czy to jakas choroba?

[problematycznie]

Czeeesc wszystkim...hm, mam problem, nie wiem czy to co sie ze mna dzieje to cos zwyklego czy zaczyna sie to robic niezdrowe... rok temu, zaczelam diete jogurtowa i schudlam z 54kg przy 164cm do 45. Do stycznia nie mialam problemu z utrzymaniem tej wagi, ale od pewnego czasu zaczelam znowu jesc, moja waga wacha sie teraz od 46,5-48,5. W cigu tygodnia potrafie byc na ostrej diecie, a gdy przychodzi weekend obiadam sie na maxa... a zeby nie przytyc potrafie zjesc opakowanie tabletek przeczyszczajacych;/ Nie chce tyc, ale chce tez czasem cos normalnego zjesc...co powinnam z tym zrobic???!!!

[bulimia88]

po pierwsze uważam, że twoja waga jest w stosunku do wzrostu za mała.
po drugie jeśli potrafisz myśleć racjonalnie, to chyba sama jesteś w stanie
uświadomić sobie (chociaż skoro trafiłaś na to forum, to pewnie już to
zrobiłaś), że twoje zachowanie do normalnych nie należy.
po trzecie najlepiej, jeśli porozmawiasz o tym z kimś bliskim i zaufanym. możesz
też oczywiście od razu pójść do jakiegoś psychologa (np. szkolnego, jeżeli
jeszcze się uczysz).
aha,i sądzę, że powinnaś przede wszystkim zakończyć OSTRĄ dietę (cokolwiek
rozumiesz pod tym pojęciem), a po prostu zacząć jeść normalnie (wtedy ataki
głodu w senne weekendy z pewnością miną).
pozdrawiam.

[dorota.sawicka]

moglabys powiedziec, dlaczego w ogole zaczynalas diete?

[problematycznie]

chciałam być ładną i zgrabną nastolatką, ktora się bedzie podobala.... Moze tez dlatego, ze od czasu do czasu słyszalam, że szczupła to ja nie jestem...

[nienill]

problematycznie napisała:

> chciałam być ładną i zgrabną nastolatką, ktora się bedzie
podobala....
a komu tak bardzo chcialas sie podobac?

[problematycznie]

to chyba ma akurat najmniejsze znaczenie;/

[nienill]

problematycznie napisała:

> to chyba ma akurat najmniejsze znaczenie;/
ma bardzo duże znaczenie :)
bo jednak chciałaś schodnąć, aby osiągnąć jakis cel. teraz
jestes "chuda", wiec pytam sie: czy ten cel takze osiagnelas?

[problematycznie]

taaak, ale nadal wolalabym byc szczupla

[nienill]

a ten "powod" wie, ze sie glodzisz, a potem obrzerasz i
przeczyszczasz?

[problematycznie]

pewnie, ze nie... poza tym, to nie jest tak, ze zupelnie sie glodze, tylko przestrzegam diety. Tylko gdy jest weekend, i stwierdzam, ze mozna zrobic tez weekend od diety, zaczynam jesc i jem az braknie mi miejsca w zoladku.I wlasnie nie wiem jak sobie z TYM poradzic...Jakos wczesniej umiala...

[nienill]

problematycznie napisała:

> pewnie, ze nie... poza tym, to nie jest tak, ze zupelnie sie
glodze, tylko prze
> strzegam diety.
a ta dieta to "100 kalorii"?
a co by sie stalo, gdybys teraz wrocila do poprzedniej wagi?

[problematycznie]

w sensie, co by powiedzial ten ktos? na razie mowi, ze waze za malo...i moglabym zaczac jesc, ale ja nadzwyczaj dobrze zdaje sobie sprawe z tego, ze gdy wazylam pare kg wiecej, to nawet na mnie nie spojrzal;]co ja mam zrobic z tym problemem?...

[galaaa1]

zmienic faceta.

[problematycznie]

wtedy chce sie byc ladnym dla kogos innego.

[galaaa1]

jasne, ale w zdrowy sposob.

wg Ciebie chore = ladne?...

[problematycznie]

Jesli sadzisz, ze moim jedynym problemem jest chlopak, to w sumie sie ciesze, ale jesli tak nie jest, to wolalabym uslyszec jakas konkretna rade...

[nienill]

problematycznie napisała:

> Jesli sadzisz, ze moim jedynym problemem jest chlopak, to w sumie
sie ciesze, a
> le jesli tak nie jest, to wolalabym uslyszec jakas konkretna
rade...
porozmawiaj z psychologimem

[nienill]

problematycznie napisała:

> wtedy chce sie byc ladnym dla kogos innego.
i sie znajduje takiego, dla ktorego _jest_ sie ladnym, a nie
takiego, dla ktorego sie _bedzie_pod_warunkiem_(i tu jest cala lista
wymagan)_

[nienill]

> w sensie, co by powiedzial ten ktos?

nie
w sensie: jakie bylyby tego konsekwencje


i poszukaj sobie w internecie konsekwencji bulimii

[nienill]

dopiero teraz spojrzalam na tytul watku i zauwazylam, ze nikt ci
tego nie napisal, a wiec:

tak
to choroba i nazywa sie BULIMIA



zycze dalszego milego polownia na facetow
nienill

[galaaa1]

nie chcialam byc niemila. po prostu troche wiem juz o tym.

nic nie mam do dodania do tego, co napisala Nienill.
dostalas od nas wiecej porad, sugestii, niz moze Ci sie wydawac.

powodzenia

[problematycznie]

Dziekuje za pomoc i rady. Chociaż mnie sie nie wydaje, żeby było tak źle?;/

[papaciajka]

smiem watpic czy ktorejkolwiek z Nas sie na poczatku wydawalo, ze
jest az tak zle... :/

[nienill]

problematycznie napisała:

> Chociaż mnie sie nie wydaje, żeby było tak źle?;/
moze nie jest?
moze sama jestesmy chore, wiec mamy skrzywiony obraz rzeczywistosci
i wszystkie przypadki wrzucamy do jednego worka?
moze warto poczekac? moze wszystko samo sie jakos ulozy? moze nie
warto isc do lekarza i przyklejac sobie latki osoby psychicznej z
powodu tak glupiego, blahego problemu? moze samo przejdzie?

[problematycznie]

Chyba nie ma w tym nic dziwnego, ze mam takie watpliwosci? Zreszta z kim ja mam porozmawiac o tym!? I kto mnie zrozumie, tak jakbym JA tego chciala?!

[nienill]

problematycznie napisała:

I kto mnie zrozumie, tak jakbym JA tego chciala?!
nikt
lajf is brutal




no chyba, ze wierzaca jestes, to mozesz sie pomodlic...

[bssnpcdr]

nie wiem czy ktoś jeszcze tu zagląda.....ale jak przeczytałąm ten wpis to...;/
jakbym ja to pisała, mam ten sam problem.... niepotrafie sobie z nim poradzić :(
jest mi ciężko :( nie naiwdze sowjego ciała :( siebie..... ile razy cos
postanawiam to znów kończy się całkowitą porażką ;(

[nienill]

bssnpcdr napisała:

> nie wiem czy ktoś jeszcze tu zagląda
ja zajrzalam

[bulimia88]

problematycznie napisała:

> Chyba nie ma w tym nic dziwnego, ze mam takie watpliwosci? Zreszta z kim ja mam
> porozmawiac o tym!? I kto mnie zrozumie, tak jakbym JA tego chciala?!

dobra, już bez przesady. spróbować chyba warto zawsze? zwłaszcza, jeśli chodzi
właściwie o twoje 'być albo nie być' (tak tak, bo być oznacza normalne życie, a
nie być = spowolniona egzystencja, wegetacja posuwająca się sukcesywnie ku
śmierci: duchowej, psychicznej, w końcu fizycznej > i ja tu wcale nie wyolbrzymiam).
zrób z tym coś po prostu; wiem, że to nie takie łatwe, aby to 'coś' pękło, ale
chyba masz choć jedną bliższą osobę obok siebie? jeśli ona cię nie zrozumie (bo
tak, jak zrozumiałaby bulimiczka na pewno nie zrozumie), to może przynajmniej
poradzi, co robić dalej?

[nikoola89]

hehe sorki ale to troche smieszne.. naprawde bez obrazy ale to co
napisałas, bo zadajesz pytanie, ze niewiesz jaka to choroba . a
wchodzisz na to forum, to chyba jednak wiesz... a tak na powaznie,
coz mam ci poradzic do lekarza najlepiej sie udaj i staraj sie
niewymiotowac.. ciezko bo ciezko ale jednak.
poza tym napewna sa jeszcze osoby,rodzina ktora napewno by chciała
zebys była zdrowa,i niemiała problemów z odzywianiem;-)

[problematycznie]

smieszne...nie smieszne...Nie pytalam jaka to choroba, tylko czy to w ogole jest niezdrowe, no ale problem pozostaje. I nie wiem co jest gorsze, nie jedzenie-> zeby nie wymiotowac, nie brac tabletek, czy jedzenie i wymiotowanie....

[problematycznie]

Czy w ogole istnieje jakas szansa, poradzenia sobie samej??

[papaciajka]

NIE.

Moze nie jest konieczny szpital, terapia, lekarze... ale SAMA sobie
nie poradzisz.

Ta choroba jakby "zywi" sie samotnoscia. :(

Moim zdaniem potrzebna jest czujas pomoc.
Chocby wsparcie, nie rady itd, ale poczucie czyjejs obecnosci,
milosci...

Nie wiem jak to jest we wszystkich przypadkach, wiem jak to jest u
mnie.
Ja doszlam do tego, ze tak wlasciwie choruje z poczucia braku
Milosci...
Czuje sie brzydka, bezwartosciowa bo NIEKOCHANA.
A w samotnosci nie poczuje sie kochana bardziej.

Nigdy bym nie wyzdrowiala gdyby nie wiedzial moj chlopak, najblizsi
przyjaciele...

ED to wieczne klamanie. Bez przerwy, w kazdym momencie.
Nie mowiac tym, ktorych kocham, czulam ze ich oklamuje.
Zeby wyzdrowiec musialam przestac klamac. czyli i powiedziec im...

[papaciajka]

Nie twierdze ze zeby wyzdrowiec KONIECZNE jest powiedziec wszystkim
o swojej chorobie.
Ja jednak bez powiedzenia tego swoim najblizszym (i w ich sklad nie
wchodza rodzice, choc im tez powiedzialam) bym nie wyzrowiala.

[bulimia88]

mam wokół siebie mnóstwo bliskich mi osób: przyjaciele, rodzina, znajomi (nikt z
nich nie wie o chorobie). jednak sam fakt przebywania z nimi, rozmowy, żarty,
wspólne imprezy i wyjścia dają mi chęć do życia i działania. poza tym nie jestem
'zawieszona w próżni', mam różne zajęcia, cel, do którego dążę (studiuję
medycynę, bo chcę zostać w przyszłości lekarzem), ale jednak cały czas strasznie
obawiam się samotności. nie wiem, z czego to wynika, ale siedzi we mnie jakiś
taki lęk przed siedzeniem w domu, znudzeniem wszystkim, bez jakiegokolwiek
sensu;/ 'wegetowałam' przez jakiś czas podczas tych zeszłych wakacji, nie
umiałam się odnaleźć i choroba, która na jakiś czas 'dała mi spokój', wróciła ze
zdwojoną siłą - właściwie bez powodu. teraz ogromnie boję się, co będzie w tym
roku (wakacje). najbardziej przeraża mnie wizja mojego domu, ta sama monotonia,
ten sam schemat, który doprowadził mnie do skraju wyczerpania nerwowego..
boję sięęęę:(

[nienill]

problematycznie napisała:

> Czy w ogole istnieje jakas szansa, poradzenia sobie samej??
jezeli do tej pory sama sobie nie poradzilas, to dlaczego mialabys
uwazac, ze tym razem bedzie inaczej?

[galaaa1]

ojjj, Nienil, nie zgadzam sie z ta teoria:
"jezeli do tej pory sama sobie nie poradzilas, to dlaczego mialabys
uwazac, ze tym razem bedzie inaczej?"

myslac, jak napisalas, nie byloby sensu zyc w ogole...
dopoki sie podejmuje walke, probuje - ZAWSZE jest szansa rozwiazania
problemu, zwyciestwa. nie ma jej wtedy, gdy sie poddamy, zwatpimy,
zaniechamy dzialania, szukania...
kazde nowe 'podejscie' jest bogatsze o nowa wiedze, doswiadczenie.
jestesmy madrzejsze (powinnysmy byc - na etapie pelnej swiadomosci,
prawdziwej checi wyzdrowienia), wiec i szansa wyzwolenia od chorob
sie zwieksza. i tak wlasnie trzeba myslec.

[nienill]

galaaa1 napisała:

> ojjj, Nienil, nie zgadzam sie z ta teoria:
bo jej nie rozumiesz


niech sie kolezanka zastanowi co sie zmienilo ostatnio w jej zyciu i
w niej samej.
moze naprawde doszla do jakichs wnioskow? moze ma teraz kogos
bliskiego? moze stan jej zdrowia tak bardzo sie pogorszyl, ze
naprawde przestraszyla sie choroby?
a moze caly czas rzuca sie z jednej skrajnosci w druga i ciagla
wmawia sobie:od jutro to juz bede zdrowa?

a wiec: zmienilo sie cos?


jesli nie, to wypad do psychiatry







> "jezeli do tej pory sama sobie nie poradzilas, to dlaczego
mialabys
> uwazac, ze tym razem bedzie inaczej?"
>
> myslac, jak napisalas, nie byloby sensu zyc w ogole...
a ty pomyslalas zanim to napisalas?

> dopoki sie podejmuje walke, probuje - ZAWSZE jest szansa
rozwiazania
> problemu, zwyciestwa. nie ma jej wtedy, gdy sie poddamy, zwatpimy,
> zaniechamy dzialania, szukania...
> kazde nowe 'podejscie' jest bogatsze o nowa wiedze, doswiadczenie.
> jestesmy madrzejsze (powinnysmy byc - na etapie pelnej
swiadomosci,
> prawdziwej checi wyzdrowienia), wiec i szansa wyzwolenia od chorob
> sie zwieksza. i tak wlasnie trzeba myslec.
nawet chyba dokaldnie nie przeczytalas


nie projektuj na mnie swoich problemow i rozterek, lala

[galaaa1]

faktycznie, Nienil, chyba nie zrozumialam...
nie wyszlam do Ciebie ze zloscia i zarzutami.
dobrze, ze Ty rozumiesz to wszystko.

nie projektuje na nikim swoich rozterek i problemow na tym forum.

[nienill]

galaaa1 napisała:

> faktycznie, Nienil, chyba nie zrozumialam...
> nie wyszlam do Ciebie ze zloscia i zarzutami.
> dobrze, ze Ty rozumiesz to wszystko.
biedactwo


ze zloscia wychodzic nie mozna, ale mozna z gory zakladac, ze
rozmowca jest debilem

[galaaa1]

ehh, obawiam sie, ze jestes 'nie-do-przegadania', zawsze dodasz
ostatnie slowo. ok.

Twoja ironia nie jest na miejscu. obrazasz mnie. mimo, ze kazdy ma
prawo pisac, co chce - forum ma jednak swoje 'zasady'.

nie czuje sie 'biedactwem'. mam prawo rozumiec, brac pewne rzeczy na
swoj sposob - nie kazdy musi czuc, myslec jak Ty. bo... nie jest
Toba. chyba zapomninasz czesto o tym wypowiadajac sie na forum.

nie uwazam, ze jestes 'debilem' - to Twoje slowa.
szanuje kazdego swojego rozmowce, Ciebie rowniez.

skad tyle zlosci w Tobie?