prawosławni-katolicy

[ashanti5]

jestem katoliczką, ale mój dziadek i jego cała rodzina była prawosławna.
Myślę, że wpłynęło to na wychowanie mnie w duchu tolarencji.
Denerwuje mnie, kiedy religię utażsamią się z narodowścią (Polak-Rusak).
Jestem dumna, że pochodzę z tak zróznicowanych kulturowo terenów. Dla
Warszawiaków jest to swego rodzaju egzotyka, kiedy wspominam o prawosławnych
świętach, dlatego lubię o tym rozprawiać.
Mam mnóstwo przyjaciół prawosławnych. Odwiedzamy się wzajemnie na nasze
święta.
Niestety zauważyłam pewną prawidłowość. Kiedy bylismy dzieći, nikt nie wnikał
w religę. Kiedy zaczeliśmy dorastać, wiązać się w pary - coraz częściej
mówiło się o religii. W pokoleniu mojej mamy, tym bardziej - mojej babci
widzę więcej wzajemnej niechęci prawosławnych do katolików i vice versa.
Moi rodzice nie mieli by nic przeciwko temu, żebym wyszła za Zyda,
Muzułamanina. Za prawosławnego tym bardziej.

[ralston]

Ja pamiętam, że ani w podstawówce, ani w liceum (jedno i drugie kończyłem w
Białymstoku) nie miało to najmniejszego znaczenia. Razem się bawiliśmy, nikt
nikogo nie szykanował - nie pamiętam, żeby kiedykolwiek zdarzały się sytuacje o
których mówi Holender i Maciek - jakichś przezwisk, czy czegoś takiego. Jedyna
różnica była w tym, że nie chodziliśmy razem na lekcje religii, no i święta
obchodziliśmy w różnych terminach. Chociaż z lekcjami religii to też nawet nie
do końca. Pamiętam, że w liceum, przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą,
zapraszaliśmy te kilka osób prawosławnych z naszej klasy do salki
katechetycznej przy kościele Rocha. I przychodzili wszyscy. Łamaliśmy się
opłatkiem wspólnie. I było to dla mnie i chyba dla wszystkich moich znajomych
bardzo naturalne...

[ashanti5]

Jak już wspomniałam wcześniej, dzieci raczej się nie szykanuja z tego powodu.
Problem zazwyczaj tkwi w rodzicach. Kiedy dzieci dorastają często przejmują
pałeczkę po rodzicach.
Moje prawosławne przyjaciółki wychodzą za mąż za katolickich chłopaków i jest
to problem jedynie dla ich rodziców. Obawiam się, że wraz z wiekiem
każdy "dewocieje" i nawet Ci tolerancyjni dzisiaj moga stac się mniej
tolerancyjni za kilkanaście lat.

[ralston]

Szczerze mówiąc, to wśród dorosłych też nie napotkałem tego typu problemów.
Może mało widziałem, ale wydaje mi się, że nietolerancja jest raczej
marginesem. Natomiast jej przypadki są często bardzo widoczne, bo często
nagłaśniane.
Tymczasem jest wiele mieszanych małżeństw. Mam nawet takie w rodzinie. Przyjął
się historycznie nawet pewnien zwyczaj, teraz już chyba coraz rzadziej
stosowany, że w małżeństwach mieszanych jak matka jest prawosławna, to syn
będzie chrzczony w cerkwi a córka - po ojcu w kościele. Albo na odwrót,
dokładnie nie wiem... Ludzie przez wieki współistnienia na danym terenie
nauczyli się tego współżycia, wypracowali sobie pewne zasady. To raczej
długofalowo uczy tolerancji niż antagonizuje...

[ashanti5]

Moja mama pracuje w miejscu, gdzie jest bardzo dużo starszych ludzi. Bardzo
często opowiada mi o przejawach nietolerancji zarówno wśród pensjonariuszy, jak
i opiekunów. Np. prawosławna pielęgniarka nie nakarmi katolickiej staruszki, a
katoliczka oka że jeszcze w inny sposób niechęć do prawosławnego duchownego,
który przychodzi z ostatnim namaszczeniem.

[ralston]

Jak to jest, że ludzie zamiast na starość mądrzeć, to głupieją?

[ashanti5]

Bo gdyby mieli umysł dwudziestolatka, to skończyli by z życiem.

[ralston]

ashanti5 napisała:

> Bo gdyby mieli umysł dwudziestolatka, to skończyli by z życiem.

Nie bardzo rozumiem...

[holender2]

Generalnie to w powiecie siemiatyckim panuje taka sielanka i tolerancja
religijna, że doszło tam nawet kilka lat temu do podpalenia zabytkowego
sanktuarium w Grabarce - prawosławnej Częstochowie.
Sprawcę wykryto i przykładnie ukarano. W sądzie tłumaczył swój postępek
motywami ideologicznymi. Że do tego "bohaterskiego" czynu popchnęła go głęboka
nienawiść do religii prawosławnej i jej wyznawców.
To oczywiście skrajny przypadek, ale takich oszołomów jest tam dużo więcej.
Odczułem to zresztą dotkliwie na własnej skórze, więc nikt mnie nie przekona,
że jest inaczej.

[ralston]

Holender - nie usiłuję Cię przekonywać. Tylko po prostu piszę, że sam się nie
spotkałem z podobnymi przejawami. Może w Białymstoku wyglądało to inaczej...
Nie wiem... A o spaleniu cerkwi na Grabarce słyszałem. Nie potrafię zrozumieć
takich zachowań....

[holender2]

Może to nawet jakiś postęp, bo kiedyś (zwłaszcza tuż po wojnie) prawosławnych
tam po prostu terroryzowano, grabiono, "zachęcano" do wyjazdu za wschodnią
granicę, a nierzadko także okrutnie mordowano. Ludzi, których jedyną "zbrodnią"
było to, że byli wyznania prawosławnego.
Teraz podpala się już tylko świątynie.
Ale jestem całkowicie przekonany, że ten "nawiedzony" osobnik i inni jemu
podobni w warunkach ekstremalnych i przy poczuciu pełnej bezkarności byliby
zdolni do popełniania "w imię religii" najcięższych zbrodni na swoich
prawosławnych sąsiadach. Tak jak to było w przeszłości.

[chatnoire]

a może to stąd, ze przez lata naglądaja się cudzej głupoty, nasiąkną i
wreszcie maja własną((

[holender2]

ashanti5 napisała:

> Jak już wspomniałam wcześniej, dzieci raczej się nie szykanuja z tego powodu.

Moje doświadczenia mówią o czymś wręcz odwrotnym. To właśnie dzieci są
najbardziej okrutne i nietolerancyjne (choć to pewnie wina wychowania w domu
rodzinnym, a więc de facto ich rodziców). Wszelkich przykrości na tle
religijnym doznałem niemal wyłącznie ze strony rówieśników ze szkoły
podstawowej, a nie dorosłych.

[m.aciek]

Holender, mysle, ze wszystko zalezy od osobisych doswiadczen.
Cytujac "powiedzonka" z dziecinstwa naprawde nie pamietalem jakichs przykrych
konsekwencji. Z drugiej strony - diabli wiedza jak odbierali je niektorzy z
nas?
Masz chyba racje piszac, ze dzieci w swojej szczerosci potrafia byc wyjatkowo
okrutne.

Jak niewielka role grala dla mnie wyznawana religia, pokazuje fakt, ze nie
pamietam jakiego wyznania byl Janusz - moj najwiekszy siemiatycki przyjaciel.

Zreszta, ja mialem chyba latwo pod tym wzgledem. Moj ojciec byl (wowczas)
ateista, a matka niepraktykujaca katoliczka. Posylali mnie na religie, ale
chodzenie do kosciola to byla juz moja osobista sprawa (zaczalem chyba dopiero
w II-giej klasie).

[holender2]

m.aciek napisał:

> Holender, mysle, ze wszystko zalezy od osobisych doswiadczen.
>

Poza doświadczeniami o charakterze osobistym są też szokujące fakty historyczne
dotyczące całej społeczności prawosławnej na tych terenach. Wystarczy wspomnieć
o przypadku zbiorowego ludobójstwa na 30 prawosławnych furmanach, dokonanym w
końcu stycznia 1946 roku z rozkazu kapitana "Burego", dowódcy okręgowego
Pogotowia Akcji Specjalnej Narodowego Związku Wojskowego. Wcześniej dokonał
on "selekcji" w iście hitlerowskim stylu, puszczając wolno wozaków katolickich.
Zbrojne antykomunistyczne podziemie, aktywne na tych terenach jeszcze przez
kilka lat po zakończeniu II wojny światowej, tak widocznie pojmowało "walkę o
niepodległe państwo polskie". Mimo tej bestialskiej zbrodni "Bury" został w
1995 r. zrehabilitowany i uznany za "bohatera". Agnieszka Arnold nakręciła o
nim film. Dla mniej wtajemiczonych to ta sama reżyser, która nakręciła także
film o Jedwabnem. Bo też można w tych wydarzeniach znaleźć wiele wspólnego.

[m.aciek]

ralston napisał:

> Razem się bawiliśmy, nikt
> nikogo nie szykanował - nie pamiętam, żeby kiedykolwiek zdarzały się sytuacje
> o których mówi Holender i Maciek

Ralston, to co opisalem tez w sumie nie mialo zadnych "powaznych" konsekwencji.
Dralowalismy razem na ta religie 2 km (ostatnie 200 m nie byly wspolne).
Wymyslalismy glupoty, a potem i tak byl wspolny powrot.

> Pamiętam, że w liceum zapraszaliśmy te kilka osób prawosławnych z naszej
> klasy do salki katechetycznej przy kościele Rocha

Ralston, to Ty z Augusta jestes ? Jakos mi sie wydawalo, ze Cie na watku
o "Baczynskim" (kiedys Fornalskiej) widzialem. Ale glowy bym nie dal.

Pozdrawiam

[ralston]

Ja z I - go jestem. Znaczy z Mickiewicza...

[tgaw]

Uwazam (z perspektywy osoby, ktoraz od 6 lat jest w Warszawie na emigracji
zarobkowo-edukacyjnej), ze takie animozje istnieja w glowach ludzi starszych.
Mlodziez i ludzie mlodzi nie przykladaja takiej wagi do wyznania, a juz na
pewno nie ma ona zadnego wplywu na nasze zachowanie w zwyklych codziennych
kontaktach sasiedzkich. I nawet na wsi, czyli w miejscach gdzie poziom
wyksztalcenia i tolerancji byl najmniejszy zauwazam, ze zmienia sie to na
lepsze.

Jednoczesnie mysle, ze kwestia wiary nie ma znaczenia dotad, dopoki nie
zachodzi interakcja pomiedzy nimi: np problem zawarcia malzenstwa - kiedy
trzeba zdecydowac sie na jedna swiatynie, jedna ceremonie etc... wtedy
rzeczywiscie tudno zrezygnowac z wlasnych tradycji. Na szczescie prowadzony
jest intensywny dialog pomiedy Kosciolami, i od niedawna mamy instytucje slubu
ekumenicznego.

pozdrawiam

[ashanti5]

napisz mi coś więcej na teamat tej instytucji, proszę

[tgaw]

wrr, zebys mnie zle nie zrozumiala. Nie jest to fizyczna instytucja! Jest to
poprostu (jak sadze) slub z zachowaniem wlasnej wiary. Wczesniej tego nie bylo,
trzeba bylo przejsc na religie jednego ze wspolmalzonkow. Teraz sakrament
udzielany jest przez obydwu duchownych i malzonkowie zostaja we wlasnej wierze.
co prawda nadal istnieje problem wyboru swiatyni i chrztu dzieciakoof, ale
zawsze to cos. Miejmy nadzieje, ze niebawem Papiez i nasz Arcybiskup dojda do
porozumienia i naprawia historyczne nieporozumienia :-)
pozdr

[ashanti5]

Nie przyszło mi do głowy, że mogłaby to byc jakaś fizyczna instytucja :)
Wielu moich znajomych brało ślub w jednej światyni, a potem pozostawali każde
przy swoim wyznaniu, ale to chyba nie było to o czym mówisz, chociażby ze
względu na to, że ślubu udzielał jeden kapłan.

[holender2]

ashanti5 napisała:


> Wielu moich znajomych brało ślub w jednej światyni, a potem pozostawali każde
> przy swoim wyznaniu.

Chyba właśnie na tym polega instytucja ślubu ekumenicznego, że małżonkowie
pozostają przy swojej wierze. A ślubu udziela tylko jeden kapłan. Sam miałem
już dwa takie śluby ekumeniczne, najpierw w kościele katolickim, a potem w
prawosławnym. Różnica jest tylko taka, że w kościele katolickim wymagano ode
mnie zgody na piśmie, że dzieci będą wychowywane w religii katolickiej. Poza
tym żona musiała mieć zgodę biskupa. A w cerkwii nie ma takiej biurokracji. I
do niczego się pary młodej nie zmusza (w sensie składania jakichś deklaracji
czy zobowiązań).

[ashanti5]

Myślałam, że zawsze tak było.
Brało się ślub tu czy tam, a dalsze praktyki to była sprawa umowna między
małżonkami.

[holender2]

Jak już pisałem, w kościele katolickim nie ma mowy o żadnej umowności. Sprawa
jest uregulowana jednoznacznie. Dzieci muszą być wychowywane w religii
katolickiej. Gdybym się na to nie zgodził, pewnie by mi po prostu nie udzielono
ślubu.

[tgaw]

Hmm, z obowiazkiem ochrzczenia dzieci to prawda, przypomnialo mi sie, ze
niedawno moi znajomi wzieli taki slub w kosciele i musieli podpisac lojalke :)

czyli nadal najlatwiejszym sposobem na problemy wyboru slubu pozostaje cywilny?

[holender2]

Wyciągasz chyba błędne wnioski. Wychodzi raczej na to, że pełną swobodę wyboru
małżonkom pozostawia jedynie ślub w kościele prawosławnym.

[tgaw]

Hmm, moge sie myli - slubu jeszcze nie bralem :-)

A czy w Cerkwi nie ma obowiazku chrzczenia dzieci, jesli wzielo sie w niej
sakrament malzenstwa?

Jezeli tak to rzeczywiscie moza to traktowac in plus.

[holender2]

Dokładnie tak.
Pomimo ślubu w cerkwi, naszego syna chrzciliśmy potem w kościele katolickim.

[chatnoire]

Taaa... dzięki takim wymogom jest pewnośc, że statystyka dobrze wypadnie, o
ilez uczciwiej byłoby płącić kościelny podatek i móć ewentualnie "wypisac się"
z kościoła

Slub ekumeniczny

[m.aciek]

Ze slubami ekumenicznymi nie wszedzie jest taki problem jak w Polsce.
Pamietam juz dobrze ponad dwadziescia lat temu bylo to na porzadku dziennym w
niektorych krajach. Podobnie jak ekumeniczne msze.
Mysle, ze wazne bylo przy tym, ze strona katolicka rezygnowala z obowiazku
chrztu i wychowania dzieci w wierze katolickiej.
Okazuje sie, ze nawet w kosciele katolickim jest sporo roznic w zaleznosci od
kraju.
Mam bardzo wiele znajomych mieszanych malzenstw, ale oni wszyscy to "mieszanki"
katolicko-ewangeliskie.

Pozdrawiam

PS. Jestem znowu po przerwie spowodowanej obowiazkami zawodowymi.

wywiad z Tarasewiczem

[holender2]

Ciekawy wywiad na ten temat (właściwie bardziej na temat stosunku do podlaskich
Białorusinów, ale poniekąd to tematy zbieżne, gdyż większość z nich jest
oczywiście wyznania prawosławnego) z wybitnym artystą-malarzem Leonem
Tarasewiczem zamieściła niedawno "Gazeta Wyborcza" (9.7) Tytuł wywiadu: "W
Waliłach, w Europie". Kilka cytatów:

Bereś (GW): "Przyszedł rok 1989 i w przemiany zaangażowali się również
Białorusini. I pisarz Sokrat Janowicz, i Pan ... Wydawało się, że mamy Polskę,
w której nikt nikogo nie będzie pouczał, a jednak już wtedy białostocki KIK
zablokował białoruskiego kandydata na listę "Solidarności". Potem nadeszła
epoka AWS. Kiedy na Białostocczyźnie odsunięto prawosławnych od kierowniczych
stanowisk, poseł Józef Mozolewski komentował: "Należałoby życzyć Polakom za
granicą, by od tamtejszych rządów dostawali tyle, ile polski rząd daje
społeczności białoruskiej". Jak w starym kawale, a u was biją Murzynów.

Tarasewicz: Nie przyjąłem trzy lata temu (nagrody prezydenta Białegostoku) i
teraz też bym jej nie przyjął. Miejscowa gazeta, "Kurier Poranny", przez
dziesięć lat nie uważała za stosowne wydrukować choćby mojego symbolicznego
sprostowania po tekście, w którym obrażono Festiwal Kultury Młodej
Białorusi "Basowiszcza". Ale nie tylko o to chodzi. Po prostu nie mam zamiaru
pełnić funkcji listka figowego dla budowanej przez władze na tych ziemiach
atmosfery nieufności wobec Białorusinów i prawosławnych. A odkąd pamiętam,
lokalne władze robiły wszystko, aby restytuować endecką atmosferę. (...) W
publicznym radiu białostockim piosenki białoruskie usłyszeć można tylko w
programie etnicznym, ale nie pomiędzy piosenką angielską i włoską. Dochodzi do
paranoi - prowadzący audycję folkową któregoś dnia puścił białoruską muzykę
ludową i został wezwany na dywanik, bo na muzykę białoruską jest osobna
audycja ! (...) My, Białorusini, chcielibyśmy mieć prawo choćby do normalnej
obecności naszych piosenek w publicznym radiu,a nie w czasie przeznaczonym na
białoruskie getto kulturalne.

Bereś: Może trzeba tłumaczyć państwu polskiemu, że wielokulturowość leży w jego
interesie ?

Tarasewicz: Za późno. Państwo polskie już zmarnowało tę szansę. Władze nadal
wiele spraw blokują - wystarczy wspomnieć o filmie Agnieszki Arnold o "Burym",
dowódcy oddziału NSZ, który tuż po wojnie wymordował Białorusinów i spalił wsie
na Białostocczyźnie. (...) Nie mogę się opędzić od jednej wątpliwości. Kraj,
który jest wolny, potrafiłby wydać zgodę na pomnik ku czci niewinnych
białoruskich furmanów zamordowanych przez nacjonalistycznych partyzantów w 1946
roku. Kraj, który jest wolny, nie myśli ciągle o organizowaniu festiwali muzyki
patriotycznej i poezji kresowej na ziemiach, gdzie mieszkają też inne narody.
Kraj, który jest wolny, nie denerwuje się, gdy ktoś używa słowa "Heimat", i
rozumie, że określenie "kresowy" może wielu jego obywateli innych narodowości
ranić, że dla Białorusinów, dla Ukraińców czy Litwinów może oznaczać
traktowanie ich ziem jako swoistej kolonii. Więc jak jest z tą wolnością
Polski ?

Całość wywiadu pod adresem:
www1.gazeta.pl/wyborcza/1,34474,1564386.html

[holender2]

Podaję jeszcze raz adres, aby łatwiej było trafić:

www1.gazeta.pl/wyborcza/1,34474,1564386.html

[ashanti5]

W najbliższą niedzielę zamierzam uczestniczyć w ślubie ekumenicznym. Jako gość.
Cieszę się na tą chwilę , wraz z moją przyjaciółką, któa wychodzi za mąż.

wojna religijna w Białymstoku ?

[holender2]

Pod absurdalnymi pretekstami i bez prób jakiejkolwiek dyskusji radni PiS, LPR
oraz Lech Rutkowski nie dopuścili do przyjęcia uchwały, pozwalającej w
przyszłości ulokować na Białostoczku cerkiew.

Na wczorajszej sesji radni mieli zająć się dziewięcioma uchwałami intencyjnymi.
Taka uchwała to wstęp do procedury uchwalenia planu zagospodarowania. Wszystko
szło gładko, do czasu, kiedy Jerzy Tokajuk, szef miejskiej pracowni
urbanistycznej, zreferował uchwałę dotyczącą osiedla Białostoczek. Miał on
m.in. pozwolić na zbudowanie tu cerkwi. Dyskusji nie było, ale po głosowaniu
okazało się, że radni LPR i PiS byli przeciw. Dołączył do nich lech Rutkowski z
proprezydenckiego klubu BPP. Wynik - 12 przeciw, 11 za. Uchwała padła, a radni
prawosławni opuścili salę.

Dlaczego głosowali przeciw ?

Bogusław Dębski, szef klubu LPR: - Ten teren jest za wąski, aby tam lokować
cerkiew. Z jednej strony ogranicza go rzeka Biała, a jak wiemy, nie można
budować obiektów kubaturowych w odległości mniejszej niż 100 metrów od rzeki.

Lech Rutkowski: - Jestem za cerkwią. Uważam jednak, że to atrakcyjny teren i
potrzebna jest jeszcze debata o jego zagospodarowaniu.

Dariusz Piontkowski z klubu PiS: - Nie mam pojęcia, dlaczego tak wyszło.
Głosowałem przeciw, bo zarządzona była dyscyplina klubowa.

Oburzenie radnych prawosławnych podzieliła lewica. Klub SLD-UP wydał
oświadczenie, w którym przypomina, że ci sami radni przeforsowali niedawno
uchwały intencyjne, pozwalające na budowę 11 kościołów. "Chcemy wierzyć, że to
tylko brak rozsądku. Trwanie w uporze może grozić rozpętaniem w mieście wojny
religijnej" - czytamy w nim.

- Właśnie napluto w twarz mniejszości prawosławnej - stwierdził Mirosław Hanusz
(SLD-UP).

www1.gazeta.pl/wyborcza/1,34513,1635024.html

napluto w twarz mniejszości prawosławnej

[holender2]

Zdawało się, że minęły już czasy, kiedy to w Białymstoku sąsiad na sąsiada
patrzył spode łba. Co więcej, momentami można wręcz odczuć przesyt, kiedy to
każde wystąpienie każdego oficjela zaczyna się od wyznań typu "bogactwo
kultur", "wielość religii", "dziedzictwo" itp.

Jak się okazuje, niektórzy tęsknią za dawnymi czasami. Doskonały dowód to
głosowanie nad terenem pod cerkiew. Bo szczerze mówiąc, nie trafiają do mnie
argumenty typu "za wąski teren". A jeśli nawet mają one jakiekolwiek pokrycie w
rzeczywistości, to dlaczego zabrakło dyskusji ? Akurat nasi radni mają w
zwyczaju debatować nad każdym przecinkiem długie godziny. Tu problem był,
zdawało się, niebagatelny, nikomu jednak nie chciało się otworzyć ust. Problem
nader delikatny, jakim jest współżycie w naszym mieście ludzi różnych wyznań,
potraktowano kłonicą.

Nieco później radni zajmowali się statutami szkół. Jest to akurat sprawa, jaką
zwykliśmy określać słowem "drobiazg". Tymczasem i tu radni LPR urządzili show.
Zażądali wykreślenia słów "wolności, demokracji, tolerancji" ze spisu wartości,
w jakich uczeń ma być wychowywany. Bo jak to - argumentowali - wolności, że
wszystkim wszystko wolno ? Albo demokracji, że rację ma większość ? Toć
niedopuszczalne ! Głupoty te znalazły posłuch i "odrażające" słowa zostały
wykreślone.

My nie jesteśmy Polską B, bulwersują się niekiedy białostoczanie. Jasne, że nie
jesteśmy. Należałoby nas szukać raczej gdzieś pod koniec alfabetu - Z ? Ż ? Na
B też trzeba zasłużyć.

(komentarz Tomasza Ćwikowskiego z "Gazety Wyborczej")

www1.gazeta.pl/bialystok/1,35235,1635056.html

Białystok - pośmiewiskiem w Europie

[holender2]

Dla Gazety Jarosław Matwiejuk, radny Forum Mniejszości Podlasia

- Jestem zaskoczony i zdegustowany postawą radnych PiS i LPR. Źle świadczy ona
o ich znajomości konstytucyjnej zasady równouprawnienia Kościołów, o ich
zrozumieniu tolerancji i poszanowania praw mniejszości. Niestety, wydaje się,
że ksenofobia, ciemnota i prymitywne pojmowanie demokracji ma się w niektórych
obozach politycznych doskonale. Zastanawia mnie, że nasilenie tego typu zjawisk
następuje właśnie w okresie senackiej kampanii wyborczej... Najwyższy czas
podjąć walkę z tymi zjawiskami. Mam nadzieję, że zwycięży zdrowy rozsądek i
słuszny wniosek Kurii Prawosławnej znajdzie zrozumienie u władz. Inaczej nasze
miasto stanie się pośmiewiskiem w kraju i jednoczącej się Europie.

www1.gazeta.pl/bialystok/1,35235,1636771.html

zła lekcja na początek szkoły

[holender2]

Dla Gazety ks. Grzegorz Misijuk, rzecznik prawosławnej kurii diecezji
białostocko-gdańskiej:

Jesteśmy bardzo zdziwieni. Czasami się słyszy, że prawosławni domagają się zbyt
wiele. Na Nowym Mieście, przy ul. Kawaleryjskiej była kiedyś cerkiew, teraz
jest kościół. Podobnie było na ul. Traugutta i w Starosielcach. Nie domagaliśmy
się ich zwrotu. Tam gdzie stoi teraz Komenda Wojewódzka Policji była kiedyś
cerkiew. Cegły z jej rozbiórki posłużyły do budowy murów kościoła św. Rocha. My
staramy się teraz odtwarzać swój stan posiadania. Dostosowujemy się do potrzeb
mieszkańców. Chcemy to zrobić spokojnie i bez zadrażnień. Tym bardziej, że
mieliśmy uczciwe zapewnienia, że ten plac budowy zostanie nam przyznany. To
taka niedźwiedzia przysługa. Nie wiem, kto chciał zadrażnić katolików i
prawosławnych. To taka zła lekcja na początek szkoły.

www1.gazeta.pl/bialystok/1,35235,1635055.html

[jagh]

Tak patrze czy nie pomylilem tematu forum "Siemiatycze" - proponuje nowy
tytul: - "Ustawiczne i ciezkie przesladowania Bialorusinow w Polsce w czasach
minionych i wspolczesnych, ze szczegolnym uzwglednieniem białostocczyzny".

Do Pana jagh

[holender2]

A obiecywał Pan, że nie będzie się już Pan wdawał "w jakiekolwiek dyskusje ze
mną". Bardzo mnie ta śmiała deklaracja ucieszyła, bo dyskusja z Panem nie
stanowi żadnej przyjemności.

Odpowiadam na Pańskie wątpliwości i wyzłośliwienia. Na Forum Siemiatycze jest
Pan rzeczywiście mocno pomylony. Tematem tego wątku nie są w ogóle Siemiatycze,
lecz stosunki pomiędzy prawosławnymi i katolikami. A jest to temat wykraczający
poza siemiatyckie opłotki, chociaż Siemiatycz też jak najbardziej dotyczący.

Słowo Białorusini pojawiło się na tym wątku tylko w jednej wypowiedzi (z 36),
zawierającej cytaty z wywiadu Leona Tarasewicza dla "Gazety Wyborczej". Ma Pan
więc chyba jakąś obsesję na punkcie Białorusinów. Czyżby było to dla Pana słowo
zakazane ? Niech Pan łaskawie ograniczy swoje zapędy do cenzurowania tematyki
tego forum. Nie te czasy !

[jagh]

Rozumiem - nie wszytsko na wszystkie tematy mozna sie na tym forum wypowiadac.
To jakas prawoslawna cenzura? Panie Holender - w Polsce skonczyla sie w 90
roku.

[holender2]

Obawiam się, że wręcz przeciwnie - niczego Pan nie zrozumiał. Chodzi dokładnie
o to, że każdy uczestnik tego forum może się wypowiedzieć na każdy temat. I Pan
jagh czy jakiś inny "cenzor" nie będzie ograniczał tematyki dyskusji. Choć
jestem w stanie zrozumieć, że pewne tematy mogą się Panu nie podobać, np. temat
Białorusinów. Niech Pan zakłada inne wątki na tematy, które są bliższe
Pańskiemu sercu. Wolałbym też, aby na tym forum nie było żadnych
tematów "tabu".

[jagh]

holender2 napisała:

> Obawiam się, że wręcz przeciwnie - niczego Pan nie zrozumiał. Chodzi
dokładnie
> o to, że każdy uczestnik tego forum może się wypowiedzieć na każdy temat. I
Pan
>
> jagh czy jakiś inny "cenzor" nie będzie ograniczał tematyki dyskusji. Choć
> jestem w stanie zrozumieć, że pewne tematy mogą się Panu nie podobać, np.
temat
>
> Białorusinów. Niech Pan zakłada inne wątki na tematy, które są bliższe
> Pańskiemu sercu. Wolałbym też, aby na tym forum nie było żadnych
> tematów "tabu".

AMEN

[ashanti5]

w końcu doszliście do jakiegoś porozumienia.

lekcja poglądowa

[holender2]

Myślę, że nasza dyskusja z Panem jagh, a raczej swoista wymiana "uprzejmości"
na różnych wątkach tego forum może stanowić dla postronnych obserwatorów
znakomitą lekcję poglądową, jak "świetne" mogą być relacje pomiędzy katolikami
i prawosławnymi, nawet jeśli te osoby znają się tylko z Internetu.

bardziej optymistycznie

[holender2]

Awantura, jaka pod koniec sierpnia miała miejsce na sesji Rady Miejskiej
Białegostoku, pokazała, że nie wszyscy mieszkańcy stolicy Podlasia mają równe
prawa. Bowiem zachowanie katolickich radnych z LPR i PiS, blokujących
lokalizację terenu pod nową cerkiew w dzielnicy Białostoczek, było wyraźnym
przejawem dyskryminacji wobec prawosławnych.

Białystok liczy prawie 300 tys. mieszkańców. Socjolog Krzysztof Goss, opierając
się na zebranych przez siebie danych ze wszystkich parafii, twierdzi że
prawosławnych jest tu jakieś 40 tys. Połowa z nich podczas ostatniego spisu
zadeklarowała narodowość białoruską.

W grodzie nad Białą jesteśmy zatem wyraźnie w mniejszości. Mimo to część
tutejszych elit politycznych Białemustokowi stara się nadać superkatolickie
oblicze bastionu polskości. Temu ma też służyć planowany gąszcz nowych
kościołów w mieście, pod budowę których zatwierdzono już kilkanaście
lokalizacji. Ale, gdy o jedną - jedyną poprosiła Cerkiew - radni wniosek
przegłosowali na nie. I pewnie zgodziliby się, gdyby nie chodziło o teren tuż
przy kościele, obok którego ustawiono historyczny ołtarz, przewieziony z
lotniska w Krywlanach, gdzie podczas jednej z pielgrzymek do Polski modlił się
papież Jan Paweł II.

Tak w praktyce wygląda miłość chrześcijańska, jedność i ekumenizm w
wydaniu "superkatolickich" radnych. Ale na szczęście nie są oni reprezentatywni
dla społeczeństwa, które je wybrało. Wśród zwykłych mieszkańców nie dochodzi do
waśni i nieporozumień ani na tle religijnym, ani narodowościowym. Ja
przynajmniej takich przypadków nie znam, chociaż kilkanaście lat mieszkam w
Białymstoku, mając za sąsiadów niemal samych szczerze praktykujących katolików.
Nasze stosunki oceniam jako więcej niż poprawne.

Atmosferę spokoju burzą zatem w mieście decydenci - "jaśniepanowie", którzy
chcą pokazać, kto tu rządzi. Ale to już jest zwyczajny folklor polityczny, z
którego młodsze pokolenie białostoczan - wszystkich proweniencji - śmieje się
do rozpuku. Można się o tym przekonać, zaglądając np. na internetowe
forum "Gazety Wyborczej".

(Jerzy Chmielewski, redaktor naczelny pisma młodzieży białoruskiej "Czasopis")

www.slonko.com.pl/czasopis/in.php?id=arch2/2003_10_c00

[kisiel33]

Rok 1987.
MO w woj. białostockim
pochodzenie katolickie 23%
pochodzenie prawosławne 68%
SB w woj. biał.
katol. 17%
prawos. 78%

o statystykach

[h.olender]

Brytyjski pisarz i polityk z XIX wieku Disraeli mówił, że są trzy rodzaje
kłamstw: kłamstwa, okropne kłamstwa i statystyki. Przeceniasz chyba pobożność
milicjantów i SB-ków. 95% wierzących ??? Z takim poziomem pobożności to można
się spotkać chyba tylko wśród stałych słuchaczy Radia Maryja. Na moje "oko" to
co najmniej 50% pracowników MO i SB stanowiły osoby niewierzące. A wierzących i
praktykujących to już można było wręcz policzyć na palcach. Pobożni i głęboko
religijni po prostu się do tych służb nie garnęli. Nie ma też powodu do
kompleksów. Mordercy księdza Popiełuszki wywodzili się z rodzin katolickich.

Tolerancja?

[szczerbiec1]

Jestem z natury tolerancyjny. Ale nie lubię jak ktoś obraża wiarę katolicką.
Mogę żyć obok prawosławnego czy też kogoś z innej wiary chrześcijańskiej.
Niech zajmuje się swoimi sprawami.
Dziwi mnie tylko wielki krzyk na ekspansję Kościoła na wschód.I znowu ujawniła
się nasza polska natura:u nas różni innowiercy są mile witani, gorzej z
naszymi na wschodzie.Bez komentarza.
Porównanie kisiela33 mówi wszystko. Więc bracia prawosławni najpierw
powiedźcie co wy uczyniliście dla Ojczyzny a potem pytajcie co ona wam dała.
Dziwi mnie również wasze podejście.Niby czyjecie jako Bialorusini a trzymacie
z Rosjanami którzy was ciemiężyli również.

[h.olender]

szczerbiec1 napisał:

> Jestem z natury tolerancyjny.

Powtarzasz to na każdym wątku. Czyżbyś miał co do tego wątpliwości?
Przecież i tak nikt ci nie uwierzy ;-)

odznaczenia dla prawosławnych Podlasian

[h.olender]

Siedem osób wyznania prawosławnego zasłużonych w działalności ekumenicznej i
społecznej otrzymało 16.11. w Pałacu Prezydenckim ordery i odznaczenia. Medale
wręczył Marek Ungier, szef gabinetu prezydenta RP.

Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski odznaczony został ks. płk Michał
Dudicz - wywodzący się z Podlasia dziekan wojsk lądowych RP, zastępca
ordynariusza polowego Wojska Polskiego w Warszawie.

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymali:
Aleksander Naumow - profesor filologii słowiańskiej na Uniwersytecie
Jagiellońskim, urodzony na Podlasiu;
ks. Grzegorz Sosna - proboszcz parafii w Rybołach, historyk, odznaczony za
działalność naukowo-wydawniczą w zakresie przedstawiania historii prawosławnych
parafii i sanktuariów na Podlasiu;
ks. Leoncjusz Tofiluk - proboszcz parafii Michała Archanioła w Bielsku
Podlaskim, dyrektor Policealnego Studium Ikonograficznego, w którym pisania
ikon uczą się wyznawcy i prawosławia, i katolicyzmu.

Złotymi Krzyżami Zasługi zostali odznaczeni:
Mirosław Matreńczyk - białostoczanin, pracownik Światowej Rady Kościołów na
Europę Wschodnią, inicjator wielu projektów pomocowych dla dzieci z Białorusi i
Rosji, promotor działalności charytatywnej w wielu międzynarodowych
organizacjach, wydawca czasopisma "Samarytanin";
ks. Michał Niegerewicz - proboszcz parafii Świętej Trójcy w Hajnówce, dyrektor
Studium Psalmistów i Dyrygentów, dyrektor Domu Opieki "Samarytanin" w tym
mieście, jeden z organizatorów Hajnowskich Dni Muzyki Cerkiewnej;
Antonina Troc-Sosna - odznaczona wspólnie z mężem za działalność naukowo-
wydawniczą w zakresie przedstawiania historii prawosławnych parafii i
sanktuariów na Podlasiu.

Komentuje ks. Grzegorz Misijuk, proboszcz parafii Św. Jerzego w Białymstoku:
- To bardzo miła wiadomość. Wszystkie nazwiska kojarzą się z Podlasiem, więc
jeśli te osoby zostały nagrodzone tak wysokimi odznaczeniami, to świadczy to
tylko o tym, że ludzie żyjący na Podlasiu są cenni i wartościowi. Podlasie
zresztą zawsze słynęło z tolerancji i szacunku dla innych wyznań, wiąc chyba te
nagrody nie powinny być dla nikogo zaskoczeniem. Tym bardziej, że osoby, które
je otrzymały, swoją działalnością na rzecz pomocy najuboższym i szerzeniem
ekumenizmu w pełni na nie zasłużyły.

www1.gazeta.pl/bialystok/1,35235,1780150.html

Z zachwytami nad stanem tolerancji na Podlasiu to ks. Misijuk zdecydowanie
przesadził. Tym niemniej serdeczne gratulacje dla odznaczonych, zwłaszcza dla
ks. Sosny - wieloletniego proboszcza parafii w Siemiatyczach, i jego małżonki.
Uczyłem się w klasie licealnej z ich synem Aleksandrem.

[aldon]

A jak wygląda u was sprawa małżeństw mieszanych prawosławno-katolickich? Dużo
jest takich małżeństw? Jakiego wyznania są dzieci z takich związków? Co z
obchodzeniem świąt kościelnych?

[h.olender]

aldon napisał:

> A jak wygląda u was sprawa małżeństw mieszanych prawosławno-katolickich? Dużo
> jest takich małżeństw?

W mojej rodzinie jestem chyba pierwszy.

Jakiego wyznania są dzieci z takich związków?

Bywa różnie. Czasami decyduje rzut monetą :-)

> Co z obchodzeniem świąt kościelnych?

A to akurat jest jedną z zalet takich związków. Święta Bożego Narodzenia czy
Wielkanoc można obchodzić dwa razy :-)

[h.olender]

Niedawno z niemałym zdumieniem dowiedziałem się, iż parafie rzymskokatolickie
na Białostocczyźnie w skrupulatnie prowadzonych przez proboszczów rejestrach
wiernych mają wydzielone księgi "nowo nawróconych". Wpisuje się do nich tych,
którzy przeszli na katolicyzm z innego wyznania. Z innego, czyli prawosławnego,
gdyż pozostałe związki religijne przecież tu prawie się nie liczą.
Nie wiem ilu dokładnie może być tychże "nowo nawróconych", ale za minione
półwiecze z pewnością uzbierało się ich w Polsce tysiące, bardzo wiele tysięcy.
To głównie ci, którzy zmienili wyznanie biorąc ślub w kościele. A także dzieci
z tzw. małżeństw mieszanych, zawartych w cerkwi, przywrócone później za sprawą
ojca lub matki katolików - nieraz ukradkiem - na łono Kościoła. Najczęściej
wraz z pierwszą komunią, czyli w drugiej klasie szkoły podstawowej.

O tych kościelnych księgach "nowo nawróconych" opowiedział mi pewien nasz
czytelnik z Białegostoku, który osobiście zetknął się z czymś takim, gdy na
wniosek żony katoliczki wpisano tam jego ochrzczonego w cerkwi 9-letniego syna.
Cała ta historia nadaje się na scenariusz filmowy z popularnego ostatnio w
telewizji cyklu. poświęconego rodzicom walczącym o prawa do swych dzieci. Gdyby
go nakręcono, byłby chyba jedynym w swoim rodzaju, bo nie chodziłoby w nim o
skomplikowane adopcje, tylko o spór w rodzinie na tle religijnym.

Cały problem powstał, gdy syn naszego czytelnika - nazwijmy go Maciek - poszedł
do pierwszej klasy. Ojciec zapisał go oczywiście na lekcje religii
prawosławnej. W klasie, jak to w Białymstoku, prawosławnych uczniów uzbierało
się tylko troje. Dołączono więc ich do grupy międzyklasowej. Maciek nie dość,
że miał "okienko" podczas religii katolickiej, to musiał jeszcze po lekcjach
godzinę czekać na religię prawosławną. Już po kilku tygodniach rodzice
zauważyli, że ich syn na te zajęcia zaczął uczęszczać nieregularnie, a potem
zaprzestał w ogóle. Jak się okazało, nie on jeden i nie z powodu rozkładu
lekcyjnego. Przyczyną był despotyczny nauczyciel katecheta, który zadawał
dzieciom prace domowe ponad ich wiek i możliwości (maluchom kazał np. nauczyć
się dziesięciu przykazań w języku rosyjskim!)
Tata Maćka, gdy się zorientował, jak wyglądają lekcje religii u jego syna,
natychmiast złożył u proboszcza skargę z żądaniem zmiany katechety. Tak się
jednak nie stało.

W drugiej klasie Maciek zaczął już chodzić na lekcje religii katolickiej.
Ojciec specjalnie nawet się temu nie sprzeciwiał. Był zdania, że nie zaszkodzi
jak syn, zamiast dwie godziny bezczynnie czekać w świetlicy na następne lekcje,
osłucha się w tym czasie z katechizmem w wydaniu kościelnym. Cały czas czynił
jednak starania o zmianę nauczyciela religii prawosławnej.
Jakież jednak było jego zdziwienie, gdy na wiosnę żona jakby nigdy nic
zaprowadziła syna do pierwszej komunii w kościele.
- Co ty robisz, przecież on był ochrzczony w cerkwi!? - sprzeciwił się mąż.
Wtedy żona pokazała mu zaświadczenie z parafii katolickiej, iż Maciek został
wpisany do "Księgi nowo nawróconych".

Nasz czytelnik postanowił całą sprawę dokładnie wyjaśnić. Udał się do
katolickiego proboszcza, by dowiedzieć się, na jakiej podstawie wpisano Maćka
do kościelnych rejestrów. Okazało się, że zrobiono to na wniosek matki, poparty
oświadczeniami dwóch świadków (sąsiadek z bloku).
- Zrobiliście tak bez zgody ojca!? - zaprotestował nasz czytelnik. - Przecież
złamaliście własne prawo kanoniczne!
Ksiądz proboszcz próbował polemizować, ale na swoją obronę nie znalazł żadnych
argumentów. Wtedy ojciec Maćka zażądał pisemnego zaświadczenia, iż syna wpisano
do rejestrów kościelnych z naruszeniem przepisów. W przeciwnym razie
zapowiedział, że będzie domagać się tego na drodze sądowej.
W końcu ksiądz ustąpił i napisał odręcznie krótkie zdanie, stwierdzające iż
Maciek został wykreślony z rejestru jego parafian.

Nasz czytelnik o całej tej historii opowiedział swemu prawosławnemu
proboszczowi, który jego opowieści wysłuchał ze zrozumieniem. Na koniec wyjawił
mu, iż wedle własnych informacji oraz szacunków duchownych z innych parafii aż
połowa spośród młodszego i średniego pokolenia prawosławnych (ochrzczonych w
cerkwiach) jest już katolikami.
Przyznaję, iż tych ostatnich słów wysłuchałem z niedowierzaniem. Aby to jakoś
sprawdzić, postanowiłem przeanalizować, jak jest z tym w mojej rodzinie, wśród
sąsiadów, znajomych i znanych mi osób. Zgadzało się - w sumie blisko połowa
prawosławnych przeszła na katolicyzm biorąc ślub w kościele lub podczas
pierwszej komunii (dzieci). W środowisku żony było podobnie, przypomniała nawet
niedawny przypadek, gdy pewna katoliczka, wydając córkę za mąż za
prawosławnego, nie tylko wymusiła ślub w kościele, ale skłoniła zięcia do
przyjęcia ich nazwiska. "Bo jego było do niczego, jakieś takie na -uk" - mówiła
kobieta, całkiem nieświadoma, że i jej nazwisko ma ruski rodowód (Kiryłowicz)

(Jerzy Chmielewski, redaktor naczelny, Czasopis nr 4 z kwietnia 2004 r.)