TEMAT: ROSZCZENIA.

przycinek.usa Na Ziemiach Odzyskanych, czyli u siebie 06.03.04, 21:36

Na Ziemiach Odzyskanych, czyli u siebie

Rozmowa z posłem Januszem Dobroszem (Liga Polskich Rodzin), wiceprzewodniczącym
sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych.

Jest Pan posłem z Wrocławia. Jakie nastroje panują w tej chwili na Ziemiach
Odzyskanych?
- Dobrze, że pani redaktor powiedziała "na Ziemiach Odzyskanych", bo tak się
składa, że wielu ludzi mediów, kreujących się na arbitrów w sprawach
międzynarodowych, zarzuciło to określenie, a nawet stara się je zdeprecjonować.
A przecież jest ono adekwatne do przeszłości historycznej tych terenów. Gdy
ktoś podważa historyczne i moralne prawo powrotu Polski na Ziemie Odzyskane,
powołując się na to, że przez lata dominowała tu kultura niemiecka, warto zdać
sobie sprawę, że ci sami historycy nie kwestionują np. tego, że Żydzi wrócili
do Izraela po 2 tysiącach lat! Zresztą na terenach, które odzyskaliśmy po
wojnie, do połowy XIX wieku w wielu miejscach dominował język polski. Nawet na
Pomorzu Szczecińskim, Przedgórzu Sudeckim, które były mocno zgermanizowane,
pozostały ślady słowiańskiej przeszłości. Przecież te ziemie znalazły się w
ramach państwa niemieckiego dopiero od roku 1871, tj. w momencie powstania
Cesarstwa Niemieckiego. Wcześniej przechodziły z rąk do rąk. Należały także do
królestwa czeskiego, wielonarodowej monarchii austriackiej, a i samo państwo
pruskie też było państwem wielonarodowym.
Jednak rdzennie Ziemie Odzyskane są absolutnie słowiańskie.

Zofia Kossak-Szczucka, opierając się na starych kronikach, opisała w "Troi
Północy" boje Słowian z zalewem plemion germańskich. Wtedy słowiańszczyzna
sięgała aż pod dzisiejszy Berlin.
- Jeszcze dalej - po Hanower, Hamburg, Pomorze Wołgołowskie. Wyspa Rugia to
przecież kolebka słowiańszczyzny. Jeżeli dzisiaj Niemcy są takimi
maksymalistami i twierdzą, że gdziekolwiek niemiecki pług przeorał ziemię, to
była to już ziemia niemiecka, to w tych kategoriach w zasadzie cały teren
dawnej NRD był słowiański.

Czy wśród mieszkańców Ziem Odzyskanych istnieje świadomość, że są u siebie?
- Niestety, ta świadomość z roku na rok staje się mniejsza.

A kiedyś istniała?
- Oczywiście. Trzeba przyznać, że w poprzednim systemie nie żałowano środków na
szukanie pierwocin słowiańskości. Lata 50., 60. zaowocowały ogromnym dorobkiem
Instytutu Zachodniego w Poznaniu, Instytutu Śląskiego... Dzięki badaniom
historyków coraz bogatsza stawała się faktografia. Na tej glebie wyrosła np.
wspaniała publicystyka i eseistyka Pawła Jasienicy. Jednak to kończy się wraz z
nadejściem epoki Gierka. Może nie kończy się całkowicie, ale zaczyna być
wyciszane...

Czy za Jaruzelskiego Ziemie Odzyskane nie były już traktowane jak oczko w
głowie?
- Takie odnoszę wrażenie. Polska zaczęła mniej zdecydowanie stawiać kwestie
historyczne już w momencie, kiedy został podpisany traktat między PRL a NRF,
pomiędzy Brandtem a Gomułką. To był 1970 rok, a ratyfikacja w niemieckim
Bundestagu nastąpiła dopiero w 1972 r. Niemcy uznały częściowo granicę na Odrze
i Nysie i między obydwoma państwami nawiązane zostały stosunki dyplomatyczne,
których wcześniej nie było. Jako ciekawostkę powiem, że tylko dwa ówczesne
państwa socjalistyczne miały stosunki dyplomatyczne z NRF - to był Związek
Sowiecki i Rumunia.
Od momentu zawarcia traktatu PRL - NRF - rozpoczęły się wzajemne kontakty,
pojawiły się umowy, kredyty, i jednocześnie zaczęła się powoli zmieniać optyka
w stosunku do ziem zachodnich...

Sugeruje Pan, że współpraca i sponsorowane przez stronę niemiecką wspólne
przedsięwzięcia spowodowały, iż po polskiej stronie myślenie o ziemiach
zachodnich zaczęło się zmieniać?
- Przestało być ekspansywne. To nie znaczy, że coś zmieniło się w nauce czy w
podręcznikach, ale w prasie i telewizji te sprawy nie były już tak nagłaśniane.
Po ustaleniach helsińskich w sprawie łączenia rodzin nagle w Polsce pojawiło
się wielu Niemców...
A zatem to wszystko zaczęło się nie w roku 1989, lecz wcześniej. W 1989 r.
nastąpiła natomiast eskalacja zjawiska. Nawet ci politycy, których trudno
podejrzewać o złe intencje, często dają się wciągnąć w pułapkę nowomowy.
Wyciszają nasze prawa historyczne i moralne do Ziem Odzyskanych, kładąc nacisk
na to, że to rekompensata za ziemie utracone na Wschodzie. Tymczasem my prawa
do ziem zachodnich czerpiemy z wielu źródeł. Poza tym trzeba pamiętać, że
likwidacja państwa pruskiego dawała rękojmię pokoju. Cywilizowany świat uznał,
że Prusy były nieustannie zarzewiem wojny w Europie, od 1740 roku, kiedy
napadły na inne państwo niemieckie - Austrię.

Miejscem, gdzie ogniskowały się badania naukowe nad tymi terenami, był Instytut
Zachodni. Czy napływające tam granty niemieckie zmieniły charakter tych badań?
- W moim przekonaniu - tak. W 1990 r. dwukrotnie jeździłem na konsultacje
związane z traktatem polsko-niemieckim do znakomitego znawcy tej tematyki - śp.
profesora Alfonsa Klafkowskiego. Muszę powiedzieć, że już wtedy dostrzegał on
to zjawisko. Od połowy lat 70. zaczęła się powolna erozja polskiej piastowskiej
myśli politycznej dotyczącej ziem zachodnich - pod wpływem fundowanych przez
Niemcy grantów na badania naukowe, wyjazdów, spotkań, konferencji, fundacji...
Jak widać, nie jest to tylko owoc roku 1989.

Nadchodzi rok 1990 i traktat z Niemcami. Jako poseł był Pan przy tym...
- Kiedy w 1990 r. Niemcy łączyły się, pamiętam - wygłosiłem oświadczenie
poselskie. Było to wezwanie do prezydenta, wówczas jeszcze Jaruzelskiego, w
którym żądałem uczestnictwa Polski w negocjacjach 2+4, a wspierali mnie w tym
posłowie ówczesnego koła PAX, a nawet niektórzy z lewicy. Chociaż krytycznie
oceniam ówczesnego szefa MSZ - ministra Skubiszewskiego, to muszę uczciwie
przyznać, że w tamtym czasie nie było oporu z jego strony. Raczej wszyscy
działali solidarnie, łącznie z premierem Mazowieckim.
Samo uczestnictwo Polski w rozmowach 2+4 trochę przypominało Poczdam. Tak jak
wtedy Polacy byli wpuszczani tylko na niektóre "punkty" w celu konsultacji, a
decyzje podejmowano w gronie czterech mocarzy. Po konferencji przez
polskie "elity" rozpowszechniony został mit na temat przyjaźni kanclerza Kohla
wobec Polski.

Słynny pocałunek w Krzyżowej...
- Pocałunek Kohla z Mazowieckim w Krzyżowej - "pocałunek śmierci", jak
niektórzy mówią. Na czym polega cała tragedia dzisiejszych roszczeń ze strony
niemieckiej i coraz gorszych stosunków oficjalnych polsko-niemieckich? Przecież
utrzymywano, że te stosunki są świetne! Z czego to wynika? Otóż z
zafałszowanego obrazu, który był nieustannie serwowany przez media i elity
polityczne.
Kanclerz Kohl tylko dlatego w traktacie 2+4 zgodził się na granicę na
potwierdzenie Poczdamu, że był naciskany przez trzech przywódców. Największą
pozytywną rolę odegrała wtedy Margaret Thatcher jako premier Wielkiej Brytanii,
która - niezależnie od sprawy polskiej - bardzo bała się wzmocnienia Niemiec
wskutek zjednoczenia. Wiedziała, że Niemcy będą próbowały rozdawać karty w
Europie. W rokowania zaangażowani byli także prezydent Bush senior i Michaił
Gorbaczow, który jako prezydent Związku Sowieckiego też w tamtym czasie odegrał
pozytywną rolę, gdy zapowiedział, że nie będzie wycofania sowieckich wojsk z
terenu byłej NRD, jeśli sprawa granic nie zostanie definitywnie załatwiona.
Kanclerz Kohl uległ naciskom trzech prezydentów - zdając sobie sprawę, że nie
będzie zjednoczenia Niemiec, jeśli nie wyrazi zgody na ustalenia poczdamskie.
To nie była z jego strony żadna dobra wola!
A u nas wykreowano mit "Kohla - przyjaciela Polski", przyjmowano kanclerza
oklaskami na stojąco, a prezydent Kwaśniewski uhonorował go Orderem Orła
Białego. Orderu nie dostali natomiast ani Margaret Thatcher, ani Bush, ani
Mitterand, ani Gorbaczow.

Potem był traktat polsko-niemiecki...
- Nazywam go "traktatem za zamkniętymi drzwiami". Niemcy zawsze kładły nacisk
na to, że Traktat Poczdamski odsyłał do przyszłej konferencji pokojow

przycinek.usa dokonczenie. 06.03.04, 21:38

do przyszłej konferencji pokojowej, która potwierdzić miała ustalenia...

A której nigdy nie było.
- Nie było, bo trwała zimna wojna. Zachód coraz bardziej umacniał podmiotowość
Niemiec jako przeciwnika bloku wschodniego, zaś Niemcy nie chciały się zgodzić
na konferencję pokojową. Kiedy szykowało się zjednoczenie, w prasie niemieckiej
widać było pogodzenie się z myślą, że traktat 2+4 będzie pełnić rolę traktatu
pokojowego. Jednak trzeba pamiętać, że są środowiska naukowe w Niemczech, które
dalej to kwestionują, twierdząc, że traktatu pokojowego nie ma.

Gdy tymczasem strona polska traktuje ustalenia konferencji 2+4 jako ostateczne
zamknięcie tamtego rozdziału?
- Absolutnie tak. Takie jest oficjalne stanowisko władz i pogląd doktryny. I
tak zaczyna się otoczka traktatu polsko-niemieckiego. Przypominam, że są dwa
traktaty - traktat graniczny i traktat o dobrym sąsiedztwie. Pierwszy z nich
był potwierdzeniem granicy w imieniu zjednoczonych Niemiec. Trzeba jednak
zauważyć, że to uznanie jest kwestionowane w wewnętrznym prawie niemieckim
poprzez artykuł 116 niemieckiej konstytucji. Zakłada on, że każdy urodzony na
Ziemiach Odzyskanych ma prawo otrzymać niemieckie obywatelstwo.

Jest to niewątpliwie agresja prawna.
- Gdyby każdy, kto się poczuje Polakiem we Lwowie, Grodnie, Wilnie, od razu
dostawał w konsulacie polski paszport, Litwini, Ukraińcy, Białorusini
podnieśliby krzyk, że to polski nacjonalizm. Tutaj nikt nie protestuje. Minęło
12 lat od traktatu polsko-niemieckiego, a artykuł 116 jak stał w niemieckiej
konstytucji, tak stoi. Choć w tym czasie artykuł 16 - traktujący o azylantach,
który był dla Niemców niewygodny, zniknął. A więc mogą Niemcy zmienić
konstytucję? Mogą. Ale artykułu 116 nie ruszyli. To jest jakiś probierz
intencji.

Ale wróćmy do "traktatu za zamkniętymi drzwiami". Dlaczego Pan go tak nazwał?
- Otóż na miesiąc przed debatą ratyfikacyjną w Sejmie jeden - podkreślam:
jeden - egzemplarz traktatu został wyłożony do wglądu u przewodniczącego
komisji spraw zagranicznych Geremka. Dopiero na tydzień przed debatą tekst
pojawił się w Sejmie. Przecież to jest ogromna, skomplikowana materia
międzynarodowa, której przestudiowanie wymaga czasu.
Już wtedy obecne problemy w stosunkach polsko-niemieckich były do przewidzenia:
kwestia listów intencyjnych, w których stwierdzono, że traktat nie zajmuje się
kwestią własności, brak uregulowania statusu polskiej mniejszości w Niemczech w
sposób analogiczny do mniejszości niemieckiej w Polsce. Jest też w traktacie
polsko-niemieckim zdumiewający zapis, że oba państwa będą wzajemnie walczyć...
z przejawami antysemityzmu. Z jakiej racji traktat pomiędzy Polską a Niemcami
tym się zajmuje?! O co tu chodzi? Ktoś czytający ten traktat pomyśli tak:
zarówno Polacy, jak i Niemcy odpowiadają za antysemityzm i zbrodnie...
Rozumiem, jeśli w takim traktacie są zapisy, w których strony zobowiązują się
walczyć z przejawami antyniemieckości i antypolskości, ale antysemityzm? Co to
ma do rzeczy?!
Oprócz mnie zwrócili na to uwagę posłowie Jan Łopuszański i Marek Jurek. Ale
traktatu nie można już było zmienić.
Kolejna fatalna sprawa to kwestia odszkodowań. Niemcy twierdzą, że Bierut
zrzekł się reparacji. Tymczasem reparacji i odszkodowań cywilnoprawnych zrzekł
się minister Żabiński w imieniu Skubiszewskiego.

Nie rozumiem...
- Jest w traktacie klauzula, że polska strona nie będzie się upominała o
odszkodowania.

Odszkodowania cywilnoprawne czy reparacje?
- Jedno i drugie. Skubiszewski mataczył, nie wprowadzając rozróżnienia tych
dwóch kategorii odszkodowań.
Oczywiście Bierut nie mógł skutecznie zrzec się reparacji, bo jego
oświadczenie, nawet w świetle komunistycznego prawa, powinno być potwierdzone
uchwałą Sejmu lub Rady Państwa, a nie było. Było to tylko oświadczenie Bieruta
i części rządu.

I dotyczyło tylko obszaru byłej NRD.
- Tak jest. Wrzucając w liście intencyjnym obie sprawy do jednego worka,
Skubiszewski dał pretekst do uznania, że obie zostały uregulowane. Proszę więc
zauważyć, ile zostawiono niedomówień, niedoróbek w traktacie. Przy ratyfikacji
nie można niczego zmienić - albo się umowę odrzuca, albo przyjmuje. Mogliśmy
tylko podjąć uchwałę o ratyfikacji. Wtedy zgłosiłem poprawkę do tej uchwały, w
której był zapis, że Niemcy nie mogą dalej wracać do koncepcji istnienia Rzeszy
w granicach z 1937 roku w kwestiach obywatelstwa i w kwestiach własnościowych.
Ta poprawka została jedenastoma głosami odrzucona.

Kto się sprzeciwił?
- Podziały były bardzo różne. Oleksy obiecywał, że PZPR poprze uchwałę, a nie
poparła. Nie możemy jednak sięgnąć do źródeł, bo wtedy nie było w Sejmie
głosowania imiennego, a tylko ilościowe.

A więc traktat został przyjęty z dobrodziejstwem inwentarza, z haczykami, które
teraz dają o sobie znać?
- No właśnie. Kanonem poprawności politycznej było wyciszanie spraw spornych.
Muszę przyznać, że jedynym dziennikiem, który od chwili powstania zajmował się
tą problematyką, był "Nasz Dziennik". Do tego parę tygodników. Co do prasy
lokalnej, to kiedy jeszcze "Słowo Polskie" było w polskich rękach, publikowało
moje uwagi, po których rugał mnie prof. Kieres, wówczas przewodniczący sejmiku.
Raz w "Polityce" ukazał się drobny artykuł, że "kiedyś straszono polskie dzieci
Hupką i Czają, a teraz niemieckie będzie się niebawem straszyć Dobroszem". A ja
się przecież nie upominałem o nic innego, jak tylko o partnerskie stosunki
polsko-niemieckie oparte na prawdzie, a nie na fałszu, tak jak dawniej przyjaźń
polsko-sowiecka. Uważałem, że na takim traktacie prawdziwej współpracy nie
można zbudować. Nawet Klaus Bachman, dziennikarz austriacki, nazwał to "kiczem
pojednania".

Jaki był następny po traktacie polityczny etap wzajemnych stosunków Polski i
Niemiec?
- Potem zaczęły się schody. W 1998 r. Bundestag niemiecki podjął rezolucję, w
której uznał powojenne wysiedlenia Niemców za niezgodne z prawem
międzynarodowym i wyraził de facto poparcie dla roszczeń tzw. wypędzonych.
Zaapelował do rządu federalnego, aby "nadal działał na rzecz legalnych
interesów wypędzonych". Takie stwierdzenie padło po raz pierwszy w oficjalnym
dokumencie państwowym, bo w doktrynie było to zawsze obecne. W rezolucji
niemiecka władza powiedziała otwarcie, że integracja Polski i Czech z Unią
Europejską ułatwi rozwiązanie "bilateralnych otwartych jeszcze kwestii" między
tymi krajami a Niemcami oraz pozwoli na swobodne osiedlanie się tam obywateli
niemieckich.
Jako przewodniczący klubu PSL zrobiłem wówczas raban. Przygotowałem projekt
uchwały Sejmu. Jej tekst został następnie gruntownie zmieniony w komisji, ale
uchwała mimo wszystko przeszła w Sejmie. Zawarta w niej była krytyka rezolucji
Bundestagu, która - jak napisano - "nie służy współpracy Polski i Niemiec"
i "zawiera pewne dwuznaczności, wobec których nie możemy przejść obojętnie".
Uchwała stwierdzała też, że "podstawą pokoju musi być akceptacja terytorialnego
porządku w Europie i polskich tytułów własności nieruchomości". Udało się ją
przeforsować, ale z zastrzeżeniem, że "bez dyskusji w Izbie". Jest to - jak do
tej pory - jedyny dokument zawierający polską odpowiedź na niemiecki sposób
uprawiania polityki.

Czy to było już po wystąpieniu ministra spraw zagranicznych Bartoszewskiego w
Bundestagu?
- Tak. W 1995 roku minister Bartoszewski przeprosił za cierpienia towarzyszące
przesiedleniom Niemców. Dał jakby asumpt do tego, co potem uchwalił Bundestag.
Nie posądzam go o złe intencje, ale w swojej naiwności dał pretekst do
dzisiejszej dyskusji o centrum wypędzonych, choć dzisiaj sam jest budowie
takiego centrum przeciwny.
Wracając jednak do tematu. Potem zwołano w Sejmie Konwent Seniorów, w którym
uczestniczył premier Buzek. Zaatakował mnie, że jakoby psuję stosunki polsko-
niemieckie. Odparłem, że proponuję, aby poszedł z tym do tych, którzy
negocjowali traktat i którzy dobr
- przycinek.usa dokonczenie2 06.03.04, 21:39
  
  którzy dobrze wiedzą, na czym rzecz polega.
  
  Jaka była reakcja mediów na uchwałę?
  - W liberalnej prasie spłyca się te kwestie, uspokajając, że przecież rząd
  niemiecki nie wysuwa pretensji. Tymczasem pułapką dla Polski jest Unia
  Europejska. Niemcy liczą na to, że poprzez system prawny UE, zwłaszcza przez
  wpisaną do nowej konstytucji nadrzędność prawa europejskiego nad konstytucjami
  krajów członkowskich, uzyskają nowe instrumenty prawne do realizacji własnych
  interesów. A jaka jest siła Niemiec w ramach UE, to widać po projekcie
  konstytucji, według której była NRD jest jedynym terenem w Unii, który może od
  państwa macierzystego otrzymywać pomoc publiczną.
  
  Niemcy ogłoszono naszym adwokatem na drodze do Unii. Czy były jeszcze jakieś
  kamienie milowe na tej drodze?
  - Próbowaliśmy w Sejmie uchwalić powszechne uwłaszczenie i przekształcenie
  użytkowania wieczystego w prawo własności, z myślą o utrwaleniu polskiej
  własności.
  Sygnały na temat niemieckich roszczeń wracały zawsze w trakcie kampanii
  wyborczych w Niemczech, podczas których każdy pretendent do fotela kanclerza
  jeździł na zjazdy tzw. wypędzonych i składał oczekiwane przez nich deklaracje.
  U nas bagatelizowano to, pisząc, że "to tylko element kampanii wyborczej". A
  przecież jeśli ktoś w kampanii wyborczej używa takich argumentów, to powinno
  się nam zapalić czerwone światełko.
  
  To może oznaczać, że deklaracje trafiają na podatny grunt i że chodzi o duży
  elektorat, bo inaczej kandydat by o niego nie zabiegał...
  - Większość mediów w Polsce jest adwokatem niemieckiej sprawy, a prokuratorem
  polskiej. Gdyby Dobrosz w trakcie kampanii wyborczej na Dolnym Śląsku jeździł
  po okręgu wyborczym i mówił, że jak zostanie posłem czy prezydentem, będzie
  zabiegał, aby Lwów wrócił do Polski, to ta sama prasa uznałaby mnie za groźnego
  nacjonalistę. Stosowana jest podwójna miara.
  
  Jaki był następny istotny moment w stosunkach polsko-niemieckich?
  - Takim przełomowym momentem w sensie negatywnym było opowiedzenie się Polski,
  wbrew Ojcu Świętemu, po stronie NATO podczas agresji w Jugosławii. Wtedy
  położony został fundament pod rodzącą się nową doktrynę, która mówi, że prawa
  człowieka stoją ponad prawami suwerennych państw. Polska poparła coś, co stało
  się argumentem dla Związku Wypędzonych.
  
  Prawami człowieka można uzasadnić praktycznie każdą agresję na suwerenne
  państwo.
  - Przypominam, że prawo do własności też jest prawem człowieka. Na tę kwestię
  zwrócił też uwagę poseł Łopuszański.
  
  I tak dotarliśmy do Kopenhagi...
  - Proszę zwrócić uwagę na podkreślaną w tym czasie fraternizację między
  Schroederem a Millerem. Wspólne obiady, kolacje...
  W Sejmie zwracaliśmy uwagę, że bez względu na to, czy ktoś jest za akcesją czy
  przeciw niej, trzeba zabezpieczyć interesy Polski. Chodziło o to, aby w
  traktacie kopenhaskim wynegocjować klauzulę, która potwierdzałaby polską
  własność, zabezpieczała przed wykupem ziemi polskiej. Głos ten zginął jednak w
  kakofonii propagandy prounijnej.
  
  W tym czasie rządził SLD. To ekipa, która w przeciwieństwie do
  ludzi "Solidarności" ma niejakie doświadczenie w polityce międzynarodowej. Oni
  przecież wiedzieli, jak się w to gra. Znali z doświadczenia, jak się traci
  suwerenność w stosunkach z mocniejszym. Dlaczego nie zadbali o to, aby tę
  świeżo odzyskaną polską niepodległość zabezpieczyć w drodze do UE.
  - Politycy prawicy utrzymywali dobre stosunki z partią CDU/CSU. To samo łączyło
  SLD i SPD. Tym ludziom imponowały europejskie salony, socjalistyczna
  Międzynarodówka i to, że traktuje się ich jako socjaldemokratów, choć przed
  chwilą byli komunistami. Przepustki na owe salony polityczne rozdawali Niemcy.
  W stosunkach z nimi polska strona brała pozory za dobrą monetę. Jest w tym
  naiwność. Ale także przekupstwo.
  
  Teraz toczymy się siłą bezwładu - ku akcesji. Co nam grozi?
  - Pewne złe precedensy już nastąpiły. Jeśli ktoś usiłował dowodzić, że prawo
  nie działa wstecz i roszczenia indywidualne przesiedleńców nie mogą być
  dochodzone przed europejskimi trybunałami, to się pomylił. Są już przed
  Trybunałem Praw Człowieka precedensy. Doktryna się rozbudowuje. Trwa też próba
  odwracania historii. Następuje erozja obrazu II wojny światowej. Temu właśnie
  ma służyć centrum wypędzonych. Ma ono odwrócić proporcje, pokazać, że wszyscy
  byli jednocześnie i ofiarami, i katami. Kompletny relatywizm. Wielu tzw.
  intelektualistów dało się na to nabrać. Podpisywali się pod ideą centrum
  wypędzeń we Wrocławiu, tak jakby nie wiedzieli, że to będzie mekka dla
  wszystkich fałszerzy historii. Bo jak inaczej określić twierdzenie, że podczas
  przesiedleń zginęło miliony Niemców? Otóż miliony Niemców zginęło w wyniku
  działań wojennych, kiedy Rosjanie przełamywali niemiecki front. Była wtedy
  paniczna ucieczka. Straty wśród ludności spowodowały też decyzje niemieckich
  dowódców nakazujące mieszkańcom opuszczenie domów w środku zimy. Opisuje to
  niemiecki ksiądz katolicki Pajkert w książce o twierdzy Wrocław. Pokazuje, ilu
  Niemców zginęło na trasie do Strzelina, ilu na trasie w stronę Berlina, ilu
  zamarzło. Profesor Jędrzej Giertych napisał kiedyś: proszę znaleźć dwieście
  przypadków, kiedy kogoś podczas przesiedlenia zamordowano, prześladowano... Gdy
  przejmowane były gospodarstwa niemieckie w Kotlinie Kłodzkiej, to nawet matki
  hitlerowców, którzy mordowali Polaków, czuły się upokorzone i pokrzywdzone...
  Oczywiście przesiedlenie samo w sobie jest tragedią. Jednak nie można do tego
  przykładać tej samej miary co do zbrodni, jakich dopuścili się Niemcy wobec
  podbitych narodów.
  
  Co Polska powinna teraz zrobić?
  - Pod żadnym pozorem nie możemy przyjąć unijnego traktatu konstytucyjnego.
  Nasze władze w ogóle nie kwestionują najważniejszego jego artykułu, a
  mianowicie - o wyższości tego traktatu nad prawem i Konstytucją narodową. Tu
  nie jest możliwy żaden kompromis. Byłoby to oddanie Niemcom władzy nad Polską.
  Powinna być uchwalona również uchwała wykluczająca drogę sądową dla roszczeń
  niemieckich wypędzonych. Niewiele zostało czasu do maja - a spółdzielnie i
  niektóre samorządy nadal blokują uwłaszczenie mieszkańców. Musi być pełna
  mobilizacja w kraju.
  Wreszcie - trzeba szukać sojuszników na arenie międzynarodowej - myślę o
  Wielkiej Brytanii, Francji, Stanach Zjednoczonych. I stale być czujnym. Nie
  możemy też zaniedbać badań nad narodową historią i utrwalania śladów
  martyrologii Polaków.
  
  A co z mieszkańcami Ziem Odzyskanych? Czy dostrzegają zagrożenia dla polskości?
  - Dzięki Bogu ta świadomość się budzi. Byłem w Lubaniu, Oławie, Bolesławcu. Nie
  tylko elektorat prawicowy, ale także ludzie związani z lewicą dostrzegają już
  grożące niebezpieczeństwo, często dzięki własnym doświadczeniom. Po mojej
  interpelacji w sprawie Opolszczyzny, publikowanej w "Naszym Dzienniku", miałem
  bardzo dużo pozytywnych listów. Ludziom otwierają się oczy.
  
  Dziękuję za rozmowę.
  Małgorzata Goss
  
  www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20040306&id=my11.txt

robisc Ja tam wolę Rzepę 06.03.04, 21:41

ND nie czytam i nie zamierzam, chcoćby nawet pisali tam zdolni dziennikarze.
Nie ta opcja światopoglądowa. Za to w Rzepie dziś też był artykuł na temat.

Cel ten sam, inne metody

PIOTR JENDROSZCZYK

Z KÖNIGSWINTER

Związek Wypędzonych (BdV) oficjalnie nie chce mieć nic wspólnego z Pruskim
Powiernictwem, organizacją powołaną do wspierania żądań odszkodowawczych
wypędzonych w polskich sądach oraz w Europejskim Trybunale Praw Człowieka w
Strasburgu.

- Przyjęliśmy niedawno uchwałę wzywającą Pruskie Powiernictwo, aby w swej
działalności nie identyfikowało się w żadnym stopniu z BdV" - tłumaczy "Rz"
Bernd Hinz, członek 15-osobowego prezydium BdV. Dlaczego? - Uważamy, że
działalność Pruskiego Powiernictwa niszczy dorobek organizacji wypędzonych w
postaci nawiązywania przyjaznych kontaktów w Polsce. Nie akceptujemy gróźb
wytoczenia procesów odszkodowawczych w Polsce z myślą o doprowadzeniu tych
spraw do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu - odpowiada Hinz.

Całość tu:

www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_040306/swiat/swiat_a_3.html

przycinek.usa Re: Ja tam wolę Rzepę 06.03.04, 21:50

"ND nie czytam i nie zamierzam, chcoćby nawet pisali tam zdolni dziennikarze.
Nie ta opcja światopoglądowa. Za to w Rzepie dziś też był artykuł na temat."

Rozumiem. Kierujesz sie moda. Nie ma problemu, w koncu mamy demokracje.
To naturalne zjawisko. Odrzucanie slusznych pogladow, ze wzgledu na akceptacje
srodowiska.

Poglady Goss sa bardzo zbiezne z moimi. Jestem zdania, ze ND jest fajna gazeta,
pomimo swojej niewatpliwie katolickiej oprawy, ktora mnie odrzuca. Nie znaczy
to, ze nie jest interesujacy i opiniotworczy.

W Rzeczpospolitej jest wiecej naprawde fachowych artykulow, lecz takie artykuly
poruszajace zywotne tematy zdarzaja sie nieczesto.

Dodatkowo platne archiwum powoduje, ze nawet nie zagladam na tamta strone.
Nie ta opcja swiatopogladowa.
- robisc Chyba nie jest tak źle 07.03.04, 08:22
  
  Zwróć uwagę na ten fragment z artykułu, który cytuję. Wygląda na to, że dzieki
  brakowi ustawy reprywtyzacyjnej mamy duzę sznse wygrac procesy. Z drugiej
  strony dzieje się to kosztem tysięcy poszkodowanych Polkaów, którym komuna
  odebrała bezprawnie mienie.
  
  (...)Szanse na sukces pozwów odszkodowawczych Pruskiego Powiernictwa są jednak
  niewielkie. - Polacy postąpili mądrze, nie uchwalając ustawy reprywatyzacyjnej -
  przyznaje w prywatnej rozmowie prof. Dieter Blumenwitz. Na jego wiedzy, powadze
  i doświadczeniu buduje swe aspiracje do odzyskania majątków lub odszkodowania
  Pruskie Powiernictwo.
  Zdaniem prof. Blumenwitza, kluczem do całej problematyki jest nie sam akt
  wywłaszczenia, ale sposób przeprowadzenia reprywatyzacji. Wywłaszczenie Niemców
  nastąpiło przed podpisaniem przez Polskę Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
  i prawo nie może działać wstecz. Dopiero jeżeli w trakcie procesu
  reprywatyzacji jedna grupa zostałaby inaczej potraktowana niż inne, istnieje
  możliwość wystąpienia z roszczeniami odszkodowawczymi na gruncie prawa
  europejskiego. W Polsce taka sytuacja nie istnieje, ale mimo to prof.
  Blumenwitz nie traci nadziei, twierdząc, że wyjaśnienia wymaga kilka spornych
  zagadnień prawnych. Jednym z nich jest kwestia ziem rolniczych. Uważa, że
  jeżeli w procesie reprywatyzacji tych ziem obywatele Unii (czytaj Niemcy) będą
  w Polsce dyskryminowani poprzez np. niedopuszczenie do przetargów, będzie to
  naruszenie prawa europejskiego. Uznaje jednak, że państwo ma prawo uwzględnić w
  procesie odszkodowawczym swych obywateli, wyłączając cudzoziemców, pod
  warunkiem, że pozbawiło ich wcześniej obywatelstwa w celu wyłączenia z procedur
  reprywatyzacyjnych. Blumenwitz jest zdania, że w celu wyjaśnienia wątpliwości
  prawnych powstanie konieczność przeprowadzenia tzw. procesów wzorcowych.
  
  Procesy te trudno oprzeć na pojęciu "prawa do stron ojczystych". Tego
  dowiedzieli się przedstawiciele wypędzonych kilka dni temu z ust kilku
  poważnych ekspertów zaproszonych na specjalną konferencję do malowniczego
  miasteczka K?nigswinter nad Renem. Nawet jeżeli z wielkim trudem udałoby się
  takie prawo wyprowadzić na podstawie szczątkowych norm prawnych, to - jak
  twierdzi prof. Dietrich Murswieck - i tak dotyczyć może ono wyłącznie
  wypędzonych, a nie ich potomków. Zdaniem profesora, ostatnią szansą do
  uregulowania spraw majątkowych były negocjacje akcesyjne Polski do UE. Takie
  stwierdzenia wywołują rozgoryczenie wśród obecnych na sali wypędzonych. Wiedzą
  już, że rozszerzenie UE nie zmieni ich statusu. Wielu z nich wierzy jeszcze
  jedynie w powodzenie projektów Pruskiego Powiernictwa. "
  - przycinek.usa Re: Chyba nie jest tak źle 07.03.04, 08:35
    
    Wiesz - dobrze, ze juz jestes. Jak widzisz staralem sie dosyc wiernie przeniesc
    watki z XFiles. Po to jest Forum i po to wszystko przekopiowalem, aby teraz
    sobie podyskutowac. Jak wiesz nie jestem prawnikiem i moge jedynie opierac sie
    o wypowiedzi innych w tym zakresie. Niemniej jednak martwi mnie caly ten temat.
    
    Bo widzisz, doswiadczenie pokazuje, ze najtrudniejszym partnerem w negocjacjach
    jest zawsze PANSTWO. Jest wielkie oporne, a jak sie wladza uprze, to
    przedstawiciele wladzy na rozmowy nie pojada, jak to sie stalo w przypadku
    Cimoszewicza i Powella. No mniejsza z tym. Jednak tutaj ten etap zostanie juz
    pominiety, jako ze Polska stanie sie czescia wiekszego ukladu prawnego i
    bedziemy mieli do czynienia z mniejsza skala trudnosci, bowiem roszczeniami
    zajma sie prawnicy w obrebie Panstwa a ci, jako ludzie omylni, beda
    najprawdopodobniej musieli sie oprzec w ostatecznosci na orzeczeniu Sadu
    Najwyzszego, w jak mniemam, pelnym skladzie.
    
    I tu mamy juz pewne niebezpieczenstwo. Bo widzisz, mamy mase przykladow
    wplywania podejrzanego elementu na kluczowe decyzje Parlamentu w Polsce z
    przekupstwem calych partii politycznych wlacznie. Tutaj zas mamy do czynienia z
    kilkunastoma osobami, ktorych decyzja bedzie dotyczyc milionow ludzi.
    
    Pomysl o tym w przerwie po sniadaniu.
    - robisc Re: Chyba nie jest tak źle 07.03.04, 08:44
      
      przycinek.usa napisał:
      
      > Pomysl o tym w przerwie po sniadaniu.
      
      Dziekuję, już zjadłem
      
      Oczywiście niebezpiezeństwo zawsze istnieje, szcególnie jezeli sprawy wymkną
      sie spod kontroli polskich sądów, na co sie zanosi. Ale i tak cieszy mnie
      sceptycyzm niemieckim prawników. Z drugiej strony obawiam sie, że poskie władze
      zapędziły sie w kozi róg, bo jeżli nie powstanie szybko ustawa
      reprywatyzacyjna, to procesy państwu wytoczą sami Polacy. I słusznie, bo każdy
      ma prawo dochodzić swoich słusnych praw. Tylko, że wtedy głowy podniosą i Nimcy
      i Żydzi. I tak źle i tak niedobrze.
      - przycinek.usa troche nowego. 07.03.04, 09:15
        
        Widzisz nie wszystko jest stare. Post z wywiadem z tym sedzia Sadu Najwyzszego
        jest calkiem nowy. Dodatkowo Macierewicz tez jest nowoscia.
        
        robisc Macierewicza mogłeś sobie darować 07.03.04, 15:04
        
        przycinek.usa napisał:
        
        > Widzisz nie wszystko jest stare. Post z wywiadem z tym sedzia Sadu
        Najwyzszego jest calkiem nowy. Dodatkowo Macierewicz tez jest nowoscia.
        
        Nie trawię tego faceta. Miał swoje 5 minut w rządzie Olszewskiego i spieprzył
        wszystko dokumentnie, a była wtedy niepowtarzalna sznasa przeprowadzić
        dekomunizację.
        
        przycinek.usa Re: Macierewicza mogłeś sobie darować 07.03.04, 19:14
        
        To prawda, ale to bylo wtedy a teraz jest teraz. To co on pisze, to czlowiek
        czuje i zgadza sie. Nie wykrecaj kota ogonem.
    - robisc I jescze jedno 07.03.04, 08:46
      
      Dziękuje Ci za posiecenie czasu na przeniesienie tych wszystkich postów. To
      jeden z najważniejszych wątków i warto, żeby te posty ujrzały "światło dzienne".
      
      PS.
      
      Koniecznie zwróć uwagę na watek o cenach stali

przycinek.usa Protest. 06.03.04, 21:45

Informacja o sprzedaży polskiego kościoła w Berlinie wywołała duże poruszenie
wśród Polaków w kraju i w Niemczech. Interpelację w tej bulwersującej sprawie
złożył w Sejmie poseł Tadeusz Samborski. Jej tekst zamieszczamy poniżej.

Warszawa, 23 lutego 2004 r.

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Tadeusz Samborski
Klub Parlamentarny PSL

Pan
Włodzimierz Cimoszewicz
Minister Spraw Zagranicznych

Interpelacja
Szanowny Panie Ministrze!
Decyzja Episkopatu Niemiec o sprzedaży kościoła pw. św. Jana Kapistrana bez
względu na oficjalną wykładnię tego kroku przez stronę niemiecką świadczy o
lekceważeniu potrzeb duchowych i narodowych polskiej grupy etnicznej w Berlinie
i w całych Niemczech.
Kościół św. Jana Kapistrana - jak powszechnie wiadomo - pełnił ważne funkcje
zarówno w wymiarze religijnym, jak też i z punktu widzenia procesów integracji
polskiej mniejszości narodowej wokół tradycji narodowych i języka ojczystego.
Teza o autonomii Kościoła nie zwalnia nas od przypuszczenia, że decyzja o
sprzedaży świątyni jest w jakimś stopniu pochodną stosunku rządu niemieckiego
do mniejszości narodowych, a polskiej - której odmawia się statusu tejże
mniejszości - w szczególności.
Wobec tej sprawy władze polskie (kościelne i świeckie) nie mogą pozostawać
obojętne.
Czy decyzja o sprzedaży świątyni była zaskoczeniem dla polskich
przedstawicielstw w Niemczech, czy też o przygotowaniach do tego aktu miały one
jakiekolwiek informacje i czy centrala była o tym powiadomiona?
Czy czynniki polskie podejmowały w przeszłości lub czy też podejmują teraz ten
problem w relacjach urzędowych z Niemcami?
Czy fakt sprzedaży kościoła św. Jana Kapistrana, zdaniem MSZ, należy
rozpatrywać jako sporadyczny przykład działań typowo komercyjnych, czy też jest
to sygnał pogarszającej się atmosfery wokół zagadnienia prawnej regulacji
statusu polskiej mniejszości narodowej?

Z poważaniem
Tadeusz Samborski

www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20040306&id=my16.txt

przycinek.usa Dlaczego NIE Rzeczpospolita? 06.03.04, 21:54

No, wlasnie trafil mi przed oczy taki wywiad:

"Sparaliżowani Niceą"

Może krążące od kilkunastu tygodni po Polsce hasło "Nicea albo śmierć",
wypowiadane zarówno przez opozycję, jak i rząd, to tylko zwykła wrzawa medialna?

TADEUSZ MAZOWIECKI: To bardzo niemądre hasło. I przyniosło wiele szkody zarówno
na zewnątrz, jak i wewnątrz kraju. Nie wiem, kto podsunął Janowi Rokicie ten
niemądry slogan. Buta i zacietrzewienie w zwalczaniu SLD nie pozwoliło
Platformie Obywatelskiej zachować umiaru. Opozycja, i to opozycja
proeuropejska, zapędziła rząd w kozi róg."

RZYGAC MI SIE CHCE. Rozumiecie?
NIE CHCE WIDZIEC TEGO TYPA NIGDZIE. Tym bardzie w gazecie za ktora kaza mi
zaplacic.

Niemniej jednak wiem, ze jest masa osob, ktore lubia takie rzeczy.

www.rzeczpospolita.pl/dodatki/plus_minus_040306/plus_minus_a_1.html

przycinek.usa Re: Dlaczego NIE Rzeczpospolita? 06.03.04, 21:57

Prosze dalsze przyklady.

www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_040306/ekonomia/ekonomia_a_17.html
"Mniejsze ryzyko polityczne"

Uwazam tego typu analizy za bledne i konformistyczne.

przycinek.usa Rozmowa z Wroblem: 06.03.04, 22:12

"delikatna kwestia dotykająca suwerenności. Wydaje się jednak, że relacji
między prawem wspólnotowym a prawem "polskim" nie da się wyjaśnić wyłącznie na
podstawie rozwiązań Konstytucji RP ani zasad wypracowanych w prawie
międzynarodowym. Doświadczenie państw członków UE uczy, że miarodajna jest tu
perspektywa wspólnotowa, którą wyrażają najpełniej dwie zasady prawa
wspólnotowego: bezpośredniego skutku i pierwszeństwa. Sądy państw
członkowskich, w tym zwłaszcza trybunały konstytucyjne, które początkowo
kwestionowały powyższe zasady w imię ochrony konstytucyjnego porządku,
ostatecznie uznały, że nie mają uprawnień do oceny prawidłowości prawa
wspólnotowego pod kątem wymagań i standardów konstytucji. Oznacza to, że
konflikt wartości unijnych i konstytucyjnych powinien być rozstrzygany z
uwzględnieniem zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego."

Rozmowa z prof. Andrzejem Wróblem, sędzią Sądu Najwyższego:
www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_040305/prawo/prawo_a_16.html

przycinek.usa Och i to: 06.03.04, 22:14

"Jaka będzie tu rola sędziego (polskiego)?

Sędziowie polscy staną się sędziami wspólnotowymi i będą obowiązani do
stosowania przepisów wspólnotowych celem rozpoznawania roszczeń opartych na
tych przepisach. Będą przy tym obowiązani do oceny zgodności prawa polskiego ze
stosowanymi w danej sprawie przepisami wspólnotowymi i niestosowania prawa
polskiego, które uznają za sprzeczne z nimi. Wreszcie będą orzekać o
odszkodowaniach za szkody wyrządzone obywatelom naruszeniem prawa wspólnotowego
przez organy państwa, nie wyłączając samych sądów."

Jak moglem tego nie wkleic?
Chcieliscie Rzepe, to macie. Panie Robercie.
- przycinek.usa POWTARZAM: 06.03.04, 22:17
  
  Aby Panie Robert nie bylo watpliwosci. Swiatopoglad nie zalezy od gazety, ale
  od pogladu. Jezeli poglad jest zbiezny w przypadku dwoch roznych gazet, to
  znaczy, ze OPINIE SA ZGODNE. Odrzucajac jedna gazete, odrzucamy rowniez
  swiatopoglad drugiej. Czy jednak nie jest to amputacja WLASNEGO JA?
  
  Wiec POWTARZAM:
  Polscy Sedziowie:
  "Będą (...) obowiązani do oceny zgodności prawa polskiego ze stosowanymi w
  danej sprawie przepisami wspólnotowymi i NIESTOSOWANIA prawa
  polskiego, które uznają za sprzeczne z nimi."
  
  JASNE?
  - przycinek.usa Jedno z drugim sie wiaze: 07.03.04, 04:50
    
    Nielegalne wywłaszczenia w Niemczech
    Czwartek, 22 stycznia 2004
    Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Strasburgu uznał, że władze zachodniej
    części Niemiec bezprawnie wywłaszczyły obywateli byłej NRD po zjednoczeniu
    kraju, kilkanaście lat temu. Niewykluczone więc, że niemiecki rząd będzie
    musiał wypłacić rekompensaty.
    Zdaniem ETS, rząd wywłaszczając obywateli ze wschodniej części kraju powinien
    wypłacić im odszkodowania. Tymczasem tak się nie stało. Cała historia zaczęła
    się w 1990 roku. W jednej ze swoich ostatnich decyzji parlament NRD potwierdził
    obywatelom własność niektórych gruntów, przyznanych w trakcie reformy ziemskiej
    po 1945 roku (przeprowadzali ja Rosjanie).
    
    Tuż po zjednoczeniu Niemiec, rząd Kohla wywłaszczył takie osoby, nie dając im w
    zamian nawet 1 marki. Decyzja ta dotknęła niemal 70 tys. osób. Kilka z nich
    zdecydowało się wytoczyć państwu proces.
    
    Po orzeczeniu ETS niewykluczone, że niemiecki rząd będzie musiał wypłacić
    kilkaset milionów euro odszkodowań. Zanim jednak do tego dojdzie, władze
    prawdopodobnie złożą wniosek o rewizję wyroku.
    
    23:35
    
    Na postawie analogii, bedziemy mieli procesy przeciwko Polsce, ale OCZYWISCIE
    PO WSTAPIENIU DO UNII.
    
    www.rmf.fm/wiadomosci/index.html?id=64590

przycinek.usa Ujazdowski: nadrzędność prawa UE a roszczenia 07.03.04, 04:14

Ujazdowski: nadrzędność prawa UE a roszczenia
Autor: robisc
Data: 25.02.2004 21:47 + dodaj do ulubionych wątków

--------------------------------------------------------------------------------
Uuu...zrobi sie jeszce z tego kolejna afera. Nic dziwnego, że Cimoszko unika
debaty.

(...)Według PiS, podczas sejmowej debaty powinny zostać wyjaśnione sprawy
związane ze stosunkami polsko-niemieckimi. Jak powiedział Ujazdowski, na
wniosek szefa MSZ Włodzimierza Cimoszewicza od dwóch miesięcy odwlekane jest
głosowanie w Sejmie nad projektem uchwały wzywającej do zdezawuowania
kampanii Eriki Steinbach w sprawie niemieckich roszczeń na ziemiach
odzyskanych.

"To jest pierwszy wypadek, że uchwała przyjęta zgodnie przez członków komisji
spraw zagranicznych od dobrych dwóch miesięcy nie może być poddana pod
głosowane plenarne" - powiedział Ujazdowski. Podkreślił, że jego partii
zależy na tym, by "polskie tytuły własnościowe zostały w tysiącu procentach
potwierdzone" poprzez ustawową zamianę prawa użytkowania wieczystego we
własność.

Według wicemarszałka Sejmu Tomasza Nałęcza, Cimoszewicz rzeczywiście
przyszedł na Konwent Seniorów i "prosił o czas na wykorzystanie projektu
uchwały w działaniach dyplomatycznych". Podczas kolejnego Konwentu, w którym
Nałęcz już nie uczestniczył, minister miał zdać sprawozdanie z tych działań.

Zdaniem Ujazdowskiego, potwierdzenie prawa własności Polaków na ziemiach
zachodnich może utrudnić zgoda na przyjęcie zasady nadrzędności prawa Unii
nad konstytucjami państw członkowskich. Do tej pory taka zasada nie
obowiązywała, a konstytucjonaliści w Niemczech i Francji bronili wyższości
konstytucji poszczególnych państw.

Tymczasem - według Ujazdowskiego - z odpowiedzi Cimoszewicza na jego
interpelację wynika, że "w Brukseli uzgodniono zasadę nadrzędności prawa
europejskiego nad konstytucjami państw narodowych", bo - jak twierdzi
wiceszef PiS - polski rząd zgodził się na przyjęcie włoskiej propozycji, by
obowiązywał prymat prawa UE nad krajowym, wynikający z dotychczasowego
orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

"Pierwsze słyszę i wydaje mi się to wręcz nieprawdopodobne" - tak na pytanie,
czy rzeczywiście w Brukseli została uzgodniona zasada wyższości prawa UE nad
konstytucjami narodowymi, odpowiedział rzecznik rządu Marcin Kaszuba. "To
jakaś bzdura" - powiedziała z kolei rzeczniczka Komitetu Integracji
Europejskiej Ewa Haczyk.

euro.pap.com.pl/cgi-bin/europap.pl?grupa=1&dzien=0&ID=53253

przycinek.usa Harmonizacja polskiego prawa 07.03.04, 04:16

Autor: robisc
Data: 26.02.2004 20:00 + dodaj do ulubionych wątków
--------------------------------------------------------------------------------
Harmonizacja polskiego prawa
UE/ Eksperci: UE opiera się na prymacie prawa unijnego nad narodowym
26.02.2004 Bruksela (PAP) - Cała Unia Europejska opiera się na zasadzie prymatu
wspólnie uzgodnionych praw nad ustawodawstwem narodowym, ale tylko w
dziedzinach, których dotyczą te prawa - podkreślają unijni eksperci, pytani o
tę zasadę.
Wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości Kazimierz Michał Ujazdowski powiedział w
środę na konferencji prasowej w Warszawie, że zgoda na przyjęcie zasady
nadrzędności prawa Unii nad konstytucjami państw członkowskich może utrudnić
potwierdzenie prawa własności Polaków na ziemiach zachodnich.

"Zasada ta nie była zapisana w traktatach unijnych. Ugruntowało ją orzecznictwo
Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości" - powiedział PAP belgijski europeista,
profesor Luc Bernard z Uniwersytetu Katolickiego w Louvain-la-Neuve. "Jest to
więc prymat bardziej de facto niż de iure, ale stanowi on już część wspólnego
dorobku prawnego i nie jest kontestowany przez żadne z państw członkowskich" -
dodał Bernard.

Zasadę tę uznawały wszystkie państwa przystępujące kolejno do Unii od 1973
roku, począwszy od bardzo czułej na tym punkcie Wielkiej Brytanii, a
skończywszy na nie mniej czułej Szwecji. Podobnie zasadę tę uznały Polska i
pozostałe kraje przystępujące 1 maja. Traktat Akcesyjny nie wspomina wprost o
prymacie prawa unijnego nad narodowym, ale tak należy interpretować te jego
artykuły, w których mowa o przejęciu przez nowe państwa praw i obowiązków
członkowskich.

"Do tej pory tak to funkcjonowało, ale szokowało to prawników wychowanych na
szkole prawa rzymskiego. Ci puryści chcieli to uregulować de iure. Dlatego
Konwent Europejski wpisał tę zasadę do projektu konstytucji europejskiej" -
podkreślił Bernard. Artykuł I-10 projektu głosi: "Konstytucja i prawo przyjęte
przez instytucje Unii w wykonywaniu powierzonych jej kompetencji mają
pierwszeństwo przed prawem państw członkowskich". Zatem, jak podkreślił
Bernard, dotyczy to wyłącznie dziedzin, w których Unia ma kompetencje i w
których istnieje wspólne prawo.

Do dziedzin tych nie należy prawo własności, a więc nie można w tej dziedzinie
niczego narzucić państwu członkowskiemu, o ile nie stanowi to pogwałcenia
zasady swobodnego przepływu kapitału i zakupu nieruchomości (Polska ma w tym
zakresie okres przejściowy, pozwalający jej na restrykcje w zakupie ziemi).

Zapis o prymacie prawa unijnego w projekcie konstytucji europejskiej nie
wywołał w zeszłym roku większych kontrowersji i został zaakceptowany przez
wszystkie 25 państw uczestniczących w konferencji międzyrządowej na temat
konstytucji.

"Ten punkt uznano za uzgodniony już po nieformalnej naradzie ministrów spraw
zagranicznych pod koniec listopada 2003 roku w Neapolu. Jednak nic nie jest do
końca uzgodnione, dopóki wszystko nie zostało uzgodnione" - powiedział w
czwartek PAP rzecznik Komisji Europejskiej Stefaan De Rynck.

Przypomniał, że grudniowy szczyt w Brukseli zakończył się nie tylko brakiem
zgody w sprawie systemu głosowania w Radzie UE, ale też nie przyjął formalnie
żadnego dokumentu potwierdzającego zgodę konferencji międzyrządowej na inne
punkty, nie budzące już kontrowersji.

Obawiając się reakcji własnych eurosceptyków, rząd brytyjski wymógł na
przewodniczących wtedy Unii Włochach, żeby dołączyli do projektu konstytucji
dodatkową deklarację: "Konferencja (międzyrządowa) zauważa, że postanowienia
artykułu I-10 odzwierciedlają istniejące orzecznictwo Trybunału
Sprawiedliwości".

Według De Ryncka, zadowoliło to Brytyjczyków i wszystko wskazywało na to, że
jeśli dojdzie do porozumienia w innych sprawach, artykuł I-10 przejdzie bez
dalszej dyskusji. [powrót]

przycinek.usa czy rząd Niemiec poprze roszczenia przesiedleńców 07.03.04, 04:17

RNa poparcie tego co pisałeś - głośno o sprawie
Autor: robisc
Data: 26.02.2004 20:02 + dodaj do ulubionych wątków
--------------------------------------------------------------------------------
Polska/ RKN: czy rząd Niemiec poprze roszczenia przesiedleńców

26.02.2004 Warszawa (PAP) - Czy rząd Niemiec będzie popierał roszczenia
niemieckich przesiedleńców z polskich ziem zachodnich i północnych - zapytał w
przekazanym PAP liście otwartym do ambasadora Niemiec w Polsce Reinharda
Schweppe szef Ruchu Katolicko-Narodowego Antoni Macierewicz.

To reakcja RKN na zamieszczoną we wtorkowej "Rzeczpospolitej" wypowiedź
Schweppe, że "niemiecki rząd federalny nie popierał w przeszłości działalności
Pruskiego Powiernictwa - spółki powołanej przez niemieckich wypędzonych w celu
odzyskania majątków w Polsce lub odszkodowań za nie - i nie będzie tego czynił
także w przyszłości".

Macierewicz zapytał w związku z tym, czy to stanowisko rządu niemieckiego
dotyczy także "roszczeń niemieckich przesiedleńców z polskich ziem zachodnich i
północnych oraz ich spadkobierców co do odszkodowań". "Proszę o wyjaśnienie,
czy rząd NRF będzie popierał takie roszczenia, czy też nie" - czytamy w liście.

Szef RKN nawiązał także do stwierdzenia Schweppe, że "nie ma on żadnych
wątpliwości co do tego, że ewentualne składanie pozwów (o odszkodowania-PAP)
jest zupełnie bezcelowe". "Uprzejmie proszę o jasne ustosunkowanie się, czy Pan
i pański rząd uważacie takie pozwy za nieuzasadnione i dlaczego" - chce
wiedzieć Macierewicz. W ostatnich dniach dyskusje o roszczeniach niemieckich
wysiedleńców wywołała informacja, że Pruskie Powiernictwo, reprezentujące
interesy Niemców wysiedlonych z Polski po 1945 roku, zagroziło skierowaniem
skarg do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, jeśli Polska nie zaspokoi ich
roszczeń.

O takiej perspektywie poinformował szef Pruskiego Powiernictwa Rudi Pawelka w
wywiadzie dla najnowszego "Welt am Sonntag". "Będziemy rozmawiali z polskimi
władzami i jeśli nam się nie uda, wówczas skierujemy sprawę do europejskiego
trybunału - powiedział gazecie Rudi Pawelka, który jest przewodniczącym rady
nadzorczej Pruskiego Powiernictwa (Preussische Treuhand GmbH & Co.) i szefem
Ziomkostwa Ślązaków.

Celem Pruskiego Powiernictwa jest zbieranie informacji o roszczeniach Niemców
wysiedlonych m.in. z obecnych ziem polskich; firma oferuje im pomoc w
ewentualnym odzyskaniu mienia na drodze sądowej. Pruskie Powiernictwo powstało
po upadku muru berlińskiego w 1989 r.

Według Preussische Treuhand, co tydzień zgłaszają się do nich "dziesiątki"
byłych niemieckich właścicieli pragnących odzyskać posiadłości, bądź uzyskać za
nie odszkodowanie. Według Pavelki, około miliona wysiedlonych Niemców posiadało
jakieś majątki na terenie dzisiejszej Polski - pisze agencja AFP za "Welt am
Sonntag". Polskie MSZ kilkakrotnie na forum Sejmu tłumaczyło, że nie ma podstaw
do obaw, że prawo wspólnotowe UE mogłoby stać się podstawą do roszczeń
rewindykacyjnych lub odszkodowawczych za mienie utracone przez Niemców w wyniku
wysiedleń po II wojnie światowej.

Wiceminister SZ Sławomir Dąbrowa mówił w czerwcu ub.r., że kwestia następstw II
wojny światowej została uregulowana zgodnie z prawem międzynarodowym w sposób
całościowy w traktacie o regulacji końcowej w odniesieniu do Niemiec,
podpisanym w Moskwie 11 września 1990 roku. Byłe nieruchomości niemieckie
zostały przejęte przez Polskę w ramach procesu reparacyjnego, a ich status
został uregulowany polskim prawem wewnętrznym, opartym na umowie poczdamskiej z
1945 roku. Ostatnio kilka sejmowych kół wystąpiło z projektem uchwały, mającej
na celu zablokowanie ewentualnych niemieckich roszczeń wobec Polski. Komisje
sejmowe rozpatrzą go 3 marca.

przycinek.usa nie ufam Niemcom 07.03.04, 04:18

Autor: klip-klap
Data: 26.02.2004 20:59 + dodaj do ulubionych wątków
-------------------------------------------------------------------------------
Te pozwy raczej przeszkadzają niemieckiej polityce zagranicznej. Wydaje się,że
ma ona wobec Polski dwa zasadnicze cele : 1)krótkookresowy to osłabienie Polski
poprzez wciągnięcie do UE 2)dalekosiężny to odzyskanie ziem zachodnich.
Wykonanie pierwszego znacznie ułatwia drugi. Wiem,że drugi brzmi
nieprawdopodobnie(w końcu od 50 lat pokój mamy),ale wystarczy trochę nabrać
dystansu i spojrzeć na całość z perspektywy,a nie wydaje się już tak głupi. UE
prędzej czy później się rozpadnie i w interesie Niemiec jest żeby to było
później,a także by następowała coraz dalej idąca integracja ze stworzeniem
jednego państwa włącznie. Gdyby minęło wystarczająco dużo czasu i UE się
rozpadła,to dystans 50lat od II WS do wstąpienia Polski do UE będzie
niezauważalny. Wtedy Niemcy sobie przypomną ,że przecież nigdy nie zrzekli się
swych ziem,że nie podpisali traktatu pokojowego z Polską,itd. W takim
kontekście starania o odzyskanie majątku przez Niemców juz teraz zwraca Polakom
uwagę na ten problem i to zapewne nie jest dla polityki niemieckiej zbyt
dobre.Chyba że to po prostu sondowanie nastrojów,ale to by było zbyt wcześnie.

przycinek.usa Wysiedleni nadal straszą 07.03.04, 04:19

NIEMCY - CZECHY
Wysiedleni nadal straszą

Ziomkostwa niemieckie i Związek Wypędzonych ostro zaprotestowały przeciwko
uhonorowaniu przez czeski parlament byłego prezydenta kraju Edwarda Benesza,
który doprowadził do wysiedlenia z Czech Niemców sudeckich. Nie licząc się z
prawdą historyczną, liderzy niemieckich rewizjonistów ponownie zażądali
potępienia i anulowania dekretów, na mocy których mniejszość niemiecka musiała
opuścić Czechy.
24 lutego czeski parlament podjął uchwałę, na mocy której uhonorował byłego
prezydenta Czechosłowacji Edwarda Benesza. Natychmiast w specjalnym
oświadczeniu decyzję czeskiego parlamentu w ostrych słowach potępił Związek
Wypędzonych (BdV), który nazwał ją nie do przyjęcia. Erika Steinbach
stwierdziła, iż uhonorowanie Benesza przez czeski parlament jest nie do
zaakceptowania przez "ofiary" jego działalności. Dla Steinbach Benesz kojarzy
się ze śmiercią 250 tys. ludzi i z masowym wypędzaniem jej rodaków.
Przewodnicząca BdV określiła Benesza mianem ekstremalnego nacjonalisty,
zwalczającego zarówno niemiecką, jak i węgierską grupę etniczną. Steinbach
ponownie wezwała do unieważnienia dekretów, na mocy których z Czech wysiedlono
Niemców sudeckich. Ich związek, powołując się na "wartości europejskie",
zażądał, aby rząd czeski potępił dekrety Benesza.
Podczas zjazdu Niemcy sudeccy skrytykowali również szefa niemieckiej dyplomacji
Joschkę Fischera, który podczas wizyty w Pradze stwierdził, że władze
niemieckie nie zamierzają ingerować w działanie czeskiego parlamentu i
uhonorowanie Benesza przez władze czeskie w żaden sposób nie wpłynie na
stosunki pomiędzy obydwoma krajami.
Waldemar Maszewski, Hamburg

www.naszdziennik.pl/index.php?typ=sw&dat=20040301&id=sw12.txt

przycinek.usa Komentarz znaleziony na Interia.pl 07.03.04, 04:20

Metamorfoza PO
kapie /28.02.2004 10:40/ Kosmopolityczna Platforma Obywatelska zwana też
Pomarańczową Opozycją, ustami swych wolnomyślicieli/ek, nierzadko sepleniących
i hochsztaplerów intelektualnyh przekonywała nas całymi miesiącami, że
najlepiej to będzie nam w UE. Obecnie, przyłącza się do psioczącego na UE
społeczeństwa/obywatelskiego chyba/.Co więcej, PO obecnie twierdzi, że zawsze
była przeciwna UE, jako kosztownemu socjalistycznemu molochowi niszczącemu
każdy zdrowy podmiot.

przycinek.usa Wysiedleni grożą sądem 07.03.04, 04:22

21.02.2004 17:17 (aktualizacja 17:34)
Firma reprezentująca interesy Niemców wysiedlonych z Polski po 1945 roku
zagroziła skierowaniem skarg do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, jeśli
Polska nie zaspokoi ich roszczeń.

O takiej perspektywie poinformował szef Pruskiego Powiernictwa w wywiadzie,
który ma ukazać się w najnowszym "Welt am Sonntag".

"Będziemy rozmawiali z polskimi władzami, i jeśli nam się nie uda, wówczas
skierujemy sprawę do europejskiego trybunału - powiedział gazecie Rudi
Pawelka, który jest przewodniczącym rady nadzorczej Pruskiego Powiernictwa
(Preussische Treuhand GmbH & Co.) i szefem Ziomkostwa Ślązaków.

Celem Pruskiego Powiernictwa jest zbieranie informacji o roszczeniach Niemców
wysiedlonych m.in. z obecnych ziem polskich; firma oferuje im pomoc w
ewentualnym odzyskaniu mienia na drodze sądowej. Pruskie Powiernictwo
powstało po upadku muru berlińskiego w 1989 r.

Według Preussische Treuhand, co tydzień zgłaszają się do nich "dziesiątki"
byłych niemieckich właścicieli pragnących odzyskać posiadłości, bądź uzyskać
za nie odszkodowanie. Według Pavelki, około miliona wysiedlonych Niemców
posiadało jakieś majątki na terenie dzisiejszej Polski - pisze agencja AFP
za "Welt am Sonntag".

Polskie MSZ kilkakrotnie na forum Sejmu tłumaczyło, że nie ma podstaw do
obaw, że prawo wspólnotowe UE mogłoby stać się podstawą do roszczeń
rewindykacyjnych lub odszkodowawczych za mienie utracone przez Niemców w
wyniku wysiedleń po II wojnie światowej.

Wiceminister SZ Sławomir Dąbrowa mówił w czerwcu ub.r., że kwestia następstw
II wojny światowej została uregulowana zgodnie z prawem międzynarodowym w
sposób całościowy w traktacie o regulacji końcowej w odniesieniu do Niemiec,
podpisanym w Moskwie 11 września 1990 roku. Byłe nieruchomości niemieckie
zostały przejęte przez Polskę w ramach procesu reparacyjnego, a ich status
został uregulowany polskim prawem wewnętrznym opartym na umowie poczdamskiej
z 1945 roku.

Ostatnio kilka sejmowych kół wystapiło z projektem uchwały, mającej na celu
zablokowanie ewentualnych niemieckich roszczeń wobec Polski. Komisji sejmowe
rozpatrzą go 3 marca.

(PAP)

przycinek.usa Oprawcy chcą zamienić się w ofiary 07.03.04, 04:23

"Oprawcy chcą zamienić się w ofiary"

Obywatele Niemiec wysiedleni po II wojnie światowej grożą Polsce masowymi
pozwami do sądów europejskich. Przewodniczący Pruskiego Towarzystwa
Powierniczego i szef Ziomkostwa Ślązaków Rudi Pawelka zagroził, iż jeśli rząd
polski nie przystąpi do rozmów na temat odszkodowań dla niemieckich
wysiedlonych, to już niedługo pierwsze pozwy trafią do Europejskiego Trybunału
Praw Człowieka.
"Coraz więcej Niemców zamierza odebrać swoje majątki pozostawione w Polsce i w
innych krajach Europy Środkowo-Wschodniej po drugiej wojnie światowej" - pisze
wczorajszy dziennik "Welt am Sonntag". - W tym celu będziemy rozmawiali z
polskimi władzami, a jeżeli nam się to nie uda, wystąpimy do Europejskiego
Trybunału Praw Człowieka - stwierdził Rudi Pawelka w wywiadzie dla
niedzielnego "Welt am Sonntag". Według jego słów, co tydzień zgłaszają się do
Towarzystwa tuziny byłych niemieckich właścicieli, którzy pragną odzyskać swoje
utracone domy i gospodarstwa w Polsce. Stwierdził on, że około jednego miliona
niemieckich przesiedleńców pozostawiło swoje majątki w naszym kraju.
Informując o grożącej Polsce fali roszczeń, niemiecka gazeta przypomniała
jednocześnie niedawną wypowiedź desygnowanej na komisarza Unii Europejskiej
Danuty Huebner, która oświadczyła, że "ten rozdział historii jest zamknięty i
nie ma szans na odwrócenie jej biegu". Gazeta informuje również o inicjatywie
władz Warszawy, które oszacowały wojenne straty polskiej stolicy spowodowane
przez Niemców na ponad 31 mld dolarów i gotowości wystąpienia z roszczeniami w
momencie, kiedy zaczną napływać niemieckie pozwy.
"Welt am Sonntag" nie ukrywa, że sprawa niemieckich roszczeń o zwrot utraconego
mienia zdecydowanie pogarsza obecne wzajemne stosunki pomiędzy obu krajami.
Ponadto - jak pisze gazeta - sprawa ta "rodzi u naszego wschodniego sąsiada
strach, że po wstąpieniu do Unii nastąpi gwałtowny wzrost niemieckich żądań
zwrotu pozostawionego majątku".
Rząd niemiecki co prawda oficjalnie odcina się od działań Pruskiego Towarzystwa
Powierniczego, twierdząc, iż oficjalnie organizacja Pawelki nie ma nic
wspólnego z polityką niemieckiego rządu, ale jednocześnie niejednokrotnie
stwierdzał, iż uznaje problem ewentualnych odszkodowań za sprawę otwartą.
Obok zainicjowanych przez Związek Wypędzonych planów budowy Centrum Przeciwko
Wypędzeniom działania Pruskiego Towarzystwa Powierniczego należą do
najskrajniejszych przejawów niemieckiego rewizjonizmu. Wzorowane na
organizacjach żydowskich (co przyznają sami założyciele) towarzystwo powstało z
inicjatywy niemieckich przesiedleńców, a głównym jego zadaniem jest pomoc
merytoryczna i prawna wszystkim Niemcom, którzy pozostawili swój majątek na
wschodzie Europy po 1945 r. i zamierzają go teraz odebrać. Jako spółka akcyjna
(Preussischer Treuhand GmbH und KG aA) organizacja ta została zarejestrowana 18
września 2001 roku w Bonn.
Na stronach internetowych Pruskiego Towarzystwa Powierniczego znajdują się
gotowe instrukcje, jak należy postępować w przypadku chęci odebrania swojego
pozostawionego majątku, a także gotowe druki wzorów pozwów o odszkodowania i
zwrot majątku.
Rewizjonistom sprzyja brak ustawy reprywatyzacyjnej w Polsce. Umożliwia im to
bowiem sądowne wystąpienia o pozostawiony majątek i to w całości. Pruskie
Towarzystwo Powiernicze zamierza najpierw wystąpić z roszczeniami do polskich
sądów, a jeżeli to im się nie uda lub pozwy zostaną odrzucone, to - jak
zapewnia Pawelka - sprawa trafi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Jeśli i to nie poskutkuje, zostaną złożone zbiorowe pozwy do sądów
amerykańskich - podobnie jak to zrobiła żydowska organizacja roszczeniowa
Jewish Claims Conference.
Waldemar Maszewski, Hamburg

www.naszdziennik.pl/index.php?typ=sw&dat=20040223&id=sw11.txt

przycinek.usa Wojna i dzialania IPN. 07.03.04, 04:24

Ponizej tekst jak niemcy lubili zabierac Polakom nieruchomosci. Sam wiem, bo
stracilismy w powstaniu kamienice. Co prawda wskutek uderzenia bomby, ale tez
przez niemcow. Cokolwiek by nie powiedziec, winni niemcy.

www.naszdziennik.pl/index.php?typ=po&dat=20040221&id=po01.txt
"- Z zajmowanego przez nas mieszkania Niemcy wysiedlili nas zimą 1939 roku. Do
mieszkania weszło wtedy dwóch mundurowych z trupimi czaszkami na czapkach.
Kazali je opuścić. Niemcy nie zważali na to, że mama miała chorą nogę i dostała
skierowanie do szpitala. Cały czas krzyczeli, byli bardzo ordynarni. Po
opuszczeniu lokalu zostaliśmy ciężarówką zawiezieni na Główną, w obozie
umieszczono nas w baraku, w którym nie było łóżek tylko słoma. Pamiętam, że na
samym początku w naszym baraku jedna z kobiet urodziła dziecko, które później
Niemcy zabrali. Chodziły słuchy, że potem je zabili - wspominała w śledztwie
Teresa Ś."

przycinek.usa jest problem - zajebiemy go smiechem! 07.03.04, 04:26

"• jest problem - zajebiemy go smiechem! adres: *.kamir.com.pl
Gość: PABLO 21-02-2003 14:36 odpowiedz na list odpowiedz cytując

czytając posty w tej dyskusji mam jedno wrażenie:
eurofani stosuja metodę jest problem - zajebiemy go
smiechem. szczegolnie przoduje w tym niejaki snajper ale
kimmjiki oraz kai tez sprowadzili wszystko do żartów z
beebok'a eurofoba.
A problem niemieckiej własności na ziemiach odzyskanych
ISTNIEJE. W Polsce niestety nasze elyty pro-europejskie
zamiotły to pod dywan i udają że sprawy ni ma.
Próba dyskusji w magazynie Sprawy Międzynarodowe i
Arcanach nie wypaliła; prof. Kieżun tez próbował na ten
temat pisac ale jak to u nas bywa jakoś nie zainteresował
tym tzw. "wolnych mediów"
jeszcze raz przypomnijmy panom eurofanom iż po akcesji
Polski do Unii powstanie problem prawny, który ta unia
będzie musiała w ramach swojego prawodawstwa rozwiązać:
do tej samej nieruchomości będą istniały dwa tytuły
prawne stwierdzające własność: jeden polski jeden
niemiecki. Niemiecki jest starszy a do tego jego utrata
na rzecz polskiego właściciela jest spowodowana
przymusowym przesiedleniem i wywłaszczeniem. Jak
prawodawstwo unijne wg szanownych eurofanów odnosi się do
przymusowych wywłaszczeń i przesiedleń bez odszkodowań
przeprowadzanych na podstawie kryteriów rasowych bądź
narodowościowych? Wiedza Panowie czy nie wiedzą? Uznaje
takie wywłaszczenie czy nie uznaje? No Kimmjiki rusz
głową! Przypominam że polsko-niemiecki traktat o
granicach podpisany przez TW Skubiszewskiego Krzysztofa
zaznacza w jednym z punktów (na co szczegolnie naciskał
Kohl) iz nie reguluje on kwestii własnościowych (uznaje
natomiast nienaruszalnośc granic); po wejsciu do UE
granice będziemy sobie mogli wsadzic gdzieś a tereny będą
należec do tego kto będzie ich właścicielem. Niemiecka
polityka jest długofalowa i bardzo konsekwentna a jej
celem jest powrócenie do granic z 1937 roku. Polska
polityka prowadzona przez tajnych współpracowników
specsłużb lub komuchów jest oparta na zasadzie interesu
klasowego klasy politycznej. No ale zdrade zawodowych
zdrajców mozna zrozumieć. Natomiast kimmjiki, snajper,
kai to tzw. pożyteczni idioci, ktorych tłumaczy tylko ich
głupota. "

przycinek.usa Podaje za Pepe..dla porzadku. 07.03.04, 04:31

www.dwelle.de/polish/nachrichten/2.26829.2.html
"Ekspert nie widzi szans na odszkodowania dla wypędzonych

Prof. Christian Tomuschat, jeden z największych autorytetów w dziedzinie prawa
międzynarodowego, nie widzi szans na wyprocesowanie zwrotu majątku bądź
odszkodowań przez wypędzonych. Według niego stan prawny nie pozostawia tu
najmniejszych wątpliwości. “Dawne tereny niemieckie są uznanym przez prawo
międzynarodowe terytorium Polski. Na terytorium Polski obowiązuje prawo
polskie” – powiedział w wywiadzie dla Deutsche Welle Christian Tomuschat.
Zdaniem profesora żaden z sądów europejskich ani amerykańskich nie ma uprawnień
do rozpatrywania roszczeń wypędzonych wobec Polski."

I od razu wklejam ADEKWATNA WYPOWIEDZ sedziego prof. Andrzeja Wróbla, sędziego
Polskiego Sądu Najwyższego. (te co byla pare postow wyzej):

Polscy Sedziowie:
"Będą (...) obowiązani do oceny zgodności prawa polskiego ze stosowanymi w
danej sprawie przepisami wspólnotowymi i NIESTOSOWANIA prawa
polskiego, które uznają za sprzeczne z nimi."

I kto tu jest ekspertem????? Macie watpliwosci, bo ja nie.

Dalszy link podany przez Pepe:

"Wypędzeni grożą Polsce pozwami

Niemieccy wypędzeni grożą Polsce pozwami przed sądami europejskimi.
Przewodniczący organizacji “Preussischer Treuhand” Rudi Pawelka powiedział w
niedzielnym wydaniu gazety "Welt am Sonntag", że jeśli rząd Polski nie zgodzi
się na rozmowy w sprawie odszkodowań dla niemieckich właścicieli to jego
organizacja wniesie pierwsze pozwy do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w
Strasbourgu. Według danych “Preussischer Treuhand”, na obecnych polskich
ziemiach zachodnich majątki posiadało około miliona Niemców. Minister do spraw
europejskich i desygnowana komisarz UE Danuta Huebner oświadczyła, że "Ten
rozdział historii jest zamknięty i nie ma szans na odwrócenie jej biegu". Rząd
Niemiec nie popiera żądań wypędzonych, jednak z obawy przed roszczeniami pod
własnym adresem uznaje tę kwestię za otwartą."

www.dwelle.de/polish/nachrichten/2.26647.2.html

przycinek.usa Re: TEMAT: ROSZCZENIA. 07.03.04, 04:34

I znowu Pepe. pepe49 24.02.2004 23:39

http://www.glos.com.pl

Fragment artykułu p. Macierewicza:
http://www.glos.com.pl/Awyd/am.html (link niestety juz nie dziala.)

(...)głównym narzędziem działania Niemiec jest Unia Europejska. Niemcy, jak mało
kto, potrafiły podporządkować swoją politykę dialektycznym wskazaniom: “trzeba
zrezygnować z niepodległości, by odzyskać potęgę. Trzeba zlikwidować granice, by
odzyskać całość terytorium.” Niemcy zawarły z Polską układ, uznając granicę na
Odrze i Nysie, lecz nigdy nie pogodziły się z wysiedleniem swoich rodaków z ziem
polskich i nie zaakceptowały wywłaszczenia ich majątków. To Unia Europejska ma
stać się narzędziem pozwalającym odzyskać to, co utraciły po Drugiej Wojnie
Światowej. Zadaniu temu dobrze służy szczególna konstrukcja prawno-polityczna
Unii, zwłaszcza w tym kształcie, jaki nadaje jej Konstytucja UE. Powstaje bowiem
jedno państwo, w którym nie ma wewnętrznych granic, za to każdy ma prawo do
swobody osiedlania się, a Trybunały strzegą bezwzględnie prawa własności,
ewentualnie prawa do odszkodowania. Jeżeli dodamy, że w państwie tym głos
decydujący mają mieć Niemcy (a o tym stanowi tzw. zasada podwójnej większości
uzależniająca siłę głosu w Radzie UE od liczby mieszkańców) to widzimy, że
zostały przygotowane wszystkie warunki dla pokojowej ekspansji Niemiec na wschód
i wypchnięcia Polski z terenów Ziem Odzyskanych.

Centropa

Nie ma wątpliwości, że plany niemieckie idą dużo dalej, niż ekspansja
gospodarcza, wsparcie dla rewindykacji odszkodowawczych, osadnictwo potomków
wysiedlonych. Do osiągnięcia tych celów prawodawstwo UE jest już przystosowane.
Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu przyjął pierwsze orzeczenia nakazujące
odszkodowania za wywłaszczenia w latach 40-ych. Ale ewentualna presja setek
tysięcy czy nawet milionów domagających się odszkodowań, to tylko narzędzie
zamiarów dalej sięgających. Oto we wrześniu 2002 r. podczas konferencji w
Feldkirchu w Austrii prof. Alexander von Waldow, Zastępca Federalnego
Przewodniczącego Stowarzyszenia ds. Problemów Gospodarczych Wschód przedstawił
program “rozwiązania problemów polsko-niemieckich”. Plan wygląda następująco: 1.
Tereny utracone przez Niemcy na rzecz Polski oraz obszary enklawy królewieckiej
zostaną odłączone od Polski i Rosji i objęte protektoratem międzynarodowym.
Obszar ten będzie konstytucyjnie związany z Unią Europejską; 2. W ramach
rekompensaty Polska otrzyma te utracone po wojnie terytoria na wschodzie, które
obecnie wchodzą w skład Białorusi i Ukrainy; 3. Powstały twór państwowy, von
Waldow nazwał go Centropą, wypłaci odszkodowania wysiedlonym i ich potomkom.

Ten plan może się wydawać śmiesznym, gdy przedstawia się go tak, jak zrobiła to
niedawno “Rzeczpospolita”, w reportażu rysującym marzenia starszego, oderwanego
od życia arystokraty. Rzecz wygląda inaczej, gdy okazuje się, że jest to
oficjalny program ogólnoniemieckiego stowarzyszenia oraz głównego narzędzia
rewizjonistów Preusische Treuheunder. Jeżeli dziś, gdy Polska jeszcze nie jest w
Unii Europejskiej, a więc jeszcze nie podlega bezwzględnie prawnemu dyktatowi,
takie koncepcje publicznie są przedstawiane, to po wejściu do UE możemy jedynie
spodziewać się ich realizacji.

Jak do tego doszło?

Polska znajduje się dzisiaj w bardzo trudnej sytuacji wobec Niemiec i musi
dokonać pełnej mobilizacji swych sił, by wydostać się z opresji, w jaką
wepchnęły ją siły komunistyczno-liberalne. Źródeł błędu szukać należy w pełnym
podporządkowaniu polityki polskiej rosyjskiej koncepcji “Europejskiego Wspólnego
Domu”. Ten pomysł Gorbaczowa zakładał zjednoczenie Niemiec, rozwiązanie Układu
Warszawskiego i NATO, decydowanie o Europie poprzez OBWE. Politycy polscy,
którzy w wyniku układu “okrągłego stołu” przejęli władzę, niewolniczo
realizowali plany rosyjskie. Tylko tak można zrozumieć, dlaczego w Traktacie
Polsko-Niemieckim nie zamknięto kwestii roszczeń własnościowych (choć w tym
samym czasie zrobiła to Rosja!), nie uzyskano pełni praw dla polskiej
mniejszości w Niemczech (choć dano takie Niemcom w Polsce!), nie wymuszono zmian
w Konstytucji Niemiec wciąż zawierających odniesienie do Rzeszy w granicach z
1937 r. poprzez przyznawanie obywatelstwa wszystkim, którzy narodzili się na tym
terytorium. Przepis ten tworzy niebezpieczny punkt zaczepienia do ewentualnego
powrotu do kwestii terytorialnych. W istocie stało się nawet coś nieporównanie
gorszego: Minister RP Krzysztof Skubiszewski pozwolił sobie na dołączenie do
Traktatu, wymiany listów z Ministrem spraw zagranicznych RFN H. D. Genscherem, w
których stwierdza się, że Traktat nie zajmuje się kwestiami obywatelstwa i
własności. Do kolejnego zaś układu Minister Skubiszewski dołącza deklarację
stwierdzającą, że w perspektywie wejścia Polski do Unii Europejskiej tworzone
będą ułatwienia dla osiedlania się Niemców w Polsce.

Odpowiedzialność postkomunistów

Traktat Polsko-Niemiecki zostaje podpisany, gdy prezydentem jest Wojciech
Jaruzelski, a PZPR dysponuje nie tylko głównymi ministrami w rządzie, ale i
sprawuje faktyczną kontrolę nad parlamentem i administracją Polski. Rychło
zresztą okazuje się, że ekipy postkomunistyczne są najbardziej zainteresowane w
ustępstwach na rzecz Niemiec i Niemców. Dobitnym przykładem jest przeprowadzona
przez SLD ustawa z 1996 r. liberalizująca zasady sprzedaży ziemi cudzoziemcom.
Chodziło przede wszystkim o ułatwienie nabywania mieszkań i niewielkich
nieruchomości (do 1 ha) bez wymaganej dotąd zgody ministra spraw wewnętrznych.
Ale najbardziej kompromitujący z punktu widzenia polskiego interesu narodowego
jest systematyczny sprzeciw postkomunistów wobec ustawodawstwa
reprywatyzacyjnego i uwłaszczeniowego. Projekty takich ustaw zgłaszano już w
1992 r., ale zawsze koalicja SLD i partii liberalnych je utrącała. Dopiero w
1999 i 2000 r. udało się uchwalić, choć przy zażartym sprzeciwie SLD, zarówno
ustawę reprywatyzacyjną jak i uwłaszczeniową. Obie zawierały klauzule
wyłączające z dobrodziejstw ustawy osoby, które zrzekły się polskiego
obywatelstwa. W ten sposób unikano niebezpieczeństwa fali roszczeń niemieckich.
O ile bowiem niemiecka doktryna prawna kwestionuje prawomocność wywłaszczeń
dokonanych w latach 1945-90 uznając, że w tym czasie Polska jedynie
administrowała ziemiami zachodnimi i północnymi, to takich zastrzeżeń oczywiście
nie można wnieść po uznaniu suwerenności polskiej na tych obszarach, co dokonało
się z punktu widzenia niemieckiego w 1990 roku.
Do wejścia w życie ustaw reprywatyzacyjnych i uwłaszczeniowych wówczas jednak
nie doszło. Zakwestionował je na wniosek SLD prezydent Kwaśniewski. Niemcy mogli
odetchnąć z ulgą

Pour la Roi de Prousse

Konsekwencje stanowiska postkomunistów będą tragiczne. Ustawę reprywatyzacyjną
wymusi na Polsce społeczność międzynarodowa zapewne po wejściu do UE. Tyle, że
wówczas ustawa nie będzie mogła już zawierać klauzuli wyłączającej osoby
pozbawione obywatelstwa polskiego, gdyż byłoby to sprzeczne z prawem UE. Tak
więc postkomuniści i wszyscy, którzy ich wówczas wspierali, świadomie lub z
głupoty działali na rzecz rewindykacji niemieckich. Mogę zrozumieć niewiedzę
emocjonalnie działających posłów chłopskich. Nie wierzę jednak w naiwność panów
Kwaśniewskiego, Millera, Oleksego, Szmajdzińskiego i towarzyszy. Myślę raczej,
że na tym przykładzie mamy do czynienia z tą samą myślą zaprzeczną, która kazała
komunistom z KPP w 1936 r deklarować, że zrobią wszystko, by Śląsk wrócił do
“niemieckiej macierzy”. Na potwierdzenie tej tezy można przytoczyć dwa jeszcze
przykłady. Po pierwsze, w 1997 roku do tworzonej przez SLD Konstytucji
wprowadzono nowe przepisy dotyczące obywatelstwa polskiego. Zgodnie z nimi:
”Obywatel polski nie może utracić obywatelstwa polskiego, chyba, że sam się go
zrzeknie.” Konsekwencje tego zapisu w stosunkach polsko-niemieckich są
katastrofalne. W latac

przycinek.usa Antoni Macierewicz i calosc artykulu. 07.03.04, 04:42

Poniewaz tego tekstu NIE MA obecnie nigdzie, wiec pozwolilem sobie wkleic to w
calosci tu na forum. Mam nadzieje, ze Tosiek nie bedzie mial o to do mnie
pretensji. He he he.

"Wśród rosnących zagrożeń musimy znaleźć siłę ratowania kraju
Jeszcze Polska nie zginęła...

Cztery problemy związane z wejściem Polski do Unii Europejskiej budzą dziś
największe zaniepokojenie Polaków.

MittlePolska
Po pierwsze - to zagrożenia gospodarczo-finansowe. Wskazuje się więc, że Polska
pozbawiona własnego przemysłu stanie się rynkiem zbytu dla towarów niemieckich.
Polskie rolnictwo na skutek fatalnych warunków wynegocjowanych przez rząd SLD
na trwałe pozostanie zacofane, a polscy chłopi otrzymując 25% zasiłek skazani
będą na wegetację. Do tego dochodzi jeszcze prawdopodobieństwo, iż będziemy
płatnikiem netto. W efekcie Polska, która przez ostatnie lata likwidując swój
przemysł stworzyła ponad milion miejsc pracy w Niemczech, nadal będzie
zapóźnionym i niestabilnym społecznie, na skutek wysokiego bezrobocia,
zapleczem dla gospodarki niemieckiej. Taką wizje streszcza plan Polski
sprowadzonej do 15-milionowej kolonii wciśniętej między Niemcy i Rosję

Przeciw chrześcijaństwu
Po drugie – zagrożenia moralno-cywilizacyjne. Unia, to konkretny projekt ideowo-
cywilizacyjny pod pozorem tolerancji i liberalizmu skrywający totalitarne
zapędy, pogardę dla wartości, kult siły i władzy elit nad motłochem. Wojna
wydana chrześcijaństwu, wartościom narodowym i poszanowaniu życia ludzkiego
oraz rodzinie powoli uświadamia Polakom przed jak dramatycznym wyborem
stanęliśmy. W projekcie Konstytucji UE nie ukrywa się, że warunkiem sine qua
non jest odrzucenie cywilizacji chrześcijańskiej. U źródeł nowej, zjednoczonej
Europy mają jak granitowe fundamenty tkwić idee Rewolucji Francuskiej. I niech
nikt się nie łudzi, że Unię będzie można oszukać: choć dziś się zgodzimy, jutro
zrobimy swoje. Konstytucja UE przewiduje cały szereg działań i mechanizmów
wymuszających posłuszeństwo. To musi niepokoić zwłaszcza w sytuacji, gdy z
wielkim trudem odzyskujemy równowagę moralną po dziesięcioleciach
komunistycznej destrukcji.

Mocarstwo Europa
Po trzecie - Unia to wielki projekt geopolityczny, to pomysł na budowę
mocarstwa, które na Zachodzie wydarłoby palmę pierwszeństwa Stanom
Zjednoczonym. Pozornie chodzi o wzmocnienie Zachodu poprzez zjednoczenie
wysiłków krajów europejskich. W istocie jednak projekt skierowany jest przede
wszystkim przeciwko USA, których obecność w Europie i dominacja na świecie
coraz częściej uważana jest za przejaw “imperialistycznego dyktatu”.
Zjednoczona Europa ma więc być nie tyle sojusznikiem, ile rywalem USA. Takie są
plany, a może, mówiąc wprost, złudzenia. Europa bez względu na to czy jest
zjednoczona, czy też podzielona na państwa narodowe, przede wszystkim jest
wygodna i nie ma zamiaru płacić ceny niezbędnej dla utrzymania mocarstwowego
statusu. A to oznacza, że po wyrzuceniu ze swego obszaru wojsk amerykańskich
zostanie zdana na łaskę i niełaskę innego mocarstwa, tego, które nigdy nie
zaprzestało polegać przede wszystkim na potędze militarnej. Bez względu na to,
jakie są źródła i komu zawdzięczamy ideę zjednoczonej Europy, budowy “mocarstwa
Europa” prawdziwym beneficjantem tej operacji będzie przede wszystkim imperium
rosyjskie. To ono bowiem, siłą rzeczy zastąpi USA jako europejski hegemon.

Wielki gambit
Patrząc z dzisiejszej perspektywy na przebieg wydarzeń ostatnich 15 lat trudno
już wątpić, że wielki gambit roku 1989 polegający na zburzeniu berlińskiego
muru i oddaniu niepodległości okupowanym krajom Europy środkowo-wschodniej może
się Rosji tysiąckrotnie opłacić, jeśli powstanie zjednoczona Europa napędzana
antyamerykańskim nacjonalizmem i niszczona wewnętrznie biurokratyczno-
socjalistyczną ideologią. Już dziś istniejąca oś kontynentalna Moskwa-Berlin-
Paryż skierowana jest przede wszystkim przeciwko USA. A to oznacza, że w ciągu
15 lat dokonano zasadniczego odwrócenia sojuszy kształtujących świat od 1941
r., gdy to Hitler zerwawszy pakt Ribbentrop-Mołotow napadł na Związek Sowiecki.
Geopolityka dyktowana przez powstanie “mocarstwa Europa” powraca do koncepcji,
które legły u źródeł sojuszu sowiecko-niemieckiego z 1939 r. I tu tkwi źródło
największego niepokoju, jaki towarzyszy nam u progu wejścia do Unii
Europejskiej. Czy w takiej konfiguracji geopolitycznej Polska ma szansę na
zachowanie niepodległości państwowej? Głównym motorem gospodarczym i
politycznym Unii Europejskiej są Niemcy. To one decydując o unijnym pieniądzu,
gospodarce, budżecie chcą też decydować o unijnej polityce. Niemcy sięgają
coraz dalej na wschód. Z Rosją wiążą je porozumienia energetyczne i finansowe.
Sieć gazociągów budowanych przez Gazprom ma gwarantować energię UE. Bez względu
na to, czy Rosja wejdzie, czy też nie wejdzie do Unii, już dziś powstaje jeden
obszar gospodarczy od Gibraltaru po Władywostok. Jakie miejsce zajmuje w nim
Polska poza tym, że przechodzą przez nią główne linie przesyłowe i
komunikacyjne wschód-zachód?

Między USA a Rosją
Nie trudno zrozumieć, że jeśli dopuścimy do powstania takiej sytuacji
geopolitycznej znajdziemy się już o krok od rozbiorów. Dlatego właśnie w
polskim interesie leży, by zrobić wszystko dla uniemożliwienia
powstania “mocarstwa Europa”. Niedawno jeden z polityków amerykańskich na
pytanie o politykę wobec Unii Europejskiej odpowiedział jednym słowem –
“dezintegracja”. Dobrze to świadczy o jego patriotyzmie i zrozumieniu
amerykańskiej Racji Stanu. Tym bardziej jednak powinni to powiedzieć Polacy –
jedyną właściwą odpowiedzią na zagrożenia, jakie niesie z sobą Niemiecka Unia
Europejska, jest dążenie do jej dezintegracji. Tak oczywiście być nie musiało.
Unia Europejska mogła ukształtować się jako porozumienie niepodległych państw
narodowych respektujących swoją tożsamość i współpracujących w ramach strefy
wolnego handlu. Z polskiego punktu widzenia najważniejsze jednak były plany i
zamierzenia Niemiec. To Niemcy bowiem nadały Unii kształt jednoczącego się
mocarstwa i Niemcy (wraz z Francją) coraz bardziej zdecydowanie spychają Unię
do antyamerykańskiego sojuszu z Rosją. Takie działanie nie jest przypadkowe.
Przez czterdzieści lat po Drugiej Wojnie Światowej Niemcy były najwierniejszym
sojusznikiem USA w Europie. Dzięki temu odbudowały swój przemysł i swoją
pozycję mocarstwa gospodarczego. A przede wszystkim mogły dokonać zjednoczenia.
Wraz z wchłonięciem NRD Niemcy zaczęły się oddalać od USA i zbliżać do Rosji.
Zadecydowały o tym dwa powody. Po pierwsze, coraz słabsza staje się wspólnota
interesów niemiecko-amerykańskich z punktu widzenia Niemiec. Amerykanie
spełnili już swoją rolę i nie są w stanie nic więcej dać Berlinowi. A Rosja - i
owszem. To Rosja jest głównym partnerem gospodarczo-polityczno-
militarnym “mocarstwa Europa”. Przede wszystkim jednak to Rosja jest
tradycyjnym partnerem w pacyfikacji Polski. Jeżeli bowiem przyjąć, że dążenie
do zjednoczenia było i jest głównym motorem polityki niemieckiej, to trzeba
sobie zdać sprawę, że po NRD następnym celem są polskie Ziemie Zachodnie i
Północne. A na tym obszarze dotychczas więcej do powiedzenia miała Rosja niż
USA.

Niemiecka Unia Europejska
Na tym etapie głównym narzędziem działania Niemiec jest Unia Europejska.
Niemcy, jak mało kto, potrafiły podporządkować swoją politykę dialektycznym
wskazaniom: “trzeba zrezygnować z niepodległości, by odzyskać potęgę. Trzeba
zlikwidować granice, by odzyskać całość terytorium.” Niemcy zawarły z Polską
układ, uznając granicę na Odrze i Nysie, lecz nigdy nie pogodziły się z
wysiedleniem swoich rodaków z ziem polskich i nie zaakceptowały wywłaszczenia
ich majątków. To Unia Europejska ma stać się narzędziem pozwalającym odzyskać
to, co utraciły po Drugiej Woj
- przycinek.usa Re: Antoni Macierewicz i calosc artykulu. 07.03.04, 04:43
  
  (...) Drugiej Wojnie Światowej. Zadaniu temu dobrze służy szczególna
  konstrukcja prawno-polityczna Unii, zwłaszcza w tym kształcie, jaki nadaje jej
  Konstytucja UE. Powstaje bowiem jedno państwo, w którym nie ma wewnętrznych
  granic, za to każdy ma prawo do swobody osiedlania się, a Trybunały strzegą
  bezwzględnie prawa własności, ewentualnie prawa do odszkodowania. Jeżeli
  dodamy, że w państwie tym głos decydujący mają mieć Niemcy (a o tym stanowi
  tzw. zasada podwójnej większości uzależniająca siłę głosu w Radzie UE od liczby
  mieszkańców) to widzimy, że zostały przygotowane wszystkie warunki dla
  pokojowej ekspansji Niemiec na wschód i wypchnięcia Polski z terenów Ziem
  Odzyskanych.
  
  Centropa
  Nie ma wątpliwości, że plany niemieckie idą dużo dalej, niż ekspansja
  gospodarcza, wsparcie dla rewindykacji odszkodowawczych, osadnictwo potomków
  wysiedlonych. Do osiągnięcia tych celów prawodawstwo UE jest już przystosowane.
  Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu przyjął pierwsze orzeczenia nakazujące
  odszkodowania za wywłaszczenia w latach 40-ych. Ale ewentualna presja setek
  tysięcy czy nawet milionów domagających się odszkodowań, to tylko narzędzie
  zamiarów dalej sięgających. Oto we wrześniu 2002 r. podczas konferencji w
  Feldkirchu w Austrii prof. Alexander von Waldow, Zastępca Federalnego
  Przewodniczącego Stowarzyszenia ds. Problemów Gospodarczych Wschód przedstawił
  program “rozwiązania problemów polsko-niemieckich”. Plan wygląda następująco:
  1. Tereny utracone przez Niemcy na rzecz Polski oraz obszary enklawy
  królewieckiej zostaną odłączone od Polski i Rosji i objęte protektoratem
  międzynarodowym. Obszar ten będzie konstytucyjnie związany z Unią Europejską;
  2. W ramach rekompensaty Polska otrzyma te utracone po wojnie terytoria na
  wschodzie, które obecnie wchodzą w skład Białorusi i Ukrainy; 3. Powstały twór
  państwowy, von Waldow nazwał go Centropą, wypłaci odszkodowania wysiedlonym i
  ich potomkom.
  Ten plan może się wydawać śmiesznym, gdy przedstawia się go tak, jak zrobiła to
  niedawno “Rzeczpospolita”, w reportażu rysującym marzenia starszego, oderwanego
  od życia arystokraty. Rzecz wygląda inaczej, gdy okazuje się, że jest to
  oficjalny program ogólnoniemieckiego stowarzyszenia oraz głównego narzędzia
  rewizjonistów Preusische Treuheunder. Jeżeli dziś, gdy Polska jeszcze nie jest
  w Unii Europejskiej, a więc jeszcze nie podlega bezwzględnie prawnemu
  dyktatowi, takie koncepcje publicznie są przedstawiane, to po wejściu do UE
  możemy jedynie spodziewać się ich realizacji.
  
  Jak do tego doszło?
  Polska znajduje się dzisiaj w bardzo trudnej sytuacji wobec Niemiec i musi
  dokonać pełnej mobilizacji swych sił, by wydostać się z opresji, w jaką
  wepchnęły ją siły komunistyczno-liberalne. Źródeł błędu szukać należy w pełnym
  podporządkowaniu polityki polskiej rosyjskiej koncepcji “Europejskiego
  Wspólnego Domu”. Ten pomysł Gorbaczowa zakładał zjednoczenie Niemiec,
  rozwiązanie Układu Warszawskiego i NATO, decydowanie o Europie poprzez OBWE.
  Politycy polscy, którzy w wyniku układu “okrągłego stołu” przejęli władzę,
  niewolniczo realizowali plany rosyjskie. Tylko tak można zrozumieć, dlaczego w
  Traktacie Polsko-Niemieckim nie zamknięto kwestii roszczeń własnościowych (choć
  w tym samym czasie zrobiła to Rosja!), nie uzyskano pełni praw dla polskiej
  mniejszości w Niemczech (choć dano takie Niemcom w Polsce!), nie wymuszono
  zmian w Konstytucji Niemiec wciąż zawierających odniesienie do Rzeszy w
  granicach z 1937 r. poprzez przyznawanie obywatelstwa wszystkim, którzy
  narodzili się na tym terytorium. Przepis ten tworzy niebezpieczny punkt
  zaczepienia do ewentualnego powrotu do kwestii terytorialnych. W istocie stało
  się nawet coś nieporównanie gorszego: Minister RP Krzysztof Skubiszewski
  pozwolił sobie na dołączenie do Traktatu, wymiany listów z Ministrem spraw
  zagranicznych RFN H. D. Genscherem, w których stwierdza się, że Traktat nie
  zajmuje się kwestiami obywatelstwa i własności. Do kolejnego zaś układu
  Minister Skubiszewski dołącza deklarację stwierdzającą, że w perspektywie
  wejścia Polski do Unii Europejskiej tworzone będą ułatwienia dla osiedlania się
  Niemców w Polsce.
  
  Odpowiedzialność postkomunistów
  Traktat Polsko-Niemiecki zostaje podpisany, gdy prezydentem jest Wojciech
  Jaruzelski, a PZPR dysponuje nie tylko głównymi ministrami w rządzie, ale i
  sprawuje faktyczną kontrolę nad parlamentem i administracją Polski. Rychło
  zresztą okazuje się, że ekipy postkomunistyczne są najbardziej zainteresowane w
  ustępstwach na rzecz Niemiec i Niemców. Dobitnym przykładem jest przeprowadzona
  przez SLD ustawa z 1996 r. liberalizująca zasady sprzedaży ziemi cudzoziemcom.
  Chodziło przede wszystkim o ułatwienie nabywania mieszkań i niewielkich
  nieruchomości (do 1 ha) bez wymaganej dotąd zgody ministra spraw wewnętrznych.
  Ale najbardziej kompromitujący z punktu widzenia polskiego interesu narodowego
  jest systematyczny sprzeciw postkomunistów wobec ustawodawstwa
  reprywatyzacyjnego i uwłaszczeniowego. Projekty takich ustaw zgłaszano już w
  1992 r., ale zawsze koalicja SLD i partii liberalnych je utrącała. Dopiero w
  1999 i 2000 r. udało się uchwalić, choć przy zażartym sprzeciwie SLD, zarówno
  ustawę reprywatyzacyjną jak i uwłaszczeniową. Obie zawierały klauzule
  wyłączające z dobrodziejstw ustawy osoby, które zrzekły się polskiego
  obywatelstwa. W ten sposób unikano niebezpieczeństwa fali roszczeń niemieckich.
  O ile bowiem niemiecka doktryna prawna kwestionuje prawomocność wywłaszczeń
  dokonanych w latach 1945-90 uznając, że w tym czasie Polska jedynie
  administrowała ziemiami zachodnimi i północnymi, to takich zastrzeżeń
  oczywiście nie można wnieść po uznaniu suwerenności polskiej na tych obszarach,
  co dokonało się z punktu widzenia niemieckiego w 1990 roku.
  Do wejścia w życie ustaw reprywatyzacyjnych i uwłaszczeniowych wówczas jednak
  nie doszło. Zakwestionował je na wniosek SLD prezydent Kwaśniewski. Niemcy
  mogli odetchnąć z ulgą
  
  Pour la Roi de Prousse
  Konsekwencje stanowiska postkomunistów będą tragiczne. Ustawę reprywatyzacyjną
  wymusi na Polsce społeczność międzynarodowa zapewne po wejściu do UE. Tyle, że
  wówczas ustawa nie będzie mogła już zawierać klauzuli wyłączającej osoby
  pozbawione obywatelstwa polskiego, gdyż byłoby to sprzeczne z prawem UE. Tak
  więc postkomuniści i wszyscy, którzy ich wówczas wspierali, świadomie lub z
  głupoty działali na rzecz rewindykacji niemieckich. Mogę zrozumieć niewiedzę
  emocjonalnie działających posłów chłopskich. Nie wierzę jednak w naiwność panów
  Kwaśniewskiego, Millera, Oleksego, Szmajdzińskiego i towarzyszy. Myślę raczej,
  że na tym przykładzie mamy do czynienia z tą samą myślą zaprzeczną, która
  kazała komunistom z KPP w 1936 r deklarować, że zrobią wszystko, by Śląsk
  wrócił do “niemieckiej macierzy”. Na potwierdzenie tej tezy można przytoczyć
  dwa jeszcze przykłady. Po pierwsze, w 1997 roku do tworzonej przez SLD
  Konstytucji wprowadzono nowe przepisy dotyczące obywatelstwa polskiego. Zgodnie
  z nimi: ”Obywatel polski nie może utracić obywatelstwa polskiego, chyba, że sam
  się go zrzeknie.” Konsekwencje tego zapisu w stosunkach polsko-niemieckich są
  katastrofalne. W latach 1956-1988 z Polski wyjechało do Niemiec około miliona
  osób powołując się na swoje niemieckie pochodzenie. Co najmniej 600 tysięcy z
  nich nie zrzekło się obywatelstwa, lecz im je jednostronnie odbierano, a co za
  tym idzie, konfiskowano nieruchomości lub zmuszano do sprzedaży po zaniżonej
  cenie. Wszyscy oni będą mieli teraz prawo do odzyskania swych nieruchomości, a
  co więcej, będą mieli prawo kupna ziemi rolnej, tak jak wszyscy polscy
  obywatele, nie podlegając ograniczeniom z racji 12-letnich okresów
  przejściowych. Czy w 1997 roku zdawano sobie sprawę z takich konsekwencji
  zapisu konstytucyjnego? Myślę, że tak.
  
  Krok po k
  - przycinek.usa dokonczenie. 07.03.04, 04:44
    
    (...)
    
    Krok po kroku
    Podobnie jak musieli sobie zdawać sprawę kolejni ministrowie spraw
    zagranicznych z faktu, że wejście Polski do Unii Europejskiej oznacza otwarcie
    problemu roszczeń odszkodowawczych. Jak pisałem, nie załatwiono tego w
    Traktacie Polsko-Niemieckim ani w Traktacie 2+4, choć rozwiązali wówczas tę
    kwestię Rosjanie zobowiązując Niemcy do przejęcia na siebie ewentualnych
    roszczeń odszkodowawczych. Co więcej, kolejni ministrowie z głupoty lub ze złej
    woli twierdzili publicznie, w tym także przed parlamentem, że Prawo Unijne
    uniemożliwia jakiekolwiek roszczenia ze strony Niemców (powoływano się zwykle
    na art. 295 TUE stwierdzający, że Unia nie kwestionuje krajowego systemu
    własności nieruchomości). Jest oczywiste, że argument ten nie wytrzymuje
    krytyki. Udowodnił to Komitet Doradczy Ministra Spraw Zagranicznych w
    ekspertyzie ze stycznia 2003 r. wskazując, że po wejściu do Unii grożą nam
    procesy zarówno przed Trybunałem Sprawiedliwości jak i przed Trybunałem Praw
    Człowieka. Najbardziej niewiarygodny w tym wszystkim jest fakt, że minister
    Cimoszewicz mając w ręce tę ekspertyzę, publicznie stwierdzał, że Polsce nie
    grozi żadne niebezpieczeństwa a wskazane Trybunały nie mają odpowiednich
    kompetencji. I znowu trzeba spytać – czy naprawdę Cimoszewicz, Miller i
    Kwaśniewski byli przekonani, że Polsce nie grożą procesy odszkodowawcze, czy
    też posłów i opinie społeczną okłamywali? Ekspertyza stwierdzająca
    jednoznacznie fakt zagrożeń nosi datę 21 styczeń 2003 r. W tym czasie istniała
    jeszcze możliwość wynegocjowania odpowiedniej klauzuli w Traktacie Akcesyjnym.
    Nie poczyniono jednak żadnego kroku w tym kierunku.
    
    Obowiązki polskie
    Tak więc dziś możemy już powiedzieć z dużą dozą pewności – postkomuniści od
    początku procesu transformacji prowadzili politykę, w której interesy polskie
    były podporządkowane interesom niemieckim zgodnie z założeniem rosyjskiej
    doktryny sojuszu niemiecko-rosyjskiego. To dlatego nie zadbano o właściwą
    redakcję Traktatu Polsko-Niemieckiego, dlatego ignorowano interesy polskie
    mniejszości w Niemczech, dlatego bagatelizowano zagrożenia związane z
    rewindykacjami wysiedlonych, i dlatego robiono wszystko, by w Polsce nie doszło
    do reprywatyzacji i uwłaszczenia. Kierownictwo SLD kurczowo trzymało się
    rosyjskich wytycznych i dbało o to, by Niemcom nie zabrakło narzędzi do akcji
    antypolskiej. Systematycznie i z premedytacją pozbawiano nas każdej szansy
    obrony, usypiano czujność i wzbudzano wzajemne antagonizmy. Celem tej
    antypolskiej polityki była realizacja starego hasła bolszewików: “po trupie
    Polski do światowego socjalizmu”.
    Dziś Polska znajduje się w przeddzień wejścia do Unii Europejskiej. Nasze
    możliwości i szanse są nieporównanie mniejsze niż 15 czy choćby dwa lata temu.
    Wiemy jednak już nieporównanie więcej. Dlatego naszym obowiązkiem jest
    przeciwstawić się planom, które niosą zagładę naszej Ojczyźnie.
    Antoni Macierewicz

przycinek.usa Sprawa odszkodowań wraca jak bumerang 07.03.04, 04:46

Sprawa odszkodowań wraca jak bumerang

Poniedziałek, 26 stycznia 2004
Wyrok Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu o bezprawnym wywłaszczeniu
niektórych mieszkańców wschodnich Niemiec może być podstawą do odszkodowań ze
strony polskiej – uważają niektórzy niemieccy prawnicy.

W ubiegłym tygodniu Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu zdecydował, że
niektórzy mieszkańcy wschodnich Niemiec zostali bezprawnie wywłaszczeni bez
odszkodowań przez rząd zjednoczonych Niemiec z ziem przyznanych im po II wojnie
światowej.

Niemieccy uciekinierzy z Prus Wschodnich czy ze Śląska nie otrzymali żadnego
odszkodowania, ale coś w rodzaju wyrównania, które dostali jednak tylko Niemcy
z RFN; ci z NRD nie dostali nic. Zdaniem prawników, nie jest to wyłącznie
problem niemiecki. Na razie procesy o pozostawione w Polsce majątki są tylko
teoretycznie możliwe, ale jeśli do nich dojdzie, to wywołają spore zamieszanie.

Jeżeli dana osoba chciałaby dochodzić odszkodowania, to nie będzie go
dochodziła od państwa niemieckiego, ale prawdopodobnie od państwa polskiego -
uważa berliński prawnik Stefan Hambura.

Polski i niemiecki rząd na razie lekceważą groźby procesów, ale jak widać
orzeczenie ze Strasburga dowodzi, iż jeśli sprawy nie można wygrać na terenie
danego kraju, to można je wygrać w wyższych europejskich sądach.

10:05

przycinek.usa och i zapomnialem link wkleic 07.03.04, 04:48

www.rmf.fm/wiadomosci/index.html?id=64704&loc=1
Link do przedreferendalnej i juz archiwalnej dyskusji na ten temat tu:

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=522&w=5875789&a=5875789
------------------------------------------------------------------
• Oko za oko?
robisc 29.01.2004 23:02

Hę? Czy my też mamy haka?

Świat
PAP, jkl /2004-01-28 18:52:00

"Kaczyński wycenił zniszczenie Warszawy w czasie wojny"

Prezydent Warszawy Lech Kaczyński przedstawił pierwsze wyliczenia kosztów
zniszczenia stolicy Polski w czasie II wojny światowej - ponad 30 miliardów
dolarów - pisze "Die Welt".

Według "wstępnych szacunków", zniszczona własność komunalna i prywatna w
Warszawie miała w tamtych czasach wartość 3,5 miliarda USD, co dzisiaj równa
się 31,5 miliarda USD.

"Te wyliczenia są odpowiedzią na określone zjawiska w Niemczech" - powiedział
Kaczyński niemieckiemu dziennikowi i zwrócił uwagę na działalność
przewodniczącej Związku Wypędzonych, Eriki Steinbach.

"Ta sprawa nie musi jednak zakończyć się pozwem przeciwko Niemcom" -
cytuje "Die Welt" prezydenta Warszawy i dodaje, że "Rada Miejska zobowiązała
Kaczyńskiego do wyliczenia szkód wojennych, żeby Polska miała w ręku konkretne
żądania na wypadek, gdyby wypędzeni mieli zażądać zwrotu własności".

"Die Welt" informuje następnie, że Kaczyński chce teraz powołać grupę
ekspertów, która zajmie się szczegółową wyceną szkód. Podaną na początku sumę
(31,5 miliarda USD) prezydent Warszawy uważa za "zdecydowanie za niską".

Dokładne oszacowanie strat może potrwać "od dwóch do trzech lat".

"Die Welt" informuje, że również sejmik województwa mazowieckiego jednomyślnie
zlecił oszacowanie strat wojennych na Mazowszu. Inicjatorem tego
przedsięwzięcia jest Liga Polskich Rodzin oraz Prawo i Sprawiedliwość.

Berliński adwokat Stefan Hambura przypuszcza, że temat wzajemnych odszkodowań
będzie nadal obciążał stosunki niemiecko-polskie.

"Już nieliczne pozwy niemieckich wypędzonych wystarczyłyby, żeby w Polsce znów
zaczęto mówić: »Idą Niemcy«" - cytuje adwokata "Die Welt".

Hambura uważa, że najlepszym wyjściem byłoby porozumienie międzypaństwowe,
odkładające ad acta ewentualne roszczenia obu stron.

W ekspertyzie przedłożonej sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych Hambura
reprezentuje pogląd, że rezygnacja Polski z reparacji wojennych w 1953 roku
dotyczyła wyłącznie Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a nie całych Niemiec.

Dwaj polscy prawnicy - Władysław Czapliński i Zdzisław Galicki - których
ekspertyzy również otrzymała sejmowa komisja, nie widzą natomiast podstaw
prawnych domagania się przez Polskę reparacji - pisze "Die Welt".

przycinek.usa Poznań oszacuje straty poniesione w czasie wojny 07.03.04, 04:52

Poznań oszacuje straty poniesione w czasie wojny

Środa, 4 lutego 2004
Radni Poznania wzywają prezydenta, by rozważył możliwość oszacowania strat
poniesionych przez miasto w czasie II wojny światowej. Pomysł jest
kontrowersyjny, bo jak twierdzą niektórzy może uderzyć w dobre stosunki z
Niemcami.

Według inicjatora stanowiska, radnego LPR Tymoteusza Jacyny-Onyszkiewicza,
straty, jakie poniósł Poznań w wyniku działań wojennych, mogą sięgać nawet
kilku miliardów dolarów.

Radny nie ukrywa, że jest to odpowiedź na pomysł wypłaty odszkodowań dla
wypędzonych Niemców. Jeżeli będziemy mieli przygotowany taki materiał, być może
organizacje niemieckie powstrzymają się od formułowania konkretnych żądań, od
wnoszenia pozwów.

Stanowisko trafi do prezydenta Ryszarda Grobelnego, który nie do końca zgadza
się z tym pomysłem, ale na liczenie strat jest przygotowany. To, co jest
racjonalne, to można po prostu przejrzeć archiwa, prace poznańskich historyków.
Zobaczyć, jak duże to były straty w Poznaniu - twierdzi Grobelny.

Radni – jak twierdzą – nie chcą żądać rekompensaty; na razie ma to być tylko
straszak. 26 stycznia Sejmik Województwa Mazowieckiego powołał komisję ds.
oszacowania strat wojennych Mazowsza, poniesionych wskutek II wojny światowej i
okupacji niemieckiej.

Temat został wywołany przez stronę niemiecką w postaci roszczeń majątkowych
ziomkostw wobec strony polskiej, a najlepszą odpowiedzią na atak jest atak -
mówił wtedy autor projektu uchwały, przyjętej przez sejmik, radny Jędrzej
Dmowski z LPR. W listopadzie takie samo szacowanie zaczęły władze Warszawy.

21:40

www.rmf.fm/wiadomosci/index.html?id=65039&loc=1

przycinek.usa GONTARSKI i HAMBURA o roszczeniach. 07.03.04, 04:53

W Polsce minął czas, w którym można było uchwalić ustawę reprywatyzacyjną.
Jednak są inne sposoby ochrony przed niemieckimi roszczeniami
"Zamknąć drogę do odszkodowań"

STEFAN HAMBURA, WALDEMAR GONTARSKI

Niemiecka lewica przestała się dystansować wobec Związku Wypędzonych (BdV).
Federalny minister spraw wewnętrznych Otto Schilly w tym roku został odznaczony
przez Związek Wypędzonych Medalem Wenzel-Jaksch - w ten sposób podziękowano mu
i uhonorowano za jego zaangażowanie w celu ponownego ożywienia dialogu między
socjaldemokracją a niemieckimi wypędzonymi. Wręczenie medalu odbyło się podczas
uroczystości z okazji pięćdziesiątej rocznicy wejścia w życie federalnej ustawy
o wypędzonych.

O tym, że politycy lewicy przestali się obawiać kontaktów z organizacjami
wypędzonych, świadczy fakt, że kanclerz Niemiec Gerhard Schr?der już trzy lata
temu skierował słowa do wypędzonych w związku z pięćdziesiątą rocznicą
podpisania Karty niemieckich wypędzonych. Powiedział wtedy między
innymi: "(...) Republika Federalna Niemiec nie wnosi żadnych roszczeń
terytorialnych wobec sąsiadów. Rząd federalny nie będzie obciążać stosunków z
tymi państwami politycznymi i prawnymi problemami pochodzącymi z przeszłości
(...)". W Polsce słowa te przyjęto z zadowoleniem. Jednak wraz z dyskusją o
Centrum przeciwko Wypędzeniom pojawił się temat roszczeń majątkowych w
stosunkach polsko-niemieckich, dotyczący ich zwrotu lub odszkodowań za nie.

Stanowisko rządu polskiego

"Ze wszystkich ekspertyz, jakie znam, bardzo poważnych, wynika niezbicie, że
zarówno polskie ustawodawstwo, jak i międzynarodowe skutecznie chroni przed
takimi działaniami" - tak o ewentualnych roszczeniach wypędzonych Niemców pod
adresem państwa polskiego powiedział premier Leszek Miller 23 września 2003
roku w radiowych "Sygnałach dnia". Rzecznik prasowy rządu, minister Marcin
Kaszuba, poproszony przez polskich dziennikarzy o udostępnienie opinii
prawnych, na które powoływał się premier, odpowiedział, że szef rządu oparł się
na "nieformalnych opiniach ekspertów" (sic!). Jednocześnie minister Kaszuba
oświadczył: "Rządowe Centrum Legislacyjne przewiduje w bliskiej przyszłości
opracowanie formalnego dokumentu ujmującego całościowo problem odszkodowań od
strony prawnej i przedstawienia go opinii publicznej".

Na razie minister Kaszuba uspokaja prasę: "Sądy międzynarodowe Unii
Europejskiej nie zajmują się sprawami własnościowymi". Podobny pogląd wyraził
szef polskiej dyplomacji Włodzimierz Cimoszewicz w "Trybunie" 2 października
2003 roku. Tymczasem Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu - organ
traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) - wielokrotnie zajmował
stanowisko, że kwestia własności należy do suwerennych państw członkowskich,
ale prawo to podlega ograniczeniom wynikającym z traktatu. Według utrwalonego
orzecznictwa luksemburskiego uprawnienie państwa w zakresie regulowania
własności nie może być sprzeczne z takimi zasadami, jak proporcjonalność i
niedyskryminacja. Trybunał w Luksemburgu badał, czy sposób stosowania prawa
własności przez organy krajowe jest zgodny z zasadami prawa wspólnotowego. Mało
tego, badał nawet zgodność z prawem wspólnotowym krajowych procesów
wywłaszczeniowych i nacjonalizacyjnych - porównaj na przykład orzeczenia w
sprawach: C-182/83; C-306/96; C-302/97. W tych orzeczeniach chodzi o to, że
własność jest prawem podstawowym, i już z tego względu ETS i Sąd Pierwszej
Instancji w Luksemburgu wydają orzeczenia w tej materii.

Po 1 maja 2004 roku, tj. po przystąpieniu RP do UE, sądy polskie w razie
wątpliwości co do obowiązywania lub też wykładni przepisów wspólnotowo- -
unijnych będą się zwracać z pytaniami do ETS lub SPI w trybie wstępnym, przed
zasadniczym rozstrzygnięciem (art. 225 i 234 TWE). Sądy, których orzeczenia nie
podlegają zaskarżeniu według prawa polskiego, będą miały taki obowiązek. 30
września 2003 roku zapadło bardzo ważne orzeczenie ETS (C-224/01), które mówi,
że państwo ponosi odpowiedzialność za szkodę, jakiej doznała dana osoba wskutek
błędnego lub wybiórczego stosowania przez sądy krajowe prawa wspólnotowo-
unijnego lub w wyniku jego niestosowania (naruszenie to musi być oczywiste).
Nawet jeśli doszłoby do blokady ze strony sądów polskich w sprawach roszczeń
majątkowych wypędzonych, być może trzeba by zapłacić odszkodowanie według
najnowszego orzeczenia ETS.

Stanowisko rządu niemieckiego

Ostatnio rzeczniczka niemieckiego MSZ powiedziała, "obydwa rządy reprezentują
odmienne stanowiska prawne w sprawach wypędzenia. Rząd niemiecki uważa, że
wywłaszczenia dokonane bez odszkodowań były niezgodne z prawem międzynarodowym.
Polski jest innego zdania. Oba są jednak zgodne, że "sprawy przeszłości nie
powinny obciążać przyszłości" ("Rzeczpospolita" z 2 października 2003 r.)
Niepopieranie takich roszczeń przez rząd niemiecki nie świadczy o tym, że ich
nie ma. Jest to bowiem ze strony niemieckiej umywanie rąk, czego zdaje się nie
zauważać strona polska.

Wydawałoby się, że problem odszkodowania z tytułu wywłaszczenia majątków
niemieckich został rozwiązany wraz ze zjednoczeniem Niemiec. Zawarcie układu
pokojowego między Niemcami a czterema mocarstwami (USA, Związek Radziecki,
Wielka Brytania i Francja) było niemożliwe ze względów politycznych. Zamiast
tego podpisano traktat 2 + 4 z 12 września 1990 roku, który stwierdzał koniec
odpowiedzialności czterech mocarstw za Berlin i całe Niemcy oraz zamykał
całościowo wszelkie kwestie wojenne. Jednak kolejny akt regulujący polsko-
niemieckie stosunki dwustronne, tj. traktat z 17 czerwca 1991 roku o dobrym
sąsiedztwie i przyjaznej współpracy zawarty między Republiką Federalną Niemiec
a Rzecząpospolitą Polską, wprowadza różnice interpretacyjne. I to jest kolejna
rzecz, której zdaje się nie zauważać rząd RP.

W szczególności chodzi tutaj o wykładnię punktu 5 identycznych pod względem
treści listów obu ministrów spraw zagranicznych, dołączonych do ww. traktatu z
17 czerwca 1991 roku. W punkcie tym "obie strony zgodnie oświadczają: niniejszy
traktat nie zajmuje się sprawami obywatelstwa i sprawami majątkowymi". Takie
stwierdzenie prowadzi do dwóch różnych konkluzji. Strona niemiecka uważa, że
kwestie prawne dotyczące własności nie były przedmiotem rozmów, gdyż są uważane
dalej za nierozstrzygnięte. Według strony polskiej problem takich roszczeń w
stosunkach dwustronnych już nie istnieje.

Stanowisko Niemiec potwierdza Federalny Trybunał Konstytucyjny w Karlsruhe,
który w swoim orzeczeniu z 5 lipca 1992 roku odnośnie do interpretacji traktatu
granicznego z Polską z 14 listopada 1990 roku zapisał, że traktat ten nie ma
wpływu na sprawy własnościowe na byłych terenach niemieckich na wschodzie oraz
nie narusza praw obywateli wynikających z art. 14 niemieckiej konstytucji,
chroniącego prawa własności oraz dziedziczenia. To orzeczenie prowadzi do
interpretacji zapisu pkt 5 powyższych listów w tym kierunku, że obie strony
powinny podjąć rozmowy, aby uregulować otwartą sprawę kwestii majątkowych. I co
istotne: to orzeczenie też nie jest zauważane przez rząd RP.

Co robić?

W Polsce minął już czas, w którym można było uchwalić ustawę reprywatyzacyjną.
Należało to uczynić przed przystąpieniem RP do UE. Teraz trzeba by uwzględnić
również obywateli niemieckich, gdyż art. 12 TWE zawiera zakaz wszelkiej
dyskryminacji ze względu na przynależność państwową. Kwestie własnościowe można
było uregulować w ww. traktacie z 1991 roku albo w traktacie o przystąpieniu RP
do UE.

Dzisiaj są inne sposoby na rozwiązanie problemu. Proponujemy na przykład
tworzenie w Polsce własnych list szkód i strat. Wszak same straty w Warszawie w
wyniku zburzenia miasta po powstaniu warszawskim były kolosalne. Przygotowaniem
ewidencji szkód poniesionych przez Polskę podczas drugiej wojny światowej mogą
się zająć stowarzyszenia skupiające osoby poszkodowane

przycinek.usa dokonczenie GONTARSKI i HAMBURA o roszczeniach. 07.03.04, 04:56

(...) poszkodowane lub ich spadkobierców. Jednak trzeba to robić teraz, aby
społeczeństwo niemieckie, opinia publiczna, środowisko prawnicze zdały sobie
sprawę z wagi problemu. Także już teraz należy składać pierwsze pozwy w
Niemczech lub przygotowywać pozwy wzajemne w Polsce. Pozwy w Niemczech można
składać wraz z wnioskiem o zwolnienie z kosztów postępowania ze względu na złą
sytuację finansową powoda (takich osób powinno być w Polsce wiele).

Wreszcie rząd RP może sprawę ostatecznego uregulowania polsko-niemieckich
roszczeń odszkodowawczych z czasów drugiej wojny światowej wnieść pod obrady
konferencji międzyrządowej, która rozpoczęła prace 4 października 2003 roku w
Rzymie. A zatem: dopóki rząd niemiecki zajmuje odmienne stanowiska w sprawach
wypędzenia niż rząd polski, dopóty rząd RP nie powinien nie zauważać problemu.

Kilka lat temu nikt nie wierzył w Niemczech, że trzeba będzie zapłacić Polakom
za pracę przymusową podczas drugiej wojny światowej. Stało się inaczej, chociaż
według orzecznictwa niemieckiego wszelkie roszczenia były przedawnione.
Ostatnio minister Cimoszewicz powiedział o ewentualnych roszczeniach
niemieckich wypędzonych wobec Polski: "Jeśli mamy jakieś obawy, to dlatego, że
m.in. w kwestiach dotyczących mienia zabużańskiego znane są orzeczenia, które
nie mają żadnej podstawy prawnej i ze zdumieniem stwierdzam, iż polskie sądy
mogą je wydać" ("Trybuna" z 3 października 2003 r.). W języku niemieckim
istnieje przysłowie "w sądzie i na morzu w rękach Boga" (vor Gericht und auf
hoher See in Gottes Hand). Jeżeli minister miał to na myśli, krytykując
orzeczenia sądów polskich, należy ministrowi przyznać rację. Ale tę niepewność
można wyeliminować lub ograniczyć chociażby przez uwzględnienie wskazanych
powyżej propozycji.

Stefan Hambura jest adwokatem w Berlinie; Waldemar Gontarski - redaktorem
naczelnym "Gazety Sądowej", doktorantem Uniwersytetu Warszawskiego Niniejszy
tekst stanowi wersję publicystyczną ekspertyzy prawnej, która zostanie
opublikowana na łamach "Gazety Sądowej".

www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_031008/publicystyka/publicystyka_a_1.html

przycinek.usa Zamek jest mój 07.03.04, 05:01

"Zamek jest mój" robisc 07.02.2004 20:23

Polecam - warto wiedzieć, co nas ewentualnie czeka, nawet jeżeli komentarze są
uspokajające.

http://www.rzeczpospolita.pl/serwisy/login.php?
return=/dodatki/plus_minus_040207/plus_minus_a_7.html

"MEHRENTHIN CZY MIERZĘCIN
Dzięki nowym polskim właścicielom w zamku w Mierzęcinie powstało luksusowe
centrum konferencyjne. W byłej gorzelni mieści się kawiarnia i sala bilardowa.
Są korty tenisowe, ujeżdżalnia, staw i setki hektarów lasów

MACIEJ PIĄSTA i PIOTR JENDROSZCZYK

- Hitlerowskie Niemcy nie napadły na Polskę bez powodu - twierdzi Alexander
von Waldow, potomek byłych właścicieli polskiego dziś Mierzęcina. Jego zdaniem
po wejściu Polski do Unii Europejskiej na obszarach Śląska, Pomorza oraz
dawnych Prus Wschodnich powinno powstać swego rodzaju państwo o nazwie
Centropa, podległe Brukseli i zarządzane wspólnie przez mieszkańców tych
terenów - po powrocie tam wypędzonych.

Mierzęcin jest małą osadą koło Dobiegniewa w województwie lubuskim. Większość
mieszkańców pochodzi zza Bugu. Odrestaurowany kilka lat temu z niezwykłą
pieczołowitością zamek stał się eleganckim hotelem. Do Mierzęcina zaczął
przyjeżdżać Alexander von Waldow, starszy pan, potomek rodu, którego siedzibą
był zamek do momentu pojawienia się Armii Czerwonej w styczniu 1945 roku.

Pan Alexander był częstym gościem hotelu, jak zresztą i inni członkowie
rodziny von Waldow. Nawiązali towarzyskie, niemal przyjacielskie kontakty z
obecnymi właścicielami odbudowanego zamku. Organizowano nawet wspólne
przyjęcia. W listopadzie ubiegłego roku 81-letni Alexander von Waldow udzielił
na tle zamku wywiadu niemieckiej telewizji Deutsche Welle: - Jako oficjalny
właściciel tego miejsca mogę złożyć obecnym posiadaczom ofertę
dziesięcioletniej, może dwudziestoletniej bezpłatnej dzierżawy - powiedział
przed kamerą.

Obecnych właścicieli zamku zmroziło. Dopiero wtedy dowiedzieli się, że
Alexander von Waldow jest jednym z trzech założycieli Preussische Treuhand,
czyli Pruskiego Powiernictwa, i w pewnym sensie ideologiem najbardziej
nieprzejednanego środowiska wypędzonych. Po emisji programu wysłali do niego
list zawiadamiający, że jest w tym miejscu persona non grata. "Nie akceptujemy
podwójnych standardów" - napisali. Tak zakończyła się próba polsko-
niemieckiego pojednania w Mierzęcinie. Trwała cztery lata.

Prawo do sentymentu

Początek tej nieudanej próby związany jest z listem wysłanym przez Piotra
Nowakowskiego do Alexandra von Waldow w 1998 r., w którym Polak prosi o pomoc
w rekonstrukcji nabytego popegeerowskiego majątku. Nowakowski jest
współwłaścicielem firmy Novol pod Poznaniem, która całkowicie zrujnowany zamek
kupiła od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa za kilkadziesiąt tysięcy
złotych.

- Od początku mieliśmy zamiar zrekonstruować budowlę z szacunkiem dla historii
i pokoleń niemieckich właścicieli. Nie sposób wymazać niemieckiej przeszłości
tych ziem - mówi Piotr Nowakowski. Odszukano przedstawiciela rodziny von
Waldow i nawiązano z nim kontakt. Nowi właściciele napisali, w jakich
warunkach nabyli zamek i co zamierzają z nim zrobić. Prosili o informacje na
temat historii zamku, by jak najwierniej go odbudować.

Już w pierwszym liście Alexander von Waldow nie pozostawił cienia wątpliwości,
że uważa Mierzęcin (Mehrenthin) za własność swojej rodziny. Pisał o prawie
międzynarodowym, o Karcie wypędzonych, w której wypędzeni zrzekli się "odwetu
i zemsty", o traktacie polsko-niemieckim z 1991 r., z którego wyłączone
zostały kwestie własności w stosunkach pomiędzy obydwoma krajami, o
konieczności pojednania i przeświadczeniu, iż Nowakowski wraz z swym
wspólnikiem Piotrem Olewińskim nabyli zamek w dobrej wierze. Świeżo upieczeni
właściciele Mierzęcina przypomnieli o odpowiedzialności Niemiec za wybuch II
wojny światowej, o sześciu milionach ofiar w Polsce, o zbrodniach
hitlerowskich i pogwałceniu konwencji haskiej, o utracie przez rodzinę
Nowakowskiego posiadłości na Wschodzie. - Pragnęliśmy uniknąć dwuznacznej
sytuacji i przedstawiliśmy sprawę własności jasno - mówią wspólnicy.

Z Niemiec nadeszła propozycja spotkania w celu znalezienia na gruncie
prywatnym "rozsądnego rozwiązania", którego nie udało się znaleźć na poziomie
państwowym. - Uznaliśmy, że propozycja spotkania po takim liście była wyrazem
szczerej gotowości do współpracy i akceptacji obecnego stanu rzeczy w
Mierzęcinie - mówią właściciele. - Być może byłem zbyt łatwowierny - mówi
dzisiaj Nowakowski. Pierwsze spotkanie odbyło się w restauracji w Komornikach,
gdzie znajduje się siedziba firmy Novol. - Zobaczyliśmy sympatycznego,
starszego pana niepasującego do wizerunku strzelającego obcasami aroganckiego
Niemca, który przyjechał z nadzieją odzyskania tego, co uważa za swą własność -
wspomina Nowakowski. Rozmowa przy obiedzie była na tyle sympatyczna, że
zaproszono Alexandra do obejrzenia firmy Novol.

Nowoczesny zakład produkujący samochodowe materiały lakiernicze zrobił na
przybyszu dobre wrażenie. Jego dotychczasowe wyobrażenia o Polsce były bliskie
pojęciu "polnische Wirtschaft" z czasów Bismarcka. Rozstano się w dobrej
atmosferze. Wyglądało na to, że Alexander von Waldow uznał historyczne realia
i zrezygnował z pretensji do Mierzęcina. Był to początek częstych, nawet
przyjacielskich kontaktów.

Półtora roku temu w Mierzęcinie odbyło się rodzinne spotkanie kilkudziesięciu
członków rodziny von Waldow. Nikt nie zgłaszał żadnych roszczeń. Atmosfera
była doskonała. Panowie Nowakowski i Olewiński zostali oczywiście zaproszeni.
Zorganizowano konkurs malarski i rodzinną aukcję, aby zebrać środki na
renowację cmentarza, gdzie znajdują się rodzinne groby. Alexander namalował
most - po jednej stronie Niemcy, po drugiej Polska. Rysunek kupili właściciele
Mierzęcina, traktując to jako jeszcze jeden dowód pojednania i akceptacji
przez rodzinę von Waldow obecnego stanu rzeczy. Podobnie jak ofiarowaną im
paterę z napisem "Dona nobis pacem" (Obdarz nas pokojem). Wisi do dzisiaj w
jednej z sal zamku. W sąsiedniej fotografie i nieliczne pamiątki rodziny von
Waldow. - Nie można odmówić byłym właścicielom sentymentalnego prawa do tego
miejsca - podkreślają Polacy.

Po PGR w Mierzęcinie pozostały zrujnowane zabudowania i zniszczony zamek. Był
tam kiedyś sierociniec prowadzony przez siostry zakonne. Kilka lat temu
posiadłość nabyło dwóch poznańskich przedsiębiorców.

MACIEJ PIĄSTA

Spotkanie w Eckerfurde

Alexandra von Waldow rozpoznaję natychmiast na peronie dworca w Eckerf?rde,
stutysięcznym malownicznym miasteczku w Szlezwiku-Holsztynie, niedaleko
duńskiej granicy. Starannie ubrany, niespokojnie wyczekuje mego przyjazdu. -
Musimy koniecznie porozmawiać. Serdecznie zapraszam - mówił kilka dni temu w
rozmowie telefonicznej.

Jedziemy do domu mego gospodarza eleganckim samochodem. - Doskonale przydaje
się do dalekich podróży. Ma sto osiemdziesiąt koni - tłumaczy.

Po chwili wiem już, że Alexander von Waldow ma dom w Hiszpanii nad Morzem
Śródziemnym, gdzie spędza sporo czasu. Bywa też u syna w USA. Na stałe mieszka
w Eckerf?rde, gdzie w miejscowym porcie czeka na niego jacht. Odbywa nim rejsy
po Morzu Bałtyckim. Jest już po osiemdziesiątce, ale wygląda na znacznie
młodszego. Jest emerytowanym profesorem architektury. Przez lata wykładał w
jednej z wyższych szkół w Kilonii. Wcześniej miał firmę architektoniczną w
Bonn. Należy do pokolenia Niemców, którzy swój dobrobyt zawdzięczają okresowi
cudu gospodarczego. Dom w Hiszpanii kupił, realizując kontrakty w tym kraju.
Swą posiadłość w pobliżu Barcelony nazwał Waldorado. - Skromna, ale wygodna,
tuż przy plaży - opowiada.

Niechętnie mówi o przeżyciach wojennych. Przez dwa lata był żołnierzem
Wehrmachtu, w stopniu szeregowca. - Widziałem nawet rzekę Terek na Kaukazie -
mówi w chwili, gdy zatrzymujemy się przed jego położonym na wzgó

przycinek.usa Re: Zamek jest mój 07.03.04, 05:03

położonym na wzgórzu domem z widokiem na morze. Zbudowany tarasowo dom ma kilka
poziomów. W ogrodzie basen.
Jako najstarszy męski potomek rodu von Waldow Alexander jest od czterdziestu
lat szefem rady rodzinnej. Ród ten wywodzi się z Bawarii. Jedna z jego gałęzi
od XIII w. mieszkała na Pomorzu. Mierzęcin był w posiadaniu von Waldow od 1721
r., kiedy protoplasta mierzęcińskiej gałęzi, Fryderyk, kupił go od rodziny von
Sydow. Fryderyk był generałem króla Prus Fryderyka Wielkiego. Ród von Waldow
nie był typowym rodem junkierskim, mimo iż wielu jego członków poświęciło się
karierze wojskowej. Zajmowano się gospodarką leśną, zakładano huty szkła,
gorzelnie. Zamek zbudował w 1863 r. dziadek Alexandra. On sam nigdy w
Mierzęcinie nie mieszkał. Urodził się w Jenie. Jego ojciec był pastorem i
bratem przedostatniego właściciela Mierzęcina. Ostatnim właścicielem był
bratanek Alexandra, Norbert von Waldow. Zginął na froncie wschodnim. Nadal żyją
jego trzy siostry, trojaczki. - Tradycją rodu było jednak, że dziedziczenie
odbywa się w linii męskiej. Trojaczki są spadkobierczyniami w rozumieniu prawa.
Ja je reprezentuję - opowiada Alexander.
Jak twierdzi, w momencie zakończenia wojny majątek von Waldow liczył ponad 4,5
tys. ha w okolicach Mierzęcina i ponad tysiąc hektarów pod Stargardem. Od 1986
r. Alexander regularnie odwiedzał Mierzęcin, obserwując, co się tam dzieje. W
1991 r. wystąpił do władz wojewódzkich o zwrot majątku. Za pośrednictwem
polskiej ambasady otrzymał odpowiedź, że jego żądanie jest bezpodstawne.
Zaproponował więc gminie Dobiegniew utworzenie fundacji rolnej z kapitałem 5
milionów marek i zatrudnienie ludzi rozpadającego się PGR pod warunkiem
odzyskania posiadłości. Odmowa skłoniła go do zmodyfikowania propozycji.
Fundacja miałaby być wspólna z mniejszościowym udziałem rodziny von Waldow.
Pytam, czy wiedział o przygotowywanej aukcji zrujnowanego zamku i śmiesznie
niskiej cenie wywoławczej.
- Oczywiście. Udział w nim rodziny był wykluczony. Jakże mogliśmy starać się o
kupno tego, co jest nasze od stuleci? - pyta w odpowiedzi, zapraszając na obiad
w chińskiej restauracji.

Piotra Nowakowskiego, jednego z obecnych właścicieli Mierzęcina, zaszokowała
wypowiedź Alexandra von Waldow dla niemieckiej telewizji, w której podkreślił,
że zamek wciąż należy do jego rodziny i zamierza go odzyskać
(c) MACIEJ PIĄSTA

Nowe państwo Centropa
Przy piwie i kaczce w jarzynach z sosem sojowym Alexander von Waldow opowiada,
jak wyobraża sobie obecnie rozwiązanie sprawy własności Mierzęcina. Rozpoczyna
od wyjaśnień, że hitlerowskie Niemcy nie napadły na Polskę bez powodu. Po
pierwsze, związana traktatami z Francją i Anglią Polska zagrażała Niemcom. Po
drugie, nie respektowała praw mniejszości niemieckiej. Po trzecie, pragnęła
włączyć zamieszkane przez Niemców Wolne Miasto Gdańsk do swego terytorium. -
Odpowiedzialność za wybuch wojny ponoszą nie tylko Niemcy - mówi Alexander.
Zgadza się z twierdzeniem, że Niemcy prowadziły wojnę w sposób zbrodniczy.
Ubolewa, że to właśnie rękami "niektórych Niemców" został zorganizowany
holokaust. - Dlaczego Bóg do tego dopuścił? Musiała być jakaś przyczyna -
zastanawia się głośno. Podkreśla, że w ręku Boga jest także rozwiązanie sprawy
krzywd wyrządzonych niemieckim wypędzonym. Na pytanie, jak wyobraża sobie
porozumienie dotyczące Mierzęcina, tłumaczy, że panowie Nowakowski i Olewiński
kupili zamek w dobrej wierze. - Błąd leży po stronie państwa polskiego, które
bezprawnie skonfiskowało niemiecką własność - wyjaśnia.
Jak wybrnąć z takiej sytuacji? - Z pomocą Unii Europejskiej - odpowiada.
Otóż po wejściu naszego kraju do Unii na obszarach Śląska, Pomorza oraz części
Prus Wschodnich znajdującej się obecnie w granicach Polski miałaby zostać
utworzona autonomia. Swego rodzaju państwo, o nazwie Centropa, podległe
Brukseli i zarządzane wspólnie przez reprezentantów mieszkańców tych terenów po
uprzednim powrocie tam wypędzonych. Ocenia, że na powrót zdecydowałoby się 2 -
3 procent wypędzonych i ich potomków, czyli około 300 tysięcy osób. W ramach
Centropy miałyby zostać rozwiązane wszelkie problemy majątkowe. W wypadku
Mierzęcina możliwe byłyby dwa rozwiązania. Zgodnie z pierwszym obecni jego
posiadacze zostają pozbawieni swej własności na rzecz prawnych spadkobierców
rodu von Waldow. Przysługiwałoby im jednak odszkodowanie od władz autonomii i
specjalnie utworzonego w tym celu banku, którego fundusze miałyby w części
pochodzić z Unii. Drugi scenariusz zakłada, iż spadkobiercy rodu von Waldow nie
odzyskują swej własności, ale otrzymają odszkodowanie od władz Centropy.
- Konsultowałem te propozycje z bankowcami, prawnikami i w gronie wypędzonych.
Takie jest też oficjalne stanowisko Preussische Treuhand. Wszyscy są zgodni, że
byłoby to optymalne rozwiązanie - twierdzi Alexander.

Dekalog i Preussische Treuhand
- Jeżeli do tego nie dojdzie, w polskich sądach zostaną złożone pozwy
odszkodowawcze, a po ich prawdopodobnym odrzuceniu - odwołania do Europejskiego
Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu - zapewnia. Nie wyklucza jeszcze jednej
możliwości: złożenia pozwów w imieniu wypędzonych w sądach amerykańskich na
wzór zbiorczych pozwów byłych robotników przymusowych Trzeciej Rzeszy. Pozwanym
miałoby być państwo polskie. Zagrożenie, jakie pozwy te stworzyły dla
niemieckich koncernów w USA, było jedną z przyczyn, dla których rząd RFN i
niemiecki przemysł zdecydowały się na wypłatę odszkodowań ponad 1,5 mln żyjącym
jeszcze ofiarom pracy niewolniczej i przymusowej.
- Droga sądowa jest wyjściem ostatecznym. Trzeba zrobić wszystko, aby
porozumieć się pokojowo - podkreśla von Waldow jako oficjalny przedstawiciel
Preussische Treuhand. Jest współzałożycielem tej instytucji, obok
przewodniczącego Ziomkostwa Ślązaków Rudiego Pawelki oraz Hansa-G?nthera
Parpliesa, wiceprzewodniczącego Związku Wypędzonych Eriki Steinbach.
Jak wyjaśnia von Waldow, Preussische Treuhand gromadzi środki finansowe, by
odzyskać własność niemieckich wypędzonych. - Jedną z podstaw argumentacji
Preussische Treuhand są przykazania boskie, zwłaszcza "nie kradnij" oraz "nie
pożądaj żadnej rzeczy bliźniego swego". Powołujemy się też na prawo
międzynarodowe, od konwencji praw człowieka ONZ po Kartę praw podstawowych,
będące częścią projektu konstytucji europejskiej. Prawo jest po naszej stronie.
Sprzedaliśmy już akcje Preussische Treuhand za grubo ponad 150 tys. euro.
Pieniądze te zostały dobrze zainwestowane i na najbliższym posiedzeniu zarządu
podejmiemy uchwałę o podwyższeniu kapitału, którym spółka może dysponować
zgodnie z prawem - zapewnia z całą powagą.
Za pomocą tych pieniędzy Alexander von Waldow zamierza odzyskać nie tylko
Mierzęcin, ale i majątki milionów wypędzonych Niemców. - Niech pan nie
zapomina, że Rzesza istnieje nadal w granicach z 1937 r. i zjednoczone Niemcy,
które są jedynie częścią Rzeszy, nie mogą zawierać porozumień międzynarodowych
w imieniu całych Niemiec. Z tych przyczyn nieważny jest także polsko-niemiecki
traktat graniczny z 1990 r. - mówi na zakończenie naszej rozmowy.
Alexander żyje nadzieją, że jego rodzina powróci do Mierzęcina. Sam zamierza w
przyszłości spocząć na tamtejszym cmentarzu. -

przycinek.usa A jednak jest problem - wypowiedź Cimoszewicza 07.03.04, 05:06

robisc 14.02.2004 23:17
To chyba pierwsze oficjalne przyznanie się władz, że problem istnieje. Co
gorsza wiara na jego rozwiazanie opiera się na "głebokim przekonaniu" a nie na
pewności.

"(...)Zdaniem Cimoszewicza potrzebujemy nowych inicjatyw, zwłaszcza we
współpracy z Niemcami. Tym bardziej że na stosunkach z Berlinem mogą zaważyć
pozwy o zwrot mienia, których zgłaszanie zapowiadają najbardziej nieprzejednani
przedstawiciele niemieckiego Związku Wypędzonych oraz Pruskiego Powiernictwa.
Europejski Trybunał Sprawiedliwości naruszył ostatnio niepisaną zasadę
nierozstrzygania spraw dotyczących przeszłości historycznej, zajmując się
reprywatyzacją w Niemczech. - Roszczenia mogą być zgłaszane, nie mamy na to
wpływu - twierdzi Cimoszewicz. Zastrzega jednak: - Jesteśmy głęboko przekonani,
że nie okażą się skuteczne."

www.rzeczpospolita.pl/gazeta/wydanie_040213/kraj/kraj_a_4.html

przycinek.usa Re: TEMAT: ROSZCZENIA. 07.03.04, 05:09

www.rense.com/general49/germansclaimthird.htm
Germans Claim
'Third Reich' Polish Property
By Tony Paterson
The Telegraph - UK
2-15-4

BERLIN

przycinek.usa CENTROPA 07.03.04, 05:13

Powtorzenie. Za Robim.

CENTROPA
Autor: robisc
Data: 07.02.2004 22:56
--------------------------------------------------------------------------------
To nie jest political-fiction. Coraz większa liczba publikacji prasowych czy
newsów radiowych swiadczy o tym, że świadomość zagrożenia rośnie. Takie
pomysły jak ten poniżej grożą po prostu piątym rozbiorem Polski.

"(...)Otóż po wejściu naszego kraju do Unii na obszarach Śląska, Pomorza
oraz części Prus Wschodnich znajdującej się obecnie w granicach Polski
miałaby zostać utworzona autonomia. Swego rodzaju państwo, o nazwie
Centropa, podległe Brukseli i zarządzane wspólnie przez reprezentantów
mieszkańców tych terenów po uprzednim powrocie tam wypędzonych. Ocenia, że
na powrót zdecydowałoby się 2 - 3 procent wypędzonych i ich potomków, czyli
około 300 tysięcy osób. W ramach Centropy miałyby zostać rozwiązane wszelkie
problemy majątkowe. W wypadku Mierzęcina możliwe byłyby dwa rozwiązania.
Zgodnie z pierwszym obecni jego posiadacze zostają pozbawieni swej własności
na rzecz prawnych spadkobierców rodu von Waldow. Przysługiwałoby im jednak
odszkodowanie od władz autonomii i specjalnie utworzonego w tym celu banku,
którego fundusze miałyby w części pochodzić z Unii. Drugi scenariusz
zakłada, iż spadkobiercy rodu von Waldow nie odzyskują swej własności, ale
otrzymają odszkodowanie od władz Centropy."

www.rzeczpospolita.pl/dodatki/plus_minus_040207/plus_minus_a_7.html?
k=on;t=2004020720040207

- Konsultowałem te propozycje z bankowcami, prawnikami i w gronie
wypędzonych. Takie jest też oficjalne stanowisko Preussische Treuhand.
Wszyscy są zgodni, że byłoby to optymalne rozwiązanie - twierdzi Alexander

Najnowsze z forum Polityka i Gospodarka

Zaloguj się