Chciałybyście się przeniesc

[lilia.z.doliny]

Na jedną wigilię, na jeden świąteczny dzień, w daleką przeszłość?
Właśnie się rozmarzyłam. I widzę już ten snieg, mnie samą załatwiająca coś w biegu, żeby zdążyć na czas.
Tam, gdzie kotłuje się już cała,tak bardzo dziś nieobecna, rodzina
Cóż. Wyprzytulam te moja, obecną, kochaną. I pomyślę, że teraźniejszość, która mam, kiedyś zmieni się we wspomnienia.
Postaram się wycisnąć maximum szczęścia.
Ile się da.
Do albumu w głowie.

[unikotka]

lilia.z.doliny napisała:

>
> Postaram się wycisnąć maximum szczęścia.
> Ile się da.
> Do albumu w głowie.
>
To jest całkiem niezła filozofia nie tylko na święta.

Tak, chciałabym się przenieść do czasu, gdy byłam dzieckiem, ale nie zamiast obecnej, ale oprócz 😊

[taje]

Ładnie napisane

[35wcieniu]

Nie. A już zwłaszcza nie do niczego czego elementem miałoby być załatwianie czegoś w biegu.

[sueellen]

Chyba nie. Co było to było. Wolę skupić się na obecnej..

[daniela34]

Maksimum szczęścia- tak, wyciskam. Tu i teraz. Przenieść się w przeszłość? Może do czasu kiedy miałam tak z 7-8 lat.

[chococaffe]

Daleką? Nie. Cenię sobie bieżąca wodę itd.

[heca7]

Ale w jaką przeszłość? Taką sto lat temu? Czy rodzinną? Bo o ile zobaczyć z boku wigilię ludzi sprzed stu i więcej lat to bym chciała. To wigilii rodzinnej z mojego dzieciństwa nie chciałabym zobaczyć żadnej. Stanowczo wolę atmosferę obecnych świąt niż to co wisiało w powietrzu w moim rodzinnym domu. Siekierę można było powiesić

[latarnia_umarlych]

heca7 napisała:

> Ale w jaką przeszłość? Taką sto lat temu? Czy rodzinną? Bo o ile zobaczyć z bok
> u wigilię ludzi sprzed stu i więcej lat to bym chciała.

Ja też, ja też! Chciałabym się cofnąć w czasie, zająć puste miejsce przy stole jako duch i obserwować, jak to wtedy było.

wigilii rodzinnej z
> mojego dzieciństwa nie chciałabym zobaczyć żadnej. Stanowczo wolę atmosferę obe
> cnych świąt

To samo. Lubię święta po mojemu, nie chciałabym żadnych innych.

[heca7]

Właśnie, jako duch Usiąść przy stole np w robotniczym Żyrardowie a potem dla odmiany gdzieś w dużym dworze na Kresach gdzie gospodyni wydaje rano ze spiżarni wiktuały kucharzowi a potem ją zamyka. I gdzie jest kredens między kuchnią a jadalnią. I tam gdzie choinkę się wycinało z własnego lasu i zamykało przed dziećmi w pokoju. A potem kiedy była ubrana otwierało drzwi i na wszystkich to robiło wrażenie Albo pod Łowiczem, w jakiejś zamożniejszej (bo więcej ozdób i potraw) zagrodzie chłopskiej. Żeby sobie popatrzyć co wszyscy jedli, co wieszali na tej choince albo jak wyglądały tzw światy.

[latarnia_umarlych]

Tak, tak. Dokładnie to.
A czytałaś może "W salonie i w kuchni" Elżbiety Koweckiej?

[swinka-morska]

latarnia_umarlych napisał(a):

> "W salonie i w kuchni" Elżbiety Koweckiej?

Jedna z moich ulubionych książek o historii kultury materialnej

[latarnia_umarlych]

swinka-morska napisała:

> latarnia_umarlych napisał(a):
>
> > "W salonie i w kuchni" Elżbiety Koweckiej?
>
> Jedna z moich ulubionych książek o historii kultury materialnej


I moja, a jakie jeszcze polecasz?

[heca7]

Ja nie Świnka ale mogę polecić Steinhagenowie- Historia ze smakiem, Sagę Ulrichowsko-Machlejdowską oraz W ziemiańskim dworze-Mai Łozińskiej. I jeszcze Kobiety na Kresach na przełomie XIX i XX wieku. Redakcja Adriana Dawid i Joanna Lusek.

[latarnia_umarlych]

heca7 napisała:

> Ja nie Świnka ale mogę polecić Steinhagenowie- Historia ze smakiem, Sagę Ulrich
> owsko-Machlejdowską oraz W ziemiańskim dworze-Mai Łozińskiej. I jeszcze Kobiety
> na Kresach na przełomie XIX i XX wieku. Redakcja Adriana Dawid i Joanna Lusek.
>
>

Dzięki, dwóch pierwszych nie znam. Będzie co czytać w święta.

[heca7]

latarnia_umarlych napisał(a):

> Tak, tak. Dokładnie to.
> A czytałaś może "W salonie i w kuchni" Elżbiety Koweckiej?
>

Oczywiście, że czytałam

[lilia.z.doliny]

Uscislam- przenieść w pr eszlosc daleka i jednocześnie bliska.
Daleka dla was, a bliską z punktu widzenia historii świata.
Sama się zapętlilam teraz- chce czy nie? ( to bez znaczenia strategicznego, ale niech ta)

[default]

Tak, chciałabym się przenieść do tych Wigilii, których nie musiałam sama szykować 😛
Tak sobie przyjść na gotowe ... Oooo, tak.

[alpepe]

nie

[la_mujer75]

Właśnie przed chwila rozmawiałam z meżem, że najlepiej wspominam nasze (bo bylismy i mieszkaliśmy już razem) Święta 20 lat temu. Jeszcze wtedy szef zamknąl firmę na cały ten czas,, więc miałam tyle wolnego.
Szłam do rodziców, nic nie musiałam robić Za to zrobiliśmy sylwestra na ponad 30 osób, bawiłam się super.
Byłam młoda, piekna i szczupła, a przede mną rysowały się same dobre rzeczy, zaczynając od tego, że w styczniu mieliśmy ślub przyjaciół, potem w maju kolejni, w sierpniu znowu kolejni, w między czasie nasz ślub
Wydawało mi się wtedy, że same dobre rzeczy tylko na mnie czekają.
I że to wszystko będzie trwać wiecznie ...

[chococaffe]

Serio - nie sądzę, że by mi się podobało. Ja jednak jestem z obozu tego, że czasy (mimo wszystko) zmieniaja się powoli na lepsze (chociaż ostatnie lata zdają się temu przeczyć). Nie wierzę ani w te lepsze rodzinne czasy ani w lepszą kuchnię itd. Gdyby dodawali np do jogurtu jednogodzinny bilet na relokacje w czasie, pewnie bym skorzystała gdybym nie miała nic lepszego do roboty.

Są natomiast ludzie z przeszlości, z którymi chętnie bym porozmawiała, ale to raczej bez żadnych świąt tylko 1:1 (i w zamkniętym pomieszczeniu, żeby czlowiek nie mógł ode mnie uciec zanim nie dokonczymy rozmowy/mojego monologu )

[primula.alpicola]

Nie, nie. Tu i teraz, carpe diem.
Wyciśniemy co się da.

[aqua48]

Nie, nie chciałabym się absolutnie nigdzie przenosić. Sprawy dotyczące przeszłości pozostawiłam w przeszłości i dobrze im tam. Nie potrzebuję do nich wracać realnie. Szczęście, to moja rodzina która mnie otacza dzisiaj.

[nenia1]

Nie. W ogóle jak już bym się miała gdzieś przenosić to zawsze w przyszłość. Bo jestem ciekawska. Ciekawi mnie co będzie za 100, 200 i więcej lat. O przeszłości mogę poczytać, przyszłość jest niewiadomą. Własnej bym znać nie chciał, bo jak pisał poeta "może i dobrze, że człowiek nie wie, co go czeka", ale co na świecie będzie się działo, co nowego wymyślą, to czemu nie.

[tokyocat]

W moim domu wigilia to zawsze byl Meksyk. Sprzatanie, nerwy, krzyki. Wcale mi tego dzisiaj nie brakuje. Za nic w zyciu nie chcialabym wrocic do przeszlosci.

[mamawojtuska79]

Chciałabym cofnąć się do lat 80tych, spotkać tych których już nie ma, uściskać babcię, dziadka, prababcię. Wtedy cała rodzina zjeżdzała się na święta, siostry mojej babci z rodzinami, był śnieg, mimo że było biedniej to było inaczej. Uwielbiałam każde Święta, siedzenie przy stole, rozmowy, zabawy z kuzynkami, wyświetlanie na projektorze bajek (zawsze wtedy tata kupował nowe) i zapach ciasta, które piekła babcia, taki prawdziwy sernik. Jak ja za tym tęsknię, i za ludźmi i za atmosferą.

[kaki11]

Za nic w świecie nie chciałabym się przenieść do swoich wcześniejszych wigilii z domu rodzinnego w okresie mojego dzieciństwa. Nie lubiłam tamtej atmosfery. Chciałabym się przenieść w przeszłość do czasu śnieżnych zim, albo tak naprawdę chciałabym śnieżnych świąt teraz. Plus nie wiem, ale nie wyobrażam sobie świąt bez męża i córki więc gdziekolwiek i jakkolwiek bym się nie przenosiła to tylko z rodzinnym pakietem

[eliszka25]

Pięknie napisane!

Tak, chciałabym przeżyć jeszcze raz jedną z tych wigilii, kiedy byłam dzieckiem, a świętowanie odbywało się na 2 rodziny. Wigilia była na zmianę raz u nas raz u brata mojego ojca. Przygotowania zaczynały się sporo wcześniej i praktycznie przez cały grudzień w kuchni gospodyni wigilii dużo się działo. Było wspólne pieczenie ciasteczek, gotowanie, a do lepienia pierogów zasiadało nawet i kilkanaście osób. W środku oczywiście babcia, która cierpliwie uczyła wnuki prawidłowej techniki lepienia pierogów i uszek oraz snuła opowieści z czasów swojej młodości. Było mnóstwo śmiechu, gwarno i przyjemnie. Uwielbiałam to! A potem wigilia, do której zasiadało 20 osób.

Te święta były magiczne. W tym toku bardzo mi tej magii brakuje.

[panna.nasturcja]

W życiu. Owszem, tęsknię za zimą, bardzo.
Ale nawet zimy nie chcę gdyby ceną miało być spędzenie świąt w rodzinnym domu jako dziecko.
Teraźńiejszość jest super. I jest. Wolę się nią cieszyć.

[rozaliaolaboga]

Tak. Do czasów licealnych - wtedy jeszcze żyli rodzice i dziadkowie, i jeszcze nie byłam wnuczką drugiej kategorii...
Mimo tego, że sytuacja rozwinęła się tak, a nie inaczej, tęsknię za tamtymi czasami, byłam wtedy szczęśliwa.