Cmentarz ewangelicki

[mw66]

Cmentarz ewangelicki u zbiegu ulic Podzamcze i Młyńska ma byc
rewaloryzowany.Ma tam stanąc obelisk.Wiecej w Tygodniku ciechanowskim wyd. z
dnia 18 maja 2004r.

[mw66]

Dziś świeto zmarłych. Czcimy pamięć o nich zapalając znicze i wspominając ich
dokonania za życia. Ten dzień jest w naszych myślach wyjątkowym,czyni zadumę
nad sensem życia , nad tym jak powinniśmy do tego miejsca zdążać.Tego dnia
przypominamy sobie o naszych rodakach wielce zasłużonych dla kraju , o
bezimiennych którzy polegli na polach bitew na wschodzie i
zachodzie,powstańcach warszawskich , uczestnikach powstania styczniowego i
listopadowego ,bezimiennych walczących o naszą ojczyznę, Wielu z nich wywodziło
się z terenów powiatu działdowskiego i okolic . Pamiętajmy o nich,

Oni odeszli w minionym roku

[mw66]

Jak co roku, 1 li­sto­pa­da wspo­mi­na­my tych, któ­rzy zmar­li w ciągu mi­nio­nych dwu­na­stu mie­się­cy. W tym cza­sie ode­szli wy­bit­ni przed­sta­wi­cie­le świa­ta po­li­ty­ki, kul­tu­ry, nauki, spor­tu. Z Pol­ski i z ca­łe­go świa­ta.

W dzień Wszyst­kich Świę­tych przy­po­mi­na­my za­słu­żo­nych i zna­nych, któ­rych po­że­gna­li­śmy w mi­nio­nym roku. Przy­wo­łu­je­my ich do­ro­bek, twór­czość i naj­waż­niej­sze do­ko­na­nia.

Oto nasza ga­le­ria, w któ­rej wspo­mi­na­my tych, któ­rzy ode­szli na za­wsze.wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/oni-odeszli-w-minionym-roku/vl46l

Po całej Rosji rozsiane są mogiły Polaków

[pupa12]

Najnowsze wiadomości: Dzień zaduszny - wierni modlą się o zbawienie dla zmarłych
1 listopada - czytaj raport specjalny!
więcejtematy na czasie:

Afera taśmowa w PO
Zmarł Tadeusz Mazowiecki

Po całej Rosji rozsiane są mogiły Polaków
IAR | dodane 1 godzinę i 16 minut temu
udostępnij
AAA drukuj

Po całej Rosji rozsiane są mogiły Polaków zobacz galerię


W Zaduszki Polacy mieszkający w Rosji wspominają rodaków, którzy zmarli na rosyjskiej ziemi. Na wielu cmentarzach - od Smoleńska po Władywostok - już wczoraj zapłonęły znicze. Są jednak takie miejsca, do których od wielu lat nikt nie dociera i nie składa kwiatów na mogiłach polskich zesłańców.

Jednym z takich miejsc jest opuszczona wieś Soliuga, położona w głębi tajgi w obwodzie Archangielskim. To tam wczesną wiosną 1940 roku przywieziono pierwszym transportem Polaków wysiedlonych z Kresów Wschodnich RP.

Mieszkańcy leżącej na skraju lasu wsi Baruczycha opowiadają o pociągach przywożących Polaków i o ludziach ciężko pracujących w nieludzkich warunkach. Myśliwi z Baruczychy twierdzą, że tajga skrywa wiele mogił polskich zesłańców.
Według szefa sekcji polskiej stowarzyszenia Memoriał Aleksandra Gurianowa, w całej Rosji są setki zapomnianych cmentarzy i pojedynczych grobów. Spoczywają w nich Polacy zsyłani po powstaniach: listopadowym i styczniowym oraz jeńcy wojenni z okresu drugiej wojny światowej. wiadomości.wp.pl

Zanim człowiek trafi do raju...

[pupa12]

To tylko zależy od zaangażowania w wiarę i nie można tego rozpatrywać, że któraś z religii obiecuje więcej. Wszystkie zakładają życie wieczne, czy to raj, czy niebo, ale w obliczu śmierci człowiek jest po prostu sam
Za dobre uczynki na ziemi wiernych czeka nagroda, ale zanim trafią do obiecanego raju, muszą przejść określoną drogę. O różnicach w stosunku do śmierci i zmarłych w islamie, judaizmie, i chrześcijaństwie opowiada dr Agnieszka Bukowska–Pastwa z Collegium Civitas, socjolog, specjalizujący się w ruchach religijnych.
Dla ateisty śmierć jest absolutnym końcem, wierzącemu zapewne łatwiej jest z nią godzić, w tym kontekście, komu łatwiej umierać: chrześcijaninowi, muzułmaninowi czy żydowi? Według Agnieszki Bukowskiej, śmierć dla każdego jest trudna, niezależnie od wyznania. - To tylko zależy od zaangażowania w wiarę i nie można tego rozpatrywać, że któraś z religii obiecuje więcej. Wszystkie zakładają życie wieczne, czy to raj, czy niebo, ale w obliczu śmierci człowiek jest po prostu sam – mówi.
Co dokładnie obiecują te religie po śmierci? W islamie jest to raj w postaci wielkiego ogrodu pełnego przepychu i szczęścia. Na wiernych islamistów czekają dziewice, które staną się ich żonami. W judaizmie nie ma konkretnego wyobrażenia raju, ale panuje przekonanie, że jest to samo dobro. W chrześcijaństwie trafia się do nieba, ale również nie jest ono bliżej określone, choć zakłada możliwość widzenia Boga.
Zanim człowiek trafi do raju...
To tylko zależy od zaangażowania w wiarę i nie można tego rozpatrywać, że któraś z religii obiecuje więcej. Wszystkie zakładają życie wieczne, czy to raj, czy niebo, ale w obliczu śmierci człowiek jest po prostu sam
Dla ateisty śmierć jest absolutnym końcem, wierzącemu zapewne łatwiej jest z nią godzić, w tym kontekście, komu łatwiej umierać: chrześcijaninowi, muzułmaninowi czy żydowi? Według Agnieszki Bukowskiej, śmierć dla każdego jest trudna, niezależnie od wyznania. - To tylko zależy od zaangażowania w wiarę i nie można tego rozpatrywać, że któraś z religii obiecuje więcej. Wszystkie zakładają życie wieczne, czy to raj, czy niebo, ale w obliczu śmierci
Co dokładnie obiecują te religie po śmierci? W islamie jest to raj w postaci wielkiego ogrodu pełnego przepychu i szczęścia. Na wiernych islamistów czekają dziewice, które staną się ich żonami. W judaizmie nie ma konkretnego wyobrażenia raju, ale panuje przekonanie, że jest to samo dobro. W chrześcijaństwie trafia się do nieba, ale również nie jest ono bliżej określone, choć zakłada możliwość widzenia Boga.

Zanim będzie raj

Zanim jednak zmarły trafi do raju, należy się nim odpowiednio zająć. Jak tłumaczy Bukowska–Pastwa, stosunek do zmarłych w islamie nie jest jednorodny, ale zgodnie z powszechnie uznawaną tradycją osobę bliską śmierci należy położyć na plecach głową w kierunku Mekki. W pomieszczeniu umierającego, nie mogą znajdować się osoby nieczyste, jak np. kobiety podczas menstruacji. Według niektórych przekazów islamskich, umierającego nawiedza zły duch, który kusi go by zaparł się swojej wiary w Allacha. Oczywiście, konający nie może zwątpić. Po śmierci ciało przykrywa się całunem. Istotne jest, że modlitwy podczas tych uroczystości można odmawiać tylko w pozycji stojącej, bo klęczenie i ukłony charakterystyczne dla chrześcijaństwa, zarezerwowane są tylko dla Allaha. Co ciekawe trumna, do której wkłada się ciało, służy wyłącznie do przeniesienia na miejsce pochówku. Ciało umieszcza się w grobie i pokrywa kwiatami, ziemią i wodą różaną, odpowiednikiem wody święconej.

W chrześcijaństwie przed pochowaniem zmarłego następuje "ostatnie namaszczenie", obecnie "namaszczenie chorych", czyli namaszczenie olejami świętymi przez kapłana, co ma zapewnić odpuszczenie grzechów. Następnie udzielana jest eucharystia, nawet jeśli osoba już nie żyje.

Ciało po umyciu i ubraniu chowa się w trumnie.

Z kolei w judaizmie charakterystyczne jest to, że osoba bliska śmierci musi być pod stałą opieką i nie może zostać sama. Przed śmiercią, tak jak w chrześcijaństwie musi się wyspowiadać, ale w tym przypadku nie jest konieczna obecność rabina. Po śmierci zmarłemu zamyka się oczy, ale istotne jest by zrobiła to osoba bliska. Ciało pokrywa się płutnem lub całunem i chowa się w sosnowej trumnie tak szybko jak jest to możliwe. Ważne jest to, że po śmierci najbliższa rodzina odbywa bardzo intensywną siedmiodniową żałobę, podczas której nie można ani oglądać telewizji, ani uprawiać seksu. Warta przy zmarłym i kamienie, którymi okłada się grób ma kontekst historyczny, kiedy to chroniono zmarłych przed atakiem dzikich zwierząt.

I na koniec, jedno pytanie o życie, bowiem trudno oprzeć się wrażeniu, że życie ludzkie ma nieco inną wartość w zależności od religii. O tym mogą świadczyć zamachy samobójcze wyznawców islamu, który tego typu akty akceptuje. Czy rzeczywiście w tej religii życie ludzkie nie jest tyle warte, co w chrześcijaństwie, gdzie samobójstwo jest grzechem? - To, że radykalne odłamy islamu tolerują samobójstwo w imię Allaha nie oznacza, że ta religia mniej ceni życie człowieka, tu bardziej chodzi o premiowanie różnych aspektów życia – odpowiada Bukowska-Pastwa. Tłumaczy, że w chrześcijaństwie jest to grzech, chyba że poświęca się życie za kogoś, jak np. Kolbe, który oddał swoje za życie współwięźnia w obozie koncentracyjnym. Ale jak podkreśla, życie ludzkie jest tak samo warte w każdej religii.

Dominika Leonowicz, Wirtualna Polska

Ostatnie pożegnanie Tadeusza Mazowieckiego

[pupa12]

War­sza­wia­cy po­że­gna­li by­łe­go pre­mie­ra Ta­de­usza Ma­zo­wiec­kie­go. Uro­czy­sto­ści roz­po­czę­ły się w war­szaw­skiej Ba­zy­li­ce Ar­chi­ka­te­dral­nej św. Jana Chrzci­cie­la, gdzie od­by­ła się msza ża­łob­na, któ­rej prze­wod­ni­czył me­tro­po­li­ta war­szaw­ski kard. Ka­zi­mierz Nycz.

Wcze­śniej or­szak ża­łob­ny z trum­ną b. pre­mie­ra prze­szedł Kra­kow­skim Przed­mie­ściem z Pa­ła­cu Pre­zy­denc­kie­go do war­szaw­skiej ar­chi­ka­te­dry na Sta­rym Mie­ście. Na ręce ro­dzi­ny zmar­łe­go Ta­de­usza Ma­zo­wiec­kie­go i naj­wyż­szych władz pań­stwa pol­skie­go spły­nę­ły kon­do­len­cje z ca­łe­go świa­ta.

Kon­do­len­cje prze­sła­li pre­zy­den­ci USA, Nie­miec, Czech, Litwy, Es­to­nii, Szwaj­ca­rii, Ma­ce­do­nii i Bośni i Her­ce­go­wi­ny. Wy­ra­zy bólu spły­nę­ły także od kanc­lerz An­ge­li Mer­kel oraz pre­mie­rów Czech, Litwy, Moł­da­wii, Luk­sem­bur­ga i Sin­ga­pu­ru. Kon­do­len­cje prze­słał też Da­laj­la­ma XIV.

We mszy świę­tej oprócz naj­bliż­szej ro­dzi­ny uczest­ni­czy­li m.​in. pre­zy­dent Bro­ni­sław Ko­mo­row­ski z żoną Anną, pre­mier Do­nald Tusk z żoną Mał­go­rza­tą, mi­ni­stro­wie rządu, szef Ko­mi­sji Eu­ro­pej­skiej Jose Ma­nu­el Bar­ro­so, byli pre­zy­den­ci Lech Wa­łę­sa i Alek­san­der Kwa­śniew­ski, byli pre­mie­rzy: Hanna Su­choc­ka, Ja­ro­sław Ka­czyń­ski, Jerzy Buzek, Józef Olek­sy, Le­szek Mil­ler, Ka­zi­mierz Mar­cin­kie­wicz, Jan Krzysz­tof Bie­lec­ki, Wal­de­mar Paw­lak, Wło­dzi­mierz Ci­mo­sze­wicz.

W uro­czy­sto­ści uczest­ni­czy­li rów­nież mar­szał­ko­wie Sejmu i Se­na­tu Ewa Ko­pacz i Bog­dan Bo­ru­se­wicz, wi­ce­mar­szał­ko­wie Sejmu Ce­za­ry Gra­bar­czyk, Jerzy Wen­der­lich, Wanda No­wic­ka, Marek Kuch­ciń­ski, a także Wła­dy­sław Fra­sy­niuk, Wła­dy­sław Bar­to­szew­ski, Adam Mich­nik, pre­zy­dent War­sza­wy Hanna Gron­kie­wicz-Waltz.

Po mszy kon­dukt po­grze­bo­wy prze­wiózł trum­nę z cia­łem Ta­de­usza Ma­zo­wiec­kie­go do Lasek, gdzie tuż przed 15. zo­sta­ła zło­żo­na do grobu, na te­re­nie Za­kła­du dla Nie­wi­do­mych w La­skach. Na tym samym cmen­ta­rzu po­cho­wa­na jest także jego żona Ewa.

Msza po­grze­bo­wa od­by­ła się w Ka­pli­cy Matki Bo­skiej Aniel­skiej w La­skach. T