Jak długo aplikowaliście o pracę?

[dr700411]

Rok ma 52 tygodnie.
Tygodniowo wysyłałem od 10 do 20 maili ze swoim CV i innymi wymaganymi
dokumentami. To nam daje około 1000 złożonych aplikacji (!!!)
Odpowiedziało... 1% adresatów (!!!) - czyli około 10 firm... Pogadaliśmy,
wypiliśmy herbatkę - ocena za wrażenie artystyczne 10.0

Mam skończone dwie wyższe uczelnie, otwarty przewód doktorski (ale specjalnie
się tym nie chwalę), od ponad 10 lat zajmowałem stanowiska, jak to się mówi
"menedżerskie" (kierownicze). W sumie jestem specjalistą od zarządzania
systemami (przede wszystkim informatycznymi, ale nie tylko). U ostatniego
pracodawcy "załatwiła" mnie tzw. "restrukturyzacja".

I nadal jestem bez pracy.

A jak było u Ciebie?

[z_gred57]

a u mnie było zupełnie inaczej; gdy straciłam pracę, oddałam sprawę do Sądu.
Wygrałam przywrócenie i odszkodowanie ( a to rzadkość, bo na ogół sąd zasądza
albo jedno, albo drugie )
W ogóle nie szukałam pracy przez czas procesu bo mam ( teraz ) 57 lat i wiem,
że to jest bardzo FUJ ;-)
Jestem mgr b.dobrej uczelni i wydziału, na który zawsze i do dziś trudno się
dostać ( 10 osób na 1 m_sce to minimum ), znam biegle dwa jęz. obce i jako tako
rodzimy ;-)
Mam skończone w latach 2000-2006 dwa kursy dokształcające w prestiżowych
instytucjach treningowych. Mam kilka nagród rangi ogólnopolskiej w swej
dziedzinie. Komputer- no problem ,wraz z programami graficznymi.
Poszłam 2x ,wysłana przez znajomych, w dwa m-sca, gdzie szukali osoby z moją
wiedzą i z dorobkiem...ale zawsze okazywało się, że zespół jest za młody i się
speszy , gdy zobaczy zgreda.
Olałam więc i cieszyłam się wolnością , żyjąc skromnie, lecz mając czas na
wszystko..ot, choćby na malowanie obrazów.
Zaoszczędziłam sobie stresu, który zapewne pogłębiał by się, przy kolejnych
unikach decydentów związanych z moją datą urodzin.
Ale teraz będzie gorzej, bo już sobie wyobrażam, jak mnie będzie "załatwiać"
firma, że śmiałam hehehe wygrać sprawę przeciw niej.
Łapę podniesioną na firmę należy odrąbać :-))
I tyle.
+ pozdrawiam.

[dr700411]

U mnie nia ma (i nie było) się o co sądzić...
"Kulturalnie" poproszono mnie o napisanie wypowiedzenia, "strasząc" tym samym ze
strony pracodwacy - więc zwolnienie było nieuniknione. Szkoda słów...
Ale cieszę się, że jest ktoś komu udało się wygrać z pracodawcą, bo przyznam, że
w obecnych czasach nie mam dobrego zdania na temat firm, przedsiębiorstw i
instytucji "dających" zatrudnienie.

No cóż - dzisiaj znowu wysłałem 5 maili ze swoimi "papierami"...
I nadal żyję nadzieją z dnia na dzień, mam 36 lat i dwójkę małych dzieci.
Gdyby nie one, to pewnie by mnie tu już nie było...
Jeżeli nie dostanę pracy w ciągu następnego miesiąca, to będzie nie wesoło, bo
później zaczną się urlopy i ci, co mają podejmować decyzję oleją jakiekolwiek
papiery (że o przyjęciach do pracy już nie wspomnę)...
Smutne? Niestety, prawdziwe.

Ech i po co nam było się wyswobadzać spod zaborów???

[cafedelmar43]

Myslałem, że tylko ja jestem może jakis nieudany.. szukam pracy 4lata, ponad
cztery lata. tygodniowo bywało i 50 maili, zyć się nie chce. zajmowałem
stanowiska kierownicze, teraz choćby rep.. naprawdę jest strasznie, mieszkam w
Poznaniu, ale skłonny jestem się przenieść nawet na xiężyc, tylko zero
propozycji. może pogadamy prywatnie? też mam 2 dzieci w wieku gimnazjalnym.
dobrze, że żona ma pracę, ale i tak mam czasem ochote palnąć sobie w łeb.

[dr700411]

Nie jesteś nieudany.
Nieudany jest nasz kraj i prosperujący tu pracodawcy.
Czasami na serio szkoda mi, że w 1918 "straciliśmy" zaborców.
Ty w Poznaniu pracowałbyś u jakiegoś Helmuta albo Alojza i przynajmniej
autostrady mielibyście na poziomie (a nie tylko odcinek A2 należący do
wiadomo-kogo).
Załamałeś mnie tym okresem - 4 lata, fiu, fiu, fiu... - a mówi się że
Wielkopolska jest miodem i mlekiem płynąca, przynajmniej jeżeli chodzi o
zatrudnienie. No cóż, jak widać ogólnikowe opinie nie przystają do rzeczywistości.
Zazdroszczę Ci prynajmniej tego, że żona pracuje. Bo moja nie i czasami
zastanawiam się co mógłbym łatwo upłynnić, żeby ewentualnie przeżyć następny
miesiąc (na razie sprzedałem auto i z tego żyjemy, ale jak długo można?).
TV? Wideo? DVD? Są obecnie tak tanio dostępne na podstawowym rynku, że kto to
ode mnie kupi...
Biżuteria? Nie mam :)
Książki? Ile na tym można zarobić? Poza tym... To już byłby szczyt zubożenia...
Może zacznę sprzedawać... siebie? Jakieś usługi, czy coś w tym rodzaju... I nie
myślę tu o usługach tzw. "damsko-męskich", tylko o doraźnych pracach na rzecz
innych ludzi. Z tym, ze takich "złotych rączek" jest na pęczki. Każdy ma
jakiegoś szwagra, który mu pomoże w potrzebie, więc...

Powiem Ci więcej. Jak na to wszystko patrzę, to nie tylko chce mi się palnąć w
łeb. Ale wogóle odchodzi mnie chęć do... pracy! Tak, tak. Pracować i mieć z tego
naprawdę KONKRETNE korzyści - to rozumiem. Ale zapierniczać po to tylko żeby
przeżyć? A na cholerę mi to? I to ma być normalny kraj?
Jeżeli na stanowisku kierowniczym zarobisz u nas 6.000 zł (sześć tysiaków)
brutto - chociaż pewnie należy to do żadkości - to odpowiada to NAJNIŻEMU
uposażeniu (ok. 1.500 euro lub 1.200 funtów) w normalnym kraju (Niemcy, Francja,
Anglia). Czyli sprzątaczka, posługaczka, barman, kelner... do czego
specjalistycznego szkolenia nie potrzeba (najwyżej czarne buty jak się jest
kelnerem, tak, tak!)
Jak piszesz od 4 lat jesteś "w domu z dziećmi". Zapewne to jedyny plus całej tej
sytuacji - że możesz im pomagać, opiekować się nimi i patrzeć jak się rozwijają.
Nie trafia Cię jednak szlag, że ich przyszłość jest taka niepewna? Bo ja dostaję
rozstroju nerwowego.
Ludzie! Ambicja, zainteresowania, zadowolenie z tego co się robi... Wszystko to
można wsadzić sobie do kosza na śmieci, bo liczy się tutaj tylko jak przeżyć z
miesiąca na miesiąc.
Co poza tym? Totalnie nic. Mam specjalistyczne wykształcenie
informatyczno-biznesowe. No i co z tego. Teraz, nawet jakby mi ktoś zaoferował
pracę w charakterze kucharza, sekretarki, albo układacza dachówek, a zapłaciłby
sensownie - ZGADZAM SIĘ NATYCHMIAST!!!
I pewnie nie tylko ja...

Pozdrawiam

PS.: Cafedelmar43 możesz do mnie pisać priv na [e-mail]
Lub odwiedź portal www.szkolnydetektyw.pl

[dcio]

3 lata, wczesniej praca przez rok na umowe zlecenie na 1 miesiac przedluzana co
miesiac o miesiac. Wyksztalcenie wyzsze.

Teraz staram sie o kurs spawacza i przyjecie do ekipy ocieplania budynkow.
W perspektywie po zdobyciu doswiadczenia spawacza i docieplacza wyjazd do pracy
w starych krajach UE.

[zefir15]

Ja już jakieś 1,5 roku.
DO wrzesnia br. pracowalem w szkole, przez 2,5 roku (jako nauczyciel ;-), na
pełny a później niepełny etat, ale juz wczesniej zaczałem szukać. Wysyłam
dziesiątki maili/listów miesięcznie, czasami zdarzają się zaproszenia na
rozmowy, ale mam wrazenie, że jak mówię gdzie ostatnio pracowałem - to rekruter
robi niezadowoloną minę - i już wiem że nic z tego.

Jestem w trakcie studiów doktoranckich (ekonomia) - których prawdopodobnie nie
ukończę z powodu braku środków finansowych....
Studiowałem też (zaocznie) prawo, ale z powodów jw. wziąłem urlop dziekański, z
którego już nie wrócę....
+ masa przeróżnych kursów....

Nie mam rodziny na utrzymaniu, nie widzę tu przyszłości, tak więc porzegnam się
z tym pięknym krajem :-)

Jakie wnioski mi się nasuwają:

-najważniejsze są znajomości (banalne!)
-kształcić się nie opłaca; strata czasu, znajomi, którzy rónocześnie ze mną
kończyli szkołe srdnią mają rodzinę+mieszkanie+samochód+stabilne w miarę życie
-zgodnie z zasadami wolnego rynku (m. in. wolnego przepływu osób itp.) jeżeli w
jednym miejscu nie ma warunków dożycia a w innym są to trza się pakować i na
lotnisko....!

pozdrawiam wszystkich [e-mail]

[basiab_a]

U mnie było tak: straciłam pracę po 3 miesiącach bo "rzekomo" nie starałam się i
nie odpowiadałam oczekiwaniom :( Szukałam w sumie 7 miesięcy, wysyłając
tygodniowo do 10 maili. Co z tego, nie w każdej firmie jest zwyczaj aby odpisać
kandydatowi, zazwyczaj NIE MA ODPOWIEDZI. Oczywiście na rozmowach głównym
pytaniem były albo moje studia licencjackie które wg firmy nie "pasowały" do tej
pracy, albo też moje doświadczenie. Wkurzało mnie jedno pytanie: dlaczego w
poprzedniej firmie pracowałam tak krótko, czemu nie zostałam? w pewnym momencie
napisałam CV z pominięciem wykształcenia wyższego i wiecie co? - miałabym wtedy
pracę. Śmieszne!!! Dlatego rozumiem doskonale Twoją sytuację i współczuję, bo
to jest chore, aby ludzie wykształceni jak Ty, nie mieli pracy.

Pozdrawiam i życzę znalezienia odpowiedniej pracy!

[czarny-pingwin]

Bardzo przydatny adres można porównać konta osobiste, firmowe karty
kredytowe, kredyty również pożyczki pod zastaw pojazdu.

www.bankier.pl/sp/benybeny/

[jotta80]

Moja sytuacja jest trochę inna. Niedawno skończyłam studia i
uzyskałam tytuł magistra. Podczas studiów dużo energii włożyłam w
szukanie pracy, zwłaszcza podczas ostatnich lat nauki, ale nic z
tego nie wyszło: zawsze przeszkodą była moja niepełna dyspozycyjność
(studiowałam dziennie). Jednocześnie uczelnia nie zapewniła mi
praktyk w konkretnych firmach. Teraz więc od kilku miesięcy wysyłam
oferty do różnych firm, staram się nie pominąć żadnego ogłoszenia,
które w jakiś sposób pasuje do moich umiejętności. Jednak w moim
wyuczonym zawodzie nie chcą osób bez dłuższej praktyki, a kiedy
szukam pracy poniżej moich kwalifikacji podejrzliwie pytają,
dlaczego nie próbuję w swoim zawodzie (boją się, że za chwilę od
nich ucieknę?). Staram się ciągle intensywnie uczyć, w tym
doskonalić znajomość języków, ale obawiam się, że im dłużej nie
znajduję zatrudnienia, tym gorzej moja sytuacja wygląda.