On nie chce się żenić...

[narcyza1]

Jesteśmy razem już ponad 8 lat. Od 3 mieszkamy razem. Skończyliśmy studia,
znaleźliśmy pracę, słowem czas się ustabilizować. Ja chcę zalegalizować nasz
związek, bo po prostu myślę, że nadszedł na to czas i nie mamy już żadnej
wymówki. On się broni; choć chce być ze mną, to do ślubu mu nie po drodze.

[Gość: Kate]

Mialam podobnie. Bylismy ze soba, ale tez jakos nie bylo mowy o stabilizacji. W
pewnym momencie stwierdzialm, ze po prostu chce z nim byc i juz.
I co... i pewnego dnia moj już mąż poprosił mnie o ręke. Więc uszy do góry )
Będzie dobrze.

[narcyza1]

Dziękuje za wsparcie. Rzecz w tym, że już od ponad roku na różne sposoby
wyrażam tę swoją chęć wyjścia za niego za mąż. Doszło też niestety do tego, że
w pewnym momencie postawiłam mu ultimatum. Poskutkowało o tyle, że poprosilł
mnie o rękę (niestety, w niezbyt wyszukany i w bardzo wymuszony sposób). Od
tego czasu minęło już pół roku, a w naszym życiu nie zmieniło się nic. Nie
zaczęliśmy przygotowań, nie ustaliliśmy daty ślubu... Najgorsze jest to, że
zaczynam się zachowywać i czuć jak zrzędliwa baba, która chce kogoś siłą
zaprowadzić do ołtarza. To nie tak miało być... I nie o to mi chodzi.

[Gość: Asia]

To powiedz prosto albo ślub albo do widzenia

[madeleine7]

raczej odradzam szantaż emocjonalny z serii: albo ślub albo do widzenia.każdy
normalny człowiek na takie dictum zareaguje mocnym oporem.
Może wyda Ci się to naiwne ale po prostu z nim porozmawiaj.większość problemów
wynika z niewyartykułowanych pragnień.powiedz mu, że chcesz abyście byli
małżeństwem, powiedz mu co Ci do daje, co zmienia, co zaspokaja i dlaczego jest
takie ważne.jesli dalej bedzie oporny daj delikatny sygnał, że jest to dla
Ciebie w tej chwili sprawa zasadnicza i decydująca o dalszym współżyciu.

[kasia191273]

u mnie to samo-6 lat razem,3 lata wspolnego mieszkania.Bardzo chcialam,zeby
bylo romanycznie i niespodzianie,niestety prawda jest,ze mieszkanie rozleniwia
facetow w tej kwestii i trzeba im zwyczajnie suszyc glowe.U mnie to trwalo
kilka miesiecy-od zartow poczawszy do konkretnych pytan.Do dzis sie nie
oswiadczyl- pierscionka niet itp.Ale ustalone,ze slub w sierpniu.Wkrotce
zaczniemy zalatwiac formalnosci.Caly czas jednak mam wrazenie,ze to ja naciskam-
od poczatku to ja wywoluje rozmowy,naprowadzam,dopytuje-to mi sie zdaje smutne
i zenujace,a juz na pewno dalekie od dziewczynskich marzen,ale widocznie z
facetami tak jest;-(Ja cos juz wiem,ale on nadal tematem slubu zdaje sie nie
zajmowac-tzn.stwierdzil,ze sierpien,ale nie interesuje go lokal,ubranie,goscie
itp.Nikomu na ten temat nie powiedzial,a zwlaszcza swoim rodzicom.To ja ogladam
suknie slubne,rozgladam sie za restauracja,moja mama wie,znajomi wiedza ode
mnie...Skad ten opor w facetach,Matko Boska! Badz wiec cierpliwa,moja rada-choc
to odbiega od naszych wyobrazen-zanudzac,przypomnac,naprowadzac-moj reaguje w
koncu tak,ze stwierdza,iz to wszystko byla jak najbardziej JEGO idea,JEGO
inicjatywa,choc w rzeczywistosci moja.Dziwne.

[Gość: narcyza1]

Niesamowite! To brzmi dokladnie jak moja historia! Oświadczyl się, bo suszylam
mu glowe. Nikomu o tym nie powiedzial, nawet rodzicom. Ja tak samo sama ogladam
sukienki, zaproszenia, etc. Ustalilismy nawet, ze stanie sie to w lipcu, ale
oczywiscie zadnej konkretnej daty. Już nie chcę być tą jędzą...

[kasia191273]

Cieplej mi na sercu,ze innym fajnym dziewczynom tez sie to zdarza.Moze tragedia
to nie jest,ale przeciez tak dalekie od idealu,tak pozbawione
finezji...Domyslam sie,a raczej obawiam,ze tak juz musi byc,ze do wszelkich
zmian on musi dorosnac,a dzieje sie to pod moja presja.Sztuka polega chyba na
tym,zeby robilo to wrazenie,jakoby ON samodzielnie podejmowal decyzje...Dziwne
to wszystko.O zmianie mieszkania tak musialam zrzedzic,teraz o
slubie,ciekawe,czy decyzja o dziecku w podobny sposob zapadnie?!Odnosze czasem
wrazenie,ze faceci,choc na swoj sposob kochani,zmian nie lubia i do nich nie
daza,przynajmniej na gruncie domowym.Moze lepiej bylo jak dawniej-nie
dopuszczac do siebie,celibat az do slubu,zadne tam mieszkanie razem i cieply
obiadek pod nosek-to wtedy chlop czul ped do slubu,nie?Pozdrawiam Cie,narcyzo i
zycze,zeby lipiec byl dla Ciebie najszczesliwszym miesiacem roku 2005!

[zuzankak]

Moj znajomy zgodził się na ślub po kilku latach bycia i wspólnego mieszkania ze
swoja bardzo fajna dziewczyną. Ona wszystko załatwiała, kiedy jego siostra
powiedziała mu, że na 2 tyg. przed slubem wypadałoby powiedzieć ojcu i ze moze
tak razem do niego pojada, on odpowiedział "Mnie w to nie mieszajcie". Ślub
wzieli w sierpniu, dobrze im sie żyje, a znajomy patrzy na swoja zonę i
mówi: "Ale ty jestes fajna, moja żono". Pozdrawiam.

[Gość: Justa]

O Boże!!! A ja myślałam, że tak było tylko u mnie!!!!!!

[vaporetto]

Drogie panie, ja tu czegoś chyba nie rozumiem- czy wleczenie lubego za nogę
przed ołtarz naprawdę sprawia wam taką radość ? Facet, jeśli chce się ożenić,
to się oświadcza- w przeciwnym razie nigdy tego nie zrobi z własnej woli. Nie
obraźcie się,ale czy te Wasze "urabiania" nie wydają Wam się nieco żenujące ?

[Gość: liberator]

Krew mnie zalewa, jak czytam niektóre posty. Najwyraźniej dążycie to tego, żeby
ograniczyć wolność waszym facetom. A może on się jeszcze nie wyszumiał? Może
chce jeszcze móc pojeździć na wakacyjne wypady z kumplami? Uszanujcie prawo
wyboru waszego faceta. Żałosne są wpisy typu "w końcu pod naciskiem się
oświadczył, ale wsposób wymuszony i bardzo niewyszukany". Pamiętajcie, drogie
panie, że facet to nie pies łańcuchowy.

[Gość: Justa]

To skoro chcą szumieć i wyjeżdżać z kolegami, a małżeństwo będzie im niby w tym
przeszkadzać, to po co się wiążą z kobietą??? Jak na obiad i z praniem to do
dziewczyny, a na wakacje z kolegami, tak? A jak koledzy nie mają czasu, bo coś,
to wtedy dziewczyna znowu jest dobra... To niby jest fair??
Bardzo proszę, ja uszanuję prawo wyboru faceta, tylko niech on wybierze!! Jeśli
wybiera kolegów i nie potarafi pogodzić tęsknoty za nimi ze związkiem czy
rodziną, to - powtarzam pytanie - po co się wiąże z kobietą??? Po co z nią
mieszka??? Dlaczego pozwala, żeby robiła mu śniadania??

[kasia191273]

o to to! mieszka ze mna juz 3 lata,znamy sie 6.Obiadek,uprane,wyprasowane,seks-
wszystko pod reka.Nie wydaje mi sie,ze jest za wczesnie na decyzje.Jest
znacznie za pozno.Obawiam sie,ze gdybym sama nie naciskala,nie wpadlby na
to.Niestety,faceci maja swoje slabosci.Np.niedomyslnosc...Teraz uwaza,ze to on
byl pomyslodawca))

[malena_b]

To ja chyba trafiłam na jakiś wyjątkowy egzemplarz bo oświadczył mi się po 2
latach mieszkania razem, nie naciskałam, nic nie insynuowałam i byłam totalnie
zaskoczona!!Szczęśliwa oczywiście też Może właśnie lepiej jest nic na ten
temat nie wspominać?? Wbrew pozorom może przyniosłoby to szybszy efekt?

[kasia191273]

nie wspominalam przez 5,5 roku zwiazku-to malo? Dodam,ze mam 31 lat,wiec
naprawde slub to nie kosmos w tym wieku.Pol roku temu sie zezloscilam i
postawilam jasno pytanie- zamierza sie ozenic czy nie.Po wielu doswiadczeniach
w zupelnie innych sferach zycia wiem juz,ze czekanie 'az sie domysli' nie ma
sensu-nie domysli sie nigdy.Trzeba wiec dzialac i choc to pozbawione
romantyzmu,przynosi skutki.Zazdroszcze faceta,ktory sam z siebie.Naprawde.

[Gość: Ania]

Dziewczyno dobrze zrobiłaś z doświadczenia wiem ,że gdy mężczyzna spotyka
kobietę swego zycia to wiele czasu nie potrzebuje , by się oswiadczyć, a weźmy
na to mój mąz po dwóch tygodniach (co prawda codziennego widywania) pewnego
razu w przytulnej knajpce wręczył mi pierscionek( wcześniej dyskretnie tak ,że
sie nawet nie zorientowałam wybadał jaki fason mi się podoba)i
się...oświadczył a ja juz miałam 30 lat, dwa nieudane związki za sobą... i
prawie przestałam wierzyć ,ze jeszcze kiedykolwiek zaufam mężczyźnie i
pokocham...a przydarzyła mi się miłośc od pierwszego wejrzenia, chciałam ,aby
to on pierwszy powiedział kocham Cię..)))no i usłyszałam wraz z
oświadczynami czasem warto poczekać na prawdziwą miłość i na mężczyznę
naszego życia , który sam z siebie zrobi to o czym każda z nas marzy a ja no
cóż, jestem dowodem na to ,ze cuda się zdarzają kocham i jestem kochana
latem minęła druga rocznica naszego ślubu )tak pięknego uczucia i szczęścia
życzę wszystkim samotnym i wątpiącym kobietom, wiara czyni cuda na prawdę)))

[Gość: tu_lipa]

Masz całkowitą rację, facet to nie pies łańcuchowy, w tym wypadku to "pies
kanapowy".
Wygląda na to, że mieszkając po kilka lat z facetem bez ślubu ,pozbawiacie go
Panie potrzeby starania się o waszą reke. Bo to co kiedyś właśnie zapewniał
slub, czyli stałą możliwosc bycia razem i troskę partnerki ONI już mają .
To o co się starać????

Link pod rozwagę

[a_weasley]

serwisy.gazeta.pl/cafe/1,57004,1229406.html?v=0&f=210

[Gość: banmary]

Dziewczyny! Badzmy szczere, jesli po kilku latach znajomosci facet sie nie
oswiadcza to nie dlatego, ze jest leniwy, ale dlatego ze nie ma na to ochoty
(przynaj mniej z ta konkretna dziewczyna). Inne tlumaczenie to oszukiwanie
siebie. Moze warto zastanowic sie nad tym dlaczego tak wazne jest dla Was
malzenstwo.

[Gość: abik]

mam to samo.na razie trwam, choć to nie ma sensu.

[adrian4u]

Nie chcę generalizować, ale... wy nie rozumiecie facetów poprostu.
A faceci często niedostrzegają waszych "znaków", "aluzji" itp. z kolei, jeśli
działacie na zasadzie ultimatum, przynosi to tylko skutki odwrotne do
oczekiwanych.
Nie suszcie im głów - rozmawiajcie - szczerze, o uczuciach, o tym co was boli,
a nie wypłakujcie się tutaj...
Skoro tyle z sobą jesteście to chyba nie z powodu kasy, prania czy łóżka...
Ja straciłem kobietę życia... bo nie byłem jeszcze gotowy na rodzinę i ślub, bo
ona była zazdrosna, bo skończyła mi się pracka, bo czasem nie przywiązywałem
uwagi do jej słów czy uczuć. I wiem, że - jeśli trafię na kogoś, kogo pokocham,
drugi raz tych błędów nie popełnię. Ale na Boga - nikt mnie na siłę przed
ołtarz nie zaciągnie...
Natomiast - podpowiem - jeśli uczynicie to wykorzystując kobiece sztuczki - mie
płacz i zrzędzenie, ale kokieterię, uśmiech, miłe słowa - faceci dojdą do
wniosku, że SAMI chcą się z Wami żenić
Przecież jesteście kobietami - inteligentnymi, wygadanymi, kobiecymi to
ja mam was uczyć, jak się takie rzeczy załatwia?

Pozdrawiam ciepło i życzę, by wasi ukochani poszli po rozum do głowy

Adrian

[raszefka]

Może to jest tak, że zaczyna się wszystko od końca. A potem... skoro dom
funkcjonuje, może mężczyzna nie chce tego zmieniać, bo po co? Ponoć lepsze jest
wrogiem dobrego
Tym niemniej, powodzenia wszystkim oczekującym na oświadczyny

[Gość: mężatka]

raszefka napisała:

> Może to jest tak, że zaczyna się wszystko od końca. A potem... skoro dom
> funkcjonuje, może mężczyzna nie chce tego zmieniać, bo po co? Ponoć lepsze
jest
> wrogiem dobrego

no właśnie... jakby tak mała "separacja"? Może na jakiś czas (jeśli to w ogóle
możliwe...) zamieszkać osobno...? co by facet nie mówił to wspólne mieszkanie z
dziewczyną powoduje że facet ma tak jakby małżeństwo...a papiery/ " - po co
zawracać sobie głowę. Tak jest przecież dobrze Kochanie..."

wiecie - może to nie reguła ale na pewno jakaś tam prawidłowość. Ci co nie
mieszkają ze swoimi dziewczynami jakoś tak bardziej dążą do ślubu.

pozdrawiam wszystkie "nienarzeczone" i życzę szybkiego rozwiązania sytuacji

[Gość: ja]

U mnie jest tak. Razem od ponad siedmiu lat. Zaręczeni od roku. Ślubu nie
widać. Nie mieszkamy razem, nie ma więc argumentu, że i tak wszystko ma. Przez
te kilka lat, od kiedy wiemy już, że weźmiemy ślub zawsze jest jakiś argument,
żeby nie wyznaczać konkretnego terminu. Najpierw chciałam, żebyśmy wzięli ślub
zaraz po studiach, czyli w tym roku. Powiedział, że tak od razu po studiach to
nie, bo musimy znaleźć pracę i mieć jakies "podstawy". Przyjęłam to z bólem
serca. W tym roku okazało się, że 2005 też nie wchodzi w grę, bo nadal nie
ma "podstaw". Pytam: czy wszyscy faceci są tak okropnie racjonalni i potrafią
myśleć tylko o utrzymaniu, kosztach itd.? To nie jest tak, że ja się tu
wypłakuję, bo rozmawiamy o tym z narzeczonym szczerze, ale on jakby nie
rozumie, że ja mam silną potrzebę zawarcia małżeństwa, bycia z Nim w dzień i w
nocy i nie chcę spędzić całego życia na czekaniu. Ostatnia wersja to sierpień
2006 (dopiero!!!). Nie zmuszę Go przecież ani nie zostawię. Pozostaje tylko
cierpliwość, której mam coraz mniej. Instynkt macierzyński też mi się włączył
ładnych parę lat temu Trzyma mnie tylko to, że nie jestem sama w moim
oczekiwaniu. To chyba rodzinne, bo mam w rodzinie takią samą sytuację, albo
jeszcze gorszą, bo nawet nie było u nich mowy o ślubie, a mają oboje już
trzydziestkę na karku. Trzymajcie się. Dzięki za takie wątki.

[Gość: abik]

No, to są jakieś tam argumenty. A jak w ogóle nie ma żadnych: wszystko jest:
stała praca, wspólne mieszkanie, studia dawno skończone, to co? Podobało mi się
to co pisałyście - u mnie też tak jest - obiadek, wyprane, wyrozumiałość, seks -
wszystko pod ręką i ani grama odpowiedzial;ności. ja 28, on 33. I co dalej?
Ile to może trwać??????

[Gość: bambina75]

Ja bym zaczela rozmowe w stylu: fajnie byloby pobrac sie w czerwcu/grudniu, co
o tym sadzisz kochanie? albo cos jak: widzialam cudna suknie sluba, moze bym ja
kupila? ja powiedzialam mojemu, ze niech on robi co chce, ale chce wyjsc za
maz przed 30 (w trakcie jakiejsc rozmowy), mamy slub cywilny, staramy sie teraz
przygotowac do koscielnego, ale ciagle nam cos wypada. mysle, ze stawianie
ultimatum nie pomaga, trzeba tylko "delkiatnie wstrzasnac", jasno dac do
zrozumienia co sie chce, zbyt duzo aluzji nie poamga, oni mysla inaczej niz my.
zycze powodzenia w rozmowie z ukochanym.

A dlaczego ma chcieć?

[a_weasley]

Drogie Panie!
Rozpowszechnienie instytucji małżeństwa, i to monogamicznego, jest wielkim
triumfem kobiet. Jest ona albowiem rażąco sprzeczna z tym, co samcowi hormony
dyktują. Stąd wcale mnie nie dziwi, że Wasi mężczyźni migają się od małżeństwa.
Rada na to jest jedna: jeśli wspólne mieszkanie przed ślubem, to z narzeczonym.
Ewentualnie dosłownie małżeństwo na próbę - zamieszkać na jakiś czas, z góry
ustalony, pod hasłem: a potem albo się zaręczymy, albo rozstaniemy. A skoro
zaręczyny, to przynajmniej z przybliżoną datą ślubu (bez warunków, czyli zdarzeń
przyszłych i niepewnych). Jakież to podstawy są potrzebne, żeby wziąć ślub? Dach
nad głową jest, utrzymanie jest. Ksiądz się znajdzie.

[Gość: ja]

A jak nie ma dachu nad głową i utrzymania?

[Gość: Gapa]

Gość portalu: ja napisał(a):

> A jak nie ma dachu nad głową i utrzymania?

To nie ma mowy nawet o konkubinacie i dyskusja jest bezprzedmiotowa.

[Gość: dito]

hmmm troszkę się wam dziwię.Moja żonka z pierścionkiem zaręczynowym zadziałała
sama, po prostu przyszedłem z pracy do domu i padło pytanie , dostałeś już
wypłatę? i po prostu wyciągnęła mnie do miasta na zakupy, oczywiście przez
przypadek weszliśmy do sklepu jubilerskiego. Pokazała mi jaki pierścionek
chciała by dostać na zaręczyny i stwierdzila że najlepiej będzie jeśli kupię go
teraz bo później może już go nie być i nie tylko jego....Kupiliśmy jeszcze
szampana no i było miło ale dopiero po tym jak określiliśmy termin ślubu.
Po prostu potrafiła wciągnąć mnie w przygotowania, jesteśmy na spacerze - sklep
z sukienkami ślubnymi to wstąpimy przy okazji.
Dziewczyny starajcie się o przypadki i zanim się obejrzy będzie w to wciągnięty.

[Gość: iwona]

dziekuję za taki przypadek
nie dla mnie

Nigdy w życiu!

[raszefka]

Moj narzeczony nie dałby się na to nabrać. A nawiasem mówiąc decyzji o
małżeństwie nie podejmuje się chyba przypadkiem.

[Gość: novika]

Prawda jest taka, ze jeżeli facet jest zakochany to w wiekszości przypadków
będzie dążył do małżeństwa i to z własnej nieprzymuszonej woli. Wówczas nie
potrzeba mu kilku lat, żeby się zdecydować, ale wystarczy kilka miesięcy. Każdy
dostaje to na co się godzi. Jeśli mieszkacie z facetem kilka lat bez żadnych
deklaracji to same jesteście sobie winne, bo dla faceta jest to równoznaczne z
tym, że wszystko jest w porządku. Czasami pogderacie o małżeństwie, ale dalej
tkwicie w tym związku, więc najwidoczniej jest Wam z tym dobrze. A poza tym
jasne jak słońce jest to, że w waszych związkach ślub byłby spełnieniem Waszych
pragnień a nie marzeń facetów, z którymi jesteście.

[Gość: Adrian4u]

tiaaa.....

jak facet zakochany to sam dąży do ślubu.... kto ci takich bzdur naopowiadał?
no chyba, że to Twoje przekonania....
pozostawię tę bajkę bez komentarza a i wam, drogie panie radzę w nią nie
wierzyć.
Kocham = chcę z nią być, a nie zasuwać z nią do ołtarza.... błędne rozumowanie,
Novika...


pozdrawiam,

Adrian

[Gość: pola]

tez nie uwierze,ze facet nie dazy do slubu,bo widocznie nie kocha i nie chce
sie wiazac-tzn.tak byc moze,ale nie jest to regula.Gdyby wszystko bylo takie
proste...Nie znam osobiscie zadnego faceta,ktory parl do slubu sam z
siebie,jesli nie towarzyszyly temu okolicznosci 'przyspieszajace'- nie
mieszkali razem,seks byl utrudniony,chcieli moc sie wyniesc od rodzicow i slub
byl warunkiem,ona byla w ciazy itp.Ale wiem,ze istnieja tacy,co bez ww.presji
oswiadczaja sie kobiecie bez aluzji z jej strony.Wielka rzadkosc!Tym bardziej
godna podziwu.
Porady typu:kobitki,wezcie sprawy we wlasne rece,zaciagnijcie chlopa do sklepu
jubilerskiego-wydaja mi sie malo zabawne.Przeciez my o tym w tym watku
piszemy,ze NIE CHODZI o nasze aluzje i znane od wiekow sposoby na
przeszmuglowanie tego, tylko o spontanicznosc,ktorej facetom brakuje. I
dlaczego jej brakuje? Ja tez stosowalam aluzje, bo po wielu latach zwiazku i
mieszkania razem cos mnie ponioslo.Skutek jest- oswiadczyl sie, jest
pierscionek, termin wstepnie ustalony. Ale zawsze bede miala uczucie,ze
bylam 'jedza', to,ktora naciskala, dopytywala, sugerowala. Wiem (choc z tym on
sie nie zgodzi) ,ze to moja zasluga, zasluga suszenia mu glowy. Nie znaczy
to,ze wczesniej nie chcial sie ze mna wiazac. Mysle,ze tu chodzi o domyslenie
sie, jakie sa potrzeby kobiet. Nikt mi nie wmowi, ze slub wynika z potrzeb
faceta. Ale niewazne. Mnie zalezaloby tez i na tym,zeby on czasem zrobil cos ze
wzgledu na moje potrzeby, inne niz jego,ale przeciez wazne. No coz.Ja
postrzegam to na zasadzie analogii- nie domysli sie,ze trzeba umyc naczynia,
choc pietrza sie w zlewie- wszystko trzeba mu zlecic,zero czaru i
domyslnosci,wiec jak mialby sie domyslic,ze chce slubu????? Dziewczyny-
sugerujcie,mowcie wprost,zaciagajcie do sklepu z pierscionkami-to dziala. Nikt
mi nie powie jednak,ze to nie pozbawia czaru i nie ograbia wszystkiego ze
spontanicznosci....

[Gość: pola]

aha,i jeszcze cos: jesli facet pisze- 'kobitki,stosujcie wasze
sposoby,zaciagajcie nas do sklepu z pierscionkami,bierzcie sprawy we wlasne
rece'-to mnie sie zdaje,ze sie wprost przyznaje,jaki jest
toporny,niedomyslny.Nie chce zyc z facetem,ktorego musze traktowac
jak 'glupka',na ktorego dzialaja moje pokretne sposobiki,aluzyjki,bo sam jest
za tepy,zeby cos postanowic.

[adrian4u]

ja tak nie pisałem

[Gość: L]

A może Ty się mylisz? To mój mąż dążył do ślubu nie ja... To on pierwszy
powiedział "kocham"... To on teraz przekonuje mnie do dziecka...
Cud? Myślę że po prostu różni są ludzie, różne podejścia do tematu Nie ma co
generalizować
Ale faktem jest że faceci teraz zbyt łatwo dostają od nas wszystko i się
rzleniwiają... Nauczona poprzednim, 6-letnim związkiem postanowiłam działać
inaczej i... mąż do teraz śmieje się jak wielkim wyzwaniem było dla niego
zdobywanie mnie Mówi wręcz że po raz pierwszy było mu tak trudno i
dlatego postanowił nie odpuścić Może w tym tkwi rozwiązanie tej zagadki?
Nie wiem....

[Gość: mężatka]

Gość portalu: Adrian4u napisał(a):

> Kocham = chcę z nią być, a nie zasuwać z nią do ołtarza.... błędne rozumowanie

wiesz Adrian- chyba nie jesteś takim znów typowym przedstawicielem męskiej
generacji.
Jakoś wśród moich znajomych to tak włśnie wygląda - chociaż nie zawsze to marsz
do ołtarza - czasem do UCS

były nawet takie przypadki:"-za dwa lata - jak skończysz studia..." a po
miesiącu zasuwał delikwent do jubilera i już mają sale na weselicho w przyszłym
roku zamówioną.

Myślę że skoro zwleka to nie bez przyczyny: może się boi? - to dość częsty
objaw, może nie wierzy w instytucję małżeństwa, może poprostu mu się nie chce
bo za dużo z tym zachodu,a może nie kocha dośc mocno.... Nie wiem...
Poprawna diagnoza połową sukcesu

pozdrawiam

[adrian4u]

a kto mówił, że jestem typowym?
jestem - jak mówią znajomi - kompletnie nietypowym, ale nie uważam tego za
wadę
Nie chcę tu dawać rad, by któraś z szanownych Pań mi tu nie zarzucała kłapania
dziobem w sprawach, na których sie nie znam, czyli w ciągnięciu mnie do
ołtarza
Ale - jeśli znajdę już tę jedyną, pokocham ją - bądź pewna, że sam poproszę ją
o rękę

pozdrawiam,

Adrian

[Gość: mężatka]

wprost przeciwnie - Twoje uwagi są cenne choćby dlatego że jesteś facetem
a poza tym sam mówisz, że jeśli znajdziesz tą jedyną ...

pozdrawiam i życzę Ci żebyś ją w swoim czasie znalazł

[adrian4u]

znajdę, ale będzie problem - jak być na jednym weselu panem młodym i
DJ'em ???

poza tym - ja już ją znalazłem tylko pozwoliłem jej odejść
teraz pewnie sam potrzebuję porady was, kochane Panie......
poważnie, mężatko... teraz ja jestem w kropce... mija ponad rok, a mi jakoś
przejść nie może

ale nic to - dalej będę grał na weseliskach, ku chwale pary młodej i gości

buziak,

Adrian

[Gość: matuska99]

A ja miałam podobnie. 10 lat razem i nic...Oboje dobiegamy do trzydziestki....
i nic. Z moim było tak ze mówił dużo i pięknie na temat naszej przyszłości,
pokazywał mi jak bardzo pragnie być ze mną na zawsze , tylko jeszcze nie teraz
bo praca bo brak mieszkania. TYlko już tak długo czekałam a tu nic. I wiecie
co? miałąm tego dosć. POstanowiłam coś z tym zrobić. I zrobiłam mała
prowokację. Powiedziałąm że jestem w ciąży. Wiem, wiem że na mnie naskoczycie
ale kto jest w takiej sytuacji jak ja byłam to wie jak się czułam i w jakiej
desperacji jest kobieta. NIe miałam już nawet koleżanki z którą mogłabym wyjsć
na kawę bo każda ma swój dom, dzieci i nie miały czasu. A ja?
Zaplanowałąm to tak że nie miał wątpiliwości, był załąmany i przerażony. To
jeszcze nie było na 100% pewne więc trwał w niepewności przez 2 tygodnie aż do
wizyty u lekarza. I wiecie co? po trzech dniach jego strach przerodził się w
wielkie szczęście i radość. Pukał się w głowę jak on mógł bać sie. To był
najpiękniejszy czas, zaczął interesować się ślubem, weselem. Jak dowiedział sie
że to nie ciąża to był zawiedziony. Mimo tego zaręczyliśmy się i wyznaczyliśmy
date ślubu. Przyznał mi się ze był głupi i nie wiedział co traci, i że sie bał
wcześniej tego wszystkiego. A teraz obawy zniknęły. Wiem że to co zrobiłam nie
było uczciwe, ale tylko w taki sposób mogłam na niego wpłynąć, aczkolwiek do
niczego bym go nigdy nie zmusiłą. Dziś jesteśmy już małżeństwem i mamy dzieci.
Jesteśmy bardzo szczęśliwi.

[Gość: pola]

No prosze,tez sposob.I bynajmniej nie potepiam,przeciwnie- skoro sie sprawdzil
i skoro jestescie szczesliwi!To bomba.Ale zobaczcie,jak to dziala i jak trzeba
postepowac z facetami. Czy to nie sa kosmici????? Czy nie da sie inaczej???Bez
prowokacji, spisku,gledzenia????

[Gość: abik]

ja oczywiście tak nie chcę, chcę, żeby było uczciwie, ale nic z tego nie
wychodzi.
tyle poświęceń, lat, wsszystko ustabilizowane i na miejscu, tylko nie ten
cholerny ślub.
Ile można czekać????
Odpiszcie, gdzie jest/była wasza granica.

[minerwamcg]

Moja wypadła na czterech miesiącach... nie, nie ciąży. Związku ))

[Gość: Patrycja]

Czytam posty, czytam i u mnie bylo niby podobnie, ale nie do konca: dlugo
bylismy razem, bo 5 lat i juz sie zaczelam wewnetrzne wkurzac, a tu nagle na
wakacjach mi sie oswiadczyl z pierscionkiem jak nalezy) Full romantic. Bylam
mile zaskoczona, ale trzeba przyznac, ze bylam na granicy wytrzymalosci i lada
chwila bym przeprowadzila rozmowe. Jelsi on by powiedzial, ze nie, lub za kilka
lat, to chyba bym poszukala takiego, dla ktorego beda ta jedyna juz i teraz)

I o to chodzi. To zadna radocha wymeczyc oswiadczyny. Jesli facet nie jest
skory, to znaczy, ze jest leniwy, tak mu wygodnie i niestety, byc moze bedzie
taki przez cale zycie!!! Uwazajcie na takich typkow, co to mysla tylko o swojej
wygodzie i nie licza sie z Wasyzmi uczuciami. Potem wszystko bedzie na waszych
barkach. To nie sa faceci a baby w spodniach. Szumiec mozna i z zona. My sie
zawsze razem bawimy i jest super!!!!

[puniao11]

Ja juz tez jestem na granicy wytrzymalosci!!Mieszkamy ze soba juz 15 miesiecy a
jestesmy podad dwa lata.Oboje pracujemy i wydaje mi sie,ze nadszedl juz czas.I
nie dlatego,ze ja tak chce.Zanim zamieszkalismy razem P.mowil mi jak dobrze
byloby byc juz malzenstwem itp. Jak zamieszkalismy juz twierdzil ze tak ale
jeszcze nie teraz,bo jak bysmy sie zareczyli to po roku musi byc slub
(kompletna durnota).Stwierzdilam ok-nie bede nikogo zmuszac.Jednak od jakiegos
czasu znow za mna to zaczelo chodzic.Porozmawailam z nim i powiedzialam mu co
czuje,ze przeciez nie musimy od razu sie pobrac.Dla mnie zareczyny beda krokiem
do przodu,jakims zasygnalizowaniem ze chcemy byc z soba na powaznie...A wiecie
co on mi powiedzial,ze owszem ale on jeszcze do takiego kroku nie dorosl-
normalnie myslalam,ze mnie krew zaleje!!!!To ciekawe kiedy ON wydorosleje bo
jak dla mnie to chyba sie cofa!Stwierdzilam,ze odpuszczam ale jesli on bedzie
tak dalej postepowal-nie wiem, czy chce zyc w ciaglej niepewnosci.A zegar
tyka....zgadzam sie z ktoras z przedmowczyn,ze jak mezczyzna kocha to potrafi
sie oswiadczyc w szybkim czasie..wiem to z wlasnego doswiadczenia-moj
wczesniejszy narzeczony oswiadczyl mi sie po 8 mies.......pozdrawiam

[Gość: abik]

Tak jest. Mnie też krew zalewa, Puniu. A trwa to już 4 lata ( mieszkamy ponad
dwa ). Jak widać wiele można znieść. tylko po co??
Boże , jak to piszę to wydaje mi się kompletną durnotą takie trwanie. Ale
przecież sama to robię.
I te moje żałosne "porozmawiajmy o przyszłości"... nienawidzę tego.
A jednak trwam. Masz rację, że nawet te żałosne zaręczyny będą jakimś krokiem
postępu, ale do nich też trzeba dojrzeć>
PS Czy możesz napisać ile macie lat??

[flou]

a może właśnie dlatego... ze poprzedni oświadczył Ci sie tak szybko. może to
stopuje Twojego chłopaka. moze nie chce powielać błędów poprzedniego. moze
myśli, ze wtedy było za szybko... a on chce Ciebie zatrzymać na dłuzej. niestey
wspólne mieszkanie opóźnia taki krok. tak jest im wygodniej.

[mike_23]

... no to powiem Wam dziewczyny, ze macie nie ciekawie ... ja sie oswiadczylem
po 3 latach a w sierpniu sie zenie i nikt nie musial mnie do tego zuszac ...
3mam za Was kciuki POWODZENIA

[Gość: puniao11]

Ja mam 23 lata a on 25,oboje pracujemy i zarabiamy na dom.Powiem szczerze,ze
jak go poznalam nie myslalam juz o wspolnej przyszlosci wrecz przeciwnie.To on
byl calym inicjatorem az do momentu zamiezkania i jak na tym sie skonczylo.Byc
moze gdyby ta kwestia w ogole nie byla poruszana dalabym spokuj i zylabym
dalej,ale to on najpierw wiele mi obiecywal (ja wtwdy patrzylam na to z lekka
ironia)ale kiedy w koncu zaczelam sie przekonywac on powiedziel "nie
teraz".Badz tu czlowieku madry i pisz wiersze...nie rozumiem juz
mezczyzn.Najpierw wodza za nos a pozniej wciskaja gadki typu "nie
doroslem".Gdzie tu logika??

[Gość: abik]

A ja mam o 5 więcej, a on o 8 więcej ))) Niech to cię jakoś pocieszy. przed
30 nawet nie śmiałabym go pytać.
i...
Jak widać można bez sensu trwać.

[Gość: puniao11]

Nie pocieszylo...DDDDDDD

[puniao11]

Oj jakos nie pocieszyloDDDmimo szczerych checi...

[Gość: Ewa]

Jestem ze swoim chłopakiem 4 lata, po 1,5 roku spotykania się zapytałam go:
otykamy się tak sobie, czy na poważnie?Powiedział oczywiście że chciałby ze mną
spędzić całe życie, ale jeszcze za wcześnie, praca, nauka ble ble ble. Więc
zapytałam go kiedy będzie ten czas i wtedy w żartach zaczęliśmy się targować,
od za 7 lat, a stanęło na 3 latach. Od tamtego czasu, wtrącaliśmy czasem
teksty typu, bój się bo jeszcze tylko 2,5 roku i tak dalej. Na dzień dzisiejszy
została nam jeszcze jedna nauka, sala już zaklepana, w tamtą sobotę
załatwiliśmy orkiestrę, a w tą sobotę spotykamy się ze znajomym jubilerem, bo
pierścionek będzie na zamówienie. Zaręczyny 26 grudnia w Szczepana, a ślub 11
czerwca. Pozdrawiam wszystkich i podpowiadam swój sposób żartobliwe
przekomarzanie się. Na początku to wy będziecie sprężynką, ale szybko
zauważycie zaangażowanie drugiej strony. Tego Wam życzę

[Gość: ja]

Wczoraj rozmawiałam z koleżanką, która była ze swoim mężczyzną 9 lat. Po takim
czasie pobrali się i teraz czekają na dzidziusia. Powiedziała mi, że warto
czekać mimo wszystko. To mnie na jakiś czas będzie trzymać...

[Gość: motylek]

A ja 11 lat razem i nic.... Koocham go ale ile można czekać? On twierdzi że ja
się śpieszę. To śmieszne.

[Gość: nooo!]

pobiłaś wszystkich, ale ci współczuję. naprawdę. ja nie wytrzymuję już 5.

[Gość: ewa]

O rany, dziewczęta, właśnie przed chwilą odbyłam dołującą rpzmowę na ten temat
z moim narzeczonym...i teraz znalazlam ten wątekwidzę, że nie jestem sama. My
jesteśmy razem prawie 3 lata, od roku jesteśmy zaręczeni. O zaręczynach
rozmawialiśmy razem,oglądaliśmy pierścionki, ale termin był jego inicjatywą i
niespodzianką. Pierwotnie mielismy się pobrać jesienią tego roku. Potem z
różnych powodów rodzinno-organizacyjnych stwierdzliśmy wspólnie, że będzie to w
przyszłym roku. No i czas by było już coś planować, ja chciałam na wiosnę a
dzis dowiedziałam się od niego, że na wiosnę to absolutnie nie, może
jesienią...a ja już nie mogę! Wiele juz napisałyście o tym, dlaczego kobiecie
zależy...i ja mam te wszystkie powody. Chcę juz mieć to za sobą, chce poczuć
się stabilnie w społeczeństwie, chcę mieć dziecko, dość mam już odpowiadania
rodzinie i znajomym, że jeszcze nie wiemy kiedy,jeszcze nie teraz...Mam 26 lat,
on 27. Pozdrawiam was gorąco!

[Gość: :))]

pomyśl, że ja wcale nie mogę doprowadzić nawet do zaręczyn. a mój "chłoptaś" ma
dopiero ( jak mówi ) 33 lata.
I nic.

[Gość: motylek]

O! to mój "chłoptaś" jest młodszy, bo ma dopiero 30 latek.

[klg777]

Mój mężczyzna od początku był stanowczo na 'nie' ze ślubem. Jesteśmy ze sobą
już ponad 4 lata i wiem że raczej w ciągu najbliższych 10 to mi się on nie
oświadczy. On nie wierzy w małżeństwo, podaje często statystyki że większość
par się rozwodzi a nie trwa razem na dobre i na złe. Jego rodzice się rozwiedli
jak miał 9 lat. W ogóle w jego rodzinie chyba tylko dziadkowie co żyją ciągle
razem, reszta w rodzinie albo rozwiedziona, albo nidgy nie była zamężna, a
obecnie i tak nie jest ze swoim partnerem.
No i właśnie, z jednej strony to może i bym chciała wyjść za mąż (bo np. patrzę
na moich rodziców, którzy razem są juz 25 lat i ciągle widać że bardzo się
kochają), a z drugiej sobie myślę - co mi to da? - cel osiągnięty, mam papierek
i co dalej? w końcu jak nie miałam papierka też byliśmy razem. Jest nam dobrze
ze sobą, czuję się bezpiecznie, szczęśliwie, dobrze by było jakby tak było
dalej. Wiem że małżeństwo to jakaś deklaracja małżonków, że chcą byc ze sobą,
że przynależą do siebie, ale jak się kochają, dbają o swój związek, to czy do
tego potrzebny jest ślub? Przecież i tak można się zawsze rozwieść
Sama nie wiem czy będę swojego faceta na siłę nakłaniać do małżeństwa. Może
kiedyś kiedyś, jak się pojawi dziecko, żeby ustabilizować to wszystko prawnie,
żeby pod tym względem nie było kłopotów.

[flou]

a nie myślisz, ze jak pojawi sie dziecko to będzie juz za późno. wcale tak nie
musi sie okazać. masz rację - wiele jest małżenstw, które kończą się rozwodem,
ale równie wiele jest par, które sie rozstają. tylko o nich nie jest tak
głośno, bo wystarczy spakować walizki i wyjść. a rozwód jednak trwa i kosztuje.
jeżeli ludzie mają sie rozejśc to sie rozejdą, czy jest papierek, czy go nie
ma. tylko wyobraź sobie... jesteś mamą, masz 2 dzieci... a on się o coś obrazi
i po prostu wyjdzie. co wtedy? gdzie wtedy podziewa sie poczucie
bezpieczeństwa. mężczyźni niestety w większości uciekają od odpowiedzialności,
obowiązków. jest fun to ok, ale jak już sie wymaga, to nie jest najlpiej. całe
szczęście nie wszyscy tacy są. i tego należy się trzymać.

[madeleine7]

Nie wiem po co ślub facetowi ale z punktu widzenia kobiety ślub to rodzaj
wstąpienia do innego świata. Daje jej poczucie spełnienia, przynależności do
kobiet poważanych, odpowiedzialnych, dbających o domostwo, matron w pozytywnym
sensie tego słowa. Taki 3 stopień wtajemniczenia. Skąś to powiedzenie " na
nowej drodze życia" musiało się wziąć. Brzmi to moze trochę infantylnie ale tak
to funkcjonuje.

[Gość: toja]

a wydziwia, a wymyśla, a broni się rękami i nogami.
czuję się upokorzona.
za długo to trwa.