Węgorze a sprawa poznańska - Kł

[ako17]

(...) Proszę, oto węgorze - wręczyła paczkę Tosi.
Pani domu, w jednej chwili uwolniona od trudności i napięć rynkowych, przejawiła entuzjazm.
[ - Jakie wspaniałe! - zawołała, wysypując węgorze na półmisek. Na widok ich dorodnej tłustości Mamert, karmiony od dłuższego czasu pasztetówką z drobiu i żółtymi serami o smaku gumy, popadł w radosny zachwyt].

Mamy tu Anielę przybyłą do Poznania i znienacka nawiedzającą pp. Kowalików z zamiarem zatrzymania się u nich. Aniela przywozi wędzone węgorze - nie wiadomo ile tego było, załóżmy, że dużo (ze 2 kg?).
Zawsze byłam ciekawa, JAK TO się Tosia poczuła "w jednej chwili uwolniona od trudności i napięć rynkowych".
Wędzone węgorze nie są wszak ulubionym pokarmem jej dzieci. One pragną suchej bułki z musztardą i ogórka konserwowego, tudzież śledzia z cebulką. O ile dobrze pamiętam.
Nie czepiam się wcale - szukając tego fragmentu w Kłamczusze, totalnie się w tej książce zagubiłam :). No cudna jest w tym purnonsensowym humorze, z tą Anielką oszalałą, która całe życie stawia na szali, by zrobić niespodziankę chłopcu.

Kłamczucha wcale nie była moją ulubioną częścią cyklu, ale teraz widzę jakie ta powieść ma w sobie potencjały :))). Jak świetnie jest napisana - bo póki nie saga Borejków stała się kanwą cyklu, a moralizatorstwo jej myślą przewodnią - to można się było po prostu wraz z tymi kreacjami świetnie bawić :)
Matko, te sceny, te dialogi bez śmiertelnej powagi:)

Wracając do meritum.
Tosia otrzymała węgorze i została w jednej chwili uwolniona od trudności i napięć rynkowych. Przypominam, że Tosia miała na wyżywieniu męża i dzieci.
Macie jakieś przepisy na wyżywienie rodziny poprzez węgorze? Co można było z nimi zrobić w dobie trudności i napięć rynkowych? Makarona z węgorzem? Węgorza w formie kotleta do ziemniaków i surówki? Czy przekąski, czy czego?

Zawsze mnie to zastanawiało, jak on została w tej jednej chwili uwolniona.

[mmk9]

To proste. Jestem pewna, że były to węgorze wędzone, do tego wędzone fachowo i z sercem. 2 kg pysznego, treściwego żarcia za darmo, bez kolejki, za późnego Gierka? Euforia jest zrozumiała. Potrzeba jeszcze tylko tego, co łatwo dostępne : kartofelkow lub chlebka. Idealne byłoby troszkę podlane wódeczką, ale tego muszą wyrzec się dzieci. Poza tym jestem pewna, że uwiedzione cudownym aromatem juz nie potrzebowały musztardy.

[milstar]

"Wędzone węgorze nie są wszak ulubionym pokarmem jej dzieci. One pragną suchej bułki z musztardą i ogórka konserwowego, tudzież śledzia z cebulką. O ile dobrze pamiętam."

w sumie śledzika też mogła Aniela przywieźć. Dobry śledzik, prosto znad morza, już zamarynowany... rarytas. I łatwiej o niego niż o wędzonego węgorza.
Mnie te węgorze zastanawiają z innych powodów: węgorz to nie jest typowa ryba morska. Już szybciej bym się spodziewała wędzonej makreli, tuńczyka (rarytas) czy nawet dorsza

[mmk9]

Tuńczyk w Bałtyku to prawie jak wieloryb, a węgorze wtedy na pewno były, jeśli teraz nie ma. A dorsze - jedzcie dorsze, g. gorsze. Aniela by się wstydziła przywieżć, a Tomcio i Romcia by wypluli, w najlepszym wypadku

[bupu]

mmk9 napisała:

> Tuńczyk w Bałtyku to prawie jak wieloryb, a węgorze wtedy na pewno były, jeśli
> teraz nie ma. A dorsze - jedzcie dorsze, g. gorsze. Aniela by się wstydziła prz
> ywieżć, a Tomcio i Romcia by wypluli, w najlepszym wypadku

Najlepsza ryba jaką w życiu jadłam, to był dorsz, serwowany w zwyczajnym, irlandzkim przydrożnym pubie. Nic wymyślnego czy drogiego, normalny filet w panierce, frytki z czosnkiem i puree z groszku, ale Jeżu Jeżycki, JAKIE TO BYŁO DOBRE! Delikatne, kruche, rozpływające się w ustach mięsko rybie, no delicyje, bogowie olimpijscy by swoją ambrozję za to przehandlował i bez mrugnięcia okiem. Nie wiem co za sztuki w PRL wyczyniali z tym dorszem, że wychodziło niejadalne ścierwo.

[kooreczka]

Do lat 60-70 dostępne były głównie sztokfisze- suszony dorsz, świetnie się przechowujący, ale wymagający wielu zabiegów. Potem upowszechnił się jako tania mrożonka.
Część z tego to pewnie nieumiejetnosc przyrządzania ale i wieczne poczucie niższości ryby jako takiej.

Btw swego czasu pojawiły się mrozone kalmary- mało kto wiedział co z tym zrobić, ale koleżanka babci wpadła na pomysł usmażenia w tłuszczu i maczania w roztartym twarogu. Testowała na mężu i synach, bo "dorastający chłopak wszystko zje", mięso rezerwując dla młodszych dzieci

[ako17]

kooreczka napisał:


> Testowała na mężu i synach, bo "dorastający chłopak wszystko zje",
> mięso rezerwując dla młodszych dzieci

Padłam ze szczęścia! Jakież to piękne :DDD

[milstar]

no weeź, kocham dorsze

[mariamm87]

Z wczasów nad morzem we wczesnych latach '90 to pamiętam, że dziadek węgorze łowił na potęgę. Wędką, hobbistycznie. Więc to nie mogło być coś nietypowego dla Baltyku.

[mmk9]

Bo MM , zanim zaczęła fantazjować o hodowli koni, opisywała znaną sobie rzeczywistość

[kooreczka]

Węgorze pomawiano w dość dużych ilościach zanim je wymordowalismy

[bupu]

milstar napisała:

> "
> Mnie te węgorze zastanawiają z innych powodów: węgorz to nie jest typowa ryba m
> orska. Już szybciej bym się spodziewała wędzonej makreli, tuńczyka (rarytas) cz
> y nawet dorsza



Węgorz, zasadniczo słodkowodny, raz w życiu udaje się na tarło, odbywające się w Morzu Sargassowym. Ponieważ Bałtyk wypada polskim węgorzom nieuchronnie po drodze, wtedy właśnie są dostępne rybakom morskim w obfitości. Ponadto Łeba nie samym morzem żyje, ma pod bokiem potężne akweny słodkowodne (Łebsko i Gardno), znakomitymi węgorzami z dawna słynące.

[zla.m]

bupu napisała:

> Ponadto Łeba nie s
> amym morzem żyje, ma pod bokiem potężne akweny słodkowodne (Łebsko i Gardno), z
> nakomitymi węgorzami z dawna słynące.


Dodam, że przez Łebę płynie rzeka o nazwie (niespodzianka!) Łeba. Moja własna matula dorastała w domku nad Łebą w Łebie i ZAWSZE jak czytam Kłamczuchę albo o Kłamczusze, to widzę ją, jak wykrada się z domku mojej mamy.

[przymrozki]

milstar napisała:

> Mnie te węgorze zastanawiają z innych powodów: węgorz to nie jest typowa ryba m
> orska. Już szybciej bym się spodziewała wędzonej makreli, tuńczyka (rarytas) cz
> y nawet dorsza

Z drugiej wszelako strony pamiętne łowienie wegorzy z "Blaszanego bębenka" odbywało się w Gdańsku.

[angazetka]

Węgorze z tej książki załatwiły mi sprawę węgorzową do końca życia - uraz mam.

[kooreczka]

Ja natomiast skombinowawszy łeb krowi udałam się z kolegami łowić. Okazało się, że koński łeb jest lepszy z powodów prozaicznych- nie uciekną z niego tak szybko

[turzyca]

>Mnie te węgorze zastanawiają z innych powodów: węgorz to nie jest typowa ryba morska.

Dostałam wędzonego węgorza od przyjaciółki, która go osobiście złowiła i uwędziła. Nad Morzem Bałtyckim to było, wprawdzie niemieckim, ale zdecydowanie morzem, sama sprawdzałam, że słone.

[kooreczka]

Tosia dostała większą ilość trudno dostępnej w mieście ryby. Węgorze na kanapce czy z twarogiem uwalnia ja od szukania ryby czy wędliny na chleb.

Jeszcze w latach 90 wędzone węgorze były dość popularnym prezentem znad Bałtyku- były ryba smaczna, droższa niż inne i dobrze się przechowującą.

[bupu]

kooreczka napisał:

> Tosia dostała większą ilość trudno dostępnej w mieście ryby. Węgorze na kanapce
> czy z twarogiem uwalnia ja od szukania ryby czy wędliny na chleb.
>
> Jeszcze w latach 90 wędzone węgorze były dość popularnym prezentem znad Bałtyku
> - były ryba smaczna, droższa niż inne i dobrze się przechowującą.


Dobrze uwędzony węgorz jest arcypyszny. Osobiście znam przypadek z pewnego wesela, gdzie gościom, usadzonym przy kilku stołach, podano półmiski z wędzoną rybą. Wesele odbywało się w miejscowości jeziorami słynącej i z tychże żyjącej, więc poczęstunek z ryby słodkowodnej miał głęboki sens. Wśród ryb na półmiskach znalazł się znakomicie uwędzony węgorz, cieszący się wielkim powodzeniem. Jeden z gości, osobnik towarzyski i wygadany, a zarazem uwielbiający węgorza wziął się na sposób: przysiadał się otóż do każdego stołu, ochoczo polewał po kusztyczku, zaczynał pogawędkę... Po czym mimochodem jakby przysuwał sobie półmisek z rybą, talerz i również mimochodem, acz metodycznie, zaczynał wchłaniać węgorza. Gdy węgorz się kończył, osobnik ów szedł roztaczać swe towarzyskie talenta do następnego, jeszcze obfitego w węgorze stołu...