, jakieś zranienia w obrębie
najbliższej rodzinie, z matką bylejakie stosunki, warto byłoby pojść
do psychologa i ten problem przerobić.
ja tez jestem po aborcji, też nie miałam oparcia w rodzinie,też się
na nich wściekłam. pochodzę z rodziny alkoholowej, tata pił, mama
nie radziła sobie, też brakowało mi korzeni, wlokło się to za mną
jako niskie poczucie wartości, brak wiary w siebie itp ale poszłam
na terapię DDA i jest lepiej, szanuję moich Rodziców, chociaz nigdy
nie zawiążę z Nimi bliskich relacji, jesteśmy zupełnie różni ale to
nic, ważne że sobie to wsyzstko poukładałam i zaakceptowałam Ich
takimi jakimi są, starali się, nie wyszło, a może wyszło skoro
jestem tu i teraz?

monika

[szurynka]

droga Moniko ja nie mówię że nie ma osób chętnych do opieki którym trzeba
zapłacić bo takie na pewno są,ja miałam na myśli bliskich,mam nawet koleżankę
która chodzi do małej jak muszę iść do pracy na więcej godzin,ale ja mam za
godzinę 6 zł,a jej płacę 5 zł.Ale jak już wspominałam nasza sytuacja finansowa
nie należy do wspaniałych.Wynajmujemy mieszkanie a to nie jest wcale tanie,ale
jesteśmy na swoim tak jakby i nie muszę wysłuchiwać za plecami jakiś narzekań
rodziców,mamy kredyty bo musieliśmy wyposażyć się w sprzęt agd oraz meble,po za
tym nasze
dzieci chorują na astmę oskrzelową i od jesieni do wiosny są na antybiotykach
prawie cały czas a to też jest nie mały wydatek.Jest nam ciężko,z mężem w
tygodniu widujemy się zaledwie dwie godziny,ale wiemy że musimy coś poświęcić
żeby coś mieć.

A co do mojego urazu do mojej matki to masz rację,przyczyna tkwi w
dzieciństwie.Jako dziecko byłam molestowana przez starszego brata,powiedziałam o
tym mojej mamie i ona nic nie zrobiła z tym zwróciła mu tylko uwagę i na tym się
skończyło.Nikt z rodziny o tym nie wie tylko ona,ja i mój mąż.Nawet nie masz
pojęcia jak byłam załamana jak się dowiedziałam że pierwsze dziecko które urodzę
będzie synem,nie umiałam sobie wyobrazić przewijani karmienia.Potem przyszła
druga ciąża,i znowu szok bo córka,chciałam ją chronić przed nim bo się
bałam,wiem że mój syn jest nie winny ale pozostał mi uraz i tego nie
zmienię.Kocham swoje dzieci najbardziej na świecie,ale czasami jest mi
ciężko.Dobijające jest to że moja matka jednym daje wszystko a ja czuję się
skreślona nikomu nie potrzebna.Tak mi brakuje jej bliskości,rozmów,chciałabym
się z nią podzielić moim bólem ale nie mogę.Zadaję sobie pytanie po co wydali
mnie na ten świat jak zadają mi tyle bólu,wyrzucając mnie z domu,życia i serca.
Ja ze wstydu i obawy że nie damy rady zabiłam WŁASNE DZIECKO,bałam się co będzie
jak oni się dowiedzą,chciałam go uchronić przed biedą,czy ja sobie to kiedyś
wybaczę??????

[iktoto]

z moimi rodzicami jest ten sam problem co być może z Twoimi, mają za
mało miłości do wszystkich dzieci, mnie kochają, moją
siostrę "tępią", a mojego brata różnie, to zależy od okoliczności.
jest to nawet dla mnie trudne, bo moja siostra jest załamana, brak
jest akceptacji dla Niej, na dodatek rozwiodła się i wróciła z
dziećmi do domu rodzinnego i tam buduje dom, w tym bajzlu, nie
oderwała się, nie potrafiła i męczy się strasznie, chyba nie wierzę
że coś tu może się zmienić, nie rozumiem tego, dlaczego tak się
dzieje, bo to są rodzice i to ci rodzice wychowali takie a nie inne
dzieci. może to jest tak, że we własnym dziecku widzą siebie i
przeszkadza im jakaś niedoskonałość, jak w lusterku się przeglądają.
może u Ciebie jest podobnie, mama zakopała to doświadczenie, a
raczej Twoją traumę z dzieciństwa bagatelizując ją, wyrzucając
Ciebie z serca. a może niekoniecznie wyrzuciła, raczej schowała
swoje dobre uczucia gdzieś głęboko, żeby nie bolało, to oczywiście
nie załatwia sprawy ale chwilowo żyje się Jej lżej. atakuje bo Ją
pewnie to boli, prościej jest ująć się dumą, nerwami niż przyznać
się do błędu wychowawczego.
Nie znam się na terapiach, ale warto byłoby tę traumę przepracować,
przebaczyć bratu, matce, to jest najważniejsze. Pamiętaj, że każdy z
nas musi odpracować to co schrzanił za życia, lepiej jesli
przepracujemy to tutaj na ziemi, jest łatwiej. Przebaczenie jest
podstawą. Wykrzycz to najpierw, przelej na papier, wejdź na bliznę,
tam się wywrzeszcz na cały świat, aż przestasnie miec to na Ciebie
wplyw, uwierz, to jest możliwe, łzy w końcu się skończą, gorzej
jeśli łzy przeradzają się we wściekłość!!
Kazdy z nas podlega działaniom sił zła i dobra, niektórzy są słabsi,
nie chce im się walczyć i poddają się, czynią zło, dlatego warto aby
ono przestalo mieć na nas wplyw, to zło z przeszłości. ja wiem że to
łatwo się mowi, ale każdy ból mozna przepracować!!!!
Mój ból dał mi siłę, kiedy zmarło mi przedwcześnie urodzone dziecko,
wykrzyczałam wtedy wszystko,całą przeszłość, aborcję, dzieciństwo,
poronienie, brak ciepła od Rodziców i to mi pomogło, wyszlam z tego
cało i mam się dobrze, żyję na bieżąco bez przeszłości.

przez jakiś czas bolało mnie że nie umiem porozmawiać z mamą, że
mnie nie przytuli, nawet próbowałam jakiejś bliskości ale to było
bez sensu, wystarczy mi mój mąż, dzieci i Bóg a potem reszta. Też
chciałabym zmienić moich rodzicow bo nadal mają problemy ze sobą, z
alkoholem ale to nie ma sensu, na ile moglam to pomogłam, jednak na
siłę nikogo nie można zmienić

a może dobrze że nie mieszkasz z Rodzicami w jednym domu, pewnie
bylaby ostra walka tak jak u mojej siostry, utrzymujecie kontakty?
czy odcieliście się od siebie?

powalcz o siebie i o dzieci, czy nadal chcesz chronić syna córkę od
syna czy to minęło?

pozdrawiam
monika

[szurynka]

na jedno na pewno lepiej że nie mieszkam już razem z nimi,ale z drugiej strony
my musieliśmy się wyprowadzić bo nie było miejsca dla nas ale dla narzeczonego
od siostry jest miejsce,nie umie patrzyć na to jak obcego człowieka traktują
lepiej niż własne dziecko,czy oni nie widzą tego jak mnie tym ranią,jak ja
cierpię przez to rozrywa mi serce,czy oni nie mają uczuć i serca?odkąd pamiętam
nigdy nie byłam z nimi blisko z ojcem prawie w ogóle nie rozmawiam,bo dla niego
liczy się on sam,rozmowa z nim zawsze jest na ten sam temat,ile zarabiacie,co wy
robicie z pieniędzmi i ile za co płacimy,wszystko musi wiedzieć ale nikomu w
życiu nie pomógł myśli sam o sobie,jak nie robisz tak jak on chce to jesteś
skreślony tak jak ja,a matka jest taka sama jak on bo musi go słuchać bo to on
jest głową rodziny,zawsze była po jego stronie.jeżeli chodzi o kontakty to z
mamą widuje się w pracy bo razem robimy ale nie rozmawiamy ze sobą,ale nie
odwiedzają mnie sami ostatnio byli w maju na urodzinach syna.boli mnie to że są
tacy niesprawiedliwi dla mnie,mam ochotę wykrzyczeć w twarz co mnie boli ale oni
tego nie zrozumieją a nawet zaprzeczą że tak nie było,mój tata nie był nawet na
chrzcinach naszej córki.
jeżeli o dzieci to byłam na kilku spotkaniach z panią psycholog w sprawie mojego
molestowania i obaw związanych z dziećmi,po rozmowach z nią uspokoiłam się
trochę przestałam obserwować dzieci,wiem że mój syn nie umiał by jej skrzywdzić.
pozdrawiam i dziękuje że poświęcasz mi uwagę

[11.jula]

napisałam do ciebie maila

[iktoto]

uprzedzam że list jest trochę chaotyczny, ale starałam się

jesli nie umiesz Im tego wykrzyczeć i jesli uważasz że to nie ma
sensu to sobie może daruj, może masz rację. oj to tak samo jak z
moimi, coby moja siostra zrobila to i tak źle, próbuję coś
przedstawiać Im ale jakoś ciężko to idzie, tez nie są swiadomi tego
że Ją ranią. może warto pójść do psychologa żeby te przeszlość
wywrzeszczeć?
ale wiesz co jabym chyba zrobila?
ja bylam taka, że balam się że mogę czegoś nie zdążyć, napisalam
kiedyś mamie smsa że Ją i Ojca kocham. a Oni przez wiele godzin
siedzieli i nie wiedzieli o co mi chodzi i stwierdzili w końcu ze
potrzebuję kasy i nie umiem Im o tym powiedzieć, porazka, w końcu
załapali.
Myślę, że warto byloby napisac do Nich list, nie napelniony
nienawiścią, a raczej żalem, że nie czujesz się kochana, nie
wysluchana, nie przytulona, opuszczona. jeśli nie zakiełkuje to
trudno, ważne że próbowałaś, ważne że będą wiedzeć co czujesz.

długo balam się że ten ktos może umrzeć a ja nie zdążę.

Nigdy nie wiadomo kiedy dostanie Twój tata lekcję pokory,
przysiądzie i zastanowi sie nad swoim życiem.?
Obyśmy dostawali takie lekcje za życia, są trudne ale warto się
pomęczyć.

u pani psycholog musialam ustawiać swoją rodzinę, kto jakie miejsce
zajmuje, musialam gadać do pustego fotela, jakby tam ktoś bliski
siedział, pomogło

warto się skupić na tym, będzie Ci lzej i iesz dlaczego jeszcze
warto? najbardziej dlatego, abyśmy nie szli tymi samymi schematami
co nasi rodzice i nie przenosili tych samych błędów na swoje dzieci
a one na swoje. nie warto pielęgnować tego żalu.

będzie dobrze

[wiesia140]

Mieszkasz na Górnym Śląsku gdzieś w pobliżu Knurowa, bo tu dałoby
się coś pokombinować z dzieckiem są wolontariusze ( ksiądz prowadzi grupę
młodzieży z mojego byłego liceum ) , może ja też bym dała radę. W
jakim wieku jest ta twoja mała?

[szurynka]

do Knurowa mam trochę daleko jak by było coś w okolicach Rybnika,to by było
lepiej,moja mała za niedługo skończy dwa latka

[wiesia140]

Skontaktuj się z nimi tu masz linka www.google.pl/#hl=pl&source=hp&q=wolentariat+w+Rybniku&btnG=Szukaj+w+Google&lr=&aq=f&oq=wolentariat+w+Rybniku&fp=4e4c5cbfaaee3541

[wiesia140]

To było do ciebie szurynko

Szurynko

[twoj_aniol_stroz]

Dodałam Cię do Blizny.